راهنماى زیارت کاظمین (امام كاظم و امام جواد) = روز چهارشنبه

[pejuhesh232]

بسم الله الرحمان الرحیم

راهنماى زيارت حرم كاظمين (امام كاظم و امام جواد) عليهماالسلام
مشاهد آثارحجج الهى و مهدوى، مسجدعظيم براثا، مراقدسفراى امام زمان (عليهم السلام) و امامزادكان و عالمان و عارفان در بغداد)

معناى زیارت: اظهار معرفت و عبودیت و تسلیم در حضور وجه الله

براي معرفت و مطالعه مراجعه شود به
کتاب مناسک دیدار حق
جلد دوم: آیین حج و زیارت
مشتمل بر شرح بر نامه ها و احكام و اعمال و آداب زیارت مشاهد الهی



برای دریافت کتاب به این ادرس مراجعه نمایید:
viewtopic.php?f=264&t=10169#p49153

[pejuhesh232]

اذن يافتن براى تشرف به حضور وجه اللهی:

هر گاه چشم زائر به قبه منوره يا ضريح انور افتاد در هر جا (بيرون شهر - داخل شهر - بيرون صحن - درب صحن - داخل صحن- داخل رواق) بگويد
السلام علیک یا ابا الحسن یا أبا ابراهیم یا أبا علي يا ابا الرضا یا موسی بن جعفر الکاظم
السلام علیک یا أبا جعفر یا أبا علي يا ابا الهادي يا محمد بن علي الجواد
ورحمة الله و برکاته

با لفظ تثنیه برای امامین (علیهما السلام) خوانده می شود:



در وقت ورود و در صحنها و در رواق و در فواصل تا رسیدن به روضه منوره این اذکار گفته شود:
بسم الله و بالله، وفي سبيل الله، و على ملة رسول الله،
الله اكبر الله اكبر، الله اكبر كبيرا، و الحمدلله كثيرا، و سبحان الله بكرة واصيلا،
الحمدلله على هدايته لدينه، والتوفيق لمادعا اليه من سبيله،

وقتى وارد صحن شديم
اين دعاى حمد و شكر براى تشرف را مى خوانيم

[pejuhesh232]

زیارت: اظهار معرفت و عبودیت و تسلیم در حضور وجه الله
با زیارات جامعه و زیارات خاصه
نسخه جامع (زیارت جامعه کبیره کامله) و زیارت جامعه صغیره (امین الله کامله) در کتاب مناسک دیدار حق منتشر شده است که متن آن در ذیل می آید
زیارت امین الله با صیغه تثنیه خوانده می شود و یا اینکه برای هر امام جدا خوانده شود


زیارات مشترکه امامين كاظمين (عليهما السلام):
شیخ مفید و شیخ شهید و شيخ محمّد بن مشهدی فرموده‌اند: چون نزد ضريح مطهر آن حضرتين ایستادی بگو:
اَلسَّلامُ عَلَيْكُما يا وَلِيَّيِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكُما يا حُجَّتَيِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكُما يا نُورَيِ اللهِ في ظُلُماتِ الاَْرْضِ، اَشْهَدُ اَنَّكُما قَدْ بَلَّغْتُما عَنِ اللهِ ما حَمَّلَكُما، وَحَفِظْتُما مَا اسْتَودَعْتُما، وَحَلَّلْتُما حَلالَ اللهِ وَحَرَّمْتُما حَرامَ اللهِ، وَاَقَمْتُما حُدُودَ اللهِ، وَتَلَوْتُما كِتابَ اللهِ، وَصَبَرْتُما عَلَى الاَذى في جَنْبِ اللهِ مُحْتَسبَيْنَ حَتّى اَتاكُمَا الْيَقينُ، اَبْرَأُ اِلَى اللهِ مِنْ اَعْدائِكُما، وَاَتَقَرَّبُ اِلَى اللهِ بِوِلايَتِكُما، اَتَيْتُكُما زائِرًا عارِفًا بِحَقِّكُما، مُوالِيًا لاَوْلِيائِكُما، مُعادِيًا لاَعْدائِكُما مُسْتَبْصِرًا بِالْهُدَى الَّذي اَنْتُما عَلَيْهِ، عارِفًا بِضَلالَةِ مَنْ خالَفَكُما، فَاشْفَعا لي عِنْدَ رَبِّكُما فَاِنَّ لَكُما عِنْدَ اللهِ جاهًا عَظيمًا وَمَقامًا مَحْمُودًا.

سپس تربت شریف را ببوس و گونه راست را بر آن بگذار و برگرد به جانب سر مقدس امامان و بگو:

اَلسَّلامُ عَلَيْكُما يا حُجَّتَيِ اللهِ في اَرْضِهِ وَسَمائِهِ، عَبْدُكُما وَوَلِيُّكُما زائِرُكُما مُتَقَرِّبًا اِلَى اللهِ بِزِيارَتِكُما، اَللّـهُمَّ اجْعَلْ لي لِسانَ صِدْق في اَوْلِيائِكَ الْمُصْطَفَيْنَ، وَحَبِّبْ اِلَيَّ مَشاهِدَهُمْ وَاجْعَلْني مَعَهُمْ في الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ


[b]زیارت جامعه صغیره ( امین الله):
با صیغه تثنیه خوانده می شود و یا اینکه برای هر امام جدا خوانده شود

صلوات و زیارات خاصه حضرت امام کاظم (علیه السلام)

[b]اولين: صلوات بر امام کاظم (علیه السلام) بخشی از صلوات کبری:
اَللَّهُمَّ أَفِضْ صِلَةَ صَلَواتِكَ، وَسَلاَمَةَ تَسْلِيمَاتِكَ علی شَجَرَةِ الطُّورِ، و الکتابِ المَسطُورِ، و البَیتِ المَعمورِ، و السِّرِ المَستورِ، و آیةِ النُّور، کَلیم أیمَنِ الإمامة، مَنشأِ الشَّرَفِ و الکَرامةِ، نُورُ مِصباحِ الأرواح، وجَلاء زُجاجةِ الأشباحِ، ماء التَّخمیرِ الأربعیني، و غایةِ الْمِعراجِ الیَقیني، إکسیرِ فِلِزّاتِ العُرفاء، مِعیارِ نُقُودِ الأصفِیاءِ، مَرکَز الأئمَّة العَلَویَّة، محوَرِ الفَلَکِ المُصطَفَویّة، الآمِرِ للصُّوَرِ و الأشکال بِقَبول الإصطِبارِ و الإنتِقال، النُّور الأنور، موسَی بن جعفرٍ، علیه صلوات الله العَلیِّ الأکبر .


دومين: زیارت خاصه مختصر حضرت امام کاظم (علیه السلام):
اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا نُورَ اللهِ في ظُلُماتِ الاَرْضِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وَلِيَّ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا حُجَّةَ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا بابَ اللهِ، اَشْهَدُ اَنَّكَ اَقَمْتَ الصَّلاةَ، وَآتَيْتَ الزَّكاةَ، وَاَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ، وَتَلَوْتَ الْكِتابَ حَقَّ تِلاوَتِهِ، وَجاهَدْتَ في اللهِ حَقَّ جِهادِهِ، وَصَبَرْتَ عَلَى الاَذى في جَنْبِهِ مُحْتَسِبًا، وَعَبَدْتَهُ مُخْلِصًا حَتّى أتاكَ الْيَقينُ، اَشْهَدُ اَنَّكَ اَوْلى بِاللهِ وِبِرَسُولِهِ وَاَنَّكَ اِبْنُ رَسُولِ اللهِ حَقّاً اَبْرَأُ اِلَى اللهِ مِنْ اَعْدائِكَ، وَاَتَقَرَّبُ اِلَى اللهِ بِمُوالاتِكَ، اَتَيْتُكَ يا مَوْلايَ عارِفًا بِحَقِّكَ، مُوالِيًا لاَِوْلِيائِكَ، مُعادِيًا لاَِعْدائِكَ، فَاشْفَعْ لي عِنْدَ رَبِّكَ.،

سپس خودت را بر قبر شریف بیانداز و ببوس و گونه ات را بر آن بگذار و به جانب راس شریف برو و بگو:
اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا بْنَ رَسُولِ اللهِ، اَشْهَدُ اَنَّكَ صادِقٌ اَدَّيْتَ ناصِحًا وَقُلْتَ اَمينًا وَمَضَيْتَ شَهيدًا، لَمْ تُؤْثِرْ عَمىً عَلَى الْهُدى وَلَمْ تَمِلْ مِنْ حَقٍّ اِلى باطِل، صَلَّى اللهُ عَلَيْكَ وَعَلى آبائِكَ وَاَبْنائِكَ الطّاهِرينَ


سومين: زیارت خاصه امام کاظم (علیه السلام) مشتمل بر مضامین مراتب و القاب و ذکر مصیبت:
زيارت خاصه مختصري براى حضرت امام كاظم عليه السلام هست كه مضامينش بجز مراتب و القاب؛ ذكري از مصائب حضرت در ان هست و منبريها در روضه خواني حضرتش فقراتش را مي خوانند خوب است كه در اخر زيارات و صلوات حضرت اين زيارت را بخوانيد:
اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَأَهْلِ بَيْتِهِ، وَصَلِّ عَلَىٰ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ وَصِيِّ الْأَبْرارِ، وَ إِمامِ الْأَخْيارِ، وَعَيْبَةِ الْأَنْوارِ، وَوارِثِ السَّكِينَةِ وَالْوَقارِ، وَالْحِكَمِ وَالْآثارِ، الَّذِي كانَ يُحْيِي اللَّيْلَ بِالسَّهَرِ إِلَى السَّحَرِ بِمُواصَلَةِ الاسْتِغْفارِ، حَلِيفِ السَّجْدَةِ الطَّوِيلَةِ، وَالدُمُوعِ الْغَزِيرَةِ، وَالْمُناجاةِ الْكَثِيرَةِ، وَالضَّراعاتِ الْمُتَّصِلَةِ، وَمَقَرِّ النُّهىٰ وَالْعَدْلِ، وَالْخَيْرِ وَالْفَضْلِ، وَالنَّدىٰ وَالْبَذْلِ، وَمَأْلَفِ الْبَلْوىٰ وَالصَّبْرِ، وَالْمُضْطَهَدِ بِالظُّلْمِ، وَالْمَقْبُورِ بِالْجَوْرِ، وَالْمُعَذَّبِ فِي قَعْرِ السُّجُونِ وَظُلَمِ الْمَطَامِيرِ، ذِي السَّاقِ الْمَرْضُوضِ بِحَلَقِ الْقُيُودِ، وَالْجَنازَةِ الْمُنَادىٰ عَلَيْها بِذُلِّ الاسْتِخْفافِ، وَالْوارِدِ عَلَىٰ جَدِّهِ الْمُصْطَفىٰ، وَأَبِيهِ الْمُرْتَضىٰ، وَأُمِّهِ سَيِّدَةِ النِّساءِ بِإِرْثٍ مَغْصُوبٍ، وَوَلاءٍ مَسْلُوبٍ، وَأَمْرٍ مَغْلُوبٍ، وَدَمٍ مَطْلُوبٍ، وَسَمٍّ مَشْرُوبٍ.
اللّٰهُمَّ وَكَمَا صَبَرَ عَلَىٰ غَلِيظِ الْمِحَنِ، وَتَجَرَّعَ غُصَصَ الْكُرَبِ، وَاسْتَسْلَمَ لِرِضاكَ، وَأَخْلَصَ الطَّاعَةَ لَكَ، وَمَحَضَ الْخُشُوعَ، وَاسْتَشْعَرَ الْخُضُوعَ، وَعادَى الْبِدْعَةَ وَأَهْلَها، وَلَمْ يَلْحَقْهُ فِي شَيْءٍ مِنْ أَوامِرِكَ وَنَواهِيكَ لَوْمَةُ لائِمٍ، صَلِّ عَلَيْهِ صَلاةً نامِيَةً مُنِيفَةً زاكِيَةً تُوجِبُ لَهُ بِها شَفاعَةَ أُمَمٍ مِنْ خَلْقِكَ، وَقُرُونٍ مِنْ بَراياكَ، وَبَلِّغْهُ عَنَّا تَحِيَّةً وَسَلامًا، وَآتِنا مِنْ لَدُنْكَ فِي مُوالاتِهِ فَضْلًا وَ إِحْسانًا وَمَغْفِرَةً وَرِضْوانًا، إِنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَمِيمِ، وَالتَّجاوُزِ الْعَظِيمِ، بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.


جهارمين: زیارت خاصه امام کاظم (علیه السلام):
اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا ولِيَّ اللهِ وَابْنَ وَلِيِّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا حُجَّةَ اللهِ وَابْنَ حُجَّتِهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا صَفِيَّ اللهِ وَابْنَ صَفِيِّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَمينَ اللهِ وَابْنَ اَمينِهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا نُورَ اللهِ في ظُلُماتِ الاَْرْضِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اِمامَ الْهُدى، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا عَلَمَ الدّينِ وَالتُّقى، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا خازِنَ عِلْمِ النَّبِيّينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا خازِنَ عِلْمِ الْمُرْسَلينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا نائِبَ الاَْوْصِياءِ السّابِقينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا مَعْدِنَ الْوَحْيِ الْمُبينِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا صاحِبَ الْعِلْمِ الْيَقينِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا عَيْبَةَ عِلْمِ الْمُرْسَلينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الاِمامُ الصّالِحُ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الاِمامُ الزّاهِدُ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الاِمامُ الْعابِدُ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الاِمامُ السَّيِّدُ الرَّشيدُ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الْمَقْتُولُ الشَّهيدُ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ رَسُولِ اللهِ وَابْنَ وَصِيِّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا مَوْلايَ مُوسَى بْنَ جَعْفَر وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكاتُهُ،
اَشْهَدُ اَنَّكَ قَدْ بَلَّغْتَ عَنِ اللهِ ما حَمَّلَكَ وَحَفِظْتَ مَا اسْتَوْدَعَكَ، وَحَلَّلْتَ حَلالَ اللهِ وَحَرَّمْتَ حَرامَ اللهِ، وَاَقَمْتَ اَحْكامَ اللهِ، وَتَلَوْتَ كِتابَ اللهِ وَصَبَرْتَ عَلَى الاَذى في جَنْبِ اللهِ، وَجاهَدْتَ في اللهِ حَقَّ جِهادِهِ حَتّى أتاكَ الْيَقينُ،
وَاَشْهَدُ اَنَّكَ مَضَيْتَ عَلى ما مَضى عَلَيْهِ آباؤُكَ الطّاهِرُونَ وَاَجْدادُكَ الطَّيِّبُونَ الاَوْصِياءُ الْهادُونَ الاَئِمَّةُ الْمَهْدِيُّونَ، لَمْ تُؤْثِرْ عَمىً عَلى هُدىً، وَلَمْ تَمِلْ مِنْ حَقٍّ اِلى باطِل، وَاَشْهَدُ اَنَّكَ نَصَحْتَ للهِ وَلِرَسُولِهِ وَلاَميرِ الْمُؤمِنينَ، وَاَنَّكَ اَدَّيْتَ الاَمانَةَ، وَاجْتَنَبْتَ الْخِيانَةَ، وَاَقَمْتَ الصَّلاةَ، وَآتَيْتَ الزَّكاةَ، وَاَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ، وَنَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ، وَعَبَدْتَ اللهَ مُخْلِصًا مُجْتَهِدًا مُحْتَسِبًا حَتّى أتاكَ الْيَقينُ فَجَزاكَ اللهُ عَنِ الاِسْلامِ وَاَهْلِهِ اَفْضَلَ الْجَزاءِ وَاَشْرَفَ الْجَزاءِ،
اَتَيْتُكَ يَا بْنَ رَسُولِ اللهِ زائِرًا، عارِفًا بِحَقِّكَ، مُقِرًّا بِفَضْلِكَ، مُحْتَمِلًا لِعِلْمِكَ، مُحْتَجِبًا بِذِمَّتِكَ، عائِذًا بِقَبْرِكَ، لائِذًا بِضَريحِكَ، مُسْتَشْفِعًا بِكَ اِلَى اللهِ، مُوالِيًا لاَوْلِيائِكَ، مُعادِيًا لاَعْدائِكَ، مُسْتَبْصِرًا بِشَأْنِكَ وَبِالْهُدَى الَّذي اَنْتَ عَلَيْهِ، عالِمًا بِضَلالَةِ مَنْ خالَفَكَ وَبِالْعَمَى الَّذي هُمْ عَلَيْهِ،
بِاَبي اَنْتَ وَاُمّي وَنَفْسي وَاَهْلي وَمالي وَوَلَدي يَا بْنَ رَسُولِ اللهِ، اَتَيْتُكَ مُتَقَرِّبًا بِزِيارَتِكَ اِلَى اللهِ تَعالى، وَمُسْتَشْفِعًا بِكَ اِلَيْهِ فَاشْفَعْ لي عِنْدَ رِبِّكَ لِيَغْفِرَ لي ذُنُوبي، وَيَعْفُوَ عَنْ جُرْمي، وَيَتَجاوَزَ عَنْ سَيِّئاتي، وَيَمْحُوَ عَنّي خَطيئاتي وَيُدْخِلَنِي الْجَنَّةَ، وَيَتَفَضَّلَ عَلَيَّ بِما هُوَ اَهْلُهُ، وَيَغْفِرَ لي وَلاِبائي وَلاِخْواني وَاَخَواتي وَلِجَميعِ الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ في مَشارِقِ الاَْرْضِ وَمَغارِبِها بِفَضْلِهِ وَجُودِهِ وَمَنِّهِ.

ثمّ تنكب على القبر وتقبّله وتعفّر خدّيك عليه وتدعو بما تريد ثمّ تتحوّل الى الرّأس وتقُول : / سپس خودت را بر قبر شریف بیانداز و ببوس و گونه هایت را بر آن بگزار و دعا کن به آنچه می خواهی سپس برگرد به چانب راس شریف و می گویی:

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا مَوْلايَ يا مُوسَى بْنَ جَعْفَر وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكاتُهُ، اَشْهَدُ اَنَّكَ الاِمامُ الْهادِي وَالْوَلِيُّ الْمُرْشِدُ وَاَنَّكَ مَعْدِنُ التَّنْزيلِ وَصاحِبُ التَّأويلِ وَحامِلُ التَّوْراةِ وَالاِنْجيلِ، وَالْعالِمُ الْعادِلُ وَالصّادِقُ الْعامِلُ، يا مَوْلايَ اَنَا اَبْرَأُ اِلَى اللهِ مِنْ اَعْدائِكَ وَاَتَقَرَّبُ اِلَى اللهِ بِمُوالاتِكَ، فَصَلَّى اللهُ عَلَيْكَ وَعَلى آبائِكَ وَاَجْدادِكَ وَاَبْنائِكَ وَشيعَتِكَ وَمُحِبّيكَ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكاتُهُ .

سپس دو رکعت نماز بخوان در آن سوره یس و الرحمان یا هرچه میسر است از قرآن و سپس دعا کن به آنچه می خواهی

بنجمين: زیارت خاصه امام کاظم (علیه السلام):
شیخ مفید و شیخ شهید و محمّد بن مشهدی فرموده‌اند: چون خواستی موسی بن جعفر(علیه‌السلام) را در بغداد زیارت کنی، غُسل کن و به سوی حرم شریف رو کن و بر در حَرَم بایست و اذن دخول بخواه، آنگاه وارد حرم شو و بگو:
بِسْمِ اللّٰهِ وَبِاللّٰهِ، وَفِي سَبِيلِ اللّٰهِ، وَعَلَىٰ مِلَّةِ رَسُولِ اللّٰهِ صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ، وَالسَّلامُ عَلَىٰ أَوْلِيَاءِ اللّٰهِ.

سپس برو تا برابر قبر حضرت موسى بن جعفر(علیه‌السلام) قرار گیرى، چون نزد قبر ایستادى بگو:
السَّلامُ عَلَيْكَ يَا نُورَ اللّٰهِ فِي ظُلُماتِ الْأَرْضِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَلِيَّ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا بابَ اللّٰهِ، أَشْهَدُ أَنَّكَ أَقَمْتَ الصَّلاةَ، وَآتَيْتَ الزَّكَاةَ، وَأَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ، وَنَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ، وَتَلَوْتَ الْكِتَابَ حَقَّ تِلاوَتِهِ، وَجَاهَدْتَ فِي اللّٰهِ حَقَّ جِهادِهِ، وَصَبَرْتَ عَلَى الْأَذَىٰ فِي جَنْبِهِ مُحْتَسِباً، وَعَبَدْتَهُ مُخْلِصاً حَتَّىٰ أَتَاكَ الْيَقِينُ، أَشْهَدُ أَنَّكَ أَوْلَىٰ بِاللّٰهِ وَبِرَسُولِهِ، وَأَنَّكَ ابْنُ رَسُولِ اللّٰهِ حَقّاً، أَبْرَأُ إِلَى اللّٰهِ مِنْ أَعْدائِكَ، وَأَتَقَرَّبُ إِلَى اللّٰهِ بِمُوالاتِكَ، أَتَيْتُكَ يَا مَوْلايَ عارِفاً بِحَقِّكَ، مُوالِياً لِأَوْلِيائِكَ، مُعادِياً لِأَعْدائِكَ، فَاشْفَعْ لِي عِنْدَ رَبِّكَ.

پس خود را بر قبر بینداز و آن را ببوس و گونه‌هایت را به روی آن بگذار، آنگاه برگرد و به سوی بالای سر بیا و بایست و چنین بگو:
السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللّٰهِ، أَشْهَدُ أَنَّكَ صادِقٌ، أَدَّيْتَ ناصِحاً، وَقُلْتَ أَمِيناً، وَمَضَيْتَ شَهِيداً، لَمْ تُؤْثِرْ عَمىً عَلَى الْهُدىٰ، وَلَمْ تَمِلْ مِنْ حَقٍّ إِلىٰ باطِلٍ، صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْكَ وَعَلَىٰ آبائِكَ وَأَبْنائِكَ الطَّاهِرِينَ.

پس قبر نورانی را ببوس و دو رکعت نماز زیارت بخوان و بعد از این دو رکعت، هر نمازی که خواستی بجا آر، آنگاه به سجده رو و بگو:
اللّٰهُمَّ إِلَيْكَ اعْتَمَدْتُ، وَ إِلَيْكَ قَصَدْتُ، وَبِفَضْلِكَ رَجَوْتُ، وَقَبْرَ إِمامِيَ الَّذِي أَوْجَبْتَ عَلَيَّ طاعَتَهُ زُرْتُ، وَبِهِ إِلَيْكَ تَوَسَّلْتُ، فَبِحَقِّهِمُ الَّذِي أَوْجَبْتَ عَلَىٰ نَفْسِكَ اغْفِرْ لِي وَ لِوالِدَيَّ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ يَا كَرِيمُ.

پس طرف راست صورت خود را بر قبر بگذار و بگو:
اللّٰهُمَّ قَدْ عَلِمْتَ حَوائِجِي فَصَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاقْضِها.

آنگاه جانب چپ صورت را بر قبر بگذار و بگو:
اللّٰهُمَّ قَدْ أَحْصَيْتَ ذُنُوبِي، فَبِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاغْفِرْها، وَتَصَدَّقْ عَلَيَّ بِما أَنْتَ أَهْلُهُ.

