روز دوشنبه: مزارات وادی السلام و زیارت حرم نجف

[pejuhesh232]

آیت الله شیخ جعفر شوشتری
در رواق سمت بالاسر (رواق ابیطالب) از درب ورودی از صحن نزد ستون اول (در قدیم حجره 54 بوده است)

مرحوم ميرزا حسين نوري رضي الله عنه مي‏ فرمايند:
عالم بزرگوار شيخ جعفر شوشتري براي من نقل فرمودند: در اوايل تحصيل ديني و در ايام تبليغ به وطن خود مراجعت کردم و به تبليغ دين مقدس اسلام مشغول شدم. در آن روزها به موعظه و مصائب ائمه عليهم‏السلام تسلط کافي نداشتم و روي منبر در ماه رمضان از کتاب تفسير صافي و در ايام محرم از کتاب روضةالشهداي ملاحسين کاشفي استفاده مي‏کردم و از روي آن‏ها براي مردم صحبت مي‏کردم؛ ولي نمي‏توانستم سوزي در دل مردم بيندازم و آن‏ها را به گريه درآورم تا اين که مدتي گذشت و ماه محرم نزديک شد. شبي با خود گفتم: تا کي بايد «ملا کتابي» باشم، در فکر چاره برآمدم که چه کنم از بردن کتاب روي منبر بي‏نياز شوم، در همان حال به خواب رفتم.

در عالم خواب، امام حسين عليه‏السلام و ياران آن حضرت را ديدم که وارد سرزمين کربلا شدند و خيمه‏ها را برپا کردند و دشمن هم در مقابلشان صف آرايي کرد. شيخ جعفر شوشتري فرمودند: وارد خيمه امام حسين عليه‏السلام شدم و بر آن حضرت سلام کرد. حضرت امام حسين عليه‏السلام مرا نزديک خود نشاند و به حبيب بن مظاهر فرمود: فلاني مهمان ما است، ما آب نداريم تا از او پذيرايي کنيم، فقط مقداري آرد و روغن داريم، برخيز و با آن، غذايي آماده کن و نزد مهمانمان حاضر کن. حبيب بن مظاهر غذايي آماده کرد و پيش من گذاشت، چند لقمه از آن غذا خوردم و به خواب رفتم، يک لحظه احساس کردم به اين امور الهام شدم تا اين که روز به روز اين قدرت در من زيادتر شد و در مقام وعظ و خطبه به بالاترين مقصد رسيدم.

مرحوم شیخ جعفر شوشتری،ایشان بزرگ و استاد خطبا بودند،
اساتید شیخ که در کتب رجال و تاریخ به آنها اشاره شده:
شیخ اسماعیل کاظمی، فرزند صاحب مقابیس.شیخ محمدحسن صاحب جواهر. شیخ مرتضی انصاری.
شیخ علی بن جعفر کاشف الغطا. شیخ حسن بن جعفر کاشف الغطا، صاحب انوار الفقاهه. شیخ راضی نجفی.
شیخ محمد حسین صاحب فصول.
شاگردان ایشان: میرزا محمد همدانی. مرحوم سید عبدالصمد جزایری.آقا میرزا ابراهیم.
آخوند ملا احمد نراقی.مرحوم شیخ علی بن رضا کاشف الغطا.
آشیخ محمد علی خراسانی پدر سید عبدالحسین خراسانی از شاگران ایشان بودند،

اين صلوات برايش فضيلت بسيار نقل شده است ثواب آن هر دفعه‌اش؛ معادل ده هزار بار صلوات است
اَلّلهُمَّ صَلِّ عَلی سَیِّدنا مُحَمَّدٌ وآله مَا اخْتَلَفَ الْمَلَوان وَ تَعاقَبَ الْعَصْرانِ وَ کَرَّ الْجَدیدانِ وَ اسْتَقْبَلَ الْفَرْقدانِ وَ بَلَّغْ رُوحَهُ وَ اَرْواحَ اَهْلِ بَیْتِهِ مِنّا التَّحِیَّهَ وَ السَّلامُ

الشيخ جعفر التستري (شوشتری)
... ـ 1303
الشيخ جعفر بن الحسين بن الحسن بن عليّ التستري
عالم فقيه واعظ
ولد في تستر ونشأ بها. هاجر أوائل شبابه مع والده إلى مدينة الكاظمية فقرأ بها مقدمات العلوم ، وعند انتشار الطاعون سنة 1246 عاد إلى تستر ، وبعد انتهائه عاد إلى كربلاء وحضر بها على شريف العلماء المازندراني والشيخ محمّد حسين الأصفهاني صاحب (الفصول) ، ثمّ هاجر إلى النجف وحضر أبحاث الشيخ محمّد حسن صاحب الجواهر والشيخ مرتضى الأنصاري ولازمه.
عاد إلى تستر مدّة طويلة وصار بها مرجعاً للتقليد وطبع رسالته العملية ، ثمّ رجع إلى النجف واستقر بها.
كان من أبطال العلم ومراجع التقليد والفتيا وكبار الفقهاء وأجلاء المدرّسين ، ويعد من أشهر الوعّاظ والمرشدين يرقى المنبر بعد إمامة الجماعة فتزدلف الجموع الغفيرة تحت منبره وفيهم مراجع تقليد الأُمة وعظماء العلماء والأفاضل.
مؤلفاته : (1) الخصائص الحسينية ـ ط ـ. (2) فوائد المشاهد ـ ط ـ. (3) المجالس الثلاثة عشر ـ ط ـ. (4) منهج الرشاد ـ رسالة عملية ـ ط ـ.
توفي في كرند راجعاً من زيارة الإمام الرضا عليه‌السلام 20 صفر سنة 1303 ونقل إلى النجف ودفن بالصحن الشريف بحجرة رقم 54.

[pejuhesh232]

الشيخ محمّد حسن الأشتياني
1248 ـ 1319
الشيخ الميرزا محمّد حسن بن جعفر بن محمّد الأشتياني الطهراني
ميرزاي اشتياني مرجع تهران بودند
مرجعی که در حال قرائت زیارت جامعه كبيره رحلت کرد
آن مرحوم هر روز حضرات معصومين عليهم السلام را با زيارت جامعه كبيره زيارت مى كرد
وقتی مرحوم آشتیانی بیمار و در بستر بود، مشغول خواندن زیارت جامعه بوده است که وقتی به فراز "و مَنْ أتاکُمْ نَجی" {هر كه به سوى شما بيايد نجات يافته است} می رسد، جان به جان آفرین تسلیم می کند.
مرحوم آشتیانی علاوه بر اینکه در درس و بحث موفق بوده و در صحنه اجتماعی و سیاسی نیز بسیار فعال بوده است، در عبادت و تهجد نیز بسیار کوشا بود و زیارت عاشورا و نماز شب و مستحباتشان ترک نمی شد.
در شبی که وفات نمود فردای آن روز به احترام ایشان تهران به پا خاست و مراسم تشییع مفصلی برای مرحوم آشتیانی برگزار شد و پیکر ایشان به وصیت خودش در نجف در مقبره شیخ جعفر شوشتری به خاک سپرده شد.
فرزندش گفت: حدود هشت ماه طول می کشد که شرایط انتقال و تدفین ایشان در نجف فراهم شود و در این مدت پیکر مرحوم آشتیانی در حرم حضرت عبدالعظیم به صورت امانت دفن شد. بعد از این مدت وقتی مزار ایشان را باز می کنند که مراحل انتقال پیکر را فراهم آورند، فرزند ایشان نقل می کند که جسد مرحوم آشتیانی بعد از گذشت این مدت تغییری نکرده بود.
https://www.shia-news.com/fa/news/254933

