مسجد مبارکه صعصعة

[najm111]

كتاب نفيس

دستور جامع عمل استجاره



با ذکر آداب و ادعيه و اذكار و فضائل و بركات مسجد سهله


کتاب عمل استجاره:
سؤال از معنا و روش و مکان و زمان و عمل استجاره
دستور جامع عمل استجاره

به همراه:

کتاب اصحاب استجاره و مسجد سهله


در معرفت فائزین به برکات استجاره و مسجد سهله
شمه ای از آثار و برکات عمل استجاره و مسجد سهله


از اين آدرس در يافت نماييد:
viewtopic.php?f=264&t=10653&p=53359&sid=6d23f98584ee3f2a6fbb5168e10b0d0d#p53359
نسخه ششم - نشر 11 جمادی الاخری 1437
496 صفحه
26 Mb
----------------------

نظرات کاربران
viewtopic.php?f=100&t=10656&start=0

والحمد لله رب العالمين

[najm111]

1- مسجد زید یکی از مساجد مبارکه کوفه است؛ مساجد مبارکه کوفه 8 مسجد هستند (مسجد سهله، مسجد اعظم کوفه، مسجد زید، مسجد صعصعه، مسجد حمراء، مسحد بنی کاهل، مسحد غني، مسجد جعفي)؛ این مساجد مبارکه محل نماز و عبادت و حضور اهل بیت علیهم السلام واقع شده اند
مساجد مبارکه در مقابل مساجد ملعونه کوفه یاد می شوند؛ مساجد ملعونه مساجدی بودند که توسط اشرار بنا شده بودند برای ایجاد توطئه و با زوال حکومت بنی امیه آنها نیز زایل شدند

2- جناب صعصعة بن صوجان و زید بن صوحان از خواص اصحاب امیر المومنین علیه السلام بوده اند؛
سه برادر بوده اند: صعصة، زید، سیحان

3- وسعت مسجد سهله بقدري بوده كه در نقشه در كتاب استجاره اورده است (ص 55 به بعد) و مسجد صعصعه و زید جزو محدوده مسجد سهله می باشند
بخاطر عظمت اين مسجد؛ وجه الله هر زمان مقيم آن مي شده است
ولذا در زمان ابراهيم وقتي در اين سرزمين بودند قبل هجرت به شام اينجا مسكن داشتند كه اين موضع مقام ابراهيم بخشي بوده است كه محراب عبادت حضرت است
در گوشه مسجد مسكن گزيده و مقام ابراهیم موضع محراب عبادتشان بوده است
در زمان قبل ايشان و زمان ادريس هم همينطور
و حجج الهي هر زمان كه عبوري مي امدند زيارت و در جايي از مسجد بيتوته مي كردند
و زمان حضرت مولا علي عليه السلام
اين مسجد سهله مورد غفلت بوده و جناب صعصعة و زيد هم گوشه اى را مسكن گزيده و عبادت مي كرده و لذا به مسجد زيد و صعصعة معروف شده و وسط مسجد را هم عموم خواص و مردم اين محل مي امدند عبادت مي كردند
و در زمان ما كه عصر حضرت صاحب الامر است مسجد سهله و اطرافش محل اقامت و بيتوته است و جايجايش هم ديدارگاه حضرت و مشهد مهدوي است

4- اين اعمال مسجد زید و صعصعه توسط معصومين بيان شده است به عنوان اداب اين دو مسجد و سفارش كره اند و اين مي فهماند كه دو موضع مساجد صعصعة و زيد
مكان مهمي است از مسجد اصلي سهله
كه مثل مقامات سهلة توصيه به رفتن و عمل خاص شده
و خود حضرت مولا وساير ائمه تشريف آورده و نماز خوانده اند
و الا اين عمل در خانه ساير اصحاب انجام نداده اند
فلذا اگرچه تكريم صعصعة و زيد است
اما برنامه اين دومسجد فراتر از اين دوشخصيت است
و اين دوشخصيت انجا را حفظ و احيا كرده اند
و چه بسا صعصعه و زید بن صوحان به تعليم مولا امير المومنين اين مكان را انتخاب و احیا نموده اند

5- درس معرفتي و عملي از نماز مسجدين مباركتين زيد و صعصعة ابنا صوحان:
و اينكه حضرات مولاعلي و نيز ساير ائمه و صاحب الأمر عليهم السلام به اين دو مسجد مى آمدند نماز مى خواندند
1- علاوه بر فضيلت همه اماكن مساجد سهله از جمله اين مسجدين است
2- و تكريم اين اصحاب خاص و نشانه مربته اين دو شخصيت است
3- علاوه بر اينها
توجه حضرات به اين مسجدين
جبنه آموزندگي دارد براى همه ما بندگان
با اينكه خود حضرات مركز فيض عالم هستند
و وجودشان مسجد حقيقى است(تفسير آيه = وإن المساجد الله = مقصود از مساجد حضرات هستند)
و با اينكه حضرات قبله حقيقي عباد الله مى باشند
اما هيچ وقت اين مراتب عظيمه حضرات را مشغول نكرده
و مانند يك بنده نيازمند؛ از هر فرصتي براى استفاده معنوي ،و بدست آوردن توفيقات در آنها تلاش مي كند
و اين براى ما بندگان ايشان كه سرتا پا تقصير و نياز و احتياج هستيم
خيلي خيلي درس آموز است
كه ما چطور بايد باشيم
در استفاده از فرصتهاى زماني و مكاني