سپس به سجده برو و «صد مرتبه» بگو:
«شُکْراً شُکْراً»؛
آنگاه سر از سجده بردار و به آنچه خواهی و برای هرکه خواهی و او را دوست داری، دعا کن.

صلوات و زیارات خاصه حضرت امام جواد (علیه السلام)

[b]اولين: صلوات بر امام جواد (علیه السلام) بخشی از صلوات کبری:
اَللَّهُمَّ أَفِضْ صِلَةَ صَلَواتِكَ، وَسَلاَمَةَ تَسْلِيمَاتِكَ عَلی بابِ اللهِ المَفتوحِ و کتابِهِ المَشروحِ، مَهیَّةِ الماهِیّاتِ، مُطلَقِ المُقَیَّداتِ، و سِرِّ سِرِّیّات الوجود، ظِلِّ اللهِ المَمدود، المُنطَبِعِ فی مِرآتِ العِرفانِ، المُنقَطِعِ مِن نَیلِهِ حَبلِ الوُجدانِ، غَوّاصِ بَحرِ القِدَم، .محیط الفَضلِ و الکَرَمِ، حامِلِ سِرِّ الرَّسولِ، مُهَندِس الأرواحِ و العُقولِ، أدیبِ مَعلَمَةِ الأسماء و الشُّئون، قَهرَمانِ الکافِ و النّونِ، وِعاءِ الظُهورِ و الإیجاد، مُحَمَّدِ بنِ علیٍّ الجواد، علیهِ الصَّلوةُ و السَّلام .

دومين: صلوات خاصه امام محمد بن علي الجواد (عليه السلام):
اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيِّ الاِمامِ التَّقِيِّ النَّقِيِّ الرِّضِيِّ الْمَرْضِيِّ وَحُجَّتِكَ عَلى مَنْ فَوْقَ الاَرْضِ وَمَنْ تَحْتَ الثَّرى، صَلاةً كَثيرَةً نامِيَةً زاكِيَةً مُبارَكَةً مُتَواصِلَةً مُتَرادِفَةً مُتَواتِرَةً، كَاَفْضَلِ ما صَلَّيْتَ عَلى اَحَد مِنْ اَوْلِيائِكَ، وَاَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وَلِيَّ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا نُورَ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا حُجَّةَ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اِمامَ الْمُؤْمِنينَ وَوارِثَ عِلْمِ النَّبِيّينَ وَسُلالَةَ الْوَصِيّينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا نُورَ اللهِ في ظُلُماتِ الاَرْضِ، اَتَيْتُكَ زائِرًا عارِفًا بِحَقِّكَ مُعادِيًا لاَِعْدائِكَ مُوالِيًا لاَِوْلِيائِكَ فَاشْفَعْ لي عِنْدَ رَبِّكَ.

سومين زیارت خاصه امام جواد (علیه السلام):
قال السّيد ابن طاوُس في المزار: / زيارت به نقل سيد بن طاووس
اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَبا جَعْفَر مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٍّ الْبَرَّ التَّقِيَّ الاِمامَ الْوَفِيَّ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الرَّضِيُّ الزَّكِيُّ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وَلِيَّ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا نَجِيَّ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا سَفيرَ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا سِرَّ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا ضِياءَ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا سَناءَ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا كَلِمَةَ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا رَحْمَةَ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا النُّوُرُ السّاطِعُ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الْبَدْرُ الطّالِعُ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الطَّيِّبُ مِنَ الطَّيِّبينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الطّاهِرُ مِنَ الْمُطَهَّرينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الاْيَةُ الْعُظْمى، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الْحُجَّةُ الْكُبْرى، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الْمُطَهَّرُ مِنَ الزَّلاَّتِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الْمُنَزَّهُ عَنِ الْمُعْضِلاتِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الْعَلِىُّ عَنْ نَقْصِ الاَوْصافِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الرَّضِيُّ عِنْدَ الاَشْرافِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا عَمُودَ الدّينَ، اَشْهَدُ اَنَّكَ وَلِيَّ اللهِ وَحُجَّتُهُ في اَرْضِهِ وَأنَّكَ جَنْبُ اللهِ وَخيَرَةُ اللهِ وَمُسْتَوْدَعُ عِلْمِ اللهِ وَعِلْمِ الاَنْبِياءِ، وَرُكْنُ الاْيمانِ وَتَرْجُمانُ الْقُرْآنِ، وَاَشْهَدُ اَنَّ مَنِ اتَّبَعَكَ عَلَى الْحَقِّ وَالْهُدى، وَاَنَّ مَنْ اَنْكَرَكَ وَنَصَبَ لَكَ الْعَداوَةَ عَلَى الضَّلالَةِ وَالرَّدى اَبْرَءُ اِلَى اللهِ وَاِلَيْكَ مِنْهُمْ في الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ، وَاَلسَّلامُ عَلَيْكَ ما بَقيتُ وَبَقِيَ اللَّيْلُ وَالنَّهارُ.

جهارمين زیارت خاصه امام جواد (علیه السلام):
شیخ مفید و شیخ شهید و محمّد بن مشهدی] فرموده‌اند: رو به سوی قبر ابی جعفر محمّد بن علی الجواد(علیه‌السلام) کن که پشت سر جدّ بزرگوار خود مدفون است؛ چون نزد قبر آن حضرت ایستادی بگو:
السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَلِيَّ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يا نُورَ اللّٰهِ فِي ظُلُماتِ الْأَرْضِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ وَعَلَىٰ آبائِكَ، السَّلامُ عَلَيْكَ وَعَلَىٰ أَبْنائِكَ، السَّلامُ عَلَيْكَ وَعَلَىٰ أَوْلِيائِكَ، أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلاةَ، وَآتَيْتَ الزَّكَاةَ، وَأَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ، وَنَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ، وَتَلَوْتَ الْكِتابَ حَقَّ تِلاوَتِهِ، وَجاهَدْتَ فِي اللّٰهِ حَقَّ جِهادِهِ، وَصَبَرْتَ عَلَى الْأَذىٰ فِي جَنْبِهِ حَتَّىٰ أَتَاكَ الْيَقِينُ، أَتَيْتُكَ زائِراً، عارِفاً بِحَقِّكَ، مُوالِياً لِأَوْلِيائِكَ، مُعادِياً لِأَعْدائِكَ، فَاشْفَعْ لِي عِنْدَ رَبِّكَ.
آنگاه قبر را ببوس و صورت خود را بر آن بگذار، سپس دو رکعت نماز زیارت بخوان و بعد از آن هر نمازی که خواهی قرائت کن، پس به سجده رو و بگو:
ارْحَمْ مَنْ أَساءَ وَاقْتَرَفَ وَاسْتَكانَ وَاعْتَرَفَ.

آنگاه طرف راست صورت را بر زمین بگذار و بگو:
إِنْ كُنْتُ بِئْسَ الْعَبْدُ فَأَنْتَ نِعْمَ الرَّبُّ.

سپس طرف چپ صورت را روی زمین بگذارد و بگو:
عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِكَ فَلْيَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِكَ يَا كَرِيمُ.

آنگاه به سجده بازگرد و «صد مرتبه» بگو:
«شُکْراً شُکْراً»


زیارت جامعه کبیره کامله:



























ثمّ تصلّی عند الضریح أربع رکعات صلاة الزیارة، فإذا فرغت رفعت یدیک إلی السماء ودعوت بهذا الدعاء / سپس نزد ضریح چهار رکعت نماز بگذار هر دو ركعت هديه براى هر امام و وقتی از نمازها فارغ شدی دستت را بالا کن و این دعا را بخوان:
اللّٰهُمَّ أنتَ الرَّبُّ وَأنا المَربوبُ، وَأنتَ الخالِقُ وَأنا المَخلوقُ، وَأنتَ المالِكُ وَأنا المَملوكُ، وَأنتَ المُعطي وَأنا السائِلُ، وَأنتَ الرّازِقُ وَأنا المَرزوقُ، وَأنتَ القادِرُ وَأنا العاجِزُ، [وَأنتَ القَوِيُّ وَأنا الضَّعِیفُ، وَأنتَ المُغِیثُ وَأنا المُستَغِیثُ، وَأنتَ الدائِمُ وَأنا الزّائِلُ، وَأنتَ الکَبِیرُ وَأنا الحَقِیرُ، وَأنتَ العَظِیمُ وَأنا الصَّغِیرُ، وَأنتَ المَولیٰ وَأنا العَبدُ، وَأنتَ العَزِیزُ وَأنا الذَّلِیلُ، وَأنتَ الرَّفِیعُ وَأنا الوَضِیعُ، وَأنتَ المُدَبِّرُ وَأنا المُدَبَّرُ، وَأنتَ الباقي وَأنا الفاني، وَأنتَ الدَّیّانُ وَأنا المُدانُ، وَأنتَ الباعِثُ وَأنا المَبعوثُ، وَأنتَ الغَنِيُّ وَأنا الفَقِیرُ، وَأنتَ الحَيُّ وَأنا المَیِّتُ، تَجِدُ مَنْ تُعَذِّبُ یا رَبِّ غَیري، وَلا أجِدُ مَنْ یَرحَمُني غَیرَكَ.
اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ [وَقَرِّبْ فَرَجَهُم] ، وَارحَمْ ذُلِّي بَینَ یَدَیكَ وَتَضَرُّعی إلَیكَ، وَوَحشَتي مِنَ النّاسِ وَأُنسي بِكَ، یا کَرِیمُ. ثُمَّ تَصَدَّقْ عَلَيَّ في هٰذِهِ السّاعَةِ بِرَحمَةٍ مِنْ عِندِكَ تَهدي بِها قَلبِي، وَتَجمَعُ بِها أمري، وَتَلُمُّ بِها شَعثِي، وَتُبَیِّضُ بِها وَجهي، وَتُکرِمُ بِها مَقامي، وَتَحُطُّ بِها عَنِّي وِزري، وَتَغفِرُ بِها ما مَضیٰ مِنْ ذُنوبي، وَتَعصِمُني فِیما بَقِيَ مِنْ عُمري، وَتَستَعمِلُني فی ذلِكَ کُلِّهِ بِطاعَتِكَ وَما یُرضِیكَ عَنِّي، وَتَختِمُ عَمَلي بِأحسَنِهِ، وَتَجعَلُ لي ثَوابَهُ الجَنَّةَ، وَتَسلُكُ بي سَبِیلَ الصّالِحِینَ، [وَتُعینُني عَلیٰ صالِحِ ما أعطَیتَني، کَما أعَنتَ الصّالِحِینَ] عَلیٰ صالِحِ ما أعطَیتَهُم، وَلا تَنزِعْ مِنِّي صالِحًا أعطَیتَنیهِ أبَدًا، وَلا تَرُدَّني في سوءٍ اسْتَنقَذْتَني مِنهُ أبَدًا، وَلا تُشمِتْ بِي عَدُوًّا وَلا حاسِدًا أبَدًا، وَلا تَکِلْني إلیٰ نَفسي طَرفَةَ عَینٍ أبَدًا، وَلا أقَلَّ مِنْ ذلِكَ وَلا أکثَرَ، یا رَبَّ العالَمِینَ.
اللّٰهُمَّ صلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأرِني الحَقَّ حَقًّا فَأتَّبِعَهُ، وَالباطِلَ باطِلًا فَأجتَنِبَهُ، وَلا تَجعَلْهُ عَلَیَّ مُتَشابِهًا فَأتَّبِعَ هَواي بِغَیرِ هُدیً مِنكَ، وَاجْعَلْ هَوايَ تَبَعًا لِطاعَتِكَ، وَخُذْ رِضا نَفسِكَ مِنْ نَفسي، وَاهْدِني لِما اخْتُلِفَ فِیهِ مِنَ الحَقِّ بإذنِكَ، إنَّكَ تَهدي مَنْ تَشاءُ إلیٰ صِراطٍ مُستَقیمٍ.
ثمّ ادع بما أحببت. / سپس آنچه حاجت داری را از خدا بخواه

زیارت رجبیه
جناب ابوالقاسم حسين‌بن‌روح كه نايب خاصّ حضرت صاحب‌الامر عليه السلام است روايت كرده كه آن‌ حضرت فرمود: در ماه رجب در هر زيارتگاهي از زيارتگاه‌هاي شريف كه باشي به اين زيارت صاحبِ ‌مزار را زيارت كن:
الْحَمْدُ لِلهِ الَّذِي أَشْهَدَنَا مَشْهَدَ أَوْلِيَائِهِ فِي رَجَبٍ وَ أَوْجَبَ عَلَيْنَا مِنْ حَقِّهِمْ مَا قَدْ وَجَبَ وَ صَلَّى اللهُ عَلَى مُحَمَّدٍ الْمُنْتَجَبِ وَ عَلَى أَوْصِيَائِهِ الْحُجُبِ اللهُمَّ فَكَمَا أَشْهَدْتَنَا مَشْهَدَهُمْ [مَشَاهِدَهُمْ‏] فَأَنْجِزْ لَنَا مَوْعِدَهُمْ وَ أَوْرِدْنَا مَوْرِدَهُمْ غَيْرَ مُحَلَّئِينَ عَنْ وِرْدٍ فِي دَارِ الْمُقَامَةِ وَ الْخُلْدِ وَ السَّلامُ عَلَيْكُمْ إِنِّي [قَدْ] قَصَدْتُكُمْ وَ اعْتَمَدْتُكُمْ بِمَسْأَلَتِي وَ حَاجَتِي وَ هِيَ فَكَاكُ رَقَبَتِي مِنَ النَّارِ وَ الْمَقَرُّ مَعَكُمْ فِي دَارِ الْقَرَارِ مَعَ شِيعَتِكُمُ الْأَبْرَارِ وَ السَّلامُ عَلَيْكُمْ بِمَا صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ
أَنَا سَائِلُكُمْ وَ آمِلُكُمْ فِيمَا إِلَيْكُمُ التَّفْوِيضُ وَ عَلَيْكُمُ التَّعْوِيضُ فَبِكُمْ يُجْبَرُ الْمَهِيضُ وَ يُشْفَى الْمَرِيضُ ، وَ مَا تَزْدَادُ الْأَرْحَامُ وَ مَا تَغِيضُ إِنِّي بِسِرِّكُمْ مُؤْمِنٌ [مُؤَمِّمٌ‏] وَ لِقَوْلِكُمْ مُسَلِّمٌ وَ عَلَى اللهِ بِكُمْ مُقْسِمٌ فِي رَجْعِي بِحَوَائِجِي وَ قَضَائِهَا وَ إِمْضَائِهَا وَ إِنْجَاحِهَا وَ إِبْرَاحِهَا [إِيزَاحِهَا] وَ بِشُئُونِي لَدَيْكُمْ وَ صَلاحِهَا وَ السَّلامُ عَلَيْكُمْ سَلامَ مُوَدِّعٍ وَ لَكُمْ حَوَائِجَهُ مُودِعٍ [مُودِعٌ‏] يَسْئلُ اللهَ إِلَيْكُمُ الْمَرْجِعَ وَ سَعْيَهُ [سَعْيُهُ‏] إِلَيْكُمْ غَيْرَ [غَيْرُ] مُنْقَطِعٍ وَ أَنْ يَرْجِعَنِي مِنْ حَضْرَتِكُمْ خَيْرَ مَرْجِعٍ إِلَى جَنَابٍ مُمْرِعٍ وَ خَفْضِ عَيْشٍ مُوَسَّعٍ وَ دَعَةٍ وَ مَهَلٍ إِلَى حِينِ [خَيْرِ] الْأَجَلِ وَ خَيْرِ مَصِيرٍ وَ مَحَلٍّ فِي النَّعِيمِ الْأَزَلِ وَ الْعَيْشِ الْمُقْتَبَلِ وَ دَوَامِ الْأُكُلِ وَ شُرْبِ الرَّحِيقِ وَ السَّلْسَلِ [السَّلْسَبِيلِ‏] وَ عَلٍّ وَ نَهَلٍ لا سَأَمَ مِنْهُ وَ لا مَلَلَ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَكَاتُهُ وَ تَحِيَّاتُهُ عَلَيْكُمْ حَتَّى الْعَوْدِ إِلَى حَضْرَتِكُمْ وَ الْفَوْزِ فِي كَرَّتِكُمْ وَ الْحَشْرِ فِي زُمْرَتِكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَكَاتُهُ عَلَيْكُمْ وَ صَلَوَاتُهُ وَ تَحِيَّاتُهُ وَ هُوَ حَسْبُنَا وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ


تعليم امام عصر (علیه السلام) دستورالعمل کارگشائى برای حاجت عظيم و خطير كه در اين حرم شريف انجام شده است و زائران از انجام آن خود را محروم نكنند؛
سیّد رضى الدین على بن طاووس در کتاب (فرج المهموم) وعلامه مجلسى در بحار از کتاب دلایل شیخ ابى جعفر محمّد بن جریر طبرى نقل کردند که او گفت: ابو جعفر محمّد بن هارون بن موسى التلعکبرى به من خبر داد که او گفت: ابو الحسین کاتب به من گفت:
حضرت صاحب الامر منه السلام فرمود: «دو رکعت نماز مى خوانى ومى گویى:
یا من اظهر الجمیل وستر القبیح یا من لم یؤاخذ بالجریرة ولم یهتک السّتر یا عظیم المنّ یا کریم الصّفح یا مبتدءاً بالنّعم قبل استحقاقها یا حسن التّجاوز یا واسع المغفرة یا باسط الیدین بالرحمة یا منتهى کلّ نجوى ویا غایة کل شکوى یا عون کلّ مستعین یا مبتدءاً بالنّعم قبل استحقاقها
یا ربّاه (ده مرتبه) یا سیّداه (ده مرتبه) یا مولاه (ده مرتبه) یا غایتاه (ده مرتبه) یا منتهى رغبتاه (ده مرتبه)
اسئلک بحق هذه الاسماء وبحق محمّد وآله الطّاهرین علیهم السّلام الاّ ما کشفت کربى ونفّست همّى وفرّجت غنّى واصلحت حالى».
بعد از این دعا کن وحاجات خود را ذکر کن آنگاه گونه راست خود را روى زمین بگذار وصد مرتبه در هنگام سجده بگو: «یا محمّد یا على یا على یا محمّد اکفیانى فانّکما کافیانى وانصرانى فانّکما ناصرانى»
وبعد گونه چپ خود را روى زمین مى گذارى وصد مرتبه مى گویى (ادرکنى) وبسیار آن را تکرار مى کنى
ومى گویى (الغوث، الغوث) تا اینکه نفس تو قطع شود
وآنگاه سر خود را بر مى دارى.

[pejuhesh232]

برائت مختصر از دشمنان و اضداد حضرات امام کاظم و امام جواد (علیهماالسلام)
السلام علیک یا ابا الحسن یا أبا ابراهیم یا أبا علی یا موسی بن جعفر الکاظم
السلام علیک یا أبا جعفر یا أبا علی يا محمد بن علي الجواد
الّلهم العن من أنكر شأنهما و غصب حقّهما ومن آذاهما وظلمهما وسجنهما ومن سمّهما وقتلهما
الّلهم العن طواغيت عصرهما و أضدادهما
اللهم العن هارون و مامون والمعتصم العباسيون و سندي بن شاهك و ام الفضل بنت مأمون
الّلهم العنهم لعنا وبيلا و عذّبهم عذابا أليما

[pejuhesh232]

توسلات در حرم کاظمین

تذکری از راهنمای حضور مشاهد الهی در مورد استفاده از حرم؛
توسل و ختم معروف مجرب كه مربوط به واقعه ابن ابي البغل و يكي از مشاهد مهدوي حرم مطهر كاظمين است را از دست ندهيد
همجنين از توسل دوازده امام خواجه نصيرالدين هم در حرم به نيابت وي براى توسل به حضرات بهره بكيريد

ان شاء الله كه در حرم كاظمين عليهما السلام لااقل يكبار عمل استغاثه به حضرت صاحبالامر منه السلام كه به (ابوبغل كاتب) تعليم شده و بسيارمجرب است
و در منابع ادعيه و مفاتيج ذكر شده است را انجام داده باشيد
اول شرح واقعه توسل او را با توجه كوش دهيد
https://rasekhoon.net/media/show/391130 ... 8%AA%D8%A8

عمل استغاثه تعليمي به ابوبغل كاتب
آیت الله جاج آقا موسى شبیری زنجانی بیان می کنند:
یک وقتی برای من مشکلی پیش آمد که در عمرم تاکنون چنین مشکلی پیش نیامده است
و به گونه‌ای بود که به تلف شدنم منتهی می‌شد.
کاملاً مضطر شده بودم.
این دستورالعمل را انجام دادم همزمان با تمام شدن آن، مشکلم حل شد.
مشکل من به‌گونه‌ای بود که به حساب اسباب عادی اصلاً قابل حلّ نبود
ولی جای شگفتی بود که با این عمل مشکل حل شد.

در کیفیت آن ختم در نقل دارالسلام عراقی اغلاطی وجود دارد که باید با نقل بحارالأنوار و دلائل الإمامه مقابله و تصحیح شود.
من هم در موقع انجام دستورالعمل، دعا را با هر دو کتاب مقابله کردم و هر جا نیاز بود، مطابق احتیاط عمل کردم.
کیفیت عمل مطابق نقلهاى متعدد و تصحيح شده از این قرار است:

دو رکعت نماز بگذار و بعد از آن این دعا را بخوان:
«يَا مَنْ أَظْهَرَ الْجَمِيلَ وَ سَتَرَ الْقَبِيحَ يَا مَنْ لَمْ يُؤَاخِذْ بِالْجَرِيرَةِ وَ لَمْ يَهْتِكِ السِّتْرَ يَا عَظِيمَ الْمَنِّ يَا كَرِيمَ الصَّفْحِ يَا حَسَنَ التَّجَاوُزِ يَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ يَا بَاسِطَ الْيَدَيْنِ بِالرَّحْمَةِ يَا مُنْتَهَى كُلِّ نَجْوَى وَ يَا غَايَةَ كُلِّ شَكْوَى يَا عَوْنَ كُلِّ مُسْتَعِينٍ يَا مُبْتَدِئاً بِالنِّعَمِ قَبْلَ اسْتِحْقَاقِهَا»
ده مرتبه بگو: یا رَبّاهُ، ده مرتبه بگو: یا سَیّداهُ، ده مرتبه بگو: يَا مَوْلَاه‏، ده مرتبه بگو: یا غایتاهُ، و ده مرتبه بگو: یا مُنْتَهی غایةِ رَغْبَتاهُ.
سپس بگو: «أَسْأَلُكَ بِحَقِّ هَذِهِ الْأَسْمَاءِ وَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِينَ إِلَّا مَا كَشَفْتَ كَرْبِي وَ نَفَّسْتَ هَمِّي وَ فَرَّجْتَ غَمِّي وَ أَصْلَحْتَ حَالِي‏»
سپس حاجت خود را از خدا بخواه.
سپس گونه راست خود را بر زمین بگذار و صد مرتبه بگو: «َ يَا مُحَمَّدُ يَا عَلِيُّ يَا عَلِيُّ يَا مُحَمَّدُ اكْفِيَانِي فَإِنَّكُمَا كَافِيَايَ وَ انْصُرَانِي فَإِنَّكُمَا نَاصِرَاي‏»،
بعد از آن گونه چپ خود را بر زمین بگذار و صد مرتبه بگو: «أَدْرِکْنی» و این را بسیار تکرار کن. سپس آن قدر بگو: «اَلْغَوْثَ، اَلْغَوْثَ» تا نفس قطع گردد.
بعد از آن سر بردار که خداوند به کرم خود حاجت تو را برآورده می کند، ان شاءالله

واقغه:

تشرف ابی بغل کاتب به محضر امام عصر (علیه السلام) و دستورالعمل کارگشای حضرت برای حاجت روایی، و دعایى را که حضرت تعلیم فرمودند؛

سیّد رضى الدین على بن طاووس در کتاب (فرج المهموم) وعلامه مجلسى در بحار از کتاب دلایل شیخ ابى جعفر محمّد بن جریر طبرى نقل کردند که او گفت:
ابو جعفر محمّد بن هارون بن موسى التلعکبرى به من خبر داد که او گفت:
ابو الحسین بن ابى البغل کاتب به من گفت: کارى را از جانب ابى منصور بن صالحان به عهده گرفتم ومیان ما واو مطلبى اتّفاق افتاد که باعث شد من خودم را پنهان کنم.
آنگاه در جستجوى من برآمد. مدّتى پنهان ودر هول وهراس بودم. آنگاه قصد کردم که به مقبره هاى قریش بروم یعنى مرقد نورانى حضرت کاظم (علیه السلام) را در شب جمعه قصد کردم وتصمیم گرفتم که شبى را براى دعا کردن ودرخواست از خداوند سپرى کنم در حالیکه در آن شب باران همراه با باد مى بارید.