من مشاهير علماء طهران
ولد في طهران سنة 1248 ونشأ بها. ثمّ هاجر إلى بروجرد سنة 1261 ومكث بها أربع سنين قرأ خلالها المقدّمات ، وحضر على السيّد شفيع الجابلقي.
هاجر إلى النجف وحضر الأبحاث العالية على الشيخ محمّد حسن صاحب الجواهر والشيخ محسن خنفر والشيخ مرتضى الأنصاري ولازمه وقرّر أبحاثه.
رجع إلى بلده سنة 1282 وفتح باب التدريس فشد إليه طلبة العلم الرحال من كلّ ناحية وعكفوا ينهلون منه ، وعظم شأنه وطارت شهرته وتقلد الزعامة الدينية هناك وصار نافذ الكلمة مطاعاً من الطبقات كافة ، وهو المحرك الأوّل لقضية (التنباك) المشهورة في ايران.
مؤلفاته : (1) إزاحة الشكوك عن اللباس المشكوك. (2) بحر الفوائد في شرح الفرائد ـ الرسائل ـ للأنصاري. (3) رسالة في أحكام أواني الذهب والفضة. (4) كتاب الأجزاء. (5) كتاب الخلل في الصلاة. (6) كتاب القضاء. (7) كتاب الوقف وإحياء الموات وغيرها ممّا هو مطبوع.
توفي في طهران سنة 1319 ونقل إلى النجف ودفن بالصحن الشريف بحجرة رقم 54.



اين صلوات برايش فضيلت بسيار نقل شده است ثواب آن هر دفعه‌اش؛ معادل ده هزار بار صلوات است
اَلّلهُمَّ صَلِّ عَلی سَیِّدنا مُحَمَّدٌ وآله مَا اخْتَلَفَ الْمَلَوان وَ تَعاقَبَ الْعَصْرانِ وَ کَرَّ الْجَدیدانِ وَ اسْتَقْبَلَ الْفَرْقدانِ وَ بَلَّغْ رُوحَهُ وَ اَرْواحَ اَهْلِ بَیْتِهِ مِنّا التَّحِیَّهَ وَ السَّلامُ

[pejuhesh232]

آیت الله سید محمود حسینی شاهرودی؛
مدفن: در رواق ابیطالب علیه السلام نزد شیخ شوشتری (حجره 54 قدیم)
مرحوم مرجع شاهرودي = كه در تشرف مرحوم نمازي حضرت از احوال ايشان پرسيده و به ايشان سلام رسانيده اند‎

یکی از نکات ایشان همین راه اندازی و رونق بخشیدن به زیارت پیاده امام حسین علیه السلام در مناسبتهای مختلف زیارتی ، کاروان راه می انداختند و از راه فرات به کربلا می بردند ، از ایران حتی همراه ایشان می رفتند،


حجّة الاسلام و المسلمین سید علی شاهرودی فرزند آیت اللَّه مرجع آقای حاج سید محمود شاهرودی فرمود:
پدرم به زیارت قبر مطهّر حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام مشرّف می شد،
شخصی از معمّرین علماى نجف به او گفت:
سید محمود! درس را کنار بگذار و مرثیه خوان باش.
من دیشب در عالم رؤیا دیدم که صحرای محشر است، بالای یک در بهشت نوشته: «باب الامام الصادق علیه السلام» و بالای در دیگر نوشته: «باب الحسین علیه السلام».
فقها از در اوّل وارد می شوند ولی مورد سؤال واقع می شوند و امام صادق علیه السلام از آن ها سؤالاتی می کند و می باید پاسخ بدهند و معطّل می شوند.
ولی در دوم باز است و مردم حسین حسین می گویند و با سرعت وارد بهشت می شوند.
من عمامه خود را زیر بغل گذاشتم و از در باب الحسین علیه السلام خواستم وارد شوم،
یکی از ملائکه جلوی من را گرفت و گفت: از آن در بروید.
از خواب بیدار شدم و تصمیم گرفتم درس و بحث را کنار بگذارم و مرثیه خوان شوم،
مرحوم پدرم (مرجع شاهرودي) گفت
من به او گفتم:
من بهشت را نمی خواهم، من ملاقات با امام صادق علیه السلام و مذاکره با او را می خواهم، درسم را رها نمی کنم،
تو هم برو به درس خود ادامه بده.

توضيح:
اشتباه برداشت آن عالم بسيار سالمند صاحب رؤيا اين بوده كه
فكر مي كرده اين كار (عالم و تدريس و تحقيق داشتن و مرثیه خوانی) باهم منافات دارد در حاليكه مي شود عالم باشد تدريس و تحقيق كند و روضه هم بخواند يا خدمت حسيني ديگري را نيز ملتزم باشد.

بشارت:
آنها كه در برگزاري زيارت اونلاين شب جمعه تلاش هرچه بهتر برگزارشدن حضوري و يا اونلاين مي كنند؛ از باب الحسين بهشت وارد مي شوند به لطف حضرت
و هكذا تلاشگران در زيارت ساير حضرات از الطاف همان حضرات متنعم مي شوند.

اين صلوات برايش فضيلت بسيار نقل شده است ثواب آن هر دفعه‌اش؛ معادل ده هزار بار صلوات است
اَلّلهُمَّ صَلِّ عَلی سَیِّدنا مُحَمَّدٌ وآله مَا اخْتَلَفَ الْمَلَوان وَ تَعاقَبَ الْعَصْرانِ وَ کَرَّ الْجَدیدانِ وَ اسْتَقْبَلَ الْفَرْقدانِ وَ بَلَّغْ رُوحَهُ وَ اَرْواحَ اَهْلِ بَیْتِهِ مِنّا التَّحِیَّهَ وَ السَّلامُ

السيّد محمود الشاهرودي
1301 ـ 1394
السيّد محمود بن عليّ بن عبدالله الحسيني الشاهرودي
عالم فقيه كبير
ولد في إحدى قرى شاهرود سنة 1301 ونشأ بها. قرأ المقدّمات الأدبية والشرعية فيها ، وفي بسطام وخراسان. هاجر إلى النجف سنة 1328 وحضر الأبحاث العالية في الفقه واُصوله على الشيخ ضياءالدين العراقي والشيخ حسين النائيني والشيخ عليّ الجواهري.
استقل بالبحث والتدريس يحضر عليه العشرات من العلماء والنابهين ، وكان من الفقهاء الأكابر ومراجع الفتيا والتقليد.
ترسل في سيرته فكانت له منزلة كبيرة ومقلدون عديدون في مختلف البقاع.
مؤلفاته : (1) توضيح المسائل ـ رسالة عملية ـ. (2) توضيح مناسك الحجّ. (3) جامع المقاصد في الفقه. (4) حاشية رسائل الأنصاري. (5) حاشية العروة الوثقى. (6) شرح شرائع الإسلام وغيرها من المطبوع.
توفي بالنجف 17 شعبان سنة 1394 ودفن بالصحن الشريف بحجرة رقم 54.

