حرم کاظمین (علیهما السلام)

[najm111]

بسم الله الرحمان الرحیم

[najm111]

کتاب مناسک دیدار حق
جلد دوم: آیین حج و زیارت
مشتمل بر شرح بر نامه ها و احكام و اعمال و آداب زیارت مشاهد الهی



برای دریافت کتاب به این ادرس مراجعه نمایید:
viewtopic.php?f=264&t=10169#p49153

آداب و اعمال تشرف به حریم وجه اللهی:

با صیغه تثنیه برای امامین (علیهما السلام) خوانده می شود

هر گاه چشم زائر به قبه منوره يا ضريح انور افتاد در هر جا (بيرون شهر - داخل شهر - بيرون صحن - درب صحن - داخل صحن- داخل رواق) بگويد
السلام علیک یا ابا الحسن یا أبا ابراهیم یا أبا علي یا موسی بن جعفر الکاظم
السلام علیک یا أبا جعفر یا أبا علي يا محمد بن علي الجواد
ورحمة الله و برکاته




در وقت ورود و در صحنها و در رواق و در فواصل تا رسیدن به روضه منوره این اذکار گفته شود:بسم الله و بالله، وفي سبيل الله، و على ملة رسول الله،
الله اكبر الله اكبر، الله اكبر كبيرا، و الحمدلله كثيرا، و سبحان الله بكرة واصيلا،
الحمدلله على هدايته لدينه، والتوفيق لمادعا اليه من سبيله،
















زیارت: اظهار معرفت و عبودیت و تسلیم در حضور وجه الله
با زیارات جامعه و زیارات خاصه
نسخه جامع (زیارت جامعه کبیره کامله) و زیارت جامعه صغیره (امین الله کامله) در کتاب مناسک دیدار حق منتشر شده است که متن آن در ذیل می آید
زیارت امین الله با صیغه تثنیه خوانده می شود و یا اینکه برای هر امام جدا خوانده شود



زیارت جامعه کبیره کامله:


























زیارت مشترکه امامين كاظمين (عليهما السلام):
قال المفيد والشّهيد ومحمّد ابن المشهدي: تقول في زيارتهما(عليهما السلام) اذا وقفت عند الضّريح الطّاهر :

اَلسَّلامُ عَلَيْكُما يا وَلِيَّيِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكُما يا حُجَّتَيِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكُما يا نُورَيِ اللهِ في ظُلُماتِ الاَْرْضِ، اَشْهَدُ اَنَّكُما قَدْ بَلَّغْتُما عَنِ اللهِ ما حَمَّلَكُما، وَحَفِظْتُما مَا اسْتَودَعْتُما، وَحَلَّلْتُما حَلالَ اللهِ وَحَرَّمْتُما حَرامَ اللهِ، وَاَقَمْتُما حُدُودَ اللهِ، وَتَلَوْتُما كِتابَ اللهِ، وَصَبَرْتُما عَلَى الاَْذى في جَنْبِ اللهِ مُحْتَسبَيْنَ حَتّى اَتاكُمَا الْيَقينُ، اَبْرَأُ اِلَى اللهِ مِنْ اَعْدائِكُما، وَاَتَقَرَّبُ اِلَى اللهِ بِوِلايَتِكُما، اَتَيْتُكُما زائِرًا عارِفًا بِحَقِّكُما، مُوالِيًا لاَِوْلِيائِكُما، مُعادِيًا لاَِعْدائِكُما مُسْتَبْصِرًا بِالْهُدَى الَّذي اَنْتُما عَلَيْهِ، عارِفًا بِضَلالَةِ مَنْ خالَفَكُما، فَاشْفَعا لي عِنْدَ رَبِّكُما فَاِنَّ لَكُما عِنْدَ اللهِ جاهًا عَظيمًا وَمَقامًا مَحْمُودًا.

سپس تربت شریف را ببوس و گونه راست را بر آن بگذار و برگرد به جانب سر مقدس امامان و بگو:

اَلسَّلامُ عَلَيْكُما يا حُجَّتَيِ اللهِ في اَرْضِهِ وَسَمائِهِ، عَبْدُكُما وَوَلِيُّكُما زائِرُكُما مُتَقَرِّبًا اِلَى اللهِ بِزِيارَتِكُما، اَللّـهُمَّ اجْعَلْ لي لِسانَ صِدْق في اَوْلِيائِكَ الْمُصْطَفَيْنَ، وَحَبِّبْ اِلَيَّ مَشاهِدَهُمْ وَاجْعَلْني مَعَهُمْ في الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ



زیارت جامعه صغیره ( امین الله):
با صیغه تثنیه خوانده می شود و یا اینکه برای هر امام جدا خوانده شود








زیارت خاصه مختصر حضرت امام کاظم (علیه السلام):
اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا نُورَ اللهِ في ظُلُماتِ الاَرْضِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وَلِيَّ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا حُجَّةَ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا بابَ اللهِ، اَشْهَدُ اَنَّكَ اَقَمْتَ الصَّلاةَ، وَآتَيْتَ الزَّكاةَ، وَاَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ، وَتَلَوْتَ الْكِتابَ حَقَّ تِلاوَتِهِ، وَجاهَدْتَ في اللهِ حَقَّ جِهادِهِ، وَصَبَرْتَ عَلَى الاَذى في جَنْبِهِ مُحْتَسِبًا، وَعَبَدْتَهُ مُخْلِصًا حَتّى أتاكَ الْيَقينُ، اَشْهَدُ اَنَّكَ اَوْلى بِاللهِ وِبِرَسُولِهِ وَاَنَّكَ اِبْنُ رَسُولِ اللهِ حَقّاً اَبْرَأُ اِلَى اللهِ مِنْ اَعْدائِكَ، وَاَتَقَرَّبُ اِلَى اللهِ بِمُوالاتِكَ، اَتَيْتُكَ يا مَوْلايَ عارِفًا بِحَقِّكَ، مُوالِيًا لاَِوْلِيائِكَ، مُعادِيًا لاَِعْدائِكَ، فَاشْفَعْ لي عِنْدَ رَبِّكَ.،

سپس خودت را بر قبر شریف بیانداز و ببوس و گونه ات را بر آن بگذار و به جانب راس شریف برو و بگو:
اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا بْنَ رَسُولِ اللهِ، اَشْهَدُ اَنَّكَ صادِقٌ اَدَّيْتَ ناصِحًا وَقُلْتَ اَمينًا وَمَضَيْتَ شَهيدًا، لَمْ تُؤْثِرْ عَمىً عَلَى الْهُدى وَلَمْ تَمِلْ مِنْ حَقٍّ اِلى باطِل، صَلَّى اللهُ عَلَيْكَ وَعَلى آبائِكَ وَاَبْنائِكَ الطّاهِرينَ



زیارت خاصه امام کاظم (علیه السلام) مشتمل بر مضامین مراتب و القاب و ذکر مصیبت:
زيارت خاصه مختصري براى حضرت امام كاظم عليه السلام هست كه مضامينش بجز مراتب و القاب؛ ذكري از مصائب حضرت در ان هست و منبريها در روضه خواني حضرتش فقراتش را مي خوانندخوب است كه در اخر زيارات و صلوات حضرت اين زيارت را بخوانيد:
اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَأَهْلِ بَيْتِهِ، وَصَلِّ عَلَىٰ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ وَصِيِّ الْأَبْرارِ، وَ إِمامِ الْأَخْيارِ، وَعَيْبَةِ الْأَنْوارِ، وَوارِثِ السَّكِينَةِ وَالْوَقارِ، وَالْحِكَمِ وَالْآثارِ، الَّذِي كانَ يُحْيِي اللَّيْلَ بِالسَّهَرِ إِلَى السَّحَرِ بِمُواصَلَةِ الاسْتِغْفارِ، حَلِيفِ السَّجْدَةِ الطَّوِيلَةِ، وَالدُمُوعِ الْغَزِيرَةِ، وَالْمُناجاةِ الْكَثِيرَةِ، وَالضَّراعاتِ الْمُتَّصِلَةِ،
وَمَقَرِّ النُّهىٰ وَالْعَدْلِ، وَالْخَيْرِ وَالْفَضْلِ، وَالنَّدىٰ وَالْبَذْلِ، وَمَأْلَفِ الْبَلْوىٰ وَالصَّبْرِ، وَالْمُضْطَهَدِ بِالظُّلْمِ، وَالْمَقْبُورِ بِالْجَوْرِ، وَالْمُعَذَّبِ فِي قَعْرِ السُّجُونِ وَظُلَمِ الْمَطَامِيرِ، ذِي السَّاقِ الْمَرْضُوضِ بِحَلَقِ الْقُيُودِ، وَالْجَِنازَةِ الْمُنَادىٰ عَلَيْها بِذُلِّ الاسْتِخْفافِ، وَالْوارِدِ عَلَىٰ جَدِّهِ الْمُصْطَفىٰ، وَأَبِيهِ الْمُرْتَضىٰ، وَأُمِّهِ سَيِّدَةِ النِّساءِ بِإِرْثٍ مَغْصُوبٍ، وَوَِلاءٍ مَسْلُوبٍ، وَأَمْرٍ مَغْلُوبٍ، وَدَمٍ مَطْلُوبٍ، وَسَمٍّ مَشْرُوبٍ؛
اللّٰهُمَّ وَكَمَا صَبَرَ عَلَىٰ غَلِيظِ الْمِحَنِ، وَتَجَرَّعَ غُصَصَ الْكُرَبِ، وَاسْتَسْلَمَ لِرِضاكَ، وَأَخْلَصَ الطَّاعَةَ لَكَ، وَمَحَضَ الْخُشُوعَ، وَاسْتَشْعَرَ الْخُضُوعَ، وَعادَى الْبِدْعَةَ وَأَهْلَها، وَلَمْ يَلْحَقْهُ فِي شَيْءٍ مِنْ أَوامِرِكَ وَنَواهِيكَ لَوْمَةُ لائِمٍ، صَلِّ عَلَيْهِ صَلاةً نامِيَةً مُنِيفَةً زاكِيَةً تُوجِبُ لَهُ بِها شَفاعَةَ أُمَمٍ مِنْ خَلْقِكَ، وَقُرُونٍ مِنْ بَراياكَ، وَبَلِّغْهُ عَنَّا تَحِيَّةً وَسَلامًا، وَآتِنا مِنْ لَدُنْكَ فِي مُوالاتِهِ فَضْلًا وَ إِحْسانًا وَمَغْفِرَةً وَرِضْوانًا، إِنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَمِيمِ، وَالتَّجاوُزِ الْعَظِيمِ، بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.

نمار زیارت امام کاظم (علیه السلام):
سپس دو رکعت نماز بخوان در آن سوره یس و الرحمان یا هرچه میسر است از قرآن و سپس دعا کن به آنچه می خواهی

و نیز:
سپس قبر را ببوس و دو رکعت نماز بخوان و به سجده برو و بگو:
اَللّـهُمَّ اِلَيْكَ اعْتَمَدْتُ وَاِلَيْكَ قَصَدْتُ وَبِفَضْلِكَ رَجَوْتُ، وَقَبْرَ اِمامِيَ الَّذي اَوْجَبْتَ عَلَيَّ طاعَتَهُ زُرْتُ، وَبِهِ اِلَيْكَ تَوَسَّلْتُ، فَبِحَقِّهِمُ الَّذي اَوْجَبْتَ عَلى نَفْسِكَ اغْفِرْ لي وَلِوالِدَيَّ وَلِلْمُؤْمِنينَ يا كَريمُ،
سپس سمت راست گونه ها بر خاک بگذار و بگو: الّلهمَّ قَدْ عَلِمتَ حَوائِجِي فَصَلِّ على مُحَمَّد وآلِ مُحَمَّد وَاقْضِها،
سپس سمت چپ گونه ها بر خاک بگذار و بگو: اَللّـهُمَّ قَدْ اَحْصَيْتَ ذُنُوبي فَبِحَقِّ مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَاغْفِرْها وَتَصَدَّقْ عَلَيَّ بِما اَنْتَ اَهْلُهُ،
سپس به سجده برو و صدبار بگو: شُكْرًا شُكْرًا،
سپس سر از سجده بردار و دعا کن به آنچه می خواهی


