حرم امام حسین علیه السلام

حرم امام حسین علیه السلام

پستتوسط najm111 » پنج شنبه آگوست 04, 2022 4:07 am

بسم الله الرحمان الرحیم
najm111
Site Admin
 
پست ها : 1988
تاريخ عضويت: چهارشنبه فبريه 03, 2010 10:09 am

Re: حرم امام حسین علیه السلام

پستتوسط najm111 » پنج شنبه آگوست 04, 2022 4:34 am

کتاب مناسک دیدار حق
جلد دوم: آیین حج و زیارت
مشتمل بر شرح بر نامه ها و احكام و اعمال و آداب زیارت مشاهد الهی

Image

برای دریافت کتاب به این ادرس مراجعه نمایید:
viewtopic.php?f=264&t=10169#p49153

آداب و اعمال تشرف به حریم وجه اللهی:

هر گاه چشم زائر به قبه منوره يا ضريح انور افتاد در هر جا (بيرون شهر - داخل شهر - بيرون صحن - درب صحن - داخل صحن- داخل رواق) بگويد
صلی الله علیک یا أبا عبد الله
صلی الله علیک یا أبا عبد الله
صلی الله علیک یا أبا عبد الله



Image

در وقت ورود و در صحنها و در رواق و در فواصل تا رسیدن به روضه منوره این اذکار گفته شود:
بسم الله و بالله، وفي سبيل الله، و على ملة رسول الله،
الله اكبر الله اكبر، الله اكبر كبيرا، و الحمدلله كثيرا، و سبحان الله بكرة واصيلا،
الحمدلله على هدايته لدينه، والتوفيق لمادعا اليه من سبيله،



Image

Image

Image

Image

Image

Image

Image

زیارت: اظهار معرفت و عبودیت و تسلیم در حضور وجه الله
با زیارات جامعه و زیارات خاصه
نسخه جامع (زیارت جامعه کبیره کامله) و زیارت جامعه صغیره (امین الله کامله) در کتاب مناسک دیدار حق منتشر شده است

در زیارات خاصه امام حسین علیه السلام؛ از افضل زیارات زیارت عاشورا و زیارت وارث (زیارت هفتم) و زیارت ناحیه مقدسه


کتاب زیارت عاشورای تامه را از این ادرس دریافت نمایید:
viewtopic.php?f=98&t=10179

زیارت ناحیه مقدسه
كه مشتمل بر مقتل خواني امام زمان است
viewtopic.php?f=166&t=349&p=4924#p4922

زیارت وارث:

وقتی به درب حائر حسینی (علیه السلام) رسیدی پس بگو:

اَللهُ اَكْبَرُ كَبيرًا، وَالْحَمْدُ للهِ كَثيرًا، وَسُبْحانَ اللهِ بُكْرَةً وَاَصيلًا، اَلْحَمْدُ للهِ الَّذي هَدانا لِهذا وَما كُنّا لِنَهْتَدِيَ لَوْ لا اَنْ هَدانَا اللهُ، لَقَدْ جاءَتْ رُسُلُ رَبِّنا بِالْحَقِّ.

سپس بگو:
اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا رَسُولَ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا نَبِيَّ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا خاتِمَ النَّبِيّينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا سَيِّدَ الْمُرْسَلينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا حَبيبَ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَميرَ الْمُؤْمِنينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا سَيِّدَ الْوَصِيّينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا قائِدَ الْغُرِّ الُْمحَجَّلينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ فاطِمَةَ سَيِّدَةِ نِساءِ الْعالَمينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ وَعَلَى الاَئِمَّةِ مِنْ وُلْدِكَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وَصِيَّ اَميرِ الْمُؤْمِنينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الصِّديقُ الشَّهيدُ، اَلسَّلامُ عَلَيْكمُ يا مَلائِكَةَ اللهِ المُقيمينَ فِي هذَا المَقامِ الشَّريفِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ يا مَلائِكَةَ رَبِّي الْمُحْدِقينَ بِقَبْرِ الْحُسَيْنِ (عَلَيْهِ السَّلامِ)، اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ مِنّي اَبَدًا ما بَقيتُ وَبَقِيَ اللَّيْلُ وَالنَّهارُ .
ثمّ تقول :
اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَبا عَبْدِاللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ رَسُولِ الله، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ اَميرِ الْمُؤْمِنينَ عَبْدُكَ وَابْنُ عَبْدِكَ وَابْنُ اَمَتِكَ الْمُقِرُّ بِالرِّقِّ وَالتّارِكُ لِلْخِلافِ عَلَيْكُمْ وَالْمُوالي لِوَلِيِّكُمْ وَالْمُعادي لِعَدُوِّكُمْ، قَصَدَ حَرَمَكَ وَاسْتَجارَ بِمَشْهَدِكَ، وَتَقَرَّبَ اِلَيْكَ بِقَصْدِكَ، أَاَدْخُلُ يا رَسُولَ اللهِ، أَاَدْخُلُ يا نَبِيَّ اللهِ أَاَدْخُلُ يا اَميرَ الْمُؤْمِنينَ، أَاَدْخُلُ يا سَيِّدَ الْوَصِيّينَ، أَاَدْخُلُ يا فاطِمَةَ سَيِّدَةَ نِساءِ الْعالَمينَ، أَاَدْخُلُ يا مَوْلايَ يَا بْنَ رَسُولِ اللهِ .


فإنْ خشع قلبكَ ودمعت عينك فهو علامة الاذن ثمّ ادخل وقُل :
پس اگر دلت خاشع و دیده ات گریان شد، پس آن علامت رخصت است؛ داخل شو و بگو:

اَلْحَمْدُ للهِ الْواحِدِ الاَحَدِ الْفَرْدِ الصَّمَدِ الَّذي هَداني لِوِلايَتِكَ، وَخَصَّني بِزِيارَتِكَ، وَسَهَّلَ لي قَصْدَكَ .

ثمّ ائت باب القُبّة وقِف مِن حيث يلي الرّأس وقُل :
سپس وارد قبه مطهره می شوی و محاذی بالای سر می گویی:

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وارِثَ آدَمَ صَفْوَةِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وارِثَ نُوح نَبِيِّ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وارِثَ اِبْراهيمَ خَليلِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وارِثَ مُوسى كَليمِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وارِثَ عيسى رُوحِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وارِثَ مُحَمَّدٍ حَبيبِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وارِثَ اَميرِ الْمُؤْمِنينَ (عَلَيْهِ السَّلامُ) وليِّ الله، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ مُحَمَّدٍ الْمُصْطَفى، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ عَلِيٍّ الْمُرْتَضى، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ خَديجَةَ الْكُبْرى، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا ثارَ اللهِ وَابْنَ ثارِهِ وَالْوِتْرَ الْمَوْتُورَ، اَشْهَدُ اَنَّكَ قَدْ اَقَمْتَ الصَّلاةَ وَآتَيْتَ الزَّكاةَ، وَاَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَيْتَ عَنْ الْمُنْكَرِ، وَاَطَعْتَ اللهَ وَرَسُولِهُ حَتّى اَتاكَ الْيَقينُ، فَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً قَتَلَتْكَ، وَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً ظَلَمَتْكَ، وَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً سَمِعَتْ بِذلِكَ فَرَضِيَتْ بِهِ، يا مَوْلايَ يا اَبا عَبْدِاللهِ، اَشْهَدُ اَنَّكَ كُنْتَ نُورًا فِي الاَصْلابِ الشّامِخَةِ، وَالاَرْحامِ الْمُطَهَّرَةِ، لَمْ تُنَجِّسْكَ الْجاهِلِيَّةُ بِاَنْجاسِها، وَلَمْ تُلْبِسْكَ مِنْ مُدْلَهِمّاتِ ثِيابِها، وَاَشْهَدُ اَنَّكَ مِنْ دَعائِمِ الدّينِ، وَاَرْكانِ الْمُؤْمِنينَ، وَاَشْهَدُ اَنَّكَ الاِمامُ الْبَرُّ التَّقِيُّ الرَّضِيُّ الزَّكِيُّ الْهادِي الْمَهْدِىُّ وَاَشْهَدُ اَنَّ الاَئِّمَةَ مِنْ وُلْدِكَ كَلِمَةُ التَّقْوى، وَاَعْلامُ الْهُدى، وَالْعُروَةُ الْوُثْقى، وَالْحُجَّةُ عَلى اَهْلِ الدُّنْيا، وَاُشْهِدُ اللهََ وَمَلائِكَتَهُ وَاَنْبِيائَهُ وَرُسُلَهُ اَنّي بِكُمْ مُؤْمِنٌ وَبِاِيابِكُمْ، مُوقِنٌ بِشَرايـِعِ ديني وَخَواتيمِ عَمَلي، وَقَلْبي لِقَلْبِكُمْ سِلْمٌ وَاَمْري لاَِمْرِكُمْ مُتَّبِـعٌ، صَلَواتُ اللهِ عَلَيْكُمْ وَعَلى اَرْواحِكُمْ وَعَلى اَجْسادِكُمْ وَعَلى اَجْسامِكُمْ وَ عَلى شاهِدِكُمْ وَعَلى غائِبِكُمْ وَعَلى ظاهِرِكُمْ وَعَلى باطِنِكُمْ .

ثمّ انكبّ على القبر وقبّله وقُل :
پس ببوس یا به اشاره قبر مبارک را:

بِاَبي اَنْتَ وَاُمّي يَا بْنَ رَسُولِ اللهِ، بِاَبي اَنْتَ وَاُمّي يا اَبا عَبْدِاللهِ، لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِيَّةُ وَجَلَّتِ الْمُصيبَةُ بِكَ عَلَيْنا وَعَلى جَميعِ اَهْلِ السَّماواتِ وَالاَْرْضِ، فَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً اَسْرَجَتْ وَاَلْجَمَتْ وَتَهَيَّأَتْ لِقِتالِكَ، يا مَوْلايَ يا اَبا عَبْدِاللهِ، قَصَدْتُ حَرَمَكَ، وَاَتَيْتُ اِلى مَشْهَدِكَ، اَسْئلُ اللهَ بِالشَّأنِ الَّذي لَكَ عِنْدَهُ وَبِالَْمحَلِّ الَّذي لَكَ لَدَيْهِ اَنْ تُصَلَّيَ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَاَنْ تَجْعَلَني مَعَكُمْ فِي الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ .

ثمّ قُم فَصَلِّ ركعتين عند الرّأس اقرأ فيها ما أحببت فاذا فرغت من صلاتك فقُل :
اَللّـهُمَّ اِنّي صَلَّيْتُ وَرَكَعْتُ وَسَجَدْتُ لَكَ وَحْدَكَ لا شَريكَ لَكَ، لاَِنَّ الصَّلاةَ وَالرُّكُوعَ وَالسُّجُودَ لا تَكُونُ اِلاّ لَكَ لاَِنَّكَ اَنْتَ اللهُ لا اِلـهَ الاّ اَنْتَ، اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَاَبْلِغْهُمْ عَنّي اَفْضَلَ السَّلامِ وَالتَّحِيَّةِ، وَارْدُدْ عَلَيَّ مِنْهُمُ السَّلامَ، اَللّـهُمَّ وَهاتانِ الرَّكْعَتانِ هَدِيَّةٌ مِنّي اِلى مَوْلايَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ (عَلَيْهِمَا السَّلامُ)، اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَعَلَيْهِ، وَتَقَبَّلْ مِنّي وَأجُرْني عَلى ذلِكَ بِاَفْضَلِ اَمَلي وَرَجائي فيكَ وَفِي وَلِيِّكَ يا وَلِيَّ الْمُؤْمِنينَ.


ثمّ قُم وصِر الى عند رجلي القبر وقِف عند رأس عليّ بن الحسين (عليه السلام) و قُل :
زیارت حضرت علی بن الحسین (علیهما السلام) علی اکبر و علی اصغر:
اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا عليٍّ الاكبر اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا عليٍّ الاصغر
اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ رَسُولِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ نَبِيِّ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ اَميرِ الْمُؤْمِنينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ الْحُسَيْنِ الشَّهيدِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الشَّهيدُ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الْمَظْلُومُ وَابْنُ الْمَظْلُومِ، لَعَنَ اللهُ اُمَّةً قَتَلَتْكَ، وَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً ظَلَمَتْكَ، وَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً سَمِعَتْ بِذلِكَ فَرَضيَتْ بِهِ .


ثمّ انكبّ على القبر وقبّله وقُل :
سپس اشاره کن برای بوسیدن قبر مطهر و بگو:
اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وَلِيَّ اللهِ وَابْنَ وَلِيِّهِ، لَقَدْ عَظُمَتِ الْمُصيبَةُ وَجَلَّتِ الرَّزِيَّةُ بِكَ عَلَيْنا وَعَلى جَميعِ الْمُسْلِمينَ، فَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً قَتَلَتْكَ، وَاَبْرَأُ اِلَى اللهِ وَاِلَيْكَ مِنْهُمْ .

سلام کن بر شهدای اهل بیت (علیهم السلام) رجال و نساء:
اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ ایّها الشُّهداء مِن آل محمّد و مِن ذرّية ابيطالب

ثمّ اخرج من الباب الَّذي عند رجلي عليّ بن الحسين (عليهما السلام) ثمّ توجّه الى الشّهداء وقُل :
سپس توجه به قبر شهدای اصحاب بنما و بگو:
اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ يا اَوْلِياءَ اللهِ وَاَحِبّائَهُ، اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ يا اَصْفِياءَ اللهِ وَاَوِدّاءَهُ، اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ يا اَنْصارَ دينِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ يا اَنْصارَ رَسُولِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ يا اَنْصارَ اَميرِ الْمُؤْمِنينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ يا اَنْصارَ فاطِمَةَ سَيِّدَةِ نِساءِ الْعالَمينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ يا اَنْصارَ أَبي مُحَمَّد الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ الْوَلِيِّ الزَّكيِّ النّاصِحِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ يا اَنْصارَ اَبي عَبْدِاللهِ، بِاَبي اَنْتُمْ وَاُمّي طِبْتُمْ وَطابَتِ الاَْرْضُ الَّتي انتم فيها دُفِنْتُمْ، وَفُزْتُمْ فَوْزًا عَظيمًا، فَيا لَيْتَني كُنْتُ مَعَكُمْ فَاَفُوزَ مَعَكُمْ و أسئل الله أن يجعلني معكم في الدنيا و الآخرة

سلام بر حضرت مريم عصمة الله و حضرت عيسی روح الله (علیهماالسلام) در این مکان که محل بدنيا آوردن ایشان است:
السَّلام علیكِ يا مريمَ بنتَ عِمران عصمةَ اللهِ و صدّيقتَه، السَّلام علیكَ يا عيسى بن مريم روحَ الله و كلِمَتَه، السلام عليكما ورحمة الله وبرکاته.