[pejuhesh232]

مدفون در ایوان العلماء
( بخاطر کثرت علمایی که در اینجا دفن هستند و مشهور به ایوان العلماء شده)
از جمله علمای بزرگی که در این محدوده دفن هستند فاضلين نراقي ملا مهدی و فرزندش ملا احمد نراقی

الشيخ محمّد مهدي النراقي
مُحمدمهدی بن اَبی‌ذَر فاضل نَراقی معروف به محقق نراقی در سال ۱۱۲۸ق در نراق از شهرهای اطراف کاشان متولد شد. و در شنبه ۱۸ شعبان ۱۲۰۹ق در ۸۱ سالگی در کاشان درگذشت و در نجف خاک سپرده شد
از علمای در قرن دوازده و سیزده هجری است.
ملا مهدی نراقی دارای تألیفات در زمینه فقه، اصول، فلسفه، کلام، تفسیر، ادبیات، ریاضی، و نجوم است
برخی تألیفات:
جامع السعادات در علم اخلاق ، مشکلات العلوم، انیس التجار، معتمد الشیعه، التحفة الرضویه، التجرید،محرق القلوب
مشاهده ای که ملا مهدی نراقی داشتند، در وادی السلام و مشاهده بهشت برزخی در تالار وادی السلام ذکر شده است
از شاگردان ایشان محمد باقر شفتی – محمد کلباسی – ملا احمد نراقی
الشيخ محمّد مهدي بن أبي ذر بن محمّد النراقي الكاشاني
فقيه كبير أخلاقي
ولد في نراق ـ كاشان ـ سنة 1149 ونشأ بها. انتقل إلى أصفهان وأكمل تحصيله العلمي ، ثمّ حضر على الشيخ إسماعيل الخاجوئي ولازمه ، والشيخ مهدي الهرندي والشيخ محمّد بن محمّد زمان الكاشاني.
انتقل إلى كربلاء وحضر بها على الوحيد البهبهاني والشيخ يوسف البحراني ، ثمّ هاجر إلى النجف وحضر بها على الشيخ محمّد مهدي الفَتّوني.
عاد إلى كاشان وأشاد بها مدرسة علمية ، وصار من مراجع الفتيا والتقليد في بلاده ، وهو من كبار علماء الأخلاق.
مؤلفاته : (1) أنيس المجتهدين في اُصول الفقه ـ خ ـ. (2) التحفة الرضوية في الأحكام الدينية ـ خ ـ. (3) جامع السعادات في الأخلاق 1 ـ 3 ط. (4) اللوامع في الفقه ـ خ ـ. (5) معتمد الشيعة في أحكام الشريعة ـ خ ـ وغيرها.
توفي في كاشان ليلة السبت 8 شعبان سنة 1209 ونقل إلى النجف ودفن بالصحن الشريف في شباك جنب إيوان العلماء.

اين صلوات برايش فضيلت بسيار نقل شده است ثواب آن هر دفعه‌اش؛ معادل ده هزار بار صلوات است
اَلّلهُمَّ صَلِّ عَلی سَیِّدنا مُحَمَّدٌ وآله مَا اخْتَلَفَ الْمَلَوان وَ تَعاقَبَ الْعَصْرانِ وَ کَرَّ الْجَدیدانِ وَ اسْتَقْبَلَ الْفَرْقدانِ وَ بَلَّغْ رُوحَهُ وَ اَرْواحَ اَهْلِ بَیْتِهِ مِنّا التَّحِیَّهَ وَ السَّلامُ

الشيخ أحمد النراقي
1185 ـ 1245
الشيخ أحمد بن محمّد مهدي بن أبي ذر النراقي الكاشاني
عالم كبير وفقيه مصنّف
ولد في نراق ـ كاشان 14 جمادى الآخرة سنة 1185 (1) ونشأ بها على والده العالم الزعيم ، قرأ على والده مدّة طويلة ، ثمّ هاجر إلى النجف وحضر على السيّد محمّد مهدي بحر العلوم والشيخ جعفر الكبير صاحب كشف الغطاء ، وانتقل إلى كربلاء وحضر على الميرزا مهدي الشهرستاني والشيخ محمّد باقر البهبهاني الشهير بالوحيد.
رجع إلى بلاده وانتهت إليه الرئاسة بعد وفاة والده ، وحصلت له المرجعية وكثر اقبال الناس عليه ، وكان فقيهاً أُصولياً محققاً ، جليل الشأن ، ومن الصلحاء الأخيار الأبرار.
مؤلفاته : (1) أساس الأحكام في شرح شرائع الإسلام ـ خ ـ. (2) الخزائن ـ ط ـ. (3) شرح تجريد الأُصول لوالده ـ خ ـ. (4) عوائد الأيام ـ ط ـ. (5) مستند الشيعة في أحكام الشريعة ـ ط ـ. (6) معراج السعادة في الأخلاق ـ ط ـ. (7) مفتاح الأحكام ـ خ ـ. (8) مناهج الأُصول في علم الأُصول ـ ط ـ وغيرها.
توفي في بلده 23 ربيع الآخر سنة 1245 ونقل إلى النجف ودفن بالصحن الشريف مع والده في شباك جنب إيوان العلماء.



اين صلوات برايش فضيلت بسيار نقل شده است ثواب آن هر دفعه‌اش؛ معادل ده هزار بار صلوات است
اَلّلهُمَّ صَلِّ عَلی سَیِّدنا مُحَمَّدٌ وآله مَا اخْتَلَفَ الْمَلَوان وَ تَعاقَبَ الْعَصْرانِ وَ کَرَّ الْجَدیدانِ وَ اسْتَقْبَلَ الْفَرْقدانِ وَ بَلَّغْ رُوحَهُ وَ اَرْواحَ اَهْلِ بَیْتِهِ مِنّا التَّحِیَّهَ وَ السَّلامُ

[pejuhesh232]

آیت الله سید احمد کربلایی تهرانی
از اولیای الهی (و استاد مرحوم قاضی و استاد آیت الله سید جمال الدین گلپایگانی)
شاگرد ملاحسینقلی همدانی
بین مسجد عمران ابن شاهین و ایوان العلماء، در وسط صحن دفن هستند،
آیت الله گلپایگانی وصی ایشان بودند که ایشان را در وسط صحن دفن می کنند
ایشان از اصحاب استجاره؛ صفحه 181 کتاب