زیارت خاصه دیگر امام کاظم (علیه السلام):
اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا ولِيَّ اللهِ وَابْنَ وَلِيِّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا حُجَّةَ اللهِ وَابْنَ حُجَّتِهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا صَفِيَّ اللهِ وَابْنَ صَفِيِّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَمينَ اللهِ وَابْنَ اَمينِهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا نُورَ اللهِ في ظُلُماتِ الاَْرْضِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اِمامَ الْهُدى، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا عَلَمَ الدّينِ وَالتُّقى، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا خازِنَ عِلْمِ النَّبِيّينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا خازِنَ عِلْمِ الْمُرْسَلينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا نائِبَ الاَْوْصِياءِ السّابِقينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا مَعْدِنَ الْوَحْيِ الْمُبينِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا صاحِبَ الْعِلْمِ الْيَقينِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا عَيْبَةَ عِلْمِ الْمُرْسَلينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الاِْمامُ الصّالِحُ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الاِْمامُ الزّاهِدُ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الاِْمامُ الْعابِدُ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الاِْمامُ السَّيِّدُ الرَّشيدُ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الْمَقْتُولُ الشَّهيدُ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ رَسُولِ اللهِ وَابْنَ وَصِيِّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا مَوْلايَ مُوسَى بْنَ جَعْفَر وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكاتُهُ، اَشْهَدُ اَنَّكَ قَدْ بَلَّغْتَ عَنِ اللهِ ما حَمَّلَكَ وَحَفِظْتَ مَا اسْتَوْدَعَكَ، وَحَلَّلْتَ حَلالَ اللهِ وَحَرَّمْتَ حَرامَ اللهِ، وَاَقَمْتَ اَحْكامَ اللهِ، وَتَلَوْتَ كِتابَ اللهِ وَصَبَرْتَ عَلَى الاَْذى في جَنْبِ اللهِ، وَجاهَدْتَ في اللهِ حَقَّ جِهادِهِ حَتّى أتاكَ الْيَقينُ،
وَاَشْهَدُ اَنَّكَ مَضَيْتَ عَلى ما مَضى عَلَيْهِ آباؤُكَ الطّاهِرُونَ وَاَجْدادُكَ الطَّيِّبُونَ الاَْوْصِياءُ الْهادُونَ الاَْئِمَّةُ الْمَهْدِيُّونَ، لَمْ تُؤْثِرْ عَمىً عَلى هُدىً، وَلَمْ تَمِلْ مِنْ حَقٍّ اِلى باطِل، وَاَشْهَدُ اَنَّكَ نَصَحْتَ للهِ وَلِرَسُولِهِ وَلاَِميرِ الْمُؤمِنينَ، وَاَنَّكَ اَدَّيْتَ الاَْمانَةَ، وَاجْتَنَبْتَ الْخِيانَةَ، وَاَقَمْتَ الصَّلاةَ، وَآتَيْتَ الزَّكاةَ، وَاَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ، وَنَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ، وَعَبَدْتَ اللهَ مُخْلِصًا مُجْتَهِدًا مُحْتَسِبًا حَتّى أتاكَ الْيَقينُ فَجَزاكَ اللهُ عَنِ الاِْسْلامِ وَاَهْلِهِ اَفْضَلَ الْجَزاءِ وَاَشْرَفَ الْجَزاءِ، اَتَيْتُكَ يَا بْنَ رَسُولِ اللهِ زائِرًا، عارِفًا بِحَقِّكَ، مُقِرًّا بِفَضْلِكَ، مُحْتَمِلًا لِعِلْمِكَ، مُحْتَجِبًا بِذِمَّتِكَ، عائِذًا بِقَبْرِكَ، لائِذًا بِضَريحِكَ، مُسْتَشْفِعًا بِكَ اِلَى اللهِ، مُوالِيًا لاَِوْلِيائِكَ، مُعادِيًا لاَِعْدائِكَ، مُسْتَبْصِرًا بِشَأْنِكَ وَبِالْهُدَى الَّذي اَنْتَ عَلَيْهِ، عالِمًا بِضَلالَةِ مَنْ خالَفَكَ وَبِالْعَمَى الَّذي هُمْ عَلَيْهِ، بِاَبي اَنْتَ وَاُمّي وَنَفْسي وَاَهْلي وَمالي وَوَلَدي يَا بْنَ رَسُولِ اللهِ، اَتَيْتُكَ مُتَقَرِّبًا بِزِيارَتِكَ اِلَى اللهِ تَعالى، وَمُسْتَشْفِعًا بِكَ اِلَيْهِ فَاشْفَعْ لي عِنْدَ رِبِّكَ لِيَغْفِرَ لي ذُنُوبي، وَيَعْفُوَ عَنْ جُرْمي، وَيَتَجاوَزَ عَنْ سَيِّئاتي، وَيَمْحُوَ عَنّي خَطيئاتي وَيُدْخِلَنِي الْجَنَّةَ، وَيَتَفَضَّلَ عَلَيَّ بِما هُوَ اَهْلُهُ، وَيَغْفِرَ لي وَلاِبائي وَلاِِخْواني وَاَخَواتي وَلِجَميعِ الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ في مَشارِقِ الاَْرْضِ وَمَغارِبِها بِفَضْلِهِ وَجُودِهِ وَمَنِّهِ.ثمّ تنكب على القبر وتقبّله وتعفّر خدّيك عليه وتدعو بما تريد ثمّ تتحوّل الى الرّأس وتقُول :

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا مَوْلايَ يا مُوسَى بْنَ جَعْفَر وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكاتُهُ، اَشْهَدُ اَنَّكَ الاِْمامُ الْهادِي وَالْوَلِيُّ الْمُرْشِدُ وَاَنَّكَ مَعْدِنُ التَّنْزيلِ وَصاحِبُ التَّأويلِ وَحامِلُ التَّوْراةِ وَالاِْنْجيلِ، وَالْعالِمُ الْعادِلُ وَالصّادِقُ الْعامِلُ، يا مَوْلايَ اَنَا اَبْرَأُ اِلَى اللهِ مِنْ اَعْدائِكَ وَاَتَقَرَّبُ اِلَى اللهِ بِمُوالاتِكَ، فَصَلَّى اللهُ عَلَيْكَ وَعَلى آبائِكَ وَاَجْدادِكَ وَاَبْنائِكَ وَشيعَتِكَ وَمُحِبّيكَ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكاتُهُ .
سپس دو رکعت نماز بخوان در آن سوره یس و الرحمان یا هرچه میسر است از قرآن و سپس دعا کن به آنچه می خواهی


صلوات بر امام کاظم (علیه السلام) بخشی از صلوات کبری:
اَللَّهُمَّ أَفِضْ صِلَةَ صَلَواتِكَ، وَسَلاَمَةَ تَسْلِيمَاتِكَ علی شَجَرَةِ الطُّورِ، و الکتابِ المَسطُورِ، و البَیتِ المَعمورِ، و السِّرِ المَستورِ، و آیةِ النُّور، کَلیم أیمَنِ الإمامة، مَنشأِ الشَّرَفِ و الکَرامةِ، نُورُ مِصباحِ الأرواح، وجَلاء زُجاجةِ الأشباحِ، ماء التَّخمیرِ الأربعیني، و غایةِ مِعراجِ الیَقیني، إکسیرِ فِلِزّاتِ العُرفاء، مِعیارِ نُقُودِ الأصفِیاءِ، مَرکَز الأئمَّة العَلَویَّة، محوَرِ الفَلَکِ المُصطَفَویّة، الآمِرِ للصُّوَرِ و الأشکال بِقَبول الإصطِبارِ و الإنتِقال، النُّور الأنور، موسَی بن جعفرٍ، علیه صلوات الله العَلیِّ الأکبر .



زیارت خاصه مختصر امام جواد (علیه السلام):
اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وَلِيَّ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا حُجَّةَ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا نُورَ اللهِ في ظُلُماتِ الاَْرْضِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ رَسُولِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ وَعَلى آبائِكَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ وَعَلى اَبْنائِكَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ وَعَلى اَوْلِيائِكَ، اَشْهَدُ اَنَّكَ قَدْ اَقَمْتَ الصَّلاةَ، وَآتَيْتَ الزّكاةَ، وَاَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ، وَنَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ، وَتَلَوْتَ الْكِتابَ حَقَّ تِلاوَتِهِ، وَجاهَدْتَ في اللهِ حَقَّ جِهادِهِ، وَصَبَرْتَ عَلَى الاَْذى في جَنْبِهِ حَتّى أتاكَ الْيَقينُ، اَتَيْتُكَ زائِرًا عارِفًا بِحَقِّكَ مُوالِيًا لاَِوْلِيائِكَ مُعادِيًا لاَِعْدائِكَ فَاشْفَعْ لي عِنْدَ رَبِّكَ .


زيارت خاصه دیگر امام محمد بن علي الجواد (عليه السلام):
اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيِّ الاِمامِ التَّقِيِّ النَّقِيِّ الرِّضِيِّ الْمَرْضِيِّ وَحُجَّتِكَ عَلى مَنْ فَوْقَ الاَرْضِ وَمَنْ تَحْتَ الثَّرى، صَلاةً كَثيرَةً نامِيَةً زاكِيَةً مُبارَكَةً مُتَواصِلَةً مُتَرادِفَةً مُتَواتِرَةً، كَاَفْضَلِ ما صَلَّيْتَ عَلى اَحَد مِنْ اَوْلِيائِكَ،
وَاَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وَلِيَّ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا نُورَ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا حُجَّةَ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اِمامَ الْمُؤْمِنينَ وَوارِثَ عِلْمِ النَّبِيّينَ وَسُلالَةَ الْوَصِيّينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا نُورَ اللهِ في ظُلُماتِ الاَرْضِ، اَتَيْتُكَ زائِرًا عارِفًا بِحَقِّكَ مُعادِيًا لاَِعْدائِكَ مُوالِيًا لاَِوْلِيائِكَ فَاشْفَعْ لي عِنْدَ رَبِّكَ.



زیارت خاصه امام جواد (علیه السلام):
قال السّيد ابن طاوُس في المزار: اذا زُرت الامام موسى الكاظم (عليه السلام) فقِف على قبر الجواد (عليه السلام) وقبّله وقُل:

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَبا جَعْفَر مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٍّ الْبَرَّ التَّقِيَّ الاِمامَ الْوَفِيَّ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الرَّضِيُّ الزَّكِيُّ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وَلِيَّ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا نَجِيَّ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا سَفيرَ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا سِرَّ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا ضِياءَ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا سَناءَ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا كَلِمَةَ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا رَحْمَةَ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا النُّوُرُ السّاطِعُ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الْبَدْرُ الطّالِعُ،
اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الطَّيِّبُ مِنَ الطَّيِّبينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الطّاهِرُ مِنَ الْمُطَهَّرينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الاْيَةُ الْعُظْمى، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الْحُجَّةُ الْكُبْرى، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الْمُطَهَّرُ مِنَ الزَّلاَّتِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الْمُنَزَّهُ عَنِ الْمُعْضِلاتِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الْعَلِىُّ عَنْ نَقْصِ الاَوْصافِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الرَّضِيُّ عِنْدَ الاَشْرافِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا عَمُودَ الدّينَ،
اَشْهَدُ اَنَّكَ وَلِيَّ اللهِ وَحُجَّتُهُ في اَرْضِهِ وَأنَّكَ جَنْبُ اللهِ وَخيَرَةُ اللهِ وَمُسْتَوْدَعُ عِلْمِ اللهِ وَعِلْمِ الاَنْبِياءِ، وَرُكْنُ الاْيمانِ وَتَرْجُمانُ الْقُرْآنِ،
وَاَشْهَدُ اَنَّ مَنِ اتَّبَعَكَ عَلَى الْحَقِّ وَالْهُدى، وَاَنَّ مَنْ اَنْكَرَكَ وَنَصَبَ لَكَ الْعَداوَةَ عَلَى الضَّلالَةِ وَالرَّدى اَبْرَءُ اِلَى اللهِ وَاِلَيْكَ مِنْهُمْ في الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ، وَاَلسَّلامُ عَلَيْكَ ما بَقيتُ وَبَقِيَ اللَّيْلُ وَالنَّهارُ.



نماز زیارت امام جواد (علیه السلام):
سپس قبر مبارک را ببوس و نماز بگذار هر چقدر می خواهی و یه سجده برو و بگو:
اِرْحَمْ مَنْ اَساءَ وَاقْتَرَفَ وَاسْتَكانَ وَاعْتَرَفَ،
سپس گونه راست را بر خاک بگذار و بگو: اِنْ كُنْتُ بِئْسَ الْعَبْدُ فَاَنْتَ نِعْمَ الرَّبُّ
سپس گونه چپ را بر خاک بگذار و بگو: عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِكَ فَلْيَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِكَ يا كَريمُ،
سپس به سجده برگرد و بگو: شُكْرًا شُكْرًاصد بار


صلوات بر امام جواد (علیه السلام) بخشی از صلوات کبری:
اَللَّهُمَّ أَفِضْ صِلَةَ صَلَواتِكَ، وَسَلاَمَةَ تَسْلِيمَاتِكَ عَلی بابِ اللهِ المَفتوحِ و کتابِهِ المَشروحِ، مَهیَّةِ الماهِیّاتِ، مُطلَقِ المُقَیَّداتِ، و سِرِّ سَریّات الوجود، ظِلِّ اللهِ المَمدود، المُنطَبِعِ فی مِرآتِ العِرفانِ، المُنقَطِعِ مِن نَیلِهِ حَبلِ الوُجدانِ، غَوّاصِ بَحرِ القِدَم، .محیط الفَضلِ و الکَرَمِ، حامِلِ سِرِّ الرَّسولِ، مُهَندِس الأرواحِ و العُقولِ، أدیبِ مَعلَمَةِ الأسماء و الشُّئون، قَهرَمانِ الکافِ و النّونِ، وِعاءِ الظُهورِ و الإیجاد، مُحَمَّدِ بنِ علیٍّ الجواد، علیهِ الصَّلوةُ و السَّلام .


زیارت رجبیه
جناب ابوالقاسم حسين‌بن‌روح كه نايب خاصّ حضرت صاحب‌الامر عليه السلام است روايت كرده كه آن‌ حضرت فرمود: در ماه رجب در هر زيارتگاهي از زيارتگاه‌هاي شريف كه باشي به اين زيارت صاحبِ ‌مزار را زيارت كن:
الْحَمْدُ لِلهِ الَّذِي أَشْهَدَنَا مَشْهَدَ أَوْلِيَائِهِ فِي رَجَبٍ وَ أَوْجَبَ عَلَيْنَا مِنْ حَقِّهِمْ مَا قَدْ وَجَبَ وَ صَلَّى اللهُ عَلَى مُحَمَّدٍ الْمُنْتَجَبِ وَ عَلَى أَوْصِيَائِهِ الْحُجُبِ اللهُمَّ فَكَمَا أَشْهَدْتَنَا مَشْهَدَهُمْ [مَشَاهِدَهُمْ‏] فَأَنْجِزْ لَنَا مَوْعِدَهُمْ وَ أَوْرِدْنَا مَوْرِدَهُمْ غَيْرَ مُحَلَّئِينَ عَنْ وِرْدٍ فِي دَارِ الْمُقَامَةِ وَ الْخُلْدِ وَ السَّلامُ عَلَيْكُمْ إِنِّي [قَدْ] قَصَدْتُكُمْ وَ اعْتَمَدْتُكُمْ بِمَسْأَلَتِي وَ حَاجَتِي وَ هِيَ فَكَاكُ رَقَبَتِي مِنَ النَّارِ وَ الْمَقَرُّ مَعَكُمْ فِي دَارِ الْقَرَارِ مَعَ شِيعَتِكُمُ الْأَبْرَارِ وَ السَّلامُ عَلَيْكُمْ بِمَا صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ
أَنَا سَائِلُكُمْ وَ آمِلُكُمْ فِيمَا إِلَيْكُمُ التَّفْوِيضُ وَ عَلَيْكُمُ التَّعْوِيضُ فَبِكُمْ يُجْبَرُ الْمَهِيضُ وَ يُشْفَى الْمَرِيضُ ، وَ مَا تَزْدَادُ الْأَرْحَامُ وَ مَا تَغِيضُ إِنِّي بِسِرِّكُمْ مُؤْمِنٌ [مُؤَمِّمٌ‏] وَ لِقَوْلِكُمْ مُسَلِّمٌ وَ عَلَى اللهِ بِكُمْ مُقْسِمٌ فِي رَجْعِي بِحَوَائِجِي وَ قَضَائِهَا وَ إِمْضَائِهَا وَ إِنْجَاحِهَا وَ إِبْرَاحِهَا [إِيزَاحِهَا] وَ بِشُئُونِي لَدَيْكُمْ وَ صَلاحِهَا وَ السَّلامُ عَلَيْكُمْ سَلامَ مُوَدِّعٍ وَ لَكُمْ حَوَائِجَهُ مُودِعٍ [مُودِعٌ‏] يَسْئلُ اللهَ إِلَيْكُمُ الْمَرْجِعَ وَ سَعْيَهُ [سَعْيُهُ‏] إِلَيْكُمْ غَيْرَ [غَيْرُ] مُنْقَطِعٍ وَ أَنْ يَرْجِعَنِي مِنْ حَضْرَتِكُمْ خَيْرَ مَرْجِعٍ إِلَى جَنَابٍ مُمْرِعٍ وَ خَفْضِ عَيْشٍ مُوَسَّعٍ وَ دَعَةٍ وَ مَهَلٍ إِلَى حِينِ [خَيْرِ] الْأَجَلِ وَ خَيْرِ مَصِيرٍ وَ مَحَلٍّ فِي النَّعِيمِ الْأَزَلِ وَ الْعَيْشِ الْمُقْتَبَلِ وَ دَوَامِ الْأُكُلِ وَ شُرْبِ الرَّحِيقِ وَ السَّلْسَلِ [السَّلْسَبِيلِ‏] وَ عَلٍّ وَ نَهَلٍ لا سَأَمَ مِنْهُ وَ لا مَلَلَ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَكَاتُهُ وَ تَحِيَّاتُهُ عَلَيْكُمْ حَتَّى الْعَوْدِ إِلَى حَضْرَتِكُمْ وَ الْفَوْزِ فِي كَرَّتِكُمْ وَ الْحَشْرِ فِي زُمْرَتِكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَكَاتُهُ عَلَيْكُمْ وَ صَلَوَاتُهُ وَ تَحِيَّاتُهُ وَ هُوَ حَسْبُنَا وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ

[najm111]

برائت مختصر از دشمنان و اضداد حضرات امام کاظم و امام جواد (علیهماالسلام)
السلام علیک یا ابا الحسن یا أبا ابراهیم یا أبا علی یا موسی بن جعفر الکاظم
السلام علیک یا ابا جعفر یا أبا علی يا محمد بن علي الجواد
الّلهم العن من أنكر شأنهما و غصب حقّهما ومن آذاهما وظلمهما وسجنهما ومن سمّهما وقتلهما
الّلهم العن طواغيت عصرهما و أضدادهما
اللهم العن هارون و مامون والمعتصم العباسيون وسندي بن شاهك و ام الفضل بنت مامون
الّلهم العنهم لعنا وبيلا و عذّبهم عذابا أليما

[najm111]

نمونه ای از امداد رجال الغیب به زائران کاظمین علیهما السلام:

علامه نهاوندى از علامه شيخ محمود عراقی نقل كرده است :
معجزه ای است که در روز پنج شنبه یازدهم رمضان هزار و دویست و نود و هشت هجری ثبت و ضبط شده و صورت آن، این است:
جناب میرزّا محمد علی صاحب، ناظر سابق پستخانه های ضلع کراچی
که چند سال در بصره بودند و اکنون در کاظمین توطّن دارند؛
شرح این معجزه شریفه را بدین تفصیل نگاشته بودند:

چند نفر از اهل بحرین با عیال خود به زیارت روضه مطهّره امام رضا علیه السّلام، به مشهد مقدّس رفته بودند و هشت ماه آن جا بودند و خرجی و زاد راه شدن بالمرّه (بكلى) تمام شده بود و در آن جا از هرکسی برای خرج راه و مراجعت به کاظمین، التماس قرضی و خرج راه کردند، کسی اجابت نکرد،
تا آن که از عدم خرجی و بی قوتی و نبودن مایحتاج به کلّی مستأصل شده، هر روز به روضه منوّره امام رضا علیه السّلام رفته، استغاثه می کردند.
روز چهاردهم ماه رجب به وقت ظهر، شخصی (از رجال الغيب به صورت قاطرچى) نزد ایشان آمده،
اظهار نمود من چند رأس قاطر دارم
و چون شنیدم شما عزم رفتن به کربلا دارید،
آمده ام اگر در اراده خود مصمّم و مهیّا هستید
من عصر، قاطرهای خود را برای شما بیاورم.
ایشان گفتند: ما خرج راه نداریم.
آن شخص گفت: آن هم درست می شود.
گفتند: تو مایحتاج ما را این جا بده و در کاظمین بگیر!
گفت: هر قدر حاجت دارید، من می دهم،
ایشان مسرور شدند و آن شخص رفت.
هنگام عصر قاطرهای خود را آورد، ایشان را سوار کرده،
با عیال و اطفال و آلات و ادوات روانه شدند
تا آن که وقت شام بر سر آبی رسیده، صاحب قاطرها گفت:
شما پیاده شوید، در کنار این آب وضو گرفته، نماز کنید و غذا بخورید تا من قدری قاطرها را در این صحرا بچرانم!
ایشان هم قبول کردند. پیاده شده، مشغول نماز و غذا شدند،
بعد از آن هر قدر منتظر شدند، اثری از قاطرها و شخص مکاری ندیدند.
مضطرب گشته، در مقام تجسّس و تفحّص برآمدند، به هر سو روآورده و صدا برآورد ولی جوابی نشنیدند.
مشوّش و برآشفته شدند و واله و سرگردان به اطراف و جوانب دویدند و کسی را ندیدند،
لابدّ و لاعلاج، گریان و نالان و هراسان به سوی عیال خود برگشتند و شب تا صبح در اندیشه و فکر و تدبیر بودند.
وقتی صبح برآمد و از مراجعت آن شخص مأیوس شدند،
علاج کار، آن دانستند که اسباب را بر پشت خود بسته،
با عیال پیاده به سوی مشهد برگردند که اقّلا بیابان مرگ نشوند،
خصوصا كه ظاهرا مدت كوتاهي راه آمده بودند بقدرعصر تا شام و بياده مى توانستند اين مسير را برگردند
لذا با احمال و اثقال خود به مشهد روانه شدند.
قدری که راه رفتند، نخلستانی نمودار شد،
از دیدن نخل در آن مکان تعجّب کردند،
زیرا نخل در بلاد عجم (ايران و خراسان) معهود نبود،
متحیّر ماندند،
ناگاه مردی عرب را دیدند که در آن صحرا به طلب هیزم می رود؛
از او در خصوص نخلستان پرسیدند که این نخلستان از کجا و این قریه چه نام دارد؟
گفت: هذا مشهد الکاظم؛ این مکان، مشهد کاظمین است!!!.
از این سخن، تعجّب و آن را مزاح گمان کردند.
چون قدری رفتند، قبّه و منارها را مشاهده نمودند،
آثار بلد را دیده،
به صدق آن کلام جازم گردیده،
دانستند این معجزه ای بوده که از مزوَّر (مورد زيارت) ایشان و امام غریبان، حضرت رضا- علیه و علی آبائه الطاهرین و اولاده المعصومین الاف تحقیه و ثنا- ظاهر گردیده که از طوس تا به بغداد را مدّت سه ساعت پیموده اند،
مسرور شده، شکرگزاری نمودند.

این واقعه همجنين جزو شواهد مبحث رجال الغيب نيز بوده و از كرامات رضويه است كه براى زائرين حضرتش هم بايد توجه شود

[najm111]

جهت معرفت به اهتمام قديميها در امور مربوط به حضرات و حتى ساختن ساختمان براى ايشان:
صحن فعلي كاظمين را مرحوم فرهاد میرزا (عموى ناصرالدين شاه) ساخته است؛
وقتی صحن مطهّر کاظمین را می‌ساخت به کارگرها دوتا مزد می‌داد؛ یکی مزد کارشان و یکی اینکه براي اينكه با طهارت و وضو سرِ کار بیایند.
با این وضع این صحن را ساخته‌اند».

[pejuhesh232]

مشاهد آثار مهدوی (علیه السلام) در حرم:


1- مشهد آثار مهدوی (علیه السلام) در بالای سر مبارک حضرت، تشرف حاج میرزا حسن، ملقب به امین الواعظین اردبیلی
التزام به زیارت نجف و کربلا و مساجد کوفه و سهله و کاظمین که مرتب مشرف می شدند و نهایت و مقاصد حاجتشان تشرف به خدمت مولا صاحب الامر بود
و التزام به غسل جمعه و اعمال روز جمعه داشتند و یک روز در بالای سر مشغول دعای سمات بودند و حضرت اشکالات ایشان را متذکر شدند


2- مشهد آثار مهدوی (علیه السلام) در پایین پای مبارک در واقعه جناب سید بن طاووس
که حضرت را با یک نفر دیگر میبینند و بخاطر رعایت ادب چیزی نپرسیدند


3- مشهد آثار مهدوی (علیه السلام) در تشرف ابوالحسین بن ابی البغل کاتب:
متولی و مسئولیتی از صاحب منصبان داشتند و مشکلی بینشان پیش می اید و جهت استغثه و حاجت ، شب را تا صبح در حرم می مانند
و کلید دار حرم ابی جعفر درب را باز میکنند و بعد او داخل حرم و درب را قفل میکند
در محدوده ضریح حضرت را ملاقات میکنند و حضرت نماز امام زمان را به او یاد دادند
ابی جعفر میگوید : بسیار من در چنین شبی (شب جمعه و سحر از غالب اوقات تشرف حضرت است) ایشان را زیارت کردم»
خود کلید دار حرم از مرتبطین ناحیه مقدسه بوده اند
و با استغاثه و توسل به حضرت و نماز امام زمان حاجت و مشکلش حل شد

شرح واقعه
تشرف ابی بغل کاتب به محضر امام عصر (علیه السلام) و دستورالعمل کارگشای حضرت برای حاجت روایی، و دعایى را که حضرت تعلیم فرمودند؛
سیّد رضى الدین على بن طاووس در کتاب (فرج المهموم) وعلامه مجلسى در بحار از کتاب دلایل شیخ ابى جعفر محمّد بن جریر طبرى نقل کردند که او گفت:
ابو جعفر محمّد بن هارون بن موسى التلعکبرى به من خبر داد که او گفت:
ابو الحسین بن ابى البغل کاتب به من گفت: کارى را از جانب ابى منصور بن صالحان به عهده گرفتم ومیان ما واو مطلبى اتّفاق افتاد که باعث شد من خودم را پنهان کنم.
آنگاه در جستجوى من برآمد. مدّتى پنهان ودر هول وهراس بودم. آنگاه قصد کردم که به مقبره هاى قریش بروم یعنى مرقد نورانى حضرت کاظم (علیه السلام) را در شب جمعه قصد کردم وتصمیم گرفتم که شبى را براى دعا کردن ودرخواست از خداوند سپرى کنم در حالیکه در آن شب باران همراه با باد مى بارید.

پس از ابى جعفر قیم خواهش کردم که درهاى روضه منوره را قفل کند که آن جایگاه شریف خالى بماند که من با آسودگى خاطر به راز ونیاز وتوسل بپردازم.
پس او همین کار را کرد ودرها را بست وشب به نیمه رسید وآنقدر باد وباران آمد که مانع عبور ومرور مردم به آنجا شد ومن ماندم ودعا کردم وزیارت مى نمودم ونماز مى خواندم که

ناگهان صداى پایى را از سمت مولایم موسى (علیه السلام) شنیدم ومردى را دیدم که زیارت مى کند.
آنگاه بر آدم و پیامبران اولوا العزم سلام کرد و سپس بر هر یک از ائمه (ع) نیز سلام نمود تا به صاحب الزّمان (عج) رسید واو را ذکر نکرد.

از این عمل او تعجب کردم وگفتم: شاید او را فراموش کرده یا نمى شناسد ویا این مذهبى است براى این مرد. پس وقتى زیارت کردنش به پایان رسید به سوى مرقد مولاى ما موسى بن جعفر (ع) رو کرد. پس مثل همان زیارت را بجا آورد وهمان سلام را کرد ودو رکعت نماز خواند ومن از او مى ترسیدم، زیرا که او را نمى شناختم ودیدم که در جوانى کامل است وجامه سفید بر تن دارد وعمامه اى بر سر دارد که قسمتى از آن را باز کرده است و ردایى هم بر روى کتف انداخته بود.

آنگاه گفت: (اى ابو الحسین بن ابى البغل! تو کجاى دعاى فرج هستى؟) گفتم: اى سیّد من آن دعا کدام است؟

فرمود: «دو رکعت نماز مى خوانى ومى گویى: یا من اظهر الجمیل وستر القبیح یا من لم یؤاخذ بالجریرة ولم یهتک السّتر یا عظیم المنّ یا کریم الصّفح یا مبتدءاً بالنّعم قبل استحقاقها یا حسن التّجاوز یا واسع المغفرة یا باسط الیدین بالرحمة یا منتهى کلّ نجوى ویا غایة کل شکوى یا عون کلّ مستعین یا مبتدءاً بالنّعم قبل استحقاقها یا ربّاه (ده مرتبه) یا سیّداه (ده مرتبه) یا مولاه (ده مرتبه) یا غایتاه (ده مرتبه) یا منتهى رغبتاه (ده مرتبه) اسئلک بحق هذه الاسماء وبحق محمّد وآله الطّاهرین علیهم السّلام الاّ ما کشفت کربى ونفّست همّى وفرّجت غنّى واصلحت حالى».

بعد از این دعا کن وحاجات خود را ذکر کن آنگاه گونه راست خود را روى زمین بگذار وصد مرتبه در هنگام سجده بگو: «یا محمّد یا على یا على یا محمّد اکفیانى فانّکما کافیانى وانصرانى فانّکما ناصرانى» وبعد گونه چپ خود را روى زمین مى گذارى وصد مرتبه مى گویى (ادرکنى) وبسیار آن را تکرار مى کنى ومى گویى (الغوث، الغوث) تا اینکه نفس تو قطع شود وآنگاه سر خود را بر مى دارى.

پس بدرستى که خداوند بلند مرتبه به لطف وکرم خود حاجت تو را بر مى آورد. (ان شاء اللَّه تعالى) وقتى من به نماز ودعا مشغول شدم بیرون رفت. و وقتى نماز ودعا را تمام کردم به نزد ابى جعفر رفتم تا در مورد این مرد واینکه چگونه داخل شد از او سؤال کنم. درها را دیدم که بسته وقفل است. تعجب کردم وبا خود گفتم شاید در این جا درى باشد که من نمى دانم. خود را به ابى جعفر رساندم واو نیز از اتاقش که در محل روغن چراغ حرم بود به پیش من آمد.