ثمّ عُد إلى عند رأس الحسين (عليه السلام) واكثر من الدّعاء لك ولاهلك ولوالديك ولاخوانك فانّ مشهده لا تردّ فيه دعوة داع ولا سؤال سائل


تلاوت زیارت وارث (صوتی)
http://www.aelaa.net/Ersaal/5/Ziyaarate-Harame-Hosaini5.mp3
najm111
Site Admin
 
پست ها : 1988
تاريخ عضويت: چهارشنبه فبريه 03, 2010 10:09 am

زیارت شهداء ناحیه مقدسه و زیارت رجبیه

پستتوسط najm111 » پنج شنبه آگوست 04, 2022 3:34 pm

زيارت شهداي كربلا
كه از ناحيه مقدسه وارد شده است
با ذكر نام ايشان و فداكاريشان


فصل (14) فيما نذكره من زيارة الشهداء في يوم عاشوراء
رويناها باسنادنا الى جدي أبي جعفر محمد بن الحسن الطوسي رحمة الله عليه قال: حدثنا الشيخ أبو عبد الله محمد بن أحمد بن عياش، قال: حدثني الشيخ الصالح أبو منصور بن عبد المنعم بن النعمان البغدادي رحمه الله عليه، قال خرج من الناحية سنة اثنتين وخمسين ومائتين على يد الشيخ محمد بن غالب الاصفهاني حين وفاة أبي رحمه الله، وكنت حديث السن، وكتبت استأذن في زيارة مولاي أبي عبد الله عليه السلام وزيارة الشهداء رضوان الله عليهم، فخرج الي منه:

بسم الله الرحمن الرحيم: إذا اردت زيارة الشهداء رضوان الله عليهم فقف عند رجلي الحسين (عليه السلام)، وهو قبر علي بن الحسين (صلوات الله عليهما)، فاستقبل القبلة بوجهك فان هناك حومة الشهداء (عليهم السلام) وأوم وأشر الى علي بن الحسين (عليه السلام) وقل:

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا أَوَّلَ قَتيلٍ مِنْ نَسْلِ خَيرِ سَليلٍ، مِنْ سُلالَةِ إِبْراهيمِ الْخَليلِ، صَلَّى الله عَلَيْكَ وَعَلى أَبيكَ إِذْ قالَ فيكَ قَتَلَ الله قَوْمًا قَتَلُوكَ يا بُنَيَّ ما أَجْرَآهُمْ عَلى الرَّحْمانِ وَعَلَى انْتِهاكِ حُرْمَةِ الرَّسُولِ، عَلَى الدُّنْيا بَعْدَكَ الْعَفا، كَأَنّي بِكَ بَيْنَ يَدَيْهِ ماثِلًا، وَلِلْكافِرينَ قائِلًا:
أَنَا عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ * * * نَحْنُ وَبَيْتِ الله أَوْلى بِالنَّبِيِّ
أَطْعَنُكُمْ بِالرُّمْحِ حَتَّى يَنْثَني * * * اَضْرِبُكُمْ بِالسَّيْفِ أَحْمي عَنْ أَبي
ضَرْبَ غُلامٍ هاشِمِيٍّ عَرَبِيٍّ * * * وَالله لا يَحْكُمُ فينَا ابْنُ الدَّعي.
حَتَّى قَضَيْتَ نَحْبَكَ، وَلَقيتَ رَبَّكَ، أَشْهَدُ أَنَّكَ أَوْلى بِالله وَبِرَسُولِهِ وَأَنَّكَ ابْنُ رَسُولِهِ وَحُجَّتِهِ وَدينِهِ، وَابْنُ حُجَّتِهِ وَأَمينِهِ، حَكَمَ الله عَلى قاتِلَكَ مُرَّةِ بْنِ مُنْقِذِ بْنِ النُّعْمانِ الْعَبْدِيِّ، لَعَنَهُ الله وَأَخْزَاهُ وَمَنْ شَرِكَهُ في قَتْلِكَ، وَكانُوا عَلَيْكَ ظَهيرًا، أَصْلاهُمُ الله جَهَنَّمَ، وَساءَتْ مَصيرًا. وَجَعَلْنَا الله مِنْ مُلاقيكَ وَ مُوافقيك‌ وَ مُرافقيك‌ وَ مُرافِقي جَدِّكَ وَأَبيكَ وَعَمِّكَ وَأَخيكَ وَاُمِّكَ الْمَظْلُومَةِ، وَأَبْرَءُ إِلَى الله مِنْ قاتِليكَ، وَأسْئَلُ الله مُرافَقَتَكَ في دارِ الْخُلُودِ، وَأَبْرَءُ إِلَى الله مِنْ أَعْداءِكَ اُولِى الْجُحُودِ، وَالسَّلامُ عَلَيْكَ وَرَحْمَةُ الله وَ بَرَكاتُهُ.
اَلسَّلامُ عَلى عبد الله بْنِ الْحُسَيْنِ، اَلطِّفْلِ الرَّضيعِ، اَلْمَرْمِيِّ الصَّريعِ، المُتُشَحِّطِ دَمًا، اَلمُصَعَّدِ دَمُهُ فِي السَّماءِ، اَلْمَذْبُوحِ بِالسَّهْمِ في حِجْرِ أَبيهِ، لَعَنَ الله رامِيَهُ حَرْمَلَةَ بْنَ كاهِلِ الْأَسَدِيِّ وَذَويهِ.
اَلسَّلامُ عَلى عبد الله بْنِ أمير المؤمنين، مُبْلَى البَلاءِ وَالْمُنادي بِالْوِلاءِ في عَرَصَةِ كَرْبَلاءَ، اَلْمَضْرُوبِ مُقْبِلًا وَمُدْبِرًا، لَعَنَ الله قاتِلَهُ هانِيَ بْنَ ثُبَيْتٍ الْحَضْرَمِيِّ.
اَلسَّلامُ عَلَى أَبِي الْفَضْلِ‌ الْعَبَّاسِ بْنِ أمير المؤمنين، اَلْمُواسي أَخاهُ بِنَفْسِهِ، اَلْآخِذِ لِغَدِهِ مِنْ أَمْسِهِ، اَلْفادي لَهُ، اَلْواقي السَّاعي إِلَيْهِ بِماءِهِ، اَلْمَقْطُوعَةِ يَداهُ، لَعَنَ الله قاتِلَيْهُ يَزيدَ بْنَ الرَّقادِ الجنبيَ، وَحُكيمَ بْنَ الطُّفَيْلِ الطَّائِيَّ.
اَلسَّلامُ عَلَى جَعْفَرِ بْنِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ، الصَّابِرِ بِنَفْسِهِ مُحْتَسِبًا، وَ النَّائِي عَنِ الْأَوْطَانِ مُغْتَرِبًا، الْمُسْتَسْلِمِ لِلْقِتَالِ ،الْمُسْتَقْدِمِ لِلنِّزَالِ، الْمَكْثُورِ بِالرِّجَالِ، لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلَهُ هَانِيَ بْنَ ثُبَيْتٍ الْحَضْرَمِيَّ
السَّلَامُ عَلَى عُثْمَانَ بْنَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ، سَمِيِّ عُثْمَانَ بْنَ مَظْعُونٍ، لَعَنَ اللَّهُ رَامِيَهُ بِالسَّهْمِ، خَوْلِيَّ بْنَ يَزِيدَ الْأَصْبَحِيَّ الْأَيَادِيِّ الْأَبَانِيِّ الدَّارِمِيَّ
السَّلَامُ عَلَى مُحَمَّدِ بْنِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ، قَتِيلِ الْأَبَانِيِِّ الدَّارِمِيِّ، لَعَنَهُ اللَّهُ وَ ضَاعَفَ عَلَيْهِ الْعَذَابَ الْأَلِيمَ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ يَا مُحَمَّدُ وَ عَلَى أَهْلِ بَيْتِكَ الصَّابِرِينَ
السَّلَامُ عَلَى أَبِي بَكْرِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الزَّكِيِّ الْوَلِيِّ، الْمَرْمِيِّ بِالسَّهْمِ الرَّدِيِّ، لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلَهُ عَبْدَ اللَّهِ بْنَ عُقْبَةِ الْغَنَوِيَّ.
السَّلَامُ عَلَى عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الزَّكِيِّ، لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلَهُ وَ رَامِيَهُ حَرْمَلَةَ بْنَ كَاهِلٍ الْأَسَدِيَّ
السَّلَامُ عَلَى الْقَاسِمِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ، الْمَضْرُوبِ عَلَى هَامَّتِهِ، الْمَسْلُوبِ لَامَتُهُ، حِينَ نَادَى الْحُسَيْنَ عَمَّهُ ،فَجَّلَا عَلَيْهِ عَمُّهُ كَالصَّقْرِ، وَ هُوَ يَفْحَصُ‌ بِرِجْلِيْهِ التُّرابَ، وَالْحُسَيْنُ يَقُولُ: بُعْدًا لِقَوْمٍ قَتَلُوكَ، وَمَنْ خَصْمُهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ جَدُّكَ وَأَبُوكَ. ثُمَّ قالَ: عَزَّ وَالله عَلى عَمِّكَ أَنْ تَدْعُوهُ فَلا يُجيبَكَ، أَو أَنْ يُجيبَكَ وَأَنْتَ قَتيلٌ جَديلٌ فَلا يَنْفَعَكَ، هذا وَالله يَوْمٌ كَثُرَ واتِرُهُ، وَقَلَّ ناصِرُهُ، جَعَلَنِيَ الله مَعَكُما يَوْمَ جَمْعِكُما، وَبَوَّأَني مُبَوَّءَكُما، وَلَعَنَ الله قاتِلَكَ عُمَرَ بْنَ سَعْدِ بْنِ عُرْوَةِ بْنِ نُفَيْلِ الْأَزْدِيِّ، وَأَصْلاهُ جَحيمًا، وَأَعَدَّ لَهُ عَذابًا أَلَيمًا.
اَلسَّلامُ عَلى عَوْنِ بْنِ عبد الله بْنِ جَعْفَرٍ الطَّيَّارِ فِي الْجِنانِ، حَليفِ الْإيمانِ، وَمُنازِلِ الْأَقْرانِ، اَلنَّاصِحِ لِلرَّحْمانِ، اَلتَّالي لِلْمَثاني وَالْقُرْآنِ، لَعَنَ الله قاتِلَهُ عبد الله بْنَ قُطْبَةَ النَّبْهانِيِّ.
اَلسَّلامُ عَلى مُحَمَّدِ بْنِ عبد الله بْنِ جَعْفَرٍ، اَلشَّاهِدِ مَكانَ أَبيهِ، وَالتَّالي لِأَخيهِ، وَواقيهِ بِبَدَنِهِ، لَعَنَ الله قاتِلَهُ عامِرَ بْنَ نَهْشَلٍ التَّميمِيِّ.
اَلسَّلامُ عَلى جَعْفَرِ بْنِ عَقيلٍ، لَعَنَ الله قاتِلَهُ وَرامِيَهُ بِشْرَ بْنَ خَوْطٍ الْهَمْدانِيِّ.
اَلسَّلامُ عَلى عَبْدِالرَّحمانِ بْنِ عَقيلٍ، لَعَنَ الله قاتِلَهُ وَ رامِيَهُ عثمانَ بْنَ خالِدِ بْنِ أَسَدٍ الْجُهَنِيِّ.
اَلسَّلامُ عَلَى الْقَتيلِ بْنِ الْقَتيلِ، عبد اللهِ بْنِ مُسْلِمِ بْنِ عَقيلٍ، وَلَعَنَ الله قاتِلَهُ عامِرَ بْنَ صَعْصَعَةَ،
اَلسَّلامُ عَلى عُبَيدِ الله بْنِ مُسْلِمِ بْنِ عَقيلٍ، وَلَعَنَ الله قاتِلَهُ وَ رامِيَهُ عَمْروبْنَ صُبَيْحٍ الصَّيْداوِيِّ.
اَلسَّلامُ عَلى مُحَمَّدِ بْنِ أَبي سَعيدِ بْنِ عَقيل، وَ لَعَنَ الله قاتِلَهُ لَقيطَ بْنَ ناشِرٍ الْجُهَنِّيِّ.
اَلسَّلامُ عَلى سُلَيْمانَ مَوْلَى الْحُسَيْنِ بْنِ أمير المؤمنين، وَلَعَنَ الله قاتِلَهُ سُلَيْمانَ بْنَ عَوْفِ الْحَضْرَمِيِّ.
اَلسَّلامُ عَلى قارِبٍ مَوْلَى الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِىٍّ.
اَلسَّلامُ عَلى مُنْجِحٍ مَوْلَى الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ.
اَلسَّلامُ عَلى مُسْلِمِ بْنِ عَوْسَجَةِ الْأَسَدِيِّ، اَلْقائِلِ لِلْحُسَيْنِ وَقَدْ أَذِنَ لَهُ فِي الاِنْصِرافِ: أَنَحْنُ نُخَلّي عَنْكَ، وَبِمَ نَعْتَذِرُ عِنْدَ الله مِنْ أَداءِ حَقِّكَ، لا وَالله حَتَّى أَكْسِرَ في صُدُورِهِمْ رُمْحي هذا، وَأَضْرِبَهُمْ بِسَيْفي ما ثَبَتَ قائِمُهُ في يَدي، وَلا اُفارِقُكَ، وَلَوْ لَمْ يَكُنْ مَعي سِلاحٌ اُقاتِلُهُمْ بِهِ، لَقَذَفْتُهُمْ بِالْحِجارَةِ، وَلَمْ اُفارِقْكَ حَتَّى أَمُوتَ مَعَكَ، وَ كُنْتَ أَوَّلَ مَنْ شَرى نَفْسَهُ، وَأَوَّلَ شَهيدٍ شَهِدَ الله‌ وَقَضى نَحْبَهُ فَفُزْتَ وَ رَبِّ الْكَعْبَةِ . شَكَرَ الله اسْتِقْدامَكَ وَمُواساتَكَ إِمامَكَ، إِذْ مَشى إِلَيْكَ وَأَنْتَ صَريعٌ، فَقال: يَرْحَمُكَ الله يا مُسْلِمَ بْنَ عَوْسَجَةَ، وَقَرَأَ: ﴿فَمِنْهُمْ مَنْ قَضى نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَما بَدَّلُوا تَبْديلًا ﴾. لَعَنَ اللَّهُ الْمُشْتَرِكِينَ فِي قَتْلِكَ عَبْدَ اللَّهِ الضَّبَابِيَّ وَ عَبْدَ اللَّهِ بْنَ خُشْكَارَةَ الْبَجَلِيَّ
اَلسَّلامُ عَلى سَعیدِ بْنِ عبد الله الْحَنَفِيِّ، اَلْقائِلِ لِلْحُسَيْنِ (عَلَيْهِ السَّلامُ) وَقَدْ أَذِنَ لَهُ في الاِنْصِرافِ: لا وَالله لا نُخَلّيكَ حَتَّى يَعْلَمَ الله أَنَّا قَدْ حَفِظْنا غَيْبَةَ رَسُولِ الله (صَلَّى الله عَلَيْهِ وَآلِهِ ) فيكَ، وَالله لَوْ أَعْلَمُ أَنّي اُقْتَلُ ثُمَّ اُحيا، ثُمَّ اُحْرَقُ ثمّ اُذْرى، وَيُفْعَلُ بي ذلِكَ سَبْعينَ مَرَّةً، ما فارَقْتُكَ حَتَّى أَلْقا حِمامي دُونَكَ، وَكَيْفَ لا أَفْعَلُ ذلِكَ وَإِنَّما هِيَ مَوْتَةٌ أَوْ قَتْلَةٌ واحِدَةٌ، ثُمَّ هِيَ بَعْدَهَا الْكَرامَةُ الَّتي لاَ انْقِضاءَ لَها أَبَدًا. فَقَدْ لَقيتَ حِمامَكَ، وَواسَيْتَ إِمامَكَ، وَلَقيتَ مِنَ الله الْكَرامَةَ في دارِ الْمُقامَةِ، حَشَرَنَا الله مَعَكُمْ فِي الْمُسْتَشْهَدينَ، وَرَزَقَنا مُرافَقَتَكُمْ في أَعْلی عِلِّيّينَ.
اَلسَّلامُ عَلى بِشْرِ بْنِ عُمَرِ الْحَضْرَمِيِّ، شَكَرَ الله لَكَ قَوْلَكَ لِلْحُسَيْنِ (عَلَيْهِ السَّلامُ) وَقَدْ أَذِنَ لَكَ فِي الاِنْصِرافِ، أَكَلَتْني إِذَنِ السِّباعُ حَيًّا، إِنْ فارَقْتُكَ وَأَسْئلُ عَنْكَ الرِّكْبانَ، وَأَخْذُلُكَ مَعَ قِلَّةِ الْأَعْوانِ، لا يَكُونُ هذا أَبَدًا.
اَلسَّلامُ عَلى يَزيدَ بْنَ حُصَيْنٍ الْهَمْدانِيِّ، اَلْمَشْرِقِيِّ الْقارِيِّ الْمُجَدَّلِ بِالْمَشْرَفِيِّ.
السَّلَامُ عَلَى عُمَرَ بْنَ كَعْبٍ الْأَنْصَارِيِّ
السَّلَامُ عَلَى نُعيمِ بْنِ الْعَجْلَانِ الْأَنْصَارِيِّ
السَّلَامُ عَلَى زُهَيْرِ بْنِ الْقَيْنِ الْبَجَلِيِّ الْقَائِلِ لِلْحُسَيْنِ وَ قَدْ أَذِنَ لَهُ فِي الِانْصِرَافِ لَا وَ اللَّهِ لَا يَكُونُ ذَلِكَ أَبَدًا أَتْرُكُ ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ أَسِيرًا فِي يَدِ الْأَعْدَاءِ وَ أَنْجُو لَا أَرَانِيَ اللَّهُ ذَلِكَ الْيَوْمَ
السَّلَامُ عَلَى عَمرو بْنِ قَرَظَةِ الْأَنْصَارِيِّ
اَلسَّلامُ عَلى حَبيبِ بْنِ مُظاهِرِ الْأَسَدِيِّ.
اَلسَّلامُ عَلَى الْحُرِّ بْنِ يَزيدَ الرِّياحِيِّ.
اَلسَّلامُ عَلى عبد الله بْنِ عُمَيْرٍ الْكَلْبِيِّ.
اَلسَّلامُ عَلى نافِعِ بْنِ هِلالِ بْنِ نافِعٍ الْجَمَلِيِّ الْمُرادِيِّ.
اَلسَّلامُ عَلى أَنَسِ بْنِ كاهِلٍ الاَسَدِيِّ.
اَلسَّلامُ عَلى قَيْسِ بْنِ مُسْهِرٍ الصَّيْداوِيِّ.
اَلسَّلامُ عَلى عبد الله وَ عَبْدِالرَّحْمانِ ابْنَيْ عُروَةَ بْنِ حَرَاقٍ الغِفارِيَّيْنِ.
السَّلَامُ عَلَى جُونِ‌ بْنِ حَویً مَوْلَى أَبِي ذَرٍّ الْغِفَارِيِّ
اَلسَّلامُ عَلى شَبيبِ بْنِ عبد الله النَّهْشَلِيِّ.
اَلسَّلامُ عَلى الْحَجَّاجِ بْنِ يَزيدِ السَّعْدِىِّ.
السَّلَامُ عَلَى قَاسِطٍ وَ كُردُوس ابْنَيْ زُهَيْرٍالتَّغْلِبِيَّيْنِ
السَّلَامُ عَلَى كِنَانَةَ بْنِ عَتِيقٍ
السَّلَامُ عَلَى ضِرْغَامَةَ بْنِ مَالِكٍ
السَّلَامُ عَلَى حُوَيِّ بْنِ مَالِكٍ الضَّبُعي
السَّلَامُ عَلَى عَمرو بْنِ الضُّبَيعَةِ الضَّبُعي
السَّلَامُ عَلَى زَيْدِ بْنِ ثُبَيْتٍ الْقَيْسِيِّ
السَّلَامُ عَلَى عَبْدِ اللَّهِ وَ عُبَيْدِ اللَّهِ ابْنَيْ یزیدِ بْنِ ثبيط [ثُبَيْتٍ‌] الْقَيْسِيِّ
السَّلَامُ عَلَى عَامِرِ بْنِ مُسْلِمٍ
السَّلَامُ عَلَى قَعْنَبِ بْنِ عَمْرو النَمْرِيِّ
السَّلَامُ عَلَى سَالِمٍ مَوْلَى عَامِرِ بْنِ مُسْلِمٍ
السَّلَامُ عَلَى سَيْفِ بْنِ مَالِكٍ
السَّلَامُ عَلَى زُهَيْرِ بْنِ بِشْرٍ الْخَثْعَمِيِّ
السَّلَامُ عَلَى زَيْدِ بْنِ مَعْقِلٍ الْجُعْفِيِّ
السَّلَامُ عَلَى الْحَجَّاجِ بْنَ مَسْرُوقٍ الْجُعْفِيِّ
السَّلَامُ عَلَى مَسْعُودِ بْنِ الْحَجَّاجِ وَ ابْنِهِ
السَّلَامُ عَلَى مُجَمِّعِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْعَائِذِيِّ
السَّلَامُ عَلَى عَمَّارِ بْنِ حَسَّانَ بْنِ شُرَيْحٍ الطَّائِيِّ
السَّلَامُ عَلَى حَيَّانِ بْنِ الحارث‌ السَّلْمَانِيِّ الْأَزْدِيِّ
السَّلَامُ عَلَى‌ جُنْدَبِ بْنِ حِجْرٍ الْخَوْلَانِيِّ
السَّلَامُ عَلَى عَمرو بْنِ خَالِدِ الصَّيْدَاوِيِّ
السَّلَامُ عَلَى سَعِيدٍ مَوْلَاهُ
السَّلَامُ عَلَى يَزِيدَ بْنِ زِيَادِ الْمُهَاصِرِ الْكِنْدِيِّ
السَّلَامُ عَلَى زاهر مَوْلَى عَمْرو بْنِ الْحَمقِ الْخَزَاعِيِّ
السَّلَامُ عَلَى جَبَلَةَ بْنِ عَلِيٍّ الشَّيْبَانِيِّ
السَّلَامُ عَلَى سَالِمٍ مَوْلَى بَنِي الْمَدِينَةِ الْكَلْبِيِّ
السَّلَامُ عَلَى أَسْلَمَ بْنِ كُثَيْرٍ الْأَزْدِيِّ الْأَعْرَجِ
السَّلَامُ عَلَى زُهَيْرِ بْنِ سُلَيْمٍ الْأَزْدِيِّ
السَّلَامُ عَلَى قَاسِمِ بْنِ حَبِيبٍ الْأَزْدِيِّ
السَّلَامُ عَلَى عُمَرَ بْنِ جُنْدَبٍ الْحَضْرَمِيِّ
السَّلَامُ عَلَى أَبِي ثُمَامَةَ عَمرو بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الصَّائِدِيِّ
السَّلَامُ عَلَى حَنْظَلَةَ بْنِ أَسْعَدَ الشَّبّاميِّ
السَّلَامُ عَلَى عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْكَدِرِ الْأَرْحَبِيِّ
السَّلَامُ عَلَى عَمَّارِ بْنِ أَبِي سَلَامَةَ الْهَمْدَانِيِّ
السَّلَامُ عَلَى عَابِسِ بْنِ أَبِي شَبِيبٍ الشَّاكِرِيِّ
السَّلَامُ عَلَى شَوْذَبٍ مَوْلَى شَاكِر
السَّلَامُ عَلَى شَبِيبِ بْنِ الْحَارِثِ بْنِ سَرِيعٍ
السَّلَامُ عَلَى مَالِكِ بْنِ عَبْدِ بْنِ سَرِيعٍ
السَّلَامُ عَلَى الْجَرِيحِ الْمَأُسورِ سَوَارِ بْنِ أَبِي حِمْيَرٍالْفَهْمِيِّ الْهَمْدَانِيِّ
السَّلَامُ عَلَى الَمُرتَث مَعَهُ عَمْرو بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْجُنْدُعِيِّ
السَّلَامُ عَلَيْكُمْ يَا خَيْرَ أَنْصَارٍ
السَّلَامُ‌ عَلَيْكُمْ بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ
بَوَّأَكُمُ اللَّهُ مُبَوَّأَ الْأَبْرَار،ِ أَشْهَدُ لَقَدْ كَشَفَ اللَّهُ لَكُمُ الْغِطَاءَ، وَ مَهَّدَ لَكُمُ الْوِطَاءَ. وَ أَجْزَلَ لَكُمُ الْعَطَاءَ، وَ كُنْتُمْ عَنِ الْحَقِّ غَيْرَ بِطَاءٍ، وَ أَنْتُمْ لَنَا فُرَطَاءُ، وَ نَحْنُ لَكُمْ خُلَطَاءُ فِي دَارِ الْبَقَاءِ، وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُه

[/size]

فايل صوتي زيارت شهداي كربلا عليهم السلام از ناحيه مقدسه
http://aelaa.net/Fa/Ersaal/11/ZiyaarteS ... aahiya.mp3


شهدای مدفون از بانوان نهضت حسینی علیه السلام:
در زيارت مشهد حسيني كربلا ضمن ياد از بانوان حاضر در نهضت حسيني بطور اجمال
از شهيدان بانوان در كربلا نيز ياد كرده و سلام به ايشان بنمايند
اين شهيدان در پايين پاي على اكبر دفن هستند

نقل خلاصه از کتاب (بانوان نهضت حسيني عليه السلام)

شهيدات نهضت حضرت امام حسين (علیه السلام) :

شهيدة ام الحسن دختر امام حسن
مادرش أم بشير (أم بشر) فاطمة بنت ابى مسعود عقبة بن عمرو بن ثعلبة الخزرجية؛
شهادت اين دختر (١٢ ساله) در حمله لشكر يزيد به خيمه ها بعد شهادت امام حسين اتفاق افتاد
وي {از مدينة تا مكه و تا كربلا} نهضت حسيني
اين ام الحسن جز دو دو دختر ديگرى به همين نام براى امام حسن است كه يكى مادرش از كنيزان رومى بنام نرجس بوده و ديگرى مادرش ملكة (مليكة) بنت احنف بن قيس بوده است.

شهيدة ام الحسين (ام الخير = رملة) دختر امام حسن
مادرش أم بشير (أم بشر) فاطمة بنت ابى مسعود عقبة بن عمرو بن ثعلبة الخزرجية؛
شهادت اين دختر (١١ ساله)
بعد شهادت امام حسين در حمله لشكر يزيد به خيمه ها به شهادت رسيد.
{از مدينة تا مكه و تا كربلا}

شهيدة عاتكة (نوه مولاعلى ) دختر شهيد مسلم بن ‏عقيل
(مادرش رقية كبرى دختر مولاعلى )
شهادت اين دختر (٧ ساله)
در حمله لشكر يزيد به خيمه ها بعد شهادت امام حسين {از مدينة تا مكه و تا كربلا}

شهيدة أم وهب (قمر بنت عبد) زوجة شهيد كربلا عبد الله بن عمير الكلبي {از كوفه تا كربلا}.
از اصحاب مولا على كه با اطلاع از در راه كوفه بودن حضرت امام حسين خود را با زوجه اش به حضرت رسانده و در كربلا حضور مي يابند.
وقتي عبد الله بن عمير در ميدان كربلا به زمين افتاد زوجه اش ام وهب خودش را به وي رساند شمر غلام ايراني خود رستم را فرستاد تا اين بانو را شهيد كرد

شهيدة أم وهب مادر شهيد كربلا وهب بن عبد الله بن خباب (جناب - حباب) بن وهب الكلبي {از راه كوفه مكه تا كربلا}.


سلام به بانوان نهضت حسيني (عليه السلام)
السلام علی زوجة النبي أم سلمة ، السلام علی حفيدات النبي و بنات البتول، السلام علی بنات علي و حفيداته،
السلام علی زوجات علي و امهات أولاده، السلام علی اخوات الحسین و أولادهن، السلام علی زوجات الحسین و أمهات أولاده
السلام علی بنات الحسین و بناته و حفیداته، السلام علی السیدات من آل عبدالمطلب وأبي طالب و جعفر و عقيل ممن رافق الحسين و لازمه و واساه في محنته
السلام علی صحابیات الحسین، السلام علی ناصرات الحسین، السلام علی الشهیدات في نهضته ورحمة الله و برکاته.