السيّد أحمد الطهراني
... ـ 1332
السيّد أحمد بن إبراهيم الموسوي الطهراني
عالم فقيه أخلاقي
ولد في كربلاء ونشأ بها. قرأ المقدّمات فيها ، ثمّ هاجر إلى سامراء وحضر الأبحاث العالية على السيّد محمّد حسن الشيرازي الشهير بالمجدد ، وانتقل إلى النجف وحضر على الشيخ حبيب الله الرشتي والشيخ حسين الخليلي ، ولازم الأخلاقي المعروف الشيخ حسين قلي الهمداني وكان من خواصه.
كان أوحدي عصره في مراتب العلم والعمل والسلوك ، والزهد والورع والتقوى والمعرفة بالله والخوف والخشية منه ، وكان مدرساً تجتمع عليه ثلة من طلاب العلم.
مؤلفاته : تذكرة المتقين ـ ط ـ.
توفي بالنجف في آخر تشهد صلاة العصر 27 شوال سنة 1332 ودفن بالصحن الشريف تحت الساباط مقابل الإيوان الواقع خلف المرقد المقدّس.

اين صلوات برايش فضيلت بسيار نقل شده است ثواب آن هر دفعه‌اش؛ معادل ده هزار بار صلوات است
اَلّلهُمَّ صَلِّ عَلی سَیِّدنا مُحَمَّدٌ وآله مَا اخْتَلَفَ الْمَلَوان وَ تَعاقَبَ الْعَصْرانِ وَ کَرَّ الْجَدیدانِ وَ اسْتَقْبَلَ الْفَرْقدانِ وَ بَلَّغْ رُوحَهُ وَ اَرْواحَ اَهْلِ بَیْتِهِ مِنّا التَّحِیَّهَ وَ السَّلامُ

[pejuhesh232]

آیت الله مرجع سید محمد کاظم طباطبایی یزدی
از اصحاب استجاره
صاحب کتاب عروة الوثقی
ایشان جد مادری آیت الله سید عبدالکریم رضوی کشمیری (از شاگردان مرحوم قاضی) هم می شوند
مدفن ایشان در مسجد عمران بن شاهین درصحن پشت سر مبارک (حجره 46)
شرح و معرفی ایشان از کتاب اصحاب استجاره صفحه 227

آیت الله سيّد محمّد كاظم يزدي
1247 ـ 1337
السيّد محمّد كاظم بن عبدالعظيم الطباطبائي اليزدي
فقيه كبير مدرّس
ولد في كسنو ـ يزد ـ سنة 1247 ونشأ بها. قرأ المقدّمات الأدبية والشرعية ، ثمّ هاجر إلى أصفهان وحضر بها على الشيخ محمّد باقر أغا نجفي والشيخ محمّد جعفر الآبادي وغيرهما.
هاجر إلى النجف سنة 1281 وحضر بها الأبحاث العالية على الشيخ مهدي كاشف الغطاء والشيخ راضي النجفي والسيّد المجدد الشيرازي.
كان من شيوخ الطائفة وعمد المذهب ، نال مرجعية وزعامة دينية ندر نظيرها ، وتصدر للتدريس فتخرج عليه المئات من العلماء والمجتهدين وغيرهم ، والكلّ يتحدث عن جامعيته وفقاهته.
وكتابه (العروة الوثقى) من الكتب المعول عليها في التدريس وقد شرح عشرات الشروح.
وبنى مدرسة علمية هي اُم المدارس من حيث السعة والهندسة ما زالت قائمة.
مؤلفاته : (1) اجتماع الأمر والنهي. (2) حاشية مكاسب الأنصاري. (3) السؤال والجواب في الفقه. (4) الصحيفة الكاظمية. (5) العروة الوثقى ـ رسالة عملية ـ 1 ـ 2 وكلّها مطبوعة.
توفي بالنجف 28 رجب سنة 1337 ودفن بالصحن الشريف بحجرة رقم 47.

اين صلوات برايش فضيلت بسيار نقل شده است ثواب آن هر دفعه‌اش؛ معادل ده هزار بار صلوات است
اَلّلهُمَّ صَلِّ عَلی سَیِّدنا مُحَمَّدٌ وآله مَا اخْتَلَفَ الْمَلَوان وَ تَعاقَبَ الْعَصْرانِ وَ کَرَّ الْجَدیدانِ وَ اسْتَقْبَلَ الْفَرْقدانِ وَ بَلَّغْ رُوحَهُ وَ اَرْواحَ اَهْلِ بَیْتِهِ مِنّا التَّحِیَّهَ وَ السَّلامُ

[pejuhesh232]

آیت الله میرزای شیرازی
ایشان مجدد (تجدید کننده) حوزه علمیه در سامرا بودند
مدفن: سمت چپ باب طوسی قبل از ورود مقبره و مدرسه میرزای شیرازی است؛

و همچنین در این مقبره:
آیت الله سید عبدالهادی شیرازی از مراجع نجف
و اخیرا آیت الله سید رضی شیرازی و برخی اخیار دیگر مدفونند

نکته مهم در معرفی میرزای شیرازی:
ايشان مجدد اسلام در راس قرن چهاردهم و نهايت قرن سيزدهم بودند
و مشخصه ايشان
احياكننده حوزه علميه سامراء
و رفع غربت از حرمين سامراء
و بردن مركز تشيع به سامرا
و توجه دادن شيعه و مسلمين كه امام دوازدهمي هم دارند
خيلي مراجع بعدا آمدند و با كمترين نوسانات اوضاع عراق سامراء را تخليه كردند
و يا در وقتي كه در عراق موقعيت داشتند عليرغم درخواست علماء و حاضر نشدند حتى براى تابستانها كه نجف تعطيل است بروند سامرا و آنجا قدري آباد شود
فلذا معرفي ميرزاي بزرگ شيرازي اين جهت است كه منحصر به ايشان بوده
و علمايي كه ايشان را همراهي كردند در احياى سامرا
و حتى مكتب علمي فقهي و اصولي هم ايجاد شد در اثر تحقيقات علمي ايشان و اصحاب ايشان
از اين رو هر وقت ميرزاي بزرگ ياد مي شود با اين فقره توضيح اقلا ياد شود
(توصيف ایشان صرفا به فتواي تنباكو مال سياسيون است)

مرحوم ميرزا در سامراء وفات نمود علت وفات مسموميت عمدي و شهادت ذكر شده است از خواهر مرحوم آقا میرزا عبدالهادی که هنگام فوت مرحوم میرزا نُه ساله بوده است پرسیده اند: آیا میرزا به مرگ طبیعی از دنیا رفت یا او را کشتند؟
گفت: در آن‌وقت در سامرّاء شایع بود که میرزا را مسموم کرده‌اند.مي كويند«طبیبی از خارج به سامرّاء می‌آید و مدّت‌ها در آنجا می‌ماند و در بین مردم شهرت و مکانتی پیدا می‌کند تا اینکه به میرزا دسترسی پیدا می‌کند و برای معالجۀ مریضیِ برنشیت وی دوایی را به آن مرحوم می‌دهد. پس از چند روز بدن میرزا سیاه می‌شود و دار فانی را وداع می‌کند؛ آن طبیب هم از آن پس مفقود می‌شود.!!!»