از او حال آن مرد وچگونگى داخل شدن او را پرسیدم. گفت: چنانکه مى بینى درها قفل است ومن آنها را باز نکردم. آنگاه او را از این قصه باخبر کردم. گفت که: این مولاى ما صاحب الزّمان (علیه السلام) است وبدرستى که من آن جناب را در مثل چنین شبى به طور مکرر مشاهده نمودم آن هم در زمانى که مردم از حرم بیرون رفته بودند ومن بر آنچه که از دست دادم افسوس خوردم ودر نزدیک طلوع فجر به کرخ، جایى که در آن مخفى شده بودم رفتم.

هنوز وقت صبحانه نرسیده بود که یاران ابن صالحان خواستار ملاقات با من شدند واز دوستان من حالم را مى پرسیدند وهمراه آنها امانى از وزیر همراه با نامه اى به خط او بود که در آن هر خوبى نوشته شده بود. آنگاه با یکى از دوستان امین خود پیش او رفتم. پس بلند شد وبه من چسبید ومرا در آغوش گرفت طورى که از او جدا نبودم. آنگاه گفت: حال تو، تو را به جایى کشانده که از من به امام زمان (علیه السلام) شکایت کنى. گفتم: من حاجتى داشتم وسؤالى از آن جناب کردم. گفت: واى بر تو! دیشب، یعنى شب جمعه مولاى خود صاحب الزّمان (علیه السلام) را در خواب دیدم که به هر نیکى فرمان داد وبا من به درشتى رفتار کرد به گونه اى که از او ترسیدم. آنگاه گفت: لا اله الا اللَّه شهادت مى دهم که ایشان حق هستند ومنتهاى حق مى باشد.شب گذشته در بیدارى مولاى خود را دیدم که به من چنین وچنان فرمود وآنچه را که در آن مشهد شریف دیده بودم توضیح دادم. پس تعجب کرد واز سوى او بالنّسبه به من امورى بزرگ ونیکو در این مورد صادر شد ومن از جانب او به مقصدى رسیدم که گمان آنرا نداشتم وآن به برکت مولایم بود. (درود خدا بر او باد)
( بحارالأنوار ج : ۵۱ ص :۳۰۵ )


4- مشهد آثار مهدوی (علیه السلام) در باب صاحب الزمان (منه السلام):
درب صحن بالا سر مبارک، یکی از علما خدمت حضرت مشرف شد، دو سه نکته در تقصیر معرفت که اثراتش در کاظمین هست، تا چند سال پیش اسم این باب ، باب صاحب الزمان بود اما اخیرا تولیت حرم عوض کرده و گذاشته باب الانباریین، کاشیکاری این قسمت با بقیه کاشیکاریهای حرم متفاوت است، چون این محله منسوب به اینها بود اسمش را به این نام عوض کردند، البته جلوتر یک درب آهنی میباشد و اسم صحیح گذاشتند »
نکته= تقصیر در معرفت نسبت به امام، معالم ولایت را حذف کنند برای اینکه مردم خوششان بیاید


5- مشهد آثار مهدوی (علیه السلام) در صحن پایین پای مبارک مقبره سید هادی صدر
پسرشان واقعه را نقل میکنند – که هنگام فوتشان حضرت در تشییع جنازه سید هادی صدر تشریف می اورند
قبر ایشان باب المراد، پایین پای مبارک، سومین غرفه سمت راست محل دفن ایشان است که مشهد آثار مهدوی (علیه السلام) است


6- مشهد آثار مهدوی (علیه السلام) در مقبره سید محمد أعرجی:
حضرت بر ایشان نماز خوانند و امور دفن او را متکفل شدند
ایشان عالمی عامل، فقیهی والا همت، نیکو شمایل، و کثیر العباده، و زاهد و عابد و تارک دنیا بودند و هیچگاه متصدی مقام و ریاست و فتوا نبودند و قبر ایشان دقیق معلوم نیست و در صحن است


7- مشهد آثار مهدوی (علیه السلام) در تشرف حاج علی بغدادی:
از پایین پای مبارک از باب المراد وارد میشوند با حضرت، بعد بر درب حرم، بعد روبروی حرم که حضرت برایشان زیارتنامه خواندند، و بعد به سمت مسجد پشت سر ، و حضرت به او فرمودند برو اقتدا به جمع کن در مسجد پشت سر و خودشان در کنار ایستادند نماز خواندند
متن تشرف:
مرحوم حاج میرزا حسین نوری(ره) در معرفی حاج علی بغدادی(ره) می‏نویسد:
حاج علی مذكور، پسر حاج قاسم كرادی بغدادی است و او از تجّار و فردی عامی است. از هر كس از علما و سادات عظام كاظمین و بغداد كه از حال او جویا شدم، او را به خیر و صلاح و صدق و امانت و مجانبت از عادات سوء اهل عصر خود مدح كردند.

مرحوم علامه نوری كه خود حاج علی بغدادی را از نزدیك دیده و حكایت او را از زبانش شنیده، چنین می‏نویسد:
در ماه رجب سال گذشته كه مشغول تألیف كتاب «جنة‏المأوی» بودم عازم نجف اشرف شدم برای زیارت مبعث، سپس به كاظمین مشرف شدم و پس از تشرف و زیارت به خدمت جناب آقا سید حسین كاظمینی(ره) كه در بغداد ساكن بود رفتم و از ایشان تقاضا كردم جناب حاج علی بغدادی را دعوت كند تا ملاقاتش با حضرت بقیة‏ الله‏ (ارواحنا فداه) را نقل كند، ایشان قبول نمود. و حاج علی بغدادی را دعوت نمود كه با مشاهده او آثار صدق و صلاح از سیمایش به قدری هویدا بود كه تمام حاضران در آن مجلس با تمام دقتی كه در امور دینی و دنیوی داشتند، یقین و قطع به صحت واقعه پیدا كردند.
و مرحوم حاج شیخ عباس قمی(ره) در كتاب مفاتیح الجنان می‏نویسد:
از چیزهایی كه مناسب است نقل شود حكایت سعید صالح متقی حاج علی بغدادی(ره) است كه شیخ ما در جنة‏المأوی و نجم الثاقب نقل فرموده: «كه اگر نبود در این كتاب شریف مگر این حكایت متقنه صحیحه، كه در آن فواید بسیار است و در این نزدیكی‏ها واقع شده، هر آینه كافی بود.»

حاج علی بغدادی نقل كرده است كه:
هشتاد تومان سهم امام به گردنم بود و لذا به نجف اشرف رفتم و بیست تومان از آن پول را به جناب «شیخ مرتضی» دادم و بیست تومان دیگر را به جناب «شیخ محمدحسن مجتهد كاظمینی» و بیست تومان به جناب «شیخ محمدحسن شروقی» دادم و تنها بیست تومان دیگر به گردنم باقی بود، كه قصد داشتم وقتی به بغداد برگشتم به «شیخ محمدحسن كاظمینی آل یس» بدهم و مایل بودم كه وقتی به بغداد رسیدم، در ادای آن عجله كنم.
در روز پنجشنبه‏ای بود كه به كاظمین به زیارت حضرت موسی بن جعفر و حضرت امام محمدتقی علیهماالسلام رفتم و خدمت جناب «شیخ محمدحسن كاظمینی آل یس» رسیدم و مقداری از آن بیست تومان را دادم و بقیه را وعده كردم كه بعد از فروش اجناس به تدریج هنگامی كه به من حواله كردند، بدهم.
و بعد همان روز پنجشنبه عصر به قصد بغداد حركت كردم، ولی جناب شیخ خواهش كرد كه بمانم، عذر خواستم و گفتم: باید مزد كارگران كارخانه شَعربافی را بدهم، چون رسم چنین بود كه مزد تمام هفته را در شب جمعه می‏دادم.

لذا به طرف بغداد حركت كردم، وقتی یك سوم راه را رفتم سید بزرگواری را دیدم، كه از طرف بغداد رو به من می‏آید چون نزدیك شد، سلام كرد و دست‏های خود را برای مصافحه و معانقه با من گشود و فرمود: «اهلاً و سهلاً» و مرا در بغل گرفت و معانقه كردیم و هر دو یكدیگر را بوسیدیم.
بر سر عمامه سبز روشنی داشت و بر رخسار مباركش خال سیاه بزرگی بود.
ایستاد و فرمود: «حاج علی! به كجا می‏روی؟»
گفتم: كاظمین(علیهما‌السلام) را زیارت كردم و به بغداد برمی‏گردم.
فرمود: امشب شب جمعه است، برگرد.»
گفتم: یا سیدی! متمكن نیستم.
فرمود: «هستی! برگرد تا شهادت دهم برای تو كه از موالیان (دوستان) جد من امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) و از موالیان مایی و شیخ شهادت دهد، زیرا كه خدای تعالی امر فرموده كه دو شاهد بگیرید.»
این مطلب اشاره‏ای بود، به آنچه من در دل نیت كرده بودم، كه وقتی جناب شیخ را دیدم، از او تقاضا كنم كه چیزی بنویسد و در آن شهادت دهد كه من از دوستان و موالیان اهل بیتم و آن را در كفن خود بگذارم.
گفتم: تو چه می‏دانی و چگونه شهادت می‏دهی؟!
فرمود: «كسی كه حق او را به او می‏رسانند، چگونه آن رساننده را نمی‏شناسد؟»
گفتم: چه حقی؟ فرمود: «آنچه به وكلای من رساندی!»
گفتم: وكلای شما كیست؟ فرمود: «شیخ محمدحسن!»
گفتم: او وكیل شما است؟! فرمود: «وكیل من است.»
اینجا در خاطرم خطور كرد كه این سید جلیل كه مرا به اسم صدا زد با آن كه مرا نمی‏شناخت كیست؟
به خودم جواب دادم، شاید او مرا می‏شناسد و من او را فراموش كرده‏ام!

باز با خودم گفتم: حتماً این سید از سهم سادات از من چیزی می‏خواهد و خوش داشتم از سهم امام(علیه‌السلام) به او چیزی بدهم.
لذا به او گفتم: از حق شما پولی نزد من بود كه به آقای شیخ محمدحسن مراجعه كردم و باید با اجازه او چیزی به دیگران بدهم.
او به روی من تبسمی كرد و فرمود: «بله بعضی از حقوق ما را به وكلای ما در نجف رساندی.»
گفتم: آنچه را داده‏ام قبول است؟ فرمود: «بله»
من با خودم گفتم: این سید كیست كه علماء اعلام را وكیل خود می‏داند و تعجب كردم! با خود گفتم: البته علما در گرفتن سهم سادات وكیل هستند.
سپس به من فرمود: «برگرد و جدم را زیارت كن.»
من برگشتم او دست چپ مرا در دست راست خود نگه داشته بود و با هم قدم زنان به طرف كاظمین می‏رفتیم. چون به راه افتادیم دیدم در طرف راست ما نهر آب صاف سفیدی جاری است و درختان مركبات لیمو و نارنج و انار و انگور و غیر آن همه با میوه، آن هم در وقتی كه موسم آنها نبود بر سر ما سایه انداخته‏اند.
گفتم: این نهر و این درخت‏ها چیست؟
فرمود: «هر كس از دوستان كه جد ما را زیارت كند و زیارت كند ما را، اینها با او هست.»
گفتم: سؤالی دارم. فرمود: «بپرس!»
گفتم: مرحوم شیخ عبدالرزاق، مدرس بود. روزی نزد او رفتم شنیدم می‏گفت: كسی كه در تمام عمر خود روزها روزه بگیرد و شب‌ها را به عبادت مشغول باشد و چهل حج و چهل عمره بجا آورد و در میان صفا و مروه بمیرد و از دوستان حضرت امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) نباشد! برای او فائده‏ای ندارد!
فرمود: «آری والله‏ برای او چیزی نیست.»
سپس از احوال یكی از خویشاوندان خود سؤال كردم و گفتم: آیا او از دوستان حضرت علی (علیه‌السلام) هست؟
فرمود: «آری! او و هر كه متعلق است به تو.»
گفتم: ای آقای من سؤالی دارم. فرمود: «بپرس!»
گفتم: روضه خوان‏های امام حسین(علیه‌السلام) می‏خوانند: كه سلیمان اعمش از شخصی سؤال كرد، كه زیارت سیدالشهدا(علیه‌السلام) چطور است او در جواب گفت: بدعت است، شب آن شخص در خواب دید، كه هودجی(مركبی) در میان زمین و آسمان است، سؤال كرد كه در میان این هودج كیست؟
گفتند: حضرت فاطمه زهرا و خدیجه كبری(علیهما‌السلام) هستند.
گفت: كجا می‏روند؟ گفتند: چون امشب شب جمعه است، به زیارت امام حسین(علیه‌السلام) می‏روند و دید رقعه‌هایی را از هودج می‏ریزند كه در آنها نوشته شده:
«امان من النار لزوار الحسین(علیه‌السلام) فی لیلة الجمعة امان من النار یوم القیامة»؛ (امان‌نامه‏ای است از آتش برای زوار سیدالشهدا (علیه‌السلام) در شب جمعه و امان از آتش روز قیامت). آیا این حدیث صحیح است؟
فرمود: «بله راست است.»
گفتم: ای آقای من صحیح است كه می‏گویند: كسی كه امام حسین(علیه‌السلام) را در شب جمعه زیارت كند، برای او امان است؟
فرمود: «آری والله‏». و اشك از چشمان مباركش جاری شد و گریه كرد.
گفتم: ای آقای من سؤال دارم. فرمود: «بپرس!»
گفتم: در سال 1269 به زیارت حضرت علی بن موسی الرضا(علیه‌السلام) رفتم در قریه درود (نیشابور) عربی از عرب‏های شروقیه، كه از بادیه‌نشینان طرف شرقی نجف اشرف‌اند را ملاقات كردم و او را مهمان نمودم از او پرسیدم: ولایت حضرت علی بن موسی الرضا(علیه‌السلام) چگونه است؟
گفت: بهشت است، تا امروز پانزده روز است كه من از مال مولایم حضرت علی بن موسی الرضا(علیه‌السلام) می‏خورم نكیر و منكر چه حق دارند در قبر نزد من بیایند و حال آن كه گوشت و خون من از طعام آن حضرت روئیده شده. آیا صحیح است؟ آیا علی بن موسی الرضا(علیه‌السلام) می‏آید و او را از دست منكر و نكیر نجات می‏دهد؟
فرمود: «آری والله‏! جد من ضامن است.»
گفتم: آقای من سؤال كوچكی دارم. فرمود: «بپرس!»
گفتم: زیارت من از حضرت رضا(علیه‌السلام) قبول است؟ فرمود: «ان شاءالله‏ قبول است.»
گفتم: آقای من سؤالی دارم. فرمود: «بپرس!»
گفتم: زیارت حاج احمد بزازباشی قبول است یا نه؟ (او با من در راه مشهد رفیق و شریك در مخارج بود)
فرمود: «زیارت عبد صالح قبول است.» گفتم: آقای من سؤالی دارم. فرمود: «بسم‏الله‏»
گفتم: فلان كس اهل بغداد كه همسفر ما بود زیارتش قبول است؟ جوابی نداد.
گفتم: آقای من سؤالی دارم. فرمود: «بسم‏الله‏»
گفتم: آقای من این كلمه را شنیدید؟ یا نه! زیارتش قبول است؟
باز هم جوابی ندادند. (این شخص با چند نفر دیگر از پولدارهای بغداد بود و دائماً در راه به لهو و لعب مشغول بود و مادرش را هم كشته بود).
در این موقع به جایی رسیدیم، كه جاده پهن بود و دو طرفش باغات بود و شهر كاظمین در مقابل قرار گرفته بود و قسمتی از آن جاده متعلق به بعضی از ایتام سادات بود، كه حكومت به زور از آنها گرفته بود و به جاده اضافه نموده بود و معمولاً اهل تقوا كه از آن اطلاع داشتند، از آن راه عبور نمی‏كردند ولی دیدم آن آقا از روی آن قسمت از زمین عبور می‏كند!
گفتم: ای آقای من! این زمین مالی بعضی از ایتام سادات است تصرف در آن جایز نیست!
فرمود: «این مكان مال جد ما، امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) و ذریه او و اولاد ماست. برای ما تصرف در آن حلال است.»
در نزدیكی همین محل باغی بود كه متعلق به حاج میرزا هادی است او از ثروتمندان معروف ایران بود كه در بغداد ساكن بود.
گفتم: آقای من می‏گویند: زمین باغ حاجی میرزا هادی مال حضرت موسی بن جعفر(علیهما‌السلام) است، این راست است یا نه؟
فرمود: «چه كار داری به این!» و از جواب اعراض نمود.

