دشمنان آئین اعلی در افغانستان

[pejuhesh232]

حمله انتحاری داعش در یک منطقه شیعه‌نشین کابل ۱۶۰ کشته و زخمی بر جای گذاشت

شفقنا- منابع آگاه از کشته و زخمی شدن ده ها نفر در نتیجه وقوع انفجار در یک مرکز ثبت نام رای دهندگان در پایتخت افغانستان خبر دادند.

به گزارش سرویس ترجمه شفقنا به نقل از رسانه های خبری عرب زبان، مسئولان آگاه در افغانستان اعلام کردند که صبح امروز (یک شنبه) یک انفجار انتحاری در یکی از مراکز ثبت نام رای دهندگان انتخابات در منطقه «دشت برچی» در غرب شهر کابل، پایتخت این کشور روی داده که بیشتر ساکنان آن از اقلیت شیعه «هزاره» هستند.

بر اساس این گزارش، «محمد داوود امین»، فرمانده پلیس کابل در این باره تاکید کرد که عامل انتحاری انفجار در این منطقه عمدتا شیعه نشین واقع در ناحیه ششم شهر، نزدیک ساعت ۱۰ صبح به وقت محلی خود را در ورودی مرکز ثبت نام رای دهندگان برای انتخابات پارلمانی افغانستان که قرار است ماه اکتبر سال جاری میلادی برگزار شود، منفجر کرده است.

«وحید مجروح»، سخنگوی وزارت بهداشت افغانستان نیز اعلام کرد که در نتیجه این انفجار انتحاری دست کم شش نفر جان خود را از دست داده و ۲۳ تن دیگر نیز زخمی شدند.

در همین حال، برخی رسانه های خبری از سخنگوی وزارت بهداشت افغانستان نقل کردند که شمار قربانیان انفجار غرب کابل به دست کم هفت کشته و ۵۶ زخمی افزایش یافته است.

با این حال، خبرنگار شبکه المیادین در افغانستان از افزایش شمار قربانیان انفجار کابل به دست کم ۱۵ کشته و ده ها زخمی خبر داد و برخی رسانه های محلی نیز شمار قربانیان را بیش از ۴۰ کشته و ده ها زخمی اعلام کردند.

ساعتی بعد رسانه های خبری گزارش دادند که یک مسئول در وزارت بهداشت افغانستان از افزایش شمار قربانیان انفجار تروریستی کابل به دست کم ۳۱ کشته و ۵۴ زخمی خبر داده است.

با این حال، سخنگوی وزارت بهداشت افغانستان عصر امروز اعلام کرد که شمار قربانیان حمله انتحاری در حوزه ششم پلیس کابل به ۴۸ کشته از جمله ۲۱ زن و پنج کودک و ۱۱۲ زخمی افزایش یافته است.

این در حالی است که حمله امروز کابل چندمین حمله به مراکز ثبت نام رای دهندگان در مناطق مختلف افغانستان طی هفته اخیر به شمار می آید.

در همین راستا نیز، «ذبیح الله مجاهد»، سخنگوی جنبش طالبان هر گونه دخالت این گروه در حمله تروریستی صبح امروز شهر کابل را رد کرد.

با این حال، گروهک تروریستی داعش ساعتی بعد مسئولیت حمله انتحاری به مرکز ثبت نام رای دهندگان انتخابات در پایتخت افغانستان را بر عهده گرفت.

فاجعه روز گذشته کابل دل هر انسان آزاده ای را سخت به درد آورد کودکان و زنان، افرادی که هیچ جرمی جزء شهروند کشوری شده اند که عده ای خاص برای رسیدن به اهداف کثیف خود چنین قربانی میگیرند.

مطلب زیر درد دل نامه ای از محمود حکیمی است که از صفحه اجتماعی وی برداشته شده است؟

من از کاندیداتوری خود گذشتم

اصلن نمی خواهم برای پروسه ای که من شریک آن باشم در پای کسی خاری بخلد. با دیدن بدن های تکه تکه شهدای امروز تصمیم گرفتم که نه ثبت نام کنم و نه از کسی رای بخواهم یا رای بدهم.
از اوضاع معلوم است که هزاره ها این بار با تراکم کاندید وکیل ها و کاندید معاون ها روبرو است و عقیده من این است که اگر انتخاباتی صورت بگیرد ( بر فرض احتمال ) ، همان پست بی خاصیت معاونیت را هم نخواهند داشت و هیچ وحی منزلی هم نیامده است که چرخه دموکراسی دروغین کنونی را فقط هزاره ها با خون خود و با تکه های تن اطفال خود به چرخش در آورند.
این حکومت ظالم را اربابان اش برای یک دوره دیگر بر مردم افغانستان تحمیل می کند و قتی شراکت ما در حکومت، این همه تاوان از مردم بی گناه می گیرد همان بهتر که نه شریک قدرت بلکه شهروند ساده ای باقی بمانیم تا دنیا یک بار دیگر مدنیت ما، تاوان های ما و … را مرور کند و از آن طرف هم شاید مکثی بر این همه قساوت، تعصب و تفاوت گذاری های این حکومت تحمیلی داشته باشد.

ما در هر حال ” علی خان ” هستیم، خوب کار می کنیم خوب صداقت می ورزیم اما دریغ که هزاره هستیم. در عین حال اما افتخار می کنیم که هزاره هستیم ما راه هیچ مسافری را سد نکرده ایم و در هیچ جای وطن سخنی به گزاف از ما شنیده نشده است. اینکه چرا ” برچی ” خط اول انتحاری ها است هیچ کسی پاسخ نمی دهد حتا آنانیکه از خود مایند و ما را تشویق به ثبت نام می کنند.
هر محله و شهر و کوچه هزاره ها ” شعب ابیطالب ” شده است. دشمن ما را در محاصره خون و آتش قرار داده ولی آیا ما می توانیم از خود دفاع کنیم؟

بایکوت این پروسه های خونین و دروغین یکی از راه حل ها است اما ایجاب می کند بیشتر ازین فکر کنیم و راه چاره و نجات را بپالیم.
امروز فقط اشک ریختم اشک ریختم و به ناتوانی مردمی فکر کردم که در صحنه های دفاع ازین مرز و بوم پیشقدم، در عرصه های تحصیل و مدنیت و فرهنگ پیشتاز اما اینک درمانده و مستاصل فقط جنازه های عزیزان خویش را بر دوش می کشند آن هم در برابر هیچ. ما گروگانان دست بسته کدام پروژه هستیم؟ احساس می کنم در برچی ، دنیا به آخر رسیده است.

[pejuhesh232]

پشت پرده کشتار سلسله وار مسافران شیعه هزاره در غور چیست؟

شفقناافغانستان-طالبان دست داشتن در کشتار اخیر غور را رد کرده اند. هیچ گروه دیگری نیز مسؤولیت این رویداد را بر عهده نگرفته است. واکنش دولت در برابر این رویداد هم مانند همیشه در سطح ابراز مواضع سیاسی و بی مصرف رهبران قومی هزاره، محدود و متوقف خواهد ماند و فراتر از این، حساسیتی ایجاد نخواهد کرد.

افراد مسلح ناشناس، روز سه‌شنبه در بازار میدانک بره خانه در نزدیکی شهر فیروزکوه در مسیر شاهراه هرات – غور مسافران یک موتر فلانکوچ را به گلوله بستند. در این حمله، دست‌کم6 غیر نظامی کشته و 4 نفر دیگر زخمی شدند.

کشتار مسافران بویژه در غور، اگرچه رویداد تازه ای نیست؛ اما این زخم قدیمی، هر روز عمیقتر و خونریزتر میشود؛ زیرا آنها تنها به یک دلیل ساده کشته می شوند: هویت قومی و گرایش مذهبی شان.

این نشان میدهد که دست های جنایتکار قدرتمندی پشت این پروژه قرار دارند؛ همان دست هایی که از پروژه های بزرگتری در خاورمیانه و سایر سرزمین های اسلامی، نیرو می گیرند، تقویت می شوند و توسط آنها هدایت و کنترل می گردند.

از سوی دیگر، افغانستان در ۱۷ سال گذشته، شاید هیچگاه به اندازه زمان حاضر، مستعد یک رویارویی مهیب و مرگبار قومی و مذهبی نبوده است؛ با این حال، سیاست دولت در این خصوص، همچنان انفعال و سکوت و بی تفاوتی و تماشاست؛ چیزی که گاه این شایبه ترسناک را مطرح می کند که نیروهایی از درون دولت نیز دست کم به لحاظ فکری و روانی، ممکن است با پروژه حذف فزیکی هزاره ها و شیعیان، همسو و هصدا باشند.

طالبان دست داشتن در کشتار اخیر غور را رد کرده اند. هیچ گروه دیگری نیز مسؤولیت این رویداد را بر عهده نگرفته است. واکنش دولت در برابر این رویداد هم مانند همیشه در سطح ابراز مواضع سیاسی و بی مصرف رهبران قومی هزاره، محدود و متوقف خواهد ماند و فراتر از این، حساسیتی ایجاد نخواهد کرد.

این در حالی است که خطر یک جنگ مذهبی، عملا یکی از تهدید جدی و مستقیم است که آینده ثبات و پایداری سیاسی و اجتماعی در افغانستان را متأثر می سازد.

بنابراین، مسأله فقط مسؤولیت مستقیم دولت در صیانت از جان غیرنظامیان بی دفاع شیعه و هزاره در برابر دشمنان خونریز و مسلح نیست؛ بلکه این امنیت ملی کشور است که روز به روز آسیب پذیرتر می شود و اگر وضعیت به همین صورت ادامه پیدا کند،‌ ممکن است دامنه بحران به نحو غیر قابل مهاری، گسترش پیدا کند.

این هشدار بویژه از این جهت، اهمیت دارد که امروز بسیاری از کشورهای آشوب زده اسلامی، در آتش تنش های ناشی از درگیری های خونین فرقه ای و سیاست های فرقه گرایانه رژیم های استبدادی منطقه می سوزند و این روند تاکنون صدها هزار نفر از ملت های مسلمان منطقه، قربانی گرفته است.

بنابراین، هیچ دلیل قابل اتکایی وجود ندارد که افغانستان از این قاعده، برکنار بماند؛ زیرا کشورهایی که عملا در پروژه های استعماری مبتنی بر فرقه گرایی مذهبی و دامن زدن به تنش ها و شکاف های ویرانگر قومی، دخالت دارند، روز به روز به بهانه های گوناگون، سیطره، نفوذ و حضور شان را در افغانستان گسترش می دهند.

درحال حاضر، شاید تنها انتظاری که از دولت میرود، این است که تروریست های ابزار دست قدرت های سلطه جوی خارجی که عامل جنایت هایی شبیه کشتار غور هستند را با عواقب سنگین متناسب با این جنایات، مواجه کند و با سکوت و به سادگی از کنار این مسأله نگذرد.

در این میان، تفاوتی نمی کند که عامل این جنایت، تروریست های طالبان هستند یا تکفیری های داعش یا هر گروه تروریستی دیگر؛ دولت باید عوامل این رخداد را شناسایی و به سختی مجازات کند و اعمال و رفتار گروه های متبوع این افراد را در فرایندهای سیاسی و صلح آمیز با آنها نیز منظور نماید؛ در غیر آن، مواجهه با پیامدهای ویرانگر و مرگبار پروژه جنگ قومی و مذهبی در افغانستان، آسان نیست و در صورت گسترش بحران، دولت مسؤول شناخته خواهد شد.

