هوفاريقون

[pejuhesh237]

.دم كرده 15 تا 30 گرم در هزار به مقدار يك فنجان قبل از غذا- شراب 30 در هزار به مقدار يك فنجان كوچك محتوي 75 سانتيمتر مكعب درموقع غذا-

مخلوط دم كرده 10 گرم سر شاخه گلدار گياه و 10 گرم glechoma hederacea با جوشانده 10 گرم ريشه inula helenium به مقدار 30تا 4 فنجان در روز-

تنطور به مقدار 5 تا 10 قطره در يك تيزان

روغن قرمزي كه از اين گياه و گلبرگهاي اين گياه به سه صورت زيز تهيه مي شود. در مصارف درماني مورد استفاده قرار ميگيرد.

خيساندن گياه تازه در روغن گرم تا مواد لازم ان در روغن وارد گردد.

ظرفي به حجم يك ليتر انتخاب كرده معادل يك چهارم ان را از گلهاي عاري از كاسه و دمگل پر ميكنند سپس نيم ليتر روغن زيتون بدان افزوده

مجموع انها را درظرف شيشه اي كوچك وارد مي سازند و دهانه ان را محكم مي بندند و مجاور گرما و نور خورسيد به مدت 15 روز قرار ميدهند.

سپس صاف نموده به كار مي برند. از اين روغن حتي در مصارف داخلي نيز، براي رفع گرفتگي هاي غير ارادي عضلات بدن،

در درناحيه شكم و غيره مي توان به مقدار 6 تا 8 قطره بر روي يك حبه قند استفاده به عمل اورد.

مقدار 500 گرم سر شاخه گلدار گياه تازه را به قطعاتي تقسيم نموه به مدت 15 روز در مخلوطي از يك كيلو روغن زيتون و 500 گرم شراب سفيد مي خيسانند.

بعدا مخلوز مذكور را دربن ماري تا تبخيركامل شراب ميجوشانند. ماده روغني كه به دين صورت در خاتمه عمل به دست ميايد رنگ قرمز كارمن زيبا خواهد داشت.

براي انكه ماده روغن مذكور بر اثر باز و بسته شدن دهانه ظرف فاسد نگررد ان را در امپول هاي متعدد كه در هر يك از انها مقدار لازم براي يك پانسمان كافي باشد جاي ميدهند.

روغن مذكور در استعمال خارج اثر ارام بخش و هم چنين ضد عفوني كننده داشته باعث پيدايش پوست تازه در زخم ها اولسرها و سوختگي ها مي شود.

از گلهاي اين نوع گياه نوعي راتافيا به عنوان اشتها اور يا هضم كننده غذا تهيه ميكنند. براي اين كار 30 گرم از گلهاي خشك شده را در نيم ليتر عرق درون ظرف شيشه ايي وارد كرده

دهانه ان را به خوبي ميبندند و به مدت 15 روز در مجاور نور خورشيد قرار ميدهند

( قبل ازبستن دهانه ظرف ميتوان يك ليمو ترش نيز به محلول اضافه كرد) سپس ان را صاف كرده به مقدار 60 گرم قند بدان ميافزايند و به مصارف مختلف مي رسانند.

دم كرده مخلوط علف چاي بومادران و اويشن به مقدار مساوي 2 گرم از هر يك براي يك فنجان به منظور رفع بي اختياري دفع ادرار مصرف دارد.

در استعمال خارج جوشانده 50 گرم گياه خسشك در يك ليتر اب براي تهيه لوسيون و كمپرس بكار مي رود.كتاب گياهان دارويي دكتر علي زرگري جلد يك ص 323-324

[pejuhesh237]

.از نظر تركيبات شيميايى وجود مواد عامله در برگها و سرشاخه‌هاى گلدار اين گياه اسانس روغنى فرّار

و در حدود  ٧ / ٠ - ۵ / ٠  درصد از يك نوع گلوكوزيد به نام هايپرين

و يك مادۀ قرمزرنگ به نام هايپريسين   بخصوص در تخم آن مشخص شده است.

به علاوه مقدار قابل ملاحظه‌اى در حدود  ١٢  درصد يك نوع تانن شبيه تانن چاى در برگهاى آن وجود دارد.

