احوال امور و روابط با روسيه

[00343179]

 توضیح کرملین درباره کیف سلاح اتمی روسیه       

   

 https://fa.alalamtv.net/news/5500513/%D8%AA%D9%88%D8%B6%DB%8C%D8%AD-%DA%A9%D8%B1%D9%85%D9%84%DB%8C%D9%86-%D8%AF%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D9%87-%DA%A9%DB%8C%D9%81-%D8%B3%D9%84%D8%A7%D8%AD-%D8%A7%D8%AA%D9%85%DB%8C-%D8%B1%D9%88%D8%B3%DB%8C%D9%87

[00343179]

 

 سال ۱۹۲۳/ آخرین عکس ولادیمیر لنین (لعين) رهبر اتحاد جماهیر شوروی، او در این مرحله سه بار سکته کرده بود و لال بود

https://fararu.com/files/fa/news_albums ... 95_918.jpg

[00343179]

   رابطه ایران و روسیه؛ اشتراكات و افتراقات

دو مقاله است مكمل يكديكر

رابطه ایران و روسیه؛ عشق یک طرفه؟



در ایران از مناسبات با روسیه درک و دریافتی راهبردی دارند و «نگاه به شرق» را از پایه‌های اساسی قدرت در مقابله با آمریکا تصور می‌کنند. نامه اخیر خامنه‌ای به پوتین که پستچی شدن قالیباف برای آن بحث و جدل زیادی برانگیخت هم، از همین درک و دریافت نشات می‌گرفت. ولی آیا این درک و دریافت درست است؟

روسیه چه نگاهی به مناسباتش با ایران دارد و آیا حاضر است با یک ایران دارای تنش با بخشی از جهان وارد یک رابطه راهبردی شود؟

در چهل و دومین سالگرد تأسیس جمهوری اسلامی کماکان نوع و کیفیت مناسبات این نظام با جهان خارج محل بحث و مناقشه است. این مناسبات از جمله به تقصیر اصلی زمامداران بعد از انقلاب پیوسته با تنش و مناقشه همراه بوده و بعد از پایان جنگ ۸ ساله ایران و عراق هم گاه تا آستانه جنگی جدید و تمام عیار پیش رفته است.

جمهوری اسلامی در تمامی ۴ دهه گذشته در راستای ایجاد «تمدن اسلامی جدید» که عملاً به چالش‌کشیدن نظم موجود را دنبال می‌‌کند و در چارچوب گسترش عمق استراتژیک خود برای «قدرت‌سازی» در برابر عمده‌ترین قدرت بین‌المللی جهان و متحدان آن در منطقه و در رأس‌شان اسرائیل، این تصور را هم داشته که «نگاه به شرق» هم یاری‌رسان خواهد شد و در این هماوردی می‌توان بر روی امکانات کشورهایی مانند چین و روسیه هم حساب باز کرد.

گرچه تجربه رویکردهای چین و روسیه در همین دو دهه اخیر که بحران بر سر پرونده هسته‌ای ایران بالا گرفت با تصور و توهم تهران سازگار نبوده است، ولی همچنان درسی از این ماجرا گرفته نشده و تجدیدنظر در سیاست خارجی جمهوری اسلامی برای داشتن مناسباتی متوازن با همه قطب‌های جهان به گونه‌ای که مانور میان آنها تأمین بهینه منافع ملی را ممکن کند در چشم‌انداز نیست.

این روزها درباره مضمون «پیام مهم» آیت‌الله خامنه‌ای به پوتین که محمدباقر قالیباف آن را با واسطه به کرملین رساند بحث زیاد است. حسین امیرعبداللهیان، مشاور امور خارجی رئیس مجلس در مطلبی که در این باره در سایت آیت‌الله خامنه‌ای منتشر کرده، از جمله نوشته است که پیام می‌خواسته به پوتین اطمینان دهد که «هرگونه تصمیمی در کاخ سفید، هیچ تغییری در رویکرد جمهوری اسلامی نسبت به حفظ، تقویت، توسعه و تحکیم مناسبات راهبردی تهران با مسکو و پکن و نگاه راهبردی و بلندمدت جمهوری اسلامی ایران به آسیا به‌عنوان بازیگر مهم در قرن اخیر رخ نخواهد داد؛ و زمان برای آمریکا و اروپا نه رو‌به‌پایان که پایان‌یافته است.ط رف‌های منطقه‌ای جمهوری اسلامی باید این را بدانند که تحولات کاخ سفید رابطه‌ی راهبردی ما (با روسیه) را نمی‌‌تواند تحت تأثیر قرار بدهد.»


پوتین در دیدار با علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی در نوامبر ۲۰۱۵

از تجربه تا نظر
ولی روسیه به مناسبات خود با ایران چگونه نگاه می‌کند. تا چه حد این مناسبات را راهبردی می‌داند و قدرت‌گرفتن ایران یا ضعف آن در نتیجه این یا آن فشار و جنگ چه تاثیرات مثبت یا منفی برای روسیه و منافع آن خواهد داشت.

برای شناخت دیدگاه روسیه نسبت به ایران و راه‌بردن به نگاه و رویکرد این کشور به چالش ایران با غرب و سطوح مختلفی که این چالش و مناقشه به خود گرفته و احیانا خواهد گرفت، هم می‌توان به تجربه عملی این سال‌ها در مناسبات مسکو و تهران که از جمله با چالش‌ها، تضاد منافع و کش‌وقوس‌هایی در عرصه مشترک همکاری‌اشان مثلا در سوریه و خزر و قفقاز همراه بوده تکیه کرد، و هم می‌توان به مباحث نظری سابق و جاری در روسیه در خصوص نقش ایران در مناسبات خارجی این کشور نظری انداخت.

از جمله در همین دسامبر گذشته (کمتر از دوماه پیش) پیش تحلیلی راهبردی به عنوان مبنای بحث و تبادل نظر در شورای روسیه برای مسائل بین‌المللی (The Russian International Affairs Council (RIAC)) انتشار یافته که به بحث در باره پیچیدگی مناسبات و دوری یا نزدیکی منافع روسیه و ایران در زمینه‌های مختلف می‌پردازد و سناریوهایی را در مورد موضع روسیه در وضعیتی که احیاناً تنش میان آمریکا و ایران حالت گرم و مسلحانه پیدا کند مورد بحث قرار می‌دهد.

شورای روسیه برای مسائل سیاست خارجی سال ۲۰۱۰ به دستور رئیس‌جمهور روسیه و با مشارکت وزارت خارجه و آکادمی علوم و وزارت آموزش و علوم روسیه تشکیل شده، و به دولت این کشور و محافل دیپلماتیک و اقتصادی مشاوره می‌دهد.

