مرسولات ياد مولا (منه السّلام)

[najm134]

بسم الله الرحمان الرحيم
یا حضرت وجه الله

هر لحظه هنگام ياد مولاست ولى روز جمعه و خصوصا عصر جمعه بهار ياد مولاست.

السلام عليكم و رحمة الله
تشرف محضر حضرت مولا صاحب الزمان (منه السلام و الیه التسلیم)

مرسوله را از آدرس زير دريافت كنيد
www.aelaa.net/Ersaal/5/3/Yaade-Mawlaa501.mp3

[najm134]

بسم الله الرحمان الرحيم
يا حضرت وجه الله

هر لحظه هنگام ياد مولاست ولى روز جمعه و خصوصا عصر جمعه بهار ياد مولاست.

السلام عليكم و رحمة الله

توسل به حضرت مولا (منه السلام و الیه التسلیم)

مرسوله را از آدرس زير دريافت كنيد
http://www.aelaa.net/Ersaal/5/3/Yaade-Mawlaa502.mp3

[najm134]

دعا جهت ظهور فوري و آنی حضرت

مرحوم آقاى حاج شيخ احمد مجتهدی تهرانی نقل كرده اند:
شبی در نجف اشرف در ایام تحصیل در نجف اشرف، و پس از اتمام نماز جماعت، پشت سر آیت الله سید اسد الله مدنی (شهيدمحراب) مشغول تعقیبات نماز بودم که دیدم آیت الله مدنی به شدت گریست. و شانه‌هایشان از شدت گریه تکان می‌خورد. دقایقی گریه شهید مدنی ادامه داشت. مسجد هم تقریبا خالی از جماعت شده بود . جماعت نمازگزار پس از خواندن نماز بی­درنگ مسجد را ترک کرده بودند و جز عده­ای اندک دیگر هیچ کس در مسجد نبود.
پس از آن که آیت الله شهید مدنی آرام شد، جلو رفتم پیش آیت الله مدنی و گفتم: ببخشید، اتفاقی افتاده که این طور شما به گریه افتاده‌اید؟
و علت گریه را پرسیدم.
مرحوم آیت الله مدنی ; فرمود: بعد از نماز، یکی به من گفت که وجود مبارک حضرت ولی عصر را زیارت کرده است و در این تشرف مقدس، امام زمان صلوات الله و سلامه علیه فرموده است:
« ببین! این شیعیان من پس از اتمام نماز، بی­درنگ سراغ کارهای خود رفتند و هیچ کدامشان برای فرج من دعا نکردند. سریع می‌روند دنبال کار خودشان و هیچکدام برای فرج من دعا نمی‌کنند. «انگار نه انگار که امام زمانشان غایب است!»
شهید بزرگوار آیت الله مدنی فرمود: من وقتی پیام جانسور امام زمان را شنیدم، به شدت متاثر شدم و گریستم.و من از گلایه امام زمان به گریه افتادم…
آیت الله مجتهدی در پایان یادآوری می کند که من پس از چندی متوجه شدم، وجود مقدس امام عصر به خود شهید آیت الله مدنی این گله را کرده است.»
در نوبت ديكرى كه مرحوم مجتهدي از اين واقعه بيشتر استفسار كرده بود
مرحوم شهيدمدني فرمودند: یک لحظه، امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را دیدم که به پشت سر من اشاره نموده و فرمودند:
آقای مدنی! نگاه کن!!! شيعيان من سریع می‌روند دنبال کار خودشان و هیچکدام برای فرج من دعا نمی‌کنند. «انگار نه انگار که امام زمانشان غایب است!»


توجه به نكات:

1- موضوع براى فرج حضرت؛ آنقدر مهم است كه مرحوم آيت الله شهيد فقيه احمدآبادى كتاب نفيس مكيال المكارم را بدستور و نامگذارى خود حضرت (در موضوع دعاى براى حضرت) تصنيف كرده اند؛
در اين واقعه (منقول از شهيدمدنى) علاوه بر تاكيد ضروروت التزام براى اين موضوع همچنين نكات ديگرى در اين واقعه هست:

2- شركت در نماز جماعت مرحوم مدنى مال خواص و اهل معنويات بود
و اگر اين تشخيص غفلت را حضرت براى آن جماعت توصيف و تذكر فرموده اند؛
وضعيت بقيه نماز جماعتها و ساير مؤمنين آيا چگونه است!!!

3- دعاهاى لفظى و فرماليته و شعارى (اللهم عجل...) كه درميان غالب شيعه رايج است
و تقريبا مي شود گفت كه هيچ اجتماعى از شيعه نيست كه درآن براى فرج حضرت دعا نشود
= و قطعا مامومين نماز جماعت مرحوم مدني هم اهل دعا براى حضرت بوده اند،
بس مورد تذكر حضرت جيست؟
براى اينكه امر معلوم شود
بايد توجه شود كه فرق است ميان دعا خواندن و دعاكردن
دعا خواندن كه روش مرسوم است و جه بسا ما در اوقات مخصوصه هفتگي وماهانه و سالانه ساعاتي طولاني ادعيه بسياري را بخوانيم مثل متن خواندن؛ كه اين امر:
* البته نفس عمل به ان؛ و اطاعت از سفارش حضرات؛ كه "اين دعا را در اين وقت بخوان؛ خودش فضيلت و ثواب دارد
* و بقدرصحت و دقت در خواندن و توجه و حضور قلب از آثار مادى و معنوى نيز بهره مند مى شويم
اما دعا كردن؛ با دعا خواندن متفاوت است
دعا كردن يعني "خدا را خواندن و صدا زدن و از خدا خواستن" كه اين بايد بطور واقعى و جديّ باشد
آن دعاهاى لفظى كه درميان غالب شيعه براى فرج حضرت رايج است، اكثرا از همين قسم دعاخواندن است
كه خواننده آن بخاطر التزام به سفارش حضرات براى دعاى جهت تعجيل فرج؛ جزو ملتزمين به اين سفارش محسوب شده و به ثواب خواندن دعاى فرج و بركات دنيوى و اخروى آن نائل مي شود
اما دعايي كه مقصود حضرت است دعاكردن است كه لازمه اش خدا را خواندن و صدا زدن و بطور جدي و مضطرانه از او فرج حضرت را در خواست كردن است
مثل اينكه هرشخصي در اضطرار و شدت براى فرج خودش دعا مي كند
اين نحوه دعا كردن براى فرج حضرت فقط در ميان خواص اهل معرفت و توجه به حضرت داير است
و هنوز دعا كردن و در خواست جدي و مضطرانه عموميت بيدا نكرده است
و از آنجا كه امر ظهور و غليه حضرت موضوعي عمومى و جهانى است بايد اين نحوه در خواست كردن جدي و مضطرانه از خداوند عموميت بيدا كند
= اين نحوه دعا را بايد داشته باشيم تا مصداق دعاگوى براى حضرت باشيم و منظور نظر حضرت بشويم

4- از مطالب به مناسبت مبحث دعاى فرج و نقل اين واقعه:
معرفتى در باب مضمون دعاى فرج بيان مى شود = دعاى براى تعجيل فرج مال هزار سال قبل بود و الان بعد 1100 سال تاخيردر فرج
بايد جهت ظهور فوري حضرتش دعا نمود
سلام الله على مولانا صاحب الامروالعصر و الزمان محمد بن الحسن القائم المهدي وأنهى الله غيبته وستره بظهوره الفورى على العالم وجعلنا الله من الموفقين بالاتصال لحضرته

5- با مطالب معرفتي آموخته هر جلسه ابكريد شويد:
دعاى براى تعجيل فرج مال مردم هزارسال قبل بوده است الان بعد تاخير بيش از 1100 ساله فرج حضرتش بايد اينطور دعا كنيم
خداوندا بعد 1100 سال تاخير در فرج حضرت = ديگر فرج حضرتش را آنا و فورا برسان و ستر و غيبت حضرتش را خاتمه بده = و حضرتش را بر همه عالم ظاهر و غالب بفرما

6- مضامين درخواست ظهور بطور فوري؛ كه با مقدمه صلوات و مؤخره استجابت شامل اسماء و آيات الهى

اللّهم صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَبِحَقِّكَ عَلَيْهِمْ وَبِحَقِّهِمْ عَلَيْكَ اَنْجِز وَعدَك في محمد القائم المهدي فَوْرًا، وآت بظهوره على العالَم آنًـا، وانْصُرهُ على الطواغيتِ سريعًا، واَخْتِم بغَيبَتِهُ عاجلًا، وأَنْهِ بِسَترَهُ مُعَجَّلًا، وأسرع بغوثنا وغياث المؤمنين قريبًا قريبًا، كلمح بالبصر أو هو أقرب من ذلك، اللّهم إِنّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذي خَلَقْتَهُ مِنْ كُلِّكَ فَاسْتَقَرَّ فيكَ، فَلا يَخْرُجُ مِنْكَ إِلى شيء أَبَداً، أَيا كَيْنُونُ أَيا مَكْنُونُ، أَيا مُتَعالُ، أَيا مُتَقَدِّسُ، أَيا مُتَرَحِّمُ، أَيا مُتَرَئِّفُ، أَيا مُتَحَنِّنُ. إِنَّما أَمْرُكَ إِذا أَرَدْتَ شَيْئاً أَنْ تَقُولُ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ.


مطالب جانبى درباره محل واقعه و صاحب واقعه (مرحوم شهيد مدنى)

1- نحوه نقل تشرف توسط شهيد مدنى مثل يك واقعه نادر بى سابقه نبوده است و کويا تشرفات مكرره داشته اند
رضوان الله عليهما (مرحوم مجتهدى و مدنى)

2- از اين واقعه نيز معلوم مي شود كه حضرت در نماز جماعت مرحوم شهيد مدني شركت كرده بودند

3- همجنين مسجد محل بركزاري نماز جماعت مرحوم شهيد مدني درنجف اشرف از مشاهد اثارمهدوي است = كه از فضلاي ايراني موجود و زنده در حوزه نجف مي شود محلش را شناخت

البته مرحوم شهيدمدنى اوقاتى كه مرحوم امام خميني به نماز جماعت نمي آمدند بجاى ايشان در مدرسه بزرگ مرحوم آيت الله بروجردي نماز مى خواندند اين مدرسه كه در توسعه شرقى حرم عمده اش تخريب شده و الان جزو فضاى باز و سايبانهاى شرفي بيرون صحن است و بخشي هم به صورت حجره و مدرسه تحت بازسازي است مقصود از محل نمازجماعت مرحوم مدني (در واقعه تشرف)؛ مسجدي است كه بطور معمول شبها انجا اقامه جماعت داشتند؛ نه مدرسه مرحوم بروجردي

4- و از ديگر فضائل مرحوم شهيد مدني اينكه:
سالهای قبل از شهادت، در یکی از جلسات درس گفته بود:
من در دو موضوع نسبت به خود شک کردم.
یکی اینکه آیا من سید‌اسدالله هستم؟
دیگر اینکه آیا شهید می‌شوم یا نه؟
یک شب امام حسین علیه‌السلام را در خواب دیدم که بالای سر من آمد و دستی به سر من کشید و این جمله را فرمود:
«یا بنی‌انت مقتول». «پسرم تو كشته می‌شوی» که جواب دو سؤال من در آن بود

5- واقعه شهادت مرحوم مدني:
ساعت یک و 45 دقیقه روز جمعه بیستم شهریور ماه سال 1360 پس از آن که آیت‌الله مدنی خطبه‌های نماز را به اتمام رساند و مراسم نماز جمعه پایان گرفت، رئیس دادگاه مدنی تبریز از آیت‌الله اجازه خواست که برای مامورین شهربانی که عازم جبهه‌های نبرد حق علیه باطل بودند به طور ارشادی مطالبی را بیان کند. در این هنگام آیت‌الله مدنی در جایگاه خود به طور انفرادی دو رکعت نماز را آغاز کرده بود که منافقی حدودا 20 ساله به نام مجید نیکو از میان جمعیت خود را به شهید مدنی رساند. مامورین که به وی ظنین شده بودند خواستند جلوی او را بگیرند ولی او اصرار داشت که به آقا نزدیک شود و چون با ممانعت مامورین مواجه گشت بازوی شهید مدنی را گرفت و نماز آقا را قطع کرد در این موقع مردم روی جوان مذکور ریختند و مهاجم شهید مدنی را در آغوش گرفت و هنگامی که مردم می‌خواستند او را از آیت‌الله مدنی جدا سازند ناگهان ضامن نارنجکی را که او در لباسش مخفی کرده بود کشید و نارنجک منفجر شد و بر اثر این انفجار آیت‌الله مدنی و چند نفر از اطرافیان ایشان به شهادت رسیدند. رضوان الله عليهم

تجديد و تكميل توضيح نكات معرفتى بيان شده به مناسبت واقعه مرحوم شهيد مدنى و دعاى براى حضرت منه السلام

1- بيوسته و اقلا بعد هر نماز براى حضرتش دعا بشود

2- بطور جدي و با حال مضطرانه از خداوند خواسته شود

3- فوريت در بايان دادن به دوران ستر و غيبت حضرت و ظهور و غلبه شان بر همه طواغيت عالم خواسته شود

خداوند رحمت كند مرحوم سيد محمد مشراقى را كه گاهى كلماتى داشت كه درباره خداوند صريح بود و مى گفت به تبعيت از حضرت موسى كليم الله (كه در قرآن بيان شده است)
وقتى از كوه طور و ميقات برگشت با آن همه مقدمات گزينش بهترينها و برنامه هاى رفتن به طور ووو اما وقتى برگشت ديد نه تنها مردم ترقى معنوى نكرده اند؛ بلكه كلا گوساله برست شده اند!!!!
در اينجا يكى از ان خطابهاى موسوى كه ساير انبياء الهى جرأت گفتنش را ندارند را خطاب به خداوند گفت
(إن هي الا فتنتك = اين فتنه زير سر خودت است!!!)