پس از ابى جعفر قیم خواهش کردم که درهاى روضه منوره را قفل کند که آن جایگاه شریف خالى بماند که من با آسودگى خاطر به راز ونیاز وتوسل بپردازم.
پس او همین کار را کرد ودرها را بست وشب به نیمه رسید وآنقدر باد وباران آمد که مانع عبور ومرور مردم به آنجا شد ومن ماندم ودعا کردم وزیارت مى نمودم ونماز مى خواندم که

ناگهان صداى پایى را از سمت مولایم موسى (علیه السلام) شنیدم ومردى را دیدم که زیارت مى کند.
آنگاه بر آدم و پیامبران اولوا العزم سلام کرد و سپس بر هر یک از ائمه (ع) نیز سلام نمود تا به صاحب الزّمان (عج) رسید واو را ذکر نکرد.

از این عمل او تعجب کردم وگفتم: شاید او را فراموش کرده یا نمى شناسد ویا این مذهبى است براى این مرد. پس وقتى زیارت کردنش به پایان رسید به سوى مرقد مولاى ما موسى بن جعفر (ع) رو کرد. پس مثل همان زیارت را بجا آورد وهمان سلام را کرد ودو رکعت نماز خواند ومن از او مى ترسیدم، زیرا که او را نمى شناختم ودیدم که در جوانى کامل است وجامه سفید بر تن دارد وعمامه اى بر سر دارد که قسمتى از آن را باز کرده است و ردایى هم بر روى کتف انداخته بود.

آنگاه گفت: (اى ابو الحسین بن ابى البغل! تو کجاى دعاى فرج هستى؟) گفتم: اى سیّد من آن دعا کدام است؟

فرمود: «دو رکعت نماز مى خوانى ومى گویى: یا من اظهر الجمیل وستر القبیح یا من لم یؤاخذ بالجریرة ولم یهتک السّتر یا عظیم المنّ یا کریم الصّفح یا مبتدءاً بالنّعم قبل استحقاقها یا حسن التّجاوز یا واسع المغفرة یا باسط الیدین بالرحمة یا منتهى کلّ نجوى ویا غایة کل شکوى یا عون کلّ مستعین یا مبتدءاً بالنّعم قبل استحقاقها یا ربّاه (ده مرتبه) یا سیّداه (ده مرتبه) یا مولاه (ده مرتبه) یا غایتاه (ده مرتبه) یا منتهى رغبتاه (ده مرتبه) اسئلک بحق هذه الاسماء وبحق محمّد وآله الطّاهرین علیهم السّلام الاّ ما کشفت کربى ونفّست همّى وفرّجت غنّى واصلحت حالى».

بعد از این دعا کن وحاجات خود را ذکر کن آنگاه گونه راست خود را روى زمین بگذار وصد مرتبه در هنگام سجده بگو: «یا محمّد یا على یا على یا محمّد اکفیانى فانّکما کافیانى وانصرانى فانّکما ناصرانى» وبعد گونه چپ خود را روى زمین مى گذارى وصد مرتبه مى گویى (ادرکنى) وبسیار آن را تکرار مى کنى ومى گویى (الغوث، الغوث) تا اینکه نفس تو قطع شود وآنگاه سر خود را بر مى دارى.

پس بدرستى که خداوند بلند مرتبه به لطف وکرم خود حاجت تو را بر مى آورد. (ان شاء اللَّه تعالى) وقتى من به نماز ودعا مشغول شدم بیرون رفت. و وقتى نماز ودعا را تمام کردم به نزد ابى جعفر رفتم تا در مورد این مرد واینکه چگونه داخل شد از او سؤال کنم. درها را دیدم که بسته وقفل است. تعجب کردم وبا خود گفتم شاید در این جا درى باشد که من نمى دانم. خود را به ابى جعفر رساندم واو نیز از اتاقش که در محل روغن چراغ حرم بود به پیش من آمد.

از او حال آن مرد وچگونگى داخل شدن او را پرسیدم. گفت: چنانکه مى بینى درها قفل است ومن آنها را باز نکردم. آنگاه او را از این قصه باخبر کردم. گفت که: این مولاى ما صاحب الزّمان (علیه السلام) است وبدرستى که من آن جناب را در مثل چنین شبى به طور مکرر مشاهده نمودم آن هم در زمانى که مردم از حرم بیرون رفته بودند ومن بر آنچه که از دست دادم افسوس خوردم ودر نزدیک طلوع فجر به کرخ، جایى که در آن مخفى شده بودم رفتم.

هنوز وقت صبحانه نرسیده بود که یاران ابن صالحان خواستار ملاقات با من شدند واز دوستان من حالم را مى پرسیدند وهمراه آنها امانى از وزیر همراه با نامه اى به خط او بود که در آن هر خوبى نوشته شده بود. آنگاه با یکى از دوستان امین خود پیش او رفتم. پس بلند شد وبه من چسبید ومرا در آغوش گرفت طورى که از او جدا نبودم. آنگاه گفت: حال تو، تو را به جایى کشانده که از من به امام زمان (علیه السلام) شکایت کنى. گفتم: من حاجتى داشتم وسؤالى از آن جناب کردم. گفت: واى بر تو! دیشب، یعنى شب جمعه مولاى خود صاحب الزّمان (علیه السلام) را در خواب دیدم که به هر نیکى فرمان داد وبا من به درشتى رفتار کرد به گونه اى که از او ترسیدم. آنگاه گفت: لا اله الا اللَّه شهادت مى دهم که ایشان حق هستند ومنتهاى حق مى باشد.شب گذشته در بیدارى مولاى خود را دیدم که به من چنین وچنان فرمود وآنچه را که در آن مشهد شریف دیده بودم توضیح دادم. پس تعجب کرد واز سوى او بالنّسبه به من امورى بزرگ ونیکو در این مورد صادر شد ومن از جانب او به مقصدى رسیدم که گمان آنرا نداشتم وآن به برکت مولایم بود. (درود خدا بر او باد)
( بحارالأنوار ج : ۵۱ ص :۳۰۵ )


توسل به 14 معصوم عليهم السلام = تعليم حضرت مهدي منه السلام به خواجه نصيرالدين طوسى
1- موضوع استمداد از حضرات معصومين براى دفع خطرات و رفع مشكلات و برآورده شدن حاجات در تعاليم وحى راهنمايي شده و توسط مؤمنان در طول تاريخ بشريت از آدم تا خاتم بي شمار تجربه شده ونتيجه گرفته اند

2- نحوه توسل هم اگرچه انواع بسيار دارد اما اركان آن پنج تاست
اولا: خواندن خداوند به اسماء حسنى ثانيا: نام بردن حضرات ثالثا: درود و صلوات بر حضرات رابعا: قسم دادن به حق خداوند بر آنها و مرتبه آنها نزد خداوند خامسا: عرض وخواستن حاجات

3- اين پنج محتوا در جملات و فقرات و متون موجز و يا مختصر يا متوسط يا مفصل وارد شده است
مثل دعاى توسل رايج كه متن مختصري روايت شيخ صدوق از حضرات نقل شده و در مفاتيح نقل شده
و نيز متني كه بوسيله خواجه نصيرالدين از محضر امام زمان عليه السلام روايت شده است
همه اينها جزو متون ماثوره است
نه انشا و ابداع علماء كه حتى اگر از اين دسته متني در اين موضوع هم برسد خواندن و بكاربردنش صحيح وبلكه غنيمت است
والبته آنچه ماثور است افضل است

4- متن صلوات وتوسل به 14 معصوم كه به اسم خواجه نصيرالدين طوسى مشهور شده = از توسلات ماثوره است
كه توصيه امام زمان عليه السلام به خواجه نصيرالدين است
وقتي در شديدترين شرايط روحى واجتماعى توسل پيدا كرده به حضرت
و حاجتش هم خيلى بزرگ بوده {زوال حكومت چند صدساله طواغيت بني العباس}
و تشرفي براى او حاصل گرديده و از حضرتش اين توسل به او تعليم شده است
ولذا متن آن مفصلتر از توسلهاى متداول است چون حاجت عظيم است

5- اهميت وفضيلت وبركات "صلوات وتوسل خواجه نصيرالدين به 14 معصوم عليهم السلام به حدي است كه
شمه اى از فضايل و نتايح آن در كلمات و كتابهاى بزرگاني همچون سيد بن طاووس و علاومه مجلسي و شيخ بهايي و شيخ بهاء الدين عاملي و مقدس اردبيليي و بزرگان اهل معرفت همچون مرحوم آيت الله انصارى همداني، و اهل دعا وختومات همچون مرحوم مولوى قندهارى و.... آمده و به اين توسل سفارش كرده اند
از مرحوم شیخ بهاء الدین ( شیخ بهایی) نقل است که فرمود: از مقدس اردبیلی سؤال شد: چه چیزی باعث شد به مقامات عالیه نایل شويد ؟ گفت: مداومت بر توسل خواجه نصیر الدين
و از همه بالاتر توصيه حضرت صاحب الامر عليه السلام به متن توسل مرو خواجه نصيرالدين در وقتي كه در شدت گرفتاري وپرييشاني احوال بود

6- اگرچه اين توسل محدوديت زماني و مكانى ندارد
اما استفاده از آن در كاظمين ضمن ترويح براى خواجه نصيرالدين كه واسطه استجابت نزد امامين و حضرات عليهم السلام بشود = خودش وجهى براى غتيمت شمردن فرصت زيارت امامين براى انجام اين توسل شريف است

7- دقت شود:
غالب متون رايج حتى فايلهاى صوتي (بخصوص ايراني) نواقصي دارد
از جمله در شروع اين توسل و فقره اول آن...
كه نسخه كامل آن با اين فقره شروع شود: بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمانِ الرَّحيم، اَللّهُمَّ اَنْتَ الْاَوَّلُ فَلَيْسَ قَبْلَكَ شَىْ‏ءٌ،....
نه فقره صلوات نبوي صلى الله عليه وآله كه اين فقره دوم است: اَللّهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّمْ وَ زِدْ وَ بارِكْ عَلَى النَّبِىِّ الْاُمِّىِّ الْعَرَبِىِّ، اَلْهاشِمِىِّ الْقُرَشِىِّ الْمَكِّىِّ الْمَدَنِىِّ، اَلْاَبْطَحِىِّ
آخر توسل وصلوات 14 معصوم هم مشتمل بر جندفقره است: (يا سادَتى .... - اَللّهُمَّ اِنَّ هؤُلاءِ ..... اَللّهُمَّ ارْزُقْنا ...).
علامه مجلسى در زاد المعاد (مِفتاح الجنان)، نسخه كامل آن را نقل كرده است.

8- اين توسل مجموعا 18 بخش است،
بخش اول افتتاحيه توسل كه اعتصام الهى اين توسل است
و 13بخش هم توسل به هر يك از 14 معصوم (كه توسل به اماين10 و11) دريك بخش است عليهم السلام
و بخش شانزدهم نيز توسل جمعى به 14 معصوم
و بخش 16 مربوط به دعا كردن براى حاجات
و بخش 17 اختتام توسل است كه بخش آخر توسل است
و بخش 18 دعاى براى امام زمان عليه السلام است

9- از روايت كامله اين توسل استفاده مى شود كه
در آخر هر بخش از توسل به هر يك از حضرات معصومين عليهم السلام؛ حاجتش را نيت كند
و در نسخه كامل در هر يك از بخشهاى مربوط به توسل هرمعصوم؛ دعايى در يك جمله ذكر شده كه آنرا نيز بكويد و آن دعا متناسب با آن حضرت است. و بعد حاجتش در نيت يا زبان بگويد

10- متن نسخه كامله از نقل علامه مجلسى:

اعتصام الهى توسل به 14 معصوم روايت خواجه نصيرالدين الطوسي رضوان الله عليه

{1} بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ اللَّهُمَّ أَنْتَ الْأَوَّلُ فَلَيْسَ قَبْلَكَ شَيْءٌ وَ أَنْتَ الْآخِرُ فَلَيْسَ بَعْدَكَ شَيْءٌ وَ أَنْتَ الظَّاهِرُ فَلَيْسَ فَوْقَكَ شَيْءٌ وَ أَنْتَ الْبَاطِنُ فَلَيْسَ دُونَكَ شَيْءٌ وَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ يَا كَائِناً قَبْلَ كُلِّ شَيْءٍ وَ يَا بَاقِياً بَعْدَ كُلِّ شَيْءٍ يَا مُكَوِّنَ كُلِّ شَيْءٍ يَا مَنْ هُوَ أَقْرَبُ إِلَيَّ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ يَا مَنْ هُوَ فَعَّالٌ لِمَا يُرِيدُ يَا مَنْ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ يَا مَنْ هُوَ بِالْمَنْظَرِ الْأَعْلَى يَا مَنْ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ اقْضِ حَاجَاتِي وَ أَعْطِنِي سُؤْلِي وَ فَرِّجْ عَنِّي كُرْبَتِي وَ اكْفِ مُهِمَّاتِي بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّيِّبِينَ وَ عِتْرَتِهِ الطَّاهِرِينَ.

تَّوَسُّلُ بِه حضرت رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ:
{2} اللَّهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّمْ وَ زِدْ وَ بَارِكْ عَلَى النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ الْعَرَبِيِّ الْهَاشِمِيِّ الْقُرَشِيِّ الْمَكِّيِّ الْمَدَنِيِّ الْأَبْطَحِيِّ التِّهَامِيِّ السَّيِّدِ الْبَهِيِّ السِّرَاجِ الْمُضِيءِ الْكَوْكَبِ الدُّرِّيِّ صَاحِبِ الْوَقَارِ وَ السَّكِينَةِ الْمَدْفُونِ بِالْمَدِينَةِ الْعَبْدِ الْمُؤَيَّدِ وَ الرَّسُولِ الْمُسَدَّدِ الْمُصْطَفَى الْأَمْجَدِ الْمَحْمُودِ الْأَحْمَدِ حَبِيبِ إِلَهِ الْعَالَمِينَ وَ سَيِّدِ الْمُرْسَلِينَ وَ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ وَ شَفِيعِ الْمُذْنِبِينَ وَ رَحْمَةٍ لِلْعَالَمِينَ أَبِي الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ الصَّلاَةُ وَ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا أَبَا الْقَاسِمِ يَا رَسُولَ اللَّهِ يَا إِمَامَ الرَّحْمَةِ يَا شَفِيعَ الْأُمَّةِ يَا حُجَّةَ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ يَا سَيِّدَنَا وَ مَوْلاَنَا إِنَّا تَوَجَّهْنَا وَ اسْتَشْفَعْنَا وَ تَوَسَّلْنَا بِكَ إِلَى اللَّهِ وَ قَدَّمْنَاكَ بَيْنَ يَدَيْ حَاجَاتِنَا فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ يَا وَجِيهاً عِنْدَ اللَّهِ اشْفَعْ لَنَا عِنْدَ اللَّهِ.
آنگاه حاجتش را در نظر بياورد..... وسپس بگويد:
اَللَّهُمَّ بِخَاتَمِ الْأَنْبِيَاءِ أَنِلْنِي شَفَاعَتَهُ

تَّوَسُّلُ بِه حضرت أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ:
{3} اَللَّهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّمْ وَ زِدْ وَ بَارِكْ عَلَى السَّيِّدِ الْمُطَهَّرِ وَ الْإِمَامِ الْمُظَفَّرِ وَ الشُّجَاعِ الْغَضْنَفَرِ أَبِي شَبِيرٍ وَ شَبَّرَ قَاسِمِ طُوبَى وَ سَقَرَ الْأَنْزَعِ الْبَطِينِ الْأَشْجَعِ الْمَتِينِ الْأَشْرَفِ الْمَكِينِ الْعَالِمِ الْمُبِينِ النَّاصِرِ الْمُعِينِ وَلِيِّ الدِّينِ الْوَالِي الْوَلِيِّ السَّيِّدِ الرَّضِيِّ الْحَاكِمِ بِالنَّصِّ الْجَلِيِّ الْمُخْلِصِ الصَّفِيِّ الْمَدْفُونِ بِالْغَرِيِّ لَيْثِ بَنِي غَالِبٍ مَظْهَرِ الْعَجَائِبِ وَ مُظْهِرِ الْغَرَائِبِ وَ مُفَرِّقِ الْكَتَائِبِ وَ الشِّهَابِ الثَّاقِبِ وَ الْهِزَبْرِ السَّالِبِ وَ نُقْطَةِ دَائِرَةِ الْمَطَالِبِ أَسَدِ اللَّهِ الْغَالِبِ غَالِبِ كُلِّ غَالِبٍ وَ مَطْلُوبِ كُلِّ طَالِبٍ صَاحِبِ الْمَفَاخِرِ وَ الْمَنَاقِبِ إِمَامِ الْمَشَارِقِ وَ الْمَغَارِبِ الَّذِي حُبُّهُ فَرْضٌ عَلَى الْحَاضِرِ وَ الْغَائِبِ مَوْلاَنَا وَ مَوْلَى الثَّقَلَيْنِ الْإِمَامِ بِالْحَقِّ أَبِي الْحَسَنَيْنِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ صَلَوَاتُ اللَّهِ وَ سَلاَمُهُ عَلَيْهِ الصَّلاَةُ وَ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا أَبَا الْحَسَنِ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ يَا عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ يَا أَخَا الرَّسُولِ يَا زَوْجَ الْبَتُولِ يَا أَبَا السِّبْطَيْنِ يَا حُجَّةَ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ يَا سَيِّدَنَا وَ مَوْلاَنَا إِنَّا تَوَجَّهْنَا وَ اسْتَشْفَعْنَا وَ تَوَسَّلْنَا بِكَ إِلَى اللَّهِ وَ قَدَّمْنَاكَ بَيْنَ يَدَيْ حَاجَاتِنَا فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ يَا وَجِيهاً عِنْدَ اللَّهِ اشْفَعْ لَنَا عِنْدَ اللَّهِ
آنگاه حاجتش را در نظر بياورد..... وسپس بگويد:
اَللَّهُمَّ ثَبِّتْنِي عَلَى وَلاَيَتِهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ.

تَّوَسُّلُ بِه حضرت زهْرَاءِ عَلَيْهَا السَّلاَمُ:
{4} اَللَّهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّمْ وَ زِدْ وَ بَارِكْ عَلَى السَّيِّدَةِ الْجَمِيلَةِ الْجَمِيلَةِ الْمَعْصُومَةِ الْمَظْلُومَةِ الْكَرِيمَةِ النَّبِيلَةِ الْمَكْرُوبَةِ الْعَلِيلَةِ ذَاتِ الْأَحْزَانِ الطَّوِيلَةِ فِي الْمُدَّةِ الْقَلِيلَةِ الرَّضِيَّةِ الْحَلِيمَةِ الْعَفِيفَةِ السَّلِيمَةِ الْمَجْهُولَةِ قَدْراً وَ الْمَخْفِيَّةِ قَبْراً الْمَدْفُونَةِ سِرّاً وَ الْمَغْصُوبَةِ جَهْراً سَيِّدَةِ النِّسَاءِ الْإِنْسِيَّةِ الْحَوْرَاءِ أُمِّ الْأَئِمَّةِ النُّقَبَاءِ النُّجَبَاءِ بِنْتِ خَيْرِ الْأَنْبِيَاءِ الطَّاهِرَةِ الْمُطَهَّرَةِ الْبَتُولِ الْعَذْرَاءِ فَاطِمَةَ التَّقِيَّةِ النَّقِيَّةِ الزَّهْرَاءِ عَلَيْهَا السَّلاَمُ الصَّلاَةُ وَ السَّلاَمُ عَلَيْكِ وَ عَلَى ذُرِّيَّتِكِ يَا فَاطِمَةُ الزَّهْرَاءُ يَا بِنْتَ مُحَمَّدٍ رَسُولِ اللَّهِ أَيَّتُهَا الْبَتُولُ يَا قُرَّةَ عَيْنِ الرَّسُولِ يَا بَضْعَةَ النَّبِيِّ يَا أُمَّ السِّبْطَيْنِ يَا حُجَّةَ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ يَا سَيِّدَتَنَا وَ مَوْلاَتَنَا إِنَّا تَوَجَّهْنَا وَ اسْتَشْفَعْنَا وَ تَوَسَّلْنَا بِكِ إِلَى اللَّهِ وَ قَدَّمْنَاكِ بَيْنَ يَدَيْ حَاجَاتِنَا فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ يَا وَجِيهَةً عِنْدَ اللَّهِ اشْفَعِي لَنَا عِنْدَ اللَّهِ.
آنگاه حاجتش را در نظر بياورد..... وسپس بگويد:
قُلْ:رَبِّ شَرِّفْنِي بِزِيَارَتِهَا وَ شَفَاعَتِهَا عَلَيْهَا السَّلاَمُ.

توَسُّلُ بِه حضرت إِمَامِ حَسَنِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ:
{5} اَللَّهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّمْ وَ زِدْ وَ بَارِكْ عَلَى السَّيِّدِ الْمُجْتَبَى وَ الْإِمَامِ الْمُرْتَجَى سِبْطِ الْمُصْطَفَى وَ ابْنِ الْمُرْتَضَى عَلَمِ الْهُدَى الْعَالِمِ الرَّفِيعِ ذِي الْحَسَبِ الْمَنِيعِ وَ الْفَضْلِ الْجَمِيعِ وَ الشَّرَفِ الرَّفِيعِ الشَّفِيعِ ابْنِ الشَّفِيعِ الْمَقْتُولِ بِالسَّمِّ النَّقِيعِ الْمَدْفُونِ بِأَرْضِ الْبَقِيعِ الْعَالِمِ بِالْفَرَائِضِ وَ السُّنَنِ صَاحِبِ الْجُودِ وَ الْمِنَنِ كَاشِفِ الضُّرِّ وَ الْبَلْوَى وَ الْمِحَنِ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَ مَا بَطَنَ الَّذِي عَجَزَ عَنْ عَدِّ مَدَائِحِهِ لِسَانُ اللَّسِنِ الْإِمَامِ بِالْحَقِّ الْمُؤْتَمَنِ أَبِي مُحَمَّدٍ الْحَسَنِ صَلَوَاتُ اللَّهِ وَ سَلاَمُهُ عَلَيْهِ.اَلصَّلاَةُ وَ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ يَا حَسَنَ بْنَ عَلِيٍّ أَيُّهَا الْمُجْتَبَى يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ يَا ابْنَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ يَا ابْنَ فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ يَا حُجَّةَ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ يَا سَيِّدَ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ يَا سَيِّدَنَا وَ مَوْلاَنَا إِنَّا تَوَجَّهْنَا وَ اسْتَشْفَعْنَا وَ تَوَسَّلْنَا بِكَ إِلَى اللَّهِ وَ قَدَّمْنَاكَ بَيْنَ يَدَيْ حَاجَاتِنَا فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ يَا وَجِيهاً عِنْدَ اللَّهِ اشْفَعْ لَنَا عِنْدَ اللَّهِ.
آنگاه حاجتش را در نظر بياورد..... وسپس بگويد:
إِلَهِي خَلِّقْنِي بِأَخْلاَقِهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ.

