استمداد طب جديد از آفرينش الهي

[pejuhesh232]

.

[pejuhesh232]

كاهش تهاجمى عمل دریچه قلب: بدون نیاز به جراحی قلب باز

همشهری آنلاین: محققان آمریکایی دریچه آئورت جدیدی طراحی کرده‌اند که نیاز به جراحی قلب باز ندارد.

به گزارش ایسنا، دستگاه جدید Medtronic CoreValve System نام دارد که به تایید سازمان غذا و دارو آمریکا (FDA) رسیده و به نسبت عمل جراحی قلب باز، کمتر تهاجمی است.

محققان مرکز پزشکی دانشگاه لایولا برای نخستین‌بار این دستگاه را به بدن یک بیمار پیوند زدند.



کاشت از طریق یک کاتتر در سرخرگ کشاله ران بیمار قرار گرفته و به سمت قلب هدایت می‌شود؛ پس از رسیدن به محل مورد نظر، دریچه مصنوعی عملکرد دریچه بیمار را برعهده می‌گیرد. محققان این مرکز در قالب تکمیل آزمایشات بالینی، این دستگاه را بر روی تعدادی از بیماران پیوند زدند.

بر اساس نتایج به دست آمده، میزان مرگ و میر در بیماران تحت درمان با کاشت Medtronic CoreValve System در مقایسه با بیماران تحت عمل جراحی قلب باز کاهش چشمگیری را نشان می‌دهد.

[pejuhesh232]

قلب‌های پیر جوان می‌شوند

همشهری آنلاین: دانشمندان هاروارد، از یک دوز خون جوان برای جوان‌سازی قلب‌های پیر استفاده کرده‌اند



به گزارش ایسنا،‌ در این درمان، فرآیند ضخیم و سفت شدن خطرناک قلب را که با افزایش سن رخ می‌دهد، معکوس می‌کند.

این کار بر روی موش‌ها انجام شد اما دانشمندان بر این باورند که این دستاورد می‌تواند به اولین دارو برای ترمیم قلب‌های آسیب‌دیده در زنان و مردان مسن بیانجامد.

محققان این کار را با مرتبط کردن دو موش در سنین مختلف انجام دادند که در آن خون موش جوان‌تر به بدن حیوان پیرتر و همچنین بالعکس تزریق شد.

طی چهار هفته، عضله قلب حیوان پیرتر، از حالت سفتی درآمد و تلاش کرد تا مانند قلب یک حیوان جوان با خون پر شود.

این تیم پژوهشی ماه‌های متوالی را برای شناسایی جزء نیروبخش خون جوان گذرانده و در آخر هورمون GDF-11 را پیدا کردند که میزان آن با بالا رفتن سن کمتر می‌شود.

این محققان پیشنهاد داده بودند که به انسان‌های میانسال تزریق منظم خون افراد دهه 20 سال ارائه شود. اما اکنون قصد دارند هورمون GDF-11 را به صورت دارو ارائه کرده و امیدوارند تا چهار یا پنج سال آینده آن را بر روی انسان آزمایش کنند.

آنها همچنین می‌خواهند بدانند آیا می‌توان از این هورمون برای نیروبخشیدن به سایر اندام‌های پیر بدن استفاده کرد.

به گفته محققان، این هورمون می‌تواند راه جالبی برای پژوهش‌های آینده ارائه کند. اگرچه به گفته آنها، این پژوهش نمی‌تواند برای نارسایی قلب که در اثر حملات قلبی و بیماری ایجاد شده، مورد استفاده قرار بگیرد.

پروتئین GDF-11 در آینده می‌تواند اولین درمان نارسایی قلبی دیاستولیک باشد.