در این وقت رسیدیم به جوی آبی، كه از شط دجله برای مزارع كشیده‏اند و از میان جاده می‏گذرد و بعد از آن دو راهی می‏شود، كه هر دو راه به كاظمین می‏رود، یكی از این دو راه اسمش راه سلطانی است و راه دیگر به اسم راه سادات معروف است، آن جناب میل كرد به راه سادات.

پس گفتم: بیا از این راه، یعنی راه سلطانی برویم.
فرمود: «نه! از همین راه خود می‏رویم.»

پس آمدیم و چند قدیم نرفتیم كه خود را در صحن مقدس كاظمین كنار كفشداری دیدیم، هیچ كوچه و بازاری را ندیدیم. پس داخل ایوان شدیم از طرف «باب المراد» كه سمت شرقی حرم و طرف پایین پای مقدس است. آقا بر درِ رواق مطهر، معطل نشد و اذن دخول نخواند و بر درِ حرم ایستاد. پس فرمود: «زیارت كن!» گفتم: من سواد ندارم. فرمود: «برای تو بخوانم؟» گفتم: بلی!
فرمود: «أدخل یا الله‏ السلام علیك یا رسول الله‏ السلام علیك یا امیرالمؤمنین...» و بالاخره بر یك یك از ائمه سلام كرد تا رسید به حضرت عسكری(علیه‌السلام) و فرمود:

«السلام علیك یا ابا محمدالحسن العسكری.»
بعد از آن به من فرمود: «امام زمانت را می‏شناسی؟»
گفتم: چطور نمی‏شناسم. فرمود: «به او سلام كن.»
گفتم: «السلام علیك یا حجة‏الله‏ یا صاحب الزمان یابن الحسن.»
آقا تبسمی كرد و فرمود: «علیك السلام و رحمة‏الله‏ و بركاته.»

پس داخل حرم شدیم و خود را به ضریح مقدس چسباندیم و ضریح را بوسیدیم به من فرمود: «زیارت بخوان.»
گفتم: سواد ندارم. فرمود: «من برای تو زیارت بخوانم؟» گفتم: بله.
فرمود: «كدام زیارت را می‏خواهی؟» گفتم: هر زیارتی كه افضل است.
فرمود: «زیارت امین الله‏ افضل است»، سپس مشغول زیارت امین الله‏ شد و آن زیارت را به این صورت خواند:
«السلام علیكما یا امینی الله‏ فی ارضه و حجتیه علی عباده اشهد انكما جاهدتما فی الله‏ حق جهاده، و عملتما بكتابه و اتبعتما سنن نبیه(علیه‌السلام) حتی دعا كما الله‏ الی جواره فقبضكما الیه باختیاره والزم اعدائكما الحجة مع ما لكما من الحجج البالغة علی جمیع خلقه...» تا آخر زیارت.

در این هنگام شمع‏های حرم را روشن كردند، ولی دیدم حرم روشنی دیگری هم دارد، نوری مانند نور آفتاب در حرم می‏درخشند و شمع‏ها مثل چراغی بودند كه در آفتاب روشن باشد و آن چنان مرا غفلت گرفته بود كه به هیچ وجه ملتفت این همه از آیات و نشانه‏ها نمی‏شدم.
وقتی زیارتمان تمام شد، از طرف پایین پا به طرف پشت سر یعنی به طرف شرقی حرم مطهر آمدیم، آقا به من فرمودند: آیا مایلی جدم حسین بن علی(علیهما‌السلام) را هم زیارت كنی؟»
گفتم: بله شب جمعه است زیارت می‏كنم.

آقا برایم زیارت وارث را خواندند، در این وقت مؤذن‏ها از اذان مغرب فارغ شدند. به من فرمودند: «به جماعت ملحق شو و نماز بخوان.»
ما با هم به مسجدی كه پشت سر قبر مقدس است رفتیم آنجا نماز جماعت اقامه شده بود، خود ایشان فرادا در طرف راست امام جماعت مشغول نماز شد و من در صف اول ایستادم و نماز خواندم، وقتی نمازم تمام شد، نگاه كردم دیدم او نیست با عجله از مسجد بیرون آمدم و در میان حرم گشتم، او را ندیدم، البته قصد داشتم او را پیدا كنم و چند قِرانی به او بدهم و شب او را مهمان كنم و از او نگهداری نمایم.
ناگهان از خواب غفلت بیدار شدم، با خودم گفتم: این سید كه بود؟ این همه معجزات و كرامات! كه در محضر او انجام شد، من امر او را اطاعت كردم! از میان راه برگشتم! و حال آن كه به هیچ قیمتی برنمی‏گشتم! و اسم مرا می‏دانست! با آن كه او را ندیده بودم! و جریان شهادت او و اطلاع از خطورات دل من! و دیدن درخت‌ها! و آب جاری در غیر فصل! و جواب سلام من وقتی به امام زمان(علیه‌السلام) سلام عرض كردم! و غیره...!!

بالاخره به كفشداری آمدم و پرسیدم: آقایی كه با من مشرف شد كجا رفت؟
گفتند: بیرون رفت، ضمناً كفشداری پرسید این سید رفیق تو بود؟
گفتم: بله. خلاصه او را پیدا نكردم، به منزل میزبانم رفتم و شب را صبح كردم و صبح زود خدمت آقای شیخ محمدحسن رفتم و جریان را نقل كردم او دست به دهان خود گذاشت و به من به این وسیله فهماند، كه این قصه را به كسی اظهار نكنم و فرمود: خدا تو را موفق فرماید.

حاج علی بغدادی(ره) می‏گوید:
من داستان تشرف خود، خدمت حضرت بقیة‏الله‏ (عج الله‏ تعالی فرجه الشریف) را به كسی نمی‏گفتم. تا آن كه یك ماه از این جریان گذشت، یك روز در حرم مطهر كاظمین سید جلیلی را دیدم، نزد من آمد و پرسید: چه دیده‏ای؟
گفتم: چیزی ندیدم، او باز اعاده كرد، من هم باز گفتم: چیزی ندیده‏ام و به شدت آن را انكار كردم؟ ناگهان او از نظرم غائب شد و دیگر او را ندیدم.
(ظاهراً همین برخورد و ملاقات باعث شده است تا حاج علی بغدادی(ره) داستان تشرف خود را خدمت آن حضرت، برای مردم نقل كند).


8-مشهد آثار مهدوی (علیه السلام) در رواق پایین پای مبارک مقبره جناب شیخ مفید
از مرتبطین با ناحیه مقدسه بودند، لقب شیخ مفید را امام زمان (منه السلام) به ایشان دادند، به معنای مفید و سودمند برای امام زمان و فایده رسان به شاگردانش و دیگران است
نکته: وقتی کسی مشغول کسب و نشر معارف الهی باشد باعث خوشحالی امام زمانش می شود
قبر ایشان، قسمت آقایان در پایین پای مبارک، دو درب دارد، در رواق، بین دو درب یک فضای شبکه فولادی، پیش استادشان ابن قولویه است


9-از مشاهد آثار مهدوی (علیه السلام) امامزادگان مدفون در حرم می باشد:
دو تا امامزاده بودند، جناب امیر ابراهیم ملقب به مرتضی و فرزندش جناب موسی ابو سبحه، یعنی صاحب تسبیح و ذکر
در صحن جنوب شرقی، بین پایین پا و روبروی مبارک در صحن، بین باب القبله و باب المراد
تصاویر هفتاد سال قبل است , و تخریب شده اند

---------------------------------------
10-واقعه تشرف شیخ حسن کاظمینی:
ایشان از مرتبطین، مدفون در دارالسعادة رضوی هستند
صاحب واقعه: دیدن جناب شیخ حسن کاظمینی است، آنحضرت را و نشناختنش و مقرون بودن این دیدنش به اعجازی از آنحضرت
در کاظمین یک دکان عطاری داشتند و در انجا حضرت را ملاقات میکنند
روزهای جمعه بعد از غسل، لباس احرام می پوشیدم و شمشیر حائل می کردم و مشغول ذکر می شدم و روز جمعه را بیع و شراع نمی کردم و منتظر ظهور فرج امام زمان منه السلام بودم ووو -
- مهم ترین نکته این واقعه: ارائه تصویری از عشق واقعی و جدی به حضرت صاحب الامر منه السلام

[pejuhesh232]

مدفونین در حرم ، صحن، رواق و خیابان اطراف حرم:

۱- ابن قولویه:
ایشان، شاگرد شیخ کلینی و استاد شیخ مفید است
قبرشان پایین پای مبارک در رواق بین دو درب ورودی آقایان

۲- خواجه نصیر الدین طوسی:
در علوم نجوم و تنجیم و عرفان و اخلاق و ریاضیات و فلسفه، طب، فقیه بودند و از بزرگان بودند
قبر این بزرگوار قسمت خانم ها، دو درب در رواق بین دو درب ورودی یک ضریح هست

3- قبر بانو علویه ملکه بنت سید هادی صدر:
تقیه و نقیه ، دائم الذکر، مواظبت بر تلاوت قرآن و خواندن دعا در عقب نمازها» تعقیبات» اینها می شود سرمایه معنوی برای تشرف خدمت امام زمان منه السلام

و تشرفی ایشان در سامرا - در سرداب مقدس داشتند

ایشان برنامه پخت حلوا در 13 روز دهه اول محرم داشتند که داستانی در این مورد دارند

4- سید حسن صدر (فرزند سید هادی):
از مراجع کاظمین بودند، در حوزه مشغول و فعالیت داشتند، بسیاری از علما سید ابوالحسن اصفهانی، شهاب الدین مرعشی، و شیخ آقا بزرگ تهرانی از مراجعین بودند که از ایشان اجازه اجتهاد گرفته بودند، ایشان اهتمام به گردآوری نسخ خطی داشتند،
مرحوم آيت الله سيد حسن صدر كتاب تاسيس الشيعة لعلوم الإسلام را مي نويسد كه در این بيان مي كند كه همه يا بيشتر علوم اسلامي را شيعه بنيانكزارش بوده است

تشرفی در سرداب مقدس داشتند در سامرا
قبر این بزرگوار در حجره ای که مشهد مهدوی میباشد؛ دفن هستند

5- سید اسماعیل صدر:
پسر عموی سید هادی، شاگرد میرزای شیرازی بودند، فعالیت در حوزه، بعد از وفات ایشان، ایشان مرجع تقلید زمان می شوند، اهتمام به مباحثه دروس دو نفری و بین جمعی و همیشه طلاب را به این تذکر می دادند،
خدمات اجتماعی هم داشتند، دفع تجاوز روس ها، و ...

