مقبره ثویه و مرقد کمیل

[najm111]

.

[najm111]

مقبره ثويه و مزار كميل

زیارت مزار جناب کمیل - سایرین مدفون در بقعه و برائت از طواغیت - زیارت مقبره عبد الرهره گرعاوی

مختصات
32.0074422,44.338751

https://www.google.com/maps/place/%D8%A ... 44.3387711

محدوده وادی السلام مطابق روایات تا مقبره ثویه می باشد و جزئی از وادی السلام است

در مقبره ثویه، علاوه بر جناب کمیل ؛ بسیاری از صحابه و بزرگان مدفونند که در حال حاضر اثری از قبور آنها نمانده است که در ذیل به برخی از آنها اشاره می‌گردد. و در زیارت بر آنها نیز سلام می شود
1 . خبّاب بن اَرَت، از اصحاب بزرگ صدر اسلام است که جنگ بدر را درک کرده بود . همچنين وی در جنگ صفین و نهروان نيز شرکت داشت . او در سال 39ه.ق. وفات نمود و امام علی(ع) بر جنازه او نماز خواندند.

2 . جویریة بن مُسْهِر عبدی، به دستور ابن زیاد، دست و پایش را قطع كرده و در کوفه به صلیب کشیده شد.

3 . احنف بن قیس تمیمی، وی از یاران امام علی علیه السلام در جنگ صفین بود و در سال 67 هـ .ق. در کوفه وفات نمود.

4 . سهل بن حنیف انصاری، والی امام علی علیه السلام در مدینه بودند، در سال 38ه.ق. در کوفه جان سپرد و امام علی بر جنازه وی نماز خواندند .

5 . عبدالله بن ابی‌اوفی، از شاهدان بیعت رضوان و آخرین صحابی پیامبر بودند که در کوفه به سال 86ه.ق. از دنيا رفتند.

6 . عبدالله بن یقطر، برادر رضاعی امام حسین علیه السلام كه سفیر اعزامی امام به کوفه بودند . وی توسط ابن زیاد همچون قیس بن مسهّر صیداوی، از بالای قصر به زمین پرتاب و به شهادت رسیدند.

7 . عبیدالله بن ابی‌رافع، کاتب مخصوص امام علی .

---------
جناب کمیل
از اصجاب امیر المومنین علیه السلام تا امام سجاد علیه السلام بوده است
قبل عاشورا توسط عبید الله بن زیارد دستگیر شد و تا یک روز بعد عاشورا در زندان بود و در قیام مختار شرکت داشت

منتهی الامال:
كميل بن زياد النخعى اليمانى، از خواص اصحاب امير المؤمنين عليه السلام و از اعاظم ايشان است. عرفا او را صاحب سر امير المؤمنين عليه السلام دانسته اند و سلسله جماعتى از عرفا را به او منتهى مى‌دارند. دعاى مشهور كه در شب نيمه شعبان و شبهاى جمعه مى‌خوانند منسوب به آن جناب است. و حديث مشهور كه امير المؤمنين عليه السلام دست او را گرفت و به صحرا برد و فرمود:
يا كميل! ان هذه القلوب اوعية فخيرها اوعاه ا فاحفظ عني ما اقول لك: الناس ثلاثة الخ،(231)
در بسيارى از كتب حديث مى‌باشد و شيخ بهائى آن را يكى از احاديث (اربعين) خود قرار داده (232) و هم از كلمات امير المؤمنين عليه السلام است كه با كميل وصيت كرده، فرموده:
يا كميل مر اهلك ان يروحوا في كسب المكارم ويدلجوا في حاجة من هون ائم فوالذي وسع سمعه الاصوات ما من احد اودع قلبا سرورا إ لا وخلق الله تعالى له من ذالك السرور لطفا فاذا نزلت نازلة جرى اليها كالمآء في انحداره حتى يطردها عنه كما تطرد غريبة الابل.(233)

چـندى كميل از جانب آن حضرت عامل بيت بوده و عاقبت حجاج ثقفى او را شهيد كرد، چنانكه روايت شده كه چـون حجاج والى عراق شد خواست كميل را به دست آورد و به قتل رساند كميل از وى بگريخت، چون حجاج بدو دست نيافت عطائى كه از بيت المال به اقوام كميل برقرار بود قطع نمود، چون اين خبر به كميل رسيد گـفت: از عمر من چـندان به جاى نمانده كه سبب قطع روزى جماعتى شوم؛ برخاست وبه نزد حجاج آمد؛ حجاج گفت: اى كميل ! ترا همى جستم تا كيفر كنم. گفت: هر چـه مى‌خواهى بكن كه از عمر من جز چيز اندكى نمانده و عنقريب بازگشت من و تو به سوى خداوند است و مولاى من به من خبر داده كه قاتل من تو خواهى بود. حجاج گفت: تو در شماره قاتلان عثمانى و فرمان كرد تا سرش ‍ برگـرفتند(234). و در سنه هشتاد و سه هجرى و اين وقت نود سال داشت و فعلا قبرش در ثويه ما بين نجف و كوفه معروف است.

