حضرت سید میر احمد بن موسی الکاظم علیهما السلام

[najm178]

حرم مطهر و منور حضرت سید میر احمد بن موسی الکاظم علیهما السلام：‎





درباره زيارتكاه شاهجراغ شيراز:
1- توضيح بقعه سه امامزاده در شاهجراغ
درمجموعه امروز شاهجراغ دو بقعه وجود دارد
يكي بقعه شاهجراغ كه يك امامزاده مدفون است
يكي بقعه مير سيدمحمد كه درآن دو امامزاده (سيد مير محمد و سيدابراهيم) مدفون است
امروزه اين دوبقعه در يك صحن قرار دارد كه ساختمان بقعه شاهجراغ ساختمان مركزي و در كوشه شمال شرقى صحن شاهجراغ بقعه سيد ميرمحمد و سيد ابراهيم واقع است
اما قبلا اين دو بقعه صحنهاى مستقلى داشت و بين انها بازار بين الحرمين بود كه حدود 40 سال قبل بازار تخريب و هر دو بقعه دريك صحن واقع شد

2- حضرت شاهجراغ فرزند بلافصل امام كاظم عليه السلام
اما دو امامزاده ديكر از ذريه امام كاظم بوده ولى (برخلاف شهرت رايج) فرزند بلافصل بودنشان معلوم نيست، و احتمالا از برادر زاده ها و نوادكان برادران شاهجراغ باشند

ابراهيم المجاب يا ابراهيم الضرير بن محمدالعابد كه در كربلا مجاور بوده و نهايتا هم در كوشه شمالغربي رواق حرم حسيني مدفون شده است

3- اما براى سيدمحمدعابد بن موسى الكاظم علاوه بر شيراز
مزارهاى متعددى در سراسر بلاد اسلامى از ايران عراق وووو وجود دارد
كه البته غالب اينها از ذريه امام كاظم بوده
اما مردمان شجره نسبشان رافراموش كرده و فقط نام امامزاده و جدش كه امام هفتم است را يادشان مانده است
از مزارات معروف به محمد بن موسى الكاظم
در 27 كيلومتري جنوب كربلا و شش كيلومتري سيده شريفه حومه حله
https://mk.iq/view.php?id=2478&ids=1
اراک:در روستای میقان اراک، امامزاده‌ای به نام محمد عابد مدفون است که به اعتقاد اهل محل، مدفن محمد بن موسی(ع) است، اما فیض قمی معتقد است در این بقعه محمد بن احمد بن هارون بن موسی(ع) دفن شده‌است.
گناباد: در شهر کاخک ۲۴ کیلومتری شهر گناباد، امامزاده‌ای مدفون است که به اعتقاد برخی متعلق به محمد بن موسی(ع) است اما بنا بر اقوال متواتر مدفون در این بقعه محمد بن موسی بن احمد بن محمد بن قاسم بن حمزه بن موسی(ع) است.
تفرش: بقعه‌ای در تفرش نزد اهالی آن به امامزاده محمد بن موسی(ع) معروف است، اما بنا بر قراینی شخصیت مدفون در آنجا یکی از نوادگان امام سجاد(ع) است.
شهرضا،
شهرستان نور،
دامغان،
خرم‌آباد،
همدان،
دزفول (معروف به سبز قبا)،
ساوه
بابل
و در دیگر شهرها: همچنین امامزادگانی مدفونند که نزد اهالی منتسب به محمد بن موسی(ع) هستند.

4- حضرت احمد بن موسی(علیهما السلام) و محمد بن موسی(علیهما السلام)  از یک مادر که ((ام احمد)) خوانده میشد متولد گردیدند.

5- فضائل ام احمد مادر حضرت شاهچراغ علیهما السلام
علامه مجلسی در کتاب ((مراة العقول)) در شرح حدیث پانزدهم می گوید:
ام احمد مادر بعضی اولاد آن حضرت (امام كاظم) می بود و او داناترین، پرهیزگارترین و گرامی ترین زنهایش در نزد آن حضرت بود
که اسرار خود را به وی می سپرد و اماناتش را نزد او ودیعه می نهاد.
در کتاب اصول کافی در باب ((امام در چه زمانی میداند امام است)) آمده است که حضرت امام موسی کاظم(علیه السلام)  امانت سربمهری به ((ام احمد)) سپردند و فرمودند بعد از شهادت من هر کس از اولاد من در طلب این امانت آمد خلیفه و جانشین من است. با او بیعت نما که جز خدا کسی خبر از این امانت ندارد.
بعد از شهادت امام موسی(علیه السلام) حضرت امام رضا(علیه السلام) به نزد ام احمد آمدند و امانت پدر را طلبیدند.
ام احمد بگریه افتاد و دانست که امام (علیه السلام) شهید شده اند. پس آن بانوی محترمه امانت را بر حسب وصیت آنحضرت به امام رضا(علیه السلام) تقدیم نمود و با ایشان بعنوان امام هشتم شیعیان بیعت کرد.
حضرت امام كاظم براى حفاظت مركز امامت و متحيركردن حكومت طاغوت
از نظر ظاهرى و حكومتي؛ به جند نفر وصيت كرده بودند از جمله ام احمد مادر شاهجراغ (كه بانوى مجلله اى بوده و بعد امام هفتم حيات داشته است) همجينين جزو اوصياء شاهجراغ و جند فرزند ديكر هم ذكر شده بوده است
اما بعد وفات و عدم وجود خطرى براى علني نمودن وصي حقيقي امام كاظم يعني امام رضا
هم ام احمد هم فرزند احمد (شاهجراغ) با حضرت رضا بيعت مي كند كه بفهمانند وضي حقيقي امام رضاست نه انجه قبلا شايع شدهبوده و جندنفر مطرح بوده اند