منبع: جمهور

شیعیان هزاره‌ در محور حملات داعش در افغانستان؛ ۱۹ حمله بزرگ با ۵۴۴ کشته و ۱۰۰۰ زخمی



وزارت خارجه ایالات متحده امریکا، در گزارش سالانه‌اش در مورد وضعیت حقوق بشری جهان، از افزایش حمله‌های انتحاری در برابر غیرنظامیان در افغانستان، هشدار داده است.

در این گزارش تأکید شده که تبعیض سیستماتیک علیه مردم هزاره هم‌چنان ادامه دارد وحملات خونین گروه‌های تروریستی نیز بر هزاره ها شدت گرفته است. در بخشی از این گزارش آمده است: «تبعیض اجتماعی و نژادی علیه هزاره‌ها در افغانستان به اشکالی مختلف ادامه دارد، حکومت افغانستان افسران هزاره را به شکل نمادین و بدون صلاحیت در وزارت داخله استخدام می‌کند، افسران هزاره بیشتر به مناطق ناامن افغانستان فرستاده می‌شوند و داعش هم به یک تهدید جدی علیه هزاره‌ها در افغانستان مبدل شده است».

سرآغاز حملات گروه داعش علیه هزاره‌های افغانستان به بعد از گروگان‌گیری ۳۱ مسافر هزاره در مسیر شاهراه زابل در سال ۱۳۹۳ برمی‌گردد. این گروگان‌گیری که هم‌زمان با آغاز نخستین فعالیت‌های گروه داعش در افغانستان است، نشان‌دهنده یک تغییر اولویت‌های جنگی از نظامیان افغانستان و نیروهای خارجی به غیرنظامیان، آن‌هم هزاره‌ها و شیعیان این کشور است. به دنبال این گروگان‌گیری و در چهار سال گذشته، گروه داعش مرحله جدید و سازمان یافته‌یی از حمله بر تجمعات و امکان مذهبی شیعیان افغانستان را دنبال کرده است.

بر اساس گزارش کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان، هزاره‌ها (شیعیان) افغانستان از سال ۱۳۹۳ (۲۰۱۵) مورد حملات مسلحانه قرار گرفته‌اند. این حملات از سال ۱۳۹۵ شدت گرفته و در اثر حملات متعدد مسلحانه و حملات انتحاری و گروگان‌گیری، شماری زیادی از شیعیان کشته و زخمی شده‌اند.




بر اساس بررسی‌های کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان، هدف اصلی این حملات، یک گروه خاص قومی و مذهبی یعنی هزاره‌های شیعه بوده است.

بر اساس برآوردهای خبرنامه، در چهار سال گذشته در افغانستان ۵۴۴ هزاره (شیعه‌مذهب) کشته شده و ۹۹۴ تن دیگر زخمی شده‌اند. این آمارها نشان می‌دهد که بیشترین حملات بالای مراکز مذهبی شیعیان صورت گرفته و بیشترین آمار قربانیان نیز در این مراکز بوده است. البته ذکر این نکته مهم است آماری که از تلفات این حملات در اختیار رسانه‌ها قرار گرفته، آمار واقعی نبوده و آمار حقیقی حملات داعش بر هزاره‌های افغانستان، بالاتر از این آمار پنداشته می‌شود.

از سوی دیگر، خبرنامه عمده‌ترین خبرهایی که رسانه‌یی شده را جمع‌آوری کرده و ممکن است برخی از حملات کوچک‌ گروه داعش بر هزاره‌ها از قلم باقی مانده باشد.

گروگان‌گیری (۳۴ کشته)

رویدادهای گروگان‌گیری، اولین تاکتیک‌های عملیاتی گروه داعش و فرماندهان وابسته به این گروه در افغانستان به حساب می‌رود و معمولا هزاره‌ها هدف چنین حملاتی بوده‌اند. در زیر دو نمونه برجسته این حملات گروگان‌گیری یاد شده، اما ممکن است حملات کوچک دیگری نیز در حوزه گروگان‌گیری رخ داده باشد.

۱ـ گروگان‌گیری و قتل ۱۴ مسافر در ولایت غور: عبدالرحمن مزمل، از فرماندهان طالبان در ولایت غور که با داعش بیعت کرده، روز ۳ اسد سال ۱۳۹۳ دست‌کم ۱۴ غیرنظامی مربوط به قوم هزاره را از ۳ بس مسافربری در مرکز ولایت غور پیاده کرده و همه آنان را به قتل رساند. یک نو‌عروس و داماد نیز شامل قربانیان این رویداد بودند. این رویداد در منطقه‌یی موسوم به «بادگاه» در ۲۵ کیلومتری فیروز‌کوه، مرکز ولایت غور رخ داده بود.

در ۵ عقرب ۱۳۹۶ گروه داعش در ولایت غور، بیش از ۳۰ غیرنظامی دیگر را ربودند و ۲۶ تن آن‌ها را قتل عام کردند، اما نشانه‌ها و گزارش‌های لازم که نشان دهد این غیرنظامیان هزاره بوده باشند، وجود ندارد. اما این رویداد نیز یکی از نمونه‌های بزرگ گروگان‌گیری داعش در افغانستان به حساب می‌رود. با این وجود، آمار کشته‌های این گروگان‌گیری در این گزارش حساب نشده است.



محمد حنیف و ۱۸ نفر از همکارانش در مسیر برگشت از معدن ذغال سنگ به خانه‌ی‌شان به رگبار بسته شدند

۲ـ گروگان‌گیری ۳۱ مسافر در ولایت زابل: به‌ تاریخ ۴ اسفندماه ۱۳۹۳، ۳۱ مسافر هزاره(شیعه‌مذهب) توسط افراد مسلح نقاب‌پوش که به گفته مقام‌های حکومت وحدت ملی وابسته به داعش بودند، در شهرستان شاه‌جوی زابل ربوده شدند. چند ماه بعد و در ۱۷ آبان ماه ۱۳۹۴، هفت تن از این مسافران به گونه فجیعی کشته شدند.

۳ـ گروگان‌گیری و قتل ۱۳ کارگر معدن در ولایت بغلان: افراد مسلح سیاه‌پوش که لباس و برخورد شبیه گروه داعش داشتند، در ۱۷ ۱۳۹۵، ۱۳ کارگر معدن ذغال سنگ را که همه هزاره و از ولایت دایکندی بودند، در شهرستان تاله و برفک ولایت بغلان ربوده و تیرباران کردند. به دنبال این حادثه، در حالی که گروه طالبان دست داشتن در این حمله را رد کرد و داعش نیز واکنشی نشان نداد، مردم شهرستان تاله‌ و برفک تأیید کردند که گروه داعش با حمله بر یک موتر نوع فلانکوچ، کارگران معدن زغال سنگ این شهرستان را که تمام‌شان شعیه‌‌مذهب بودند، تیرباران کردند.

حملات بر تجمعات مردمی (۱۹۱ کشته و ۵۰۳ زخمی)

یکی از جدی‌ترین و پرتلفات‌ترین حملاتی که با نام گروه داعش علیه هزاره‌ها و شیعیان افغانستان در طول چهار سال گذشته صورت گرفته، حمله بر تجمعات مردمی بوده که آخرین مورد آن، حمله روز یک‌شنبه(۲ ثور) بر یک مرکز توزیع تذکره در غرب شهر کابل می‌باشد.

حملاتی که گروه داعش بر تجمع هزاره‌ها انجام داده به این شرح است:

۱ـ حمله بر دادخواهان جنبش روشنایی: حملات انتحاری در میان معترضان جنبش روشنایی در تاریخ ۲ اسد ۱۳۹۵خورشیدی، اولین و خونین‌ترین حمله‌یی بود که در این سال‌ها رخ داده و تمامی قربانیان آن نیز غیرنظامیانی بودند که در یک اعتراض فراگیر مدنی در میدان دهمزنگ شهر کابل گردهم آمده بودند.

در آن حمله که گروه داعش مسئولیت آن را پذیرفت، بیش از ۸۰ تن کشته شدند و بیش از ۳۰۰ تن دیگر زخم برداشتند.


حملات انتحاری در میان معترضان جنبش روشنایی در تاریخ ۲ اسد ۱۳۹۵خورشیدی، اولین و خونین‌ترین حمله‌یی بود که در این سال‌ها رخ داده و تمامی قربانیان آن نیز غیرنظامیان بودند

۲ـ حمله بر مراسم سالگرد ترور عبدالعلی مزاری: حمله انتحاری بر تجمع هزاره‌های افغانستان در سالگرد ترور عبدالعلی مزاری، رهبر فقید حزب وحدت اسلامی افغانستان در ۱۸ حوت ۱۳۹۶، ۹ کشته و ۱۸ زخمی برجای گذاشت.
۳ـ حمله بر تجمع مردم در نوروز ۱۳۹۷: گروه داعش در حمله دیگر بر یک تجمع در نوروز ۱۳۹۷، فاجعه خونین دیگری را آفرید. در این حمله انتحاری ۳۳ غیرنظامی کشته و ۶۵ تن دیگر زخمی شدند. در این حمله، مهاجم انتحاری مواد انفجاری همراهش را در بین دسته‌هایی از مردم که می‌خواستند به سوی مراسم جشن نوروز به کارته سخی کابل بروند، منفجر ساخت.

۴ـ حمله بر یک مرکز توزیع تذکره در غرب کابل: نزدیک ساعت ۱۰ صبح روز یک‌شنبه (۲ ثور ۱۳۹۷) در دروازه ورودی یک مرکز توزیع تذکره در منطقه مهتاب‌قلعه دشت برچی، واقع در حوزه ششم امنیتی شهر کابل، یک حمله انتحاری صورت گرفت.
آخرین آماری که از این حمله‌ انتحاری از سوی نهادهای امنیتی افغانستان اعلام گردید، شامل۶۹ کشته و ۱۲۰ زخمی می‌شود.

اکثر قربانیان این رویداد را کسانی تشکیل می‌دهد که برای گرفتن تذکره یا شناس‌نامه شهروندی، در این مرکز صف کشیده بودند. زنان و کودکان نیز شامل این قربانیان است و داعش مسئولیت آن را بر عهده گرفته است.

حملات بر اماکن مقدس، مراکز مذهبی و فرهنگی (۲۶۹ کشته و ۵۵۶ زخمی)

یک هدف عمده و اساسی حملات گروه داعش در چهار سال گذشته، اماکن مذهبی، مساجد و تکایای شیعیان افغانستان بوده است.

۱ـ زیارت کارته سخی در کابل: در ۲۰ میزان سال ۱۳۹۵ خورشیدی، یک گروه از تروریستان انتحاری در شب عاشورا، شیعیان را در زیارت کارته سخی شهر کابل هدف حمله قرار دادند. در این حمله که مسئولیت آن را داعش برعهده گرفت حدود ۱۸ غیرنظامی به شمول زنان و کودکان کشته شده و ۵۸ تن دیگر زخمی شدند.


در ۱ قوس ۱۳۹۵ و هم‌زمان با اربعین امام حسین(ع)، یک انتحارکننده گروه داعش خود را در میان جمعی از عزاداران در مسجد باقرالعلوم شهر کابل منفجر کرد

۲ـ حمله بر دسته عزاداری در بلخ: یک روز پس از حمله کارته سخی کابل(۲۱ میزان ۱۳۹۵)، مواد منفجره جاسازی شده در کنار جاده در مسیر عبور یک دسته عزاداران در ولسوالی بلخ ولایت بلخ در شب یازدهم محرم، ۱۴ کشته و ۷۰ زخمی برجای گذاشت که مسئولیت این رویداد را نیز داعش بر عهده گرفت.