توَسُّلُ بِه حضرت سَيِّدِ الشُّهَدَاءِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ:
{6} اَللَّهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّمْ وَ زِدْ وَ بَارِكْ عَلَى السَّيِّدِ الزَّاهِدِ وَ الْإِمَامِ الرَّاكِعِ السَّاجِدِ وَلِيِّ الْمَلِكِ الْمَاجِدِ وَ قَتِيلِ الْكَافِرِ الْجَاحِدِ زَيْنِ الْمَنَابِرِ وَ الْمَسَاجِدِ صَاحِبِ الْمِحْنَةِ وَ الْكَرْبِ وَ الْبَلاَءِ الْمَدْفُونِ بِأَرْضِ كَرْبَلاَ سِبْطِ رَسُولِ الثَّقَلَيْنِ وَ نُورِ الْعَيْنَيْنِ مَوْلاَنَا وَ مَوْلَى الْكَوْنَيْنِ الْإِمَامِ بِالْحَقِّ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنِ صَلَوَاتُ اللَّهِ وَ سَلاَمُهُ عَلَيْهِ الصَّلاَةُ وَ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيِّ أَيُّهَا الشَّهِيدُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ يَا ابْنَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ يَا ابْنَ فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ يَا سَيِّدَ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ يَا حُجَّةَ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ يَا سَيِّدَنَا وَ مَوْلاَنَا إِنَّا تَوَجَّهْنَا وَ اسْتَشْفَعْنَا وَ تَوَسَّلْنَا بِكَ إِلَى اللَّهِ وَ قَدَّمْنَاكَ بَيْنَ يَدَيْ حَاجَاتِنَا فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ يَا وَجِيهاً عِنْدَ اللَّهِ اشْفَعْ لَنَا عِنْدَ اللَّهِ.
آنگاه حاجتش را در نظر بياورد..... وسپس بگويد:
قُلْ:اَللَّهُمَّ ارْزُقْنِي دَوَامَ زِيَارَتِهِ.

توَسُّلُ بِه حضرت زَيْنِ الْعَابِدِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ:
{7} اَللَّهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّمْ وَ زِدْ وَ بَارِكْ عَلَى أَبِي الْأَئِمَّةِ وَ سِرَاجِ الْأُمَّةِ وَ كَاشِفِ الْغُمَّةِ وَ مُحْيِي السُّنَّةِ وَ سَنِيِّ الْهِمَّةِ وَ رَفِيعِ الرُّتْبَةِ وَ أَنِيسِ الْكُرْبَةِ وَ صَاحِبِ النُّدْبَةِ الْمَدْفُونِ بِأَرْضِ طَيْبَةَ الْمُبَرَّإِ مِنْ كُلِّ شَيْنٍ وَ أَفْضَلِ الْمُجَاهِدِينَ وَ أَكْمَلِ الشَّاكِرِينَ وَ الْحَامِدِينَ شَمْسِ نَهَارِ الْمُسْتَغْفِرِينَ وَ قَمَرِ لَيْلَةِ الْمُتَهَجِّدِينَ الْإِمَامِ بِالْحَقِّ زَيْنِ الْعَابِدِينَ أَبِي مُحَمَّدٍ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ صَلَوَاتُ اللَّهِ وَ سَلاَمُهُ عَلَيْهِ.اَلصَّلاَةُ وَ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ يَا عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ يَا زَيْنَ الْعَابِدِينَ أَيُّهَا السَّجَّادُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ يَا ابْنَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ يَا حُجَّةَ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ يَا سَيِّدَنَا وَ مَوْلاَنَا إِنَّا تَوَجَّهْنَا وَ اسْتَشْفَعْنَا وَ تَوَسَّلْنَا بِكَ إِلَى اللَّهِ وَ قَدَّمْنَاكَ بَيْنَ يَدَيْ حَاجَاتِنَا فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ يَا وَجِيهاً عِنْدَ اللَّهِ اشَفَعْ لَنَا عِنْدَ اللَّهِ.
آنگاه حاجتش را در نظر بياورد..... وسپس بگويد:
اَللَّهُمَّ بِحَقِّهِ وَفِّقْنِي لِلدُّعَاءِ وَ الْعِبَادَةِ وَ الْمُنَاجَاةِ.

توَسُّلُ بِه حضرت إِمَامِ مُحَمَّدٍ الْبَاقِرِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ:
{8} اَللَّهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّمْ وَ زِدْ وَ بَارِكْ عَلَى قَمَرِ الْأَقْمَارِ وَ نُورِ الْأَنْوَارِ وَ قَائِدِ الْأَخْيَارِ وَ سَيِّدِ الْأَبْرَارِ الطُّهْرِ الطَّاهِرِ وَ النَّجْمِ الزَّاهِرِ وَ الْبَدْرِ الْبَاهِرِ وَ الْبَحْرِ الزَّاخِرِ وَ الدُّرِّ الْفَاخِرِ الْمُلَقَّبِ بِالْبَاقِرِ السَّيِّدِ الْوَجِيهِ وَ الْإِمَامِ النَّبِيهِ الْمَدْفُونِ عِنْدَ جَدِّهِ وَ أَبِيهِ الْحِبْرِ الْمَلِيَّ عِنْدَ الْعَدُوِّ وَ الْوَلِيِّ الْإِمَامِ بِالْحَقِّ الْأَزَلِيِّ أَبِي جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيِ ٍّ عَلَيْهِمَا السَّلاَمُ.اَلصَّلاَةُ وَ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا أَبَا جَعْفَرٍ يَا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيِ ٍّ أَيُّهَا الْبَاقِرُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ يَا ابْنَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ يَا حُجَّةَ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ يَا سَيِّدَنَا وَ مَوْلاَنَا إِنَّا تَوَجَّهْنَا وَ اسْتَشْفَعْنَا وَ تَوَسَّلْنَا بِكَ إِلَى اللَّهِ وَ قَدَّمْنَاكَ بَيْنَ يَدَيْ حَاجَاتِنَا فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ يَا وَجِيهاً عِنْدَ اللَّهِ اشْفَعْ لَنَا عِنْدَ اللَّهِ.
آنگاه حاجتش را در نظر بياورد..... وسپس بگويد:
رَبِّ افْتَحْ عَلَيَّ أَبْوَابَ الْعِلْمِ وَ الْمَعْرِفَةِ.

توَسُّلُ بِه حضرت امام جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ:
{9} اَللَّهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّمْ وَ زِدْ وَ بَارِكْ عَلَى السَّيِّدِ الصَّادِقِ الصِّدِّيقِ الْعَالِمِ الْوَثِيقِ الْحَلِيمِ الشَّفِيقِ الْهَادِي إِلَى الطَّرِيقِ السَّاقِي شِيعَتَهُ مِنَ الرَّحِيقِ وَ مُبَلِّغِ أَعْدَائِهِ إِلَى الْحَرِيقِ صَاحِبِ الشَّرَفِ الرَّفِيعِ وَ الْحَسَبِ الْمَنِيعِ وَ الْفَضْلِ الْجَمِيعِ الشَّفِيعِ ابْنِ الشَّفِيعِ الْمَدْفُونِ بِأَرْضِ الْبَقِيعِ الْمُهَذَّبِ الْمُؤَيَّدِ الْمُمَجَّدِ الْإِمَامِ بِالْحَقِّ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ صَلَوَاتُ اللَّهِ وَ سَلاَمُهُ عَلَيْهِ،الصَّلاَةُ وَ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ يَا جَعْفَرَ بْنِ مُحَمَّدٍ أَيُّهَا الصَّادِقُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ يَا ابْنَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ يَا حُجَّةَ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ يَا سَيِّدَنَا وَ مَوْلاَنَا إِنَّا تَوَجَّهْنَا وَ اسْتَشْفَعْنَا وَ تَوَسَّلْنَا بِكَ إِلَى اللَّهِ وَ قَدَّمْنَاكَ بَيْنَ يَدَيْ حَاجَاتِنَا فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ يَا وَجِيهاً عِنْدَ اللَّهِ اشْفَعْ لَنَا عِنْدَ اللَّهِ.
آنگاه حاجتش را در نظر بياورد..... وسپس بگويد:
اَللَّهُمَّ ثَبِّتْنِي عَلَى الْمَذْهَبِ الْجَعْفَرِيِّ بِحَقِّ جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ.

توَسُّلُ بِه حضرت امام مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ:
{10} اَللَّهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّمْ وَ زِدْ وَ بَارِكْ عَلَى السَّيِّدِ الْكَرِيمِ وَ الْإِمَامِ الْحَلِيمِ وَ سَمِيِّ الْكَلِيمِ الصَّابِرِ الْكَظِيمِ الْقَائِدِ الْجَيْشِ الْمَدْفُونِ بِمَقَابِرِ قُرَيْشٍ صَاحِبِ الشَّرَفِ الْأَنْوَرِ وَ الْمَجْدِ الْأَظْهَرِ وَ الْجَبِينِ الْأَزْهَرِ الْإِمَامِ بِالْحَقِّ أَبِي إِبْرَاهِيمَ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ صَلَوَاتُ اللَّهِ وَ سَلاَمُهُ عَلَيْهِ.اَلصَّلاَةُ وَ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا أَبَا إِبْرَاهِيمَ يَا مُوسَى بْنَ جَعْفَرٍ أَيُّهَا الْكَاظِمُ أَيُّهَا الْعَبْدُ الصَّالِحُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ يَا ابْنَ أَمِيرِالْمُؤْمِنِينَ يَا حُجَّةَ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ يَا سَيِّدَنَا وَ مَوْلاَنَا إِنَّا تَوَجَّهْنَا وَ اسْتَشْفَعْنَا وَ تَوَسَّلْنَا بِكَ إِلَى اللَّهِ وَ قَدَّمْنَاكَ بَيْنَ يَدَيْ حَاجَاتِنَا فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ يَا وَجِيهاً عِنْدَ اللَّهِ اشْفَعْ لَنَا عِنْدَ اللَّهِ.
آنگاه حاجتش را در نظر بياورد..... وسپس بگويد:
اَللَّهُمَّ خَلِّصْنِي وَ الْمَسْجُونِينَ الْأَبْرِيَاءَ مِنَ الْبَلاَءِ.

توَسُّلُ بِه حضرت امام رضَا عَلَيْهِ السَّلاَمُ:
{11} اَللَّهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّمْ وَ زِدْ وَ بَارِكْ عَلَى السَّيِّدِ الْمَعْصُومِ وَ الْإِمَامِ الْمَظْلُومِ وَ الشَّهِيدِ الْمَسْمُومِ وَ الْقَتِيلِ الْمَحْرُومِ عَالِمِ عِلْمِ الْمَكْتُومِ بَدْرِ النُّجُومِ شَمْسِ الشَّمُوسِ أَنِيسِ النُّفُوسِ الْمَدْفُونِ بِأَرْضِ طُوسٍ الرَّضِيِّ الْمُرْتَضَى الْمُرْتَجَى الْمُقْتَدَى الرَّاضِي بِالْقَدَرِ وَ الْقَضَاءِ الْإِمَامِ بِالْحَقِّ أَبِي الْحَسَنِ عَلِيِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا صَلَوَاتُ اللَّهِ وَ سَلاَمُهُ عَلَيْهِ،الصَّلاَةُ وَ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا أَبَا الْحَسَنِ يَا عَلِيَّ بْنَ مُوسَى أَيُّهَا الرِّضَا يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ يَا ابْنَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ يَا حُجَّةَ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ يَا سَيِّدَنَا وَ مَوْلاَنَا إِنَّا تَوَجَّهْنَا وَ اسْتَشْفَعْنَا وَ تَوَسَّلْنَا بِكَ إِلَى اللَّهِ وَ قَدَّمْنَاكَ بَيْنَ يَدَيْ حَاجَاتِنَا فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ يَا وَجِيهاً عِنْدَ اللَّهِ اشْفَعْ لَنَا عِنْدَ اللَّهِ.
آنگاه حاجتش را در نظر بياورد..... وسپس بگويد:
اَللَّهُمَّ أَدِّ دَيْنَ الْمَدِينِينَ وَ لاَ تُمِتْنِي مَدِيناً لِلنَّاسِ،وَ شَافِ الْمَرْضَى.

توَسُّلُ بِه حضرت امام جَوَادِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ:
{12} اَللَّهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّمْ وَ زِدْ وَ بَارِكْ عَلَى السَّيِّدِ الْعَادِلِ الْعَالِمِ الْعَامِلِ الْفَاضِلِ الْكَامِلِ الْبَاذِلِ الْأَجْوَدِ الْجَوَادِ الْعَارِفِ بِأَسْرَارِ الْمَبْدَإِ وَ الْمَعَادِ وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ مَنَاصِ الْمُحِبِّينَ يَوْمَ يُنَادِ الْمُنَادِ الْمَذْكُورِ فِي الْهِدَايَةِ وَ الْإِرْشَادِ الْمَدْفُونِ بِأَرْضِ بَغْدَادَ السَّيِّدِ الْعَرَبِيِّ وَ الْإِمَامِ الْأَحْمَدِيِّ وَ النُّورِ الْمُحَمَّدِيِّ الْمُلَقَّبِ بِالتَّقِيِّ الْإِمَامِ بِالْحَقِّ أَبِي جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ صَلَوَاتُ اللَّهُ وَ سَلاَمُهُ عَلَيْهِ الصَّلاَةُ وَ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا أَبَا جَعْفَرٍ يَا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيِ ٍّ أَيُّهَا التَّقِيُّ الْجَوَادُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ يَا ابْنَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ يَا حُجَّةَ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ يَا سَيِّدَنَا وَ مَوْلاَنَا إِنَّا تَوَجَّهْنَا وَ اسْتَشْفَعْنَا وَ تَوَسَّلْنَا بِكَ إِلَى اللَّهِ وَ قَدَّمْنَاكَ بَيْنَ يَدَيْ حَاجَاتِنَا فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ يَا وَجِيهاً عِنْدَ اللَّهِ اشْفَعْ لَنَا عِنْدَ اللَّهِ.
آنگاه حاجتش را در نظر بياورد..... وسپس بگويد:
اَللَّهُمَّ لاَ تُحْوِجْنِي إِلَى لِئَامِ خَلْقِكَ وَ لاَ تَبْتَلِنِي بِالظَّالِمِينَ وَ أَدِّ دَيْنَ كُلِّ مَدِينٍ.

توَسُّلُ بِه حضرتين امام هَادِي وَ امام حسن عَسْكَرِيِّ عَلَيْهِمَا السَّلاَمُ:
{13} اَللَّهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّمْ وَ زِدْ وَ بَارِكْ عَلَى الْإِمَامَيْنِ الْهُمَامَيْنِ التَّامَّيْنِ السَّيِّدَيْنِ السَّنَدَيْنِ الْفَاضِلَيْنِ الْكَامِلَيْنِ الْعَادِلَيْنِ الْعَالِمَيْنِ الْعَامِلَيْنِ الْأَوْرَعَيْنِ الْأَظْهَرَيْنِ الشَّمْسَيْنِ الْقَمَرَيْنِ الْكَوْكَبَيْنِ النُّورَيْنِ النَّيِّرَيْنِ وَارِثَيِ الْمَشْعَرَيْنِ وَ أَهْلَيِ الْحَرَمَيْنِ كَهْفَيِ التُّقَى غِوْثَيِ الْوَرَى بَدْرَيِ الدُّجَى طَوْدَيِ النُّهَى عِلْمَيِ الْهُدَى الْمَدْفُونَيْنِ بِسُرَّمَنْ رَأَى كَاشِفَيِ الْبَلْوَى وَ الْمِحَنِ صَاحِبَيِ الْجُودِ وَ الْمِنَنِ الْإِمَامَيْنِ بِالْحَقِّ أَبِي الْحَسَنِ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ النَّقِيِّ وَ أَبِي مُحَمَّدٍ الْحَسَنِ الْعَسْكَرِيِّ صَلَوَاتُ اللَّهِ وَ سَلاَمُهُ عَلَيْهِمَا.اَلصَّلاَةُ وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمَا يَا أَبَا الْحَسَنِ وَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ يَا عَلِيَّ بْنَ مُحَمَّدٍ وَ يَا حَسَنَ بْنَ عَلِيِ ٍّ أَيُّهَا النَّقِيُّ الْهَادِي وَ أَيُّهَا الزَّكِيُّ الْعَسْكَرِيُّ يَا ابْنَيْ رَسُولِ اللَّهِ يَا ابْنَيْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ يَا حُجَّتَيِ اللَّهِ عَلَى الْخَلْقِ أَجْمَعِينَ يَا سِيِّدَيْنَا وَ مَوْلَيَيْنَا إِنَّا تَوَجَّهْنَا وَ اسْتَشْفَعْنَا وَ تَوَسَّلْنَا بِكُمَا إِلَى اللَّهِ وَ قَدَّمْنَاكُمَا بَيْنَ يَدَيْ حَاجَاتِنَا فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ يَا وَجِيهَيْنِ عِنْدَ اللَّهِ اشْفَعَا لَنَا عِنْدَ اللَّهِ بِحَقِّكُمَا وَ بِحَقِّ جَدِّكُمَا وَ بِحَقِّ آبَائِكُمَا الطَّاهِرِينَ.
آنگاه حاجتش را در نظر بياورد..... وسپس بگويد:
اَللَّهُمَّ اكْتُبْ لِلْمُشْتَاقِينَ زِيَارَةَ قَبْرَيْهِمَا.

توَسُّلُ بِه حضرت امام الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ:
{14} اَللَّهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّمْ وَ زِدْ وَ بَارِكْ عَلَى صَاحِبِ الدَّعْوَةِ النَّبَوِيَّةِ وَ الصَّوْلَةِ الْحَيْدَرِيَّةِ وَ الْعِصْمَةِ الْفَاطِمِيَّةِ وَ الْحِلْمِ الْحَسَنِيَّةِ وَ الشَّجَاعَةِ الْحُسَيْنِيَّةِ وَ الْعِبَادَةِ السَّجَّادِيَّةِ وَ الْمَآثِرِ الْبَاقِرِيَّةِ وَ الْآثَارِ الْجَعْفَرِيَّةِ وَ الْعُلُومِ الْكَاظِمِيَّةِ وَ الْحُجَجِ الرَّضَوِيَّةِ وَ الْجُودِ التَّقَوِيَّةِ وَ النَّقَاوَةِ النَّقَوِيَّةِ وَ الْهَيْبَةِ الْعَسْكَرِيَّةِ وَ الْغَيْبَةِ الْإِلَهِيَّةِ الْقَائِمِ بِالْحَقِّ وَ الدَّاعِي إِلَى الصِّدْقِ الْمُطْلَقِ كَلِمَةِ اللَّهِ وَ أَمَانِ اللَّهِ وَ حُجَّةِ اللَّهِ الْغَالِبِ بِأَمْرِ اللَّهِ وَ الذَّابِّ عَنْ حُرَمِ اللَّهِ إِمَامِ السِّرِّ وَ الْعَلَنِ دَافِعِ الْكُرَبِ وَ الْمِحَنِ صَاحِبِ الْجُودِ وَ الْمِنَنِ الْإِمَامِ بِالْحَقِّ أَبِي الْقَاسِمِ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ صَاحِبِ الْعَصْرِ وَ الزَّمَانِ وَ خَلِيفَةِ الرَّحْمَنِ وَ إِمَامِ الْإِنْسِ وَ الْجَانِّ صَلَوَاتُ اللَّهِ وَ سَلاَمُهُ عَلَيْهِ.اَلصَّلاَةُ وَ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا وَصِيَّ الْحَسَنِ وَ الْخَلَفَ الصَّالِحَ يَا إِمَامَ زَمَانِنَا أَيُّهَا الْقَائِمُ الْمُنْتَظَرُ الْمَهْدِيُّ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ يَا ابْنَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ يَا إِمَامَ الْمُسْلِمِينَ يَا حُجَّةَ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ يَا سَيِّدَنَا وَ مَوْلاَنَا إِنَّا تَوَجَّهْنَا وَ اسْتَشْفَعْنَا وَ تَوَسَّلْنَا بِكَ إِلَى اللَّهِ وَ قَدَّمْنَاكَ بَيْنَ يَدَيْ حَاجَاتِنَا فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ يَا وَجِيهاً عِنْدَ اللَّهِ اشْفَعْ لَنَا عِنْدَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ بِحَقِّكَ وَ بِحَقِّ جَدِّكَ وَ بِحَقِّ آبَائِكَ الطَّاهِرِينَ

توسل جمعى به حضرات معصومين عليهم السلام
{15} يَا سَادَاتِي وَ مَوَالِيَّ إِنِّي تَوَجَّهْتُ بِكُمْ أَئِمَّتِي وَ عُدَّتِي لِيَوْمِ فَقْرِي وَ فَاقَتِي وَ حَاجَتِي إِلَى اللَّهِ تَوَسَّلْتُ بِكُمْ إِلَى اللَّهِ وَ اسْتَشْفَعْتُ بِكُمْ إِلَى اللَّهِ فَاشْفَعُوا لِي عِنْدَ اللَّهِ وَ اسْتَنْقِذُونِي مِنْ ذُنُوبِي عِنْدَ اللَّهِ وَ بِحُبِّكُمْ وَ بِقُرْبِكُمْ أَرْجُو نَجَاةً مِنَ اللَّهِ فَكُونُوا عِنْدَ اللَّهِ رَجَائِي يَا سَادَاتِي يَا أَوْلِيَاءَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ وَ لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى أَعْدَائِهِمْ مِنَ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ آمِينَ يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ.

دعاى براى حاجات
وَ از خداوند جاجاتش رابخواهد كه آنها برآورده است إِنْ شَاءَ اللَّهُ
و اينطور دعا براى حاجاتش نموده و بگويد:
{16} إِلَهِي بِحَقِّ هَؤُلاَءِ الْأَئِمَّةِ الْمَعْصُومِينَ الْمَظْلُومِينَ الْهَادِينَ الْمَهْدِيِّينَ الْمُطَهَّرِينَ أَسْأَلُكَ أَنْ تَغْفِرَ لِي ذُنُوبِي وَ تُوصِلَنِي إِلَى مُرَادِي وَ مَطْلُوبِي وَ ادْفَعْ عَنِّي شَرَّ جَمِيعِ خَلْقِكَ بِرَحْمَتِكَ وَ كَرَمِكَ وَ عَفْوِكَ وَ إِحْسَانِكَ يَا ذَا الْجَلاَلِ وَ الْإِكْرَامِ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
در ادامه حاجات خودش را در نظر گرفته ..... سپس بگويد:
اللَّهُمَّ اقْضِ مَا تَعْلَمُ مِنْ حَاجَتِي وَ أَهْلِكْ خَوَنَةَ الدِّينِ وَ الْوَطَنِ وَ الْأُمَّةِ.