-------
دعای خضر علیه السلام به روایت کمیل از امیز المونین علیه السلام که مشهور می باشد:
به روایت شیخ طوسی، کمیل این دعا را از امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) در حال سجده، در شب نیمه شعبان، شنیده است
و امام (علیه‌السّلام) این دعا را به کمیل آموخته است و کمیل، خود در این‌باره می‌گوید:
همراه با گروهی از اصحاب امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) در مسجد بصره، کنار آن حضرت نشسته بودیم که بعضی از اصحاب گفتند: «معنای این سخن خداوند عزوجل که می‌فرماید: (فِیهٰا یُفْرَقُ کُلُّ اَمْرٍ حَکِیمٍ)[۱۱] چیست؟»
حضرت فرمود: «این مسئله، در شب نیمه شعبان رخ می‌دهد. سوگند به خدایی که جانم به دست اوست! هیچ بنده‌ای نیست؛ مگر آنکه همه امور او، اعم از خیر و شر، که از شب نیمه شعبان تا مثل آن، از سال آینده رخ می‌دهد، در شب نیمه شعبان قسمت و مقدر می‌گردد و هیچ بنده‌ای، آن را احیا نمی‌کند و دعای «خضر» را نمی‌خواند؛ مگر آنکه خداوند، دعای او را اجابت می‌کند. زمانی که امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) به خانه رهسپار شد، شبانه به خدمت آن حضرت رسیدم. فرمود: «ای کمیل! چه چیز باعث شد که در این زمان، نزد من بیایی؟» عرض کردم: «ای امیرمؤمنان! دعای خضر»! فرمود: «ای کمیل! بنشین. هرگاه این دعا را حفظ کردی، در هر شب جمعه یا در هر ماه، یک بار یا در هر سال، یک بار یا در طول عمرت، یک بار آن را بخوان که خدا تو را کفایت و یاری می‌نماید و به تو روزی عطا می‌کند و هرگز آمرزش را از دست نمی‌دهی. ‌ای کمیل! مصاحبت طولانی تو با ما موجب گردید تا آنچه را از ما درخواست نمودی، به تو عطا کنیم». سپس فرمود: بنویس:
«اللهم انّی اسالک برحمتک التی وسعت کلّ شیء...» [۱۲]

----------------
برخی دشمنان امیر المؤمنین نیز در این قبرستان دفن شدند که از آنها برائت می چوییم (ابوموسی اشعری، زیاد بن ابیه، مغیره بن شعبه ووو) لعنة الله علیهم

[najm111]

شیخ عبد الزهراء گرعاوی
مرقد ایشان در صحن مرقد کمیل می باشد
با ورود به صجن در حجره میان صلع سمت چپ صحن (کلید مقبره گرعاوی را دفتر بقعه برای زیارت می دهد)

ایشان اهل علم و معرفت حقيقي بودند و اصحاب ايشان از علماء و فضلا و مجتهدين نجف و بعضا از مدرسين دروس خارج و تخصصي فقه و اصول بوده و بعدا هم صاحب رساله و مرجع تقليد شدند

علامه طهرانی:
دوستى داشتم به نام حاج عبد الزّهراء گرعاوى نجفى از اهالى اطراف نجف أشرف، از قبيله گرعاوى و از مُعيدی‏هاى آنجا، وليكن از طفوليّت در نجف اشرف بوده است. مردى بود بسيار باهوش و سريع الانتقال و تندذهن، و در عين حال متديّن و عاشق حضرت أبا عبد الله الحسين عليه السّلام، داراى حال بكاء و گريه‏هاى طولانى و شوريده، و بدين جهت نيز از مكاشفات صوريّه و مثاليّه نيز برخوردار بود.
شغلش در بغداد و منزلش در كاظمين عليه السّلام، و خود نيز داراى ماشين سوارى بود. و خودش راننده آن بود. و شبهاى جمعه براى زيارت به كربلا مشرّف ميشد، و غالباً براى صله أرحام خود و زيارت قبر مطهّر حضرت أمير المؤمنين عليه السّلام به نجف اشرف مى‏آمد.

آیت الله علی صافی اصفهانی به نقل از گرعاوی می گوید : ایشان در قنوت نمازشان وقایع روز قبل را مثل فیلم سینمایی می دیدند و بعد متوسل میشوند به امام حسین علیه السلام که اینها را نمیخواهند و فقط محبت امام حسین را میخواهم و بعد این مکاشفات برایشان اختیاری می شده است
حال عجیبی پیدا کرده بود، گریه های عجیبی داشت ، اسم امام حسین که می آمد آتش می گرفت مثل یک گلوله آتش شده بود.