السلام علی زینب و ام کلثوم و سُكينة شقيقات الحسين (عليه السلام)
السلام علی رباب و شهربانویه و لَيلی و عاتكة و أم اسحاق زوجات الحسين (عليه السلام)

السلام علی بنات علي و اخوات الحسين (عليه السلام):
فاطمة الكبری، و أم الحسين (أم الحسن)، و رملة الکبری، و رقیة الکبری، و رقیة الصغری، و زینب الصغری و فاطمة الصغری، و خدیجة، و ام سلمة، و میمونة، و أم هاني، و نفیسة، و خدیجة الصغری، و فاختة، و أم أبيها، و صفیة، و جمانة، و أم يُعلی، و أم الكرام

السلام علی زوجات علی (عليه السلام):
أمامة و أم البنين و لَيلی و أم سعيد و أم خديجة و جارية (والدة أم سلمة بنت علي) و أم حبيب الصهباء و أم شعيب المخزومية



{سلام بر شهداى بانوان كه در حرم مدفونند}
السلام على الشهيدتان ام الحسن و ام الحسين؛ بنتَیِ الامام الحسن المجتبی
السلام على الشهيدة عاتکة بنت مسلم بن عقیل
السلام على الشهيدة أم وهب (قمر بنت عبد) زوجة عبد الله بن عمير الكلبي
السلام على الشهيدة أم وهب بن عبد الله بن خباب بن وهب الكلبي
السلام علیکن جَمْعاء ورحمة الله و برکاته


اگر كسي نامهاى ايشان را چون نشنيده كثرتش را استبعاد نكند
همه در روضه ها مي شنويد هشتاد و چهار زن و بچه و كمترينشان مي گويند 64 زن و بچه (غالبا دختر زنده مانده بودند) اما وقتي نامهاى فوق را بشنويد 40 تا نمي شود تازه با احتساب برخي كه در مدينه بوده و در نهضت شركت داشته اند مثل ام سلمه و ام البنين = بنابراين بايد دنبال بقيه اش باشند نه اينكه نامهاى فوق را استبعاد كنند


کتاب بانوان نهضت حسینی
در زيارت مشهد حسيني كربلا
ضمن ياد از بانوان حاضر در نهضت حسيني بطور اجمال
از شهيدان بانوان در كربلا نيز ياد كرده و سلام به ايشان بنمايند

viewtopic.php?f=263&t=11006&p=74161#p74161



زیارت رجبیه
جناب ابوالقاسم حسين‌بن‌روح كه نايب خاصّ حضرت صاحب‌الامر عليه السلام است روايت كرده كه آن‌ حضرت فرمود: در ماه رجب در هر زيارتگاهي از زيارتگاه‌هاي شريف كه باشي به اين زيارت صاحبِ ‌مزار را زيارت كن:
الْحَمْدُ لِلهِ الَّذِي أَشْهَدَنَا مَشْهَدَ أَوْلِيَائِهِ فِي رَجَبٍ وَ أَوْجَبَ عَلَيْنَا مِنْ حَقِّهِمْ مَا قَدْ وَجَبَ وَ صَلَّى اللهُ عَلَى مُحَمَّدٍ الْمُنْتَجَبِ وَ عَلَى أَوْصِيَائِهِ الْحُجُبِ اللهُمَّ فَكَمَا أَشْهَدْتَنَا مَشْهَدَهُمْ [مَشَاهِدَهُمْ‏] فَأَنْجِزْ لَنَا مَوْعِدَهُمْ وَ أَوْرِدْنَا مَوْرِدَهُمْ غَيْرَ مُحَلَّئِينَ عَنْ وِرْدٍ فِي دَارِ الْمُقَامَةِ وَ الْخُلْدِ وَ السَّلامُ عَلَيْكُمْ إِنِّي [قَدْ] قَصَدْتُكُمْ وَ اعْتَمَدْتُكُمْ بِمَسْأَلَتِي وَ حَاجَتِي وَ هِيَ فَكَاكُ رَقَبَتِي مِنَ النَّارِ وَ الْمَقَرُّ مَعَكُمْ فِي دَارِ الْقَرَارِ مَعَ شِيعَتِكُمُ الْأَبْرَارِ وَ السَّلامُ عَلَيْكُمْ بِمَا صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ
أَنَا سَائِلُكُمْ وَ آمِلُكُمْ فِيمَا إِلَيْكُمُ التَّفْوِيضُ وَ عَلَيْكُمُ التَّعْوِيضُ فَبِكُمْ يُجْبَرُ الْمَهِيضُ وَ يُشْفَى الْمَرِيضُ ، وَ مَا تَزْدَادُ الْأَرْحَامُ وَ مَا تَغِيضُ إِنِّي بِسِرِّكُمْ مُؤْمِنٌ [مُؤَمِّمٌ‏] وَ لِقَوْلِكُمْ مُسَلِّمٌ وَ عَلَى اللهِ بِكُمْ مُقْسِمٌ فِي رَجْعِي بِحَوَائِجِي وَ قَضَائِهَا وَ إِمْضَائِهَا وَ إِنْجَاحِهَا وَ إِبْرَاحِهَا [إِيزَاحِهَا] وَ بِشُئُونِي لَدَيْكُمْ وَ صَلاحِهَا وَ السَّلامُ عَلَيْكُمْ سَلامَ مُوَدِّعٍ وَ لَكُمْ حَوَائِجَهُ مُودِعٍ [مُودِعٌ‏] يَسْئلُ اللهَ إِلَيْكُمُ الْمَرْجِعَ وَ سَعْيَهُ [سَعْيُهُ‏] إِلَيْكُمْ غَيْرَ [غَيْرُ] مُنْقَطِعٍ وَ أَنْ يَرْجِعَنِي مِنْ حَضْرَتِكُمْ خَيْرَ مَرْجِعٍ إِلَى جَنَابٍ مُمْرِعٍ وَ خَفْضِ عَيْشٍ مُوَسَّعٍ وَ دَعَةٍ وَ مَهَلٍ إِلَى حِينِ [خَيْرِ] الْأَجَلِ وَ خَيْرِ مَصِيرٍ وَ مَحَلٍّ فِي النَّعِيمِ الْأَزَلِ وَ الْعَيْشِ الْمُقْتَبَلِ وَ دَوَامِ الْأُكُلِ وَ شُرْبِ الرَّحِيقِ وَ السَّلْسَلِ [السَّلْسَبِيلِ‏] وَ عَلٍّ وَ نَهَلٍ لا سَأَمَ مِنْهُ وَ لا مَلَلَ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَكَاتُهُ وَ تَحِيَّاتُهُ عَلَيْكُمْ حَتَّى الْعَوْدِ إِلَى حَضْرَتِكُمْ وَ الْفَوْزِ فِي كَرَّتِكُمْ وَ الْحَشْرِ فِي زُمْرَتِكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَكَاتُهُ عَلَيْكُمْ وَ صَلَوَاتُهُ وَ تَحِيَّاتُهُ وَ هُوَ حَسْبُنَا وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ



زیارت امام حسین (علیه السلام) در اول و نیمه رجب و نیمه شعبان
از ابن‌ابی‌نصر روایت شده است: که از حضرت رضا(علیه‌السلام) پرسید، در کدام وقت بهتر است امام حسین(علیه‌السلام) را زیارت کنیم؟ ایشان فرمود: در نیمه رجب و نیمه شعبان.
شیخ مفید و سید ابن طاووس گفته‌اند: این زیارت که ذکر می‌شود، برای روز اول رجب و شب نیمه شعبان است، ولی شهید، شب اول رجب و شب و روز نیمه رجب و روز نیمه شعبان را بر آن افزوده است. پس بنا به فرموده شهید، این زیارت برای شش وقت است.
کیفیت این زیارت چنین است:
هرگاه در این اوقات خواستی ابو عبدالله الحسین(علیه‌السلام) را زیارت کنی، غسل کن و پاکیزه‌ترین جامه‌های خود را بپوش و بر در بارگاه آن حضرت به طرف قبله بایست و سلام کن به جناب رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) و به امیرمؤمنان و به حضرت فاطمه و به امام حسن و امام حسین و به دیگر امامان، پس از این در اذن دخول «زیارت عرفه»، کیفیت سلام کردن بر این بزرگواران خواهد آمد.
سپس وارد شو و نزد ضریح مقدّس بایست و صد مرتبه بگو: «اللّٰهُ أَکْبَرُ» آنگاه بخوان:
السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ خاتَمِ النَّبِيِّينَ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ سَيِّدِ الْمُرْسَلِينَ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ سَيِّدِ الْوَصِيِّينَ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا أَبا عَبْدِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا حُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ فاطِمَةَ سَيِّدَةِ نِساءِ الْعالَمِينَ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَلِيَّ اللّٰهِ وَابْنَ وَلِيِّهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا صَفِيَّ اللّٰهِ وَابْنَ صَفِيِّهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اللّٰهِ وَابْنَ حُجَّتِهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا حَبِيبَ اللّٰهِ وَابْنَ حَبِيبِهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا سَفِيرَ اللّٰهِ وَابْنَ سَفِيرِهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا خازِنَ الْكِتابِ الْمَسْطُورِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وارِثَ التَّوْراةِ وَالْإِنْجِيلِ وَالزَّبُورِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا أَمِينَ الرَّحْمٰنِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا شَرِيكَ الْقُرْآنِ؛
السَّلامُ عَلَيْكَ يَا عَمُودَ الدِّينِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا بابَ حِكْمَةِ رَبِّ الْعالَمِينَ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا بابَ حِطَّةٍ الَّذِي مَنْ دَخَلَهُ كانَ مِنَ الْآمِنِينَ ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا عَيْبَةَ عِلْمِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا مَوْضِعَ سِرِّ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ثارَ اللّٰهِ وَابْنَ ثارِهِ وَالْوِتْرَ الْمَوْتُورَ، السَّلامُ عَلَيْكَ وَعَلَى الْأَرْواحِ الَّتِي حَلَّتْ بِفِنائِكَ وَ أَناخَتْ بِرَحْلِكَ، بِأَبِي أَنْتَ وَأُمِّي وَنَفْسِي يَا أَبا عَبْدِ اللّٰهِ لَقَدْ عَظُمَتِ الْمُصِيبَةُ وَجَلَّتِ الرَّزِيَّةُ بِكَ عَلَيْنا وَعَلَىٰ جَمِيعِ أَهْلِ الْإِسْلامِ، فَلَعَنَ اللّٰهُ أُمَّةً أَسَّسَتْ أَساسَ الظُّلْمِ وَالْجَوْرِ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ، وَلَعَنَ اللّٰهُ أُمَّةً دَفَعَتْكُمْ عَنْ مَقامِكُمْ، وَأَزالَتْكُمْ عَنْ مَراتِبِكُمُ الَّتِي رَتَّبَكُمُ اللّٰهُ فِيها؛
بِأَبِي أَنْتَ وَأُمِّي وَنَفْسِي يَا أَبا عَبْدِ اللّٰهِ، أَشْهَدُ لَقَدِ اقْشَعَرَّتْ لِدِمائِكُمْ أَظِلَّةُ الْعَرْشِ مَعَ أَظِلَّةِ الْخَلائِقِ، وَ بَكَتْكُمُ السَّماءُ وَالْأَرْضُ وَسُكَّانُ الْجِنانِ وَالْبَرِّ وَالْبَحْرِ، صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْكَ عَدَدَ مَا فِي عِلْمِ اللّٰهِ، لَبَّيْكَ داعِيَ اللّٰهِ، إِنْ كانَ لَمْ يُجِبْكَ بَدَنِي عِنْدَ اسْتِغاثَتِكَ وَ لِسانِي عِنْدَ اسْتِنْصارِكَ، فَقَدْ أَجابَكَ قَلْبِي وَسَمْعِي وَبَصَرِي، ﴿سُبْحٰانَ رَبِّنٰا إِنْ كٰانَ وَعْدُ رَبِّنٰا لَمَفْعُولاً﴾ أَشْهَدُ أَنَّكَ طُهْرٌ طاهِرٌ مُطَهَّرٌ مِنْ طُهْرٍ طاهِرٍ مُطَهَّرٍ، طَهُرْتَ وَطَهُرَتْ بِكَ الْبِلادُ، وَطَهُرَتْ أَرْضٌ أَنْتَ بِها وَطَهُرَ حَرَمُكَ . أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ أَمَرْتَ بِالْقِسْطِ وَالْعَدْلِ وَدَعَوْتَ إِلَيْهِما، وَأَنَّكَ صادِقٌ صِدِّيقٌ صَدَقْتَ فِيما دَعَوْتَ إِلَيْهِ وَأَنَّكَ ثارُ اللّٰهِ فِي الْأَرْضِ؛
وَأَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ بَلَّغْتَ عَنِ اللّٰهِ، وَعَنْ جَدِّكَ رَسُولِ اللّٰهِ، وَعَنْ أَبِيكَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ، وَعَنْ أَخِيكَ الْحَسَنِ، وَنَصَحْتَ وَجاهَدْتَ فِي سَبِيلِ اللّٰهِ، وَعَبَدْتَهُ مُخْلِصاً حَتَّىٰ أَتَاكَ الْيَقِينُ، فَجَزاكَ اللّٰهُ خَيْرَ جَزاءِ السَّابِقِينَ، وَصَلَّى اللّٰهُ عَلَيْكَ وَسَلَّمَ تَسْلِيماً . اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَصَلِّ عَلَى الْحُسَيْنِ الْمَظْلُومِ، الشَّهِيدِ الرَّشِيدِ، قَتِيلِ الْعَبَراتِ، وَأَسِيرِ الْكُرُباتِ، صَلاةً نامِيَةً زاكِيَةً مُبارَكَةً يَصْعَدُ أَوَّلُها وَلَا يَنْفَدُ آخِرُها أَفْضَلَ مَا صَلَّيْتَ عَلَىٰ أَحَدٍ مِنْ أَوْلادِ أَنْبِيائِكَ الْمُرْسَلِينَ، يَا إِلٰهَ الْعالَمِينَ.

آنگاه قبر مطهّر را ببوس و طرف راست صورت خود را بر قبر بگذار و پس از آن طرف چپ را، سپس دور قبر بگرد و چهار جانب قبر را ببوس؛
شیخ مفید فرموده است: آنگاه به سوی قبر علی بن الحسین(علیه‌السلام) برو و نزد قبر آن‌جانب بایست و بگو:
السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الصِّدِّيقُ الطَّيِّبُ الزَّكِيُّ الْحَبِيبُ الْمُقَرَّبُ وَابْنَ رَيْحانَةِ رَسُولِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ مِنْ شَهِيدٍ مُحْتَسِبٍ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَكاتُهُ، مَا أَكْرَمَ مَقامَكَ وَأَشْرَفَ مُنْقَلَبَكَ، أَشْهَدُ لَقَدْ شَكَرَ اللّٰهُ سَعْيَكَ، وَأَجْزَلَ ثَوابَكَ، وَأَلْحَقَكَ بِالذِّرْوَةِ الْعالِيَةِ حَيْثُ الشَّرَفُ كُلُّ الشَّرَفِ وَفِي الْغُرَفِ السَّامِيَةِ كَمَا مَنَّ عَلَيْكَ مِنْ قَبْلُ وَجَعَلَكَ مِنْ أَهْلِ الْبَيْتِ الَّذِينَ أَذْهَبَ اللّٰهُ عَنْهُمُ الرِّجْسَ وَطَهَّرَهُمْ تَطْهِيراً، صَلَواتُ اللّٰهِ عَلَيْكَ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَكاتُهُ وَرِضْوانُهُ، فَاشْفَعْ أَيُّهَا السَّيِّدُ الطَّاهِرُ إِلىٰ رَبِّكَ فِي حَطِّ الْأَثْقالِ عَنْ ظَهْرِي وَتَخْفِيفِها عَنِّي، وَارْحَمْ ذُلِّي وَخُضُوعِي لَكَ وَ لِلسَّيِّدِ أَبِيكَ صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْكُما.

پس خود را به قبر بچسبان و بگو:
زادَ اللّٰهُ فِي شَرَفِكُمْ فِي الْآخِرَةِ كَمَا شَرَّفَكُمْ فِي الدُّنْيا، وَأَسْعَدَكُمْ كَما أَسْعَدَ بِكُمْ، وَأَشْهَدُ أَنَّكُمْ أَعْلامُ الدِّينِ، وَنُجُومُ الْعالَمِينَ، وَالسَّلامُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَكاتُهُ.

سپس به جانب شهدا رو کن و بگو:
السَّلامُ عَلَيْكُمْ يَا أَنْصارَ اللّٰهِ، وَأَنْصارَ رَسُولِهِ، وَأَنْصارَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طالِبٍ، وَأَنْصارَ فاطِمَةَ، وَأَنْصارَ الْحَسَنِ وَالْحُسَيْنِ، وَأَنْصارَ الْإِسْلامِ، أَشْهَدُ أَنَّكُمْ لَقَدْ نَصَحْتُمْ لِلّٰهِ وَجاهَدْتُمْ فِي سَبِيلِهِ فَجَزاكُمُ اللّٰهُ عَنِ الْإِسْلامِ وَأَهْلِهِ أَفْضَلَ الْجَزاءِ، فُزْتُمْ وَاللّٰهِ فَوْزاً عَظِيماً، يَا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَكُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِيماً، أَشْهَدُ أَنَّكُمْ أَحْياءٌ عِنْدَ رَبِّكُمْ تُرْزَقُونَ، أَشْهَدُ أَنَّكُمُ الشُّهَداءُ وَالسُّعَداءُ وَأَنَّكُمُ الْفائِزُونَ فِي دَرَجاتِ الْعُلىٰ، وَالسَّلامُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَكاتُهُ.

