دشمنان آئین اعلی در میانمار

[najm134]

در میانمار چه خبر است؟
جنایات چنگیزخانی علیه مسلمانان برمه
آمار دقیقی از میزان کشته‌های مسلمانان در کشور برمه در دست نیست اما گزارش‌های موجود از کشته شدن نزدیک به یک هزار نفر در حملات بودایی‌ها علیه مسلمانان و ربوده و آواره شدن تعداد زیاد دیگری خبر می‌دهند.
برمه (اتحادیه جمهوری میانمار) در جنوب شرقی آسیا قرار دارد. اين کشور که تحت تأثير فرهنگ كشورهاي هند و چين و متمايل به آئين بودیسم است تا سال ۱۹۴۸در اشغال انگلستان بود و پس از استقلال، همانند بسياري از مستعمرات دیگر در چرخه‌اي از كودتا و نظامي‌گري به سر برده است.
در سال ۱۹۶۲ كودتاي "ژنرال نِ وین" دولت غیر نظامی نخست ‌وزیر "او نو" را سرنگون ساخت. حاكميت نظاميان نیز تا سال ۲۰۱۱ ادامه داشت تا اینکه در سال ۲۰۱۰ انتخاباتي براي واگذاري دولت به غير نظاميان برگزار گرديد. برمه فقیرترین کشور‌ آسیای جنوب شرقی و كشوري منزوي و گرفتار سوءمدیریت است.
بر اساس اطلاعات ویکی پدیا، به علّت اشغال این کشور توسط نیروهای نظامی در سالیان طولانی و تسلّط کامل نظامیان بر کشور و اجرای تدابیر شدید امنیتی و حفاظتی، سیاست فرهنگی مشخص و قابل توجهی از سوی دولتمردان کشور اتخاذ نگردیده و فرهنگ و هنر برمه همچنان در حالت سکون و انزوا باقی مانده‌ است.

میانمار اندكي بيش از ۴۰ میلیون جمعيت دارد که بيش از 80 درصد آنان را بودائيان تشكيل مي‌دهند. و مسلمانان و مسيحيان، با حدود 4 درصد جمعيت دو اقليت بزرگ و رقيب هستند.
گفته می‌شود جمعیت مسلمانان برمه موسوم به مسلمانان روهینگیا چیزی در حدود 800 هزار یا یک میلیون نفر است.
اما این اطلاعات تمام اخبار پیرامونی کشور برمه نیست. در حدود دو سال است که جنایت‌های فراوانی علیه مسلمانان این کشور در حال رخداد است.
حاکمیت کشور برمه رسماً اعلام کرده است که این مسلمانان را تبعه میانمار نمی‌داند و آنان را به عنوان خارجی‌ها یا مهاجران غیر قانونی می‌شناسد که باید در اردوگاه‌های آوارگی ساکن شوند و یا اینکه از سرزمین مادری‌شان اخراج شوند.
کارشناسان سیاسی معتقدند که "تین سین" رئیس جمهور میانمار با تصمیم اعلام شده در حال "پاکسازی قومیتی" در این کشور است.
پاکسازی‌ای که البته به قیمت کشتار و قتل عام مسلمانان روهینگیا توسط بودیست‌های تندروی ماگ‌ و راخنیز و در سکوت نظامیان دولت میانمار در حال رخداد است.

تعرض به زنان مسلمان و کشتار مسلمانان!

حمد نصر از فعالان برمه اى درباره فجایع رخ داده در برمه می‌گوید: شبه نظامیان بودایى تنها در یک حمله در منطقه اراکان بیش از 20 روستا و 1600 منزل را ویران کردند و هزاران نفر را از خانه و کاشانه خود راندند. آنها جلوى چشم ماموران ناتوان دولت، روستاهاى مردم مسلمان را به آتش کشیدند.
نصر افزود: مسلمانان به خاطر این حادثه مجبور شدند با هر گونه قایقى که به دستشان رسید، از برمه بگریزند و در سطح وسیعى به بنگلادش پناهنده شوند. اما دولت بنگلادش بعضى از آنان را به سرزمینشان باز گرداند.
بر اساس گزارش‌های اشاره شده، مسلمانان پناهجو در نزديكي مرز بنگلادش بشدت از سوي سربازان برمه‌اي مورد حمله قرار مي‌گيرند و نيروهاي امنيتي به بهانه حالت فوق‌العاده آشكارا به بازداشت گروهي جوانان اقدام مي‌كنند و در مواردي زنان را مورد تعرض قرار مي‌دهند.
ماجرای ظلم‌های رفته به مسلمانان برمه‌ای اما ابعاد دیگری هم دارد.


سکوت "بانوی صلح"!

خانم آن‌سانگ‌ سوچی فعال بین‌المللی میانماری که جایزه صلح نوبل را نیز از آن خود کرده است در زمینه جنایات اخیر دولت برمه و بودیست‌های تندروی این کشور سکوت اختیار کرده است.
این فعال بین‌‌المللی که برخی رسانه‌های ایرانی! نیز به تقلید از شبکه الجزیره علاقه ویژه‌ای به وی نشان می‌دهند اخیرا در کنفرانسی در ژنو مجبور شده است به سوالی پیرامون حوادث رخ داده در قبال مسلمانان کشورش پاسخ دهد.
به گزارش پرس‌تی‌وی او در جواب خبرنگاران گفته است: نمي‌داند که آيا مسلمانان روهينگيا شهروندان ميانمار هستند يا خير.!!!
پرس‌تی‌وی همچنین از این گزارش می‌دهد که سازمان ملل یک میلیون مسلمان برمه‌ای را از جمله گروه‌هايي در جهان مي‌داند که بيش از ديگر گروه‌ها مورد آزار و اذيت قرار گرفته
است.

ساندی‌تایمز: مسلمانان را مصلوب می‌کنند و به قتل می‌رسانند

ظلم‌های فروریخته بر مسلمانان مظلوم برمه‌ای طی دو سال گذشته تا آنجا وضوح یافته است که حتی نشريه انگليسى ساندى تايمز نیز در گزارشی اذعان می‌کند که نظاميان اين کشور مردم مسلمان را مورد ضرب و شتم قرار داده، زنان را در جلو چشم ديگران مورد تجاوز قرار مى‌دهند، مردان را مصلوب مى‌سازند و به‌قتل مى‌رسانند.

تابناک در گزارشی به نقل از این نشریه انگلیسی می‌نویسد: هر روز شمار زيادى از مسلمانان فرارى با سرگذشتى هولناک و داستان‌هاى تکان‌دهنده‌اى از فشارهاى نظاميان برمه‌اى خود را به اردوگاه‌هاى مرزى که در آنها غذا به اندازه کافى يافت نمى‌شود و انواع بيمارى‌ها رواج دارد مى‌رسانند.
گفته می‌شود گروه‌های تندروی بودیست در برمه جنایاتی را علیه مسلمانان مرتکب می‌شوند که نمونه مشابه آن را گروه‌های طالبانیستی در منطقه پاراچنار پاکستان علیه شیعیان انجام می‌دهند.
آنها به خودروها و اتوبوس‌های حامیان مسلمانان حمله می‌کنند، مزارع و خانه‌های مسلمانان را به آتش می‌کشند و از کشتار و ضرب و شتم شدید مسلمانان نیز ابایی ندارند.
آمار دقیقی از میزان کشته‌های مسلمانان در کشور برمه در دست نیست اما گزارش‌های موجود از کشته شدن نزدیک به یک هزار نفر در حملات بودایی‌ها علیه مسلمانان و ربوده و آواره شدن تعداد زیاد دیگری خبر می‌دهند.
عایشه صلحی، یک زن مسلمان برمه‌ای است. او اخیرا در مصاحبه با روزنامه مصری الوطن از این گفته است که بودایی‌های این کشور، مسلمانان را بین خوردن گوشت خوک و نوشیدن شراب یا مرگ مخیّر می‌کنند و مسلمانان برمه مرگ را بر این نوع زندگی ترجیح می‌دهند.
او تصریح کرده است که مسلمانان برمه در جهنمی واقعی زندگی می‌کنند و راهی جز فریاد ندارند.


کشتار در سکوت
کشتارها در برمه در حالی صورت می‌گیرد که کشورهای همسایه اطراف آن از قبیل بنگلادش و مالزی نیز که دین اسلام در آنها دینی شناخته شده است در قبال این جنایت‌ها سکوت کرده و هیچگونه اقدامی انجام نمی‌دهند.
عمق جنایت‌ها و خشونت‌ها علیه مسلمانان در میانمار تا آنجاست که شبکه الجزیره نیز نتوانسته‌ است در قبال جنایت‌های صورت گرفته در حق مسلمانان روهینگیا سکوت اختیار کند. این شبکه در گزارشی کوتاه اعلام کرده است که شمار زیادی از مسلمانان برمه‌ای توسط بودیست‌های تندروی این کشور کشته شده‌اند و شمار زیادی از آنها نیز با قایق و از طریق دریا به سمت بنگلادش رفته‌اند. این در حالی است که ماموران مرزی بنگلادش نیز پس از آنکه به مسلمانان برمه‌ای مقدار کمی آب و غذا داده‌اند آنها را با وجود درخواست‌های سازمان ملل مجبور به بازگشت به داخل دریا کرده‌‌اند.
جنایت‌ها علیه مسلمانان در کشور میانمار در حالی صورت می‌گیرد که به نظر می‌رسد در قبال آن یک خیزش عمومی و خواست بین‌المللی از سوی مسلمانان جهان مورد نیاز است.
سکوت شکنی رسانه‌ها و بویژه واکنش مقامات دولت جمهوری اسلامی ایران علیه جنایت‌های رفته بر مسلمانان روهینگیا می‌تواند آغازگر عزمی بزرگ برای پایان دادن به خونریزی در کشور میانمار تلقی شود.

یک مسلمان برمه‌ای:
وادار به خوردن شراب و گوشت خوک شديم

"عایشه صلحی" زن مسلمان برمه‌ای در گفت‌وگو با روزنامه مصری الوطن از کشتار و قتل عام وحشیانه 10 میلیون مسلمان برمه‌ای در این کشور پرده برداشت.
وی در این ارتباط گفت که بودایی‌های این کشور مسلمانان را بین خوردن گوشت خوک و نوشیدن شراب یا مرگ مخیر می‌کنند و مسلمانان برمه مرگ را بر این نوع زندگی ترجیح می‌دهند.
الوطن در این ارتباط نوشت که این زن برمه‌ای که شریعت اسلامی را در مصر تحصیل می‌کند، تصريح کرد که مسلمانان برمه در جهنمی واقعی زندگی می‌کنند و آنها راهی جز فریاد ندارند.
وی در این ارتباط از یک میلیارد مسلمان درخواست کمک کرد و سکوت آنها در برابر این کشتار و قتل عام را جایز ندانست.
این زن برمه‌ای گفت که هم‌اکنون خانواده‌اش به همراه بسیاری دیگر از مسلمانان این کشور از بیم بودایی‌ها به بنگلادش گریخته‌اند و یکی از دوستان نزدیکش قربانی این کشتارها شده است.
وی افزود: هم‌اکنون 10 میلیون مسلمان در برمه زندگی می‌کنند که 10 درصد جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهند اما ارتش و دولت با آنها مانند افراد جذامی که باید از شر آنها خلاص شد، برخورد می‌کنند.
مسلمانان برمه در معرض کشتار و قتل عام بودایی‌ها و هندوهای این کشور قرار دارند، به گونه‌ای که در نخستین حمله صورت گرفته علیه آنها یک‌هزار نفر کشته و 500 نفر زخمی و حدود سه هزار نفر ربوده و 300 هزار نفر به بنگلادش آواره شدند و 20 روستا تخریب شد.





وزارت خارجه در قبال نسل کشي مسلمانان ميانمار واکنش نشان دهد
وَ مَا لَكُمْ لا تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَل لَنَا مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا وَاجْعَل لَنَا مِنْ لَدُنْكَ نَصِيرًا
اخبار ناگواری از قتل عام مسلمانان کشور میانمار به گوش می رسد. میلیون ها مسلمان میانماری که به عنوان اقلیت مذهبی در این کشور شناخته می شوند سال هاست که با مشکلات و مسائل عدیده ای از سوی حکومت مواجهند. در این میان قوم مسلمان «روهینگیا» که در ایالت «آرکان» واقع در سواحل غربی کشور میانمار ساکن هستند، حتی از داشتن حق شهروندی کشور خود محروم بوده‌اند.
محرومیت از انجام مناسک ساده عبادی اسلامی از جمله فشارهای وارد به این مردم بوده است؛ نه مسجدی، نه مدرسه ای و نه حتی مراسم رسمی ازدواج! طی سال های گذشته صدها هزار مسلمان آراکان با تحمل سختی های فراوان تلاش برای مهاجرت غیر قانونی به دیگر کشورهای منطقه داشتند که در این بین بسیاری از آنان در بدترین شرایط ممکن جان سپرده اند.
در یکی از این موارد گارد ساحلی کشور تایلند چند صد مهاجر مسلمان میانماری را با لنج های بدون موتور، آب و غذا در میانه اقیانوس هند رها کرده اند که باعث مرگ و میر بسیاری از آنان در میانه اقیانوس از فرط گرسنگی و تشنگی شده است.
علاوه بر آن بسیاری از این مهاجران در زندان های کشورهای منطقه به سر می برند. با تمام این اوصاف مسلمانان میانمار ترجیح می دهند تا در میانه آب های اقیانوس جان بدهند اما شرایط بد زندگی در کشور خود را تحمل نکنند.
چنین وضعیت اسفناکی در ماه های اخیر با تنش های مذهبی میان بودائییان و مسلمانان این کشور همراه شده است. مطابق با اخبار رسیده چندین هزار مسلمان میانماری در منطقه آرکان تا کنون بطرز وحشیانه ای توسط افراطیان بودیست به قتل رسیده اند و نیروهای پلیس نیز تنها شاهد این قتل عام بوده اند.

این در شرایطی است که دولت میانمار مانع از حضور خبرنگاران خارجی و نمایندگان نهادهای بین المللی در منطقه آراکان شده است.

اتحادیه بین المللی امت واحده ضمن درخواست فوری از ارباب رسانه مبنی بر پوشش اخبار ولو ناچیز این مردم مظلوم، از وزارت محترم خارجه کشور جمهوری اسلامی ایران خواستار است تا اقدامات درخور و لازم را جهت تلاش برای حفظ جان مسلمانان محروم و مظلوم کشور میانمار از طریق اعمال فشار بر مقامات کشور مذکور و نیز نهادهای بین المللی به اصطلاح حافظ صلح و حقوق بشر، به انجام رساند.

اتحادیه بین المللی امت واحده / 24 تیرماه 1391



فیلم نسل‌کشی مسلمانان میانمار
بيماران قلبي و عصبي، خردسالان و همچنين سالمندان از تماشاي اين فيلم بپرهيزند


http://aelaa.net/110.aspx?id=2889

در میان سکوت جامعه جهانی، مسلمانان در اقلیم آراکان در غرب برمه به دست دولت بودایی و تندوران افراطي این کشور به طرز وحشیانه‌ای کشته می‌شوند. جمعیت اصالت اسلامی اعلام کرده که دولت بودایی این کشور، مسلمانان را آتش می‌زند و آنها را هدف نسل‌کشی مذهبی قرار می‌دهد. بودایی‌ها در قرن هجدهم، اقلیم آراکان را اشغال کردند و هنگامی که برمه از استعمار انگلیس آزاد شد، بیش از نیم میلیون مسلمان در این منطقه مجبور به مهاجرت از کشور در طی چند سال شدند.

مسلمانان میانمار چه کسانی هستند؟
اتحادیه جمهوری میانمار کشوری است در آسیای جنوب شرقی. میانمار از شمال شرقی با چین، از شرق با لائوس، از جنوب شرقی با تایلند، از غرب با بنگلادش و از شمال غربی با هند مرز مشترک دارد و از جنوب غربی با خلیج بنگال و از جنوب با دریای آندامان محصور است.
میانمار با مساحت 678500 کیلومتر مربع دومین کشور بزرگ آسیای جنوب شرقی است. این کشور 1900 کیلوتر مرز آبی دارد. سه رشته کوه اصلی در میانمار وجود دارد که هر سه از شمال (هیمالیا) به جنوب کشیده شده‌اند.

در سال 1824 برمه توسط بریتانیا اشغال و ضمیمه حکومت هند، مستعمره بریتانیا شد. در سال 1937 بریتانیا برمه را به همراه منطقه "آراکان" که اکنون به آن راخین نیز می‌‎گویند، مستعمره ای جدا از حکومت هند خواند و آن را برمه بریتانیا نام نهاد. تا اینکه در سال 1948 بریتانیا اجازه داد تا برمه استقلال یابد و از آن زمان به میانمار تغییر نام یافت.

نظامیان پس از کودتای سال 1962 توسط ژنرال "نِ وین" که منجر به سرنگونی دولت غیرنظامی نخست‌وزیر "او نو" شد حاکمیت را در این کشور به دست گرفتند. از آن زمان رهبری میانمار تحت کنترل رهبر نظامی درآمد. این شرایط تا سال 2011 ادامه داشت، زمانی که شورا به دنبال انتخابات سال 2010 منحل شد مراسم تحلیف ریاست جمهوری دولت غیرنظامی برگزار شد.

میانمار طبق آخرین آمار بدست آمده در سال 2005 از جمعیتی بالغ بر 40 میلیون نفر برخوردار است.

ورود اسلام به میانمار

تاریخ گسترش اسلام در میانمار به قرن اول هجرى برمى‏گردد. بعد از ظهور اسلام و گرایش اعراب و ایرانیان به اسلام، دریانوردان عرب و ایرانى مسافرت‏هاى دریایى خود را به طریق قبل‏ادامه مى‏دادند و در مسیر خود همچنین دست‏به تبلیغ و دعوت مردم‏به اسلام مى‏زدند.

بعدها بازرگانان مسلمان از مسیرهاى زمینى که از منطقه غربى ‏میانمار و ایالت آراکان این کشور مى‏گذشت ‏به مناطق غربى چین سفرمى‏کردند. بسیارى از این افراد در منطقه حاصلخیز و مستعد ساحلى‏ آراکان، اقامت کردند و اولین مناطق مسلمان نشین را ایجاد کردند.

تاجران چینى در نوشته‏هاى خود از مناطق ایرانى‏نشین‏ در مرزهاى بین میانمار و یونن (ایالتى در جنوب غربى چین) در قرن‏سوم میلادى یاد کرده‏اند.

خشونت علیه مسلمانان

دولت ژنرال ن وین‏ پس از روی کار آمدن در 1962 رفتن مسلمانان ‏به حج را ممنوع اعلام کرد تا آنکه در 1980 پس از گذشت 18 سال به‏ هفتاد نفر از مسلمانان اجازه داده شد، جهت انجام فرایض حج ‏به ‏مکه مشرف شوند و متعاقب آن عده‏اى از مسلمانان نیز جهت ‏شرکت در کنفرانسهاى مختلف اسلامى اعزام شدند.

نشریه انگلیسى «ساندى تایمز» در گزارشى از جنایات هولناک‏ چکمه‏پوشان میانمارى خاطرنشان مى‏کند، نظامیان این کشور مردم‏ مسلمان را مورد ضرب و شتم قرار داده، زنان را در جلو چشم ‏دیگران مورد تجاوز قرار مى‏دهند، مردان را مصلوب مى‏سازند و به ‏قتل مى‏رسانند.

براساس گزارش این روزنامه، هرروز شمار زیادى از مسلمانان فرارى با سرگذشتى هولناک و داستانهاى تکان دهنده‏اى از فشارهاى نظامیان میانمارى خود را به‏ اردوگاه‌هاى مرزى که در آنها غذا به اندازه کافى یافت نمى‏شود و انواع بیماری‌ها رواج دارد مى‏رسانند.

براساس این گزارش، گفته ‏مى‏شود که نظامیان قصد دارند بودایى‌ها را به ایالت آراکان‏، در غرب میانمار که در گذشته مسلمان نشین بوده است، گسیل‏دارند.

70 درصد جمعیت 40 میلیونى میانمار بودایى هستند.

