شهر قم

[najm137]

49- مزار چهل اختران

توضیحات:
در این بقعه چهل اختران، چهل زن،چهل مرد و بیست و پنج كودک، در مجموع صد و پنج نفر، از امامزادگان و ذريه شان دفن شده اند.
قبلا بيشتر كل فضای داخلی آنجا قبر بود و جای كمی خالی بود و اصلا نمی شد وارد شويم و نرده بود و همه آن فضای داخل قبر بود و از پنجره ها كه امروز ورودی شده است زيارت می كردند.

بقعه قدیم چهل اختران:



بعد چند سال قبل آمدند نرده ها را برداشتند و كل فضا را مسطح و سنگ فرش كرده و وسطش سكویی ساختند كه يعنی قبر اينجاست (قاعدتا بايد عمودی دفن كرده باشند تا جا بشوند)

تصاویر چهل اختران بعد از دستکاری اول:





بعد حالا آمدند روی آن سكو ضريح ساختند الان خودشان را راحت كرده اند و همنيطوری یک ضريح وسط گذاشته اند!!!!!
اگر واقعا می خواستند ضريح بگذارند بايد مساحت زيادی به فضای حرم می افزودند و بعد كل آن داخل را ضريح می كردند
ضريحش لااقل به قدر ضريح امام خمينی بايد می شد ظاهرا اینها اصل مطلب و احترام قبور برايشان مهم نيست
و ضريح اين شكلی مهم است حالا هرجا و هر طوری باشد همان را هر جا سوار كنند ديگر كار برايشان تمام است

در توسعه بالای سر امام رضا عليه السلام هم آن سالها خيلی بحث بود در عكسهاى قديمی فاصله ضريح تا ستون بالاسر یک متر بيشتر نيست
و اينها می خواستند یک بخش ضريح و قبر را بياندازند در راهرو بالاسر و ضريح را آن طرفتر نصب كنند و آخرش همين كار را كردند اول ضريح فولادی را آوردند با فاصله چند متری از ديوار گذاشتند
بعد هم همانجا ضريح قبلی و بعد هم ضريح فعلی به جايش گذاشتند البته برخی گفته اند جابجایی ضريح بقدری نبوده كه قبر بيرون ضريح بيافتد و فقط از وسط بودن به گوشه بالای ضريح
تغيير پيدا كرده دليل اينكه قديمی ها اين قسمت بالاسر را تنگ گرفته بودند كه كسی از بالای سر عبور نكند.
و براى زيارت از روبرو به پايين پا و پشت سر بروند ولى كسی از روبرو به یا پشت سر به بالاسر نرود

تابلوی قدیمی حرم رضوی و ضریح:



ضریح رضوی در سال 1160:



ضريح رضوی در سال 1315:



ضریح رضوی قدیمی در حال جابه جایی:



ضریح ما قبل اخیر رضوی:



سالها بحث بود و علماى اهل بصيرت در قسمت بالاسر از نزدیک ضريح رد نمی شدند و از پشت سر و مسجد بالاسر عبور می كردند چون معتقد بودند سبب روی قبر شريف راه رفتن می شود
نظير همين مشكل در توسعه بالا سر اميرالمؤمنين علیه السلام و بالاسر امام حسين علیه السلام بود و در بالاسر ائمه كاظمين علیهم السلام هم همنيطور
خدا معرفت و بصيرت بدهد كه ضريح و صندوق نقره و طلا برایمان اصل نباشد.











آدرس: خیابان طالقانی

مختصات:

34.639016,50.898746

آدرس ویکی مپیا:

http://wikimapia.org/#lang=fa&lat=34.63 ... =/13559962

[najm137]

50- امامزاده زید علیه السلام

توضیحات:
نسب شریف امامزاده شاه زید که با هفت واسطه به امام سجّاد علیه السلام منتهی می‌شود که از قرار ذیل است:
سیّد شاه زید بن علی بن علی الاکبر بن محمّد السلیق بن أبی محمّد عبدالله بن محمّد السلیق بن أبی محمّد الحسن بن الحسین الأصغر بن الامام علی بن الحسین السجاد علیه السلام.