۳ـ مسجد باقرالعلوم: در ۱ قوس ۱۳۹۵ و هم‌زمان با اربعین امام حسین(ع)، یک انتحارکننده گروه داعش خود را در میان جمعی از عزاداران در مسجد باقرالعلوم شهر کابل منفجر کرد که۴۰ کشته و ۸۰ زخمی برجای گذاشت.

۴ـ مسجد الزهرا: در ۲۵ جوزای سال ۱۳۹۶ در یک حمله انتحاری در مسجد الزهرا در غرب شهر کابل در شب قدر ماه رمضان، ۴ تن کشته و ۸ تن دیگر زخمی شدند. مسئولیت این رویداد را نیز داعش بر عهده گرفت.

۵ـ مسجد جوادیه شهر هرات: در ۱۰ اسد سال ۱۳۹۶، حوالی ساعت هشت شب، دو مهاجم انتحاری داخل مسجد جوادیه در منطقه‌ بکرآباد در شهر هرات در غرب افغانستان شده و نمازگزاران شیعه را هدف قرار دادند. این مهاجمان در آغاز نمازگزاران را هدف گلوله قرار داده و سپس خود را منفجر کردند.

مقام‌های محلی ولایت هرات گفته‌اند که در این رویداد ۲۹ تن کشته و ۶۴ تن دیگر زخمبرداشته‌اند. اما ستاد بزرگداشت شهدای مسجد جوادیه در اعلامیه‌یی گفت که در حمله به این مسجد، ۳۶ تن کشته شده‌اند. با این حال داعش مسوولیت این حمله را بر عهده گرفته و ادعا کرده که در حمله به مسجد جوادیه در شهر هرات حدود ۵۰ شیعه کشته و ۸۰ تن دیگر زخمی شده‌اند.

۶ـ مسجد امام زمان در شمال شهر کابل: در ۳ سنبله‌ ۱۳۹۶ حمله‌یی بر مسجد امام زمان در شمال شهر کابل صورت گرفت. حمله بر مسجد امام زمان در منطقه قلعه نجارهای خیرخانه در شمال کابل پس از ۵ ساعت درگیری و با کشته شدن مهاجمان انتحاری به پایان رسید. حدود ۴۰ تن از شیعیان کشته و ۹۰ تن دیگر زخمی شدند.

۷ـ قلعه فتح‌الله: حمله انتحاری دیگر گروه داعش در ظهر روز عاشورای ۱۳۹۶(۵ میزان) در کابل و در جاده هفتم منطقه قلعه فتح الله رخ داد که ۵ کشته و ۲۰ زخمی برجای گذاشت.


مسجد امام زمان این بار در غرب کابل مورد حمله یک حمله‌کننده انتحاری گروه داعش قرار گرفت(۲۸ میزان ۱۳۹۶) که ۵۶ کشته و ۵۵ زخمی برجای گذاشت

۸ـ مسجد امام زمان در غرب کابل: مسجد امام زمان این بار در غرب کابل مورد حمله یک حمله‌کننده انتحاری گروه داعش قرار گرفت(۲۸ میزان ۱۳۹۶) که ۵۶ کشته و ۵۵ زخمیبرجای گذاشت.

۹ـ کتاب‌خانه شهرک المهدی شهرستان جبرئیل ولایت هرات: در ۳۰ قوس ۱۳۹۶ یک انفجار در ولایت هرات و این‌بار در کنار کتاب‌خانه عمومی شهرک المهدی شهرستان جبرئیل رخ داد. ساکنان این شهرک عموما هزاره و شیعه هستند و هدف انفجار مواد جاسازی شده در یک موترسایکل سه چرخ، کتاب‌خانه عمومی این شهرک بود که از طرف ایران ساخته شده بود. در این حمله ۴ تن کشته و ۶ تن دیگر زخم برداشتند. اما شاهدان عینی اعلام کرده بودند که این رویداد ۵ کشته و بیش از ۱۵ زخمی برجای گذاشته است.

۱۰ـ مرکز فرهنگی تبیان: در ادامه حملات انتحاری گروه داعش در افغانستان، این گروه در ۷ جدی ۱۳۹۶، یک مرکز فرهنگی و یک خبرگزاری وابسته به شیعیان افغانستان را هدف قرار داد. حمله انتحاری یک عضو گروه داعش به مرکز فعالیت‌های فرهنگی اجتماعی تبیان و خبرگزاری صدای افغان، ۵۲ کشته و ۹۰ زخمی برجای گذاشت.

۱۱ـ حمله بر یک مرکز آموزشی در کابل: در ماه حوت سال ۱۳۹۶ حمله‌ انتحاری بر یک مرکز آموزشی به نام «کوثر دانش» در غرب کابل صورت گرفت که در این رویداد ۸تن از دانش‌آموزان زخم برداشتند.

کشتار گروهی و هدفمند ( ۵۰ کشته)

در یک حمله که سازمان ملل آن را جنایت جنگی خوانده، در ۱۲ اسد ۱۳۹۶، طالبان مسلح با همکاری داعش بر روستای میرزاولنگ شهرستان صیاد ولایت سرپل حمله کردند. در نتیجه، روستای استراتژیک میرزاولنگ که ساکنان آن اکثرا شیعه مذهب هستند، پس از دو روز نبرد سنگین در تاریخ ۱۴ اسد به‌دست طالبان افتاد.


گروه داعش و طالبان با تسلط بر این روستا بیش از ۵۰ غیرنظامی را تیرباران کرده و یا سربریدند و ۵۰۰ خانواده ساکن در دره میرزاولنگ نیز به‌دنبال سقوط این منطقه، خانه‌های‌شان را ترک کرده و به مرکز ولایت سرپل پناه بردند

گروه داعش و طالبان با تسلط بر این روستا بیش از ۵۰ غیرنظامی را تیرباران کرده و یا سربریدند و ۵۰۰ خانواده ساکن در دره میرزاولنگ نیز به‌دنبال سقوط این منطقه، خانه‌های‌شان را ترک کرده و به مرکز ولایت سرپل پناه بردند. این حمله واکنش‌های گسترده‌ داخلی و بین‌المللی را به همراه داشت.

با توجه به حملات فوق، با آن‌که داعش حملات خونین دیگری را نیز به غیر از هزاره‌ها و شیعیان در افغانستان انجام داده، اما هدف این گروه در کلان شهرهای افغانستان به ویژه پایتخت این کشور، همواره هدف قرار دادن هزاره‌ها بوده است. داعش در اکثر اعلامیه‌هایی که مسئولیت این حملات را برعهده گرفته، از کشتار آن‌چه که آنان شیعیان نامیده، سخن گفته است.

بر این مبنا، اکنون بسیاری از کارشناسان خواهان توجه فوری حکومت افغانستان به مسأله کشتار هدفمند این قشر جامعه افغانستان توسط داعش می‌باشند. با آن‌که حکومت وحدت ملی طرح تأمین امنیت مساجد را دست کم در کابل عملی ساخته، اما نوع حملات نشان می‌دهد که شهروندان هزاره افغانستان تنها در مساجد مورد تهدید نیستند. بخش‌بندی حملات بالا نشان داده که همه تجمات به شمول گردهمایی‌های دینی، فرهنگی و سیاسی هزاره‌ها و شیعیان، دست‌کم در پایتخت افغانستان از اهداف بالقوه داعش می‌باشد. بر این مبنا، نیاز است تا برنامه‌های گسترده‌تری برای حفاظت از این بخش شهروندان افغانستان روی دست گرفته شود.

علی شیر شهیر-خبرنامه

[pejuhesh232]

آیا حکومت در کشتار هزاره ها در غرب کابل نقش دارد؟

شفقناافغانستان-رویداد خونین روز یک‌شنبه بر اساس آخرین آمار پولیس کابل جان ۶۹ تن را گرفت و ۱۲۰ زخمی برجا گذاشت. هرچند که گروه داعش مسوولیت این حمله را بر عهده گرفت، اما کسانی‌که حکومت را مقصر این فاجعه می‌پندارند، کم نیستند. صحبت یکی از بستگان مجروحان رویداد دیروز از شفاخانه‌ی ایمرجنسی به طلوع نیوز که به‌صورت زنده پخش شد، یکی از صدها دیدگاهی است که در میان مردم ابراز می‌شوند، اما در رسانه‌ها کمتر منتشر می‌شوند و به مقام‌های دولتی نمی‌رسند. آن‌ها از چه چیزی خشم‌گین‌اند؟

یکم: داعش با وجود پذیرفتن مسوولیت حمله‌ی دو روز قبل، در افکار عمومی اما هنوز قابل باور نیست و مردم باور نمی‌کنند که داعش به‌عنوان یک گروه تروریستی در افغانستان واقعیت وجودی داشته باشد، تا هرازگاهی تجمعات مردم ملکی به‌ویژه هزاره‌ها را مورد هدف قرار دهد. این گروه در روزهای گذشته در عکسی که در سایت اعماق منتشر شد، بر شبهات و گمانه‌زنی‌هایی که حضور داعش و پذیرش این گروه در میان مردم را به چالش می‌کشد، کمک کرد. این گروه عکسی از مهاجم حمله‌ی دیروز بر مرکز ثبت احوال نفوس را منتشر کرد که چندی قبل نسخه‌ی واقعی‌تر آن در پیوند به حمله‌ی تروریستی این گروه بر مجموعه‌ی تبیان در غرب کابل منتشر شده بود. در عکس اخیر، آشکار بود که این عکس دست‌کاری شده و پی‌گیری آن توسط خبرنگاران و شماری از کاربران شبکه‌های اجتماعی به گمانه‌زنی‌ها و حتا استدلال‌هایی که هرازگاهی توسط شماری از مقام‌های امنیتی سابق (از جمله امرالله صالح، رییس پیشین امنیت ملی) مبنی بر استفاده‌جویی ابزاری از نام گروه داعش توسط حلقات مشخص و غیرمشخص دیگر ابراز می‌گردد، کمک کرد.

باوجود این‌که دولت افغانسان از میان بیشتر از ۲۰ گروه تروریستی فعال در افغانستان، داعش را یک تهدید بزرگ تلقی می‌کند و به رسمیت می‌شناسد، مردم اما در میان ناکامی‌ها و ناکارآمدی‌های پیوسته‌ی دولت، این گروه تروریستی را یک پاپوش رسمی برای پنهان کردن ضعف و ناتوانی دولت تفسیر می‌کنند. تحلیل‌ها و دیدگاه‌های شماری از مقام‌های اسبق دولتی و سطوح ارشد امنیتی به پذیرش این باور که «داعشی در کار نیست» کمک کرده است.

افزون بر این موارد، آمارها و اطلاعات منتشر شده در مورد شماری از مقام‌های داعش، میزان سربازان این گروه و فهرست جنگجویان کشته‌شده‌ی این گروه؛ در یک سنجش دقیق‌تر مردم را به این نتیجه می‌رساند که نپذیرند داعش یک گروه واقعی و فعال تروریستی در افغانستان است که اهداف تروریستی و جنگی مشخص را در افغانستان دنبال می‌کند.

دوم: آمار تازه از دسترسی مردم افغانستان به شبکه‌های اجتماعی در دسترس نیست، اما آخرین آماری که من دیدم بیشتر از ۵ میلیون کاربر فعال در شبکه‌ی اجتماعی فیسبوک از افغانستان فعال‌اند. این میزان از حضور افغان‌ها در شبکه‌ی اجتماعی فیسبوک و تبدیل شدن این شبکه به یکی از مهم‌ترین و فوری‌ترین منابع اطلاع‌رسانی، بر ذهنیت مردم و افکار عمومی تأثیرگذاری مشهود و مستقیم دارد. دو روز قبل در شبکه‌های اجتماعی عکسی از راننده‌ی وزارت مخابرات افغانستان از محل حادثه منتشر شد و به‌سرعت در شبکه‌های اجتماعی و در میان کاربران با پیامِ «راننده‌ی وزارت مخابرات حامل فرد انتحاری بوده» رد و بدل شد. به‌دنبال انتشار این شایعه که منابع رسمی آن را تأیید نکردند، امنیت ملی با شماری از کاربران مصاحبه‌ی‌ تلفونی کرد. پس از آن بود که مردم اتهام‌های بیشتری را متوجه دولت و شماری از مقام‌های امنیتی کردند که در مواردی حتا دولت به‌عنوان عامل اصلی حمله تلقی شد.

افزایش استفاده از شبکه‌های اجتماعی و افزایش نارضایتی مردم از عملکرد دولت- حداقل در عرصه‌ی تأمین امنیت جان شهروندان- به‌صورت مشهود و مستقیم بر قضاوت مردم و نوع دیدشان به نهادها و افراد و مقام‌های دولتی تأثیرگذاشته است. فضای آلوده‌ی سیاسی و فرصت‌طلبی جریان‌های سیاسی از این فضا، شایعه‌سازی و خبرپراکنی هدفمند توسط این جریان‌ها و افرادی که مخالف دولت‌اند و یا ناراضی، بر میزان دست‌به‌دست شدن شایعات قابل پسند برای مردمی که به هر دلیلی از دولت ناراض‌اند و از وضعیت موجود متضرر، خوشایند و قابل پذیرش است و مردم قضاوت‌شان را در موارد بسیاری بر این دسته از شایعات بنا می‌کنند. جریان‌های سیاسی مخالف دولت و افرادی که مخالفت‌های شخصی با شماری از مقام‌های دولتی و یا حکومت دارند، در مواردی ممکن است با جعل‌کاری در پی خلق نفرت و انزجار از دولت و مقام‌های دولتی باشند تا بر اساس محاسبه‌ی سیاسی، بر میزان نفرت از حریفان سیاسی‌شان بیفزایند و زمینه را برای هم‌سویی بیشتر مردم در راستای اهداف سیاسی خودشان فراهم کنند.

در چنین وضعیتی، شبکه‌های اجتماعی بزنگاه دولت و کاراکترهای مهم آن می‌شود و سلسله‌یی از شایعات و واقعیت‌ها در یک چرخش شبکه‌یی در تغییر ذهنیت‌ها و باورها نقش پیدا می‌کنند. در حادثه‌ی روز یک‌شنبه، نشر یک عکس، ذهنیت حاکم بر بخش وسیعی از کاربران شبکه‌های اجتماعی ناراض از عملکرد دولت، قطب‌بندی‌های قومی و نژادی و مداخله‌ی جریان‌های سیاسی، کمک کرد که حکومت به‌عنوان عامل کشتار این حادثه تبلیغ شود و برای بخشی حتا به‌عنوان یک واقعیت قابل پذیرش.

سوم: عکس‌های منتشر شده از مرکز ثبت احوال نفوس در دشت برچی نشان می‌دهد که این مرکز نامسوولانه فعال و بدون تدابیر اندک امنیتی به کارش ادامه داده است. اگر بپذیریم که داعش یک گروه تروریستی فعال و توانا در افغانستان است و هدفش آن‌گونه که اعلام کرده و چندین بار مسوولیت رویدادها را به عهده گرفته، حمله بر مراکز و محلات گردهمایی مردم با رویکرد مذهبی است، احتمال وقوع حمله بر این مرکز بسیار بالا بود. پرسشی که مردم مکرراً و گسترده مطرح کردند این بود: چرا دولت بدون تدابیر امنیتی این مرکز را فعال کرده است؟ این پرسش بسیار به‌جا و دقیقی است. در عکس‌های منتشر شده از این مرکز مشخص است که گروه‌های تروریستی بدون هیچ بازرسی می‌توانند تا صف اصلی مراجعه‌کنندگان خود را برسانند؛ اتفاقی که روز یک‌شنبه افتاد و فاجعه‌ی بزرگی را خلق کرد.

در حالی‌که دولت با درک تهدیدات بلند امنیتی بر مراکزی با موقعیت و مراجعه‌کنندگان خاص می‌توانست تدابیر امنیتی را بیشتر و محکم‌تر کند، در عمل اما هیچ اقدام موثری انجام نداد.
واکنش همایون محتاط رییس عمومی اداره‌ی مستقل ثبت احوال نفوس مبنی بر هشدار رسمی چندباره به نهادهای امنیتی و به‌صورت مشخص در مورد مرکزی که روز یک‌شنبه بر آن حمله صورت گرفت، پرسش‌های بسیاری را برای شهروندان خلق کرد. مردم در نتیجه‌ی وقوع حمله و تدابیر اندک و به‌شدت ناقص، حق دارند فکر کنند که در معرض فراموشی و بی‌توجهی کامل دولت قرار دارند با وجودی‌که هدف اول گروه تروریستی داعش قملداد می‌شوند.

اگر از دو عامل نخست که بر قضاوت و چگونه تفسیرکردن مردم تأثیرگذار است به آسانی بگذریم، مورد آخر بی‌تردید به حکومت و نهادهای امنیتی مسوولیت سنگینی ارجاع می‌کند. این حمله می‌توانست با ایجاد موانع تردد و ایست‌های بازرسی در ابتدای کوچه قابل کنترل باشد. نهادهای کشفی می‌باید آن را کشف و خنثا می‌کردند. تدابیر ناقص و آغاز به کار شتاب‌زده‌ی این مرکز باعث شد که انتحاری به‌راحتی تا صف اصلی مراجعه‌کنندگان و شهروندان خودش را برساند و سپس مواد همراهش را منفجر کند. این نکته‌یی است که به مردم حق می‌دهند شک و اعتراض کنند و حکومت را مقصر این کشتار بپندارند.

نعمت احمدی-روزنامه اطلاعات روز

انتهای پیام

[najm134]

تاریخ انسانیت؛ شرمنده جنایت افشار
تجاوز گروهی به زنان و دختران - کشتار کودکان

شفقناافغانستان- یکی ازهولناک ترین رویدادهای جنگهای داخلی افغانستان درمنطقه افشار واقع درغرب کابل اتفاق افتاد؛که طی آن صدها تن ازساکنان هزاره توسط نیروهای حکومتی به قتل رسیدند.

ناحیه افشار دردامنه کوه های افشار قرار داردوبخش وسیعی ازغرب کابل را دربرمیگیرد.
پلی تخنیک کابل ومؤسسهْ علوم اجتماعی،که توسط رهبری حزب وحدت پس از ورود به شهر به عنوان پایگاه فرماندهی انتخاب شد،نیز دراین منطقه قرار دارد که کافر کوه افشار سپر حفاظتی آن به شمار می آید.

ساعت یگ بامدادیازده فبروی زمانی که ساکنان افشار در بستر خواب بودند،مؤسسهْ علوم اجتماعی از سه طرف مورد حمله قرار گرفت؛ازغرب توسط نیروهای اتحاد اسلامی سیاف،ازشمال وجنوب توسط نیروهای دولتی (به کمک خیانت کارانی درحزب که قبلا خریداری شده بودند) منطقه راموردهجوم قراردادند.آنان تابیست وچهارساعت بعد به قتل وکشتار،تجاوز وآتش زدن خانه ها پرداخته ودختران وپسران جوان رااسیرکردند.

خبراین اعمال درهمان زمان درکابل ودر روزهای بعد درسطح دنیا پخش شد.
دراین جریان براساس براورد ها حدود هفتصد نفربه قتل رسیده ویاناپدید شدند.
یک سال بعد که حزب وحدت این ناحیه را بازپس گرفت،چندین گور دسته جمعی کشف کرد که درآنها پنجاه وهشت جسد یافت شد.
این قتل عام توسط کشورهای همسایه وسازمانهای بین المللی حقوق بشر محکوم گردید؛اما عاملان آن هیچ وقت محاکمه ویا دست گیر نشدند.
اگرچه شخصا ربانی قتل عام را به عنوان یکی ازاشتباهات حکومتش محکوم کرد،حادثه به گردن سربازانش انداخته شد؛که چنین سربازانی درهیچ کجا مسئول چنین جنایات جنگی شناخته نمی شوند.

انروز،افشار به یگ منطقه ارواح شباحت داشت وتمام ساکنان آن پس از قتل عام ازآنجا گریختند.
اماخاطرات تلخ آن درمغزها وقلبهای مردم به یادگار باقی مانده وبه تشدید اختلافات قومی – مذهبی دامن زده است.
فاجعه افشار که به تاریخ بیست ویک دلو سیزده هفتادویک خورشیدی بر مردم منطقه افشار کابل تحمیل شد، در واقع یکی از وحشتناک ترین و خونین ترین فاجعه ها درتاریخ معاصر افغانستان می باشد.

این تراژدی غمناک که توسط اشخاصی چون، احمد شاه مسعود رهبر شورای نظار، عبدالرب رسول سیاف رهبر گروه اتحاد اسلامی، محمد قسیم فهیم رییس استخبارات حکومت ربانی،داکترعبدالله ریس دفتروزارت دفاع ملی وفرمانده لواه راکت ، یونس قانونی قوماندان عمومی گارنیزون کابل وریس عمومی سیاسی وزارت دفاع ملی ،بسم الله محمدی مسوول وفرمانده میدان هوایی بگرام، سید حسین انوری، رییس شورای مرکزی حرکت اسلامی به رهبری شیخ آصف محسنی ، اکبری وسید مصفی کاظمی ازتنظیم وحدت ، برای نابودی بخشی از مردم افغانستان که هزاره بودند، ، طراحی و اجرا شد و اکنون به عنوان جنایتی مسلم و انکار ناپذیر در حافظه تاریخ افغانستان درج شده است.

شامگاه بیست ویک دلو افشار از زمین و هوا هدف رگبار آتش و حملات توپخانه دولت آقای ربانی ومتحد ینش قرار گرفت و تا شام فردای آن روز به قبرستان ساکنین مردم افشار تبدیل گردید.
روز بیست ودو دلو، افشار درمیان خون و آتش میرقصید، بوی مرگ و باروت، فریاد زنان و کودکان مظلوم افشار و قصاوت و درنده خویی احمدشاه مسعود و سیاف رابازگووغرب کابل را به ماتم سرای تاریخ تبدیل کرده بود.

طبق آمار پروژه ی عدالت انتقالی در افغانستان، در آنشب هزاران نفر ، شامل کودکان، زنان وپیرمردان که همه هزاره بودند، با بی رحمی تمام، در زیرساتورهای افراد شورای نظار، اتحاد سیاف وحزب حرکت اسلامی تکه وپاره شدند. ازسوی دیگر مهاجمین در افشار سینه های زنان و سرهای جوانان را نیزبریدند.
گرچند نمونه ی قصاوت وبی رحمی که در کشتار ومحومردم هزاره در افشار به کار گرفته شد را درمراحل مختلف از تاریخ افغانستان شاهد بوده ایم چنانچه جنایتکاران طالب در مزار شریف، یکاولنگ وکنده پشت دست به کشتار مردم هزاره زدند.

در افشار برعلاوه کشتار دسته جمعی، به زنان وکودکان نیز تجاوز شد و جنایت حاد دیگری کنار جنایات دیگر بوقوع پیوست.
گلوله هایی که مردم بی دفاع افشار را نشانه رفتند و برچه های که سینه های مردم افشار را دریدند نام جهاد بر آن نگاشته شده بود و به دستور کسانی برهدف می نشستند که داعیه اسلام و جهاد را یدک می کشیدند.

اکنون سال های سال از آن روز سیاه و مصیبت عظیم می گذرد، از زخم افشار هنوز خون می چکد و از ویرانه های افشار هنوز فریاد زنان و کودکان مظلوم و بی پناهی که در رگبار گلوله و رقص برچه های سربازان دولت اسلامی ومتحدینش، مورد تجاوز قرار گرفته و به خون غلطیدند، به گوش می رسد.
افشار زخم ناسور بر پیشانی تاریخ معاصر افغانستان می باشد و لکه ننگ ابدی بر دامن قاتلین افشار که وجدان انسانی هرگز آنها را نخواهند بخشید.
وزیر دفاع وقوماندان دولت در آن زمان در عملیات افشار احمد شاه مسعود بود. وی تمام مسوولیت برنامه ریزی و دستور دهی عملیات های نظامی را داشته است.
وی مستقیماً قطعات شورای نظاروجمعیت اسلامی و به طور غیر مستقیم قطعه اتحاد اسلامی وگروپهای جنگی حرکت انوری ومحسنی وحدت اکبری وکاظمی را کنترول می کرد.
پروژه ی عدالت افغانستان، گزارش درباره ی جنایات انجام شده در افغانستان در سال دوهزاروپنج منتشر کرد.

گرچه در این گزارش هیچ اشاره ای به جنایات گذشته تاریخ افغانستان نشده است، اما با این وجود، جزو معدود گزارش هایی ست که می توان به آن استناد کرد. این گزارش متاسفانه تاکنون در سطح وسیع در اختیار مردم افغانستان قرار نگرفته است.

هجوم افشار در فبروری سال نوزده نودوسه بزرگترین و کاملترین استفاده قدرت نظامی توسط دولت اسلامی تا آن زمان را نشان داده است.
دو هدف تاکتیکی در این عملیات بود. اول اینکه مسعود هدف داشت که توسط عملیات قرارگاه های نظامی و سیاسی حزب وحدت را فتح کند ( که در انستیتوت علوم اجتماعی، متصل به افشار، پایین کوه افشار در غرب کابل) و گرفتار کردن عبدالعلی مزاری، رهبر حزب وحدت. و دوم اینکه دولت اسلامی مایل بود تا مناطق پایتخت راکه مستقیماً توسط قوای دولت اسلامی کنترول می شد با متصل کردن بخشهای غرب کابل تحت کنترول اتحاد اسلامی و بخشهایی از کابل مرکزی تحت کنترول جمعیت اسلامی، مستحکم و یکپارچه کند.

شرح سیاسی و نظامی کابل در آن زمان، این دو هدف ( که در جریان عملیات به آن دست یافتند) یک توضیح قانع کننده از اینکه چرا دولت اسلامی به افشار حمله کرد، ارائه می کند. نیروهایی که تهجوم نظامی را در غرب کابل در ده ویازده فبروری نوزده نودوسه انجام دادند، همه رسماً متعلق به وزارت دفاع دولت اسلامی افغانستان بودند.
وزیر دفاع در آن زمان در عملیات افشار احمد شاه مسعود بود. وی تمام مسوولیت برنامه ریزی و دستور دهی عملیات های نظامی را داشته است. وی مستقیماً قطعات شورای نظاروجمعیت اسلامی و به طور غیر مستقیم قطعه اتحاد اسلامی را کنترل می کرد. مسعود اشتراک قطعات اتحاد اسلامی در طی یک توافقی همراه عبدالرسول سیاف، رهبر حزب به دست آورد.

با وجود اینکه قطعات اتحاد رتبه های تشکیلاتی اردو برایشان داده شده بود، قوماندان ها در ساحه دستوراتشان را از قوماندانهای ارشد اتحاد و شخص سیاف اخذ می کردند.
سیاف عملاً به عنوان قوماندان عمومی نیروهای اتحاد در جریان عملیات عمل می کرد و مستقیماً با قوماندانهای ارشد توسط مخابره ارتباط داشتند.
نمونه هایی ازخشونت ها و تنش های نژادی که قبل از عملیات واقع شده بود، قوماندان های عمومی شاید می توانستند پیشبینی کنند تجاوزاتی را در پی خواهد داشت وقتی که به مناطق اکثراً هزاره نشین حمله می کردند.

قرارگاه نظامی مسعود درچهارراهی کارتۀ پروان دریک عمارت (مربوط رحیم پنجشیری معروف به رحیم غلام بچه) حدود دونیم کیلو متر ازقرارگاه حزب وحدت دورترموقعیت داشت. این قرارگاه با تدابیروسیع امنیتی ،جابجایی وسایط وسیستم های مخابره ،آتشبارهای سبک وسنگین ووسایط زرهی مجهرگردیده،وشبکه های ارتباطات آن با تمام فرماندهــــان شرکت داشته درعملیات تهاجمی بطور سیستماتیک تأمین گردیده بود. هم چنان درعملیات محاربوی افشارکه قتل عــام مردم بیگناه درقبال آورد،تعداد زیادی از فرماندهـــان نیروهای نظامی متخاصم ،مجاهدین ازهردو جناح جنگ اشتراک نموده بودندکه ارائه فهرست کامل وهمگانی ازآنها را دشوارگردانیده است. دراینجا به فهرستی استناد می شود که به وسیلۀ یک سازمان بین المللی (پروژۀ عدالت برای افغانستان) ارائه داده شده است: فرماندهــــان جمیعت اسلامی وشورای نظار که درعملیات تهاجمی برافشارسهم عمده داشتند، از اینقراراند: ـ احمد شاه مسعود فرمانده عمومی ( و منسوبان قرارگاه او) ـ ملامحمد قسیم فهیم ،رئیس ادارۀ استخبارات حکومت اسلامی ،مسئول کشف که دربرنامه ریزی عملیات وجریان آن نقش عمده را بعهده داشت.

داکترعبدالله فرمانده لوا وریس دفتروزیردفاع ـ انوردنگرفرمانده جهادی فرقۀ شکردره ـ ملاعزت فرمانده فرقۀ جهادی پغمان ـ محمد اسحاق پنجشیری فرمانده لوای جهادی ـ حاجی بهلول پنجشیری فرمانده لوا ـ بابه جلندرپیجشیری فرمانده لوا ـ خنجراحمد پنجشیری فرمانده غند ـ مشتاق لعلی فرمانده ـ بازمحمد احمدی فرمانده فرقۀ قرغه ـ بسم الله خان محمدی فرمانده ریزرفهای تهاجمی ومیدان هوای بگرام ـ محمد صالح ریگستانی رئیس اپراسیون شورای نظارووزارت دفاع همچنان دراین عملیات محمدیونس قانونی ،داکتر عبدالرحمان، داکتر عبدالله عبدالله، بابه جان ،حاجی الماس وگل حیدرو شمار دیگر نیزسهم ویژه را ایفا نموده اند. فرماندهــــان تنظم اتحاد اسلامی که درعملیات تهاجمی برافشارنقش عمده ایفا نموده انداینها اند: ـ عبدالرب رسول سیاف رهبراتحاد اسلامی ،سوق و ادارۀ قطعات عملیاتی خود را به عهده داشت. ـ احمدشاه احمد زی وزیر داخله ـ حاجی شیرعلم فرمانده فرقۀ پغمان ـ زلمی توفان فرمانده لوای که درکمپنی پغمان موقعیت داشت ـ جگرن نعیم فرمانده لوا ـ فرمانده ملا تاج محمدکه دربرنامه ریزی واجرای عملیات سهم داشت ـ

فرمانده عبدالله شاه با قطعه مربوطه اش ـ فرمانده خنجربا قطعۀ مربوطه اش،که روزدوم به جبهۀ جنگ درافشارسوق گردید ـ عبدالمنان دیوانه فرمانده غند،با قطعه اش روزدوم به عملیات سوق گردید ـ امان الله کوچی فرمانده غند با قطعه اش روزدوم به عملیات سوق گردید ـ شرین فرمانده غند با قطعه اش روزدوم به عملیات سوق گردید ـ ملاکچکول با قطعه اش روزدوم به عملیات سوق گردید. مواضع آتشی درچکاد(آسمایی ) که عظیم ترین زراد خانۀ آتشی را درخود داشت وظیفۀ آن درجریان عملیات این بود که درساحۀ غرب کابل ،به ویژه مناطق هزاره نشین قرارگاه حزب وحدت ،مناطق افشار،اطراف سیلو،خوشحال مینه ،کوتۀ سنگی، کارتۀ سخی،کارته های سه وچهار،مهتاب قلعه ودشت برچی را تحت ضربات آتش قرارداده،هرجنبنده ای را نابودکند. دراین مرحله تدابیرتبلیغاتی به منظورتقویت روحیه ومورال مجاهدین شرکت داشته درعملیات وعمدتأ با تشدید مرزبندی های قومی ومذهبی تسنن وتشیع وهمچنان اقدامات به منظورتضعیف روحیه ومورال پرسونل حزب وحدت ،با پخش افواهات ترس آوراتخاذ وعملی گردیده بود.

ضربات آتش احضارات درطول شب ازچکاد آسمایی،ازکمپنی پغمان،ازقرغه به افشارطوری سازمان داده شده بود،که شکل حمله های بی امان پی درپی ،مواضع ومحلات طرف مقابل را که اکثرأ درمحلات مسکونی جابجا بودند به گونه ای بکوبد که زنده جانی باقی نگذارد،تا تهاجم فردا بدون مقاومت به نتیجه برسد.ازهمینرو ساکنان افشاربا قرار گرفتن زیرضربات آتش ها ،درگرداب خون ،مرگ وتباهی فرورفته بودند. واقعیتهای این مرحلۀ جنگ نشان میدهد،قتل عــام شهروندان درافشاردرهمین شب آغازگردیده ، افشاربه میدان جنگ تبهکارانه وکشتاروحشیانه مبدل گردیده بود،بسیاری ازاصابت مستقیم آتش هــای اسلحۀ ثقیل ،مرمی های توپچی،راکت،ماشیندارهای ثقیل به خانه های شان وشماردیگردراثرسقوط وفروریختن سقف خانه ها جان باختند وزیرخروارها خاک وسنگ مدفون گردیند. جنگسالاران ،آخرین محصولات دانایی جهادی و ایدلوژی جنگ آفرین خود را درجنگ افشاربه کارگرفته بودند،با سرکوب خونین شهروندان بیگناه که منبع اصلی آن انتقامجویی های مذهبی وقومی وعظمت طلبی بود دست به کشتاربزنند. فاجعــۀ قتل عــام درافشاردرآن شب وروزحادثه ای نیست که بتوان آنرا به سادگی توضیح داد، این فاجعـــه را می توان زنجیری بی پایان خیانت وانتقامجویی وقدرت طلبی هـــای نامشروع تصور کرد، فاجعـــۀ افشارعروج جباریت،توفان خونریزی وآدمکشی که تقریبأ هیچ خانه ای نمانده بود که سقف آنرا گلولۀ ثقیل نشگافته باشد ،فرارازآن جهنم آتش،درآن ظلمت شب وسردی هــوا که مانند بیداد جنگ خونخوارگردیده بود،کارساده ای نبود،ازاینرو همه درخانه های خود،تن به تقدیرسپرده باقی مانده بودند،خانه ها بدون تهکاوی به شدید ترین تلفات انسانی مواجه گردیده بود.

افشاردرآن شب به میدان کربلا تبدیل شده بود ویزیدهای زمان( مسعود ، ربانی، سیاف، محسنی ) آنرا درگرداب خون وآتش فروبرده بود، گویی چرخ افلاک هم ازآن بالا با نظارۀ محشرجنگ با خون کشته شدگان می چرخید وسیراب نمی شد. (( درگزارش فاجعه افشارازکتاب آقای صباح ( ازتصرف کابل تاسقوط مزار) دربارۀ جنگ وجنایات انجام شده درافشارآمده است جنگ سوم بین قوای مسعود وسیاف ازیکطرف وحزب وحدت عبدالعلی مزاری ازطرف دیگر،که این جنگ به نام فاجعـۀ افشارنیزیاد میگردد،این جنگ ازگردنۀ باغ بالا آغازوانستیتوت علوم اجتماعی ،اکادمی سارندوی، پولیتخنیک ومرکزتعلیمی وزارت امنیت دولتی ازحزب وحدت بدست اتحاداسلامی سیاف وشورای نظار مسعود قرارگرفت. بدترین جنایت هــا صورت گرفت،افراد غریت وبیچارۀ هـــزاره جوقه جوقه تیرباران واعدام گردیدند،به ناموس آنان تجــاوزگردید،تعدادی اززنان هــزاره ازطرف جنگجویان جانب مقابل به جاهای نامعلوم انتقال داده شده ودرمنطقۀ افشاروخوشحال خان به زنان ودختران درمقابل چشم شوهـــر،پدروبرادرش تجــاوزصورت گرفت،اموال ودارایی آنان به تاراج رفت … جنایتی که مسعود وسیاف آفریدند قلم ازتحریرآن عــاجزاست.))
جنایتکاران در افشار، با خون اطفال شش ماه روی دیوار یاد گاری نوشتندو گهواره های انان را تیر باران کردند، بر زنان و دختر تجاوز نموده، بخاطر بدست آوردن یک حقله انگشتر، ناخن و برای گوشواره، گوش های زنان را بریدند.

اما متاسفانه امروز همین جنایت کاران جنگی در پست ها بلند دولتی ایفای وظیفه می کنند.
بااندوه فاجعه افشاردر نوع خود یکی ازخونین ترین وغمبارترین حادثه درتاریخ مبارزات حق طلبانه و داد خواهانه ای مردم هزاره به شمار می رودکه ،این حادثه از نظر زمانی در پایان قرن بیستم رقم خورد که شعار آزادی و دموکراسی و حقوق بشرهمه جا ی دنیارا فرا گرفته بود،از نظر مکانی درقلب کشور و در معرض دید همه جهانیان اتفاق افتاد و افراد که این جنایت را رقم زدند نیز کسانی بودند که از سنگر جهاد و مبارزه برگشته و سران آن خودراپروفیسور، انجنیر، فاتح ، مجاهد،شیرپنجشیر و استاد علوم اسلامی می دانستند،دولتیکه این جنایترا انجام داده بود دیگرهمان نظام های سلطنتی خاندانی نبود که تفکردیکتاتوری واستبداد رادرخود میداشت،بلکه این حکومت به نام دولت اسلامی قلمداد میشد.
برداشتهای از کتاب (جنگهای کابل) تألیف جنرال سید عبدالقدوس سید.

[najm134]

شیعه‌کشی را متوقف کنید!

به گزارش «شیعه نیوز»، در پی جنایت فاجعه بار حمله به مرکز آموزشی مهدی موعود(عج) که به شهادت حدود 60 جوان و نوجوان دانش آموز انجامید، سایت خبرگزاری صدای افغان(آوا) خواهان ایجاد یک ارتش برای حفاظت از مردم شد.


متن این یادداشت به شرح زیر است:

شیعه‌کشی را متوقف کنید!

حوالی ساعت چهار بعد از ظهر به وقت محلی، صدای یک انفجار در منطقه دشت برچی در غرب شهر کابل شنیده شد. این حمله انتحاری در داخل مکتب خصوصی "مهدی موعود" رخ داده است.

سخنگوی پلیس کابل گفت: حمله کننده انتحاری پیاده بوده و داخل مرکز آموزشی شده و مواد انفجاری همراهش را منفجر ساخته است.

تصاویر منتشر شده از این رویداد در شبکه‌های اجتماعی نشان می‌دهد که انفجار در داخل یکی از صنف‌ها رخ داده است. انفجار بسیار قدرتمند بوده و سقف صنف درسی به صورت کامل فروریخته و مردم محل بسیار خشمگین هستند.

این سومین حمله به مراکز آموزشی در غرب کابل است. مسئولیت دو حمله قبلی را داعش به عهده گرفته بود.

این نخستین بار نیست که مراکز فرهنگی و آموزشی، مساجد‌، تکایا و مراسم آیینی شیعیان در افغانستان هدف قرار می گیرد. نیازی به اثبات نیست. ماشین کشتار شیعیان در افغانستان، به حرکت درآمده و دیوانه وار خون می ریزد و قربانی می گیرد.

جوانانی که در مرکز موعود، جمع شده بودند، نه نیروی نظامی محسوب می شدند و نه خطری را متوجه دولت، نیروهای خارجی و نه حتی تروریست های تکفیری می کردند. آنها برای آینده همین کشور، در راهی درست، تلاش می کردند؛ اما همین امر نیز دیگر از سوی دشمنان قسم خورده شیعیان، تروریست های مزدور تکفیری و حامیان بی رحم و خونریز آنها تحمل نمی شود.

دولت می داند یا نمی داند شیعیان در برابر یک جنگ بزرگ قرار گرفته اند؟ در این وضعیت، برای مردمی که قربانی این جنگ می شوند، فرقی نمی کند که نیروهای پلیس و آمبولانس های امدادی و شفاخانه ها و مراکز درمانی دولتی چگونه عمل می کنند. شیعیان افغانستان اگر بخشی از دولت هستند باید شاهد مسؤولیت پذیری واقعی و رویکرد عملی دولتمردان برای امنیت خود و مقابله با دشمن تکفیری باشند.

نخستین گام این است که ۲۵۰ تروریست داعشی که با هلیکوپترهای ارتش از "معرکه درزاب" نجات داده شدند و اکنون در مهمانخانه های امنیت ملی به سر می برند، به سرعت و در یک روند شفاف، علنی و صریح قضایی به پای میز محاکمه کشانده شوند و در ازای هریک شهید حمله های تروریستی، یک تروریست اعدام شود.

اولویت مسؤول مستقیم حمایت از خون و جان شهروندان است. قدرت های مدعی دفاع از حقوق بشر، اگر دغدغه این امر را دارند به معرکه مرگبار جنگ تحمیلی بر شیعیان افغانستان، حضور پیدا کنند و در برابر نسل کشی علنی و تصفیه قومی جاری در افغانستان، موضع بگیرند؛ در غیر آن، اعدام تروریست هایی که مظهر جنایت و فساد و خون ریزی در زمین هستند، اصولا نمی تواند ضد حقوق بشر تلقی شود.

دولت و مسؤولین امنیتی باید نسبت به کوتاهی خود در قبال همه حمله های تروریستی علیه شیعیان افغانستان از جمله حمله تازه غرب کابل، به مردم افغانستان پاسخگو باشند؛ در غیر آن، آنها نیز در راندن کشور به سمت یک جنگ مهیب فرقه ای، نقش دارند و در قبال تبعات آن، مسؤول شناخته خواهند شد.

مسؤولان امنیتی به ویژه دستگاه های کشفی و استخباراتی باید پاسخ بدهند که چگونه یک تروریست تکفیری خود را به قلب شهر کابل می رساند و مراکز فرهنگی شیعه را منفجر می کند؟

آنها اگر نمی توانند از عهده مدیریت امنیت کشور برآیند، صادقانه استعفا دهند و یا در برابر دادگاه حق و عدالت، در قبال خون ریزی های جاری علیه فرزندان شیعه در افغانستان، مورد مؤاخذه قانونی قرار بگیرند.

مکانیزم های امنیتی آنی برای خنثی کردن طرح های توطئه آمیزی که جامعه شیعه افغانستان را آماج قرار داده باید سنجیده شده و به اجرا دربیاید. دولت باید در این زمینه، به سرعت وارد عمل شود و نشان دهد که عملا چه کاری برای قربانیان این جنگ می کند.

اگر توان چنین اقدامی را ندارد به شیعیان باید حق دفاع مشروع داده شود و امکان تشکیل یک ارتش قدرتمند مردمی و دسترسی آن به تسلیحات و آموزش های نظامی، فراهم شود تا موج ناامنی ها و کشتارهای سازمان یافته جاری در مناطق شیعه نشین، مهار شود و خطر فروپاشی و جنگ قومی و مذهبی در کشور، فروکش کند.

[najm134]

عکسی از تروریست‌های تکفیری که برای عملیات انتحاری در روز عاشورا آماده شده بودند

گروه‌های تروریستی زیادی از جمله داعش و تحریک طالبان خود را برای به آشوب کشاندن مراسم عزاداری ابی‌عبدالله(ع) در افغانستان، پاکستان و دیگر کشورهای شیعه آماده کرده‌اند.
به گزارش سرویس ترجمه شفقنا؛ امسال محرم نیز گروه‌های تروریستی زیادی مانند داعش تلاش کردند به عزاداری شیعیان به ویژه در کابل حمله کنند و مانند سالهای گذشته آنها را به خاک و خون بکشند. با این حال، پلیس کابل و نیروهای مردمی موفق شدند دستکم ۲۳ تروریست تکفیری را که آماده عملیات انتحاری در مراسم عزاداری محرم بودند، بازداشت کنند.
پلیس امنیت کابل اعلام کرده این ۲۶ نفر را درحالی بازداشت کرده که در آستانه عملیات انتحاری بودند.

[najm134]

انفجار در کابل گردهمایی یادبود کشته شدن عبدالعلی مزاری را برهم زد

اصابت چند گلوله خمپاره، مراسم بیست و چهارمین سالروز کشته شدن عبدالعلی مزاری، رهبر پیشین حزب وحدت اسلامی افغانستان را برهم زد. وزارت بهداشت اعلام کرد که این حمله دست‌کم ۳ کشته و ۳۷ زخمی داشته است.


این مراسم امروز پنجشنبه ۱۶ حوت/اسفند در منطقه دشت برچی در غرب کابل برگزار شده بود و شمار زیادی از مقام‌های دولتی از جمله عبدالله عبدالله، رئیس اجرایی افغانستان، حامد کرزی، رئیس جمهوری پیشین، محمد حنیف اتمر، نامزد انتخابات ریاست جمهوری، صلاح الدین ربانی، رئیس حزب جمعیت اسلامی افغانستان، محمد محقق، رهبر حزب وحدت اسلامی مردم افغانستان و شماری دیگر از شخصیت‌های سیاسی در آن اشتراک داشتند.

حوالی ساعت دوازده ظهر به وقت محلی، نخستین صدای انفجار هنگام سخنرانی آقای عبدالله شنیده شد، اما برگزار کنندگان گفتند انفجار در محلی دورتر رخ داده و از مردم خواستند در جای خود باقی بمانند.

پس از آغاز سخنرانی یونس قانونی، رئیس پیشین مجلس نمایندگان افغانستان، آقای محقق پشت میز خطابه آمد و گفت: "صدای هاوان/خمپاره شنیده می‌شود. می‌ترسم جای شما را پیدا کنند... مراسم را ختم می‌کنیم."

پس از اظهارات آقای محقق، اشتراک کنندگان به گونه پراکنده محل را ترک کردند. تصاویری از این مراسم که به گونه زنده از شبکه‌های تلویزیونی محلی پخش می‌شد نشان می‌دهد که مردم حاضر در مراسم مجبور شدند از روی دیوارها فرار کنند.

[rimg]
[/rimg]

'دستگیری عامل پرتاب خمپاره'

نصرت رحیمی، سخنگوی وزارت داخله/کشور افغانستان در گفت‌وگو با محفوظ ذبیدی، خبرنگار بی‌بی‌سی رخ دادن انفجار در منطقه را تایید کرده است.

او همچنین گفت خمپاره‌ها از یک خانه در حوزه هجدهم به سمت محل برگزاری مراسم پرتاب می‌شد که شخص پرتاب کننده بازداشت شده است.

او می‌گوید دو نفر دخیل دیگر در این رویداد نیز شناسایی و پس از هفت ساعت محاصره کشته شدند.

رویداد امروز در حالی رخ می‌دهد که مراسم امروز تحت تدابیر شدید امنیتی برگزار شد و مسیر محل برگزاری مراسم به روی رفت و آمد خودروها بسته بود.



حمله انتحاری در غرب کابل دست‌کم ۹ کشته بر جا گذاشت

سال گذشته نیز در روز برگزاری این مراسم، در نزدیکی محل برگزاری محفل یک حمله انتحاری رخ داد که دست‌کم ۹ کشته و ۱۸ زخمی بر جا گذاشت
تلفات
وحید مایار، سخنگوی وزارت صحت/بهداشت افغانستان می‌گوید که رویداد امروز سه کشته و ۳۷ زخمی داشته است.

به گفته وی، در میان زخمیان یک زن و سه کودک نیز شامل اند.

در صفحه رسمی فیسبوک آقای اتمر نیز آمده که او در این رویداد آسیبی ندیده اما هشت نفر از محافظانش زخمی شدند.

در صفحه لطیف پدرام، یکی دیگر از نامزدان انتخابات ریاست جمهوری و از اشتراک کنندگان مراسم امروزی نیز نوشته شده که او زخم سطحی برداشته است.




لطیف پدرام، از نامزدان انتخابات ریاست جمهوری و از اشتراک کنندگان مراسم امروزی نوشته زخم سطحی برداشته است
مسئولیت این حمله را تاکنون کسی یا گروهی به عهده نگرفته است.

محمد محقق، معاون دوم ریاست اجرایی که شش هفته پیش از طرف اشرف غنی، رئیس جمهوری افغانستان برکنار شد، گردهمایی امروز را "مهم و سرنوشت‌ساز" خواند و گفت: "این نوع حملات کار داعش معمولا پنداشته میشود، اما داعش بدون افراد داخلی چنین حملاتی را نمی‌توانند انجام دهند، یا ضعف دولت است یا با هماهنگی با دولت انجام شده".

آقای محقق که یکی از معاونان تیکت انتخاباتی حنیف اتمر در انتخابات ریاست جمهوری پیشرو است، افزود: "از روزی که تیم ما جور شده مرتب زیر حملات دولت هستیم. فیسبوک. اعمال خصمانه. از زیرخاکی‌ها (هاوان‌ها) برای حمله امروز استفاده کرده."

هارون چخانسوری، سخنگوی ریاست جمهوری اظاهارات آقای محقق را "تأسف آور" و همچنین "توهین" به نظام جمهوری و نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان خوانده است.

سخنگوی ریاست جمهوری از محمد محقق خواست برای اثبات ادعاهای خود اسناد و شواهد ارائه کند.

سال گذشته نیز در روز برگزاری این مراسم، در نزدیکی محل برگزاری محفل یک حمله انتحاری رخ داد که دست‌کم ۹ کشته و ۱۸ زخمی بر جا گذاشت.

واکنش‌ها
ارگ ریاست جمهوری افغانستان حمله امروز را شدیدا محکوم کرده و آن را حمله به ارزش های مدنی و مردم سالاری خوانده است. محمد اشرف غنی، رئیس جمهوری افغانستان در این پیام گفته نهادهای امنیتی برای تامین امنیت مردم از تمام امکانات خود استفاده می‌کنند. سرور دانش، معاون دوم ریاست جمهوری اما در پیامی این حمله را خط بطلان بر خوش‌بینی‌های ساده لوحانه که از "تروریستان" انتظار صلح دارند، خوانده است.

حامد کرزی، رئیس جمهوری پیشین افغانستان و از اشتراک کنندگان این نشست که پیام آقای دانش، اشاره غیرمستقیمی به سخنرانی او بود نیز در پیامی گفته این حمله کار عناصر بیگانه ضد صلح و اتحاد است.

او گفته: "ما مردم افغانستان بدون هیچ گونه تردیدی به صلح و آرامش سرتاسری خواهیم رسید."

محمد حنیف اتمر، از نامزدان انتخابات ریاست جمهوری افغانستان نیز در پیامی ضمن تقبیح این حمله گفته که او و تیم کاری‌اش عزم جدی برای تامین صلح و امنیت سرتاسری در افغانستان دارند.

او نیز خواهان بررسی جدی این رویداد شده است.

صلاح الدین ربانی، رئیس حزب جمعیت اسلامی افغانستان نیز مردم را قربانیان اصلی رویداد امروز خوانده و تاکید کرده که مردم این "جنایات تروریست‌ها" را هرگز فراموش نخواهند کرد.

این حمله واکنش گسترده کاربران شبکه‌های اجتماعی را نیز به دنبال داشته است. بحث بیشتر آنها روی موضوع صلح چرخیده، شماری با اشاره به این حمله، اظهار ناامیدی کردند که صلح آمدنی نیست و شماری همچنان تاکید کردند که باید برای تامین صلح در این کشور کوشید.





عبدالعلی مزاری بنیان‌گذار و نخستین رهبر حزب وحدت اسلامی در ماه حوت سال ۱۳۷۳ در جنوب کابل به دست افراد مسلح گروه طالبان دستگیر و در ۲۲ حوت همان سال کشته شد
عبدالعلی مزاری کی بود؟
عبدالعلی مزاری متولد ۵ جوزا (خرداد) ۱۳۲۶ در منطقه چهارکنت ولایت بلخ، در کودکی چوپان شد و بعد آموزش در مدرسه دینی "چهارمحله"، او را طلبه سرکشی بار آورد. این روحانی شیعه در ۱۳۴۷ به وظیفه دوساله سربازی به شهر گردیز رفت و در همان جا مقدمات فقه حنفی را از مولوی فراهی همکارش آموخت.

او در سال ۱۳۵۰ برای ادامه تحصیلات به ایران و عراق رفت.

عبدالعلی مزاری در سال ۱۳۵۷ به کشور بازگشت و مبارزات خود را در چهارچوب "سازمان نصر افغانستان" علیه دولت حزب دموکراتیک خلق آغاز کرد، اما پس از خارج‌شدن هزاره‌جات (مناطق هزاره‌نشین در افغانستان) از کنترل دولت، این سازمان با گروه‌های دیگر شیعی درگیر جنگ شد. جنگ ده ساله بین گروه‌های عمده هزاره‌تبار، هزاره‌جات را در بحران مرگباری فرو برد.

تشکیل حزب وحدت اسلامی در ۲۵ سرطان (تیر) ۱۳۶۸ و قرار گرفتن مزاری در رهبری آن، او را در موقعیت متفاوتی قرار داد. این موقعیت به او فرصت داد که آرامش و همبستگی را در هزاره‌جات بازآورد. او از نوعی راهبرد ملی‌گرایی در بین هزاره‌ها حمایت کرد که جوانان و افراد سرخورده از تفرقه خونین سال‌های ۶۸-۱۳۵۸ را راضی می‌کرد.

[najm134]

سکوت سنگین رهبران هزاره در برابر فاجعه خونین افشار

شفقناافغانستان- بیست و پنج سال از فاجعه خونین و دردناک افشار گذشت.

در این بیست و پنج سال افشار به عنوان یک تراژیدیِ بزرگ و فراموش ناشدنیِ بشری همواره در معرض کتمان و فرافکنی قرار گرفت.

در این میان رهبران سیاسی هزاره بیشتر از سایرین در برابر نسل‌کشی افشار خاموشی اختیار کردند. هیچ‌ صدای که بیان‌گر فراموش نکردن افشار باشد از جانب تیکه داران زعامت سیاسی هزاره ها بلند نشد.

این سکوت بسیار پرسش بر انگیز است. بازماندگان افشار بیشتر از هرکسی دیگر خواهد پرسید که آیا کشتن افراد بی‌گناه و قتل‌عام هزاره‌ها به عنوان انسان، در افشار جنایت علیه بشریت نبود؟ اگر بود چرا رهبران سیاسی هزاره برای افشار دادخواهی نمی‌کنند و با ذلت تمام از کنار نسل‌کشی افشار عبور می‌کنند؟

این سکوت‌ها می‌تواند معناهای متفاوتی داشته باشد:

اول : فاجعه افشار برای رهبران هزاره رویداد مهمی نیست که برای آن دادخواهی کنند. افشار به نظر آنان یک حادثه بسیار ساده است و ارزش دادخواهی را ندارد.

دوم: با دست زدن به نسل کشی افشار و حمایت از قربانیان آن و دادخواهی برای افشار جایگاه سیاسی آنان را لطمه می‌زند. ممکن است حتا به نابودی آنان منجر شود.

سوم : صحبت کردن در مورد افشار خلاهای خود شان را برملا می‌سازد. شاید آنان در رویدادهای خونین و دردناکی مانند افشار دست داشته باشد و کسانی دیگر از آن ناحیه آنان را تحت فشار قرار دهند.

اما در این میان نباید فراموش کنیم که نسل‌کشی افشار فراموش ناشدنی است. آن تراژیدی را هیچ بشری که احساس و درد انسانی داشته باشد فراموش نمی‌کند. با گذشت هر روز عمق فاجعه انسانی و نسل‌کشی افشار بیشتر می‌شود. کسانی که فکر می‌کنند افشار دیگر فراموش شده و هیچ‌کسی برای آن دادخواهی نمی‌کند، در اشتباه است. شاید علاملان نسل‌کشیِ افشار که یک تعداد شان زنده است و بر کرسی قدرت دولتی لمیده است امروز از مورد پی‌گرد قرار گرفتن دادگاه های بین المللی در امان باشند؛ اما روزی فرا خواهد رسید که شاهد محاکمه عادلانه تمام عاملان فاجعه افشار خواهیم بود.

“روایت فاجعه”: طب عدلیِ عکس دو کودکِ افشار



سرنیزه یا نوک تفنگ را در دهان کودک کوچک گذاشته اند و با شلیک و یا به احتمال قوی تر، فرو کردن سرنیزه یا نوک تفنگ در دهان او، کودک را زخمی کرده اند. کودک پس از خونریزی زیاد از دهان و بینی جان داده است. زخم پیشانی کودک کوچکتر پس از مرگ و پس از توقف جریان خون بر او زده شده است. پیشانی او را با سرنیزه یا وسیله نوک تیز دیگری دریده اند، شاید به قصد پوست کندن، اما از آنجایی که این عمل پس از مرگ او بوده خونی جاری نشده است.
اما با شئ سنگین، احتمالا قنداق تفنگ یا لگد، ضربه ایی به صورت کودک بزرگتر زده اند. چندان که استخوانهای نرم الاشه و فک کودک بزرگتر خرد شده و صورتش بکلّی تغییر فرم داده. ضربه به نسبت جسم کودک چندان سنگین بوده که او با صورت به زمین خورده و لباسش پر از گرد خاک شده. به این مقدار اکتفا نکرده اند و احتمالا برای خاموش کردن آه و ناله ناشی از درد وحشتناکِ کودک، از پشتْ سر و صورتش را در خاکستر و خاک فرو کرده اند بگونه ایی که در پیشانی و صورتش اشک و خاک و خون در هم آمیخته.
احتمالا این عمل در مقابل چشمان یا در حضور نزدیکان این دو کودک صورت گرفته زیرا پیش از آنکه بدن آن دو خشک شده و تغییر حالت دهد (جمود نعشی یا rigor mortise) نزدیکان فرصت یافته اند انگشتانشان را گره بزنند تا از جمع شدن و تغییر شکل بدن جلوگیری شود. معلوم نیست کسانی که اینگونه با این دو کودک رفتار کرده اند با اعضای خانواده او چه کرده اند.

فاجعه افشار از زبان شهید وحدت ملی؛ بازخوانی یک رویداد

شفقنا افغانستان_ ۲۲ دلو سالروز فاجعه افشار که در آن صدها تن به جرم ناکرده توسط دولت وقت به خاک و خون کشیده شدند.

به گزارش خبرگزاری شفقنا افغانستان، درباره این مساله نظریات و تحلیلهای متفاوتی وجود دارد.

آنچه میخوانید بخشی از مصاحبه شهید وحدت ملی شهید عبدالعلی مزاری است که درباره فاجعه افشار سخن گفته است.



شهید مزاری: شما می دانید که رابطه فرهنگی ما با ایران مسئله ای است که کسی نمی تواند انکار کند و تمام مردم افغانستان در آن شریک هستند، در سالروز پیروزی انقلاب اسلامی ایران، جهان اسلام و ایران هماهنگی هایی دارند، در همین روزها اینها سر افشار حمله کردند و چند قومندان خائن را خریدند و این فاجعه پیش آمد، که در جنگ نظامی شما می دانید زیاد مهم نیست یک سنگر یک وقت ازدست می رود و یک وقت گرفته می شود این در مسایل نظامی یک چیز طبیعی است؛ ولی این وضع که بر سر مردم بوجود می آید، چه آنهایی که بی طرف بودند و چه آنهایی که در کدام تنظیم وابسته بودند اسیر شدند، چور و چپاول شدند، این مسایلی بود که بسیار دور از انصاف و دور از حریم جهاد بود و ۷۲۰ نفر از مردم ما را اسیر کردند که تا الان اسیر هستند، موضوع بعدی اینکه آقای عزیزمراد در جلال آباد به آقای خلیلی گفته بود که ما برای شما دیگر حق قایل نیستیم یعنی اینکه شما را بگذاریم که در کابل زندگی کنید این مسئله گذشت ما است! و بعد صد قومندان جمع شدند تا اینکه به دشت برچی همانند افشار ضربه بزنند، این صدنفر قومندان که جمع شده بودند در حالی بود که رهبران تنظیمها در جلال آباد نشسته و روی موضوع بحث می کردند ولی شورای نظار پلان جنگ را طرح ریزی کرد.

معاون جنرال مومن آمد این جا که قومندانان ما را نیروهای شما گرفته اند در صورتیکه پنج ماه راههای دارالامان در دست آنها بود و با آن احترامات که برای جنبش داشتیم هیچ گونه تدارکات نظامی آنها را مانع نمی شدیم فقط می گفتیم ما با شورای نظار خوب نیستیم و شما کاری نداشته باشید در حالیکه می دانستیم فرقه ۷۰ با شورای نظار در منطقه دارالامان کمک می کند بازهم این را پوشیده فکر می کردیم و مانع نمی شدیم، وقتی آنها آمدند گفتند که چند تا از قومندانان ما را نیروهای شما گرفته، آنها از مسعود دستور داشتند و در دارالامان جلسه کرده بودند و تصمیم داشتند که با ما بجنگند، چون ما طرفدار جنگ نبودیم برای شان گفتیم که قومندانان ما این کار را نمی کنند، اگر شما شک دارید هیات تشکیل شود و پسته ها را بررسی کنید، آنها قبول کردند و رفتند تمام پسته ها را از نزدیک دیدند ولی پیدا نکردند و شروع کردند نفرهای ما را از اینطرف و آنطرف گرفتند و راه چهارآسیاب را بستند و من جنرال شکور را گفتم که شما می دانید ما با شما روابط خوبی داریم شما چرا دست به چنین کارهای جنگ طلبانه می زنید؟ و اگر این راه را ببنید ما مجبوریم دهمزنگ را ببندیم و جلو تدارکات نظامی شما را بگیریم، آنها گفتند که احساسات بچه ها کنترل نمی شود و ما کنترل کرده نمی توانیم.
لهذا ما دیدیم که آنها تصمیم گرفته اند و وزیر به اصطلاح دفاع هم به اینها دستور داده بود که بر علیه ما بجنگند ما در اینجا گفتیم باید با جنبش تماس بگیریم که آیا جنرال مومن تحت قومنده شما حرکت می کند یا خیر، اگر تحت قومنده شماست جلویش را بگیرید و اگر تحت قومنده شما نیست بعد درگیری ما باعث تیرگی روابط با جنبش نشود. آنها خبر دادند که جنرال مومن تحت قومنده ما نیست من گفتم حالا که تحت قومنده شما نیست اینجا کدام فرمانده تحت قومنده شماست؟ بگویید با ما درگیر نشود، آنها گفتند که جنرال اکرم با ماست و نامه دادند که رابطه ما با حزب وحدت خوب است شما هم با حزب وحدت همکاری نمایید، اینجا بود که ما تنها جنگی را که تصمیم گرفته بودیم وارد عمل شدیم جنگ دارالامان بود و هیچ راه دیگری برای ما نبود.
ما از ساعت ۷ که عملیات را شروع کردیم تا ساعت ۲ به استثنای ریاست ۵ بقیه جاها را تصرف کردیم و فقط ریاست ۵ مانده بود و در روز دوم ریاست ۵ هم تصفیه شد، بعد آنها از زمین و هوا مناطق مسکونی ما را کوبیدند، در این جنگ تعداد یکهزار نفر از مردم ما کشته و زخمی شدند و شما شاید باور نکنید که فیلم جنگ جهانی را بیاد می آورد، در این جنگ فقط بمب اتم استعمال نشد که آن هم نبود وقتی ما آتش بس را قبول کردیم و تا وقتیکه جنرال دوستم آمد اینجا در حال آتش بس که دنیا هم می گفت برقرار شده است. ما از مردم غیرنظامی خود چهارهزارنفر زخمی داشتیم یعنی در جنگ ده روز یکهزار نفر زخمی شده و در زمان آتش بس چهارهزار نفر زخمی شد. از منطقه افشار بیش از چندصدنفر اسیر شدند و تا حال بیش از یک ماه می شود که از طرف شورای نظار کسی حاضر نشده اسرا را تبادله کند، ما از اول طرفدار جنگ نبودیم و با هیچ یک از تنظیمها بنای درگیری نداشتیم و با جریانهای جهادی روابط حسنه داشتیم.

منبع :
فریاد عدالت ص ۲۱۳
مجموعه مصاحبه های استاد مزاری
ناشر: موسسه فرهنگی، تحقیقاتی و آموزشی شهید سجادی
به کوشش: عبدالله غفاری

[najm134]

انفجار در مراسم سالگرد شهید مزاری در کابل

صدای انفجار و شلیک موشک، مراسم بیست و چهارمین سالروز شهادت عبدالعلی مزاری، رهبر پیشین حزب وحدت اسلامی افغانستان را برهم زد.
به گزارش «شیعه نیوز»، براساس گزارش رسانه‌های خبری افغانستان چندین انفجار در مراسم بزرگداشت سالروز شهادت شهید مزاری در دشت برچی کابل رخ داده است.
این حملات زمانی رخ داد که «عبدالله عبدالله» رئیس اجرائیه افغانستان در حالی سخنرانی بود، مراسم سالگرد شهید مزاری با حضور سیاستمداران برجسته افغانستان از جمله حامد کرزی در کابل در حال برگزاری بود.

شاهدان عینی از وقوع دست‌کم ۲۴ انفجار در نزدیکی محل برنامه گزارش دادند. براساس گزارش شاهدان عینی، چندین نارنجک نیز بر خانه‌های اطراف مصلای شهید مزاری پرتاب شده است.
«محمد محقق»، معاون دوم ریاست اجراییه افغانستان که برگزار کننده‌ این برنامه بود، پس از شنیده شدن صدای چندین انفجار از مردم خواست مراسم را ترک کنند.
«لطیف پدارم» رهبر حزب گنکره ملی و نامزد انتخابات ریاست جمهور سال آینده در حمله امروز در غرب کابل زخمی شده است.
«نصرت رحیمی»، سخنگوی وزارت کشور افغانستان وقوع انفجار و برخورد موشک در منطقه را تایید کرده و گفت: تاکنون از تلفات حادثه خبری در دسترس نیست.
وی اضافه کرد: نیروهای امنیتی افغانستان موفق شدند افرادی که این راکتها را از شهرستان پغمان و از یک خانه مسکونی به این مراسم را پرتاب کرده بودند را دستگیر کنند.
وحیدالله مایار سخنگوی وزارت بهداشت افغانستان در مورد تلفات این حادثه اظهار داشت: در اثر انفجار امروز کابل تاکنون 1 نفر کشته و 20 مجروح به بیمارستان‌های مختلف منتقل شدند.
همچنین «حنیف اتمر» یکی از کاندیداهای ریاست جمهوری افغانستان و رئیس سابق امنیت ملی این کشور اعلام کرده است که در حملات امروز 8 نفر از محافظین وی زخمی شدند.

[najm134]

شهادت رئیس شورای علمای شیعیان قندوز توسط طالبان

به گزارش پایگاه تحلیلی خبری تحولات جهان اسلام؛ حجت الاسلام عبدالقیوم انصاری رئیس شورای علمای شیعیان قندوز و از فعالان فرهنگی در منطقه شمال شرق افغانستان توسط نیروهای منتسب به طالبان به شهادت رسید.



بر اساس اظهارات منابع محلی وی در راه بازگشت از روستای تپه علی در حومه روستای الچین (بلوچ نشین) توسط نیروهای طالبان شناسایی و از ماشین بیرون شده و سپس به ضرب گلوله آنها به شهادت می‌رسد.