هرچند در گذشته نظامیان میانمارى سایر اقلیت‌هاى قومى را نیز مورد آزار و اذیت قرار داده‏اند، از جمله در مورد تایلندى‏ها، خشونت ‏بسیارى روا داشته‏اند، لیکن رفتارشان با مسلمانان‏ بسیار خشونت بارتر از رفتار با سایرین بوده است.

خشونت‌های جدید علیه مسلمانان میانمار در ایالت راخین بعد از کشته شدن 11 مسلمان بیگناه توسط ارتش این کشور در ماه مه 2012 و حمله یک گروه بودائیان به اتوبوس حامل مسلمانان و کشته شدن یک بودائی در پاسخ به این حمله آغاز شد.

به دنبال آغاز درگیری‌ها درغرب میانمار، بودایی‌ها با حمله به مناطق مسلمان‌نشین بیش از 2000 منزل مسکونی متعلق به مسلمانان را به آتش کشیدند و بیش از یک صد هزار نفر را آواره و بی خانمان کردند.

اغلب آوارگان مسلمان به مرزهای میانمار و بنگلادش پناه بردند و اکنون در شرایط بسیار اسف باری به سر می‌برند. آنها نیاز به غذا دارند و به علت بارش باران‌های موسمی و نداشتن سرپناه سلامت و زندگی آنها در خطر است.
این درحالیست که دولت میانمار با تامل نیروهای امنیتی خود را در منطقه افزایش داد و بعد از یک هفته در ایالت راخین وضعیت فوق العاده اعلام کرد.

این خشونت‌ها درحالی ادامه دارد که رئیس جمهور میانمار هفته گذشته اعلام کرد که مسلمانان شهروند میانمار نیستند.
"تین سین"، رئیس‌جمهور میانمار جمعیت 800 هزار نفری مسلمان روهینگیا در این کشور را قومیتی خارجی دانست و گفت: مسلمانان یا باید در اردوگاه‌های آوارگان متمرکز یا اخراج شوند.
"آنگ سان سوچی" رهبر مخالفان دولت میانمار نیز که به تازگی از حبس خانگی آزاد شده است و اخیرا در یک تور اروپایی با اغلب رهبران اتحادیه اروپا دیدار و گفتگو داشته و همچنین مورد تمجید بسیاری از همین رهبران به خاطر ژست‌های حقوق بشری خود قرار گرفته نیز تاکنون هیچ موضع‌گیری و اظهار نظری درباره کشتار فجیع مسلمانان به دست هم کیشان خود نکرده است و حتی اعلام کرده است که این افراد میانماری نیستند.
این درحالیست که پخش تصاویر کشتار مسلمانان میانمار به دست بودائیان طی روزهای اخیر که به طرز مشکوکی از جانب رسانه‌های جریان اصلی جهان نادیده گرفته شده است لزوم توجه جدی و همت کشورها و سازمان‌های اسلامی برای حمایت از مسلمانان فراموش شده میانماری را می‌طلبد.

دموکراسی و قتل عام مسلمانان در میانمار

کشتار گسترده مسلمانان روهينگيا در ميانمار فقط به صورت گذرا و مغرضانه در اکثر رسانه ها پوشش داده شده است. آن‌ها در واقع درصدد توجيه خشم گسترده و تلاش‌هاي قاطع براي پايان دادن فوري به سوء استفاده بيش‌تر از حقوق بشر در اين کشور هستند.
به گزارش مشرق به نقل از پرس‌تی‌وی، راديو "Free Europe" گزارش داد: "بالگردهاي برمه، ۳ قايق حامل حدود ۵۰ مسلمان روهينگيا را که از يک خشونت فرقه اي در غرب اين کشور مي‌گريختند به آتش کشيدند؛ حمله اي که به نظر مي‌رسد در آن تمامي سرنشينان اين قايق‌ها جان خود را از دست داده اند."
چرا بايد کسي چنين خطر مرگباري را به جان بخرد؟ پناهجويان تلاش مي‌کنند از مرگ حتمي، شکنجه يا دستگيري از سوي اکثريت بودايي در استان راخين بگريزند؛ اکثريتي که از حمايت کامل دولت ميانمار برخوردار است.
علاقه اندک رسانه ها به پوشش "درگيري‌هاي قومي" در ميانمار نيز به هيچ وجه نشانه اي از اهميت اين داستان نيست. شعله ور شدن دوباره خشونت در اين منطقه ۲۸ مي و در پي تجاوز به يک زن در استان راخين و کشته شدن وي صورت گرفت؛ اقدامي که گفته مي‌شود ۳ مرد روهينگيا مرتکب آن شدند.
اين حادثه طليعه يک جنبش نادر اتحاد بين بسياري از بخش‌هاي جامعه ميانمار از جمله دولت، نيروهاي امنيتي و فعالان و گروه‌هاي موسوم به طرفدار دموکراسي محسوب مي‌شود.
نخستين دستور، ضرب و جرح ۱۰ مسلمان بي‌گناه تا سر حد مرگ بود. طبق گزارش ۲۲ ژوئن Bangkok Post اين قربانيان که از اتوبوس بيرون کشيده شده بودند و از سوي جمعيتي متشکل از ۳۰۰ بودايي راخين هدف حمله قرار گرفته بودند حتي روهينگيا هم نبودند. تمامي مسلمانان ميانمار متعلق به گروه قومي روهينگيا نيستند. تعدادي از آنان از نوادگان مهاجران هندي، شماري چيني تبار و تعدادي نيز اصل و ريشه اوليه عربي و فارسي دارند. ميانمار کشوري با حدود ۶۰ ميليون نفر جمعيت است که تنها ۴ درصد آن‌ها مسلمان هستند.
اين سوء استفاده ها فارغ از تعدادشان گسترده هستند و شورشيان نيز براي انجام اين اقدامات يا هيچ عکس العملي نمي‌بينند و يا با واکنش و عواقب ناچيز مواجه مي‌شوند.
رويترز ۴ جولاي به نقل از گروه‌هاي حقوق بشر گزارش داد: "(مسلمانان) روهينگيا با يکي از بدترين انواع تبعيض در سراسر جهان مواجهند." طبق اعلام گروه حقوق بشر Equal Rights Trust که مقر آن در انگليس است، خشونت اخير در ميانمار صرفا به علت درگيري‌هاي قومي صورت نگرفته بلکه در واقع دولت اين کشور نيز در اين زمينه فعالانه مشارکت کرده است.
طبق اعلام اين گروه حقوق بشري:"از ۱۶ ژوئن به بعد، ارتش (ميانمار) در ارتکاب اقدامات خشونت آميز و ساير موارد نقض حقوق بشر عليه گروه روهينگيا به طور فعال‌تري مشارکت کرد؛ اقدامات خشونت باري که کشتار و دستگيري گسترده مردان و پسران روهينگيا در استان راخين در شمال اين کشور را شامل مي‌شود."
گروه‌ها و افراد "طرفدار دموکراسي" در ميانمار که به علت اعتراض به حاکميت نظاميان در اين کشور از سوي دولت‌هاي غربي تجليل مي‌شوند نيز در جنگ عليه عليه اقليت‌ها سهيم هستند. هانا هيندستروم ۸ جولاي در گزارشي در Sydney Morning Herald اعلام کرد يک گروه طرفدار دموکراسي با درج مطلبي در توئيتر گفته است : "گروه موسوم به روهينگيا دروغ‌گو هستند"؛ اين در حالي است که يکي ديگر از کاربران شبکه هاي اجتماعي نيز گفته :"ما بايد همه کالارها را بکشيم." کالار يک تهمت نژادپرستانه است که درباره مردم سياهپوست شبه قاره هند به کار مي‌رود.
ميانمار از نظر سياسي از شهرت و آوازه ضعيفي برخوردار است. اين کشور سال ۱۹۸۴ و اندکي پس از استقلال از انگليس شاهد يک جنگ داخلي طولاني بوده است. دوران استعمار براي اين کشور فوق العاده مخرب بود چرا که ميانمار را به عرصه نبرد قدرت‌هاي بزرگ بدل کرد. بسياري از مردم ميانمار در شرايطي که خود مسبب آن نبودند کشته شدند. از آن‌جايي که قدرت‌هاي خارجي اين کشور را بر اساس اهداف خود تقسيم کردند، وقوع يک جنگ داخلي در پي اين مساله قابل پيش بيني بود. همزمان با به قدرت رسيدن حاکمان نظامي در اين کشور در فاصله زماني سال‌هاي ۱۹۶۲ تا ۲۰۱۱ اين جنگ در ظاهر به پايان رسيد اما بسياري از مشکلات اساسي اين کشور همچنان لا ينحل باقي مانده است.
در پوشش رسانه اي غرب، ميانمار از طريق تلاش تعدادي از افراد تمثالي در راستاي دموکراسي و بدون توجه به اونگ سان سوچي، رهبر مخالفان اين کشور توصيف مي‌شود. از زمان برگزاري انتخابات در سال گذشته که دولتي غيرنظامي را در راس قدرت قرار داد به جهتي هدايت شده ايم که باور کنيم در حال حاضر پاياني خوشايند در حال به وجود آمدن است. بر اساس گزارش بريتيش تلگراف :" اونگ سان سوچي، رهبر مخالفان برمه روز دوشنبه (۹ جولاي) براي نخستين بار در جلسه پارلمان اين کشور شرکت کرد و با اين کار مرحله اي جديد از حدود ربع قرن تلاش خود براي به ارمغان آوردن دموکراسي به ميهنش که تحت سلطه ارتش قرار دارد، به نمايش گذاشت."
اما به جز نگراني‌هاي صرف بر سر خشونت قومي، اونگ سان سوچي خنثي باقي مانده است، گويي که کشتن "هندي‌هاي داراي پوست تيره" در اين کشور به اندازه داشتن يک کرسي براي حزب وي (اتحاديه ملي براي دموکراسي در ميانمار) در پارلمان فوريت ندارد.
اکمل الدين احسان اوغلو، دبيرکل سازمان همکاري اقتصادي از رهبر مخالفان ميانمار خواست اقدامي انجام دهد. وي خطاب به اونگ سان سو چي نوشت:"ما اطمينان داريم که شما به عنوان برنده جايزه صلح نوبل، نخستين مرحله در سفر به سوي تضمين صلح در جهان را از آستانه ورودي کشور خودتان آغاز مي‌کنيد و در زمينه پايان دادن به خشونتي که استان آراکان با آن مواجه شده است نقشي فعال ايفا خواهيد کرد." با اين وجود طبق گزارش Foreign Policy، حزب اتحاديه ملي براي دموکراسي به رهبري اونگ سان سو چي با دقت از پرداختن به اين مساله مهم و داغ طفره مي‌رود."
هدف قرار گرفتن خشونت آميز اقليت‌ها در برمه در زماني جالب براي امريکا و انگليس، صورت گرفت. همزمان با توافق حاکمان نظامي ميانمار درباره اصلاحات نيمه دموکراتيک در اين کشور مبارزه آن‌ها در راستاي طرفداري از دموکراسي تا حد زيادي خاتمه يافت. شرکت‌هاي غربي که براي تعديل و خنثي کردن نفوذ تقريبا انحصاري چين بر اقتصاد ميانمار تمايل شديدي داشتند به نحوي به سوي اين کشور خيز برداشتند که گويي يکي از سرکوب‌گرترين رژيم‌هاي جهان به طور ناگهاني به عنوان بهشتي براي دموکراسي سر بر آورده است.
الکس اسپيليوس در بريتيش گاردين British Guardian نوشت:" گلد راش (یورش طلایی ؛ Gold Rush ؛ مهاجرت وسيع افراد به مناطقي كه در آنها طلا يافت شده است) برمه آغاز شده است". اين مساله همزمان با اقدام اخير باراک اوباما، رئيس جمهوري امريکا در لغو تحريم سرمايه گذاري اين کشور در ميانمار آغاز شد. انگليس نيز بلافاصله از اين مساله پيروي کرد و اتاق بازرگاني اين کشور ۱۱ جولاي و به نحوي شتابزده در راگون افتتاح شد. "هدف از اين اقدام برقراري ارتباط با يکي از آخرين بازارهاي دست‌نخورده در آسياست، کشوري که از منابع سرشار هيدروکربن، مواد معدني، جواهرات و چوب و نيروي کار ارزان برخوردار است و در سايه سال‌ها انزوا و تحريم به سرزميني بکر براي سرمايه گذاري خارجي بدل شده است."
از زمان سفر "تاريخي" هيلاري کلينتون، وزير خارجه امريکا به ميانمار در دسامبر ۲۰۱۱، تا کنون "ثروتمندان ميانمار" و "رقابت بر سر ميانمار" به يک موضوع تکراري و متناوب در رسانه ها بدل شده است. در مورد مسائل ديگر در اين کشور بحث‌هاي محدودي صورت گرفته و به مسائلي نظير حقوق اقليت‌ها اصلا پرداخته نشده است.
اخيرا کلينتون با تين سين، رئيس جمهوري ميانمار ديدار کرد و اين مساله در حال حاضر به عنوان يک داستان موفقيت آميز ديگر براي ديپلماسي امريکا به شمار مي‌رود. نگراني‌هاي امريکا درباره "فقدان شفافيت در محيط سرمايه گذاري در ميانمار و نقش ارتش اين کشور در اقتصاد" در دستور کار قرار دارند (سي ان ان، ۱۲ جولاي). با اين وجود تين سين وي با فراهم کردن يک گفتمان سياسي خطرناک که مي‌تواند به کشتار‌هاي بيش‌تر يا حتي نسل کشي منتهي شود به علت ارتکاب گناه‌هاي بزرگ‌تر گناهکار شناخته مي‌‌‌‌‌شود.
طبق گزارش اي بي سي استراليا ABC Australia رئيس جمهوري "اصلاح طلب" ميانمار در سخناني خطاب به سازمان ملل از "ايجاد اردوگاه‌هاي آوارگان يا تبعيد به عنوان راه حلي براي حدود يک ميليون مسلمان روهينگيا" نام برد. وي پيشنهاد کرد "در صورت پذيرش کشور ثالث) افراد گروه روهينگيا به آن کشور فرستاده شوند.
گروه روهينگيا در حال حاضر يکي از خشونت‌بارترين بخش‌هاي تاريخ خود را مي‌گذراند و درد و رنج آن‌ها يکي از مهم‌ترين مسائل در سراسر جهان به شمار مي‌رود. با اين وجود وضعيت اسفناک آن‌ها به طرز مشکوکي در ميان اولويت‌هاي منطقه اي و بين‌المللي غائب است يا تحت تاثير "منابع و ذخاير سرشار هيدروکربن، مواد معدني، جواهرات و چوب" در اين کشور مورد بي‌توجهي قرار مي‌گيرد.
در همين حال، درد و رنج و مرگ افراد بي‌خانمان و بي‌دفاع گروه روهينگيا ادامه دارد. کساني که به بنگلادش رفته بودند نيز در حال بازگشت هستند. به غير از تعداد اندکي از خبرنگاران شجاع، که به وعده هاي اين کشور در زمينه دموکراسي و ساير دروغ‌ پردازي‌ها اعتنا نمي‌کنند، اکثر رسانه ها با بي‌توجهي از کنار اين مساله عبور مي‌کنند. حتي اگر مساله حقوق بشر از کم‌ترين اهميت برخوردار باشد نيز بايد اين رفتار غم انگيز فورا تغيير کند.
درباره نويسنده: رمزي بارود، مقاله نويس عضو سنديکاي بين‌المللي و ويراستار وب سايت PalestineChronicle.com محسوب مي‌شود. "پدرم يک مبارز آزادي بود: داستان ناگفته غزه" عنوان جديدترين کتاب وي است.


سوزاندن یهودیان در کوره و تهیه صابون از چربی آنها
از افسانه بافی یهودیان چه می دانید؟ آیا داستان صابون یهودی را شنیده اید؟ آیا هیتلر یهودیان را در کوره ها می سوزاند و از چربی آنها صابون تهیه می کرد؟ آیا می دانید صابون یهودی زمانی یکی از اجزای اصلی داستان سرایی هولوکاست بود؟ چرا دیگر راجع به صابون انسانی چیزی نمی شنویم؟ برای رازگشایی از این سوالات با گزارش ویژه مشرق همراه شوید...
يكي از رسواترين داستانهاي مربوط به هولوكاست اين است كه آلمانها با استفاده از اجساد قربانيان خود صابون توليد مي كردند.
هر چند دروغ بودن ادعاي مشابهي در جريان جنگ جهاني اول به نام صابون انسانی بلافاصله به اثبات رسيد ولی همان ادعا طي جنگ جهاني دوم از سوی یهودیان و صهیونیست ها احيا و مورد قبول قرار گرفت.

صابونی که ادعا می شود نازیها از چربی یهودیان سوزانده شده ساخته اند
یک یهودی در حال فروختن صابون

آیا این یهودیان سوزانده شده و به صابون تبدیل شدند؟
نكته مهمتر اين است كه اين اتهام طي محاكمه اصلي نورمبرگ در سالهاي 1945-1946 تأييد شد و از آن تاريخ به بعد توسط مورخان متعددي مورد قبول قرار گرفت.

با اين حال، طي سالهاي اخير به عنوان بخشي از عقب نشيني از جنبه هاي غيرقابل دفاع داستان هولوكاست، مورخان رسمی با اكراه پذيرفته اند كه داستان صابون انساني تنها يك دروغ تبليغاتي زمان جنگ بوده است.
ولي طي اين عقب نشيني، آنها سعي كرده اند اين داستان را به عنوان شايعه زمان جنگ رد كنند و مدعي شوند كه اين امر تنها شايعه اي بوده است كه در زمان جنگ شهرت يافته است و از اين نكته غفلت كرده اند كه سازمانهاي بين المللي يهود و سپس دولتهاي متحدين اين دروغ افترا آميز را تأييد كرده بودند و بر اساس آن برخي از افراد را محاكمه و ادعاها و شهادتهاي دروغيني در اين زمينه را پذيرفته بوده اند و حتي در دادگاههاي متفقين پس از جنگ مورد قبول واقع شده بوده است.

نمونه صابون ارائه شده در دادگاه نورمبرگ در جهت اثبات هولوکاست و نسل کشی یهودیان از سوی نازیها

پیدایش افسانه از طریق «شایعه»

شايعات زمان جنگ در اين زمينه كه آلمانها از اجساد يهوديان قتل عام شده صابون مي ساختند، تا حدودي مبتني بر اين حقيقت بود كه صابونهاي توزيع شده توسط آلمانها در محلات يهودي نشين داراي نشان RIF بودند كه از نظر آنها مخفف عبارت آلماني Rein jüdisches Fett يا "چربي خالص يهود" است.
اين شايعات به قدري در سال 1941 و سپس 1942 گسترش يافت كه تا اواخر سال 1942، مقامات آلماني در لهستان و اسلواكي رسماً نگراني خود را از تأثير آنها اعلام كردند.

صابونهاي توزيع شده توسط آلمانها در محلات يهودي نشين داراي نشان RIF بود
به عنوان مثال، طي نقل قولي كه از يك منبع لهستاني در يكي از گزارشهاي اطلاعات نظامي ارتش آمريكا ذكر شده است، آلمانها در سال 1941 يك كارخانه صابون انساني در منطقه تورك لهستان داشتند.
اين گزارش از قول وي مي افزايد:‌ «آلمانها هزاران معلم، كشيش، و يهودي را به آنجا آورده بودند و بعد از گرفتن نمونه سرم از خون اين افراد، آنها را در ديگهاي بزرگي انداخته و چربي بدن آنها را به منظور صابون سازي استخراج كردند.»
پس از آن جوكهاي وحشتناك در مورد «صابون يهودي»‌ در محلات و اردوگاههاي يهوديان رواج يافت و بسياري از غير يهوديان در خارج از اردوگاهها نيز اين داستان را باور كردند. هنگامي كه قطارهاي پر از يهوديان رانده شده در ايستگاههاي قطار توقف مي كردند، لهستانيها با خوشحالي فرياد مي زند: «يهوديها صابون مي شوند!»
حتي اسراي جنگي انگليسي كه طي سال 1944 به اردوگاه آشويتس منتقل شدند، بعدها در مورد شايعات زمان جنگ در رابطه با كشتن قربانيان با گاز و تبديل اجساد آنها به صابون شهادت دادند.