مرحوم عبّاس فیض(ره) نخستین شخص از مورّخان قمّی است که نسب شریف امامزاده زید را ذکر نموده و می‌نویسد: امامزاده جلیل القدر سیّد اجل جناب شاهزاده زید از نوادگان امام سجاد علیه السلام است. به نظر می‌رسد امامزاده علی اکبر که در بازار تجریش تهران مورد احترام و زیارت عموم مؤمنین قرار دارد جدّ امامزاده زید باشد. همچنین سلطان محمود (فرزند محمد بن زید) مدفون در قریه (صرم) قم از نوادگان همین امامزاده زید است.

یکی از اجداد امامزاده زید، سیّد حسن بن حسین الاصغر است که محدث قمی وی را مردی محدّث و راوی حدیث معرفی می‌نماید که در سرزمین مکه ساکن بوده و سپس در سرزمین مرو وفات نموده است. نوادگان وی در شهر ری، اصفهان و به ویژه در طبرستان از بزرگان سادات و از نقباء اشراف بوده‌اند. محمّد السلیق از جمله ساداتی است که در علم و دانش سرآمد بوده است. او جدّ سادات حسینی مرعشی است که یکی از نوادگان او حضرت آیت الله العظمی سیّد شهاب الدّین نجفی مرعشی است.







آدرس: خیابان طالقانی

مختصات:

34.639016,50.898746

آدرس ویکی مپیا:

http://wikimapia.org/#lang=fa&lat=34.63 ... =/35621784

[najm137]

51- امامزاده اسماعیل سربخش علیه السلام

توضیحات:
نسب شریف امامزاده سیّد اسماعیل با سیزده واسطه به امام جعفر صادق علیه السلام منتهی می‌شود که از قرار ذیل است:
سیّد ابوطالب اسماعیل بن الحسین بن محمّد بن الحسین بن احمد بن محمّد بن عبدالله العزیزی بن الحسین بن محمّد مشکان بن علی بن الحسین بن جعفر ابی‌عبدالله الشعرانی بن علی الخارض بن محمّد الدیباج بن الامام جعفر الصادق علیه السلام.

وی سیّدی جلیل القدر، عظیم الشأن و از شهدای بنام قرن هفتم هجری است. او مکنّی به ابوطالب و ابوالمعالی است.
امامزاده سیّد ابوالمعالی اسماعیل تا سال ۶۱۷ هـجری قمری بدون هیچ معارضی در سراسر کشور نقیب النقباء و رئیس بود و در کلیّه امور مهم از نظر و فکر وی تبعیّت می‌گردید چنانکه در حمله سپاه مغول هم ارکان دولت با نظر وی از تسلیم نیشابور خودداری به عمل آوردند، سپس ابوالمعالی به قم هجرت کرد و در محله رضاباد (رضائیه، که بیشتر جایگاه سادات رضائیّه بود) اقامت گزیدند.

امیرزاده «جته نویان» پس از قتل مردم ری از راه قم عازم همدان بود. در بین راه چند تن از مخالفین مفسد که در سپاه مغول به نام راهنما راه یافته بودند، قتل مردم قم را به عنوان اینکه اینها رافضی مذهب هستند واجب دانسته و موجب اجر زیاد قلمداد می‌کردند، جته نویان را برای قتل مردم قم تحریک نمودند.

مردم قم نیز مقاومت نمودند امّا پس از انهدام حصار قم و ورود مغولان به داخل شهر چنان به قتل و غارت دست زدند که تمام شهر به ویرانه‌ای مبدّل گردید. در این کشتار وحشیانه دو تن از نقباء سادات به شهادت رسید. یکی سید جعفر نقیب موسوی است که در نزدیکی امام‌زاده ابراهیم مدفون و دارای گنبد و بارگاه می‌باشد.

