آشنايى با مصائب ومقتل حضرت اباعبدالله الحسين وخاندان وياران

توسط **aelaa.net** » يکشنبه نوامبر 10, 2013 12:34 pm

بسم الله الرحمن الرحيم
ذكر مصائب و مقتل حضرت ابا عبد الله الحسين و خاندان و ياران عليهم السلام

توسط **aelaa.net** » يکشنبه نوامبر 10, 2013 12:35 pm

.
سؤال:
لطفاً بفرماييد: در مجالس سوگواري اهلبيت (عليهم السلام) بخصوص در ماههاي محرم و صفر براي سيد الشهداء (عليه السلام) بهترين برنامه اي كه مي تواند بدون كم يا زياد شدن؛ مطالب سوگواري را مطرح كند، تا سوگواران بهره كافي را ببرند جيست؟

جواب:
1- از كتابهاى تدوين شده علما و اشعار ايشان و ساير ادباى ارادتمند آستان مقدس حسيني (عليه السلام) استفاده شود.

2- در بيان وقايع عاشورا؛ (براى تجسيم بيشتر واقعه و توصيف بهتر آن) بكاربردن فنون ادبي (از استعارات و كنايات و تشبيهات) و پرورش ذهني و تصويري در محدوده اصل وقايع اشكالى نداشته؛ و عنوان تحريف و جعل مطلب پيدا نمي كند.

3- آنچه در كتب معروفه مقتل آمده بيشترش نقل از راويان و مورخان زمان يزيد بوده كه طبيعي است همه چيز را نقل نكنند، بلكه بخاطر جو خفقان و اختناق همه چيز را نيز نمي دانسته اند تا نقل بكنند؛ افزون بر اينها؛ يك نفر در آن صحنه پرآشوب چقدر توانايي ثبت و درج حوادث را دارد؟ و اگر كسي به ثبت وقايعي در گوشه اى و صحنه اى از آن بيابان بلا موفق شده باشد؛ قطعا مشاهده و ثبت بقيه وقايع و حوادث صحنه هاى ديگر از دايره آگاهي و توان ثبت او بيرون بوده است.

4- روايات اهل حق نيز بر بيان ناچيزي از آن همه مصايب و فجايع صراحت و تأكيد دارد؛ و گواه گويا بر وسعت و عظمت اين فاجعه؛ كلام حضرت مولا صاحب الأمر (عليه السلام) مي باشد كه فرموده اند: لأبكينك صباحا و مساء؛ يعني كه حضرتش دوازده قرن است كه هر صبح و شام بر مصايب جدشّ حضرت ابا عبد الله الحسين (عليه السلام) مي گريد.

5- اگر كسى در ذكر مصايب كربلا؛ تنها به آنچه مشترك و معروف ميان همه كتب مقتل است اكتفا نمايد؛ خود را از فضيلت ذكر بيشتر مصايب كربلا محروم نموده؛ و اين شيوه موجب از دست دادن بخش بيشتري از آن همه وقايع و فجايع آنروز مي گردد، چه اينكه هر راوي صحنه اى را بيان كرده؛ و براى نزديك شدن به گزارش جامع؛ نياز به گردآوري همه اين روايات است؛ نه قدر مشترك آنها، بويژه آنكه به دليل عظمت و وسعت فاجعه كربلا حتى پس از ملاحظه همه اين روايات؛ گزارش اين فاجعه باز هم ناقص مانده و كامل نخواهد شد. [شمارة ثبت: (1260) منبع: المسائل الهمدانية]

-----------------
سؤال: از قديم الأيام در بين شيعه مصائب حضرت امام حسين (عليه السلام) خواندن، جزء مذهب شمرده مى شود و كتابهاي زياد نوشته شده مثل رياض الشهادة و روضة الذاكرين و مخزن البكاء رياض القدس و اسرار الشهادة دربندي و حزن المؤمنين و بيدل قزوينى جوهري، ما از اين كتابها ذكر مصائب مى كنيم مثل قصه عروسي حضرت قاسم و وداع ام ليلا با عليّ اكبر و رفتن جناب بي بي شهربانو به طهران و قصه گذاشتن يك دختر بيمار به اسم فاطمه در مدينه و نيز مراثي زبان حال براي بكاء مؤمنين آيا جواز دارد يا نه بيان فرمائيد.

جواب: اگر مطلب موهن به مقام اهل بيت (عليهم السلام) و مذهب حقه در آن نباشد، نقل آن از گذشتگان يا مؤلفين آن مانعي ندارد، چه اينكه اين تأليفات و نقلها از طريق مؤمنين بدست امروزيان رسيده، و تمام حقايق با جزئيات آن در كتب مشهوره ذكر نشده، لذا تا دليل قاطعي بر بطلان آن نيست جاي حمل به صحت وجود دارد. [شمارة ثبت: (160) منبع: المسائل الخراسانية]

توسط **aelaa.net** » يکشنبه نوامبر 10, 2013 12:37 pm

لزوم ذكر مصائب و مقتل حضرت ابا عبد الله الحسين و خاندان و ياران و همراهان

توسط **aelaa.net** » يکشنبه نوامبر 10, 2013 12:39 pm

خداوند ذاكر مصائب حضرت اباعبد الله الحسين و خاندان و ياران

علامه شوشتري در الخصائص الحسينية آورده است:

مقصد سوم
اين مقصد درباره آياتى از قرآن است كه در رثاى آن حضرت مى باشد.

آيه اول ؛ در بيان حامله شدن به ايشان و ولادت آن حضرت است
كه خداوند فرمود: و وصينا الانسان بوالديه احسانا حملته امه كرها و وضعته و حمله و فصله ثلاثون شهرا حتى اذا بلغ اءشده و بلغ اربعين سنة قال رب اوزغنى ان اشكر نعمتك التى انعمت على و على والدى و ان اعمل صالحا ترضاه و اصلح لى فى ذريتى الى تبت اليك و انى من المسلمين (49) و ما انسان را به احسان در حق پدر و مادر سفارش كرديم كه مادر با رنج بار حمل كشيد و باز با مشقت وضع حمل نمود و سى ماه تمام مدت حمل و شيرخوارى بود تا وقتى كه طفل به حد رشد رسيد و چهل ساله گشت ، گفت : پروردگار من ! به من توفيق بده شكر نعمتى را كه به من و پدر و مادرم داده اى به جا بياورم و عمل شايسته اى را كه تو از آن راضى مى شوى انجام دهم و فرزندان مرا صالح گردان . من به درگاه تو باز آمده ام و از تسليمان فرمان تو شده ام .
در كتاب الكامل و بحارالانوار به اسناد معتبر وارد شده است كه وقتى حضرت فاطمه سلام الله عليها به امام حسين عليه السلام باردار شدند، جبرئيل عليه السلام نازل شد و گفت : يا محمد! خداوند به تو سلام مى فرستد و تو را به مولودى بشارت مى دهد كه از فاطمه متولد مى شود و امت تو او را بعد از تو به شهادت مى رسانند. حضرت رسول فرمود: سلام من بر پروردگارم باد. من به فرزندى كه از فاطمه به دنيا آيد و امتم او را به شهادت برسانند، احتياجى ندارم . جبرئيل عروج كرد و دوباره نازل شد و همان عبارت هاى قبل را تكرار كرد. پيامبر نيز همان جواب را داد. جبرئيل مجددا عروج كرد و سپس براى بار سوم نازل شد و عرض كرد: خداوند به تو بشارت مى دهد كه امامت ، ولايت و وصايت را در فرزندان او قرار دادم . پيامبر گفت : راضى شدم . سپس حضرت رسول ، حضرت فاطمه را از آنچه جبرئيل عليه السلام در مرتبه اول آورده بود، باخبر كرد. حضرت فاطمه سلام الله عليها گفت : من به فرزندى كه امت تو او را بعد از تو به شهادت برسانند، احتياج ندارم . سپس پيامبر به فاطمه مژده اى را داد كه جبرئيل به او داده بود. آنگاه حضرت زهراء گفت : راضى شدم . سپس حضرت زهراء با رنج و غم بار حمل او را كشيد، چون مى دانست حسين عليه السلام شهيد مى شود و همچنين به همان حالت ، وضع آن حضرت نيز با رنج و مشقت بود. دوران حمل و شيرخوارى آن حضرت 30 ماه بود تا اينكه به حد رشد رسيد و چهل ساله شد و به درگاه خدا عرض كرد: خداى من ! به من توفيق بده كه شكر نعمتى را كه بر من و پدر و مادرم داده اى به جا آورم و عمل شايسته اى انجام دهم كه تو را خشنود كند و فرزندانم را صالح بگردان . امامان عليه السلام همه از فرزندان امام حسين عليه السلام مى باشند. حسين عليه السلام نه از مادرش فاطمه و نه از زن ديگرى شير خورد، بلكه او را نزد پيامبر صلى الله عليه وآله مى بردند و آن حضرت انگشت ابهامش را در دهان حسين مى گذاشت ، و طفل آن را مى مكيد به طورى كه تا دو يا سه روز او را كفايت مى كرد. بنابراين گوشت حسين عليه السلام از گوشت پيامبر خدا صلى الله عليه وآله روئيد و خون او از خون پيامبر است و هيچ كودكى جز حسين عليه السلام و يحيى فرزند زكريا عليهماالسلام ، شش ماهه به دنيا نيامد.
بدان كه معناى كره همراه با حزن و تاءسف بر آن حضرت اين است كه دوران بادارى بر او، به دنيا آمدن او، شيرخوارگى اش ، تربيتش ، بازى با او در دوران كودكى اش ، شاد كردن او از طرف جد، پدر و مادرش ، همه و همه با حزن و غم و اندوه بود. حتى روزى كه جد بزرگوارش مى خواست از دنيا برود و همچنين روز وفات مادر و پدرش ، آنها بر حسين عليه السلام تاءسف مى خوردند و اندوهگين بودند، كما اينكه هنگام رحلت ، اين مساءله را بر زبان مى آوردند. خواهرش نيز در مقتل از او با سختى و غم و اندوه فراوان جدا شد و او را رها كرد. چه غم و اندوه و تاءسف جانكاهى و چه فرياد و شيونى !!

آيه دوم ؛ در بيان خروج آن حضرت از مدينه است
و آن اين است كه خداوند فرمود: اذن للذين يقاتلون بانهم ظلموا و ان الله على نصرهم لقدير الذين اخرجوا من ديارهم حق الا ان يقولوا ربنا الله (50)
رخصت (جنگ ) به (مؤ منان ) كه (ديگران ) با آنها مى جنگند، داده شد، زيرا آنها از دشمن ستم كشيدند و خدا بر يارى آنها قادر است . آن مؤ منانى كه بناحق از خانه هايشان آواره شدند (و) جز آن كه مى گفتند پروردگار ما خداى يكتا است (جرمى نداشتند).
از امام صادق عليه السلام نقل شده است كه اين آيه درباره حضرت على ، جعفر و حمزه عليهم السلام نازل گرديده است . آنها از خانه هايشان آواره شدند و به شهادت رسيدند، در حالى كه گناهى نداشتند و هيچ كس حقى بر آنها نداشت و جرم آنها فقط اين بود كه مى گفتند: پروردگار ما خداى يكتا است و بر اين گفته خود ثابت قدم ايستادند. اما درباره امام حسين عليه السلام جريان خاصى پيش آمد، زيرا آن حضرت از خانه اش و همچنين از هر مقر ديگرى نيز آواره شد و هيچ جاى امن و مفرى براى آن حضرت باقى نگذاشتند تا جايى كه فرمود: اگر در لانه حشره اى از حشرات زمين هم بروم ، مرا بيرون مى آورند و به شهادت مى رسانند. سپس آن حضرت را به نحوى خاصى به شهادت رساندند و به او و فرزندان و كودكانش ظلم خاصى روا داشتند. و امام حسين همان كسى است كه قدرت خدا براى نصرتش ظهور كرد.

آيه سوم ؛ درباره اندك بودن ياران آن حضرت است
كه خداوند فرموده است : الم تر الى الذين قيل لهم كفوا ايديكم و اقيموا الصلوة و اتوا الزكاة فلما كتب عليهم القتال اذا فريق منهم يخشون الناس كخشية الله او اشد خشية و قالوا ربنا لم كتبت علينا القتال لولا اخرتنا الى اجل قريب (51) آيا نمى نگرى و عجب ندارى از حال آن مردمى كه مى گفتند به ما اجازه جنگ بده و به آنها گفته شد اكنون از جنگ خوددارى كرده و به وظيفه نماز و زكات قيام كنيد، ديدى آنگاه كه بر آنها حكم جهاد آمد، در آن هنگام بيش از آن اندازه كه بايد از خدا بترسند از مردم ترسيدند و گفتند: اى خدا! چرا بر ما حكم جنگ را فرض كردى كه عمر ما را تا به هنگام اجل مهلت ندهى .
از حسن بن زياد عطار نقل شده كه گفت : در مورد اين آيه از امام صادق عليه السلام سؤ ال كردم . ايشان فرمود: اين آيه درباره حسن بن على عليهماالسلام نازل شده است . خداوند دستور داد كه از جنگ خوددارى كند. پرسيدم : پس چرا جنگ بر آنها واجب شد: امام فرمود: اين امر درباره حسين بن على عليهماالسلام نازل شد. خداوند بر او و اهل زمين واجب كرد كه در ركاب او بجنگند.
على بن اسباط گفته است ، يكى از اصحاب ما از امام باقر عليه السلام نقل كرده كه آن حضرت فرمود: اگر تمام اهل زمين در ركاب او مى جنگيدند كشته مى شدند.
در تفسير عياشى از ادريس ، غلام عبدالله بن جعفر از امام صادق عليه السلام در تفسير آيه (فوق ) آمده است : آيا نديدى كسانى را كه به آنها گفته شد كه با حسن عليه السلام از جنگ خوددارى كنيد و نماز به پا داريد و آنگاه كه جنگ به همراه حسين بر آنها واجب شد گفتند خدايا! چرا جنگ را بر ما واجب نمودى و عمر ما را تا به هنگام ظهور حضرت قائم (عجل الله فرجه ) به تاءخير نيندازى ؟ چرا كه پيروزى و نصرت با اوست . خداوند تعالى فرمود: به آنها بگو كه متاع اين دنيا اندك است و آخرت براى تقواپيشگان بهتر مى باشد.

