موّ

[pejuhesh237]

بسم الله الرحمان الرحیم

[pejuhesh237]

موّ :به ضم ميم و واو و به فتح ميم و تشديد واو نيز آمده


فارسی: ريشا والا

عربی:

یونانی:ميوه و بعضى ميطيقون

انگلیسی:

فرانسه:

آلمانی:

ایتالیائی:

[pejuhesh237]

اسم نباتيست برگ و ساقش شبيه به شبت و ساقش از ان سطبرتر

و تا به قدر دو زرع و بيخش باريك و دراز مايل به زردى و متفرق

و بعضى كج و خوشبو و در خائيدن دهان را گرم می كند

و با اندكى گزندگى و به فارسى ريشهء والا گويند و آن سنبل جبلى است

چنانكه انطاكى تصريح نموده

و شيخ الرئيس در تعريف موّ فرموده

كه بيخي است مختلف الشكل و در رنگ شبيه به غاريقونست

و ابن جزله گويد بيخيست سفيد مايل به زردى و دراز و خوشبو

و بغدادى و ابن تلميذ و جمعى كثير به نهجى كه در اول تعريف او مذكور شد قايلند

و تعريف مذكور بر ريشهء والا صادق مى آيد.کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم-ص250

متن مخزن الادويه مراجعه شد و مطالب آن موافق تحفه بود با اين اضافات:

بهترين آن سفيد روشن پاك آنست و استعمال آن بدون آنكه آن را مخلل نمايند جايز نيست

و دستور مخلل نمودن آنست كه در سركه اندازند و چند روز بگذارند پس برآورده خشك نموده اقراص ساخته بكار برند

و انطاكى ريشه سنبل جبلى دانسته و قوّت آن تا دو سال باقى مى‏ماند.کتاب مخزن الادویه طبع قدیم ص 751

[pejuhesh237]

.منبت آن بيشتر مقدونيا است .کتاب مخزن الادویه طبع قدیم ص 751

[pejuhesh237]

.

[pejuhesh237]

و قوتش تا دو سال باقيست در دويم گرم و در سم خشك کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم-ص250

متن مخزن الادويه مراجعه شد و مطالب آن موافق تحفه بود با اين اضافات:

و در سيّم نيز گرم و خشك گفته‏اند و با رطوبت نافخه کتاب مخزن الادویه طبع قدیم ص 751

[pejuhesh237]

.

[pejuhesh237]

و با قوة قابضه و مدر بول و حيض و ملطف و منوم

و مفتح و مسكن درد مثانه و گرده كه به سبب اجتماع فضول باشد

و جهة رياح معده(+ و پیچش و در مفاصل و رحم و سینه و ضعف جگر و معده)

و تحريك باه و نضج منى و رفع بخار بدبوئى و بلغم و لزوجاة و تصفيهء آواز و امراض عصب نافع

و جلوس در طبيخ او جهة عسر البول و احتباس حيض مفيد

و مضر سپرز و مصلحش تخم كرفس و عسل و مصدع و مصلحش تخم كرفس و عسل الی

و مصلحش خيسانيدن در سركه و قدر شربتش تا دو مثقال

و بدلش نيم وزن او سنبل الطيب و نيم وزن جوزبو است

و گويند به وزن او فطر اساليون .کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم-ص250

[pejuhesh237]

و با قوة قابضه و مدر بول و حيض و ملطف و منوم

و مفتح و مسكن درد مثانه و گرده كه به سبب اجتماع فضول باشد

و جهة رياح معده(+ و پیچش و در مفاصل و رحم و سینه و ضعف جگر و معده)

و تحريك باه و نضج منى و رفع بخار بدبوئى و بلغم و لزوجاة و تصفيهء آواز و امراض عصب نافع

و جلوس در طبيخ او جهة عسر البول و احتباس حيض مفيد

و مضر سپرز و مصلحش تخم كرفس و عسل و مصدع و مصلحش تخم كرفس و عسل الی

و مصلحش خيسانيدن در سركه و قدر شربتش تا دو مثقال

و بدلش نيم وزن او سنبل الطيب و نيم وزن جوزبو است

و گويند به وزن او فطر اساليون .کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم-ص250

[pejuhesh237]

.