و دیگری شاه‌زاده ابوالمعالی اسماعیل معروف به سید سربخش می‌باشد. چون وی را مسبب عدم تسلیم مردم نیشابور معرّفی کرده بودند سر او را از تن جدا ساخته و نزد امیرزاده بردند. پس از آن که تن وی را در خانه مسکونیش در محلّه «رضاباد» به خاک سپردند، جته نویان که از این منطقه دور شد. سر او را از میان سرهای بریده که روی هم انباشته بودند پیدا کردند و در نزدیک بدنش دفن نمودند.
بقعه امام زاده اسماعیل، گنجینه آثار هنری ابوشجاع علی بنّاء است و حاکی از بنای آن به سال ۷۷۴ هـجری قمری و نام بانی آن میرغیاث الدین محمّد فرزند علی صفی شهریار عراق است.





آدرس:
خیابان طالقانی (شهید دل آذر) - دقیقا روبروی امامزاده موسی مبرقع آن طرف خیابان داخل کوچه

مختصات:
34.637339,50.897475

آدرس ویکی مپیا:

http://wikimapia.org/#lang=fa&lat=34.63 ... 9653923/fa

[najm137]

52- امامزاده حمزه بن موسی کاظم علیه السلام و احمد بن اسحاق بن ابراهیم بن موسی بن ابراهیم بن موسی کاظم علیه السلام

توضیحات:
امامزاده حمزه بن موسی کاظم علیه السلام:
نسب شریف امامزاده سیّد حمزه (معروف به شاه حمزه) با شش واسطه به امام موسی کاظم علیه السلام منتهی می‌شود که از قرار ذیل است:
سیّد حمزة بن أبی عبدالله الحسین بن احمد بن أبی عبدالله اسحاق بن أبی المحسن ابراهیم العسکری بن أبی سبحة موسی الثانی بن ابراهیم المرتضی بن الامام موسی الکاظم علیه السلام.

ایشان سیّدی جلیل القدر، عظیم الشان و بسیار بزرگوار بود. سیّد حمزه، فرزند ابوعبدالله حسین موسوی است که مردی عاقل و عالم بود. وی دختر ابوالقاسم حمزه، فرزند امامزاده سیّد علی(مدفون در بیرون دروازه ری قم و معروف به شاه سیّد علی) را به همسری خود درآورد و از وی چهار پسر به نام حمزه، ابوالمحسن علی، ابوالفضل محمّد، ابومحمد حسین و همچنین چهار دختر به دنیا آمد. مرحوم فیض(ره) معتقد است که وی در بقعه پدرش احمد بن اسحاق مدفون است. اسحاق بن ابراهیم، جدّ اعلای امامزاده حمزه نیز در ساوه مدفون است و دارای گنبد و بارگاه مجللّی است.

مؤلف تاریخ قدیم قم دربارة مهاجرت جدّ امامزاده حمزه می‌نویسد: ابوعبدالله اسحاق به قم آمد و قصد داشت که به خراسان و طبرستان رود، اما علی بن عبدالله جبله اشعری و دیگر بزرگان عرب قم از او خواهش کردند که در این شهر اقامت کند و او را بسیار اکرام و احترام کردند و به او عطا و بخشش نمودند. او در این شهر ماند و ازدواج کرد و صاحب فرزندانی شد که سه پسر و یک دختر بودند. اکثر عموها و عموزادگان امامزاده سیّد حمزه، از بزرگان سادات موسوی قم و آبه و خورزن بودند و برخی از آنان منصب نقابت سادات علوی را عهده‌دار شدند. این خاندان به زهد و تقوی آراسته و قبور آنان از مشاهیر مزارات مناطق فوق الذکر است.