آيه چهارم ؛ آيه چهارم درباره شهادت ، مكان شهادت و حالات امام حسين عليه السلام است ؛
كه خداوند تعالى فرمود: كهيعص (52) كما اينكه اين مساءله در حكايت زكريا - آنگاه كه قضيه كربلا و كشته شدن عترت پاك حسين توسط يزيد، عطش و صبر آنها به حضرت زكريا وحى شد - آمده است ، و ما آن را در عنوان مربوط به مجالس رثاى حسين عليه السلام آورده ايم .

آيه پنجم ؛ درباره ندايى است كه از جانب پروردگار به هنگام شهادت حسين عليه السلام ، خطاب به آن حضرت آمد
و آن اين آيات شريفه است يا ايتها النفس المطمئنة ارجعى الى ربك راضية مرضية فادخلى فى عبادى و ادخلى جنتى (53) اى نفس مطمئن (به ياد خدا) باز آى به سوى خدايت كه خشنود و خشنود شده اى ، در صف بندگان من در آى و در بهشت من داخل شو.
از امام صادق عليه السلام روايت شده كه فرمود: منظور حسين عليه السلام است ، زيرا آن حضرت صاحب نفس مطمئنه و راضية و مرضية است .
در اينجا بايد بگويم كه هر كس خدا را بشناسد و او را بزرگ بدارد، عاشق خدا مى شود و هر كس به او عشق بورزد، به هر آنچه از جانب خدا باشد، راضى و خشنود است و هر چه از جانب پروردگارش بر او وارد شود، دچار تزلزل و غم و اندوه نمى شود، بلكه به هنگام سخت ترين مصيبت ها و گرفتارى ها آرامش و اطمينان خاطر و رضايتمندى اش بيشتر مى شود و مصداق اين قضيه عملا در حسين عليه السلام ظهور پيدا كرد.

آيه ششم ؛ در بيان خونخواهى آن حضرت است
و آن اين فرمايش خداوند تعالى در قرآن است كه فرمود: و من قتل مظلوما فقد جعلنا لوليه سلطانا فلا يسرف فى القتل انه كان منصورا (54) كسى كه خون مظلومى را به ناحق بريزد، ما به ولى او حكومت و تسلط بر قاتل داديم ، پس ‍ در مقام قتل و خونريزى اسراف نكند كه او از جانب ما مؤ يد و منصور خواهد بود. از امام باقر عليه السلام روايت شده كه منظور از قتل مظلوما حسين عليه السلام است كه مظلومانه به شهادت رسيد و فقد جعلنا لوليه سلطانا ما به ولى او حكومت و تسلط داديم ؛ ولى حسين عليه السلام ، حضرت قائم (عجل الله تعالى فرجه الشريف ) است . فلا يسرف فى القتل ، يعنى درباره قاتلش اسراف نمى كند. و انه كان منصورا يعنى حسين عليه السلام مؤ يد و منصور مى باشد. همچنين در بعضى از روايت ها آمده است كه فاعل فعل يسرف همان ولى است و مرجع ضمير ه در انه نيز همان كلمه ولى مى باشد و منظور اين است كه در قتل به غير از قاتل آن حضرت اسراف نمى كند، نه اينكه از جهت كثرت باشد. اما من معتقدم كه معناى ظاهرى آيه ، حكمى عام است كه بر همه مردم صدق مى كند و آن اين است كه هر كس مظلومانه به قتل برسد، ولى او حق قصاص قاتل را دارد و در كشتن غير از قاتل نبايد اسراف كند. بنابراين معنا، ولى حسين عليه السلام بايد قاتل آن حضرت را قصاص كند و اگر بخواهيم قاتل او را معين كنيم و بگوييم چه كسى قاتل او است : آيا قاتل امام ، يزيد يا ابن زياد، يا ابن سعد، يا شمر، يا سنان يا ديگران ، از جمله ، صالح بن وهب است كه آن حضرت را با تير زد و ايشان از روى اسب به زمين افتاد يا صاحب آن تير سه شعبه اى است است كه بر قلب امام زد و يا ديگران هستند؟! واقعيت اين است كه اين شهيد صد هزار قاتل دارد؛ البته نه به معناى مشتركا بلكه هر يك در اين امر مستقل هستند و اگر قاتلان آن حضرت به طور منفرد در نظر گرفته شوند، واقعا آن حضرت صدهزار قاتل مستقل دارد كه عبارت هستند از: يزيد، (ولذا در اخبار پيامبران آمده كه قاتل حسين عليه السلام يزيد است .) ابن زياد (از اين رو يزيد گفت او را پسر مرجانه كشت .) ابن سعد (به همين خاطر اصحاب پيامبر صلى الله عليه وآله وقتى پسر سعد را كه كودكى بيش نبود، مى ديدند، مى گفتند او قاتل حسين است )، شمر، سنان ، خولى و پرتاب كننده تير سه شعبه ، و آخر كلام اينكه ، قاتل آن حضرت ، تشنگى ، غيرت و اشك چشم است . اما حقيقت امر همان است كه خود آن حضرت فرمود: من با غم و اندوه كشته شدم ، يعنى غم و اندوه مرا كشت ، يعنى غم و اندوه قلب مرا كشت . از اين رو صاحب كربلا ناميده شد و لفظ كربلا اشاره به سبب قتل آن حضرت دارد. همچنان بايد گفت : عبارت قتل مظلوما معانى ديگرى دارد كه همه آنها منطبق با حال حسين عليه السلام است و آن حضرت حقيقت اين معنا است كه در اينجا برخى از آن معانى را يادآور مى شويم :
الف : قتل مظلوما، يعنى در حالت مظلوميت به شهادت رسيد. امام حسين در حالتى به شهادت رسيد و بر او تعدى كردند كه همه چيز او را، - ملك ، مال ، اصحاب ، برادران ، فرزندان ، اعضا و جوارح ظاهرى و باطنى اش را - گرفتند و زخم شمشيرها و نيزه ها همه اعضاى او، حتى گلوى شريفشان را تغيير داد، دشمن بر مال ، عيال و فرزندان آن حضرت مسلط شد، در حالى كه غريب و تنها و آواره بود.
حضرت با چنين شرايط و حالتى به شهادت رسيد. پس تنها كسى كه به نسب همه چيز مظلومانه به شهادت رسيد، حسين عليه السلام است و چون اين كليت فقط درباره آن حضرت صدق مى كند، از اين رو كلمه مظلوم با الف و لام به صورت المظلوم به عنوان اسم معرفه و صفت براى آن حضرت آورده شده است و آن حضرت را المظلوم مى نامند. لذا در دعا وارد شده است كه تو را به خون مظلوم سوگند مى دهم و در حديث هم آمده كه زيارت مظلوم را ترك نكن . راوى نيز پرسيده است مظلوم كيست ؟ در جواب به او گفته شده است : آيا نمى دانى كه او، همان حسين عليه السلام ، صاحب كربلا، است ؟!
ب : من قتل مظلوما در اصل اشاره به شهادت آن حضرت است ، يعنى بى آنكه مستحق قصاص يا حدى باشد و يا فسادى را مرتكب شده باشد. به عبارت ديگر معنى عبارت اين است : كسى كه بدون هيچ جرمى كشته شود كه بارزترين آن معنى حسين عليه السلام است . كما اينكه خود آن حضرت فرمود: واى بر شما! آيا از من خون كسى را كه كشته ام يا مالى را كه صاحب شده ام مطالبه مى كنيد، يا مى خواهيد مرا به خاطر زخمى كه بر كسى وارد كرده ام يا تغييرى در دين ايجاد نموده ام ، قصاص كنيد؟!
ج : من قتل مظلوما درباره كيفيت قتل آن مظلوم است . خداوند در همه ابعاد به احسان و نيكى دستور داده است ، حتى درباره ذبح حيوانات ؛ مثلا در قربانى كردن حيوان ، سفارش شده است كه كارد، تيز و تند باشد و كشته حيوان ديگرى از نوع خودش به قربانى نشان داده نشود. كارد را به حيوان نشان ندهند، حيوان به شدت به بند كشيده نشود و به هنگام قربانى سيرابش كنند و...
در مورد انسان نيز چه بسا مظلوم كشته شود در حالى كه به او در نحوه كشته شدنش يا حالش احسان شود، اما ممكن است كسى كشته شود، ولى نسبت به اين امور هم مظلوم واقع شود؛ يعنى هيچ احسانى به او نشود. مانند حسين عليه السلام كه از روى ظلم و مظلومانه به شهادت رسيد، زيرا هيچ گونه احسانى به آن حضرت نشد.
د: و من قتل مظلوما منظور اين باشد كه وقتى آن حضرت را به شهادت رساندند، به وجوه مختلف ، بر ايشان تعدى نمودند. و اين امر منحصر در يك مقتول است كه همان شهيد مظلوم (حسين عليه السلام ) مى باشد.
هـ : و من قتل مظلوما منظور بعد از قتل آن حضرت است كه لباس از تن حضرت بيرون آوردند، اعضاى بدنش را بريدند، جسمش را پايمال سم اسبان نمودند و بدون كفن و دفن در بيابان رها كردند. چنين معنايى فقط در مورد حسين مظلوم صدق مى كند. حتى پيراهن كهنه ى پاره اى را كه ارزشى نداشت ، از تن او بيرون آوردند.

آيه هفتم ؛ اين آيه درباره انتقامى است كه روز قيامت به خاطر او گفته مى شود؛
كه اين فرمايش خداوند تعالى است : و اذا الموئودة سئلت باى ذنب قتلت ع .(55) آنگاه كه از دختران زنده به گور شده سؤ ال شود، به كدامين گناه كشته شدند. از حضرت صادق عليه السلام روايت شده كه اين آيه درباره حسين عليه السلام نازل شده است .
از آنجا كه اين آيه شريفه پس از ذكر وقايع بزرگى چون تاريك شدن خورشيد، تيره شدن ستارگان و به حركت درآمدن كوه ها آمده است ، مى بايست مساءله اى كه پس از اين وقايع عظيم يادآورى شود، از نظر عظمت و دگرگونى احوال اهل محشر در آن ، داراى ويژگى خاصى باشد، به نحوى كه تمام مردم را شامل شود و به واسطه آن دچار ترس و وحشت شوند.
هر چند سؤ ال درباره زنده به گورشدگان است و اينكه آنها بدون هيچ جرم و تقصيرى زنده به گور شدند، و هر چند اين كار امر عظيمى است ، اما سؤ ال از كسى كه گرفتار و مورد ظلم و ستم واقع شد و از هر طرف در تنگنا بود؛ يعنى حسين عليه السلام ، فرزندان و عيال او، و اينكه آنها به چه گناهى كشته شدند، سؤ ال مهم تر و بزرگترى است . و شايد به همين خاطر باشد كه امام فرمود اين آيه درباره حسين بن على عليهماالسلام نازل شده است . حقيقت مطلب آن است كه زنده به گورشدگان واقعى حسين عليه السلام ، فرزندان و عيال آن حضرت در روز عاشورا، قبل از اينكه به شهادت برسند، مى باشند. زيرا تعدادى از آنها از شدت تشنگى ، محاصره و گرفتارى ها و وارد شدن مصيبت ها دچار خفقان شده و جانشان به لب رسيده بود.

آيه هشتم ؛ و فديناه بذبح عظيم (56) و بر او ذبح بزرگى را فدا ساختيم .
در روايت آمده كه ذبح بزرگ ، همان حسين عليه السلام مى باشد. لازم نيست مرتبه كسى كه فداى او مى شوند، برتر باشد، بلكه معنا اين است كه آنچه را فداى او ساختيم به سبب ذبح عظيمى است كه از صلب او خارج مى شود، يا به اين معناست كه فدا شدن او (اسماعيل عليه السلام ) به خاطر پروردگارش ، تبديل به فدايى بزرگتر ديگرى شد و اين مرتبه عظمى از آنجا حاصل شد كه حسين عليه السلام جان خود را در راه خدا فدا نمود.