اين مناجاتهاى بعد نماز در اين دو مسجد؛ نقل از زيد و صثعصعة نيست
انشاء علماء و راويان نيست
بلكه لفظ حضرات ائمه عليهم السلام است
و با تامل مي بينيم جقدر در نهايت تذلل و عبوديت و تضرع اظهار شده است
و از نظر عملي براى ما كه مستحق حقيقي اين عبارات و بيان حالها هستيم بسيار آموزنده است
اللهم لاتجعلنا من الغافلين واجعلنا من الفائزين

6- فیلم از منظره هوایی مسحد سهله و زید و صعصعه
https://drive.google.com/file/d/1ay1Ctm ... p=drivesdk
5 دقیقه

[najm111]

مرحوم نهاوندي در عبقري الحسان نقل كرده است
حاج شيخ عبدالحسين بغدادى فرمود: سـيـد حمّود بن سيد حسّون بغدادى , از اخيار و رفقاى ايشان و در كمال تدين و عفت نفس و بلند نـظـر, بـود و بـا آن كـه مـبتلا به شعار صالحين , يعنى فقر بود, با اين حال جهت تشرف به خدمت حـضرت ولى عصر ارواحنافداه تصميم گرفت كه چهل شب جمعه به زيارت حضرت سيدالشهداء (علیه السلام ) از بغداد به كربلا, برود.

به همين جهت حيوانى را براى اين امر خريدارى نموده و متحمل مخارج آن گرديده بود و خيلى وقـتـهـا مى شد كه بيشتر از يك قَمَرى نداشته (قمري از قمر به معني ماه واحد پول خرد زمان عثماني) , ولى به زاد توكل و توشه توسل بيرون مى آمد.
حق تـعـالى چنان محبت آن بزرگوار را در قلوب مردم انداخته بود كه اهل محموديه , كه اغلب ايشان اهل سنت و جماعتند, هميشه به انتظار آمدن ايشان بوده , و ديده به راه , به مجرد ورودش , گرد او جمع مى شدند و وى را تكريم نموده , آب و غذا براى خودش و علوفه براى مركبش مهيا مى كردند.
اهل اسكندريه كه همگى , سنيان متعصب مى باشند هم به اين شكل با ايشان , برخورد مى كردند.
زمـانـى كه يك چله آن بزرگوار به اتمام رسيد, در آخر, مردد شد كه اين شب , شب چهلم است يا شب سى و نهم , و آن شب مصادف با زيارت مخصوصه اميرالمؤمنين (علیه السلام ) بود.
وارد نـجف اشرف شده و شب چهارشنبه با جمعى از رفقا به مسجد سهله مشرف گرديد, تا آن كه روز چهارشنبه به سمت كربلا روانه شود.
اعمال مسجدسهله را بجا آورده با جماعتى به مسجد صعصعه مشرف شدند.
در آن جا دو ركعت نماز گذاردند و مشغول خواندن دعاى نوشته شده بر تابلو شدند.
رفقاى او به سجده رفتند و سيد دعاى سجده را براى ايشان خواند.
بعد هم خودش به سجده رفـت و بـه رفقا گفت : شما دعاى سجده را براى من بخوانيد.
آنها چون سواد نداشتند و خط روى سنگ هم ناخوانا بود, نتوانستند درست بخوانند.
جناب سيد كه قدرى تند مزاج بود, برآشفت و به رفقا تندى كرد و گفت: اين چه وضعى است؟
نـاگـهـان شعاع انوار كبريايى و لمعات جمال الهى در و ديوار مسجد را چون وادى مقدس طور و ذى طـوى پر نور و ضياء كرد.
نداى روح افزاى امام , چون نداى رب رحيم با موسى كليم , به گوش سـيـد و رفـقايش رسيد كه فرمود: ولدى حمود انا اتمم لك الدعاء (فرزندم حمود من دعا را برايت مـى خـوانـم ) و شروع به قرائت دعاى سجده نمود.