صابون یهودی؛ نماد تبلیغات جنگ

عليرغم غيرقابل باور بودن ذاتي اين داستان، داستان صابون به صورت نمادي مهم از تبليغات زمان جنگ يهوديها و متحدين در آمد.
خاخام استفان اس وايز، رييس وقت كنگره جهاني يهود و كنگره آمريكايي يهود، علناً در سال 1942 ادعا كرد كه اجساد يهوديها توسط آلمانيها تبديل به كالاهاي اساسي زمان جنگ مانند صابون، روغن و كود شده است. او همچنين اعلام كرد كه آلمانها حتي اجساد مردگان را براي استفاده از آنها نبش قبر كرده اند و براي هر جسد 50 مارك پرداخته اند!

خاخام استفن اس. وایز؛ رييس وقت كنگره جهاني يهود واز مروجین افسانه هولوکاست:
آلمانها حتي اجساد مردگان را براي استفاده از آنها نبش قبر كرده اند و براي هر جسد 50 مارك پرداخته اند!

در اواخر سال 1942، هفته نامه كنگره، كه توسط كنگره آمريكايي يهود منتشر مي شد، طي مقاله اي ادعا كرد كه آلمانها اجساد يهوديها را با استفاده از روشهاي علمي به كود، صابون و چسب تبديل مي كردند. يك مقاله در همان شماره گزارش كرد كه يهوديهاي رانده شده از فرانسه و هلند در حداقل دو كارخانه آلماني به صابون، چسب و روغن قطار تبديل شده اند.
مانند بسیاری از نشريات آمريكايي ديگر، نشريه نيو ريپابليك در اوايل سال 1943 گزارش كرد كه آلمانيها از اجساد قربانيهاي يهودي خود براي ساخت صابون و كود در كارخانه اي واقع در سيدلكه استفاده مي كردند.
طي ماههاي ژوئن و ژوييه سال 1943، دو نماينده برجسته كميته يهودي ضد فاشيست كه مقر آن در مسكو قرار داشت، از ايالات متحده بازديد و طي ملاقاتهاي عمومي موفق به جمع آوري دو ميليون دلار براي كمك به شوروي در جنگ شدند. در هر يك از آن جلسات، سالومون ميكوئل، رهبر يهوديهاي شوروي، يك قالب صابون به جمعيت نشان داد كه به گفته او از اجساد يهوديها ساخته شده بود.

سالومون ميكوئل (نفر سمت چپ)، رهبر يهوديان شوروي
يك قالب صابون به جمعيت نشان داد كه به گفته او از اجساد يهوديها ساخته شده بود.

افسانه صابون؛ پس از جنگ

بعد از جنگ، داستان صابون مشروعيت فراواني طي محاكمه اصلي نورمبرگ كسب كرد. اسميرنوف، وكيل ارشد شوروي به دادگاه گفت:
«...همان ذهنهاي فني اس اس كه اتاقهاي گاز را خلق كرده بودند به شيوه هايي براي از بين بردن كامل اجساد انسانها دست يافتند كه از طريق آنها، مي توانستند هر گونه رد جنايت خود را پاك كنند و هم از آن اجساد براي توليد محصولات ديگر استفاده نمايند. [بر اساس اطلاعات ما] در مؤسسه كالبدشناسي دانزيگ، آزمايشهايي در سطح نيمه صنعتي در زمينه توليد صابون از بدن انسان و نيز دباغي پوست انسان براي استفاده هاي صنعتي به عمل آمده است.»
اسمیرنوف استناد فراواني به شهادت زيگموند مازور، يكي از كاركنان مؤسسه كرد كه گفته هاي او به عنوان سند USSR-197 نورمبرگ ثبت شده بود. به ادعاي وي، دكتر رودلف اسپانر، رييس مؤسسه دانزيگ، دستور توليد صابون از اجساد را در سال 1943 صادر كرده است. بر اساس شهادت مازور، عمليات دكتر اسپانر مورد علاقه مقامات آلماني قرار گرفت و وزير آموزش و پرورش، برنارد راست و دكتر لئوناردو كونتي، از رهبران دستگاه بهداشت آلمان و نيز استادان ساير مؤسسات پزشكي به كمك اسپانر آمدند. مازور همچنين ادعا كرد كه او از «صابون انساني»‌ براي شستن تن و لباسهاي خود استفاده كرده است!
حتي طرز ساخت صابون انساني كه به ادعاي آنها توسط دكتر اسپانر تهيه شده بود (سند USSR-196) به دادگاه ارائه شد. نهايتاً، نمونه اي از آنچه آنها قطعه اي از صابون انساني ناميدند به عنوان سند به دادگاه نورمبرگ ارائه شد (سند USSR-393).

سند USSR-196
که طرز ساخت صابون انساني را شرح می دهد این سند در دادگاه نورمبرگ به صورت رسمی ارائه شد
دادستان اصلي انگليس، سر هارتلي شاوكراس، در سخنان اختتاميه خود خطاب به دادگاه ضمن تكرار گفته هاي همتاي شوروي خود گفت:‌ «برخي اوقات، حتي از اجساد قربانيها به منظور رفع كمبود صابون در زمان جنگ استفاده مي كردند.» قضات دادگاه نيز در قضاوت نهايي خود اظهار داشتند كه تلاشهايي براي استفاده از چربي اجساد قربانيان به منظور توليد تجاري صابون به عمل آمده بود.

دادستان اصلي انگليس، سر هارتلي شاوكراس در دادگاه نورمبرگ استفاده از چربی انسانی در تولید صابون از سوی نازیها را تایید کرد.

بايد تأكيد كرد كه شواهد ارائه شده در دادگاه نورمبرگ در جهت تأييد داستان دروغين صابون چيزي از شواهد ارائه شده در رابطه با ادعاهاي كشتار جمعي در اتاقهاي گاز كم نداشت. دست كم در اين مورد يك قطعه صابون كه ادعا مي شد از اجساد قربانيها توليد شده است، ارائه شد.
بعد از جنگ، قربانيان فرضي هولوكاست طي مراسمي به شكل قالبهاي صابون در گورستانهاي يهودي دفن شدند. در سال 1948، چهار عدد از اين قالب صابونها كه در پارچه مخصوص تشيع جنازه پيچيده شده بود بر اساس مراسم مذهبي يهود در قبرستان حيفاي اسراييل دفن شد.

یهودیان بر همکیشان خود که به صابون تبدیل شده اند، می گریند !
چندين قالب صابون يهودي ديگر نيز به عنوان بقاياي دهشتناك هولوكاست در مؤسسه تاريخي ورشو، موزه اشتوتهوف در نزديكي گدانسك (دانزيگ)، مؤسسه ايوو (Yivo) شهر نيويورك، موزه هولوكاست شهر فيلادلفيا، مركز يهودي هولوكاست در ملبورن استراليا، و نقاط مختلف اسراييل نگهداري مي شوند.

صابون ها طی مراسم رسمی در چنین گورهایی دفن شدند !

يهوديهاي فراواني كه طي جنگ در محلات يهوديهاي آلمان و اردوگاهها زندگي مي كردند به زنده ماندن داستان صابونها بعد از ساليان متمادي كمك كردند. به عنوان مثال، بن ادلبوم، طي خاطرات خود به نام «بزرگ شدن در هولوكاست» در سال 1980 نوشت:
«همراه با جيره اي كه در ارودگاه به ما مي دادند يك قالب صابون با نشان R.J.F. نيز به ما داده مي شد كه بعدها به نام صابون RIF معروف شد. تنها در پايان جنگ بود كه متوجه اين حقيقت وحشتناك در مورد آن صابونها شديم. اگر ما در داخل محله يهوديها متوجه اين موضوع مي شديم هر قالب از صابونها را با مراسم تشيع جنازه خاص يهود در گورستان ماريسين دفن مي كرديم. ما بدون اين كه بدانيم، از استخوان و گوشت عزيزان كشته شده خود براي شستن بدن استفاده مي كرديم.»
نسه گودين در بهار سال 1944 از محله يهوديان ليتواني به اردوگاه اشتوتهوف منتقل شد. در سال 1983، او طي مصاحبه اي اين چنين گفت:
«آن روز آنها به ما اجازه استحمام و يك قالب صابون دادند. بعد از جنگ فهميديم كه آن صابون از چربي خالص بدن يهوديها ساخته شده بود و حروف اول اين عبارت بر روي صابونها حك شده بود. تا آنجا كه مي مي دانم، شايد بخشي از چربي بدن پدرم در صابوني كه بدن خود را با آن شستم بوده باشد. مي توانيد حدس بزنيد اين فكر چه احساسي به من مي دهد؟»
مل مرملستاين،‌ يكي از زندانيان سابق آشويتز، كه در فيلم تلويزيوني «هرگز فراموش نكن» در سال 1991 بازي كرد، در سال 1981 تحت سوگند شهادت داد كه او و ساير زندانيهاي ارودگاه از صابونهايي استفاده مي كردند كه از چربي انسان ساخته شده بود. او اصرار داشت كه هيچ ترديدي در اين مورد وجود نداشت كه صابوني كه خود را با آن شسته است از اجساد يهوديها ساخته شده است.

فیلم مراسم بزرگداشت یهودیان تبدیل شده به صابون در یک کنیسه با حضور بازماندگان ! هولوکاست

http://aelaa.net/110.aspx?id=2890

ویزنتال و صابون

سيمون ويزنتال، «شكارچي معروف نازي»، داستان صابون را در مجموعه اي از مقالات منتشر شده در سال 1946 در روزنامه جامعه يهوديان اتريشي به نام Der Neue Weg تكرار كرد. او در اولين مقاله نوشت:

«طي آخرين هفته هاي ماه مارس، مطبوعات روماني خبر عجيبي را گزارش كردند: ‌در شهر كوچك رومانيايي فولتيسني، بيست جعبه صابون در گورستان يهوديان با احترام و مراسم مذهبي كامل دفن شدند. اين صابون اخيراً در يك انبار نظامي سابق آلمانها كشف شده است. روي جعبه ها حروف RIF به معني «چربي خالص يهود» حك شده بود. قرار بود اين جعبه ها به دست وافن اس اس برسد. كاغذي كه به دور آن پيچيده شده بود نشان مي دهد كه صابونها از اجساد يهوديها ساخته شده اند. با كمال تعجب، آلمانيهاي دقيق فراموش كردند توضيح دهند آيا صابونها از بدن كودكان، دخترها، مردها يا افراد كهنسال ساخته شده است.»

سیمون ویزنتال یهودی:
آلمانی های منضبط، فراموش كردند توضيح دهند آيا صابونها از بدن كودكان، دخترها، مردها يا افراد كهنسال ساخته شده است [!]
ويزنتال ادامه داد:
«بعد از سال 1942، مردم لهستان به خوبي مي دانستند كه آن صابونها از چه ساخته مي شوند. براي دنياي متمدن قابل تصور نيست كه نازيها و زنان آنها در لهستان چگونه در مورد اين صابونها فكر مي كردند. آنها هر قالب صابون را به شكل يهودي مي ديدند كه نتوانسته است به يك فرويد، ارليش يا انیشتين ديگر تبديل شود.»

ویزنتال:
یهودیان هر قالب صابون را به شكل یک يهودي مي ديدند كه نتوانسته است به يك فرويد، ارليش يا انیشتين ديگر تبديل شود.

تبلیغات فراوان در مورد صابون یهودی

پس از چندين سال، برخي مورخان مشهور از داستان صابون سازي دفاع كرده اند. مورخ روزنامه نگار، ويليام شايرر، در پرفروشترين كتاب خود به نام، ظهور و سقوط رايش سوم، مكرراً به اين موضوع اشاره مي كند.
متخصص برجسته تبليغات جنگي شوروي، به نام ايليا اهرنبرگ، طي خاطرات بعد از جنگ خود مي نويسد: «من در دست خود يك قالب صابون كه عبارت چربي خالص يهودي بر روي آن حك شده است دارم كه از اجساد مردمي كه كشته شده اند ساخته شده است. ولي لازم نيست در مورد اين قبيل چيزها صحبت كرد چون هزاران كتاب در مورد آنها نوشته شده است.»

اهرنبرگ، یهودی دروغ پرداز و متخصص ارشد جنگ روانی شوروی در جنگ جهانی دوم:
من در دست خود يك قالب صابون دارم كه عبارت چربي خالص يهودي بر روي آن حك شده است

در يك كتاب درسي استاندارد مطالعات تاريخي كه در دبيرستانهاي كانادا تدريس مي شود و نام آن «كانادا: قرن بيستم» است، نوشته شده است كه آلمانها اجساد قربانيان يهودي خود را براي توليد صابون مي جوشاندند. جزوه كالبد شناسي نازيسم، كه توسط «ائتلاف ضد رسوايي»‌ صهيونيستي بناي بريث (B'nai B'rith) نوشته شده است، مي گويد:‌ «بي رحمي نازيها به كشتار انسانها ختم نشد. مقادير فراواني صابون از اجساد كساني كه كشته شده بودند ساخته شده بود.»
كتاب «اردوگاههاي مرگ هيتلر»‌ كه در سال 1981 نوشته شد شرح مفصلي از داستان صابون ارائه مي دهد. مؤلف كتاب، كانيلين فيگ، در عين اذعان به اين كه «برخي از مورخان ادعا مي كنند كه توليد صابون توسط نازيها از چربي انساني تنها يك شايعه است» با اين حال اين داستان را قبول مي كند چون «بيشتر كارشناسان اردوگاه در اروپاي شرقي داستانهاي مربوط به صابون را تأييد كرده اند و انواع قالبهاي صابون ساخته شده از اجساد انسانها در اروپاي شرقي به نمايش گذاشته شده است و من طي ساليان متمادي نمونه هاي فراواني از آنها را ديده ام.»
آرتور اشنايرر، خاخام ساكن نيويورك، اين داستان را در جلسه افتتاحيه بزرگترين گردهمايي هولوكاست در تاريخ تكرار كرد. در مراسم دعايي كه طي «گردهمايي بازماندگان يهودي هولوكاست در آمريكا»‌ در شهر واشنگتن در ماه آوريل سال 1983 برگزار شد، خاخام اعلام كرد:‌ «ما قالبهاي صابوني را كه حروف مخفف RJF (به معني چربي خالص يهود) روي آنها حك شده بود به خاطر داريم كه از اجساد عزيزان ما تهيه شده بود.»


برملاشدن ماهیت دروغ افسانه

عليرغم تمامي شواهد به ظاهر تكان دهنده، اتهام توليد صابون توسط آلمانها از اجساد انسانها دروغ است و مورخان هولوكاست اكنون به اين موضوع اذعان دارند. حروف مخفف RIF كه تصور مي شود مخفف عبارت «چربي خالص يهود»‌ باشد، در واقع مخفف عبارت «مركز رايش براي تهيه چربي صنعتي»‌ بود. اين مركز يك سازمان آلماني مسئول توليد و توزيع صابون و محصولات شوينده در زمان جنگ بود. صابون RIF كيفيتي پايين داشت و فاقد هر گونه چربي انساني و غيرانساني بود.

كمي بعد از جنگ، دفتر دادستان شهر فلنزبورگ آلمان، دست به اقدامات قانوني بر عليه دكتر رودلف اسپانر به دليل نقش او در تهيه صابون انساني در مؤسسه دانزيگ زد. ولي بعد از يك سلسله تحقيقات، وي بدون سر و صدا از اين اتهام تبرئه شد. در نامه اي كه در ماه ژانويه 1968 نوشته شد، دفتر دادستان اعتراف كرد كه بر اساس تحقيقات آن دفتر هيچ صابوني طي مدت جنگ در مؤسسه دانزيگ توليد نشده است.

والتر لاکوئر، تاریخ دان حامی هولوکاست:
داستان صابون انساني از اساس نادرست است.

اخيراً والتر لاكور، مورخ آلماني آنچه را كه در سال 1980 در كتاب خود، راز دهشتناك، به عنوان «تاريخ غير قابل انكار»‌ آورده بود تكذيب كرد و گفت كه داستان صابون انساني از اساس نادرست است. گيتا سرني، يك مورخ يهودي ديگر در كتاب خود به نام «سفر به تاريكي»‌ مي نويسد: «اين داستان پذيرفته شده كه اجساد قربانيان به صابون و كود تبديل مي شده است توسط اداره مركزي تحقيق در مورد جنايات نازيهاي لودويگزبورگ تكذيب شده است.‌»
دبورا ليپشتات، استاد تاريخ مدرن يهود نيز به همين ترتيب ضمن تاريخ نويسي مجدد در سال 1981 اظهار داشت: «حقيقت اين است كه نازيها هرگز از اجساد يهوديان يا هر كس ديگر براي توليد صابون استفاده نكردند.»

دبورا لیپشتات، از مهمترین حامیان افسانه هولوکاست:
«حقيقت اين است كه نازيها هرگز از اجساد يهوديان يا هر فرد ديگر براي توليد صابون استفاده نكردند.»

در آوريل سال 1990، پروفسور يهودا بائر از دانشگاه عبري اسراييل، كه از مورخان برجسته حامي هولوكاست است، و نيز شموئيل كراكوسكي، مدير بخش آرشيو مركزي هولوكاست ياد واشم در اسراييل تأييد كردند كه داستان صابون انساني حقيقت ندارد. به گفته باوئر زندانيهايي كه در اردوگاهها نگهداري مي شدند آماده پذيرش هر گونه داستان وحشتناك در مورد آلمانها بودند. با اين حال وي نازيها را مسئول انتشار اين داستان دانست.
در حقيقت، كساني كه در زمينه داستان صابون بايد مورد سرزنش قرار بگيرند افرادي مانند سيمون ويزنتال و استفان وايز و نيز سازمانهايي مانند كنگره جهاني يهود و نيز قدرتهاي فاتح متفقين هستند كه هيچ يك از آنها تا كنون بابت اشاعه اين دروغ عذرخواهي نكرده اند.
در آوريل سال 1990، پروفسور يهودا بائر از دانشگاه عبري اسراييل، كه از مورخان برجسته حامي هولوكاست است، و نيز شموئيل كراكوسكي، مدير بخش آرشيو مركزي هولوكاست ياد واشم در اسراييل تأييد كردند كه داستان صابون انساني حقيقت ندارد. به گفته باوئر زندانيهايي كه در اردوگاهها نگهداري مي شدند آماده پذيرش هر گونه داستان وحشتناك در مورد آلمانها بودند. با اين حال وي نازيها را مسئول انتشار اين داستان دانست.

در حقيقت، كساني كه در زمينه داستان صابون بايد مورد سرزنش قرار بگيرند افرادي مانند سيمون ويزنتال و استفان وايز و نيز سازمانهايي مانند كنگره جهاني يهود و نيز قدرتهاي فاتح متفقين هستند كه هيچ يك از آنها تا كنون بابت اشاعه اين دروغ عذرخواهي نكرده اند.


عقب نشینی ظاهری مدافعان هولوکاست از افسانه صابون

چرا باوئر و كراوسكي به اين نتيجه رسيدند كه اكنون زمان مناسبي براي رد رسمي داستان صابون است؟ خود كراوسكي به اين نكته اشاره مي كند كه بخش بزرگي از دليل اين عقب نشيني تاكتيكي به منظور نجات باقيمانده داستان هولوكاست با خلاص شدن از دست سست ترين و دروغ ترين بخشهاي آن است.

در مواجهه با چالش تجديد نظر طلبي، داستانهايي مانند داستان صابون كه اثبات دروغ بودن آنها بسيار ساده است مي توانند دردسر ساز باشند چون آنها باعث ايجاد ترديد در مورد كل افسانه هولوكاست مي شوند. به گفته كراوسكي: «مورخان به اين نتيجه رسيده اند كه هيچ صابوني از چربي انساني ساخته نشده است. زماني كه اين همه آدم اصل هولوكاست را انكار مي كنند، چرا بهانه اي براي نفي اين حقيقت در اختيار آنها قرار دهيم؟»

بي صداقتي افرادي كه دست به چنين سازش دير هنگامي با حقيقت مي زند از آنجا مشخص مي شود كه آنها متوجه نيستند افسانه صابون رسماً در دادگاه نورمبرگ «تأييد»‌ شده بود و همچنين اين كه آنها اكراه دارند در مورد تأثير آن «تأييد» بر اعتبار دادگاه نورمبرگ و ساير جنبه هاي داستان هولوكاست صحبت كنند.

