نجوم

[najm134]

عناوين گزارشاتي كه تا كنون در اين باره منتشر شده است: پهناي كهكشان راه شيري - كشف سياره جديد در منظومه شمسي - فوران خورشيدي با جزئياتي بي‌سابقه مشاهده شد - سطح آكاهي جامعه از اوليات دانش نجوم - ستاره شناسي فوكها؛ ما از اينها كمتر نباشيم! - دسترسي همكاني به تلسکوپ جهاني هابل از راه اینترنت

[najm134]

پهناي كهكشان راه شيري
به گفته دانشمندان دانشگاه سيدني در استراليا، كهكشان راه شيري كه كره زمين نيز در آن قرار دارد، 12 هزار سال نوري و يا 000/000/000/000/000 /70 مايل (112630000000000000 كيلومتر) پهنا دارد. اين در حالي است كه پيش از گفته مي‌شد وسعت اين كهكشان شش هزار سال نوري است. دكتر گنسلر و همكاران او دكتر گرگ مدسن، دكتر شامي چترجي و دكتر ان مائو با انجام تحقيقاتي در اين زمينه موفق به محاسبه وسعت واقعي كهكشان راه شيري شدند. از آن دستگاه را نياز داشته باشد.

[najm134]

كشف سياره جديد در منظومه شمسي
سال هاست كه در كتاب هاي درسي علوم و جغرافيا، با منظومه شمسي آشنا مي شويم و به ما گفته مي شود كه منظومه شمسي، سامانه اي است كه در آن ۹ سياره به دور ستاره فروزنده خورشيد مي چرخند. دو سال پيش، سياره دهم موجود در اين منظومه نيز شناسايي شد، ولي به جهت كامل نبودن اطلاعات علمي در دسترس، نهادهاي معتبر از جمله انجمن بين المللي نجوم از تأييد آن خودداري مي كردند. تا اينكه بالاخره ديروز اين سياره كه قطر آن تقريباً ۳هزار كيلومتر و نام علمي آن «۲۰۰۳ يوبي ۳۱۳» است،

مورد تأييد قرار گرفت.هرچند اين اكتشاف، كار دانش آموزان را سخت تر خواهد كرد و از اين به بعد بايد ويژگي هاي ده سياره را به ياد داشته باشند، ولي در هر صورت خبر مربوط به آن را در صفحه ۶ بخوانيد.
گروه علمي فرهنگي: انجمن بين المللي نجوم اكتشاف دهمين سياره گردنده به دور خورشيد را كه در مرز منظومه شمسي قرار دارد تأييد كرد.
اين شيء ابتدا در سال ۲۰۰۳ كشف شده بود اما سياره بودن آن اخيراً تأييد شد. فاصله اين شيء از خورشيد بيش از دو برابر فاصله پلوتون از خورشيد است. تاكنون تصور مي شد پلوتون دورافتاده ترين سياره منظومه شمسي است. جرم اين سياره حداقل به اندازه پلوتون است. سياره جديد كه نام علمي آن «۲۰۰۳ يو بي ۳۱۳» و قطر آن تقريباً سه هزار كيلومتر است توسط ستاره شناسان در كاليفرنيا و هاوايي كشف شد. اين بزرگترين جرم آسماني است كه از زمان اكتشاف نپتون در سال ۱۸۴۶ در مدار خورشيد كشف مي شود. هنوز جزييات كاملي در مورد اين جرم آسماني در دست نيست، اما مشخص شده است كه در مداري نامتعارف گردش مي كند و فاصله آن با خورشيد هرگز كمتر از فاصله نپتون با مركز منظومه شمسي نيست و بخش اعظم مدار آن در فاصله اي دورتر از سياره پلوتون قرار دارد. فاصله متوسط نپتون و پلوتون از خورشيد به ترتيب ۱/۳۰ و ۵/۳۹ برابر فاصله متوسط زمين از خورشيد است كه خود به بيش از ۱۵۰ ميليون كيلومتر مي رسد كه آن را يك واحد اخترشناسي (AU) مي نامند.
به گفته اخترشناسان كمابيش مشخص است كه اين سياره از يخ و توده هاي سنگ تشكيل يافته است.
به دليل خاصيت اين جرم در انعكاس نور، اندازه گيري آن با حاشيه خطاي قابل توجهي همراه بوده و هنوز ابعاد واقعي آن مشخص نشده است.
در سال ۲۰۰۴ ، اخترشناسان آمريكايي جرم دوردست ديگري را با قطر حدود ۱۷۰۰ كيلومتر در منظومه شمسي شناسايي كردند و آن را «سدنا» ناميدند.
در حال حاضر، دو گروه از اخترشناسان همزمان كشف اين جرم كيهاني را اعلام داشته اند.
قرار است كاشفان جرم جديد يافته هاي خود را در كنفرانس اخترشناسي كمبريج در ماه سپتامبر (شهريور- مهر ماه) سال جاري ارايه دهند.
به گزارش ايسنا به نقل از بي بي سي، اخترشناسان موسسه اخترفيزيك آندلس در اسپانيا گفته اند كه جرم جديد را در ادامه برنامه بررسي حاشيه منظومه شمسي كشف كرده اند كه از سال ۲۰۰۲ ادامه داشته است. گروه اخترشناسي آندولس اين جرم را EL612300 نام داده است. در همان حال، اخترشناسان آمريكايي كاشف سدنا همين جرم را كشف كرده و آن را K40506A ناميده اند.

[najm134]

فوران خورشيدي با جزئياتي بي‌سابقه مشاهده شد
در فوران نهم آوريل، خورشيد حبابي از گرما را به صورت گاز يونيزه شده به سمت منظومه‌ي شمسي پرتاب كرد. انفجار با جزئياتي بي‌سابقه به وسيله‌ي مجموعه‌اي از فضا‌پيماها مشاهده شد.
اين جزئيات ويژگي¬‌هاي جديدي را كه با كامپيوتر پيش‌¬بيني شده بود اما مشاهده‌¬ي آنها در تجربه مشكل بود، آشكار كرد.
چنين فوران‌¬هايي كه «فوران تاجي خورشيدي»(CME: Coronal Mass Ejection) ناميده مي‌¬شوند، به صورت دوره‌¬¬اي اتفاق مي‌¬افتند و اگر به سوي زمين باشند تهديدي بالقوه براي فضا¬نوردان و‌ ماهواره‌ها به‌¬حساب ¬مي‌¬آ‌‌‌‌‌يند.‌ ستا‌ر‌ه‌¬شناسان اين فو‌ر‌ا‌ن‌¬ها را با اميد دستيابي به توانايي‌ ‌‌پيش‌¬بيني آ‌ن‌ها‌ و پيش¬بيني شرايط خطرناك در فضا مطالعه مي‌¬كنند. فوران تاج خورشيدي نهم آوريل، آن‌گونه كه از زمين مشاهده شد، در لبه‌ي خورشيد رخ داد. در نتيجه درخشش پرتوهاي گاما (زبانه‌¬ي خورشيدي) كه با وقوع CME هم زمان است، از ديد پنهان شد و فضاپيماي مشاهده‌گر خورشيد را بيش از حد معمول قادر به آشكارسازي و كشف ساختارهاي كم‌¬نور ساخت.
تصوير: يك فوران تاجي خورشيد از ديد سوهو
«اد دلوكا»(Ed DeLuca) مي‌گويد:" مشاهداتي از اين قبيل بسيار نادر است." او يكي از اخترشناسان مؤسسه‌¬ي اسميتسوني(مركز اخترفيزيك هاروارد-اسميتسوني) است كه هم‌¬اكنون اين يافته‌¬ها را در جلسه‌ي مطبوعاتي ارائه مي‌كند.
با به كارگيري تلسكوپ پيشرفته پرتوي گاماي اسميتسوني(XRT) داخل فضاپيماي هينود، ماهواره‌ي مشاهده‌¬گر خورشيد، اختر¬شناسان يك ساختار مغناطيسي مارپيچي¬ را مشاهده كردند. اين ساختار مارپيچي هنگامي كه خورشيد را ضمن وقوع فوران ترك مي‌كند، باز مي‌شود (از شكل مارپيچي خارج مي‌شود). اين باز شدن مي‌¬تواند هنگامي كه ميدان مغناطيسي از حالت پيچ‌¬خوردگي زياد به حالتي با تاب كمتر مي‌¬رود، انرژي آزاد كند و از اين طريق فوران را قو‌ي‌¬تر مي‌كند.
چند ساعت بعد، تلسكوپ XRT جرياني از ماده را به طرف صفحه‌¬ي تلسكوپ آشكار كرد كه به صورت خطي قابل رويت بود. در واقع شيئي كه به عنوان صفحه‌¬ي شناور در لبه ديده ¬مي‌شود، صفحه‌¬ي جاري، صفحه گازي نازك و باردار ¬شده است. در اين صفحه خطوط ميدان مغناطيسي متقابل يكديگر را طي فرآيندي كه اتصال مجدد مغناطيسي ناميده مي‌¬شود، نابود مي‌¬كنند. ادامه‌¬ي مشاهدات XRT نشان داد ميدان‌¬هاي مغناطيسي ساعت‌¬ها پس از فوران به سمت اين صفحه جريان دارند. در ابتدا به سمت صفحه و سپس به سمت پايين و سطح خورشيد حركت مي‌¬كنند.
با وجود اينكه مدل‌هاي كامپيوتري CME چنين حركت¬‌هاي خطوط ميدان مغناطيسي را پيش بيني مي‌¬كنند، اما تاكنون مشاهده‌¬ي آن‌ها به صورت تجربي دشوار بوده¬ است. موقعيت يكتاي اين فوران بر لبه‌ي خورشيد به اخترشناسان امكان اندازه گيري دقيق اين حركت‌¬ها را داد.
اخترشناسان هم چنين تخمين ¬زده‌¬اند كه دماي اين صفحه بين 8/2 تا 10 ميليون درجه‌ي سانتي‌گراد است كه با اندازه گيري‌هاي قبلي، به وسيله‌ي طيف‌سنج ماوراي بنفش تاج‌نگار فضا¬پيماي سوهو، در لايه‌هاي بالاتر تاج توافق دارد.
اين مشاهدات هم‌¬اكنون در نشست اتحاديه‌¬ي ژئو فيزيك آمريكا در حال بحث و بررسي است. قرار است كارگاهي براي بررسي دقيق يافته¬‌هاي تلسكوپ XRT ماهواره‌¬ي هينود و ديگر مشاهدات اين واقعه به وسيله‌ي TRACE، STEREO RHESSI، SOHO و ساير ابزارهاي هينود برگزار شود. جمع‌¬آ‌و‌ر‌‌‌‌ي‌ ‌چنين اطلاعاتي امكان ايجاد تصويري كامل‌¬تر از منبع و تحول CME¬ها را فراهم مي¬‌كند.

[najm134]

سطح آكاهي جامعه از اوليات دانش نجوم
همه از تاكيدات تعاليم وحي بر تدبر در بيكرانه آسمان و مطالعه آيات الهي سماوي مطلع هستيم. ايرانيها از ملتهاى با ديرينه كهن در دانش نجوم هستند، دانستنيهاى اوليه نجومي مانند نام سيارات منظومه شمسي از بيش باافتاده ترين دانسته هاى نحومي است، كه طبيعتا بايد براى همه اقشار معلوم باشد جه برسد به دانشجو (كارداني،كارشناسي، كارشناسي ارشد، دكترا، آن هم كساني كه بخاطر علاقه به نجوم در برنامه هاى نجومي هفته نجوم شركت كرده اند! ولى در سنجشي كه در سطح يكي از استانهاى مهم كشور انجام كرفت نتايج بسيار ناخوشايند بود، كه حكم استانهاى ديكر از آن نيز معلوم مي شود.
در هفته ملي نجوم کارگاههاي متنوعي اعم از کارگاههاي نقاشي نجومي، کارگاه تصوير سازي نجومي، کارگاه پوستر سازي نجومي، کارگاههاي طراحي آرم و ... در اين آموزشکده برگزار شد. همچنين مسابقاتي از قبيل تزيين نجومي کيک، با استفاده از ماکت کمک آموزشي دايره البروج،
همجنين در طول هفته نجوم توسط انجمن نجوم آماتوري .... سنجشي همكاني صورت پذيرفت. فرمهايي را آماده نموديم كه در آنها تنها دو سؤال ساده از مخاطبين پرسيده ‌شد:
1- تعداد سيارات منظومه شمسي چند تاست؟
2- در صورت پاسخ صحيح به سؤال اول، سيارات منظومه شمسي را به ترتيب فاصله از خورشيد نام ببريد.
نتايج حاصله نشان مي‌دهد كه هنوز كارهاي بسياري براي ترويج علم نجوم بايد انجام پذيرد:
تعداد كل افراد مورد سؤال: حدود 700 نفر (از سنين مختلف، حداقل 13 سال و از اقشار مختلف جامعه: دانش آموز، دانشجو (كارداني،كارشناسي، كارشناسي ارشد، دكترا)، عضو هيات علمي دانشگاهها، كارمند، كارگر، شغل آزاد، معلم (رشته هاي مختلف) و ... ،
البته دانشجويان فيزيك كه در كلاسهاي نجوم شركت داشته اند و يا به گونه اي با گروههاي نجومي در ارتباط بوده اند و نيز اعضاي گروههاي نجومي از آمار حذف شده اند..
تعداد پاسخ صحيح به سؤال اول: 37 نفر! يعني حدود 5 درصد از كل!!
تعداد پاسخ صحيح به سؤال دوم: 15 نفر! (حدود 2 درصد از كل!!!
اين درحالي است كه افراد فوق به گونه اي به دليل علاقه به نجوم در يكي از برنامه هاي نجومي هفته و روز نجوم شركت نموده بودند. قضاوت در مورد ساير اقشار جامعه كه شايد حتي سالها فرصت نگريستن به آسمان و مطالعه در نجوم را نمي يابند به شما واگذار مي كنيم .

[najm134]

ستاره شناسي فوكها؛ ما از اينها كمتر نباشيم!
حيوانات- همشهري آنلاين: تحقیقات جدید دانشمندان دانمارکی نشان داد که فوک‌ها به کمک استعداد ذاتی خود، توانایی شناخت ستارگان را دارند تا از آن‌ها برای جهت یابی استفاده کنند.
حتما شندیده اید که زنبورها برای پیداکردن راه از خاصیت میدان مغناطیسی زمین کمک می‌گیرند، همینطور بعضی گونه های پرندگان برای برگشت به خانه در غروب ، به سمت خورشید حرکت می کنند.
این موضوع در مورد جانورانی که در دریا زندگی می کنند هم صدق مي كند. بعضی از لاک‌پشت ها هم وقتی می خواهند به خانه بازگردند از نور ماه کمک می گیرند ، در مورد پستاندارانی مثل وال، رفتاری این چنینی موسوم به "skyhopping" مشاهده شده که نشان می دهد وال‌ها هم گاهی که سر از آب بیرون می آورند نیم نگاهی هم به سوی آسمان دارند!
اما فوک های آبی در این مورد یک قدم از همه موجودات جلوتر هستند ، آنها می توانند راه خود را شناسایی و به کمک ستارگان جهت یابی کنند. این کار از اولین روش هايی است که انسان ها در دریانوردی استفاده می کردند تا به کمک صورت های فلکی موقعیت خود را در دریا ها شناسایی کنند. کاشفان به کمک ستاره ها سرزمین های جدید را کشف می کردند ، کاپیتان ها کشتی های جنگی خود را به کمک ستارگان به سوی دشمن رهبری می کردند و ناخدا ها ، داد و ستد های خود را در سرتاسر دنیا مدیون آسمان بودند. مشهور است که پلینزی ها با حرکت به سمت ستاره های مشخصی که در افق طلوع می کردند توانستند جزایر بیشماری در اقیانوس آرام پیدا کنند.
به گزارش آسمان پارس، گروهی از محققان در دانشگاه جنوب دانمارک به سرپرستی بيورن ماك، نشان دادند که فوک ها به طور طبیعی و ذاتی توانایی شناسایی گروهی از ستارگان را دارند و به کمک آنها جهت یابی می کنند. در این تحقیقات، دانشمندان دو فوک تربیت شده را که تاکنون در اقیانوس زندگی نکرده اند در یک استخر بزرگ گرد قرار دادند و سقف استخر را به کمک یک گنبد آسمان نما پوشاندند ، این آسمان نما با استفاده از 6000 نقطه نورانی قادر به شبیه سازی آسمان نیم کره شمالی است.
در ابتدا محققان به کمک یک لیزر به یک ستاره خاص اشاره می کردند و فوک ها می بایست به سوی آن شنا کنند ، اگر فوک ها این کار را درست انجام می دادند غذا می گرفتند. بعد از این مرحله فوک ها خودشان قادر بودند ستاره هایی را که پیش تر شناخته بودند شناسایی کنند و به طرف آن‌ها حرکت کنند.
فوک هایی که در اقیانوس بزرگ می شوند در شب های صاف به سطح آب می آیند و این فرصت را دارند تا به کمک والدین خود در زیر آسمان پر ستاره ، شناسایی ستاره ها را آموزش ببینند. این آزمایش نشان داد که فوک ها حتی اگر تربیت شده هم باشند به طور طبیعی از این ویژگی شگفت انگیز برخوردارند که ستارگان را شناسایی و به کمک آنها جهت یابی کنند .
اگر از این پس فوکی را دیدید که شب هنگام به سطح آب آمده است، یا دارد محیط اطراف را نگاه می کند و یا احتمالا دنبال صورت فلکی جبار می گردد!!

[najm134]

دسترسي همكاني به تلسکوپ جهاني هابل از راه اینترنت
شرکت مایکروسافت دوشنبه 12 مه (23 اردیبهشت) برنامه "تلسکوپ جهانی" خود را به راه انداخت .
تلسکوپ جهانی (WorldWide Telescope) یک برنامه اینترنتی رایگان است که به گروه وسیعی از کاربران امکان خواهد داد بر جاهای مختلف کیهان نگاه کنند.
تلسکوپ جهانی که بوسیله شاخه پژوهشی مایکروسافت ایجاد شده است، تصاویر به دست آمده از تلسکوپ فضایی هابل، مرکز رصد پرتو ایکس چاندرا( Chandra X-Ray Observatory Center)، بررسی دیجیتال آسمانی سلون ( Sloan Digital Sky Survey) به هم پیوند می‌دهد.
کاربران کامپیوتر می‌توانند در میان کهکشان در مسیر دلخواه گردش کنند یا گردش‌های هدایت‌شده در مقاصد مختلف در فضای بیرونی را که ستاره‌شناسان ترتیب‌ داده‌اند، انجام دهند.
این سایت به کاربران امکان می‌دهد که از میان شماری تلسکوپ‌های متفاوت دست به انتخاب بزند و میان طول موج‌های مختلف نور جابه‌جا شوند.
بیل گیتس، رئیس مایکروسافت، می‌گوید تلسکوپ جهانی ابزاری قدرتمند برای علوم و آموزش است که به هر فردی امکان می‌دهد کیهان را کاوش کند.
براى استفاده از تلسکوپ جهانی هابل از اين آدرس استفاده كنید : www.worldwidetelescope.org

[najm134]

کره زمین با چه سرعتی می‌چرخد؟
همه ما به عنوان مسافران بر روی کره زمین با سرعتی بیش 100 هزار کیلومتر در ساعت به دور خورشید می‌چرخیم.
و به این دورنمای سرگیجه‌‌آور این حقیقت را هم اضافه کنید که ما مسافران زمین با سرعتی بیش از 1600 کیلومتر در ساعت (در خط استوا) به دور خودمان هم می چرخیم این چرخش باعث برآمده شدن کره زمین به بیرون در استوا می‌شود ) .
البته این سرعت‌ها نسبی هستند (به ترتیب نسبت به خورشید و نسبت به محور قطبی کره زمین) .
دلیل این که ما این سرعت سرگیجه‌آور را حس نمی‌کنیم، همان دلیلی است که باعث می‌شود هنگامی هواپیمایی که ما درون آن نشسته‌ایم با سرعت ثابتی حرکت می‌کند، ما متوجه سرعت آن نشویم.
سرعت تنها در ارجاع به یک جسم دیگری که با سرعت متفاوتی حرکت می‌کند قابل اندازه‌گیری است، و هنگامی که در یک چارچوب ارجاع ثابت قرار داریم، نمي‌توانیم سرعتی را حس کنیم.
بنابراین تعجب نکنید که به شما بگوییم کل منظومه شمسی با سرعت تقریبا باورنکردنی بیش از 900000 کیلومتر در ساعت به دور مرکز کهکشان ما می‌چرخد و خود کهکشان ما نیز نسبت به سایر کهکشان‌های موجود در جهان در حال حرکت است.
و بالاخره اینکه کل جهان نیز در حال حرکت است.

[najm134]

این کامل ترین تصویری است که بشر تا حال حاضر از جهان هستی به دست آورده است. حاصل ۱۰ سال جمع آوری اطلاعات یک تصویر سه بعدی است که شامل ۴۳ هزار کهکشان است و تا ۳۸۰ میلیون سال نوری گسترش دارد. ‏
‏جهت گیری سه بعدی کهکشان ها و اجرام آسمانی نیز در این نقشه مشخص شده بنابراین با اطلاعات خام موجود می توانید یک نسخه سه بعدی از جهان را هم تولید کنید. هر چند شاید نقشه ده سال دیگر چندین برابر شده باشد. چرا که احتمالا هنوز اطلاعات ما از جهان هستی بسیار ناکامل است. اما فعلا تا ۴۳ هزار کهکشان بعدی را بلدیم! ‏
‏اگر می خواهید بدانید ما کجا هستیم باید بدانید که کهکشان راه شیری تقریبا یک نقطه کوچک در وسط های نقشه محسوب میشود. فکر منظومه شمسی را هم نکنید چون که خیلی کوچک تر از آن است که در این تصویر قابل دیدن باشد. ‏
‏

[najm134]

تصویری بی‌سابقه از نزدیک‌ترین سیاره به خورشید/ عطارد با رنگهای عجیب
ناسا برای نخستین بار نقشه ای رنگی از نزدیک‌ترین سیاره به خورشید منتشر کرده که تاکنون این جهان پر از صخره با چنین رنگهای عجیبی رویت نشده بود.