[pejuhesh232]

الهام گرفتن از تار عنكبوت در جهت ترميم اندامها



همشهری آنلاین:
تارهای عنکبوت علاوه بر مقاومت طبیعی بالایی که دارند، از قابلیت ترمیمی شگفت‌انگیزی نیز برخوردارند و به گفته دانشمندان

براساس گزارش CNN، شباهت نزدیک میان مولکول‌های سازنده تار عنکبوت و پروتئین‌های بدن انسان به آن معنی است که سلول‌های انسانی نیز می‌توانند به شکل رشته‌ای رشد کنند.

بافتی که از تارهای عنکبوت ساخته شده‌است زمانی که درون بدن انسان کاشته می‌شود، سلول‌های اطراف را تحریک می‌کند تا اطراف بافت عنکبوتی تکثیر شوند.

از آنجایی که پرورش عنکبوت و تولید تار عنکبوت کاری بسیار طاقت‌فرسا و دشوار است،‌دانشمندان در موسسه اورتوکس به‌جای تار عنکبوت واقعی از نمونه مصنوعی آن استفاده می‌کنند. این دانشمندان برای تولید حجم بیشتری از تار عنکبوت از کرم‌های ابریشم که سرعت تولید تار در آنها هزار برابر عنکبوت‌ها است استفاده می‌کنند و سپس تارهای این کرم‌ها را به ساختار مولکولی‌اش تجزیه می‌کنند.

ریسیدن دوباره این مولکول‌ها در قالب تار منجر به قرار گیری آنها در نزدیکی یکدیگر و ایجاد تاری بسیار مستحکم‌تر از تار کرم ابریشم خواهد شد. از مجموعه این تارها می‌توان بافت‌های کاشتنی برای ترمیم بخش‌های آسیب‌دیده بدن مانند زانوها تولید کرد.

به گفته محققان چنین بافتی می‌تواند به ترمیم غضروفی در زانوهای آسیب‌دیده کمک کرده و بسیاری از افراد را از جراحی تعویض زانو نجات دهد. قرار است اولین دور از آزمایش انسانی این بافت‌های عنکبوتی برای ترمیم اندام‌های بدن از سال جاری آغاز شود.

علاوه بر ترمیم زانو، دانشمندان امیدوارند در آینده بتوان از تارهای عنکبوت برای ترمیم لگن، شانه‌ها، قوزک‌ پا،‌دیسک کمر و دیگر مفاصل آسیب دیده و مبتلا به آرتروز استفاده کرد. خوش‌بینی دانشمندان در شرکت اورتوکس به اندازه‌ای است که امیدوارند روزی از این شیوه بتوان برای ترمیم نخاع آسیب‌دیده نیز استفاده کرد.

[pejuhesh232]

درمان ایدز با نیش زنبور!!!

دانمشندان گزارش می‌دهند زهر زنبور با بسته‌بندی در کپسول نانو به ویروس می‌چسبند و بدون تخریب سلول‌ها، ویروس ایدز را نابود می‌کند.
ورود سم حشرات به بدن می‌تواند آسیب‌زا یا حتی کشنده باشد؛ اما محققان اخیرا دریافته‌اند که در زهر زنبور ماده‌ای وجود دارد که می‌تواند با قرارگرفتن در یک کپسول نانو به جنگ ویروس HIV برود.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبر به نقل از ایسنا، امید می‌رود که با ساخت ژلی از این نانوذرات بتوان از ورود HIV به بدن جلوگیری کرد.
جزئی از زهر زنبور با بسته‌بندی در حباب‌های بسیار کوچک می‌تواند HIV را ضربه فنی کند! دانمشندان با آزمایش سیستم ارسال در بشقاب‌های آزمایشگاهی گزارش می‌دهند که این نانوذرات به ویروس می‌چسبند و بدون تخریب سلول‌ها، آن را نابود می‌کنند؛ فناوری که شاید روزی با آزمون‌های بیشتر از ابتلا به HIV در بعضی افراد جلوگیری کند.
آنتونی گومز (Antony Gomes)، فیزیولوژیست دانشگاه کلکته در هند که کاربرد پزشکی زهرها را مطالعه می‌کند، می‌گوید: «قطعا این روشی بدیع است. گزارش اندکی درباره درمان مبتنی بر زهر علیه ویروس‌ها موجود است. این نوع از پژوهش پتانسیل پیشرفت و توسعه محصولات را دارد.»
پژوهشگر پزشکی، جاشوآ هود (Joshua Hood) از دانشگاه واشنگتن در سینت لوئیس و همکارانش، تاثیر نانوذرات حامل سم را در آزمایشگاه بر HIV آزمودند. ذرات ترجیحا به HIV قفل شدند و محموله خود را تحویل دادند: جزء زهری – سمی با نام ملیتین (melittin) – حفره‌های روی پوشش پروتئینی محافظ HIV را پر کرد و به شکل چشمگیر میزان ویروس‌ها را کاهش داد. این پژوهش در نسخه کنونی آنتی‌وایرال تراپی به چاپ رسیده است.