6- هنگامی که خبر شهادت حضرت امام موسی کاظم(علیه السلام) در مدینه منتشر شد، مردم بر در خانه ((ام احمد)) جمع شدند. آن گاه همراه با احمد بن موسی(علیهما السلام) به مسجد آمدند و احمد بن موسی(علیهما السلام) بر بالای منبر رفت و خطبه ای در کمال فصاحت و بلاغت بیان کرد و فرمود:(( ای مردم، هم چنان که اکنون تمامی شما با من بیعت کرده اید، بدانید که من خود، در بیعت برادرم علی بن موسی(علیهما السلام) هستم. او پس از پدرم، امام و خلیفه بحق و ولی خداست. از طرف خدا و رسولش بر من و شما واجب است که از او اطاعت کنیم.))
پس از آن،‌ احمد بن موسی(علیهما السلام) در فضایل برادرش علی بن موسی الرضا(علیهما السلام) سخن گفت و تمامی حاضران تسلیم گفته او شدند و از مسجد بیرون آمدند، در حالی که پیشاپیش آنها احمد بن موسی(علیهما السلام)  بود. آن گاه خدمت امام رضا(علیه السلام) رسیدند و به امامت آن بزرگوار اعتراف کردند. سپس همگی با حضرت امام رضا(علیه السلام) بیعت کردند و حضرت علی بن موسی(علیهما السلام) درباره برادرش(احمد) دعا فرمود:(( هم چنان که حق را پنهان و ضایع نگذاشتی، خداوند در دنیا و آخرت تو را ضایع نگذارد.))

7- عزیمت از مدینه به طوس
در زمان خلافت مامون عباسی لعنة الله علیه که قیام و نهضت سادات هاشمی و علوی به اوج خود رسیده بود و با زعامت و هدایت حضرت امام رضا(علیه السلام) اسلام راستین و حاکمیت الهی ترویج می شد و حقیقت چهره کریه خلفای عباسی و حکومت غاصبین روشن می گشت، مامون به منظور فرو نشاندن مبارزات انقلابی شیعیان و تحکیم خلافت متزلزل عباسی ولایتعهدی خود را به حضرت امام رضا(علیه السلام) واگذار می کند و علیرغم میل باطنی امام(علیه السلام)، مامون حضرتش را از مدینه به طوس انتقال می دهد و ولایتعهدی (متظاهرانه) را به ایشان تحمیل می نماید.

حضور با برکت امام هشتم(علیه السلام) در خراسان باعث می شود که شیعیان و محبان اهل بیت رسالت با اشتیاق زیارت چهره تابناک امامت و ولایت از نقاط مختلف بسوی ایران حرکت کنند.
حضرت احمد بن موسی(علیهما السلام) نیز در همین سنوات(198 تا 203 ه.ق) به همراه دو تن از برادرانش به نامهای محمد و حسین و گروه زیادی از برادرزادگان، خویشان و شیعیان، بالغ بر دو یا سه هزار نفر از طریق بصره عازم عازم خراسان شدند و از هر شهر و دیاری که می گذشتند، بر تعداد همراهانشان افزوده می شد، به طوری که برخی از مورخان تعداد یاران احمد بن موسی(علیهما السلام) را نزدیک به پانزده هزار نفر ذکر کرده اند.

در همین احوال، علیرغم خدعه و نیرنگ های مامون عباسی برای مخدوش ساختن مقام ولایت و چهره علمی حضرت رضا(علیه السلام)، برتری حجت خدا و پیروزی های حضرتش کینه ی مامون عباسی را بیشتر و سرانجام در سال 202 ه.ق امام معصوم حضرت رضا را مسموم و به شهادت می رساند. سپس در سوگ ایشان،‌ با ریا کاری به عزاداری می پردازد و جسد مطهر حضرت رضا(علیه السلام) را با احترام در کنار مدفن هارون الرشید قاتل امام موسی الکاظم(علیه السلام) دفن می نماید.