پس از آن بازگرد و نزدیک سر مبارک آن حضرت بیا و نماز زیارت بخوان و برای خود و پدر و مادر و برادران مؤمن دعا کن.


سید ابن طاووس برای حضرت علی اکبر و دیگر شهدا (قدّس الله ارواحهم) زیارتی مشتمل بر اسامی آنان روایت کرده است (که مشهور است)
======================

به جز «زیارت اول» که گذشت زیارت دیگری است که شیخ مفید در کتاب «مزار» نقل کرده و از زیارات ویژۀ نیمه رجب است، نیمه رجبی که آن را «غفیله» می‌گویند، به سبب غفلت عموم مردم از مزیت و برتری آن؛

چون در این وقت زیارت آن حضرت را قصد کردی، وارد حرم مطهّر شو و «سه مرتبه» بگو:
السَّلامُ عَلَيْكُمْ يَا آلَ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكُمْ يَا صَفْوَةَ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكُمْ يَا خِيَرَةَ اللّٰهِ مِنْ خَلْقِهِ، السَّلامُ عَلَيْكُمْ يَا سادَةَ السَّاداتِ، السَّلامُ عَلَيْكُمْ يَا لُيُوثَ الْغاباتِ، السَّلامُ عَلَيْكُمْ يَا سُفُنَ النَّجاةِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا أَبا عَبْدِ اللّٰهِ الْحُسَيْنِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وارِثَ عِلْمِ الْأَنْبِياءِ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَكاتُهُ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وارِثَ آدَمَ صَفْوَةِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وارِثَ نُوحٍ نَبِيِّ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وارِثَ إِبْراهِيمَ خَلِيلِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وارِثَ إِسْماعِيلَ ذَبِيحِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وارِثَ مُوسىٰ كَلِيمِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وارِثَ عِيسىٰ رُوحِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وارِثَ مُحَمَّدٍ حَبِيبِ اللّٰهِ؛
السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ مُحَمَّدٍ الْمُصْطَفىٰ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ عَلِيٍّ الْمُرْتَضىٰ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ خَدِيجَةَ الْكُبْرَىٰ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا شَهِيدُ ابْنَ الشَّهِيدِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا قَتِيلُ ابْنَ الْقَتِيلِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَلِيَّ اللّٰهِ وَابْنَ وَلِيِّهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اللّٰهِ وَابْنَ حُجَّتِهِ عَلَىٰ خَلْقِهِ، أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلاةَ، وَآتَيْتَ الزَّكاةَ، وَأَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ، وَنَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ، وَرُزِئْتَ بِوالِدَيْكَ، وَجاهَدْتَ عَدُوَّكَ، وَأَشْهَدُ أَنَّكَ تَسْمَعُ الْكَلامَ، وَتَرُدُّ الْجَوابَ، وَأَنَّكَ حَبِيبُ اللّٰهِ وَخَلِيلُهُ وَنَجِيبُهُ وَ صَفِيُّهُ وَابْنُ صَفِيِّهِ؛
يَا مَوْلايَ وَابْنَ مَوْلايَ زُرْتُكَ مُشْتاقاً فَكُنْ لِي شَفِيعاً إِلَى اللّٰهِ يَا سَيِّدِي، وَأَسْتَشْفِعُ إِلَى اللّٰهِ بِجَدِّكَ سَيِّدِ النَّبِيِّينَ، وَبِأَبِيكَ سَيِّدِ الْوَصِيِّينَ، وَبِأُمِّكَ فاطِمَةَ سَيِّدَةِ نِساءِ الْعالَمِينَ، أَلا لَعَنَ اللّٰهُ قاتِلِيكَ، وَلَعَنَ اللّٰهُ ظالِمِيكَ، وَلَعَنَ اللّٰهُ سَالِبِيكَ وَمُبْغِضِيكَ مِنَ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ، وَصَلَّى اللّٰهُ عَلَىٰ سَيِّدِنا مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ.

سپس قبر مطهّر را ببوس و رو به جانب علی بن الحسین(علیه‌السلام) کن و در زیارت آن جناب بگو:
السَّلامُ عَلَيْكَ يَا مَوْلايَ وَابْنَ مَوْلايَ، لَعَنَ اللّٰهُ قاتِلِيكَ، وَلَعَنَ اللّٰهُ ظالِمِيكَ، إِنِّي أَتَقَرَّبُ إِلَى اللّٰهِ بِزِيارَتِكُمْ وَبِمَحَبَّتِكُمْ، وَأَبْرَأُ إِلَى اللّٰهِ مِنْ أَعْدَائِكُمْ، وَالسَّلامُ عَلَيْكَ يَا مَوْلايَ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَكاتُهُ.

بعد برو تا نزد قبور شهدا(رضوان الله علیهم) قرار گیری، آنجا بایست و بگو:
السَّلامُ عَلَى الْأَرْواحِ الْمُنِيخَةِ بِقَبْرِ أَبِي عَبْدِ اللّٰهِ الْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلاٰمُ، السَّلامُ عَلَيْكُمْ يَا طَاهِرِينَ مِنَ الدَّنَسِ، السَّلامُ عَلَيْكُمْ يَا مَهْدِيُّونَ ، السَّلامُ عَلَيْكُمْ يَا أَبْرارَ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكُمْ وَعَلَى الْمَلائِكَةِ الْحَافِّينَ بِقُبُورِكُمْ أَجْمَعِينَ، جَمَعَنَا اللّٰهُ وَ إِيَّاكُمْ فِي مُسْتَقَرِّ رَحْمَتِهِ وَتَحْتَ عَرْشِهِ إِنَّهُ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ، وَالسَّلامُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَكَاتُهُ.



زیارت امام حسین (علیه السلام) در عید فطر و قربان
بدان که علما برای این دو عید شریف، دو زیارت نقل کرده‌اند: یکی زیارتی که برای «شب‌های قدر» ذکر شده و دیگر این زیارت است که ذکر می‌شود و از کلمات ایشان ظاهر می‌گردد که زیارتی که گذشت برای روزهای عید فطر و عید قربان است و زیارتی که ذکر می‌شود برای شب‌های عید فطر و قربان؛
در هر صورت فرموده‌اند:

چون در این دو شب زیارت آن حضرت را اراده کنی بر در بارگاه بایست و به سوی قبر نظر کن و برای اذن دخول بگو:

يا مَوْلايَ يَا أَبا عَبْدِاللّٰهِ، يَا ابْنَ رَسُولِ اللّٰهِ عَبْدُكَ وَابْنُ أَمَتِكَ الذَّلِيلُ بَيْنَ يَدَيْكَ، وَالْمُصَغَّرُ فِي عُلوِّ قَدْرِكَ، وَالْمُعْتَرِفُ بِحَقِّكَ جاءَكَ مُسْتَجِيراً بِكَ قاصِداً إِلىٰ حَرَمِكَ، مُتَوَجِّهاً إِلىٰ مَقامِكَ، مُتَوَسِّلاً إِلَى اللّٰهِ تَعالىٰ بِكَ، أَأَدْخُلُ يَا مَوْلايَ ؟ أَأَدْخُلُ يا وَلِيَّ اللّٰهِ؟ أَأَدْخُلُ يَا مَلائِكَةَ اللّٰهِ الْمُحْدِقِينَ بِهٰذَا الْحَرَمِ، الْمُقِيمِينَ فِي هٰذَا الْمَشْهَدِ؟

پس اگر دلت فروتن و افتاده شد و دیده‌ات گریان گشت، وارد شو و پای راست را بر پای چپ مقدّم بدار و چنین بگو:

بِسْمِ اللّٰهِ، وَبِاللّٰهِ، وَفِي سَبِيلِ اللّٰهِ، وَعَلَىٰ مِلَّةِ رَسُولِ اللّٰهِ . اللّٰهُمَّ أَنْزِلْنِي مُنْزَلاً مُبارَكاً وَأَنْتَ خَيْرُ الْمُنْزِلِينَ.

سپس بگو:
اللّٰهُ أَكْبَرُ كَبِيراً، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ كَثِيراً، وَسُبْحانَ اللّٰهِ بُكْرَةً وَأَصِيلاً، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الْفَرْدِ الصَّمَدِ، الْمَاجِدِ الْأَحَدِ، الْمُتَفَضِّلِ الْمَنَّانِ، الْمُتَطَوِّلِ الْحَنَّانِ، الَّذِي مِنْ تَطَوُّلِهِ سَهَّلَ لِي زِيارَةَ مَوْلايَ بِإِحْسانِهِ، وَلَمْ يَجْعَلْنِي عَنْ زِيارَتِهِ مَمْنُوعاً، وَلَا عَنْ ذِمَّتِهِ مَدْفُوعاً، بَلْ تَطَوَّلَ وَمَنَحَ.

پس وارد شو، چون به میان روضه رسیدی با حال خضوع و گریه و زاری، برابر قبر مطهّر بایست و بگو:

السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وارِثَ آدَمَ صَِفْوَةِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وارِثَ نُوحٍ أَمِينِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وارِثَ إِبْراهِيمَ خَلِيلِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وارِثَ مُوسىٰ كَلِيمِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وارِثَ عِيسىٰ رُوحِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وارِثَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ حَبِيبِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وارِثَ عَلِيٍّ حُجَّةِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْوَصِيُّ الْبَرُّ التَّقِيُّ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ثارَ اللّٰهِ وَابْنَ ثارِهِ وَالْوِتْرَ الْمَوْتُورَ، أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلاةَ، وَآتَيْتَ الزَّكاةَ، وَأَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ، وَنَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ، وَجاهَدْتَ فِي اللّٰهِ حَقَّ جِهادِهِ حَتَّى اسْتُبِيحَ حَرَمُكَ، وَقُتِلْتَ مَظْلُوماً.

پس با دلی خاشع و چشمی گریان نزد سر مقدس بایست و بگو:

سَّلامُ عَلَيْكَ يَا أَبا عَبْدِاللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ سَيِّدِ الْوَصِيِّينَ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ سَيِّدَةِ نِساءِ الْعالَمِينَ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا بَطَلَ الْمُسْلِمِينَ، يَا مَوْلايَ أَشْهَدُ أَنَّكَ كُنْتَ نُوراً فِي الْأَصْلابِ الشَّامِخَةِ وَالْأَرْحامِ الْمُطَهَّرَةِ، لَمْ تُنَجِّسْكَ الْجاهِلِيَّةُ بِأَنْجَاسِها، وَلَمْ تُلْبِسْكَ مِنْ مُدْلَهِمَّاتِ ثِيابِها، وَأَشْهَدُ أَنَّكَ مِنْ دَعائِمِ الدِّينِ، وَأَرْكانِ الْمُسْلِمِينَ، وَمَعْقِلِ الْمُؤْمِنِينَ، وَأَشْهَدُ أَنَّكَ الْإِمامُ الْبَرُّ التَّقِيُّ الرَّضِيُّ الزَّكِيُّ الْهادِي الْمَهْدِيُّ، وَأَشْهَدُ أَنَّ الْأَئِمَّةَ مِنْ وُلْدِكَ كَلِمَةُ التَّقْوىٰ، وَأَعْلامُ الْهُدىٰ، وَالْعُرْوَةُ الْوُثْقىٰ، وَالْحُجَّةُ عَلَىٰ أَهْلِ الدُّنْيا.

پس خود را به قبر بچسبان و چنین بگو:
﴿إِنَّا لِلّٰهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ﴾، يَا مَوْلايَ، أَنَا مُوالٍ لِوَلِيِّكُمْ، وَمُعادٍ لِعَدُوِّكُمْ، وَأَنَا بِكُمْ مُؤْمِنٌ، وَبِإِيابِكُمْ مُوقِنٌ، بِشَرايِعِ دِينِي، وَخَواتِيمِ عَمَلِي، وَقَلْبِي لِقَلْبِكُمْ سِلْمٌ، وَأَمْرِي لِأَمْرِكُمْ مُتَّبِعٌ، يَا مَوْلايَ، أَتَيْتُكَ خائِفاً فَآمِنِّي، وَأَتَيْتُكَ مُسْتَجِيراً فَأَجِرْنِي، وَأَتَيْتُكَ فَقِيراً فَأَغْنِنِي، سَيِّدِي وَمَوْلايَ أَنْتَ مَوْلايَ حُجَّةُ اللّٰهِ عَلَى الخَلْقِ أَجْمَعِينَ، آمَنْتُ بِسِرِّكُمْ وَعَلانِيَتِكُمْ، وَبِظاهِرِكُمْ وَباطِنِكُمْ، وَأَوَّلِكُمْ وَآخِرِكُمْ، وَأَشْهَدُ أَنَّكَ التَّالِي لِكِتابِ اللّٰهِ وَأَمِينُ اللّٰهِ الدَّاعِي إِلَى اللّٰهِ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ، لَعَنَ اللّٰهُ أُمَّةً ظَلَمَتْكَ، وَأُمَّةً قَتَلَتْكَ، وَلَعَنَ اللّٰهُ أُمَّةً سَمِعَتْ بِذٰلِكَ فَرَضِيَتْ بِهِ.

سپس دو رکعت نماز، بالای سر آن حضرت بخوان و چون سلام دادی بگو:

اللّٰهُمَّ إِنِّي لَكَ صَلَّيْتُ، وَلَكَ رَكَعْتُ، وَلَكَ سَجَدْتُ، وَحْدَكَ لَاشَرِيكَ لَكَ فَإِنَّهُ لا تَجُوزُ الصَّلاةُ وَالرُّكُوعُ وَالسُّجُودُ إِلّا لَكَ لِأَنَّكَ أَنْتَ اللّٰهُ الَّذِي لَا إِلٰهَ إِلّا أَنْتَ، اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأَبْلِغْهُمْ عَنِّي أَفْضَلَ السَّلامِ وَالتَّحِيَّةِ، وَارْدُدْ عَلَيَّ مِنْهُمُ السَّلامَ . اللّٰهُمَّ وَهاتانِ الرَّكْعَتانِ هَدِيَّةٌ مِنِّي إِلىٰ سَيِّدِي الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ عَلَيْهِمَا السَّلاٰمُ . اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَعَلَيْهِ وَتَقَبَّلْهُما مِنِّي وَاجْزِنِي عَلَيْهِما أَفْضَلَ أَمَلِي وَرَجائِي فِيكَ وَفِي وَلِيِّكَ، يَا وَلِيَّ الْمُؤْمِنِينَ.