امامزاده احمد بن اسحاق بن ابراهیم بن موسی بن ابراهیم بن موسی کاظم علیه السلام:
نسب شریف امامزاده سیّد احمد بن اسحاق با چهار واسطه به امام موسی کاظم علیه السلام منتهی می‌شود که از قرار ذیل است:
سیّد احمد بن أبی عبدالله اسحاق بن أبی المحسن ابراهیم العسکری بن موسی الثانی أبی سبحة بن ابراهیم المرتضی بن الامام موسی الکاظم علیه السلام.

ایشان سیّدی جلیل القدر، عظیم الشأن و بسیار بزرگوار بود. حسن بن محمّد بن حسن قمّی درباره مهاجرت جدّش سیّد ابوعبدالله اسحاق می‌نویسد: او به قم آمد و قصد داشت که به خراسان و طبرستان رود، اما علی بن عبدالله جبله اشعری و دیگر بزرگان عرب قم از او خواهش کردند که در این شهر اقامت کند و او را بسیار اکرام و احترام کردند و به او عطا و بخشش نمودند. او در این شهر ماند و ازدواج کرد و صاحب فرزندانی من جمله سه پسر و یک دختر شد که یکی از آنها ابوعلی احمد نام داشت.

ابوعلی احمد، از قم به آبه رفت و در آنجا ازدواج نمود و صاحب فرزندانی شد و پس از مدّتی دیگر بار به قم آمد و ازدواج نمود و صاحب فرزندی شد بنام ابوعبدالله حسین. او در قم از اندوخته‌هایی که داشت زندگی می‌کرد تا اینکه به جوار حضرت حق شتافت و در این مکان به خاک سپرده شد.

پسرش ابوعبدالله حسین نیز پس از وفات در این مکان دفن شد. او فرزندی داشت به نام سیّد حمزه که در این بقعه مدفون است. بنابراین بقعه امامزاده حمزه در خیابان طالقانی (آذر) مدفن سه تن از پدر، پسر و جد است که به نام شاه حمزه شهرت پیدا کرده است.











آدرس: خيابان طالقانی (شهید دل آذر) - کوچه شاه حمزه - نرسیده به مدرسه رضوی سمت مقابل خیابان

مختصات:

34.641912,50.892545

آدرس ویکی مپیا:

http://wikimapia.org/#lang=fa&lat=34.64 ... 4129692/fa

[najm137]

53- مدرسه رضویه

توضیحات:
مدرسه علمیه رضویه از مدارس قدیمی قم، واقع در محله بازار کهنه قم. گفته شده که امام رضا علیه السلام در سفر به طوس، مدتی در قم و در این مکان اقامت گزیدند که بعدها به «رضویه» شهرت یافت. این مدرسه، امروزه از مدارس فعال حوزه علمیه قم است.

تاریخچه:
از تاریخ بنای مدرسه اطلاعی در دست نیست، اما نقل شده که امام هشتم علیه السلام در سفر به طوس مدتی را در این محله (اکنون به محله شاه خراسان شهرت دارد) اقامت داشتند و پس از مشرف شدن امام علیه السلام در این مکان، مدرسه و مسجد ساختند. مشهور است که حضرت علیه السلام، با آب چاهی که هم اکنون در حیاط مدرسه موجود است وضو ساختند و غسل کردند.
چاه مذکور نیز هنوز دارای آب است و از آن استفاده می شود.

نام دیگر مدرسه:
این مدرسه را«مأموریه» نیز می‌نامند، چون استقبال‌کنندگان امام علیه السلام، هر کدام از حضرت دعوت می‌کردند تا در خانه آنان فرود آیدند. امام علیه السلام در پاسخ دعوت آنان فرمودند: «ناقَتی مأمورَة» یعنی: این شتر مأمور است و هر کجا خفت آنجا فرود می‌آییم.