خبر حرکت احمد بن موسی(علیهما السلام) توسط کارگزاران حکومتی به مامون رسید. مامون که ورود برادران امام را به مرکز حکومت، تهدیدی جدی برای موقعیت حساس خود می دید و از هم داستان شدن برادران و شیعیان امام با وی هراسناک بود، ‌به همه حکمرانان خود، دستور داد که: در هر کجا قافله بنی هاشم را یافتند، مانع از حرکت آنها شوند و آنها را به مدینه بازگردانند یا مقتول کنند.
این دستور به هر شهری که می رسید، کاروان از انجا گذشته بود، مگر در شیراز که پیش از رسیدن کاروان احمد بن موسی(علیهما السلام)، حکم به حاکم وقت رسید. حاکم فارس ((قتلغ خان)) مردی سفاک و خونریز بود. وی با لشکری انبوه از شهر خارج شد و در برابر کاروان احمد بن موسی(علیهما السلام)  اردو زد.

احمد بن موسی(علیهما السلام) در دو فرسنگی شیراز با قتلغ خان روبرو شد. در آن جا خبر شهادت برادرش علی بن موسی الرضا(علیهما السلام) انتشار یافت، و به احمد بن موسی(علیهما السلام) خبر دادند که اگر قصد دیدن برادر خود علی بن موسی الرضا(علیهما السلام) را دارید، بدانید که وی فوت شده است.

حضرت احمد بن موسی(علیهما السلام)  که وضع را چنین دید،‌ دانست که نخست،‌ برادرش در طوس شهید شده است
دوم، برگشتن به مدینه و یا غیر آن ممکن نیست؛
سوم، این جماعت به قصد مقاتله و جدال در این جا گرد آمده اند. بنابراین، اصحاب و یاران خود را خواست و جریان را به آگاهی همه رساند و افزود:
قصد این ها ریختن خون فرزندان علی بن ابی طالب(علیهما السلام) است، هر کس از شما مایل به بازگشت باشد یا راه فراری بداند، می تواند جان از مهلکه به سلامت برد که من چاره ای جز جهاد با این اشرار ندارم. تمامی برادران و یاران احمد بن موسی(علیهما السلام) عرض کردند که مایل اند در رکاب وی جهاد کنند. آن بزرگوار در حق آن ها دعای خیر کرد و فرمود: پس برای مبارزه،‌ خود را آماده سازید.

8- جدال و پیکار
سپاه قتلغ خان در برابر یاران احمد بن موسی(علیهما السلام) صف های خود را آراستند، و جنگ نابرابری آغاز شد. در نتیجه ی رشادت و فداکاری یاران احمد بن موسی(علیهما السلام)، دشمن شکست خورد و عقب نشینی کرد. این جدال در سه نوبت و به مدت چند روز ادامه یافت. در پیکار سوم، سپاهیان قتلغ خان شکست خوردند و ناچار از محل درگیری،‌ قریه کُشن تا نزدیک برج و باروی شهر شیراز به مسافت سه فرسخ عقب نشستند و از ترس به درون حصار شهر پناه بردند و دروازه های شهر را محکم بستند. احمد بن موسی (علیهما السلام) به اردوگاه خویش، در قریه کُشن، نزدیک یاران خویش بازگشت. در این نبرد، عده ای از امامزادگان و اصحاب احمد بن موسی(علیهما السلام) زخمی و تعدادی نزدیک به سیصد نفر به شهادت رسیدند.

نیرنگ دشمن
روز دیگر، احمد بن موسی(علیهما السلام)  یاران خود را به پشت دروازه شهر شیراز منتقل کرد و همان جا خیمه زد. قتلغ خان که دریافت قادر به پیکار با احمد بن موسی(علیهما السلام) نیست و با وجود عشق و فداکاری که در سپاه احمد بن موسی(علیهما السلام) موج می زند، توان مقابله مردانه با آنها را ندارد، با عده ای از فرماندهان سپاه خود، طرح نیرنگی را ریخت تا بلکه با این روش بر آن ها فایق آیند. بر اساس نیرنگ و توطئه طراحی شده،‌ جمعی از سپاهیان جنگ آزموده ی خود را با شیوه جنگ و گریز به صفوف یاران احمد بن موسی(علیهما السلام) گسیل داشت و به آن ها دستور داد در اولین درگیری وانمود به عقب نشینی و شکست کنند و به سوی دروازه های شهر بازگردند. یاران و برادران احمد بن موسی(علیهما السلام) با این خدعه وارد شهر شدند، دشمن مکار، دورازه های شهر را بست. سپاهیان قتلغ خان که از پیش در گذرگاههای شهر کمین کرده بودند،‌ یاران احمد بن موسی(علیهما السلام)  را هر کدام به وضعی و در موضعی به شهادت رساندند.

