موميائى

[pejuhesh237]

بسم الله الرحمان الرحیم

[pejuhesh237]

فارسی:مومیایی
عربی:
یونانی:موميائى به لغة يونانى به معنى حافظ الاجساد است .
انگلیسی:
فرانسه:
آلمانی:
ایتالیائی:

[pejuhesh237]

آب چشمه اي است كه در بلاد فارس مانند قير منجمد می شود
و بهترين او سياه براق است كه بوى بدى نداشته باشد
و ارسطو فرموده كه بهترين او آنست كه چون جگر گوسفند
را در گرمى ذبح با ريزهء نى شكسته شق كرده بر آن بمالند التيام يابد
کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم-ص250-251

[pejuhesh237]

و در بعضى جبال گيلانات و لرستان نيز موجود است و عرق الجبال نيز گويند
و انچه در سواحل درياى مغرب يافت می شود به خوبى فارسى و بلاد ايران نيست
کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم-ص250-251

[pejuhesh237]

.

[pejuhesh237]

در اول سيم گرم و در دويم خشك و نزد بعضى خشكى غالب بر گرمى اوست
و قوتش تا چهل سال باقيست .کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم-ص250-251

[pejuhesh237]

.و افريقى در كتاب اعتماد نقل نموده كه موميائى دو قسم است
يكى از جبال و يكى از قبور موتى كه به جهة حفظ بدن بر او طلا مي كرده اند
و او غير اعضاى انسانيست اگر چه در (×جبر)كسر نفعى می كند
ليكن شرب او حرام و مورث كورى و فساد بدن و مضرتهاى به غايت است.

کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم-ص250-251

[pejuhesh237]

و او مقوى دل و مفرح و محلل مواد بارده
و مقوى اعضاى باطنى و ظاهرى و مجفف رطوبات و معين باه
و حافظ ارواح بدنى و لطيف و سريع النفوذ و جهة فواق و فالج
و رعشه و لقوه و سمومات مشروبه و درد معده و وجع الفؤاد
و تقوية معده و اختناق رحم و جميع امراض بارده و نفث الدم
و جراحات مثانه و سلس البول و ابتداى جذام و داء الفيل
و ثقل زبان و گزيدن عقرب
و شرب محلول او در روغنها و ضماد او جهة شكستگى اعضا
و بيرون رفتن مفاصل و كوفتگى و پاره شدن عصب و عضل بيعديل
و با عناب و امثال آن جهة سرفه
و با سكنجبين جهة خفقان
و با آب كرفس جهة سپرز و در هر علتى با معاون
و مناسب او آشاميدن بهتر است
و قطور او با روغن گل سرخ جهة گرانى سامعه
و با كافور جهة امراض بينى
و سعوط او با آب مرزنجوش و مانند آن جهة شقيقه و صرع و امراض دماغى
و غرغرهء او با رب توت و مانند آن جهة ورم گلو
و با شير جهة اعضاى تناسل و يك قيراط او با دو دانگ گل ارمنى
و يك دانگ زعفران جهة صدمهء جگر و معده
و با آب كاسنى و عنب الثعلب
و طلاى او با روغن گاو جهة گزيدن عقرب
و حمول او با روغن زيتون با زنبق جهة تقطير البول
و استرخاى مقعد و غديُوط
و دلوك او با عسل جهة لكنة زبان و مسوح او با روغن نارجيل
و مانند آن بر قضيب و انثيان و حوالى آن جهة تحريك جماع
و با اشربهء مناسبه جهة تب ربع نافع
و مضر محرورين و مصلحش سكنجبين
و قدر شربتش در شكستگى اعضا نيم درهم
و در ساير امراض از يك قيراط تا يك دانگ
و بدلش فقر اليهود است
و ارسطو گويد كه چون موميائى خوب را با پيه خوك غير
نمكشور در(+گوش) اصم مادرزاد گذارند رفع كرى می كند
موميائى انسان در ازمنهء سابقه به جهة حفظ جسد ميت
از تعفن به مر و عسل (+و مومیایی )و فقر اليهود و امثال او طلا مينموده اند
و چون اكثر دخمهاى بلاد مغرب را آب محيط گرفته هر چه از اجساد
و اعضاى مويترا مواج بحر به ساحل رسانيده
و مي رساند آن را جهّال به جاى موميائى صرف نموده و می نمايند
و از رصد الاقاليم بليناس ظاهر می شود كه در معمورى طرف مغرب جزاير خالدات بوده
و بالفعل سياهان مغربست و چندين درجه معموره در آب مغمور است

کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم-ص250-251

[pejuhesh237]

و او مقوى دل و مفرح و محلل مواد بارده
و مقوى اعضاى باطنى و ظاهرى و مجفف رطوبات و معين باه
و حافظ ارواح بدنى و لطيف و سريع النفوذ و جهة فواق و فالج
و رعشه و لقوه و سمومات مشروبه و درد معده و وجع الفؤاد
و تقوية معده و اختناق رحم و جميع امراض بارده و نفث الدم
و جراحات مثانه و سلس البول و ابتداى جذام و داء الفيل
و ثقل زبان و گزيدن عقرب
و شرب محلول او در روغنها و ضماد او جهة شكستگى اعضا
و بيرون رفتن مفاصل و كوفتگى و پاره شدن عصب و عضل بيعديل
و با عناب و امثال آن جهة سرفه
و با سكنجبين جهة خفقان
و با آب كرفس جهة سپرز و در هر علتى با معاون
و مناسب او آشاميدن بهتر است
و قطور او با روغن گل سرخ جهة گرانى سامعه
و با كافور جهة امراض بينى
و سعوط او با آب مرزنجوش و مانند آن جهة شقيقه و صرع و امراض دماغى
و غرغرهء او با رب توت و مانند آن جهة ورم گلو
و با شير جهة اعضاى تناسل و يك قيراط او با دو دانگ گل ارمنى
و يك دانگ زعفران جهة صدمهء جگر و معده
و با آب كاسنى و عنب الثعلب
و طلاى او با روغن گاو جهة گزيدن عقرب
و حمول او با روغن زيتون با زنبق جهة تقطير البول
و استرخاى مقعد و غديُوط
و دلوك او با عسل جهة لكنة زبان و مسوح او با روغن نارجيل
و مانند آن بر قضيب و انثيان و حوالى آن جهة تحريك جماع
و با اشربهء مناسبه جهة تب ربع نافع
و مضر محرورين و مصلحش سكنجبين
و قدر شربتش در شكستگى اعضا نيم درهم
و در ساير امراض از يك قيراط تا يك دانگ
و بدلش فقر اليهود است
و ارسطو گويد كه چون موميائى خوب را با پيه خوك غير
نمكشور در(+گوش) اصم مادرزاد گذارند رفع كرى می كند
موميائى انسان در ازمنهء سابقه به جهة حفظ جسد ميت
از تعفن به مر و عسل (+و مومیایی )و فقر اليهود و امثال او طلا مينموده اند
و چون اكثر دخمهاى بلاد مغرب را آب محيط گرفته هر چه از اجساد
و اعضاى مويترا مواج بحر به ساحل رسانيده
و مي رساند آن را جهّال به جاى موميائى صرف نموده و می نمايند
و از رصد الاقاليم بليناس ظاهر می شود كه در معمورى طرف مغرب جزاير خالدات بوده
و بالفعل سياهان مغربست و چندين درجه معموره در آب مغمور است

کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم-ص250-251

[pejuhesh237]

.