به گزارش خبرگزاری مهر، دانشمندان با استفاه از تصاویری که توسط فضاپیمای مسنجر ناسا گرفته شده یک ویدئو منتشر کرده اند که برای نخستین بار سیاره کوچک عطارد را با چنین ظاهری نمایش می دهد.

فضاپیمای مسنجر ناسا که از سال 2011 برای مطالعه عطارد در مدار این سیاره کوچک قرار گرفته اکنون تصاویر زیبایی از این سیاره را به زمین مخابره کرده است.

در این ویدئو یک نقشه جهانی کامل از عطارد در حالی که این سیاره در حال چرخش در محور خود است، مشاهده می شود. این تصاویر با استفاده از هزاران تصویری فراهم شده که از یک زاویه گرفته شده است.

دانشمندان مأموریت مسنجر در دانشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جان هاپکینز اظهار داشتند که این تصویر تفاوتهای ساختاری و تفاوتهای مدت زمان مشخص بودن مواد در سطح عطارد را نشان می دهد.

فرورفتگی های جوان در سطح این سیاره به رنگهای آبی روشن یا سفید دیده می شوند.

براساس اظهارات محققان، رنگهای عطارد در این ویدئو برای تمایز بهتر میان انوع مختلف زمین در این سیاره ارتقا یافته است. به طور کلی این ویدئو 99 درصد سطح عطارد را با وضوح یک کیلومتر در هر پیکسل نشان می دهد.

دانشمندان مسنجر اعلام کردند که مناطق آبی متوسط تا آبی تیره واحدهای زمین شناسی پوسته عطارد هستند که از آن با عنوان موادی با ضریب انعکاس کم یاد می شود و تصور دانشمندان این است که در این پوسته مواد کانی تیره به وفور یافت می شود.

کانی های تیره آن دسته از کاني هایی هستند که به لحاظ نوع ساختار، آرايش شبکه و نحوه اتصال عناصر به يکديگر، توانایی عبور نور از خود را ندارند.

قسمتهای قهوه ای هم سطوحی هستند که به واسطه فوران گدازه های مایع به این شکل در آمده اند.

فضاپیمای مسنجر ناسا در سال 2004 پرتاب شد و به نخستین فضاپیمایی تبدیل شد که در مدار عطارد حرکت می کند. این فضاپیما در ماه مارس 2011 وارد مدار عطارد شد. مأموریت اصلی این فضاپیمای 446 میلیون دلاری در سال 2012 به پایان رسید و اکنون به پایان دوره نخستین سال مأموریت خود نزدیک می شود.

انتظار می رود طی دو سال حرکت دور مدار عطارد، این فضاپیما بیش از 168 هزار تصویر از این سیاره تهیه کند.

عطارد نزدیک ‌ترین سیاره به خورشید است و به همین علت سطح رو به خورشید آن بسیار داغ و سطح پشت به خورشید آن نیز بسیار سرد است. سیاره عطارد ماه ندارد، این سیاره کوچک ‌ترین سیاره منظومه خورشیدی است و همان‌گونه که یک رخ آن از کره ماه همیشه رو به زمین است، یک رخ از عطارد نیز به حالتی ابدی رو به خورشید و رخ دیگر آن پشت به خورشید است. با وجود اندازه کوچک از میدان مغناطیسی نیرومندی برخوردار است.

عطارد تندروترین سیاره منظومه خورشیدی است که با سرعتی حدود 48 کیلومتر بر ثانیه، هر 88 روز یک بار خورشید را دور می ‌زند. از این رو سیاره‌ای گریزپا است که رصد آن آسان نیست و به همین دلیل است که شاید، ایرانیان باستان آن را "تیر" نامیده اند.

[najm111]

ناسا، سازمان فضایی آمریکا، آب پاکی روی شایعه‌ داغ فضایی این روزهای اینترنت ریخت و گفت که قرار نیست کره زمین بر اثر برخورد سنگ آسمانی عظیم‌الجثه در شهریور ماه 1394 نابود شود. دانشمندان ناسا معتقدند که این اتفاق قرار نیست حتی در ماه‌ها، سال‌ها یا حتی دهه‌های آینده بیفتد.

به گزارش آنا به نقل از ایندیپندنت، شایعه برخورد شهاب‌سنگ با زمین در ماه سپتامبر اولین بار توسط یک گروه مذهبی منتشر شد. این گروه در پیغامی اعلام کرد: «روز داوری نزدیک است و خداوند قرار است مردم را به سزای اعمالشان برساند. در چین، آدم‌خوارها بچه‌ها را می‌خورند و در آمریکای جنوبی خون انسان خرید و فروش می‌شود. قوانینی تصویب شده‌اند که اجازه قتل جنین را می‌دهند».

آنها ادعا کردند که خداوند به آنها تکه‌سنگی بزرگ یا یک شهاب‌سنگ را نشان داده که قرار است به پورتوریکو (مجمع‌الجزایری در شمال شرقی منطقه کارائیب در جنوب شرقی ایالات متحده آمریکا) برخورد کند.

طبق پیش‌‌بینی این گروه، افتادن این شهاب‌سنگ سپس باعث زلزله‌ای به قدرت ۱۲ ریشتر خواهد شد که نشان‌دهنده قدرت خداوند در کره زمین است.

این زلزله باعث خواهد شد که امواجی به اندازه 300 متر در سطح اقیانوس بلند شوند که این مجمع‌الجزایر را غرق خواهند کرد و ادامه این امواج و زلزله سپس بقیه کشورهای آمریکای لاتین و در نهایت کل کره زمین را در بر خواهد گرفت.

ناسا در پاسخ به این ادعاها گفت که اگر قرار بود شئی به این بزرگی در یک ماه آینده به کره زمین برخورد کند، آنها باید تا به حال آن را رصد می‌کردند.

دانشمندان ناسا اعلام کردند: «هیچ دلیل علمی، حتی یک مدرک کوچک، مبنی بر احتمال برخورد یک شهاب‌سنگ یا یک شیء فضایی به کره زمین در این تاریخ وجود ندارد».

رئیس بخش «اجسام نزدیک به کره زمین» در ناسا با گفتن این حرف افزود که هیچ شهاب‌سنگ یا ستاره دنباله‌داری را که ممکن است اثری بر کره زمین داشته باشند، رصد نکرده‌ایم. در واقع در 100 سال آینده کمتر از یک صدم درصد امکان برخورد خطرناک یک شئی فضایی با کره زمین وجود دارد.

این اولین بار نیست که شایعه نابودی کره زمین به خاطر برخورد یک شیء فضایی فراگیر می‌شود. در سال ۲۰۱۱ گفته شد که ستاره دنباله‌داری به نام الین کره زمین را نابود می‌کند و در سال ۲۰۱۲ هم قرار بود که تاریخ بشر بنابر پیش‌بینی مایاها -از قبایل تاریخی آمریکای جنوبی- با برخورد یک شهاب سنگ نابود شود.

[najm111]

افول اطلاع طلاب از علم نجوم حتى ابتدائيات

مرحوم آيت الله بهجت نقل كرده اند:

عرب‏ها مهارت عجیبی در تشخیص مواقع نجوم دارند و با نجوم چیزهایی عجیب و غریب می‏فهمند. !!!
یک وقت ما در ایستگاه بین سامرا و بغداد ایستاده بودیم، وقت نماز شد، نمی‏دانستیم قبله کجاست، از یکی از عرب‏ها پرسیدیم، گفت: جُدَی (ستاره قطبی) این است! با این که ما نمی‏دانستیم کدام طرف باید بایستیم تا جُدَی را پیدا کنیم، !!

خیلی در نجوم مهارت داشتند! هم چنین در شناختن بروج!!! به واسطه‏​ همین ستاره‏ ها، و لذا برای هر کدام از این بروج در عرب مثلی هست،

چنان که عرب‏ها به مواضع ماه هم در استهلال خیلی مسلطند که در کجای افق باید جست و جو کنند. اگر کسی همین مواضع را بداند، خدا می‏داند چه قدر تفاوت دارد و پیدا کردن و رؤیت هلال با کسی که آن‏ها را نمی‏داند.!!

می‏ گویند: شخصی در بیابان به عربی رسید، به او گفت: آیا شب اول ماه است؟ وی گفت: فلان مقدار بده، تا بگویم. پس از آن که آن مقدار را گرفت، بدون معطلی ماه را به او نشان داد!!!

! اتفاق افتاده است که راه را در جنگل‏ها و بیابان‏ها گم کرده‏​ ​اند و با ستاره پیدا کرده‏​ ​اند؛
زیرا در محلی که بوده‏​ ​اند تشخیص داده‏​ ​اند که در یمین کدام ستاره، و یسار کدام هستند و در چه وقت از شب و در چه فصل از فصول سال قرار دارند، و به این ترتیب از وسط جنگل با ستاره‏ها راه را طی کرده و تا محل رسیده‏​ ​اند.!!!!

منبع :
كتاب در محضر ايت الله بهجت ج2- برگرفته از مطالب بيان شده در درس خارج فقه آن مرحوم - نوشته محمد حسين رخشاد

---------------------------

توضیح:

1- اینکه مرحوم آيت الله بهجت در درس خارج فقه (بالاترين سطح درسي حوزه)؛ گفته اند: اعراب در آن مهارت دارند؛
مقصود اعراب باديه نشين و افراد عامي بيسواد آنهاست نه دانشمندان،

و انچه به عنوان مهارت یاد شده
در مباحث ابتدائی علم نجوم در شاخه علم هیئت می باشد.
که از نتایج علم هیئت؛ در جغرافیا و مسیر یابی و تشخیص جهتها و قبله استفاده می شود

و در شرع شریف بر یادگیری آن سفارش شده و دانستن آنها را به عموم مردم توصيه فرموده است.
از جمله اين مباحث عمومى نجومي؛
در مورد راهیابی در امور و مسیر؛ خداوند عز وجل در قرآن کریم می فرماید:
وَعَلامَاتٍ وَبِالنَّجْمِ هُمْ يَهْتَدُونَ (يعني: و نشانه هايي است و آنها بوسيلة ستارگان راهيابي مي نمايند)

حضرت رسول الله (صلی الله علیه و آله) فرموده اند: علم نجوم را فراگيريد تا در تاريكي بيابان و دريا راهنمايتان باشد، علم نجوم علم حضرت آدم است.

2- در بیانات فوق برای جهت یابی از ستاره جُدَی یاد شده؛ این ستاره همان ستاره قطبی است که مشهور می باشد و تشخیص آن نیز آسان است؛ این ستاره در صورت فلکی دب اصغر و روبروی سمت شمالی محور کره زمین واقع شده؛ فلذا ناظر زمینی همیشه ان را بر جای خود ثابت می بیند و با چرخش کره زمین می بیند که سایر ستاره ها حول آن می چرخند ولی این ستاره ثابت است؛
این ستاره نشان دهنده سمت شمال حقیقی کره زمین است و از ان برای جهت یابی در شب استفاده می شود
با شناسایی سمت شمال و دانستن مقدار انحراف سمت حجاز و مکه نسبت به شمال؛ قبله را تشخیص می دهند.

3- بروج که در بیانات فوق یاد شده است؛ ستاره های آن مشهور همه اقوام و ملل هستند و شناسایی آن از مقدمات علم نجوم در هر مسلکی می باشند؛ زیرا مسیر حرکت خورشید و ماه و سایر سیارات در این بروج می باشند
خداوند از این بروج در قرآن کریم یاد نموده است:

وَلَقَدْ جَعَلْنَا فِي السَّمَاء بُرُوجاً وَزَيَّنَّاهَا لِلنَّاظِرِينَ. (یعنی: به تحقیق که در آسمان بروج را قرار دادیم و انها را برای ناطرین زینت کردیم)

و احکامی مانند قمر در عقرب هم در رابطه با این بروج در رساله های عملیه و میان عموم مردم مشهور است. همچنین سایر بروج هم احکام و اوصافی دارند

4- به خاطر حذف تحصیل علوم نجوم و تنجیم در حوزه های علمیه و فراموش شدن آن؛ و عدم ارتباط طلاب و اهل علم به این علوم؛ باعث شده که مطالب ابتدایی نجوم به صورت فوق العاده برای آنها جلوه کند؛
و کاربرد وسیع علوم نجوم از جمله علم اختیارات و هنگامشناسی امور نیز که در شرع اسلام توصیه و تاکید شده است را نیز مطلع نشده و یا حتی خرافه انگاری و انکار شود.

و رفع این نقیصه، مستلزم عزم جدی برای تعلیم و احیاء این علوم در حوزه های علمیه می باشد.
وگرنه همانطور که واضح است علاوه بر افول اطلاع طلاب از این علوم و عقب ماندگی؛ باعث می شود که نشر این علوم هم از غربیها و یا برخی افراد ناآشنا به دین و با انحرافاتی انجام شود.

5- علوم نجوم و تنجیم در یک تا دو قرن پیش جزو دروس حوزوی بود که طلاب و فضلای حوزه علمیه آن را فرا می گرفتند.
ولیکن در دو قرن اخیر بر اثر قصور همتها این علوم شریف به همراه دروسی دیگر در سایر علوم؛ از حوزه های علمیه حذف شده اند؛ به حدی که ابتدائیات علم نجوم را حتی فضلای حوزه از ان فاصله گرفته اند و آگاهی ندارند چه به رسد به طلاب؛
اطلاع طلاب از علم نجوم؛ مواردی که امروزه جزو تفننات و سرگرمیهای نوجوان و اطلاعات عمومی آنها شده است را نیز از دست داده اند.

6- در حالیکه علمای دین اسلام و فقهای مذهب اهل بیت (علیهم السلام) تا دو قرن قبل جزو پیشتازان تحقیق و توسعه و تدریس این علوم بودند و به صورت گسترده نیز صاحبان تألیف و کتب متعدده در نشر علوم نجوم بودند.

7- کتابهای علوم نجوم و تنجیم که تا قبل دو قرن اخیر در حوزه های علمیه تدریس می شد:
الف- تشریح الافلاک؛ از شیخ بهایی (قدس سره)؛ در علم هیئت
ب- بیست باب؛ از ملای بیرجندی و شرح ملا مظفر؛ در قواعد علوم تقویم و نجوم و تنجیم

از کتابهای دیگر که فضلای حوزه های علمیه می خواندند و رایج بوده:
کتاب سی فصل؛ از خواجه نصیر الدین طوسی (قدس سره)؛ در قواعد علوم تقویم و نجوم و تنجیم؛ و شرحهای بسیاری که بر آن نوشته شده است.

والحمد لله رب العالمین

[pejuhesh232]

هلال ماه مبارك رمضان 1437 با تلسكوپ ناسا در ايستگاه فضايي مير

[pejuhesh232]

كشف يك ماه ديگر براى زمين

شفقناافغانستان- یک سیارک جدید به اندازه ماهواره کشف شده که چندین صد سال است به اطراف زمین میچرخد.



در یک گزارش که توسط ناسا به نشر رسیده است ذکر شده که یک سیارک شبه ماهواره به نام 2016 HO3توسط ستاره شناسان کشف شده است.

ابعاد و وزن این سیارک دقیقا شناخته شده نیست. احتمالا، قطر آن 40-100 متر است.

این سیارک در چند صد سال آینده شبه ماهواره ای برای زمین خواهد بود. برای اولین بار این سیارک HO3 2016 در 27 اپریل 2016 با کمک تلسکوپ خودکار هاوایی Pan-STARRS به ثبت رسید.

[pejuhesh232]

سبحان الله جلوه عظمت الهى

کهکشان راه شیری و سیاره‌ها در پس کاج‌های باستانی


عکس از «برد گولد پینت»

آیا چیزی در عکس وجود دارد که سن و سالش بیشتر از این درختان کاج زبرمیوه‌ی قدیمی باشد؟ به جز اجرامی که در پس زمینه و آسمان هستند، تقریبا هیچ‌ چیز. این درختان که در شرق کالیفرنیا واقع شده‌اند واقعا قدیمی هستند و سن بعضی از آن‌ها به ۵۰۰۰ سال می‌رسد. دو تا از پرنورترین اجرامی که در آسمان می‌بینید، سیاره‌های مریخ و زحل هستند که انگار به شاخه‌های درخت متصل شده‌اند ولی در حقیقت میلیون‌ها و میلیاردها کیلومتر با ما فاصله دارند. این سیاره‌ها تقریبا همزمان با زمین در ۴٫۵ میلیارد سال پیش تشکیل شدند. ولی قدیمی‌ترین چیزی که می‌توان در این عکس دید، نوار راه‌شیری است. راه‌شیری تقریبا ۹ میلیارد سال عمر دارد.

[pejuhesh232]

اولين دسترسي بشر به مدار مشتري و اولين تصوير نزديك و مستقيم

کاوشگر Juno ناسا صبح امروز با موفقیت وارد مدار سیاره مشتری شد و به این ترتیب دسترسی بشر به نزدیک ترین نقطه به این سیاره را فراهم کرد. در ادامه این خبر با تک شات همراه باشید.



این کاوشگر شب گذشته به قطب شمالی این سیاره رسید بود و ناسا تایید کرد که موتور اصلی آن در ساعت 23:18 به وقت محلی روشن شده است. وظیفه این موتور رساندن سرعت کاوشگر جونو به اندازه ای بود که بتواند به وسیله گرانش سیاره مشتری در مدار آن قرار بگیرد. جونو از هم اکنون ماموریت 53 روزه خود در مدار مشتری را آغاز کرده است.


رساندن جونو به مدار مشتری کاری طاقت فرسا برای ناسا بود، چرا که این کاوشگر در طول مسیر خود بارها از مناطقی با تشعشات قدرتمند و همچنین حجم انبوهی از اجرام فضایی پیرامون مشتری عبور کرد. طی مدتی که جونو در مسیر خود حرکت می کرد تمام بخش های آن به جز موتورهایش خاموش بودند تا از بروز اختلالات به دلیل تشعشعات در آنها جلوگیری شود. جالب است بدانید پایان این ماموریت تنها با یک ثانیه تاخیر از آنچه ناسا پیش بینی کرده بود انجام شد.
ناسا پیام تایید موفقیت آمیز بودن ماموریت را با 48 دقیقه تاخیر دریافت کرد، چرا که ارسال سیگنال از مشتری به زمین 48 دقیقه طول می کشد.


جونو طی این ماموریت 53 روزه همواره فاصله خود از مشتری را حفظ خواهد کرد، چرا که گرانش، تشعشات و اجرام پیرامون این سیاره امکان نابود ساختن این کاوشگر را دارند. جونو ابتدا از نواحی نزدیک به قطب شمال مشتری حرکت خود را آغاز می کند و سپس به سوی مدار استوایی این سیاره می رود و در ادامه مسیر منتهی به قطب جنوب را پیش می گیرد.


طی زمانی که جونو در حال حرکت در اطراف مشتری است، ابزارهای آن میزان آب موجود در جو مشتری و همچنین گرانش و میدان مغناطیسی آن را ارزیابی می کنند. ناسا قصد دارد بداند در زیر سطح مشتری، هسته ای متراکم وجود دارد یا نه. تمام این اطلاعات در نهایت توضیحاتی را درباره شکل گیری مشتری در چهار میلیارد سال پیش ارائه خواهد کرد.


جونو پس از تکمیل ماموریت 53 روزه خود و ارسال اطلاعات به زمین، به سوی این سیاره غول آسا کشیده شده و عمر آن به پایان می رسد.

[pejuhesh232]

زمین فراتر از انتظارها در حال بزرگ شدن است

عکس های کیهان شناسان بعد از حیرت زدگی و یافتن اطلاعات از تلسکوپ فضایی هابل (Hubble) نشان داده است که جهان بین پنج تا نه درصد، سریع تر از آنچه در ابتدا تصور می کردند، در حال انبساط و گسترش است.

به گزارش کلیک، یک تیم به رهبری آدام رایس برنده جایزه نوبل، اندازه گیری های مربوط به ۳۰۰ ابرنو اختر (ابراخترهای جدید) قابل مشاهده از بین مجموعه ای از کهکشان ها و به علاوه حدود ۲۴۰۰ ستارۀ قیفاووسی که به راحتی با طول موج های مرئی شروع به تپش می کنند، را انجام دادند.

سپس این اندازه گیری ها، با کشیدن نور از کهکشان های دورشونده برای گرفتن شکل انبساط مرتبط شدند.

رایس براین باور بود که اگر ما مقادیر اولیه مواد موجود در جهان نظیر انرژی تاریک و ماده تاریک را بدانیم، و فیزیک را نیز به شکل صحیح بکار ببریم، آنگاه شما می توانید با یک اندازه گیری در زمان کوتاهی پس از انفجاری بزرگ برای فهم اینکه امروز جهان چقدر منبسط می شود، استفاده کنید. هر چند که اگر این اختلاف پابرجا بماند، به نظر می رسد که ما درک درستی از نداشته و مقداری که ثابت هابل (Hubble) در امروز بایستی داشته باشد، تغییر می کند.



ثابت هابل که به افتخار کاشف آن، ادوین هابل ستاره شناس آمریکایی نام گذاری شد، نرخی است که در آن اشیاء موجود در جهان، در طول زمان منبسط می شوند مقدار جدید آن ۰٫۶۲± ۶۶٫۵۳ کیلومتر بر ثانیه بر مگاپارسک (۳٫۲۶ میلیون سال نوری) است. یعنی در ۹٫۸ میلیارد سال، فاصله بین اجرام کیهانی دوبرابر خواهد شد.