تعمیرات:
بنای اصلی که تا قرن هفتم برقرار بود، به طور کلی از بین رفته و این مکان تجدید بنا و قسمتی از آن جزو خیابان شده است. کهن‌ترین قسمت مدرسه سردر شمالی آن است که از دوره صفویه بر جای مانده است. در دو جانب این سردر، طاق‌نمایی است که در بالای آن، سنگ‌نوشته‌ای کوچک نصب است که تاریخ تعمیر آن را در سال ۱۰۹۴ق را نشان می‌دهد. گویا مدرسه رضویه در آن سال از سوی حاکم قم، آباد شد و در اوایل دوره ناصری هم به دست سید حسن صابونی مرمت گردید. پس از آن این مدرسه، سال‌ها مخروبه و بدون استفاده بود تا اینکه در زمان آیت‌الله بروجردی در سال ۱۳۷۶ق به صورت اساسی تعمیر شد.

وضعیت امروزی:
این مدرسه در ابتدای خیابان آذر در تقاطع با خیابان عمار یاسر قرار دارد و افرادی نظیر آیت‌الله مشکینی، آیت‌الله بهاءالدینی و سید محمود طالقانی در این مدرسه درس خوانده‌اند. مدرسه رضویه، امروزه از مدارس فعال حوزه علمیه قم بوده و دارای حجرات متعدد، مسجد و کتابخانه‌ای با کتب خطی و چاپی برای استفاده طلاب است.









آدرس: میدان شهید روحانی - خیابان طالقانی

مختصات :

34.640914,50.895109

آدرس ویکی مپیا:

http://wikimapia.org/#lang=fa&lat=34.64 ... 7839475/fa

[najm137]

54- امامزاده شاه ابراهیم و محمد علیهم السلام از احفاد امام موسی کاظم علیه السلام

توضیحات:
نسب شریف امامزاده سیّد ابراهیم مدفون در خیابان شاه ابراهیم با پنج واسطه به امام موسی کاظم علیه السلام منتهی می‌شود که از قرار ذیل است:
سیّد ابراهیم بن أبی جعفر محمّد بن أبی طالب محسن بن ابراهیم العسکری بن موسی أبی سجة بن ابراهیم الأصغر بن الامام موسی الکاظم علیه السلام.

ایشان مکنّی به أبو اسماعیل و معروف به شاه ابراهیم، از سادات جلیل القدر و بسیار بزرگوار قم بودند. ایشان به همراه پدر در این بقعه مدفون است.
پدر بزرگوار امامزاده ابراهیم، با عموی خود اسحاق از عراق عرب به قم مهاجرت نموده و در این شهر دارای موقعیّت ممتازی شدند. شاهزاده ابراهیم، از بزرگان علماء و محدثین به شمار می‌آمدند، و صاحب کتاب «الامامه» و «القضاء» است، از این رو بقعه متبرکه این پدر و پسر به فرزند او شاه ابراهیم معروف شده است.

شاهزاده ابراهیم بنا به گفته‌ی علاّمه نسّابه سیّد شهاب الدّین مرعشی، در سال چهارصد هجری وفات یافته و ساختمان بقعه او به امر ابواسماعیل ابراهیم طباطبا مؤلّف کتاب منتقلة الطالبیّه بنا شده است. ظاهراً شاهزاده ابراهیم در قم متولّد شد و در این شهر از علمای فن، دانش و زهد آموخت و صاحب علم و کمال شد. اکثر برادران و برادرزادگان، عمو و عموزادگان وی از مشاهیر سادات موسوی قم، آبه و خراسان و شیراز بودند و به علم و حلم و تقوی آراسته، و منشا آثار و برکاتی در مناطق فوق الذکر شدند و قبور اکثر آنان زیارتگاه دوستداران اهل بیت علیهم السلام می‌باشد.