9- شهادت احمد بن موسی علیهما السلام
در نتیجه توطئه دشمن بسیاری از یاران احمد بن موسی(علیهما السلام)  به شهادت رسیدند و عده ای نیز که از نیرنگ دشمن به سلامت گریخته بودند، ‌در اطراف پراکنده شدند. مورخان اتفاق نظر دارند که غالب امامزادگان در فارس و دیگر شهرهای ایران، از پراکنده شدگان این نهضت هستند.
حضرت احمد بن موسی(علیهما السلام) نیز مورد تعقیب دشمن قرار گرفت و قتلغ خان با شمار زیادی از سپاهیان خود به آنها هجوم برد. احمد بن موسی(علیهما السلام) شجاعانه در مقابل دشمن پایداری کرد و به دفاع از خود پرداخت. برخی از منابع می نویسند: احمد بن موسی(علیهما السلام) به تنهایی با لشکر انبوهی به نبرد پرداخت. دشمن چون دید از عهده او برنمی آید، ‌شکافی در جایگاه استراحت وی ایجاد کرد و از پشت بر سرش شمشیر زد؛ سپس خانه را خراب کرد، و بدن او در زیر توده های خاک، در محلی که هم اکنون مرقد و بارگاه اوست،‌ پنهان شد.

10- آشكار و مزار شدن قبر احمد بن موسی(علیهما السلام)
نوبت اول در زمان حكومت عضدالدوله از ديلميان در قرن جهارم بود
جسد مطهر حضرت بعد از شهادت برای حفظ از تطاول دشمن به مشیت الهی از نظرها غایب گردید و بر مدفن آن حضرت کسی واقف نبود تا زمان سلطنت عضدالدوله دیلمی (۳۲۴-۳۷۲ق)، که اهل ایمان مکرراً از حوالی محل شهادت مشاهده نور می نمودند به اطلاع حاکم شهر رساندند که چراغی در نهایت روشنایی در بالای تلی از خاک می درخشد و تا طلوع صبح نورافشانی می کند.
او پــــس از مشورت با علما و مشایــخ زمان دستور داد محــل مــــزبور را شکافتنــد تا بر لوحی از سنگ یشـم رسیدنــد که بر آن نوشته بود« السید امیر احمد بن موسی الکاظم». چون سنگ را برداشتند سردابی عمیق آشکار گشت، مشهور است که شیخ ابوعبدالله محمدبن خفیف معروف به شیخ کبیر که در تقوی و پرهیزگاری سرآمد عصر خود بود به سرداب مشرف شد. جسد مطهر آن حضرت صحیح و سالم و بدون تغییر و تبدیل در حالی که نوری بس شگفت از آن ساطع بود مشاهده نمودند و انگشتری در دست راست حضرتش یافتند که بر نگین آن منقوش بود«العزه لله احمد بن موسی». سپس عضدالدوله دستور داد تا بنایی شایسته بر مرقد مبارکش مرتب سازند.”

نوبت دوم در قرن هفتم
در اثر مرور حوادث و جنكها و حكومتهاى غير شيعى در بنا و ساختمان بقعه فتور و سستى و مخروبه شد
آشکار شدن مدفن احمد بن موسی(علیهما السلام) را در عهد امیر مقرّب الدین مسعود بن بدر بین سال های (658-623 ق)
در شیراز نامه زرکوب شیرازی(تالیف به سال 764 ه.ق) می نویسد:
قبر امامزاده معصوم، امیر احمد بن موسی(علیهما السلام) در میان شهر، قریب مسجد نو افتاده،
 امیر مقرّب الدین مسعود بن بدر که از خاصگان و مقربان اتابک بن ابوبکر سعد بن زنگی بن مودود بوده،
عمارتی در خاطر داشت و در آن جایگاه قبری یافته اند، مکشوف گشته،‌
شخص مبارک او همچنان در حال اعتدال، تغییر و تبدیل در وی تاثیر نکرده،‌ خاتمی که در انگشت مبارکش بود، احتیاط فرمودند، منقّش بوده به نام احمد بن موسی، ائمه و افاضل و عقلا و اعیان شیراز جمع گشته اند و تحقیق کرده، صورت در حضرت اتابک معروض داشته اند. اتابک ابوبکر، مشهدی بر آن جا ساخته و عمارتی فرموده که به مرور زمان اشتهار یافته است و خلق شیراز بعد از آن که به کرات و صرّات در حالت فروماندگی و حیرت،‌ التجا بدان جناب کرده اند و استمداد نموده اند و مقاصد و مطالب ایشان محصل آمده،‌ بدین منوال آن مشهد مبارک اشتهار یافته.
وی در توصیف جسد مبارک آن حضرت می افزاید، هنگامی که حضرت را رویت کردند، رنگ مبارک وی برنگشته و هیچ تغییری در بدن آن حضرت دیده نشده و کفن وی همچنان تازه مانده و از روی انگشتری وی که عبارت «العزّة‌ لله احمد بن موسی» بر آن نقش بود، وی را شناختند.

11- آشکار شدن قبر مبارک حضرت محمدبن موسی(عليهما السلام)
بجز موضوع نسب بى واسطه وبا واسطه؛ آن حضرت در ركاب جناب شاهجراغ، جنكيدند و شهيد شدند و مرقد ايشان بنهان بود تا
حدود سنه 725 ه.ق. میرزا عنایت الله دستغیب رضوان­الله علیه (جد خاندان دستغيب كه قرنها متوليان بقعه بودند)
نوری در خانه خویش مشاهده می­کند و بعد از جستجو به لوح قبری برمی­خورد
و مشخص می­شود که جسد مطهر حضرت سید امیرمحمد در این خانه مدفون است.
میرزا عنایت ­الله دستغیب بانی بارگاه این بزرگوار می­شود
و چندین خانه از اطراف خریده و آن را توسعه می­دهد و بعد هم مقداری املاک بر آن وقف می­نماید.