تمرکز سند بر این سناریوها با اشاره به بالاگرفتن تنش میان ایران و آمریکا در سال ۲۰۲۰ که ابعاد و شدتش از جنگ تانکرها در خلیج فارس در سال ۱۹۸۷ به این سو بی‌سابقه بوده، مستدل می‌شود.

هدف سند این است که شرحی تحلیلی از سود و زیان راهبرد روسیه در صورت بروز یک درگیری تمام عیار میان ایران و آمریکا به دست دهد. به نوشته این سند فشار حداکثری دولت ترامپ و سیاست مقاومت جمهوری اسلامی یکی پس از دیگری ایجادکننده محمل‌هایی برای درگیری بوده‌اند، ولی تا کنون به یک جنگ تمام‌عیار نیانجامیده است، ولی دولت روسیه باید همه سناریوهایی آتی را مد نظر داشته باشد.

در ارزیابی سود و بهره روسیه از یک جنگ احتمالی میان ایران و آمریکا سند می‌گوید که چنین جنگی حضور بلندمدت آمریکا در خاورمیانه را به دنبال خواهد داشت و تبعاً استراتژی امنیت آمریکا در سطح بین‌المللی را در رقابت با قدرت‌های بزرگی مانند روسیه تهدیدپذیرتر می‌کند.

بنا بر مندرجات سند، ایران قصد دارد هزینه هر اقدام نظامی آمریکا علیه خود را برای واشینگتن بالا ببرد. در برابر هر حمله آمریکا احتمالاً یک حمله شدید متقابل ایران رقم خواهد خورد و به این ترتیب شاید که کنترل اوضاع از دست خارج شود، به خصوص که ایران بکوشد صحنه جنگ را به کل خاورمیانه بکشد و اهداف آمریکایی را در کل منطقه آماج حمله قرار دهد.


رؤسای جمهور و وزیران خارجه روسیه و ایران در نشستی در مسکو در مارس ۲۰۱۷

چنین وضعیتی از نگاه سند بر توان قدرت متعارف آمریکا تأثیر منفی خواهد گذاشت، چرا که ایالات متحده مجبور است نیروهای بیشتری به منطقه اعزام کند و تبعاً باید از شمار نیروهایش در شرق اروپا (برای مهار روسیه) و جنوب شرقی آسیا (برای مهار چین) بکاهد، امری که به روسیه و چین در این مناطق استراتژیک امکان مانور و عمل بیشتری می‌دهد.

سند با این تأکید که روسیه از جمله معدود کشورهایی است که در برجاماندن و کارآیی توان دفاعی ایران منفعت دارد، لذا «در صورت بروز یک درگیری میان ایران و آمریکا، برای واشینگتن حائز اهمیت است که مسکو را از کمک مالی یا نظامی به این کشور بازدارد».

سند با تصریح این واقعیت که اقتصاد دو کشور روسیه و ایران به فروش نفت و گاز وابسته است، کاهش نقش ایران در این بازار به هر دلیل را فرصتی برای روسیه در راستای تحقق بهتر برنامه‌هایش برای تأثیرگذاری گلوبال در این بازار ارزیابی می‌کند. حملات احتمالی ایران به تأسیسات نفتی سایر کشورها نیز در نظر نویسندگان سند برای روسیه بی‌فایده نیست: «تاسیسات نفتی آرامکو در عربستان ‌ظاهراً آماج حمله متحدان ایران بوده‌اند و می‌توان تصور کرد که در صورت بروز یک جنگ ایران ابایی نخواهد کرد که مجدداً تأسیسات نفتی کشورهای عرب خلیج فارس را زیر آتش بگیرد.»

خشنودی مسکو از موضع محافظه‌کارانه ایران در قفقاز
با این همه سند برچیده‌شدن یا ضعف جمهوری اسلامی به عنوان یک بازیگر منطقه‌ای را از دست رفتن یک «شریک مهم» تلقی می‌کند، «شریکی که با روسیه در مبارزه و مقابله با جهان تک‌قطبی مطلوب آمریکا سهیم و هم‌راستاست».

بنا به تصریح محققان «شورای روسیه برای مسائل بین‌المللی»، تهران و مسکو از یک دهه پیش در حال به اشتراک‌گذاری منابع و اطلاعات خود در سطح منطقه‌ای برای مقابله بهتر با «جاه‌طلبی‌های آمریکا» هستند. اگر این همکاری نمی‌بود برای رسیدن به هدف یادشده «روسیه می‌بایست اساساً منابع و امکانات بیشتری از خود هزینه می‌کرد».

سند سپس بر این ادعا پا می‌فشارد که «ایجاد یک جهان چندقطبی» پیونددهنده اصلی دو کشور ایران و روسیه است و شکست این دو می‌تواند تأثیراتی منفی بر چشم‌اندازهای ایجاد یک نظم نوین جهانی داشته باشد. «با سقوط نظم موجودد در تهران» از نظر سند «آخرین مانع جدی موجود برای ایجاد ساختار امنیتی آمریکا و متحدانش در خاورمیانه از میان خواهد رفت» و به این ترتیب «موضع روسیه به عنوان وزنه‌ای در مقابل نقش واشنیگتن در خاورمیانه و حوزه دریای مدیترانه در معرض ضعف و تهدید قرار خواهد گرفت».

تغییر رژیم در ایران به دست آمریکا از منظر سند، مسکو را در برابر اتخاذ تصمیماتی ناخوشایند قرار خواهد داد، «روسیه یا باید ابزارها و امکانات مالی و نظامی خود را به شدت افزایش دهد یا سیاست خاورمیانه‌ای خود را در شرایط برپایی نظمی به رهبری آمریکا در این منطقه، مشمول بازبینی اساسی کند».

قفقاز از جمله عرصه‌های همکاری و اشتراک و در عین حال چالش منافع ایران و روسیه است. در بحران اخیر قفقاز، و جنگ میان آذربایجان و ارمنستان، عملاً روسیه و ترکیه تأثیرگذار اصلی بر معادلات و توافق آتش‌بس و تمهیدات پس از آن بوده‌اند، روندی که جمهوری اسلامی کم و بیش از آن برکنار مانده است. و این هم شاید در راستای ارزیابی سند باشد که می‌گوید: «جمهوری اسلامی در ۳۰ سال اخیر نشان داده است که شریکی قابل اعتماد برای روسیه در منطقه قفقاز است و منافع ژئوپلتیک روسیه را به رسمیت می‌شناسد.» و در حالی که ایران خود را در خاورمیانه به عنوان بازیگر قدرت در این منطقه می‌شناسد، ولی در مناطق قفقاز و آسیای مرکزی چنین مدعا و اهدافی ندارد، بلکه بر عکس در این مناطق موضعی محافظه‌کارانه دارد که هدفش حفظ وضعیت موجود در مرزهای شمالی ایران است.