این رقم، ۵ درصد بیشتر از داده های کاوشگر ناهمسانگردی ریزموج ویلکینسون ناسا (NASA’s Wilkinson Microwave Anisotropy Probe ) یا (WMAP) و ۹ درصد بیشتر از مقادیر خوانده شده از مأموریت ماهواره پلانک (Planck) در آژانس فضایی اروپا -که البته اکنون منسوخ شده است- می باشد.

بنابراین اکنون، تلاش روی فهم چرایی مسئله است. کارشناسان علمی تلاش خود را فقط به سه احتمال محدود کرده اند.

اولا، محاسبات ما روی اثرات انرژی تاریک، می توانند غلط باشد. انرژی تاریک، که با دستگاه های کنونی قابل تشخیص نیست، در حال حاضر موجب انبساط جهان می شودو ممکن است خصوصیات دیگری نیز داشته باشد که نظریه پردازان از آن مطلع نیستند.
گزینه دوم آن است که در اوایل دوره پس از Big Bang، نوع جدیدی از ذرات زیراتمی، با سرعتی کمتر از سرعت نور شروع به حرکت کردند. که این می توانست به انبساط جهان اولیه ، سرعت بخشیده و اختلافات موجود در نظریۀ فعلی را توضیح دهد.
لوکاس ماکری از دانشگاه Texas A&M درCollege Station که یک همکار کلیدی در این مطالعه بود، اظهارات خود را در مجله (Astrophysical Journal) بدین گونه منتشر کرد که:ما دانش بسیار کمی در مورد بخش های تاریک جهان داریم، اندازه گیری اینکه چقدر این بخش ها در طول تاریخ کیهانی، فشار و کشش داشته اند، اهمیت دارد.

گزینه سوم، این است که نظریه های گرانش انیشتین، اشتباه است یا اینکه حداقل نیاز جدی به بازنگری و اصلاح دارد که این حالت هم خودش مثل آتش در لانه زنبور انداختن است.

منبع:theregister

[najm134]

آغاز به کار بزرگترین تلسکوپ رادیویی جهان در چین

حدود سه ماه پیش، خبر رسید که چین در نهایت موفق شده که ساخت بزرگترین تلسکوپ رادیویی دنیا را در شهرستان «پینگ تانگ» و در استان «گیژو» به پایان برساند. اکنون پس از پایان مراحل نهایی ساخت این تلسکوپ غول پیکر، نخستین فاز عملیاتی برای بهره برداری از آن آغاز شده است و می تواند سرآغازی برای فصلی جدید در جستجوی حیات در دل کهکشان ها باشد.
ساخت این تلسکوپ پانصد متری با نام Aperture Spherical Telescope یا FAST 5 سال به طول انجامیده و هزینه ای بالغ بر 180 میلیون دلار داشته است. مکان یابی و اقدامات اولیه برای ساخت این تلسکوپ از سال 1994 آغاز شده بود و آینه غول پیکر آن که از مجموع 4450 پنل تشکیل شده، مساحتی به وسعت 30 زمین فوتبال را پوشش می دهد.


به گفته خبرگزاری «شینهوا»، قرار است تلسکوپ FAST مأموریت خود را بر یافت پالسارها (تب اخترها)، امواج گرانشی و آمینو اسیدها در فضا متمرکز کند که نشانه های بارز وجود حیات در سیارات دیگر است. دانشمندان با استفاده از این ابزار قدرتمند، خواهند توانست سیگنال های رادیویی را از کهکشان ها و سایر سیستم های ستاره ای نظیر منظومه شمسی ردیابی کنند تا در دل آنها ردی احتمالی و امیدوارکننده از حیات فرازمینی کشف کنند. همچنین از این ابزار منحصربفرد می توان برای کشف منابع آتی انرژی نظیر هیدروژن طبیعی استفاده کرد.

این تلسکوپ بسیار بزرگتر از تلسکوپ رصدخانه Arecibo در پورتوریکو است که تا پیش از این با قطر 300 متری خود به عنوان بزرگترین تلسکوپ دنیا شناخته می شد.


به طور کلی تلسکوپ های رادیویی مانند گوش حساسی هستند که به پیام های رادیویی معنادار منتشر شده در گوشه و کنار عالم گوش می دهند. این کار مانند گوش دادن به صدای جیرجیرک در دل توفانی بزرگ است. مجموعه صفحات مثلثی شکل 10 متری این تلسکوپ عظیم ـ که بیش از 4500 عدد هستند ـ با آنچنان دقتی در کنار هم قرار گرفته اند که ضریب خطای چینش آنها کمتر از 10 میلی متر است؛ آن هم در پروژه عظیمی که وسعت آن حدود 30 زمین فوتبال است. این تلسکوپ آنقدر بزرگ است که یک دور چرخیدن به دور آن 40 دقیقه زمان می برد.

البته قرار نیست به این زودی ها این تلسکوپ در اکتشافات فضایی تأثیری بسزا داشته باشد، بلکه تقریبا بین دو تا سه سال زمان برای تنظیم آن و تحقیقات انحصاری اولیه دانشمندان چینی در نظر گرفته شده است. بعد از آن این تلسکوپ برای اکتشافات فضایی در سراسر دنیا مورد استفاده قرار خواهد گرفت.

نکته جالب آنکه برای ایجاد سکوت و سکون رادیویی در شعاع 5 کیلومتری این تلسکوپ در چین، تا ماه سپتامبر قرار است بیش از 900 هزار ساکن اطراف این منطقه از جایگاه فعلی خود به مناطق همسایه منتقل شوند.

[najm134]

ناسا اعلام کرد زمین احتمالا دو ماه دارد

بر اساس اظهارات ناسا، امکان این مسئله وجود دارد که زمین ما، دو ماه داشته باشد.

به گزارش کلیک، ناسا اخیراً گزارش هایی مبنی بر وجود دو ماه برای سیاره ما ارائه داده است، البته این ماه دوم بسیار کوچک‌تر از ماه خودمان است. این اظهارات براساس تصاویر دریافت شده از تلسکوپ هوایی Haleakala, Hawaii، هاوایی، ارائه شده است و ستاره شناسان ناسا با تحلیل تصاویر دریافت شده، این احتمال را داده اند که سیاره زمین دو ماه دارد.

[pejuhesh232]

زمین از مریخ چگونه دیده می شود؟

این تصویر باورنکردنی ناسا که توسط مدارگرد اکتشافی مریخ گرفته شده، نه تنها جزییات اقلیم های ما را از مریخ نشان می دهد بلکه اندازه نسبی ما و قمر کوچک ما را نیز به نمایش گذاشته است.

به گزارش کلیک، هیچ چیز مانند تماشای سیاره کوچک آبی‌مان در گستره فضا، چشم اندازی از زندگی انسان نمی‌دهد.

این تصویر به عنوان بخشی از تمرین درجه بندی برای دوربین HiRISE مدارگرد مریخ گرفته شده و زمین را از فاصله حدود ۲۰۵ میلیون کیلومتری نشان می دهد.



این دید چنان تمیز و واضح است که می توان قاره های زمین را مشاهده کرد و استرالیا مانند یک لکه قرمز در مرکز کره، و جنوب شرق آسیا در بالا سمت چپ دیده می شوند. نقطه شفاف در پایین قطب جنوب و تکه های سفید دیگر ابرها هستند.

این عکس ترکیبی از دو نوردهی است که در ۲۰ نوامبر ۲۰۱۶ گرفته شده و روشنایی اندک آن تنظیم شده است تا ماه در مقایسه با زمین خود را نشان دهد.

اما حواستان باشد فریب نخورید. اینکه ماه وز مین در این تصویر خیلی نزدیک به نظر می رسند، به این دلیل است که ماه تقریبا از نقطه دید مریخ، پشت زمین قرار گرفته است، از این رو کمی نزدیک تر از واقعیت به نظر می‌رسد.

در واقعیت فاصله بین سیاره ما و ماه حدود ۳۰ برابر قطر زمین است که معادل ۳۸۴،۴۰۰ کیلومتر می شود. این فاصله کافی است تا همه سیارات بین ما و قمر ما قرار گیرند.

در تصویر زیر می توانید این چشم انداز مقایسه ای را مشاهده کنید:



با وجود اینکه ماه ما در این تصویر بسیار کوچک به نظر می رسد اما در واقع پنجمین قمر بزرگ منظومه شمسی است و نسبت به سیاره ما، قمر نسبتا بزرگی محسوب می شود.(شارون، قمر پلوتو بزرگ‌تر است اما پلوتو دیگر سیاره محسوب نمی‌شود).

کمی عجیب است اما در آینده ممکن است انسان بر روی سطح مریخ ایستاده و شاهد چنین منظره‌ای باشد. نیل آرمسترانگ می گوید “ناگهان متوجه شدم این نخود کوچک، زیبا و آبی، سیاره من زمین است. شصتم را بالا برده و یک چشمم را بستم. شصت من سیاره زمین را از نظر محو کرد. دیگر احساس یک غول را نداشتم. بسیار بسیار حس کوچکی به من دست داد.”

[pejuhesh232]

زمین در معرض تهدید فزاینده شهاب‌سنگ‌هاست

ممکن است، شاخه‌ای از شهاب‌سنگ‌های به تازگی کشف شده، تهدیدی جدی برای زمین باشند. اخترشناسان می‌گویند، ممکن است، در آینده‌ای نزدیک شاهد برخوردی برخی از این شهاب‌سنگ‌ها و سیارک‌ها به زمین باشیم. گروهی از اخترشناسان آکادمی علوم چک پس از مطالعه بارش شهابی ثوری این خبر را اعلام کرده‌اند.

بارش شهابی ثوری معمولا در ماه‌های اکتبر و نوامبر (آبان و آذر) فعالیت‌هایی دارد که به بارش شهاب‌سنگی کمی می‌انجامد. بارش شهاب‌سنگی، پدیده نوری است که هنگامی مشاهده می‌شود که شهاب‌سنگی وارد جو کره زمین شود و تبخیر شود، به این پدیده شهاب واره هم گفته می‌شود که هنگامی روی می‌دهد که ذرات برجای مانده از دنباله‌دار انکه با جو زمین برخورد می‌کنند.
بسیاری از این ذرات بسیار کوچک هستند و به هیچ‌وجه نمی‌توانند، تهدیدی برای زمین باشند؛ اما اخترشناسان چکی شاخه جدیدی شهاب‌سنگ را دنبال کرده‌اند. این شاخه دارای دو شهاب‌سنگ با قطرهای ۲۰۰ و ۳۰۰ متری است. این سیارک‌ها در مسیر برخورد با زمین نیستند، اما این یافته‌ها نشان می‌دهد که ممکن است، شهاب‌سنگ‌های دیگری با این اندازه و یا حتی بزرگ‌تر وجود داشته باشند که هنوز کشف نشده‌اند. بنابراین اخترشناسان به جستجوی خود برای کشف بارش‌های شهابی ثوری بیشتر ادامه می‌دهند تا تهدیدهای بالقوه این چنینی را کشف کنند.

این اخترشناسان در مطالعه خود در نشریه “Astronomy & Astrophysics”نوشته‌اند:”از آنجایی که شهاب‌سنگ‌هایی با اندازه‌های ده‌ها و صدها متری حتی اگر ضعیف باشند، تهدیدی برای زمین محسوب می‌شوند؛ تأثیر خطر بارش شهابی ثوری هرساله به طور قابل‌ملاحظه‌ای افزایش می‌یابد. مطالعات بیشتر می‌تواند منابع بهتر واقعی از این اجرام بالقوه خطرناک فراهم کند که می‌تواند آسیب‌های جدی منطقه‌ای و حتی قاره‌ای را در زمین در پی داشته باشند.”

اخترشناسان شاخه جدیدی شهاب‌سنگ را دنبال کرده‌اند. این شاخه دارای دو شهاب‌سنگ با قطرهای ۲۰۰ و ۳۰۰ متری است. این سیارک‌ها در مسیر برخورد با زمین نیستند، اما این یافته‌ها نشان می‌دهد که ممکن است، شهاب‌سنگ‌های دیگری با این اندازه و یا حتی بزرگ‌تر وجود داشته باشند که هنوز کشف نشده‌اند

البته باید بگوییم، هنوز هیچ جرم تهدیدآمیزی کشف نشده است. اما تهدیدات منطقه‌ای و قاره‌ای ناشی از فضا، هشدار دهنده هستند، بنابراین نیاز است که مشاهدات بیشتری در این زمینه انجام شود. ناسا مداوما در حال ارزیابی امکان برخورد اجرام کیهانی به زمین و هرگونه خطر چنین برخوردهایی است. ناسا برای این موضوع سیستم نظارتی به نام سنتری دارد که مداوما شهاب‌سنگ‌ها رصد می‌کند و احتمال برخوردهای ۱۰۰ سال آینده را پیش‌بینی می‌کند. این آژانس فضایی همچنین کاتالوگی از اجرام کیهانی کوچک تهیه‌کرده است.

بارش شهابی دنباله‌دار انکه روی بخشی از گرانش سیاره مشتری تأثیر می‌گذارد. مشتری غول گازی است که روی مدار دنباله‌دارها و سیارک‌های منظومه شمسی تأثیر می‌گذارد. به این ترتیب، با وجود تأثیر گرانش مشتری روی این شهاب‌سنگ‌ها، ممکن است، ذرات کیهانی بیشتری به زمین برخورد کنند.

در طول ‌افزایش بارش شهابی ثوری در سال ۲۰۱۵ ناشی از تأثیر انکه، اخترشناسان آکادمی علوم چک، موفق به بررسی ۱۴۴ گوی آتشین ثوری شدند که با برخورد با جو زمین، نوری زیادی تولید می‌کردند. این اخترشناسان مشاهدات فوق را به‌وسیله تلسکوپ‌های شبکه گوی آتشین اروپا انجام دادند. این سازمان بین‌المللی در اروپای مرکزی (آلمان و جمهوری چک) مستقر است و هدف آن مشاهده و رصد مداوم شهاب‌سنگ‌ها و اجرام کیهانی است.

از این شهاب‌سنگ‌های مورد بررسی قرار گرفته، ۱۳۳ مورد دارای ویژگی‌های مشترک از جمله مدار تقریبا مشابهی بودند. اخترشناسان به این نتیجه رسیدند که با توجه به بارش‌های شهابی پیشین، گوی‌های آتشینی که از شاخه جدید بارش شهاب‌سنگی ثوری می‌آیند به وسیله گرانش مشتری تغییر مسیر می‌دهند.

اخترشناسان در ادامه مطالعه خود، مسیر مداری سیارک ۲۰۱۵ TX24 و ۲۰۰۵ UR را بررسی کردند. با توجه به شباهت این مسیر به‌تازگی کشف شده با گوی‌های آتشین ثوری، اخترشناسان به این نتیجه رسیدند که این دو شهاب‌سنگ- با قطرهایی حدود ۲۰۰ تا ۳۰۰ متری- از اعضای شاخه جدید هستند. آنالیزهای گوی بزرگ اروپا نشان می‌دهد که شهاب‌سنگ‌های بزرگ با وجود اندازه‌شان از لحاظ ساختاری ضعیف هستند، و نمی‌توانند به‌راحتی وارد جو زمین شوند.



ناسا و شبکه‌ای از تلسکوپ‌های تجسسی در سال ۲۰۰۵ طی دستور کنگره آمریکا، فهرستی از تمام سیارک‌های شناخته‌شده با قطری بیشتر از ۱۴۰ متر تهیه کردند. همچنین سیارک‌های کوچک‌تر هم در این فهرست گنجانده‌شده‌اند. در بین این سیارک‌ها، بنا به پیش‌بینی‌های ناسا، هیچ‌کدام نمی‌توانند در آینده به زمین برخورد کنند. با این وجود با توجه به تصادفی بودن چنین پدیده‌های کیهانی هیچ‌گاه نمی‌توان به طور قطع چنین برخورد احتمالی را پیش‌بینی کرد.
.
منبع: livescience

[najm134]

کشور (نمادين) فضایی آزگاردیا تابستان امسال متولد می‌شود! مساحت اين كشور فضايي به اندازه‌ی‌ یک قرص نان است