12- مرقد شریف جناب سید ابراهیم فرزند سید میر محمد از برادر زادكان شاهجراغ علیهم السلام هستند در کنار ضریح سید میر محمد قرار دارد.‎


13- مراقد علماء واهل معرفت در حرم شاهجراغ كه در جوابيه قلي تفصيلا بيان شد

14- مراقد علماء واهل معرفت در مقبره دستغيبيها متصل به رواق جنوبشرقى حرم ميرسيد محمد

مرحوم آيت الله شهيد سيد عبدالحسين دستغيب
ایشان ازخاندان اصیل و روحانی هشتصد ساله شیراز می باشد و با سی واسطه نسبت ایشان به حضرت امام سجاد علیه السلام می رسد. ايشان از شاكردان مرحوم آيت الله قاضى و آيت الله انصارى همدانى بوده اند، ذکر مرحوم دستغیب در واقعه تشرف مرحوم عباسعلی شیرازی در مرسوله یاد مولا امده است واينکه منظور نظر اصحاب مولا صاحب الزمان علیه السلام بوده اند همچنین شهید شدن ایشان در این واقعه ذکر گردیده است. ايشان دومین شهید محراب نماز جمعه هستند مرقد ايشان در مقبره دستغيبي ها متصل به رواق جنوب شرقى حرم سید میرمحمد بن موسی بن الکاظم می باشد . احوالات ايشان معروف بوده و كتاب و مقاله و مستند فيلم هاى متعددى درباره ايشان نشر شده است، آن مرحوم در روز جمعه 20آذر ماه 1360 هنگام عزیمت برای اقامه نماز جمعه به همراه نوه خود شهید محمد تقی دستغیب و هشت نفر از یاران با وفايشان توسط دختري منافق انتحارى بشهادت رسیدند.

مرحوم آیت الله حاج شيخ حسنعلى نجابت شيرازى
تولد این بزرگوار در سال 1296 هجری شمسی در شهر شیراز بود، مرحوم حاج شیخ حسنعلی نجابت فرزند چهارم خانواده بودند. پدرشان مرحوم حاج غلامحسین نجابت، از شیفتگان و ارادتمندان اهل‌بیت و به معنای واقعی غلامِ حسین علیه‌السلام بود. شغل ایشان آشپزی بود. در مراسم مختلف و به خصوص در ایام محرّم برای اهل‌بیت آشپزی می‌کرد. حضرت استاد علاوه بر هنر عشق ورزیدن به اهل‌بیت، هنر آشپزی را نیز به خوبی در محضر پدر فرا گرفته بودند. عشق مرحوم حاج غلامحسین به اهل‌بیت چندین بار او را همراه با خانواده به عتبات کشاند. هم‌اکنون آن بزرگوار و همسر گرامیش (مادر حضرت استاد) هر دو در قبرستان وادی‌السّلام مقبره بيامبران الهى حضرتين هود و صالح عليهماالسالام دفن شده اند.
مشاهدات نورانيه شان ازهمان كودكى و نوجوانى شروع شده است، خودشان نقل كرده بودند: «روزی در سنین کودکی (شاید در یازده سالگی) در شیراز در حرم مطهر حضرت سید میرمحمد بن موسی الکاظم علیه‌السلام بودم، نور سبزی را دیدم که از مرقد حضرت سید میرمحمدعلیه‌السلام برخاست و به قلبم خورد و قلبم را نواخت».
ايشان از شاكردان مرحوم آیت الله حاج سيدعلى قاضی و آیت الله حاج شیخ جواد انصاری بودند، مرحوم آیت الله قاضی درباره مرحوم نجابت فرموده بودند : شیح حسنعلی اهل حرم است (يعنى محرم اهل معرفت است)، از مرحوم آیت الله انصاری؛ درباره مرحوم نجابت پرسیده بودند: فرموده بودند حساب شیح حسنعلی از حساب همه جداست،
مرحوم نجابت پس از بازگشت از نجف به شیراز، در مسجد گَنج شیراز اقامه نماز و تدريس و تربیت افراد مى کردند، اين اواخر هم حوزه علميه اى در ناحيه قصرالدشت تاسيس كرده بودند، طلاب حوزه علميه ایشان نوعاً در ایام جنگ در جبهه بودند و بسيارى هم به شهادت نائل شدند و من جمله فرزند ارشد ایشان شيخ محمد حسين بود ، احوالات ايشان معروف بوده و كتاب و مقاله و مستند فيلم هاى متعددى درباره ايشان نشر شده است، نكات بسيارى از احوالات و كفتارهاى آن مرحوم در خلال جلسات درسى حضورى و اونلاين نقل وبيان شده است
مرحوم نجابت در روز نهم بهمن 1368 شمسی مصادف با شب سوم رجب، شب شهادت امام علی النقی علیه‌السلام رحلت كردند و مرقد ایشان در کنار مرقد آیت الله شهید دستغیب در مقبره دستغيبي ها متصل به رواق جنوب شرقى حرم سید میرمحمد بن موسی بن الکاظم می باشد .
.
خلاصه:
در زيارتكاه شاهجراغ مجموعا 12 مزار وجود دارد:
امامزاده شاهجراغ + 7 عنوان مرقد + 2 امامزاده + 2 مرقد
والحمدلله رب العالمين