تفاوتي چشمگيري كه بين تكذيب فوري داستان صابون توسط دولت انگليس پس از جنگ جهاني اول و تأييد رسمي داستان بي پايه مشابه آن در جنگ جهاني دوم توسط نيروهاي متفقين وجود دارد نه تنها نشان دهنده عدم صداقت بسياري از مورخان غربي است، بلكه نشان دهنده انحطاط كلي هنجارهاي اخلاقي غرب طي اين قرن است.


نقش مخرب شایعات زمان جنگ

داستان صابون انساني يك بار ديگر نشان دهنده تأثير عظيمي است كه يك شايعه زمان جنگ مي تواند به محض پذيرفته شدن داشته باشد به خصوص هنگامي كه به صورت يك دروغ تبليغاتي توسط افراد متنفذ و سازمانهاي قدرتمند اشاعه يابد. اين كه اين همه افراد باهوش و متفكر اصولاً پذيرفته باشند كه آلمانها اقدام به توزيع صابونهايي كرده باشند كه روي آن حروف اختصاري نوشته شده باشد كه نشان دهد آنها از چربي انساني درست شده اند بيانگر اين موضوع است كه حتي چرندترين جنبه هاي داستان هولوكاست چه اندازه سهل و ساده به عنوان حقيقت، مورد پذيرش قرار مي گيرند.

چرندترين جنبه هاي افسانه هولوكاست، چه اندازه سهل و ساده به عنوان حقيقت، مورد پذيرش قرار مي گيرد


توضیحات مجله حیات اعلی :

بسم الله الرحمان الرحيم

اين نسل كشي شبيه كشتار مسلمانان توسط صربها با سكوت غربيها در اغاز استقلال مناطق مسلمانان است

غربيها و ساير كفار جهاني مي خواستند قبل از اينكه به اصطلاح دمكراسي انجا رسمي شود، حتى الإمكان مسلمانان نابود و تضعيف شده در دوره فضاي باز و مطرح شدن جهاني مسلمانان در ان منطقه انجنان مطرح نشوند

كشتار صربها در بوسني بين مرحله فروباشي دولت كمونيست قبلي و تاسيس دولت ليبرال جديد اتفاق افتاد

در برمه هم در مرحله انتقالي بين دوره كمونيستي برمه و دوره ليبراليستي جديد اين كشتارها اتفاق مي افتد

البته در طول جند دهه سلطه كمونيستها نظير همين نسل كشي و كشتار مسلمانان اتفاق افتاده است
منتهى در دوره خفقان كمونيسم كه خبري از ان كشور بيرون نمي رفت

جمعيت مليوني مسلمانها در منطقه آراكان كه قبلا مستقل بوده و مجاور هند و بنكلادش متمركز است،

در منطقه آراكان اكثريت غالب آن مسلمان هستند، و ذكر نسبت جمعيت مسلمانان همراه با منطقه برمه با درصد بايين براى تقليل اهميت انهاست

قابل توجه است كه زبان رسمي اين مردم تا هشتاد سال قبل فارسي بوده است و هنوز بيرمردان كهنسال فارسي مي دانند

نكته ديكر:
اين حوادث ماهيت بوديسم را براى بزوهشكران بيشتر اشكار مي كند و انجه تاكنون جلوه داده مي شده كه بودائي بخاطر ايين شان مردماني ستيزه جو نبوده و اهل مسالمت هستند، و بودائيسم اييني براى برداختن به خود و منزوي شدن از ديكران و فاصله از امور سياسي و دركيري با ديكران است، همه و همه دروغي تبليغاتي بيش نبوده است،

اللهم فرّج عن المسلمين في بورما واكف شر الكافرين الظالمين عنهم برحمتك يا ارحم الراحمين

منابع و ماخذ

Phillip Knightley, The First Casualty (New York: 1975), pp. 105-106.
Raul Hilberg, The Destruction of the European Jews (New York: 1985), pp. 966-967; Walter Laqueur, The Terrible Secret (Boston: 1980), pp. 54, 82, 145, 219; U.S. State Department document 740.001 16 (from 1943), facsimile in Encyclopaedia Judaica (New York and Jerusalem: 1971), vol. 13, pp. 759-760; Bernard Wasserstein, Britain and the Jews of Europe (London: 1979), p. 169; A September 1941 German Einsatzgruppen Security Police report from the Ukraine mentioned equally baseless rumors, reportedly spread by Jews, of a supposed Soviet biological warfare plague bacteria bomb. Even some German soldiers believed the stories. (Ereignismeldung UdSSR, No. 80, Sept. 11, 1941, p. 9)
Secret U.S. Army military intelligence report No. 50, April 27, 1945. National Archives, National Records Center (Suitland, Maryland), RG 153 (JAG Army), Box 497, Files 19-22, Books I and II, Entry 143.
Nachman Blumental, "RIF," Yiddish Culture, Vol. 21, June-July 1959. (Monthly of the Yiddish Culture Association). Apparently published in Israel in Hebrew. A German translation of the original essay was obtained by Ditlieb Felderer through the Encyclopaedia Judaica, Jerusalem. I am grateful to him for a copy.
Douglas T. Frost affidavit, July 16, 1947. Nuremberg document NI-11692. Trials of the War Criminals Before the Nuernberg Military Tribunals (NMT "green series"; Washington, DC: 1949-1953), Vol. 8, p. 624; As noted below in footnote 10, this rumor was authoritatively "confirmed" at the Nuremberg Tribunal.
"Wise Says Hitler Had Ordered 4,000,000 Jews Slain in 1942," New York Herald-Tribune (Associated Press), Nov. 25, 1942. pp. 1, 5; "2 Million Jews Slain by Nazis, Dr. Wise Avers," Chicago Daily Tribune, Nov. 25, 1942; The New York Times, Nov. 26, 1942, p. 16; See also: Raul Hilberg, The Destruction of the European Jews (1985), p. 1118.
"The Spirit Will Triumph" (editorial), and "Corpses for Hitler," p. 11, Congress Weekly (New York: American Jewish Congress), Dec. 4, 1942.
The New Republic, Jan. 18, 1943, p. 65. See also the Communist New Masses editorial of Dec. 8, 1942. p. 21. Both quoted in: James J. Martin, The Man Who Invented 'Genocide' (IHR, 1984), pp. 64, 45; One of the few sober voices among all the hysteria was The Christian Century, which cautioned in a Dec. 9, 1942, editorial: "Dr. Wise's allegation that Hitler is paying $20 each for Jewish corpses to be 'processed into soap, fats and fertilizer' is unpleasantly reminiscent of the 'cadaver factory' lie which was one of the propaganda triumphs of the First World War." Quoted in: Robert W. Ross, So It Was True (Minneapolis: 1980), p. 157.
Gerard Israel, The Jews in Russia (New York: St. Martin's, 1975), p. 180.
Smirnov statement, Feb. 19, 1946. International Military Tribunal, Trial of the Major War Criminals Before the International Military Tribunal (IMT "blue series"; Nuremberg: 1947-1949), vol. 7, pp. 597-600. Note also Soviet allegation that soap was manufactured from the bodies of people gassed at Auschwitz: IMT ("blue series"), vol. 7, p. 175; Translation of USSR-197 and other Nuremberg Tribunal (IMT) references to the human soap story in: Carlos Porter, Made in Russia: The Holocaust (1988), pp. 73, 85-86, 121-124, 126, 128, 159, 368-377; Note also Nuremberg Tribunal "human soap" documents USSR-196, USSR-264, and USSR-272; We are grateful to Mr. Carlos Porter for his diligent research of the Nuremberg Tribunal's treatment of the "human soap" story.
IMT ("blue series"), vol. 19, p. 506; Nazi Conspiracy and Aggression (NC&A "red series"; Washington, DC: 1946-1948), Suppl. vol. A, p. 134. See also: "Nazis' Soap Factory Used Humans, American Reports" (AP), The Sunday Star (Washington, DC), Dec. 9, 1945, p. B-11.
IMT ("blue series"), vol. 1, p. 252. Facsimile reprint in: Carlos Porter, Made in Russia (1988), p. 159.
Pierre Joffroy, "Anne Frank Martyre," Paris Match, No. 394, Oct. 27, 1956, p. 93.
R. Hilberg, Destruction of the European Jews (1985), p. 967 (n.27); N. Blumental, "RIF," Yiddish Culture, June-July 1959 (cited above); Rabbi Yaakov (Jacob) Riz runs the Holocaust Museum at 1453 Levick St., Philadelphia. See his letter in the Jewish Press (Brooklyn), July 10, 1981, p. 42; Udo Walendy, Adolf Eichmann, Historische Tatsachen No. 18 (Vlotho: 1983), p. 24; Gary Tippet, "Real-life chamber of horrors," The Sun (Melbourne), Feb. 7, 1984.
B. Edelbaum, Growing up in the Holocaust (Kansas City, Mo.: 1980), pp. 217-218.
Jane S. Podesta, "Nesse Godin's memories...", The Washington Times, April 11, 1983, pp. 12B, 13B.
M. Mermelstein deposition, Los Angeles, May 27, 1981, official transcript, p. 40. (Case No. C 356 542)
S. Wiesenthal, "RIF," Der Neue Weg (Vienna), Nr. 17/18, 1946, pp. 4-5.; See also: S. Wiesenthal, "Seifenfabrik Belsetz," Der Neue Weg, Nr. 19/20, 1946, pp. 14-15, and: S. Wiesenthal, "Nochmals RIF," Der Neue Weg, Nr. 21/22, 1946. p. 2; These articles are also cited in: M. Weber, "Simon Wiesenthal: Bogus 'Nazi Hunter'," The Journal of Historical Review, Winter 1989-90, pp. 444-445 [and in: M. Weber, "Simon Wiesenthal: Fraudulent 'Nazi Hunter'," The Journal of Historical Review, July-August 1995 (Vol. 15, No. 4), pp. 10-11, 15.]
S. Wiesenthal, "Nochmals RIF," Der Neue Weg (Vienna), Nr. 21/22, 1946, p. 2.
"Poland," Encyclopaedia Judaica (1971), Vol. 13, pp. 761-762 (Photo caption: "A German soap factory near Danzig");
William L. Shirer, The Rise and Fall of the Third Reich (New York: 1960), p. 971 (note) [or page 1264 of the 1962 softcover edition].
Ilya Ehrenburg, The War: 1941-1945 (Cleveland: World, 1965), p. 30.
Fred McFadden, et al., Canada: The Twentieth Century (Toronto: 1982), section entitled "The Holocaust."
Earl Raab, The Anatomy of Nazism (New York: ADL, 1979), p. 20.
Konnilyn G. Feig, Hitler's Death Camps (New York: 1981), pp. 200-202, 479 (n. 19)
This writer was present at the opening ceremony held at the Landover, Md., Capital Center, on Monday evening, April 11, 1983. Schneier was Rabbi at Park East Synagogue, New York City. The crowd of some 15,000 was later addressed by President Reagan.
N. Blumental "RIF" Yiddish Culture, June-July 1959 (cited above). See also: R. Faurisson, "Le savon juif," Annales d'Histoire Revisionniste (Paris), No. 1, Printemps 1987, pp. 153-159, and, D. Felderer, "Human Soap," The Journal of Historical Review, Summer 1980, pp. 131-139; Dachauer Hefte: "Die Befreiung" (Dachau), Heft 1, Dec. 1985, p. 111 (n. 7).
Erich Kern (Kernmayer), Meineid Gegen Deutschland (1971), pp. 152-163. See also: Deutsche Wochen-Zeitung (Munich), March 29, 1991, pp. 3, 9.
Walter Laqueur, The Terrible Secret (Boston: 1980), pp. 82, 219.
Gitta Sereny, Into That Darkness (London: A. Deutsch, 1974), p. 141 ).
"Nazi Soap Rumor During World War II," Los Angeles Times, May 16, 1981, p. II/2.
Bill Hutman, "Nazis never made human-fat soap," The Jerusalem Post - International Edition, week ending May 5, 1990; "Holocaust Expert Rejects Charge That Nazis Made Soap From Jews," Northern California Jewish Bulletin, April 27, 1990. (JTA dispatch from Tel Aviv.) Facsimile in: Christian News, May 21, 1990, p. 19; "A Holocaust Belief Cleared Up," Chicago Tribune, April 25, 1990. Facsimile in: Ganpac Brief, June 1990, p. 8.
"A Holocaust Belief Cleared Up," Chicago Tribune, April 25, 1990.

[najm134]

نسل‌کشی و تصفیه قومی مسلمانان در میانمار، در حالی هر روز ابعاد گسترده‌تری به خود می‌گیرد که جامعه جهانی در این زمینه سکوت کرده است. میزان خشونت‌ها و شکنجه‌های اعمال شده علیه مسلمانان این کشور به اندازه‌ای بسیار است که می‌توان آن را بسیار کم سابقه در تاریخ جهان خواند.
در چند روز گذشته، خبر کشتار گسترده جمعیت‌های مسلمان کشور میانمار، در میان برخی رسانه‌های جهان بازتاب پیدا کرده؛ اما هنوز با موضعی مشخص از سوی دولت‌ها، به ویژه دولت‌های اسلامی روبه‌رو نشده است.
هزاران نفر از مردم مسلمان میانمار، در حالی از سوی بوداییان افراطی مورد حمله قرار گرفته، کشته شده و سوزانده می‌شوند که در بیشتر موارد، نیروهای نظامی و امنیتی تنها در نقش ناظر، این جنایت‌ها را می‌بینند و برای آنان کاری نمی‌کنند!
اما قضیه تنها به اینجا محدود نمی‌شود، زیرا دولت میانمار نه تنها برای جلوگیری از این جنایت‌ها کاری انجام نداده، بلکه به گونه‌ای از آن حمایت نیز کرده است. در همین راستا، «تین سین»، رئیس جمهور این کشور اعلام کرده، مسلمانان باید از میانمار بروند و یا به اردوگاه‌های آوارگان سازمان ملل منتقل شوند.
در این باره باید گفت، هرچند کشتار مسلمانان در این کشور جنوب شرقی آسیا به تازگی گسترش یافته، تبعیض‌ها علیه آنان سابقه‌ای طولانی دارد. مسلمانان این کشور که عمدتاً در منطقه «آراکان» زندگی می‌کنند، از سال ۱۹۸۲ حتی از داشتن حقوق شهروندی نیز محروم بوده‌اند.
به این ترتیب، در میانه سکوت و انفعال جامعه جهانی، دولت میانمار نیز از حرکات جدید گروه‌های افراطی بودایی استقبال کرده و در حالی که این گروه‌ها تاکنون بیش از بیست روستا و ۱۶۰۰ منزل را ویران کرده و هزاران نفر را کشته و یا زنده زنده سوزانده‌اند، دولت این کشور هیچ کاری در راستای جلوگیری از آنها انجام نداده است.
گفتنی است، دولت این کشور پیش از این دستور داده بود، مسلمانان حق ندارند مساجد جدید بسازند و یا مساجد قدیمی خود را بازسازی کنند و با استناد به همین قانون، نزدیک به ۷۲ مسجد توسط دولت ویران شد. همین امر، جرقه حرکات گروه‌های افراطی را زد که از فوریه سال گذشته میلادی تاکنون به خشونت علیه مسلمانان و کشتار آنان ادامه می‌دهند.
باورش سخت نیست؛ غیر ممکن است برای آدمیزاد. مسلمانانی هستند که به سیخ کشیده و روی آتش کباب می‌شوند. تصاویر کباب کردن این مسلمانان؛ زنان و بچه‌های آنان حال انسان را دگرگون می‌کند. تابناک از انتشار تصاویر آنان معذور است!
اما جالب توجه‌ترین نکته در این میان، سکوت گروه‌های به اصطلاح حقوق بشری و نیز دولت‌های غربی از یک سو و برخی کشورهای مسلمان مدعی از سوی دیگر است.
لازم به یادآوری است که میانمار،‌‌ همان کشوری است که سال‌ها به دلیل حبس یک رهبر دمکراسی خواه به نام «آنگ سان سوچی» تحت تحریم‌های آمریکا و اروپا بود، حال آن که اکنون که وی از حبس آزاد و وارد فعالیت‌های سیاسی شده، نه تنها غرب، بلکه خود وی نیز هیچ گونه موضع‌گیری در قبال کشته شدن صد‌ها نفر انسان بی گناه نکرده‌اند.
از سوی دیگر، در حالی که وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران، روز گذشته رسما این کشتار‌ها را محکوم کرده و گروه‌های مردمی برای حمایت از مسلمانان بیگناه میانمار در کشور در حال شکل گیری است، کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس، به ویژه عربستان سعودی، قطر و امارات و نیز کشورهای غیرعربی از جمله ترکیه که در موارد دیگر داعیه‌دار دفاع از مردم در مقابل دولت‌ها هستند، سکوت بی‌سابقه‌ای را در این زمینه در پیش گرفته‌اند.
به هر روی، حتی فارغ از دین و‌نژاد و مذهب و قومیت، آنچه مهم است اینکه صد‌ها انسان در گوشه‌ای از دنیا به وحشیانه‌ترین شکل ممکن در حال کشته شدن هستند. حمایت از این افراد و تلاش برای تغییر وضعیت آن‌ها، نه تنها وظیفه‌ شرعی و اسلامی، بلکه وظیفه‌ای وجدانی و انسانی است.
واکنش تهران به كشتار مسلمانان در ميانمار
دستيار ويژه وزير خارجه ايران در مورد اخبار واصله درباره كشتار جمعي از مسلمانان در كشور ميانمار با ابراز نگراني شديد از حادثه فوق، خواستار اقدامات سريع و جدي توسط دولت ميانمار، مجامع بين‌المللي و سازمان همكاري اسلامي جهت روشن شدن ابعاد اين فاجعه و بررسي علل و توقف خشونت‌ها در صورت تاييد اخبار واصله در اين خصوص شد.
رامين مهمان‌پرست، سخنگوي وزارت امور خارجه كشورمان اظهار كرد: احترام به حقوق پيروان اديان و فراهم آوردن زمينه‌هاي بهره‌مندي از حقوق شهروندي براي اقليت‌هاي ديني و قومي اصلي پذيرفته شده در همه مكاتب است و انتظار مي‌رود دولت ميانمار شرايط لازم را براي همبستگي و وحدت ملي و حقوق مربوط به مسلمانان در آن كشور فراهم كند و از هرگونه اعمال خشونت و وقوع فجايع انساني در اين زمينه جلوگيري به‌عمل آورد.

توصیه به دولت میانمار

مهمانپرست سخنگوی وزارت خارجه گفت: متاسفانه اقدامات ناخوشایندی در میانمار در حال رخ دادن است که منجر به کشته شدن برخی مسلمانان شده است. وزارت خارجه توصیه جدی دارد که دولت میانمار به حقوق اقلیت ها توجه کند چرا که جامعه مسلمانان در میانمار غیر قابل انکار هستند و باید از حقوق خود برخوردار شوند.
دستیار ویژه وزیر خارجه تاکید کرد که سازمان های بین المللی از جمله سازمان های حقوق بشری و نیز سازمان همکاری اسلامی باید اتفاقات میانمار را بررسی کرده و اقدامی جدی برای توقف اقدامات صورت گرفته در این کشور داشته باشند.