کشور فضایی آزگاردیا
مهرماه سال گذشته بود که در یک کنفرانس خبری در پاریس، خبر بسیار عجیب و ادعای بسیار جسورانه‌ای برسر زبان‌ها افتاد: دیگر زمین،‌ تنها خانه‌ی انسان‌ها نخواهد بود! خبر ساخت کشور فضایی آزگاردیا (Asgardia) را مرکز تحقیقات بین المللی هوا و فضا (AIRC) اعلام نمود و از زمینی‌های علاقمند به زندگی در فضا دعوت کرد تا برای گرفتن مجوز شهروندی در آزگاردیا ثبت نام کنند.
این ایده در ابتدا بسیار عجیب و شاید دیوانه‌وار به نظر می‌رسید، اما موسسان آزگاردیا آنقدر به ایده‌های خود باور داشتند که حتی زمان پرتاب اولین ماهواره آزگاردیا را هم تابستان سال بعد اعلام کردند. حالا همان تابستان موعود است و موسسان آزگاردیا به قول خود عمل می‌کنند: آنها در کنفرانس خبری پنج روز پیش در هنگ‌کنگ اعلام کردند که اولین ماهواره آزگاردیا به زودی پرتاب می‌شود!
این همه ماجرا نیست! شکل‌گیری یک ملت و کشور فضایی به پرتاب یک ماهواره ختم نمی‌شود. همانطور که از قبل اعلام شده بود، کشور فضایی آزگاردیا ، کشوری مستقل، آزاد و صلح‌طلب خواهد بود که فارغ از هر گونه اغتشاش و اختلالی که زمین را به یک سیاره ناآرام تبدیل کرده،‌ به حیات آرام و پیشرفته‌ی خود ادامه خواهد داد. بنابراین لازم است تا کسانی که به عنوان شهروند کشور فضایی آزگاردیا ثبت نام کرده‌اند، دست به‌کار شده و قانون اساسی کشور فضاییشان را تصویب کنند. به‌ زودی، رای‌گیری قانون اساسی کشور فضایی آزگاردیا برگزار خواهد شد و صدها هزار نفری که حالا آزگاردی (شهروند آزگاردیا) هستند در این رای‌گیری، شرکت خواهند کرد.
مطمئنا ذهن شما هم مثل ما، سرشار از سوالات عجیب و غریب در مورد آزگاردیاست. متاسفانه یا خوشبختانه، مسولان آزگاردیا هنوز توضیح زیادی در مورد چگونه عملی‌کردن ایده‌ جسورانه‌ی خود نداده‌اند و احتمالا تا زمان جذب همکاری‌های بین المللی، اوضاع به همین منوال خواهد بود. یکی از سوالات بسیار مهم در مورد کشور فضایی آزگاردیا ، محل تامین بودجه‌ی چنین پروژه‌ی عظیمی است. در واقع کارشناسان در مورد اینکه شهروندان آزگاردیا واقعا تبدیل به یک ملت یا کشور فضایی شوند، خیلی اطمینان ندارند، چرا که تبدیل‌شدن یک توده‌ی انسانی به یک ملت، کار راحت و ساده‌ای نیست!
آزگاردیا یک سازمان غیردولتی در وین اتریش است. موسسان آزگاردیا امیدوارند کشور صلح‌جویی بسازند که معادن فضایی را استخراج کرده و از سیاره زمین در برابر شهاب سنگ‌های خطرناک و سایر تهدیدات فضایی، محافظت کند. به زودی نخستین ماهواره‌ی کشور فضایی آزگاردیا با نام آزگاردیا-۱ پرتاب خواهد شد و بدین ترتیب کشور فضایی آزگاردیا رسما متولد خواهد شد. این را جفری مَنبِر (Jeffrey Manber)، رییس کمپانی نانورکز (NanoRacks) که ماموریت هدایت آزگاردیا-۱ را بر عهده دارد، می‌گوید.
مساحت اين كشور فضايي و این فضاپیما، نانوماهواره‌ای به اندازه‌ی‌ یک قرص نان است و وزنی حدود یک نوزاد تازه متولدشده دارد. به طور دقیق‌تر این فضاپیمای تقریبا مکعبی، دارای طول و عرض ۱۰ و ارتفاع ۲۰ سانتی‌متر بوده و وزنی معادل ۲.۸ کیلوگرم دارد. آزگاردیا-۱، حامل داده‌های بارگذاری شده توسط شهروندان آزگاردیا خواهد بود. این نانوماهواره در ۱۲ سپتامبر ۲۰۱۷ روی مدار خاصی در ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) قرار گرفته و سپس به درون یک سفینه کارگوی ناسا (سفینه پشتیبانی و بدون سرنشین) هدایت خواهد شد. وقتی فضاپیما به ایستگاه فضایی متصل شد، کارکنان ایستگاه فضایی بین‌المللی، آن را در مدار خواهند انداخت.
هزینه این پروژه توسط ایگور اشوربیلی (Igor Ashurbeyli) که یک مهندس هوا-فضا و البته یک میلیاردر روسی است، تامین می‌شود و مدیریت آن به عهده رام جاکو (Ram Jakhu)، مدیر موسسه‌ی هوا-فضای دانشگاه مک گیل است. جاکو می‌گوید:
آزگاردیا، یک کشور فضایی چند قومی، چند ملیتی و چنددینی خواهد بود که کاملا اخلاق‌مدار و صلح‌جوست و تلاش می‌کند انسانیت را در فضا حاکم کند. کشور فضایی آزگاردیا یک سلطنت مشروطه با سه قوه مقننه، مجریه و قضاییه خواهد داشت.
آیا آزگاردیایی‌ها، تبدیل به دزدان فضایی خواهند شد؟!
نانوفضاپیمای آزگاردیا-۱ که توسط یک کمپانی در ایندیانا به نام نیراسپیس لانچ (NearSpace Launch) ساخته می‌شود، نمی‌تواند از مدار زمین، فراتر برود. آزگاردیا یک حافظه ۵۱۲ گیگابایتی را حمل خواهد کرد که با داده‌های ۱.۵ میلیون شهروند اول آزگاردیا پر می‌شود. این داده‌ها می تواند عکس مادر، همسایه یا حتی گربه کوچک یا هرچیزی که به ذهن آزگاردی‌ها می‌رسد باشد. این اطلاعات تا زمانی که آزگاردیا وجود دارد، موجود خواهند بود. اگرچه حرکت آزگاردیا-۱ در اتمسفر بالایی زمین، به تدریج کُند شده و در مدت ۵ سال، به طور کامل خواهد سوخت، اما اطلاعات شهروندان به ماهواره‌ها یا فضاپیماهای آینده منتقل خواهد شد. صدهزار شهروند نخست، از طریق یک فرآیند چهار مرحله‌ای تایید شده و هریک، ۳۰۰ کیلوبایت از فضای آزگاردیا-۱ را دریافت خواهند کرد. چهارصد هزار شهروند بعدی هر یک، ۲۰۰ کیلوبایت و یک میلیون شهروند بعدی، هریک ۱۰۰ کیلوبایت در اختیار خواهند داشت. در بخشی از فرآیند تایید، شهروندان می‌توانند به قانون اساسی مقدماتی رای دهند و در صورت انجام این‌کار، مجاز به بارگذاری داده‌هایشان روی آزگاردیا-۱ قبل از پرتاب خواهند بود. اشوربیلی که تا برگزاری انتخابات، رهبری آزگاردیا را بر عهده خواهد داشت، می‌گوید:
بدون قانون اساسی، ما یک ملت جعلی خواهیم بود، یک بازی کامپیوتری بسیار پیچیده؛ و این چیزی نیست که ما می‌خواهیم. ما می‌خواهیم نخستین کشور فضایی مستقل و مشروع را بسازیم.
قطعا تولد کشور فضایی آزگاردیا تبعات حقوقی زیادی خواهد داشت. سال گذشته یکی از کارشناسان حقوق فضا گفت:
با وجود درخواست‌ها و ثبت‌نام‌های زیاد، تا وقتی کسی به فضا نرود، دولتی تشکیل نمی‌شود!
از طرفی، ذخیره‌ی اطلاعات در فضا، بحث‌های قانونی و اخلاقی زیادی را پیش می‌آورد. قانون اساسی آزگاردیا می‌تواند هر چیزی باشد. حقوقدانان معتقدند ملت آزگاردیا می‌توانند قوانین داخلی تصویب کنند که آنها را از هر گونه احضاریه، مصون نگه بدارد و در این‌صورت، شاید شهروندان آزگاردیا به دزدان فضایی تبدیل شوند!
شکل‌گیری کشور فضایی آزگاردیا
آزگاردیا-۱، نقطه‌ی شروع کوچک اما هیجان‌انگیزی برای ساخت یک کشور فضایی است. اما هدف نهایی، انتقال مردم به فضا و اسکان آنهاست. مردمی که یک ملت مستقل بوده و قوانین و مقررات خاص خودشان را خواهند داشت. هنوز جزییات این پروژه مانند جمیت اولیه‌ یا مقدار هزینه موردنیاز،‌ منتشر نشده است. به هرحال، ساخت ایستگاه‌های فضایی در هر اندازه‌ یا نوعی و اسکان مردم در آنها، بسیار بسیار گران است. یک پایگاه فضایی در ابعاد زمین فوتبال، برای ۱۸ نفر مناسب است و ساخت آن، حدود ۱۰۰ میلیارد دلار هزینه دارد. از طرفی، ارزان‌ترین هدایت‌کننده در مدار، راکت فالکن ۹ اسپیس ایکس (SpaceX’s Falcon 9 rocket) است که به ازای هر پرتاب، حدود ۴۳ تا ۶۵ میلیون دلار هزینه دارد.
سوالات متدوال در مورد کشور فضایی آزگاردیا
در وب‌سایت رسمی آزگاردیا، به تعدادی از سوالات مطرح‌شده، پاسخ داده شده که در ادامه چند مورد از آنها را آورده‌ایم:
 من یک آزگاردی هستم (شهروندی آزگاردیا را گرفته‌ام). آیا فرزندان من هم آزگاردی خواهند بود؟
براساس قانون اساسی آزگاردیا، هر کودکی که دارای یک والد آزگاردی باشد، شهروند آزگاردیا محسوب می‌شود. کودکی که قبل از تاسیس آزگاردیا متولد شده، بنا به درخواست والدینش که شهروند (یا شهروندان) آزگاردیا هستند، می‌تواند شهروند آزگاردیا شود.
 آیا آزگاردیا عضو کمیته‌های المپیک و پارالمپیک می‌شود و در مسابقات آنها شرکت خواهد کرد؟
آزگاردیا برنامه‌ریزی می‌کند تا در کمیته بین المللی المپیک عضو شود.
 آیا سفارت آزگاردیا در کشور من وجود خواهد داشت؟
سفارت آزگاردیا در هر قاره وجود خواهد داشت.
 آیا آزگاردیا، شبکه تلویزیونی خاص خودش را خواهد داشت؟
بله، آزگاردیا برنامه‌‌ریزی می‌کند تا شبکه تلویزونی خودش را داشته باشد.
ایده کشور فضایی آزگاردیا مانند کودکی است که برای برخواستن و قدم برداشتن، تلاش می‌کند، اما باید منتظر باشیم و ببینیم آیا این کودک، روزی می‌تواند روی پاهایش ایستاده و راه برود؟ واقعیت این است که هرگاه در طول تاریخ، فرد یا افرادی، در جستجوی چیزهای غیرعادی بوده‌اند، ابتدا مورد تمسخر قرار گرفته‌اند، اما هر ایده‌ی دیوانه‌واری، روزی عادی خواهد شد، درست همانطور که هزاران داستان علمی-تخیلی، حالا تبدیل به یک حقیقت علمی شده‌اند!

[najm134]

عبور سیارکی به قطر 230 متر از کنار زمین

دانشمندان ناسا از عبور سیارکی به قطر 230متر از کنار زمین خبر دادند.



حرکت سیارک‌ها در فضا می‌تواند برای کره خاکی خطرناک باشد زیرا سرعت این حرکت بسیار زیاد است و پس از برخورد با کره زمین شاید باعث نابودی زمین شوند. اما کمتر پیش می‌آید سیارک‌ها به سمت زمین حرکت کنند.
دانشمندان ناسا با بررسی حرکت اجرام آسمانی در جو مسیر آینده آنها را بررسی می‌کنند. بنا به پیش‌بینی کارشناسان و دانشمندان ناسا امروز سیارکی به قطر 230متر از کنار سیاره زمین عبور خواهد کرد که هیچگونه خطری را برای زمین درپی نخواهد داشت. البته در صورت تماس مي تواند ويرانكر و حتى حيات را بر كره زمين يا بخشي از آن به مخاطره اندازد
هرساله اجرام آسمانی زیادی از کنار مدار زمین عبور می‌کنند اكرجه تاکنون گزارشی موثقی از برخورد آنها با کره خاکی ما بدست نیامده است. اما جاي عبرت و استعاذه به رحمت الهي دارد

[pejuhesh232]

ناسا برای نجات زمین به دنبال پیشگیری از فوران ابرآتشفشان است

برنامه بلندپروازانه ناسا برای نجات زمین از فوران قریب‌الوقوع ابرآتشفشان، احتمالا تنها راه جلوگیری از انقراض نسل بشر است.
در زیر منطقه آرام پارک ملی یلوستون در آمریکا، مخزن عظیمی از گدازه‌های آتشفشانی قرار دارد. دلیل وجود آبفشان‌ها و چشمه‌های جوشان آب گرم که مشخصه اصلی این منطقه است، همین گدازه‌های آتشفشانی هستند. اما برای دانشمندان ناسا، این مخزن عظیم گدازه یکی از بزرگترین تهدیدهای طبیعی شناخته شده برای تمدن بشر است. گدازه‌های آتشفشانی پارک ملی در واقع یک ابرآتشفشان بالقوه است.



گروهی از پژوهشگران ناسا، گزارشی را درباره خطر و راه مقابله با این ابرآتشفشان در اختیار بی‌بی‌سی قرار داده‌اند که پیش از این خارج از ناسا منتشر نشده بود.
برایان ویلکاکس، پژوهشگر آزمایش پیشرانش موتور جت در ناسا می‌گوید: " من عضو کمیته مشاوره ناسا برای دفاع سیاره‌ای بودم که درباره روش‌های دفاع از زمین در برابر برخورد سیارک‌ها و دنباله‌دارها مطالعه می‌کند. در طول آن تحقیقات به این نتیجه رسیدم که تهدید ابرآتشفشان برای زمین اساسا بیشتر از تهدید برخورد سیارک یا دنباله‌دار است. "

حدود ۲۰ ابرآتشفشان شناخته شده روی زمین وجود دارند که به طور میانگین هر صدهزار سال یک بار فوران می‌کنند. تصور می‌شود که یکی از اصلی‌ترین تهدیدهای فوران یک ابر‌آتشفشان خطر قحطی باشد که به دنبال یک زمستان آتشفشانی طولانی رخ می‌دهد و بشر نمی‌تواند برای جمعیت فعلی زمین غذای کافی تولید کند. در سال ۲۰۱۲ تخمین سازمان ملل این بود که ذخیره‌های غذای جهانی تنها برای ۷۴ روز کافی خواهد بود.

دانشمندان ناسا با بررسی این مسئله دریافتند که منطقی‌ترین راه حل جلوگیری از این خطر، سرد کردن ابرآتشفشان است. آتشفشانی با ابعاد یلوستون اساسا یک گرماساز عظیم است که انرژی حرارتی معادل شش نیروگاه صنعتی تولید می‌کند. در حال حاضر یلوستون حدود ۶۰ تا ۷۰ درصد این گرما را از طریق جریان‌های آبی از دست می‌دهد که از راه ترک‌های سطحی به مخزن گدازه نشت پیدا می‌کند. گرمای باقیمانده که در داخل محفظه گدازه باقی می‌ماند، باعث ذوب شدن بیشتر سنگ‌های اطراف و تولید بیشتر گازهای فرار می‌شود. به محض اینکه حرارت درونی محفظه به آستانه معینی برسد، فوران انفجاری آتشفشان اجتناب‌ناپذیر خواهد بود.

سفری به اعماق یک آتشفشان در ایسلند
اما اگر ابرآتشفشان گرمای بیشتری از دست می‌داد، دیگر هرگز فوران نمی‌کرد. بر اساس محاسبات ناسا، اگر ۳۵ درصد از حرارتی که در داخل محفظه گدازه باقی می‌ماند، می‌توانست به بیرون منتقل شود، یلوستون دیگر تهدیدی برای زمین به شمار نمی‌رفت. اما سوال آن است که چگونه؟



یکی از امکان‌های موجود افزایش مقدار آبی است که به درون ابرآتشفشان نفوذ می‌کند. اما از نظر عملی، راضی کردن سیاستمداران برای صدور مجوز چنین پروژه‌ای به احتمال زیاد غیرممکن است.
به گفته آقای ویلکاکس "ساختن یک آبراه بزرگ که آب را سر بالا به سمت منطقه کوهستانی ببرد، پرهزینه و دشوار است. مردم هم نمی‌خواهند که منابع آب آنها به این صورت مصرف شود. مردم در سراسر جهان شدیدا نیازمند آب هستند و به همین دلیل یک چنین پروژه زیرساختی عمده‌ای که از آب صرفا برای سرد کردن یک ابرآتشفشان استفاده می‌کند، می‌تواند بسیار جنجال‌برانگیز شود. "
در عوض ناسا راه حل دیگری برای حل این مشکل یافته است. پژوهشگران ناسا باور دارند که موفق‌ترین راه حل حفاری تا عمق ۱۰ کیلومتری و پمپ کردن آب با فشار بالاست. آبی که به درون مخزن گدازه می‌رود با دمای ۳۵۰ درجه سانتی‌گراد باز خواهد گشت و بنابراین به تدریج و روز به روز حرارت ابرآتشفشان کم خواهد شد. هزینه این پروژه نزدیک به ۳ و نیم میلیارد دلار تخمین زده شده است، که می‌تواند سیاستمداران را راضی به صرف بودجه کند.

برایان ویلکاکس می‌گوید: "یلوستون در حال حاضر حدود ۶ گیگاوات گرما به بیرون می‌دهد. این گرما را می‌توان از طریق راه حل حفاری، برای ساختن یک نیروگاه زمین-گرمایی استفاده کرد. این نیروگاه می‌تواند انرژی الکتریکی با قیمتی بسیار پایین تولید کند که حدود ۱۰ سنت بر هر کیلو وات ساعت خواهد بود. به این ترتیب کمپانی‌های تولید انرژی زمین-گرمایی انگیزه خواهند داشت که برای بالا بردن بیشتر دمای آب، عمق بیشتری را حفاری کنند. با این روش هزینه سرمایه‌گذاری اولیه خیلی زود باز می‌گردد و علاوه بر آن انرژی الکتریکی مناطق اطراف به مدت ده‌ها هزار سال تامین خواهد شد. سود بلندمدت این پروژه نیز پیشگیری از فوران ابرآتشفشانی خواهد بود که ممکن است بشر را نابود کند. "



اما حفاری در منطقه ابرآتشفشان بدون خطر نخواهد بود و مهمترین خطر آن تحریک همان فورانی است که به دنبال جلوگیری از آن هستیم.
به گفته آقای ویلکاکس "اگر بخواهیم از بالای محفظه گدازه حفاری کنیم و آن را از بالا سرد کنیم، این عمل می‌تواند بسیار خطرناک باشد. این کار ممکن است کلاهک بالای محفظه گدازه را شکننده‌تر کند و آن را بیشتر در معرض ترک خوردن قرار دهد. همچنین ممکن است باعث آزادسازی گازهای فرار خطرناک داخل گدازه در بالای محفظه شویم که در غیر این صورت امکان نشت نداشتند. "
به همین دلیل ایده ناسا آن است که حفاری از مناطق پایین‌تر و در خارج مرزهای پارک ملی یلوستون انجام شود و حرارت از کناره‌های محفظه گدازه تخلیه شود. برایان ویلکاکس می‌گوید که "این روش باعث می‌شود حرارتی که از پایین محفظه گدازه می‌آید به بالای آن نرسد، که در واقع همان محلی است که تهدید واقعی ممکن از آن شروع شود. "
با این حال پژوهشگرانی که طرح چنین پروژه‌ای را می‌دهند هیچ وقت تکمیل شدن آن را نخواهند دید، و حتی در طول حیات خود نمی‌توانند بفهمند که پروژه موفق خواهد بود یا نه. سرد کردن یلوستون با این روش با سرعت یک متر در سال پیش خواهد رفت و ده‌ها هزار سال طول خواهد کشید که تنها سنگ‌های سرد در منطقه باقی بماند. با اینکه لزومی ندارد تا محفظه گدازه‌های یلوستون کاملا به سنگ جامد تبدیل شود که دیگر تهدیدی برای زمین نباشد، اما به مدت حداقل صدها یا حتی هزاران سال هیچ تضمینی نخواهد بود که این تلاش‌ها در نهایت به نتیجه موفق برسد.

امکان پیش‌بینی فوران آتشفشان
اما برای جلوگیری از فاجعه، چنین برنامه‌ریزی بلندمدتی تنها گزینه است. پژوهشگر ناسا، برایان ویلکاکس، می‌گوید: "با پروژه‌ای شبیه این، عمده‌ترین فایده‌ای که از نظر روزمره برایش می‌بینید آن است که منبع جدیدی برای انرژی الکتریکی خواهد بود. "
این برنامه می‌تواند برای همه ابرآتشفشان‌های فعال روی زمین اجرا شود و دانشمندان ناسا امیدوارند که طرح آن‌ها بتواند مشوق بحث‌ها و مناظره‌های علمی کاربردی‌تری برای مقابله با این تهدید باشد.

آقای ویلکاکس می‌گوید: "وقتی ایده دفاع از زمین در برابر یک سیارک مطرح شد، واکنش‌ها درست مشابه واکنش به ایده مقابله با تهدید ابرآتشفشان بود. مردم تصور می‌کردند بشر با اینهمه ضعف چطور می‌تواند از برخورد احتمالی یک سیارک به زمین جلوگیری کند. البته خب معلوم شد که اگر شما چیزی را مهندسی کنید که فشار خیلی کمی برای مدتی خیلی طولانی وارد کند، می‌توانید کاری کنید که سیارک به زمین نخورد. پس مسئله ساده‌تر از آن است که مردم تصور می‌کنند. هر دو مورد مستلزم آن است که جامعه علمی توان ذهنی بیشتری بگذارد و باید زود شروع کنیم. اما یلوستون حدودا هر ۶۰۰ هزار سال یک بار فوران می‌کند و امروز تقریبا ۶۰۰ هزار سال از آخرین انفجار آن می‌گذرد. همین نکته باید ما را وادار به هشیاری و توجه به این مسئله کند. "

[pejuhesh232]

باتوجه به کاهش سرعت چرخش زمین
دانشمندان هشدار دادند: ۲۰۱۸ سال زلزله‌های بزرگ و ویرانگر

دانشمندان هشدار دادند باتوجه به کاهش سرعت چرخش زمین، سال آینده شاهد تعداد زیادی زلزله ویرانگر خواهیم بود.
آفتاب‌‌نیوز :
دانشمندان هشدار داده‌اند که در سال آینده تعداد زیادی زلزله ویرانگر در سراسر جهان افزایش خواهد یافت. آنها معتقدند تغییرات در سرعت چرخش زمین می‌تواند فعالیت‌های لرزه‌ای شدید را به ویژه در مناطق بسیار گرمسیری مناطق گرمسیری ایجاد کند.

به گزارش آفتاب‌نیوز به نقل از گاردین، اگرچه چنین نوسان‌هایی در چرخش کوچک است - تغییر طول روز با یک میلی ثانیه - هنوز هم می‌تواند در انتشار مقدار زیادی انرژی زیرزمینی دخیل باشد، بحث می‌شود.

پیوند بین چرخش زمین و فعالیت لرزه‌ای در ماه گذشته در مقاله‌ای از «راجر بیلهام» از دانشگاه کلرادو در «بولدر» و ربکا بنیتک از دانشگاه مونتانا در میسولا که در نشست سالانه انجمن زمین شناسی آمریکا برگزار شد، برجسته شد.

بیلهام هفته گذشته در این نظرسنجی گفت: "ارتباط بین چرخش زمین و فعالیت زلزله قوی است و نشان می دهد که تعداد زلزله های شدید در سال آینده افزایش خواهد یافت."

آنها پنج دوره را پیدا کردند که در مقایسه با زمان‌های دیگر، تعداد زیادی زلزله بزرگ وجود داشت. بیلهم گفت: "در این دوره ها بین 25 تا 30 زلزله شدید در سال وجود داشت." "بقیه زمان به طور متوسط رقم حدود 15 زمین لرزه بزرگ در سال بود."

محققان برای پیدا کردن همبستگی بین این دوره‌ها از فعالیت‌های لرزه‌ای شدید و سایر عوامل، کشف کردند که وقتی چرخش زمین کمی کاهش می‌یابد، دوره‌های افزایش تعداد زلزله شدید دنبال م‌ شود. بلهام گفت: "چرخش زمین کمی تغییر می‌کند - یک میلی ثانیه در روز گاهی اوقات - که می‌تواند بسیار دقیق با ساعت‌های اتمی اندازه‌گیری شود.

آنها (بیلهام و بنیتک) دریافت که حدود پنج سال بوده است زمانی که چرخش زمین با چنین مقدار چندین بار در طول قرن و نیم گذشته کاهش یافته است. به طور عمده، این دوره ها به دوره های زمانی که تعداد زمین لرزه های شدید افزایش یافت، پیروی می کردند.

بیلهام گفت: "این ساده است." "زمین به ما سرآمد پنج ساله در زمین لرزه های آینده ارائه می دهد." این پیوند مخصوصا مهم است، زیرا چرخش زمین بیش از چهار سال پیش یکی از کمبودهای دوره‌ای آن بود."استنباط روشن است." "سال آینده ما باید تعداد قابل توجهی از زلزله‌های شدید را شاهد باشیم.

بیلهام گفت که آنها دریافتند که بیشتر زمین لرزه‌های شدید که به تغییرات در روز پاسخ دادند به نظر می‌رسد در نزدیکی استوا رخ می‌دهد؛ مناطقی گرمسیری که حدود یک میلیارد نفر در آنجا زندگی می‌کنند.

منبع: تسنیم

[najm134]

ناسا اعلام کرد؛ یک سیارک از بیخ گوش زمین عبور کرد

ماه تنها همسفر زمین در گردش به دور خورشید نیست. گاهی یک سیارک قبل از ناپدیدشدن در فضا چند سالی اسیر گرانش سیاره ما شده و با ما همسفر می‌شود. دیروز هم یک سیارک به اندازه یک اتوبوس از فاصله نزدیکی از زمین عبور کرد.
به گزارش انتخاب به نقل از گیزمگ، اخترشناسان سال گذشته یکی از پایدارترین نوع این سیارک‌ها را کشف کردند و در حال حاضر به شناخت بیشتر درک درست از آنها نزدیکتر شده‌اند.

این سیارک موسوم به " ۲۰۱۷ TD۶" به اندازه یک اتوبوس است که دیروز (۱۹ اکتبر) از بین زمین و ماه عبور کرد.
سیارک ۲۰۱۷ TD۶ از فاصله ۱۱۹ هزار مایلی (۱۹۱ هزار کیلومتری) زمین گذشت. میانگین فاصله بین زمین و ماه حدود ۲۳۹ هزار مایل (۳۸۴ هزار کیلومتر) است که این یعنی این سیارک از فاصله‌ای نزدیک به نصف فاصله ماه از زمین از کنار ما عبور کرده است.