مرحوم سيد مشراقى هم مى گفت خداوند از اين زرنگيها دارد كه
مثلا دعايي را فورا مستجاب كند (مثل دعاى حضرت يعقوب براى بيداشدن فرزندش يوسف)
اما تحققش عملا 40 سال طول بكشد!!!
بخاطر مصالحي كه بود (براى ابتلاي حضرت يعقوب و فرزندانش و نيز برز هنرها و استعدادهاى يوسف و مقام و مرتبه عصمتش و نيز مديريت كشورداريش در مصر ووو)،
فلذا مؤمن هم بايد زرنگ باشد به تبعيت از خداوند و طورى دعا كند كه جاى دنده عوض كردن (اصطلاح ايشان) براى خداوند نگذارد
و درباره دعاى براى حضرت نكات زير را مى گفت

4- طورى دعا شود كه نوعى صراحت و تاكيد در دعاى براى اين موضوع باشد

5- خصوصا كه لفظ دعاى براى فرج و تعجيل در فرج = ممكن است نتيجه فوريت نداشته باشد

6- هرچند مقصود دعاى همه معصومين و مؤمنان در طول تاريخ حضرات بلكه جندين هزارساله حجج و انبياء الهى سابقين عليهم السلام همين فوريت بوده است

7- اما در عمل و اقلا در دوره 1185 ساله غيبت صغرى و كبرى كه همه دعاها با اين لفظ (تعجيل فرج) بوده است = نتيجه فورى نداشته است

8- در اين الفاظ جايى بوده كه عليرغم 1185 سال دعاى تعجيل فرج و مستجاب شدن همه آنها

9- اما عملا نه دوران غيبت و ستر حضرت به بايان رسيده نه ظهور و غلبه جهانى حضرت رخ داده است

10- چون مفهوم فرج به معنى گشايش است و براى خداوند كارى ندارد كه گره كورى بر اين موضوع زده باشد كه ضمن هربار مستجاب شدن اين دعا در طول 1185 سال؛ واقعا هربار گشايشي براى حضرت حاصل شود اما آن هدف نهايي و ختم دوران غيبت وستر؛ و تحقق ظهور جهانى؛ رخ ندهد

11- چونكه لفظ (دعاى فرج) جاى ادامه چنين امرى (مستجاب شدن بى تحقق نهايى) را دارد؛ و براى اينكه بهانه اى باقى نماند بس لفظى بكار برده شود كه
اولا: صريح در فوريت و آنيت (فورًا آنــــًا) باشد
ثانيا: موضوع دعا هم بسيار صريح و متمركز و مشخص باشد
(پايان دوران غيبت و ستر و تحقق ظهور جهانى حضرت بر طواغيت جهان)
تا جاى استجابت دعا اما بدون نتيجه (تحقق هدف نهايى) باقى نماند
ثالثا: با لفظ غير تعجيل فرج هم دعا بشود، چرا؟
اگر چه اصطلاح عجله (شتاب) و تعجيل (شتاباندن) و عجِّل (بشتاب) همه مفهوم عرفى آن در زبان عربى {شتاب و فوريت} است
اما ريشه لغوى آن از زودرس بدنيا آمدن بچه شتر است؛ فلذا نوعى مفهوم "نارس" و "زودتر از وقت" بودن هم دارد
و اينجا هم به قول مرحوم سيد محمد مشراقى؛
جاى عذر تاخير در تحقق ظهور نهايى براى خداوند وجود دارد كه مردم هى دعا با اين الفاظ مى كنند و خداوند هم بگويد
"اينها تحقق زودرس و نارس را مى خواهند"
"اما من مى خواهم هيچ نقص و نارسى در تحقق ظهور نباشد"
(فلذا به اين بهانه تاخير بياندازد)

12- ازين رو مرحوم مشراقى مى گفت
علاوه بر استفاده (تعبدا و تيمنا و تبركا) از ادعيه (با الفاظ تعجيل فرج) كه در مضامين ماثوره و وارد شده از حضرات = همچنين دعاى براى حضرت با الفاظ بدون چنين درزهايى هم بشود
با لفظ آنى و فورى بودن+ صراحت در موضوع (ختم ستر و غيبت و ظهور و غلبه بر طواغيت عالم)
البته همه اين نكات را مرحوم مشراقى با لفظ شوخى و جدى آميخته مى گفت
كه مبادا به خداوند بر بخورد!!!
و به حساب حضرت موساى كليم الله مى گذاشت
و به تبع از نص قرآن كريم سابق الذكر. رضوان الله عليه
از اين كنايه هاى به خداوند بعضا در كلام حضرات پيدا مى شود ، مثل دعاى بر عليه ابليس و لشكريانش كه در آخر زيارت سامرا توصيه شده است و اشارت دارد به مسلط كردن آنها بر انسان و به خداوند يادآورى كردن وعده الهى در رفع سلطه آنها ووو
و از اين كنابه هاى به خداوند در كلام و مناجات عارفان فراوان نقل شده چون همه آنها كه تحت انوار جلال الهى نبوده كه پيوسته در خشيت و خوف باشند
برخي هم تحت انوارجمال الهى بوده و اين حال پيدا مى شده كه رُك و پوست كنده برخى مطالب را عرض كنند

نمونه ياد و نام بردن حضرت مشتمل بر دعاى فوري و صريح
سلام الله على مولانا صاحب الامروالعصر و الزمان محمد بن الحسن المهدي القائم بأمر الله وأنهى الله غيبته وستره بظهوره الفورى على العالم وجعلنا الله من الموفقين للاتصال بحضرته

نمونه دعاى فارسى مشتمل بر دعاى فورى و صريح:

خداوندا بعد 1185 سال تاخير در فرج حضرت صاحب الزمان = ديگر دوران ستر و غيبت حضرتش را خاتمه بده آنـًا = و حضرتش را بر همه طواغيت عالم ظاهر و غالب بفرما فورا و او را سريعا به مدد ما برسان

نمونه دعاى عربى با مقدمه و مؤخره توسل:

اللّهم صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَبِحَقِّكَ عَلَيْهِمْ وَبِحَقِّهِمْ عَلَيْكَ اَنْجِز وَعدَك في مولانا محمد القائم المهدي فَوْرًا، وآت بظهوره على العالَم آنـًـا، انْصُرهُ على طواغيتِ الأرض سريعًا، واَخْتِم بغَيبَتِهُ عاجلًا، وأَنْهِ بِسَترَهُ مُعَجَّلًا، وأسرع بغوثنا وغياث المؤمنين قريبًا قريبًا، كلمح بالبصر أو هو أقرب من ذلك، اللّهم إِنّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذي خَلَقْتَهُ مِنْ كُلِّكَ فَاسْتَقَرَّ فيكَ، فَلا يَخْرُجُ مِنْكَ إِلى شيء أَبَداً، أَيا كَيْنُونُ أَيا مَكْنُونُ، أَيا مُتَعالُ، أَيا مُتَقَدِّسُ، أَيا مُتَرَحِّمُ، أَيا مُتَرَئِّفُ، أَيا مُتَحَنِّنُ. إِنَّما أَمْرُكَ إِذا أَرَدْتَ شَيْئاً أَنْ تَقُولُ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ.

آمين رب العالمين

مرحوم شیخ احمد کافی :
یک نفر از رفقا از یزد يه نامه ای به من نوشته؛
خيلى آدم دینی خوبیه، ازو عاشقان امام زمانه، از رفقای منه.
تو نامه اش چیزی نوشته بود خيلى حالمو چند روزه منقلب کرده؛
گرچه این پیغام خیلی داده شده بوسيله علما، ...زياد...
به مرحوم مجلسی گفته
به شیخ مرتضی انصاری گفته
به مرحوم آشیخ عبدالکریم يزدی گفته
به مرحوم آسيدابوالحسن گفته
به برخى از اوتاد ديگه گفته
این بنده خدا نوشته:
من چهل تا شبِ چهارشنبه از یزد حركت مى كردم میومدم قم مسجد جمکران، توسلی داشتم و بر مى كَشتمو حاجتی داشتم.
نامه نوشته:
نوشته حاج آقا
شب چهارشنبه چهلمی، دو هفته قبل بوده. مسجد جمکران خسته بودم، گفتم يه ساعتی سر شب بخوابم، سحر پاشم برناممو انجام بدهم.
ميگه رو صحن حیاط هوا گرم بود، خوابیده بودم
یک وقت دیدم از در مسجد جمکران یک مشت طلبه ها ریختند تو،
گفتم چه خبره؟
گفتند: آقا داره مياد. حجت بن الحسن مياد
گفت: من خوشحال، دویدم رفتم جلو،
آقا را دیدم اما نتونستم جلو بروم.
كفتم : آقا آمده اند كه آمده باشند؟
خودش بلند فرمود: نه، برو به مردم بكو برام دعا كنند خدا فرجمو نزدیک کنه.
"به خدا قسم آی مردم، اين دعاهاتون اثر داره،
و الله مردم اين ناله هاتان اثر داره.
خود آقا به مرحوم مجلسی فرموده: مجلسی، به شیعه هام بگو برام دعا کنند.
هِی پیغام می ده آقا، به خدا دلش خونه، دلش خونه، دلش خونه.
اما مصلحت درينه فعلا اين بسر فاطمه در بس برده غيبت باشه، ديگه تا كى نمدونم.
دلت اينجاست حالا مى خواهم دعا كنم؟
الهى به پهلوى شكسته زهرا،
خدايا به صورت سيلى خورده زهرا،
الهى به جگر پاره پاره امام حسن ،
الهى به سر بريده حسين ،
قسمت مى دهم كه ديگه فرجش را نزديك كن .

بار الها رهبر اسلاميان كى خواهد آمد = شيعيان را غمگسار مهربان كى خواهد آمد
انتظار مصلحى دارد جهان ، اما نداند = مصلح كل رهنماى انس و جان كى خواهد آمد
شاعر ديگرى در جوابش مى گويد:
خستگان عشق را ايام درمان خواهد آمد = غم مخور آخر طبيب دردمندان خواهد آمد
آنقدر از كردگار خويشتن اميدوارم = كه شفا بخش دل اميدواران خواهد آمد
دردمندان ، مستمندان ، بى پناهان را بگوئيد = منجى عالم ، پناه بى پناهان خواهد آمد
صبر كن يا فاطمه ، اى بانوى پهلو شكسته مهديت با شيشه دارو و درمان خواهد آمد
.........
https://www.aparat.com/v/TA8XW

[najm134]

بسم الله الرحمان الرحيم
يا حضرت وجه الله

هر لحظه هنگام ياد مولاست ولى روز جمعه و خصوصا عصر جمعه بهار ياد مولاست.

السلام عليكم و رحمة الله
شفای دختر هندی با توسل به حضرت مولا (منه السلام و الیه التسلیم)

مرسوله را از آدرس زير دريافت كنيد

http://www.aelaa.net/Ersaal/5/3/Yaade-Mawlaa503.mp3

[najm134]

بسم الله الرحمان الرحيم
يا حضرت وجه الله

هر لحظه هنگام ياد مولاست ولى روز جمعه و خصوصا عصر جمعه بهار ياد مولاست.

السلام عليكم و رحمة الله
توسل به حضرت مولا (منه السلام و الیه التسلیم)

مرسوله را از آدرس زير دريافت كنيد
http://www.aelaa.net/Ersaal/5/3/Yaade-Mawlaa504.mp3

[najm134]

بسم الله الرحمان الرحيم
يا حضرت وجه الله

هر لحظه هنگام ياد مولاست ولى روز جمعه و خصوصا عصر جمعه بهار ياد مولاست

السلام عليكم و رحمة الله
تشرف شیخ حسین آل رحیم

مرسوله را از آدرس زير دريافت كنيد

http://www.aelaa.net/Ersaal/5/3/Yaade-Mawlaa505.mp3

[najm134]

بسم الله الرحمان الرحيم
يا حضرت وجه الله

هر لحظه هنگام ياد مولاست ولى روز جمعه و خصوصا عصر جمعه بهار ياد مولاست.

السلام عليكم و رحمة الله
تشرف محضر حضرت مولا (منه السلام و الیه التسلیم) در مدینه

مرسوله را از آدرس زير دريافت كنيد

www.aelaa.net/Ersaal/5/3/Yaade-Mawlaa506.mp3

[najm134]

بسم الله الرحمان الرحيم
يا حضرت وجه الله

هر لحظه هنگام ياد مولاست ولى روز جمعه و خصوصا عصر جمعه بهار ياد مولاست.

السلام عليكم و رحمة الله
توسل به حضرت مولا (منه السلام و الیه التسلیم)

مرسوله را از آدرس زير دريافت كنيد

www.aelaa.net/Ersaal/5/3/Yaade-Mawlaa507.mp3

[najm134]

بسم الله الرحمان الرحيم
يا حضرت وجه الله

هر لحظه هنگام ياد مولاست ولى روز جمعه و خصوصا عصر جمعه بهار ياد مولاست.

السلام عليكم و رحمة الله

تشرف محضر حضرت مولا (منه السلام و الیه التسلیم) در حرم حسینی (علیه السلام)

مرسوله را از آدرس زير دريافت كنيد

https://drive.google.com/file/d/1FF5J9M ... sp=sharing

[najm134]

بسم الله الرحمان الرحيم
يا حضرت وجه الله

هر لحظه هنگام ياد مولاست ولى روز جمعه و خصوصا عصر جمعه بهار ياد مولاست.

السلام عليكم و رحمة الله

توسل به حضرت مولا صاحب الزمان (منه السلام و الیه التسلیم)

مرسوله را از آدرس زير دريافت كنيد

https://drive.google.com/file/d/11j_DiF ... p=drivesdk

[najm134]

بسم الله الرحمان الرحيم
يا حضرت وجه الله

هر لحظه هنگام ياد مولاست ولى روز جمعه و خصوصا عصر جمعه بهار ياد مولاست.