صدور فتوا برای نجات مسلمانان میانمار

گروهی از رهبران اسلامگرای اندونزی با صدور حکم "جهاد مقدس"، مسلمانان این کشور را برای نجات مسلمانان میانمار فراخواندند.
سایت کامیونیتی: رهبران اسلامگرا و فعالان اسلامی در اندونزی با وارد شدن به سفارت میانمار در جاکارتا پایتخت اندونزی از برمه خواستند که به نسل کشی مسلمانان «روهینگیا» خاتمه دهد.
آنها همچنین تهدید کردند که در راستای پیشبرد اهدافشان به سفارت میانمار حمله خواهند کرد.
50 نفر از نیروهای پلیس اندونزی در جلوی ساختمان سفارت برمه تجمع کرده بودند تا با «جبهه مدافعان اسلامگرای» این کشور و گروه اسلامی «جماعت شروط توحید» مقابله کنند تا آنها به این مرکز دیپلماتیک نزدیک نشوند.
این 2 گروه اسلامگرا که در سال جاری از اجرای «لیدی گاگا» خواننده آمریکایی در جاکارتا پایتخت اندونزی جلوگیری کرده بودند، اعلام کرده‌اند که اگر خشونت‌ها در میانمار علیه مسلمانان پایان نیابد، جهاد علیه دولت برمه را شروع می‌کنند.
یکی از رهبران اسلامگرای اندونزی طی سخنانی در جمع معترضان گفت: اگر مقامات سفارت میانمار نخواهند با ما صحبت کنند، از همه شما می‌خواهم که وارد ساختمان این سفارتخانه شوید و آن را "سر و ته" کنید.
وی افزود: دولت برمه باید تقاص هر قطره خونی که از مسلمانان به زمین می‌ریزد را بدهد؛ هیچ چیز در این دنیا مجانی نیست.
این رهبر اسلامگرا با صدور حکم "جهاد مقدس"، تصریح کرد: به میانمار بروید و برای نجات برادران مسلمانمان جهاد کنید.

سرکوب مسلمانان میانمار، پاکسازی نژادی است

سازمان همکاری اسلامی به شدت سرکوب مسلمانان در میانمار و نقض حقوق بشر علیه آنها را به شدت محکوم کرد.
شبکه تلویزیونی الجزیره قطر: سرکوب و نقض حقوق مسلمانان میانمار که به نام روهینگیا معروف هستند، از ژوئن گذشته آغاز شده و تاکنون باعث کشته شدن شماری از آنها و آتش زدن شماری از خانه ها و مساجد مسلمانان و اجبار آنها به ترک میهن خویش شده است.
اکمل الدین احسان اوغلو دبیرکل سازمان همکاری اسلامی در بیانیه ای گفت: در طول سه دهه گذشته، مسلمانان روهینگا با موارد نقض حقوق بشر از جمله پاکسازی نژادی، قتل و تجاوز و کوچ اجباری از سوی نیروهای امنیتی در میانمار روبرو هستند.
این بیانیه افزود: بازگشت دموکراسی در میانمار امیدهای جامعه بین المللی را زنده کرده است که سرکوب ضد مسلمانان روهینگا پایان خواهد یافت و آنها قادر خواهند بود تا از مساوات در حقوق و فرصت ها بهره ببرند.
در این بیانیه آمده است: با این وجود، اقدامات خشونت آمیز علیه مسلمانان روهینگا از سوم ماه ژوئن گذشته بار دیگر آغاز شده و نگرانی شدید سازمان همکاری اسلامی را برانگیخته است.
اوغلو گفت: سازمان همکاری اسلامی از اظهارات تاسف بار اخیر ثین سین رئیس جمهوری میانمار که انکار می کند مسلمانان روهینگا شهروندان این کشور هستند شوکه شده است.
وی تاکید کرد: دولت میانمار به عنوان عضو سازمان ملل و آ.سه.آن ملزم به پیوستن به معاهدات بین المللی حقوق بشر از جمله توافقنامه ها و اعلامیه های مربوط به شیوه برخورد با شهروندانش است.
دبیرکل سازمان همکاری اقتصادی به اعلامیه سازمان ملل اشاره کرد که تاکید می کند روهینگیا یکی از اقلیت های نژادی و دینی و زبانی غرب میانمار است و حقایق تاریخی نشان می دهد که روهینگا از قرن های گذشته در این منطقه سکونت داشته اند.
وی تصریح کرد: اما با این وجود، دولت میانمار به ظلم و تبعیض علیه اقلیت روهینگیا ادامه می دهند بویژه از طریق قانون تابعیت صادره در سال 1982 میلادی ادامه می دهد زیرا این قانون اصول متعارف بین المللی را نقض می کند چرا که ظالمانه روهینگا را از حقوق شهروندی خود سلب می کند.
اوغلو ابراز امیدواری کرد که دولت میانمار به درخواست جامعه بین المللی به شیوه ای مثبت و سازنده پاسخ دهد تا اینکه همه شهروندان مسلمان روهینگا بتوانند با حفظ شرافت و سلامت و کرامت به میهن خویش بازگردند.
مسلمانان میانمار که به روهینگیا معروف هستند در شمال ایالت راخین میانمار متمرکز می باشند و دولت میانمار این اقلیت را به رسمیت نمی شناسد و آنها را مهاجران غیرقانونی می داند درحالی که سازمان ملل آنها را یکی از بیشترین اقلیت هایی توصیف کرده است که در معرض ظلم و ستم در جهان قرار دارند.

سکوت "کر کننده" سوچی درباره مسلمانان

ویکرد گزینشی دنیا در برابر افرادی که برای ارتقا حقوق‌اشان در تلاشند، موجب شگفتی است. اما این ها مردمی هستند برای مدتی طولانی با این مشکل روبرو بوده‌اند و این وضعیت در سال‌های اخیر به طور قابل توجهی تشدید شده و در واقع هیچ اقدامی در این زمینه انجام نشده است."
يک تحليل‌گر، سکوت "کر کننده" برنده جايزه صلح نوبل ميانمار را در مقابل تبعيض عليه اقليت مسلمان روهينگيا در اين کشور، کاملا "مشکل ساز" دانسته است.
رضا کاظم، سخنگوي کميسيون حقوق بشر اسلامي در لندن در گفت و گوي اختصاصي با پرس تي وي گفت: " سکوت آنگ سان سوچي،( رهبر طرفدار دموکراسي ميانمار) درحالي که وي در حال مطرح کردن خود به عنوان پرچمدار دموکراسي است، کاملا کر کننده و مشکل آفرین است."
اين فعال حقوق بشر همچنين از تصميم تين سين، رئيس جمهور ميانمار براي اخراج روهينگياها از کشور و انتقال آن‌ها به اردوگاه‌هاي پناهندگان سازمان ملل انتقاد کرد و افزود چنين اخراج‌هايي پاک‌سازي قومي تلقي مي‌شود.
تين سين روز پنجشنبه (۲۲ تير، ۱۲ جولاي) گفت، "تنها راه‌حل"، انتقال نزديک به يک ميليون مسلمان روهينگيا، يکي از اقليت‌هايي که بيش‌ترين آزار را در جهان مي‌بينند، به اردوگاه‌هايي است که از سوي کميسارياي عالي پناهندگان سازمان ملل اداره مي‌شود.
کميسارياي عالي پناهندگان سازمان ملل، برنامه برپايي اردوگاه‌هاي پناهندگان براي اسکان روهينگاها را رد کرده است.
کاظمي يادآور شد حملات عليه مسلمانان ميانمار اخيرا تشديد شده و آن‌ها "از قرن هجدهم" تا کنون مورد آزار و اذيت قرار داشته‌اند.
اين فعال حقوق بشر ادامه داد : "رويکرد گزينشي دنيا در برابر افرادي که براي ارتقا حقوقشان تلاش می کنند، موجب شگفتي است. اما اين ها مردمي هستند که براي مدتي طولاني با اين مشکل روبرو بوده‌اند و اين وضعيت در سال‌هاي اخير به طور قابل توجه تشديد شده و در واقع هيچ اقدامي در اين زمينه انجام نشده است."
سازمان ملل مي‌گويد ده ها سال تبعيض، روهينگياها را بي‌وطن کرده است و ميانمار محدوديت‌هايي را درباره تحرک آنان اعمال مي‌کند و همچنين حقوق آن‌ها را در برخورداري از زمين، تحصيل و خدمات عمومي گرفته است.
سخنگوي کميسيون حقوق بشر اسلامي در لندن، همچنين غير مسلمانان را به تلاش براي به چالش کشيدن اين تصميم دولت ميانمار و جلوگيري از وقوع يک "پاکسازي قومي" مشابه قتل عام سربرنيتسا فراخواند.
اين تحليلگر گفت: "در واقع بايد بگويم زماني که پاي يک مساله انساني در ميان است اين فقط مسلمانان نيستند که بايد اين مساله را بررسي و در اين باره چاره انديشي کنند. هر شخص و هر انسان با وجدانی باید به اين موضوع بيانديشد که چطور مي‌توانم اجازه دهم تا سربرنيستاي ديگر و يا اين نوع از پاک‌سازي قومي به وقوع بپيوندد."
شمار زيادي از مسلمانان روهينگيا در دو سال اخير و به خاطر سرکوب سيستماتيک دولتي، تلاش کرد‌ه‌اند با قايق از کشور فرار کنند.
دولت ميانمار از به رسميت شناختن جامعه يک ميليون نفري مسلمانان روهينگيا خودداري مي‌کند. مقام‌هاي دولتي ميانمار با اين ادعا که روهينگياها افرادي غيربومي هستند آن‌ها را در فهرست مهاجران غيرقانوني قرار داده است. اين درحالي است که اين مسلمانان ساليان سال در ميانمار زندگي کرده‌اند.

نسل كشي مسلمانان در برمه‌
انتشار صحنه‌هاي تكان دهنده از آتش زدن مسلمانان برمه‌اي در حالي كه برخي از كشورهاي مسلمان! تمركز خود را بر روي تحولات سوريه گذاشته و در مورد كشتار! مردم اين كشور دادن سخن داده و تمام وقت راديو و تلويزيون‌هاي خود را صرف پرداختن به مسايل اين كشور مي‌كنند سوالات بسياري را در ذهن متبادر مي‌كند كه از همان ابتدا پاسخ آن مشخص است.
چند روزي است كه بار ديگر خبر كشتار گسترده مسلمانان برمه‌اي بر سر زبان‌ها افتاده است. در كشوري كه نظاميان همه كاره مملكت بوده، هندوها و بودايي‌هاي اكثريت در تنها مساله‌اي كه آزادي دارند، كشتار وسيع و گسترده مسلمانان است.
در تازه‌ترین كشتار مسلمانان توسط هندوها و بودايي‌هاي افراطي در روستاها و مناطق شمال و شمال غربي اين كشور، در حضور نيروهاي نظامي و انتظامي برمه‌اي تندروهاي مذهبي به روستاهاي مسلمان نشين حمله كرده و علاوه بر آتش زدن خانه‌هاي آنها، بسياري را زنده زنده در آتش سوزانده، به زنان و دختران تجاوز كرده و باقيمانده را هم فراري داده‌اند.
سران حكومت نظامي ميانمار به جاي پاسخگويي به اين وحشي‌گري بودايي‌ها و هندوهاي افراطي مسلمانان ساكن در اين كشور را مهاجران غير قانوني خوانده كه دو راه بيشتر پيش روي آنها نيست؛ يا اينكه از كشور خارج شوند و يا اينكه به اردوگاه‌هاي پناهندگان بروند.
تعداد مسلماناني كه هدف حملات افراطي‌هاي مورد حمايت دولت قرار گرفته‌اند بيش از 800هزار نفر است و مشخص نيست سازمان‌هاي بين‌المللي و به خصوص مدافعان حقوق بشر در اين ميان كجا هستند.
انتشار صحنه‌هاي تكان دهنده از آتش زدن مسلمانان برمه‌اي در حالي كه برخي از كشورهاي مسلمان! تمركز خود را بر روي تحولات سوريه گذاشته و در مورد كشتار! مردم اين كشور دادن سخن داده و تمام وقت راديو و تلويزيون‌هاي خود را صرف پرداختن به مسايل اين كشور مي‌كنند سوالات بسياري را در ذهن متبادر مي‌كند كه از همان ابتدا پاسخ آن مشخص است.
در اين ميان به نظر مي‌رسد سازمان همكاري اسلامي به همراه كشورهاي گروه همسايه برمه بايد گروه تماسي تشكيل داده و با تحت فشار قرار دادن دولت برمه از ادامه جنايت‌هاي گروه‌هاي تندرو در حق مسلمانان اين كشور جلوگيري كرده و راه را براي رساندن كمك‌هاي مردمي به آن باز كند.
در اين ميان وظيفه دو كشور بنگلادش – كه مسلمانان برمه‌اي مورد حمله سال‌ها پيش از اين كشور به برمه رفته‌اند – و مالزي به عنوان همسايگان برمه بيش از پيش است و اين دو كشور بايد سكان اعتراض به نسل كشي مسلمان توسط تندورهاي برمه اي و حمايت حكومت نظامي اين كشور از آنها را را بر عهده داشته باشند.
حال بايد ديد كشورهايي كه مشغول به راه انداختن حمام خون در سوريه براي رسيدن به منافع سياسي خود هستند و هر روز ساز جديدي را براي شعله‌ور كردن جنگ در اين كشور كوك مي‌كنند، آيا آن اندازه توانايي دارند كه كشوري مانند برمه را ناچار به تن دادن به قوانين بين‌المللي كنند يا اينكه توانايي آنها تنها در كشتن مسلمانان است!
شايد نكته جالت تر در اين مورد عدم پرداختنن به اين مساله مهم توسط رسانه هاي داخلي باشد كه جا دارد مانند همه جاي جهان از مسلمانان مظلوم برمه اي نيز حمايت كنند تا دستكم جان خود را در برابر هندوهاي افراطي از دست ندهند.

هولوکاست واقعی مسلمانان در میانمار

ابراهیم مروی : در آغاز خواستم از جنایات آل سعود در کربلای بحرین و شرق عربستان بنویسم، ولی دیدم به رغم همه فاجعه‌بار بودن مسائل مربوط به آنها، در این باره در کشور ما به حمد الهی زیاد گفته و شنیده می‌شود و یادم به مردمانی افتاد که هزاران نفرشان تنها به جرم مسلمان بودن در سالیان اخیر کشته و آواره شده‌اند؛ مسلمانانی فراموش شده در جنوب شرقی آسیا که سال‌هاست با دشمنانی دست و پنجه نرم می‌کنند که جز به ریشه‌کنی و نسل‌کشی کامل آن‌ها از منطقه رضایت نمی‌دهند.
مسلمانان کشور میانمار (برمه سابق) در جنوب شرقی آسیا از سال ۱۹۸۲ حتی به عنوان شهروند کشور خود به شمار نمی‌روند و از کمترین حقوق شهروندی نیز محرومند! مسلمانان میانمار که عمدتا در منطقه آراکان (راخین) زندگی می‌کنند و جمعیتی نزدیک هشتصد هزار نفر در این استان دارند، به نام مسلمانان روهینگیا معروفند.
اسلام در این سرزمین پیشینه طولانی دارد و مسلمانان منطقه دارای حکومت محلی خودمختار اسلامی هستند و تا سال ۱۹۳۶ یعنی سال اشغال میانمار توسط انگلستان، زبان فارسی، زبان رسمی ایالت آراکان بوده است.
به تازگی بودایی‌های افراطی که در پی بیگانه نشان دادن مسلمانان هستند، سابقه حضور مسلمانان روهینگیا را مربوط به دوره حضور انگلیسی‌ها (کمتر از یک قرن پیش) معرفی می‌کنند و مسلمانان نیز با شعار:
Rohingyas are not British Era Settlers (روهینگیایی‌ها مهاجران عصر بریتانیا نیستند)،
به پیشینه تاریخی حضور خود در منطقه تأکید می‌کنند.
و اما امروز، در میان سکوت جامعه جهانی، گروه‌های تندرو بودایی (مانند گروه ماگ) و دولت میانمار در حال پاکسازی قومی مسلمانان، به وحشیانه‌ترین شکل ممکن هستند. رئیس جمور میانمار «تین سین» رسما اعلام کرده است که جمعیت هشتصد هزار نفری مسلمانان روهینگیا را قومیتی خارجی می‌داند که باید یا در اردوگاه‌های آوارگان متمرکز شوند و یا اخراج شوند. دولت میانمار به گروه‌های امدادی و رسانه‌های بین‌المللی، اجازه دسترسی به منطقه آراکان را نمی‌دهد. خانم آنگ سان سوچی، برنده میانماری جایزه صلح نوبل و مخالف دولت هم که بسیار مورد توجه آمریکایی‌هاست، درباره تصفیه قومی مسلمانان سکوت کرده است.
گروه‌های افراطی بودایی، گاه حتی همراه با پشتیبانی پلیس و ارتش به کشتار و آتش زدن دهکده‌ها و مساجد مسلمانان می‌پردازند.
محمد نصر از فعالان برمه اى در این باره گفت: شبه نظامیان بودایى تندروى «ماگ» بیش از بیست روستا و ۱۶۰۰ منزل را ویران کردند و هزاران نفر را از خانه و کاشانه خود راندند. آن‌ها جلوى چشم مأموران ناتوان دولت، روستاهاى مردم مسلمان را به آتش کشیدند.
نصر افزود: مسلمانان اقلیم اراکان، به دلیل این حادثه مجبور شدند با هر گونه کشتى که به دستشان رسید، از برمه بگریزند و در سطح وسیعى به بنگلادش پناهنده شوند. اما دولت بنگلادش برخی از آنان را به سرزمینشان بازگرداند، زیرا شمار پناهندگان به بیش از‌ سیصد هزار نفر رسید.
«شیخ عبدالله المعروف» یکی از رهبران دینی در برمه گفت: مسلمانان برمه در میان سکوت کشورهای مسلمان کشته می‌شوند، هیچ ملتی تاکنون این گونه در میان این همه خونسردی و سکوت بین المللی و بی‌خیالی دولت سرکوب نشده بود!
«کریس لوا»، از فعالان حقوق مردم روهینگیا از بالا گرفتن تهدیدهای جدید علیه مسلمانان برمه اظهار نگرانی می‌کند؛ بنابراین، مسلمانان پناهجو در نزدیکی مرز بنگلادش از روز‌ها پیش به شدت از سوی سربازان برمه‌ای مورد حمله قرار می‌گیرند و نیروهای امنیتی به بهانه حالت فوق‌العاده آشکارا به بازداشت گروهی جوانان اقدام می‌کنند و در مواردی زنان را مورد تعرض قرار می‌دهند.
نشریه انگلیسى ساندى تایمز در گزارشى از جنایات هولناک چکمه‌پوشان برمه‌اى خاطرنشان مى‌کند: نظامیان این کشور مردم مسلمان را مورد ضرب و شتم قرار داده، زنان را در جلو چشم دیگران مورد تجاوز قرار مى‌دهند، مردان را مصلوب مى‌سازند و به ‌قتل مى‌رسانند. هر روز شمار بسیاری از مسلمانان فرارى با سرگذشتى هولناک و داستان‌هاى تکان‌دهنده‌اى از فشارهاى نظامیان برمه‌اى خود را به اردوگاه‌هاى مرزى که در آن‌ها غذا به اندازه کافى یافت نمى‌شود و انواع بیمارى‌ها رواج دارد مى‌رسانند.
سازمان ملل، مسلمانان روهینگیا را به عنوان یکی از اقلیت‌هایی که متحمل بیشترین مشکلات و رنج‌ها در تمام جهان هستند، معرفی کرده است.
بنا بر گزارش سازمان ملل، تنها در موج اخیر حملات بودایی‌ها به مسلمانان نود هزار نفر آواره شده‌اند.
در این اواخر نیز برنامه‌های بسیاری برای نابودی نسل مسلمانان در دولت در حال اجراست که می‌توان به قانون ممنوعیت ازدواج زنان پیش از ۲۵ سالگی و مردان تا پیش از سن سی سالگی اشاره کرد؛ افزون بر همه اینها برای ازدواج کردن باید از اداره امنیت این کشور گواهی خاصی گرفته شود که گرفتن آن تنها با شرایط خاصی داده می‌شود. هدف از تمام این برنامه‌ها این است که به مسلمانان فهمانده شود که در این کشور هیچ گونه حقی ندارند.
در میانه اوضاع ناامن سیاسی، بوداییان فرصتی پیدا کردند تا کارهایی انجام دهند که منجر به از بین بردن مسلمانان و توهین به مقدسات و شعائر دینی آن‌ها شود. دولت دستور داد که مسلمانان حق ندارند، مساجد جدید بسازند یا مساجد قدیمی خود را بازسازی کنند و با استناد به همین قانون، نزدیک به ۷۲ مسجد را ویران کرد. از آغاز فوریه سال گذشته گروه‌هایی از بوداییان اقدام به سوزاندن روستاهای مسلمانان و کشتار و فراری دادن آن‌ها کردند و در این راه، نزدیک پانصد کشته و دو هزار مجروح بر جای ماند.
و در آخر حدیث شریف حضرت محمد (ص) را یاد آور می‌شویم که فرمود:
«مَنْ اَصْبَحَ لا یَهْتَمُّ بِاُمورِ الْمُسْلِمینَ فَلَیْسَ مِنْهُمْ وَ مَنْ سَمِعَ رَجُلاً یُنادى یا لِلْمُسْلِمینَ فَلَمْ یُجِبْهُ فَلَیْسَ بِمُسْلِمٍ:
هر کس صبح کند و به امور مسلمانان همّت نورزد، از آنان نیست و هر کس فریاد کمک خواهى کسى را بشنود و به کمکش نشتابد، مسلمان نیست».
كافى، ج 2، ص 164، ح 5.