==مرقد ميرزاي شيرازي===
انتقال ميت از محل فوتش به جاى ديگر نهي شده است مگر نقل به مشاهد مشرفه
و نقل از مشاهد به جايي ديگر ولو وطن شخص دونهى دارد هم نقل از محل فوت هم نقل از مشاهد  = مثل ايرانيها عامي كه مرده هايشان در سفر حجاز و عراق را غالبا برمي گردانند ايران الا قليلي با معرفت باشند خانواده هايشان
البته نقل از مشاهد به مشاهد ممكن است توجيهي داشته باشد مثل افضليت نجف يا كربلا ولي با اين حال خلاف ادب مى دانند برخي از بزرگان
قبر خواجه نصیر الدّین طوسیّ كه الان در کاظمین است؛ می‌گویند: خواجه وصیّت کرده بود جنازه‌اش را به نجف ببرند. خواب می‌بیند یکی از امامين جوادین علیهما السّلام را که می‌فرماید: أ إمامان لایقِدران علی شَفاعة رجلٍ واحدٍ؟! آيا دو امام نمي توانند شفاعت يك نفر را بكنند؟ و منصرف مي شود از وصيت به نقل به نجف و وصيت به دفن در جوار امامين مي كند

مرحوم ميرزا در سامراء وفات نمود اما جنازه ميرزا را به نجف منتقل مي كنند علت  نقل جنازۀ مرحوم میرزا به نجف، به خاطر قولی بود که به یک راجه (شاهزاده) هندی که از مقلّدینش بود، داده بود. فردی از راجوهای هندی در نجف اشرف خانه‌ای جنب حرم را مي خرد و می‌سازد به صورت مدرسه، و از مرحوم میرزا خواهش می‌کند که آنجا را برای محلّ دفن خود انتخاب کند و بجايش او را شفاعت کند. خود آن راجه  هم وصیّت می‌کند که آنجا دفنش کنند. مرحوم میرزا به خاطر اینکه موجب ناراحتی این هندی را فراهم نکند خواهشش را می‌پذیرد و بر آن اساس وصیّت می‌کند جنازه‌اش را به نجف ببرند. با اینکه بین سامرّاء و نجف شصت فرسنگ راه است، امّا جنازۀ میرزا روی دست عشایر دست به دست می‌گشته است و سه روز جنازه در راه بوده است! چنین تشییع جنازه‌ای هنوز هم بی‌سابقه است.

و از خدمات ميرزا در سامراء بجز خدمات عمراني درشهر سامراء اصلاح بين عشائر اطراف سامراء كه شيعه بودند با مردم سامراء كه سني هستند و انگليسيها مرتبا فتنه ايجاد مي كردند كه تضعيف شيعه بشودو ميرزا اصلاح نمودند و رفع منازعات كردند
اينجاكه الان قبر ايشان است همان مدرسه اى است كه ان راجه هندي ساخته و در ان دفن شده است و ميرزا هم برحسب وعده به او وصيت به دفن در اين مدرسه نموده است

اين صلوات برايش فضيلت بسيار نقل شده است ثواب آن هر دفعه‌اش؛ معادل ده هزار بار صلوات است
اَلّلهُمَّ صَلِّ عَلی سَیِّدنا مُحَمَّدٌ وآله مَا اخْتَلَفَ الْمَلَوان وَ تَعاقَبَ الْعَصْرانِ وَ کَرَّ الْجَدیدانِ وَ اسْتَقْبَلَ الْفَرْقدانِ وَ بَلَّغْ رُوحَهُ وَ اَرْواحَ اَهْلِ بَیْتِهِ مِنّا التَّحِیَّهَ وَ السَّلامُ

مرحوم سيدعبدالهادى

يك مطلب آموزه از سید عبد الهادی شیرازی نقل شده به ويديو توجه كنيد
https://media.farsnews.ir/Uploaded/File ... 000527.mp4

مرحوم آیت‌الله احمد مجتهدی تهرانی مدرس و مؤسس حوزه علميه مجتهديه تهران نقل كرده اند:
زمانی یکی از علماى نجف خواب دیده بود که
امام حسین(ع) از قمر بنی‌هاشم(ع) می‌پرسند که
روضه‌خوان‌ها چند نفر هستند؟ می‌خواهم صورت اساميشان را ببینم.
صورت را که به امام حسین(ع) می‌دهند،
بعضی روضه‌خوان‌ها را قلم می‌زنند
اما نام سیدعبدالهادی (شیرازی) که مرجع تقليد بود (و ظاهرا روضه خوان نبود) در لیست می‌ماند.
کسی که این خواب را دیده است، تعجب می‌کند و نزد سیدعبدالهادی می‌رود و می‌گوید این خواب را دیده‌ام. شما روضه می‌خوانید؟
ایشان می‌فرماید: درست است.
من کتاب و روایاتی در خصوص فضیلت گریاندن برای امام حسین(ع) می‌خواندم. روایت این بود: «مَن بَکی أَو أَبکی أَو تَباکی فی مُصیبهِ الحُسین وَجَبَت لَهُ الجَنَّه ؛‌ هرکس در مصیبت امام حسین بگرید یا بگریاند و یا (اگر گریه‌اش نیامد) به حالت گریه كننده و عزادار باشد (محزون در جهره اش باشد و سرش را بائين بياندازد ووو) بهشت بر او واجب می‌شود.»
سیدعبدالهادی می‌گوید من این روایت را خواندم و پیش خود گفتم من چرا این کار را نکنم؟!.
هفته‌ای یک شب کتاب مقتل را دست می‌گرفتم و برای زن و بچه‌ام روضه می‌خواندم.
آن‌ها گریه می‌کردند و من ثواب ايجاد مجلس عزا و روضه خوانى را می‌بردم.
ایشان فرمودند: معلوم است که این کار من مورد قبول واقع شده است.

مجتهدى طهرانى در پایان توصيه کرد:
در خانه برای زن و فرزند و یا مادر و پدر خود روضه بخوانید. آن‌ها گریه کنند ثواب می‌برید.