پوتین و روحانی در نشست مشترک با رئیس‌جمهور ترکیه در آنکارا در آوریل ۲۰۱۸

ناگفته پیداست که این موضع محتاطانه و محافظه‌کارانه تهران خوشایند مسکو است. سند در تأیید این خشنودی کرملین می‌گوید که موضع ایران برای تلاش دو کشور در راستای ایجاد ثبات در منطقه و ممانعت از «مداخله‌گری غرب» و «اشاعه اهداف و انگیزه‌های سیاسی ترکیه» در آنجا، مثبت و سازنده است. در همین چارچوب جنگ آمریکا علیه ایران و تضعیف همکاری روسیه و ایران در قفقاز از نظر سند خطر رادیکالیزه‌شدن اوضاع و قدرت‌گرفتن نیروهای جهادی را در پی خواهد داشت، چرا که «در گرماگرم یک درگیری مسلحانه با آمریکا ایران قادر نخواهد بود با گروه‌های جهادی در عراق و سوریه و متحدان آنها در قفقاز مقابه کند».

مناسبات تنگاتنگ و همکاری مشترک روسیه و ایران در سوریه در شش سال گذشته عاری از چالش و اختلاف نبوده است. در حالی که شماری از کشورهای منطقه و جمهوری اسلامی سوریه را صحنه جنگ نیابتی خود دیده‌اند، روسیه در چارچوب حفظ مناسبات با همه کشورهای منطقه و ملاحظه مسائل امنیتی اسرائیل نگران آن بوده است که جنگ نیابتی یادشده راهبردش در درون سوریه را با مشکل مواجه نکند.

یک عامل مهم در تصمیم‌گیری مسکو
به باور محققان شورای روسیه در حالی که تجربه همکاری دو کشور در سوریه، ممانعت از سقوط بشار اسد و محدودسازی قدرت شبه‌نظامیان اسلام‌گرا را رقم زده است، ولی اگر منافشه آمریکا با ایران بر سوریه هم تاثیرگذار می‌‌شد یا بشود برای راهبرد روسیه در سوریه هم مشکل ایجاد می‌کند و از جمله بازپس‌گیری ادلب «آخرین پایگاه شورشیان جهادی» به مشکل برخواهد خورد.

درگیری احتمالی میان ایران و آمریکا از نظر نویسندگان سند با «مداخله‌گری‌های قبلی آمریکا متفاوت خواهد بود». این مناقشه‌ای میان یک قدرت بزرگ و یک نظام سیاسی شکننده مثل عراق و سوریه نخواهد بود، بلکه آمریکا با یک قدرت منطقه‌ای دارای شبکه‌ای از شبه‌نظامیان متحد و دارای نفوذ ایدئولوژیک در منطقه، روبرو خواهد بود.

یک چنین درگیری میان ایران و آمریکا به نوشته سند سیاست خاورمیانه‌ای روسیه را به مخصمه خواهد انداخت، چرا که مسکو یا باید بی‌طرف بماند یا ریسک مواجه‌شدن با تهدیداتی جدید را بپذیرد، و در هر دو صورت سیاست خاورمیانه‌ای روسیه دیگر آن مثل قبل نخواهد ماند.

سند می‌گوید که واکنش روسیه نسبت به درگیری مسلحانه احتمالی آمریکا و ایران در اساس اجتناب‌ناپذیر است، واکنشی که احتمالاً متأثر از دو عامل خواهد بود: درک و دریافت روسیه از میزان تهدیدی که این مناقشه ایجاد می‌کند و در عین حال فرصت‌ها و امکانات سیاسی و اقتصادی که احتمالا این درگیری برای مسکو ایجاد خواهد کرد.


پوتین و روحانی در نشست سران کشورهای صادرکننده گاز در تهران در نوامبر ۲۰۱۵


با توجه به آنچه آمد، طبیعی است که حمله آمریکا برای تضعیف جمهوری اسلامی یا تغییر رژیم در ایران برای روسیه یک تهدید است. با این همه، اگر حمله آمریکا «جنگ پیشگیرانه‌ای» برای بازداشتن ایران از دستیابی به سلاح هسته‌ای باشد، آن گاه رهبری روسیه رویکرد و تحلیل دیگری از ماجرا خواهد داشت: «یک عامل حیاتی در محاسبات مسکو تصمیم تهران له یا علیه ساختن بمب اتمی است.»

سند با توجه به «سیاست ‘واقع‌گرایانه‘ که روسیه در عرصه بین‌المللی دنبال می‌کند» این تصور را اشتباه می‌داند که در صورت بروز درگیری میان آمریکا و ایران، مسکو مستقیماً به سود دومی وارد عمل خواهد شد. در عین حال تصور این که روسیه کاملاً هم بی‌تفاوت ناظر تغییر بزرگ در توازن قدرت در منطقه بماند نادرست است. به عبارت دیگر اگر پای تغییر رژیم ایران به میان بیاید، مسکو به این سو سوق خواهد یافت که اقدامی انجام دهد تا تهدید حیاتی برای جمهوری اسلامی را دفع کند. اینکه این اقدام چه می‌تواند باشد در سند مسکوت مانده است.

تغییر یا تضعیف رژیم در ایران مطلوب‌ترین وضعیت برای اسرائیل است که خود را در معرض تهدید جمهوری اسلامی می‌داند و در مقابل کمک ایران به گروه‌های شبه‌‌نظامی مخالف اسرائیل، اقدامات متفاوتی را برای ضربه زدن به برنامه‌های تسلیحاتی و اتمی تهران پیش برده است.

هم ملاحظه اسرائیل و هم قبول حق ایران
سند در ارتباط با همین چالش تصریح دارد که مسکو هم ملاحظات و دغدغه‌های امنیتی اسرائیل که به رویکردهای ایران برمی‌گردد را به رسمیت می شناسد و هم حق ایران به تقویت و حفظ توان دفاعی خود در برابر تهدیدات را.

بخشی از راه‌حل مسکو در این شرایط تناقض‌آمیز برای خنثی‌سازی تهدیدات حیاتی علیه جمهوری اسلامی، در آمادگی آن برای ارائه کمک‌های نظامی در چارچوب قرارداد تسلیحاتی به ایران نمود یافته، تا ایران بتواند «قدرت بازدارنگی متعارف» خود را تقویت کند.

