احوال افغانستان و تاجيكستان و ازبكستان

[00343179]

با آمریکا مذاکره و توافق شده است و طالبان متعهد شده‌اند تا هرگز در قبال این خدمت ایالات متحده تهدیدی واقعی را به منافع و اتباع این کشور در داخل و خارج از آمریکا متوجه ننمایند و پس از تثبیت حکومت امارت اسلامی جمیع نیروی خود را متمرکز بر نا امن کردن ایران بعنوان دشمن مشترک طالبان و آمریکا نمایند.

روزنامه لومنیته L'Humanité نشریه حزب کمونیست فرانسه با نشر عکس بسیار محرمانه ای از جلسات سال ۲۰۲۰ مایک پمپئو و سران طالبان در دوحه قطر نشان می دهد که ژنرال کریس دوناهو همراه با وزیر خارجه وقت ایالات متحده در جلسه‌ای با حضور طالبان حضور دارد و این نظامی آخرین فردی است که در روز ۳۱ آگوست فرودگاه کابل را ترک کرد و تصویر سمبولیک سوار شدن وی در هواپیما بعنوان آخرین نظامی آمریکا در خبرگزاری ها نشر گردید.

به گزارش «شیعه نیوز»، روزنامه لومنیته L'Humanité نشریه حزب کمونیست فرانسه با نشر عکس بسیار محرمانه ای از جلسات سال ۲۰۲۰ مایک پمپئو و سران طالبان در دوحه قطر نشان می دهد که ژنرال کریس دوناهو همراه با وزیر خارجه وقت ایالات متحده در جلسه‌ای با حضور طالبان حضور دارد و این نظامی آخرین فردی است که در روز ۳۱ آگوست فرودگاه کابل را ترک کرد و تصویر سمبولیک سوار شدن وی در هواپیما بعنوان آخرین نظامی آمریکا در خبرگزاری ها نشر گردید.

منابع روزنامه مذکور مدارکی را در اختیار آن قرارداده‌اند که نشان می‌دهد پس از آزادی ملا برادر از زندان آمریکا در نشست‌های صلحی که به مدیریت زلمای خلیل زاد در دوحه برگزار شده است؛ بر سر ترک اشرف غنی از افغانستان و تسلط فوری این گروه تروریستی بر افغانستان با آمریکا مذاکره و توافق شده است و طالبان متعهد شده‌اند تا هرگز در قبال این خدمت ایالات متحده تهدیدی واقعی را به منافع و اتباع این کشور در داخل و خارج از آمریکا متوجه ننمایند و پس از تثبیت حکومت امارت اسلامی جمیع نیروی خود را متمرکز بر نا امن کردن ایران بعنوان دشمن مشترک طالبان و آمریکا نمایند. در این توافق تجهیز تسلیحاتی طالبان از سوی ژنرال مذکور به نمایندگی از پنتاگون با موافقت ترامپ مورد تعهد آمریکا قرار گرفته و به طور کلی پروژه ترک افغانستان برنامه ای از پیش تعیین شده بوده است.

روزنامه لومنیته ادامه می‌دهد که طرفین پیش بینی عدم توفیق طالبان در پیروزی بر ولایت پنجشیر را هرگز نمی کردند و از آنجا که آمریکا متعهد به تسلیم صد درصد افغانستان به قوای طالبان طی توافق خود با آنها شده بود پس از رد درخواست احمد مسعود مبنی بر کمک تسلیحاتی به جبهه پنجشیر؛ جو بایدن اجازه می‌دهد تا پاکستان از طریق نیروی هوایی و حمایت لوجستیکی، طالبان را در غلبه بر پنجشیر یاری نماید.

https://www.shia-news.com/fa/news/260322

[00343179]

فعالان مدنی افغانستان

پیدا شدن ۶ جسد در ۷ روز = قتل‌های مشابه و زنجیره‌وار در برخی ولایات افزایش چشمگیری داشته‌است/جسدهایی با دست‌های بسته، بدن‌های شکنجه شده

جسدهایی با دست‌های بسته و بدن‌های شکنجه شده/ یک فعال مدنی با نام مستعار «سیما» پیدا شدن 6 جسد در 7 روز را روایت کرد

حرف‌های سیما نشان می‌دهد گویا علاوه بر خشونت عریان طالبانی که شاید همه ما در رسانه‌ها و فضای مجازی دیده‌ایم، قتل‌های مشکوک و زنجیره‌و‌اری نیز در برخی ولایات افغانستان رو به فزونی ست که طالبان مستقیم مسوولیت‌ آنها را برعهده نمی‌گیرد.

