ميعهء سايله

[pejuhesh237]

بسم الله الرحمان الرحیم

[pejuhesh237]

ميعهء سايله:

هندى: سلارس نامند و درخت آن را به فرنكي اسطراكه ليكه كويند يعنى نرم و ميعه مشتق از ميعان است‏

فارسی:

عربی:ميعهء سايله بكسر ميم و سكون ياء مثناة تحتانيه و فتح عين مهمله و ها لغت عربي است و لبني نيز

یونانی:

انگلیسی:

فرانسه:

آلمانی:

ایتالیائی:

[pejuhesh237]

اسم عربى صمغ درختيست


بسيار خوشبو و آنچه از درخت تراوش كند اشقر مايل به زردى

و به قوام عسل می باشد و بهترين اقسام است

و هر چه از افشردن اجزاى درخت حاصل می شود مايل به سرخى و غليظتر است

و انچه او را بطبخ غليظ سازند سياه و ثقيل و مسمى به ميعهء يابسه است

و مؤلف كتاب مرشد گويد كه يك نوع سفيد می باشد و يك نوع او سرخ

و محمد بن زكريا گويد كه آن صمغ درختيست مسمى به عبهر در بلاد شام شبيه به درخت به کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم ص -251-252



متن مخزن الادويه مراجعه شد و مطالب آن موافق تحفه بود با اين اضافات:


و كفته ‏اند صمغ درخت مران است و اصناف مى‏باشد و آنچه خودبخود از درخت تراوش كند .کتاب مخزن الادویه طبع قدیم ص 856

[pejuhesh237]

.و آن را در بلاد شام عبهر نامند کتاب مخزن الادویه طبع قدیم ص 856

[pejuhesh237]

.

[pejuhesh237]

و قوتش تا ده سال باقيست در سيم گرم و در دویم خشك کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم ص -251-252


متن مخزن الادويه مراجعه شد و مطالب آن موافق تحفه بود.

[pejuhesh237]

.

[pejuhesh237]

و محلل رياح و ملين و منضج و مدر بول و حيض و مقوى اعضاى باطنى

و سه درهم با چهار وقيه آب گرم مسهل قوى بلغم

و جهة جذام و سرفه و نزله و زكام و درد سينه و ريه و استسقا

و سپرز و گرده و مثانه و درد كمر و وركين و گرفتن آواز

و طلاى مطبوخ او با روغن زيتون جهة ماندگى و لرز تبهاى بارده

و خدر و كزاز و رعشه از مجربات

و بخور او جهة درد سر و نزلات و زكام و جذام

و قطور او جهة امراض گوش و رياح غليظه

و فرزجه و بخور آن جهة احتباس حيض

و طلاى او جهة جرب بهترين ادويه

و با ضمادات نقرس و مفاصل مقوى فعل آن

و مضر ريه و مصلحش مصطكى

و شربتش از يك مثقال تا سه درهم

و بدلش روغن ياسمين و جند

و نزد بعضى به وزنش قطران و ثمن او زفث رطب است.کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم ص -251-252

متن مخزن الادويه مراجعه شد و مطالب آن موافق تحفه بود.

[pejuhesh237]

و محلل رياح و ملين و منضج و مدر بول و حيض و مقوى اعضاى باطنى

و سه درهم با چهار وقيه آب گرم مسهل قوى بلغم

و جهة جذام و سرفه و نزله و زكام و درد سينه و ريه و استسقا

و سپرز و گرده و مثانه و درد كمر و وركين و گرفتن آواز

و طلاى مطبوخ او با روغن زيتون جهة ماندگى و لرز تبهاى بارده

و خدر و كزاز و رعشه از مجربات

و بخور او جهة درد سر و نزلات و زكام و جذام

و قطور او جهة امراض گوش و رياح غليظه

و فرزجه و بخور آن جهة احتباس حيض

و طلاى او جهة جرب بهترين ادويه

و با ضمادات نقرس و مفاصل مقوى فعل آن

و مضر ريه و مصلحش مصطكى

و شربتش از يك مثقال تا سه درهم

و بدلش روغن ياسمين و جند

و نزد بعضى به وزنش قطران و ثمن او زفث رطب است.کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم ص -251-252

متن مخزن الادويه مراجعه شد و مطالب آن موافق تحفه بود.

[pejuhesh237]

.