49-احقاف ، آيه 15
50-حج ، آيه 39
51-نساء، آيه 77
52-مريم ، آيه 1
53-الفجر، آيات 27 تا 30
54-اسراء، آيه 33
55-تكوير، آيات 8 و 9
56-صافات ، آيه 107

همجنين در مواقع متعددي خداوند سبحان خود براي انبياي عظامش روضه و مقتل خواني فرموده است
مثل روضه خواندن براي آدم و ابراهيم و موسى
كه شرح آنها را در بخش بعدي مي آوريم، و در اينجا تكرار نمي كنيم

توسط **aelaa.net** » يکشنبه نوامبر 10, 2013 12:50 pm

مقتل و روضه خواني براي امام حسين (عليه السلام) قبل از حضرت آدم ( عليه السلام)

ذكر مصيبت امام حسين (عليه السلام) حتى قبل از خلقت حضرت آدم (عليه السلام) شده است:

1- كه از آن جمله است آن هنگام كه:خداوند امر فرمود به قلم كه بر لوح امر شهادت و اكرام آن را ثبت كند كه هر دو محزون شدند و دردمند مصائب حضرت سيد الشهدا گشتند

2- و يا آن زمان كه خداوند به ملائك فرمود من خلق مي كنم در زمين خليفه خود را ، ملائك در پاسخ گفتند : آيا مي آفريني كسي را كه خون ريزي كند ؟ كه در بعضي از تفاسير بزرگان ما آمده است كه مقصود ملائك قضيه كربلا بوده است و از طرف خداوند ندا مي آيد : من چيزي ميدانم كه شما نمي دانيد ؟

مقتل و روضه خواني انبياء و اوصياء الهي (از حضرت آدم تا ولادت ايشان):

3- روضه و مقتل خواني جبرئيل و گريه حضرت آدم ( عليه السلام ) در عرفات
درتفسیرآیه «فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ کَلِماتٍ فَتابَ عَلَیْه» « روایت شده ، در عرفات وقتي كه حضرت آدم ( عليه السلام ) به سوي عرش نگاه كرد و برساق عرش ، اسماء خمسه و نام پیامبر(ص) وامامان و نورآنها را ديد از جبرئيل خواست تا اين اسماء را بدو ياد دهد و پس جبرئیل به اوتلقین کرد(که هنگام مناجات) بگو:
« یَا حَمِیدُ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ یَا عَالِی بِحَقِّ عَلِیٍّ یَا فَاطِرُ بِحَقِّ فَاطِمَةَ یَا مُحْسِنُ بِحَقِّ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ وَ مِنْکَ الْإِحْسَانُ» آدم ( عليه السلام) خدا را با اين اسماء خواند ، او يكي يكي اين اسماء طيبه را ميگفت تا رسيد به اسم امام حسين ( عليه السلام ) تا اين نام را برلبش جاري ساخت حزن و اندوه بيشماري بر قلبش مستولي گشت و اشك از هر دو ديده اش جاري شد. حضرت آدم ( عليه السلام ) از جبرئيل علت اين امر را جوياشد، پس جبرئيل نيز براي او مصيبت امام حسين ( عليه السلام ) را نقل كرد : اي آدم اين حسين فرزند توست كه مبتلي به مصيبت بزرگي مي شود مصيبتي كه تمام مصائب درمقابل آن اندك و كوچك است . حضرت آدم( عليه السلام ) پرسيد : كه آن چه مصبيتي است كه همه مصائب درمقابل آن اندك است؟ جبرئيل گفت : اي آدم اين حسين در حاليكه غريب و بي كس و تنهاست و هيچ يار و ياوري ندارد و فرياد مي زند واعطشاه واقلة ناصراه(داد از تشنگي، فرياد ازكمي يار) بالب تشنه كشته ميشود عطش وتشنگي او بحدي است كه آسمان درديد او تيره و تار گشته و هيچ كس او را اجابتي نميكند مگر به ضرب شمشير . اي آدم : اورا از قفا مانند گوسفند ذبح مي كنند و سرهاي بريده او و يارانش را برروي ني زده و به همراه حرم او كه به اسارت گرفته اند شهر به شهر مي گردانند. آنگاه جبرئیل وآدم (ع) برای مصایب امام حسین (ع) وهمراهانش مانندزن فرزندمرده گریه کردند. ((بحار، ج 44، ص245))

4- مقتل و روضه خواني جبرئبل در بهشت

امام حسن مجتبي ( عليه السلام ) در لحظات آخر عمر خود كه زهر درتمام بدن مباركشان اثر كرده و رنگ رخساره ايشان به سبزي گرويده بود برادر خود امام حسين( عليه السلام ) را درآغوش گرفته و گريستند و فرمودند : اي برادرحديث جدم حضرت رسول خدا ( صلي الله عليه وآله ) درحق من و تو درست است، ايشان خبرداد مرا كه درشب معراج هنگامي كه وارد بهشت شدم و دو قصر بسيار بلند و نزديك هم را روايت نمودم كه اولي از زبرجد سبز بود و دومي ازياقوت سرخ . ازجبرئيل سوال كردم اين دو قصر ازآن كيست ؟ جبرئيل گفت : يكي از آن حسن ( عليه السلام ) و ديگري ازآن حسين ( عليه السلام ) . گفتم : چرا هر دو به يك رنگ نيستند ؟ جبرئيل ساكت شد گفتم چرا تكلم نميكني ؟ گفت : ازتو حيا مي كنم پس گفتم : كه تو را به حق قسم ميدهم بگو گفت : سبزي قصر حسن ( عليه السلام ) بخاطر آن است كه او را با زهر شهيد مي كنند و رنگش سبزمي شود و سرخي قصر حسين ( عليه السلام ) بخاطرآن است كه او را مي كشند و رنگش از خون سرخ مي شود پس دراين هنگام پيغمبر و جبرئيل هردو گريستند و صداي شيون و ضجه ملائك نيز بلند شد. (( بحار، ج 44، ص145))

5- مواسات حضرت آدم ( عليه السلام ) با امام حسين(عليه السلام) در جاري شدن خون از بدن در كربلا

هنگاميكه حضرت آدم ( عليه السلام ) در زمين سير ميكرد ، به محل شهادت امام حسين(عليه السلام) ميرسد پايش به چيزي برخورد مي كند و برزمين افتاده خون ازپايش جاري مي شود او سر به آسمان
بلند كرده و عرض ميكند : خداوندا آيا گناهي ازمن سرزده كه من به خاطر آن عقوبت شده ام ؟ وحي ميرسد : نه اي آدم اين سرزميني است كه فرزندت حسين ( عليه السلام ) درآن كشته مي شود و خون تو همانند خون او بر روي زمين جاري شده است . حضرت آدم ( عليه السلام ) عرض مي كند : قاتل او كيست ؟ وحي مي آيد كه قاتل او يزيد ملعون است پس او را لعن كن و حضرت آدم ( عليه السلام ) نيز اورا لعن مي كند. (( بحار، ج44، ص244))

6-مقتل و روضه خواني جبرئيل براي حضرت نوح ( ع ) در كربلا

هنگاميكه حضرت نوح ( عليه السلام ) با كشتي خود بر روي آب بود ، به مكاني رسيدند كه هوا طوفاني شد و كشتي به تلاطم افتاد ، همه ترسيدند كه مبادا غرق شوند . حضرت نوح( عليه السلام ) با خدا
مناجات كرد و عرضه داشت : خداوندا اين چه سرزميني است ؟ من تمام زمين را گشتم و چنين حالتي به من دست نداد . دراين هنگام جبرئيل نازل ميشود و نام اين سرزمين و نحوه شهادت حضرت سيد الشهدا اباعبدالله الحسين ( عليه السلام ) را براي ايشان نقل مي كند و حضرت نوح ( عليه السلام ) و افراد كشتي اش براي مصائب وارده بر ايشان گريه ميكنند . (( بحار، ج44، ص243))

7- مقتل و روضه خواني حضرت خضر براي حضرت موسي (عليهما السلام)

حضرت موسي ( عليه السلام ) درملاقاتی كه باحضرت خضر ( عليه السلام ) داشت براي او از آل حضرت محمد ( صلي الله عليه وآله ) و قضيه امام حسين ( عليه السلام ) مي فرمايد وهردو براي مصائب امام حسين ( عليه السلام ) گريه مي كنند. (( بحار، ج13، ص301و تفسير قمي، ج 2، ص382))

8- روضه خواني حضرت سليمان ( عليه السلام )

هنگاميكه حضرت سليمان نبي ( عليه السلام ) به همراه حشم و خدم از روي هوا گذر ميكرد به سرزمين نينوا رسيد باد او را سه دور به دور خود چرخانيد و به سوي زمين آورد حضرت سليمان نبي ( عليه السلام ) نيز از باد خواست كه بگويد چرا اين عمل را مرتكب شده است ؟ باد در پاسخ او گفت : اي نبي خدا اينجا سرزمين به شهادت رسيدن حضرت امام حسين (عليه السلام ) است و روضه حضرت سيد الشهدا ( عليه السلام ) را براي او نقل كرد. ((بحار، ج44، ص244))

9- حضرت ابراهيم ( عيله السلام ) و گريه بر امام حسين( عليه السلام)

حضرت ابراهيم خليل الله بارها و بارها براي مظلوميت و مصائب حضرت سيدالشهدا ( عليه السلام ) اشك ريخت ، كه از آن جمله آن هنگام كه ملکوت آسمان و زمين را مشاهده نمود و نور حضرت امام حسين ( عليه السلام ) را ديد محزون شد و گريست. (( بحار، ج36، ص151))

10- روضه خواني خداوند براي حضرت ابراهيم ( عيله السلام ) و گريه اش بر امام حسين( عليه السلام)

طبق فرمايش امام رضا ( عليه السلام ) در آن هنگام كه حضرت ابراهيم ( ع ) قصد ذبح كردن فرزندش حضرت اسماعبل ( ع ) را نمود خداوند گوسفندي را فرستاد تا او بجاي فرزندش ذبح نمايد ، حضرت ابراهيم ( عليه السلام ) دلگير شد زيرا دوست داشت تا آن هديه خداوندي نمي آمد و او پسرش را ذبح كرده و دلشكسته مي شد و به درجه رفيع صبر و رضا نايل مي گشت، دراين هنگام ازسوي پروردگار وحي مي آيد : اي ابراهيم محبوب ترين مخلوقات من درنزد تو چه كسي است ؟ حضرت ابراهيم ( عليه السلام ) عرض كرد : حبيب تو حضرت محمد ( صلي الله عليه وآله ) وحي آمد كه : آيا فرزند او را بيشتر دوست داري يا فرزند خود را ؟ حضرت ابراهيم( عليه السلام ) عرض كرد : فرزند حبيب تو را بيشتر دوست ميدارم . وحي آمد كه : آيا ذبح شدن فرزند او به دست دشمنان بيشتردل تو را به درد و رنج مي آورد يا ذبح كردن پسر خود درطاعت من. حضرت ابراهيم( عليه السلام ) عرض كرد : ذبح فرزند او بدست دشمنان بيشتر دلم را ميسوزاند . پس خداوند مي فرمايد : اي ابراهيم ، عده اي كه گمان ميكنند از امت رسول خاتم هستند او را با شقاوت وبي رحمي وبسان گوسفند ذبح مي كنند و با انجام اين عمل مستحق عذاب دردناك وخشم من ميشوند . اي ابراهيم من بخاطر حزن واندوه تو و دل شكستگي تو برحسين ، مرتبه ات را بالا برده و تورا به درجه رفيع صبر كنندگان درمصائب ميرسانم . و اين جريان تفسير آيه ( و فديناه بذبح عظيم ) ذبيحه بزرگي را فداي او كرديم. (( بحار، ج44، ص225, عيون الاخبار، ج1، ص209و سوره صافات، أيه107))

11- مواسات حضرت ابراهيم با امام حسين(عليهما السلام) در جاري شدن خون از بدن در كربلا

حضرت ابراهيم ( عليه السلام ) هنگاميكه بر اسبش سوار بود به وادي مقدس كربلا ميرسد و درحين عبور از آنجا اسبش اورا بر زمين مي زند كه درهمين حين سر او شكسته و خون ازسرش جاري ميشود پس به خداوند عرض مي كند : چه گناهي از من صادر شده كه من بايد به خاطر آن چنين عقوبت شوم ؟ اسبش به سخن در مي آيد و مي گويد : اي خليل خدا بدان كه دراين جا محل به شهادت رسيدن فرزند حضرت خاتم الانبياء ( صلي الله عليه وآله ) است و براي تأسي به آن بزرگوار و شريك بودن درمصائبش خون سرتو نيزمانند خون او برروي زمين جاري شده است . ((بحار، ج44، ص243 ))

12- حضرت اسماعيل ( عليه السلام ) و مواسات =امتناع از نوشيدن آب در كربلا

روايت است كه گوسفندان حضرت اسماعيل عليه السلام در كنار فرات مى چريدند. روزى شبان آنها به خدمت حضرت اسماعيل عليه السلام آمد و گفت : چند روز است كه گوسفندان از اين نهر آب نمى
آشامند پس ‍ حضرت در مناجات با خدا از سبب اين حالت سوال كرد همان ساعت حضرت جبرئيل عليه السلام از طرف خداوند خدمت حضرت اسماعيل عليه السلام نازل شد و گفت : اى اسماعيل سبب
اين حالت را از گوسفندان بپرس ، آنها پاسخت را خواهند داد. پس آن حضرت از گوسفندان پرسيد: چرا از اين رودخانه آب نمى نوشيد ؟ گوسفندان به زبان فصيح پاسخ دادند: به ما خبر رسيده كه فرزند تو حسين - كه سبط گرامى محمد صلى الله عليه و آله است - در اين زمين با لب تشنه كشته خواهد شد پس ما از اين آب نمى آشاميم به جهت حزن و اندوه براى تشنگى آن بزگوار . (( بحار، ج44، ص243))

13- روضه و مقتل خواني خداوند براي حضرت موسي ( عليه السلام )

روزي شخصي از بني اسرائيل حضرت موسي ( عليه السلام ) را ديد كه او باشتاب وبا حالتي خاص و درحاليكه رنگ به رخساره ندارد براي عبادت و مناجات با خدا ميرود عرض كرد : اي نبي خدا من گناه برزگي انجام داده ام و مي دانم كه اكنون براي مناجات با خدا وهم صبحتي با او مي روي اي پيامبر خدا از تو طلب و خواسته اي دارم و مي خواهم از خداوند سوال كني آيا گناه مرا مي بخشد ؟ حضرت موسي ( عليه السلام ) پذيرفت و هنگام مناجات با خداوند عرض كه : اي خداوند بزرگ توعالمي به آنچه كه مي خواهم تكلم نمايم آن مرد كه بنده اي از بندگان توست گناهي را مرتكب گشته و ازمن خواسته تا براي او بدرگاه تو طلب عفو و رحمت نمايم ازجانب خداوند خطاب رسيد : اي موسي هركس ازمن طلب مغفرت و بخشش نمايد من او را مورد رحمت وغفران خود قرار مي دهم بجز قاتل حسين ( عليه السلام ) . حضرت موسي( عليه السلام ) عرض كرد : حسين كيست ؟ خطاب رسيد : همان كسي كه ذكر او و احوالات او در گذشته و دركوه طور براي تو گفته شده است. عرض كرد : چه كسي او را مي كشد ؟ خداوند فرمود : او را جماعتي طاغي وستمگر كه خود را از امت جد او ميشمارند ميكشند و اسب او فرار كرده و شيهه كشان مي گويد : اي داد از امتي كه فرزند پيغمبر خور را ميكشند . اين ستمگران بدن او را برروي خاكها بي غسل و بي كفن رها كرده و حرم او را غارت ميكنند و زنان او را به اسارت گرفته ياران او را شهيد و سرهايشان را برسرنيزه ها كرده و در بلاد مختلف مي گردانند اي موسي اطفال صغير ايشان از تشنگي هلاك شده و بزرگانشان از شدت تابيدن آفتاب ، پوست بدنشان بهم كشيده ميشود . دراين هنگام حضرت موسي ( عليه السلام ) گريست و خطاب رسيد اي موسي بدانكه هركس گريه كند درعزاي او يا گرياند يا خود را شبيه به گريستن كند ( تباكي ) آتش را بربدنش حرام ميكنم. (( بحار، ج44، ص308))