اعتمادآنلاین| مرجان زهرانی- «در یک هفته 6 جسد پیدا شده، دست‌های‌شان از پشت بسته و به شکل فجیعی شکنجه شده‌بودند. همه جوان» این روایت دختری ست 29 ساله از مزار شریف که اگر طالب‌ها هجوم نمی‌آوردند، به جای آنکه لت و کوب شده و آسیب دیده، از شر طالبان از این خانه به آن خانه متواری باشد، در محل کارش بود.

به گزارش امتداد، یک اداره بین‌المللی-دولتی که امروز زنان اجازه ورود به آن را ندارند و از صدر تا ذیلش در اختیار طالب‌هایی ست که از پشت کوه‌ها یک راست پشت میز و صندلی‌های مدیریت نشسته‌اند. نه سواد خواندن دارند و نه سواد نوشتن و البته که تغییر کرده‌اند؛ به قول «سیما» «وحشی‌تر و منافق‌تر» شده‌اند. عفو عمومی اعلام می‌کنند و تن‌های بی‌جان اما عفو شده را در خیابان‌ها رها.

«سیما» نام راوی این قتل‌ها نیست. نامی ست که به وفور افغان‌ها بر روی دخترانشان می‌گذارند و ما در این گفت‌و‌گو روای را «سیما» خطاب می‌کنیم. نامی عاریه‌ای که راوی در میانه بغض و سوگواری، از ترس تعقیب طالب‌ها برای خود انتخاب کرده‌است.

حرف‌های سیما نشان می‌دهد گویا علاوه بر خشونت عریان طالبانی که شاید همه ما در رسانه‌ها و فضای مجازی دیده‌ایم، قتل‌های مشکوک و زنجیره‌و‌اری نیز در برخی ولایات افغانستان رو به فزونی ست که طالبان مستقیم مسوولیت‌ آنها را برعهده نمی‌گیرد اما چه کسی ست که نداند «این رفتگان بی‌‌برگشت»، این جوانانی که شاید «هنوز صورت عشق را بر سینه نفشرده‌اند»، با تن‌های لت و پار و رنجور، دست‌های بسته و بدن‌های شکنجه شده چرا در کوچه و پس کوچه‌های شهر پیدا شده‌اند.


کوچه به کوچه،‌ مُرده
پیدا شدن اجساد در کوچه و پس کوچه‌های ولسوالی‌های افغانستان اتفاق تازه‌ای نیست. دست کم برای سرزمینی که اسیر طالب‌ها و در جنگ است، شاید عجیب به نظر نرسد. فزونی گرفتن کشته‌ها، آن هم با سبک و سیاق مشابه یکدیگر و البته در شرایطی که جز در پنجشیر مقاومت مسلحانه‌ای در جریان نیست، نشان می‌دهد راه و رسم خطرناک و قتل‌های زنجیره‌واری در جریان است که شاید هیچ کم از «نسل‌کشی» نداشته‌باشد.

جمعه‌ای که گذشت در یکی از مناطق مزار‌شریف، 2 جسد پیدا شد. جسدهایی با دست‌های بسته و آثار فجیع شکنجه. روایت «سیما» ما را از این نقطه به عقب‌تر می‌برد و نشان می‌دهد که نباید تصور کرد در شرایط جنگی کشته شدن 2 نفر آنچنان هم غیرمنتظره نیست!