آن‌ها همچنین جزء زهری را در سلول‌های سالم انسانی آزمایش کردند. اگرچه می‌دانیم ملیتین غشای سلولی را تجزیه می‌کند، این سلول‌های انسانی به خاطر درمان چندان متاثر نشدند زیرا نانوذرات حاوی ملیتین با ساختار‌های محافظی همراه بودند که در خارج آن‌ها نصب شده بود.

این محافظ‌ها مثل ضربه‌گیر عمل می‌کردند تا نگذارند نانوذرات – و به‌ویژه زهر داخل‌شان – با غشای سلولی تماس یابد. این کار به نانوذرات اجازه می‌دهد تا با استفاده از یک سازه قفل کلید خاص در پوسته پروتئین ویروس چفت شوند و با ویروس‌های بسیار کوچک‌تری پیوند یابند.

به نوشته تارنمای انجمن فیزیک، نویسندگان این مقاله سلول‌های انسانی را از اندام جنسی بانوان انتخاب کردند که معمولا مکان ورود ویروس HIV هستند.
هود می‌گوید این یافته‌ها راه را برای آزمایش بیشتر با هدف بلندمدت ساخت ژلی حاوی این نانوذرات فراهم می‌کند.

برونو سارمنتو (Bruno Sarmento) محقق زیست‌فناوری از دانشگاه پورتوی پرتغال می‌گوید اگر بخواهیم از این دارو استفاده عملی کنیم، هنوز هم باید کارهای بسیاری انجام دهیم: «باید توجه بسیاری به تولید نانوذرات به روشی قدرتمند و همگن کرد تا یکنواختی دارو حفظ شود.» همچنین وی می‌گوید چنین ژلی نیاز به ویژگی‌های چسبنده دارد تا مطمئن شویم که نانوذرات در محل درست باقی می‌مانند و از ورود ویروس به جریان خون جلوگیری می‌کنند.

[pejuhesh232]

گوش جدا شده یک زن با کمک زالوها دوباره به بدنش متصل شد

گوش یک زن ۱۹ ساله که به علت حمله یک سگ از بدنش جدا شده بود، با کمک چند زالو دوباره به بدنش متصل شد.

به گزارش لایوساینس این دختر ۱۹ ساله پس از گاز گرفتن سگ دچار پارگی کوچکی روی بازویش شده بود و گوش چپش که گوشواره‌ای هنوز در آن بود، به کلی از بدنش جدا شده بود،

به گفته دکتر استفن سالیوان جراج پلاستیک در بیمارستان رد آیلند در پروویدنس آمریکا که عمل جراحی بر روی این دختر را انجام داده است، با اینکه جراحان پلاستیک برای اتصال مجدد اندام‌های قطع شده به بدن تعلیم دیده‌اند، این اتصال مجدد هنگامی به سادگی انجام‌پذیر است که لبه بریدگی پاک و تیز باشد، مانند بریدگی که ناشی از کارد آشپزخانه است.

اما گوش این دختر پاره شده بود و به همین علت جراحی برای اتصال مجدد آن مشکل‌تر می‌شد. سالیوان و گروه جراحی‌اش با استفاده از یک میکروسکوپ و ابزارهایی بسیار ظریف یک شریان ظریف با قطری فقط در حد ۰.۳ میلی‌متر را در این گوش پاره شده یافتند و این رگ با سه بخیه میکروسکوپی به رگ‌های خونی بدن این زن متصل کردند.

این شریان؛ خون تازه را به گوش دوباره متصل‌شده وارد می‌کرد، اما این گروه جراحان نتوانستند وریدی را در این گوش پیدا کنند که خون را به بدن باز گرداند. بنابراین به تکنیک دیگری متوسل شدند: استفاده از زالو.

سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) در سال ۲۰۰۴ استفاده از این کرم‌های خون‌آشام را به عنوان شیوه‌ای درمانی مورد تایید قرار داد.

سالیوان می‌گوید: بدن در ساختن شریان‌ها و وریده‌های جدید بسیار کارآمد است، بنابراین استفاده از زالو در این مورد موقتی است. این جانوران به عنوان تخلیه‌کننده موقتی خون از گوش عمل می‌کنند تا هنگامی گوش وریدهای جدید خودش را بسازد.



این دختر برای بیش از دو هفته دوره نقاهت را در بیمارستان گذراند،‌ در حالی که زالوهای چسبیده به گوش چپش خون بدون اکسیژن را تخلیه می‌کردند. به گفته سالیوان درمان با زالو در ابتدا اغلب باعث مضطرب شدن بیماران می‌شود، اما به تدریج این خون‌آشام‌های کوچک به خاطر کارهایی که می‌توانند انجام دهند، تحسین بیماران را جلب می‌کنند.

سالیوان می‌گوید: طبیعت مدت‌هایی بسیار طولانی را صرف ساختن این زالوها کرده است، و ما دانشمندان، مهندسان یا پزشکان چیزی را اختراع نکرده‌ایم که این کار را بهتر از این مخلوق طبیعیت انجام دهد.

پرستاران به تدریج برای مدت‌‌های کوتاه‌تری زالوها را روی گوش بیمار باقی می‌گذاشتند. در طول این مدت گوش وریدهای خودش را رشد داد که می‌توانستند خون بافت‌های دوباره اتصال‌یاقته را تخلیه کنند.

به گفته سالیوان اتصال مجدد گوش به بدن کاری سخت است، زیرا وریدها و شریان‌های کوچکی این بخش از بدن را تغذیه می‌کنند. فقط حدود ۵۰ عمل موفقیت‌آمیز اتصال مجدد گوش به بدن در سراسر جهان تا به حال گزارش شده است. به گفته سالیوان گرچه این جراحی حیاتی نیستِ اما نقش عمده‌ای در کیفیت زندگی بیمار دارد.

[pejuhesh232]

درمان بریدگی و خراش‌ها با یک پماد عسل



عسل که از روزگاران قدیم برای درمان سوختگی‌ها، خراش‌ها و بریدگی‌ها به کار می‌رفته است، اکنون به شکل یک پماد برای این استفاده‌های درمانی مورد تایید سازمان غذا و داروی آمریکا قرار گرفته است.

به گزارش ریلاکس‌نیوز فراورده مدی‌هانی(MediHoney) همچنین به صورت فرمولاسیون‌های تجویز‌شده بوسیله پزشک برای زخم‌‌های وخیم‌تر نیز در دسترس قرار خواهد گرفت. قیمت و زمان ورود این فراورده به بازار هنوز اعلام نشده است اما انتظار می‌رود در بهار آینده در دسترس مشتریان در آمریکا قرار خواهد گرفت.

مدی‌هانی حاوی "عسل مانوکا" است که از زنبورهای عسل در نیوزیلند گرفته می‌شود.

بررسی‌های اخیر نشان داده‌اند این عسل از رشد سه باکتری مقاوم یافت‌‌شده در زخم‌های عفونی جلوگیری می‌کنند. همچنین پژوهشگران دریافته‌اند که هنگامی که عسل به همراه آنتی‌بیوتیک‌ها روی زخم به کار می‌رود، می‌تواند باعث شود ابرمیکروب‌ها به داروها حساس‌تر شوند.

خواص ضدمیکروبی عسل برای مدت‌های درازی شناخته شده بودند، و داروهای سنتی حاوی عسل قرن‌ها به طور موضعی روی زخم‌ها به کار می‌رفته‌اند. اما پزشکی مدرن تنها به تازگی به این خاصیت بالقوه عسل توجه کرده است.

پژوهشگران استرالیایی در یک بررسی دیگر در دانشگاه سیدنی در سال 2009 گزارش کردند که عسل توانایی بالقوه مقابل به ابرمیکروب‌ها را دارد، و پیشنهاد کردند فراورده‌های بر پایه عسل به عنوان جایگزین کرم‌های آنتی‌بیوتیکی بر روی زخم‌ها و حتی برروی برخی تجهیزات بیمارستانی به کار رود.

[pejuhesh232]

نجات جان يک نوزاد با بافت قلب گاو



خبرگزاري آريا-نوزادي که با دو حفره خطرناک در قلبش به دنيا آمده بود با استفاده از بافت قلب يک گاو زنده مانده و تولد يک سالگي اش را جشن گرفت.
به گزارش خبرگزاري آريا ، "روبين وبر جکسون" اهل بيورلي يورکشاير در انگليس به خاطر وجود اين دو حفره در قلبش، دچار تنگي نفس شده بود.
اکنون و در طول دو جراحي مهم و بزرگ، با استفاده از بافت به دست آمده از قلب گاو اين دو حفره ترميم شد و اين کودک اکنون مي تواند به طور طبيعي تنفس کند.

والدين اين کودک مي گويند وقتي نوزادشان به دنيا آمد کاملا طبيعي و سالم به نظر مي رسيد و هيچ مشکلي ديده نمي شد اما در يکي از عکس هايي که از او گرفتند چشم هايش ورم کرده و لب هايش اندکي کبود به نظر مي رسيد.

تنفس اين کودک وقتي که به سن دو هفته و دو روزگي رسيد، غير طبيعي شد.بررسي هاي پزشکان حاکي از وجود دو حفره در قلب و آئورت نازک شده اين نوزاد بود.
اين مشکلات نشان دهنده خطر بروز مشکل براي گردش خون اين کودک بود که مي توانست تنفس دشوار و تيرگي رنگ لب او را توضيح دهد. پزشکان راه درمان او را انجام جراحي قلب باز دانستند.

در طول دومين جراحي پزشکان از بافت قلب گاو استفاده کردند تا جان اين کودک را نجات دهند.
اين فرايند که "وصله قلب گاوي" نام دارد زندگي روبين را نجات داده و امکان ديدن جشن تولد يک سالگي اش را به خانواده اش داد.

[pejuhesh232]

راز درمان ایدز در دل مرجان‌های دریایی!

چندین سال پیش متخصصان مرکز علوم دریایی استرالیا گونه‌ای از مرجان‌های پردار را از آب‌های شمال استرالیا صید کرده و همراه با 200 هزار نمونه دیگر در موسسه ملی سرطان «کورین رامسار» نگهداری کردند. وقتی متخصصان در حال آزمایش روی این مرجان‌ها بودند به تاثیر فوق‌العاده آنها در جلوگیری از آلوده شدن سلول‌های T شکلِ سیستم ایمنی به ویروس ایدز پی بردند. نتایج این مطالعه در 29 آوریل طی کنفرانسی اعلام شد و اگرچه این مطالعه در مراحل اولیه است اما این کشف امیدها را برای استفاده از ترکیبات حاصل از مرجان‌ها در درمان موثر ایدز تازه کرده است.

متخصصان موفق به کشف پروتئینی به نام cnidarin از مرجان‌های پردار شدند که می‌تواند از ورود ویروس ایدز به داخل سلول‌های T شکل جلوگیری کند. این مرحله در واقع مهمترین مرحله تکثیر و گسترش بیماری ایدز محسوب می‌شود. پروتئین cnidarin به صورت انحصاری تنها در یک نوع مرجان نرم مشاهده می‌شود اما با این حال متخصصان هنوز نمی‌دانند که این پروتئین دقیقا چه نقشی در حیات این مرجان‌ها ایفا می‌کند. اعتقاد متخصصان بر این است که توانایی بازدارندگی cindarin در مقابله با ایدز ناشی از خصوصیت منحصر به فرد این پروتئین است.

به گزارش ایسنا به نقل از مونگابی، متخصصان موسسه ملی سرطان کورین رامسار اعلام کردند: پروتئین cindarin با پیچیدن به دور سلول ایدز از اتصال این ویروس با سلول‌های میزبان جلوگیری می‌کند و این یک خصوصیت منحصر به فرد است که تاکنون در هیچ پروتئین دیگری مشاهده نکرده‌ایم. در نتیجه به نظر می‌رسد پروتئین cindarin دارای مکانیسم عملکردی منحصر به فردی است.

اگرچه این احتمال وجود دارد که در صورت استفاده از این پروتئین با هدف پیشگیری از ایدز، ویروس HIV در تقابل پروتئین cindarin مقاوم شود اما با این حال به دلیل اینکه این پروتئین در مقایسه با سایر روش‌های درمانی از یک مکانیسم متفاوت در مبارزه با عفونت ایدز استفاده می‌کند لذا بهره‌گیری از این شیوه درمان، اختلالی در سایر روش‌های درمانی مرسوم ایجاد نمی‌کند.

بنابر اعلام سازمان جهانی بهداشت (WHO)، تا پایان سال 2012 میلادی در جهان 35.5 میلیون نفر به ویروس ایدز آلوده شده‌اند که احتمالا در همان سال دو میلیون و 300 هزار مورد جدید آلودگی به این ویروس رخ داده اما یافتن پروتئین جدید می‌تواند خبر بسیار امیدوار‌کننده‌ای برای درمان این بیماری مهلک باشد.

[pejuhesh232]

بیماری هایی که با ابریشم درمان می‌شود

به گزارش ایرنا، در حال حاضر دو سر استخوان شکسته توسط آلیاژهای فلزی به هم پیچ می‌شوند. این آلیاژها نسبت به استخوان‌ها استحکام بیشتری دارند و انعطاف آنها به مراتب کمتر است به همین دلیل باعث آسیب به استخوان می‌شوند. در برخی از موارد نیز همین رابط‌های فلزی منجر به بروز عفونت می‌شوند.

محققان آمریکایی موفق شدند که تمام این اتصالات استخوانی را با استفاده از ابریشم تولید کنند.

ایمپلنت‌های ابریشمی نه تنها سازگاری بیشتری با بدن دارند و در اندام مختلف جا به جا نمی‌شوند، بلکه در تصویربرداری اشعه ایکس قابل مشاهده نیستند و پزشک به راحتی می‌تواند روند درمان را لحظه به لحظه کنترل کند.

الیاف ابریشمی خواص منحصر به فردی دارند و یک ماده زیست تخریب پذیر محسوب می‌شوند. در حال حاضر نخ ابریشمی در ایمپلنت‌های مغزی، ترمیم قلب و بیوالکترونیک کاربرد گسترده‌ای دارند. در ادامه به کاربرد این ماده طبیعی در موارد مختلف پزشکی اشاره شده است.

تولید سلول بالغ قلب انسان روی نخ ابریشم

چندی پیش محققان دانشگاه تورنتو کانادا با استفاده از یک رشته باریک ابریشم، روش جدیدی را برای بلوغ در سلول‌های ماهیچه‌ای قلب ابداع کردند.