14- حضرت زكريا ( ع ) وذكر مصائب حضرت سيد الشهدا( عليه السلام )

از حضرت مهدي ( عج ) نقل شده كه زكريا از خداوند درمورد اسماء خمسه طاهره سوال نمود و ازحضرت باري تعالي خواست تا آن اسماء را بد وهم بياموزد ، جبرئيل نازل شد وآن اسماء را به او ياد داد . زكريا نيزآن اسماء را ذكرنمود وحالات عجيبي براو مستولي ميشد اوهرگاه نام حضرت محمد ( صلي الله عليه وآله ) ، علي( عليه السلام ) و فاطمه( سلام الله عليها ) وحسن(عليه السلام ) را مي برد غم و اندوه ازدلش رخت برمي بست اما همين كه نام حسين ( عليه السلام ) را می برد بغض گلويش را مي گرفت و دلش به طپش مي افتاد واشكانش جاري مي گشت . پس به خداوند عرض كرد : خدايا چه ميشود كه نام آن چهار بزرگوار مرا ازهم وغم نجات ميدهد ولي اسم حسين ( ع ) را كه مي برم اشكانم جاري ميشود و دلم مي شكند ؟ سپس خداوند او را خبرداد از قضيه شهادت حسين ( عليه السلام ) و فرمود ( كهيعص) پس كاف به كربلا و ( هاء ) به هلاكت و كشته شدن عترت طاهره و ( ياء ) به يزيد قاتل و كشنده امام حسين ( عليه السلام ) و ( عين ) به عطش او و ( صاد ) به صبرش برمصائب دلالت دارد . چون ذكريا اين مصائب را شنيد تا سه روزازمسجد بيرون نيامد و كسي را بحضورنپذيرفت و پشت هم ميگريست وعرض كرد خدايا آيا بهترين خلق خود را به مصيبت فرزندش مبتلا مي سازي ؟ وسپس از خدا خواست تا او را فرزندي عطا كند كه محبت او دردلش بسيار باشد و او نيز به سرنوشت امام حسين ( عليه السلام ) دچارشود ، خداوند نيز حضرت يحيي را به اوعطا فرمود و حضرت يحيي نيز همانند حضرت سيدالشهدا ( عليه السلام ) بدنيا آمد ( يعني مدت حمل او شش ماه بود) و سرازبدن اونيز جداساختند. (( بحار، ج44، ص223 واحتجاج ، ج2، ص272))

15-حضرت عيسي مسيح ( عليه السلام ) و روضه خواني او در كربلا

هنگاميكه حضرت عيسي ( عليه السلام ) به همراه حواريون خود از سرزمين كربلا عبورمي كردند حزن و اندوه بيشماري آنان رافرا ميگيرد كه آنان ازخدا درخواست ميكنند وسبب پيدايش چنين حالتي در وجودشان را جويا ميشوند . بدستور خداوند حيوانات وحشي ( آهوان) براي آنان واقعه و جريان كربلا و مصائب حضرت سيدالشهدا ( عليه السلام ) را بازگو ميكنند و حضرت مسيح ( عليه السلام ) وحواريون
براي آن همه مصائب و مظلوميت حسين ( ع ) گريه ميكنند . (( بحار، ج44، ص253 وامالي صدوق ، مجلس87، ص479))

ذكر مصيبت حضرت اباعبدالله بعد از تولد تا پيش ازشهادت

16- گريه حضرت ختمي مرتبت ( صلي الله عليه وآله) برامام حسين( عليه السلام)

درهنگام تولد حضرت امام حسين ( عليه السلام ) خداوند به جبرئيل امرفرمود تا به همراه هزاران هزار ازملائك به زمين نازل شوند و بر پيغمبر( صلي الله عليه وآله) تهنيت گفته و او را از شهادت فرزندش مطلع ساخته وتسلي دهند . (( بحار، ج43، ص249))

17- حافظ احمد بن حسین بیهقى به نقل از على بن حسین (ع) و آن حضرت از اسما بنت عمیس روایت مي‌‏کند که گفت: «من در ولادت حسن (ع)و حسین(ع قابله جده‏ات فاطمه (س) بودم. وقتى حسین (ع) به دنیا آمد، رسول خدا به سراغ من آمد و فرمود: اى اسما فرزندم را بیاور. حسین را در پارچه سفیدى قنداق کرده به دست آن حضرت دادم. در گوش راست اذان و در گوش چپ ایشان اقامه گفتند، آنگاه او را در دامن خود گذاشته و گریستند! عرض کردم پدر و مادرم فدایت، چرا گریه مي‌‏کنید؟ فرمود: بر این پسرم! گفتم: او که هم اکنون متولد شده است. فرمود: اى اسما! پسرم را گروه ستمگران خواهند کشت، خداوند شفاعتم را به ایشان نرساند! هنگاميكه امام حسين ( عليه السلام ) متولد شد او را درپارچه سفيدي پيچيده و نزد پيغمبر ( صلي الله عليه و آله ) آوردند . حضرت رسول ( صلي الله عليه و آله ) درگوش او اذان و اقامه گفتند و بدو نگاه كرده و ميگريستند و فرمودند خدا لعنت كند قاتل تو را . خدا يا من حسين وهركس كه او را دوست دارد دوست دارم . (( بحار، ج44، ص250 وامالي طوسي ، ج1، ص377))

بارها و بارها مراسم عزاداري حضرت سيدالشهدا ( عليه السلام ) توسط پيامبر ( صلي الله عليه و آله ) بر پا شد از جمله :

18- در سفري حضرت در بين راه ايستادند : و فرمودند( انالله وانااليه راجعون ) ما ازآن خدائيم و به سوي او باز مي گرديم و گريستند . اصحاب علت گريه ايشان را جوياشدند حضرت فرمودند : جبرئيل مرا خبر داد حسينم را درزميني نزديك شط فرات بنام كربلا سرمي برند و گويا مي بينم كه سر او را براي يزيد ملعون هديه برده و خاندان او را اسير كرده و سوار بر شتر ساخته و شهر به شهرمي گردانند . هنگاميكه حضرت ( صلي الله عليه و آله ) از سفر بازگشتند درحاليكه حزن و اندوه بسياري رخساره مباركشان را فرا گرفته بود ، دست امام حسين ( عليه السلام ) را گرفته و بالاي منبر رفتند و درحاليكه دست راست خود را بر سرامام حسن ( عليه السلام ) و دست چپ را برسرامام حسين ( عليه السلام ) گذاشته بودند فرمودند : خدايا محمد ، ( ص) بنده و پيغمبر توست و اين دو از بهترين عترت من هستند ، و بهترين فرزندان من ، بدرستيكه جبرئيل مرا خبر داد كه حسنم را به زهركشته وحسينم را با شمشيرشهيد ميكنند ، اي خدا شهادت را برايشان مبارك گردان و حسينم را سيدالشهدا قراربده و بركت وغفران خود را از قاتلين او دورو جايگاهشان را جهنم ساز. حضرت علي ( عليه السلام ) ميفرمايند : دراين هنگام صداي ناله و گريه اهل مسجد بلند شد پيغمبر( ص) فرمودند: اي مردم بر او گريه مي كنيد ولي او را ياري نميكنيد ؟ خدايا تو ياور او باش اي مردم من دو چيز گرانبها و وزين را در ميان شما به يادگار ميگذارم اولي كتاب خدا و ديگري عترتم را . آگاه باشيد كه درقيامت ازاين دو ازشما سوال خواهم كرد مبادا درقيامت نزدمن آئيد درحاليكه به عترتم ظلم روا داشته ايد . (( بحار، ج44، ص247و 249 ومثيرالاحزان ، ص9،10 ولهوف ص7،9))

19- پيامبراكرم ( صلي الله عليه وآله ) بارها و بارها گلوي امام حسين ( عليه السلام) را ميبوسيد و گاهي به اميرالمومنين( عليه السلام ) مي فرمود : او را نگاه دارسپس تمام بدنش را ميبوسيد و مي گريست و مي فرمود : من موضع شمشيرها را ميبوسم، گاهي او لب ودندان او را ميبوسيد و مي گريست گويا او نيز ميديد كه چوب خيزران با لب و دندان چه ميكند .

20- امام علی (ع) می فرماید : روزی به حضوررسول خدا(ص) رفتیم ، پس ازصرف غذا، آن حضرت وضوگرفت وروبه قبله نشست وبه دعاورازونیازپرداخت سپس درحالیکه اشک بسیارازچشمانش سرازیر بودبه زمین افتاد، حسین (ع) بردوش آن حضرت جهید وگریه کردپیامبر(ص) به اوفرمود: «پدرومادرم به فدایت چراگریه می کنی ؟ ». حسین (ع) عرض کرد: «ای پدر!امروزترابه گونه ای محزون دیدم که هرگزتواراچنین ندیده بودم » . پیامبر(ص) فرمود: «پسرم !امروزازملاقات شمابسیارشادمان شدم که هرگزچنین شادنشده بودم ، حبیبم جبرئیل نزدمن آمدوبه من خبردادکه شماکشته می شوید، ومحل قتل شما ورازهمدیگراست ، ازاین رومحزون شدم ودعاکردم وازخدابرای شماتقاضای خیرنمودم».

21- حضرت رسول اكرم ( صلي الله عليه وآله ) درتمام عمر و درهمه جا ذاكرمصائب امام حسين( عيله السلام ) مي شد و حتي درهنگام احتضار نيز او را در سينه خويش چسبانيد و درحاليكه مي گريست
فرمود : مرا با يزيد چه كاراست خدا او را لعنت كند پس از گفتن اين كلمات ايشان ازهوش رفتند پس ازمدتي كه بهوش آمدند دوباره امام حسين ( عليه السلام ) را بوسيدند و فرمودند حساب كشندگان تو
درنزد خدا با خود من است. (( بحار، ج44، ص266 ومثيرالاحزان ص12))

22- روزي اميرالمومنين علي ( عليه السلام ) خدمت پيامبر اكرم(صلي الله و عليه وآله ) شرفياب مي شوند و حضرت رسول اكرم ( صلي الله عليه وآله ) را گريان وغمناك مشاهده ميكنند پس حضرت علي ( عليه السلام ) علت اين امر را جويا ميشوند و پيغمبر( ص) ميفرمايند : يا علي جان جبرئيل مرا باخبر ساخت كه فرزندم حسين را ميكشند و براي من قدري ازتربت مدفنش را آورد و چون من ا ين خاك را بوئيدم بي اختياراشك از چشمانم جاري شده ، اسم آن سرزمين كربلاست .

23- روایت ام سلمه از سوگواری پیامبر(ص) بر امام حسین (ع)
ام سلمه روایت می‌کند که : «حسن(ع) و حسین (ع) در جلو پیامبر(ص) در خانه من مشغول بازى بودند، جبرئیل(ع) نازل شد و گفت: اى محمد(ص)! امت تو فرزندت حسین(ع) را شهید خواهند کرد. آنگاه رسول خدا(ص) گریست، سپس حسین (ع)را در آغوش گرفته و به سینه چسبانید و فرمود: این تربت در نزد تو امانت باشد، خاک را بوییدند و فرمودند:اى ام سلمه! هرگاه این تربت رنگ خون به خود گرفت، بدان که فرزندم حسین(ع) به شهادت رسیده است.

24- روایت عایشه از سوگواری پیامبر(ص)برامام حسین(ع)
عایشه م‌ گوید: «روزى جبرئیل(ع) بر رسول خدا (ص) نازل شد و به آن حضرت وحى نمود. حسین (ع)نزد پیامبر (ص) وارد شد و از شانه و پشت آن جناب بالا مي‌‏رفت و بازى مي‌‏کرد. جبرییل(ع) گفت: اى پیامبر(ص)! به زودى امت تو فتنه مي‌‏کنند و این فرزند کوچک تو را پس از تو خواهند کشت. آنگاه جبرییل(ع) دست برد و خاک سفید رنگى آورد و گفت: فرزندت در این سرزمین کشته مي‌‏شود. نام آن طف است! پس از آنکه جبرییل (ع)از نزد رسول خدا (ص) رفت، آن حضرت در حالى که خاک را در دست داشت و گریه مي‌‏کرد بر گروهى از یارانش وارد شدند و فرمودند: جبرئیل به من خبر داده است که فرزندم حسین(ع) پس از من در سرزمینى به نام طف کشته مي‌‏شود و این خاک را به من نشان داده که محل شهادت و قبر او در این خاک خواهد بود».