این بزرگوار که فرزند بزرگ حضرت موسی بن جعفر علیهما السلام هستند. صاحب مقامات بلند و از عالم و فاضل هستند. به حدی مقامات این بزرگوار بلند بوده است که در زمان ایشان مردم فکر کردند بعد از حضرت امام کاظم علیه السلام مقام امامت به ایشان برسد.لکن ایشان با بیعت با حضرت رضا علیه السلام و اعلام امامت ایشان بعد از پدر بزرگوارشان؛ حجت را بر همه تمام کردند.‎
مختصات :29.609757,52.543229‏

مشاهد آثار حجج الهى عليهم السلام در ايران
دو مشهد اثر مهدوى در حرم احمد بن موسی الکاظم(شاهچراغ) علیهم السلام در شیراز

۱ - دو مشهد اثر مهدوى در حرم احمد بن موسی الکاظم(شاهچراغ) علیهم السلام در شیراز

۲-راوی واقعه:
سردار م.م از فرماندهان جنگ تحمیلی8 ساله
3-صاحب واقعه:
مرحوم حاج عبدالرسول مرادی



پیرترین خادم حرم مطهر احمد ابن موسی الکاظم شاهچراغ(علیهماالسلام) بودند که به مدت ۶۵ سال توفیق خدمت داشت
او از داشتن دو باب مغازه کفاشی که خود آن را مادیات می دانست دست بر می دارد و به سمت معنویات روی می آورد.
مرحوم مرادی از چگونگی حضور خود در این حرم مطهر می گوید: روزی در حالی که در بالای سر ضریح مطهر امام رضا(علیه السلام) قرار داشتم، اشاره ای از آن حضرت به من گردید که به شیراز حرم مطهر احمد ابن موسی(علیهماالسلام) رهسپار شو، لذا با این اشاره به سوی شیراز حرکت کردم و با مشورت از آیت الله شهید دستغیب (رحمة الله عليه) و آیت الله آیت الهی(رحمة الله عليه) در سال 1340 شمسي به افتخار خدمت گزاری حرم شاهچراغ نائل گردیدم.

4- خدمات مرحوم مرادی در آستان شاهچراغ:
۱- اولین کاری که با حضور خود در حرم انجام دادم شناسایی نقصان ها و بر طرف کردن آن ها از جمله سیستم صوتی برج حرم بود که با همکاری دیگر اعضاء این نقصان و کمبود ها بر طرف گردید.
۲- تشکیل محافل انس با قران در روز های دو شنبه و پنج شنبه در کنار ضریح مطهر، ۳-جمع آوری نذورات و اموال حرم و ساخت ضریح مطهر و تعویض درب حرم از نقره به طلا،
۴ـ تعویض گنبد به پیش ساخته کلافه های فلزی و کاشی کاری آن،
۵ـ ساختن رواق ها و گچکاری و گچبری سردرب های حرم و غیره از جمله کارهایی می باشد که بنده افتخار خدمت گزاری در آنها را داشتم.
۶-در ابتدای سال 1389 به واسطه حضور مسئولان زیربط به تدریج این مسئولیت ها از عهده اینجانب خارج گردید و به آنان سپرده شد و در ادامه سمت مسئول دریافت نذورات دفتر حرم را عهده دار شدم.


5-دائم الحضور بودن در حرم حضرت شاهچراغ:
روزانه ۲ بار به صورت هنگام ورود و هنگام خروج  به حرم مطهر تشرف پیدا می کنم اما در تمام روز توجهم به حضرت احمد ابن موسی (علیهماالسلام) است  و هیچ وقت از خادم بودن حضرت احمد ابن موسی(علیهماالسلام) خسته نشده ام زیرا هر وقت به این مکان می آمدم شاد تر و خوشحال تر می بودم و بدانیم که هر انسانی به سمت ایمان برود و علاقه به خدا داشته باشد هیچ وقت خسته نمی شود و کار خطا انجام نمی دهد.
طی سالهای خدمت در حرم مطهر احمد ابن موسی شاهچراغ(علیهماالسلام)  از مرخصی استفاده نکردم مگربرای رفتن به سفرهایی همچون مکه، کربلا و مشهدمقدس و در این چند سال از ۸ ساعت تا ۲۲ ساعت به صورت روزانه به دلیل علاقه در خدمت حرم بوده ام.

