حافظ قرآن در 17 سالگی

[najm0130]

بسم الله الرحمن الرحیم

[najm0130]

حافظ قرآن در 17 سالگی : شیدا امیری



از چه زماني شروع به حفظ قرآن کرديد؟
من از چهار سالگي همراه مادرم به جامعه القرآن مي رفتم. آنجا طبق دوره خردسال و بزرگسال پيش رفتم. تا 9 سالگي کلاس ها را ادامه دادم، اما بعد منزلمان تغيير کرد و مدتي بين کلاس هايم فاصله افتاد.

در دوران خردسالي چه حسي نسبت به کلاس هاي قرآن داشتيد؟
عاشق آن محيط بودم. محيط کلاس جامعه القرآن بسيار گرم و صميمي است و بخصوص براي کودکان فضايي بسيارشاد و دوستانه ايجاد مي کنند. در آنجا سختگيري بجا وجود دارد و شادي و شور و نشاط خاصي براي بچه ها به وجود مي آورند. براي معلمان آنجا بسيارمهم است آيات قرآن را درک کند و متوجه شوند مفهوم آنها چيست. بيش از آن که به نمره اهميت دهند به درک و فهم شاگرد از مفهوم آيات اهميت مي دهند.

در دوران کودکي چه بخشي از قرآن را مطالعه کرديد؟
حدود شش جزء اول و سه جزء آخر را در دوره اشاره يادگرفتم.

تاثير اين کلاس ها در همان دوران کودکي روي شما چگونه بود؟
اصلي ترين تاثير آن اعتمادبه نفسي بود که پيدا کرده بودم. هميشه متوجه مي شدم به نسبت هم سن هايم بهتر خودم را پيدا کرده ام و اعتماد به نفس خوبي دارم و اين براي من بسيار لذتبخش بود. از اين گذشته هرگاه جايي در مدرسه يا ساير محيط ها از من مي خواستند قرآن بخوانم من نيازي به در دست گرفتن کتاب نداشتم و مي توانستم آن را از حفظ بخوانم. اين کارم با تشويق ديگران همراه بود. حافظ قرآن بودن امتياز بزرگي است و ما اين امتياز را نسبت به قاريان داريم، چون قرآن را هميشه در سينه خود حفظ مي کنيم.

گفتيد تا 9 سالگي کلاس هايتان را ادامه داديد. بعد از 9 سالگي چه کرديد؟
به دليل تغيير محله و دور شدن از جامعه قرآن مدتي در کلاس ها شرکت نکردم. در دوران دبيرستان شروع به رفتن به کلاس هاي مقطعي قرآن کردم، اما چون درس هاي دبيرستان سخت بود کارم بسيار دشوار شده بود. در آن وقت شنيدم روش حفظ يک ساله قرآن هم برگزار مي شود. اين حرف مرا به فکر واداشت. اتفاقا همان روزها مدرسه ما از حنانه خلفي، دختربچه اي هشت ساله که حافظ قرآن است، دعوت کرد تا براي ما صحبت کند. حرف هاي او من و تعدادي از همکلاسي هايمان را تحريک کرد که به طورجدي به دنبال حفظ قرآن برويم. من دوست داشتم به همان جامعه القرآن بروم. مي خواستم در دوره يک ساله شرکت کنم. به همين دليل بايد يک سال از مدرسه مرخصي مي گرفتم. سال هشتم را تمام کرده بودم و دوسال پيش بايد نهم را مي خواندم، اما با مدير مدرسه صحبت کردم و گفتم مرخصي مي خواهم. خوشبختانه خانم مدير با من کنار آمد و حتي تشويقم کرد. تمام سال به جامعه القرآن رفتم و به حفظ يک ساله قرآن پرداختم.

حفظ يک ساله چگونه بود؟
کاري سنگين و جدي، اما شدني بود. بعضي روزها ما بايد چيزي حدود پنج شش صفحه را حفظ مي کرديم. اين کار براي ما دشوار بود، اما طبق برنامه هاي خوبي که به ما ارائه مي شد پيش مي رفتيم. آن سال مانند سال پيش از کنکور بود و ما حافظان هميشه دوره يک ساله را مانند سال پيش از کنکور مي دانيم.



برنامه هاي جانبي کلاس ها چگونه بود؟
ما بجز دروس حفظ، احکام، تفسير و قرائت، برنامه هايي مثل صبحانه، اردوهاي دسته جمعي و مسابقه داشتيم. اين برنامه ها فضاي کلاس ها را بسيار دوست داشتني و جذاب تر از قبل مي کرد. همه همکلاسي ها رابطه اي خوب و توام با مهرباني با يکديگر داشتيم.

حافظ قرآن بودن به شما چه حسي مي دهد؟
لذت آن بي انتهاست. يکي از امتيازات حافظ قرآن بودن اين است که ما بايد دائم الوضو باشيم و اين مساله تاثير شگرفي بر آرامش روح و روان ما دارد. يکي ديگر از امتيازات اين است که ما هميشه قرآن را در کنار خود داريم. اگر بقيه دائم گوشي خود را در دستشان دارند ما قرآن داريم. حتي گاهي در زندگي مساله اي براي ما سوال برانگيز مي شود و پاسخ را از قرآن مي گيريم. اين کار بسيارروشنگر و هدايتگر است. قرآن کمک مي کند ما هميشه صبور و اميدوار باشيم و هرگز در زندگي تحت هيچ شرايطي نااميدي به دل راه ندهيم.

در اين راه چه افرادي مشوق شما بودند؟
والدينم اصلي ترين مشوقان من بودند. من از آنها بسيار تشکر مي کنم و از تمامي والدين خواهش مي کنم ارزش اين کار نيکو را دريابند و فرزندان خود را به همين مسير هدايت کنند.