سند به اقدام احتمالی مسکو در صورت حمله آمریکا علیه ایران که دخالت مستقیم آن در جنگ را هم تداعی نکند نمی‌پردازد و این سؤال کماکان باقی می‌ماند که اقدام مسکو در شرایط جنگی تا چه حد می‌تواند «تهدید حیاتی» را از سر جمهوری اسلامی دور کند.


دیدار پوتین و نتانیاهو در ژانویه ۲۰۲۰ در اورشلیم


هر چه که هست، سند که در یک مؤسسه تنگاتنگ با محافل سیاسی و امنیتی روسیه تنظیم شده، بر خلاف آنچه که در تهران تصور می‌شود تعریفی راهبردی از مناسبات ایران و روسیه به دست نمی‌دهد، چنان که قبلاً هم در اسناد امنیت ملی روسیه به چنین مفهومی در مناسبات با ایران و روسیه اشاره نشده است. اینکه ایران کماکان در صف انتظار ورود به سازمان امنیتی شانگهای با محوریت روسیه و چین است، چون مناقشاتش با سایر کشورها (آمریکا و اسرائیل) می‌تواند به درون این سازمان هم سرایت کند خود نشانه‌ای از کیفیت رابطه تهران با مسکو و چین هم هست.

ضمن اینکه سند شورای روسیه برای مسائل سیاست خارجی این تأکید را هم دارد که «سیاست واقع‌گرایانه» روسیه معطوف به داشتن رابطه اقتصادی و سیاسی گسترده با همه طرف‌ها در خاورمیانه است، رویکردی که خود را اسیر مناقشه میان این کشورها نمی‌کند و بهترین نمودش شاید در صحنه سیاسی سوریه باشد؛ همکاری با ایران برای تثبیت رژیم اسد و مهار دسته‌جات مسلح مخالف، و در عین حال «درک و فهم ملاحظات امنیتی اسرائیل» و بی‌طرفی و عدم واکنش به حملات این کشور به مواضع ایران در همان خاک سوریه!


https://www.radiofarda.com/a/31099775.html


مناسبات راهبردی» ایران و روسیه؛ از تهران اصرار و از مسکو انکار


سایه حسن روحانی و ولادیمیر پوتین بر دیوار در نشستی که سال ۲۰۱۷ در تهران برگزار شد

یادداشتی از حبیب حسینی‌فرد: مدیر یک اندیشکدهٔ مهم وابسته به وزارت خارجه روسیه، به‌دعوت پرس‌تی‌وی که وابسته به صداوسیمای جمهوری اسلامی است، مقاله‌ای نوشته و در آن برخلاف توهم و تصور رهبر جمهوری اسلامی و مشاوران ارشد او توضیح داده است که چرا مناسبات ایران و روسیه راهبردی نیست.

جمهوری اسلامی ایران در تمامی ۴۲ سال گذشته وضعیت بن‌بست‌گونه‌ای در سیاست خارجی برای خود ساخته و هیچ رویکرد جدی را هم برای رفع قطعی تنش و تشنج در روابط خود با آمریکا و اروپا دنبال نمی‌کند.

این رابطهٔ نامتوازن بین‌المللی تهران را عمدتاً از سر توهم به این سوق داده که تحت عنوان «نگاه به شرق» وزن ویژه‌ای برای مناسبات با چین و روسیه قائل شود و مناسبات با این کشورها را از ظن خود راهبردی قلمداد کند. نکته این است که سوی دیگر ماجرا چنین فکر نمی‌کند.

در خصوص مناسبات راهبردی با چین، بحث‌هایی که اخیراً بر سر توافقنامهٔ ۲۵ ساله با این کشور درگرفت عملاً نشان داد که پکن به مناسباتش با تهران نگاه راهبردی ندارد. به دلیل تنش و تشنجی که ایران در مناسبات بین‌المللی‌اش دارد، پکن همچنان حاضر نیست که اعتبار و وزن بین‌المللی خود را پشتوانهٔ چنین مناسبات تنش‌آلودی کند و به ارتباطاتش با آمریکا و سایر بخش‌های جهان خلل وارد آورد.

این نیز هست که چین مناسبات گسترده‌ای با سایر کشورهای منطقه مانند عربستان و اسرائیل دارد و ارتباط استراتژیک با ایران که دارای رویکردی تنش‌آلود با این کشورهاست، طبیعتاً بدون تأثیرات منفی بر مناسبات پکن با این کشورها نخواهد بود. این‌که چین با توجه به مناسبات تنش‌آلود ایران با بخش‌هایی از جهان از مخالفان اصلی ورود این کشور به سازمان پیمان شانگهای است، خود حکایتی گویاست از نوع نگاه پکن به مناسباتش با تهران.

همین دغدغه‌ها در روسیه هم ازجمله عواملی بوده‌اند برای این‌که این کشور وارد مناسباتی راهبردی با ایران نشود. با این‌همه، گاه و بی‌گاه مشاوران و نزدیکان آقای خامنه‌ای مناسبات میان دو کشور را «راهبردی» توصیف کرده‌اند.

ازجمله علی‌اکبر ولایتی، مشاور ارشد خامنه‌ای در سیاست خارجی، در بازگشت از سفر تیرماه ۱۳۹۷ به مسکو و دیدار با ولادیمیر پوتین گفت که «مقام معظم رهبری به رابطهٔ ایران و روسیه به‌عنوان رابطه‌ای راهبردی از دیرباز نگاه می‌کنند و سیاست ایران تحت اشراف رهبری دنبال می‌شود. آقای پوتین هم این اعتقاد را دارد».


دیدار پوتین و خامنه‌ای در ۲۰۱۷

اخیراً هم که صحبت‌های محمدجواد ظریف برای بایگانی ‌شدن در مرکز مطالعات استراتژیک ریاست‌جمهوری به بیرون درز کرد و نگاه منفی غلیظ او به مناسبات با روسیه رو شد، ولایتی به دفاع از «مناسبات راهبردی» با روسیه برآمد و مخالفانِ آن را «غرب‌گرایان و غرب‌دوستانی فاقد مارک غربگرایی ولی دلبستهٔ غرب» توصیف کرد که «با عوام‌فریبی و تکیه بر ذهنیت‌های تاریخ‌گذشته­، مبتنی بر برداشت سلطه‌جویانهٔ کمونیست‌های جهان با محوریت مسکو، با تبلیغات پنهان و آشکار، برقراری ارتباط راهبردی با روسیه را مورد تهاجم قرار دادند».

https://www.radiofarda.com/a/is-the-str ... 61453.html

[00343179]

لاوروف: امنیت اسرائیل اولویت ماست

وزیر خارجه روسیه امروز، پنج‌شنبه در دیدار با همتای اسرائیلی خود گفت، مسکو به تضمین امنیت اسرائیل پایبند است. او در عین حال نسبت به تبدیل شدن خاک سوریه به صحنه تسویه حساب‌ها بین کشورهای دیگر هشدار داد.