6- سید محمد رضا شبر:
از علما و فضلا بودند، نماز استسقای ایشان در مسجد براثا معروف است

قبر ایشان از ایوان باب القبله که وارد رواق شوید، قسمت آقایان، دست راست عنوان زده برای تصحیح تلاوت حمد و سوره، کنارش سنگ نوشته دارد که سنگ نوشته قبر فرزندشان سید عبدالله هم کنارشان است

7- فرزندش سید عبدالله شبر:
با اینکه سن کم داشتند اما تالیفات بسیار داشتند، یک منظومه شعر ۳۰ هزار بیتی البرهان المبین فی فتح اخلاق ... تفسیر قرآن، شرح زیارت جامعه کبیره و ...
سرعت نگارش خیلی بالا داشتند، یک کتاب با مطالب قوی و خوبی را که نوشته بودند می گفتند از دیشب که شروع کردم، نیمه شب تمام شد

8- سید محسن اعرجی:
از شاگردان سید محمد مهدی بحر العلوم و شیخ جعفر کاشف الغطا و مرحوم بهبهانی بودند

9- سید زین العابدین سلماسی:
از شاگردان علامه بحر العلوم بودند،
در رواق شرقی مقابل شیخ مفید، تشرفاتی از جناب بحرالعلوم نقل از ایشان است، تشرف که در خواجه ربیع فایل صوتی گوش می دهید تشرف ایشان بوده، خودشان هم تشرفی در سامرا داشتند

10- جناب زبیده خاتون:
زوجه هارون و نوه منصور دوانیقی، دختر عموی هارون، بزرگترین بانو خلفای عباسی، و اولین بانو در بغداد بخاطر شخصیت خودشان نه بخاطر موقعیت خانوادگی،

اهل معنویت و خیر، صد بانو در قصر داشتند همگی حافظ قرآن، پیوسته از قصر ایشان همهمه تلاوت، موقعیت اجتماعی بالا
خدمات» راه مکه از عراق را ایشان ساختند، منزل به منزل چاه و برکه و استراحتگاه، تا امروز هم مشهور به جاده زبیده و برخی برکه ها هم هنوز وجود دارد

قبر ایشان در مجاورت بقعه امامین، بقعه ای بوده، بین درب اصلی مسجد صفوی و درب حرم، رواق است، رواق پشت سر مبارک، در حمله سنی ها به کشت و کشتار شیعیان حمله به حرم، آتش سوزی بخاطر بغض و کینه قبر ایشان را آتش، و در تعمیرات بعدی کسی توجه نمی کند

11- امیران آل بویه که شیعه بودند
پشت سر حضرت که بین این درب تا خود ضریح

12- سید مرتضی و سید رضی:
پس از دفن در خانه خودشان در کاظمین بصورت امانت، بعد از یک سال انتقال دادند به کربلا، پیش جدشان ابراهیم مجاب

مقبره ایشان = بیرون حرم کاظمین در سمت جنوب شرقی دیواره حرم - گنبد و بارگاهی دارند

[pejuhesh232]

توسلات در حرم کاظمین

تذکری از راهنمای حضور مشاهد الهی در مورد استفاده از حرم؛
توسل و ختم معروف مجرب كه مربوط به واقعه ابن ابي البغل و يكي از مشاهد مهدوي حرم مطهر كاظمين است را از دست ندهيد
همجنين از توسل دوازده امام خواجه نصيرالدين هم در حرم به نيابت وي براى توسل به حضرات بهره بكيريد

ان شاء الله كه در حرم كاظمين عليهما السلام لااقل يكبار عمل استغاثه به حضرت صاحبالامر منه السلام كه به (ابوبغل كاتب) تعليم شده و بسيارمجرب است
و در منابع ادعيه و مفاتيج ذكر شده است را انجام داده باشيد
اول شرح واقعه توسل او را با توجه كوش دهيد
https://rasekhoon.net/media/show/391130 ... 8%AA%D8%A8

عمل استغاثه تعليمي به ابوبغل كاتب
آیت الله جاج آقا موسى شبیری زنجانی بیان می کنند:
یک وقتی برای من مشکلی پیش آمد که در عمرم تاکنون چنین مشکلی پیش نیامده است
و به گونه‌ای بود که به تلف شدنم منتهی می‌شد.
کاملاً مضطر شده بودم.
این دستورالعمل را انجام دادم همزمان با تمام شدن آن، مشکلم حل شد.
مشکل من به‌گونه‌ای بود که به حساب اسباب عادی اصلاً قابل حلّ نبود
ولی جای شگفتی بود که با این عمل مشکل حل شد.

در کیفیت آن ختم در نقل دارالسلام عراقی اغلاطی وجود دارد که باید با نقل بحارالأنوار و دلائل الإمامه مقابله و تصحیح شود.
من هم در موقع انجام دستورالعمل، دعا را با هر دو کتاب مقابله کردم و هر جا نیاز بود، مطابق احتیاط عمل کردم.
کیفیت عمل مطابق نقلهاى متعدد و تصحيح شده از این قرار است:

دو رکعت نماز بگذار و بعد از آن این دعا را بخوان:
«يَا مَنْ أَظْهَرَ الْجَمِيلَ وَ سَتَرَ الْقَبِيحَ يَا مَنْ لَمْ يُؤَاخِذْ بِالْجَرِيرَةِ وَ لَمْ يَهْتِكِ السِّتْرَ يَا عَظِيمَ الْمَنِّ يَا كَرِيمَ الصَّفْحِ يَا حَسَنَ التَّجَاوُزِ يَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ يَا بَاسِطَ الْيَدَيْنِ بِالرَّحْمَةِ يَا مُنْتَهَى كُلِّ نَجْوَى وَ يَا غَايَةَ كُلِّ شَكْوَى يَا عَوْنَ كُلِّ مُسْتَعِينٍ يَا مُبْتَدِئاً بِالنِّعَمِ قَبْلَ اسْتِحْقَاقِهَا»
ده مرتبه بگو: یا رَبّاهُ، ده مرتبه بگو: یا سَیّداهُ، ده مرتبه بگو: يَا مَوْلَيَاه‏، ده مرتبه بگو: یا غایتاهُ، و ده مرتبه بگو: یا مُنْتَهی غایةِ رَغْبَتاهُ.
سپس بگو: «أَسْأَلُكَ بِحَقِّ هَذِهِ الْأَسْمَاءِ وَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِينَ ع إِلَّا مَا كَشَفْتَ كَرْبِي وَ نَفَّسْتَ هَمِّي وَ فَرَّجْتَ غَمِّي وَ أَصْلَحْتَ حَالِي‏»
سپس حاجت خود را از خدا بخواه.
سپس گونه راست خود را بر زمین بگذار و صد مرتبه بگو: «َ يَا مُحَمَّدُ يَا عَلِيُّ يَا عَلِيُّ يَا مُحَمَّدُ اكْفِيَانِي فَإِنَّكُمَا كَافِيَايَ وَ انْصُرَانِي فَإِنَّكُمَا نَاصِرَاي‏»،
بعد از آن گونه چپ خود را بر زمین بگذار و صد مرتبه بگو: «أَدْرِکْنی» و این را بسیار تکرار کن. سپس آن قدر بگو: «اَلْغَوْثَ، اَلْغَوْثَ» تا نفس قطع گردد.
بعد از آن سر بردار که خداوند به کرم خود حاجت تو را برآورده می کند، ان شاءالله
---------------
واقغه:

تشرف ابی بغل کاتب به محضر امام عصر (علیه السلام) و دستورالعمل کارگشای حضرت برای حاجت روایی، و دعایى را که حضرت تعلیم فرمودند؛

سیّد رضى الدین على بن طاووس در کتاب (فرج المهموم) وعلامه مجلسى در بحار از کتاب دلایل شیخ ابى جعفر محمّد بن جریر طبرى نقل کردند که او گفت:
ابو جعفر محمّد بن هارون بن موسى التلعکبرى به من خبر داد که او گفت:
ابو الحسین بن ابى البغل کاتب به من گفت: کارى را از جانب ابى منصور بن صالحان به عهده گرفتم ومیان ما واو مطلبى اتّفاق افتاد که باعث شد من خودم را پنهان کنم.
آنگاه در جستجوى من برآمد. مدّتى پنهان ودر هول وهراس بودم. آنگاه قصد کردم که به مقبره هاى قریش بروم یعنى مرقد نورانى حضرت کاظم (علیه السلام) را در شب جمعه قصد کردم وتصمیم گرفتم که شبى را براى دعا کردن ودرخواست از خداوند سپرى کنم در حالیکه در آن شب باران همراه با باد مى بارید.

پس از ابى جعفر قیم خواهش کردم که درهاى روضه منوره را قفل کند که آن جایگاه شریف خالى بماند که من با آسودگى خاطر به راز ونیاز وتوسل بپردازم.
پس او همین کار را کرد ودرها را بست وشب به نیمه رسید وآنقدر باد وباران آمد که مانع عبور ومرور مردم به آنجا شد ومن ماندم ودعا کردم وزیارت مى نمودم ونماز مى خواندم که

ناگهان صداى پایى را از سمت مولایم موسى (علیه السلام) شنیدم ومردى را دیدم که زیارت مى کند.
آنگاه بر آدم و پیامبران اولوا العزم سلام کرد و سپس بر هر یک از ائمه (ع) نیز سلام نمود تا به صاحب الزّمان (عج) رسید واو را ذکر نکرد.

از این عمل او تعجب کردم وگفتم: شاید او را فراموش کرده یا نمى شناسد ویا این مذهبى است براى این مرد. پس وقتى زیارت کردنش به پایان رسید به سوى مرقد مولاى ما موسى بن جعفر (ع) رو کرد. پس مثل همان زیارت را بجا آورد وهمان سلام را کرد ودو رکعت نماز خواند ومن از او مى ترسیدم، زیرا که او را نمى شناختم ودیدم که در جوانى کامل است وجامه سفید بر تن دارد وعمامه اى بر سر دارد که قسمتى از آن را باز کرده است و ردایى هم بر روى کتف انداخته بود.

آنگاه گفت: (اى ابو الحسین بن ابى البغل! تو کجاى دعاى فرج هستى؟) گفتم: اى سیّد من آن دعا کدام است؟

فرمود: «دو رکعت نماز مى خوانى ومى گویى: یا من اظهر الجمیل وستر القبیح یا من لم یؤاخذ بالجریرة ولم یهتک السّتر یا عظیم المنّ یا کریم الصّفح یا مبتدءاً بالنّعم قبل استحقاقها یا حسن التّجاوز یا واسع المغفرة یا باسط الیدین بالرحمة یا منتهى کلّ نجوى ویا غایة کل شکوى یا عون کلّ مستعین یا مبتدءاً بالنّعم قبل استحقاقها یا ربّاه (ده مرتبه) یا سیّداه (ده مرتبه) یا مولاه (ده مرتبه) یا غایتاه (ده مرتبه) یا منتهى رغبتاه (ده مرتبه) اسئلک بحق هذه الاسماء وبحق محمّد وآله الطّاهرین علیهم السّلام الاّ ما کشفت کربى ونفّست همّى وفرّجت غنّى واصلحت حالى».

بعد از این دعا کن وحاجات خود را ذکر کن آنگاه گونه راست خود را روى زمین بگذار وصد مرتبه در هنگام سجده بگو: «یا محمّد یا على یا على یا محمّد اکفیانى فانّکما کافیانى وانصرانى فانّکما ناصرانى» وبعد گونه چپ خود را روى زمین مى گذارى وصد مرتبه مى گویى (ادرکنى) وبسیار آن را تکرار مى کنى ومى گویى (الغوث، الغوث) تا اینکه نفس تو قطع شود وآنگاه سر خود را بر مى دارى.

پس بدرستى که خداوند بلند مرتبه به لطف وکرم خود حاجت تو را بر مى آورد. (ان شاء اللَّه تعالى) وقتى من به نماز ودعا مشغول شدم بیرون رفت. و وقتى نماز ودعا را تمام کردم به نزد ابى جعفر رفتم تا در مورد این مرد واینکه چگونه داخل شد از او سؤال کنم. درها را دیدم که بسته وقفل است. تعجب کردم وبا خود گفتم شاید در این جا درى باشد که من نمى دانم. خود را به ابى جعفر رساندم واو نیز از اتاقش که در محل روغن چراغ حرم بود به پیش من آمد.

از او حال آن مرد وچگونگى داخل شدن او را پرسیدم. گفت: چنانکه مى بینى درها قفل است ومن آنها را باز نکردم. آنگاه او را از این قصه باخبر کردم. گفت که: این مولاى ما صاحب الزّمان (علیه السلام) است وبدرستى که من آن جناب را در مثل چنین شبى به طور مکرر مشاهده نمودم آن هم در زمانى که مردم از حرم بیرون رفته بودند ومن بر آنچه که از دست دادم افسوس خوردم ودر نزدیک طلوع فجر به کرخ، جایى که در آن مخفى شده بودم رفتم.

هنوز وقت صبحانه نرسیده بود که یاران ابن صالحان خواستار ملاقات با من شدند واز دوستان من حالم را مى پرسیدند وهمراه آنها امانى از وزیر همراه با نامه اى به خط او بود که در آن هر خوبى نوشته شده بود. آنگاه با یکى از دوستان امین خود پیش او رفتم. پس بلند شد وبه من چسبید ومرا در آغوش گرفت طورى که از او جدا نبودم. آنگاه گفت: حال تو، تو را به جایى کشانده که از من به امام زمان (علیه السلام) شکایت کنى. گفتم: من حاجتى داشتم وسؤالى از آن جناب کردم. گفت: واى بر تو! دیشب، یعنى شب جمعه مولاى خود صاحب الزّمان (علیه السلام) را در خواب دیدم که به هر نیکى فرمان داد وبا من به درشتى رفتار کرد به گونه اى که از او ترسیدم. آنگاه گفت: لا اله الا اللَّه شهادت مى دهم که ایشان حق هستند ومنتهاى حق مى باشد.شب گذشته در بیدارى مولاى خود را دیدم که به من چنین وچنان فرمود وآنچه را که در آن مشهد شریف دیده بودم توضیح دادم. پس تعجب کرد واز سوى او بالنّسبه به من امورى بزرگ ونیکو در این مورد صادر شد ومن از جانب او به مقصدى رسیدم که گمان آنرا نداشتم وآن به برکت مولایم بود. (درود خدا بر او باد)
( بحارالأنوار ج : ۵۱ ص :۳۰۵ )

توسل دوازده امام خواجه نصيرالدين

از مرحوم شيخ بهايى نقل شده كه ايشان فرموده‏ اند : از مقدّس اردبيلى سؤال شد كه چه چيزى سبب شد تا به مقامات عاليه نايل شوى ؟
ايشان در جواب فرمودند : مداومت به دعاى توسّل خواجه نصير .