طبق نظر مرکز مطالعات اشیاء نزدیک زمین (CNEOS) ناسا، وسعت سیارک ۲۰۱۷ TD۶ بین ۳۲ تا ۷۲ فوت ( ۹ تا ۲۲ متر) بوده است. برای مقایسه، سیارکی که در سال ۲۰۱۳ بالای "چلیابینسک روسیه" منفجر شد، حدود ۶۵ فوت (۲۰ متر) وسعت داشت.
مرکز سیارک‌های کوچک اتحادیه نجوم گزارش داد که چندین رصدخانه طی چند روز اخیر ۲۰۱۷ TD۶ را مشاهده کرده‌اند.
چندی پیش نیز در روز ۱۲ اکتبر سیارک TC۴ ۲۰۱۲ با خیال راحت از فاصله حدود ۲۶ هزار مایلی (۴۲ هزار کیلومتری) بالای قطب جنوب پرواز کرد.
همانطور که TC۴ ۲۰۱۲، تهدیدی برای زمین نبود، TD۶ ۲۰۱۶ نیز خطرناک نبوده و نیست.
میلیون‌ها اشیاء نزدیک زمین، محدوده کیهانی این سیاره را پوشانده‌اند، اما محققان ناسا و دیگر اخترشناسان اکثر سنگ‌هایی را که می‌توانند به زمین آسیب جدی بزنند، کشف کرده‌اند و متوجه شده‌اند که آنها در آینده نزدیک تهدیدی به حساب نمی‌آیند.
منبع: ایسنا

[najm134]

گزارش ناسا از پدیده‌های فضایی

سازمان فضایی آمریکا(ناسا) چند تصویر از پدیده‌های مختلف فضایی را منتشر کرد.
در یکی از این تصاویر که رصدخانه چاندرا منتشر کرد، ابرنواختری از بقایای یک ستاره در فاصله 190 هزار سال نوری از زمین دیده می‌شود
این ابرنواختر بقایای یک انفجار فوق‌العاده پرحجم است که انفجار آن حدود هزار سال پیش در نیم‌کره جنوبی زمین قابل رویت بوده است.


ابرنواخترها(Supernova) پرجرم‌ترین ستاره‌های عالم هستند، زندگی خود را با انفجاری عظیم به نام ابرنواختر به پایان می‌برند. یک ابرنواختر زمانی رخ می‌دهد که یک ستاره در حال مرگ شروع به خاموش شدن می‌کند. آن گاه به طور ناگهانی منفجر شده و مقدار بسیار زیادی نور تولید می‌کند و در پس خود یک هستهٔ کوچک نوترونی به جای می‌گذارد. نوترون سنگین‌ترین ماده در فضا است. مقداری نوترون به اندازهٔ یک سر سوزن می‌تواند هزاران تن جرم داشته باشد. ستاره ماده خود را به سوی فضا پرتاب می‌کند و ممکن است درخشندگی آن چند روزی از کل یک کهکشان هم بیش‌تر باشد. هنوز هم می‌توان بقایای درخشان ستاره‌های منفجر شده را که صدها یا هزاران سال پیش از هم پاشیده‌اند، دید. ابرنواخترها نادرند؛ در کهکشان خودمان به طور میانگین در هر قرن یک یا دو ابرنواختر رخ می‌دهد که برخی از آن‌ها نیز در پس غبار کهکشان پنهان می‌شوند. آخرین ابرنواختر قطعی که در راه‌شیری دیده‌ شد، ابرنواختر کپلر در سال ۱۶۰۴ میلادی بود. اما اخترشناسان، به‌خصوص رصدگران آماتور، تعداد بسیار بیشتری را در دیگر کهکشان‌ها یافته‌اند.


در تصویر دیگری که آن را نیز چاندرا منتشر کرده است سحابی سیاره‌نمای "مدوسا" در کهکشان "جمینای" دیده می‌شود که 1500 سال نوری از زمین فاصله داشته و شعاع آن چهار سال نوری است.
"سحابی سیاره‌نما" (planetary nebula) نوعی سحابی منتشر شونده است که از گاز و پلاسما تشکیل شده‌ است و معمولا این نوع سحابی‌ها پس از مرگ ستارگان به وجود می‌آیند.
این نام از قرن هجدهم، هنگامی که این سحابی‌ها به علت حلقوی بودن(که خود به خاطر انفجار ستاره‌ است) در تلسکوپ‌های ضعیف به شکل یک سیاره دیده و اشتباه گرفته می‌شدند، به وجود آمده‌ است.
عمر این سحابی‌ها کوتاه و حدود 10 هزار سال در مقابل با عمر چند میلیون ساله ستاره است.
نواحی روشن از گاز یونیده، نه تنها کنار ستارگان تازه متولد شده، بلکه اطراف ستاره‌هایی که آخرین مراحل تحول خود را سپری می‌کنند نیز دیده می‌شود.
سحابی سیاره‌ نما عبارت است از یک پوسته گازی به دور یک ستاره آبی داغ و کوچک.
در زمان تحول ستاره و در مرحله هلیوم‌سوزی، ممکن است ناپایداری‌هایی بروز کند. برخی ستارگان شروع به تپش می‌کنند، در حالی که در دیگر ستاره‌ها ممکن است تمام اتمسفر بیرونی به فضا پرتاب شود. در حالت اخیر، یک پوسته گازی که با سرعت 20 تا 30 کیلومتر بر ثانیه در حال انبساط است اطراف یک ستاره کوچک و داغ(دمای 50 هزار تا 100 هزار درجه کلوین) تشکیل خواهد شد.

[najm134]

خطر بزرگ از بیخ گوش زمین گذشت و ناسا مطلع نبود

سیارکی عظیم از فاصله ۱۱۷۴۸۰ کیلومتری زمین رد شده و جالب آنکه ناسا پس از وقوع این رویداد، متوجه آن شد. با اینكه برحسب براورد دانشمندان روسي این سیارک در صورت برخورد با زمین سرتاسر زمين را نابود می کرد. اما در رسانه هاى امريكايي (وسايتهاى ايراني) سیارک در صورت برخورد، شهری به بزرگی نیویورک را ویران می کرد!!!.
به نقل از تلگراف، در نهم دسامبر سیارکی با سرعت ۹ کیلومتر برثانیه از کنار زمین گذشت.
این سیارک عظیمی که ۲۰۱۷VL۲ نامیده شده، از فاصله ۱۱۷۴۸۰ کیلومتری زمین گذشت. این مسافت حدود یک سوم فاصله میان زمین و ماه است.
قطر این سیارک بین ۱۶ تا ۳۲ متر اعلام شده و به عقیده دانشمندان در ۲۱۲۵ دوباره از کنار زمین می گذرد.
جالب آنکه ستاره شناسان ناسا یک روز پس از آنکه سیاره از کنار زمین گذشت، آن را رصد کردند. این احتمالا نخستین صخره مرگباری است که رصدخانه Mauna Loa در هاوایی آن را رصد کرده است.
عوارض برخورد احتمالي اين سيارك به زمين را در فيلم زير بازسازي كرده اند، مي توانيد انرا در نمايش كامل مونيتور ببينيد

https://www.youtube.com/watch?v=oG8JZ-lsmk8

[najm134]

زمستان 2018 پیشگام زمستان

هفت ماه اول سال 2018، حوادث کمتر از زمین لرزه زمین / زمین لرزه / فاجعه معدن را تجربه خواهد کرد.
از آغاز ماه اوت 2018 تا هفته اول سپتامبر 2018 پیش بینی می شود که زلزله های شدید زلزله زده شود.
دوره دیگر زمین کوکهای قدرتمند بین هفته دوم ماه اکتوبر 2018 و هفته سوم نوامبر 2018 پیش بینی می شود. تا اواسط دسامبر 2018 می تواند پس از پیروزی قابل ملاحظه ای داشته باشد.
پیش بینی دقیق:
دوره بین 14 هفتم فوریه، 2018 و 3 RD مارس، 2018 خواهد معتدل زلزله / لرزش قوی را تجربه
تاریخ های مهم:
• 13 هفتم فوریه، 2018-17 هفتم فوریه، 2018 - - (محل سکونت = شمال شرقی آرژانتین، جنوب پاراگوئه / شمالی اروگوئه)
• 22 دوم فوریه، 2018-24 هفتم فوریه، 2018 و
• 1 ST مارس 2018-3 RD مارس، 2018 - - (محل سکونت = L اقیانوس آرام به جزیره هاوایی نزدیک تر است)
برای لرزش قوی / رانش زمین / حوادث معدن بین 23 نگاه RD مارس، 2018 و 19 هفتم آوریل، 2018 (محل سکونت = استرالیای جنوبی / آرژانتین)
تاریخ های مهم:
• 21 ST مارس 2018-26 هفتم مارس، 2018 - - - - (رانش زمین = داخلی غربی قسمت از TAMILNADU، کرالا و جنوب غربی کارناتاکا)؛ (بحران زلزله متوسط / مین = مرز تبت و نپال، شمال شرقی اندونزی، نیوزیلند و جنوب فیلیپین.
• 29 هفتم مارس، 2018-31 ST مارس، 2018 - - - مشابه بالا ...
• 7 هفتم آوریل، 2018-9 هفتم آوریل، 2018 - - - مشابه بالا ...
• 15 هفتم آوریل، 2018-17 هفتم آوریل، 2018 ( 16 هفتم آوریل، 2018 می تواند روز) - - -
قوی / متوسط زلزله بین 3 ممکن است RD ماه مه، 2018 و 27 هفتم ماه مه، 2018.
تاریخ مهم:
• بین 9 هفتم ماه مه / 10 هفتم ماه مه، 2018. مکان ها می توانند سوریه، لبنان و فلسطین باشند
• بین 14 هفتم ماه مه، 2018 و 16 هفتم ماه مه، 2018. مکان ها = شیلی، جزایر اقیانوس آرام جنوبی.
• بین 21 ST ماه مه، 2018 و 27 هفتم ماه مه، 2018. مکان ها همانند بالا است.
برای زلزله های قوی با امکانات سونامی بین 25 نگاه هفتم ژوئن، 2018 و 10 هفتم اکتبر، 2018. وجود خواهد داشت دو چرخه زلزله های مختلف هر کدام موثر بر دو بخش مختلف از زمین : (A) بین 25 هفتم ژوئن، 2018 و 3 RD سپتامبر ، 2018 و (B) بین 1 ST اوت، 2018 و 19 هفتم سپتامبر، 2018.
تاریخ های مهم: (A)
• بین 25 هفتم ژوئن، 2018 و 27 هفتم ژوئن، 2018،، زلزله شدید؛ موقعیت = شرق چین @ هنان / هوبئی / آنهویی،
• بین 6 ژوئیه 2018 و 8 ژوئیه 2018، پسزندهای قوی؛ مکان ها همانند بالا است
• بین 9 هفتم ژوئیه، 2018 و 13 هفتم ژوئیه، 2018 زلزله قدرتمند (سونامی)؛ موقعیت = جنوب از تاسمانی / جزیره جنوبی نیوزیلند و نزدیک به جزیره Balleny قطب جنوب،
• بین 16 هفتم ژوئیه، 2018 و 21 ST ژوئیه، 2018، زلزله قوی: محل = شرق چین @ هنان / هوبئی / آنهویی،
• بین 27 هفتم ژوئیه، 2018 و 2 دوم اوت، 2018 زلزله، زمین لغزش شدید / فاجعه معدن در شرق چین،
• بین 4 هفتم اوت، 2018 و 8 ام اوت، 2018، محل سکونت همانند بالا
• بین 10 هفتم اوت، 2018 و 12 هفتم اوت، 2018، زلزله بسیار شدید؛ مکانها = شرق چین @ هنان / هوبئی / آنهویی
• بین 18 هفتم اوت، 2017 و 20 هفتم اوت، 2018، پس لرزه قوی، زمین لغزش شدید / فاجعه معدن، مکان همانند بالا
• بین 25 هفتم اوت، 2018 و 27 هفتم اوت، 2018، و بین 2 دوم سپتامبر، 2018 و 4 هفتم سپتامبر، 2018. (زلزله، رانش زمین؛ (محل سکونت آرژانتین، پاراگوئه / بولیوی.
تاریخ های مهم: (ب)
• بین 29 هفتم ژوئیه، 2018 و 2 دوم اوت، 2018، زلزله شدید؛ موقعیت = کشورهای غربی آفریقا سیرالئون، گینه و سنگال نیز در جنوب تاسمانی / جزایر جنوبی نیوزیلند و نزدیک به جزیره بالنی قطب جنوب،
• بین 4 هفتم اوت، 2018 و 7 هفتم اوت، 2018، محل سکونت = کشورهای غرب آفریقا سیرالئون، گینه و شمال شرقی آرژانتین، جنوب پاراگوئه / شمالی اروگوئه
• بین 10 هفتم اوت، 2018 و 12 هفتم اوت، 2018، مکان = شرق چین @ هنان / هوبئی / آنهویی،
• بین 18 هفتم اوت، 2017 و 20 هفتم اوت، 2018، محل سکونت = همان (1)
• بین 25 هفتم اوت، 2018 و 27 هفتم اوت، 2018، محل سکونت = همان (1)
• بین 2 دوم سپتامبر، 2018 و 4 هفتم سپتامبر، 2018، محل سکونت = فوران شدید آتشفشانی (ایتالیا) و لرزش قوی ....
• بین 8 هفتم سپتامبر، 2018 و 10 هفتم سپتامبر، 2018 = فوران های آتشفشانی شدید همراه با زلزله قوی خواهد ایتالیا تاثیر می گذارد،
• بین 14 هفتم سپتامبر، 2018 و 19 هفتم سپتامبر، 2018 = مشابه بالا ..
وجود خواهد داشت چرخه دیگری از زمین لرزه قدرتمند بین 19 هفتم اکتبر، 2018 و 8 هفتم نوامبر، 2018.
تاریخ های مهم:
• بین 21 ST اکتبر، 2018 و 24 هفتم اکتبر، 2018، مکان = فلات ایران، یونان،
• بین 26 هفتم اکتبر، 2018 و 28 هفتم اکتبر، 2018، مکان = مشابه بالا،
• بین 31 ST اکتبر، 2018 و 2 دوم نوامبر، 2018، مکان = اورکنی جزایر (شمال UK)،
• بین 6 هفتم نوامبر، 2018 و 8 هفتم نوامبر، 2018، مکان = کشورهای غرب آفریقا سیرالئون، گینه و شمال شرقی آرژانتین، جنوب پاراگوئه / شمالی اروگوئه،
در دو مورد زیر امکان وقوع بلایای زمین لغزش / مین وجود دارد. موقعیت = هند شبه جزیره جنوبی:
• بین 15 هفتم نوامبر، 2018 و 19 هفتم نوامبر، 2018 و
• بین 4 هفتم دسامبر، 2018 و 6 هفتم دسامبر، 2018. محل سکونت = کشورهای غرب آفریقا سیرالئون، گینه و شمال شرقی آرژانتین، جنوب پاراگوئه / شمالی اروگوئه.(به جز موارد فوق.
- S. RAMACHANDRAN (Astro-Meteorologist) sesh.ramachandran@gmail.com

[pejuhesh232]

هشدار برای ساکنان زمین /ایستگاه فضایی چین از کنترل خارج شد

یک ایستگاه فضایی چینی که در سال 2011 راه اندازی شده است ، در حال حرکت به سمت زمین آن هم با سرعتی بیش از حد مجاز است . بر اساس آخرین پیش بینی ها این ایستگاه تا اوایل آوریل به زمین می رسد .

پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
به گزارش سرویس آی تی انتخاب به نقل از سی نت، احتمال دارد که ایستگاه فضایی چین که به عنوان "کاخ آسمانی 1" شناخته می شود، به زودی به مدار زمین وارد شود .



آخرین پیش بینی زمانی که فضاپیمای خارج از کنترل را تحت رصد دارد ، نشان می دهد، احتمالا یکم آوریل این فضاپیما وارد جو زمین می شود .گرچه آژانس فضایی اروپا این تاریخ را تا 30 آوریل افزایش داده است . به عبارت دیگر، این فضاپیمای 18،740 پوندی در آخرین روزها حرکت باشکوه خود قرار دارد .



البته اگر با خواندن این سطور دچار نگرانی شده اید باید بدانید که قرار نیست اتفاق خطرناکی رخ دهد، چرا که احتمالا محل فرود فضاپیما برابر است با یک نقطه بین 43 درجه شمالی و جنوبی از خط استوا، که یک سد بزرگ از زمین و اقیانوس را شامل می شود . بنابراین اهالی کانادا که در مسیر این فضاپیما قرار دارند در امنیت کامل خواهند بود .

[najm134]

عکس های ماه افروخته از اطراف جهان

پدیده نادر "ماه افروخته سرخ آبی" که در اطراف جهان قابل مشاهده بود ناظران را شگفت زده کرده است. این رویداد وقتی اتفاق می افتد که ماه گرفتگی کامل، ماه خونی و ماه افروخته همزمان می شوند.
یک رویداد نادر که به "ماه افروخته سرخ آبی" معروف است باعث شعف ناظران تحولات آسمان در اطراف جهان شده است.

مهدی اومر این عکس را در مادرید گرفته.



ابرماه از اسوالبارد نروژبر فراز تپه های سفیدپوش چنین دیده شد



ماه در حال غروب در پشت آسمانخراش های شهر سانفرانسیسکوی در غرب آمریکا



این رویداد وقتی اتفاق می افتد که ماه گرفتگی کامل، ماه خونی و ماه افروخته همزمان می شوند. این عکس را اوشا ونکات از ساختمان مجلس ایالتی ایندیانا گرفته است.



این عکس را دنی لاسون از شهر هال در بریتانیا فرستاده است




ماه افروخته از پشت کلیسای سن پال در لندن طلوع کرده است

این ماه باید حدود 7 درصد بزرگتر و 15 درصد روشن تر از معمول به نظر برسد. مهدی عمر در مادرید این عکس را در یک فرصت طلایی گرفت:

عبور هواپیما از برابر ماه.




اینجا ماه از پشت معبدی در بانکوک دیده می شود.


ماه آبی زمانی اتفاق می افتد که ماه کامل دو بار در یک ماه اتفاق بیافتد و ابرماه یا ماه افروخته زمانی است که ماه در نزدیک ترین حالت به زمین باشد این ماه برای اولین بار بعد از 150 سال در آسیا، استرالیا و اروپای شرقی دیده شد.



این ماه همچنین در نیمکره غربی از جمله اینجا در نیویورک رویت شد.



عکس دیگری از ماه افروخته در نیویورک پشت مجسمه آزادی (بردكي بوميان آمريكا).


این نمای نزدیک از ماه در اندونزی گرفته شد.




این تابش قرمز ناشی از همان پدیده ای است که باعث سرخی خورشید هنگام غروب می شود.
نور خورشید پیش از رسیدن به ماه ابتدا با عبور از اتمسفر زمین منکسر (شکسته) یا خمیده می شود.
رنگ آبی در این فرآیند فیلتر می شود و فقط طیف سرخ است که برای مشاهده می ماند.

[najm134]

"ابرماه سرخ آبی" و "ماه گرفتگی آبی" در ایران

در حالیکه "ماه آبی" دومین ماه کامل در طول یک ماه است، پدیده "اَبَر ماه" وقتی رخ می‌دهد که ماه در حالت بدر به نزدیک‌ترین فاصلهٔ خود از زمین می‌رسد و 14 درصد درخشان‌تر و بزرگتر از همیشه دیده می‌شود. این دو پدیده این بار به طور همزمان با ماه گرفتگی رخ می‌دهند و این امر ماه گرفتگی امروز چهارشنبه ۱۱ بهمن را مهم‌تر و قابل توجه می‌سازد.




منبع: ایسنا

[najm134]

کویر اشتهارد؛ بهشتی روی زمین براى رصد ستاره هاي آسمان

کویر اشتهارد بهشتی بر روی زمین است و آسمان پرستاره‌ این کویر مناظر منحصربه فردی را برای گردشگران ایجاد کرده است.
وقتی ترانه سبز باران در گوش شاخه‌های بی‌برگ نجوای زندگی سر می‌دهد، وقتی نفس مسیحایی باد بر دشت‌ها، صحراها و کویرها دمیده می‌شود، وقتی آفتاب مهربان از میان پیکره‌های ابر با تابش شاخه‌های زرین نور جانی به تن فسرده زمین می‌بخشد همه می‌دانند که بهار درراه است و عمر زمستان به سر آمده و آن‌گاه است که ما ایرانیان به شیوه اجداد خویش آماده می‌شویم تا بهار را به استقبال برویم زیرا روز نویی در پیش است و نوروز ایرانیان سرآغاز زندگی دوباره است.
اما ایرانیان در ایام نوروز علاوه بر تازه شدن دیدارها به سفر می‌روند، بی‌شک ما در معرفی و دفاع از زیبایی‌ها و شگفتی‌های کشورمان همیشه باصلابت سخن گفته و اوج غرور خود را در این امر به کار می‌بریم. این موضوع نشان از علاقه وافر ما به سرزمین و غنای فرهنگی‌مان دارد. فرهنگی که در آن سفر کردن و دیدن نادیده‌ها توصیه‌شده و سفر را موجب نشاط روح و جسم انسان می‌داند.



اما در ادامه باید گفت؛ به‌رغم وجود این فرهنگ غنی و آن حس زیبای وطن‌دوستی متأسفانه هنوز بسیاری از بخش‌های کشورمان ناشناخته باقی‌مانده است و برای همه ما پیش‌آمده به‌جای سفر کنیم و از شهرها و روستاهای زیبا با آبشارها و کوه‌ها، پل‌ها و کاروانسراهای تاریخی بسیاری بگذریم و آن‌ها را ندیده باشیم.