آدرس: خیابان اراک - سه راه خورشید - خیابان امام خمینی - نرسیده به میدان سمت چپ - خیابان امامزاده ابراهیم علیه السلام - امامزاده شاه ابراهیم و محمد علیهم السلام

مختصات:

34.654724,50.869167

آدرس ویکی مپیا:

http://wikimapia.org/#lang=fa&lat=34.65 ... 9%85%D9%87

[najm137]

55- امامزاده شاه جعفر علیه السلام

توضیحات:
درباره نسب شریف این امامزاده بزرگوار، بین مورّخان و علمای انساب اختلاف است. برخی او را از سادات حسینی و عده‌ای دیگر او را از سادات موسوی قلمداد نموده‌اند.
مرحوم فیض(ره) پس از ردّ گفتار مؤلفان کتاب انوار المشعشین و تاریخ قم تألیف ناصر الشریعه می‌نویسد: به استناد کتیبه کاشی کاری شده وی از سادات موسوی است که به دست مخالفان به شهادت رسیده است.

او اضافه می‌کند؛ سیّد جلیل شاه جعفر موسوی که از نقباء و شرفاء علویان در اواخر قرن ششم و اوائل قرن هفتم بوده، شجره‌نامه‌اش در دسترس نمی‌باشد. وی در یورش سپاه مغول به قم در سال ۶۱۷ هجری قمری در حادثه قتل عام مردم قم به شهادت رسیده است. پنجاه سال پس از وقوع حادثه قتل وی در سال ۶۶۷ هـجری قمری بقعه‌ای مجلل بر مزار وی بنا نهاده‌اند.

بنابراین طبق تاریخ شهادت او، می‌بایست نسب شریف او حداقل با دوازده واسطه به امام هفتم منتهی شود. این در حالی است که مرحوم ناصرالشریعه نسب وی را اینگونه ذکر نموده اند:
جعفر الدقاق بن محمّد بن احمد بن هارون بن امام موسی کاظم علیه السلام ذکر نموده که طبق سلسله نسب او، وی در قرن چهارم وفات یافته است. به هر حال، بقعه امامزاده جعفر موسوی شهید که کمی بالاتر از بقعه امامزاده ابراهیم(ع) است، از دیرباز مورد توجه اهالی متدّین قم بوده و کراماتی نیز به او منسوب است.





آدرس: خیابان امامزاده ابراهیم - بعد از میدان معصومه - امامزاده شاه جعفر

مختصات:

34.655548,50.864961

آدرس ویکی مپیا:

http://wikimapia.org/#lang=fa&lat=34.65 ... 2%D9%85%20

[najm137]

56- بیت النور

توضیحات:
محل اقامت و عبادتگاه حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها در قم است. این مکان که در اصل، خانه موسی بن خزرج بود و بعد از وفات حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها وقف شد، به نام محراب یا معبد حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها، بیت النور و بقعه ستیه نامیده می‌شود و در سال‌های بعد در اطراف آن مسجد و مدرسه‌ای به نام مدرسه ستیه بنا گردید. تولیت این مکان برعهده سادات میره‌ای است و هر ساله در سال‌ روز ولادت، وفات و روز ورود حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها به قم در این مکان مراسم مخصوصی برگزار می‌گردد.

موقعیت:
بیت النور، محل اقامت ۱۷ روزه حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها در قم است که به عنوان مکانی زیارتی، مورد توجه مردم بوده است. بیت النور در محله‌ای به نام «میدان میر» (بین دو محله آذر و چهارمردان) از محله‌های قدیمی قم واقع شده است که در گذشته در محدوده جنوب غربی شهر قم قرار داشت؛ اما با گسترش شهرسازی، به تدریج به یکی از محله‌های مرکزی شهر تبدیل شد.

تاریخچه:
بیت النور از قدمگاه‌هایی است که در اسناد تاریخی از جمله کتاب تاریخ قم نوشته حسن بن محمد قمی، به آن اشاره شده و تاریخچه آن را به سال ۲۰۱ قمری سال ورود حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها به قم باز می‌گرداند.