مرحوم سید بن طاوس این توسل را در مهج الدعوات خویش ذکر کرده و ما آن را از همین کتاب نقل می کنیم

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم
اَللّهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّمْ وَ زِدْ وَ بارِکْ عَلَى النَّبِىِّ الْاُمِّىِّ الْعَرَبِىِّ، اَلْهاشِمِىِّ الْقُرَشِىِّ الْمَکِّىِّ الْمَدَنِىِّ، اَلْاَبْطَحِىِّ التَّهامِىِّ،

اَلسَّیِّدِ الْبَهِىِّ، اَلسِّراجِ الْمُضىءِ، اَلکَوْکَبِ الدُّرِّىِّ، صاحِبِ الْوَقارِ وَ السَّکینَهِ، اَلمَدْفُونِ بِـالْمَدینَهِ، اَلعَبْدِ الْمُؤَیَّدِ،

وَ الرَّسُولِ الْمُسَدَّدِ، اَلْمُصْطَفَى الْاَمْجَدِ، اَلْمَحْمُودِ الْاَحْمَدِ، حَبیبِ اِلهِ الْعالَمینَ، وَ سَیِّدِ الْمُرسَلینَ، وَ خاتَمِ النَّبِیّینَ،

وَ شَفیعِ الْمُذْنِبینَ، وَ رَحْمَهٍ لِلْعالَمینَ، اَبِى الْقاسِمِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِه.
اَلصَّلاهُ وَ السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبَا الْقاسِمِ یا رَسُولَ اللهِ، یا اِمامَ الرَّحْمَهِ، یا شَفیعَ الْاُمَّهِ، یا حُجَّهَ اللهِ عَلى خَلْقِه، یا سَیِّدَنا

وَ مَوْلانا، اِنّا تَوَجَّهْنا وَ اسْتَشْفَعْنا وَ تَوَسَّلْنا بِکَ اِلَى اللهِ، وَ قَدَّمْناکَ بَیْنَ یَدَىْ حاجاتِنا فِى الدُّنْیا وَ الاْخِرَهِ، یا وَجیهًا عِنْدَ

اللهِ، اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللهِ.
اَللّهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّمْ وَ زِدْ وَ بارِکْ عَلَى السَّیِّدِ الْمُطَهَّرِ، وَ الْاِمامِ الْمُظَفَّرِ، وَ الشُّجاعِ الْغَضَنْفَرِ، اَبى شُبَیْرٍ وَ شَبَرٍ، قاسِمِ

طُوبى وَ سَقَرَ، اَلْاَنْزَعِ الْبَطینِ، اَلْاَشْجَعِ الْمَتینِ، اَلْاَشْرَفِ الْمَکینِ، اَلعالِمِ الْمُبینِ، اَلنّاصِرِ الْمُعینِ، وَلِىِّ الدّینِ، اَلوالِى

الْوَلِىِّ، اَلسَّیِّدِ الرَّضِىِّ، اَلْاِمامِ الْوَصِىِّ، اَلحاکِمِ بِالنَّصِّ الْجَلِىِّ، اَلمُخْلِصِ الصَّفِىِّ، اَلْمَدْفُونِ بِـالْغَرِىِّ، لَیْثِ بَنى غالِبٍ،

مَظْهَرِ الْعَجائِبِ، وَ مُظْهِرِ الْغَرائِبِ، وَ مُفَرِّقِ الْکَتائِبِ، وَ الشِّهابِ الثّاقِبِ، وَ الْهِزَبْرِ السّالِبِ، نُقْطَهِ دائِرَهِ الْمَطالِبِ، اَسَدِ

اللهِ الْغالِبِ، غالِبِ کُلِّ غالِبٍ، وَ مَطْلُوبِ کُلِّ طالِبٍ، صاحِبِ الْمَفاخِرِ وَ الْمَناقِبِ، اِمامِ الْمَشارِقِ وَ الْمَغارِبِ، مَوْلانا وَ

مَوْلَى الْکَوْنَیْنِ، اَلْاِمامِ اَبِى الْحَسَنَیْنِ، اَمیرِ الْمُؤمِنینَ عَلِىِّ بْنِ اَبى طالِبٍ صَلَواتُ اللهِ وَ سَلامُهُ عَلَیْهِ.
اَلصَّلاهُ وَ السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبَا الْحَسَنِ، یا اَمیرَ الْمُؤمِنینَ یا عَلِىَّ بْنَ اَبى طالِبٍ، یا اَخَ الرَّسُولِ یا زَوْجَ الْبَتُولِ، یا اَبَا

السِّبْطَیْنِ، یا حُجَّهَ اللهِ عَلى خَلْقِه، یا سَیِّدَنا یا مَوْلانا، اِنّا تَوَجَّهْنا وَ اسْتَشْفَعْنا وَ تَوَسَّلْنا بِکَ اِلَى اللهِ، وَ قَدَّمْناکَ بَیْنَ

یَدَىْ حاجاتِنا فِى الدُّنْیا وَ الاْخِرَهِ، یا وَجیهًا عِنْدَ اللهِ، اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللهِ.
اَللّهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّمْ وَ زِدْ وَ بارِکْ عَلَى السَّیِّدَهِ الْجَلیلَهِ الْجَمیلَهِ، اَلْمَعْصُومَهِ الْمَظْلُومَهِ، اَلکَریمَهِ النَّبیلَهِ، اَلْمَکْرُوبَهِ الْعَلیلَهِ،

ذاتِ الْاَحْزانِ الطَّویلَهِ فِى الْمُدَّهِ الْقَلیلَهِ، اَلرَّضِیَّهِ الْحَلیمَهِ، اَلعَفیفَهِ السَّلیمَهِ، اَلْمَجْهُولَهِ قَدْرًا وَ الْمَخْفِیَّهِ قَبْرًا، اَلْمَدْفُونَهِ

سِرًّا وَ الْمَغْصُوبَهِ جَهْرًا، سَیِّدَهِ النِّساءِ، اَلْاِنْسِیَّهِ الْحَوْراءِ، اُمِّ الْاَئِمَّهِ النُّقَباءِ النُّجَباءِ، بِنْتِ خَیْرِ الْاَنْبِیاءِ، اَلطّاهِرَهِ الْمُطَهَّرَهِ،

اَلبَـتُولِ الْعَذْراءِ، فاطِمَهَ التَّقِیَّهِ النَّقِیَّهِ الزَّهْراءِ عَلَیْهَا السَّلامُ.
اَلصَّلاهُ وَ السَّلامُ عَلَیْکِ و عَلى ذُرِّیَّتِکِ، یا فاطِمَهُ الزَّهْراءُ، یا بِنْتَ مُحَمَّدٍ رَسُولِ اللهِ، اَیَّتُهَا الْبَتُولُ، یا قُرَّهَ عَیْنِ الرَّسُولِ، یا

بَضْعَهَ النَّبِىِّ، یا اُمَّ السِّبْطَیْنِ، یا حُجَّهَ اللهِ عَلى خَلْقِه، یا سَیِّدَتَنا وَ مَوْلاتَنا، اِنّا تَوَجَّهْنا وَ اسْتَشْفَعْنا وَ تَوَسَّلْنا بِکِ اِلَى

اللهِ، وَ قَدَّمْناکِ بَیْنَ یَدَىْ حاجاتِنا فِى الدُّنْیا وَ الاْخِرَهِ، یا وَجیهَهً عِنْدَ اللهِ، اِشْفَعى لَنا عِنْدَ اللهِ.
اَللّهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّمْ وَ زِدْ وَ بارِکْ عَلَى السَّیِّدِ الْمُجْتَبى وَ الْاِمامِ الْمُرْتَجى، سِبْطِ الْمُصْطَفى وَ ابْنِ الْمُرْتَضى، عَلَمِ

الْهُدى، اَلعالِمِ الرَّفیعِ، ذِى الْحَسَبِ الْمَنیعِ، وَ الْفَضْلِ الْجَمیعِ، وَ الشَّرَفِ الرَّفیعِ، اَلشَّفیعِ بْنِ الشَّفیعِ، اَلْمَقْتُولِ بِالسَّمِّ

النَّقیعِ، اَلْمَدْفُونِ بِاَرْضِ الْبَقیعِ، اَلعالِمِ بِـالْفَرائِضِ وَ السُّنَنِ، صاحِبِ الْجُودِ وَ الْمِنَنِ، کاشِفِ الضُّرِّ وَ الْبَلْوى وَ الْمِحَنِ، ما

ظَهَرَ مِنْهاوَ ما بَطَنَ، اَلَّذى عَجَزَ عَنْ عَدِّ مَدائِحِه لِسانُ اللَّسِنِ، اَلْاِمامِ بِـالْحَقِّ الْمُؤْتَمَنِ، اَبى مُحَمَّدٍ الْحَسَنِ صَلَواتُ

اللهِ وَ سَلامُهُ عَلَیْهِ.
اَلصَّلاهُ وَ السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبا مُحَمَّدٍ، یا حَسَنَ بْنَ عَلِىٍّ، اَیُّهَا الْمُجْتَبى یَا بْنَ رَسُولِ اللهِ یَا بْنَ اَمیرِ الْمُؤمِنینَ، یَا بْنَ

فاطِمَهَ الزَّهْراءِ، یا حُجَّهَ اللهِ عَلى خَلْقِه، یا سَیِّدَ شَبابِ اَهْلِ الْجَنَّهِ، یا سَیِّدَنا وَ مَوْلانا، اِنّا تَوَجَّهْنا وَ اسْتَشْفَعْنا وَ

تَوَسَّلْنا بِکَ اِلَى اللهِ، وَ قَدَّمْناکَ بَیْنَ یَدَىْ حاجاتِنا فِى الدُّنْیا وَ الاْخِرَهِ، یا وَجیهًا عِنْدَ اللهِ، اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللهِ.
اَللّهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّمْ وَ زِدْ وَ بارِکْ عَلَى السَّیِّدِ الزّاهِدِ، وَ الْاِمامِ الْعابِدِ، اَلرّاکِعِ السّاجِدِ، وَلِىِّ الْمَلِکِ الْماجِدِ، وَ قَتیلِ الْکافِرِ

الْجاحِدِ، زَیْنِ الْمَنابِرِ وَ الْمَساجِدِ، صاحِبِ الْمِحْنَهِ وَ الْکَرْبِ وَ الْبَلاءِ، اَلْمَدْفُونِ بِاَرْضِ کَرْبَلاءَ، سِبْطِ رَسُولِ الثَّقَلَیْنِ، وَ نُورِ

الْعَیْنَیْنِ، مَوْلانا وَ مَوْلَى الْکَوْنَیْنِ، اَلْاِمامِ بِـالْحَقِّ اَبى عَبْدِ اللهِ الْحُسَیْنِ صَلَواتُ اللهِ وَ سَلامُهُ عَلَیْهِ.
اَلصَّلاهُ وَ السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبا عَبْدِ اللهِ یا حُسَیْنَ بْنَ عَلِىٍّ، اَیُّهَا الشَّهیدُ یَابْنَ رَسُولِ اللهِ یَابْنَ اَمیرِ الْمُؤمِنینَ، یَابْنَ فاطِمَهَ

الزَّهْراءِ، یا سَیِّدَ شَبابِ اَهْلِ الْجَنَّهِ، یا حُجَّهَ اللهِ عَلى خَلْقِه، یا سَیِّدَنا وَ مَوْلانا، اِنّا تَوَجَّهْنا وَ اسْتَشْفَعْنا وَ تَوَسَّلْنا بِکَ

اِلَى اللهِ، وَ قَدَّمْناکَ بَیْنَ یَدَىْ حاجاتِنا فِى الدُّنْیا وَ الاْخِرَهِ، یا وَجیهًا عِنْدَ اللهِ، اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللهِ.
اَللّهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّمْ وَ زِدْ وَ بارِکْ عَلى اَبِى الْاَئِمَّهِ وَ سِراجِ الْاُمَّهِ، وَ کاشِفِ الْغُمَّهِ وَ مُحْیِى السُّنَّهِ، وَ سَنِىِّ الْهِمَّهِ وَ رَفیعِ

الرُّتْبَهِ، وَ اَنیسِ الْکُرْبَهِ وَ صاحِبِ النُّدْبَهِ، اَلْمَدْفُونِ بِاَرْضِ طَیْبَهَ، اَلْمُبَرَّءِ مِنْ کُلِّ شَیْنٍ، وَ اَفْضَلِ الْمُجاهِدینَ، وَ اَکْمَلِ

الشّاکِرینَ وَ الْحامِدینَ، شَمْسِ نَهارِ الْمُسْتَغْفِرینَ، وَ قَمَرِ لَیْلَهِ الْمُتَهَجِّدینَ، اَلْاِمامِ بِـالْحَقِّ زَیْنِ الْعابِدینَ، اَبى مُحَمَّدٍ

عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ صَلَواتُ اللهِ عَلَیْهِما.
اَلصَّلاهُ وَ السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبا مُحَمَّدٍ یا عَلِىَّ بْنَ الْحُسَیْنِ یا زَیْنَ الْعابِدینَ، اَیُّهَا السَّجّادُ یَابْنَ رَسُولِ اللهِ یَابْنَ اَمیرِ

الْمُؤمِنینَ، یا حُجَّهَ اللهِ عَلى خَلْقِه، یا سَیِّدَنا وَ مَوْلانا، اِنّا تَوَجَّهْنا وَ اسْتَشْفَعْنا وَ تَوَسَّلْنا بِکَ اِلَى اللهِ، وَ قَدَّمْناکَ بَیْنَ

یَدَىْ حاجاتِنا فِى الدُّنْیا وَ الاْخِرَهِ، یا وَجیهًا عِنْدَ اللهِ، اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللهِ.
اَللّهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّمْ وَ زِدْ وَ بارِکْ عَلى قَمَرِ الْاَقْمارِ وَ نُورِ الْاَنْوارِ، وَ قائِدِ الْاَخْیارِ وَ سَیِّدِ الْاَبْرارِ، وَ الطُّهْرِ الطّاهِرِ وَ الْبَدْرِ

الْباهِرِ، وَ النَّجْمِ الزّاهِرِ وَ الْبَحْرِ الزّاخِرِ، وَ الدُّرِّ الْفاخِرِ، اَلْمُلَقَّبِ بِـالْباقِرِ، اَلسَّیِّدِ الْوَجیهِ، اَلْاِمامِ النَّبیهِ، اَلْمَدْفُونِ عِنْدَ

جَدِّه وَ اَبیهِ، اَلحِبْرِ الْمَلِىِّ عِنْدَ الْعَدُوِّ وَ الْوَلِىِّ، اَلْاِمامِ بِـالْحَقِّ الْاَزَلِىِّ، اَبى جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِىٍّ عَلَیْهِمَا السَّلامُ.
اَلصَّلاهُ وَ السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبا جَعْفَرٍ یا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِىٍّ، اَیُّهَا الْباقِرُ یَابْنَ رَسُولِ اللهِ یَابْنَ اَمیرِ الْمُؤمِنینَ، یا حُجَّهَ اللهِ

عَلى خَلْقِه، یا سَیِّدَنا وَ مَوْلانا، اِنّا تَوَجَّهْنا وَ اسْتَشْفَعْنا وَ تَوَسَّلْنا بِکَ اِلَى اللهِ، وَ قَدَّمْناکَ بَیْنَ یَدَىْ حاجاتِنا فِى

الدُّنْیا وَ الاْخِرَهِ، یا وَجیهًا عِنْدَ اللهِ، اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللهِ.
اَللّهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّمْ وَ زِدْ وَ بارِکْ عَلَى السَّیِّدِ الصّادِقِ الصِّدّیقِ، اَلْعالِمِ الْوَثیقِ، اَلحَلیمِ الشَّفیقِ، اَلهادى اِلَى الطَّریقِ،

اَلسّاقى شیعَتَهُ مِنَ الرَّحیقِ، وَ مُبَلِّغِ اَعْدائِه اِلَى الْحَریقِ، صاحِبِ الشَّرَفِ الرَّفیعِ، وَ الْحَسَبِ الْمَنیعِ، وَ الْفَضْلِ