25- ذكرمصائب حضرت سيدالشهدا ( عليه السلام ) توسط اميرالمومنين علي ( عليه السلام)
حضرت علي ( عليه السلام ) نيز هرگاه حسين را مي ديد مي گريست و ميفرمود : تو سبب گريه هر مومن هستي . (( بحار، ج44، ص280 وكامل الزيارات باب36، ص108))

26- ابن عباس نقل ميكند هنگاميكه در ركاب آن حضرت بودم و به جنگ صفين عازم بوديم به نينوا رسيديم حضرت علي ( عليه السلام ) فرمود ابن عباس آيا اين سر زمين را ميشناسي ؟ عرض كردم نه فرمودند : اگر توهم مانند من مي شناختي مي گريستي و محزون مي شدي و تاگریه نمی کردی ازآن عبورنمی کردی »سپس حضرت گريست آن چنان كه اشك ازروي محاسنش برروي سينه مباركش جاري شد وما نيزبه تبع او گريه كرديم، سپس فرمود : آه آه مرا چه ميشود با آل ابوسفيان كه ازجنود شيطانند، آل حرب رابامن چه کار؟ اي اباعبدالله صبركن شکیباباش ، که پدرت ازاین مردم همان ببیندکه توببینی ... بازآن حضرت مطالبی فرمود وگریه کرد.پس حضرت آبي طلب نمود ودرآنجا چندركعت نمازخواند. (( بحار، ج44، ص252،254 وامالي صدوق مجلس87، ص478،480))

27- برپايي جلسات ذكرمصيبت حضرت سيدالشهدا ( عليه السلام ) توسط بي بي دو عالم حضرت زهرا ( سلام الله عليها)
حضرت صديقه كبري فاطمه زهرا ( سلام الله عليها ) بارها و بارها درمصائب فرزندش حسين ( عليه السلام ) گريست ازآن جمله چون ازشهادت نورديده اش حسين ( عليه السلام ) با خبرشد او را ازروي حزن واندوه و ملال حمل نموده و با حزن و اندوه ايشان را وضع حمل نمودند . و يا روز ولادت امام حسين ( عليه السلام ) بي بي دوعالم حضرت زهرا ( سلام الله عليها ) بسيار گريستند تاحضرت ختمي مرتبت ( صلي الله عليه وآله ) تشريف فرما شدند و فرمودند اي فاطمه بدان كه حسين كشته نمي شود جزهنگامي كه پيشواي راهنمايي ازاو متولد شود كه امامان بعدي ازنسل او هستند آنگاه حضرت يكي يكي نام امامان را تا حضرت ولي عصر ( عج ) ذكر نموده و فرمودند : آن قائم كه عيسي بن مريم پشت سرش نماز ميخواند . (( كمال الدين ، ج1، ص284))

28-مقتل و روضه خواني امام حسن ( عليه السلام ) درعزاي برادر شان حسين ( عليه السلام )
هنگامكه زهر دربدن امام حسن ( عليه السلام ) كارگرافتاده بود و درحالت احتضار بودند حضرت امام حسين ( عليه السلام ) به نزد برادر آمده و او را در بغل گرفت و گريست امام حسن ( عليه السلام ) فرمودند : يا ابا عبدالله چرا گريه ميكني ؟ امام حسين( عليه السلام ) فرمودند : به حال شما گريه ميكنم . حضرت امام حسن ( عليه السلام) فرمودند : هيچ روزي مانند روز تو نيست سي هزار نفر كه همه خود
را از امت جدمان ميدانند به توهجوم مي آورند و تو را به قتل مي رسانند و حرمتت را شكسته وعيال واطفال تو را به اسارت ميبرند . اي برادر آسمان دراين حادثه خون مي گريد همه چيز براي تو گريان
ومحزون است حتي وحوش صحرا و ماهيان دريا . (( بحار، ج45، ص218 وامالي مجلس24، ص101))

29- مقتل و روضه خواني ام سلمه
ام سلمه هنگاميكه خبر عزيمت امام حسين ( عليه السلام ) را شنيد، بسرعت حركت نمود و درخارج ازمدينه به خدمت آن حضرت شرفياب شد وعرض كرد : اي فرزندم مرا با دوريت محزون مكن و به سوي عراق مرو زيرا از جدت شنيدم كه مي فرمود فرزندم حسين ( عليه السلام ) درعراق كشته ميشود در زميني كه آنرا كربلا مي نامند امام فرمودند : اي مادر ، من نيز اين خبر را ميدانم ازروزشهادت و قاتل خود و محل دفن خود خبردارم و من ميدانم چه كساني ازاهل بيتم به همراه من كشته خواهند شد اگر بخواهي آن سرزمين را بتو نشان خواهم داد پس آن حضرت اشاره اي به زمين نمود و زمين پست شد و كربلا ظاهر گشت و به او محل قتل خود را نشان داد امام فرمود : اي مادر خداوند خواسته كه مرا كشته وعيال وخاندان مرا اسير و پريشان واطفال مرا مذبوح ومظلوم ببيند درحاليكه آنان استغاثه كرده و ياري مي طبند و كسي ايشان را ياري نميرساند. (( بحار، ج44، ص327 ومقتل خوارزمي ، ج1، ص186))

30- مقتل و روضه خواني خود امام حسين علیه السلام درمسجد الحرام :
هنگاميكه آن حضرت عزم برسفر به عراق نمود ايستادند و خطبه اي براي حاجيان ايراد فرمودند : كه مضمون آن چنين است : حمد وثنا مخصوص ذات الله است وهمه چيز منوط به مشيت و قدرت اوست و سلام صلوات برپيغمبر وآل او، براي اولاد آدم مردن همانند گردنبند بر گردن دختران ثبت است و چقدر مشتاقم به ملاقات گذشتگانم . براي من تقديري مقدر شده كه آنرا ملاقات خواهم كرد و گويا مي بينم كه گرگان صحرا اعضاء و جوارح مرا پاره پاره ساخته و شكنبه هاي خالي و شكم گرسنه اشان را از من پر ميكنند . و چاره اي نيست ازآن چيزي كه به علم الهي نوشته شده است و ما اهل بيت راضي هستيم به رضاي خدا و بر آن صبرميكنيم پس هركس جان خود را در راه خدا ميدهد و دل در گرو ملاقات خدا دارد با ما بيايد ومن صبح كوچ خواهم كرد انشاءالله . ((بحار، ج44، ص336 ولهوف ص26))

31- مقتل و روضه خواني امام حسين در ورود به كربلا :

امام حسين ( عليه السلام ) قبل از ورود به كربلا درآن هنگام كه خيمه ها را نصب ميكردند تمام اولاد و برادران واهل بيت خود را جمع نمودند نظر بر ايشان انداخته وساعتي گريه كردند و گويا ياد نمودند از آن چه كه برسر ايشان مي آيد . سپس گريستند و فرمودند : خدايا ما عترت پيغمبر( صلي الله عليه و آله ) توهستيم ما را از وطن، خودمان بيرون كردند و بني اميه برما تعدي روا داشت.
((بحار، ج44، ص383 ومقتل خوارزمي ، ج1، ص237))

بعد از ورود به كربلا نيزچندين جلسه عزاداري برپا شد ازجمله:

32- به عصر روز تاسوعا اشاره نمود كه حضرت درمقابل خيمه خود نشسته درحاليكه به شمشيرخود تكيه داده بودند به خواب رفتند ناگهان صداي لشكر بلند شد كه روبه خيمه ها مي آمدند حضرت زينب ( سلام الله عليها ) چون آن صداها را شنيد به نزد برادر آمد و عرض كرد : اي برادرآيا نمي شنوي صداي لشكر را كه نزديك به خيمه رسيده اند ؟ حضرت فرمودند : خواهرم هم اكنون رسول خدا را درخواب ديدم كه فرمود : اي حسينم توبه زودي به سوي ما خواهي آمد دراين هنگام بي بي حضرت زينب ( س ) لطمه اي به صورت خود زد و فرياد واويلاه سرداد حضرت فرمود : ويل بر تو نيست اي خواهر ساكت باش خدا تو را رحمت كند . و يا در شب عاشورا كه امام حسين ( عليه السلام ) درخيمه خود تنها نشسته بودند و درحاليكه شمشير خود را تيز مي نمودند اشعاري مي خواندند كه مضمون آن چنين است :
اي زمانه اف برتو باد چه قدر مردمان صالح متقي را به كشتن دادي منتهاي همه امور به سوي خدا خواهد بود وهرصاحب نفسي راه موت را خواهد رفت .

33- آن حضرت درشب عاشورا اصحاب خودرا جمع نمود و درخطبه اي آنان را ازشهادتشان مطلع ساخت و دوباره ازايشان بيعت گرفت .

34- درآن زمان كه وداع آخر را نمودند و حضرت سكينه براي وداع آمد و گريه بسيار كردند پس حضرت فرمودند : اي سكينه گريه تو به طول خواهد انجاميد بعد ازكشته شدن من پس ديگردل مرا
به گريه خود مسوزان. ((مناقب ابن شهراشوب ، ج3، ص257 ومنتخب طريحي، ج2، ص133))

35- روضه امام حسين ( عليه السلام ) نزد هر يك از شهدا
امام حسين ( عليه السلام ) در روز عاشورا كنار هر شهيدي مي آمد ، از وصف او مي گفت و گريه مي كرد

36- بيغام امام حسين ( عليه السلام ) به شيعيان براي ذكر مصيبت
اشعاري به سكينه آموخت، كه در مدينه براي شيعيان بخواند ، كه مطلع آن اين است :
شِيعَتي مَهْما شَرِبْتُم ماءَ عَذْبٍ فَاذْكُرونِي.
در اين اشعار امام مي فرمايد :
براي من ندبه كنيد ، و ذكر مصيبت علي اصغر به ميان آمده است . (( مقتل مقرم ، ص308))

جلسات مقتل و روضه خواني ايشان بعداز شهادت

37- مقتل و روضه خواني ام سلمه
ابن عباس نقل ميكند روزي درخانه خود خواب بودم ناگهان صداي صيحه وناله عظيمي از منزل ام سلمه زوجه پيامبر خارج شد پس من به سرعت به خانه او شتافتم پس چون بدانجا رسيديم به او گفتم: اي ام المومنين تو را چه ميشود كه اين چنين فرياد و ناله ميكني جوابي به من نداد و رو كرد به زنان هاشمي وگفت اي دختران عبدالمطلب درگريه ونوحه سرائي مرا ياري كنيد زيراآقاي شما و سيد جوانان
اهل بهشت را شهيد كردند گفتم : اي مادرمومنان ازكجا اين خبر را دانستي ؟ گفت : هم اكنون پيغمبرخدا( صلي الله عليه وآله) را درخواب ديدم درحاليكه بسياراندوهگين وخاك آلود بود عرض كردم : اي
رسول خدا ( صلي الله عليه و آله ) اين چه حالي است كه شما داريد؟ ايشان فرمودند : فرزندم حسين ( عليه السلام ) واهل بيتش كشته شدند ومن اكنون ازدفن ايشان مي آيم .
((بحار، ج45، ص230 وامالي طوسي ج1 ص321))

38- مقتل و روضه خواني حضرت زهرا ( سلام الله عليها )
حضرت زهرا ( سلام الله عليها ) هرروز حتي دراعياد مجلس عزاداري برپا مي سازند آن مكرمه هنگاميكه ازآسمان به حرم فرزندش حسين ( عليه السلام ) نظر مي نمايند فرياد كشيده به طوريكه تمام اركان موجودات آسمانها و زمين به لزره درمي آيد تا اينكه پيامبر خدا ( صلي الله عليه و آله ) نزد ايشان آمده وبي بي دو عالم را آرام مي نمايند و در حق زوار فرزندش حسين ( عليه السلام ) دعاميكنند، ((بحار، ج45، ص225 وكامل الزيارات ب27 ص87))

39- بسياري از علما وسادات جليل القدرنيزآن بانو رادرخواب ديده اند كه دررثاي فرزند گراميش عزاداري مي نمايد .

40-عزاداري ما سوي الله
چون سر از بدن آن بزرگوار جداساختند مجلس عزا درتمام ماسوي الله برپاشد:
آسمان به اندازه اي تيروسياه شدكه درروزستاره ها ديده شدند
وهرسنگي كه برميداشتند خون تازه درزيرش بود
آفتاب سياه وتيره گون گشت
واحوال به صورتي درآمد كه مردم گمان كردند رستاخيزاست . ((صواعق ابن حجر))

41- ازآسمان خون باريد .
((بحار، ج45، ص204 وكامل الزيارات ب24 ص77))

42- وملائكه ازتسبيح بازمانده .
((بحار، ج45، ص221))

43- و ازدرختان خون جاري شد .
((بحار، ج45، ص234))

44- زمين به لرزه وكوهها مضطرب گشتند.
((بحار، ج45، ص315))

45- تمام وحوش صحرا از شب يازدهم تا صبح گردنها را كشيده وگرد جسد حضرت سيد الشهدا ( عليه السلام ) نوحه سرايي كرده و گريستند .
((بحار، ج45، ص205))

46- مردان و زنان نيز گرد جسد مباركش جمع شدند و به مرثيه سرايي و عزاداري برداختند .35
((بحار، ج45، ص193))

47- مقتل و روضه خواني حضرت زينب ( سلام الله عليها ) واقامه عزاداري ابا عبدالله الحسين ( عليه السلام)
بي بي زينب ( سلام الله عليها ) نيز به قتلگاه آمده و پس ازآنكه بدن پاره پاره برادر را يافت به مرثيه سرائي پرداخت كه تمام اهل بيت وحتي لشكريان كفرنيزگريستند . ((بحار، ج45، ص58))

48- روضه خواني اهل بيت در كوفه
هنگاميگه قافله اسراء وارد كوفه گشت حضرت زينب ( سلام الله عليها ) و ام كلثوم و فاطمه صغري و حضرت سجاد ( عليه السلام ) به ذكرمصائب امام حسين ( عليه السلام) پرداختند آنقدر جانسوز اقامه عزا نمودند كه اهل كوفه اززن ومرد صداي شيونشان بلند شد وخاك برسرخود ريختند. ((لهوف، ص63،69))

در كوفه در هنگامي كه سر بريده برادرش حسين را ديد ، با اشعاري ، مرثيه سرائي نمود : ما تَوَهَّمْتُ يا شَقِيق فُوادِي كانَ هذا مُقَدَّراً َمتُوباً، " اي برادر و اي آرام قلبم هيچگاه گمان نمي بردم كه اين گونه مقدّر شده باشد كه سر بريده ات در برابر من قرار گيرد. ((منهاج الدموع ص209))

49- روضه خواني اهل بيت در راه شام
كاروان اسراء و اسيران آل الله درمسير حركت خود از كربلا تا شام و ازآنجا تا مدينه درهرمكاني به ذكر مصائب اباعبدالله ( عليه السلام ) پرداخته و مجالس سوگواري بر پا مي ساختند . و حضرت زينب ( س ) مكرر روضه خواني مي كرد ، از جمله:

50- مقتل و روضه خواني حضرت سجاد ( عليه السلام) در مسجد شام
امام سجاد ( عليه السلام ) درمجلس يزيد درمسجد شام بربالاي منبررفته و خطبه اي ايراد فرمودند و در آنجا به مرثيه سرائي پرداخته و مصائب ايشان را بازگو كردند سپس فرمودند : منم پسر آن كسي كه سرش را از قفا بريدند منم پسر آن كسيكه عمامه وردايش را ازتنش بيرون آوردند... دراين هنگام صداي گريه وصيحه ازاهل شام وبني اميه بلند شد. ((مقتل خوارزمي ، ج2، ص69))

51- جهل سال مقتل و روضه خواني حضرت سجاد ( عليه السلام)
امام سجاد ( عليه السلام ) بارها روضه خواند و حتي سالها بعد از واقعه كربلا مي گفت و گريه ميكرد و ديگران را مي گرياند.