اختتام توسل:
اينطور بگويد:
{17} اللَّهُمَّ إِنَّ هَؤُلاَءِ أَئِمَّتِنُا وَ سَادَتُنَا وَ قَادَتُنَا وَ كُبَرَاؤُنَا وَ شُفَعَاؤُنَا بِهِمْ أَتَوَلَّى وَ مِنْ أَعْدَائِهِمْ أَتَبَرَّأُ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاَهُمْ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُمْ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُمْ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُمْ وَ الْعَنْ مَنْ ظَلَمَهُمْ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ وَ أَهْلِكْ عَدُوَّهُمْ مِنَ الْإِنْسِ وَ الْجِنِّ مِنَ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ آمِينَ يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ.

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ فَرِّجْ عَنَّا بِهِمْ كُلَّ غَمٍّ وَ اكْشِفْ عَنَّا بِهِمْ كُلَّ هَمٍّ وَ اقْضِ لَنَا كُلَّ حَاجَةٍ مِنْ حَوَائِجِ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَعِذْنَا بِهِمْ مِنْ شَرِّ مَا خَلَقْتَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ احْفَظْ بِهِمْ عِزَّتَنَا وَ اسْتُرْ بِهِمْ عَوْرَتَنَا وَ اكْفِنَا بِهِمْ بَغْيَ مَنْ بَغَى عَلَيْنَا وَ انْصُرْنَا بِهِمْ عَلَى مَنْ عَادَانَا وَ أَعِذْنَا بِهِمْ مِنْ شَرِّ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ وَ مِنْ جَوْرِ السُّلْطَانِ الْعَنِيدِ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اجْعَلْنَا بِهِمْ فِي سِتْرِكَ وَ فِي حِفْظِكَ وَ فِي كَنَفِكَ وَ فِي حِرْزِكَ وَ فِي أَمَانِكَ عَزَّ جَارُكَ وَ جَلَّ ثَنَاؤُكَ وَ لاَ إِلَهَ غَيْرُكَ تَوَكَّلْتُ عَلَى الْحَيِّ الَّذِي لاَ يَمُوتُ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ صَاحِبَةً وَ لاَ وَلَداً وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ كَبِّرْهُ تَكْبِيراً وَ حَسْبُنَا اللَّهُ وَحْدَهُ وَ الصَّلاَةُ وَ السَّلاَمُ عَلَى خَيْرِ خَلْقِهِ وَ آلِهِ الطَّاهِرِينَ وَ سَلَّمَ تَسْلِيماً كَثِيراً.
باز حاجات خودش را بخواهد.....

و نهايت توسل براى امام زمان عليه السلام دعا كند:
{18} اَللَّهُمَّ بِحَقِّ هَؤُلاَءِ الْمَعْصُومِينَ الْأَرْبَعَةَ عَشَرَ هَيِّئْ أَسْبَابَ فَرَجِ وَلِيِّكَ كَامِلاً وَ عَاجِلاً،وَ تَفَضَّلْ عَلَيَّ بِأَنْ أَكُونَ أَهْلاً لِخِدْمَتِهِ،وَ نَجِّنَا مِنَ الظَّالِمِينَ.
آمين رب العالمين

============
و سرانجام به ارشاد امام زمان عليه السلام
و به بركت اين توسل توسط خواجه نصيرالدين
استجابت دعا و رواشدن حاجت عظيم او فراهم شد
هلاكوخان مغول به حمله به بايتخت عباسيان دلالت كرديد
و حكومت طواغيت عباسي برانداخته شد
و مواليان آل محمد از سلطه عباسيان نجات يافتند
والحمدلله رب العالمين

[pejuhesh232]

{مشهد آثار مهدوی (علیه السلام) روضه منوره در تشرف ابو الحسین کاتب}
متولی و مسئولیتی از صاحب منصبان داشتند و مشکلی بینشان پیش می اید و جهت استغاثه و حاجت ، شب را تا صبح در حرم می مانند
و کلید دار حرم ابی جعفر درب را باز میکنند و بعد او داخل حرم و درب را قفل میکند
در محدوده ضریح حضرت را ملاقات میکنند و حضرت نماز امام زمان را به او یاد دادند
ابی جعفر میگوید : بسیار من در چنین شبی (شب جمعه و سحر از غالب اوقات تشرف حضرت است) ایشان را زیارت کردم»
خود کلید دار حرم از مرتبطین ناحیه مقدسه بوده اند
و با استغاثه و توسل به حضرت و نماز امام زمان حاجت و مشکلش حل شد

شرح واقعه
تشرف ابو الحسین کاتب به محضر امام عصر (علیه السلام) و دستورالعمل کارگشای حضرت برای حاجت روایی، و دعایى را که حضرت تعلیم فرمودند؛
سیّد رضى الدین على بن طاووس در کتاب (فرج المهموم) وعلامه مجلسى در بحار از کتاب دلایل شیخ ابى جعفر محمّد بن جریر طبرى نقل کردند که او گفت:
ابو جعفر محمّد بن هارون بن موسى التلعکبرى به من خبر داد که او گفت:
ابو الحسین بن ابى البغل کاتب به من گفت: کارى را از جانب ابى منصور بن صالحان به عهده گرفتم ومیان ما واو مطلبى اتّفاق افتاد که باعث شد من خودم را پنهان کنم.
آنگاه در جستجوى من برآمد. مدّتى پنهان ودر هول وهراس بودم. آنگاه قصد کردم که به مقبره هاى قریش بروم یعنى مرقد نورانى حضرت کاظم (علیه السلام) را در شب جمعه قصد کردم وتصمیم گرفتم که شبى را براى دعا کردن ودرخواست از خداوند سپرى کنم در حالیکه در آن شب باران همراه با باد مى بارید.

پس از ابى جعفر قیم خواهش کردم که درهاى روضه منوره را قفل کند که آن جایگاه شریف خالى بماند که من با آسودگى خاطر به راز ونیاز وتوسل بپردازم.
پس او همین کار را کرد ودرها را بست وشب به نیمه رسید وآنقدر باد وباران آمد که مانع عبور ومرور مردم به آنجا شد ومن ماندم ودعا کردم وزیارت مى نمودم ونماز مى خواندم که

ناگهان صداى پایى را از سمت مولایم موسى (علیه السلام) شنیدم ومردى را دیدم که زیارت مى کند.
آنگاه بر آدم و پیامبران اولوا العزم سلام کرد و سپس بر هر یک از ائمه (علیهم السلام) نیز سلام نمود تا به صاحب الزّمان (منه السلام) رسید و او را ذکر نکرد.

از این عمل او تعجب کردم وگفتم: شاید او را فراموش کرده یا نمى شناسد ویا این مذهبى است براى این مرد. پس وقتى زیارت کردنش به پایان رسید به سوى مرقد مولاى ما موسى بن جعفر (علیهما السلام) رو کرد. پس مثل همان زیارت را بجا آورد وهمان سلام را کرد ودو رکعت نماز خواند ومن از او مى ترسیدم، زیرا که او را نمى شناختم ودیدم که در جوانى کامل است وجامه سفید بر تن دارد وعمامه اى بر سر دارد که قسمتى از آن را باز کرده است و ردایى هم بر روى کتف انداخته بود.

آنگاه گفت: (اى ابو الحسین بن ابى البغل! تو کجاى دعاى فرج هستى؟) گفتم: اى سیّد من آن دعا کدام است؟

فرمود: «دو رکعت نماز مى خوانى ومى گویى:
یا من اظهر الجمیل وستر القبیح یا من لم یؤاخذ بالجریرة ولم یهتک السّتر یا عظیم المنّ یا کریم الصّفح یا مبتدءاً بالنّعم قبل استحقاقها یا حسن التّجاوز یا واسع المغفرة یا باسط الیدین بالرحمة یا منتهى کلّ نجوى ویا غایة کل شکوى یا عون کلّ مستعین یا مبتدءاً بالنّعم قبل استحقاقها
یا ربّاه (ده مرتبه) یا سیّداه (ده مرتبه) یا مولاه (ده مرتبه) یا غایتاه (ده مرتبه) یا منتهى رغبتاه (ده مرتبه)
اسئلک بحق هذه الاسماء وبحق محمّد وآله الطّاهرین علیهم السّلام الاّ ما کشفت کربى ونفّست همّى وفرّجت غنّى واصلحت حالى».
بعد از این دعا کن وحاجات خود را ذکر کن آنگاه گونه راست خود را روى زمین بگذار وصد مرتبه در هنگام سجده بگو:
«یا محمّد یا على یا على یا محمّد اکفیانى فانّکما کافیانى وانصرانى فانّکما ناصرانى»
وبعد گونه چپ خود را روى زمین مى گذارى
وصد مرتبه مى گویى (ادرکنى) وبسیار آن را تکرار مى کنى
ومى گویى (الغوث، الغوث) تا اینکه نفس تو قطع شود
وآنگاه سر خود را بر مى دارى.
پس بدرستى که خداوند بلند مرتبه به لطف وکرم خود حاجت تو را بر مى آورد. (ان شاء اللَّه تعالى)

وقتى من به نماز ودعا مشغول شدم بیرون رفت.
و وقتى نماز ودعا را تمام کردم به نزد ابى جعفر رفتم تا در مورد این مرد واینکه چگونه داخل شد از او سؤال کنم. درها را دیدم که بسته وقفل است. تعجب کردم وبا خود گفتم شاید در این جا درى باشد که من نمى دانم. خود را به ابى جعفر رساندم واو نیز از اتاقش که در محل روغن چراغ حرم بود به پیش من آمد.

از او حال آن مرد وچگونگى داخل شدن او را پرسیدم. گفت: چنانکه مى بینى درها قفل است ومن آنها را باز نکردم.
آنگاه او را از این قصه باخبر کردم.
گفت که: این مولاى ما صاحب الزّمان (علیه السلام) است
وبدرستى که من آن جناب را در مثل چنین شبى به طور مکرر مشاهده نمودم آن هم در زمانى که مردم از حرم بیرون رفته بودند ومن بر آنچه که از دست دادم افسوس خوردم ودر نزدیک طلوع فجر به کرخ، جایى که در آن مخفى شده بودم رفتم.

هنوز وقت صبحانه نرسیده بود که یاران ابن صالحان خواستار ملاقات با من شدند واز دوستان من حالم را مى پرسیدند وهمراه آنها امانى از وزیر همراه با نامه اى به خط او بود که در آن هر خوبى نوشته شده بود. آنگاه با یکى از دوستان امین خود پیش او رفتم. پس بلند شد وبه من چسبید ومرا در آغوش گرفت طورى که از او جدا نبودم. آنگاه گفت: حال تو، تو را به جایى کشانده که از من به امام زمان (علیه السلام) شکایت کنى. گفتم: من حاجتى داشتم وسؤالى از آن جناب کردم. گفت: واى بر تو! دیشب، یعنى شب جمعه مولاى خود صاحب الزّمان (علیه السلام) را در خواب دیدم که به هر نیکى فرمان داد وبا من به درشتى رفتار کرد به گونه اى که از او ترسیدم. آنگاه گفت: لا اله الا اللَّه شهادت مى دهم که ایشان حق هستند ومنتهاى حق مى باشد.شب گذشته در بیدارى مولاى خود را دیدم که به من چنین وچنان فرمود وآنچه را که در آن مشهد شریف دیده بودم توضیح دادم. پس تعجب کرد واز سوى او بالنّسبه به من امورى بزرگ ونیکو در این مورد صادر شد ومن از جانب او به مقصدى رسیدم که گمان آنرا نداشتم وآن به برکت مولایم بود. (درود خدا بر او باد)
( بحارالأنوار ج : ۵۱ ص :۳۰۵ )

عمل اينجا = اشاره به واقعه + سلام به حضرت صاحب الزمان عليه السلام + دعاى براى خاتمه يافتن آنى دوران ستر و غيبت و ظهور جهانى فورى

سلام الله على مولانا صاحب الأمر والعصر و الزمان محمد بن الحسن المهدي القائم بأمر الله
و قطع الله غَيبته وسَتره بظُهوره الفَورى على طواغيت العالَم و وفقنا الله للإتصال بحضرته و صُحبته مع رضايته، ونُصرته وخدمته

مشاهد آثار مهدوی (علیه السلام) و قبور محترمین در روضه منوره و رواقها و صحن كاظمين


{مشهد آثار مهدوی (علیه السلام) در بالای سر مبارک حضرت، تشرف حاج میرزا حسن، ملقب به امین الواعظین اردبیلی}
التزام به زیارت نجف و کربلا و مساجد کوفه و سهله و کاظمین که مرتب مشرف می شدند و نهایت و مقاصد حاجتشان تشرف به خدمت مولا صاحب الامر بود
و التزام به غسل جمعه و اعمال روز جمعه داشتند و یک روز در بالای سر مشغول دعای سمات بودند و حضرت اشکالات ایشان را متذکر شدند

عمل اينجا = اشاره به واقعه + سلام به حضرت صاحب الزمان عليه السلام + دعاى براى خاتمه يافتن آنى دوران ستر و غيبت و ظهور جهانى فورى

سلام الله على مولانا صاحب الأمر والعصر و الزمان محمد بن الحسن المهدي القائم بأمر الله
و قطع الله غَيبته وسَتره بظُهوره الفَورى على طواغيت العالَم و وفقنا الله للإتصال بحضرته و صُحبته مع رضايته، ونُصرته وخدمته


{مشهد آثار مهدوی (علیه السلام) در پایین پای مبارک در واقعه جناب سید بن طاووس}
که حضرت را با یک نفر دیگر میبینند و بخاطر رعایت ادب چیزی نپرسیدند

عمل اينجا = اشاره به واقعه + سلام به حضرت صاحب الزمان عليه السلام + دعاى براى خاتمه يافتن آنى دوران ستر و غيبت و ظهور جهانى فورى

سلام الله على مولانا صاحب الأمر والعصر و الزمان محمد بن الحسن المهدي القائم بأمر الله
و قطع الله غَيبته وسَتره بظُهوره الفَورى على طواغيت العالَم و وفقنا الله للإتصال بحضرته و صُحبته مع رضايته، ونُصرته وخدمته




{مشهد آثار مهدوی (علیه السلام) پیش روی مبارک - مسجد پشت سر در تشرف حاج علی بغدادی}
از پایین پای مبارک از باب المراد وارد میشوند با حضرت، بعد بر درب حرم، بعد روبروی حرم که حضرت برایشان زیارتنامه خواندند، و بعد به سمت مسجد پشت سر ، و حضرت به او فرمودند برو اقتدا به جمع کن در مسجد پشت سر و خودشان در کنار ایستادند نماز خواندند
متن تشرف:
مرحوم حاج میرزا حسین نوری(ره) در معرفی حاج علی بغدادی(ره) می‏نویسد:
حاج علی مذكور، پسر حاج قاسم كرادی بغدادی است و او از تجّار و فردی عامی است. از هر كس از علما و سادات عظام كاظمین و بغداد كه از حال او جویا شدم، او را به خیر و صلاح و صدق و امانت و مجانبت از عادات سوء اهل عصر خود مدح كردند.

مرحوم علامه نوری كه خود حاج علی بغدادی را از نزدیك دیده و حكایت او را از زبانش شنیده، چنین می‏نویسد:
در ماه رجب سال گذشته كه مشغول تألیف كتاب «جنة‏المأوی» بودم عازم نجف اشرف شدم برای زیارت مبعث، سپس به كاظمین مشرف شدم و پس از تشرف و زیارت به خدمت جناب آقا سید حسین كاظمینی(ره) كه در بغداد ساكن بود رفتم و از ایشان تقاضا كردم جناب حاج علی بغدادی را دعوت كند تا ملاقاتش با حضرت بقیة‏ الله‏ (ارواحنا فداه) را نقل كند، ایشان قبول نمود. و حاج علی بغدادی را دعوت نمود كه با مشاهده او آثار صدق و صلاح از سیمایش به قدری هویدا بود كه تمام حاضران در آن مجلس با تمام دقتی كه در امور دینی و دنیوی داشتند، یقین و قطع به صحت واقعه پیدا كردند.
و مرحوم حاج شیخ عباس قمی(ره) در كتاب مفاتیح الجنان می‏نویسد:
از چیزهایی كه مناسب است نقل شود حكایت سعید صالح متقی حاج علی بغدادی(ره) است كه شیخ ما در جنة‏المأوی و نجم الثاقب نقل فرموده: «كه اگر نبود در این كتاب شریف مگر این حكایت متقنه صحیحه، كه در آن فواید بسیار است و در این نزدیكی‏ها واقع شده، هر آینه كافی بود.»

حاج علی بغدادی نقل كرده است كه:
هشتاد تومان سهم امام به گردنم بود و لذا به نجف اشرف رفتم و بیست تومان از آن پول را به جناب «شیخ مرتضی» دادم و بیست تومان دیگر را به جناب «شیخ محمدحسن مجتهد كاظمینی» و بیست تومان به جناب «شیخ محمدحسن شروقی» دادم و تنها بیست تومان دیگر به گردنم باقی بود، كه قصد داشتم وقتی به بغداد برگشتم به «شیخ محمدحسن كاظمینی آل یس» بدهم و مایل بودم كه وقتی به بغداد رسیدم، در ادای آن عجله كنم.
در روز پنجشنبه‏ای بود كه به كاظمین به زیارت حضرت موسی بن جعفر و حضرت امام محمدتقی علیهماالسلام رفتم و خدمت جناب «شیخ محمدحسن كاظمینی آل یس» رسیدم و مقداری از آن بیست تومان را دادم و بقیه را وعده كردم كه بعد از فروش اجناس به تدریج هنگامی كه به من حواله كردند، بدهم.
و بعد همان روز پنجشنبه عصر به قصد بغداد حركت كردم، ولی جناب شیخ خواهش كرد كه بمانم، عذر خواستم و گفتم: باید مزد كارگران كارخانه شَعربافی را بدهم، چون رسم چنین بود كه مزد تمام هفته را در شب جمعه می‏دادم.

لذا به طرف بغداد حركت كردم، وقتی یك سوم راه را رفتم سید بزرگواری را دیدم، كه از طرف بغداد رو به من می‏آید چون نزدیك شد، سلام كرد و دست‏های خود را برای مصافحه و معانقه با من گشود و فرمود: «اهلاً و سهلاً» و مرا در بغل گرفت و معانقه كردیم و هر دو یكدیگر را بوسیدیم.
بر سر عمامه سبز روشنی داشت و بر رخسار مباركش خال سیاه بزرگی بود.
ایستاد و فرمود: «حاج علی! به كجا می‏روی؟»
گفتم: كاظمین(علیهما‌السلام) را زیارت كردم و به بغداد برمی‏گردم.
فرمود: امشب شب جمعه است، برگرد.»
گفتم: یا سیدی! متمكن نیستم.
فرمود: «هستی! برگرد تا شهادت دهم برای تو كه از موالیان (دوستان) جد من امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) و از موالیان مایی و شیخ شهادت دهد، زیرا كه خدای تعالی امر فرموده كه دو شاهد بگیرید.»
این مطلب اشاره‏ای بود، به آنچه من در دل نیت كرده بودم، كه وقتی جناب شیخ را دیدم، از او تقاضا كنم كه چیزی بنویسد و در آن شهادت دهد كه من از دوستان و موالیان اهل بیتم و آن را در كفن خود بگذارم.
گفتم: تو چه می‏دانی و چگونه شهادت می‏دهی؟!
فرمود: «كسی كه حق او را به او می‏رسانند، چگونه آن رساننده را نمی‏شناسد؟»
گفتم: چه حقی؟ فرمود: «آنچه به وكلای من رساندی!»
گفتم: وكلای شما كیست؟ فرمود: «شیخ محمدحسن!»
گفتم: او وكیل شما است؟! فرمود: «وكیل من است.»
اینجا در خاطرم خطور كرد كه این سید جلیل كه مرا به اسم صدا زد با آن كه مرا نمی‏شناخت كیست؟
به خودم جواب دادم، شاید او مرا می‏شناسد و من او را فراموش كرده‏ام!