بیت النور در اصل خانه موسی بن خزرج از بزرگان قم بود که با خبردار شدن از ورود حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها از طرف ساوه به قم، به همراه دیگر بزرگان به استقبال ایشان رفته، و ایشان را به این مکان منتقل کردند. حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها در این مکان به عبادت پرداختند و بعد از مدت کوتاهی بر اثر بیماری وفات یافتند.

و در باغ بابلان دفن شدند. بعد از وفات حضرت موسی بن خزرج، محل عبادت حضرت و اطراف آن را وقف کرد. این مکان در اسناد تاریخی، به نام محراب یا معبد حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها، بیت النور و بقعه ستیه، نامیده شده که حجره‌ای به ابعاد ۳ در 5/3 متر است و با آینه‌کاری تزیین گردیده شده است.

معماری و شیوه ساخت بنای محراب، متشکل از نمادهای است که زائر را به تقدس مکان رهنمون می‌سازد. سقف گنبدوار که در معماری اسلامی، نمادی از آسمان شمرده می‌شود، استفاده از سنگ و ترکیب آینه، کاشی، نورپردازی درونی اتاق، نقوش تزیینی و... از جمله این مواردند.

بعدها در اطراف محراب حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها، مسجد و مدرسه‌ای به نام «ستیه» ایجاد شد و از مدارس علمیه معروف قم محسوب می‌شود.

تولیت و کاربری:
تولیت بیت النور، برعهده هیئت امنایی متشکل از سادات میره‌ای است که خدمتگزاری بیت النور از نسل به نسل آنان منتقل شده است و اموالی را برای آن وقف کرده و در تجدید بنای آن نقش داشته‌اند.

بیت النور امروزه زیارتگاه مردم است علاوه بر برگزاری مراسم در روزهای عزاداری و ایام ولادت اهل بیت علیهم السلام، مراسم‌های خاصی نیز در روز ولادت، روز وفات و روز ورود حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها به قم در این مکان برگزار می‌گردد.







آدرس: خیابان عمار یاسر

مختصات:
34.639906,50.887191

آدرس ویکی مپیا:
http://wikimapia.org/#lang=fa&lat=34.64 ... 9%82%D9%85

[najm137]

57- امامزاده سلطان محمد شریف علیه السلام

توضیحات:
سیّد محمّد الشریف بن أبی القاسم علی بن أبی جعفر محمّد بن أبی القاسم حمزة الأکبر بن احمد الدخ بن محمّد الاکبر بن اسماعیل بن محمّد الأرقط بن عبدالله الباهر بن الامام علی بن الحسین السجّاد(ع).
وی سیّدی بسیار جلیل القدر، عظیم الشأن و بزرگوار بود. او در خانواده‌ای دینی و از پدری برگزیده و نقیب به نام علی بن محمّد در سال ۳۴۳ هـجری قمری از جاریه ترکیه متولّد شد، نامش را محمّد و کنیه‌اش را ابوالفضل نهادند.

او چهار ساله بود که پدرش رحلت کرد و تحت تکفّل عموی خود، ابومحمّد حسن به کسب علم و معرفت پرداخت تا به سن رشد و کمال و بالندگی رسید. پس، ماترک پدرش را از سرپرست و عموی خود تحویل گرفت و خود در فضل و کیاست و ثروت و سخاوت و علوّ همت سرآمد زمان خود گردید و منصب نقابت سادات علویّه قم و آوه به او واگذار شد.
پدربزرگوار وی، مردی هوشمند، فاضل، کامل، شجاع و با سخاوت بود. پس از عموی خود، علی بن حمزه، نقابت سادات علوی به او واگذار شد. در شوال سال ۳۴۵ هـجری شمسی به حج رفت، معزّالدوله و سادات عراق و حجاز او را گرامی داشتند و در سال ۳۴۶ هـجری قمری به قم بازگشت و همیشه پیشوای مؤمنین بود تا اینکه در سال ۳۴۷ هـجری . قمری وفات کرد و در قبّه متّصل به مشهد پدرش در مقبره بابلان در جوار مرقد مطهّر حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها دفن گردید.