السلام عليكم و رحمة الله
تشرف ابوالبغل کاتب محضر حضرت مولا (منه السلام و الیه التسلیم)

مرسوله را از آدرس زير دريافت كنيد

http://www.aelaa.net/Ersaal/5/3/abulbaghlekateb.mp3

[najm134]

بسم الله الرحمان الرحيم
يا حضرت وجه الله

هر لحظه هنگام ياد مولاست ولى روز جمعه و خصوصا عصر جمعه بهار ياد مولاست.

السلام عليكم و رحمة الله
توسل به حضرت مولا (منه السلام و الیه التسلیم)

مرسوله را از آدرس زير دريافت كنيد

http://www.aelaa.net/Ersaal/5/3/Yaade-Mawlaa511.mp3

[najm134]

بسم الله الرحمان الرحيم
يا حضرت وجه الله

هر لحظه هنگام ياد مولاست ولى روز جمعه و خصوصا عصر جمعه بهار ياد مولاست.

السلام عليكم و رحمة الله
تشرف جوانی به نام یاقوت محضر حضرت صاحب الزمان (منه السلام و الیه التسلیم)

مرسوله را از آدرس زير دريافت كنيد

https://drive.google.com/file/d/1J7LG5p ... sp=sharing

[najm134]

آشنايى با مشهد آثار رضوى و آثار مهدوى (عليهما السلام) در تهران

دولاب یکی از محله‌های تاریخی پایتخت به شمار می‌رود و داستان‌های مختلفی درباره بناهای قدیمی و سبک زندگی اهالی این محله نقل شده است. مسجد پیر دولاب که در دوره‌های تاریخی مختلف تغییر نام داده ارزشی فرامحلی دارد و به عنوان قدیمی‌ترین مسجد تهران شناخته می‌شود.

مسجدی که در روزگار قدیم به نام مسجد پیر دولاب شناخته می‌شد، یکی از بناهای تاریخی و به تعبیری از نمادهای اصلی این محله است. قدیمی‌های محله دولاب معتقدند، این مسجد به اندازه‌ای قدیمی است که کسی زمان ساخت آن را دقیق نمی‌داند.

قدمت مسجد «پیر» در روایت‌های محلی به حدود هزار سال می‌رسد و برخی پژوهشگران، مسجد پیر دولاب را نخستین مسجد تهران می‌دانند. جواد متبحری دولابی، متولی مسجد پیر، درباره یکی از معروف‌ترین روایت‌هایی که درباره این مسجد نقل شده می‌گوید: «در روزگار قدیم تهران رسم بر این بود که کنار هر مسجد یک حمام و حسینیه می‌ساختند و با همین استدلال می‌توان گفت مسجد پیر و حمام دولاب و تکیه‌چال، تقریبا در یک بازه زمانی کوتاه بنا شده‌اند. درباره مسجد پیر روایت‌های بسیاری وجود دارد که سینه‌به‌سینه منتقل شده و به نسل امروز رسیده است. روایت شده که امام رضا(ع) در مسیر رسیدن به مرو از ری و دولاب عبور کرده‌اند و اگر چنین روایتی درست باشد، ایشان نماز را در مسجد قدیمی دولاب اقامه کرده‌اند. به همین خاطر مسجد پیر در یک برهه تاریخی به نام قدمگاه شناخته می‌شد.»



مسجدی با چند نام
مسجد پیر بنا به روایت‌های محلی و به گواه کارشناسان میراث فرهنگی قدمت هزار ساله دارد و عنوان قدیمی‌ترین مسجد پایتخت را یدک می‌کشد و به ثبت میراث هم رسیده است. البته عملیات بازسازی این مسجد تاریخی از چند سال قبل شروع شده و هنوز ادامه دارد.

متبحری درباره سیر تاریخی این مسجد می‌گوید: «چند سال قبل بود کارشناسان میراث فرهنگی برای کنکاش درباره قدمت و هویت تاریخی مسجد پیر به اینجا آمدند و به شواهدی هم دست پیدا کردند. کارشناسان میراث، بقایای مهر، تسبیح و سجاده‌ای را که به حدود هزار سال قبل تعلق داشت در مسجد ما کشف کردند و همین داشته ها ثابت می‌کند که مسجد قدیمی گذربالای دولاب، قدیمی‌ترین مسجد پایتخت است و به دوره ایلخانی - سلجوقی تعلق دارد. مسجد پیر در طول تاریخ بارها تغییر نام داد. در یک برهه‌ای به دلیل اینکه کف آن را با حصیرهای قدیمی پوشانده به عنوان مسجد حصیری شناخته می‌شد. بعدها به مسجد پیر دولاب و مسجد زیر بازارچه تغییر نام داد و یک زمانی هم به آن مسجد جامع دولاب می گفتند.»

آنطور که متولی مسجد پیر دولاب می‌گوید، این مکان تاریخی بعد از بازسازی به مسجد بقیه‌الله ‌تغییر نام داده و مردم شهرهای مختلف ایران برای اقامه نماز در این مسجد به تهران می‌آیند.


مسجد 800 ساله تهران که میرزا اسماعیل دولابی پیشنمازش بودمسجد بقیة الله محله دولاب تهران در حدود ۸۰۰ یا ۹۰۰ سال قدمت دارد که این قدمت از سوی کارشناسان میراث فرهنگی اعلام شده است. بخشی از این مسجد به دوره ایلخانی ـ سلجوقی و بخش دیگر به دوره قاجار برمی‌گردد.
خبرگزاری فارس ـ گروه مسجد و هیأت ـ امیرحسین کسائی: برای تهیه این گزارش که خواندنش را آغاز کردید، راهی محله دولاب می‌شوم. محله دولاب در جنوب شرقی شهر تهران و در منطقه ۱۴ واقع شده است. این محله در گذشته یکی از روستاهای قدیمی در حاشیه شهر تهران بود که به علت وجود خاک حاصلخیز، کشاورزی و کاشت صیفی‌جات در آن رونق زیادی داشت. در این منطقه ساکنان برای بیرون کشیدن چاه از آب از دولاب و دلو استفاده می‌کردند. معنی دولاب، چرخ چوبی با ریسمان و دلو، ظرفی برای بیرون کشیدن آب از چاه است. به همین دلیل، این محله «دولاب» نام دارد.

خیابان خاوران را به سمت بزرگراه امام علی(ع) پیش می‌روم تا در تقاطعش به خیابان عبدالحسین شیرازی برسم. انتهای این خیابان محلی است که باید خود را به آن‌جا برسانم. فضای این خیابان یک طرفه بسیار قدیمی بود و خانه‌ها و مغازه‌هایش حال و هوای متفاوتی با دیگر نقاط شهر تهران داشت. یک حسینیه و یک مسجد در مسیر می‌بینم، اما محل قرار ما انتهای این خیابان است. انتهای این خیابان که از دور، گویی بن‌بست است. قرار ما در مسجدی است که یکی از قدیم‌ترین مساجد تهران به شمار می‌رود؛ دُرست کنار تکیه چال که روزی ماجرای آن را هم خواهم نوشت.

حاج حسین حاتمی مسئول هیأت امنای مسجد بقیةالله که این روزها کلیددار مسجد هم هست

مسجدی که ۸۰۰ و حتی ۹۰۰ سال قدمت دارد

بنای بیرونی مسجد هیچ شباهتی به دیگر مساجد شهر ندارد؛ گنبد و گلدسته‌ای ندارد و حتی مدتی است که تابلویی هم ندارد. نام مسجد، بقیةالله است. حوالی زمان نماز مغرب به مسجد می‌رسم که کم‌کم افراد عمدتاً مسن راهی مسجد می‌شوند. بعد از اقامه نماز با پرس‌وجو حاج حسین حاتمی مسئول هیأت امنای مسجد را پیدا می‌کنم. او پیرمردی است خوش‌رو و باصفا که از قدیمی‌های محله دولاب است و همه کاره این مسجد. پسرش هم مدتی است، امام جماعت مسجد شده است. سر حرف را باز می‌کنیم و در سوال اول از قدمت این مسجد می‌پرسم که او می‌گوید: «مسجد در حدود ۸۰۰ یا ۹۰۰ سال قدمت دارد که از سوی کارشناسان میراث فرهنگی اعلام شده است. کارشناسان میراث، بعد از ثبت ملی این مسجد، بیش از ۲ ماه کاوش داشتند تا تاریخ و قدمت دقیقی از این مسجد پیدا کنند. آن‌ها به لایه‌های عمیقی نفوذ پیدا کردند تا بررسی زمین‌شناسی انجام دهند. یک کوزه سفالی و چند سکه‌ای را که در حفاری‌های این مسجد به دست آمد، به آلمان فرستادند تا بررسی دقیق صورت گیرد.»




این مسجد از دو بخش تشکیل شده است. بخشی از آن با دیوارها و سقف‌های هشتی، سقف کوتاه‌تری دارد که به بخش مردانه و زنانه برای اقامه نماز تقسیم شده است و ورودی مسجد که با الهام از همان بخش اول، دیوارها و سقف‌های هشتی دارد، اما سقف آن بسیار بلند‌تر است. حاتمی در این باره می‌گوید: «بخش اول که سقف کوتاه‌تری دارد از سوی کارشناسان میراث فرهنگی برای دوره ایلخانی ـ سلجوقی است و بخش جلویی که سقف بلندتری دارد، برای دوره قاجار است. آثاری که از این دو بخش به دست آمد و مورد بررسی قرار گرفت هم این تشخیص را ثابت کرد.»

نام اولیه مسجد، «زیربازارچه» بود

از حدود ۱۸ سال پیش روند ثبت‌ملی شدن این مسجد در سازمان میراث فرهنگی آغاز شد و در نهایت این مسجد به عنوان یک بنای تاریخی ثبت ملی شد. حاتمی می‌گوید: «این مسجد با نام‌های متعددی میان مردم مشهور است. اول به نام مسجد زیربازارچه مشهور بود که در کنار آن آب‌انبار قرار داشت و در جنب دیگر آن، گوشت‌فروشی و ... بود. امام جماعت این مسجد مدتی شخص مشهوری به نام شیخ علی متبحری بود که در میان مردم، مسجد به نام مسجد شیخ علی مشهور شد.»



بخشی از مسجد که به نقل از مرحوم دولابی، امام زمان(عج) در آن نماز خوانده است

چرا مسجد، بقیةالله نام گرفت؟

نام این مسجد در میراث فرهنگی به نام مسجد بقیةالله به ثبت رسیده است. مسئول هیأت امنای مسجد می‌گوید: «براساس نقلی از مرحوم میرزا اسماعیل دولابی که بنده افتخار داشتم شاگرد ایشان هم بودم که وصیت کرده بود تا زمان زنده بودنش نقل نشود؛ ایشان امام زمان(عج) را در این مسجد دیده بودند و حتی پشت سر ایشان نماز اقامه کرده بودند. مکانی که میرزا فرموده بودند، امروز بخش زنانه مسجد شده است. به همین دلیل نام مسجد، بقیةالله شد و مردم نیز بارها حاجت خود را در این مسجد گرفته بودند.»

امام زمان(عج) در این مسجد به مردم تذکره می‌دادند

ماجرای امام زمان (عج) و این مسجد فقط همین نقل نیست و روایت دیگری نیز وجود دارد. حاتمی در این خصوص می‌گوید: «روزی یک مادر و دختر به مسجد ما آمدند و به محض ورود به حالت غش افتادند و مدام اشک می‌ریختند. زمانی که آرام شدند، علت را جویا شدیم. آن‌ها گفتند حدود دو هفته پیش به فاصله یک شب، هم مادر و هم دختر خواب می‌بینند که امام زمان(عج) در مسجدی حضور پیدا کرده و مردم صف کشیده بودند تا تذکره بگیرند. آن‌ها دو هفته تمام مساجد قدیمی شهر تهران را گشتند تا بتوانند آن مسجد را پیدا کنند. زمانی که وارد این مسجد می‌شوند، فضای داخلی این مسجد را دُرست مشابه همان فضای خواب می‌بینند.»



فضای بیرونی مسجد بقیةالله که به تازگی مرمت شده است

کارشناسان میراث فرهنگی در حال ترمیم بنای مسجد هستند

فضای بیرونی مسجد این روزها بازسازی شده و کمی حالت قدیمی خود را از دست داده، اما نشان می‌دهد که ترمیم شده است. ماجرا را از حاتمی جویا می‌شوم و او می‌گوید: «کارشناسان میراث فرهنگی بعد از کاوش‌های خود، کار مرمت و بازسازی بنا را آغاز کردند. ابتدا چند سال پیش فضای بیرونی مسجد را با الهام از شرایط گذشته‌اش ترمیم کردند و فضای داخلی مسجد را هم رنگ‌آمیزی کردند. آن‌ها بنا دارند فضای داخلی مسجد را نیز مشابه فضای بیرونی، آجرکاری کنند که فعلاً به دلیل کمبود بودجه کار به تعویق افتاده است. براساس نقل گذشتگان این مسجد با پول مردم که عمدتاً کشاورز هم بودند، بنا شده است و امروز هم هیچ درآمدی ندارد و تمامی هزینه‌ها با کمک اهالی همین محله دولاب پرداخت می‌شود.»

سرعت کار میراث فرهنگی و شهرداری در مسجد سرعت ندارد

فضای داخلی مسجد اما چنگی به دل نمی‌زد و بسیار به هم ریخته است؛ طوری که انگار بخش‌هایی از مسجد، به عنوان انبار مورد استفاده قرار می‌گیرد و حتی ورودی زنانه و مردانه یکی است. با گلایه از حاتمی جویای این ماجرا می‌شوم. او می‌گوید: «این وضعیت برای خود ما هم تاسف‌انگیز است، اما به دلیل کاوش‌ها و کارهای عمرانی میراث فرهنگی، فضای مسجد کاملاً به هم ریخته شده است. آن‌ها بنا دارند مدتی دیگر برای مسجد تهویه مطبوع نصب کنند تا در ایام سرد سال فضای بهتری داشته باشد. درخصوص ورودی مسجد نیز متاسفانه، بارها مسجد ما دچار سرقت شده است. یک مرتبه به صورت کامل درب سرویس بهداشتی را دزدیدند، بارها اموال موجود مسجد مورد سرقت قرار گرفت و چندین مرتبه نیز اموال زنان هنگام نماز سرقت شد. برای همین بعد از بازگشایی مسجد در دوران کرونا، درب پشتی را که برای زنان بود، بستیم تا بتوانیم به وضعیت امنیتی مسجد سروسامانی دهیم. متاسفانه میراث فرهنگی و شهرداری روند بازسازی مسجد را بسیار کند پیش می‌برند.»



تابلوی مسجد بقیةالله که این روزها در بخش مردانه مسجد قرار گرفته است

روزها مردم برای اقامه نماز در مسجد، صف می‌بندند

حاتمی در این خصوص ادامه می‌دهد: «شهرداری از ما خواست که با شروع کرونا مسجد را تعطیل کنیم تا بازسازی کنند اما ما دلمان نیامد و حتی شده با یک فرش نماز جماعت را برپا کردیم. در بعضی شب‌ها پنج نفر برای نماز می‌آمدند اما بعضی از شب‌ها جمعیت به قدری زیاد است که برخی بیرون می‌ایستند تا بعد از پایان نماز افراد داخل، وارد شوند و نماز خود را در این مسجد به واسطه تبرک بخوانند.»


این مسجد بانی ازدواج جوانان و مانع طلاق است

در این مسجد پیش از کرونا، سه وعده نماز برپا می‌شد که این روی تابلو مسجد هم درج شده است. این را حجت‌الاسلام محمدعلی حاتمی، امام جماعت مسجد می‌گوید و وارد بحث می‌شود و ادامه می‌دهد: «بعد از کرونا هم دوباره اقامه نماز در مسجد جان گرفته است و من توفیق دارم، شب‌ها در مسجد برای اقامه نماز حاضر شوم. جلسات منظم آموزش قرآن برای خواهران و برادران هم قبل از کرونا برگزار می‌شد. سخنرانی هم در این مسجد هرروز بعد از نمازهای یومیه برپا بود. این مسجد محل بررسی مشکلات خانوادگی مردم محله است و حتی برای معرفی جوانان به یکدیگر برای ازدواج هم فعال است.»

بعد از نماز، جلساتی با حضور امام جماعت برای پرسش و پاسخ و حل مشکلات محله برگزار می‌شود

ظرفیت کار در مسجد هست، اما حمایتی نمی‌شویم

او ادامه می‌دهد: «این مسجد موقوفه‌ یا درآمدی ندارد و به دلیل وضع درآمدی مردم این منطقه، کمک مردمی خاصی هم ندارد. برای همین مظلوم افتاده است؛ به همین خاطر کار در مسجد، بسیار سخت پیش می‌رود. در دوران کرونا مردم کمک‌های خود را به مسجد می‌دادند تا به دست نیازمندان برسد. این کمک‌ها شامل بسته غذایی و معیشتی بود که میان نیازمندان توزیع می‌‌شد. قبل از کرونا کلاس قرآنی، ریاضی و ... در مساجد برپا می‌شد که البته بسیاری از اقدامات به دلیل بازسازی‌ها متوقف شده است. ظرفیت کار در مسجد وجود دارد و جمعیت لازم هم هست، اما حمایت نداریم و بخشی از کارها، روی زمین مانده است. در حال حاضر میراث فرهنگی بانی و طراح و شهرداری منطقه پیمانکار مسجد است که هر دو نهاد اصلاً کار را با سرعت پیش نمی‌برند.»



مرحوم میرزا اسماعیل دولابی مدتی در این مسجد امام جماعت بود و سخنرانی می‌کرد

نام این مسجد با نام مرحوم محمداسماعیل دولابی گره خورده است. همانطور که خواندید، یکی از نقل‌های ارتباط مسجد با امام زمان(عج) منتسب به میرزاست. این مسجد با محل زندگی مرحوم میرزا اسماعیل دولابی فاصله اندکی دارد. او که مدتی در منزل پدری خود در دولاب سکونت داشت، به نوعی همسایه این مسجد بوده و بسیاری از عبادات خود را در این مسجد بجا می‌آورده است. از حاج حسین حاتمی که در اواخر عمر میرزا، توفیق شاگردی و مؤانست با او را داشته درباره خصوصیات میرزا و رفت‌ و آمدش به مسجد می‌پرسم که می‌گوید: «میرزا اسماعیل دولابی مدتی در این مسجد امام جماعت بود و سخنرانی داشت. او پیشکسوت و ارباب این منطقه و مورد احترام همه بود. او امام جماعت مسجد بود و به مشکلات مردم را رسیدگی می‌کرد. میرزا اسماعیل دولابی را در مدت زندگی‌اش همه‌کس درک نکردند. میرزا ساده لباس می‌پوشید و بسیار ساده غذا می‌خورد و کسانی که دل در گروه حقیقت داشتند، جذب او می‌شدند.»





مرحوم دولابی نقل کرده بود که روزی امام زمان را
در مسجد بقیةالله دیده و پشت سرش نماز خوانده است

روایتی از میرزا که مردم ۲ ماه دنبال جوابش بودند

میرزا اسماعیل دولابی روزی با پدرش به نجف رفت و نقل می‌کرد زمانی که این سفر را شروع کردم، از ایران دل کندم و دوست داشتم در حوزه نجف تحصیل کنم، اما پدرم می‌گفت من در امر کشاورزی، دست‌تنها هستم و تو باید کمکم کنی. او تعریف می‌کرد که به حرم امیرالمومنین یا حرم امام حسین(ع) (تردید از من است) مشرف شدم و راه چاره خواستم که ندایی شنیدم: اسماعیل! به حرف پدرت گوش کن. من هم به ایران برگشتم. دو هفته بعد از حضور میرزا در ایران، جمعی به خانه او می‌روند و بعد از آن چشم برزخی میرزا باز می‌شود.

این‌ها تعاریف دیگری است که حاتمی از میرزا اسماعیل دارد و ادامه می‌دهد: «میرزا اگر چند ساعت بالای منبر می‌رفت، از حرف زدن او خسته نمی‌شدید و حتی خودش هم خسته نمی‌شد. او موعظه‌گر بود و روایاتی را نقل می‌کرد که بسیار دست اول بود. روزی میرزا فرمود: پیامبر(ص) می‌فرماید: اگر کسی به سن ۴۰ سالگی رسید، اما عصا در دست نداشت، قطعاً جهنمی است. بسیاری در جلسه تشکیک کردند و او در نهایت فرمود: دو ماه وقت دارید تا ماجرای این حدیث را کشف کنید. بعد از دو ماه کسی نتوانست جوابی بیاورد و خودش توضیح داد که منظور از این عصا، احتیاط و پرهیز از سهل‌انگاری است. یعنی فرد بعد از ۴۰ سالگی به پختگی می‌رسد که احتیاطش در کار بیشتر می‌شود که اگر این رخ ندهد، عاقبتش ختم به خیر نمی‌شود. توضیحات میرزا در این خصوص بیش از نیم ساعت طول کشید.»

مصداق این مسجد را فقط شاید در مسجد جامع شهرهای شوش دانیال و اصفهان می‌توان دید. به رغم اینکه نامش از سال‌ها پیش در فهرست آثار ملی ثبت شده، با این حال همواره مورد کم لطفی مسئولان مربوطه قرار گرفته است. مسجد بقیةالله(عج) یا مسجد «آقا شیخ علی» بیشتر از کلنگی بودنش، غریبی نام آن است که خاطر را آزرده می‌کند، چرا که هنوز خیلی از پایتخت‌نشین‌ها از وجودش خبر ندارند و نمی‌دانند در کوچه‌های پر پیچ و خم دولاب، چنین بنای تاریخی و دیرپایی وجود دارد.

سلام عليكم
1- از 143 براى معرفي اين مشهد اثر حجج الهى عليهم لسلام تقدير مي شود

2- الحمدلله خود دانشجويان توجه به معارف الهيه دارند
و سرنخها را بيجويى و احيا نموده و تعليم و نشر مى دهند
و همنيطور بى تفاوت و تماشاجي نمي مانند

4-بناى اوليه مسجد توسط يكى از حضرات معصومين بوده است
اهالی می گفتند مسجدشان معجزه می کند،
می گفتند حاجت می دهد،
می گفتند خشت اول مسجد را یکی از حضرات مقدسه معصومین علیهم‌السلام گذاشته است

5- روایت شده که امام رضا(علیه السلام) در مسیر اسارت بردن به مرو از ری و دولاب عبور کرده اند ، این مسجد قدمگاه و مصلای حضرت امام رضا علیه السلام بوده و اساس ساخت مسجد گردیده شده است . به همین خاطر مسجد پیر در یک برهه تاریخی به نام قدمگاه حضرت شناخته می شد.»

6- در اين مسجد به نقل از مرحوم دولابی، امام زمان(منه السلام) در آن نماز خوانده اند
مرحوم میرزا اسماعیل دولابی وصیت کرده بود تا زمان زنده بودنش نقل نشود؛
ایشان امام زمان(منه السلام) را در این مسجد دیده بودند
و پشت سر ایشان نماز اقامه کرده بودند.

7- امام زمان(منه السلام) در این مسجد به مردم تذکره (كذرنامه زيارت) میدادند
عنايت امام زمان (منه السلام) به این مسجد فقط همین نقل نیست
و شرح دیگری نیز وجود دارد.
حاتمی در این خصوص میگوید: «روزی یک مادر و دختر به مسجد ما آمدند و به محض ورود به حالت غش افتادند و مدام اشک میریختند. زمانی که آرام شدند، علت را جویا شدیم. آنها گفتند حدود دو هفته پیش به فاصله یک شب، هم مادر و هم دختر خواب میبینند که امام زمان(منه السلام) در مسجدی حضور پیدا کرده و مردم صف کشیده بودند تا تذکره (كذرنامه زيارت) بگیرند. آنها دو هفته تمام مساجد قدیمی شهر تهران را گشتند تا بتوانند آن مسجد را پیدا کنند. زمانی که وارد این مسجد میشوند، فضای داخلی این مسجد را دُرست مشابه همان فضای خواب میبینند.»

8- البته بايد موضع دقيق نماز حضرتين عليهما السلام مشخص شود با برسش از قديميها
قاعدتا بايد محراب قديمي مسجد موضع مصلاي مباركه حضرتين باشد
اما اينكه در توضيحات نوشته در قسمت زنانه فعلا واقع است
با اين جهت تظابق ندارد
جون معمولا موقعيت قسمت زنانه يادر بشت سر قسمت مردانه است يا در مجاور قسمت مردانه
مكر اينكه مقدار اوليه مسجد در محدوده فعلى زنانه مسجد بوده
و در اين سالهاى اخير از ناحيه قبله يا ناحيه مردانه توسعه داده باشند
و در هرصورت تا ان بيرمردها هستند و روايات شفاهي معتبر سينه به سنيه دارند
دقيقا موضعش مشخص و با جراغي و تابلويي معلوم باشد
و متوليان مسجدبه اين امر تشويق شوند
نمي شودكه جزو معرفي مسجد دومطلب مصلا بودن را نقل كنند اما جاى ان نماز را بي اهميتبدانند و معلوم نكنند!!!

مكر اينكه ان قسمت در محل زنانه مسجد مبترك معروف شده است
محلي بوده كه در خواب آن دو نفر حضرت تذكره مي داند به مردم

9- آدرس روي نقشه اين مكان نورانى و موقعيتش نسبت به مركز شهر تهرالن (بهارستان و بازار)
https://neshan.org/maps/@35.680469,51.4 ... fb27d0d850
تصاوير بيشتر
https://darvazehtehran.ir/%D9%85%D8%B3% ... %A7%D8%A8/
توضيحاتى درباره تاريخجه آن
https://www.masjed.ir/u/8r4
http://www.touristha.ir/tourism/mosque-9936.html

10- جقدر خوب مي شد كه كسي به ان مسجد رفته
و عصر جهارشنبه ها كه مخصوص معرفي و زيارت اونلاين مشاهداثار حجج الهي (جز مشاهد معظمه) است
برنامه زيارت اونلاين از اين مكان را فراهم مي كرد
جه اينكه عصرهاى جهارشنبه براى اهل همت است كه بروند اين توفيق را براى سايرين فراهم كنند
نه اينكه بنشينند اكر كسي اتفاقي از جايى رد شد دوربين بدهند
و يا اكركسي نرفت همينطوري بخواهند مزاري (غير مشهداثار حجج الهي) را بجايش دوربين بدهند

بارك الله فيكم اجمعين

[najm134]

بسم الله الرحمان الرحيم
يا حضرت وجه الله

هر لحظه هنگام ياد مولاست ولى روز جمعه و خصوصا عصر جمعه بهار ياد مولاست.

السلام عليكم و رحمة الله
توسل به حضرت مولا صاحب الزمان (منه السلام و الیه التسلیم)

مرسوله را از آدرس زير دريافت كنيد.
https://drive.google.com/file/d/1tUBQqT ... p=drivesdk

[najm134]

سم الله الرحمان الرحيم
يا حضرت وجه الله

هر لحظه هنگام ياد مولاست ولى روز جمعه و خصوصا عصر جمعه بهار ياد مولاست.

السلام عليكم و رحمة الله
مشهد آثار مهدوى عليه السلام درصحن مسجد جامع اصفهان (بطور مكرر)

اين مطلب را 40 سال قبل از مرحوم حاج شيخ مهدى مظاهرى مطلع شده بودم يادم آمد گفتم به اين مكان مشهد آثار مهدوى عليه السلام نيز توجه بدهم
تا كه زائران دو مكان معرفى شده قبلى (منبر و كنار درب بقعه مجلسى) در مسجد جامع اصفهان وقتى به اين مسجد شريف مى روند
به مكان صحن مسجد (خصوصا صفه غربى كه نماز برگزار مى شود) هم توجه داشته و بهره مند شوند ولو بسلامي و دعايى و نمازى و توسلى

اللهم وفقنا و وفقهم ووفقهن جميعا وجمعاء

در تصوير زير صفه غربى آنى است كه بخشى از آن با ميله هايى عمودى اطرافش مشخص است
والحمدلله رب العالمين



https://drive.google.com/file/d/177G8Ly ... p=drivesdk


http://www.aelaa.net/Ersaal/5/3/Yaade-Mawlaa514.mp3

[najm134]

بسم الله الرحمان الرحيم
يا حضرت وجه الله

هر لحظه هنگام ياد مولاست ولى روز جمعه و خصوصا عصر جمعه بهار ياد مولاست.

السلام عليكم و رحمة الله

مشهد آثار مهدوي عليه السلام در صحن پشت سر مبارک ( عتیق - کهنه) حضرت رضا علیه السلام نزدیک درب بست بالای سر (شیرازی) تا سقاخانه

به نقل از آیت الله حاج شیخ مجتبی قزوینی از شاگردان برجسته مرحوم آیت الله میرزا مهدی اصفهانی چنین است:
آقای سید محمد باقر دامغانی، ساکن مشهد، از علما و شاگردان مرحوم آیت الله آقا میرزامهدی غروی اصفهانی قدس سره بود و زیاد به خدمت آن بزرگوار می‌رسید.
ایشان سال‌ها به مرض سل مبتلا بود و بسیار ضعیف و نحیف شده بود. در آن زمان این بیماری غیر قابل علاج بود و همه از مداوای ایشان مایوس شده بودند.
روزی دیدم ایشان بسیار سر حال، سالم و بانشاط و بدون هیچ کسالتی نزد ما آمد. همه‌ی ما تعجب کردیم و از علت شفا یافتنش پرسیدیم.
گفت: یک روز که خون زیادی از حلقم آمد و دکترها مأیوسم کرده بودند، خدمت استادم، آقا میرزامهدی اصفهانی، رفتم و به ایشان شرح حالم را گفتم.
معظم له دو زانو نشست و با قاطعیت عجیبی به من گفت:
تو مگر سید نیستی؟ چرا از اجدادت رفع کسالت خود را نمی‌خواهی؟ چرا به محضر حضرت بقیة الله الاعظم علیه السلام نمی‌روی و از آن حضرت، طلب حاجت نمی‌کنی؟ مگر نمی‌دانی آنها اسمای حسنای پروردگارند ؟
آیا در دعای کمیل نخوانده‌ای که فرموده یا من اسمه دواء و ذکره شفاء؟
تو اگر مسلمان باشی، اگر سید باشی، اگر شیعه باشی، باید شفایت را همین امروز از حضرت بقیه الله، ارواحنا فداه، بگیری!

تشرف در حرم رضوي علیه السلام
و خلاصه، آن‌قدر سخنان محرک و تشویق کننده به من گفت که من گریه ام گرفت و از جا بلند شدم، مثل آن که می‌خواهم به محضر بقیه الله عجل الله فرجه بروم.
لذا، بدون آن‌که متوجه باشم، اشک می‌ریختم و با خود زمزمه می‌کردم و می‌گفتم:
یا حجة بن الحسن العسکري ادرکني!
و به طرف صحن مقدس حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام می‌رفتم.
وقتی به صحن کهنه ( پشت سر مبارک) رسیدم، آن جا را طوری دیگر دیدم. صحن بسیار خلوت بود و تنها جمعیتی که در آن دیده می‌شدند، چند نفری بودند که با هم می‌رفتند. و پیشاپیش آنان، سیدی بود که من فهمیدم، حضرت ولي عصر علیه السلام هستند.
با خود گفتم: چون ممکن است آنها بروند و من به ایشان نرسم، خوب است که آقا را صدابزنم و از ایشان شفای مرض خود را بگیرم.
همین که این خطور از دلم گذشت، دیدم آن حضرت برگشتند و نگاهی با گوشه چشم به من کردند و عرق سردی بر بدن من نشست
ناگهان، صحن مقدس را به حال عادی دیدم. دیگر از آن چند نفر خبری نبود و مردم به طور عادی در صحن رفت و آمد می‌کردند. من بهت‌زده شدم. در این بین متوجه شدم که آثار کسالت سل در من نیست.
به خانه برگشتم و پرهیز را شکستم و آن‌چنان حالم خوب شده است که هرچه می‌خواهم سرفه کنم، نمی‌توانم و سرفه‌ام نمی‌آید.

مرحوم حاج شیخ مجتبی قزوینی، در این جا، به گریه افتادند و فرمودند:
بلی؛ این بود قضیه‌ی آقای سید محمدباقر دامغانی. و من بعد از سال‌ها که او را می‌دیدم، حالش بسیار خوب بود و حتی فربه شده بود.

[najm134]

بسم الله الرحمان الرحيم
يا حضرت وجه الله

هر لحظه هنگام ياد مولاست ولى روز جمعه و خصوصا عصر جمعه بهار ياد مولاست.

السلام عليكم و رحمة الله

مشهد اثر مهدوي (منه السلام) در مسجدكوفه

موضعش جند قدم شمال محاذي مقام امام صادق (علیه السلام) در اول فضاى صحن و قسمت غيرمسقف (قَبلى = چون قسمت مسقف امروزي وسيعتر از مسقف قديم و صحن امروز كوچكتر از صحن قديم است)

واقعه اش:
علامه شيخ على اكبر نهاوندى نقل كرده اند :
جناب آقا میرزا هادی – ایده الله تعالی – از شیخ جلیل فاضل نبیل، شیخ علی‌اکبر روضه‌خوان حکایت کرد که گفت:
من دو مرتبه خدمت حضرت ولی‌عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) مشرف شدم.

تشرف در مسجد کوفه
مرتبه اول؛ شبی در مقام حضرت صادق (علیه‌السلام) در مسجد کوفه خسته شده بودم و از شدت گریه، گویا پوستی به صورت کشیده بودم. به دیوار مسجد، سمت حرم مسلم (علیه‌السلام) تکیه داده بودم.
در دل آن شب تار نظر افکندم، ناگاه چند قدم دورتر از مقام (امام صادق) در فضای مسجد، شَبَح بزرگواری ظاهر شد که نور به زمین می‌افکند گویی چراغی زیر عبا دارد.
هرچه نظرم را بالاتر بردم، به همین نحو نور می‌دیدم؛ گویا سرپوشی بر روی او گذارده‌اند و او را مستور کرده‌اند لکن روشنی آن نمایان است و هکذا تا نهایت قامت ایشان، کامل و تمام به این نحو نمایان بود.

از مشاهده آن، محو تماشا شدم و ابدا خیالی در خاطرم خطور نمی‌کرد. نفهمیدم مشغول عبادت بود یا صرف قیام بود. مدتی بدین منوال بود تا آن‌ که حرکت کردند و از مد نظر به طرف پشت سر (آن زائر) رفتند.

تا برگشتم، (بشت سرم نكاه كردم) كسی را ندیدم.
برخاستم و به سمت صحن مسلم دویدم، اثری ندیدم.
بلافاصله به سمت حرم هانی دویدم، اثری ندیدم.
باز به سمت مسجد مراجعت نمودم و فریاد از نهاد برکشیدم.

از شدت ناله و افسوس من، والده از حجره بیرون جست، مرا بغل گرفت و گفت:
تو را چه شده است؟
حکایت حال را بیان نمودم.

توضيح:
قديم؛ حجرات مسجد كوفه باز بود براى و بيتوته و استراحت زوار استفاده مي شد افراد؛ خصوصا آنها كه با خانواده مي رفتند ابتدا حجره اى را مفروش كرده، و وسايل گذارده؛ و سبس به اعمال مي برداختند احتمالا از حجرات شرقى مسجد بوده كه مادرش صدايش را شنيده است

نكته:
اين موضع مشهد اثر مهدوي (منه السلام) احتمالا يكي از مقامات حجج الهي (عليه السلام) است كه از اطلاع عموم مستور و بي نشان مانده است

وفقنا الله لزيارة حضرته ومشاهد آثاره آمين رب العالمين

مسجد كوفه - مقدار شبستان مسقف جنوبى قبل از ساختمان اخير و حجرات سمت شرقى مسجد

[najm134]

بسم الله الرحمان الرحيم
يا حضرت وجه الله

هر لحظه هنگام ياد مولاست ولى روز جمعه و خصوصا عصر جمعه بهار ياد مولاست.

السلام عليكم و رحمة الله

تشرف به زيارت حضرت صاحب الامر منه السلام در بالاسر حضرت مولا على عليه السلام

تشرف به زيارت حضرت صاحب الامر منه السلام در بالاسر حضرت مولا على عليه السلام توسط آيت الله سيد نصرالله مستنبط
از فقهاى بزرگ نجف و از شاگردان مرحوم آيت الله سيدعلى قاضي و داماد مرجع آيت الله خويي (رضوان الله عليهم اجمعين) دربالاسر حضرت مولا على عليه السلام:

حاوى تفاوت قرائت حضرت با رايج و ذكر برائت درقنوت نماز حضرت

روزى طرف صبح (بین الطلوعین) در سمت بالاسر (محل نماز جماعت صبحشان) که مشغول خواندن زیارت جامعه کبیره بودند مى بینند :
آقاى عربى؛ در جلوى ایشان؛ محاذى بالا سر مشغول نمازند!!
و قرائتى مى خوانند که تاکنون از هیچ کس چنین قرائتى نشنیده بوده مجذوب حال و قرائت و تجوید او مى شود .
معلوم مى شود: قرائت حضرت صاحب الزمان عليه السلام با قرائت رايج متفاوت است و آنقدر متفاوت كه به اندك استماعى بر مستمع معلوم مى شود
تا به قنوت مى رسد مى شنود که در قنوتش مى خواند…
اللهم ان معاویه بن ابى سفیان آذى علیا فالعن معاویه لعنا وبیلا و عذبه عذابا الیما (یا قریب به این مضمون)
فرمود پس خواستم از او سوال کنم که این دعا و قنوت در جائى آمده؟ یا از خود اوست و او انشاء فرموده؟ پس با اینکه در دسترس من بود، بلند شدم که بعد از نماز او بپرسم دیدم نیست
هر چند به این طرف و آن طرف نگریستم او را ندیدم.
دانستم مولایم عجل اللَّه فرجه الشریف بوده است.
آرى از چنین سید بزرگوار و فقیه جامع و عالم عاملى بعید نیست که بارعه به فیض لقاء و زیارت مولایمان رسیده باشد منتهى مکتوم داشته.

[najm134]

بسم الله الرحمان الرحيم
يا حضرت وجه الله

هر لحظه هنگام ياد مولاست ولى روز جمعه و خصوصا عصر جمعه بهار ياد مولاست.

السلام عليكم و رحمة الله

مشهد آثارمهدوى (منه السلام) در بالاسر حرم حسينى (عليه السلام) دو مترى ضريح مبارك (حدود ستون شمالى بالاسر كه زيرش را خالى كرده اند)

یکی از علما، شيعه كه عالم بزرگ كربلا بود حدود شصت هفتاد سال پیش، می‌گوید :
من در شب نیمه شعبانی، در حرم امام حسین سلام الله علیه بودم.
دو متری ضریح در بالا سر یک آقای بزرگواری را دیدم در سن حدود چهل سالگی که ایستاده است (مطابق اوصاف حضرت دربيشترين ظهور سني) و با خدا به طرز عجیبی مناجات می‌کند.
من رفتم یک نگاهی به او کردم.
او هم زیرچشمی یک نگاهی به من کرد که از نگاه او مهر و عطوفت می‌بارید ، و یک لبخند ملیحی در چهره من زد.
با اینکه من خودم از علماء بزرگ شیعه بودم و همه مرا احترام می‌کردند، تا او به من نگاه کرد هیبتی از او در من ایجاد شد که سرم را پایین انداختم. نتوانستم در نگاه کردن به او ادامه دهم.
بار دوم برگشتم یک نگاه کردم، دیدم این بار یک لبخندی به من زد که دندانهای ثنایای او آشکار شد و خیلی دندانهای سفید قشنگی داشت (مطابق يكي ديكر از اوصاف حضرت).
این بار دیگر شروع کردم همین طور نگاه کردن و قیافه او را انداز و برانداز می‌کردم.
دیدم :
محاسنی دارد مشکین و به هم پیوسته ، و ابروانی به هم پیوسته. محاسنش مشکین که روی صورتش را فقط پوشانده بود. بینی کشیده شده، پیشانی بلند، اندام متناسب با هم. (اين اوصاف هم با اوصاف حضرت موافقت دارد)
ولی در عین حال مهر و عطوفت از چهره او می بارید.
یک وقت دیدم دستهای خودش را این گونه، (یک مقدار پایین‌تر از صورتش، بدون اینکه دستهایش را به هم چسبانده باشد) به طرف آسمان، (بسمت) بالاسر امام حسین قرار داده و دارد برای مؤمنین دعا می‌کند.
همینطور که دعا می‌کرد، مثل اینکه تمام زوار قبر امام حسین را می‌پایید و از نگاه به آنها خوشحال بود.
یک نگاهی به آنها می‌کرد، مثل صاحبی که به اولاد خود، یک امامی که به رعیت خود نگاه می‌کند. این گونه به آنها نگاه می‌کرد و برای آنها دعا می‌کرد.
من دقت کردم. دیدم دعاهایش هم دعاهای عجیبی است. (مثل شخصى كه مُشْرٍف و سرور و بالاسر شيعيان است)

از جمله دعاهایش این بود:

اللهم اَحْمِ حَوْزَتَهم و سَدِّد خُطْوَتَهُم و شَدِد صَولَتَهم إنك القوى العزيز

خدایا از حوزه شیعیان حمایت کن. گامهای آنها را (در مسير) استوار گردان. صولت و عظمت و شوکت آنها را بیشتر کن که تو هم قدرت داری. هم عزیز و گرانقدری.

باز آن آقاى جليل دعای دیگری دیدم برای آنها می‌کند. عرضه می‌دارد به درگاه خدا:

اَللَّهُمَّ اِغْفِرْ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ اَلْمُؤْمِنَاتِ اَلْأَحْيَاءِ مِنْهُمْ وَ اَلْأَمْوَاتِ

دعای دیگری کرد:
اللهم شافِ مرضاهم اللهم عافِ مبتلاهم
خدایا شیعیان مریض را شفا عنایت کن. شیعیان مبتلا را از بلا عافیت و نجات عطا کن.

تا اینکه رسید به این دعا:

اللهم سوّدهم (سَوددهم)

باخودم گفتم سودهم (سوددهم) یعنی چه؟ بعد فکر کردم دیدم از لغت سیادت می‌آید. سوددهم یعنی خدایا مومنان و شیعیان را آقای همه عالمیان ساز.

اللهم أيدهم اللهم سودهم اللهم سوددهم
خدایا شیعیان را تایید کن. خدایا شیعیان را آقای همگان ساز.

با خودم گفتم خدایا این آقا کیست؟
من شروع کردم همراه او دعا کردن. گویا داشت به من که عالم بزرگ شیعه كربلا بودم یاد می‌داد چگونه به فکر مومنین و مومنات باش. چگونه از حریم شیعیان دفاع کن.

ناگهان ديگر ايشان را نديدم . با خود گفتم او که بود؟

بعد می‌گوید من رها کردم دعا و زیارت را. و از حرم خارج شدم، رفتم در صحن. بدنبال ايشان كرديدم حدود بیست دقیقه، نيافتم ايشان را و این آقا همواره و فقط در ذهن من بود:
خدایا این چه بزرگواری بود که من حرمت او را نگه می‌داشتم با اینکه خودم عالمی هستم.
همه مردم حرمت مرا نگه می‌دارند ولی او که بود که من بی‌اختیار حرمت او را نگه می داشتم و مشغول به احترام به او بودم.
به همین شکل مشغول فکر بودم ، تا اینکه به یکی از کسانی که در علوم عجیبه و غریبه و جفر دستی داشت، مراجعه کردم و سؤال کردم: او چه کسی بوده است؟.
در جفر سؤال ازموضوع مطلوب را كه كسى نمي داند به جمله مختصر عربي يا فارسى تنظيم كرده و از طريق علم جفر مي پرسند
عالم جفر با محاسباني مخصوص جواب را مي دهد كه در يك جمله در سطر نهايي محاسبات جفر بدست مي آيد ، و باسخها صحيح و قاطع است

آن عالم جفر تعبیرش در جواب از جدول جفر این بود گفت :

او رب الشيعة است.

من اول تعجب کردم که رب الشيعة یعنی چی؟
بعد فکر کردم با قرآن كريم و روایات صادر شده از ائمه در ذیل آن آیات همخوانی دارد

وَ أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا
كه منظور از رب الارض = امام الارص است
جون رب به معنى مربى و مدبر امور ولذا در فارسى هم بروردگار مي كويند
ضمن اينكه رب در كلام عربي به معنى سربرست و صاحب اختيار است = يعنى = سربرست و صاحب اختيار شيعه

سلام الله على مولانا صاحب العصر والزمان و رضوان الله عليهما (صاحب الواقعة وصاحب الجفر)

والحمدلله رب العالمين

[najm134]

بسم الله الرحمان الرحيم
يا حضرت وجه الله

هر لحظه هنگام ياد مولاست ولى روز جمعه و خصوصا عصر جمعه بهار ياد مولاست.

السلام عليكم و رحمة الله
توسل به حضرت مولا صاحب الزمان (منه السلام و الیه التسلیم)

مرسوله را از آدرس زير دريافت كنيد.

https://drive.google.com/file/d/1_2UxiW ... drive_link

[najm134]

مشهد آثار مهدوى عليه السلام درمسجد گوهرشاد = از راهرو شرقى (جسبيده به مناره شرقى) تا پیش روی مبارک

مرحوم آيت الله سيد حسن خراسانى نقل كرده است:
یکی از اولیاء خدا مرا راهنمائی کرده بود، که برای حوائجت
زیارت سلام اللّهِ الْکامِل التّام را بخوان

و من آن وقتها حاجتی جز تشرف به محضر مولایم حضرت « بقیة اللّه » ارواحنا لتراب مقدمه الفداء نداشتم
لذا شبها زیر آسمان به خصوص نیمه های شب این زیارت را که در مفاتیح به عنوان استغاثه به امام زمان (علیه السّلام) ذکر کرده با جمیع آدابش می خواندم
و وقتی به آخر زیارت که می فرماید:
یا مولای یا صاحِب الزّمانِ یابْن رسولِ اللّهِ حاجتِی کذا و کذا
و به جای کذا و کذا حاجت خود را ذکر کن
من می گفتم حاجتی روْیتک و صحْبتک
یعنی حاجت من ملاقات با تو و دیدن تو و مصاحبت با تو است
و همچنین وقتی در آخر زیارت هم می گوید: حاجتت را بخواه.... باز همین حاجت را طلب می کردم .
تا آنکه شب جمعه ای بود در حدود ساعت ۱۲ نیمه شب
وسط مسجد گوهرشاد در مشهد مقدّس زیر آسمان مشغول این زیارت بودم ،
شاید بدون مبالغه در آن ساعت حتّی یک نفر غیر از من در صحن مسجد نبود،
چند عدد چراغی که فقط حیاط مسجد را روشن کرده بود وجود داشت ،
من با حال توجّهی که آن وقتها داشتم این زیارت را بعد از نماز استغاثه می خواندم ،
تا رسیدم به کلمه یا موْلای یا صاحِب الزّمان یابْن رسولِ اللّهِ حاجتی روْیتک و صحْبتک
به مجرد اینکه این کلمه را گفتم :
دیدم ، سیدی بسیار خوش صورت و نورانی به لباس اهل علم از درب قبله راه کنار گنبد طرف دست راست (راهرو شرقى) وارد مسجد شد
من به مجرد آنکه او را دیدم تقریباً یقین کردم که او حضرت بقیة اللّه ارواحنا فداه است
و لذا بقیه زیارتم را ترک کردم و به او نزدیک شدم
او هم بدون آنکه متوجّه من شود سرش را پائین انداخته بود و به طرف حرم مقدّس می رفت،
ابهتش مرا مانع می شد که با او حرف بزنم
لذا من هم عقب سر او به حرم رفتم
با خودم می گفتم،
من از کجا بدانم که او حضرت بقیة اللّه روحی له الفداء است

بالاخره در پیش روی مبارک ایستاد و مشغول زیارت شد
ولی من به خاطر غفلتی که در چند لحظه پیدا کردم دیگر او را ندیدم .

توضيحات:
1- در اين مسير (راهرو كنار مناره شرقى مسجدكوهرشاد) تشرفات متعددى حاصل شده است.

2- مرحوم سيد محمد مشراقى نقل مى كردند
بنده بدون اطلاع از وقايع تشرفات اين مسير؛ ملهم شدم كه اين مسير رفتن حضرت صاحب الامر عليه السلام به حرم مطهر است و سالهاى سال كه به مشهد مشرف مى شدم براى تشرف به زيارت؛ از اين مسير مى رفتم

3- صاحب واقعه مذكور؛ عمل توسل مزبور را مدتها انجام مى داده از جمله در ميانه صحن گوهرشاد كه مسقف نيست؛ به نيت زيارت مولا صاحب الامر منه السلام.

4- مقصود از ميان مسجد = ميانه با محاسبه هندسى نبوده، خصوصا كه از سال 1326ش وسط حقيقى صحن را حوض ساخته اند؛
http://fna.ir/4a47h
و مقصود از ميانه بطور نسبى است = ميانه از صحن كه مسقف نيست؛
هرجه ميانه تر و از اطراف صحن دورتر (كه بيشتر معبر مردم است و مزاحم راه نباشد).

6- اكر جه موضوعيت واهميتى ندارد محل نماز صاحب تشرف؛ و آن محل نماز او در شب تشرف در ميانه صحن گوهرشاد بوده و الا شبهاي قبلى كه مدتها اين عمل انجام مى داده لزوما در صحن گوهرشاد نبوده است
اما براى تكميل توضيحات واقعه؛
بايد در جايى از ميانه بوده باشد كه شخص در حال نماز بدون انصراف از قبله؛ محل ورود حضرت از گذر سمت راست گنبد را ديده باشد، هم بشتش به ضريح نباشد = مابين محاذى محراب زير گنبد گوهرشاد؛ بقدر ممكن نزديكتر به ميانه هندسى. و حوض ميانه مسجد

7- زيارت سلام الله الكامل التام جزو اعمال مقام حضرت صاحب الزمان عليه السلام در مسجد سهله هست
و در كتاب استجاره به مسجد سهله متن تصحيح شده آن منتشر شده است

[najm134]

مشهد اثر مهدوى؛ در مسجد شعياى نبي؛ كنار امامزاده اسماعيل عليهم السلام

شيخ على ميرخلف زاده كربلايى نقل كرده است:
يكى از رفقا
از يكى از مداحان خوب و امام زمانى اصفهان (كه بنده سالهاست او را مى شناسم) و هيئتى به نام يابن الحسن عليه السلام، و كاروانهايى با رفقايش درست كرده، و آنها را هر هفته به سوى جمكران مى برد، براى من نقل كرد:

سه حاجت داشتم كه يكى از آنها زيات روى خود امام زمان (عليه السلام) بود
از اين رو تصميم گرفتم چهل شب چهار شنبه به مسجد جمكران بروم
و به ساحت مقدسش توسل كنم تا حضرت بذل عنايت فرمايد و توجه نمايد.

به هر وضعى كه بود چهل شب چهار شنبه به مسجد جمكران مشرف شدم، ولى متاءسفانه خبرى نشد!.
شب چهار شنبه چهلم تا صبح آنجا ماندم، ولى كسى را نديدم دل شكسته برگشتم!.
هفته چهل و يكم خبرى نشد!.
هفته چهل و دوم نيز خبرى نشد!.
هفته چهل و سوم نيز خبرى نشد!.
هفته چهل و چهارم بود كه خيلى ناراحت و پريشان بودم
داخل مسجد شدم
خطاب به امام زمان (عجل اللّه تعالى فرجه) عرض كردم:
آقا! شما پسر حضرت زهرا (سلام اللّه عليها) هستيد!، من پسر كيستم ؟!
شما درِ خانه خدا آبرو داريد (اما) من ندارم،
اصلا من چه هستم؟ كه چنين انتظارى از تو حجّت خدا دارم!
اى آقا! ببخشيد،
مرا اين آخوندها به طمع انداختند كه: هركس چهل شب چهار شنبه مسجد جمكران برود امام زمان (عليه السلام) را مى بيند!
اين بود كه اِسائه ادب كردم و خواستم شما را ببينم!
حال كه لياقت چنين فيضى را ندارم ديگر نمى آيم.

سوار اتوبوس شدم و به طرف اصفهان برگشتم،
هنوز اذان صبح نشده بود كه راننده به پليس راه اصفهان رسيد
و خواست دفترچه اش را ساعت بزند كه من بيدار شدم

و متوجّه شدم كه خداوند متعال حاجتم را روا كرده!!
حالتى برايم پيش آمد (كه تاكنون چنين نشده بودم) ديدم
از همان اتوبوس، با شخصى به نام رحمان در سبزه ميدان اصفهان پياده شديم
و به طراف امام زاده اسماعيل (عليه السلام) به راه افتاديم، وارد حياط امام زاده شديم
ديدم يك روحانى سيد جليل القدرى بالاى منبر نشسته و عده اى مردم دور او نشسته اند، آنها را موعظه مى كند
احتمالا منظورش مرحوم حاج آقا سيد محمد فقيه احمدآبادى.(فرزند صاحب مكيال المكارم) بودند؛
كه در سالهاى سلامتى و قوت مزاج؛ آنجا نماز صبح مى خواندند و بعد نماز صبح هم منبر مي رفتند

با خود گفتم: من ديگر گوش به حرف اين آخوندها نمى دهم و پاى منبرشان نمى روم .
خواستم از در دوم (درب شرقى) امام زاده خارج شوم و دنبال كار خويش بروم كه ناگهان احساس كردم روى پشت بام امام زاده هستم!!!
يكى از پيامبران (شعياى نبي عليه السلام) آنجا (دربقعه اى كنار امامزاده اسماعيل) به خاك سپرده شده كه پنجره بقعه او به پشت بام راه داشت از پنجره وارد (مسجد شعيا) شدم
و آنجا ايوانى (طاقجه بلندى) داشت (مرتفع از زمين نزديك سقف) تا خواستم بپرم به طرف پايين كه يك وقت ديدم بين زمين و آسمان ايستاده ام و اصلا وزنى ندارم و مثل پركاه سبك هستم.
متحير ماندم چه كنم؟!،
ديدم كنار ايوان بالاى بقعه (طاقجه بلند بسيار مرتفع از كف) سيد بسيار نورانى و جليل القدرى با كمال وقار و متانت نشسته و دست مباركش را روى زانو گذاشته و تسبيح در دست دارد و مشغول ذكر است .
من نگاه تندى به او كردم!!! (بر همان سوء ظن كه به روحانيان بيدا كرده بوده) ولى ديدم او با مهربانى به من نگاه مى كند
بعد دست مباركش را به طرف من اشاره نمود و با تندى فرمود: اين حرفها يعنى چه؟!! (آخوندها...)

هركس ختم مادر ما حضرت فاطمه زهرا (سلام اللّه عليها) را يك مرتبه بردارد
(سه فرسخ) 20 كيلومتر؛ وارد بهشت مى شود (يعنى در اين عمق از بهشت).
در ضمن آن آقا رحمان هم به آقا گفت : آقا جواز، جواز! (صاحب واقعه توضيح نداده مقصود رحمان جواز كسب يا جواز زيارت عتبات يا جواز بهشت است).
آقا سر مبارك را به علامت اينكه درست مى شود پايين انداخت.

از آن حالت كه نه خواب بود و نه بيدارى؛ به هوش آمدم و شروع به گريه كردم .

تا به حال به آن امام زاده (و مرقد و مسجد شعياى نبى) نرفته بودم كه وقتى اين (حالت بالاتر از) خواب را ديدم بعد (از ان حالت وقتى) كه رفتم (داخل امامزاده و بقعه و مسجد شعيا را) مشاهده كردم؛
ديدم هرچه در آن عالم (فراتر از حس مادى) ديدم؛ درست است.

و (بعد از اين واقعه من) مدّتها مى گشتم كه خدايا! اين ختم بى بى زهرا (سلام اللّه عليها) چيست؟ كه آن را انجام دهم ؟
(اما) پيدا نكردم تا اينكه يكى از روحانيون اصفهان به نام (مرحوم) حاج آقا منصور زاده (از منبريهاى معروف) را ديدم و جريان را نقل كردم،
فرمود: اين ختم دو ركعت نماز است و (بعدش به عدد نام فاطمة ف=80، ا=1، ط=9، م=40، ة=400)
530 مرتبه بگو:
{اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى فاطِمَةَ وَ اَبيها وَبَعْلِهاوَ بَنيها بِعَدَدِ ما اَحاطَ بِه عِلْمُك}

گفتم : آقاى منصور زاده ! از كجا مطئمن شوم كه اين همان ختم است؟
ايشان فرمود: چون شخصى از تهران 40 سال شبهاى چهار شنبه به مسجد جمكران؛ مشرف مى شد، و خود امام زمان عليه السلام به او اين ختم را تعليم فرمود است.

توضيح:
1- صاحب واقعه معاصر است، و در وقت واقعه ميانسال بوده، و احتمالا هنوززنده باشد، درصورت فراهم شدن ديدار او جه بسا جزئيات ديكرى واقعه داشته كه در اين نقل نيامده است.
2- سؤال از اختلاف نسخه هاى صلوات فاطميه شده است:
جواب: بله اختلاف نسخه هايى در نقل ختم اين صلوات ذكر شده است؛
ولى جون نقل فوق الذكر (مبتنى بر انتساب به حضرت صاحب الامر منه السلام) مبتنى بود بر نقل مزبور به همان اكتفا كرديم
اختلاف نسخه هاى ديكر:
كلمه عدد بجاى بعدد
{اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى فاطِمَةَ وَ اَبيها وَبَعْلِهاوَ بَنيها عَدَدَ ما اَحاطَ بِه عِلْمُك}
داشتن يكفقره بيشتر:
{اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى فاطِمَةَ وَ اَبيها وَبَعْلِهاوَ بَنيها والسرّ المستودع فيها بِعَدَدِ ما اَحاطَ بِه عِلْمُك}
داشتن دو فقره بيشتر:
{اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى فاطِمَةَ وَ اَبيها وَبَعْلِهاوَ بَنيها والسرّ المستودع فيها بِعَدَدِ ما اَحاطَ بِه عِلْمُك وأحصاه كتابُك}
مثل قبلى يك كلمه {ما} بيشتر
{اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى فاطِمَةَ وَ اَبيها وَبَعْلِهاوَ بَنيها والسرّ المستودع فيها بِعَدَدِ ما اَحاطَ بِه عِلْمُك وما احصاه كتابك}

3- برخى تصاويرصحن و داخل و بشت بام اين مجموعه (مرقد امامزاده اسماعيل - مرقد شعياى نبى - مسجدشعيا عليهما السلام)
https://www.imna.ir/photo/315839/

موقعیت امامزاده اسماعیل : اصفهان - خیابان هاتف

تصوير موضع تشرف = بنجره ارتباط بشت بام به مسجد و بقعه شعياى نبى عليه السلام و ايوان (طاقجه بالا) داخل بقعه

[najm134]

مشهد آثار مهدوى عليه السلام (درب شرقى) مدرسه علميه امامزاده اسماعيل اصفهان

تشرف آیةاللَّه مرجع حاج سید ابوالحسن مديسه اى معروف به اصفهانى يا اختصارا (به لهجه مردم اصفهان) آقا آسد ابولحسن (يا آقا مدي سِيْ)، = تشرف در اوايل طلبكى شان، در مدرسه علميه امامزاده اسماعيل اصفهان بوده است

دروس ابتدایى (خواندن و نوشتن و تلاوت قرآن كريم و احكام شرعى و ادبيات فارسى و...) را در روستاى «مدیسه» (از توابع لنجان اصفهان) نزد یکى از اهل علم آن روستا در مكتبخانه آغاز نمود.

پس از گذراندن دوره ابتدایى به علوم دينى مشتاق شد و تصمیم گرفت به حوزه علميه اصفهان - که در آن عصر یکى از حوزه هاى مهم شیعه به شمار مى رفت - مهاجرت نماید.

براى این منظور با پدرش سید محمد به مشورت پرداخت.
سید محمد كه خودش عالم زاده بود و سختيهاى زندكى فقيرانه را تجربه كرده بود دوست نداشت كه فرزندش هم به شرايط سخت آن مبتلا شود فلذا به فرزندش گفت:
طلبكى سختى دارد شرايط زندكيت سخت مى شود ...
سيد ابوالحسن مى كويد تحمل مى كنم،
آخرالامر بدرش مى كويد: «اگر به اصفهان بروى، من عهده دار هزینه زندگى تو نمى شوم!!!».
سید ابوالحسن به فکر فرو رفت
اما وعده هاى الهى در این که ضامن روزى بندگان است و سخنان ارزنده امامان بزرگوار در فضیلت علم و دانش و لزوم قناعت و استقامت در مسير تحصيل فضائل الهى او را بيشتر مصمم كرده و به ترديد وهشدار بدرش اعتنايي نكردو به او قوت قلب داد و عزمش را براى رفتن به اصفهان جزم تر نمود.
و با حالتى حاکى از اطمینان نفس به پدر گفت: «اشکالى ندارد، فقط شما اجازه رفتن به من بدهید، من خود عهده دار دیگر امور آن خواهم شد».
پدرش براى بار دوم گفت:
«فرزندم؛ طلبه مشو. گرسنگى دارد، محرومیت به دنبال خواهد داشت،
از اینها گذشته با غربت و دورى خانواده و خویشاوندانت چه خواهى کرد؟!»
این حرف ها سید ابوالحسن را از هدفش باز نداشته و همچنان براى بار دوم از پدر خواست که به وى اجازه رفتن بدهد...
پس از پافشارى هاى زیادى که سید ابوالحسن از خود نشان داد، پدرش از عزم جدى فرزندش و آشنايى با شرايط سخت طلبكى؛ مطمئن شد و با رفتنش موافقت نمود.

در آن هنگام برق شادى در چشمان سیدبوالحسن درخشیده. و لبخند شادى بر لبانش نقش بست.
دست پدر را بوسید و از او صمیمانه تشکر کرد.

سید ابوالحسن با دو روبيه (دو تومان) که بدرش (بس انداز روز مبادايش را) به عنوان ره توشه مالى به فرزندش داده بود تا همراه داشته باشد،
بياده به سوى اصفهان حرکت کرد.
نوجوان 14 ساله بياده از مديسه بسمت اصفهان حركت كرد
https://www.google.com/maps/dir/32.6617 ... &entry=ttu
اما در همان ابتداى مسير، لحظاتى چند خاطرش پریشان شد و افکارى وسوسه آمیز پى در پى بر او هجوم آورد: با تنهایى، غربت و فقر چه خواهى کرد؟...
ناگهان به یاد امام زمان(منه السلام) افتاد و اشک در چشمانش حلقه زد و با امیدوارى و اطمینان نفس به راه افتاد...

سید ابوالحسن در اوایل نوجوانى و بلوغ در سن 14 سالگى از مديسه وارد اصفهان شد و ابتدا در مدرسه امامزاده اسماعيل (كه رونق كمترى از سايرمدارس داشت) وارد شد و آن توشه بدر (2 روبيه) را به خادم مدرسه داد تا حجره ووسايل ضرورى برايش فراهم كند و بالأخره درهمانجا حجره اى گرفت و به درس و بحث مشغول شد و با همان شهريه ناجيز طلبكى (كه معمولا به صورت دادن قرص نان بود) بسنده مى كرد.

فصل زمستان رسيد و آن سال خيلى سخت برف باريد و وضع سيدابوالحسن سخت بود، بولى نداشت حتى خاكه ذغال براى كرسى جهت كرم شدن يا شمعى جهت روشنايى حجره يا حتى نانى جهت خوراك تهيه كند

در همين زمان و شرايط سخت در هنكام شب؛ پدرش براى دیدن فرزند خود به اصقهان آمده و به حجره او وارد مى شود، با وضع ناهنجارى مواجه مى شود. حجره او را سرد و بدون وسایل ضرورى مى بیند:
نه آتشى براى كرم كردن اتاق و نه حتى شمعى براى روشن کردن حجره.

به سید ابوالحسن مى گوید: نگفتم طلبه نشو، گرسنگى دارد! محرومیت و فقر به دنبال دارد؟! بيا بركرديم مديسه؛ از كرسنكى و سرما از بين نروى... ....
او آن قدر در این زمینه سخن مى گوید که فرزند از اينكه بدرش وضعيت سخت او را ديده؛ آزرده خاطر مى شود
و در همان لحظه که سخت دگرگون شده بود، به طرف قبله مى ایستد و امام زمان(عليه السلام) را مورد خطاب قرار مى دهد و با چشمانى اشک بار و لحنى ملتمسانه مى گوید:
«آقا عنایتى کنید تا نگویند شما آقا و صاحب ندارید!»
لحظاتى چند نمى گذرد که درِب مدرسه به صدا در مى آيد.
توضيح: درب كوجك مجموعه (صحن امامزاده و مرقد شعياي نبي و مسجد ومدرسه) درب شرقى بوده كه به محله امامزاده اسماعيل باز مي شده و اين درب شرقى كه به محله امام زاده باز مى شده صبج زودتر باز مي شده و شب هم ديرتر بسته مي شده، اما درب غربي به خيابان؛ درب بزرك بوده و صبح ديرترباز مي شده، و شب هم زودتر بسته مي شده است.
وقتى خادم مدرسه در را باز مى کند، فرد ناشناس از او سراغ سیدابوالحسن را مى گیرد و خادم سید ابوالحسن را به کنار درِب مدرسه فرا مى خواند.
سیدابوالحسن با سیدى خوش سیما روبرو مى شود که پس از دلجویى به او پنج قران مى دهد و مى گوید:
«اين پول را بگير خاكه ذغال بخر كرسيت را كرم كن و غذا تهيه كن از ميهمانت بذيرايى كن و شمعى نیز در طاقچه بلند حجره است، آن را بردار و روشن کن تا نگویند شما آقا و صاحب ندارید».
شخص ناشناس با این سخن، سید ابوالحسن را تنها مى گذارد و مى رود.
سید به حجره بر مى گردد و ماجرا را براى پدر تعریف مى کند.
سید محمد نیز مانند پسر، دچار بهت و حیرت مى شود و اشک از چشمانش سرازیر مى گردد و در همان حال فرزند را در آغوش مى گیرد و بوسه بر صورت فرزندش مى زند ـ
از بردن فرزندش منصرف شده و با قلبى شاد به مدیسه باز مى گردد

----------------
توضيحات:
1-آیةاللَّه سید ابوالحسن اصفهانى (1284 - 1365 قمرى) مرجع بزرگ شیعیان جهان و از اصحاب استجاره به سهله و تشرفات متعدده بوده است

2- در نقلهاى رايج اين واقعه؛
بي دقتى و نقصان و يا اشتباه نقل كردن نام مدرسه ووو فراوان است
كه نسخه ونقل فوق اين اشكالات را ندارد.

3- نسب و خاندان:
سید ابوالحسن موسوی اصفهانی؛ اجدادش از سادات موسوی بهبهان بوده‌اند
که از ذريه امامزاده محمود طیار (مدفون در روستای درب کلات شهرستان دنا در استان کهگیلویه و بویراحمد) میباشند
و نسب آنها (با ۳5 واسطه) به موسی بن ابراهیم المرتضى بن الإمام موسی الکاظم (علیه السلام) می‌رسد.

جد مرحوم سيد ابوالحسن = مرحوم آیت‌الله سید عبدالحمید، از بهبهان به اصفهان نقل مکان کرده بود.
سبس براى تحصيل به عتبات عاليات مشرف شده و ابتدا در كربلا و سبس در نجف متوطن شده، سید عبدالحمید از عالمان وارسته نجف و از شاگردان آیه الله شیخ محمد حسن نجفی معروف به “صاحب جواهر” بود او پس از اتمام تحصيل و مراجعت از نجف در اصفهان و لنجان ساکن شد و تا پایان عمر در آنجا به تدریس و انجام امور شرعی اشتغال داشت.

پدر سيدابوالحسن مرحوم سید محمد (اهل علم نبوده) اما فرزند مرحوم آیت‌الله سید عبدالحمید بوده، در همان ایامی که سید عبدالحمید به منظور فراگیری علوم دینی به عراق مهاجرت کرده بود، در کربلا متولد شد سيد محمد اگر چه از زمره عالمان شمرده نمی شد، اما مردی خداترس و روشن ضمیر بود که پس از وفات در شهرستان خوانسار به خاک سپرده شد.

4- مدرسه امام‌زاده اسماعیل، از مدارس کهن اصفهان بوده که توسط حاج محمدابراهیم بیک یوزباشی (از سران مملكت و مقرب شاه سلطان حسین صفوی) و به دستور وی در ۱۱۱۵ق دربرنامه بازسازي و مرمت بقعه و مسجد امامزاده؛ اين مدرسه را نيز تعمیر و تزیین کرد و از این‌ رو به مدرسه ابراهیم بیک نیز معروف بوده است.

این مدرسه در دوران پهلوی كه با روحانيت و مدارس ديني مبارزه مى شد، متروكه كرديده و محل سکونت مساکین و آوارگان قحطی و خشکسالی شده بود

تا آن‌که در ۱۴۰۰ق با نظارت مرحوم حاج‌آقا محمدفقیه احمدآبادی (فرزند صاحب مكيال المكارم) تعمیر شده و طلاب در حجره‌های آن مجددا ساکن شدند

اين مدرسه بخاطر عدم استقلال حياط آن از صحن امامزاده و مسجد؛ و محل عبور (17ساعته= از يكساعت قبل فجر تاجهارساعت بعدغروب) زائران و مامومين مسجد؛ فضاى محصور مخصوص طلاب نداشته؛
فلذا طلاب كمتر به سكونت درآن رغبت داشته، و كم رونق بوده است، در مرمت اخير (45 سال قبل) حائل نرده اى (كه مانع از ورود افراد متفرقه به قسمت مدرسه است) براى آن ساخته اند.
ومدرسه را از صحن عمومى امامزاده و مسجد كه ممرعام است جدا كرده اند اما متاسفانه مطلع شدم كه هيئت امناى هيئت عزادارى امامزاده بر مدرسه مسلط شده و طلبه ها را بيرون كرده اند!!!
و حجرات مدرسه تصرف و تبديل به انبار وسايل هيئت كرده اند
ولذا آن حايل بلند نرده اى كه صحن را دوقسمت و مدسه را جدا مي كرد و مانع ورود متفرقه به قسمت مدرسه بود را برداشته اند و فعلا فقط نرده كوتاه براى باغجه ها هست

5- آیت‌اللّه سیدابوالحسن اصفهانی مدتی در این مدرسه امامزاده اسماعيل سکونت داشته.
و سبس در مدرسه نيم آور و نهايتا مدرسه صدر حجره كرفته و 10 سال در اصفهان ادامه تحصيل علم مي دهد،
از اساتيد آسيدابوالحسن دردوره تحصل اصفهان:
آيات: آخوند ملا محمد کاشانی (آخوند كاشى) از مدرسان علوم عقلی و ریاضی،
و جهانگیر خان قشقایی از حكماى الهى،
سيدمحمد باقر خوانسارى (صاحب روضات)،
سید هاشم چارسوقی (برادر صاحب روضات)،
ميرزا ابوالمعالی کلباسی،
سید مهدی نحوی،
سید محمدباقر درچه ای، را برشمرده اند.

-----------------
6- براى مطالعه بيشتردر احوالات سيدابوالحسن اصفهانى
به مقالات و كتابهاى زيرمراجعه شود
«نجوم‌ امت‌: آیت‌الله‌ العظمی‌ سید ابوالحسن‌ موسوی‌ اصفهانی‌»، ناصر باقری‌ بیدهندی‌، مجله نور علم‌، قم‌، ۱۳۶۷ش‌، دوره ۳، شم ۴.
دانلود
https://ensani.ir/file/download/article ... 049-61.pdf

https://nbagheri.ir/wp-content/uploads/ ... %DB%8C.pdf

https://nbagheri.ir/%D9%85%D9%82%D8%A7% ... %A7%D8%A8/

حیات جاودانی: زندگانی آیت‌الله العظمی سیدابوالحسن موسوی اصفهانی ره‌ (1365 - 1284 ه. ق)
نویسندگان: سیدجعفر موسوی‌اصفهانی سیدجعفر موسوی‌اصفهانی ، سیدهادی میرآقایی سیدهادی میرآقایی ،
انتشارات رستگار - 1385
https://vista.ir/book/99578/

آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی (ره) (م 1365 ق) در کلام آیت الله شبیری زنجانی (دام ظله)
انتشار در: نشریه کتاب شیعه، سال سوم شماره 2 (پیاپی 6، پاییز و زمستان 1391)
https://www.magiran.com/paper/2416897/

7- قدمگاه مهدوى عليه السلام
البته حضرت تا دم درب اين مجموعه (مدرسه و امامزاده و مسجد) امده اند
و در روايت واقعه ذكر نشده محل مراجعه حضرت به كدام درب اين مجموعه بوده است
اما احتمالا درب شرقى بوده است به سمت محله امامزاده اسماعيل بوده
جون مراجعه حضرت دروقت بسته بودن درب مجموعه بوده است
و نزديكترين درب براى مراجعه خادم بوده است
و درب خيابان كه درب بزركي بوده درب عمومي بوده دراوقات عبور و مرور عمومى بوده كه از وقت نزديك نماز صبح باز مي شده تا يكي دو ساعتي بعد عشاء باز بوده است

بشارت:
در برنامه برگزارى زيارت اونلاين اين مكان توسط 155
بعد از معرفى دربهاى امامزاده؛ و درب شرقى؛ ايشان خانه مرحوم آيت الله مفسر و حكيم و طبيب سيد مرتضى (كه روبروى درب شرقى است) را نشان داده و يادى از ايشان نمودند
و همين مقدار ياد در مجمع زيارت اونلاين سبب ترويح روح شريف ايشان گرديده
و سبب شد تا در مشاهده اى مسرتشان را از متصلين و زائرين ابراز كنند (رضوان الله عليه)

تصوير مرحوم آيت الله سيد ابوالحسن اصفهانى در 24 سالكى اين تصوير در اواخر ايام تحصيل ايشان در حوزه علميه اصفهان و درمدرسه صدر بازار در محضر استادشان حكيم الهي جهانگيرخان قشقايي كرفته شده است
از راست = سید ابوالحسن موسوی مدیسه ای اصفهانی، جهانگیرخان قشقایی و عبدالرحیم حائری اصفهانى

[najm134]

مشاهد آثار مهدوي عليهم السلام در امام زاده عبدالله تهران

يكي از مشاهد آثار حجج الهى و از مشاهد آثار مهدوي عليهم السلام در تهران
اين مكان شريف در شهر رى است
و بطور خاص در زبارتگاه امام زاده عبد الله از ذريه حضرت سجاد عليه السلام است
حضرت صاحب الامر عليه السلام اينجا تشريف آورده اند براى زيارت صاحب اين مرقد (سيدعلى مفسر حائرى)

واقعه تشرف:
مرحوم شيخ محمد رازي از قـول مـرحوم آقا سیـد کـریم (سيد عبدالكريم محمودي) پینه دوز (كفاش) نقل کرده اند:
« در یکی از شبهای جمعه در صحن حرم حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام به خدمت حضرت ولی عصر، حجه ابن الحسن العسگری علیه السلام مشرف شدم.
در آن تشرف حضرت بقیة الله الاعظم علیه السلام به آقا سید کریم پینه دوز فرموده بودند:
« سیدکریم! بیا به زیارت جدم حضرت رضا علیه السلام برویم. »
سيدكريم در آن شب؛ بعد از چند قدمی، راه رفتن با امام زمان خودش را در صحن مقدس حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام می بیند.
آقا سیدکریم همراه با حضرت، به حرم حضرت امام الرضا علیه السلام مشرف می شود
و بعد از زیارت، با همان کیفیت (طى الأرض) به تهران باز مى گردند.
در این هنگام باز حضرت به آقا سیدکریم پینه دوز می فرمایند:
« آقا سیدکریم! بیا به سر قبر حاج سید علی آقا مفسر و قبر مرحوم حاج سیدعبدالکریم لاهیجی برویم.»

ایشان نیز به دنبال حضرت حجت علیه السلام به سوی قبر مرحوم آقا سید علی مفسر در شهرری، واقع در امام زاده عبدالله به راه می افتد.

آقا سیدکریم در نزدیکی قبر مشاهده می کند روح مرحوم آقا سیدعلی مفسر از قبر و از جایگاهش بیرون آمد و با عجله و شتاب و با اظهار خلوص و ادب و ارادت به ساحت مقدس آخرین امام و خلیفه الهی، به استقبال آن حضرت آمد
در آخراین جلسه ملاقات، مرحوم آیت الله حاج سیدعلی آقا مفسر، رو به آقا سیدکریم پینه دوز می کند و به او می گوید:
آقا سیدکریم! به آقا شیخ مرتضی زاهد سلام مرا برسان و به او بگو چرا حق رفاقت و دوستی را فراموش کرده ای و به سر قبر من و به دیدن من نمی آیی؟
در این هنگام، امام زمان علیه السلام جمله بسیار عجیب و پرمحبتی را بر زبان آوردند:
حضرت به مرحوم حاج سیدعلی آقای مفسر قریب به این مضامین فرمایند:
« آقا سیدعلی! آقا شیخ مرتضی گرفتار و از آمدن معذور است؛ من به جای او به دیدنت خواهم آمد! »

توضيحات:
1- نام و نسب سيدعلى مفسر (1270-1353ق):
مرحوم سید علی بن حسین بن یونس لاریجانی حائری
مرحوم سيدعلي مفسر متولد و بزرك شده كربلا بود
و بدر و جدش هم متولد و اهل كربلا بودند اما اصالتا از لاريجان بودند

2- احوالات علمى و معنوى:
سيدعلى مفسر یکی از اعلام بزرگوار فقهی و تفسیری در قرن چهاردهم هجری بوده است.
و مدتی در حوزۀ کربلا از علمای بزرگوار آن حوزه تلمذ نمودند
سپس به سامرا رفته و از محضر مجدد شیرازی برخوردار شده است.
همجنين سيدعلى مفسر ازشاكردان مرحوم سيد احمد حائرى (كربلايي) بَكّاءِ واحد العين؛ بودند
و اين لقب بخاطر اين بود كه از بس درمناجاتها كريه مي كردند معروف شده بودند به بَكّاء = يعني بسياركريه كننده
و جون در اثر اين بُكاء و كريه هاى شديد يك جشمشان نابينا شده بود ولذا به واحدالعين موصوف بودند،
و مرحوم سيداحمد حائري شاكرد مرحوم ملاحسينقلى همداني بودند

3- انتقال سيد على مفسر به ايران:
بعد از تكميل تحصيلات به دستور ميرزاى مجدد شيرازي به تهران تشریف فرما شدند
از شدت تقوی، سيدعلى حائرى به امور زعامت تصدی ننمودند با آن‌که اهل و شایستۀ آن بود،
او فرد عابد و زاهد و صالحی بود از مردم بریده و معاشرت را کنار گذاشت

4- آثار علمى مرحوم سيد على جائرى
ايشان لحظه‌ای وقت و فرصت را ضایع نمی‌نمود
و به تألیف تفسیر بزرگ مقتنیات الدرر و ملتقطات الثمر حائری اکتفا نمود،
مرحوم سيدعلي مفسر يكدوره كتاب تفسير قرآن كريم (كرانقدري) به زبان عربى دارند
به نام مُقْتَنَياتُ الدُرَر كه در 12 جلد طبع شده است

5- روش مفسر در تفسير مقتنيات الدرر؛ چنین است که:
آراء و نظریات مفسران را در ذیل آیات آورده و سپس نتیجه‌گیرى تربیتى و اخلاقى مى‌کند. این تفسیر جزء تفاسیر مختصر و ساده محسوب مى‌گردد که تنها به تبیین آیات تلاش دارد،
و مفسر در اين تفسير به مباحث فرعى در ذيل آيات نبرداخته است

6- ادرس و روش دانلود كتاب تفسير ايشان
https://www.ghbook.ir/index.php?option= ... !/ccomment
انواع فايل براى دانلود دارد
اكر متن قابل كبي آنرا بخواهيد؛ روي نشانه مروركر اكسبلورر كليك كنيد در صفحه اى ديكرمجلدات 12 كانه آن ظاهرمي شود 12 نشانه جلد اين كتاب هست هر كدام براى دانلود مجلدي است اكر بخواهيد كامل داشته باشيد بايد روي همه 12 نشانه جلدها كليك كنيد هر كليك به صفحه اى مي رود روي نشانه مروركر اكسبلورر كليك كنيد دانلود مي شود و جون نام فايلهاى دانلود شده به شماره است مي تاونيد انا را به نام كتاب و شماره جلدش ويرايش كنيد

مرحوم سيد على مفسر داراى تفسیر دیگرى به فارسى است که براى شاگردان خود در تهران بیان نموده است و اکنون مخطوط مى‌باشد.

7- از اينكه حضرت در جواب سيدعلى مفسر فرموده اند {من به جای او به دیدنت خواهم آمد) يعني كه تشريف فرمايي حضرت برسر مرقد مرحوم سيدعلى مفسر استمرار دارد

8- از اينكه حضرت به زيارت مرقد سيدعلى مفسر رفته اند؛ مي توان استفاده كرد كه سيد على مفسر در زمان حياتش نيز تشرف به زيارت حضرت داشته است

9- سيدعلى مفسر در ۱۳۵۳ هـ.ق مصادف با 1302 ش وفات یافت و در امامزاده عبدالله (عليه السلام) در شهرری و اين مكان دفن شد.

10- مرحوم سيدعلى مفسر بيامش براى شيخ مرتضى زاهد را به آقا سید کریم پینه دوز داده بود كه برساند
جونكه مرحوم شيخ مرتضى زاهد از رفقاى مرحوم آقا سید کریم پینه دوز بوده است و نزد ايشان مى رفته است

11- واقعه تشرف آقا سید کریم پینه دوز كه در صحن حرم عبدالعظيم بوده
و آن مكان هم جزو آثار مهدوى عليه السلام است
و خوب است برنامه زيارت آن مكان هم در اونلاين جداكانه بركزار شود

12- در واقعه تشرف آقا سید کریم پینه دوز
در كلام حضرت؛ حرف رفتن به مرقد مرحوم حاج سیدعبدالکریم لاهیجی هم شده است
فلذا بعداز مرقد سيدعلى مفسر به زيارت مرقد سيد عبدالكريم لاهيجى هم رفته اند
كه اين مكان (درقبرستان شيخان يا 14 معصوم در تهران ميدان شوش اوايل جاده عبدالعظيم) هم جزو آثار مهدوى عليه السلام است
و خوب است برنامه زيارت آن مكان هم در اونلاين جداكانه بركزار شود ان شاء الله

http://aelaa.net/Fa/viewtopic.php?f=194 ... 6d05125181
و
http://aelaa.net/Fa/viewtopic.php?f=194 ... 6d05125181

از 128 براى بركزارى زيارت اين مشهد آثار مهدوى عليه السلام بطور اونلاين متشكريم



والحمدلله رب العالمين