امام صادق ( عليه السلام ) فرمود : امام سجاد ( عليه السلام ) چهل سال بر پدرش گريست ، و در اين مدت روزها را روزه داشت و شبها را به عبادت به سر ميبرد ،

هنگام افطار وقتي غذا نزدش مي آوردند و مي گفتند بفرماييد ميل كنيد ، اشك مي ريخت و مي فرمود: ُقِتلَ اِبْنُ رَسُولِ الله جائعاً، قُتِلَ اِبِْنَ رَسُولِ اللهِ عَطْشاناً . " حسين فرزند رسول خدا ( ص) گرسنه و تشنه كشته شد". و اين مطلب را تكرار ميكرد و گريه مي نمود به طوري كه غذا و نوشيدني هايش با قطرات اشك او مي آميخت ، او همواره اين گونه مي زيست تا به لقاء الله پيوست. ((لهوف ص209))

آن حضرت وقتي كه قصابي را ميديد گوسفندي را ذبح ميكند ، به ياد امام حسين ( عليه السلام ) مي افتاد و مي فرمود : آب به گوسفند بدهيد ، پدرم را با لب تشنه سر بريدند ،

و در پاسخ يكي از خادمان كه از روي دلسوزي به او گفت : گريه نكنيد كه به خطر مي افتيد ، فرمود : حضرت يعقوب پيغمبربود ، از دوازده فرزند داشت ، يكي از آنها ( يوسف ) غايب گرديد ، با اينكه مي دانست او زنده است ، آنقدر از فراق او گريست چشمانش سفيد شد ولي من اجساد پاره پاره پدر ، برادران و عمو ها و دوستانم را ديدم ، چگونه غم و اندوه من پايان يابد ؟ من هر وقت به ياد آنها مي افتم ، بي اختيار قطرات اشك از چشمانم سرازير مي شود. ((مقتل مقرم ص477))

52-مجالس عزاداري ساير ائمه ( عليهم السلام )
طبق روايات متعدد ائمه اطهار ( عليهم السلام ) بعداز واقعه كربلا به برپائي مجالس عزاداري سرور وسالارشهيدان بسيار بها داده و علي رغم فشارهاي بسيار زيادي كه ازسوي حكام جور برايشان وارد مي
شد دربيشتراوقات خود مصائب جانگداز واقعه كربلا را براي مردمان بيان مي نمودند .

53- مقتل و روضه خواني امام زمان ( عجل الله تعالي فرجه الشريف) درعزاي جد غريب خويش
مصائب كربلا بسيار جانسوز و غمبار است هيچكس عمق آن فاجعه را مانند امام زمان( عليه السلام) درك و لمس نمي كند آن حضرت به ياد مصائب جانگداز و جگر سوز امام حسين( عليه السلام ) بياناتي
دارد كه در اينجا به چند فراز از آن كه از زيارت ناحيه مقدسه گرفته شده مي پردازيم در فرازي مي فرمايد :

مضامين مقتل و روضه خواني امام زمان ( عليه السلام)
لَئن اَخَّرَتنِي الُّدهورُ وعاقَني عن نَصركَ المَقدور لاَبكيَّنَكَ صَباحًا وَ مَساءً فَلاَندُبَنَّكَ صَباحًا و مَساءً ولاَبكِيَنَّ عَلَيكَ حتّی بَدَلَ الدُّمُوعِ دَمًا / اگر زمانه مرا تاخير انداخت و مقدرات مرا از ياري تو جلوگيري كرد صبح و شب به ياد مصائب تو گريه مي كنم و از بام تا شام سرشك از ديده مي بارم و ندبه مي نمايم و بجاي اشك خون مي گريم

اَمر اللَّعين جُنَوده فَمَنُعوكَ الماءَ وُرُودَهُ وَ ناجَزوكَ القِتالَ وَعاجلوكَ النزال و رَشَفُوك بِالسِّهام وَ النّبال فاحَدقُوا بكَ مِن كُل جَهاتٍ وَ اَثخَنُوكَ بالِجَراحِ / اي جد بزرگوار فراموش نمي كنم آن هنگام را كه عمر سعد ملعون به
لشكرش فرمان داد كه از ورود آب به خيام جلوگيري نمايند و با تو بجنگند و به تو حمله كنند و بدن نازنينت را آماج تيرها و نيزه ها قرار دهند و از هر سو تو را محاصره كردند وهر كدام با اسلحه اي پيكرت را مجروح ساختند و داغ زخم را بر بدنت نهادند .

وَ اَسرَعَ فرَسُِكَ ارِدًا الي خِيامكَ قاصدًا مَحَمُحِمًا باكيًِا و هيَ تَقُول الظَّليَمةُ من امَّةٍ قَتَلت اِبن بنت نَبِيها / اي جد بزرگوار فراموش نكنم آن هنگام را كه اسب بي صاحبت رميده به سوي خميه هاي تو آمد همهمه مي كرد و سرشك اشك از چشمانش سرازير بود و( با زبان بي زباني ) مي گفت : واي از اين ظلم و ستم امتي كه پسر دختر پيامبرشان را كشتند

فَلَمّا رَاينَ النِّساءُ جَوادكَ مَخزيًا وَ نَظَرنَ سرَجَك عَليه مَلويًا بَرزنَ من الخُدورناشراتُ الشُّعُور لا طماتَ الخَدودِ سافراتُ الوجوهِ بالعُوَيلِ داعِياتٌ وَ بَعدَ العِزّ مذَللاتٌ و الي مُصرَعِكَ مبادرات و الشمر جالس علي صَدركَ مُولع سَيفَه علي نحركَ.... / اي جد بزرگوارچگونه ياد بياورم آن منظره دلخراش را كه بانوان حرمت اسب تو را خوار و شرمنده ديدند كه زينش واژگون شده است از خيمه ها بيرون آمدند در حالي كه موهاي خود را پريشان نموده و سيلي بر چهره خود مي زدند و صورتهايشان آشكار شده بود فرياد و فغانشان بلند بود چرا كه عزت خود را از دست داده بودند با آن حال به سوي قتلگاه شتافتند ديدند شمربرسينه ات نشسته و شمشير خود را بر گلويت گذارده ومي خواهد سرت را از بدنت جدا سازد

فَهَوَيتَ اِلَي الاَرضِ جَريحًا تطوُكَ الخَيولُ بِحَوافِرها وَ تَغلوكَ الطُّغاة بِبَواتِرها قَدَ رََشَحَ لِلمَوتِ جَبِينكَ وَ اختَلَفَ بِالاِ نقباضِ وَ الاِ نبِساطِ شِمالكَ وَ يَمينِكَ.... / اي جد بزرگوار چگونه ياد بياورم آن هنگام كه پيكر پر از زخمت بر زمين قرارگرفت گروهي سركش بر اسبهاي خود سوار شدند و پيكرت را لگد كوب اسبها قرار دادند درحالي كه لحظات آخر عمر را مي پيمودي و راه به جانان نزديك مي نمودي

وَسُبِيَ اَهلُكَ كالعَبيدِ وَ صِفدوا بالحَديد فَوقَ اقتابِ المَطّياتِ تَلفَحُ وجوهَهُم حَرّ الهاجِراتِ يُساقون في البَراري وَ الفَلَواتِ اَ يدِ يهُم مَغلولة الي الاعناقِ يطافُ بهم في الاَسواق فَوَيل للُعصاةِ الفسّاقِ..... / اي جد بزرگوار فراموش نمي كنم آن هنگام را كه پس از شهادتت افراد خانواده ات را مانند بردگان اسير كردند و زنجير آهنين به آنها بستند و آنها را بر فراز شتران تندر و بي سرپوش و فاقد محمل ( با كمال بي احترامي ) سوار نمودند كه پوست صورتشان از شدت گرماي سوزان سوخت آنها در بيابانها و راهها سير داده شدند دستهايشان را به گردنهايشان بستند و در كوچه ها و ميدانها عبور دادند واي برآن مردم گنهكار و بي شرم .

فقام ناعيَكَ اِلَيه بالدَّمع الَهطول قائلا يا رَسول اللهِ قتل سبطُكَ وَفَناكَ وَ استبيح اَهلك و حمامُكَ و سُبَيَت بَعدكَ ذاريكَ و وَقع, المحذورُ بُعترتك و ذويكَ فَانزَعَجَ الرَّسول وَ بكي قلبهُ المهول.... / خبر شهادت تو را در كنار قبرجدت رسول خدا ( ص ) ( بشير) به او داد درحالي كه گريان بود عرض كرد : اي رسول خدا(ص) سبط تو كشته شد ومن خبر شهادت فرزندت را آورده ام زاده جوانمردت كشته گرديد اي رسول خدا ( ص ) فرزندان و نزديكان خاندانت با سختي و محنت دست به گربيان و اسير دشمنان گرديدند رسول خدا ( ص ) از اين خبر منقلب و گريان شد و قلب داغدارش پر درد گرديد ((الحوادث والوقايع ج3 ص301و304))

حضرت ولي عصر ( عليه السلام ) در مورد ديگر با سلام و درود ازامام حسين ( عليه السلام ) ياد كرده و بر هريك از اعضا آن امام همام سلام و درود مي فرستد . و در فرازهاي آن بطور كوتاه از بعضي مصائب جد مظلوش امام حسين ( عليه السلام ) ياد كرده است گاهي مي فرمايد :

اَلسَّلام عَلَي المُغَسَّل بِدَمِ الجَراحِ / سلام بر كسي كه با خون زخمهايش غسل داده شد .

اَلسَّلام عَلَي المُجَرَّعِ بِكأساتِ الرِّماحِ / سلام بر كسي كه با جامهاي نيزه و شمشير شربت شهادت به كامش ريخته شد .

اَلسَّلام عَلَي المَقطُوعِ الوَتِينِ / سلام بر كسي كه رگهاي قلبش با تير دشمن بريده شد

اَلسَّلام عَلَي الشَيب الخَضيبِ / سلام بر كسي كه محاسنش به خون خضاب شد

السَّلام عَليَ الخَدِّ التَّريبِ / سلام بر چهره برخاكها ماليده و آغشته ات

اَلسَّلام عَلَي البَدنَ الُسُّليِبِ / سلام بر آن بدن برهنه كه لباسهايش را غارت كردند

اَلسَّلام عَلَي الثَّغرِ المَقروعِ بالقَضيبِ / سلام بر دنداني كه با چوب خيزران كوبيده شد

اَلسَّلام عَلَي الرَّأسِ المَرفُوع / سلام بر سر برفراز نيزه

اَلسَّلام عَلَي الشَّفاهِ الذّابِلاتِ / سلام بر ان لبهاي تشنه كام و خشكيده

اَلسَّلام عَلَي الاَعضاءِ المُقَطَّعاتِ / سلام بر اعضاي بريده بريده شده

اَلسَّلام عَلَي الرُّوُسِ الشَّامِلاتِ / سلام برسرهاي برفراز نيزه كه شهر به شهر گردانده شدند

اَلسَّلام عَلَي النِّسوةِ البارزات / سلام بر بانواني كه اسير و دربدر شدند.
((الحوادث والوقايع ص305و307))

54-عزاداري مقتل و روضه خواني شيعيان جهان
بعد از واقعه كربلا شيعيان با تأسي به امامان خود ، درعزاي سيد مظلومان حضرت اباعبدالله الحسين ( عليه السلام ) به اقامه عزاداري پرداخته واين حركت تا قيامت ادامه خواهد داشت روز به روزعطش شيعيان به اربابشان بيش ازپيش ميشود وهر روز روضه هاي آن حضرت پررونق ترشده وهيچگاه رنگ كهنگي نخواهد گرفت .
هنديها باكستانيها و تركها و افغانها و فارسها و عربها و ساير ملل جهان

55- روز قيامت ومجلس عزاداري امام حسين ( عليه السلام )
حضرت فاطمه زهرا ( سلام الله عليها ) وارد بهشت نميشود تا آنكه قاتلين امام حسين( عليه السلام ) عذاب شوند رسول خدا ( صلي الله عليه وآله ) فرمود : چون روز قيامت شود فاطمه ( سلام الله عليها ) درميان جماعتي اززنان وارد محشر شود فرمان رسد كه به بهشت داخل شود ولی او می گوید: به بهشت نمي روم تا اينكه بدانم پس ازمن با فرزندم حسين ( عليه السلام ) چه كردند خطاب رسد : بقلب محشر نظر كن پس بدان سونظر افكند و فرزندش حسين ( عليه السلام ) را مي بيند كه با تني بي سرايستاده است پس شيوني مي كشد و من ازشيون او شيون ميكنم وهمه كروبيان ازفغان و ناله ما بخروش آيند و خداوند بخشم آيد و آتشي را كه نامش هبهب است وآنرا هزارسال دميده اند تا انكه سياه گشته وهرگزنسيمي بدان راه نيافته و اندوهي از آن جدا نمي شود فرمان دهد كه قاتلين حسين ( عليه السلام ) را اگرچه ازحاملين قرآن باشند دركام خود فرو گيرد پس آن آتش شراره اي كشد وهمه را دركام خود گيرد پس بخروشد و آنان با خروش اوبخروشند و نعره كشد و آنان به همراه او نعره كشند و بغرد و آنها نيزبغرند پس قاتلين بسخن آيند و بازباني باز گويند : پروردگارا از چه جهت اين آتش راپيش ازآنكه مشركان و بت پرستان را عقوبت كني برما مسلط ساختي ؟ از جانب خداوند خطاب رسد بدرستي كه آنكه مي داند با كسي كه نمي داند يكسان نيست. (( مثيرالاحزان ص81))

توسط **aelaa.net** » يکشنبه نوامبر 10, 2013 12:57 pm

تصوير و ترسيم مصائب حضرت اباعبد الله الحسين و خاندان و ياران

رواق شمالي حرم حسيني بشت سر مبارك = بنابرنقل اهل بصيرت در اينجا آثار خون شهداي اهل بيت

تصوير

رواق قتلگاه

تصوير

داخل قتلگاه - سكوي مرمرين = نشانه محل شهادت

تصوير

مكه حضور حسيني و اعزام مسلم به عنوان سفير بسوي كوفيان

مصائب مسلم بن عقيل و طفلان او در كوفه

تصوير

وقایع عاشورا اثر قوللر آقاسي، محل نگهداري: موزة سعدآباد

تصوير

حسن اسماعیل زاده، روز عاشورا

تصوير

حضرت امام حسين و جناب ابوالفضل در جدال با اشقياء

تصوير

عصر عاشورا

----------------------------------------
سؤال:
درباره پرده هاي نقاشي وقايع كربلا يا غزوات حضرات؛ مي بينيم تصاويري مخلوط و كنار هم وجود دارد كه ربطي به يك واقعه ندارد، يا در برخي تصاويري هست مثل شخصي با لباس سربازان انكليسي قرن كذشته، مي خواستم ببينم مطلب از جه قرار است؟ آيا بخاطر تحريف يا اشتباه است؟ يا دليل ديكري دارد؟

جواب:
1- وظيفه ديني هر مؤمن و بايسته عقلي هر فرهيخته؛ حفظ ياد و پيام آن وقايع در ميان مردم است.

2- توصيف وقايع ذكر شده براى مردم؛ اولين قدم ضروري اين امر است.

3- هر چه اين توصيف عميقتر و وسيعتر و محسوستر باشد؛ توجه و تاثر و يادگيري از آن بيشتر خواهد بود.

4- فلذا اين امر سبب مشاركت متخصصان و اهل رشته ها و مهارتها و هنرهاي مختلف در اين برنامه مي گردد:
عالم ديني: با بيان روايت جامع و تبيين نكات آن جهت معرفت بيشتر و وسيعتر و عميقتر.
منبري و استاد مؤمن دانشگاه: با شرح و توصيف و تحليل آن در جهت اثبات و تحكيم عقيده.
روضه خوان و مداح و شاعر و اديب و خواننده (با نواهاي حزين): جهت محسوس كردن بيشتر ابعاد وقايع و توصيف آن در عمق احساسات و عواطف مردم.

5- تا اينجا در بُعد شنيداري و سمعي فعاليت داشته} اما ايفاي اين رسالت و امر مهم در جهت سمعي و شنيداري محدود نشده؛ و با حضور تصوير و نقاشي و فيلم؛ به بُعد بصري و ديداري نيز مي رسد، چه اينكه اين روش؛ سبب بيشتر محسوس شدن وقايع و نيز بهتر نقش بستن آنها در ذهن مخاطب و ماندگارتر شدن آنها در ياد و خاطره ايشان است.

6- و اينجاست كه نقش نقاشان و رسامان و طراحان و فيلمسازان و ايفا كنندگان نقشها و تعزيه خوانها و نقالان معلوم مي گردد،
و با توجه به اينكه صنعت فيلم تاريخچه كوتاه و نو رسي دارد؛ فلذا اين پرده هاي نقاشي وقايع ديني بوده اند كه در طول قرنهاي بسيار؛ در جهت ارتقاي معرفت و بينش عمومي نقش مهمي داشته اند.
البته برخلاف پرده هاي نقاشي كه در جهت انجام وظيفه همراه با رعايت امانت در نقل وقايع غالبا موفق بوده اند؛
متاسفانه صنعت فيلم و سريال (ولو به اسم دين) غالبا در جهت تحريف و تضعيف دين و وقايع ديني و سست كردن عقايد ديني مردم بكار گرفته شده است،
و لذا مي بينيم كه به اسم وقايع كربلا چگونه افكار غربزده و شيوه ها و الكوهاي تئاتر غربي را وارد كرده و وقايع را دگرگون و محرف نموده اند،
و يا با طرح محرف وقايع در قالب ذهني فاسد طراحان و عاملان فيلم (مثل همه وقايع را مربوط به خواهشهاي جنسي و عشق غربي كردن)،
و يا آميختن آنها با عقايد منحرف طايفه گري عجم و عرب،
و يا ضعيف اجرا كردن نقشهاي مثبت واقعه و قوي اجرا كردن نقشهاي منفي،
و پراكندن عقايد ملحدان و منكران دين؛ در لابلاي ديالوگهاي فيلم (در حاليكه در وقايع اصلي مطرح نبوده و گفته نشده است)
و در حقيقت به اسم رسالت ديني؛ ماموريت تاريخي حزب شيطان از كفار و مشركان و ملحدان و امويان و منافقان را ايفاد كرده و آن خيالات فاسده را ميان اهل ايمان پخش كرده اند.

7- نكته مهمي كه بايد در مطالعه نقاشيهاي روضه و مقتل خواني توجه شود اينكه:
(براي سهولت نگهداري و حمل و نقل اين نقاشيها؛ و نيز بزرگ بودن تابلو و توجه بيشتر مخاطب)
در يك تابلو چندين واقعه را كنار هم مي كشيده اند، و در حقيقت آنها را با فشردگي در يك تابلو جا مي داده اند؛
و اين نقال و تعزيه خوان بوده كه وقايع را در كتابهاي مقتل و روضه خوانده يا شنيده؛
و هر يك را به ترتيب تاريخي خود مطرح كرده و توصيف مي نموده است،
اما امروزه براي كسي كه سواد اين رشته را ندارد؛ و همينطوري تابلو را نگاه كرده و تفسير مي كند
نتيجه اش اين مي شود كه يا آنها را نامربوط تصور كرده؛ يا به نقد و تحليل بي ربطي مبتلا مي شود.

8- داستان حضور رومي يا (به تعبير متأخر فرنگي) در نقاشيها و اقوال و اشعار تعزيه و نقالان؛
اساس درستي داشته؛ و مستند اصليش معتبر است،
در منابع تاريخي ثبت شده كه شخصي رومي نصراني اهل روم شرقي (بيزانس) غلام معاوية و منشي مخصوص او و متولي امور خصوصي وي بوده است،
در زمان يزيد هم اين نزديكي افزايش يافته و نديم مجلس شراب او هم بوده، بلكه همواره در مجالس يزيد حاضر و مثل يك مشاور به او نزديك بوده است.
نام وي "سِر جون" بوده و در نقلها به نام "سرجون نصراني يا رومي" ذكر شده است.
اين عنصر رومي در پشت صحنه وقايع كربلا هم نقش قابل توجهي داشته از جمله:
در موضوع كنترل اوضاع كوفه بعد پيوستن مردم به مسلم بن عقيل؛
گفته شده اين سرجون بوده كه به يزيد توصيه كرده است كه ابن زياد را والي كوفه نمايد،
در واقعه اسارت اهل بيت حسيني (عليهم السلام) به شام و مجلس يزيد هم اين سرجون حاضر بوده
و مطالب و سخناني نيز از او نقل شده است.
از اين رو طبيعي است كه در متون ثبت وقايع مربوط به نهضت حسيني؛ و نيز اشعار و تعزيه نامه ها و نقاشي ها و پرده هاي ديني نيز حضور سرجون در برخي صحنه ها منعكس شده باشد.

9- البته عجيب نيست كه برخي از نقاشان از نحوه لباس روميان 1400 سال قبل بي اطلاع بوده باشند
ولذا لباس سرجون را به شكل غربيهاي زمان خود نقاش (قرون متاخر مثل انكليسيها) كشيده باشند،
و اين امر سبب شده تا در السنه برخي نقالان و يا بعضي نقلهاي بعدي (خصوصا اگر نقال يا شاعر اصل تاريخ را نداند؛ و از روي نقاشي بخواهد توصيف كند) بجاي نام بردن از سرجون رومي يا نصراني بكويد "مرد فرنكي"
اما در هر صورت اشكالي در صحت محتواي نقش وارد نمي كند، تا كسي بخواهد كل اين اثر يا اصل واقعه را زير سؤال ببرد.

10- پر واضح است كه در هر صنف از عالم و هنرمند و نقاش و مداح؛ سطوح مختلف دانش و مهارت و توانايي وجود دارد؛ و محصول كار همه يكسان نمي باشد،
در درياي بيكران خادمان حسيني نيز افراد از اين نظر متفاوتند،
اما اين امر سبب وهن و بي ارزشي كار افراد غير زبردست نمي گردد،
و هر خدمتي كه در چهارچوب معارف اصيل عاشوراي حسيني خالصانه (و فارغ از بهره برداريهاي باندهاي سياسي يا تحريفات الحادي غربي) ارائه شود مقبول و سعيشان مشكور است.
فلذا تنها اين سخنان برترين خطبا؛ يا نواي هنرمندترين مداحان؛ يا اثر بهترين نقاشان نيست كه در تعليم و نشر معارف حسيني تاثير داشته، بلكه كار خالصانه سطوح ديگر نيز به سهم خود مفيد و مؤثر بوده
و مخاطبان فرهيخته اين آثار غالبا به معنا و پيام آنها متوجه و مشغول شده
نه در جزئيات فني لفظ و يا نوا و يا نقش.
وفقنا الله وسائر المؤمنين والمؤمنات لحق معرفة مولانا الحسين وعزائه و زيارته و خدمته، آمين رب العالمين.

viewtopic.php?f=2125&t=10030&p=47682#p47682

توسط **aelaa.net** » يکشنبه نوامبر 10, 2013 1:01 pm

مقتل خواني - عربي
از شيخ شهيد عبدالزهراء كعبي / معروفترين مقتل خوان جهان اسلام در قرن اخير
http://aelaa.net/Fa/Ersaal/11/maqtal1.rm
http://aelaa.net/Fa/Ersaal/11/maqtal2.rm
http://aelaa.net/Fa/Ersaal/11/maqtal3.rm

اين بهترين نوار مقتل عربي هست
خودمان هم همين را گوش مي دهيم
مي توانيد دانلود كنيد و استفاده كنيد
اين گونه مطالب لازم نيست عربي باشد مانند تلاوت و نماز و زيارت است كه خواندن و شنيدن عربيش حتى اگر معنيش را ندانند خوب است
-----------------

مجموعه مقتل صوتي:
روضه هاي محرم مرحوم آيت الله شيخ عبدالحسين خراساني هم مجموعا يك مقتل است
از كودكي تا كنون بنجاه سال است كه از روضه هاي ايشان بهره برده ايم رضوان الله تعالى عليه

تصوير

توسط **aelaa.net** » يکشنبه نوامبر 10, 2013 1:34 pm

فيلم ذكر مصائب و مقتل حضرت ابا عبد الله الحسين و خاندان و ياران

توسط **aelaa.net** » يکشنبه نوامبر 10, 2013 1:37 pm

إكسير العبادات في أسرار الشهادات
تدوين: علامه شيخ آغا شيرواني دربندي

إكسير العبادات في أسرار الشهادات جلد اوّل 712 صفحه - 13 مگابايت
http://aelaa.net/110.aspx?id=5529
إكسير العبادات في أسرار الشهادات جلد دوم 820 صفحه - 16 مگابايت
http://aelaa.net/110.aspx?id=5530
إكسير العبادات في أسرار الشهادات جلد سوم 948 صفحه - 16 مگابايت
http://aelaa.net/110.aspx?id=5531
يا اين آدرسها:
http://www.mediafire.com/?ebqww66fvs36syl
http://www.mediafire.com/?86v8vp17krvd089
http://www.mediafire.com/?9j5zcbsv2056332

سعادات ناصریه و اقوات روحانیه
خلاصه فارسي اكسيرالعبادات
علامه شيخ آغا شيرواني دربندي

نسخه خطي
http://icnc.ir/index.aspx?pid=289&metad ... b241904982
http://icnc.ir/index.aspx?pid=289&metad ... 90e1a86786

مطبوع:

اسرار الشهادة
ترجمه فارسي اكسير العبادات
مترجم: محمد حسين بن على اكبر شريعتمدار تبريزى

روضه الشهدا
روايت: علامه ملاحسین واعظی کاشفی
http://ghadeer.org/tarix/rozeh_sh/FEHREST.HTM

مقتل مفصل: رمز المصیبة
تدوين: آیت الله ده سرخی
این کتاب یکی از کامل ترین وجامع ترین مقاتل است که تا کنون نوشته شده است وبه همین دلیل مورد استقبال بسیاری از ومنبری ها ومداحان ودوستداران اباعبدلله الحسین(ع)در سراسر جهان شده است.
این کتاب نفیس شامل تمامی خطبه های حضرت و منازلی که حضرت درمسیر مدینه تا کربلا واهلبیت امام از کربلا تا کوفه وشامات درآن اقامت کرده اند واتفاقاتی که درهر منزل رخ داده است رابیان میکند وهمچنین اسامی اصحاب ویاران سیدالشهدا(ع)رابه نقل های فراوانی که وجود دارد تا 210نفربیان کرده است.
جلد اول کتاب شریف شامل ثواب گریه برامام حسین (ع)وگریه کردن جمیع مخلوقات و انبیا الهی وملائکه وجنیان بر حضرت سید اشهدا(ع) ودر ثواب زیارت کربلا در مواقع مختلف ونیت های گوناگون وآداب زیارت حضرت و همچنین حرکت امام حسین(ع) از مدینه تا کربلا تاشب عاشورا و جریانات شب عاشورا را به نحو دقیق وبا سند ولحظه به لحظه روایت میکند.
جلد دوم کتاب شریف شامل وقایع روز عاشورا از صبح تا غروب رابه طور کامل دقیق وبا همه جزئیات ومسند میباشد وهمچنین عدد اصحاب اباعبدالله الحسین علیه السلام ولشکریان ابن زیاد لعنت الله علیه را با تمام اقوال موجود بیان کرده است.وهمچنین در این جلد از کتاب رمز المصیبه نحوه وزمان شهادت اصحاب ورجز هایی که توسط انها در میدان جنگ خوانده می شد را همراه با معانی انها آمده است وبعد از اینها احوالات جوانان بنی هاشم که روز عاشورا شهید شدند و وداع جانسوز حضرت سید الشهدا(ع) با اهلبیت خود را بیان کردند ونحوه شهادت آنحضرت وقضایای بعد از شهادت امام حسین(ع) بیان شده است.
جلد سوم این کتاب شریف شامل حوادث واتفاقات بعد از روز عاشورا واسیری زنان واطفال حضرت امام حسین (ع) و حرکت اسرا از کربلا تا به کوفه وشام ومصیبت هایی که در کوفه وشامات به اهلبیت رسول خدا(ص) واردشد وخطبه حضرت زینب (س) وامام زین العابدین(ع) به تفصیل وبا ذکر جزئیات کامل بیان شده است.

اين مقتل را از اينجا استفاده كنيد:
viewtopic.php?f=274&t=10031&start=0

مقتل الحسین علیه السلام (از مدینه تا مدینه)
تدوين: آيت الله سيد محمد جواد ذهنی تهرانی

عناوين اصلي كتاب شامل: مقدمه؛ تاريخ ولادت با سعادت حضرت امام حسين و وقايع مربوط به آن و احاديثي كه در اين باب وارد شده؛ ذكر مناقب و فضائل و خصائص حضرت امام حسين؛ چگونگي بيعت گرفتن معاويه از مردم براي يزيد؛ حركت سيد مظلومان از مدينه منوره به مكه معظمه؛ ترجمه مختصري از احوالات جناب حضرت مسلم بن عقيل؛ حركت حضرت مسلم بن عقيل به جانب كوفه؛ حركت حضرت اباعبدالله الحسين از مكه معظمه به طرف عراق؛ رسيدن اردوي كيوان شكوه به زمين پربلاء يعني كربلاء و وقايع و حوادث در آن تا شب عاشوراء؛ در توصيف شب عاشوراء؛ وقايع هولناك شب يازدهم؛ نقل كلام مرحوم محدث قمي در منتهي الآمال؛ نقل غير مشهور در حمل سر مطهر امام؛ فرمان عمر بن سعد ملعون به قطع سرهاي شهداء و فرستادن آنها را به نزد پسر زياد؛ خروج لشگر كفرآئين عمر سعد از كربلاء و حركت دادن اهل بيت پيغمبر را به كوفه خراب؛ دفن ابدان طاهره شهداء؛ وارد شدن اهل بيت سيدالشهداء به كوفه خراب؛ فرستادن عبيدالله مخذول رؤس مطهره و اهل بيت امام را از كوفه خراب به شام تار؛ بازگشت اهل بيت به مدينه طيبه؛ پاورقي

نسخه بي دي اف - 6 مكَابايت
http://www.ghaemiyeh.com/downloads/6011 ... madine.pdf
نسخه جاوا
http://www.ghaemiyeh.com/downloads/6011 ... madine.zip
نسخه آندرويد
http://www.ghaemiyeh.com/downloads/6011 ... madine.apk

مقتل الحسين عليه‌السلام
روايت: شيخ صدوق محمد بن علي بن بابويه

عناوين اصلي كتاب شامل: مقدمه؛ امام حسين در عصر پيامبر؛ اخبار آسماني و پيش گويي از شهادت امام حسين عليه‌السلام؛ وقايع در مسير شهادت؛ وقايع روز شهادت امام حسين عليه‌السلام؛ پس از شهادت؛ ندبه و نوحه در سوگ سرور آزادگان؛ زيارت امام حسين عليه‌السلام؛ عاشوار و موعود منتقم؛ سخنان امام حسين عليه‌السلام؛ پاورقي

نسخه بي دي اف - 6 مكَابايت
http://www.ghaemiyeh.com/downloads/6012 ... sadogh.pdf
نسخه جاوا
http://www.ghaemiyeh.com/downloads/6012 ... sadogh.zip
نسخه آندرويد
http://www.ghaemiyeh.com/downloads/6012 ... sadogh.apk

متن عربي و ترجمه فارسي مقتل اللهوف على قتلى الطفوف
روايت: سید بن طاووس حلّی
مترجم: ملا محمد طاهر بن محمدباقر موسوى دزفولى

اين مقتل را از اينجا استفاده كنيد:
viewtopic.php?f=274&t=10033&p=47766#p47766

مقتل مقرم
نوشته سید عبدالرزاق مقرم
ترجمه عبدالرحیم عقیقی بخشایشی
Ersaal/7/Moqarram/index.htm

http://s1.picofile.com/file/7555016769/ ... _.zip.html

ترجمه مقتل الحسين از مقاتل الطالبين
روايت: ابوالفرج اصفهاني
مترجم: هاشم رسولي محلاتي

عناوين اصلي كتاب شامل: مقدمه مترجم؛ مقدمه مصحح؛ شرح حال مولف؛ شهادت جعفر بن ابيطالب و علت آن بعضي از احوال و اخبار آن جناب؛ محمد بن جعفر بن ابيطالب؛ حسين بن علي؛ مسلم بن عقيل بن ابيطالب؛ علي بن الحسين (علي اكبر)؛ عبدالله بن علي بن ابيطالب؛ جعفر بن علي بن ابيطالب؛ عثمان بن علي بن ابيطالب؛ عباس بن علي بن ابيطالب؛ محمد بن علي بن ابيطالب (محمد اصغر)؛ ابوبكر بن علي بن ابيطالب؛ ابوبكر بن حسين بن علي بن ابيطالب؛ قاسم بن حسن بن علي بن ابيطالب؛ عبدالله بن حسن بن علي بن ابيطالب؛ عبدالله بن حسين بن علي بن ابيطالب؛ عون بن عبدالله بن جعفر بن ابيطالب؛ محمد بن عبدالله بن جعفر بن ابيطالب؛ عبيدالله بن عبدالله بن جعفر بن ابيطالب؛ عبدالرحمن بن عقيل بن ابيطالب؛ جعفر بن عقيل بن ابيطالب؛ عبدالله بن عقيل بن ابيطالب (عبدالله اكبر)؛ محمد بن مسلم بن عقيل بن ابيطالب؛ عبدالله بن مسلم بن عقيل بن ابيطالب؛ محمد بن ابي سعيد احول فرزند عقيل بن ابيطالب؛ ابوبكر بن عبدالله بن جعفر بن ابيطالب؛ عون بن عبدالله بن جعفر بن ابيطالب؛ عبيدالله بن علي بن ابيطالب؛ عبدالله بن محمد بن علي بن ابيطالب؛ زيد بن علي بن الحسين بن علي بن ابيطالب؛ يحيي بن زيد بن علي بن حسين ابن علي بن ابيطالب؛ عبدالله بن محمد بن علي بن الحسين بن علي بن ابيطالب؛ عبدالله بن مسور بن عون بن جعفر بن ابيطالب؛ عبدالله بن معاويه بن عبدالله بن جعفر بن ابيطالب؛ عبيدالله بن حسن بن علي بن الحسين بن علي بن ابيطالب؛ عبدالله بن حسن بن حسن بن علي بن ابيطالب؛ حسن بن حسن بن حسن بن علي بن ابيطالب؛ ابراهيم بن حسن بن حسن بن علي بن ابيطالب؛ علي بن حسن بن حسن بن حسن بن علي بن ابيطالب؛ عبدالله بن حسن بن حسن بن حسن بن علي بن ابيطالب؛ عباس بن حسن بن حسن بن حسن بن علي بن ابيطالب؛ اسماعيل بن ابراهيم بن حسن بن حسن بن علي بن ابيطالب؛ محمد بن ابراهيم بن حسن بن حسن بن علي بن ابيطالب؛ علي بن محمد بن عبدالله بن حسن بن حسن بن علي بن ابيطالب؛ محمد بن عبدالله بن عمرو بن عثمان بن عفان؛ پسري از محمد بن عبدالله بن حسن؛ حسن بن معاويه؛ عبدالله اشتر؛ موسي بن عبدالله بن حسن؛ حسين بن زيد بن علي؛ علي بن حسن بن زيد؛ حمزه بن اسحاق بن علي؛ دوران خلافت محمد امين؛ دوران خلافت منتصر

نسخه بي دي اف - 4 مكَابايت
http://www.ghaemiyeh.com/downloads/5466 ... talebi.pdf
نسخه جاوا
http://www.ghaemiyeh.com/downloads/5466 ... talebi.zip
نسخه آندرويد
http://www.ghaemiyeh.com/downloads/5466 ... talebi.apk

ترجمه كامل كتاب
فرزندان آل ابی طالب (ترجمه مقاتل الطالبین )
مترجم: جواد فاضل
3 جلد
http://goftomanedini.com/attachment.php ... 1357337050

مقتل الحسين
روايت: خوارزمی
شرح غم حسین‏ علیه السلام‏
ترجمه مصطفی صادقی

نسخه بي دي اف - 2 مكَابايت
http://www.ghaemiyeh.com/downloads/921- ... hoseyn.pdf
نسخه جاوا
http://www.ghaemiyeh.com/downloads/921- ... hoseyn.zip
نسخه آندرويد
http://www.ghaemiyeh.com/downloads/921- ... hoseyn.apk

مقتل الحسين - مقتل ابي مخنف
روايت: لوط بن یحیی بن سعید بن مخنف (ابو مخنف الازدى)
http://www.4shared.com/document/XYXrveob/__-_.html

مقتل: معالي السبطين
شيخ محمد مهدي حائري مازندراني
عربي - 700 صفحة 20 مگابايت
http://www.4shared.com/office/izNMKjEv/_______-___.html

مترجم: رضا کوشاری

مقتل: الدمعة الساکبه
الدمعة الساکبة في أحوال النبي «ص» و العترة الطاهرة
ملا محمد باقر محمد باقر بن عبد الکریم بهبهانی

ترجمه به نام: سيد الشهداء
مترجمان: محمد علی حسین زاده و ابراهیم سلطانی نسب

الخصائص الحسینیه = ويژگيهاي حسيني
علامه شیخ جعفر شوشتری

براي استفاده از اين كتاب اينجا را ببينيد
viewtopic.php?f=2125&t=10035&p=47979#p47979
Ersaal/7/Khasaaes/fehrest.htm

مقتل: الفخري يا المنتخب في جمع المراثي و الخطب
علامه طريحي از علماي بزرك شيعه قرن يازدهم (مُتوفى سنة : 1085)
http://www.m-alhassanain.com/kotob%20ho ... lltoraihy/

مقتل: نور العين في مشهد الحسين (ع)
ابواسحاق اسفرائني شافعي قرن پنجم
http://www.amal-movement.com/maktaba/si ... al3ayn.htm
http://islamicdoc.org/Multimedia/fbook/762/index.htm

-----------------
مقتل الحسين - هشام كلبي
مقتل: محرق القلوب علامه ملا مهدي نراقي از مراجع و فقهاي بزرك شيعه
مقتل در مجلد امام حسين ناسخ التواريخ - ميرزا محمد تقي سپهر، مشهور به لسان الملك
مقتل: عنوان الكلام ملامحمد باقر فشاركي از مراجع و فقهاي شيعه قرن چهاردهم
مقتل: تذكرة الشهداء ملا حبيب شريف كاشاني (م 1340 ق) از مراجع و فقهاي شيعه قرن چهاردهم
مقتل: قمقام زخّار صمصام بتّار - فرهاد میرزا معتمدالدوله
مقتل: تظلم الزهرا(س) فی احراق دماء آل عبا(س): ملا رضی قزوینی
مقتل الحسين - محمّد بن ابي طالب
البکاء للحسین(ع): میرجهانی
اسرار حسینیه: آیت الله حبیب الله شریف کاشانی

توسط **aelaa.net** » يکشنبه نوامبر 10, 2013 1:48 pm

مرثيه هاي فارسي و عربي مرحوم آيت الله غروي اصفهاني
ديوان كمپاني

مرثيه هاي فارسي و عربي و تركي مرحوم آيت الله نير تبريزي
ديوان آتشكده

مرثيه هاي فارسي مرحوم ميرزا حسن اصفهاني
ديوان زبدة الاسرار

مرثيه هاي فارسي مرحوم فؤاد كرماني
ديوان شمع جمع

مرثيه هاي فارسي مرحوم عمان ساماني
ديوان گنجينة الاسرار

نسخه pdf
http://s1.picofile.com/file/6889335010/ ... i.pdf.html
نسخه آندرويد
http://www.karbobalaee.ir/fa/wp-content ... ecrets.apk

مرثيه هاي فارسي مرحوم صغير اصفهاني
ديوان مصيبت نامه

مقتل و مصيبت نامه منظوم تركي - ملا محمد بن سلیمان فَضولی
حدیقة ‌السُّعَداء

مقتل و مصيبت نامه منظوم تركي - محمد تقی قمری
کنزالمصائب

ديوان‌ محتشم‌ كاشاني
تركيب‌بندها؛ غزليات؛ قصايد؛ مثنويات؛ رباعيات؛ قطعات؛ غزليات از رسالهٔ جلاليه
نسخه pdf
http://www.ghaemiyeh.com/downloads/3926 ... ashani.pdf
نسخه جاوا
http://www.ghaemiyeh.com/downloads/3926 ... ashani.zip
نسخه آندرويد
http://www.ghaemiyeh.com/downloads/3926 ... ashani.apk

آشنايى با مصائب ومقتل حضرت اباعبدالله الحسين وخاندان وياران

آشنايى با مصائب ومقتل حضرت اباعبدالله الحسين وخاندان وياران

مقدار مصائب و مقتل حضرت ابا عبد الله الحسين و خاندان و ياران

لزوم ذكر مصائب و مقتل حضرت امام حسين و خاندان و ياران

خداوند ذاكر مصائب حضرت اباعبد الله الحسين و خاندان و ياران

انبياء و اوصياء ذاكر مصائب حضرت اباعبد الله الحسين و خاندان

تصوير و ترسيم مصائب حضرت امام حسين و خاندان و ياران

نواي ذكر مصائب حضرت امام حسين و خاندان و ياران

فيلم ذكر مصائب حضرت امام حسين و خاندان و ياران

متون ذكر مصائب حضرت امام حسين و خاندان و ياران

اشعار ذكر مصائب حضرت امام حسين و خاندان و ياران