[najm134]

از كشور ميانمار چه مي‌دانيد؟ چه تعداد مسلمان در ميانمار زندگي مي‌كنند؟ اختلاف اصلي ميان مسلمانان با حكومت و پيروان بودا چيست؟ دعوت بودا به صلح و مهرباني در ميانمار چگونه رقم مي‌خورد؟ مظلوميت مضاعف مسلمين ميانمار چيست؟ براي يافتن پاسخ‌ اين پرسش‌ها با گزارش ويژه مشرق همراه شويد...
چندي است كه ماجراي مظلوميت مسلمانان ميانمار در داخل كشور تبديل به موج وسيعي از همدردي مردم و مسئولين با مستضعفين و مظلومين اين كشور شده است، تصاوير و صحنه‌هاي دلخراشي نيز به اسم كشتار مسلمانان در ميانمار در رسانه‌هاي مختلف داخلي و خارجي ديده شده است حال آنكه بعضي از اين تصاوير مربوط به حوادث و موضوعات ديگري بوده است و هدف از انتشار آنها زير سؤال‌بردن اقدام بي رحمانه حكومت ميانمار در ستم به مسلمين اين كشور بوده است تا بگويند موج ايجاد شده در حمايت از مسلمين ميانمار بر اساس تصاوير جعلي و غير واقعي بوده است حال آنكه واقعيت همان مظلوميت و ستم بي‌دليل بر مسلمين ميانمار است كه در سكوت مجامع بين‌المللي و حاميان حقوق بشر و همچنين در سايه تهاجم همه‌جانبه غرب و استكبار به خاك سوريه در حال انجام است.


كشور ميانمار در كجا واقع شده است؟

جمهوری سوسیالیستی متحده برمه (میانمار)، با 676 هزار و 552 کیلومتر مربع وسعت، در منطقه جنوب شرق آسیا واقع است، برمه از شمال شرقی با چین، از شرق با لائوس، از جنوب شرقی با تایلند، از غرب با بنگلادش و از شمال غربی با هند مرز مشترک دارد و از جنوب غربی با خلیج بنگال و از جنوب با دریای آندامان محدود می‌شود .

يكي از معابد بوداييان در ميانمار

ميانمار در عرض جغرافیایی 10 تا 28 درجه شمالی و طول جغرافیایی 19 تا 101 درجه شرقی قرار دارد. طول خاک آن از شمال به طرف جنوب هزار و 290 کیلومتر و عرض آن از شرق به غرب در پهنترین قسمت‌ها 805 کیلومتر است؛ این کشور حدود پنج هزار و 600 کیلومتر خاکی و هزار و 930 کیلومتر ساحل دریایی دارد. طولانی‌ترین مرز ميانمار، دو هزار و 195 کیلومتر با جمهوری خلق چین است.
ميانمار با کشور تایلند هزار و 799 کیلومتر، با هندوستان هزار و 487 کیلومتر و با بنگلادش 70 کیلومتر مرز مشترک دارد و همچنین در مشرق با لائوس هم مرز است، جمعيت اين كشور نيز بيش از 50 ميليون نفر تخمين زده شده است[1]، اين كشور چهل و يکمين كشور بزرگ در دنيا و دومين كشور بزرگ در جنوب شرقي آسيا و بيست و چهارمين كشور پر جمعيت در جهان است.

نقشه ميانمار

تاريخچه ورود اسلام به ميانمار

اگرچه اختلاف‌هاي شديدي درباره ميزان جمعيت مسلمانان در ميانمار وجود دارد لكن با توجه به امارهاي اختلافي، به نظر مي‌رسد دست كم چهار درصد جمعيت اين كشور يعني نزديك به دو ميليون نفر مسلمان وجود دارد.[2] لكن مسلمانان ميانمار خود مي‌گويند 10 درصد از جمعيت ميانمار را تشكيل مي‌دهند[3] ، متأسفانه آمار دقيقي از جمعيت مسلمانان ميانمار در منابع رسمي وجود ندارد لكن انچه قطعي به نظر مي‌رسد، وجود حداقل چهار ميليون مسلمان در اين كشور است.

يكي از مساجد معروف ميانمار

تاریخ گسترش اسلام در میانمار به قرن اول هجری برمی‎گردد. بعد از ظهور اسلام و گرایش اعراب و ایرانیان به اسلام، دریانوردان عرب و ایرانی و بازرگانان مسلمان از مسیر‎های زمینی که از منطقه غربی ‎میانمار و ایالت آراکان این کشور می‎گذشت، ‎به مناطق غربی چین سفر می‎کردند. بسیاری از این افراد در منطقه حاصلخیز و مستعد ساحلی‎ آراکان ساكن شده و اولین مناطق تجمع مسلمانان را ایجاد کردند.
"مائونگ‎تان لویی" از محققان بودايی میانمار در این‎باره می‎گوید كه در سال 680 میلادی محمد حنفیه فرزند امام علی (علیه‎السلام) پس از عدم توفیق ‎در خون‎خواهی امام حسین (علیه‎السلام) از بنی‎امیه، همراه با طرف‎داران و نیرو‎های خود به شرق کوچ کرد تا بالأخره در سواحل آراکان به میانمار رسید و در آن‎جا "کایاپوری" ملکه قبیله منطقه را شکست داد و او را به دین اسلام در آورد. سپس ملکه را به همسري گرفت و به ترویج اسلام در آن منطقه پرداخت. در حال حاضر دو مزار در آراکان وجود دارد که به حنفیه تونکی (مزار حنفیه) و "کایاپوری تونکی" معروف هستند. این دو مزار به‎صورت زیارتگاه مسلمانان این منطقه در آمده و آن‎ها معتقدند كه مزار محمد حنفیه (علیه‎السلام) در اين منطقه می‎باشد.

مسلمانان در ميانمار

سیاحان چینی در نوشته‎‎های خود از مناطق ایرانی‎نشین در مرز‎های بین میانمار و چین در قرن سوم میلادی نیز یاد کرده‎اند. منطقه‎ آراکان از طرف شمال غربی با بنگلادش و از شمال با هندوستان هم‎مرز است و تقریبا به‎طور کامل زیر نفوذ مسلمانان‎ است. اکثر مسلمانان میانمار در این منطقه زندگی می‎کنند. جمعیت آراکان حدود 7 میلیون نفر است که تقریبا تمامي آن‎ها مسلمان هستند و به زبان محلی روهینگیا که زبان اصلی ‎آن منطقه است صحبت مي‎كنند. این زبان، تركيبي از زبان‎‎های ترکی‎، بنگالی‎، فارسی‎ و عربی است.
بعضی از منابع تاریخی حکایت از آن دارد که در سال هزار و 531 میلادی پادشاه وقت ایران یک هیأت سه نفره مذهبی را به آراکان اعزام كرد که به ساختن مساجد و تبلیغ اسلام همت گماشته و عده‎ای از علمای آراکان را جهت سفر به ایران دعوت کرد. زبان فارسی که در ميان اهالی غرب میانمار رایج بود، در زبان میانماری نیز تأثیر گذاشت. هنوز هم لغات و اصطلاحات متعدد فارسی به‎ویژه اصطلاحات دریانوردی مانند بندر، شاه بندر و ناخدا در زبان میانماری وجود دارد.


رابطه ميان مسلمانان و بوداييان ميانمار چگونه بوده است؟
با توجه به منابع تاريخي، اگر چه از ساليان دور مسلمانان وارد ميانمار شده‌اند لكن اكثريت جمعيت ميانمار را بوداييان تشكيل مي دهند، برقراري ارتباط ميان بوداييان و مسلمانان در ميانمار به مهاجرت مسلمانان از بنگلادش و در زمان استعمار انگليس بر شبه قاره هند بوده است، مسلمانان براي كارگري و تجارت هاي خرد به همراه ديگر گروه‌ها از بنگلادش و هند به ميانمار مهاجرت مي كردند، اكثريت مهاجرين به ميانمار از مسلمانان تشكيل مي‌شده است و همين امر سبب تهديد سنت‌هاي بودايي توسط مسلمانان را پررنگ كرده بود، از سوي ديگر، مسلمانان از همان ابتدا در صلح و سازش با اكثريت بودايي زندگي مي كردند لكن شكل گرفتن ازدواج‌هاي خارج از عرف ميان پسران بودايي و دختران مسلمان بر خلاف محدوديت بوداييان درباره ازدواج برون قومي، در ميان جوانان مسلمان و بودايي در ان زمان رو به افزايش رفته است و همين عوامل به تدريج سبب تهديد به حساب آمدن اقليت مسلمان در اين منطقه بودايي شده است.
بعد از استقلال ميانمار و خارج شدن از سلطه استعمار انگليس، بسياري از هندها به سرزمين اصلي خود مهاجرت كردند لكن مهاجرين مسلمانان در همان ميانمار در كنار بوداييان زندگي كردند و بنابر آمارهاي منتشر شده، جمعيت بوداييان اگرچه 89.3 درصد ميانمار را تشكيل مي‌دهد لكن جمعيت مسلمانان رو به افزايش و جمعيت بوداييان رو به كاهش است.[4]

آشكار شدن شعله‌هاي اختلاف ميان بوداييان و مسلمانان
بوداييان ميانمار در طول استقلال اين كشور، همواره نگاه مشكوكي به مسلمانان داشتند و از اعلام جدايي مسلمانان از بوداييان و تشكيل يك منطقه مستقل هراس داشته‌اند، از سوي ديگر تشكيل حزب مسلم ليگ و همچنين جدا كردن دانش آموزان مسلمان از بودايي در مدارس مسلمانان جرقه‌هاي اختلاف ميان بوداييان و مسلمانان را آشكار كرد.
در سال 1937 ميانمار كه انگليس جدايي ميانمار از هند را اعلام كرد، ژنرال "آنگ سو" و "يو نو"[5] احزاب متفاوتي براي آزادي ميانمار تشكيل دادند لكن مسلمانان در كنار اين احزاب، كنگره مسلمانان برمه[6] را تشكيل دادند و با احزاب ديگر در راه استقلال ميانمار تلاش مي‌كردند.[7]

ژنرال آنگ سو، پدر خانم آنگ سان سوچي

در سال 1938 ميلادي، يكي از روحانيون مسلمان عليه بوداييان سخنان تحريك آميزي به زبان آورد و سبب ايجاد درگيري‌هاي قومي در اين كشور شد و با ورود پليس و كشته شدن دو بودايي، رسانه‌ها به صورت گسترده اين حادثه را منتشر كردند و همين امر سبب به آتش كشيده شدن خانه‌ها و اموال مسلمين و مساجد در اين كشور توسط بوداييان شد.[8]
ده سال بعد در سال 1948 ميلادي و زماني كه رسماً اتحاديه ميانمار اعلام موجوديت و استقلال كرد، يو نو به عنوان نخستين نخست‌وزير از كنگره مسلمانان برمه خواست كه از حزب اصلي ميانمار خارج شوند، وي در سال 1956 ميلادي به صورت يكطرفه كنگره مسلمانان برمه را از حزب اصلي ميانمار خارج كرد و در سال 1958 ميلادي با وجود مخالفت مسيحيان مسلمان، دين بودا را به عنوان دين رسمي كشور اعلام كرد.

ژنرال يو نو

در زمان حكومت نظامي "ني وين" وي با سياست‌هاي سختگيرانه خود عليه مسلمانان، توجه بوداييان را از مسائل اصلي كشور به مبارزات مذهبي معطوف كرد و پس از تحت فشار قرار دادن مسلمانان ميانمار، مسلمانان را به عنوان بيگانه و ساكنين غير قانوني معرفي كرد و در كنار اين سياست، قوم "كاچين" را كه مسيحي بودند را به عنوان يكي از قبيله‌هاي بومي ميانمار معرفي كرد.[10]

ژنرال ني وين

در سال 1974 ميلادي، رژيم نظامي ميانمار قانون اساسي جديدي را وضع كرد و بر اساس آن، اسم ميانمار به جمهوري سوسياليستي اتحاديه ميانمار تغيير كرد و بعد از اين تغيير، عملا مسلمانان به عنوان ساكنين بيگانه و غير قانوني معرفي شدند و تمامي اموال و داريي‌هاي آن توقيف و از شغل‌هاي دولتي بركنار شدند و حق شهروندي آنها نيز توسط رژيم نظامي ميانمار سلب و تكذيب شد، بنابر اظهارات مسلمانان، در حدود 20 هزار مسلمان شيعه در ميانمار زندگي مي‌كنند و همه آنها تحت آزار حكومت نظامي ميانمار قرار دارند.[11]
دلایل آغاز درگیری‌ها در میانمار

بنابر اخبار منتشر شده، علل دوباره شروع كشتار و ظلم بوداييان در سايه حمايت حكومت ميانمار، عمل غير اخلاقي دو مسلمان عليه يك زن محلي بوده است، به دنبال اين حادثه، ده نفر از مردان مسلمان ميانمار توسط اوباش بودايي بدون هيچ محاكمه كشته مي‌شوند و به دنبال اين مسائل آتش جنگ مذهبي بين مسلمانان و بوداييان در اين كشور شورع مي‌شود، بنابر گزارش‌هاي رسانه‌اي عملا در شورش هاي اخير ميانمار، اقليت مسلمان تحت ظلم بوداييان قرار گرفته و بر اساس اعتراف يكي از آوارگان مسلمان اين ظلم اخير در مرز بنگلادش، در اين كشتار و آزار و اذيت پليس ميانمار هم عليه مسلمانان وارد عمل شده است.[12]

بوداييان اوباش

از سوي ديگر، مسئله اي كه در حال حاضر اصل ظلم حكومت مركزي و اكثريت بوداييان بر مسلمانان را در ميانمار به حاشيه برده است، تشكيك در آمار كشته شدگان مسلمان در ميانمار بوده است، آماري از هزار و 200 كشته گرفته تا 52 هزار نفر كه هيچ منبع موثقي براي اثبات و يا رد آن وجود ندارد، لكن مسئله اصلي ظلم بيش از 30 ساله حكومت ميانمار عليه مسلمانان است، ظلمي كه با سو استفاده از توانايي و پتانسيل مسلمانان در راه استقلال اين كشور، بعد از ناميدن مسلمانان به عنوان مهاجرين غير قانوني و بيگانه مضاعف شده است.

سكوت نماد دموكراسي در ميانمار
درحالی که رهبران اروپایی در ماه ژوئن استقبال بی نظیری از برنده جایزه صلح نوبل و فعال حقوق بشری ميانماري يعني خانم آنگ سان سوچی کردند و از وی با پهن کردن فرش قرمز پذیرایی کردند، همکیشان بودايی وي قتل و عام بی رحمانه‌ای را علیه اقلیت مسلمان این کشور در غرب میانمار آغاز کرده بودند.

آنگ سان سوچي در كنار هيلاري كلينتون

آنگ سان سوچی بیش از دو دهه با دولت نظامی میانمار به خاطر آنچه خودش نقض حقوق بشر و دموکراسی می‌خواند مبارزه کرد و به خاطر فداکاری مصممانه در راه دموکراسی و حقوق بشر ستوده شد و او را "نمادی بین المللی از شرافت انسانی و آزادی" خواندند[13
آنگ سان سوچي در نخستین سخنرانی خود در پارلمان میانمار خواستار حفاظت از حقوق اقلیت‌های مذهبی و قومی در میانمار شد؛ سوچی که هنگام سخنرانی از روی صندلی خود برخاسته و ایستاده سخنرانی می‌کرد با اشاره به روند دموکراتیک میانمار خواستار پایان دادن به همه انواع تبعیض نژادی علیه اقلیت‌های میانمار شد.

آنگ سان سوچي در پارلمان ميانمار

سوچی که زمان زیادی از اقلیت‌ها در میانمار دفاع می‌کند به اقلیت‌های مذهبی "شان"، "کارن" و "کاچین" اشاره کرد اما اسمی از مسلمانان "روهينگيا" به زبان نیاورد.[14

تجاوز به زنان مسلمان توسط پليس و بوداييان در ميانمار

ظلم به مسلمانان در ميانمار و در سايه سكوت مجامع بين‌المللي، نه‌تنها به كشتار زنان و كودكان مي انجامد بلكه نيروهاي امنتي و پليس ميانمار نيز به جاي حمايت و جلوگيري از گسترش خشونت، به زنان و دختران جوان ميانمار تجاوز هم مي‌كند؛ در گزارش 56 صفحه‌اي دیده‌بان حقوق بشر درباره درگیری‌های اخیر میانمار آمده است: نیروهای امنیتی میانمار از مسلمانان مقابل بوداییان محافظت نکردند و در عوض یک کمپین خشونت‌آمیز علیه مسلمانان روهینگيا به راه انداختند، از سوي ديگر سربازان و نظاميان ميانمار به جاي حفاظت از زنان، بر روي آنها آتش گشوده و به آنها تجاوز مي‌كنند.[15]

زنان آواره و مظلوم ميانماري

ذكر چند نكته درباره ميانمار
حادثه دردناك كشتار و ظلم به مسلمانان ميانمار در حالي اتفاق مي‌افتد كه از يك سو افكار عمومي در جهان به سمت مسابقات المپيك لندن معطوف شده است و از سوي ديگر، در مسائل بين‌الملل مسئله تهاجم همه‌جانبه غرب به سوريه در حال اتفاق است كه براي جمهوري اسلامي ايران كمتر از خط مقدم نيست.

از آنچه در هفته‌هاي گذشته درباره انتشار رسانه‌اي درباره مسائل ميانمار اتفاق افتاد، چندين نكته را مي‌شود استخراج كرد؛ نخستين بروز فضاي شديد رسانه‌اي در كشور عليه اين ظلم آشكار به مسلمانان ميانمار بوده است كه بدون شك مورد تأييد است، آنچه در اين بين مي‌بايست بيش از پيش در فضاي رسانه‌اي به آن توجه شود، توجه به گفتن واقعيت‌ها و دور شدن از فضاي احساسي و دروغيني است كه دشمن براي ما آماده كرده است، به عنوان مثال در مسئله ميانمار تناقض گويي در تعداد كشته‌شدگان و همچنين استفاده از عكسي‌هايي كه ربطي به ميانمار نداشته است، سبب مي‌شود دشمنان به هدف از پيش تعيين شده خود برسند و كليت اين ظلم بي‌رحمانه را زير سؤال ببرند.
نكته دومي كه مي‌شود در فضاي فعلي جهان به آن اشاره كرد، كم كاري رسانه‌هاي داخلي نسبت به اهميت مسئله سوريه براي كشور است، با توجه به اهميت بسيار بالاي حوادث سوريه براي نظام جمهوري اسلامي ايران، به نظر ميرسد موج رسانه‌اي كه براي مسلمانان ميانمار در داخل بوجود آمد نسبت به حساس‌تر بودن مسئله سوريه بيش از حد انتظار بود و اين نشان مي دهد حداقل در عرصه داخلي رسانه‌ها مي‌بايست بيش از پيش به مسئله سوريه توجه كنند.