یکی از مناطق زیبای کشور، کویر اشتهارد و تپه‌های رنگین‌کمانی آن است. کویری زیبا در جنوب البرز، استانی که چهارفصل را باهم دارد، سی و یکمین استان ایران که در دامنه رشته‌کوه‌های البرز مرکزی واقع‌شده و دارای جاذبه‌های گردشگری فراوانی است.
استان البرز سرزمین پدیده‌های طبیعی دست‌نخورده و بناهای تاریخی فراوان واقع در شمال ایران و در دامنه رشته‌های کوه‌های البرز مرکزی مقصدی مناسب برای گردشگری است وجود آب‌وهوای متنوع، ویژگی خاصی به این استان بخشیده و درمجموع البرزی دیدنی و شنیدنی را در پیش چشم مسافران و گردشگران و همچنین محققان قرار داده است.
گردشگرانی که البرز را مقصد نهایی خود انتخاب می‌کنند در یک روز هم می‌توانند از سرسبزی جاده چالوس بهره‌مند شوند و هم می‌توانند در کویر اشتهارد شبی پرستاره را سپری کنند و اما برخی که به ورزش‌های زمستانی علاقه‌مند هستند با حضور در پیست اسکی دیزین و خور می‌توانند لذت اسکی روی برف را تجربه کنند، درواقع می‌توان ادعا کرد استان البرز استانی چهارفصل است.
کویر اشتهارد با تپه‌های رنگین کمانی منظره‌ای فوق‌العاده‌ خلق کرده که هر گردشگری را مجذوب خود می‌کنددر این روزها مسافران با برنامه‌ریزی و حضور در استان البرز می‌توانند از کویر بی‌نظیر اشتهارد بهره برده و شب‌هایی پرستاره را تجربه کنند. کویر اشتهارد در قلمرویی کم باران و خشکیده جا خوش کرده ولی در دل بهشتی پنهان دارد.



کافی است فرمان اتومبیل خود را به سمت جنوب استان بچرخانید تا از منظره بی‌نظیر کویر اشتهارد و تپه‌های رنگین‌کمانی آن استفاده کنید، حیف است از زیبایی‌های استان البرز گفته شود اما از کویر بی‌نظیر اشتهارد حرفی زده نشود. کویری که تپه‌های رنگین کمانی آن‌چنان منظره فوق‌العاده‌ای از زیبایی خلق کرده که هر گردشگری را مجذوب خود می‌کند.
کویر اشتهارد یا قشلاق حسین‌خانی (به کویر قارپوزآباد هم شناخته می‌شود) در موقعیت جغرافیایی ۵۰ درجه و ۵۰ دقیقه شرقی تا ۵۰ درجه و ۶ دقیقه شرقی و ۳۶ درجه تا ۳۵ درجه و ۳۸ دقیقه شمالی در شمال شهرستان اشتهارد و جنوب شرقی مهرشهر کرج در استان البرز قرار دارد. طول کویر ۶۰ کیلومتر و عرض آن در حدود ۲۰ کیلومتر است. در نقطه مرکزی کویر دق زیبایی قرار دارد و در حاشیه دق ارتفاعات و گنبدهای نمکی زیبایی که از رنگ‌های متنوعی تشکیل‌شده‌اند، وجود دارد. گنبدهای نمکی حاشیه این کویر متأسفانه برای استخراج نمک به‌شدت مورد تخریب قرارگرفته‌اند اما مناظر کویر از فراز این ارتفاعات بسیار زیبا و دل‌انگیز است.



نزدیکی این کویر به تهران پتانسیل بالقوه‌ای را برای تبدیل‌شدن منطقه به هدف گردشگری بیابان ایجاد کرده است. پوشش گیاهی منطقه در حاشیه ارتفاعات درمنه دشتی و در هسته کویر فاقد پوشش گیاهی است. در جنوب کویر رودخانه شور (ابهر رود) یا به گفته بومیان شورکات از غرب به شرق جریان دارد که حاشیه این رود به‌شدت باتلاقی است و در صورت تردد با خودرو باید موردتوجه قرار گیرد.
این رودخانه در شمال اشتهارد از غرب به شرق جریان دارد و تنها رودخانه شهرستان اشتهارد استان البرز است. این رودخانه از کوه‌های جنوب غربی آوج (استان قزوین) سرچشمه گرفته، پس از مشروب کردن دشت‌های ابهر، قزوین، شمال بخش اشتهارد و جنوب ساوجبلاغ به رودخانه کرج می‌پیوندد.
این رودخانه به‌طور پراکنده دارای ماهی گورخری است و در اوایل فصل بهار پرنده‌هایی چون سلیم قوطی، پرستو، اگرت سفید و عقاب اتپی در این ناحیه رؤیت شده است و در مسیر این رود در منطقه‌ای نزدیک به روستای جارو به دلیل شیب کم و وسعت زیاد نمک زارهایی تشکیل‌شده است که مناظر فوق‌العاده زیبایی را پدیده آورده است.
در این منطقه درواقع براثر فرسایش رود در ارتفاعات شمالی اشتهارد (ارتفاعات حلقه دره) باتلاق نمکزار به این قسمت زهکشی می‌شود و ازاین‌پس رود شور یک مسیر غربی - شرقی را طی کرده است و به علت شیب بسیار کم زمین، از سرعت این رود کاسته و عمدتاً در زمین نفوذ می‌کند و زمینه ایجاد کویر اشتهارد را باعث می‌شود. با عبور رود شور از این نمکزار بر شوری این آب افزوده‌شده و در پل عاصف الدوله در نزدیکی پلیس‌راه ماهدشت کاملاً شور شده و به‌طرف جنوب شرقی جریان می‌یابد و درنهایت به حوضه آبریز دریاچه مسیله قم می‌ریزد. علت نام‌گذاری منطقه به قارپوزآباد هم‌جواری آن با روستای قارپوزآباد در شمال آن است. قارپوز در زبان آذری به معنای هندوانه است.




برای دسترسی به این کویر می‌توانید از جاده جدید نظرآباد کرج به اشتهارد که از میانه این کویر می‌گذرد استفاده و خود را مهمان گنبدهای نمکی و زیبای دشت اشتهارد کنید.
احمد ترکاشوند معاون گردشگری اداره کل میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری استان البرز در گفتگو باخبرنگار مهر با تشریح عوامل مؤثر در توسعه پایدار زیرساخت‌های گردشگری، اظهار کرد: بدون شک زیرساخت‌های اقامتی یکی از مهم‌ترین اجزای نظام فضایی گردشگری است از طرفی باید به این نکته نیز اشاره کرد که کمیت و کیفیت این زیرساخت‌ها در افزایش فعالیت‌های گردشگری به‌ویژه در جذب گردشگر مؤثر است.
وی در ادامه دسترسی فیزیکی به جاذبه توریستی، دسترسی به آب‌لوله‌کشی، برخورداری از شبکه برق، برخورداری از گاز یا سایر فرآورده‌های نفتی، وجود سیستم دفع زباله و فاضلاب، فضاهای سبز و شبکه ارتباطی را ازجمله عوامل مهم و مؤثر در توسعه صنعت گردشگری دانست.
کویر اشتهارد جاذبه گردشگری ویژه‌ای است که به زیرساخت‌های لازم برای بهبود صنعت گردشگری در این منطقه نیاز داردوی با اشاره به اینکه توسعه صنعت گردشگری در استان البرز به برنامه‌های بلندمدت و کوتاه‌مدت نیاز دارد، افزود: باید به استفاده از توان‌بخشی خصوصی زمینه‌های لازم جهت توسعه و گسترش این صنعت و نیز توسعه زیرساخت‌های گردشگری را فراهم کرد.




ترکاشوند بابیان اینکه در استان البرز فرصت‌های گردشگری فراوانی وجود دارد که با تکیه‌بر اینکه ظرفیت‌ها، مدیریت کلان و تخصصی می‌توان در کشور زبان زد شد، افزود: کویر اشتهارد جاذبه گردشگری ویژه‌ای است که به زیرساخت‌های لازم برای بهبود صنعت گردشگری در این منطقه نیاز دارد.

حضور بخش خصوصی در حوزه گردشگری البرز تحول آفرین است
ترکاشوند با اشاره به اینکه ایجاد زیرساخت‌های موردنیاز نظیر محل اقامت، محل عرضه مواد غذایی و دیگر امکانات رفاهی در این دسته از جاذبه‌های گردشگری ازجمله کویر اشتهارد الزامی است، ادامه داد: به‌طورقطع بهبود و توجه بیش‌ازپیش به این حوزه به مشارکت بخش خصوصی نیاز دارد.
وی با اعلام اینکه بسته سرمایه‌گذاری جاذبه گردشگری کویر اشتهارد تهیه و تدوین‌شده است، اظهار کرد: اقدامات لازم به‌منظور ایجاد رونق صنعت گردشگری در این منطقه منوط به استقبال سرمایه‌گذاران بخش خصوصی است چراکه با استفاده از اعتبار بخش دولتی نمی‌توان قدم‌های محکمی در این عرصه برداشت.

[najm134]

جابجایی فاجعه بار مدارهای زمین

جابجایی مدارهای زمین به اثبات رسیده است.
به گزارش اسپوتنیک با استناد به خبر منتشره در «یورک آلرت»، هر 405 هزار سال، مدار زمین به دلیل تأثیر نیروی جاذبه مشتری و زهره درازتر می شوند که باعث تغییر اقلیم شده و بر روند زندگی روی زمین تأثیر می گذارد و از جمله باعث مرگ و میر جمعی موجودات زنده خواهد شد.
دانشمندان تحت رهبری دنیس کنت از دانشگاه «پاتر» به چنین نتیجه ای رسیدند. سیکل 405 هزار سال بر اساس محاسبات حرکت سیاره پیش بینی شده است، اما نتایج مدلسازی تئوریکی فقط برای 50 میلیون سال اخیر موثق بوده است. تغییر مدار زمین همچنین با تغییر در قطب های مغناطیسی زمین در ارتباط است.
محققان با تجزیه و تحلیل رسوبات در حوضه آبی « نیوآرک» در ایالت نیوجرسی آمریکا و آریزون به اطلاعات بیشتری در خصوص تغییر جهت میدان مغناطیسی زمین دست یافتند. نتایج حاصله، با محاسبات تئوریکی مطابقت داشته است که می توان از این سیکل برای تعیین زمان وقوع حوادثی که روی زمین رخ می دهد استفاده کرد.

[najm134]

نشانه‌های حیات در مریخ/ تصاویر ناسا از قارچ‌های مریخی

محققان ناسا تصاویری از قارچ‌های سیاره سرخ منتشر کرده‌اند که حیات در مریخ را نشان می‌دهد.


نشانه‌های حیات در مریخ/ تصاویر ناسا از قارچ‌های مریخی
به گزارش خبرنگار گروه علمی و دانشگاهی خبرگزاری فارس به نقل از دیلی‌میل، محققان کنجکاو ناسا تصاویری از قارچ‌های سیاره سرخ منتشر کرده‌اند که حیات در مریخ را نشان می‌دهد.

این تصاویر نشان می‌دهد که بعضی از گیاهان امکان رشد در خاک سیاره مریخ را دارند، این در حالیست که تصاویر منتشر شده از قارچ‌ها هنوز توسط سازمان ناسا تأیید یا رد نشده است.

پیش از این بررسی‌های یکی از پژوهشگران ناسا نشان داده بود که در مجموع 10 گیاه هستند که برای کاشت فضایی و تبدیل شدن به سبزیجات مریخی باید آزمایش شوند. اسفناج، هویج، پیاز سبز، فلفل، توت فرنگی، سبزیجات معطر، کاسنی ایتالیایی، کلم، کاهو و گوجه فرنگی گیاهانی هستند که باید شرایط رشد و پرورش آنها در مریخ تحت بررسی قرار گیرد.

پژوهشگران ناسا تصاویری به ثبت رسانده‌اند که وجود جلبک‌ها، لیسه‌ها و قارچ‌های مریخی را نشان می‌دهد.

در حال حاضر 14 پژوهشگر برای بررسی تصاویر ثبت شده استخدام شده‌اند و در صورت تأیید عکس‌ها توسط آنها، درک بشر از مریخ متحول خواهد شد.

تصاویری از وجود قارچ‌ها و جلبک‌ها در مریخ را در زیر مشاهده می‌کنید:

[najm134]

برنده نوبل فیزیک ۲۰۱۹: پای انسان هرگز به سیارات فراخورشیدی باز نخواهد شد

«میشل مایور»، اخترشناس سوییسی که چند روز پیش به خاطر کشف نخستین سیاره فراخورشیدی برنده جایزه نوبل فیزیک ۲۰۱۹ شد، بر این باور است که انسان هرگز به خارج از منظومه شمسی سفر نخواهد کرد و به همین خاطر باید تغییرات اقلیمی را جدی بگیرد.

مایور و «دیدیه کلاز» در سال ۱۹۹۵ «پگاسی۵۱» را به عنوان نخستین اگزوپلنت شناسایی کردند. اخترشناسان از آن زمان حدود ۴۰۰۰ سیاره با ویژگی های مشابه کشف کرده اند اما مایور مدعی است انسان هرگز پایش را روی آنها نخواهد گذاشت:

بگذارید شفاف بگویم مهاجرت به اگزوپلنت ها در کار نخواهد بود. این سیاره ها در بهترین حالت چند سال نوری با ما فاصله دارند که با ابزارهای کنونی به معنی صدها میلیون روز است.



مایور معتقد است به جای سرگرم شدن با رویای مهاجرت به این مناطق، باید حواسمان به سیاره خودمان باشد. از نظر او دیدگاه کسانی که می گویند اگر روزی زمین قابل سکونت نباشد به سیاره دیگری مهاجرت می کنیم، از اساس دیوانه وار است.

به نظر می رسد حق با مایور است. رقابت فضایی کنونی شاید پاسخی به بحران اقلیمی نباشد اما حواس بسیاری را از فجایع زیست محیطی که همین حالا زمین با آنها مواجه شده، پرت کرده است.

بسیاری امیدوارند تئوری هایی نظیر ماشین وارپ و کوانتوم سفرهای نوری را ممکن سازند، اما اگر این نظریات نادرست از آب درآیند یا به هر دلیلی قادر به عملی کردن آنها نباشیم آنگاه تنها گزینه زمینی خواهد بود که به واسطه تغییرات اقلیمی حال و روز خوشی ندارد.

شاید برخی به ماه و مریخ به عنوان سکونت های بعدی چشم داشته باشند اما ماه وسعت چندانی ندارد و مریخ هم علی رغم جاه طلبی های ایلان ماسک قابل سکونت نیست.

[pejuhesh232]

كشفيات جديد كه لازم مي شود مراجع علمي و كتابهاى درسي تغيير كند

ناسا می‌گوید بعد از مطرح شدن یک تحقیق جدید در مورد چگونگی تشکیل سیارات منظومه شمسی، کتاب‌های علمی در این مورد باید بازنویسی شوند.
تحقیق جدید تئوری غالبی را رد می‌کند که می‌گوید این سیاره‌ها پس از برخورد با یکدیگر توده بزرگتری را به وجود آورده‌اند و جهان کنونی را تشکیل داده‌اند. این تحقیق می گوید شروع شکل گیری جهان بسیار آرامتر بوده است.

https://www.bbc.com/persian/science-51507101

[najm134]

اگر به آسمان شب و اکتشافات فضایی علاقه‌مندید،سال۲۰۲۱ مملو از اتفاقات هیجان‌انگیز و زیبایی است که از آنها لذت خواهید برد.

ستارگان آسمان دریاچه چلدیر در ترکیه

سال نو و برنامه‌های نو برای رصد ستارگان

اگر به آسمان شب و اکتشافات فضایی علاقه‌مندید، الان موقع برنامه‌ریزی است چون ۲۰۲۱ مملو از اتفاقات هیجان‌انگیز و زیبایی است که از آنها لذت خواهید برد. در فهرست این رویدادها می‌توانید انتظار دیدن سیاره‌های خجالتی، کهکشان‌های همسایه، خسوف کامل، مقارنه، حلقه‌های آتش، بارش شهابی، فرود دو کاوشگر روی مریخ و حتی پرتاب یک تلسکوپ فضایی جدید را داشته باشید که یک فرصت منحصربه‌فرد برای مشاهده و نظاره فضا خواهد بود. ارزش چشم‌به‌راه ماندن را دارند؛ چه آنهایی که تنها یک بار اتفاق می‌افتند و چه آنهایی که هر چند سال یک بار تکرار می‌شوند.


۱- ملاقات با عطارد

عطارد در سمت راست در کنار مشتری و زهره

اگر تا به حال عطارد - کوچک‌ترین سیاره منظومه شمسی و نزدیک‌ترین سیاره به خورشید - را ندیده‌‌اید، ۲۴ ژانویه (۵ بهمن) بهترین فرصت است.

عطارد برای کسانی که بینایی خوبی دارند، در افق غربی قابل رویت خواهد بود، البته اگر تلسکوپ یا لااقل دوربین داشته باشید که چه بهتر.

۸۸ روز طول می‌کشد تا عطارد یک دور کامل دور خورشید بزند و ما اغلب نمی‌توانیم آن را ببینیم چون یا پشت آن پنهان است یا در نور شدید خورشید فرو رفته.

اما در اواخر ژانویه در فاز نیمه خود خواهد بود که به آن نیم‌تابی می‌گویند و در این حالت خورشید تنها ۵۰ درصد سطح عطارد را روشن می‌کند. این بهترین فرصت برای شماست که رصدش کنید و لذت ببرید!

۲- مشاهده اجرام آسمانی در عمق فضا از نیم‌کره جنوبی


راه شیری در بیابان آتاکاما در شمال شیلی
رصد ستارگان در نیم‌کره جنوبی ضیافتی باشکوه برای ستاره‌شناسان آماتور و حرفه‌ای است. اول از همه، مسیر راه شیری آنقدر واضح و روشن است که گاهی به صورت یک رنگین‌کمان پرستاره به نظر می‌رسد: یک طاق به‌هم پیوسته با نورهای رنگارنگ که از افق تا افق کشیده شده است. بارت بوک، اخترشناس هلندی-آمریکایی، که با همسر اخترشناسش پریسیلا فیرفیلد اکتشافات برجسته متعددی درباره ساختار و تکامل کهکشان ما داشته، یک بار گفته بود که "همه‌ چیزهای خوب در نیم‌کره جنوبی است."

در این طرف کره زمین، هر کسی می‌تواند با چشم غیرمسلح خوشه‌های کروی ستارگان (دسته‌ای کروی از ستارگان که با کمک جاذبه کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند)، کهکشان‌هایی غیر از کهکشان خودمان، سحابی‌ها و غیره را رصد کند.

می‌توانید چلیپا، ملقب به صلیب جنوبی را هم ببینید؛ صورتی فلکی که با اینکه از هر ۸۷ صورت فلکی دیگر کوچک‌تر است، جزو خاص‌ترین‌هاست.

سمت شرق چپیلا، می‌توانید سحابی کولسک را ببینید که پیوسته ستارگان جدید در آن زاده می‌شوند.

و در نزدیکی کولسک، جعبه جواهر قرار دارد که خوشه ستاره‌ای منحصربه‌فردی شامل ۱۰۰ ستاره قرمز، آبی و سفید است که با یک تلسکوپ یا دوربین ساده قابل رویت است.

۳- آسمان ژرف زمستان در نیم‌کره شمالی


خوشه پروین به هفت خواهران هم شهرت دارد

زمستان شب‌های طولانی دارد که این برای ستاره‌شناسان به معنی زمان بیشتر برای غرق شدن در رصد آسمان و ستارگان است.

یک شب تاریک را انتخاب کنید. مثلا ۱۱ فوریه (۲۳ بهمن) تاریخ مناسبی است چون ماه نو است (وقتی ماه در آسمان دیده نشود، نورش نمی‌تواند برنامه‌های رصد شما را به هم بریزد.)، بعد چشم‌هایتان را عادت بدهید که ورای آنچه پیداست را ببیند.

با این روش احتمالاً می‌توانید بعضی از اجرام آسمانی مانند خوشه‌ پروین را در ژرفای آسمان پیدا کنید. این خوشه ستاره‌ای که به نام "هفت خواهران" هم می‌شناسیدش، از زیباترین خوشه‌های ستاره‌ای است و آنچنان درخششی دارد که اگر بدانید کدام سوی آسمان را باید نگاه کنید، حتی در مناطق شهری هم می‌توانید آن را رصد کنید، کافی است پس از غروب خورشید به جنوب بنگرید.

اگر خیلی به خودتان مطمئنید، می‌توانید تلاش کنید کهکشان آندرومدا را هم پیدا کنید. آندرومدا نزدیک‌ترین کهکشان بزرگ به راه شیری است و تنها ۲.۵ میلیون سال نوری از ما فاصله دارد.

اگر جایی باشید که آلودگی نوری وجود نداشته باشد می‌توانید آندرومدا را با چشم غیرمسلح هم ببینید. کافی است پس از غروب به غرب بنگرید، در نزدیکی صورت فلکی به همین نام.

۴- صورت فلکی شکارچی


صورت فلکی شکارچی (در سمت راست) در آسمان کانادا

اگر در ستاره‌شناسی تازه‌کارید، یا می‌خواهید تنها نحوه شناسایی یک صورت فلکی را یاد بگیرید، چرا دنبال یک صورت فلکی خاص نروید که در هر دو نیم‌کره قابل رویت باشد؟

پیدا کردن صورت فلکی اوریون یا شکارچی در آسمان شب زمستان آسان است. اگر در نیم‌کره شمالی هستید در جنوب غربی است و اگر در نیم‌کره جنوبی هستید در شمال غربی (اگر بخواهیم دقیق باشیم، در وضعیت مطلوب در عرض جغرافیایی ۸۵ و منفی ۷۵ درجه).