میرزا:
1320 ـ 1312
السيّد الميرزا محمّد حسن بن محمود بن إسماعيل الحسيني الشيرازي المعروف بـ (المجدد)
فقيه مرجع كبير
ولد في شيراز 15 جمادى الأُولى سنة 1230 ونشأ بها ودرس الأدب والعلم. وفي سنة 1248 هاجر إلى أصفهان وحضر بها الأبحاث العالية على الشيخ محمّد تقي الأصفهاني صاحب (هداية المسترشدين) والسيّد حسن المدرّس والشيخ محمّد إبراهيم الكرباسي صاحب (إشارات الأُصول) حتى أصبح من المدرّسين في الفقه وأُصوله.
وفي سنة 1259 هاجر إلى النجف وحضر الأبحاث العالية على الشيخ حسن كاشف الغطاء والشيخ محمّد حسن صاحب الجواهر والشيخ مرتضى الأنصاري ولازمه.
استقل بالبحث والتدريس يحضر عليه كثير من أهل العلم والفضل.
وفي سنة 1291 هاجر إلى سامراء واتخذها مقراً له وتبعه تلامذته ومريدوه وازدهرت به حياة سامراء العلمية والأدبية والاجتماعية مدّة طويلة ، فكان مجلس درسه يحوي المئات من المجتهدين والعلماء وأهل الفضل.
وقد رأس فصار أكبر زعيم ديني للطائفة الجعفرية في عصره ، ولقّب بـ (المجدد) وأصبح مرجع الشيعة في العالم ، وكان يملك الكثير من مستلزمات الزعامة ولذلك أجمعت الكلمة عليه وأُلقيت المقاليد إليه.
وكان ممدوح الشعراء ، يثيب على المدح ويشجعه فتراهم يتسابقون للاشتراك في المناسبات الدينية ولذلك شواهد كثيرة.
مؤلفاته : (1) حاشية على النخبة ـ خ ـ. (2) حاشية نجاة العباد ـ ط ـ. (3) رسالة في اجتماع الأمر والنهي ـ خ ـ. (4) رسالة في الرضاع ـ خ ـ. (5) كتاب الطهارة ـ خ ـ. (6) كتاب الفقه ـ خ ـ.
توفي في سامراء 24 شعبان سنة 1312 ونقل إلى النجف ودفن بالصحن الشريف في مقبرته الخاصة جنب باب الطوسي.

السيّد عبدالهادي الشيرازي
1305 ـ 1382
السيّد عبدالهادي بن إسماعيل بن رضي الدين الحسيني الشيرازي
عالم فقيه مدرّس
ولد في سامراء سنة 1305 ونشأ بها. قرأ المقدّمات الأدبية والشرعية على لفيف من الأفاضل.
هاجر إلى النجف سنة 1326 وأقام بها مجداً في تحصيله فحضر الأبحاث العالية على الشيخ محمّد كاظم الخراساني وشيخ الشريعة الأصفهاني والسيّد عليّ أغا الشيرازي وغيرهم.
كان مدرّساً فاضلا تخرج عليه العشرات من المجتهدين والعلماء ، وكان مرجعاً كبيراً قلّد في العراق وإيران وغيرهما ، معروفاً بالزهد والورع والتقوى ، وتروى في سيرته أخبار طيبة. بالاضافة لمقامه العلي السامي فقد كان أديباً شاعراً بليغاً ينظم الشعر العربي والفارسي.
مؤلفاته : (1) توضيح المسائل ـ رسالة عملية ـ. (2) حاشية العروة الوثقى.
(3) الرضاع. (4) مناسك الحاج. (5) وسيلة النجاة في الفقه وكلّها مطبوعة.
توفي في الكوفة 10 صفر سنة 1382 ونقل إلى النجف ودفن بالصحن الشريف بمقبرة المجدد الشيرازي.

اين صلوات برايش فضيلت بسيار نقل شده است ثواب آن هر دفعه‌اش؛ معادل ده هزار بار صلوات است
اَلّلهُمَّ صَلِّ عَلی سَیِّدنا مُحَمَّدٌ وآله مَا اخْتَلَفَ الْمَلَوان وَ تَعاقَبَ الْعَصْرانِ وَ کَرَّ الْجَدیدانِ وَ اسْتَقْبَلَ الْفَرْقدانِ وَ بَلَّغْ رُوحَهُ وَ اَرْواحَ اَهْلِ بَیْتِهِ مِنّا التَّحِیَّهَ وَ السَّلامُ

سید اسماعیل شیرازی
پدر سید عبدالهادی شیرازی
که قصیده نغزی در مدح امیر امومنین علیه السلام دارند که شاید مثل آن کسی سردوه نشده باشد
که در کتاب تجلی الهی نشر و شرح شده است

اين صلوات برايش فضيلت بسيار نقل شده است ثواب آن هر دفعه‌اش؛ معادل ده هزار بار صلوات است
اَلّلهُمَّ صَلِّ عَلی سَیِّدنا مُحَمَّدٌ وآله مَا اخْتَلَفَ الْمَلَوان وَ تَعاقَبَ الْعَصْرانِ وَ کَرَّ الْجَدیدانِ وَ اسْتَقْبَلَ الْفَرْقدانِ وَ بَلَّغْ رُوحَهُ وَ اَرْواحَ اَهْلِ بَیْتِهِ مِنّا التَّحِیَّهَ وَ السَّلامُ

سبد رضی شیرازی
از علما در ایران که اخیرا فوت کردند و در این مقبره دفن شدند

اين صلوات برايش فضيلت بسيار نقل شده است ثواب آن هر دفعه‌اش؛ معادل ده هزار بار صلوات است
اَلّلهُمَّ صَلِّ عَلی سَیِّدنا مُحَمَّدٌ وآله مَا اخْتَلَفَ الْمَلَوان وَ تَعاقَبَ الْعَصْرانِ وَ کَرَّ الْجَدیدانِ وَ اسْتَقْبَلَ الْفَرْقدانِ وَ بَلَّغْ رُوحَهُ وَ اَرْواحَ اَهْلِ بَیْتِهِ مِنّا التَّحِیَّهَ وَ السَّلامُ

[pejuhesh232]

آیت الله سید ابوالقاسم خوئی موسوی
مدفن: در صحن حجره 31
ایشان از اصحاب استجاره؛
علامه سید محمدعلی موحد ابطحی نقل کرده بودند که آیت الله خویی به ایشان فرمودند: من چهل شب چهارشنبه و در شب چهارشنبه چهلم مورد عنایت
حضرت صاحب الامر منه السلام قرار گرفتم
از مراجع تقلید نجف بعد از آیت الله بروجردی بودند- بدست رژیم بعث در بیمارستان مسموم و به شهادت رسیدند
و5 نفر از دامادها و فرزندان ایشان در کنار ایشان در صحن پایین پای مبارک دفن هستندکه صدام آنها را به شهادت رساند

مرحوم آيت الله حاج شيخ عبدالحسين خراساني نقل كردند
مرحوم مرجع آيت الله خويي به شهادت و فوت در راه خداوند بسيار علاقمند بودند
و مي گفتند جزو آرزوهاى من و دعاهاى هميشگي من است = شهادت در راه خدا

تا اينكه در آن زمان حادثه تصادفى پيش امد
كه ميني بوسى كه همه افراد سوار ان از خاندان مرحوم آيت الله حكيم بودند شب جمعه از زيارت كربلا بر مى گشتند
و ميني بوس چپ شد و همه مسافران بجز يكنفر كشته شدند

ظاهرا دستكاري بعثيها در اين حادث دخيل بود چون حكومت عراق دنبال كشتن ال حكيم بودند به هر مناسبت كوچك بزرگ سياسي غير سياسي ووو

مرحوم آقاى خويي به مرحوم خراساني گفته بودند
من چند وقتي است هرشب جمعه مي روم كربلا
به اميد اينكه ماشين ما چپ شود و شهيد شوم!!!!
اما نشد!!