محققان دانشگاه تورنتو زمانی که قصد شبیه سازی محیط رشد طبیعی سلول قلب جنین انسان را با استفاده از پالس‌های الکتریکی داشتند، روش جدیدی را برای ایجاد بلوغ در سلول‌های ماهیچه‌ای قلب ابداع کردند.

از آنجا که امکان تکثیر سلول‌های قلب انسان در مقادیر انبوه وجود ندارد، دانشمندان برای تحقیقات روی این بافت حیاتی، از سلول‌های شبیه سازی شده که با استفاده از سلول‌های بنیادی تولید می‌شوند، بهره بردند.

متاسفانه سلول‌های قلبی که با استفاده از سلول‌های بنیادی تولید می‌شوند، نارس هستند و برای تحقیقات دارویی و پیوند مناسب نیستند.

محققان دانشگاه تورنتو برای رفع این مشکل سعی کردند محیط طبیعی رشد سلول‌های ماهیچه‌ای قلب را شبیه سازی کنند. آنان برای این منظور از یک رشته ابریشمی بهره گرفتند و سلول‌های نابالغ را روی آن کشت کردند.

این شیوه که با نام نوار زیستی (biowire) معرفی شده، امکان رشد سلول‌های ماهیچه‌ای را در امتداد رشته ابریشمی فراهم می‌کند؛ سپس برای تحریک سلول‌ها و شبیه سازی ضربان قلب به تعداد 180 تا 360 عدد در دقیقه، از پالس‌های الکتریکی استفاده شده است، در نتیجه این فرآیند یک رشته از سلول‌های عضلانی بالغ قلب به دست می‌آید که قابلیت پیوند به بافت قلب انسان را دارد.

یکی از مهم‌ترین کاربردهای این نوارهای زیستی، استفاده از آنها به عنوان نخ بخیه در زمان پیوند قلب است.

درمان بیماری صرع با استفاده از ایمپلنت‌های ابریشمی

چندی پیش محققان دو مرکز وابسته به موسسه ملی بهداشت آمریکا، با استفاده از یک ایمپلنت ابریشمی موفق به درمان بیماری صرع شدند.

محققان در این روش، ایمپلنت ابریشمی را در مغز موش‌های آزمایشگاهی قرار دادند. این قطعه ابریشمی به گونه‌ای طراحی شده است که به محض قرار گرفتن در مغز، شروع به ترشح ماده‌ای شیمیایی به نام آدنوزین می‌کند.

صرع یکی از اختلالات عصبی است که منجر به تشنج می‌شود. تشنج ناشی از بیماری صرع مکرر است و در طول زمان شدیدتر می‌شود.

ماده شیمیایی آدنوزین، باعث کاهش تحریک پذیری عصبی شده و کمک می‌کند تا تشنج متوقف شود. مطالعات قبلی نشان می‌دهد که سطوح پایین آدنوزین با افزایش حملات صرع در ارتباط است.

بررسی‌ها نشان می‌دهد که اثرات سودبخش آدنوزین، به دلیل تغییرات اپی ژنیک است. تغییرات اپی ژنیک به واکنش‌های شیمیایی گفته می‌شود که ژن‌ها را بدون دستکاری در کد DNA آنان، فعال یا غیر فعال می‌کند.

کاری که ایمپلنت ابریشمی انجام می‌دهد، ترشح کنترل شده این ماده شیمیایی، درون مغز است.

موش‌هایی که توسط این شیوه به مدت 10 روز درمان شدند، تا سه ماه دچار هیچ حمله ای نشدند.

مدیر این پروژه تحقیقاتی گفته است که این روش درمانی، بیماری صرع را به طور کامل درمان نمی‌کند ولی حملات ناشی از آن را به میزان 4 برابر کاهش می‌دهد. محققان بر این باورند که به محض اطمینان از ایمن بودن این روش در انسان، ایمپلنت ابریشمی در سراسر دنیا مورد استفاده قرار می‌گیرد.