به گزارش ایسنا، به نقل از سایت شبکه روسیا الیوم، سرگئی لاوروف، وزیر خارجه روسیه در کنفرانس خبری مشترک با یائیر لاپید، همتای اسرائیلی گفت:‌ در خصوص حملات اسرائیل به سوریه ما مخالف تبدیل سوریه به صحنه درگیری بین کشورهای دیگر هستیم و در این زمینه نمی‌خواهیم از خاک سوریه برای حمله به اسرائیل یا کشور دیگر استفاده شود.

رئیس دستگاه دیپلماسی روسیه تاکید کرد: نظامیان روس و اسرائیلی هر روز مسائل فنی مربوط به این موضوع را بررسی می‌کنند. این تماس‌ها کارآیی خود را ثابت کرده‌اند و دو طرف امروز روی ادامه این تماس‌ها توافق کردند.

وزیر خارجه روسیه اشاره کرد، وضعیت سوریه همچنان پیچیده است بازیگران خارجی هر کدام منافع خاص خود را در حل و فصل سوریه دنبال می‌کنند.

لاوروف ادامه داد: منافع مشترکی مطرح است مثل منافع امنیت اسرائیل، ما دائما تاکید می‌کنیم که امنیت اسرائیل اولویت ما در مساله سوریه و دیگر نزاع‌هاست. اما منافع غیرقانونی نیز وجود دارند منظورم اشغال غیرقانونی بخش‌هایی از خاک سوریه توسط آمریکا و سوء استفاده از منابع طبیعی، کشاورزی، آبی و پتروشیمیایی متعلق به ملت سوریه است. مضافا اینکه فعالیت‌های آمریکا به جدایی طلبی کردها دامن می‌زند و این مساله منجر به مشکلاتی با ترکیه می‌شود و از این رو تعدد و تعارض منافع مطرح است.

وی تاکید کرد: در این راستا من با لاپید حضور ایران در سوریه را بررسی کردم. تهران عضو چارچوب آستانه است و تمام واقعیت‌های خاک سوریه در اجرای قطعنامه 2254 شورای امنیت در خصوص احیای تمامیت ارضی، احترام به حاکمیت این کشور و منع هر گونه طرح‌های جدایی طلبانه و قدم برداشتن در مسیر مذاکرات ملی فراگیر را مراعات می‌کند.

او تحریم‌های غرب علیه سوریه را غیرقانونی خواند که مانع کمک به ملت سوریه در بازسازی این کشور می‌شود.

https://www.isna.ir/news/00061763804

[00343179]

دومين خط لوله جنجالی گاز روسیه بالاخره پس از بحث و جدل های زیاد به آلمان و اروبا رسید. امريكا و عواملش مغلوب شدند

«سلاح ژئوپلیتیک» روسیه بالاخره به اروپا رسید
خط لوله جنجالی گاز روسیه بالاخره پس از بحث و جدل های زیاد به آلمان رسید.

به گزارش جماران، روسیه از اتمام خط لوله بحث برانگیز موسوم به «نورد استریم ۲» برای انتقال مستقیم گاز طبیعی به آلمان خبر داد، پروژه‌ای که منتقدانش می‌گویند وابستگی اروپا به مسکو را افزایش می‌دهد.

«الکسی میلر» مدیرعامل شرکت گازپروم روسیه اعلام کرد که بامداد امروز جمعه ۱۰ سپتامبر (۱۹ شهریور)، در ساعت ۸ و ۴۵ دقیقه به وقت مسکو، ساخت خط لوله گاز نورد استریم ۲ به طور کامل به پایان رسیده است.

تنش‌ها و اختلافات دیپلماتیک بر سر این پروژه ۱۰ میلیارد یورویی زمانی به قدری شدید شده بود که برخی می‌گفتند این پروژه هرگز تکمیل نخواهد شد. اما اکنون اعلام خبر تکمیل این خط لوله به منزله پیروزی اقتصادی و دیپلماتیک بزرگی برای روسیه است.

مقامات روسیه روز جمعه ابراز امیدواری کردند که بهره‌برداری از این پروژه با مشارکت آلمان هر چه سریع‌تر به بهره‌برداری برسد.

مخالفان این پروژه در اروپا و آمریکا می‌گویند که احداث این خط لوله وابستگی اروپا به رقیب اصلی غرب، یعنی روسیه را برای تأمین انرژی هر چه بیشتر افزایش خواهد داد. آنها همچنین این پروژه را خیانت به منافع اوکراین، متحد غرب در مقابل مسکو می‌دانند.

آلمان سرمایه‌گذار اصلی پروژه نورد استریم ۲ است که قرار است میزان گاز انتقالی از روسیه به آلمان را به دو برابر مقدار فعلی برساند. این لوله با ظرفیت ۵۵ میلیارد متر مکعب گاز در سال، در مسیر هزار و ۲۳۰ کیلومتری زیر دریای بالتیک، یعنی در همان مسیری که لوله دوقلوی آن نورد استریم ۱ در سال ۲۰۱۲ کار گذاشته شد، کار گذاشته شده است.

سال‌ها بود که آمریکا با این توجیه که لوله مورد نظر اوکراین را دور زده و این کشور را از سود ناشی از انتقال گاز محروم می‌کند، با این پروژه مخالفت می‌کرد. اما سرانجام دولت واشنگتن با روی کار آمدن جو بایدن با چرخشی کامل در سیاست خود در این زمینه و با هماهنگی و کمک دولت برلین با انجام این پروژه موافقت کرده و به اختلافات پایان داد.

تا پیش از احداث نورد استریم ۲، مسیر انتقال گاز طبیعی روسیه به اروپا از طریق زمینی از اوکراین می‌گذشت و این کشور سالانه حدود یک و نیم میلیارد دلار از این بابت عایدی داشت. اما اکنون با این پروژه از آن سود محروم می‌شود. دولت کیف که تاکنون از خط انتقال زمینی گاز روسیه به عنوان اهرمی برای فشار بر مسکو نیز استفاده می‌کرد، اکنون بیم آن را هم دارد که از این پس با محروم شدن از این امتیاز، در برابر مسکو آسیب‌پذیرتر شود.