دلیل آنکه به این صورت فلکی ویژه "شکارچی" می‌گویند، این است که به شکل یک ساعت شنی است و حتی کمربندی از سه ستاره نورانی دارد و یک شمشیر که از ستارگان کم‌نورتری تشکیل شده‌اند.

اگر دقیق‌تر نگاه کنید، می‌بینید که یکی از ستارگانی که این خنجر را تشکیل می‌دهند ستاره نیست بلکه سحابی اوریون است که مهدی برای تولد ستاره‌های جدید است.

شانه‌های شکارچی هم چیزی از باقی آن کم ندارد. شانه‌ها از ستاره اِبط الجوزا (یک ستاره قرمز) و ستاره ناجذ (یک ستاره آبی) تشکیل شده‌اند. یکی از پاها هم ابرستاره رایجل (سفید-آبی) است.

اما به خاطر داشته باشید که اگر دارید از نیم‌کره جنوبی به آن نگاه می‌کنید، سروته است. یعنی به جای اینکه به دنبال شکار بدود انگار دارد کله معلق می‌زند.

۵- فرود روی مریخ


کاوشگر تیانون-۱ چین

امسال احتمالا نه یکی بلکه دو کاوشگر روی مریخ فرود می‌آیند.

ناسا امیدوار است که ۱۸ فوریه (۳۰ بهمن) مریخ‌نورد "استقامت" را به همراه بالگرد "نبوغ" روی سیاره سرخ فرود بیاورد.

این آزمایشگاه علمی سیار مجهز به دوربین‌های بسیاری برای ضبط لحظه فرود و همینطور مطالعه خاک مریخ است.

این کاوشگر به دنبال یافتن آثاری از حیات در گذشته و حال است و همین‌طور آزمایش فناوری‌های تازه برای سفرهای آینده انسان.

در ماه آوریل هم کاوشگر تیانون-۱ چین به آن‌ها می‌پیوندد که ماموریتش کشف آب زیر سطح مریخ و پایه‌ریزی برای سفر بازگشتی احتمالی به زمین است.

بدین صورت سازمان فضایی ملی چین دومین نهادی پس از ناسا خواهد بود که یک کاوشگر روی مریخ می‌نشاند.

۶- بارش شهابی


برای دیدن بارش شهابی جوزایی یکی از بزرگ‌ترین بارش‌های شهابی باید تا دسامبر صبر کنید

هر سال، آسمان چندین بارش شهابی برایمان به ارمغان می‌آورد که به قول گرگ براون، اخترشناس رصدخانه سلطنتی گرینویچ، "مناظری به غایت دیدنی هستند".

همانطور که زمین در مدارش حرکت می‌کند، از میان ابرها و غبارهایی رد می‌شود که بازمانده عبور ستاره‌های دنباله‌دار و خرده سیارک‌ها از منظومه شمسی است.

این خبر خوبی برای ماست چون وقتی این خرده اجرام به اتمسفر ما برخورد می‌کنند، مجموعه‌ای از رگه‌هایی از نور در سراسر آسمان شب می‌گسترند.

بهترین روش برای لذت بردن از این نورافشانی طبیعت این است که تا نیمه‌شب صبر کنید، شبی که اوج این بارش‌هاست، و جایی بروید که کمترین آلودگی نوری ممکن را داشته باشد.

هرچه بتوانید حجم بیشتری از آسمان را بالای سر خود یکجا ببینید، بهتر است. آماده باشید، روی زمین دراز بکشید و صبر کنید. براون می گوید: "با کمی حوصله و البته شانس، در شدیدترین بارش می توانید در هر دقیقه یک یا دو شهاب ببینید و به عنوان جایزه، چون چشم‌هایتان به تاریکی آسمان عادت کرده در پس‌زمینه ستارگان فصلی را هم می‌توانید مشاهده کنید."

براون می‌گوید: "چهارم ماه مه، اوج بارش "اتا دلوی" است که یکی از دو بارش قابل ملاحظه‌ای است که ستاره دنباله‌دار مشهور هالی به وجود می‌آورد."

بارش شهابی قابل توجه بعدی "برساوشی" (۱۱ اوت، ۲۰ مرداد) است اما برای بهترین بارش شهابی سال ۲۰۲۱ باید تا آخر سال صبر کنید.

به گفته براون، بارش شهابی جوزایی (۱۳ دسامبر، ۲۲ آذر) "از برخورد با خرده اجرامی به وجود می‌آید که یک سیارک و نه یک ستاره‌دنباله‌دار بر جای گذاشته است و به همین دلیل هم نور شدیدی دارند چون عناصر در برخورد با اتمسفر همان طوری می‌سوزند که مواد در آتش‌بازی."

اگر می‌خواهید از حالا برای ۲۰۲۲ هم آماده باشید، بارش شهابی ربعی را در تقویم یادداشت کنید که قرار است چند روز بعد از تحویل سال نوی میلادی اتفاق بیفتد.

۷- خسوف کامل


خسوف در پکن

بیست و پنجم مه (چهارم خرداد) ماه زیر سایه زمین پنهان خواهد شد. به عبارت دیگر، سایه زمین روی ماه می‌افتد.

افرادی که از حاشیه اقیانوس آرام این پدیده را مشاهده می‌کنند (مناطق جغرافیایی که اقیانوس آرام را در برگرفته‌اند)، بهترین دید را برای رویت این ماه‌گرفتگی کامل دارند.

بهترین نقطه هاوایی خواهد بود چون ماه در نیمه‌شب آنها در بالاترین جایگاه قرار دارد، در حالی که مناطقی که شمال‌تر یا جنوب‌تر هستند، فقط می‌توانند بعضی از مراحل خسوف را پیش از غیب شدن ماه در افق ببینند.

۸- کسوف حلقوی


خورشیدگرفتگی ۲۰ خرداد امسال یک خورشیدگرفتگی معمولی نخواهد بود

دهم ژوئن (۲۰ خرداد) ماه سایه‌اش را روی زمین می‌اندازد اما این یک خورشیدگرفتگی معمولی نخواهد بود.

این بار، ماه فقط ۴۰۴۳۰۰ کیلومتر با زمین فاصله دارد بنابراین سایه‌اش آنقدر بزرگ نیست که بتواند خورشید را به طور کامل بپوشاند.

پس وقتی ماه از جلوی این ستاره عبور می‌کند، یک "حلقه آتش" قابل رویت باقی می‌ماند.

یادتان باشد که هرگز نباید مستقیم به خورشید نگاه کنید و باید عینک‌های مناسب کسوف برای محافظت از چشم‌هایتان داشته باشید. این پدیده را می توانید در کانادا، شمال غربی گرینلند، شمال شرقی سیبری... و احتمالا از همه‌جای دیگر، البته از روی اینترنت ببینید.

۹- مقابله سیاره‌ای


شاید بتوانید مشتری و زحل را از بالکن خود ببینید

چون سیارات در منظومه شمسی همگی به دور خورشید می‌گردند، گاهی پیش می‌آید که زمین بین خورشید و یک سیاره دیگر قرار می‌گیرد: ستاره‌شناسان به این پدیده "مقابله" می‌گویند.

دارا پاتل، اخترشناس رصدخانه سلطنتی گرینویچ می‌گوید: "سیاره‌های نزدیک به زمین را می‌شود با چشم غیرمسلح هم دید اما "مقابله" بهترین فرصت رصد آنها را به ما می‌دهد. زحل و مشتری، هر دو دوم و بیستم اوت (۱۱ و ۲۹ مرداد) به موقعیت مقابله می‌رسند. همزمان در نزدیک‌ترین فاصله با ما خواهند بود."

اگر تلسکوپ دارید (اگر دوربین هم دارید بد نیست امتحان کنید) این بهترین موقعیت است که حدود ساعت یک بامداد به سمت خط استوا نگاه کنید تا همان‌طور که پاتل می‌گوید، "شاهد نوارهای مشتری و حلقه‌های زحل در درخشنده‌ترین حالت ممکن باشید".

۱۰- پرتاب تلسکوپ فضایی جیمز وب


تصویر فواره قطبی در سحابی شاه‌تخته که تلسکول هابل گرفت

اگر یک رویداد باشد که ستاره‌شناسان دل توی دلشان نیست که اتفاق بیفتد، آن رویداد پرتاب تلسکوپ جیمز وب به فضاست - به اختصار JWST - که قرار است ۳۱ اکتبر (۹ آبان) اتفاق بیفتد.

اد بلومر، اخترشناس رصدخانه سلطنتی گرینویچ می گوید که تلسکوپ بعد از یک سفر یک‌ماهه و رسیدن به مدار زمین "و فرایند پیچیده‌ باز شدن - تلسکوپ در اندازه واقعی بسیار بزرگ است و روی موشک جا نمی‌شود به همین دلیل مثل یک اثر اوریگامی شسته‌رفته، روی هم تا شده است - قرار است طلیعه‌ای در ستاره‌شناسی مادون قرمز باشد."

بلومر اضافه می‌کند که این اتفاق هیجان‌انگیزی است چون به دانشمندان اجازه می دهد تا "روی ستاره‌ها و کهکشان‌های اولیه، فرایند تشکیل سیاره‌ها، تکامل کهکشان‌ها و بسیاری چیزهای دیگر تحقیق کنند."

نمی‌شود گفت این تلکسوپ جایگزینی برای تلسکوپ چند دهه قدیمی هابل است اما بلومر می‌گوید: "این تلسکوپ نماد عصری جدید در مهندسی است و تا سال‌های سال ستاره‌شناسان سراسر جهان از آن کار خواهند کشید."

بلومر می‌گوید امیدوار است که جیمز وب تصاویر جدیدی را که مشتاقانه در انتظارشان هستیم، در اختیارمان بگذارد؛ تصاویری "به خوبی هر چه تا الان توانسته‌ایم با رصد مادون قرمز تهیه کنیم. از این به بعد مسلماً اوضاع بهتر می‌شود."

[pejuhesh232]

تصویری از کهکشان راه شیری بر فراز قله دماوند

لیست تصاویر بر گزیده مسابقه «عکاسی نجومی رصدخانه سلطنتی گرینویچ» سال ۲۰۲۱ منتشر شده است که در میان آنها تصویر کهکشان راه شیری بر فراز قله دماوند که توسط عکاس ایرانی «مسعود قدیری» ثبت شده، می‌درخشد.



لینک مشروح خبر:
https://www.hamshahrionline.ir/news/611650‏

[pejuhesh232]

آغاز ماموریت فضایی کاوشگر چین، سلفی در مریخ

در هفته سوم مأموریت، اول ژوئن، ژورونگ بی اختیار دوربین بی سیم را روی زمین انداخت و سپس کمی به عقب رفت و از خودش و مدول فرود عکس سلفی گرفت.
مریخ نورد چینی "ژورونگ" اولین ضبط های صوتی و تصویری را به زمین فرستاد که دانشمندان را به خود مجذوب کرده است

لینک مشروح خبر:
https://ir.sputniknews.com/opinion/202107028015040‏

[pejuhesh232]

روسها پيشتازان حضور در زهره

گزارشي متني تصويري و صوتي از زهره
https://ir.sputniknews.com/opinion/201804263517590

خیلی‌ها زهره را رصد کرده بودند ولی دانشمندان روسی کاشفان اصلی این سیاره مرموز شدند.
به گزارش اسپوتنیک، زهره یک سیاره روسی بشمار میرود. شاید به این دلیل که تمام کشفیات مهم مرتبط به این سیاره متعلق به دانشمندان روس است. همه چیز در قرن هجدهم آغاز شد – در آن زمان لومونسوف کبیر فضای ناهید را کشف کرد. یکی دیگر از اقدامات بزرگ دانشمندان شوروی در قرن بیستم صورت گرفت، زمانی که بشر پرواز به فضا را آموخت. اتحاد جماهیر شوروی به زهره بیش از سی ایستگاه اتوماتیک ارسال کرد. هیچ کشور دیگری در دنیای علمی جهان اطلاعات جدیدی در مورد زهره همانند روسیه نداشته است.


در خواست ناسا براى استفاده تجارب روسها
یک مقام ناسا، آژانس فضایی آمریکا اعلام کرد : ناسا آماده است با روسیه درباره طرح های آتی برای اکتشافات سیاره زهره گفتگو کند.

به گزارش اسپوتنیک، وی گفت: "ما در مورد تعریف اهداف مشترک برای برنامه Venera-D تبادل نظر عالی داشتیم و از فرصت های آینده برای ادامه بحث متخصصان خود درباره برنامه های مربوط به سیاره زهره استقبال می کنیم."
وی گفت: "طی چند سال گذشته، ناسا در حال شناسایی مناطق مورد علاقه متقابل در زمینه اکتشافات سیاره ای، به ویژه در رابطه با سیاره زهره بوده است."

سخنگوی ناسا گفت: "با اعلام اعزام دو فضا پیمای جدید به زهره در پایان این دهه در چهارشنبه گذشته ، ما از ورود به دوره جدیدی از اکتشافات در این سیاره که به آن علاقمندی مشترکی داریم، بسیار خوشحالیم".
این هفته ، ، بیل نلسون ، رئیس جدید ناسا اعلام کرد که ایالات متحده در حال آماده سازی دو مأموریت اکتشافی در سیاره زهره است: کاوشگر "داوینچی +" جو این سیاره را بررسی می کند و ماهواره Veritas نقشه زمین شناسی زهره را تهیه می کند.

دیمیتری روگوزین رئیس روس کاسموس ، شرکت دولتی فضایی روسیه در این رابطه اظهار داشت پروژه ایستگاه بین سیاره ای Venera-D می تواند به درخواست دانشمندان روسی دوباره به یک پروژه مشترک روسی-آمریکایی تبدیل شود.

مأموریت Venera-D فرود یک ایستگاه برای حضور طولانی مدت در سیاره زهره را پیش بینی می کند. این پروژه از سال 2013 با وقفه ای کوتاه در سال 2014 به عنوان یک پروژه مشترک اجرا شده است است. با این حال شرکت دولتی فضایی روسیه بعداً اعلام کرد Venera-D یک پروژه ملی با مشارکت احتمالی جزئی شرکای خارجی خواهد بود.
https://ir.sputniknews.com/world/202106057922475

[pejuhesh232]

اداره فضایی چین ویدئویی از مریخ منتشر کرد+ویدئو

https://ir.sputniknews.com/videoclub/202106277998444

به گزارش اسپوتنیک، این فیلم صحرای بی انتها و قهوه ای مایل به زرد و همچنین دره های مریخ و دهانه های کوچک را نشان می دهد.
علاوه بر این، لحظه باز شدن چتر نجات و همچنین عبور سطح سیاره توسط مریخ نورد ژورونگ وجود دارد، در همان زمان، ضبط ویدئو از مریخ نورد با صدای اصلی و نمایی از سطح سیاره همراه است.

اولین کاوشگر چین برای کاوش در مریخ، تیانوان-۱ در پایان ژوئیه سال ۲۰۲۰ به فضا پرتاب شد. وزن کل "تیانوان-۱" حدود پنج تُن است که ۳.۷ تن آن روی ایستگاه مداری قرار می گیرد.

پیش از این گزارش شده بود که "تیانوان -۱" تصاویر جدیدی از مریخ گرفته است. ایستگاه فضایی در یک ارسال در وب سایت CGTN سه عکس با وضوح بالا از مریخ را به تصویر کشید، دو عکس پانکروماتیک و یک رنگتصاویر توسط یک دوربین با وضوح بالا و در فاصله ۳۳۰ تا ۳۵۰ کیلومتری جسم ثبت شده است.

روزنامه نگاران متوجه شدند که دهانه های کوچک، پشته ها، تپه های شنی و دیگر نقش برجسته های سیاره سرخ در تصاویر گرفته شده توسط "تیانوان -۱" دیده می شود.

در ماه مه، چین برای اولین بار در تاریخ یک سفینه فضایی را بر روی سیاره سرخ فرود آورد

لینک فیلم:
https://www.youtube.com/watch?v=gk9TyTa1VXU‏

[pejuhesh232]

تصاوير خورشيد و اجرام آسماني = از مسابقات عكس كيهانشناسي 2021 = از جمله غروب خورشيد در مريخ

https://cdn1.img.ir.sputniknews.com/ima ... 006154.jpg
https://ir.sputniknews.com/photo/202106298006497‏
برگزيده ترين منظره هاى رصد عميق آسمان

[pejuhesh232]

راز افت درخشش
'ابط الجوزا = شبان‌شانه= شانه چپ صورت فلکی شکارچی یا جبار'
گشوده شد

ابط الجوزا از نگاه ساکنان نیمکره شمالی زمین یک ستاره نارنجی رنگ در سمت چپ بخش فوقانی صورت فلکی شکارچی (شانه چپ) است.



ابط الجوزا یا شبانه شانه از ستارگان آشنای شب های زمستان در نیمکره شمالی است
اخترشناسان می گویند راز افت روشنایی یکی از درخشان ترین ستارگان آسمان شب را کشف کرده اند.

ابط‌الجوزا یا شبان‌شانه یک ستاره از دسته ابرغول های سرخ در صورت فلکی شکارچی است که که درخشش آن ناگهان در اواخر سال ۲۰۱۹ و اوایل ۲۰۲۰ افت کرد.
این رفتار باعث گمانه زنی هایی در مورد احتمال انفجار قریب الوقوع این ستاره شد.

اما تیمی از منجمان با کمک "تلسکوپ خیلی بزرگ" اروپایی (وی ال تی) در شیلی می گویند که علت این پدیده به احتمال قریب به یقین یک توده غبار عظیم در برابر ستاره بود.



ابط الجوزا از نگاه ساکنان نیمکره شمالی زمین یک ستاره نارنجی رنگ در سمت چپ بخش فوقانی صورت فلکی شکارچی (شانه چپ) است.
شبان‌شانه - در فاصله ۵۵۰ سال نوری - از نوع ستارگان موسوم به "متغیرهای نیمه منظم" است و درخشش آن در دوره های متناوب تقریبا ۴۰۰ ساله به طور طبیعی کم و زیاد می شود.
اما پدیده ای که ۱۸ ماه پیش روی داد غیرعادی بود چون کاهش درخشش آن خیلی شدیدتر از همه رکوردهای قبلی بود.
میگل مونتارگس و همکارانش این رویداد را با "وی ال تی" رصدخانه جنوبی اروپا که یکی از قوی ترین تلسکوپ های زمین است رصد کردند. این تلسکوپ می تواند از سطح شبان شانه عکس بگیرد.
محققان عکس های این ستاره را پیش از افت نور، در جریان آن و بعد از آن مقایسه کردند.
مدل سازی با این داده ها به توضیحاتی محتمل منجر شد. این احتمال بود که یک لکه خنک بزرگ روی سطح ستاره به وجود آمده و احتمال دیگر اینکه شاید توده ای بزرگ از غبار درست در برابر ستاره شکل گرفته است.

به گفته امیلی کَنون از دانشگاه کاتولیک لووِن بلژیک معلوم شد که توضیح "اندکی این و اندکی آن است".
او به بی بی سی گفت: "در مجموع توضیح ما این است که به دلیل افت موضعی دما یک لکه خنک روی سطح ستاره پدیدار شده بود. همین باعث شد گازهایی که قبلا از ستاره فوران کرده فشرده شود و به صورت توده غبار درآید."
"پس ابتدا وجود لکه خنک روی سطح، نور ستاره را کم کرد و بعد توده فشرده غبار باعث کاهش بیشتر نور ستاره شد."

جرم ابط‌الجوزا حدود ۱۵ تا ۵۰ برابر خورشید است. ستاره ای به این عظمت احتمالا زمانی در آینده ابرنواختر خواهد شد. برای همین عجیب نبود که برخی فکر می کردند کاهش افت درخشندگی ستاره ممکن است به معنی انفجار قریب الوقوع آن باشد.

امیلی کَنون گفت: "هرچند فکر نمی کنم تغییر درخشندگی شبانه شانه نشانه آن باشد که می خواهد ابرنواختر شود اما چنین اتفاقی فوق العاده جالب می بود و من آرزو داشتم اتفاق بیافتد!"
"می دانیم که احتمال نابودی فزاینده جرم در ابرغول های سرخ وجود دارد که نشانگر احتمال انفجار آنها در مراحل بعدی است. اما به عقیده ما شبان شانه یک ابرغول سرخ نسبتا جوان است و هنوز عمر درازی در پیش دارد."

اگر این ستاره منفجر شود منظره ای تماشایی خواهد بود به طوری که حتی در روز روشن هم دیده می شود.
آخرین ابرنواختر در کهکشان راه شیری "ستاره کپلر" بود که در سال ۱۶۰۴ مشاهده شد. رکوردهای نجومی از آن زمان حاکیست که این ستاره برای سه هفته در طول روز دیده می شد.
تیم میگل مونتارگس نتایج این یافته را در نشریه نیچر گزارش کرده اند.



والحمدلله رب العالمين

[pejuhesh232]

قلب کهکشان راه شیری

تصویر جدید ناسا از قلب کهکشان راه شیری - کپی رایت آسوشیتدپرس

ناسا یک تصویر جدید و خیره‌کننده‌ای از هسته مرکزی خشن و فوق‌العاده پر انرژی کهکشان راه شیری منتشر کرده است.
این تصویر ترکیب ۳۷۰ مشاهده [تصویر] دو دهه گذشته رصدخانه اشعه ایکس چاندرا است که میلیاردها ستاره و سیاه‌چاله‌های بی‌شمار در مرکز یا قلب راه‌شیری را به تصویر می‌کشد. یک رادیو تلسکوپ در آفریقای جنوبی نیز در ایجاد تضاد در این تصویر نقش داشته است.

دانیل وانگ، ستاره‌شناس دانشگاه ماساچوست امهرست، جمعه گذشته گفت که او یک سال را صرف کار در این زمینه کرد در حالی که در هنگام شیوع بیماری همه‌گیر کرونا مجبور به ماندن در خانه بود.