توضيحات:
1- در طول سال مرحوم خويي عادت رفتن شب جمعه به كربلا نداشتند مگر در ايام زيارتي مخصوصه كربلا و اينكه ملتزم شوند هر هفته بروند قطعا خلاف برنامه معمولشان بوده و براى همين هدف بوده كه شايد به شهادت (در اثر حادثه در راه زيارت) نائل بشوند

2- و اين مطلب كه مرحوم خويي بيان كرده اند؛ شدت علاقه ايشان به شهادت را مي رساند

3- البته حاجت و دعاهاى مرحوم خويي مستجاب شده
واخر الامر توسط عوامل صدام مسموم شده و شهيد از دنیا رفتند

4- شهادت در راه خدا مرگ مشروط به مسير سياسي يا در راه مقاصد حكومتى نيست
كه آنها را فقط شهيد اعلام كنند و در قطعه مخصوص در قبرستانها به اسم شهدا و با تابلويي وووو شهيد تلقي شود

5- فقط امام حسين عليه السلام در ميدان جنگ شهيد شدند اما همه حضرات معصومين عليهم السلام همه شان شهيد شدند (در غیر میدان جنگ)


مطلبی آموزنده:
مرحوم آيت الله نجابت نقل مي كردند در دوران طلبگيمان كه شاگرد اقاي خويي بوديم يكروز ايشان را حجره مان وعده گرفتيم؛ نهار آماده كرديم
خدا رحمت كند مرحوم نجابت را آشبز حرفه اي بودند هم خودش هم مرحوم پدرشان كه شغلش بود
تابستان بود ؛ هوا خيلي گرم بود تازه هندوانه به بازار رسيده بود رفتيم يك هندوانه رسيده و خيلي بزرگ گرفتيم و جاي خنك گذاتشيم
و بعد اورديم سرسفره
مرحوم اقاي خويي ناهار را خوردند اما هندوانه را لب نزدند هرچه اصرار كرديم، نخوردند
پيجو شديم ، بالاخره اخرش گفتند: من هنوز هندوانه اين فصل را به خانه نبرده ام و عيالم هنوز هندوانه نخورده است
دوست ندارم تا آنها هندوانه نخورده اند من هندوانه بخورم، هرچه گفتيم آنها بفهمند راضيند و ووو
اما ايشان قبول نكرد و گفت دل من قبول نمي كند و از گلويم پايين نمي رود
اين يك فضيلت اخلاقي و مواسات با عيال است
و از صد تا زعامت عامه ارزشش بيشتر است
و خيلي معنا دارد و بسيار درس اموز است

و در صحن سمتی كه بين حرم و باب القبلة است در سمت چپ ورودي باب القبلة غرفه بزرگي است كه دفتر كليددار حرم (يعني توليت به نام الرفیعی) بود و اول سقوط صدام تندروهايي مثل مقتدا صدر كه خودشان در زمان صدام به ارتباط حكومتي متهم و معروف بودند و صدام اسم پدرش را به عنوان مرجع تقليد رسمي عراق معرفي كرده بود به اسم اينكه كليددار در دوران صدام هروقت صدام آمده استقبالش كرده و يا اموري كه جزو تشريفات هر مسؤولي در دوران حكومت است؛ برنامه شورش در حد كشتن را داشتند و پسر مرحوم آيت الله خويي عبدالمجيد آمده بود كه بين آنها صلح بدهد و در دفتر منتظر بود كه ناگهان اتباع مقتدا صدر كه مورد حمايت حكومت ايران بوده و هستند با قمه و خنجر ريخنند و پسر اقاي خويي و كليددار را در جلوي حرم و داخل اين صحن شقه شقه كرده با چاقو و قمه و كشان كشان به دفتر مقتدا و جاهاى ديگر بردند و حرمت هيچ نگاه نداشتند لعنهم الله
كشتنشان يكساعت طول كشيد و نيمه جان آنها را دفتر مقتدا در شارع الرسول بوردند و حاضر نشد مانع شود‎
خلاصه يك ترور و قتل آني نبود كشتن با مدت طولاني بود
قبر عبدالمجيد خويي كنار پدرش آيت الله خويي است

===========

يكي از علما نقل كرده است
(آيت الله) آقا شیخ عبد الحسین واعظ زاده خراسانی رحمة الله علیه
که از منبری‌های ملا و با سواد بود و در نقل مطالب دقت کاملی داشت، می‌فرمود:
مراجع نجف اشرف پس از تمام شدن مراسم معمول شب عاشورا خصوصی به وادی السلام نجف می‌رفتند
و تا صبح عزاداری و سینه زنی می‌کردند.
ایشان اسم این بزرگواران را می‌برد که متأسفانه فراموش کرده‌ام
و از میان همه آنها تنها نام مرحوم آیة‌ الله خویی رحمة الله علیه را به خاطر دارم.
ولی گمان می‌کنم بقیه هم امثال آیات عظام حکیم و شاهروی رضوان الله تعالی علیهم بودند.

توضيحات:
1- خلاصه؛ اين واقعه مي فهماند
شدت اهميت مراجع به عزاداري
(بيش از شركت در مجالس و كرفتن مجالس و گريه ووو =
بلكه عزاداري كردن تا حد سينه زني رسمي جدي؛ و محكم مثل هيئات جدي؛
آن هم عليرغم برنامه هاو اشتغالات علمي و مرجعيت شان
درخفاء مثل وادي السلام نجف كه هفتاد سال هيچ چراغ و روشنايي نبود
بروند از نيمه شب تا صيح عاشورا
اين خيلي مهم است و شدت اعتقاد و اهتمامشان را مي رساند

2- آن جلسات شبهاى وادي السلام خصوصى بوده
و احدى از عموم اطلاع نداشته
مرحوم شيخ عبدالحسين خراساني هم كه مطلع بوده و نقل كرده است
چون روضه خوان و مرثيه خوان سينه زنى آن مجلس مخفى مراجع در وادي السلام نجف بوده است

3- علت رفتن به وادي السلام در شب تاريك و مخفيانه دور از انظار عزادارى كردن
براى اين بوده كه مبادا جنبه نمايشي بكيرد
و به نظرخودشان خلوصش محفوظ بماند

4- البته اين تشخيص آنها بوده
بااين تفسير كه
مردم عادي مورد توجه خاص يكديگر نيستند
ولذا در جلسات هرجاباشد سينه زني كنند = معمولي است
و اشكالى از نظر شبهه در خلوص رخ نمي دهد
اما مثل آن مراجع؛ چون توجه شديد مردم به آنها بوده
اگر درميان جمع سينه زني حدي؛ انجام دهند
چه بسا از نظر خودشان = خلوص عملى شان مشكلي پيدا كند
بخاطر شدت مراقبت از انجام عمل با خلوص
اين برنامه مخفيانه را داشتند

5- اما برخي از مراجع آن شبهه را نداشتند
مثل مرحوم آيت الله مرجع حاج سيد تقي قمي
كه رسما وعلنا در مجلس روضه بيت خودشان
در سينه زنى محكم و سخت؛ شركت مي كردند
حتى مثل سينه زنيهاى جدى پرشور؛
تا كمر برهنه مي شدند
و مثل آنها سينه زني محكم و جدي داشتند
فيلمش هم در نت منتشر شده است

6- البته متصديان اونلاين؛
چون زنان هم در اونلاين حاضر هستند؛ فيلم آنرا نمايش نمي دهند
چون ان مجلس مردانه بوده
و آن مرحوم و ان مردان كه براى سينه زنى؛ سينه برهنه كرده اند
مطمئن بوده اند كه هيج زن حضورندارد
و الا اكر مي دانسته اند كه زني مي بيندشان براى سينه زني؛ بالاتنه شان را برهنه نمي كردند

7- خاطره اى مشابهى از مرحوم مرجع اية الله مرعشى نجفي با مرحوم امام خميني هم هست
كه در مصاحبه تلويزيون ايران همان اويل تاسيس جمهورى مطرح كرده اند
كه خلاصه اش اين بود
وقتي در جوانى در مدرسه فيضيه اين دو بزرگوار همدرس بودند
و زمان رضاخان بوده و روضه ها و هيئات ممنوع بوده
شبهاى محرم دو نفري درب حجره را مي بستند كه مامورى مزاحمشان نشود
و با هم روضه خواني و سينه زني تا صبح داشتند

8- قاعدتا ويديو اين مصاحبه هم در ارشيو مصاحبات مرحوم نحفي مرعشي
بابد در سايت خودشان باشد

9- البته برنامه مراجع نجف و مرحوم قمى در دوره مرجعيتشان
مهمتر از برنامه دومرجع (آيت الله مرعشي وآيت الله خميني) در زمان جواني وطلبگيشان است

10- اللهم وفقنا لحق معرفة الجسين
و اداء حق عزائه في اتَمّ الخلوص
مع قبوله عند الحسين و أمه و أبيه و اخيه و جده و مولانا صاحب العصر و الزمان عليهم السلام
آمين رب العالمين

=============
السيّد أبو القاسم بن عليّ أكبر بن هاشم الموسوي الخوئي
عالم كبير ومن مراجع العصر الحاضر
ولد فى خوي ـ آذربيجان 15 رجب سنة 1317 ونشأ بها على والده العالم الجليل ، هاجر إلى النجف سنة 1328 فأكمل المقدّمات ثمّ حضر الأبحاث العالية في الفقه وأُصوله على الشيخ مهدي المازندراني وشيخ الشريعة الأصفهاني والشيخ محمّد حسين الكمباني الأصفهاني والشيخ ضياء الدين العراقي والشيخ حسين النائيني ، والكلام على الشيخ محمّد جواد البلاغي والسيّد حسين البادكوبي وتخرج عليهم.
استقل بالتدريس مدّة طويلة تجاوزت نصف قرن تخرج خلالها عليه عشرات المجتهدين ومئات العلماء الأعلام ، وأكثرهم كتب تقريراته الفقهية والأُصولية.
رجع إليه بالتقليد كثير من البلاد الإسلامية ، وبعد وفاة السيّد محسن الحكيم اتسعت مرجعيته وكثر مقلدوه في البلدان كافة ، وصار المرجع الأعلى للطائفة الإمامية في عصره ومن أعمدة المذهب المعول عليهم.
مؤلفاته : (1) أجود التقريرات في أُصول الفقه 1 ـ 2. (2) البيان في تفسير القرآن. (3) تكملة منهاج الصالحين. (4) حاشية العروة الوثقى. (5) مباني تكملة المنهاج 1 ـ 2. (6) معجم رجال الحديث 1 ـ 24. (7) مناسك الحجّ. (8) منهاج الصالحين ـ رسالته العملية ـ 1 ـ 2 وغيرها من المطبوع.
توفي بالنجف 9 صفر سنة 1413 ودفن بمقبرته الخاصة بالصحن الشريف بحجرة رقم 31 ودفن معه ولده العلاّمة الشهيد السيّد عبدالمجيد المستشهد يوم 7 صفر سنة 1424.

اين صلوات برايش فضيلت بسيار نقل شده است ثواب آن هر دفعه‌اش؛ معادل ده هزار بار صلوات است
اَلّلهُمَّ صَلِّ عَلی سَیِّدنا مُحَمَّدٌ وآله مَا اخْتَلَفَ الْمَلَوان وَ تَعاقَبَ الْعَصْرانِ وَ کَرَّ الْجَدیدانِ وَ اسْتَقْبَلَ الْفَرْقدانِ وَ بَلَّغْ رُوحَهُ وَ اَرْواحَ اَهْلِ بَیْتِهِ مِنّا التَّحِیَّهَ وَ السَّلامُ

[pejuhesh232]

حجره شماره 30
آیت الله سید تقی طباطبایی قمی
از مراجع تقلید؛ پدر و برادرشان هم از مراجع بودند
پدرشان آیت الله سید حسین طباطبایی قمی از مراجع زمان رضا خان بودند

آیت الله سید تقی به خانواده می گویند مشرف می شوم عتبات و آنجا فوت می کنم و دفن می شوم
به زیارت سامرا و کاظمین و کربلا و در آخر به نجف می آیند که در نجف وفات کردند و همانجا دفن شدند

اين صلوات برايش فضيلت بسيار نقل شده است ثواب آن هر دفعه‌اش؛ معادل ده هزار بار صلوات است
اَلّلهُمَّ صَلِّ عَلی سَیِّدنا مُحَمَّدٌ وآله مَا اخْتَلَفَ الْمَلَوان وَ تَعاقَبَ الْعَصْرانِ وَ کَرَّ الْجَدیدانِ وَ اسْتَقْبَلَ الْفَرْقدانِ وَ بَلَّغْ رُوحَهُ وَ اَرْواحَ اَهْلِ بَیْتِهِ مِنّا التَّحِیَّهَ وَ السَّلامُ

[pejuhesh232]

آیت الله سید محمد طباطبایی حکیم
به تازگی فوت شدند
از مراجع نجف

اين صلوات برايش فضيلت بسيار نقل شده است ثواب آن هر دفعه‌اش؛ معادل ده هزار بار صلوات است
اَلّلهُمَّ صَلِّ عَلی سَیِّدنا مُحَمَّدٌ وآله مَا اخْتَلَفَ الْمَلَوان وَ تَعاقَبَ الْعَصْرانِ وَ کَرَّ الْجَدیدانِ وَ اسْتَقْبَلَ الْفَرْقدانِ وَ بَلَّغْ رُوحَهُ وَ اَرْواحَ اَهْلِ بَیْتِهِ مِنّا التَّحِیَّهَ وَ السَّلامُ