سلاح ژئوپلیتیک

«آنگلا مرکل» صدراعظم آلمان که به خاطر این پروژه مورد انتقادهای شدید داخلی و بین‌المللی بود، در اواخر ماه اوت در سفر به اوکراین گفت کشورش برای تمدید قرارداد کنونی خط ترانزیت روسیه از اوکراین که در سال ۲۰۲۴ به پایان می‌رسد، تمام تلاش خودش را خواهد کرد. وی همچنین تأکید کرد که مسکو نباید از گاز به عنوان «سلاح» استفاده کند.

«ولودیمیر زلنسکی» رئیس جمهور اوکراین به مرکل گفته بود که باید نورد استریم ۲ را مانند یک «سلاح ژئوپلیتیک خطرناک» در نظر بگیرد.

به گزارش یورونیوز، بودجه بیشتر از ۱۰ میلیارد دلاری این پروژه که غول نفت و گاز روسیه یعنی شرکت گازپروم آن را مدیریت می‌کند، به دست پنج گروه اروپایی شل، انژی، یونیپر، اوام‌و و وینترشال‌دی مشترکا تأمین می‌شود.

آلمان که در میان کشورهای اروپایی بیش از همه به انتقال انرژی با خط لوله علاقه‌مند است می‌گوید این خط لوله بیش از هر چیز اقتصادی است.

ایالات متحده ابتدا در برابر این پروژه ایستادگی کرد زیرا این کشور همزمان قصد داشت گاز شیل خودش را به اروپا بفروشد. این سیاست با توجه به تقویت منافع روسیه، اوکراین را در موضع ضعف قرار داد.

در این میان اروپایی‌ها نیز در برابر این پروژه اقتصادی، سیاست واحدی ندارند و لهستان و کشورهای بالتیک نگرانند که با تکمیل آن، اتحادیه اروپا در برابر جاه‌طلبی‌های روسیه سر فرود آورد.

حتی در آلمان نیز نظرها درباره نورد استریم ۲ متفاوت است. در گزارشی که مؤسسه تحقیقات اقتصادی آلمان، دی‌آی‌دبلیو در سال ۲۰۱۸ منتشر کرد، آمده است که در مطالعات این خط لوله «تقاضای گاز طبیعی در آلمان و اروپا بیش از حد برآورد پیش‌بینی شده است».

دولت «دونالد ترامپ» رئیس جمهور پیشین آمریکا در سال ۲۰۱۹ قانونی را تصویب کرد که به موجب آن شرکت‌هایی که در ساخت پروژه نورد استریم ۲ دخیل بودند، مورد تحریم قرار می‌گرفتند.

کار احداث این خط لوله در آوریل ۲۰۱۸ میلادی آغاز شد اما با آغاز تحریم در سال ۲۰۱۹ در حالی که تنها ۱۵۰ کیلومتر دیگر برای کار گذاشتن در اب‌های آلمان و دانمارک باقی مانده بود، متوقف گردید. فعالیت‌ها برای ساخت پروژه یک سال بعد از آن دوباره از سر گرفته شد.

در نهایت «جو بایدن» مخالفت خود را با توقف پروژه اعلام کرد زیرا معتقد بود که دیگر دیر شده و بهتر است که برای همکاری در این پروژه و نیز در پرونده‌های دیگر به ویژه موضوع مقابله با چین، با آلمان همکاری کند.



واکنش اوکراین

بلافاصله پس از اعلام تکمیل پروژه نورد استریم ۲، اوکراین اعلام کرد که «تا پایان» علیه این پروژه مبارزه می‌کند.

«سرگی نیکفروف» سخنگوی ریاست جمهوری اوکراین روز جمعه به خبرگزاری فرانسه گفت با وجود تکمیل پروژه جنجالی نورد استریم ۲، با بهره‌برداری از این پروژه مبارزه خواهد کرد.

وی گفت: «رئیس جمهور (ولودیمیر زلنسکی) همواره تأکید کرده که اوکراین با این پروژه سیاسی روسیه تا پایان آن و پس از آن و حتی پس از شروع تحویل گاز مبارزه خواهد کرد.»

وی گفت که با این حال دولت کیف از برلین و واشنگتن «ضمانت‌هایی» برای تمدید قرارداد ترانزیت زمینی گاز روسیه از طریق خاک اوکراین «برای مدت حداقل ده سال» دریافت کرده است.

https://www.jamaran.news/fa/tiny/news-1524348

ايران هم طي قراردادي با روسيه كاز تحريم جهاني ايران را در اروبا بفروش مي رساند

[00343179]

پیام معنی دار پوتین به اردوغان در دیدار اسد

رسانه‌های ترکیه معتقدند که سخنان ولادیمیر پوتین در دیدار با بشار اسد حاوی موضع نهایی مسکو و مخالفت پوتین با سیاست‌های اردوغان در پرونده سوریه است.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، خبر سفر بشار اسد رئیس جمهور سوریه به مسکو و دیدار او با ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه، بازتابی گسترده در رسانه‌های جهان و منطقه داشت.

نوع مواجهه رسانه‌های ترکیه با خبر دیدار پوتین ـ اسد، اهمیت خاصی دارد، چرا که ترکیه همواره یکی از طرف‌های درگیر در پرونده سوریه بوده است و هر نوع تحولی در مورد این کشور، مورد توجه تحلیلگران و کارشناسان سیاسی استانبول و آنکارا قرار می‌گیرد.

پیام پوتین برای آنکارا

رسانه‌های ترکیه معتقدند که سخنان ولادیمیر پوتین در دیدار با بشار اسد، حاوی موضع نهایی مسکو و مخالفت پوتین با سیاست‌های اردوغان در پرونده سوریه است.

اغلب روزنامه‌های امروز چاپ ترکیه، خبر سفر اسد به مسکو و دیدار او با پوتین را در صفحه نخست بازتاب داده آن را رویدادی مهم تلقی کردند.

سه روزنامه جمهوریت، سوزجو و قرار که هر سه از روزنامه‌های منتقد حزب حاکم ترکیه به‌شمار می‌آیند، رویکرد مشترکی در قبال دیدار پوتین و اسد داشتند.

روزنامه جمهوریت که به‌عنوان یک رسانه مهم نزدیک به حزب جمهوری خلق و کمالیست‌ها شناخته می‌شود، چنین تحلیل کرده است که سخنان ولادیمیر پوتین در دیدار با بشار اسد، در واقع در چهارچوب همان ضرب‌المثل قدیمی «به در می‌گویم دیوار بشنود»، پیام‌های سرپوشیده و خاصی برای آنکارا ارسال کرده است.

جمهوریت بر این سخن ولادیمیر پوتین انگشت گذاشته است: «هر نیروی خارجی که خارج از نظارت سازمان ملل و خارج از خواست و دعوت دولت رسمی سوریه در این کشور حضور دارد، باید جمع کند برود». جمهوریت معتقد است که دو مخاطب این سخن پوتین، واشنگتن و آنکارا هستند.

روزنامه سوزجو که با 400 هزار نسخه تیراژ روزانه، به‌عنوان پرفروش‌ترین روزنامه ترکیه شناخته می‌شود و مهم‌ترین روزنامه لاییک‌ها و کمالیست‌های ملی‌گرای مخالف اردوغان است، چنین تحلیل دارد: «پوتین و اسد در مسکو دست در دست هم. آنکارا باید سخنان پوتین را به‌روشنی درک کند. پوتین خواهان خروج نیروهای آمریکایی و ترکی از خاک سوریه است».

روزنامه قرار نیز که اساساً یک رسانه محافظه‌کار نزدیک به گل، باباجان و داود اوغلو است، پا را آن‌سوتر نهاده و چنین تیتری را به‌کار برده است: «تهدید نیروهای مسلح ترکیه».

این روزنامه نوشته است: «در سخنان پوتین، به نام کشورها اشاره نشد اما او به‌شکلی هوشمندانه، توصیفاتی به‌کار برد که تنها آمریکا و ترکیه را در بر می‌گیرد».

چرا باید ترکیه نگران باشد؟

کشته شدن 3 نظامی درجه‌دار ترکیه در ادلب و افزایش روزافزون نفرت و خشم از اقدامات افراطی مخالفین سوری تحت‌الحمایه آنکارا در عفرین و دیگر مناطق اشغالی، واقعیت غیر قابل انکاری است که نشان می‌دهد ترکیه در پرونده سوریه، مرتکب خطاهای بزرگی شده و با گرفتاری‌های بزرگی روبه‌رو است.

در ماه‌های اخیر، حضور نزدیک به 4 میلیون آواره و پناهجوی سوری در بسیاری از استان‌های ترکیه به یک دردسر اجتماعی تبدیل شده است و مردم در برابر این موضوع حساس شده‌اند. احزاب مخالف نیز، مداوماً تلاش می‌کنند مردم را متوجه این موضوع کنند که آوارگان سوری تقصیری ندارند و باید از دولت اردوغان انتقاد کرد.

کمال کلیچدار اوغلو رهبر حزب جمهوری خلق گفته است: «از پناهجویان نفرت نداشته باشید، آنها بی‌گناه هستند، خشم شما باید متوجه حزب و دولتی باشد که به‌خاطر اهداف سیاسی، این‌همه آواره را به‌دنبال کشورمان کشاند و از جنگ حمایت کرد».

کارت مذاکره و مخالفین سوری

ترکیه امیدوار است در مذاکرات ژنو و در جریان فعالیت کمیته تدوین قانون اساسی، امتیازات طلایی فراوانی برای مخالفین تحت حمایت خود به دست بیاورد اما شواهد نشان می‌دهد که چنین زمینه و امکانی وجود ندارد.

دیروز گیر پدرسون، نماینده ویژه سازمان ملل در امور سوریه پس از پایان سفر به دمشق، مستقیماً به ترکیه رفت و با سالم المسلط، رئیس ائتلاف نیروهای ملی مخالف دولت سوریه و انس العبده، رئیس کمیسیون مذاکره سوریه در استانبول دیدار کرد، همچنین هادی البحرا، نایب‌رئیس مخالفان در کمیته قانون اساسی سوریه نیز از طریق ویدئوکنفرانس در این نشست شرکت کرد.

المسلط در توئیت خود درباره این دیدار نوشت: «در این دیدار، از نتایج سفر آنها و تلاش‌هایشان برای پیشبرد روند سیاسی مطلع شدیم. از طریق نماینده خود از سازمان ملل، درخواست خود را مطرح کردیم تا قطعنامه بین‌المللی 2254 صرفاً به تدوین قانون اساسی محدود نشود و همه راه‌های سیاسی باز شود».

در پایان باید گفت، در چند سال گذشته، در روابط آنکارا ـ مسکو، تحولات مهمی صورت گرفته است و دولت اردوغان کاری کرده است که ترکیه برای نخستین بار در تاریخ جمهوری، روابطی را با مسکو پیش ببرد که متضمن همکاری‌های استراتژیک و مهمی در حوزه‌های زیر است:

انرژی هسته‌ای و احداث نیروگاه اتمی آک کویوی ملاتیا به‌دست دانشمندان و مهندسین روسی.

انتقال گاز روسیه از زیر دریای سیاه به ترکیه و اروپا (ترک استریم).

خرید سامانه موشکی اس400 از روسیه.

همکاری گسترده سیاسی ـ امنیتی بین ترکیه، روسیه و جمهوری آذربایجان در جنوب قفقاز و تغییر معادلات.

فعالیت ده‌ها شرکت عمرانی و پیمانکاری ترکیه در روسیه.

درآمد 5میلیارددلاری آژانس‌های گردشگری ترکیه از ورود توریست‌های روسی.

با این حال و علی‌رغم روابط گسترده و مهمی که بین روسیه و ترکیه به وجود آمدهاست، این دو کشور در پرونده سوریه اختلافات مهم و بنیادینی دارند. دولت برآمده از حزب عدالت و توسعه، هنوز هم خواهان سقوط دولت بشار اسد است و بیش از یکصد و پنجاه هزار نیروی شبه‌نظامی سوری را زیر چتر حمایت و نفوذ خود گرفته و ساختار غیرقانونی و غیررسمی دولت موقت مخالفین سوری را سرپا نگه داشته است اما روسیه معتقد به حفظ بقای دولت رسمی سوریه است. ترکیه مناطقی از سوریه را بدون خواست و مجوز دولت دمشق اشغال کرده است اما روسیه با اذن رسمی در سوریه پایگاه احداث کرده است.

روسیه معتقد به ضرورت پایان دادن به ابهام و بلاتکلیفی در پرونده ادلب است اما ترکیه همچنان از آشوب و سردرگمی مرتبط با حضور ده‌ها گروه جهادگر افراطی و تروریستی در ادلب به‌عنوان یک آلت عمل و کارت فشار استفاده می‌کند.

اگرچه ترکیه و روسیه، در پرونده لیبی نیز اختلافاتی دارند اما بدون تردید، مهم‌ترین و برجسته‌ترین اختلاف نظر سیاسی ـ امنیتی و دفاعی بین مسکو و آنکارا، مسئله سوریه است و وابستگی‌ها و منافع اقتصادی، کاری کرده است که ترکیه نمی‌تواند به رویکردها و انتقادات روسیه، بی‌اعتنا باشد و بتواند به‌سادگی از کنار آن بگذرد.