در آن حال در و ديوار مسجد به همراه او قرائت مـى كـردنـد و تـمام مؤمنين حاضر اين انوار و اسرار و قرائت اذكار را مى شنيدند و لكن , شخص را نمى ديدند.
سـيـد بزرگوار مى خواست سر از سجده بردارد و به دامان آن مسجود ملائكه دست توسل برآورد, ولـى عـقـل او را منع كرد و فرمايش امام را, كه تمام كردن دعا بود, به خاطر آورد.
خلاصه به هزار آرزو و انـتـظـار, سر از سجده بلند كرد.
در اين وقت جمال دل آراى آن امام مهربان را ديد كه تمام مسجد را مثل چراغى كه نورش به آسمان مى رفت , نورافشانى مى كند.
آن حضرت , با زبان گهربار خـود به سيد فرمود: شكر اللّه سعيك (خدا قبول كند).
اشاره به اين كه , اين عمل عظيم و مداومت بر زيارت حضرت سيدالشهداء (علیه السلام) از تو قبول باد و به مقصود خود نايل گشتى .
اين مطلب رافرمود و غايب شد و آن نور هم ناپديد گشت .
افـرادى كـه هـمـراه سـيد بودند, دوان دوان به اطراف و اكناف رفتند, ولى هر جاى صحرارا نگاه كردند هيچ اثرى نيافتند.
عده اى در مسجد سهله بودند, از جمله شيخ محمد حسين كاظمى (ره ), مصنف كتاب هداية الانام ايشان همان جا انوارى را از مسجد صعصعه ديدند.
همگى بيرون دويدند و ديدند كه مؤمنين سراسيمه به دنبال آن ماه تابان مى دوند, لذا لباسهاى سيد را براى تبرك قطعه قطعه كردند و بردند, مگر قباى ايشان كه بجاى ماند.
به همين جهت , سيد حمود زيارت شب جمعه كربلا را ترك نكرد و بر آن مواظبت داشت .
تا چندى قبل كه وفات يافت .

نکات واقعه:
1- از اين واقعه تشرف معلوم مي شود كه بعد نماز مسجد صعصة دعايي در سجده هم داشته است
اين دعا در كتب ادعيه مثل مفاتيح ذكر نشده است
حتى در منابع ادعيه كتب حديث هم كه دسترس است درج نشده است

2- در منابع حديث دارد كه سجده طولاني بعد نماز نقل كرده است  كه حضرت داشته اند
اما دعايي نقل نكرده اند
ولي در اين واقعه طورى نقل مي كند گويا دعاى معروفي در سجده داشته و لوح سنگي هم در محراب بوده كه روي ان دعا حكاكي شده بوده است

3- احتمالا از فقره (اللهم انی اسئلک بعقد عزک ...) دعای سجده بوده است

توجه :
دعاى سجده بعد نماز مسجد صعصة
وجودش در ذكر برخي تشرفات معلوم شده است و حتى لوح سنگي داشته است
و قبلا تذكر داده شد كه
اگر چه دركتابهاي اعمال و ادعيه
سجده رفتن را ذكر نمي كنند و دعاى بعد نماز و دعاى سجده را يكسره مي آورند
اما وجود نقل قديميها كه اين لوح دعاى سجده نصب بوده است براى اثبات موضوع كافي است
و در خود دعاى منقول در كتابهاى اعمال هم شاهدش هست كه
دعاى فقره آخر بعد از اتمام دعاى مفصل با جمله "يا ارحم الراحمين" است
كه معمولا {يا ارحم الراحمين} در انتهاى دعاهاست
و فقره آخر دعاى بعد نماز صعصعة = دعاى مستقلي است
هم سياق هم مضمونش دلالت دارد كه به دعاى سجده متناسب است

تذکر به مجری:
اين مطلب را در اولين بار تذكر اين موضوع شرح داديم كه اين مبحث معلوم باشد
و در غرفه اش هم درج شود با شواهدش از وقايع تشرفات
اما هر هفته مثل همه موارد ديگر اعمال مقامات كه يك قسمت نشسته دارد يك قسمت سجده
و در وقت عمل تذكر مي شود كه سجده برود و دعايش بخوانند در صعصعة هم بعد نماز اول دعاى نشسته خوانده مي شود
بعد تذكر مي شود سجده بروند = و سپس به سجده رفته و دعاى فقره آخر در سجده خوانده مي شود
نه اينكه هربار در صعصة با عبارت اشاره اى گفته شود اگرچه ....نيست ووو قبل نماز تذكر شود خودتان مواظب باشيد اين فقره در سجده است
مثل هرجاى مشابه ديگر اول دعاى بعد نماز نشسته خوانده مي شود بعد به فقره آخركه رسيد تذكرسجده رفتن مي شود بعد دعاى سجده در سجده خوانده مي شود
هركسي هم مطلع نبود و پرسيد كه دركتب اعمال چطور نيست ارجاع به غرفه مي شود يابرايش از آن تفصيل شواهد ووو نقل مي شود