سلطان محمّد شریف و اکثر برادرزادگان و عموها و عموزادگان وی از مشاهیر خاندان حسینی قم به شمار می‌آمدند. وی در سال ۳۹۸ هجری قمری در سن ۵۵ سالگی در شهر ری درگذشت و جنازه مطهّرش را به قم منتقل و در محلّه‌ای که اکنون به نام آن بزرگوار است به خاک آرمیده شد.



آدرس: خيابان انقلاب (چهار مردان) - کوچه 17 - بعد از مسجد آقا - داخل کوچه - امامزاده سلطان محمد شریف

مختصات:

34.636483,50.887148

آدرس ویکی مپیا:

http://wikimapia.org/#lang=fa&lat=34.63 ... 1796525/fa

[najm137]

58- امامزاده شاه سید علی علیه السلام

توضیحات:
نسب شریف امامزاده شاه سیّد علی مدفون در خیابان ۱۵ خرداد با هشت واسطه به امام علی علیه السلام منتهی می‌شود که از قرار ذیل است:
سیّد علی بن أحمد أبی الحسن الزاهد بن محمّد العالم بن علی البرغوث بن عبدالله الثانی بن جعفر الثانی بن عبدالله بن جعفر الأصغر بن محمد الحنفیة بن الامام علی امیر المؤمنین علیه السلام.

ایشان سیّدی جلیل القدر، عظیم الشان و بسیار بزرگوار و به صاحب کرامات مشهور و معروف است. پدر گرانقدر شاه سیّد علی، در زهد و تقوا به مقامی رسیده بود که وی را به عنوان احمد زاهد می‌شناختند و در زیبایی چهره و درخشندگی به حدّی بود که با لقب باهر معرّفی می‌گردید. ابوعبدالله حسین فقیه یکی از برادران امامزاده سیّد علی می‌باشد که در قزوین مدفون است و ابو زید محمّد برادر دیگرش که در شهر ری به خاک سپرده شد و به زهد و تقوی آراسته بودند.

نخستین شخص از این خاندان که از نصیبین به شهر ری وارد شد، احمد پدر بزگوار شاه زاده سیّد علی است. وی در حالی که پسر خردسالش سیّد علی را به همراه داشت به شهر ری وارد شد. سیّد علی در «ری» رشد و نمو و تربیت یافت و به کمال رسید. سپس به همراه پدرش به قم مهاجرت نمود. پس از مدّتی پدرش به ری برگشت و در آنجا ماند تا از دنیا رفت. پسرش سیّد علی در شهر قم ماند تا دارفانی را وداع گفت و در خارج از دروازه ری، در محل کنونی مزارش به خاک سپرده شد و از همان روز تا به امروز مزار وی مورد توجّه و زیارت مشتاقان اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام است.

امامزاده سیّد علی در شهر قم از زنان متعدد دارای پنج دختر و هفت پسر به نامهای محمد، حسین، احمد، حسن، طاهر، ابوالقاسم حمزه و اسماعیل گردید. اکثر فرزندان و نوادگان وی در قم و ری از بزرگان سادات بودند. مزار وی به اشتباه به نواده حضرت ابی‌الفضل العباس فرزند امیرالمؤمنین علیه السلام شهرت دارد که در کتاب انوار پراکنده این مبحث مورد بررسی قرار گرفته است.



آدرس: بزرگراه عمار یاسر - خیابان 15 خرداد - بلوار محتشم کاشانی

مختصات:

34.648223,50.905066

آدرس ویکی مپیا:

http://wikimapia.org/#lang=fa&lat=34.64 ... 4149839/fa