ترکیه در شرایطی در پرونده سوریه مورد انتقاد دوست و شریک مهمی به‌نام روسیه قرار گرفته است که از سوی آمریکا و اتحادیه اروپا نیز، تحسین و حمایت قابل‌توجهی دریافت نکرده و به‌عبارتی روشن در این ماجرا، تنها مانده است.

به‌خلاف تصور و انتظار مقامات آنکارا، حمایت از هزاران نیروی شبه‌نظامی مخالف اسد و گرد آوردن چندین گروه و ائتلاف مخالفین سوری و اشغال بخش‌هایی از خاک این کشور، نتوانسته است باعث شود که قدرت‌های منطقه و فرامنطقه، در شرایطی قرار بگیرند که ناچار شوند امتیاز خاصی به ترکیه دهند.

https://tn.ai/2572168

[00343179]

مأموریت سامانه لیزری "پرسوت" روسیه افشا شد

"پرسوت" برای کور کردن هواپیماهای شناسایی و ماهواره ها در مدارهای تا 500 کیلومتری در یک دوره تهدید ساخته شده است. وی توضیح داد: لیزر به ماهواره‌های شناسایی اجازه نمی‌دهد مختصات دقیق موشک های متحرک "یارس" را مشخص کنند و بدون چنین اطلاعاتی، دشمن نمی‌تواند این موشک‌ها را قبل از شلیک آنها منهدم کند و این امر اجتناب‌ناپذیر بودن حمله تلافی‌جویانه لشکرهای نیروهای موشکی استراتژیک روسیه را تضمین می‌کند.

https://ir.sputniknews.com/20211202/%D9 ... 32765.html

[00343179]

پوتین: مجبور شدم مسافرکشی کنم!

ولادیمیر پوتین از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سه دهه پیش به عنوان فروپاشی «روسیه تاریخی» یاد و ابراز تاسف کرد و گفت که به دلیل بحران اقتصادی پس از آن، ناچار شده به عنوان شغل دوم، راننده تاکسی شود.
به نقل از یورونیوز، خبرگزاری دولتی روسیه، ریا(RIA) گزارش داد که رئیس جمهوری روسیه در اظهاراتی که روز یکشنبه به عنوان بخشی از یک فیلم مستند به نام «تاریخ جدید روسیه» پخش شد، درباره فروپاشی سال ۱۹۹۱ گفت: «این تجزیه و از هم‌پاشیدگی روسیه تاریخی تحت نام اتحاد جماهیر شوروی بود.»
آقای پوتین همچنین برای نخستین بار توضیح داد که چگونه شخصا تحت تاثیر دوران سخت اقتصادی پس از فروپاشی شوروی و وقوع نرخ تورم دو رقمی، ناچار شده به عنوان شغل دوم، راننده تاکسی شود و مسافرکشی کند.

[00343179]

بحران اوکراین از نگاه نیویورک‌تایمز

تلاش پوتین برای بازگرداندن آمریکا سر جای خود:

1- این بار اما هدف پوتین چیز دیگری است. او تنها به فکر جلوگیری از پیوستن اوکراین به ناتو نیست، بلکه چیز بزرگ‌تر و بیشتری را از قبل رفتارهای تهاجمی‌اش دنبال می‌کند و این چیز بزرگ‌تر چیزی نیست مگر بیرون کردن ایالات متحده آمریکا از اروپا. یا به عبارت بهتر «خداحافظ آمریکا»!!!

2- پوتین به دنبال انتقام از رخدادهای دهه ۱۹۹۰ است. انتقام آن سال‌هایی که آمریکا و ناتو نیروهای نظامی روسیه را مجبور به خروج از پایگاه‌هایی که در اروپای شرقی، آلمان و کشورهای حوزه بالتیک داشتند، کردند. حالا پوتین به دنبال این است که آمریکا هم این ناامیدی و رنج را تجربه کند. به خصوص که پوتین و روسیه، آمریکا را بعد از دوره ریاست جمهوری ترامپ و خروج از افغانستان، ضعیف‌تر از همیشه می‌بینند و امیدوارند که آمریکا را وادار کنند نیروها و موشک‌هایش را از اروپا خارج کند.

3- نویسنده نیویورک‌تایمز می‌گوید که روسیه برای رسیدن به این هدف از اوکراین به عنوان یک اهرم فشار علیه آمریکا استفاده می‌کند. رفتاری که می‌توان آن را در ادامه بازی‌های تاکتیکی بی‌پایان پوتین در ماه‌های اخیر دانست که آمریکا را در حالت تدافعی قرار داده و دست بالا را به روسیه داده‌اند- که حالا چند گام هم فراتر گذاشته و نه تنها خواهان دریافت ضمانت‌ آهنین در جهت نپذیرفتن اوکراین و دیگر جمهوری‌های شوروی سابق در ناتو شده، بلکه خواهان خارج کردن نیروها و تسلیحات، از جمله موشک‌های هسته‌ای آمریکا از منطقه نیز هست. هدفی که روسیه برای رسیدن به آن حتی اروپا را به جنگ هم تهدید کرده- و گفته که به صلح به هر قیمتی در اروپا نیاز ندارد!

4- کرملین نه تنها مشروعیت آمریکا در اروپا را به چالش کشیده، که حتی درباره پایگاه‌های آمریکا در ژاپن و نیز حضور این کشور در آسیا و اقیانوسیه هم ادعاها و تردیدهایی را مطرح کرده است. حتی به باور بسیاری خطر ارسال موشک‌های مافوق صوت به کوبا و ونزوئلا و تجدید بحران کارائیب- که به دهه ۱۹۶۰ برمی‌گردد- نیز از سوی روس‌ها هنوز منتفی نشده است.

5- بازی استراتژیک پوتین او را در آستانه پیروزی در جنگ تاکتیکی قرار داده است. او در واقع می‌داند با آمریکا چه کند و بنابراین با موضع‌گیری‌ها و تهدیدهایش توجه سازمان‌های امنیتی اروپا را متوجه خود کرده است.

[00343179]

دیدارهای پوتین با رهبران چین و آرژانتین و فرانسه وووو

مكرون و مجارستان سر ميز دراز هفت متري -

چین و آرژانتین در آعوش و بغل = حكم بقيه هم كه از اينها معلوم مي شود

https://www.hamshahrionline.ir/news/655687/
https://www.asriran.com/fa/news/825817/
https://www.bbc.com/persian/world-60260053
فيلم ورود به محضر بوتين:

حتى بلند نشد فقط كمي تكان داد
و رفتن ازآنجا و جيزي شبيه تاكسي خبر كردن هم ديدني است
https://www.asriran.com/fa/news/823796
https://www.asriran.com/fa/news/825827/
https://www.asriran.com/fa/news/824235/