الْجَمیعِ، اَلشَّفیعِ بْنِ الشَّفیعِ، اَلْمَدْفُونِ بِـالْبَقیعِ، اَلْمُهَذَّبِ الْمُؤَیَّدِ، اَلْاِمامِ الْمُمَجَّدِ اَبى عَبْدِ اللهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ

صَلَواتُ اللهِ وَ سَلامُهُ عَلَیْهِ.
اَلصَّلاهُ وَ السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبا عَبْدِ اللهِ یا جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ، اَیُّهَا الصّادِقُ یَابْنَ رَسُولِ اللهِ یَابْنَ اَمیرِ الْمُؤمِنینَ، یا حُجَّهَ اللهِ

عَلى خَلْقِه، یا سَیِّدَنا وَ مَوْلانا، اِنّا تَوَجَّهْنا وَ اسْتَشْفَعْنا وَ تَوَسَّلْنا بِکَ اِلَى اللهِ، وَ قَدَّمْناکَ بَیْنَ یَدَىْ حاجاتِنا فِى

الدُّنْیا وَ الاْخِرَهِ، یا وَجیهًا عِنْدَ اللهِ، اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللهِ.
اَللّهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّمْ وَ زِدْ وَ بارِکْ عَلَى السَّیِّدِ الْکَریمِ، وَ الْاِمامِ الْحَلیمِ، وَ سَمِىِّ الْکَلیمِ، اَلصّابِرِ الْکَظیمِ، قائِدِ الْجَیْشِ،

اَلْمَدْفُونِ بِمَقابِرِ قُرَیْش، صاحِبِ الشَّرَفِ الْاَنْوَرِ، وَ الْمَجْدِ الْاَظْهَرِ وَ الْجَبینِ الْاَزْهَرِ، اَلْاِمامِ بِـالْحَقِّ اَبى اِبْراهیمَ مُوسَى

بْنِ جَعْفَرٍ صَلَواتُ اللهِ وَ سَلامُهُ عَلَیْهِ.
اَلصَّلاهُ وَ السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبا اِبْراهیمَ یا مُوسَى بْنَ جَعْفَرٍ، اَیُّهَا الْکاظِمُ، اَیُّهَا الْعَبْدُ الصّالِحُ، یَابْنَ رَسُولِ اللهِ یَابْنَ اَمیرِ

الْمُؤمِنینَ، یا حُجَّهَ اللهِ عَلى خَلْقِه، یا سَیِّدَنا وَ مَوْلانا، اِنّا تَوَجَّهْنا وَ اسْتَشْفَعْنا وَ تَوَسَّلْنا بِکَ اِلَى اللهِ، وَ قَدَّمْناکَ بَیْنَ

یَدَىْ حاجاتِنا فِى الدُّنْیا وَ الاْخِرَهِ، یا وَجیهًا عِنْدَ اللهِ، اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللهِ.
اَللّهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّمْ وَ زِدْ وَ بارِکْ عَلَى السَّیِّدِ الْمَعْصُومِ وَ الْاِمامِ الْمَظْلُومِ، وَ الشَّهیدِ الْمَسْمُومِ وَ الْغَریبِ الْمَغْمُومِ،

وَ الْقَتیلِ الْمَحْرُومِ، عالِمِ عِلْمِ الْمَکْتُومِ، بَدْرِ النُّجُومِ، شَمْسِ الشُّمُوسِ، وَ اَنیسِ النُّفُوسِ، اَلْمَدْفُونِ بِاَرْضِ طُوس،

اَلرَّضِىِّ الْمُرْتَضى، اَلْمُرتَجَى الْمُجْتَبى، اَلْاِمامِ بِـالْحَقِّ اَبِى الْحَسَنِ عَلِىِّ بْنِ مُوسَى الرِّضا صَلَواتُ اللهِ وَ سَلامُهُ عَلَیْهِ.


اَلصَّلاهُ وَ السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبَا الْحَسَنِ یا عَلِىَّ بْنَ مُوسَى الرِّضا، یَابْنَ رَسُولِ اللهِ یَابْنَ اَمیرِ الْمُؤمِنینَ، یا حُجَّهَ اللهِ

عَلى خَلْقِه، یا سَیِّدَنا وَ مَوْلانا، اِنّا تَوَجَّهْنا وَ اسْتَشْفَعْنا وَ تَوَسَّلْنا بِکَ اِلَى اللهِ، وَ قَدَّمْناکَ بَیْنَ یَدَىْ حاجاتِنا فِى الدُّنْیا

وَ الاْخِرَهِ، یا وَجیهًا عِنْدَ اللهِ، اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللهِ.
اَللّهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّمْ وَ زِدْ وَ بارِکْ عَلَى السَّیِّدِ الْعادِلِ، اَلعالِمِ الْعامِلِ، اَلکامِلِ الْفاضِلِ، اَلباذِلِ الْاَجْوَدِ الْجَوادِ، اَلعارِفِ

بِاَسْرارِ الْمَبْدَءِ وَ الْمَعادِ، وَ لِکُلِّ قَوْمٍ هادٍ، مَناصِ الْمُحِبّینَ یَوْمَ یُنادِ الْمُنادِ، اَلْمَذْکُورِ فِى الْهِدایَهِ وَ الْاِرْشادِ، اَلْمَدْفُونِ

بِاَرْضِ بَغْدادَ، اَلسَّیِّدِ الْعَرَبِىِّ، وَ الْاِمامِ الْاَحْمَدِىِّ، وَ النُّورِ الْمُحَمَّدِىِّ، اَلْمُلَقَّبِ بِالتَّقِىِّ، اَلْاِمامِ بِـالْحَقِّ اَبى جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ

بْنِ عَلِىٍّ عَلَیْهِ السَّلامُ.
اَلصَّلاهُ وَ السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبَا جَعْفَرٍ یا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِىٍّ، اَیُّهَا التَّقِىُّ الْجَوادُ، یَابْنَ رَسُولِ اللهِ یَابْنَ اَمیرِ الْمُؤمِنینَ،

یا حُجَّهَ اللهِ عَلى خَلْقِه، یا سَیِّدَنا وَ مَوْلانا، اِنّا تَوَجَّهْنا وَ اسْتَشْفَعْنا وَ تَوَسَّلْنا بِکَ اِلَى اللهِ، وَ قَدَّمْناکَ بَیْنَ یَدَىْ

حاجاتِنا فِى الدُّنْیا وَ الاْخِرَهِ، یا وَجیهًا عِنْدَ اللهِ، اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللهِ.
اَللّهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّمْ وَ زِدْ وَ بارِکْ عَلَى الْاِمامَیْنِ الْهُمامَیْنِ، اَلسَّیِّدَیْنِ السَّنَدَیْنِ، اَلفاضِلَیْنِ الْکامِلَیْنِ، اَلباذِلَیْنِ الْعادِلَیْنِ،

اَلعالِمَیْنِ الْعامِلَیْنِ، اَلْاَوْرَعَیْنِ الْاَطْهَرَیْنِ، اَلنُّورَیْنِ النَّیِّرَیْنِ، وَ الشَّمْسَیْنِ الْقَمَرَیْنِ، اَلکَوْکَبَیْنِ الْاَسْعَدَیْنِ، وارِثَىِ

الْمَشْعَرَیْنِ، وَ اَهْلَىِ الْحَرَمَیْنِ، کَهْفَىِ التُّقى، غَوْثَىِ الْوَرى، بَدْرَىِ الدُّجى، طَوْدَىِ النُّهى، عَلَمَىِ الْهُدى،

اَلْمَدْفُونَیْنِ بِسُرَّ مَنْ رَأى، کاشِفَىِ الْبَلْوى وَ الْمِحَنِ، صاحِبَىِ الْجُودِ وَ الْمِنَنِ، اَلْاِمامَیْنِ بِـالْحَقِّ اَبِى الْحَسَنِ

عَلِىِّ بْنِ مُحَمَّدٍ التَّقِىِّ، وَ اَبى مُحَمَّدٍ الْحَسَنِ صَلَواتُ اللهِ وَ سَلامُهُ عَلَیْهِما.
اَلصَّلاهُ وَ السَّلامُ عَلَیْکما یا اَبَا الْحَسَنِ وَ یا اَبا مُحَمَّدٍ وَ یا عَلِىَّ بْنَ مُحَمَّدٍ وَ یا حَسَنَ بْنَ عَلِىٍّ، اَیُّهَا النَّقِىُّ الْهادِىُّ وَ

اَیُّهَا الزَّکِىُّ الْعَسْکَرِىُّ، یَا ابْنَىْ رَسُولِ اللهِ یَا ابْنَىْ اَمیرِ الْمُؤمِنینَ، یا حُجَّتَىِ اللهِ عَلَى الْخَلْقِ اَجْمَعینَ، یا سَیِّدَیْنا وَ

مَوْلَیَیْنا، اِنّا تَوَجَّهْنا وَ اسْتَشْفَعْنا وَ تَوَسَّلْنا بِکُما اِلَى اللهِ، وَ قَدَّمْناکُما بَیْنَ یَدَىْ حاجاتِنا فِى الدُّنْیا وَ الاْخِرَهِ،

یا وَجیهَیْنِ عِنْدَ اللهِ، اِشْفَعا لَنا عِنْدَ اللهِ.
اَللّهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّمْ وَ زِدْ وَ بارِکْ عَلى صاحِبِ الدَّعْوَهِ النَّبَوِیَّهِ، وَ الصَّوْلَهِ الْحَیْدَرِیَّهِ، وَ الْعِصْمَهِ الْفاطِمِیَّهِ، وَ الْحِلْمِ

الْحَسَنِیَّهِ، وَ الشَّجاعَهِ الْحُسَیْنِیَّهِ، وَ الْعِبادَهِ السَّجّادِیَّهِ، وَ الْمَآثِرِ الْباقِرِیَّهِ، وَ الاْثارِ الْجَعْفَرِیَّهِ، وَ الْعُلُومِ الْکاظِمِیَّهِ، وَ

الْحُجَجِ الرَّضَوِیَّهِ، وَ الْجُودِ التَّقَوِیَّهِ، وَ النَّقاوَهِ النَّقَوِیَّهِ، وَ الْهَیْبَهِ الْعَسْکَرِیَّهِ، وَ الْغَیْبَهِ الْاِلهِیَّهِ، اَلْقائِمِ بِـالْحَقِّ، وَ الدّاعى

اِلَى الصِّدْقِ الْمُطْلَقِ، کَلِمَهِ اللهِ، وَ اَمانِ اللهِ، وَ حُجَّهِ اللهِ، اَلغالِبِ بِاَمْرِ اللهِ، وَ الذّابِّ عَنْ حَرَمِ اللهِ، اِمامِ السِّرِّ وَ الْعَلَنِ،

دافِعِ الْکَرْبِ وَ الْمِحَنِ، صاحِبِ الْجُودِ وَ الْمِنَنِ، اَلْاِمامِ بِـالْحَقِّ، اَبِى الْقاسِمِ مُحَمَّدِ ابْنِ الْحَسَنِ، صاحِبِ الْعَصْرِ وَ الزَّمانِ

، وَ خَلیفَهِ الرَّحْمنِ، وَ اِمامِ الْاِنْسِ وَ الْجانِّ صَلَواتُ اللهِ وَ سَلامُهُ عَلَیْهِ.
اَلصَّلاهُ وَ السَّلامُ عَلَیْکَ یا وَصِىَّ الْحَسَنِ، وَ الْخَلَفَ الصّالِحَ، یا اِمامَ زَمانِنا، اَلقائِمَ الْمُنْتَظَرَ الْمَهْدِىَّ، یَابْنَ رَسُولِ اللهِ

یَابْنَ اَمیرِ الْمُؤمِنینَ، یا حُجَّهَ اللهِ عَلى خَلْقِه، یا سَیِّدَنا وَ مَوْلانا، اِنّا تَوَجَّهْنا وَ اسْتَشْفَعْنا وَ تَوَسَّلْنا بِکَ اِلَى اللهِ، وَ

قَدَّمْناکَ بَیْنَ یَدَىْ حاجاتِنا فِى الدُّنْیا وَ الاْخِرَهِ، یا وَجیهًا عِنْدَ اللهِ، اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللهِ عَزَّوَجَلَّ.
آنگاه حاجات خود را بخواهد و دست‏ها را برداشته بگوید :
یا سادَتى وَ مَوالِىَّ، اِنّى تَوَجَّهْتُ بِکُمْ، اَنْتُمْ اَئِمَّتى وَ عُدَّتى لِیَوْمِ فَقْرى وَ فاقَتى وَ حاجَتى اِلَى اللهِ، وَ تَوَسَّلْتُ بِکُمْ

اِلَى اللهِ، وَ بِحُبِّکُمْ وَ بِقُرْبِکُمْ اَرْجُو النَّجاهَ مِنَ اللهِ، فَکُونُوا عِنْدَ اللهِ رَجائى، یا ساداتى یا اَوْلِیاءَ اللهِ صَلَّى اللّهُ عَلَیْکُمْ

اَجْمَعینَ.
اَللّهُمَّ اِنَّ هؤُلاءِ اَئِمَّتُنا وَ سادَتُنا، وَ قادَتُنا وَ کُبَرائُنا وَ شُفَعاءُنا، بِهِمْ اَتَوَلّى وَ مِنْ اَعْدائِهِمْ اَتَبَرَّءُ فِى الدُّنْیا وَ الاْخِرَهِ.

اَللّهُمَّ والِ مَنْ والاهُمْ وَ عادِ مَنْ عاداهُمْ، وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُمْ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُمْ، وَ الْعَنْ عَلى مَنْ ظَلَمَهُمْ،

وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ، وَ اَهْلِکْ عَدُوَّهُمْ مِنَ الْجِنِّ وَ الْاِنْسِ مِنَ الْاَوَّلینَ وَ الاْخِرینَ، آمینَ یا رَبَّ الْعالَمینَ.
اَللّهُمَّ ارْزُقْنا فِى الدُّنْیا زِیارَتَهُمْ، وَ فِى الاْخِرَهِ شَفاعَتَهُمْ، وَ احْشُرْنا مَعَهُمْ وَ فى زُمْرَتِهِمْ وَ تَحْتَ لِوائِهِمْ، وَ لا تُفَرِّقْ

بَیْنَنا وَ بَیْنَهُمْ طَرْفَهَ عَیْنٍ اَبَدًا فِى الدُّنْیا وَ الاْخِرَهِ، بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ.