بيارانگا

توسط **pejuhesh237** » جمعه اکتبر 10, 2014 11:05 am

.بسم الله الرحمان الرحیم.

توسط **pejuhesh237** » جمعه اکتبر 10, 2014 11:05 am

پيارانگا
به فتح‏ باء عجمى و ياى مثناة تحتانيه و الف و فتح راى مهمله و الف و سكون نون و كاف فارسى و الف.

فارسی:

عربی:

یونانی:

انگلیسی:

فرانسه:

آلمانی:

ایتالیائی:

توسط **pejuhesh237** » جمعه اکتبر 10, 2014 11:18 am

بيخى است طولانى به ضخامت انگشتى و زياده بر آن

و طول آن تا به دو شبر و زياده نيز و بعضى گره دار و رنگ پوست آن زرد مايل به سرخى براق

و ظاهر آن اندك گره دار و چون كهنه گردد مايل به سياهى مى‏شود و طعم آن بسيار تلخ

و مغز آن ريشه دار و صلب .کتاب مخزن الادویه طبع قدیم ص248

توسط **pejuhesh237** » جمعه اکتبر 10, 2014 11:19 am

و از ملك رخام كه رخنك نيز نامند مى‏آورند به سهلت و اسلام‏آباد و از آنجا به اطراف مى‏برند و بسيار وفور ندارد..کتاب مخزن الادویه طبع قدیم ص248

توسط **pejuhesh237** » جمعه اکتبر 10, 2014 11:19 am

توسط **pejuhesh237** » جمعه اکتبر 10, 2014 11:20 am

در سيّم گرم و خشك و با رطوبت فضليه و منسوب به مشترى است.کتاب مخزن الادویه طبع قدیم ص 248

توسط **pejuhesh237** » جمعه اکتبر 10, 2014 11:20 am

توسط **pejuhesh237** » جمعه اکتبر 10, 2014 11:27 am

اهل آن ديار براى آن منافع و خواص بسيار نقل مى‏نمايند و در هر مرضى با دوايى خاص مستعمل دارند.

جهت درد سر قدرى از آن را با گلاب ساييده بر پيشانى طلا مى‏نمايند و مى‏گويند كه فى الفور درد ساكن مى‏گردد

و براى ام الصبيان مقدار يك سرخ پيارانگا با يك دانه قرنفل و يك دانه فلفل با شير مرضعه طفل ساييده مى‏خورانند

و براى شب كورى پيارانگا و زردچوبه از هر يك يك ماشه با شير زنان ساييده پارچه را بدان تر كرده سوخته‏

دوده آن را گرفته در چشم مى‏كشند و براى درد چشم و رفع سرخى و جلاى بياض پيارانگا چهار رتى،

زردچوبه گرده دار، حضض هندى، افيون از هر يك يك ماشه، زاج سفيد دو رتى با آب تا سه ساعت نجومى كامل ساييده حل نموده شير

گرم كرده براى درد چشم و سرخى آن بر حوالى چشم طلا مى‏نمايند

و براى جلاى بياض و قطع آن با ميل در چشم مى‏كشند

و ايضاً براى درد چشم قدرى از آن را با قدرى زردچوبه و قليلى افيون و يا هر سه مساوى ساييده بر دور چشم طلا مى‏نمايند درد

و سرخى چشم را زايل مى‏نمايد و براى درد گوش كه چرك از آن جارى باشد

دو عدد بادنجان را درست بر آتش گرم مى‏كنند و مى‏فشارند و آب آن را گرفته قدرى پيارانگا در آن مى‏سايند

و صاف كرده شير گرم نموده دو سه قطره از آن در گوش مى‏چكانند و مى‏گويند فوراً درد را ساكن مى‏گرداند و ريم را زايل مى‏كند

و براى درد دندان پيارانگا، نمك اندرانى، تنباكو، حلتيت بريان كرده، خاكستر پوست درخت عشر، پوست درخت بادنجان دشتى كه به

هندى بهتكتيه گويند از هر يك قدرى نرم كوفته و بيخته بر دندان مى‏مالند و دهن باز كرده سر را به زير مى‏دارند تا آب و رطوبات دفع گردد

و براى پينس كه مرضى است كه در ملك هند در بينى به هم مى‏رسد مى‏گيرند پيارانگا و توتياى هندى از هر يك يك ماشه

و در روغن گاو خوب حل كرده اندك اندك سعوط مى‏نمايند.

براى زيادتى شير زنان پيارانگا يك ماشه، سياه دانه، زيره سفيد، شقاقل با آب نرم سوده صاف نموده مى‏آشامند

تا سه روز و براى ضيق النفس و سرفه كهنه يك ماشه پيارانگا با پوست بيخ برياره و پوست بيخ كنكهيه از هر يك يك ماشه در هم نموده

در سر غليان مانند تنباكو مى‏كشند ايضاً براى ضيق النفس و سرفه كهنه با آب مطبوخ پوست رنگنى به كسر را كه آن را به هندى

بهتكتيه نيز نامند و شايد بادنجان دشتى باشد بدين نحو كه نيم پاو پوست آن را در نيم آثار آب خالص جوش مى‏دهند تا آنكه نيم پاو آب

بماند پس قدرى نمك داخل آن كرده از آتش فرود مى‏آورند و صاف نموده يك ماشه پيارانگا در همان آب ساييده در شبانه روز به فاصله چهار

چهار كهرى كه تخميناً يك و نيم ساعت نجومى مى‏شود مقدار يك توله از آن آب را شير گرم نموده مى‏نوشند

و همچنين تا آنكه آن آب تمام صرف شود و اگر مرض كهنه باشد و از اين مقدار آب زايل نگردد مرتبه ديگر ترتيب داده مى‏آشامند

و از براى دبه اطفال كه آن را به هندى ازارپسنلى و بگهى نيز مى‏نامند كه در پهلوى چپ اطفال صغير تا دو نيم ساله و تا سه ساله دفعتاً

به هم مى‏رسد و علامت آن تب و جستن پهلو و گود افتادن خصوص پهلوى چپ و نفس به بالا كشيدن و تواتر نفس

و نگرفتن پستان و گريه بسيار و بى‏قرارى و بى‏آرام بودن است چنانچه در رساله على‏حده مجملًا ذكر يافته مقدار يك رتى پيارانگا با يك دانه

قرنفل و يا فلفل سياه هر كدام كه باشد و آن را در زهره خوك تر كرده خشك نموده باشند

و بعضى عورات هند چون آن را مستعمل دارند نزد اوشان مى‏باشد با شير دايه آن ساييده مى‏خورانند و مى‏گويند كه فى الفور آرام

مى‏يابد.

براى تقويت معده و زيادتى اشتها پيارانگا سه ماشه، نانخواه، زنجبيل، باديان، بيخ شيطرج هندى، فلفل سياه، نمك ترب، نمك سياه، نمك

پانكا از هر يك يك توله، بكهمه سفيد، وج تركى، زاج بريان از هر يك يك ماشه كوفته بيخته با آب ليمو تا نه ساعت كامل سحق مى‏نمايند

و حبوب مى‏بندند و هر حبى به قدر نخودى و باقلايى يك حب شام با آب نيم‏گرم فرو مى‏برند و از براى تقويت معده و زيادتى اشتها و

سرعت هضم يك ماشه آن را با نانخواه و رازيانه و با برنگ و نمك سياه از هر يك يك توله با آب ليموى كاغذى يعنى ليموى آب مقدار ده

دوازده عدد سحق بليغ مى‏نمايند آن مقدار كه آب آنها تمام خشك گردد پس حبوب بسته نگاه مى‏دارند شربتى از يك ماشه تا دو ماشه

بعد از فراغ طعام روز و شب مى‏خورند تا يك هفته و از براى تقويت‏

معده و رفع انواع اسهالات و بواسير و ضيق النفس رطوبى و سرفه بارد و رياح و قراقر شكم

و بالجمله اكثر امراض بارده رطبه يك وزن آن را با دو وزن فلفل سياه نرم كوفته بيخته حبوب به قدر نخودى ساخته يك حب صبح و يك حب

شام مى‏دهند و اين به تجربه رسيده و از براى دفع انواع هيضه خواه محتبس باشد و خواه جارى به عنوان قى و يا اسهال و يا هر دو مقدار

نيم ماشه آن را با گلاب و يا با آب ساييده مى‏خورند و از براى هيضه رطوبى و بلغمى مقدار دو رتى پيارانگا و دو سه دانه قرنفل و بيست و

يك دانه فلفل سياه نرم سوده مى‏خورند و اگر قدرى قليل پپيتا نيز داخل نمايند بهتر است و از براى تخمه و سوء الهضم يك توله رازيانه را

جوكوب نموده در آب جوش مى‏دهند و صاف نموده مقدار دو رتى پيارانگا در دهن انداخته مى‏خايند و بالاى آن آن را مى‏آشامند و براى

بواسير و رفع اسهال رطوبى يك وزن آن را با نيم وزن فلفل سياه نرم كوبيده با آب كنكهيه سرشته حبوب سازند هر حبى به قدر فلفلى

شربتى دو حب صبح ناشتا و دو حب وقت شام فرو برند بواسير و اسهال رطوبى حادث از ضعف معده را مفيد است.

از براى استسقا پيارانگا، نانخواه، تخم حلبه، زيره سفيد، فلفل سياه، پوست بيخ برياره، پوست بيخ كنار جنگلى از هر يك سه ماشه نرم

كوفته بيخته هفت حصه نموده هر روز يك حصه را نصف صبح و نصف شام با عرق باديان مى‏نوشند و به جاى آب نانخواه و رازيانه و بيخ

برياره و پوست بيخ انار از هر يك چهار توله‏ در آب مى‏جوشانند و صاف نموده به جاى آب مى‏خورانند ايضاً از براى استسقا هفت روز ناشتا با

ادويه‏اى كه ذكر مى‏يابد سفوف ساخته با آب سرد مى‏خورند ادويه اين است: پيارانگا چهار رتى، بكهماى سفيد دو ماشه، نانخواه، تخم

حلبه، زيره سفيد از هر يك چهار ماشه نرم سوده سفوف مى‏سازند و هشت حصه نموده هفت حصه آن را هفت روز ناشتا مى‏آشامند و

مى‏گويند بايد كه به زودى بالاى آن دال با خشكه بخورند در آن مدت زايل مى‏گردد و از براى طحال پيارانگا، زهره خرگوش، زهره زاغ سياه،

زهره ماهى، زردچوبه سوخته، زاج سفيد سوخته، توتياى هندى سوخته، تنكار سوخته از هر يك يك ماشه با آب برگ صبر كه به هندى

كهيكوار نامند خوب حل نموده به مقدار دانه ماش و خردل حب مى‏بندند هر روز يك حب صبح و يك حب شام و كبير را حب به قدر ماش و

صغير را حب به قدر خردل مى‏دهند و از ترشى و بادى پرهيز مى‏فرمايند و قليلى روغن در طعام آن داخل مى‏نمايند و قدرى پيارانگا را با

سركه ساييده بر ورم طحال طلا مى‏نمايند و از براى دفع پرسوت كه آزارى است كه بعضى عورات را بعد از زاييدن عارض مى‏گردد و آن زن

روز به روز زرد و ضعيف و لاغر مى‏گردد و اكثر طبيعت آن ملين مى‏باشد دو رتى پيارانگا را با بيست و يك دانه فلفل سياه و با دو ماشه

گوشت دهنيس كه جانورى است هندى و دو ماشه گوشت بچه آهو كه در حمل مادرش را ذبح نموده و از شكمش برآورده خشك كرده

باشند نرم سوده حبها مى‏سازند و تا هفت روز ناشتا مى‏خورانند و از غذاهاى نامناسب پرهيز مى‏نمايند ايضاً براى پرسوت يك سرخ

پيارانگا را با عنبر اشهب و مشك خالص و زعفران از هر يك دو ماشه، فلفل سياه بيست و يك دانه، گوشت دهنيس، گوشت بچه آهو كه

خام از شكم مادرش برآورده باشند از هر يك سه ماشه نرم سوده حبوب مى‏بندند هر حبى به قدر يك ماشه هر روز يك حب آن را

مى‏خورانند و از ترشى و بادى و از اغذيه‏هاى بارده پرهيز مى‏نمايند و براى دفع سلس البول پيارانگا دو رتى، نانخواه يك ماشه، پوست بيخ

برياره، پوست بيخ كنار، تخم كنكهيه از هر يك يك ماشه نرم كوفته بيخته صبح ناشتا مى‏آشامند

و براى نزول آب پيارانگا را با نارجيل سفيد ساييده بر موضع ورم طلا مى‏نمايند و به دستور با فلفل سياه و براى نزول آب در خصيه شش

ماشه آن را با پوست شيطرج هندى و پوست بيخ تاتوله و پوست بيخ برياره از هر يك شش ماشه خشك نموده با عصاره پوست درخت

بكاين خوب حل كرده گرم نموده ضماد مى‏نمايند بعون الله تعالى در سه چهار مرتبه زايل مى‏گردد.

براى مارگزيده فى الفور قدرى پيارانگا با شير درخت عشر كه به هندى آكه نامند و شير درخت زقوم كه به هندى تهورسيج نامند نرم

سوده بر آن موضع طلا مى‏نمايند و قدرى پيارانگا را با جدوار مجرب ساييده مى‏خورانند و با فلفل نيز.

سه ماشه پيارانگا را در پاو آثار روغن سرشف يا كنجد خوب مى‏سوزانند و صاف كرده شب گرم نموده بر موضع وجع مى‏مالند

و از هواى سرد محفوظ مى‏دارند ايضاً جهت اوجاع يك توله پيارانگا را با گل دهاوه و هليله زرد از هر يك يك توله كوفته در يك آثار روغن

سرشف انداخته در شيشه كرده چهل روز در آفتاب مى‏گذارند و گاه گاه بر هم مى‏زنند پس عند الحاجت گرم نموده بر موضع وجع مى‏مالند

و براى تحليل اورام و غدد و تسكين اوجاع با دو وزن آن فلفل سياه با آب نيم گرم سوده گرم كرده ضماد مى‏نمايند.

حب پيارانگا: نافع از براى اكثر امراض مانند ضيق النفس و سرفه و سوزش فم معده و جذام و آتشك و جروح و قروح خبيثه و غيرها. صنعت

آن‏: پيارانگا چهار رتى، زعفران و مشك خالص از هر يك يك رتى، كافور خالص و موميايى از هر يك يك ماشه اجزا را كوفته بيخته سه حب

مى‏سازند هر روز يك حب آن را ناشتا مى‏خورند و غذا وقت ظهر نخود آب و شب قليه با خشكه

و اگر مزاج قوى باشد و هضم تواند نمود وقت ظهر كيله سفرى مى‏خورند و از حموضات و لبنيات پرهيز نمايند..کتاب مخزن الادویه طبع قدیم ص 248

توسط **pejuhesh237** » جمعه اکتبر 10, 2014 11:30 am

اهل آن ديار براى آن منافع و خواص بسيار نقل مى‏نمايند و در هر مرضى با دوايى خاص مستعمل دارند.

جهت درد سر قدرى از آن را با گلاب ساييده بر پيشانى طلا مى‏نمايند و مى‏گويند كه فى الفور درد ساكن مى‏گردد

و براى ام الصبيان مقدار يك سرخ پيارانگا با يك دانه قرنفل و يك دانه فلفل با شير مرضعه طفل ساييده مى‏خورانند

و براى شب كورى پيارانگا و زردچوبه از هر يك يك ماشه با شير زنان ساييده پارچه را بدان تر كرده سوخته‏

دوده آن را گرفته در چشم مى‏كشند و براى درد چشم و رفع سرخى و جلاى بياض پيارانگا چهار رتى،

زردچوبه گرده دار، حضض هندى، افيون از هر يك يك ماشه، زاج سفيد دو رتى با آب تا سه ساعت نجومى كامل ساييده حل نموده شير

گرم كرده براى درد چشم و سرخى آن بر حوالى چشم طلا مى‏نمايند

و براى جلاى بياض و قطع آن با ميل در چشم مى‏كشند

و ايضاً براى درد چشم قدرى از آن را با قدرى زردچوبه و قليلى افيون و يا هر سه مساوى ساييده بر دور چشم طلا مى‏نمايند درد

و سرخى چشم را زايل مى‏نمايد و براى درد گوش كه چرك از آن جارى باشد

دو عدد بادنجان را درست بر آتش گرم مى‏كنند و مى‏فشارند و آب آن را گرفته قدرى پيارانگا در آن مى‏سايند

و صاف كرده شير گرم نموده دو سه قطره از آن در گوش مى‏چكانند و مى‏گويند فوراً درد را ساكن مى‏گرداند و ريم را زايل مى‏كند

و براى درد دندان پيارانگا، نمك اندرانى، تنباكو، حلتيت بريان كرده، خاكستر پوست درخت عشر، پوست درخت بادنجان دشتى كه به

هندى بهتكتيه گويند از هر يك قدرى نرم كوفته و بيخته بر دندان مى‏مالند و دهن باز كرده سر را به زير مى‏دارند تا آب و رطوبات دفع گردد

و براى پينس كه مرضى است كه در ملك هند در بينى به هم مى‏رسد مى‏گيرند پيارانگا و توتياى هندى از هر يك يك ماشه

و در روغن گاو خوب حل كرده اندك اندك سعوط مى‏نمايند.

براى زيادتى شير زنان پيارانگا يك ماشه، سياه دانه، زيره سفيد، شقاقل با آب نرم سوده صاف نموده مى‏آشامند

تا سه روز و براى ضيق النفس و سرفه كهنه يك ماشه پيارانگا با پوست بيخ برياره و پوست بيخ كنكهيه از هر يك يك ماشه در هم نموده

در سر غليان مانند تنباكو مى‏كشند ايضاً براى ضيق النفس و سرفه كهنه با آب مطبوخ پوست رنگنى به كسر را كه آن را به هندى

بهتكتيه نيز نامند و شايد بادنجان دشتى باشد بدين نحو كه نيم پاو پوست آن را در نيم آثار آب خالص جوش مى‏دهند تا آنكه نيم پاو آب

بماند پس قدرى نمك داخل آن كرده از آتش فرود مى‏آورند و صاف نموده يك ماشه پيارانگا در همان آب ساييده در شبانه روز به فاصله

چهار چهار كهرى كه تخميناً يك و نيم ساعت نجومى مى‏شود مقدار يك توله از آن آب را شير گرم نموده مى‏نوشند

و همچنين تا آنكه آن آب تمام صرف شود و اگر مرض كهنه باشد و از اين مقدار آب زايل نگردد مرتبه ديگر ترتيب داده مى‏آشامند

و از براى دبه اطفال كه آن را به هندى ازارپسنلى و بگهى نيز مى‏نامند كه در پهلوى چپ اطفال صغير تا دو نيم ساله و تا سه ساله

دفعتاً به هم مى‏رسد و علامت آن تب و جستن پهلو و گود افتادن خصوص پهلوى چپ و نفس به بالا كشيدن و تواتر نفس

و نگرفتن پستان و گريه بسيار و بى‏قرارى و بى‏آرام بودن است چنانچه در رساله على‏حده مجملًا ذكر يافته مقدار يك رتى پيارانگا با يك

دانه قرنفل و يا فلفل سياه هر كدام كه باشد و آن را در زهره خوك تر كرده خشك نموده باشند

و بعضى عورات هند چون آن را مستعمل دارند نزد اوشان مى‏باشد با شير دايه آن ساييده مى‏خورانند و مى‏گويند كه فى الفور آرام

مى‏يابد.

براى تقويت معده و زيادتى اشتها پيارانگا سه ماشه، نانخواه، زنجبيل، باديان، بيخ شيطرج هندى، فلفل سياه، نمك ترب، نمك سياه،

نمك پانكا از هر يك يك توله، بكهمه سفيد، وج تركى، زاج بريان از هر يك يك ماشه كوفته بيخته با آب ليمو تا نه ساعت كامل سحق مى‏نمايند

و حبوب مى‏بندند و هر حبى به قدر نخودى و باقلايى يك حب شام با آب نيم‏گرم فرو مى‏برند و از براى تقويت معده و زيادتى اشتها و

سرعت هضم يك ماشه آن را با نانخواه و رازيانه و با برنگ و نمك سياه از هر يك يك توله با آب ليموى كاغذى يعنى ليموى آب مقدار ده

دوازده عدد سحق بليغ مى‏نمايند آن مقدار كه آب آنها تمام خشك گردد پس حبوب بسته نگاه مى‏دارند شربتى از يك ماشه تا دو ماشه

بعد از فراغ طعام روز و شب مى‏خورند تا يك هفته و از براى تقويت‏

معده و رفع انواع اسهالات و بواسير و ضيق النفس رطوبى و سرفه بارد و رياح و قراقر شكم

و بالجمله اكثر امراض بارده رطبه يك وزن آن را با دو وزن فلفل سياه نرم كوفته بيخته حبوب به قدر نخودى ساخته يك حب صبح و يك

حب شام مى‏دهند و اين به تجربه رسيده و از براى دفع انواع هيضه خواه محتبس باشد و خواه جارى به عنوان قى و يا اسهال

و يا هر دو مقدار نيم ماشه آن را با گلاب و يا با آب ساييده مى‏خورند و از براى هيضه رطوبى و بلغمى مقدار دو رتى پيارانگا

و دو سه دانه قرنفل و بيست و يك دانه فلفل سياه نرم سوده مى‏خورند و اگر قدرى قليل پپيتا نيز داخل نمايند بهتر است

و از براى تخمه و سوء الهضم يك توله رازيانه را جوكوب نموده در آب جوش مى‏دهند و صاف نموده مقدار دو رتى پيارانگا

در دهن انداخته مى‏خايند و بالاى آن آن را مى‏آشامند و براى بواسير و رفع اسهال رطوبى يك وزن آن را با نيم وزن فلفل سياه نرم كوبيده

با آب كنكهيه سرشته حبوب سازند هر حبى به قدر فلفلى شربتى دو حب صبح ناشتا و دو حب وقت شام فرو برند بواسير و اسهال

رطوبى حادث از ضعف معده را مفيد است.

از براى استسقا پيارانگا، نانخواه، تخم حلبه، زيره سفيد، فلفل سياه، پوست بيخ برياره،

پوست بيخ كنار جنگلى از هر يك سه ماشه نرم كوفته بيخته هفت حصه نموده هر روز يك حصه را نصف صبح

و نصف شام با عرق باديان مى‏نوشند و به جاى آب نانخواه و رازيانه و بيخ برياره و پوست بيخ انار از هر يك چهار توله‏ در آب مى‏جوشانند

و صاف نموده به جاى آب مى‏خورانند ايضاً از براى استسقا هفت روز ناشتا با ادويه‏اى كه ذكر مى‏يابد سفوف ساخته با آب سرد مى‏خورند

ادويه اين است: پيارانگا چهار رتى، بكهماى سفيد دو ماشه، نانخواه، تخم حلبه، زيره سفيد از هر يك چهار ماشه نرم سوده سفوف

مى‏سازند و هشت حصه نموده هفت حصه آن را هفت روز ناشتا مى‏آشامند و مى‏گويند بايد كه به زودى بالاى آن دال با خشكه بخورند

در آن مدت زايل مى‏گردد و از براى طحال پيارانگا، زهره خرگوش، زهره زاغ سياه، زهره ماهى، زردچوبه سوخته، زاج سفيد سوخته،

توتياى هندى سوخته، تنكار سوخته از هر يك يك ماشه با آب برگ صبر كه به هندى هيكوار نامند خوب حل نموده به مقدار دانه ماش

و خردل حب مى‏بندند هر روز يك حب صبح و يك حب شام و كبير را حب به قدر ماش و صغير را حب به قدر خردل مى‏دهند و از ترشى

و بادى پرهيز مى‏فرمايند و قليلى روغن در طعام آن داخل مى‏نمايند و قدرى پيارانگا را با سركه ساييده بر ورم طحال طلا مى‏نمايند

و از براى دفع پرسوت كه آزارى است كه بعضى عورات را بعد از زاييدن عارض مى‏گردد و آن زن روز به روز زرد و ضعيف و لاغر مى‏گردد

و اكثر طبيعت آن ملين مى‏باشد دو رتى پيارانگا را با بيست و يك دانه فلفل سياه و با دو ماشه

گوشت دهنيس كه جانورى است هندى و دو ماشه گوشت بچه آهو كه در حمل مادرش را ذبح نموده و از شكمش برآورده خشك كرده

باشند نرم سوده حبها مى‏سازند و تا هفت روز ناشتا مى‏خورانند و از غذاهاى نامناسب پرهيز مى‏نمايند ايضاً براى پرسوت يك سرخ

پيارانگا را با عنبر اشهب و مشك خالص و زعفران از هر يك دو ماشه، فلفل سياه بيست و يك دانه، گوشت دهنيس،

گوشت بچه آهو كه خام از شكم مادرش برآورده باشند از هر يك سه ماشه نرم سوده حبوب مى‏بندند

هر حبى به قدر يك ماشه هر روز يك حب آن را مى‏خورانند و از ترشى و بادى و از اغذيه‏هاى بارده پرهيز مى‏نمايند

و براى دفع سلس البول پيارانگا دو رتى، نانخواه يك ماشه، پوست بيخ برياره، پوست بيخ كنار،

تخم كنكهيه از هر يك يك ماشه نرم كوفته بيخته صبح ناشتا مى‏آشامند

و براى نزول آب پيارانگا را با نارجيل سفيد ساييده بر موضع ورم طلا مى‏نمايند و به دستور با فلفل سياه و براى نزول آب در خصيه شش

ماشه آن را با پوست شيطرج هندى و پوست بيخ تاتوله و پوست بيخ برياره از هر يك شش ماشه خشك نموده با عصاره پوست درخت

بكاين خوب حل كرده گرم نموده ضماد مى‏نمايند بعون الله تعالى در سه چهار مرتبه زايل مى‏گردد.

براى مارگزيده فى الفور قدرى پيارانگا با شير درخت عشر كه به هندى آكه نامند و شير درخت زقوم كه به هندى تهورسيج نامند نرم

سوده بر آن موضع طلا مى‏نمايند و قدرى پيارانگا را با جدوار مجرب ساييده مى‏خورانند و با فلفل نيز.

سه ماشه پيارانگا را در پاو آثار روغن سرشف يا كنجد خوب مى‏سوزانند و صاف كرده شب گرم نموده بر موضع وجع مى‏مالند

و از هواى سرد محفوظ مى‏دارند ايضاً جهت اوجاع يك توله پيارانگا را با گل دهاوه و هليله زرد از هر يك يك توله كوفته در يك آثار روغن

سرشف انداخته در شيشه كرده چهل روز در آفتاب مى‏گذارند و گاه گاه بر هم مى‏زنند پس عند الحاجت گرم نموده بر موضع وجع مى‏مالند

و براى تحليل اورام و غدد و تسكين اوجاع با دو وزن آن فلفل سياه با آب نيم گرم سوده گرم كرده ضماد مى‏نمايند.

حب پيارانگا: نافع از براى اكثر امراض مانند ضيق النفس و سرفه و سوزش فم معده و جذام و آتشك و جروح و

قروح خبيثه و غيرها. صنعت آن‏: پيارانگا چهار رتى، زعفران و مشك خالص از هر يك يك رتى،

كافور خالص و موميايى از هر يك يك ماشه اجزا را كوفته بيخته سه حب

مى‏سازند هر روز يك حب آن را ناشتا مى‏خورند و غذا وقت ظهر نخود آب و شب قليه با خشكه

و اگر مزاج قوى باشد و هضم تواند نمود وقت ظهر كيله سفرى مى‏خورند و از حموضات و لبنيات پرهيز نمايند..کتاب مخزن الادویه طبع قدیم ص 248

توسط **pejuhesh237** » جمعه اکتبر 10, 2014 11:31 am