باز با خودم گفتم: حتماً این سید از سهم سادات از من چیزی می‏خواهد و خوش داشتم از سهم امام(علیه‌السلام) به او چیزی بدهم.
لذا به او گفتم: از حق شما پولی نزد من بود كه به آقای شیخ محمدحسن مراجعه كردم و باید با اجازه او چیزی به دیگران بدهم.
او به روی من تبسمی كرد و فرمود: «بله بعضی از حقوق ما را به وكلای ما در نجف رساندی.»
گفتم: آنچه را داده‏ام قبول است؟ فرمود: «بله»
من با خودم گفتم: این سید كیست كه علماء اعلام را وكیل خود می‏داند و تعجب كردم! با خود گفتم: البته علما در گرفتن سهم سادات وكیل هستند.
سپس به من فرمود: «برگرد و جدم را زیارت كن.»
من برگشتم او دست چپ مرا در دست راست خود نگه داشته بود و با هم قدم زنان به طرف كاظمین می‏رفتیم. چون به راه افتادیم دیدم در طرف راست ما نهر آب صاف سفیدی جاری است و درختان مركبات لیمو و نارنج و انار و انگور و غیر آن همه با میوه، آن هم در وقتی كه موسم آنها نبود بر سر ما سایه انداخته‏اند.
گفتم: این نهر و این درخت‏ها چیست؟
فرمود: «هر كس از دوستان كه جد ما را زیارت كند و زیارت كند ما را، اینها با او هست.»
گفتم: سؤالی دارم. فرمود: «بپرس!»
گفتم: مرحوم شیخ عبدالرزاق، مدرس بود. روزی نزد او رفتم شنیدم می‏گفت: كسی كه در تمام عمر خود روزها روزه بگیرد و شب‌ها را به عبادت مشغول باشد و چهل حج و چهل عمره بجا آورد و در میان صفا و مروه بمیرد و از دوستان حضرت امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) نباشد! برای او فائده‏ای ندارد!
فرمود: «آری والله‏ برای او چیزی نیست.»
سپس از احوال یكی از خویشاوندان خود سؤال كردم و گفتم: آیا او از دوستان حضرت علی (علیه‌السلام) هست؟
فرمود: «آری! او و هر كه متعلق است به تو.»
گفتم: ای آقای من سؤالی دارم. فرمود: «بپرس!»
گفتم: روضه خوان‏های امام حسین(علیه‌السلام) می‏خوانند: كه سلیمان اعمش از شخصی سؤال كرد، كه زیارت سیدالشهدا(علیه‌السلام) چطور است او در جواب گفت: بدعت است، شب آن شخص در خواب دید، كه هودجی(مركبی) در میان زمین و آسمان است، سؤال كرد كه در میان این هودج كیست؟
گفتند: حضرت فاطمه زهرا و خدیجه كبری(علیهما‌السلام) هستند.
گفت: كجا می‏روند؟ گفتند: چون امشب شب جمعه است، به زیارت امام حسین(علیه‌السلام) می‏روند و دید رقعه‌هایی را از هودج می‏ریزند كه در آنها نوشته شده:
«امان من النار لزوار الحسین(علیه‌السلام) فی لیلة الجمعة امان من النار یوم القیامة»؛ (امان‌نامه‏ای است از آتش برای زوار سیدالشهدا (علیه‌السلام) در شب جمعه و امان از آتش روز قیامت). آیا این حدیث صحیح است؟
فرمود: «بله راست است.»
گفتم: ای آقای من صحیح است كه می‏گویند: كسی كه امام حسین(علیه‌السلام) را در شب جمعه زیارت كند، برای او امان است؟
فرمود: «آری والله‏». و اشك از چشمان مباركش جاری شد و گریه كرد.
گفتم: ای آقای من سؤال دارم. فرمود: «بپرس!»
گفتم: در سال 1269 به زیارت حضرت علی بن موسی الرضا(علیه‌السلام) رفتم در قریه درود (نیشابور) عربی از عرب‏های شروقیه، كه از بادیه‌نشینان طرف شرقی نجف اشرف‌اند را ملاقات كردم و او را مهمان نمودم از او پرسیدم: ولایت حضرت علی بن موسی الرضا(علیه‌السلام) چگونه است؟
گفت: بهشت است، تا امروز پانزده روز است كه من از مال مولایم حضرت علی بن موسی الرضا(علیه‌السلام) می‏خورم نكیر و منكر چه حق دارند در قبر نزد من بیایند و حال آن كه گوشت و خون من از طعام آن حضرت روئیده شده. آیا صحیح است؟ آیا علی بن موسی الرضا(علیه‌السلام) می‏آید و او را از دست منكر و نكیر نجات می‏دهد؟
فرمود: «آری والله‏! جد من ضامن است.»
گفتم: آقای من سؤال كوچكی دارم. فرمود: «بپرس!»
گفتم: زیارت من از حضرت رضا(علیه‌السلام) قبول است؟ فرمود: «ان شاءالله‏ قبول است.»
گفتم: آقای من سؤالی دارم. فرمود: «بپرس!»
گفتم: زیارت حاج احمد بزازباشی قبول است یا نه؟ (او با من در راه مشهد رفیق و شریك در مخارج بود)
فرمود: «زیارت عبد صالح قبول است.» گفتم: آقای من سؤالی دارم. فرمود: «بسم‏الله‏»
گفتم: فلان كس اهل بغداد كه همسفر ما بود زیارتش قبول است؟ جوابی نداد.
گفتم: آقای من سؤالی دارم. فرمود: «بسم‏الله‏»
گفتم: آقای من این كلمه را شنیدید؟ یا نه! زیارتش قبول است؟
باز هم جوابی ندادند. (این شخص با چند نفر دیگر از پولدارهای بغداد بود و دائماً در راه به لهو و لعب مشغول بود و مادرش را هم كشته بود).
در این موقع به جایی رسیدیم، كه جاده پهن بود و دو طرفش باغات بود و شهر كاظمین در مقابل قرار گرفته بود و قسمتی از آن جاده متعلق به بعضی از ایتام سادات بود، كه حكومت به زور از آنها گرفته بود و به جاده اضافه نموده بود و معمولاً اهل تقوا كه از آن اطلاع داشتند، از آن راه عبور نمی‏كردند ولی دیدم آن آقا از روی آن قسمت از زمین عبور می‏كند!
گفتم: ای آقای من! این زمین مالی بعضی از ایتام سادات است تصرف در آن جایز نیست!
فرمود: «این مكان مال جد ما، امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) و ذریه او و اولاد ماست. برای ما تصرف در آن حلال است.»
در نزدیكی همین محل باغی بود كه متعلق به حاج میرزا هادی است او از ثروتمندان معروف ایران بود كه در بغداد ساكن بود.
گفتم: آقای من می‏گویند: زمین باغ حاجی میرزا هادی مال حضرت موسی بن جعفر(علیهما‌السلام) است، این راست است یا نه؟
فرمود: «چه كار داری به این!» و از جواب اعراض نمود.

در این وقت رسیدیم به جوی آبی، كه از شط دجله برای مزارع كشیده‏اند و از میان جاده می‏گذرد و بعد از آن دو راهی می‏شود، كه هر دو راه به كاظمین می‏رود، یكی از این دو راه اسمش راه سلطانی است و راه دیگر به اسم راه سادات معروف است، آن جناب میل كرد به راه سادات.

پس گفتم: بیا از این راه، یعنی راه سلطانی برویم.
فرمود: «نه! از همین راه خود می‏رویم.»

پس آمدیم و چند قدیم نرفتیم كه خود را در صحن مقدس كاظمین كنار كفشداری دیدیم، هیچ كوچه و بازاری را ندیدیم. پس داخل ایوان شدیم از طرف «باب المراد» كه سمت شرقی حرم و طرف پایین پای مقدس است. آقا بر درِ رواق مطهر، معطل نشد و اذن دخول نخواند و بر درِ حرم ایستاد. پس فرمود: «زیارت كن!» گفتم: من سواد ندارم. فرمود: «برای تو بخوانم؟» گفتم: بلی!
فرمود: «أدخل یا الله‏ السلام علیك یا رسول الله‏ السلام علیك یا امیرالمؤمنین...» و بالاخره بر یك یك از ائمه سلام كرد تا رسید به حضرت عسكری(علیه‌السلام) و فرمود:

«السلام علیك یا ابا محمدالحسن العسكری.»
بعد از آن به من فرمود: «امام زمانت را می‏شناسی؟»
گفتم: چطور نمی‏شناسم. فرمود: «به او سلام كن.»
گفتم: «السلام علیك یا حجة‏الله‏ یا صاحب الزمان یابن الحسن.»
آقا تبسمی كرد و فرمود: «علیك السلام و رحمة‏الله‏ و بركاته.»

پس داخل حرم شدیم و خود را به ضریح مقدس چسباندیم و ضریح را بوسیدیم به من فرمود: «زیارت بخوان.»
گفتم: سواد ندارم. فرمود: «من برای تو زیارت بخوانم؟» گفتم: بله.
فرمود: «كدام زیارت را می‏خواهی؟» گفتم: هر زیارتی كه افضل است.
فرمود: «زیارت امین الله‏ افضل است»، سپس مشغول زیارت امین الله‏ شد و آن زیارت را به این صورت خواند:
«السلام علیكما یا امینی الله‏ فی ارضه و حجتیه علی عباده اشهد انكما جاهدتما فی الله‏ حق جهاده، و عملتما بكتابه و اتبعتما سنن نبیه(علیه‌السلام) حتی دعا كما الله‏ الی جواره فقبضكما الیه باختیاره والزم اعدائكما الحجة مع ما لكما من الحجج البالغة علی جمیع خلقه...» تا آخر زیارت.

در این هنگام شمع‏های حرم را روشن كردند، ولی دیدم حرم روشنی دیگری هم دارد، نوری مانند نور آفتاب در حرم می‏درخشند و شمع‏ها مثل چراغی بودند كه در آفتاب روشن باشد و آن چنان مرا غفلت گرفته بود كه به هیچ وجه ملتفت این همه از آیات و نشانه‏ها نمی‏شدم.
وقتی زیارتمان تمام شد، از طرف پایین پا به طرف پشت سر یعنی به طرف شرقی حرم مطهر آمدیم، آقا به من فرمودند: آیا مایلی جدم حسین بن علی(علیهما‌السلام) را هم زیارت كنی؟»
گفتم: بله شب جمعه است زیارت می‏كنم.

آقا برایم زیارت وارث را خواندند، در این وقت مؤذن‏ها از اذان مغرب فارغ شدند. به من فرمودند: «به جماعت ملحق شو و نماز بخوان.»
ما با هم به مسجدی كه پشت سر قبر مقدس است رفتیم آنجا نماز جماعت اقامه شده بود، خود ایشان فرادا در طرف راست امام جماعت مشغول نماز شد و من در صف اول ایستادم و نماز خواندم، وقتی نمازم تمام شد، نگاه كردم دیدم او نیست با عجله از مسجد بیرون آمدم و در میان حرم گشتم، او را ندیدم، البته قصد داشتم او را پیدا كنم و چند قِرانی به او بدهم و شب او را مهمان كنم و از او نگهداری نمایم.
ناگهان از خواب غفلت بیدار شدم، با خودم گفتم: این سید كه بود؟ این همه معجزات و كرامات! كه در محضر او انجام شد، من امر او را اطاعت كردم! از میان راه برگشتم! و حال آن كه به هیچ قیمتی برنمی‏گشتم! و اسم مرا می‏دانست! با آن كه او را ندیده بودم! و جریان شهادت او و اطلاع از خطورات دل من! و دیدن درخت‌ها! و آب جاری در غیر فصل! و جواب سلام من وقتی به امام زمان(علیه‌السلام) سلام عرض كردم! و غیره...!!

بالاخره به كفشداری آمدم و پرسیدم: آقایی كه با من مشرف شد كجا رفت؟
گفتند: بیرون رفت، ضمناً كفشداری پرسید این سید رفیق تو بود؟
گفتم: بله. خلاصه او را پیدا نكردم، به منزل میزبانم رفتم و شب را صبح كردم و صبح زود خدمت آقای شیخ محمدحسن رفتم و جریان را نقل كردم او دست به دهان خود گذاشت و به من به این وسیله فهماند، كه این قصه را به كسی اظهار نكنم و فرمود: خدا تو را موفق فرماید.

حاج علی بغدادی(ره) می‏گوید:
من داستان تشرف خود، خدمت حضرت بقیة‏الله‏ (عج الله‏ تعالی فرجه الشریف) را به كسی نمی‏گفتم. تا آن كه یك ماه از این جریان گذشت، یك روز در حرم مطهر كاظمین سید جلیلی را دیدم، نزد من آمد و پرسید: چه دیده‏ای؟
گفتم: چیزی ندیدم، او باز اعاده كرد، من هم باز گفتم: چیزی ندیده‏ام و به شدت آن را انكار كردم؟ ناگهان او از نظرم غائب شد و دیگر او را ندیدم.
(ظاهراً همین برخورد و ملاقات باعث شده است تا حاج علی بغدادی(ره) داستان تشرف خود را خدمت آن حضرت، برای مردم نقل كند).

عمل اينجا = اشاره به واقعه + سلام به حضرت صاحب الزمان عليه السلام + دعاى براى خاتمه يافتن آنى دوران ستر و غيبت و ظهور جهانى فورى

سلام الله على مولانا صاحب الأمر والعصر و الزمان محمد بن الحسن المهدي القائم بأمر الله
و قطع الله غَيبته وسَتره بظُهوره الفَورى على طواغيت العالَم و وفقنا الله للإتصال بحضرته و صُحبته مع رضايته، ونُصرته وخدمته

امیران آل بویه
امیران آل بویه که شیعه بودند در حرم دفنند که خدمات بسیاری به شیعه انجام دادند
پشت سر حضرت که بین درب روضه تا ضریح مدفون است
معزالدوله دیلمی - فخرالدوله دیلمی - مشرف الدوله دیلمی- جلال الدوله دیلمی - حسن مهلبی وزیر معزالدوله دیلمی
اين صلوات برايش فضيلت بسيار نقل شده است ثواب آن هر دفعه‌اش؛ معادل ده هزار بار صلوات است
اَلّلهُمَّ صَلِّ عَلی سَیِّدنا مُحَمَّدٌ وآله مَا اخْتَلَفَ الْمَلَوان وَ تَعاقَبَ الْعَصْرانِ وَ کَرَّ الْجَدیدانِ وَ اسْتَقْبَلَ الْفَرْقدانِ وَ بَلَّغْ رُوحَهُ وَ اَرْواحَ اَهْلِ بَیْتِهِ مِنّا التَّحِیَّهَ وَ السَّلامُ


جناب زبیده خاتون:
ایشان شیعه و زوجه طاغوت زمانش بود و تقیه می کرد
زوجه هارون و نوه منصور دوانیقی، دختر عموی هارون، بزرگترین بانو خلفای عباسی، و اولین بانو در بغداد بخاطر شخصیت خودشان نه بخاطر موقعیت خانوادگی،
اهل معنویت و خیر، صد بانو در قصر داشتند همگی حافظ قرآن، پیوسته از قصر ایشان همهمه تلاوت، موقعیت اجتماعی بالا
خدمات» راه مکه از عراق را ایشان ساختند، منزل به منزل چاه و برکه و استراحتگاه، تا امروز هم مشهور به جاده زبیده و برخی برکه ها هم هنوز وجود دارد

قبر ایشان در مجاورت بقعه امامین، بقعه ای بوده، بین درب اصلی مسجد صفوی و درب حرم، رواق است، رواق پشت سر مبارک، در حمله سنی ها به کشت و کشتار شیعیان حمله به حرم، آتش سوزی بخاطر بغض و کینه قبر ایشان را آتش، و در تعمیرات بعدی کسی توجه نمی کند
اين صلوات برايش فضيلت بسيار نقل شده است ثواب آن هر دفعه‌اش؛ معادل ده هزار بار صلوات است
اَلّلهُمَّ صَلِّ عَلی سَیِّدنا مُحَمَّدٌ وآله مَا اخْتَلَفَ الْمَلَوان وَ تَعاقَبَ الْعَصْرانِ وَ کَرَّ الْجَدیدانِ وَ اسْتَقْبَلَ الْفَرْقدانِ وَ بَلَّغْ رُوحَهُ وَ اَرْواحَ اَهْلِ بَیْتِهِ مِنّا التَّحِیَّهَ وَ السَّلامُ


{مشهد آثار مهدوی (علیه السلام) در رواق پایین پای مبارک مقبره جناب شیخ مفید}
از مرتبطین با ناحیه مقدسه بودند، لقب شیخ مفید را امام زمان (منه السلام) به ایشان دادند، به معنای مفید و سودمند برای امام زمان و فایده رسان به شاگردانش و دیگران است
نکته: وقتی کسی مشغول کسب و نشر معارف الهی باشد باعث خوشحالی امام زمانش می شود
قبر ایشان، قسمت آقایان در پایین پای مبارک، دو درب دارد، در رواق، بین دو درب یک فضای شبکه فولادی، نزد قبر استادشان ابن قولویه است
ابن قولویه: ایشان، شاگرد شیخ کلینی و استاد شیخ مفید است
در زیارت این مشهد آثار مهدوی؛ شیخ مفید و این قولویه را نیز ترویح می کنیم

عمل اينجا = اشاره به واقعه + سلام به حضرت صاحب الزمان عليه السلام + دعاى براى خاتمه يافتن آنى دوران ستر و غيبت و ظهور جهانى فورى

سلام الله على مولانا صاحب الأمر والعصر و الزمان محمد بن الحسن المهدي القائم بأمر الله
و قطع الله غَيبته وسَتره بظُهوره الفَورى على طواغيت العالَم و وفقنا الله للإتصال بحضرته و صُحبته مع رضايته، ونُصرته وخدمته

سید زین العابدین سلماسی
از شاگردان علامه بحر العلوم بودند،
در رواق شرقی مقابل شیخ مفید مدفون است، تشرفاتی از جناب بحرالعلوم نقل از ایشان است، خودشان هم تشرفی در سامرا داشتند
اين صلوات برايش فضيلت بسيار نقل شده است ثواب آن هر دفعه‌اش؛ معادل ده هزار بار صلوات است
اَلّلهُمَّ صَلِّ عَلی سَیِّدنا مُحَمَّدٌ وآله مَا اخْتَلَفَ الْمَلَوان وَ تَعاقَبَ الْعَصْرانِ وَ کَرَّ الْجَدیدانِ وَ اسْتَقْبَلَ الْفَرْقدانِ وَ بَلَّغْ رُوحَهُ وَ اَرْواحَ اَهْلِ بَیْتِهِ مِنّا التَّحِیَّهَ وَ السَّلامُ


مرقد سید محمد رضا شبر و فرزندش سید عبدالله شبر:
معرفی و احوالات: از علما و فضلاي زمان خود بوده است
ماجراي نماز استسقاي ایشان و استجابت دعايش در مسجد براثا معروف است:
مخلص آنكه: سيد امر مي كند اهالي كاظمية را كه سه روز روزه كيرند و سبس به طلب باران به سوي مسجد براثا راه مي افتند؛ و با اينكه سيد عاجز از راه رفتن و در كهولت سن بوده است اما بياده با باي برهنه راه مي افتد بسوي براثا با حالت ابتهال... تا اينكه به مسجد مي رسند و نماز خوانده و دعا و بكاء مي نمايد، و هنوز دعاي او تمام نشده بود كه آسمان را ابر مي كيرد و رعد و برق مي آيد و باران مي كيرد و از اثر آن تمام زمين بغداد و اطراف آن سيراب مي شود و برخي خانه ها خراب مي شود ... تا جائيكه مردم از غرق شدن خوفناك مي شوند.
قبر ایشان در رواق پایین پا قسمت آقایان، در خروج از رواق دست راست عنوان زده برای تصحیح تلاوت حمد و سوره، کنارش سنگ نوشته دارد که سنگ نوشته قبر فرزندشان سید عبدالله هم کنارشان است
فرزندش سید عبدالله شبر:
با اینکه سن کم داشتند اما تالیفات بسیار داشتند، یک منظومه شعر ۳۰ هزار بیتی البرهان المبین فی فتح اخلاق ... تفسیر قرآن، شرح زیارت جامعه کبیره و ...
سرعت نگارش خیلی بالا داشتند، یک کتاب با مطالب قوی و خوبی را که نوشته بودند می گفتند از دیشب که شروع کردم، نیمه شب تمام شد
اين صلوات برايش فضيلت بسيار نقل شده است ثواب آن هر دفعه‌اش؛ معادل ده هزار بار صلوات است
اَلّلهُمَّ صَلِّ عَلی سَیِّدنا مُحَمَّدٌ وآله مَا اخْتَلَفَ الْمَلَوان وَ تَعاقَبَ الْعَصْرانِ وَ کَرَّ الْجَدیدانِ وَ اسْتَقْبَلَ الْفَرْقدانِ وَ بَلَّغْ رُوحَهُ وَ اَرْواحَ اَهْلِ بَیْتِهِ مِنّا التَّحِیَّهَ وَ السَّلامُ


زیارت امامزادگان مدفون در صحن حرم: سید ابراهیم اکبر ابن موسی الکاظم علیه السلام و فرزندشان سید موسی ابو السبحة
دو تا امامزاده بودند، جناب امیر ابراهیم اکبر ملقب به مرتضی و فرزندش جناب موسی ابو سبحه، یعنی صاحب تسبیح و ذکر
در صحن جنوب شرقی، بین پایین پا و روبروی مبارک در صحن، بین باب القبله و باب المراد
تصاویر هفتاد سال قبل این مرقد موجود است و تخریب شده اند

السلام علیک یا ابراهيم الاکبر ابن الامام الكاظم و رحمة الله و بركاته
السلام علیک یا سید موسی ابو السبحة ابن ابراهيم الاکبر و رحمة الله و بركاته







مرقد خواجه نصیر الدین طوسی
قبر ایشان در رواق بالاسر، بین دو درب رواق ضریح دارند
حکیم، فیلسوف، عارف و فقیه و در علوم محتلف متبحر و سرآمد بودند در علوم نجوم و تنجیم و اخلاق و ریاضیات و فلسفه، طب ووو
صلوات وتوسل به 14 معصوم كه به اسم خواجه نصيرالدين طوسى مشهور شده از توسلات ماثوره است
كه توصيه امام زمان عليه السلام به خواجه نصيرالدين است
وقتي در شديدترين شرايط روحى واجتماعى توسل پيدا كرده به حضرت
و حاجتش هم خيلى بزرگ بوده {زوال حكومت چند صدساله طواغيت بني العباس}
و تشرفي براى او حاصل گرديده و از حضرتش اين توسل به او تعليم شده است
ولذا متن آن مفصلتر از توسلهاى متداول است چون حاجت عظيم است
اهميت وفضيلت وبركات "صلوات وتوسل خواجه نصيرالدين به 14 معصوم عليهم السلام به حدي است كه
شمه اى از فضايل و نتايح آن در كلمات و كتابهاى بزرگاني همچون سيد بن طاووس و علاومه مجلسي و شيخ بهايي و شيخ بهاء الدين عاملي و مقدس اردبيليي و بزرگان اهل معرفت همچون مرحوم آيت الله انصارى همداني، و اهل دعا وختومات همچون مرحوم مولوى قندهارى و.... آمده و به اين توسل سفارش كرده اند
از مرحوم شیخ بهاء الدین ( شیخ بهایی) نقل است که فرمود: از مقدس اردبیلی سؤال شد: چه چیزی باعث شد به مقامات عالیه نایل شويد ؟ گفت: مداومت بر توسل خواجه نصیر الدين
و از همه بالاتر توصيه حضرت صاحب الامر عليه السلام به متن توسل مرو خواجه نصيرالدين در وقتي كه در شدت گرفتاري وپرييشاني احوال بود
تفصیل متن آن در قسمت در ذیل در قسمت توسلات ذکر شده اشت

می‌گویند: خواجه وصیّت کرده بود جنازه‌اش را به نجف ببرند. خواب می‌بیند یکی از امامين جوادین علیهما السّلام را که می‌فرماید: أ إمامان لایقِدران علی شَفاعة رجلٍ واحدٍ؟! آيا دو امام نمي توانند شفاعت يك نفر را بكنند؟ و منصرف مي شود از وصيت به نقل به نجف و وصيت به دفن در جوار امامين مي كند و اینکه بر سنگ قبرش این قسمت آیه مربوط به سگ اصجاب کهف را نویسند: وَكَلْبُهُمْ بَاسِطٌ ذِرَاعَيْهِ بِالْوَصِيدِ
اين صلوات برايش فضيلت بسيار نقل شده است ثواب آن هر دفعه‌اش؛ معادل ده هزار بار صلوات است
اَلّلهُمَّ صَلِّ عَلی سَیِّدنا مُحَمَّدٌ وآله مَا اخْتَلَفَ الْمَلَوان وَ تَعاقَبَ الْعَصْرانِ وَ کَرَّ الْجَدیدانِ وَ اسْتَقْبَلَ الْفَرْقدانِ وَ بَلَّغْ رُوحَهُ وَ اَرْواحَ اَهْلِ بَیْتِهِ مِنّا التَّحِیَّهَ وَ السَّلامُ

{مشهد آثار مهدوی در باب صاحب الزمان (علیهما السلام) }
درب صحن بالا سر مبارک، یکی از علما خدمت حضرت مشرف شد، دو سه نکته در تقصیر معرفت که اثراتش در کاظمین هست، تا چند سال پیش اسم این باب، باب صاحب الزمان بود مدتی تولیت حرم عوض کرد و گذاشته باب الانباریین، کاشیکاری این قسمت با بقیه کاشیکاریهای حرم متفاوت است، چون این محله منسوب به اینها بود اسمش را به این نام عوض کردند، و مدتی بعد باب صاجب الزمان نام گذاشتند؛
نکته= تقصیر در معرفت نسبت به امام، معالم ولایت را حذف کنند برای اینکه مردم خوششان بیاید

عمل اينجا = اشاره به واقعه + سلام به حضرت صاحب الزمان عليه السلام + دعاى براى خاتمه يافتن آنى دوران ستر و غيبت و ظهور جهانى فورى

سلام الله على مولانا صاحب الأمر والعصر و الزمان محمد بن الحسن المهدي القائم بأمر الله
و قطع الله غَيبته وسَتره بظُهوره الفَورى على طواغيت العالَم و وفقنا الله للإتصال بحضرته و صُحبته مع رضايته، ونُصرته وخدمته