پس خود را به قبر بچسبان و آن را ببوس و بگو:

السَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ الْمَظْلُومِ الشَّهِيدِ، قَتِيلِ الْعَبَراتِ، وَأَسِيرِ الْكُرُباتِ. اللّٰهُمَّ إِنِّى أَشْهَدُ أَنَّهُ وَ لِيُّكَ وَابْنُ وَلِيِّكَ وَصَفِيُّكَ الثَّائِرُ بِحَقِّكَ، أَكْرَمْتَهُ بِكَرامَتِكَ، وَخَتَمْتَ لَهُ بِالشَّهادَةِ، وَجَعَلْتَهُ سَيِّداً مِنَ السَّادَةِ، وَقائِداً مِنَ الْقادَةِ، وَأَكْرَمْتَهُ بِطِيبِ الْوِلادَةِ، وَأَعْطَيْتَهُ مَوارِيثَ الْأَنْبِياءِ، وَجَعَلْتَهُ حُجَّةً عَلَىٰ خَلْقِكَ مِنَ الْأَوْصِياءِ، فَأَعْذَرَ فِي الدُّعاءِ، وَمَنَحَ النَّصِيحَةَ، وَبَذَلَ مُهْجَتَهُ فِيكَ حَتَّى اسْتَنْقَذَ عِبادَكَ مِنَ الْجَهالَةِ، وَحَيْرَةِ الضَّلالَةِ، وَقَدْ تَوازَرَ عَلَيْهِ مَنْ غَرَّتْهُ الدُّنْيا، وَباعَ حَظَّهُ مِنَ الْآخِرَةِ بِالْأَدْنىٰ، وَتَرَدَّىٰ فِي هَواهُ، وَأَسْخَطَكَ وَ أَسْخَطَ نَبِيَّكَ، وَأَطاعَ مِنْ عِبادِكَ أُولِي الشِّقاقِ وَالنِّفاقِ، وَحَمَلَةَ الْأَوْزارِ، الْمُسْتَوْجِبِينَ النَّارَ، فَجاهَدَهُمْ فِيكَ صابِراً مُحْتَسِباً، مُقْبِلاً غَيْرَ مُدْبِرٍ، لَا تَأْخُذُهُ فِي اللّٰهِ لَوْمَةُ لائِمٍ حَتَّىٰ سُفِكَ فِي طاعَتِكَ دَمُهُ وَاسْتُبِيحَ حَرِيمُهُ . اللّٰهُمَّ الْعَنْهُمْ لَعْناً وَبِيلاً، وَعَذِّبْهُمْ عَذاباً أَلِيماً.

بعد به جانب علی بن الحسین(علیه‌السلام) برگرد و آن جناب در طرف پای مبارک حضرت حسین(علیه‌السلام) است، آنگاه بگو:

السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَلِيَّ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ خاتَمِ النَّبِيِّينَ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ فاطِمَةَ سَيِّدَةِ نِساءِ الْعالَمِينَ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ أَمِيرِالْمُؤْمِنِينَ، السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْمَظْلُومُ الشَّهِيدُ، بِأَبِي أَنْتَ وَأُمِّي عِشْتَ سَعِيداً، وَقُتِلْتَ مَظْلُوماً شَهِيداً.

پس به سوی قبر سایر شهدا (رضوان الله علیهم) رو کن و بگو:
السَّلامُ عَلَيْكُمْ أَيُّهَا الذَّابُّونَ عَنْ تَوْحِيدِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكُمْ بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ، بِأَبِي أَنْتُمْ وَأُمِّي، فُزْتُمْ فَوْزاً عَظِيماً.

سپس به مشهد عباس بن علی(علیه‌السلام) برو و نزد ضریح شریف آن جناب بایست و بگو:

السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْعَبْدُ الصَّالِحُ وَالصِّدِّيقُ الْمُواسِي، أَشْهَدُ أَنَّكَ آمَنْتَ بِاللّٰهِ، وَنَصَرْتَ ابْنَ رَسُولِ اللّٰهِ، وَدَعَوْتَ إِلَىٰ سَبِيلِ اللّٰهِ، وَواسَيْتَ بِنَفْسِكَ، فَعَلَيْكَ مِنَ اللّٰهِ أَفْضَلُ التَّحِيَّةِ وَالسَّلامِ.

سپس خود را به قبر بچسبان و بگو:
بِأَبِي أَنْتَ وَأُمِّي يَا ناصِرَ دِينِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ناصِرَ الْحُسَيْنِ الصِّدِّيقِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ناصِرَ الْحُسَيْنِ الشَّهِيدِ، عَلَيْكَ مِنِّي السَّلامُ مَا بَقِيتُ وَبَقِيَ اللَّيْلُ وَالنَّهارُ.

پس بالای سَرِ آن حضرت دو رکعت نماز بخوان و دعای «اللّٰهُمَّ إِنِّی صَلَّیْتُ الی آخره» را که بالای سر حضرت امام حسین(علیه‌السلام) بعد از دو رکعت نماز زیارت خواندی، در اینجا هم بخوان.
آنگاه به جانب مشهد حسین(علیه‌السلام) بازگرد و آنچه خواهی نزد آن حضرت بمان، جز اینکه مستحب است آنجا را خوابگاه خود قرار ندهی و چون بخواهی آن حضرت را وداع کنی، بالای سر بایست و گریه کن و چنین بگو:
السَّلامُ عَلَيْكَ يَا مَوْلايَ سَلامَ مُوَدِّعٍ لَا قالٍ وَ لَا سَئِمٍ، فَإِنْ أَنْصَرِفْ فَلَا عَنْ مَلالَةٍ، وَ إِنْ أُقِمْ فَلا عَنْ سُوءِ ظَنٍّ بِمَا وَعَدَ اللّٰهُ الصَّابِرِينَ، يَا مَوْلايَ، لَا جَعَلَهُ اللّٰهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنِّي لِزِيارَتِكَ، وَرَزَقَنِي الْعَوْدَ إِلَيْكَ، وَالْمَُقَامَ فِي حَرَمِكَ، وَالْكَوْنَ فِي مَشْهَدِكَ، آمِينَ رَبَّ الْعالَمِينَ.

پس ضریح را ببوس و تمام بدنت را به آن بمال که باعث امان و حفظ است و از بالای سر آن حضرت بیرون برو، به طوری که رویت به جانب قبر باشد و تا بیرون رفتن از حرم پشت به قبر مکن و در همان حال بگو:
السَّلامُ عَلَيْكَ يَا بابَ الْمَقامِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا شَرِيكَ الْقُرْآنِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ الْخِصامِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا سَفِينَةَ النَّجاةِ، السَّلامُ عَلَيْكُمْ يَا مَلائِكَةَ رَبِّي الْمُقِيمِينَ فِي هٰذَا الْحَرَمِ، السَّلامُ عَلَيْكَ أَبَداً مَا بَقِيتُ وَبَقِيَ اللَّيْلُ وَالنَّهارُ .

و بگو:
إِنَّا لِلّٰهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ، وَلَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ.

آنگاه بیرون رو؛
سید بن طاووس و محمّد بن مشهدی گفته‌اند: وقتی که این‌گونه اعمال را انجام دادی، همانند کسی هستی که خدا را در عرش زیارت کرده باشد.
najm111
Site Admin
 
پست ها : 1988
تاريخ عضويت: چهارشنبه فبريه 03, 2010 10:09 am

تجدید بیعت- برائت - نماز زیارت

پستتوسط najm111 » پنج شنبه آگوست 04, 2022 4:51 pm

Image

Image

Image

Image


برائت مختصر از دشمنان و اضداد حضرت امام حسین (علیه السلام)
صلی الله علیک یا أبا عبد الله
اللهم العن طواغیت عصره؛ أباسفیان و أبابکر و عمر وعثمان ومعاویة و یزید بن معاویة
لعن الله من انكر شأنه وآذاه و غصب حقه و نقض بيعته وخذله و حاصره و قاتله و جرحه
اللهم العن قتلة الحسین علیه السلام والعن عبيد الله ابن زياد وعمر بن سعد وشمرا و خولي و سنان
اللهم العنهم جمیعا وعذبهم عذابا ألیما


لعن می کنیم کسانی که اسب دواندند بر جسد مبارک حضرت:
اللهم العن اسحاقَ بن حوبةَ وأخنسَ بن مرثد ، وحكيمَ بن طُفيل السبيعي ، وعمرَ بن صبيح الصيداوي ، ورجاءَ بن منقذ العبدي ، وسالمَ بن خيثمة الجعفي ، وصالحَ بن وهب الجعفي ، وواحظَ بن غانم ، وهانيَ بن ثبيث الحضرمي ، وأسيدَ بن مالك.


نماز زیارت وارث

دعای یعد زیارت:
ثمّ قُم فَصَلِّ ركعتين عند الرّأس اقرأ فيها ما أحببت فاذا فرغت من صلاتك فقُل:

اَللّـهُمَّ اِنّي صَلَّيْتُ وَرَكَعْتُ وَسَجَدْتُ لَكَ وَحْدَكَ لا شَريكَ لَكَ، لِاَنَّ الصَّلاةَ وَالرُّكُوعَ وَالسُّجُودَ لا تَكُونُ اِلاّ لَكَ لِاَنَّكَ اَنْتَ اللهُ لا اِلـهَ الاّ اَنْتَ، اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَاَبْلِغْهُمْ عَنّي اَفْضَلَ السَّلامِ وَالتَّحِيَّةِ، وَارْدُدْ عَلَيَّ مِنْهُمُ السَّلامَ، اَللّـهُمَّ وَهاتانِ الرَّكْعَتانِ هَدِيَّةٌ مِنّي اِلى مَوْلايَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ (عَلَيْهِمَا السَّلامُ)، اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَعَلَيْهِ، وَتَقَبَّلْ مِنّي وَأجُرْني عَلى ذلِكَ بِاَفْضَلِ اَمَلي وَرَجائي فيكَ وَفِي وَلِيِّكَ يا وَلِيَّ الْمُؤْمِنينَ.

--------------------------------------------------

دعای استجاره جمعه به حضرت صاحب الامر (منه السلام)

Image
Image
najm111
Site Admin
 
پست ها : 1988
تاريخ عضويت: چهارشنبه فبريه 03, 2010 10:09 am

زیارت ابراهيم المرتضی بن الامام الكاظم

پستتوسط najm111 » پنج شنبه آگوست 25, 2022 6:57 am

مرقد ابراهيم المرتضی بن الامام الكاظم (علیه السلام):
در میانه رواق پشت سر مبارک محاذی ضریح = فرزندی دیگر از امام کاظم (علیه السلام) دفن هستند بنام ابراهيم بن الامام الكاظم كه نشان مرقد روي زمين ندارند
تا یک قرن قبل نشان زیارتی داشته است
كنيه امام كاظم ابا ابراهيم است بواسطه نام همين فرزند
برای زیارت او؛ زيارتنامه مجاب را با تغيير اسم مي توانيد بخوانيد

السلام علیک یا ابراهيم المرتضی بن الامام الكاظم (علیهما السلام) و رحمة الله و بركاته
السَّلاٰمُ‌ عَلَيكَ‌ أَيُّهَا السَّيِّدُ الزَّكِيُّ‌ الطّٰاهِرُ الْوَلِيُّ‌ الدّٰاعِي الْحَفِيّ‌، أَشْهَدُ أَنَّكَ‌ قُلْتَ‌ حَقًّا، وَنَطَقْتَ‌ صِدْقًا، وَدَعَوْتَ‌ إلىٰ‌ مَوْلاٰيَ‌ وَمَولاٰكَ‌ الْحُسَينِ‌ (عليه السلام) عَلاٰنِيَةً‌ وَسِرّاً، فٰازَ مُتَّبِعُكَ‌، وَنَجٰا مُصَدِّقُكَ‌، وَخٰابَ‌ وَخَسِرَ مُكَذِّبُكَ‌، وَالْمُتَخَلِّفُ‌ عَنْكَ‌ يٰا سَيِّدِي وَابْنَ‌ سَيِّدِي وَيٰا مَولاٰيَ‌ وَابْنَ‌ مَوْلاٰيَ‌ اشْهَدْ لِي بِهٰذِهِ‌ الشَّهٰادَةِ‌ لِأَكُونَ‌ مِنَ‌ الْفٰائِزِينَ‌ بِمَعْرِفَتِكَ‌ وَطٰاعَتِكَ‌ وَتَصْدِيقِكَ‌ وَاتِّبٰاعِكَ‌ الصَّلاٰةُ‌ وَالسَّلاٰمُ‌ عَلَيْكَ‌ يٰا سَيِّدِي وَابْنَ‌ سَيِّدِي وَيٰا مَوْلاٰيَ‌ وَابْنَ‌ مَوْلاٰيَ‌ يٰا سَيِّدُ ابراهيم المرتضی بن الامام الكاظم (علیهما السلام) وَرَحْمَةُ‌ اللّٰهِ‌ وَبَرَكٰاتُهُ‌


موضع مرقد ابراهيم المرتضى بن الإمام الكاظم عليه السلام
در دومترى ميانه ضريح بشت سرمبارك حسينى عليه السلام دركربلا

Image


سؤال:
براى مرقد ابراهيم المرتضى بن الإمام الكاظم عليهما السلام در زيارتهاى اونلاين تا كنون سه موضع معرفي شده است:
1- در رواق شمالى محاذي درب مياني
2- در رواق بشت سر مبارك در همان امتداد و محاذي ضريح
3- در بشت سرمبارك وميانه ضريح اما در فاصله شش ذراعى مرقد حسينى عليه السلام
وجه اين تعدد موضع جيست؟
كداميك معتبرتر است؟

جواب:
موضع اول بنا بر ضريحي بوده كه ذكرش در سفرنامه هاى خارجى قبل از يكصدسال آمده و تا قرن قبلي مورد زيارت بوده است
موضع دوم بنا بر نقل برخى تواريخ و سفرنامه هاى قديمي تر مي باشد
موضع سوم بنا بر نقل كتب انساب و تراجم در شرح حال ابراهيم المرتضى مى باشد
موضع اول و دوم مبتني بر مشاهدات ونشانه هاي روى زمين است
كه نظر و تصميم متصديان حرم و ملاحظاتي همجون جا باز شدن در حرم و...بى تاثير نبوده
اما موضع سوم هم خالى از مصلحت انديشيهاى متصديان حرم و هم منابع انساب معتبرتر و قديمي تر است

جانمايى دقيق:
شش ذراع معادل حدود سه متر است
با توجه به اينكه ضريح فعلى به اين وسعت؛ مال دو قرن اخير است
و با احتساب مبدا فاصله از اصل مرقد شريف؛ يكمتر از آن فاصله سه مترى در داخل ضريح قرار كرفته
و موضع مرقد ابراهيم المرتضى بن الإمام الكاظم عليهما السلام در فاصله دو مترى شمال ميانه ضريح بايد باشد

والله اعلم بحقايق الأمور
najm111
Site Admin
 
پست ها : 1988
تاريخ عضويت: چهارشنبه فبريه 03, 2010 10:09 am

مشاهد آثار مهدوی (علیه السلام) در حرم حسینی

پستتوسط najm111 » پنج شنبه آگوست 25, 2022 7:02 am

مشهد آثارمهدوى (منه السلام) در بالاسر حرم حسينى (عليه السلام) دومترى ضريح مبارك
(حدود همين ستون شمالى بالاسر كه زيرش را خالى كرده اند)

یکی از علما، شيعه كه عالم بزرك كربلا بود حدود شصت هفتاد سال پیش، می‌گوید
من در شب نیمه شعبانی، در حرم امام حسین سلام الله علیه بودم.
دو متری ضریح در بالا سر
یک آقای بزركواری را دیدم در سن حدود چهل سالگی که ایستاده است (مطابق اوصاف حضرت دربيشترين ظهور سني)
و با خدا به طرز عجیبی مناجات می‌کند.