منابع و مآخذ

[1] - http://en.worldstat.info/Asia/Myanmar/

[2] - http://www.qran.org/a/a-world.htm

[3] - http://www.islamicpopulation.com/asia/M ... yanmar.htm

[4] - Modern Burma by John Leroy Christian - University of California Press, 1942, page 194

[5] - http://www.britannica.com/EBchecked/topic/421460/U-Nu

[6] - http://www.ukm.my/nun/.../82%20616-621% ... yuddin.pdf

[7] - http://www.myanmars.net/myanmar-history ... ungsan.htm

[8] - http://www.southasiaanalysis.org/%5Cpap ... r2461.html

[9] - Burma and Indonesia by Kalyan Bandyopadhyay, South Asian Publishers, New Delhi, 1983, page 34

[10] - http://www.radianceweekly.com/318/9151/ ... rview.html

[11] - http://www.mmtimes.com/2010/news/555/news55501.html

[12] - http://www.rt.com/news/myanmar-muslims- ... lence-427/

[13] - http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13910429000688

[14] - http://www.dvb.no/news/burmese-authorit ... told/22676

[15] - http://www.dvb.no/news/burmese-authorit ... told/22676

[najm134]

بر طبق تحقیقات انجام شده توسط شبکه بی.بی.سی برخی از مسوولان و مقامات بلندپایه تایلندی مسلمانانی را که از میانمار به این کشور پناهنده شده اند، به قاچاقچیان انسان می فروشند.

بر اساس تحقیقات انجام شده توسط این شبکه، نیروی دریایی تایلند هزاران نفر از مسلمانانی را که از «آراکان» گریخته و به تایلند پناهنده شده اند به قاچاقچیان انسان می فروشند و آنها را به مالزی می برند و سپس این تاجران با خانواده های مسلمانانی که آنها را خریده اند تماس گرفته و در مقابل آزادی شان از آنها پول درخواست می کنند.در این میان تاجران با مسلمانان اسیر به خشونت رفتار می کنند و اغلب آنها را مورد شکنجه قرار می دهند.این در حالی است که دولت تایلند وعده داده است که در این مورد تحقیق خواهد کرد.

[najm134]

گروهی از بوداییان که تعداد آنها به 300 نفر می رسید به مدرسه ای اسلامی در شهر باجو پایتخت قدیم میانمار حمله کردند و با وجود اینکه پلیس در محل حادثه حضور داشت هیچ اقدامی برای جلوگیری از این تجاوز انجام نداد.
برخی رسانه ها از اجرای توطئه ای از سوی حکومت در میانمار خبر داده اند که طبق آن قرار است ده ها خانواده بودایی مهاجر از بنگلادش، جایگزین خانواده مسلمانان در روستاهای میانمار شوند و اراضی و منازل مسلمانان از آنها گرفته شود.
از سوی دیگر فرمانده نیروهای نظامی استان اراکان در نشستی با کاهنان بودایی در روز چهارشنبه برای از بین بردن مسلمانان روهینجا در ظرف یک سال با آنها به توافق رسیده است.
در میانمار اینگونه معروف است که مسلمانان روهینجا با وجود اینکه بیش از پنجاه سال است که در این منطقه سکونت دارند، هنوز از نژادهای رسمی و معتبر میانمار شناخته نمی شوند و مورد کشتار جمعی و نسل کشی واقع می شوند.

[najm134]

یک رسانه مصری عکسی را منتشر کرد که در آن، چند بودایی در جنوب شرق آسیا، سرگرم تقسیم گوشت قربانی هستند
با این توضیح که، قربانی آنها یک انسان است. انسانی که نه بخاطر کمبود گوشت، بلکه فقط به علت مسلمان بودن، ذبح شده است.
روزنامه مصری "جریدة الیوم" ادعا کرد که در این عکس چند بودایی افراطی در میانمار یک شهروند مسلمان را ذبح و سپس سلاخی می کنند.

این روزنامه ادامه داد: آنها از ناچاری و برای تامین پروتئین مورد نیاز بدن خود، این انسان را ذبح نکرده اند.
آنها به یکی از اصولی ترین دستورات آئین خود عمل می کنند.
سکوت مرگبار مجامع جهانی و کشورهای غربی موجب شده تا مسلمانان میانمار ضمن زندگی در بدترین وضعیت ممکن، قربانی نسل کشی و خشونت های قومی و مذهبی در این کشور شوند.
گفتنی است تا کنون آمار رسمی در مورد تعداد دقیق کشته‌های نسل‌کشی مسلمانان میانمار وجود ندارد
و بر اساس آمار غیر رسمی در حوادث اخیر 170 نفر کشته شده، 7 هزار نفر زخمی شده و 40 هزار فعال مسلمان دستگیر و روانه زندان شده‌اند.

[najm134]

داستان غم‌انگیز مسلمان‌کشی این‌روزها چنان گستره‌ وسیع جغرافیایی و ایدئولوژیکی پیدا کرده است که از غرب تا شرق قاره کهن و از «خود – مسلمان‌ خوانده‌های تندرو موسوم به سلفی تکفیری تا بودایی‌های افراطی جنبش 9 6 9» کمر به جنگ و نابودی مسلمانان بسته‌اند.

گروه بین‌الملل مشرق – کشتار مسلمانان طی نزدیک به یک دهه گذشته در قاره کهن به پدیده‌ای مشترک در کشورهای شرق و غرب آسیا و یک اپیدمی تبدیل شده است.

روزهایی که امت اسلام با صدای واحد در برابر مسلمان‌کشی صیهونیست‌ها ایستاده بود، جای خود را به چند صدایی و تفرقه و اختلافی داد که قدرت‌های بزرگ برای در امان نگه‌داشتن رژیم اشغال‌گر قدس، آن را به جان ملت‌های مسلمان انداختند و در شعله‌های این اختلافات دمیدند.

امروز از مصر و سوریه در همسایگی فلسطین اشغالی تا لبنان و عراق و بحرین و عربستان و تونس و یمن و ... در غرب آسیا - و شمال آفریقا - و افغانستان و پاکستان و هند و چین تا میانمار و سریلانکا در شرق و جنوب آسیا، مسلمانان یا به دست دیگرانی که خود را «مسلمان‌تر» می‌دانند کشته‌ می‌شوند یا به تحریک «نامسلمانانی» که حضور و صلابت اسلام را برنمی‌تابند.

در گزارش‌های قبلی مشرق به ماهیت گروه‌های سلفی تکفیری‌-جهادی که با دلارهای نفتی کشورهای حوزه خلیج‌فارس و حمایت سیاسی غرب پروژه‌ تفرقه و مسلمان‌کشی را به پیش‌ می‌برند، پرداخته شد. در این مطلب، نگاهی عمیق‌تر به کشتار مسلمانان در شرق آسیا خواهیم داشت.

مسلمانان گمنام و سرکوب‌شده سین‌کیانگ

براساس آمار رسمی سرشماری شده در سال 2010، بیش از 40 میلیون مسلمان – و براساس آمارهای غیررسمی 60 میلیون مسلمان - در چین ساکن هستند که 21 میلیون نفر آن‌ها در استان خودمختار سین‌کیانگ این کشور ساکن هستند و مسلمانان قوم اویغور ساکن در این استان، قرابت فرهنگی نزدیکی با مردم ایران از جمله شعرای پارسی‌زبان دارند. سعدی شیرازی نیز از ملاقات با این قوم و خواندن شعر سعدی برای خود او در کاشغر از شهرهای اصلی این استان نیز گفته است.

اما جمعیت 21 میلیونی این استان از کمترین حقوق شهروندی و آزادی مذهبی برخوردار هستند و دولت چین نیز به بهانه‌های مختلف فشار بر این اقلیت مذهبی این کشور را تشدید می‌کند. تعطیلی مساجد و آتش زدن آن‌ها بدست قوم «هان» - قوم اکثریت در چین – با حمایت نیروی پلیس دولت مرکزی از جمله اقدامات ضد مسلمانان این منطقه بوده است.

اعتراضات مسلمانان اویغور در سال 2009 میلادی به کشته شدن دو کارگر مسلمان به دست چینی‌های قوم «هان» با برخورد و سرکوب پلیس به خشونت کشیده شد و به درگیری سه جانبه میان مسلمانان، چینی‌های «هان» و نیروهای پلیس تبدیل شد که در نهایت نزدیک به 200 مسلمان کشته و حدود هزار نفر نیز زخمی شدند و بسیاری از مساجد مسلمانان نیز به آتش کشیده شد و بطور هدایت شده‌ای به کتب مقدس مسلمانان نیز اهانت شد.

دولت مرکزی چین با هدف برهم زدن یکپارچگی مذهبی – قومی موجود در استان بزرگ سین‌کیانگ، نژاد «هان» را به مهاجرت به این استان و تغییر ترکیب جمعیتی این منطقه تشویق کرده است که این موضوع تنش‌های بین این دو گروه را در پی داشته است.

چینی‌های غیرمسلمان این استان تا کنون بارها در گروه‌های چند صد نفری و هزار نفری اقدام به حمله به منازل، مغازه‌ها و مساجد اویغورها کرده‌اند که در واکنش به این حملات، نیروهای امنیتی باز هم عمدتا مسلمانان اویغور را بازداشت کرده‌اند. در ۱۲۰ سال گذشته، ناآرامی‌های سال 2009 سین‌کیانگ یکصد وسومین قیام اویغورها بود که به وسیله چینی‌ها با ده‌ها کشته و صدها زخمی سرکوب شد.

استان مسلمان‌نشین سین‌کیانگ که دارای معادن زغال سنگ و طلای بسیاری است و منابع نفت و گاز عظیمی نیز دارد، از جمله محروم ترین مناطق چین است.

میانمار، پاکسازی نژادی و گذار به دموکراسی با هدایت آمریکا

کشور میانمار (برمه سابق) در جنوب شرقی آسیا و در همسایگی کشورهای چین، تایلند، لائوس و بنگلادش قرار دارد و اقلیت یک میلیون نفری مسلمانان آن عمدتا در غرب این کشور و در شمال ایالت راخین متمرکز هستند. دولت میانمار که به تازگی با تعهد به آمریکا نسبت به اصلاح سیاسی و حرکت به سوی دموکراسی، از دایره تحریم‌های ایالات متحده خارج شده و به لیست کشورهای مورد حمایت آمریکا اضافه شد.

هیلاری کلینتون نیز با سفر به این کشور خواستار ادامه اصلاحات در این کشور شد تا با جامعه جهانی بیش از پیش همراه شود.

مسلمانان روهینگای میانمار، اقلیت به رسمیت شناخته نشده‌ای هستند که همواره هم از سوی دولت مرکزی و هم از سوی بوداییان افراطی مورد هجوم قرار گرفته‌اند. دولت میانمار این گروه از مسلمانان را مهاجران غیرقانونی خوانده که حق سکونت در میانمار را ندارند و باید به کشورهای همسایه مهاجرت کنند.

بوداییان افراطی نیز که اکثریت مطلق جامعه میانمار را نیز تشکیل داده‌اند، با حمایت دولت این کشور به فشار بر اقلیت مسلمان و راندن آن‌ها از خانه و شهر خود روی آوردند.


خانه سوخته شده مسلمانان میانمار

اخبار حمله به منازل و مغازه‌های مسلمانان، آتش زدن مساجد و حمله بوداییان به مسلمانان و تجاوز و قتل و شکنجه آن‌ها در رسانه‌ها منتشر می‌شود و پاکسازی نژادی و نسل‌کشی این اقلیت با حمایت دولت میانمار ادامه دارد.

جنبش بوداییان افراطی (9 6 9) و پاکسازی قومی - مذهبی در میانمار

یکی از مهمترین عوامل تحریک بوداییان به برخورد با مسلمانان و کشتار آنان، جنبش افراطی بوداییان موسوم به «جنبش 9 6 9» است که به مبارزه سازمان‌یافته و حتی مسلحانه علیه مسلمانان اقدام کنند.

بوداییان نئو-نازی و بن لادن میانمار
نام بوداییان همواره تداعی‌گر آرامش و دوری از هیاهو و پرداختن به ریاضت‌ها و عبادت‌های مخصوص خود بوده و اصل پرهیز از خشونت و تجاوز به حقوق سایر انسان‌ها، از جمله اصول اساسی آیین بودا بوده است.

اما در پس چهره‌های ظاهرا آرام بوداییان میانمار، افراطی‌گری‌ نهفته در ایدئولوژی حاکم بر جامعه بوداییان شرق آسیا، جنایات فجیعی را علیه مسلمانان این منطقه رقم زده است.

جنبش‌های افراطی بوداییان با رویکردهای شبه نازی – نئو‌نازی که با ایده پاکسازی مذهبی و جلوگیری از گسترش اسلام در مناطق تحت تسلط بوداییان فعالیت می‌کنند، پیروان خود را به دوری از مسلمانان، ازدواج نکردن با آن‌ها، معامله نکردن با مسلمانان، بیرون راندن مسلمانان از منازلشان و آتش زدن خانه‌ها و ... توصیه و گاه سازمان‌دهی می‌کنند.

طی 5 سال گذشته، این جنبش‌های افراطی، از تحریم مسلمانان، به مقابله و بیرون راندن ‌آن‌ها از محدوده شهرها با توسل به خشونت روی‌ آورده‌اند.

فعال‌ترین این جنبش‌ها، جنبش 9 6 9 است که یک راهب 45 ساله به نام «آشین ویراتو» برای مقابله با مسلمانان روهینگا آن را پایه‌گذاری کرده است و به خود لقب «بن‌لادن برمه» را داده‌ است.

آشین ویراتو خود را «بن‌لادن برمه» نامیده‌ است

نام این جنبش از سه عدد 9 6 و 9 تشکیل شده که نمایانگر آموزه‌های 9 گانه بودا، شش آموزه و راه بودا و راه‌های 9 گانه رهبانیت است.

ویراتو در اظهارنظری در خصوص مسلمانان این کشور با تشبیه کردن این اقلیت کشور میانمار به «سگ‌های وحشی» اظهار داشته است که «اگر ما در موضع ضعف قرار بگیریم، کشورمان به زودی به کشور مسلمانان تبدیل خواهد شد».
«ما راهبان بودایی بیش از حد انعطاف پذیر هستیم و غرور میهنی نداریم. مسلمانان در داد و ستد مهارت دارند و کارهای ساختمانی و حمل و نقل ما را به دست گرفته اند ولی حالا دارند احزاب سیاسی ما را هم در دست می گیرند. اگر این وضع ادامه پیدا کند کشور ما شبیه افغانستان یا اندونزی خواهد شد.»
ویراتو در سال 2003 و به جرم تحریک بوداییان به اعمال خشونت علیه مسلمانان بازداشت و روانه زندان شد، اما بعدها مورد عفو گروهی قرار گرفته و آزاد شد.

ریشه‌های اسلام‌ستیزی در میانمار

آشین ویراتو رهبر این جنبش در سخنرانی‌ها و راهنمایی‌های معنوی خود، مسلمانان را خطری برای جامعه بودایی‌ها می‌خواند و گرایش بوداییان به اسلام را به «اغفال آنان توسط مسلمانان» نسبت می‌دهد. از سوی دیگر، موفقیت اقتصادی مسلمانان در این کشور نیز از جمله نگرانی‌هایی است که این جنبش و پیروان ویراتو را به آتش زدن و تخریب مغازه‌های مسلمانان برانگیخته است.


نشریه تایمز در یکی از شماره‌های خود تصویر ویراتو را به همراه عنوان «چهره ترور بودایی‌» منتشر کرد که اعتراض بوداییان میانمار و شخص ویراتو را به همراه داشت

مارک فارمنر (Mark Farmaner) مدیر «کمپین برمه» (میانمار فعلی) در لندن که با هدف ارتقاء دموکراسی در این کشور فعال شده است معتقد است در میانمار یک تبعیض عمیق و ریشه‌دار در تفکر بوداییان حاکم شده است. به گفته وی، حتی زمانیکه بوداییان می‌گویند که دوستان مسلمان دارند، آن‌ها را با عناوینی اهانت‌آمیز خطاب می‌کنند. این تبعیض مانند یک سرطان در حال گسترش است.

سای لات (Sai Latt) استاد دانشگاه سایمون فریزر کانادا که در حوزه مسلمانان این کشور آثار بسیاری دارد می‌نویسد : رژیم‌های نظامی حاکم پیشین، نفرت از مسلمانان را در اذهان عمومی نهادینه کرده‌اند و بدین منظور محدودیت‌های تبعیض‌آمیزی را نیز – برای مسلمانان – وضع کرده‌اند.

این محقق حوزه جنوب شرق آسیا ادامه می‌دهد: بسیاری از این افراد تندرو که در دولت میانمار نیز نفوذ کرده‌اند، این جنبش را بهترین راه‌حل برای مقابله و محدود کردن جمعیت و نفوذ مسلمانان می‌دانند. مقامات دولتی میانمار، جنبش 9 6 9 را تنها جنبشی اقتصادی برای بهبود وضعیت اقتصادی بوداییان می‌دانند، اما واقعیت این است که تحریک این گروه درگیری‌های خونینی را تا کنون رقم زده است.

پس از روی کار آمدن دولت منتخب مردم میانمار در سال 2011 و تغییر فضای سیاسی این کشور پس از 5 دهه خفقان نظامی، سخنان تحریک‌آمیز و نفرت‌برانگیز نسبت به اقلیت‌های مسلمان نیز شکلی آشکار به خود گرفت و روند افزایشی پیدا کرد.

بوداییان افراطی جنبش 9 6 9 که خود را ناسیونالیست‌‌ می‌دانند، به جای گرایش‌های ملی‌گرایانه به سمت گرایش‌های نژادپرستانه حرکت کرده‌اند و بر ضد نژاد مسلمانان جنوب آسیا که آن را تهدیدی برای یکدستی نژادی و امنیت ملی خود می‌دانند، جنبش خود را در سراسر میانمار و حتی سریلانکا نیز گسترش داده‌اند.


نابودی کامل مناطق مسلمان‌نشین میانمار و کوچ اجباری مسلمانان به مرزهای میانمار

حتی در مناطقی که جمعیت مسلمان چندانی ندارند و تهدیدی محسوب نمی‌شوند، بوداییان علاوه بر تحریم و منزوی کردن مسلمانان، با دیوارنویسی، پوشیدن لباس‌هایی حاوی شعارهایی بر ضد آنان و ... این گروه‌ها را آزار و اذیت می‌کنند. البته این جنبش در برگیرنده تمام بوداییان نیست و بسیاری از بودایی‌های میانمار از آن اعلام بیزاری می‌کنند و آن را گروهی افراطی، تندرو و حتی تروریست می‌دانند.

دولت «تین سین» رئیس‌جمهور میانمار نیز تا کنون هیچ برخوردی با این گروه نکرده و در برخی موارد که اعضای این جنبش اقدامات ضد امنیتی انجام می‌دادند، نیروهای پلیس و ماموران دولتی نهایتا به دور نگه‌داشتن مسلمانان از منازل و مغازه‌هایشان بسنده می‌کردند و یا تنها نظاره‌گرا اقدامات خرابکارانه این گروه‌ بودند.

تین سین همچنین از جمله حامیان شخص آشین ویراتو رهبر این جنبش بوده است. آنگ سوان سوچی رهبر مخالفان و برنده جایزه صلح نوبل نیز تا به امروز نسبت به کشتار مسلمانان در میانمار واکنشی نشان نداده است و حتی از مهاجرت – اجباری – مسلمانان به کشورهای همسایه نیز سخن گفته است.

گوشه‌ای از جنایات جنبش 9 6 9 به رهبری بن‌لادن برمه

در اولین ماه‌های سال جدید میلادی در شهر میکتیلا از شهرهای مرکزی میانمار، بوداییان افراطی جنبش 9 6 9، بیست پسر بچه مسلمان را از مدرسه ربوده و به منطقه‌ای خارج از شهر آورده و پس از قطعه قطعه کردن آنان، اجسادشان را به نفت آغشته کرده و آتش زده‌اند.

محل قتل و آتش زدن 20 کودک مسلمان بدست بوداییان افراطی

وین هتین، نماینده پارلمان میانمار از حزب اتحاد ملی برای دموکراسی می گوید: «هشت پسربچه در مقابل چشمان من کشته شدند. من سعی کردم جمعیت را متوقف کنم و به آنها گفتم به خانه هایشان برگردند ولی آنها مرا تهدید کردند و پلیس هم مرا به کناری کشید. من نمی‌دانم چرا پلیس هیچ کاری نکرد. حدود سی درصد مردم میکتیلا، مسلمان هستند. آنها در تجارت مهارت زیادی دارند و صاحب بسیاری از مغازه‌های این شهر هستند. ولی اکنون آنان به چادرهای اسکان موقت منتقل شده‌اند و برای حفاظت در برابر بوداییان، تحت محاصره پلیس هستند.