{مشهد آثار مهدوی (علیه السلام) در صحن پایین پای مبارک مقبره سید هادی صدر}
پسرشان واقعه را نقل میکنند – که هنگام فوتشان حضرت در تشییع جنازه سید هادی صدر تشریف می اورند
قبر ایشان باب المراد، پایین پای مبارک، سومین غرفه سمت راست محل دفن ایشان است که مشهد آثار مهدوی (علیه السلام) است
واقعه تشرف آن
زبدة الاخيار و الابرار آقا مشهدی اسماعیل تبریزی متخلص به «تائب» و صاحب تألیفات متعدده از مرحوم آیة الله سید حسن صدر کاظمینی نقل کرده که ایشان فرمود:
وقتی پدرم مرحوم آقا سیدهادی صدر به رحمت الهی پیوست به شخصی گفتم که بالای گلدسته برود و فوت ایشان را اعلام نماید. بعضی گفتند: لزومی ندارد چون همۀ مردم میدانند و مغازه ها بسته شده است.
ایشان فرمودند: چون من در روایات دیده بودم که هرگاه مؤمنی از دنیا برود و منادی فوت او را اعلام نماید اوّل کسی که حاضر می شود وجود اقدس امام زمان - ارواحنا فداه - است به همین جهت اصرار کردم
که حتماً کسی برای اعلان بالای گلدسته برود تا همگان با خبر شوند. به هر حال؛ منادی رفت و صدایش بلند شد در دلم این مطلب آمد که خدایا این داعی حق است و سزاوارترین مردم به اجابت دعوت منادی حضرت حجت علیه‌السلام است خدایا من میل دارم که حضرت به تشییع جنازه پدرم بیاید و من حضرتش را ملاقات نمایم
مراسم غسل و کفن پدرم تمام شد و جنازه را به طرف قبرستان حرکت دادند همینکه خواستند جنازه را وارد قبر نمایند من خود جلو رفتم که جنازه را در قبر بگذارم نگذاشتند و گفتند تو طاقت نداری، افراد دیگر باید این کار را انجام دهند.
آمدم در گوشه ای ایستادم نزد من سالک فی الله و انسان وارسته - که باطن را می دید و صاحب مقامات عالیه و از اوتاد زمان بود - یعنی حاج ملا زمان ایستاده بود بی اختیار خود را به من چسباند و مرتب میگفت آقا سید حسن حضرت حجت الان اینجاست، حضرت حجت الان اینجاست و با دست اشاره به سمت قبر میکرد و میگفت بوی حضرت
را استشمام می کنم

عمل اينجا = اشاره به واقعه + سلام به حضرت صاحب الزمان عليه السلام + دعاى براى خاتمه يافتن آنى دوران ستر و غيبت و ظهور جهانى فورى

سلام الله على مولانا صاحب الأمر والعصر و الزمان محمد بن الحسن المهدي القائم بأمر الله
و قطع الله غَيبته وسَتره بظُهوره الفَورى على طواغيت العالَم و وفقنا الله للإتصال بحضرته و صُحبته مع رضايته، ونُصرته وخدمته

[b]سایر مدفونین در حجره سید هادی صدر فرزندانش: سید حسن صدر و ملکه بنت سید هادی صدر
[/b]سید حسن صدر (فرزند سید هادی):
قبر او در نزد پدرش حجره ای که مشهد آثار مهدوی می باشد؛ دفن هستند
برادر سید هادی صدر ؛ از مراجع کاظمین بودند، و از مشاهیر سامرا
تشرفی در سرداب مقدس داشتند در سامرا
در حوزه مشغول و فعالیت داشتند، بسیاری از علما سید ابوالحسن اصفهانی، شهاب الدین مرعشی، و شیخ آقا بزرگ تهرانی از مراجعین بودند که از ایشان اجازه اجتهاد گرفته بودند، ایشان اهتمام به گردآوری نسخ خطی داشتند،
مرحوم آيت الله سيد حسن صدر كتاب تاسيس الشيعة لعلوم الإسلام را مي نويسد كه در این بيان مي كند كه همه يا بيشتر علوم اسلامي را شيعه بنيانكزارش بوده است

بانو علویه ملکه بنت سید هادی صدر
در حجره مشهد آثار مهدوی قبر سید هادی صدر مدفونند؛
تقیه و نقیه، دائم الذکر، مواظبت بر تلاوت قرآن و خواندن دعا در عقب نمازها» تعقیبات» اینها می شود سرمایه معنوی برای تشرف خدمت امام زمان منه السلام
معنویات در رابطه با ايشان:
(1) تشرف او به زيارت حضرت مولا (منه السلام) در سرداب مقدس سامراء
(2) کرامت او در رابطه با مجلس عزاي حضرت سيدالشهداء (عليه السلام) و تشرف به خدمت حضرتش در عالم رؤيا: خلاصه = به رسم هر ساله ايسان در مجلس عزاء حضرت سيد الشهداء عليه السلام حلوا طبخ و توزيع مي كردند؛ يكروز كه به سراغ روغن ها مي رود در مكان نكه داري آنها، مي بيند همه روغن ها فاسد شده و قابل استفاده نيست و بوي بسيار بدي كرفته است، تصميم مي كيرد كه فردا اولين فرصت آنها را دور بريزند كه لااقل از بوي آزار دهنده آن در خانه راحت شوند؛ شب در عالم رؤيا خواب مي بيند كه حضرت امام حسين عليه السلام و حضرت عباس عليه السلام به خانه آمده اند و كسي را مي فرستند دنبال او كه حضرت فرمودند: بكو بيايد براي ما از آن حلواها بياورد؛ بعد او حاضر مي شود و به حضرتش عرض مي كند: همه روغن ها فاسد شده و ما حلوا نتوانستيم تهيه كنيم؛ حضرت مي فرمايند: برو بياور روغن ها فاسد نشده!! مي كويد رفتم سراغ روغن ها و ديدم كه همه سالم است و رايحه مشك از آنها ساطع است... و فردا نيز مي بيند بله روغن ها سالم است!! و از همان روغن ها حلوا طبخ مي كنند و توزيع مي كنند و مرم جون از واقعه مطلع شده بودند همه مي آيند و هر كس براي تبرك و شفا از آن حلوا مي برد.
محل مقبره: حجره شماره 62 (سمت راست باب المراد = مردانه) – كنار پدر و برادران
اين صلوات برايش فضيلت بسيار نقل شده است ثواب آن هر دفعه‌اش؛ معادل ده هزار بار صلوات است
اَلّلهُمَّ صَلِّ عَلی سَیِّدنا مُحَمَّدٌ وآله مَا اخْتَلَفَ الْمَلَوان وَ تَعاقَبَ الْعَصْرانِ وَ کَرَّ الْجَدیدانِ وَ اسْتَقْبَلَ الْفَرْقدانِ وَ بَلَّغْ رُوحَهُ وَ اَرْواحَ اَهْلِ بَیْتِهِ مِنّا التَّحِیَّهَ وَ السَّلامُ

سید اسماعیل صدر
پسر عموی سید هادی ، شاگرد میرزای شیرازی بودند، فعالیت در حوزه، بعد از وفات ایشان، ایشان مرجع تقلید زمان می شوند، خدمات اجتماعی هم داشتند، دفع تجاوز روس ها، و ...
در اتاقی پایین پای رواق مطهر حرم کاظمین (علیه‌السّلام)، به خاک سپرده شد. مقبره سیداسماعیل صدر، در قسمت شمال شرقی حرم مطهر قرار دارد و دارای پنجره مشبکی به سمت صحن باب المراد است که بالای آن، کتیبه‌ای طلا کاری شده حاوی آیه‌ای از قرآن، وجود دارد.
اين صلوات برايش فضيلت بسيار نقل شده است ثواب آن هر دفعه‌اش؛ معادل ده هزار بار صلوات است
اَلّلهُمَّ صَلِّ عَلی سَیِّدنا مُحَمَّدٌ وآله مَا اخْتَلَفَ الْمَلَوان وَ تَعاقَبَ الْعَصْرانِ وَ کَرَّ الْجَدیدانِ وَ اسْتَقْبَلَ الْفَرْقدانِ وَ بَلَّغْ رُوحَهُ وَ اَرْواحَ اَهْلِ بَیْتِهِ مِنّا التَّحِیَّهَ وَ السَّلامُ


اعتمادالدوله فرهاد میرزا
حاج فرهاد میرزا عموی ناصرالدین شاه ازدانشمندان نامی اسلام و از سازنگان. ساختمان حرم بوده و در حرم در حجره ورودی باب المراد دفن است و مورد لطف امام کاظم منه السلام قرار گرفتند و حضرت در خواب به متولی حرم دستور می دهند که جنازه حاج فرهاد را با جمعیت و تشریفات و عزت تمام دفن کنند
در 25 ذیقعده 1305ق در سن 72 سالگی در تهران فوت کرد. جنازه‌اش را یک سال بعد از فوت، با تشريفات‌ بي‌پايان‌ از طهران‌ به‌ سمت‌ عتبه‌ مقدسه‌ كاظمين‌ سلام‌‌الله‌ عليهما به کاظمین منتقل کردند و در مقبره فرهادیه (مقبره خانوادگی اش) در حجره ورودی باب المراد حرم کاظمین (علیهما‌ السّلام)، به خاک سپردند.

صحن فعلي كاظمين را مرحوم فرهاد میرزا (عموى ناصرالدين شاه) ساخته است؛
وقتی صحن مطهّر کاظمین را می‌ساخت به کارگرها دوتا مزد می‌داد؛ یکی مزد کارشان و یکی اینکه براي اينكه با طهارت و وضو سرِ کار بیایند. با این وضع این صحن را ساخته‌اند».
او دانشمندی ادیب و عالم به علوم مختلف حساب و هیئت و نجوم و ادبیات و زبان انگلیسی جغرافیا و ناریخ و فقه وو دارای تالیفات متعدد
مهمترین کتابش مقتل قمقام (قمقام زَخّار و صمصام تَبّار) که از مقاتل معروف می باشد.
اين صلوات برايش فضيلت بسيار نقل شده است ثواب آن هر دفعه‌اش؛ معادل ده هزار بار صلوات است
اَلّلهُمَّ صَلِّ عَلی سَیِّدنا مُحَمَّدٌ وآله مَا اخْتَلَفَ الْمَلَوان وَ تَعاقَبَ الْعَصْرانِ وَ کَرَّ الْجَدیدانِ وَ اسْتَقْبَلَ الْفَرْقدانِ وَ بَلَّغْ رُوحَهُ وَ اَرْواحَ اَهْلِ بَیْتِهِ مِنّا التَّحِیَّهَ وَ السَّلامُ


{مشهد آثار مهدوی (علیه السلام) در صحن مدفن سید محمد أعرجی}
حضرت صاحب الزمان (منه السلام) بر او نماز خوانده است
پسر ايشان نقل مي كند: پدرم را مريضي خفيفي عرض شد، و هر جه خواستيم ايشان را نزد طبيب ببريم ابا نمود
و مرا احضار نمود و وصيت كرد و امانات (مردم) را به من سبرد
و فرمود: حضرت صاحب الزمان (عليه السلام) بر من نماز مي خواند و ايشان امور (من) را تسهيل مي نمايد و تو براي امور تجهيز و تدفين من اهتمام نورز؛ همانا كه صاحب الزمان (عليه السلام) متكفل همه اين امور است
و مي كويد: امور ايشان به احسن وجه انجام شد
معرفي شخصيت: عالم عامل و فقيه و والا همت و كريم الطبع و نيكو شمايل و كثير العبادة و زاهد و عابد و تارك دنيا بود و هيج كاه متصدي مقامي از رياست و فتوا نشد
و قبر ایشان دقیق معلوم نیست و در صحن است و در صحن یاد می شوند

عمل اينجا = اشاره به واقعه + سلام به حضرت صاحب الزمان عليه السلام + دعاى براى خاتمه يافتن آنى دوران ستر و غيبت و ظهور جهانى فورى

سلام الله على مولانا صاحب الأمر والعصر و الزمان محمد بن الحسن المهدي القائم بأمر الله
و قطع الله غَيبته وسَتره بظُهوره الفَورى على طواغيت العالَم و وفقنا الله للإتصال بحضرته و صُحبته مع رضايته، ونُصرته وخدمته


مشاهد آثار مهدوی (علیه السلام) و قبور محترمین خارج از صحن حرم کاظمین:

سید مرتضی و سید رضی:
مقبره ایشان بیرون حرم کاظمین در سمت جنوب شرقی دیواره حرم هر کدام گنبد و بارگاهی دارند
پس از دفن در خانه خودشان در کاظمین بصورت امانت، بعد از یک سال انتقال دادند به کربلا بق وصیتشان، پیش جدشان ابراهیم مجاب
اين صلوات برايش فضيلت بسيار نقل شده است ثواب آن هر دفعه‌اش؛ معادل ده هزار بار صلوات است
اَلّلهُمَّ صَلِّ عَلی سَیِّدنا مُحَمَّدٌ وآله مَا اخْتَلَفَ الْمَلَوان وَ تَعاقَبَ الْعَصْرانِ وَ کَرَّ الْجَدیدانِ وَ اسْتَقْبَلَ الْفَرْقدانِ وَ بَلَّغْ رُوحَهُ وَ اَرْواحَ اَهْلِ بَیْتِهِ مِنّا التَّحِیَّهَ وَ السَّلامُ


{مشاهد آثار مهدوی (علیه السلام) در مُنْذِرٍيَّه مرز عراق (مقابل مرز خسروى در ايران) و جلوى كارونسراى فرمانفرما (خانِ فرمان) در كاظمين}

دو مشهد آثار مهدوى منه السلام
در مُنْذِرٍيَّه مرز عراق (مقابل مرز خسروى در ايران)
و جلوى كارونسراى فرمانفرما (خانِ فرمان) در كاظمين

شهید محراب مرحوم آيتالله سيد عبدالحسین دستغیب شيرازي - داستانهای شگفت - از صفحه 56 تا 57 و صفحه 265 تا 267
آيت اله شیخ محمد حسن مولوی قندهارى (از شاكردان آيت الله مرجع آسيدابوالجسن اصفهاني) نقل فرموده
جوان خوش سیمای شانزده ساله ای به نام آقای زبیری در مدرسه پایین پا مشهد مقدس- که حالا از بین رفته است و تبديل به كتابخانه و موزه و صحن بهلوى شد (الان تبديل به رواق امام خميني شده است) نزد شیخ قنبر توسلی می آمد.
این جوان زاهد عابد غالبا روزه بود جز عید فطر و عید قربان. خیلی به زیارت حضرت حجت – عجل الله تعالی فرجه- و زیارت اصحاب کهف علاقمند بود. برای رسیدن به مقصد زحمات زیادی را متحمل می شد. از آن جمله گوید چهل شبانه روز غذا نمی خوردم مگر به وقت افطار آن هم به اندازه کف دست آرد نخود می کوبیدم و می خوردم،
غذایم همین بود. از صفات نیک او این بود اگر پول مختصری به دستش می رسید آن را به فقرا می داد از یتیمها دلجویی می کرد کچلها را حمام می برد و مواظبت می کرد.
(توضيح: آنوقت در ايران كجلى شايع بود و مردم براى اينكه مبتلا نشوند از آنها فاصله مى كرفتند و وضع رقتباري داشند، و معاشرت با آنها و خدمت به ايشان راضتى بود و خيلى خودساختكى مى خواست)
او را پس از سه چهار سال در کربلا ملاقات کردم.
لطف الهی بود که در ابتدای ورودش به نجف اشرف از پدرم سراغ گرفت و منزل پدرم میرزا علی اکبر قندهاری نزد مسجد طوسی بود.
آقای زبیری را در آنجا ملاقات کردم و قضیه خود را چنین تعریف کرد:

خدای را شکر که به مراد خودم رسیدم (ديدار با حضرت)
پیش از آنکه به ملاقات اصحاب کهف یا جزیره خضراء بروم
با مادرم از مشهد مقدس به مقصد عراق حرکت کردم. مدت نه روز پیاده در راه بودیم تا به مندريهباسكاه مرزي عرقادرغرب كشور مقابل باسكاه خسروي مرزايران كه درزبان ايرانيها به آن مي كفتند) منظریه مرز عراق؛ رسیدیم.
آنجا ما را گرفتند و هفده روز در منظریه محبوس بودیم،
می گفتیم ما فقیر هستیم، زاهدیم، مشهد بودیم و به کربلا می رویم ولی از ما نپذیرفتند. به امام زمان (عليهالسلام) متوسل شدیم.
می دیدیم نگهبانان کارهای ناشایست می کنند، فحشاء و منکر از آنان سر می زد، قلبمان کدر می شد،
گاهگاهی نان و خرما که به ما می دادند از روی اضطرار از ایشان می گرفتیم،
روزی که توسلم زیادتر و گریه ام بیشتر شد یکمرتبه دیدم ماشینی آمد پیش در ایستاد،
سیدی خیلی نورانی که نورش نُتُق می کشید (يعنى به صورت عمود نور به آسمان مى رفت) جلب توجهم نمود.
به کارکنها نگاه کردم دیدم همه حالت بهت و فروتنی برایشان پیدا شده است.
آن آقای نورانی صدایمان زد فرمود بیایید اینجا،
نزدش رفتم فرمود شما چه می کنید؟
من عرض کردم اینک هفده روز است من و مادرم اینجا محبوس هستیم و می خواهیم کربلا برویم.
فرمود برو مادرت را هم بیاور میان ماشین بنشینید،
مادرم را آوردم
اول جا نبود ولی جای دو نفر پیدا شد!!!.
بوی خوشی ساطع بود،
کارکنها(پاسگاه منذريه) را نگاه می کردم هیچکدام یارای سخن گفتن نداشتند.
به اندازه ده دقیقه ای از حرکت ماشین نگذشته بود که خود را نزد کاروانسرای فرمانفرما در کاظمین دیدیم.

این مختصات محل مشهد آثار مهدوى منه السلام در درب امروزی كاروانسراى فرمانفرا است

https://maps.app.goo.gl/qk3rvwb1z3xde2Ey7



رحمت الله عليهم اجمعين
آن مرحومان جوان و مادرش و شيخ حسن مولوى قندهارى و شهيد دستغيب

عمل اينجا = اشاره به واقعه + سلام به حضرت صاحب الزمان عليه السلام + دعاى براى خاتمه يافتن آنى دوران ستر و غيبت و ظهور جهانى فورى

سلام الله على مولانا صاحب الأمر والعصر و الزمان محمد بن الحسن المهدي القائم بأمر الله
و قطع الله غَيبته وسَتره بظُهوره الفَورى على طواغيت العالَم و وفقنا الله للإتصال بحضرته و صُحبته مع رضايته، ونُصرته وخدمته


{مشهد آثار مهدوی (علیه السلام) در واقعه تشرف شیخ حسن کاظمینی}
ایشان از مرتبطین، مدفون در دارالسعادة رضوی هستند
صاحب واقعه: دیدن جناب شیخ حسن کاظمینی است، آنحضرت را و نشناختنش و مقرون بودن این دیدنش به اعجازی از آنحضرت
در کاظمین یک دکان عطاری داشتند و در انجا حضرت را ملاقات میکنند (محل عطاری مشخص نشده)
روزهای جمعه بعد از غسل، لباس احرام می پوشیدم و شمشیر حائل می کردم و مشغول ذکر می شدم و روز جمعه را بیع و شراع نمی کردم و منتظر ظهور فرج امام زمان منه السلام بودم ووو -
- مهم ترین نکته این واقعه: ارائه تصویری از عشق واقعی و جدی به حضرت صاحب الامر منه السلام
عمل اينجا = اشاره به واقعه + سلام به حضرت صاحب الزمان عليه السلام + دعاى براى خاتمه يافتن آنى دوران ستر و غيبت و ظهور جهانى فورى

سلام الله على مولانا صاحب الأمر والعصر و الزمان محمد بن الحسن المهدي القائم بأمر الله
و قطع الله غَيبته وسَتره بظُهوره الفَورى على طواغيت العالَم و وفقنا الله للإتصال بحضرته و صُحبته مع رضايته، ونُصرته وخدمته

مرقد سید محسن اعرجی:
از شاگردان سید محمد مهدی بحر العلوم و شیخ جعفر کاشف الغطا و مرحوم بهبهانی بودند
قبر وی در محله تلِ کاظمین، بیرون از ضلع جنوبی صحن آستان کاظمین (علیه‌السّلام)، واقع بود و روی آن، گنبدی وجود داشت. این گنبد تا حدود سال ۱۴۰۰ه.ق پابرجا بود. اما در جریان طرح توسعه اطراف صحن، ویران گردید و امروزه محل آن، به پارکینگ تبدیل شده است
اين صلوات برايش فضيلت بسيار نقل شده است ثواب آن هر دفعه‌اش؛ معادل ده هزار بار صلوات است
اَلّلهُمَّ صَلِّ عَلی سَیِّدنا مُحَمَّدٌ وآله مَا اخْتَلَفَ الْمَلَوان وَ تَعاقَبَ الْعَصْرانِ وَ کَرَّ الْجَدیدانِ وَ اسْتَقْبَلَ الْفَرْقدانِ وَ بَلَّغْ رُوحَهُ وَ اَرْواحَ اَهْلِ بَیْتِهِ مِنّا التَّحِیَّهَ وَ السَّلامُ

[najm111]

اجهت معرفت به اهتمام قديميها در امور مربوط به آثار حضرات و ساختن ساختمان مشاهد ايشان:
صحن فعلي كاظمين را مرحوم فرهاد میرزا (عموى ناصرالدين شاه) ساخته است؛
وقتی صحن مطهّر کاظمین را می‌ساخت به کارگرها دوتا مزد می‌داد؛ یکی مزد کارشان و یکی اینکه براي اينكه با طهارت و وضو سرِ کار بیایند.
با این وضع این صحن را ساخته‌اند».

اعتمادالدوله فرهاد میرزا فرزند عباس میرزای قاجار در سال 1293 قمری شروع به تعمیرات وسیعی در آستانه کاظمین نمود از جمله خانه های اطراف صحن شریف را به قیمت گران خریداری کرده صحن مطهر را توسعه داد و در تمامی صحن ، زیرزمینی جهت دفن اموات احداث کرد . سپس کف صحن را با سنگ مرمر مفروش داشت و دو ساعت بر سردر صحن نصب کرد . این تعمیرات در سال 1299 قمری به پایان رسید و شیخ جعفرآل شرقی قصیده ای در صدبیت سرود و در جشنی که در صحن شریف کاظمین برپاگشت قرائت نمود .

حاج فرهاد میرزا عموی ناصرالدین شاه ازدانشمندان نامی اسلام و از سازنگان. ساختمان حرم بوده و در حرم در حجره باب المراددفن است و مورد لطف امام کاظم منه السلام قرار گرفتند و حضرت در خواب به متولی حرم دستور می دهند که جنازه حاج فرهاد را با جمعیت و تشریفات و عزت تمام دفن کنند.