سیما با صدای لرزان، بغض‌آلود و در حالی که از افشای هویت اصلیش هراس دارد، خبر پیدا شدن 2 جنازه را روایت می‌کند «روز جمعه دو جسد پیدا شد. مردم محلی این اجساد را پیدا کردند. من هم که در این منطقه زندگی مخفیانه دارم، خبر دار شدم. خواستم برای عکاسی بروم و این عکس‌ها را به عنوان سند به رسانه‌ها ارسال کنم. اما مردم محلی جسدها را شناسایی کرده و با گروهی از طالبان تماس گرفتند و گفتند جسد پیدا کرده‌اند. آن گروه طالبان گفتند که خودتان جسدها را بیاورید چون برای ما نامحرم هستند اما مردم محل اصرار کردند که طالبان این جسدها را تحویل بگیرد. بنابراین آمدند و جسد را به پاسگاه بردند. مردم می‌ترسیدند که جسدها را انتقال دهند و فردا مجبور شوند پاسخگوی طالبان باشند. قبلا هم این قتل‌های مشکوک اتفاق افتاده بود. برای نمونه تقریبا یک ماه از سقوط حکومت مرکزی گذشته بود، جسد یک پلیس زن پیدا شد که گروه امارت اسلامی او را کشته‌بودند.»

او نتوانسته از اجساد عکس بردارد. می‌گوید نمی‌خواست که سکوت کند چون فعال مدنی ست و نباید نسبت به این فجایع ساکت بنشیند اما هم ازدحام مردم زیاد بوده، هم خودش و هم خانواده‌اش از این که اسیر طالبان شوند، ترسیدند و در نهایت موفق نشده در صحنه حضور پیدا کرده و عکاسی کند. عکس‌هایی که بنا داشته برای رسانه‌ها بفرستد، در فضای مجازی منتشر کند تا دادخواه جان‌های عزیز از دست رفته باشد. گویی که تجربه پیشینش از انتشار آنچه بر زنان افغانستان می‌گذرد، برایش تداعی شده، می‌گوید «اگر در این مدت پست دادخواهی در فضای مجازی منتشر کردم بلافاصله تلفن می‌کردند،‌ تهدید می‌کردند و می‌گفتند اگر جانت را دوست داری پستت را پاک کن. من چند وقت پیش کابل بودم از آنجا به مزار شریف فرار کردم و الان هم آواره‌ام.»

پدیده ناپدید شدن
تلفن‌های مشکوک به آنها که شانس آورده‌اند، تنها تهدید شده و احتمالا این روزها مثل سیما آواره‌اند، تنها به امر و نهی‌ ختم نمی‌شود. طالبانی که همین چندی پیش پای میز مذاکره نشست، روش‌های تازه‌ای را هم با خود به افغانستان آورده که گرچه هوشمندانه نیست اما برای ایجاد رعب و وحشت از «ارتباط» و تسری «بی‌اعتمادی» در میان فعالان مدنی به شدت کافی ست. سیما به جز تماس‌های تلفنی تهدیدآمیز، تجربه‌ای از تماس‌های ارشادی طالبان هم دارد. ا

و می‌گوید: «زمانی که برخی زنان تظاهراتی در شهرهای افغانستان ترتیب دادند، برخی را گرفتند و اسیر طالبان شدند. من با شماره کسانی که می‌شناختم تماس می‌گرفتم که خاموش بود. بعد به شماره واتساپ بعضی از آنها پیام دادم. پیام‌ها خوانده می‌شد اما جواب داده نمی‌شد. یک شب پیامی برای من آمد که پرسیده بود آیا دوستان شما را گروه امارت اسلامی دستگیر کرده‌اند؟ من چون در گروه‌های واتساپی و کلاب‌هاوسی مختلفی همراه با دادخواهان و فعالان مدنی عضویت دارم، فکر کردم یکی از آنها به من پیام داده‌است. بنابراین با او صحبت کردم. آن فرد به من گفت که می‌خواهم به شما کمک کنم و من هم خوشحال شدم. از من خواست تا لیست کسانی که امارت اسلامی دستگیر کرده و من می‌شناسم به او بدهم که من گفتم من فقط 3 یا 4 نفر را به اسم و رسم می‌شناسم و اطلاعات باقی افراد را باید از دیگر فعالان مدنی و کنشگران بگیرم و پرس و جو کنم که چه کسانی دقیقا حضور داشته یا دستگیر شده‌اند. فردا که به من پیام داد گفتم هنوز آمار دقیقی پیدا نکرده‌ام. بعد از آن مجددا با من تماس گرفت و این بار با لحن و ادبیاتی دیگر صحبت می‌کرد. به من می‌گفت تو مثل خواهر من هستی، ما خواهر دینی هستیم و اگر می‌خواهی جهاد کنی به گروه ما بپیوند و دست از این کارها بردار، به ما بگو چه کسانی شما را رهبر می‌کنند، سرگروه کیست، چه گروه‌هایی در غرب شما را تحریک می‌کنند. او تلاش داشت تا با ایجاد حس هم‌دلی و هم‌دردی اطلاعاتی از من بگیرد. در نهایت من هم آن شماره را بلاک کردم و ارتباطم با آنها قطع شد.»