من رفتم یک نگاهی به او کردم.
او هم زیرچشمی یک نگاهی به من کرد که از نگاه او مهر و عطوفت می‌بارید
و یک لبخند ملیحی در چهره من زد.
با اینکه من خودم از علماء بزرگ شیعه بودم و همه مرا احترام می‌کردند،
تا او به من نگاه کرد هیبتی از او در من ایجاد شد که سرم را پایین انداختم. نتوانستم در نگاه کردن به او ادامه دهم.
بار دوم برگشتم یک نگاه کردم، دیدم این بار یک لبخندی به من زد که دندانهای ثنایای او آشکار شد و خیلی دندانهای سفید قشنگی داشت (مطابق يكي ديكر از اوصاف حضرت).
این بار دیگر شروع کردم همین طور نگاه کردن و قیافه او را انداز و برانداز می‌کردم.

دیدم
محاسنی دارد مشکین و به هم پیوسته
و ابروانی به هم پیوسته.
محاسنش مشکین که روی صورتش را فقط پوشانده بود.
بینی کشیده شده،
پیشانی بلند،
اندام متناسب با هم.
(اين اوصاف هم با اوصاف حضرت موافقت دارد)

ولی در عین حال مهر و عطوفت از چهره او می بارید.

یک وقت دیدم دستهای خودش را این گونه،
(یک مقدار پایین‌تر از صورتش، بدون اینکه دستهایش را به هم چسبانده باشد)
به طرف آسمان، (بسمت) بالاسر امام حسین قرار داده
و دارد برای مؤمنین دعا می‌کند.

همینطور که دعا می‌کرد، مثل اینکه تمام زوار قبر امام حسین را می‌پایید
و از نگاه به آنها خوشحال بود.

یک نگاهی به آنها می‌کرد، مثل صاحبی که به اولاد خود، یک امامی که به رعیت خود نگاه می‌کند. این گونه به آنها نگاه می‌کرد و برای آنها دعا می‌کرد.

من دقت کردم. دیدم دعاهایش هم دعاهای عجیبی است. (مثل شخصى كه مُشْرٍف و سرور و بالاسر شيعيان است)

از جمله دعاهایش این بود:
اللهم اَحْمِ حَوْزَتَهم و سَدِّد خُطْوَتَهُم و شَدِد صَولَتَهم إنك القوى العزيز
خدایا از حوزه شیعیان حمایت کن. گامهای آنها را (در مسير) استوار گردان. صولت و عظمت و شوکت آنها را بیشتر کن
که تو هم قدرت داری. هم عزیز و کرانقدری.

باز آن آقاى جليل دعای دیگری دیدم برای آنها می‌کند. عرضه می‌دارد به درگاه خدا:
اَللَّهُمَّ اِغْفِرْ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ اَلْمُؤْمِنَاتِ اَلْأَحْيَاءِ مِنْهُمْ وَ اَلْأَمْوَاتِ

دعای دیگری کرد:
اللهم شافِ مرضاهم اللهم عافِ مبتلاهم
خدایا شیعیان مریض را شفا عنایت کن. شیعیان مبتلا را از بلا عافیت و نجات عطا کن.

تا اینکه رسید به این دعا:
اللهم سوّدهم (سَوددهم)
باخودم كفتم سودهم (سوددهم) یعنی چه؟ بعد فکر کردم دیدم از لغت سیادت می‌آید. سوددهم یعنی خدایا مومنان و شیعیان را آقای همه عالمیان ساز.
اللهم أيدهم اللهم سودهم اللهم سوددهم
خدایا شیعیان را تایید کن. خدایا شیعیان را آقای همگان ساز.

با خودم كفتم خدایا این آقا کیست؟
من شروع کردم همراه او دعا کردن.
گویا داشت به من که عالم بزرگ شیعه كربلا بودم یاد می‌داد چگونه به فکر مومنین و مومنات باش. چگونه از حریم شیعیان دفاع کن.

ناكهان ديكر ايشان را نديدم
با خود كفتم او که بود؟

بعد می‌گوید من رها کردم دعا و زیارت را. و از حرم خارج شدم، رفتم در صحن. بدنبال ايشان كرديدم حدود بیست دقیقه،
نيافتم ايشان را

و این آقا همواره و فقط در ذهن من بود:
خدایا این چه بزرگواری بود که من حرمت او را نگه می‌داشتم با اینکه خودم عالمی هستم.
همه مردم حرمت مرا نگه می‌دارند ولی او که بود که من بی‌اختیار حرمت او را نگه می داشتم و مشغول به احترام به او بودم.
به همین شکل مشغول فکر بودم

تا اینکه به یکی از کسانی که در علوم عجیبه و غریبه و جفر دستی داشت، مراجعه کردم و سؤال کردم: او چه کسی بوده است؟.
در جفر سؤال ازموضوع مطلوب را كه كسى نمي داند به جمله مختصر عربي يا فارسى تنظيم كرده و از طريق علم جفر مي برسند
عالم جفر با محاسباني مخصوص جواب را مي دهد كه در يك جمله در سطر نهايي محاسبات جفر بدست مي ايد
و باسخها صحيح و قاطع است

ان عالم جفر تعبیرش در جواب از جدول جفر این بود گفت
او رب الشيعة است.

من اول تعجب کردم که رب الشيعة یعنی چی؟
بعد فکر کردم با قرآن كريم و روایات صادر شده از ائمه در ذیل آن آیات همخوانی دارد
وَ أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا
كه منظور از رب الارض = امام الارص است
جون رب به معنى مربى و مدبر امور ولذا در فارسى هم بروردكار مي كويند
ضمن اينكه رب در كلام عربي به معنى سربرست و صاحب اختيار است = يعنى = سربرست و صاحب اختيار شيعه

Image

سلام الله على مولانا صاحب العصر والزمان
و رضوان الله عليهما (صاحب الواقعة وصاحب الجفر)
والحمدلله رب العالمين

=============================

مشهد اثرمهدوى در پشت سرمبارك نزد بالاسرشريف حسينى (عليهما السلام)

اين واقعه مربوط به تشرف آيت الله سید محمد طباطبایی مجاهد است كه،
نوه دختري وحيد ببهاني
و بسر آيت الله سيدعلي صاحب راض
و داماد بحرالعلوم
و مرجع در 1231 كربلا بودند
سید محمد طباطبایی مجاهد، از شاگردان علامه بحرالعلوم و استاد شیخ انصاری است.
سید محمد، نزد فقیهانی چون پدرش، سید علی طباطبایی و پدر زنش، علامه بحرالعلوم تحصیل کرد.
او در زمان حیات پدر، به اصفهان مهاجرت کرد و حدود ۱۳ سال در آن‌جا به تدریس مشغول بود.
پس از درگذشت پدرش (۱۲۳۱ق) به کربلا بازگشت و مرجعیت شیعیان را بر عهده گرفت.
دوره مرجعیت او با جنگ‌های ایران و روسیه همزمان بود، از این‌رو او به مبارزه با روس‌ها پرداخت، سید محمد، نخست فتوای جهاد در برابر روس‌ها داد و در اواخر عمر به همراه گروهی از علمای عتبات، عازم تهران و سپس تبریز شد تا مردم را به جهاد علیه روس‌ها تشویق و پادشاه قاجار فتحعلى شاه را به جنگ با آن‌ها وادار کند. از این‌رو به سید محمد مجاهد لقب گرفت.

اين واقعه حدودا 215سال قبل بوده است

سيدمحمد مجاهد واقعه اش را اينطور بيان كرده است
گفت:
شبی غروب
افراد و خدام عتبه حسینیه؛ حرم امام حسین (على ساكنه آلاف التحية و الثناء،) را خالی کردند.
درها را می‌خواستند ببندند.
سید محمد مجاهد، عليه الرحمة. كه مرجع آنجا بوده، ایشان داشت نماز مفرب می‌خواند، خدام چیزی به ایشان نگفتند براى ييرون رفتن.

[ایشان گفت] پایین پا بودم.

(محل اولين ديدن و زيارت در بائين باي حضرت محاذي انتهاى ضريح محل زيارت على اكير بوده است در ناحيه بشت سر و در تصوير زير بافلش زرد رنك نشان داده شده)

دیدم یک آقای جلیل القدری آمد.
لباس، به زیّ اعراب بیابانی کربلا، اطراف نجف و کوفه. (با جفيه و عقال عراقي)
سه نفر هم با او هستند. اما اینها خیلی عقب ایستاده‌اند.
گفتم خوب شاید در را باز کرده‌اند.

اما عظمت و جلالت از صورت این شخص می‌بارد و از وجناتش علم و تقوا پیداست.

آنها ایستادند به نماز مغرب.
من با این که نماز مغرب خوانده بودم،
چنان هيبت ان آقا جَذبه‌ای ایجاد کرد که پا شدم و اقتدا کردم به ايشان.
آن سه نفر هم اقتدا کرده بودند.

(محل نماز در بشت سر مبارك اما محاذي بالاسر قبل از ضريح بوده است كه در تصوير زير با فلشك سبزرنك نشان داده شده است)

نماز مغرب و تعقیبات آن که تمام شد،
آن آقا برگشتند رو به من و فرمودند
اینجا، کربلا، آهنگر هم دارد؟
گفتم بله آقا، آهنگر دارد.
فرمود آهنگر چه می‌کند؟
گفتم آقا، آهن را می‌برد در کوره، به آتش نرمش می‌کند. می‌آورند روی سِندان می‌کوبند،
میخ درست می‌کنند، زنجیر در درست می‌کنند، قفل درست می‌کنند …

فرمود پس آتش، آهن به آن سختی را نرم می‌کند؟
گفتم بله مولا.
فرمود پس چرا با بودن کنار قبر جدم اباعبدالله،
این قلوب قاسیه (دلهاى سخت با قساوت = اشاره به غالب مجاورين كربلا) نرم نمی‌شود با این زیارت و آمد وشد در حرم؟!

چرا قلوبتان (شما زائران) نرم نمی‌شود؟!
باز هم معصیت می‌کنید؟

بعد آن آقا پا شد. به آن سه نفر همراهش گفت
نماز عشاء را کنار قبر جدم امیرالمؤمنین می‌خوانیم.

يكباره ديدم نيستند!!!آمدم (از سمت بالاسر بطرف) پشت ضریح (بشت سر مبارك)، دیدم کسی نیست!!!.

فهمیدم آقا و مولایم صاحب الزمان بودند.

ابتداى ملاقات كه سيد محمد در پشت سر پائين پاى مبارك بعد نماز مغربش نشسته بوده به تعقيبات
آنها را در همين پشت سرمبارك اما محاذي بالا سر مبارك مي بيند = چه بسا كنارهمين محل ستون شمالى بالاسر
و بعد مي رود و مجدد نماز مفرب را به جماعت مي خواند با حضرت و اصحاب
بعد كه نمي بيند جستجو مي كند و مي آيد تمام سمت پشت سر و كنارضريح را كاملا جستجو مى كند
در آن زمان اطراف ضريح و قسمت بالاسر و داخل حرم و بشت سر بوسعت فعلى نبوده
و آنوقت قبل توسعه؛ چهار ستون زير گنبد بسيار قطور و مانع ديد بود و نمى شد از هرجاى چهار طرف حرم تمام آن قسمت را ديد و براى جستجو لازم به جابجا شده بوده است
در تصوير زير هر دو موضع جانمايي شده است هم موضع اوليه سيدمحمد مجاهد كه حضرت را از دور ديده و هم موضع نماز با حضرت = كه اينجا سمت شرقي ستون شمالي بالاسر است
البته ممكن است آنطرف غربى ستون شمالى بالاسر هم محل نماز بوده باشد و هر دو موضع با نقل واقعه موافقت دارد
امروزه :
سمت شرقى ستون شمالى بالاسر در قسمت زنانه واقع است
و سمت غربى ستونشمالى بالاسر در قسمت مردانه واقع است


اين واقعه حدودا 215سال قبل بوده است

نكات واقعه:
1- علاوه برموضوع اصلي واقعه
كه حضرت تصريح فرموده و با مثال هم تبيين كرده اند
لزوم نتيجه گرفتن از زيارت و مجاورت و حفظ آثار آن و ترقي با آن = نه صرف انجام روتين مثل يك عمل بي ارتباط با ساير اعمال
2- همچنين
فاصله انداختن بين نماز مغرب و عشاء
و نماز پنج وقت خواندن

هم از آموزه هاى واقعه است

اللهم وفقنا لحق معرفته و تمام رضايته و زيارته و دوام الاتصال بحضرته و نصرته في غيبته و ظهوره، وشفاعته و صحبته في الدنيا والآخرة، آمين رب العالمين
Image
توجه:
دو مشهد آثار مهدوي علیه السلام (که فوقا معرفی شد) در انطرف ستون شمالى بالاسر = در زنانه فعلي واقع است
(زير ستون شمالى بالاسر كه خالي شده است مال چند سال اخير است وقدیم خالی نبوده؛ الان مي شود زير ستون خالي شده رفت)
موضع دو مشهد آثار مهدوى بالاسر الان در زنانه واقع است ؛ كه اين طرف حائل ميان مردانه و زنانه است
Image

ضمنا
تصويري كه در سايتها براى آن مرحوم منتشر شده است صحيح نيست
در 215 سال قبل (زمان فَتَليشاه قاجار) عكاسى نبود و الا تصوير عكاسى از او هم امروز باقى بود = عكاسى در زمان ناصر الدينشاه سه نسل بعد او به ايران آمده است
علاوه براين عينك دسته طلايي به اين ظريفي انوقت نبود = حتى در اروپا
احتمال دارد تصوير شايع به اسم ايشان مربوط به شخصي از علماى كربلا از ذريه ايشان با نام و لقب مشابه (سيدمحمد طباطبايي) بوده
و محققان كُپيكار بي تامل و تشخيص به ايشان نسبت داده و اين مطلب نادرست همينطور هي باز نشر شده است = اين نوع مشاكل از آفات اينترنت است و بايد منشا بصيرتي باشد كه همينطور بخاطر وجود اسم خدا و حجج الهي و علماء در سايتهايي = از مطالب آنها كپي نكنند
و اين نقيصه شايعي است كه مكررا مي بينيم افرادى (كه هِرّ را از بِرّ تشخيص نمي دهند) فرق نمي گذارند و به صرف تشابه و يا اشتراك برخي مطالب؛ همه را يكي مي دانند

مطالب بايد از منابع معتبره قديمه و علماى معتبر ديني اخذ شود
بشرط رعايت امانت در نقل و عدم تصرفات مذاق رايج


===========================
مشهد آثار مهدوی (علیه السلام) در بالاسر مبارک

1- در تشرفات مرحوم آیت الله شیخ اسماعیل نمازی
که در رساله تشرف 9 ساعته مرحوم اسماعیل نمازی
viewtopic.php?f=7&t=120&start=490#p75897