در گزارش بررسيهاى شيميايى ديگرى تركيبات شيميايى هوفاريقون چنين آمده است:

اجزاء عمده گياه عبارت‌اند از ( ١١ / ٠ - ٠۶ / ٠ ) درصد اسانس روغنى فرّار، تانن، رزين و يك مادۀ رنگى به نام هايپريسين ( ۴۶۶ / ٠  درصد) .

به علاوه در گياه روتين، چند گلوكوزيد، چند آلكالوئيد، روغن ثابت، ويتامين C ، پروويتامين A و مواد رنگى ديگر از جمله پزودو هايپريسين  

 كاروتنوئيد، كلرفيل و يك مادۀ رنگى به رنگ قهوه‌اى مايل به قرمز مى‌باشد. عصارۀ آبى گياه رشد باكترى به نام مايكوباكتريوم

توبركولوزيس   را متوقف مى‌كند. در برگهاى گياه در حدود  ٢  درصد روتين وجود دارد. در گلهاى آن  ٠٩۵ / ٠  درصد روتين و  ١ / ٠  درصد

كوئرستين وجود دارد. مقدار تانن در ساقه‌هاى جوان گياه  ٨ / ٣  درصد، در برگها  ۴ / ١٢  درصد و در گلها در حدود  ١۶  درصد مى‌باشد.

اثر فيزلوژيكى گياه مربوط به وجود اسانس، هايپريسين، كولين، تانن و نيكوتى‌نيك اسيد   در آن است. کتاب معارف گیاهی میر حیدر جلد 5 ص 283-284

هايپرين: ماده اي است به رنگ زرد روشن كه از گلبرگهاي گياه به دست ميايد و اگر تحت اثر اسيدهاي رقيق قرار گيرد هيدروليز شده ماده ايي به نام كوئرستين از ان نتيجه مي شود

هيپريسين:

ماده قرمز رنگي است گه از مادگي و ميوه اين گياه به دست ميايد طيف جذبي ان نيز مجاور طيف اسكي هموگلبين است.

هيپريسين: به صورت بلوريهاي سوزني شكل و به رنگ آبي سياه در مخلوطي از پيريدين و اسيد كلريدريك متانول دار به دست ميايد.

اين ماده به مقادير زيا در پيريدن و بازهاي الي ديگر حلي مي شود و محلولي به رنگ قرمز گيلاسي ايجاد ميكند ولي تقريبا در غالب حلال هاي الي ديگر غير محلول است.

از نظر درماني چنين به نظر مي رسد كه اثر قوي و ارام كننده در انسان داشته باشد. سابقا از ان براي رفع حالت افسردگي استفاده به عمل ميامده است.

در اعضاي سبز گياه مذگور موادي نظير فيتوسترين فلاوون اسيدهاي استئاريك-پالميتيك-ميريستيك-الكل سريليك و غيره نيز وجو دارد.

سر شاخه گلدار را هميشه بايد در زمان گل دادن از گياه چيد . در اين هنگام طعم ان تلخ كمي قابض و به طور ملايم شور است.

اگر دربين انگشتان فشرده و له شود بو ي معطر و رزيني از ان استشمام ميگردد.

براي منظور هاي درماني معمولا مجموعه گلها را بايد زماني از گيا ه جدا كرد كه هنوز در حال طاروات يعني قبل از پلاسيده شده باشد.

پس از چيدن سر شاخه هاي گلدار بادي انها را با نخي به هم پيوسته به صورت دسته هاي مجزا دراورد

و سپس بر روي طناب اويخته در محل مناسبي جاي داد تا به سرعت خشك گردد و يا انكه سر شاخهاي گلدار را به صورت قشر نازكي

بر روي سطح زمين در محل خشكي گسترانيد تا بدون فاسد شدن خشك گردد. اگر عمل خشك شدن به سرعت و در كمال دقت صورت گيرد

گلها رنگ زيبا و بو و طعم خود را حفظ ميكنند والي در هر حال به مرور زمان رنگ گلها تدريجا كم شده از بين مي رود.كتاب گياهان دارويي دكتر علي زرگري جلد يك ص 319-320