کتاب خاطره بارگاه عشق(شاهچراغ) حاوی مجموعه خاطرات حاج عبدالرسول مرادی، که شامل سی حکایت از ایشان است به چاپ رسیده است.

وفات:
  در تاریخ 13 آذرماه 1403 در سن 86 سالگی دعوت حق را لبیک گفت.

محل دفن:








شیراز حرم احمدبن موسی الکاظم علیهماالسلام زیر مناره جنوبی
اَلّلهُمَّ صَلِّ عَلی سَیِّدنا مُحَمَّدٌ وآله مَا اخْتَلَفَ الْمَلَوان وَ تَعاقَبَ الْعَصْرانِ وَ کَرَّ الْجَدیدانِ وَ اسْتَقْبَلَ الْفَرْقدانِ وَ بَلَّغْ رُوحَهُ وَ اَرْواحَ اَهْلِ بَیْتِهِ مِنّا التَّحِیَّهَ وَ السَّلامُ

6-مشاهد آثار مهدوی (منه السلام) در ۲ مکان از حرم شاهچراغ:

تشرف اول:

سردار حاج م. م می گوید
مرحوم حاج عبدالرسول مرادی برایم نقل نمود:
در محاذی بالاسر مبارک شاهچراغ که یک محراب کوچکی بود (در حدود چهل سال قبل برای توسیع محدوده بالاسر؛ تخریب گردید)



دیدم حضرت صاحب الامر منه السلام در این محراب رو به ضریح شاهچراغ ایستاده و مشغول ترویح و قرائت ادعیه هستند.
سلام الله على مولانا صاحب الامروالعصر و الزمان محمد بن الحسن المهدي القائم بأمر الله
وأنهَى الله غَيبته وسَتره بظُهوره الفَورى على طواغيت العالَم وجعلنا الله من الموفقين بِخِدمته ونُصرته والاتصال بحضرته


تشرف دوم:

دومین مشهد اثر مهدوی منه السلام را که مرحوم مرادی برای سردار م معرفی و مکانش را نشان داده بود
در میان قوس سمت چپ بعد از ضریح مقدس حضرت شاهچراغ
(به محاذات سمت پایین پا و روبروی مبارک).


حضرت صاحب الامر منه السلام را رویت نموده در حالیکه حضرتش مشغول به نماز در آن مکان بوده اند.
(در گذشته این قوس با دیواری محصور بوده و بعدا در توسیع حرم با بازگشایی درب رواق پایین پا؛ این دیوار هم برای سهولت رفت و امد زائران برداشته شده است.)
روی تصاویر این دو مکان مقدس مشخص گردیده است.



سلام مختصر و مفصل بر حضرت مولا منه السلام
سلام الله على مولانا صاحب الأمر والعصر و الزمان محمد بن الحسن المهدي القائم بأمر الله و قطع الله غَيبته وسَتره بظُهوره الفَورى على طواغيت العالَم و وفقنا الله للإتصال بحضرته و صُحبته مع رضايته، ونُصرته وخدمته


سپس افضل زيارات امام زمان عليه السلام
كه در سرداب مقدس خوانده مى شود
ان همه زيارت براى حضرت است
چرا اين زيارت معرفي و به آن حضرت زيارت شد؟
چون:
علاوه بر اينكه ماثور از حضرات است
حاوي بهترين مضامين در سلام و دعا براى حضرت
و توضيح وضعيت موالين در دوران غيبت
و دعاهايي كه براى حضرت و خودش مي كند
اين زيارت از نظر مضامين
ممتازترين زيارات حضرت است
چون که:
از حضرات ماثور بوده
و مي شود گفت حاوى بهترين مضامين سلامها و دعاها براى حضرت و خود متوسلين (در موضوع ارتباط با حضرت) است
بيان حال مواليان از خواص در فراق حضرت و براى ظهور است

اين زيارت در سرداب مقدس سامراء جزو آداب آن مي باشد:

اللّٰهُ أَكْبَرُ اللّٰهُ أَكْبَرُ اللّٰهُ أَكْبَرُ، لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ وَاللّٰهُ أَكْبَرُ وَ لِلّٰهِ الْحَمْدُ، الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي هَدانا لِهَذا وَعَرَّفَنا أَوْلِياءَهُ وَأَعْداءَهُ، وَوَفَّقَنا
لِزِيارَةِ أَئِمَّتِنا، وَلَمْ يَجْعَلْنا مِنَ الْمُعانِدِينَ النَّاصِبِينَ، وَلَا مِنَ الْغُلاةِ الْمُفَوِّضِينَ، وَلَا مِنَ الْمُرْتابِينَ الْمُقَصِّرِينَ . السَّلامُ عَلَىٰ وَلِيِّ اللّٰهِ وَابْنِ أَوْلِيائِهِ، السَّلامُ عَلَى الْمُدَّخَرِلِكَرامَةِ أَوْلِياءِ اللّٰهِ وَبَوارِ أَعْدائِهِ، السَّلامُ
عَلَى النُّورِ الَّذِي أَرادَ أَهْلُ الْكُفْرِ إِطْفاءَهُ فَأَبَى اللّٰهُ إِلّا أَنْ يُتِمَّ نُورَهُ بِكُرْهِهِمْ، وَأَيَّدَهُ بِالْحَيَاةِ حَتَّىٰ يُظْهِرَ عَلَىٰ يَدِهِ الْحَقَّ بِرَغْمِهِمْ، أَشْهَدُ أَنَّ اللّٰهَ اصْطَفَاكَ صَغِيراً، وَأَكْمَلَ لَكَ عُلُومَهُ كَبِيراً، وَأَنَّكَ حَيٌّ لَا تَمُوتُ
حَتّىٰ تُبْطِلَ الْجِبْتَ وَالطَّاغُوتَ؛ اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَيْهِ وَعَلَىٰ خُدَّامِهِ وَأَعْوانِهِ عَلَىٰ غَيْبَتِهِ وَنَأْيِهِ، و َاسْتُرْهُ سَتْراً عَزِيزاً، وَاجْعَلْ لَهُ مَعْقِلاً حَرِيزاً، وَاشْدُدِ اللّٰهُمَّ وَطْأَتَكَ عَلَىٰ مُعانِدِيهِ، وَاحْرُسْ مَوالِيَهُ وَزائِرِيهِ . اللّٰهُمَّ كَما
جَعَلْتَ قَلْبِي بِذِكْرِهِ مَعْمُوراً، فَاجْعَلْ سِلاحِي بِنُصْرَتِهِ مَشْهُوراً، وَ إِنْ حالَ بَيْنِي وَبَيْنَ لِقائِهِ الْمَوْتُ الَّذِي جَعَلْتَهُ عَلَىٰ عِبادِكَ حَتْماً، وَأَقْدَرْتَ بِهِ عَلَىٰ خَلِيقَتِكَ رَغْماً، فَابْعَثْنِي عِنْدَ خُرُوجِهِ ظاهِراً مِنْ حُفْرَتِي
مُؤْتَزِراً كَفَنِي حَتَّىٰ أُجاهِدَ بَيْنَ يَدَيْهِ فِي الصَّفِّ الَّذِي أَثْنَيْتَ عَلَىٰ أَهْلِهِ فِي كِتابِكَ فَقُلْتَ: ﴿كَأَنَّهُمْ بُنْيٰانٌ مَرْصُوصٌ﴾. اللّٰهُمَّ طالَ الانْتِظارُ، وَشَمِتَ مِنَّا الْفُجَّارُ، وَصَعُبَ عَلَيْنَا الانْتِصارُ، اللّٰهُمَّ أَرِنا وَجْهَ وَلِيِّكَ
لْمَيْمُون؛ فِي حَياتِنا وَبَعْدَ الْمَنُونِ؛ اللّٰهُمَّ إِنِّي أَدِينُ لَكَ بِالرَّجْعَةِ بَيْنَ يَدَيْ صاحِبِ هٰذِهِ الْبُقْعَةِ (المشهد االمهدوي في سامراء)، الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ يَا صاحِبَ الزَّمانِ، قَطَعْتُ فِي وُصْلَتِكَ الْخُلَّانَ، وَهَجَرْتُ
لِزِيارَتِكَ الْأَوْطانَ، وَأَخْفَيْتُ أَمْرِي عَنْ أَهْلِ الْبُلْدانِ، لِتَكُونَ شَفِيعاً عِنْدَ رَبِّكَ وَرَبِّي وَ إِلَىٰ آبائِكَ وَمَوالِيَّ فِي حُسْنِ التَّوْفِيقِ لِي، وَإِسْباغِ النِّعْمَةِ عَلَيَّ، وَسَوْقِ الْإِحْسانِ إِلَيَّ .اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ
أَصْحابِ الْحَقِّ، وَقادَةِ الْخَلْقِ، وَاسْتَجِبْ مِنِّي مَا دَعَوْتُكَ، وَأَعْطِنِي مَا لَمْ أَنْطِقْ بِهِ فِي دُعائِي مِنْ صَلاحِ دِينِي وَدُنْيايَ، إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ، وَصَلَّى اللّٰهُ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطَّاهِرِينَ.

ترویح مومنی که از آنها یاد شد
سر قبر ایشان سوره ملك +صلوات ده هزار +فاتحه + هفت سوره قدر تلاوت شد
اَلّلهُمَّ صَلِّ عَلی سَیِّدنا مُحَمَّدٌ وآله مَا اخْتَلَفَ الْمَلَوان وَ تَعاقَبَ الْعَصْرانِ وَ کَرَّ الْجَدیدانِ وَ اسْتَقْبَلَ الْفَرْقدانِ وَ بَلَّغْ رُوحَهُ وَ اَرْواحَ اَهْلِ بَیْتِهِ مِنّا التَّحِیَّهَ وَ السَّلامُ