در ماه مارس 2012 نیز درگیری‌های دیگری در شهر میکتیلا و در جریان اختلاف میان یک مشتری و یک طلافروش مسلمان، به کشته شدن 40 مسلمان انجامید.

در شهر اراکان در شمال رانگون هم یک دختر مسلمان دوچرخه‌سوار با یک راهب پیاده برخورد کرد، گروهی از بودایی‌ها به مساجد حمله کردند و دست‌کم 150 خانه مسلمانان را سوزاندند. در جریان این حملات یک نفر کشته شد و 9 نفر هم مجروح شدند.

جنایت بودایی‌ها در اراکان میانمار
در درگیری‌های ایالت راخین در ماه فوریه و مارس سال گذشته نیز 200 مسلمان کشته و هزاران نفر دیگر نیز بی‌خانمان و مجبور به فرار از محل زندگی خود شدند.

علاوه بر تحرکات این جنبش و بوداییان افراطی، دولت میانمار هم به صورت رسمی دستور داده است که مسلمانان دیگر حق بنا کردن مساجد جدید یا ترمیم مساجد قدیمی را ندارند. همین دستور دولتی کافی بود تا افراطیون بودایی و هندی نزدیک به ۷۲ مسجد را ویران کنند.

ارتش میانمار هم 11 مسلمان این کشور را در ماه مه 2012 کشته و در حمله یک گروه از بودائیان به اتوبوس مسلمانان در ایالت راخین نیز 10 نفر کشته شدند. در طرف مقابل نیز یک بودائی نیز در پاسخ به این کشتارها به قتل رسید که رسانه‌ها برای تحریک بیشتر بودائی‌ها آن را تجاوز به یک دختر بودائی و قتل وی عنوان کردند.

پس از آغاز درگیری‌ها درغرب میانمار، بودایی‌ها با حمله به مناطق مسلمان نشین بیش از 2000 منزل مسکونی متعلق به مسلمانان را به آتش کشیدند و بیش از یک صد هزار نفر را آواره و بی خانمان کردند. این هجوم وحشیانه بودائی‌ها و به آتش کشیدن خانه‌ها و تجاوز به زنان و دختران مسلمان و قتل عام فجیع مسلمانان، این اقلیت را به پناه بردن به مرزهای مشترک با بنگلادش وا داشت.

در دوسال گذشته، دستکم 100 هزار مسلمان آواره، و هزاران مسلمان دیگر نیز کشته شده‌اند. تا کنون آمار رسمی در مورد تعداد دقیق کشته‌های نسل‌کشی مسلمانان میانمار وجود ندارد اما گزارش‌های غیررسمی ناظران محلی از کشته شدن 30 تا 50 هزار مسلمان روهینگا و تجاوز به بیش از 5 هزار زن مسلمان میانماری حکایت دارد

[najm134]

مدت‌ زیادی است که اقلیت مسلمان روهینگیا در میانمار، قربانی افراط‌گری‌های راهبان بودایی این کشور هستند، راهبانی که عوام بودایی را با نشر خرافات و شایعات به جان هموطنان مسلمان خود می‌اندازند.

به گزارش خبرگزاری قرآن (ایکنا)، مسلمانان میانمار فریادرسی ندارند. هر از چندگاهی خبر کشتار مسلمانان میانمار، آتش زدن خانه‌های آن‌ها، و غارت اموالشان منتشر می‌شود. اما این تنها بخشی از جنایات بودائیان علیه مسلمانان است که افکار عمومی از آن مطلع می‌شوند.
ابعاد جنایات افراط‌گرایان میانماری علیه مسلمانان به حدی است که حتی خود آن‌ها نیز از نشر اخبار و اطلاعات در این مورد هراس و واهمه دارند.

کشتار مسلمانان به خاطر کشف یک گور دسته‌جمعی!

به‌تازگی فعالان حقوق بشر نیروهای پلیس میانمار را، که در نسل‌کشی مسلمانان حامی افراط‌گرایان بودایی هستند، به دلیل کشتار حداقل 16 مسلمان و ربودن 100 نفر دیگر به شدت مورد انتقاد قرار دادند.

جرم مسلمانان کشته و ربوده شده توسط پلیس، این بود که یک گور دسته‌جمعی از اقلیت مسلمان روهینگیا را پیدا کرده بودند. پلیس میانمار سعی کرد ترس از افشای این جنایت را با جنایت دیگری فرونشاند.


به جز مسلمانانی که به وحشیانه‌ترین روش‌ها با استفاده از چاقو و تبر کشته می‌شوند، عده زیادی که توسط پلیس یا افراط گرایان دستگیر می‌شوند نیز یا به باندهای قاچاق انسان فروخته می‌شوند و یا به عنوان برده به کار گرفته می‌شوند.

بر زنان مسلمانان میانماری چه می‌گذرد؟

در این میان شرایط زنان مسلمان میانمار تأسف‌بارتر از دیگران است. حتی تصور حال و روز آن‌ها نیز دشوار است. بنا بر گزارش‌ها، بانوان مسلمان باقی‌مانده در میانمار تحت کنترل شدید نیروهای پلیس هستند. قوانین سختگیرانه‌ای در مورد ازدواج و فرزندآوری آنان وجود دارد تا از آن طرف که مسلمانان پاکسازی می‌شوند، از این طرف جمعیت آن‌ها افزایش پیدا نکند.
زنان و دخترانی هم که توسط بودائیان ربوده شده‌اند، اگر به قاچاقچیان انسان فروخته نشده باشند به عنوان بردگان جنسی مورد استفاده قرار می‌گیرند.


همه این جنایت‌ها در حالی صورت می‌گیرد که نه تنها از سوی مدعیان حقوق بشر هیچ صدایی درنمی‌آید، بلکه مسلمانان نیز برای خواهران و برادران دینی خود کاری نمی‌کنند. آیا اگر همه مسلمانان با هم یکصدا دولت میانمار را برای خارج کردن اقلیت مسلمان این کشور از این مخمصه تحت فشار قرار دهند، کسی یارای مخالفت خواهد داشت؟

خبرگزاری شفقنا نیز به نقل از الجزیره به مصائب مسلمانان میانمار معروف به مسلمانان روهینگیا در قالب گزارش تصویری پرداخته است . پس از گذشت مدت های زیادی از شروع درگیری های قومی علیه مسلمانان میانمار ، بسیاری از آنان هنوز در کمپ ها و مکان های بسیار نامناسب، آواره هستند.


این گزارش الجزیره در منطقه سیتوی در میانمار تهیه شده است جایی که یک سال و نیم پیش با شروع خشونت بودایی های افراطی علیه مسلمانان این منطقه ، 150 هزار مسلمان مجبور به فرار شدند . خشونت علیه مسلمانان این کشور که بیشتر در منطقه راخین زندگی می کردند باعث فراربسیاری از آنان شد. شرایط آوارگان در این کمپ ها که با عنوان کمپ های موقت افراد بی خانمان نامگذاری شده است ، بسیار وخیم است. آنهایی که خیلی شانس آورده اند و سرپناهی یافته اند مجبورند با ده خانواده در یک خانه زندگی کنند . آنهایی هم که این اندازه خوش شانس نبودند منتظرند دولت به آنها سرپناهی بدهد. وضعیت غذا و آب هم تعریف ندارد و همه ازکمبود غذا رنج می برند.


وضعیت دما اینجا بسیار متغیر است. از گرمای کشنده در روز تا سرمای خشک کننده در شب. آب تمیز و بهداشتی وجود ندارد و سرویس بهداشتی هم همینطور.

نیروهای پلیس این کمپ ها هم که عمدتاً خود از اکثریت نژادی برمه هستند ، از اذیت و آزار دریغ نمی کنند و مسئولان و مردم مسلمان این کمپ ها را آرام نمی گذارند . همین باعث می شود که هراز چندی درگیری میان مسلمانان و نیروهای پلیس رخ دهد و باعث دخالت ارتش شود.

[najm134]

آمريكا مزد حكومت برمه در كشتار مسلمانان را داد
هیات سازمان همکاری اسلامی اولین ماموریت خود برای تهیه ی گزارشی در مورد رفتارهای خشونت آمیز صورت گرفته علیه مسلمانان روهنگیا در ایالات اراکان را پایان دادند.
قرار سفر این هیات در اجلاس کنفرانس کشورهای عضو سازمان همکاری های اسلامی که در روزهای 14 و 15 آگوست در مکه برگزار شده بود، صادر شد. هیات مذکور به ریاست «افق کوهسن» نماینده ی دایمی سازمان ملل در سازمان همکاری اسلامی راهی برمه شدند.
بر اساس گزارش پایگاه الوطن آنلاین، سازمان همکاری اسلامی گفت: هیات مذکور در فاصله ی روزهای 5 تا 15 ماه جاری سعی کرد در مورد دلایل اصلی مشکل مسلمانان تمرکز رد کرده و تاثیر رفتارهای خشونت آمیز صورت گرفته علیه روهنگیا در ایالات اراکان را بررسی نماید، علاوه بر آن جوانب مختلف سفر قریب الوقوع رییس سازمان همکاری های اسلامی به برمه را بسنجد. در این مدت وسایل و راه های کمک رسانی بشردوستانه به مسلمانان روهنگیا نیز مورد بررسی قرار گرفت.
در همین راستا رهبر گروه مخالفان برمه « انگ سان سوچی» برای گرفتن جایزه ی نوبل صلح و با هدف کمتر کردن مجازات های صورت گرفته علیه کشورش از سوی آمریکا راهی واشنگتن شد.
آمریکا گذشته از بحران فیلم موهن علیه پیامبر اکرم (ص)، در اقدام دیگری تصمیم گرفت نام ریاست جمهوری این کشور را از لیست سیاه افرادی که در سرکوب های سیاسی شرکت کرده اند، خط بزند.
واشنگتن تا قبل از عملی کردن چنین تصمیمی، هیچ گاه در محافل عمومی در مورد آن سخنی نگفته بود و تنها بعد از گفت و گوی های باراک اوباما و اونگ سان سو چی در کاخ سفید بر روی پایگاه اینترنتی وزارت آمریکایی اعلام شد.
بر اساس گزارش پایگاه السبیل، انتظار می رود «ثین سین» ریاست جمهوری برمه هفته ی آینده برای اولین بار به واشنگتن سفر کرده و در سازمان ملل متحد در نیویورک حاضر شود.

[najm134]

در میان همه آموزه‌هایی که به راهبان بودایی یاد داده می‌شود، تعهد پرهیز از قتل اولین آنهاست، و می‌توان گفت که جایگاه اصل عدم توسل به خشونت در آیین بودایی از هر آیین دیگری بالاتر است. پس چرا راهبان بودایی علیه مسلمانان نفرت‌پراکنی می‌کنند و در اقداماتی شرکت کرده اند که در نتیجه آنها ده‌ها نفر کشته شده اند؟

این اتفاق در دو کشوری در حال افتادن است که بیش از ۱۵۰۰ کیلومتر با هم فاصله دارند؛ برمه و سری‌لانکا. نکته تعجب‌آور این است که هیچ یک از این دو کشور در معرض تهدید اسلامگرایان افراطی قرار ندارند. مسلمانان در هر دوی این کشورها عموما صلح‌جو هستند و اقلیت کوچکی را تشکیل می‌دهند.
در سری‌لانکا مسأله ذبح اسلامی نقطه آغاز ماجرا بوده است. اعضای سازمان ‘بودو بالا سنا’ (یک سازمان سینهالی- بودایی در سری‌لانکا) دست به راهپیمایی می‌زنند، خواهان برخورد با این کار هستند، گفته اند مغازه‌ها و شرکت‌های متعلق به مسلمانان را تحریم می‌کنند، و به پرجمعیت بودن خانواده‌های مسلمان ایراد می‌گیرند.
در سری‌لانکا هیچ مسلمانی کشته نشده است، اما وضعیت در برمه به‌مراتب وخیم‌تر است. در این کشور طلایه‌دار دشمنی‌ها ‘گروه ۹۶۹’ است که رهبری آن را راهبی بنام آشین ویراتو برعهده دارد. او در سال ۲۰۰۳ به‌خاطر ترویج خصومت و نفرت مذهبی به زندان افتاد. بعد از آزادی در سال ۲۰۱۲، او در کمال تعجب خود را "بن‌لادن برمه‌ای" خواند.
در ماه مارس خشونت‌های گروهی علیه مسلمانان در شهر کوچک میکتیلا در مرکز برمه اوج گرفت، و در این خشونت‌ها دست‌کم صدها نفر کشته و هزران نفر آواره شدند. همه چیز از یک مغازه طلا فروشی شروع شد، که به‌خودی خود مسأله جالب توجهی است. این جنبش‌ها در هر دو کشور برمه و سری‌لانکا بر سوء استفاده از نارضایتی‌های اقتصادی مبتنی است، و در هر دو مورد، از یک اقلیت مذهبی به‌عنوان سپر بلای آرزوهای ناکام اکثریت استفاده می‌شود.
چند روز پیش، پس از اینکه در شهر اواکان در شمال رانگون یک دختر مسلمان دوچرخه‌سوار با یک راهب پیاده برخورد کرد، گروهی از بودایی‌ها به مساجد حمله کردند و دست‌کم ۷۰ خانه را سوزاندند. در جریان این حملات یک نفر کشته شد و ۹ نفر هم مجروح شدند. اما آیا راهبان بودایی قرار نیست آدم‌های نیکوکار مذهبی باشند؟

افکار پرخاش‌گرانه مخالف همه تعالیم بودایی است. این آیین برای حذف چنین رفتارهایی حتی راه حل عملی هم دارد. مراقبه مذهبی باید تمایز احساسات فرد و دیگران را از بین ببرد، و احساس همدردی و شفقت او را نسبت به دیگران بیشتر کند. البته در آیین مسیحیت هم رگه‌های پررنگی از صلح‌طلبی وجود دارد.

عیسی مسیح در موعظه معروفش در بالای کوه می‌گوید: "دشمنانتان را دوست بدارید و برای کسانی که شما را مورد آزار و اذیت قرار می‌دهند، دعا کنید." اما صرفنظر از اینکه تعالیم اولیه ادیان چه می‌گویند، همه آنها دیر یا زود با قدرت حکومت کنار می‌آیند و با آن وارد معامله‌ای فاوستی می‌شوند. راهبان بودایی همیشه برای حمایت، بخشندگی و برقراری نظم به پادشاهان، یعنی اربابان خشونت‌ورزی در حد اعلای آن، چشم داشته اند. در عوض پادشاهان هم از راهبان می‌خواستند که برای آنها مشروعیت مردمی بیاورند. در واقع هیچ چیز بجز چنین دیدگاه اخلاقی والایی توان مشروعیت‌بخشی به شاهان را نداشت.

نتیجه این معامله می‌تواند طعنه‌آمیز باشد. اگر کسی قویا معتقد باشد که نگاهش به دنیا برتری اخلاقی ویژه‌ای نسبت به دیگران دارد، از نظر چنین فردی ضرورت حفاظت و ترویج دیدگاهش مهم‌ترین وظیفه خواهد بود. صلیبیون مسیحی، پیکارجویان اسلامگرا، یا رهبران "ملت‌های عاشق آزادی" همگی بنام مصالح مهم‌تر آنچه را که از نظرشان خشونت ضروری است، توجیه می‌کنند. راهبان و حاکمان بودایی هم از این قاعده مستثنی نبوده‌اند.

در نتیجه، از منظر تاریخی مسیحیت کمتر از آیین بودایی بر صلح تأکید نداشته است. یکی از نامدارترین پادشاهان تاریخ سری‌لانکا دوتوگامونو نام دارد. او در قرن دوم پیش از میلاد کل جزیره سیلان را تحت یک حکومت واحد جمع کرد، و داستان این اتحاد در وقایع‌نامه مهمی بنام ماهاوامسا آمده است. بنا بر این روایت، دوتوگامونو یک یادگار بودایی به نیزه‌اش وصل کرد، و همراه ۵۰۰ راهب بودایی به جنگ پادشاه غیربودایی بخش دیگر جزیره رفت. او همه رقبایش را از میان برد. بعد از جنگ و خونریزی، برخی افراد روشن‌بین به او دلداری دادند و گفتند: "کشته شده‌ها مثل حیوان بودند؛ تو باعث درخشش آیین بودا خواهی شد." حاکمان برمه با لقب "پادشاهان درستکاری" شناخته می‌شدند، و جنگ‌هایشان را به اسم آموزه‌های بودا توجیه می‌کردند.

در ژاپن بسیاری از سامورایی‌ها از پیروان سرسخت آیین ذن (شاخه‌ای از آیین بودایی) بودند و برای توجیه خشونت‌ورزی خود استدلال‌های مختلفی می‌آوردند؛ مثلا اینکه کشتن کسی که در آستانه ارتکاب جنایتی بزرگ است، در واقع اقدامی از سر دلسوزی است.

زمانی که ژاپن برای شرکت در جنگ جهانی دوم آماده می‌شد، دوباره استدلال‌های مشابهی مطرح شد. زمانی که برمه و سری‌لانکا برای رهایی از یوغ امپراتوری بریتانیا تلاش می‌کردند، آیین بودایی در جنبش ملی‌گرایانه‌ این دو کشور نقش بسیار مهمی بازی کرد. این نقش در بعضی موارد رنگ خشونت هم به‌خود گرفت. در دهه ۱۹۳۰ در شهر رانگون راهبان بودایی چهار اروپایی را با چاقو زدند. مهم‌تر از آن اینکه برای بسیاری از برمه‌ای‌ها بودایی بودن به بخشی جدایی‌ناپذیر از هویت ملی‌شان تبدیل شد. به‌همین دلیل هم در کشور جدیدالاستقلال برمه، اقلیت‌ها در وضعیت راحتی قرار نداشتند. در سال ۱۹۸۳، تنش‌های قومی در سری‌لانکا باعث وقوع جنگ داخلی شد. بعد از آزار و کشتار اقلیت تامیل، گروه‌های جدایی‌طلب تامیل در شمال و شرق این جزیره سعی کردند از حکومت اکثریت سینهالی مستقل شوند.

در دوران جنگ داخلی، مسلمانان سری‌لانکا بیشترین خشونت‌ها را از جانب شورشیان تامیل متحمل شدند. اما از موقعی که این جنگ خونین در سال ۲۰۰۹ با شکست شورشیان به پایان رسیده، بنظر می‌رسد اقلیت مسلمان به هدف جدید اکثریت سینهالی تبدیل شده است. در برمه راهبان بودایی با استفاده از پشتوانه اخلاقی خود، هیأت حاکمه نظامی را به چالش کشیدند، و در انقلاب زعفرانی سال ۲۰۰۷ از دموکراسی‌خواهان حمایت کردند. در این دوره اعتراضات مسالمت‌آمیز سلاح اصلی راهبان بود، و آنها هزینه شرکت در این اعتراضات را با جانشان پرداختند. اما حالا راهبان سرمایه اخلاقی‌شان را برای هدفی کاملا متفاوت بکار می‌گیرند. آنها ممکن است از نظر تعداد در اقلیت باشند. اما در میان جمعیت ۵۰۰ هزار نفری آنها، خیلی‌هایشان از دوران طفولیت برای فرار از فقر یا یتیمی به معابد سپرده شده اند، و قطعا در میانشان مردان جوان خشمگین زیادی پیدا می‌شوند.

ماهیت دقیق رابطه میان افراطیون بودایی و احزاب حاکم در برمه و سری‌لانکا روشن نیست. گوتابایا راجاپاکسا، وزیر دفاع مقتدر سری‌لانکا، مهمان افتخاری مراسم افتتاح آموزشگاه سازمان بودو بالا سنا بود. او در این مراسم راهبان بودایی را کسانی خواند که "از کشور، دین و نژاد محافظت می‌کنند".

اما بنظر می‌رسد که گفتمان ضد مسلمانان به گوش بخش‌هایی از مردم نشسته است. بودایی‌ها در برمه و سری‌لانکا اکثریت جمعیت را تشکیل می‌دهند، اما بسیاری از آنها بر این باورند که ملتشان باید یکپارچه شود، و دینشان در خطر است. اقبال روزافزون به اسلام راهبان بودايي را به وحشت انداخته و سبب شده ماهيت درنده خوي خود را برخلاف ماسك صلحجوي بودايي اشكار كنند