بخور الاكراد

توسط **pejuhesh237** » سه شنبه جولاي 24, 2012 12:44 am

بسم الله الرحمان الرحیم

توسط **pejuhesh237** » جمعه فبريه 08, 2013 12:33 pm

بخور الاكراد

به لغت اندلس بربطوره و به سرياني اندراسيون و بخور الاكراد از ان جهت نامند كه كردان در بلاد خود در بخورات بسيار استعمال مى‌نمايند

گياهى است از خانوادۀ Umbelliferae نام علمى آن Peucedanum officinale L.

و مترادف آن Peucedanum altissimum Desf

فارسی:در كتب طب سنتى با نام «بخور الاكراد» رازیانه کوهی

عربی:

یونانی:

انگلیسی:Hog's fennel و Sulphur wort

فرانسه:Peucedan officinal و Fenouil de porc

آلمانی:

ایتالیائی:

توسط **pejuhesh237** » شنبه آگوست 24, 2013 12:46 pm

نباتيست غير حماما ساقش شبيه به ساق رازيانه

و برگش در حوالی بيخ و انبوه و گلش زرد

و بيخش باليده و سياه و صلب و پر رطوبت

و صمغش كه از ساق او به هم رسد سرخ و بدبو و با تندى کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم-ص44-45

متن مخزن الادويه مراجعه شد و مطالب آن موافق تحفه بود با اين اضافات:

و از ساق آن صمغ سرخ رنك بدبوى تند لذاعي كه زبان را مى‌كزد برمى‌آيد

و مانند كندر بران منجمد مى‌كردد و از ان يتوعي نيز مى‌كيرند

بدين قسم كه ساق آن را تيغ زده يتوع آن را كرفته در سايه خشك مى‌نمايند

براى آنكه آفتاب قوت آن را ضعيف مى‌كرداند و چون يتوع آن را كرفتند قوت بيخ آن ضعيف مى‌كردد

و همچنين چون بيخ آن خشك كردد قوت آن ضعيف مى‌شود

و عصارۀ آن را نيز مى‌كيرند بدين نحو كه بيخ تازۀ آن را كوبيده رطوبت آن را كرفته خشك مى‌نمايند

و قوت اين ضعيف تر است از يتوع آن

و يتوع آن از صمغ آن و صمغ و يتوع آن كثير الاستعمال و كفته‌اند كه بايد در هنكام اخذ لبن آن پره‌هاى بيني و صورت و دماغ را بروغن كل چرب نمايند

و الاصداع و ظلمت بصر مى‌آورد کتاب مخزن الادویه طبع قدیم جلد یک ص 208

گياهى است علفى چند ساله بلندى آن 1- 6/ 0 متر برگهاى آن دو سه بار تقسيم شده و مانند رازيانه به رشته‏هاى باريك نخى

و دراز درآمده است. ساقه آن استوانه‏اى است. گلهاى آن زرد به صورت چتر مركب در انتهاى شاخه گل‏دهنده ظاهر مى‏شود.

ريشه آن به رنگ تيره و سياه و گوشت‏دار و سفت و داراى بوى تند و خيلى مرطوب است.

در طب سنتى بيشتر ريشه گياه و شيره‏اى كه از آن گرفته مى‏شود، مصارف دارويى دارد.کتاب معارف گیاهی میر حیدر جلد 4 ص 135

توسط **pejuhesh237** » شنبه آگوست 24, 2013 12:47 pm

و منبت او در كوههاى درخت دار کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم-ص44-45

متن مخزن الادويه مراجعه شد و مطالب آن موافق تحفه بود

اين گياه معمولا در جنگلها و در كنار درياها و مزارع مرطوب و در مراتع مى‌رويد.ايران در مناطق غربى ايران در سيلاخور ديده مى‌شود. کتاب معارف گیاهی میر حیدر جلد 4 ص -136-135

توسط **pejuhesh237** » شنبه آگوست 24, 2013 12:47 pm

همه اجزائ ان استفاده میشود.

هیچ جزئ ان سمی نیست.

.از ساقه گياه بخور الاكراد با تيغ زدن شيره‌اى خارج مى‌شود كه به صورت كندر سفت مى‌شود و به ساقه مى‌چسبد

و از آن صمغ سرخرنگ بدبوئى حاصل مى‌شود و از عصارۀ ريشۀ اين گياه نيز در طب سنتى استفاده مى‌شود

به اين ترتيب كه ريشه تر و تازه را گرفته تميز كرده مى‌كوبند و رطوبت و شيره آن را گرفته و خشك مى‌نمايند.

در مواردى كه منظور گرفتن عصارۀ ريشه است بايد از گرفتن صمغ ساقۀ آن خوددارى شود زيرا در اين صورت ريشه كم مايه و ضعيف مى‌شود.

در موقع گرفتن شيرۀ ريشه و كوبيدن آن بايد بينى و صورت را با روغن گل سرخ چرب نمايند و الاّ سردرد مى‌آورد و چشم را تار مى‌كند.کتاب معارف گیاهی میر حیدر جلد 4 ص -136-135

توسط **pejuhesh237** » شنبه آگوست 24, 2013 12:48 pm

در آخر سيم گرم و خشك

و عصاره‌اش در اول سيم

و بيخش در آخر دويم و گياه او در دويم کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم-ص44-45

متن مخزن الادويه مراجعه شد و مطالب آن موافق تحفه بود

توسط **pejuhesh237** » شنبه آگوست 24, 2013 12:49 pm

توسط **pejuhesh237** » شنبه آگوست 24, 2013 12:50 pm

مدّر فضلات و مفتت حصاة و مسقط جنين

و صمغش جهة سينه و شش و سرفه و امراض بارده مثل فالج و صداع بلغمى

و ضماد او جهة سرسام بلغمى و عرق النساء و كزاز و مانند او

و بخورش جهة اختناق رحم و سبات

و گريزانيدن هوام و عسر ولادت و سّدهء زكامى

و تجفيف رطوبات دماغى و نزلات و هواى وبائى و قطورا

و جهة ثقل سامعه و درد گوش با روغن گلسرخ

و سنون او جهة درد دندان كرم خورده و ريزانيدن او مؤثر

و بيخش ملّين طبع و جهة جراحات خبيثه و اندمال او

و جهة عسر بول و مغص و تحليل نفخ و درد مثانه

و طلاى سوختهء او با زفت جهة قروح رطبه و يابسه سر نافع

و در ساير افعال ضعيف‌تر از صمغ او و گياه او اضعف

و مضر دماع ضعيف و مكرّب و مصلح او نيلوفر

و قدر شربت از صمغ او نيم مثقال

و از عصارهء او يك مثقال و از جرم او دو مثقال

و بدلش حب الغار است

و می گويند حمول يك قيراط او در ساعت اسقاط جنين می كند.کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم-ص44-45

متن مخزن الادويه مراجعه شد و مطالب آن موافق تحفه بود با اين اضافات:

صلب شربا و بدستور مقدار نيم مثقال از دمعۀ آن و چون بر آتش اندازند و رايحۀ آن را استنشاق نمايند

علل باردۀ دماغيه و سبات و سدۀ زكامي و تجفيف رطوبات دماغي و رفع نزلات و هواى وبائي

خصوص كه از روى جيفۀ حيوانات و انسان بسبب قتال و غيره برخاسته

و بسا است كه آن را متفتت كرده مى‌ريزاند و قطور صمغ محلول آن

و با سركه جهت تحليل سپرز و بدستور آشاميدن آن با سركه و تمريخ آن با سركه و زيت جهت تليين اعصاب

و چون صمغ آن را بر استخوان بكذارند آن را مقشر سازد و كاه حل مى‌كنند

عصارۀ آن را باين نحو كه در جوف آن نان كرم مى‌كذارند تا نرم كردد

و كاه بحسب اغراض و اعلال بعضى ادويۀ مناسبۀ موافقۀ آنها نيز بآن اضافه مى‌كنند

مانند مغز بادام تلخ و سداب و امثال اينها به مقدارى كه اخراج نمايد خلطى را كه مقصود اخراج آنست

بتليين و يا بادرار و يا به تحليل و يا به تفتيح و يا با ذابت

و آشاميدن لبن آن جهت عسر البول و مغص و تحليل نفخ و تليين طبيعت و تسكين وجع مثانه نافع

و ذرور آن جهت جراحات خبيثه و عسرة الاندمال حادث از سوء المزاج رطب و تجفيف و اندمال آنها و رفع بدبوئي قروح و نتن رحم و عرق زير بغل

و بدستور بخور آن چون در بيني زن حامله نزد ولادت تبخير نمايند باساني وضع حمل نمايد

و حمول يك قيراط آن اخراج جنين زنده نمايد و چون بسوزانند آن را و با زيت و روغن كاو مخلوط

نمايند و بر قروح رطبه و لبنيۀ سر بمالند خشك كرداند مضر دماغ ضعيف و مكرب محرورين مصلح آن

نيلوفر يعنى بايد كه تنها استعمال نكنند و از بوى آن اجتناب نمايند کتاب مخزن الادویه طبع قدیم جلد یک ص 209

توسط **pejuhesh237** » شنبه آگوست 24, 2013 12:53 pm

مدّر فضلات و مفتت حصاة و مسقط جنين

و صمغش جهة سينه و شش و سرفه و امراض بارده مثل فالج و صداع بلغمى

و ضماد او جهة سرسام بلغمى و عرق النساء و كزاز و مانند او

و بخورش جهة اختناق رحم و سبات

و گريزانيدن هوام و عسر ولادت و سّدهء زكامى

و تجفيف رطوبات دماغى و نزلات و هواى وبائى و قطورا

و جهة ثقل سامعه و درد گوش با روغن گلسرخ

و سنون او جهة درد دندان كرم خورده و ريزانيدن او مؤثر

و بيخش ملّين طبع و جهة جراحات خبيثه و اندمال او

و جهة عسر بول و مغص و تحليل نفخ و درد مثانه

و طلاى سوختهء او با زفت جهة قروح رطبه و يابسه سر نافع

و در ساير افعال ضعيف‌تر از صمغ او و گياه او اضعف

و مضر دماع ضعيف و مكرّب و مصلح او نيلوفر

و قدر شربت از صمغ او نيم مثقال

و از عصارهء او يك مثقال و از جرم او دو مثقال

و بدلش حب الغار است

و می گويند حمول يك قيراط او در ساعت اسقاط جنين می كند.کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم-ص44-45

متن مخزن الادويه مراجعه شد و مطالب آن موافق تحفه بود با اين اضافات:

صلب شربا و بدستور مقدار نيم مثقال از دمعۀ آن و چون بر آتش اندازند و رايحۀ آن را استنشاق نمايند

علل باردۀ دماغيه و سبات و سدۀ زكامي و تجفيف رطوبات دماغي و رفع نزلات و هواى وبائي

خصوص كه از روى جيفۀ حيوانات و انسان بسبب قتال و غيره برخاسته

و بسا است كه آن را متفتت كرده مى‌ريزاند و قطور صمغ محلول آن

و با سركه جهت تحليل سپرز و بدستور آشاميدن آن با سركه و تمريخ آن با سركه و زيت جهت تليين اعصاب

و چون صمغ آن را بر استخوان بكذارند آن را مقشر سازد و كاه حل مى‌كنند

عصارۀ آن را باين نحو كه در جوف آن نان كرم مى‌كذارند تا نرم كردد

و كاه بحسب اغراض و اعلال بعضى ادويۀ مناسبۀ موافقۀ آنها نيز بآن اضافه مى‌كنند

مانند مغز بادام تلخ و سداب و امثال اينها به مقدارى كه اخراج نمايد خلطى را كه مقصود اخراج آنست

بتليين و يا بادرار و يا به تحليل و يا به تفتيح و يا با ذابت

و آشاميدن لبن آن جهت عسر البول و مغص و تحليل نفخ و تليين طبيعت و تسكين وجع مثانه نافع

و ذرور آن جهت جراحات خبيثه و عسرة الاندمال حادث از سوء المزاج رطب و تجفيف و اندمال آنها

و رفع بدبوئي قروح و نتن رحم و عرق زير بغل

و بدستور بخور آن چون در بيني زن حامله نزد ولادت تبخير نمايند باساني وضع حمل نمايد

و حمول يك قيراط آن اخراج جنين زنده نمايد و چون بسوزانند آن را و با زيت و روغن كاو مخلوط

نمايند و بر قروح رطبه و لبنيۀ سر بمالند خشك كرداند مضر دماغ ضعيف و مكرب محرورين مصلح آن

نيلوفر يعنى بايد كه تنها استعمال نكنند و از بوى آن اجتناب نمايند کتاب مخزن الادویه طبع قدیم جلد یک ص 209

صمغ ساقه گياه براى امراض سرد مانند فالج و سردرد و بلغمى و كزاز و بيمارى‏هاى سينه و ريه و سرفه و ورم طحال نافع است

و ريشه آن ضد كمبود ويتامين‏C مى‏باشد.

اگر 2 گرم از صمغ آن را به آتش بيندازند و بخور آن را استنشاق كنند براى رفع كوفتگى‏هاى زكامى و دماغى و خشك كردن رطوبتهاى دماغى و براى گريزاندن حشرات نافع است

و اگر صمغ آن را بر دندان كرم خورده گذارند درد آن را تسكين مى‏دهد.

اگر چند قطره از محلول صمغ آن و يا از شيره آن مخلوط با روغن گل سرخ به گوش بريزند براى تسكين درد گوش و باز كردن كوفتگى‏هاى

آن و رفع سنگينى شنوايى مفيد است

و ضماد آن با سركه و روغن گل براى سرسام بلغمى و كزاز و سردردهاى مزمن و فلج و سياتيك نافع است.

اگر ضماد فقط با سركه باشد براى تحليل‏ طحال مفيد است.

خوردن آن با سركه و همچنين ماليدن مخلوط صمغ و روغن زيتون براى نرم كردن اعصاب نافع است.

خوردن شيرابه آن براى رفع سختى ترشح ادرار و دل پيچه و تحليل نفخ نافع است و لينت مزاج مى‏دهد و درد مثانه را آرام مى‏نمايد.

ريشه آن مليّن و مدّر است و سختى ترشح ادرار را رفع مى‏كند و دل پيچه و نفخ و درد مثانه را از بين مى‏برد.

گرد ريشه آن براى التيام جراحتهاى بد و سخت جوش كه ناشى از بدى وضع مزاج است، مفيد مى‏باشد.

و براى خشك كردن و التيام و رفع بدبويى زخمها و رفع بدبويى رحم و عرق زير بغل بسيار مؤثر است.

اگر 2/ 0 گرم از ريشه را شياف نمايند اخراج جنين زنده را تسهيل مى‏نمايد.

بخور آن در بينى زن حامله در حال زاييدن، وضع حمل را آسان مى‏كند.

اگر آن را بسوزانند و خاكستر آن را با روغن زيتون و روغن گاو مخلوط نمايند

و روى زخمهاى تر و بد كه چرك شيرى دارد بمالند آن را خشك مى‏كند.

مصرف گياه براى گرم‏مزاجان مضر است و از اين نظر لازم است كه با نيلوفر خورده شود و تنها مصرف نشود.

مقدار خوراك از صمغ آن و از عصاره ريشه آن تا 5 گرم و از جرم ريشه آن تا 10 گرم است.

جانشين آن در خواص فوق ميوه درخت غار گيلاسى يعنى حب الغار است كه خواص آن مشروحا در بخش خاصى آمده است.کتاب معارف گیاهی میر حیدر جلد 4 ص 136-137

توسط **pejuhesh237** » شنبه آگوست 24, 2013 12:54 pm