==============

تاريخجه حرم نشان مي دهد كه همواره حرم در تجديد بنا بوده بجز سلاطين شيعه حتی توسط خلفاي عباسي و سلاطين عثماني:

آستان مطهر امامین جوادین (علیهما السلام)
تاریخچه آستان مطهر امامین جوادین (علیهما السلام)
( آستانه کاظمیه = آستانه جوادین) ، مدفن مقدس حضرت امام موسی کاظم امام هفتم و حضرت امام جواد امام نهم علیهما السلام

عمارت اول آستانه کاظمین :
اگر چه دقیقا از کیفیت بنای عمارت اول مقابر قریش و یا آستانه کاظمین امروزه اطلاعی در دست نداریم ولی از منابع قدیمی برمی آید که پس از پایان یافتن بنای شهر بغداد در سال 149 قمری ، منصور خلیفه عباسی باغ های شونیزیه صغیر را به مقبره خانوادگی خویش اختصاص داد و نام آن را مقابر قریش نهاد و در آن عمارت هایی بنا کرد .
بعضی از مورخین شیعه از آن جمله شیخ جمال الدین یوسف فرزند حاتم عاملی ، از شاگردان محقق حلی و دارای اجازه ای از سید ابن طاوس حلی ، در کتاب خود الدرالنظیم تاکید می نماید، حضرت امام موسی کاظم علیه السلام بقعه ای را که بعد ها در آن مدفون شدند قبل از فوت خود جهت خویش خریداری فرموده بودند که در مقابر قریش در باغ شونیزیه صغیر واقع بود . سپس که در رجب سال 183 قمری سندی فرزند شاهک ، آن حضرت را در زندان هارون الرشید بدستور او مسموم نمود پیکر طاهر وی را به مقابر قریش حمل نمودند ودر بقعه اختصاصی به خاک سپردند و بعد حفید وی حضرت امام محمد جواد علیه السلام در کنار جدش در مقبره اختصاصی او که جَدا از مقابر عباسیین بود به خاک سپرده شد .
سپس بر این دو قبر مطهر عمارت بنا نمودند و به نام بقعه کاظمین شهرت یافت . در نزدیکی این بقعه مسجد باب التین واقع بود که شیعیان به رعایت تقیه ، از مسجد مذکور مزار این دو بزرگوار را زیارت می کردند. لذا بقعه کاظمین به مشهد باب التین شهرت یافت.

خطیب بغدادی به نقل از حفید (نوه) سندی بن شاهك از بدرش از جدش سندي نقل كرده كه حضرت موسى بن بن جعفر در زندان فوت نمود جماعتی از عدول کرخ را حاضر کردیم و نزد جسد وی بردیم و پس از اینکه شهادت دادند بر فوت او جسد وی را در مقابر قریش عمارت کوچک اختصاصی دفن شد

عمارت اول آستانه كاظمين : شامل حرم و گنبد و چند حجره در کنار عمارت آستانه جهت سکونت خادم و انبار و اثاث ، از وسایل روشنایی گرفته تا اشیاء دیگر بنا شده بود. شیعیان از اطراف و اکناف جهت زیارت آستانه کاظمین به سوی مقابر قریش سرازیر می گشتند. علی رغم مشکلات و خفقان حاکم می توان کثرت زائران را از نوشته خطیب بغدادی سني حدس زد که می نویسد :« به نقل از قاضی ابو محمد حسن بن حسین استرابادی به نقل از احمد ابن جعفر بن حمدان قطیفی که شنیده است از حسن ابن ابراهیم ابا علی خلال که می فرمودند هرگاه حاجتی داشتم قصد زیارت قبر موسی بن جعفر را می کردم و به وی متوسل می گشتم و از خدای تبارک و تعالی مطلب خود را می خواسته ام برآورده می شد ».
کیفیت اداره آستانه توسط شیعیان به این صورت بود که در نزدیکی آستانه مقدسه كاظمية، باغ زبیده دختر جعفر و همسر هارون الرشید واقع بود که جماعتی از شیعیان در آن ساکن و جمعی دیگر از شیعیان نیر در اطراف آن به کشاورزی مشغول بودند ، همچنین گروهی از شیعیان در لباس ماموران کفن و دفن و کارهایی از این قبیل در اطراف آستانه کاظمین جمع شده بودند و آنان وسایل راحتی زوار آستانه امامین را تامین و فراهم می کردند ، تا آنکه با گذشت مدت کوتاهی اطراف آستانه کاظمین مبدل به یک قریه کوچک گشت.

عمارت دوم آستانه کاظمین : در مطلع قرن چهارم هجری کاظمین رفته رفته قریه بزرگی شده بود و شیعیان از گوشه و کنار به سکونت در اطراف آستانه می کوچیدند و این ناحیه رو به آبادی گذاشته بود ، لذا پس از خراب کردن امارت اول آستانه ، شیعیان عمارت بزرگتری بنا نمودند و دو ضریح منفصل از یکدیگر بر روی هر یک از دو قبر نصب نمودند تا اینکه بغداد به دست آل بویه سقوط کرد.

عمارت سوم آستانه کاظمین : پس از سقوط بغداد به دست آل بویه و به قدرت رسیدن شیعیان در عراق و پایان عصر خفقان و تقیه ، شیعیان از اطراف و اکناف برای زیارت یا اقامت به سوی آستانه کاظمین سرازیر گشتند. در سال 336 قمری به امر سلطان ابوالحسین احمد فرزند بویه ملقب به معزالدوله بویهی تمام عمارت قديم آستانه را تخریب کردند و به جای آن عمارت عظیم و با شکوهی بنا نمودند و بر روی هر یک از دو قبر ضریح جداگانه از چوب ساج به شکل زیبا که از نظر هنری با ارزش بود نصب کردند و دو گنبد بزرگ بر آوردند . همچنین در مقابل عمارت آستانه ، صحن وسیع تاسیس کردند . سپس داخل عمارت آستانه را تزیین کرده ، قندیل های طلا و نقره آویختند و جهت تامین امنیت آستانه و تشریفات ، سه گردان سرباز در مقابل آستانه مستقر داشتند .

سلطان معزالدوله برای خود کاخ باشکوهی در کنار آستانه بنا کرد و پنجشنبه ها با وزرا و اعیان و اشراف و فرماندهان خویش به زیارت کاظمین مشرف می شد و صبح شنبه به مقر حکومت خود در بغداد باز می گشت. وی در سال 352 قمری دستور عزاداری سید الشهدا علیه السلام را در ماه محرم صادر نمود . در ده محرم تمام بازارها تعطیل می شد و موکب عزا از بغداد به سمت کاظمین روان می گردید.

سپس در سال 369 قمری عضدالدوله تعمیرات وسیعی در آستانه انجام داد و به وسعت آستانه افزود و تزیینات زیادی به آن اضافه کرد . اینک کاظمین مبدل به یک شهر شده بود و هم در عهد عضد الدوله حصار محکمی برای این شهر بنا شد و بیمارستان معظمی در سال 371 قمری در غرب بغداد بین کاظمین و کرخ تاسیس گردید.

حریق آستانه کاظمین : در سال 441 قمری و حمله سنی ها به محلات شیعه در بغداد شروع گشت و در سال 443 قمری کشتاری از شیعه در کرخ به راه افتاد و دامنه این فتنه از کرخ به کاظمین کشانده شد و آستانه کاظمین قربانی این فتنه واقع گردید و دچار حریق مهیبی شد.

سپس ابو الحرث ارسلان فرزند عبدالله بساسیری با کمک ابو نصر فیروز فرزند ابی کالیجار مرزبان بویهی معروف به الملک الرحیم آل بویه تمامی خرابی ها را ترمیم نمودند و به بهترین وجه آستانه و دو گلدسته را تجدید بنا نموده و داخل آستانه را تزیین کردند. همچنین ابونصر فیروز بویهی امر به نصب دو صندوق از چوب ساج بر روی قبر مطهر نمود و صحن شریف را تجدید بنا کرد که در سال 445 قمری به پایان رسید .

در سال 490 قمری مجدالملک ابوالفضل الاسعد فرزند موسی قمی یکی از وزرای برکیاق فرزند ملکشاه سلجوقی تعمیرات وسیعی در آستانه کاظمین انجام داد و تمام دیوارهای آستانه را با کاشی تزیین نمود و دو صندوق از چوب ساج بر روی دو قبر مطهر نصب کرد و در شمال آستانه مسجد بزرگی احداث نمود و دو گلدسته زیبا و خانه بسیار بزرگی که دارای حجره های متعدد بود جهت سکونت زوار آستانه کاظمین بنا کرد

. در سال 569 قمری بر اثر طغیان شط دجله و جاری شدن سیل عظیم ، صحن شریف و حرم مطهر آستانه را آب فرا گرفت که خسارتهائی به عمارت آستانه زد .

در سال 575 قمری توسط خلیفه عباسی الناصرالدین الله که از دوستداران ائمه معصومین (ع) بود و شیعیان را گرامی می داشت و به همت وزیرش مویدالدین محمد بن محمد قمی تعمیرات وسیعی در آستانه کاظمین انجام گردید و صندوق شریف تزیین شد و صحن مطهر توسعه یافت و حجره هایی در اطراف صحن اضافه گردید.

در سال 604 قمری الناصرالدین الله خانه هایی جهت زائرین و فقرا در اطراف آستانه بنا کرد و این خانه ها به« دور الضیافه » شهرت یافت و دستور داد فقرا را در این خانه ها همه روزه اطعام نمایند .

همچنین در سال 608 قمری حجره های اطراف صحن آستانه را به مدرسه علوم دینی مبدل ساخت.

سپس در سال 604 قمری باز هم شط دجله طغیان کرد و سیل مهیبی جاری گشت و صحن شریف و حرم مطهر را آب فرا گرفت و خرابی فراوانی به بار آورد و بعد که آب فرو نشست خلیفه عباسی الناصر الدین الله تمامی خرابیها را ترمیم نمود .

در سال 621 قمری حریق در آستانه واقع گشت که خسارت فراوانی به بار آورد و الناصر الدین الله دستور جبران آن را داد که عمرش وفا نکرد و در رمضان 622 قمری درگذشت و تعمیر تمام آستانه و رفع خرابی های ناشی از آسیب آب و آتش و تزیین حرم توسط وزیر وی مويد الدین در سال 623 قمری پایان یافت.

در حمله هولاکوخان به بغداد که بر هیچ چیز ابقا نکرد و تمام بازارها و خانه ها را به آتش کشید شهر کاظمین هم از این حمله وحشیانه در امان نماند و آستانه دستخوش تاراج و حریق واقع گشت . سپس هنگامی که علاء الدین عطا ملک جوینی در سال 657 قمری از طرف هولاکوخان به عمارت عراق گماشته شد تمامی خرابی ها را ترمیم نمود و دیوارهای آستانه را با کاشی زینت بخشید .

در سال 657 قمری بار دیگر طغیان شط دجله خانه ها را خراب کرد و آب ، صحن شریف و حرم مطهر آستانه را فرا گرفت و ویرانی های بسیار به بار آورد .
این خرابی تا سال 769 قمری همچنان در آستانه باقی بود تا آنکه سلطان اویس جلایری دست به تغییرات وسیعی زد و تمامی خسارات را جبران نمود و دیوارهای صحن را با کاشی تزیین کرد و دو صندوق از خاتم کاری بر روی قبر مقدس نصب کرد و اصلاحات زیادی انجام داد و بر مزار شریف که در دوره آل بویه یک گنبد داشت دو گنبد برآورد .

مجددا در سال 776 قمری شط دجله طغیان نمود و سیل عظیمی جاری گشت که تمام صحن شریف و حرم مطهر آستانه را فرا گرفت و خرابی زیادی به بار آورد .

مجددا در سال 776 قمری شط دجله طغیان نمود و سیل عظیمی جاری گشت که تمام صحن شریف و حرم مطهر آستانه را فرا گرفت و خرابی زیادی به بار آورد . این بار وجیه الدین اسماعیل بن الامیر زکریا ، وزیر سلطان اویس جلایری کمر همت به رفع ویرانیها و نابسامانیها بست .

آستانه کاظمین در عصر صفویه : شاه اسماعیل صفوی پس از فتح بغداد در 25جمادی الثانی 914 قمری و زیارت آستانه کاظمین ، دستور داد تا عمارت آستانه را از بنیاد خراب کردند و جمعی کثیر از مهندسان و معماران را از اصفهان و قزوین و دیگر شهرهای ایران به کاظمین فراخواند و عمارت با شکوه و عظیم آستانه کاظمین را بنا کرد که تا عصر حاضر باقی است و همچنین در شمال آستانه مسجد مجللی بنا نمود که امروزه به مسجد صفوی معروف است و این تجدید عمارت و تزئینات آستانه بیست و یک سال بطول انجامید و در سال 935 قمری پایان یافت ، چنانکه در داخل حرم مطهر کتیبه شده است .

در سال 941 قمری از طرف سلطان سلیمان قانونی ، فرمانروای عثمانی ، منبری به مسجد صفوی اهدا گشت که تا عصر حاضر باقی است .
در سال 978 قمری نیز سلطان سلیم دوم عثمانی تعمیراتی در آستانه انجام داد .

در سال 1032 قمری شاه عباس صفوی که برای مرتبه دوم آستانه کاظمین را زیارت می کرد ضریح باشکوهی از فولاد برروی صندوق خاتم اهدائی شاه اسماعیل صفوی ، نصب نموده و هدایای زیادی به حرم آستانه تقدیم داشت .

در سال 1042 قمری مجددا شط دجله طغیان کرد و سیل براه افتاد و آستانه کاظمین غرق شد ، بلافاصله شاه صفی صفوی خسارت وارده را ترمیم نمود .

در سال 1045 قمری چهار گلدسته کوچک در اطراف بام حرم مطهر بنا کرد که تا عصر حاضر باقی است . در سال 1047 قمری سلطان مراد چهارم عثمانی جهت استرداد عراق از دولت صفوی ، چهل روز بغداد را به محاصره گرفت ، سپس به بغداد و کاظمین هجوم برد و بسیاری از نفائس آستانه را سربازان عثمانی غارت کردند .

آستانه کاظمین در عصر قاجاریه : آقامحمدخان قاجار تعمیرات وسیعی در آستانه کاظمین انجام داد . به امر او در سال 1211 قمری دو گنبد آستانه طلاپوشی شد و سه گلدسته به یک گلدسته اول اضافه گردید که جمعا چهار گلدسته شد و سرهای آنها را نیز طلاکاری نمودند . سپس ایوان را که مقابل رواق جنوبی است تذهیب کرد و پس از توسعه صحن شریف کف حرم مطهر و صحن را با مرمر مفروش نمود .

در سال 1231 قمری به امر فتحعلیشاه قاجار تعمیراتی در آستانه انجام گرفت که شامل کاشیکاری و آیینه کاری بود .

در سال 1255 قمری معتمد الدوله منوچهرخان گرجی قسمتی از ایوان مقابل رواق جنوبی را تذهیب نمود و در بالای آن نام دوازده امام (علیه السلام) را به کتیبه نوشت ، سپس ایوان شرقی و غربی را تذهیب کرد .

در سال 1282 از ثلث ماترک میرزا محمد تقی خان امیرکبیر توسط شیخ عبدالحسین شیخ العراقین تعمیراتی در آستانه کاظمین صورت گرفت ، از جمله تذهیب ایوان شرقی و آیینه کاری حرم و رواقها و کاشیکاریها در صحن شریف .

در سال 1283 قمری ناصرالدینشاه تعمیراتی در آستانه انجام داد و یک ضریح نقره بر قبر مطهر نصب نمود و ضریح صفویه را که از فولاد بود برداشتند .
در سال 1287 قمری هم که به زیارت آستانه کاظمین مشرف شد ، تعمیرات دیگری در آستانه کاظمین انجام داد .

اعتمادالدوله فرهاد میرزا فرزند عباس میرزای قاجار در سال 1293 قمری شروع به تعمیرات وسیعی در آستانه کاظمین نمود از جمله خانه های اطراف صحن شریف را به قیمت گران خریداری کرده صحن مطهر را توسعه داد و در تمامی صحن ، زیرزمینی جهت دفن اموات احداث کرد . سپس کف صحن را با سنگ مرمر مفروش داشت و دو ساعت بر سردر صحن نصب کرد . این تعمیرات در سال 1299 قمری به پایان رسید و شیخ جعفرآل شرقی قصیده ای در صدبیت سرود و در جشنی که در صحن شریف کاظمین برپاگشت قرائت نمود . سپس در همین سال شروع به طلاکاری سرهای چهارگلدسته شد که در سال 1301 قمری به اتمام رسید .

آستانه کاظمین در عصر حاضر : آستانه کاظمین امروزه در وسط شهر کاظمین در کنار بغداد واقع است. این شهر و آستانه به نام حضرت امام کاظم علیه السلام شهرت دارد و عمارت آستانه کاظمین از عظیم ترین و با شکوه ترین آستانه های عتبات مقدسه عراق محسوب می گردد . مساحت کل این آستانه بالغ بر 14514 متر مربع است به طول 123 متر و عرض 118 متر. حرم مطهر آستانه کاظمین به شکل مستطیل است که دو قبر مقدس در وسط حرم واقع می باشد و صندوق خاتم کاری اهدائی شاه اسماعیل صفوی بر روی قبر مطهر نصب است. ضریح نقره ای صندوق شریف را در بر دارد و اطراف حرم را رواق های قرینه احاطه کرده و تمامی طاق و دیوارهای حرم شریف و رواقهای مطهر در سال 1265 قمری به دست هنرمندان ایرانی آیینه کاری شده و کف حرم حدود 2 متر از دیوارها با سنگ مرمر که از بهترین سنگ های مرمر ایران است به همت حاج علی نقی کاشانی پوشیده شده و بالای قبر مطهر دو گنبد چهار گلدسته کوچک طلائی سپس چهار گلدسته بزرگ شکوه و عظمت خاصی به آستانه بخشیده است .
صحن شریف آستانه دارای ده در ورودی است : در بزرگ قبله که بالای آن ساعت بزرگی نصب است و دو در دیگر کوچک که در همین سمت واقع است ؛ در بزرگ باب المراد در قسمت شرقی صحن که ساعت دوم در بالای این در نصب گشته ؛ دو در کوچک دیگر نیز در سمت شرق واقع است ؛ در بزرگ صاحب الزمان و دو در کوچک دیگر که در سمت غرب واقع است ؛ دو در کوچک در شمال صحن مطهر کاظمین که به خارج منتهی می گردد . در شمال آستانه کاظمین و متصل به رواق شمالی حرم مطهر، مسجد عظیمی واقع است که از آثار صفویه می باشد و امروزه به نام مسجد صفوی معروف است و در سه طرف آستانه سه ایوان سرپوشیده بنا شده که اولی به رواق شرقی و دومی به رواق جنوبی و سومی به رواق غربی متصل است . در اطراف و زوایای کفش کنهایی قرار دارد و در اطراف صحن شریف حجراتی بنا شده و تمام دیوارهای صحن با کاشیکاری زیبائی پوشیده شده است . در ضلع جنوب شرقی کتابخانه ای به همت سید محمد علی هبه الدین شهرستانی تأسیس گشته که به مکتبه الجوادین شهرت دارد .

[إشراف]

نمونه ای از امداد رجال الغیب به زائران کاظمین علیهما السلام:

علامه نهاوندى از علامه شيخ محمود عراقی نقل كرده است :
معجزه ای است که در روز پنج شنبه یازدهم رمضان هزار و دویست و نود و هشت هجری ثبت و ضبط شده و صورت آن، این است:
جناب میرزّا محمد علی صاحب، ناظر سابق پستخانه های ضلع کراچی
که چند سال در بصره بودند و اکنون در کاظمین توطّن دارند؛
شرح این معجزه شریفه را بدین تفصیل نگاشته بودند:

چند نفر از اهل بحرین با عیال خود به زیارت روضه مطهّره امام رضا علیه السّلام، به مشهد مقدّس رفته بودند و هشت ماه آن جا بودند و خرجی و زاد راه شدن بالمرّه (بكلى) تمام شده بود و در آن جا از هرکسی برای خرج راه و مراجعت به کاظمین، التماس قرضی و خرج راه کردند، کسی اجابت نکرد،
تا آن که از عدم خرجی و بی قوتی و نبودن مایحتاج به کلّی مستأصل شده، هر روز به روضه منوّره امام رضا علیه السّلام رفته، استغاثه می کردند.
روز چهاردهم ماه رجب به وقت ظهر، شخصی (از رجال الغيب به صورت قاطرچى) نزد ایشان آمده،
اظهار نمود من چند رأس قاطر دارم
و چون شنیدم شما عزم رفتن به کربلا دارید،
آمده ام اگر در اراده خود مصمّم و مهیّا هستید
من عصر، قاطرهای خود را برای شما بیاورم.
ایشان گفتند: ما خرج راه نداریم.
آن شخص گفت: آن هم درست می شود.
گفتند: تو مایحتاج ما را این جا بده و در کاظمین بگیر!
گفت: هر قدر حاجت دارید، من می دهم،
ایشان مسرور شدند و آن شخص رفت.
هنگام عصر قاطرهای خود را آورد، ایشان را سوار کرده،
با عیال و اطفال و آلات و ادوات روانه شدند
تا آن که وقت شام بر سر آبی رسیده، صاحب قاطرها گفت:
شما پیاده شوید، در کنار این آب وضو گرفته، نماز کنید و غذا بخورید تا من قدری قاطرها را در این صحرا بچرانم!
ایشان هم قبول کردند. پیاده شده، مشغول نماز و غذا شدند،
بعد از آن هر قدر منتظر شدند، اثری از قاطرها و شخص مکاری ندیدند.
مضطرب گشته، در مقام تجسّس و تفحّص برآمدند، به هر سو روآورده و صدا برآورد ولی جوابی نشنیدند.
مشوّش و برآشفته شدند و واله و سرگردان به اطراف و جوانب دویدند و کسی را ندیدند،
لابدّ و لاعلاج، گریان و نالان و هراسان به سوی عیال خود برگشتند و شب تا صبح در اندیشه و فکر و تدبیر بودند.
وقتی صبح برآمد و از مراجعت آن شخص مأیوس شدند،
علاج کار، آن دانستند که اسباب را بر پشت خود بسته،
با عیال پیاده به سوی مشهد برگردند که اقّلا بیابان مرگ نشوند،
خصوصا كه ظاهرا مدت كوتاهي راه آمده بودند بقدرعصر تا شام و بياده مى توانستند اين مسير را برگردند
لذا با احمال و اثقال خود به مشهد روانه شدند.
قدری که راه رفتند، نخلستانی نمودار شد،
از دیدن نخل در آن مکان تعجّب کردند،
زیرا نخل در بلاد عجم (ايران و خراسان) معهود نبود،
متحیّر ماندند،
ناگاه مردی عرب را دیدند که در آن صحرا به طلب هیزم می رود؛
از او در خصوص نخلستان پرسیدند که این نخلستان از کجا و این قریه چه نام دارد؟
گفت: هذا مشهد الکاظم؛ این مکان، مشهد کاظمین است!!!.
از این سخن، تعجّب و آن را مزاح گمان کردند.
چون قدری رفتند، قبّه و منارها را مشاهده نمودند،
آثار بلد را دیده،
به صدق آن کلام جازم گردیده،
دانستند این معجزه ای بوده که از مزوَّر (مورد زيارت) ایشان و امام غریبان، حضرت رضا- علیه و علی آبائه الطاهرین و اولاده المعصومین الاف تحقیه و ثنا- ظاهر گردیده که از طوس تا به بغداد را مدّت سه ساعت پیموده اند،
مسرور شده، شکرگزاری نمودند.

این واقعه همجنين جزو شواهد مبحث رجال الغيب نيز بوده و از كرامات رضويه است كه براى زائرين حضرتش هم بايد توجه شود

[إشراف]

فوريتهاى تصحيح و تدقيق و تكميل در راهنماي كاظمين = انجام شد
تا ان شاء الله موارد نهايي