وی افزود: «آنچه در تصویر می‌بینیم یک اکوسیستم خشن یا پرانرژی در مرکز کهکشان ما است.»
وی تصریح کرد: «انبوهی از بقایای ابرنواختر، سیاه‌چاله‌ها و ستاره‌های نوترونی در آنجا وجود دارد. هر نقطه یا جنبه اشعه ایکس یک منبع انرژی را نشان می‌دهد که بیشتر آن‌ها در مرکز قرار دارند.»
این مرکز کهکشانی شلوغ و پرانرژی ۲۶ هزار سال نوری با ما فاصله دارد. چاندرا در سال ۱۹۹۹ به فضا پرتاب شد و در مدار بیضی شکل دور زمین قرار دارد.




لینک فیلم:
https://www.youtube.com/watch?v=S7L4kw1OiAg

[pejuhesh232]

فردا پنجشنبه 29 شوال = ۲۰ خرداد خورشید می گیرد
كسوف حلقوي = در ايران مرئي نيست
https://www.asriran.com/fa/news/788076 ‏

[pejuhesh232]

ارسال نخستین تصاویر نزديك از سیاره عطارد

فيلم مفيد درباره عطارد در اين سايت عربي است

https://www.dw.com/ar/%D8%A7%D9%84%D9%8 ... a-59389043

[pejuhesh232]

لحظه غروب زمین از افق ماه + فیلم

لینک دانلود فیلم:
https://cdn.yjc.news/files/fa/news/1400 ... 78_610.mp4

[pejuhesh232]

ماموریت دارت ناسا موفق شد مسیر سیارک را عوض کند

سازمان فضایی آمریکا می‌گوید که تلاش اخیر برای تغییر مسیر یک سیارک در منظومه شمسی موفق بوده است.

منجمان اکنون تایید کرده‌اند که مشخصات مدار حرکت یک سیارک ۱۶۰ متری به نام دیمورفوس در اثر اصابت کاوشگر دارت تغییر کرده است. آن برخورد ماه پیش انجام شد.

محققان بعد از محاسبات با کمک طیفی از رصدخانه‌های فضایی و زمینی به این نتیجه رسیده‌اند.

هدف این ماموریت محک زدن یک استراتژی بالقوه برای دفاع از زمین در برابر اجرامی است که ممکن است سیاره ما را تهدید کنند.

دستاورد دارت ثابت می‌کند که این استراتژی کارآمد است، به شرطی که زود انجام شود و سیارک خیلی بزرگ نباشد.

بیل نلسون مدیر ناسا گفت: «این ماموریت نشان می‌دهد که ناسا سعی دارد خود را برای هر آنچه کیهان به طرف ما پرت می‌کند آماده باشد.»

او به خبرنگاران گفت: «به اعتقاد من ناسا ثابت کرده که ما نقش خود به عنوان مدافع سیاره را جدی می‌گیریم.»

این سازمان روز سه شنبه مجموعه‌ای از داده‌ها را در تایید ارزیابی خود منتشر کرد. اینها شامل عکس‌های تازه از تلسکوپ هابل و عکس‌های یک فضاپیمای کوچک ایتالیایی است که قبل از اصابت دارت به دیمورفوس از آن جدا شده بود و عکس‌هایی از فاصله ۵۰ کیلومتری از آن برخورد گرفت.

ماموریت دارت (تست تغییر جهت سیارک دوگانه) در فاصله ۱۱ میلیون کیلومتری از زمین انجام شد.



در این ماموریت یک ماهواره به بزرگی یک یخچال با سرعت ۲۲ هزار کیلومتر در ساعت به وسط دیمورفوس برخورد کرد.

این جرم دور سیارک بزرگتری (به قطر ۷۸۰ متر) به نام دیدیموس می‌گردد. تا پیش از آن برخورد، ۱۱ ساعت و ۵۵ دقیقه طول می‌کشید تا دیمورفوس یک دور کامل حول دیدیموس بگردد.

شواهد جمع‌آوری شده اکنون حاکیست که این تناوب مداری به ۱۱ ساعت و ۲۳ دقیقه کاهش پیدا کرده است، یعنی ۳۲ دقیقه کمتر شده.

این یعنی دیمورفوس اکنون ده‌ها متر به دیدیموس نزدیکتر شده است.



ناسا موفقیت در این ماموریت را تغییری به اندازه حداقل ۷۳ ثانیه در تناوب مداری تعریف کرده بود. نتایجی که سه‌شنبه منتشر شد نشان می‌دهد که دستاورد دارت ۲۵ برابر این زمان بوده.

دکتر نانسی چابوت از آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جانز هاپکینز که هدایت این ماموریت را به عهده داشت گفت: «این تغییری ۴ درصدی در تناوب مداری دیمورفوس دور دیدیموس است. دارت تلنگر کوچکی به این سیارک زده. اما اگر در آینده بخواهیم چنین ماموریتی را اجرا کنیم باید سال‌ها زودتر دست به کار شویم.»

«برای آنکه بتوانیم این نوع انحراف را در آینده به عنوان بخشی از یک سیستم دفاع سیاره‌ای خیلی بزرگتر عملی کنیم، زمان اهمیت کلیدی خواهد داشت.»

دکتر تام استاتلر مسئول برنامه دارت ناسا خواستار احتیاط در مورد نتیجه گیری های بزرگ از این آزمایش شد.

او گفت که سیارک‌ها انواع و اقسام دارند و ترکیب و ساختمان آنها متنوع است.

او تاکید کرد: «نمی‌شود با تکیه بر یک آزمایش به روی یک سیارک نتیجه کلی گرفت که سیارک‌ها همه در شرایط مشابه چنین واکنشی خواهند داشت.»

«اما می‌توانیم از این آزمایش به عنوان یک نقطه مبدا برای محاسبات فیزیکی در شبیه‌سازی هایی استفاده کنیم که به ما می‌گوید برخوردهای متفاوت در شرایط متفاوت چه رفتاری خواهند داشت.»




حقایقی مهم درباره ماموریت ناسا برای انحراف یک سیارک
روز دوشنبه فضاپیمای ناسا در ماموریتی با هدف آزمایش ماموریت دفاع از زمین، خود را به سیارک "دیمورفوس" کوبید. حال در این خبر چند نکته در مورد این ماموریت و اینکه چرا ممکن است روزی به نجات بشریت کمک کند را ذکر کرده‌ایم.

به گزارش ایسنا، ناسا زمانی که به عنوان بخشی از برنامه "آزمایش تغییر مسیر دوگانه سیارک" یا به اختصار "دارت" (DART)، یک فضاپیما را به یک سیارک در فاصله حدود ۶.۸ میلیون مایل دورتر از زمین (حدود ۱۱ میلیون کیلومتر) کوباند، تاریخ ساز شد.

دانشمندان امیدوارند این ماموریت، اطلاعاتی مهمی در مورد اینکه آیا می‌توانیم از فضاپیماها برای منحرف کردن سیارک‌هایی که احتمال برخورد با زمین را دارند استفاده کنیم یا خیر، ارائه کند.

مأموریت دارت در تاریخ سوم آذر سال ۱۴۰۰ آغاز شد و این فضاپیما سوار بر موشک فالکون ۹ شرکت اسپیس‌ایکس از پایگاه فضایی وندنبرگ در کالیفرنیا به فضا پرتاب شد.

فضاپیمای دارت ناسا پس از طی مسافتی یک ساله، دوشنبه ۲۶ سپتامبر ۲۰۲۲ (بامداد سه شنبه ۵ مهرماه ۱۴۰۱) به نزدیکی هدف خود یعنی سیارک "دیمورفوس" (Dimorphos) رسید. اندازه این سیارک حدود ۱۷۰ متر است و هر ۱۱ ساعت و ۵۵ دقیقه یک بار به دور یک سیارک بسیار بزرگ‌تر به نام "دیدیموس" (Didymos) می‌چرخد. این دو سیارک حدود ۹.۶ میلیون کیلومتر از زمین فاصله دارند و البته هیچ خطری از سوی آنها، زمین را تهدید نمی‌کند.

مأموریت ناسا شامل کوبیدن فضاپیمای دارت به سیارک دیمورفوس با سرعت باور نکردنی تقریبا ۶.۵ کیلومتر بر ثانیه بود. این فضاپیمای ۱۲۶۰ پوندی (۵۷۰ کیلوگرمی) در زمان برخورد با سرعتی در حدود ۱۴۰۰۰ مایل (۲۲۵۳۰ کیلومتر) در ساعت پرواز می‌کرد.

در اینجا نحوه کار این آزمایش در چند نکته که شامل عکس و نمودار است، نوشته شده است.

در لحظه برخورد تصویر صفحه نمایش به رنگ قرمز تبدیل شد


این تصاویر نشان می‌دهد که فضاپیما از کنار سیارکی به نام دیدیموس عبور می‌کند، سپس مستقیما به سمت دیمورفوس، یک سیارک کوچکتر در مدار دیدیموس، حرکت می‌کند و ان جا نیز مکانی است که در نهایت برخورد صورت گرفت.

در هنگام نزدیک شدن به دیمورفوس، صفحه نمایش این پوشش به طور ناگهانی و در لحظه برخورد به رنگ قرمز تبدیل و در آنجا متوقف شد. اکنون دانشمندان منتظر تصاویر یک ماهواره کوچک هستند که در کنار فضاپیمای دارت در حال حرکت بود. ان ماهواره نیز طی چند هفته آینده تصاویری با وضوح بالا از این برخورد منتشر خواهد کرد.

این برخورد، زباله‌های فضایی را به جو فرستاد


لحظه برخورد فضاپیما به سیارک مذکور توسط پروژه سیستم آخرین هشدار زمینی (ATLAS) ثبت شد. این پروژه توسط پژوهشگران دانشگاه هاوایی انجام و از سوی ناسا حمایت مالی شده است. این پروژه از چهار تلسکوپ استفاده و آنها به طور خودکار، آسمان را برای رصد سیارک‌ها در شب اسکن می‌کنند.

این اولین آزمایش عملی دفاع از زمین در برابر سیارک‌ها است


ماموریت دارت تنها یکی از سه روش بالقوه‌ای بود که ناسا برای منحرف کردن سیارک‌هایی که به سمت زمین در حال حرکت هستند آزمایش کرد. اولین مورد این است که یک وسیله انفجاری را در نزدیکی سیارک منفجر کنیم تا به قطعات کوچکتر و کم خطرتر تقسیم شود.

دومین راه‌حل، استفاده از یک لیزر قدرتمند با این امید است که سنگ مذکور را به اندازه کافی گرم کند تا مدار خود را تغییر دهد.

راهکار سوم نیز همان چیزی است که ناسا در ماموریت دارت آزمایش کرد؛ یک فضاپیما را با نیروی کافی به سیارک بکوبید تا از مسیرش خارج شود.

شبیه‌سازی‌ها نشان می‌دهند که ما هنوز برای منحرف کردن سریع یک سیارک آماده نیستیم

از سال ۲۰۱۳، ناسا شبیه‌سازی‌هایی را اجرا می‌کند که در آن یک گروه بین‌المللی از کارشناسان، وظیفه نجات زمین از یک سیارک را دارند. شبیه‌سازی‌ها به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که پیچیده باشند و اغلب زمان بسیار کمی را قبل از برخورد شبیه‌سازی می‌کنند؛ اما از ۷ شبیه‌سازی، کارشناسان فقط یک بار کاملاً موفق بوده اند.

کارشناسان قبلا گفته بودند که در وضعیت آمادگی کنونی، احتمالاً به پنج تا ۱۰ سال زمان نیاز داریم تا یک مأموریت سفارشی برای توقف یک سیارک بسازیم و پرتاب کنیم.

مشکل فقط تئوری نیست


مورگان مک فال جانسن خبرنگار سایت اینسایدر گزارش داد که تاکنون دو مورد وجود داشته است که در آنها سیارک‌هایی با اندازه خطرناک، به زمین نزدیک شده‌اند و تا زمانی که تقریبا دیر بود، مشاهده نشده بودند.

در سال ۲۰۱۳، یک سیارک به اندازه یک خانه به اندازه‌ای به زمین نزدیک شد که پنجره‌ها را شکست و به برخی از ساختمان‌ها در شهر چلیابینسک روسیه صدمه زد و بیش از ۱۰۰۰ نفر را نیز مجروح کرد.

در سال ۲۰۱۹، یک سیارک با عرض ۴۲۷ فوت (۱۳۰ متر) - که برای از بین بردن یک شهر به اندازه کافی بزرگ است - از فاصله ۴۵۰۰۰ مایلی (۷۲ هزار کیلومتری) زمین عبور کرد. کارشناسان تنها چند روز قبل از نزدیک شدن، این سیارک را مشاهده کرده بودند.

کارشناسان تنها منابع، ظرفیت و فناوری لازم را دارند تا بتوانند حدود ۴۰ درصد از سیارک‌هایی را که در فاصله نزدیک زمین قرار دارند، ردیابی کنند.

اگر این سیارک به سمت زمین می آمد، آنقدر بزرگ بود که یک شهر را از بین ببرد


دیمورفوس حدود ۵۳۵ فوت (۱۶۳ متر) عرض دارد. این باعث می‌شود آنقدر بزرگ باشد که قاتل یک شهر باشد. مورگان مک فال جانسن قبلا گزارش داده بود که اگر این سیارک به زمین برخورد کند، می‌تواند نیویورک را از بین ببرد.

دیمورفوس خیلی خیلی دور است

دیمورفوس تا حدودی به این دلیل انتخاب شد که بسیار دور است و در فاصله حدود ۶.۸ میلیون مایل از زمین واقع شده است. زیرا به اندازه کافی دور است که هیچ خطری برای سیاره ما ندارد. این فضاپیما که در ۲۴ نوامبر به فضا پرتاب شد، ۳۱۶ روز طول کشید تا به سیارک برسد.

دیمورفوس همچنین به دور سیارک دیگری می‌چرخد


دلیل دیگر انتخاب دیمورفوس این است که به دور یک سیارک بزرگتر می‌چرخد که اندازه گیری اثر برخورد را برای ناسا آسان‌تر می‌کند. اگر محاسبات ناسا درست باشد، مدار دیمورفوس به دور دیدیموس باید چند دقیقه کوتاهتر باشد.

این فضاپیما در مقایسه با سیارک‌ها بسیار کوچک است


جرم دیمورفوس حدود ۱۱ میلیارد پوند (حدود ۵ میلیارد کیلوگرم) است، در حالی که فضاپیمای دارت حدود ۱,۲۶۰ پوند (۵۷۱ کیلوگرم) وزن داشت. در نمودار بالا، این فضاپیما فقط کمی بزرگتر از اتوبوس است.

این فضاپیما به اندازه کافی کوچک بود که در یک جعبه روی یک کامیون جا شود


این فضاپیما بدون بال‌های خورشیدی خود به راحتی برای حمل و نقل روی کامیون قرار می‌گیرد.علیرغم اندازه کوچکش، برخورد این فضاپیما می‌تواند در کسری از درصد مدار سیارک را منحرف کند. اگر محاسبه‌ها درست باشد، این فضاپیما برای تغییر قابل توجه مسیر آن کافی است.ناسا در هفته های آینده به نظارت بر ردیابی سیارک‌ها ادامه خواهد داد تا ببیند آیا آزمایش موفقیت آمیز بوده است یا خیر.

دارت یک ماموریت نسبتا ارزان بوده است


طبق گزارش سایت خبری اسپیس، ماموریت دارت نسبتا ارزان و حدود ۳۱۳ میلیون دلار هزینه داشته است. در مقام مقایسه، ماموریت آرتمیس ناسا برای بازگرداندن انسان به ماه حدود ۹۳ میلیارد دلار هزینه داشته است.

نظارت فضایی بیشتری برای شناسایی سیارک ها در راه است


ناسا از نزدیک اثرات ماموریت دارت را زیر نظر خواهد داشت تا مشخص کند آیا این استراتژی برای دفاع سیاره ای قابل اجرا است یا خیر.

در این میان، دیگر آژانس‌های فضایی نیز به شدت برای بهبود نظارت بر سیارک‌های بزرگ در اطراف زمین تلاش می‌کنند. ناسا در حال کار بر روی پرتاب یک تلسکوپ فضایی جدید به نام Near-Earth Object Surveyor در سال ۲۰۲۶ است، اگرچه پیشرفت این پروژه کند بوده و به تازگی با کاهش بودجه رو به رو بوده است.

نگاهی به این ماموریت

[pejuhesh232]

دانشمندان: یک ساختار مخفی فراکهکشانی پشت کهکشان راه شیری پنهان شده است

ستاره‌شناسان توانستند طیف وسیعی از اجرام مختلف را ببینند که به نظر می‌رسد کهکشان هستند


دانشمندان یک «ساختار فراکهکشانی» عظیم یافته‌اند که در پشت کهکشان راه شیری پنهان شده است.

این ساختار به‌دلیل اینکه در اصطلاحا «منطقه اجتناب» قرار دارد، [از دید ما] پنهان شده است. این بخشی از فضا است که «برآمدگی» کهکشان خودمان آن را پنهان کرده است، و از این رو، به این معنی است [که این ناحیه] کم بررسی شده است.

این منطقه که منطقه «تار» کهکشانی نیز نامیده می‌شود، به این دلیل رخ می‌دهد که غبار و ستارگان [کهکشان] راه شیری خودمان، از رسیدن نور آن در مسیرش به زمین جلوگیری می‌کنند. این به معنای آن است که حدود ۱۰ درصد از آسمان که در پشت کهکشان خودمان پنهان شده تا حد زیادی رازآلود است.

این کشف جدید، تاحدی به روشن کردن آنچه در آن منطقه بسیار مرموز رخ می‌دهد کمک می‌کند. به گفته پژوهشگران در نسخه پیش از انتشار یک مقاله جدید، این موضوع نشان می‌دهد که خوشه کهکشانی دیگری در آنجا وجود دارد.

دانشمندان در سال‌های اخیر، برای بررسی «منطقه اجتناب» از طریق طول موج‌های متفاوت، از چندین و چند ابزار مختلف استفاده کرده‌اند. [این موضوع] پیشرفت‌های بزرگی در کاوش در این منطقه فراهم کرده است - اما هنوز هم بسیاری از آن [منطقه]، اسرارآمیز باقی مانده است.

این سرنخ‌ها دانشمندان را به این گمان واداشته بود که چه بسا نوعی ساختار به صورت مخفی در پشت این منطقه وجود داشته باشد. اما اکنون دانشمندان با استفاده از نقشه‌برداری «وی‌وی‌وی» (VVV) توانسته‌اند این [حدس‌ها] را تایید کنند.

این نقشه‌برداری پروژه‌ای است که از طول موج‌های فروسرخ برای اسکن برآمدگی [کهکشان راه شیری] استفاده می‌کند. در حالی که کهکشان راه شیری، نور مرئی را تقریبا به‌طور کامل مسدود می‌کند، گسیل فروسرخ می‌تواند از آن عبور کند و دانشمندان اینک می‌توانند آن [پروتوهای فروسرخ] را با تجهیزات پیشرفته بررسی کنند.

آن‌ها توانستند طیف وسیعی از اجرام مختلف را ببینند که به نظر می‌رسد کهکشان هستند، که [البته این اجرام]، احتمالا در کنار هم، متعلق به ساختار فراکهکشانی‌اند که دانشمندان کشف کرده‌اند.

دانشمندان می‌گویند که در مجموع ممکن است حداقل ۵۸ کهکشان این ساختار را تشکیل داده باشند. کار[های] بعدی می‌توانند تعداد بیشتری از آن‌ها را آشکار کنند و همچنین اطلاعات بهتری در مورد اندازه آن‌ها ارائه دهند.

این یافته‌ها در مقاله جدیدی با عنوان «آشکارسازی یک ساختار جدید فرا‌کهکشانی پنهان شده از طریق کهکشان راه شیری» گزارش شده است که در نسخه پیش از چاپ پایگاه دانشگاهی آرکایو (arXiv) منتشر شده و به مجله «آسترونومی اند آستروفیزیکس» ارسال شده است.

© The Independent

[pejuhesh232]

تصویر روز ناسا: سه خط سیر خورشید در آسمان

مسیر و زمانی که خورشید در آسمان می‌گذراند، تعیین‌کننده‌ فصل است
https://digiato.com/astronomy/three-sun-paths-apod

آیا خورشید روزانه یک مسیر مشخص را در آسمان طی می‌کند؟ خیر این‌طور نیست؛ مسیر خورشید در طول سال تغییر می‌کند و در تابستان مسیر طولانی‌تری را نسبت به زمستان می‌پیماید.

در تصویر امروز ناسا چه می‌بینیم؟
در تصویر امروز ناسا خط سیر خورشید از ظهر تا غروب در سه روز متفاوت، از بالاترین نقطه در آسمان تا پایین‌ترین نقطه نشان داده شده است: انقلاب تابستانی، اعتدال و انقلاب زمستانی. این تصاویر در نزدیکی روستای Gatto Corvino واقع در سیسیل ایتالیا در سال‌های 2020 و 2021 گرفته شده‌اند.

مسیر و زمانی که خورشید در آسمان می‌گذراند در تعیین فصل مهم‌تر از فاصله‌ زمین به خورشید است. درواقع در نیم‌کره شمالی در زمستان و ماه ژانویه، زمین در فاصله‌ نزدیک‌تری به خورشید قرار دارد.



امروز زمین در انقلاب تابستانی قرار دارد. بنابراین خورشید طولانی‌ترین مسیر خود را در طول سال در سرتاسر آسمان در نیم‌کره شمالی زمین می‌پیماید. اما در نیم‌کره جنوبی شرایط برعکس است و امروز خورشید کوتاه‌ترین مسیر را طی می‌کند.