سیما می‌گوید در افغانستان و در مناطقی که این اجساد پیدا می‌شوند، گفته می‌شود که احتمالا آنها از جمله شرکت‌کنندگان در تظاهرات علیه طالبان بوده‌اند. تظاهراتی که در خارج از افغانستان بسیار مورد تحسین قرار گرفت اما رد خون به سرعت باعث فروکش کردن آن شد. سیما روایتی هم از این اعتراضات و دستگیری‌ها دارد: «من از کسانی بودم که شعارها را طراحی می‌کردیم و پلاکاردنویسی کردیم و در اعتراضات حاضر شدیم. شعارهایی چون «زنان به عقب برنمی‌گردند. زنان حذف شدنی نیستند. اشتغال حق مسلم ما ست» و بعضی شعارهای دیگر را می‌نوشتیم و توزیع می‌کردیم. آن زمان هنوز برگزاری تجمعات آزاد بود اما فعلا ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی طالبان اعلام کرده که زنان حق تظاهرات ندارند و نباید به خیابان‌ها بیایند. گفتند اگر به خیابان بیایید، دستگیر و مجازات می‌شوید. 6 و 7 و 8 سپتامبر ما تظاهرات داشتیم که فقط تظاهراتی که در تاریخ ششم برگزار شد، رسانه‌ای شد و بقیه پوشش خبری نداشت. بعد از آن تعدادی را دستگیر کردند. برخی از معترضان را به جای نامعلومی بردند. برخی در بند هستند. می‌گویند برخی کشته شدند و از میان اجسادی که پیدا شده، احتمال می‌دهند که از همان تظاهر کننده‌ها باشند. حتی پیش از این صلیب سرخ در ولایت پروان جسد 20 جوان را پیدا کرده که آنها هم با دستان بسته و سرهای بریده رها شده بودند. گفته می‌شد که این جوانان همه مربوط به اقوام غیر پشتون هستند. فعالان حقوق زنان و فعالان مدنی در بخش‌های مختلف افغانستان از کابل تا بلخ و بدخشان و … خبر می‌دهند که اجسادی پیدا می‌شود. البته این موضوع فقط مربوط به زنان نیست و اجساد مردان هم در میان این اجساد یافت شده به چشم می‌خورد. برخی هم ناپدید می‌شوند مثلا به فعالان مدنی خبر داده‌اند که دکتر نادر عالمی که دکتر اعصاب و روان است ربوده شده و از زنده و مرده‌اش خبری نیست.»

این روزها در کوچه پس کوچه‌های بسیاری از ولسوالی‌ها اجساد مشکوکی پیدا می‌شود که خبر آن دهان به دهان می‌چرخد. آنطور که سیما می‌گوید تنها در یک هفته گذشته 6 جسد مرد و زن پیدا شده‌ که همگی آثار شکنجه بر روی بدن‌شان داشته و دست‌های‌شان از عقب بسته شده‌ بوده‌است. در یک هفته، 6 جسد، در یک منطقه، آن هم با شیوه قتل مشابه و زنجیره‌وار ترسی که به جان کنشگران مدنی افغانستان است را مشدد کرده‌. ترس از این که بعد از تسلط کامل بنیادگرایان و عبور از روزهای بحران‌ زده ابتدایی خشونت عریان طالبانی این روزها، رفته رفته به قتل‌های حکومتی پنهانی مبدل شود که هیچ کس مسوولیت آن را برعهده نمی‌گیرد و احتمالا در تاریخ فراموش خواهد شد.

فریاد دادخواهی در خلاء
نگرانی کشته شدن چه در ملا عام، چه پنهانی و با دست بسته، سر بریده و بدن رها شده در خیابان، تعداد بسیاری کنشگر مدنی و زنان فعال اجتماعی را در افغانستان آواره کرده‌است؛ کسانی که هنوز نتوانسته‌اند از موطن خویش بگریزند، آنقدر چهره‌های معروف و شناخته شده‌ای نبودند که پنهانی فراری‌شان بدهند، ویزا و پاسپورت نداشتند که پناهنده شوند و حالا آواره‌اند. از این خانه به آن خانه، از این ولایت به آن ولایت و در حال مبارزه برای زنده ماندن.

سیما از همین زنان ست که نتوانسته افغانستان را همچون روءسایش در محل کار سابق به راحتی ترک کند و آوارگی این روزهایش را شرح می‌دهد: «دو نفر از دوستان تحت تعقیبم دیشب با من تماس گرفتند که خانه‌ات را تغییر بده. کجا بروم؟ یک بار خانه عمو یک بار خانه خاله یک شب خانه دایی و … دیگر خجالت می‌کشم. شرایط سخت است اما مجبورم. در باقی کشورها همه تلاش می‌کنند تا زندگی کنند اما ما در افغانستان تلاش می‌‌کنیم که زنده بمانیم. حتی خانواده‌ام در خطر است. اغلب دوستان ما همین شرایط را دارند. دوستانی که از خانه‌های‌شان کوچ کرده‌اند یک شب یک جا و شب دیگر را جای دیگری به سر می‌برند تا زنده بمانند. پای من آسیب دیده با چادر و برقع و مخفیانه به دکتر مراجعه کردم،‌ من و مایی که یک روز همه آزاد بودیم ….در این شرایط هیچ درآمدی نداریم. شرایط مالی سختی را سپری می‌کنیم. نان خشک هم گیرمان بیاید روزگار می‌گذرانیم تا فقط زنده بمانیم. من اگر بخواهم به کابل فرار کنم حتی کرایه ماشین ندارم. همه چیز خیلی سخت است.»

اگرچه رسانه‌ها پر است از خبرهای افغانستان، زنان و مردان تحت ستم و کودکانی با سرنوشتی نامعلوم اما گویی هیچ کس صدای آنها را نمی‌شنود. گویی در خلاء فریاد می‌زنند و آنها که از سیاستمداران‌شان هم خیری ندید،‌ می‌خواهند دست کم سیاستمداران و دیگر دولت‌ها طالبان را به رسمیت نشناسند. سیما با گلایه از این سکوت می‌گوید: «کسی نیست که صدای ما را بشنود. خواستیم دادخواهی کنیم، گفتیم که اگر سکوت کنیم یعنی ما ظلم ظالم را قبول کرده‌ایم. سکوت ما به معنای این است که ما خیانت را قبول کرده‌ایم. در حالی که خیانت بزرگ را کسانی کردند که در راس امور بودند. رییس‌جمهوری ما، خانم‌هایی که در ارگ یا پارلمان بودند، در حقیقت آنها برای ما کار نکردند. فقط خوش گذراندند، وقت خود را سپری کردند، سفرهای خارجی رفتند و از نان و نام استفاده کردند و امروز به کشورهای اروپایی مهاجرت کردند و صدای اعتراضی هم از آنها شنیده نمی‌شود. ما امروز در اسارت هستیم. شرایط ما به گونه‌ای ست که گویا به یک قرن قبل برگشتیم.» او می‌خواهد که صدای معترضان افغانستانی شنیده شود تا مردم دنیا بدانند فعالان مدنی به هیچ وجه خواهان مشروعیت دادن به طالبان نیستند چرا که اگر کشورهای دیگر طالبان را به رسمیت بشناسند «روز و روزگار مردم افغانستان به خصوص زنان زنان سیاه می‌شود، طالبانی که آنقدر وحشی صفت هستند تا زنان را به هر طریق ممکن حذف یا صرفا به عنوان یک عامل جنسی به آنها نگاه کنند.» پایان روایت سیما پر است از استیصال: «نمی‌دانم چرا ما در این جغرافیا آنقدر بدبخت هستیم»


https://etemadonline.com/content/515559

[00343179]

طالبان و رويكرد ضعیف شورای علماي شيعه افغانستان

طالبان در حال تدوین قانون اساسی جدید هستند. قانون اساسی طالبان مهمتر از کابینه طالبان است. آنها دو بار افکار عمومی را آزموده اند. بار اول متن سابق قانون امارت اسلامی به رسانه های اجتماعی ارائه شد که واکنشهای منفی در پی داشت. اخیراً هم نقل قول شده که قانون اساسی دوره محمدظاهرشاه را موقتاً مبنای قانون نوین قرار می دهند.
نگاهی سطحی به آن قانون نیز نشان می دهد که اعلیحضرت صلاحیت های زیادی داشته است. احتمالا با تغییرات جزئی، امیرالمؤمنین جایگزین اعلیحضرت خواهد شد. در هردو طرح، ضمن آنکه از لحاظ سیاسی، تجمیع قدرت و صلاحیت به دست یک فرد و یک جناح است، از نظر مذهبی نیز از رسمیت سایر مذاهب اسلامی خبری نیست. بخاطر اجتناب از انحراف بحث، صرفا مسائلی که مربوط به جامعه تشیّع می شود بیان می دارم.

طالبان بعنوان گروهی که باعث شکست امریکا در میدان جنگ شده اند و حکومتی را ساقط کرده اند، شاید حق داشته باشند به حیث یک گروه پیروز، کابینه شان را آنطور که خودشان میخواهند تشکیل دهند. همچنانکه کرزی و غنی و مجاهدین حاضر نشدند حتی یک طالب را در حکومت خود جایگاه و منصب بدهند.

از دید نگارنده، حضور سمبولیک در کابینه امارت اسلامی هیچ دردی از مردم تشیّع درمان نمی کند. حضور سمبولیک در کابینه امارت اسلامی نه تنها برای جامعه شیعه و هزاره مفید نیست بلکه، کاملا ویرانگر است.
چرا ویرانگر؟ چون حضور سست و بدون عقبه و خیراتی در کابینه، اثرگذاری بر سیاستگزاری ها ندارد و حضور ضعیف هر قوم و جناح در این کابینه، بیلانس غلط برای ساختار قدرت سیاسی ایجاد می کند و مبنای غلطی برای تعاملات آینده حکومت ها با این مردم و مذهب شکل می دهد. همانطور که در دوران جمهوریت جعلی کرزی-غنی، ساختار قدرت از صدر تا ذیل بر اساس تقسیم قومی و باندی شکل گرفت و استمرار یافت.

راه حل چیست؟
بعد از وفات مرحوم آیت الله محسنی عملاً چهره هایی در رأس شورای علمای شیعه قرار گرفته اند که ظاهراً اعتقادی به مشارکت سایر طیف ها در مناسبات قدرت سیاسی ندارند. صرفنظر از اینکه آیا ایشان واقعا علمای دینی هستند یا مهره های ضعیف سیاسی؛ اما از آدرس علمای دینی، بازی سست و سبک آنان با طالبان، موجب تضعیف وجهه تشیّع، حداقل در میان اهالی و بزرگان امارت اسلامی شده است.

ملاقات های غیرضروری و ناسنجیده، طرح ضعیف مسائل مهم، ظاهرشدن در هیبت و هیئت طلبگر، مطالبه ریاست و وزارت در امارت، مخفی کاری و حذف نخبگان و نهایتاً بیعتِ سئوال برانگیز آنان با امارت اسلامی (که بحثی مهم است و بدان خواهیم پرداخت) موجب شده، آنها پتانسیل های بزرگ جامعه شیعی را مبدّل به کالایی کم ارزش در بازار قدرت و سیاست امارت اسلامی کنند.
لذا طبیعی است که این دوستان بدون قدرت چانه زنی و در غیاب اقشار مؤثر جامعه شیعی از مردم نمایندگی نمی توانند و طالبان هم دقیقاً این را می دانند.

باری در جنجالهای انتخاباتی سال 2014 میان عبدالله و غنی، در حالیکه تیم عبدالله تیمی بزرگ و قدرتمند و همه شمول بود، به آن آقا عرض کردم که این قدرت بزرگ سیاسی را در بهارستان و خانه خود و در وجود خودت منحصر نکنید و جان کری و عناصر فشار را به سایر متحدین قدرتمند خود ارجاع بدهید! آن عالیجناب شیکپوش متوجه نبود و نشد و نهایتاً همه قدرت را در وجود خودش خلاصه کرد و دو دستی به رقیبش که نه متحد قوی داشت و نه حمایت مردمی، واگذار کرد و شد یک مأمور همیشه ناراض و شاکیِ اشرف غنی!

حالا این علمای عالیمقام نیز با محاسبات ضعیف به همان راه می روند و در حالیکه خودشان را نماینده میلیونها شیعه وانمود کرده اند، قدرت جماعت را نادیده گرفته و به جای تجمیع نیروهای شیعی، گداگونه به دنبال حقوقی هستند که خودشان هم می فهمند هرگز به دستشان نخواهد آمد و نتیجه اش هم جز تضعیف و ویرانگری نخواهد بود.

علمای بزرگوار!
تشکیل یک بنیاد منسجم مردمی، یک چتر کلان سیاسی متشکل از عقلا و نخبگان همه عرصه ها، مهمتر و ضرورتر از گرفتن چوکی های نمایشی است. هیچ تاوانی بر شما نیست اگر طالبان هویت و مذهب و حقوق انسانی شما را بپذیرند اما غالب وزارت ها و مقامها را برای خودشان بردارند. چه کسی باور می کند طالبان ( که در جدال قدرت با خودشان هم مشکل دارند) وزارت های دفاعی و امنیتی یا وزارت های پولی و مالی و یا وزارت های خارجی و دیپلماسی و وزارتخانه های کلیدی را به شما ببخشند؟ حال اگر به شما وزارت درجه دو بدهند اما قوم و مذهب و آیین و هویت و منافع و ملکیت شما را به رسمیت نشناسند؛ در آینده با شما چه خواهند کرد؟ آیا لازم به تبیین و توضیح هست؟
شما زمانی می توانید شریک در قدرت شوید که به رسمیت شناخته شوید، اما اگر چنین نباشد، مناصبی که برای تان داده شود، یقین بدانید که تاریخ انقضای کوتاهی خواهد داشت.

... علمای محترم نباید در چاهی بیفتند که در زمان حکومت کرزی و غنی کنده شده است. در آن زمان ریش کل ها و نکتایی دارها و مسترها و ماسترها و انگلیشمن ها زمامدار شدند و علمای دین و متنفذین و مجاهدین را حذف کردند. حالا چهارتا عالم دین نباید نخبگان و تحصیلکردگان و متنفذین را از مشورت ها و تصمیم گیریها حذف کنند و خفا کاری نمایند. هنوز دیر نیست و باید به منابع قدرت مردمی رجوع شود. گزینش راه میانبُر از طریق انحصارگری و ادعای نمایندگی یک ملت، بدون پشتوانه انسانی و عقلانیت سیاسی نمی تواند موجب ایجاد قدرت سیاسی و خلق رهبران جدید مردمی شود. برای تثبیت جایگاه و قدرت سیاسی باید یک چتر کلان سیاسی ایجاد شود. طیف های قدرتمند و مردمی نباید در حاشیه نگه داشته شوند. حضور ضعیف علما در مذاکره و مفاهمه با حکومت طالبان، باقی اقشار جامعه شیعه و هزاره را بسیار بی وزن می سازد.

خرد سیاسی می گوید در مذاکره و مفاهمه، باید با ترکیبی جامع از عناصر قدرت مردمی، با بزرگان و رهبران طراز اول امارت اسلامی بنشینید؛ استدلال کنید و قناعت بدهید؛ نه آنکه با دو تا معین یک وزارت بنشینید و وضو بگیرید و بیعت بکنید تا نهایتاً چیزی به دست بیاید یا نیاید! و یا بگویند به بزرگان انتقال بدهیم و مشورت بکنیم باز خبرتان می کنیم! خوبست به مردم تان احترام بگذارید و قدرت آنان را ضرب در صفر نفرمایید.

