طباشیر

[pejuhesh237]

بسم الله الرحمان الرحیم

[pejuhesh237]

تحفه حکیم مومن
طباشير
از جوف نى كهنه بلاد هند به هم می رسد
و گويند چون از شدت بادها آتش در نيزارهاى آنجا افتد طباشير بندهاى نى است كه از خاكستر او جدا كنند
و بهترين او سفيد مستدير است كه با اندك تندى و گزندهء زبان باشد
و استخوان سوخته كه به او مغشوش مي سازند
با اندك شورى و بيحدة می باشد
و در آب حل نمی شود
در دويم سرد و درسيم خشك
و مقوى دل حار و بارد و معده و جگر حار
و قاطع قى صفراوى و اسهال دموى و حاره و مجفف رطوبات معده
و جهة خفقان و غشى
و تقوية اعضاى ضعيفه كه از حرارت باشد شرباً و ضماداً نافع
و جهة بواسير و تبهاى تند و قلاع
و با سكنجبين جهة توحش و رفع غم و كرب و التهاب مفيد
و سعوط او با روغن بنفشه جهة تقوية باصره مجرب دانسته‌اند
و مداومت او مضر باه
و مصلحش مصطكى و عسل
و گويند مضر ريه است
و مصلحش عناب و عسل
و شربتش تا دو درهم و بدلش به وزن او تخم خرقه بو داده
و نصف او سماق است و گل مختوم و صندل سفيد بهترين بدلهاست.

کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم ص –176