رهبران امارت اسلامی در حدی مطالعه و شناخت دارند که بدانند کی چه سوابقی دارد، چقدر وزن دارد، چه میزان پشتوانه مردمی دارد، چه سان خواسته شان با خواسته های مردمی مطابقت دارد، چقدر انصاف دارند و چه میزان مشروعیت مذهبی و مردمی دارند. لذا بهتر است نه خودتان را سبک کنید و نه مردم و جامعه سیاسی مان را نادیده بگیرید.

هرچه عاجل ایجاد بنیاد وسیع از نخبگان و عقلای شیعه را روی دست بگیرید و ملابازی و مخفی کاری تان را ختم کنید؛ ورنه حق ندارید از نام و آدرس شیعه به جایی مراجعه کنید! تا همین جا هم بسیار خرابی کرده اید!


http://www.jomhornews.com/fa/article/143121/‏

[00343179]

افزایش استخراج طلا در افغانستان (هجوم مردم به كاوش بدون ايمني بخاطر سختي معيشت) ولسوالی دشت قلعه تخار+ ویدیو

https://af.shafaqna.com/FA/480125

باز بهتر است از ايران؛ كه جنين اجازه اى به عامه مردم داده نمي شود

[00343179]

ديدار با مقامات طالبان زير برجم امام حسين عليه السلام
طالبان: اجازه تهدید از خاک افغانستان علیه ایران را نمی‌دهیم

در اين كزارش نوشته كه محل ملاقات در كجاست؟ دفتر والي طالبان است كه برجم زده است يا مهمانش كرده اند در محلي شيعه و با او كبي زده و خبرش را تيتر مزبور اورده اند

https://tn.ai/2584491

[00343179]

سخنگوی وزارت خارجه قطر می‌گوید که
جهان نباید برای به رسمیت‌شناختن طالبان عجله کند. او در عین حال خواستار حفظ تعامل کشورها با طالبان شده‌است.

طالبان مسن‌تر در گفتگو با مقام‌های قطر در مورد عملکرد طالبان جوان ابراز نگرانی کرده‌اند. به گفته او، طالبان جوان، از معیارات این گروه سرپیچی می‌کنند.

https://af.shafaqna.com/FA/481296

[00343179]

انفجار مسجد شیعیان در قندوز افغانستان

https://af.shafaqna.com/FA/481441

https://af.shafaqna.com/FA/481461

تصاوير برخي از افرادي كه شهيد شدند

https://af.shafaqna.com/FA/481480

https://af.shafaqna.com/FA/481540

گور جمعی قربانیان کندز به روایت تصاویر

https://twitter.com/AamajN/status/14467 ... 90/photo/1

[00343179]

به رسميت شناختن حكومت طالبان تا خطاب قرار دادن :
"از مسئولان کشور همسایه و برادر افغانستان جداً انتظار میرود...."

http://fna.ir/49p27

[00343179]

آيت الله سيستاني درباره جنايت هجمه عليه شيعيان قندوز بدون رسميت دادن به طالبان:

با کمال تأسف و ناباوری مشاهده می شود که کشورهای مسلمان و جامعه جهانی ملت
بی‌پناه افغانستان را تنها گذاشته و عملاً اجازه داده اند شمار بیشتری از
مؤمنین بی‌گناه این کشور هدف حملات جنایتکارانه گروه های افراطی و بی رحم
قرار گیرند.

https://af.shafaqna.com/FA/481634

[00343179]

طالبان شريك جنايات داعش عليه شيعيان است

رفتارمنافقانه طالبان = ازاد كردن هزاران داعشي و تروريست از زندانها + واكذاري كشتار جمعي و نسل كشي شيعيان به داعش + عدم رسميت مذهب جعفري در دولت طالبان برخلاف رسميت آن در قانون اساسي فغانستان + عدم اظهار صريح رهبر طالبان و دولت طالبان و مقامات عاليه درباره حقوق شيعيان و يا محكوم كردن جنايات عليه شيعيان + عدم رسميت اقوام هزاره و قزلباش ووو كه غير بشتون هستند

http://www.jomhornews.com/fa/article/143355/