باب اول: آغاز تشرفات به دیدار امام زمان علیه السلام
واقعه اول در کنار ضریح حسینی علیه السلام
صوت مصاحبه با ایشان
http://www.aelaa.net/Ersaal/5/Tasharof-1-A Namazi-Dar-Karbalaa.mp3
در یک ويديو مي گويد برنامه مرحوم نمازي در حرم كربلا ورود و خروج از باب حبيب بود
ولذا واقعه اولين تشرف او در كربلا - بجز كنار ضريح نوبت دوم كه پول بيشتري به او دادند در كفشداري همين كفشداري كه قبلا در درب حبيب بوده است رخ داده و الان كفشداري ديگر نبست و طول راهرو شده و قبلا طرفين راه وروي دو كفشداري كوچك بود
http://www.aelaa.net/Ersaal/5/tasharrof ... aaqea2.mp4

باب دوم: وقایع تشرفات پی در پی؛ شبهای جمعه متوالی در کربلا
آن مرحوم اين واقعه باب دوم را مستقلا شرح نداده
و در خلال قضاياي تشرفات درفايل صوتي (به تشرفات شب جمعه در بالاسر حرم كربلا بصورت ان دو سيد) اشاره كرده است
ازجمله در واقعه تشرف در مكه باب سوم

2-و در آن واقعه باب سوم متوجه مي شود
انها دو سيد قمي نيستند و حضرت هستند و ملازمشان
= البته او تعبير مي كند دو نفر در واقع يكي بودند = و اين برداشت غيرمستدل و بعيد او
بخاطر شدت شباهتشان به يكديگر بوده است
= درحاليكه مي شود حضرت ملازمي داشته باشند
و در تمثالي بشدت شبيه ظاهرشود (یعنی ملازم شبيه حضرت بوده)

3- در مصاحبه صوتي او
در خلال شرح واقعه باب سوم
در اين دقايقی در جملاتي به واقعه باب دوم مي پردازد

4- و يك فايل ويدييو هست كه در ان اول واقعه باب دوم كربلا رامي گويد
بعد ادامه اش گويا يادش مي رود يا كسي چيزي مي پرسد و ادامه اش به واقعه ديگري مي پردازد
http://www.aelaa.net/Ersaal/5/tasharrof ... aaqea2.mp4

اين فايل واقعه باب سوم است اما در اين دقايق
به واقعه تشرفات شبهاى جمعه كربلا اشاره شده است
http://www.aelaa.net/Ersaal/5/Tasharof- ... sayyed.mp3
دقيقه 2و40 تا دقيقه ودقيقه 8و20 تا 9و30 و از 10 تا10و33
اين نوار مال ميانسالي ايشان بوده است
درشرح واقعه باب سوم ذكر واقعه باب دوم هم مي پردازند
مصاحبه كننده = مرحوم شيخ مسعود شكوهنده از فضلاي اصفهاني قم
كه خيلي اهل ولايت و توسل بودند فرزند مرحوم حاجاقا شكوهنده شيخ القراء اصفهان از قراء قديمي اصفهان

در نوار:
بنجاه صد دويست تومان همان عدد است نه مثل امروز كه بنجاه هزار را بگوند پنجاه تومان؛مقصودش بنجاه تومان واقعي بدون هزار؛ آنوقت كل هزينه سفر حج دوهزار و پانصد تومان بود به تومان زمان شاهنشاهي نه تومان زمان فعلی جمهوری
منظور از مرحوم شیرازی پدر مرجع مرحوم سيدمحمد شيرازي و مرجع فعلي سيدصادق شيرازي كه الان زنده است

5- درنوارها صوتي ويديويي اشاره نكرده كجاى بالاي سر
اما از اينكه گفته مي ديده آن دو سيد شبهاى جمعه را بالا سر هستند
پس قطعا در بالاسر پشت سر قبل ستون شمالي ونيز در مطاف ضريح كه جمعيت بوده براى مدت طولاني نمي شده توقف كنند
و قاعدتا بايد در سمت راست شمالي و دربالاسر وسيع مي توانستند بمانند
سمت راست (غربی) ستون شمالي يعني شمال غرب ضريح بوده
محل ديدن ان دوسيد و مشهد اثر مهدوي روبرو سمت غربي ستون بالاسر شمالي
كه محل انجام نماز زيارت است و الان در مردانه واقع است
ستون شمالي زيرش خالي کرده اند اخيرا؛ كسي تصور نکند این فضای خالی شده زیرش در تشرف بوده؛ و اين اخيرا در فضاي بالاسر قابل استفاده شده است
چون مرحوم نمازي دقيقا نگفته كجاي بالاسر؛ فلذا تمام اين قسمت (سمت بالاسر) ممكن است محل مشهد آثار مهدوي در آن تشرفهاى هرشب جمعه دوسيد بوده است

===========================
مشاهد آثار مهدوی (علیه السلام) در بالاسر - ايوان مبارك - صحن شريف - بين الحرمين - صحن و حرم ابوالفضل (علیه السلام)
واقعه تشرف سیدی از اصفهان در زمان مرجعيت مرحوم سيد ابوالحسن اصفهاني
در مطالب منتشره واقعه تشرف سيدي از اصفهان علاوه برنكاتش؛
حاوي معرفي چند مشهد مهدوي بالاسر - ايوان مبارك - صحن شريف - بين الحرمين - صحن و حرم ابوالفضل ووو می باشد
و با تصاوير بسيار قديم و جديد که در ادامه معرفي می شود


واقعه توسل طولاني سيدي از اصفهان به حرم حضرت ابا عبد الله الحسين عليه السلام در زمان مرجعيت مرحوم سيد ابوالحسن اصفهاني ، و نهايتا تشرفش به زيارت حضرت بقية الله الأعظم ارواحنا له الفداء

مرحوم اسيد ابوالحسن در سال 1366 هـ.ق وفات كردند و وقعه در سالهاى قبل از اين تاريخ بوده است
بين الحرمين تا سي سال قبل حدودا؛ بازار بود، و بعد توسط صدام تخريب شد و فضايي وسيع بقدر يك صحن بزرگ فراهم شد اما در سالهاى بعد تبديل به راهرو شده است
شبهاى جمعه كه مشرف مي شديم كربلا تا ساعت 8 شب بيشتر باز نبود و بعدش تا روز شنبه اين بازار بسته بود

راوي واقعه آيت الله حاج شيخ حسين وحيد خراساني شرح توسل ايشان در كتاب اصحاب استجاره ذكر شده است
ايشان از ملتزمين و توصيه كنندگان به زيارت آل ياسين كامله است

تشرف در حرمين و بين الحرمين كربلا فايل ويديويي تقليل حجم يافته تا يك سوم با حفظ كيفيت
https://drive.google.com/file/d/1oQ8Mg3 ... sp=sharing

واقعه تشرف سيدي از اصفهان در كربلا (در زمان اسيد ابوالحسن) كه بالاتر نقل شد؛
نقلي ديگر كه جزئياتى را هم بيان كرده است جهت استفاده كاملتر معرفي مي شود
http://www.aelaa.net/Ersaal/5/3/tasharr ... haani2.mp4


مشهد اثر مهدوی بالاسر در واقعه سید اصفهانی
که محاذی ضریح بوده یعنی میانه ضریح روبه جلو و امام زمان مقدم بر ضریح بودند و سید ابوالحسن عقب تر ضریح


محل تشرف در واقعه سيد اهل اصفهانى و محل نماز حضرت كه جلوتر از آيت الله مرجع سيدابوالحس اصفهانى به نماز ايستادند در فضاى بالاسر بين مطاف و درب خروجى متناسب با نماز و تقدم حضرت بوده است
البته مواضع چسپیده با ضريح و در ضلع پشت سر و بالاسر و روبرو همه اش نقطه به نقطه محل حضور حضرت و مشهد آثارمهدوي است

ضريح قديمي كه هنديهاى بوهره ساخته بودند در وسط ضلع بالاسر نشانه دايره بقدر يك سر ميان پنجره معمولي وجود داشت
كه نشان مى داد اينجا موضع محاذي راس شريف است
و در ضريح جديد كه ايرانيها ساخته اند بخاطر بيسواديشان و طراحي هنري بدور از معالم ديني توجه نداشته اند و ان نشانه حذف شده است

فلذا از ميانه ضلع بالاسر ضريح فعلي اگر خطي عمود رسم شود اينجا تا ضلع خروجي فعلي بالاسر اينجا مي شود خط بالاسر كه ائمه جماعات در حرم قبل از اين خط مي ايستادند و محل سجده شان قبل اين خط بود و مرحوم سيدابوالحسن هم قاعدتا همينطور ايستاده بوده
و محل ايستادن حضرت كه جلوي سيدابوالحسن بوده مي شود جلوي اين خط بقدر قامت بلند (حدود دومتر)
چون حضرت قامتشان بقدري بلند است اگر در ميان جمعيتي ظاهر شوند چنان بلندتر از بقيه جمعيت هستند كه مشخص هستند و هرجا باشند ديده مي شوند و نياز نيست لاي جمعيت پيدايشان كرد سلام الله عليه


ستون روبروي بالاسر كه محل اخير نصب لوح نخل مريم بوده است همانجا كه لوستر زيرش دارد


Image

1- موضع نماز جماعت ايستادن حضرت صاحب الامر (منه السلام) جلوي مرحوم سيدابوالحسن اصفهانى در فضاى بالاسر داخل حرم

2- درب بالاسر قديم كه بسيارى زائران بعد زيارت حبيب از اينجا اذن دخول مى خوةاندند و وارد حرم مى شدند

3- درب جديد بالاسر كه اخيرا باز كرده اند و اين محل در قديم بنجره شبيه ضريح نصب بود كه از رواق بالاسر (كه در اختيارزنان بود) حضرت را زيارت مي كردند

Image
واقعه حدود هشتاد سال قبل بوده است

تصوير نماز جماعت مرحوم آيت الله سيد ابوالحسن موسوي مديسه اي اصفهاني اهل مديسه استان بختياري اصفهان
Image

=========================
مشهد اثر مهدوی (علیه السلام) در تحت القبه حرم:
تشرف در حرم در تحت القبه:
مرحوم حاج محمود كاشانی نقل می‌كرد كه شب جمعه‌ای در حرم مطّهر سید الشهداء علیه‌السلام تحت القبّه بودم.
یك مرتبّه متوجّه شدم كه شب جمعه و تحت قبّه منوّره حضرت ابی عبداللّه‌ علیه‌السلام دعا مستجاب است.
از خدا خواستم كه چون شب جمعه است و حضرت صاحب الامر - عجّل اللّه‌ تعالی فرجه الشریف - به زیارت امام حسین علیه‌السلام می‌آیند، موقع آمدن حضرت را متوّجه شوم.
بعد از مدّتی بوی عطری به مشامم رسید.
كسی پهلوی من بود، پرسیدم این بوی عطر كیست؟
گفت: این بوی عطر امام زمان علیه‌السلام است كه به زیارت آمده‌اند و این بوی عطر آن حضرت است.

توضیح:
تحت القبه يعنی زيرگنبد كه بالای ضريح است

در برخی وقايع از خواص نقل شده است بوی عطر حضرت شبيه بوی سيب است
البته سيب واقعی نه سيب هاى امروزی كه بويی ندارد
najm111
Site Admin
 
پست ها : 1988
تاريخ عضويت: چهارشنبه فبريه 03, 2010 10:09 am

زيارت حبيب بن مُظاهر الاسدى

پستتوسط pejuhesh232 » پنج شنبه اکتبر 06, 2022 9:33 pm

زيارت حبيب بن مُظاهر الاسدى

سپس قبر حبيب بن مظاهر اسدى را زيارت كن و بگوى:
السَّلامُ‌ عَليْكَ‌ أَيُّهَا العَبْدُ الصَّالِحُ‌ المُطِيعُ‌ للّٰهِ‌ وَلِرَسُولِهِ‌ وَلأَمِيرِ المُؤْمِنِينَ‌ وَلِفاطِمَةَ‌ الزَّهْرَاءِ وَالحَسَنِ‌ وَالحُسَيْنِ‌ (عَلَيْهِمُ‌ السَّلامُ‌) الغَرِيبُ‌ المُواسِي، أَشْهَدُ أَنَّكَ‌ جَاهَدْتَ‌ فِي سَبِيلِ‌ اللّٰهِ‌، وَنَصَرْتَ‌ الحُسَيْنَ‌ بْنَ‌ بِنْتِ‌ رَسُولِ‌ اللّٰهِ‌، وَوَاسَيْتَ‌ بِنَفْسِكَ‌، وَبَذَلْتَ‌ مُهْجَتَكَ‌، فَعَلَيْكَ‌ مِنَ‌ اللّٰهِ‌ السَّلامُ‌ التَّامُّ‌، السَّلامُ‌ عَلَيْكَ‌ أَيُّهَا القَمَرُ الزَّاهِرُ، السَّلامُ‌ عَلَيْكَ‌ يَا حَبِيبَ‌ بنَ‌ مُظاهِرِ الأَسَدِي وَرَحْمَةُ‌ اللّٰهِ‌ وَبَرَكاتُهُ‌.

Image

1- جناب حبیب، فرمانده جناح چپ سپاه حضرت ابا عبدالله علیه السلام است.
2- کسی است که ابا عبدالله علیه السلام کنار او همان حرفی را زد که کنار اباالفضل علیه السلام گفته بود.
حضرت امام حسين عليه السلام کنار او جمله ای گفته است که این وصف را نمی شود برای کس دیگری گفت.
حضرت اباعبدالله علیه السلام گفتند: «تو فقیه امت بودی، خدایت رحمت کند که تو کسی بودی که هر سه روز یک بار (و در بعضی روايتها هم گفته اند هر شب یک بار) قرآن را ختم می کردی»
3- حبيب از قراء بزرگ صاحب قرائت در كوفه بود و قرائت را از حضرت رسول الله و حضرت مولا على و امامين حسن وحسين عليهم السلام گرفته بود

مرحوم حجّة الاسلام و المسلمین حاج شیخ عبدالعلی قرهی (از علماء و پيشكار همراه امام خمينى در حرمها و...) از مرحوم حجّة الاسلام و المسلمین حاج شیخ جواد کربلایی نقل کردند که:
مرجع مرحوم میرزا محمّد حسن شیرازی در مکاشفه ای حبیب بن مظاهر را دیدند
در بهشت باغی سرسبز وو زیبا دیدم. دریافتم در بهشت است.حضرت حبیب نشسته است و حوری و غلامان اطرافش طواف می کنند.
منزلتی داشت که مورد غبطه بسياری از پیامبران عليهم السلام بود.
آمدم و خدمت او نشستم و گفتم:
خوشا به سعادت تو که هیچ کس در زندگی منزلت تو را نیافت.
ای حبیب! چگونه شکر این نعمت را ادا می کنی که
در جوانی که موهایت سیاه بود، خدمت پیامبر(صلى الله عليه وآله) بودی..جنگ بدر را دریافته بودى و در جنگ بدر خدمت پیامبر(صلى الله عليه وآله) شمشیر زده بود و یار حضرت بود)
وبالاتر از آن، اینکه در پیری (حبیب پیر بود، نزدیک به هشتاد سال سن داشت) موی سپید تو پیش چشم پسر پیغمبر به خون سرت خضاب شد.
اینها خیلی افتخار بود، حالا بعد از این (توفيقات و مراتب) آيا باز هم آرزویی داری؟
گفت: بله یک آرزو برایم مانده است و آن اینکه به دنیا برگردم
زیرا که از سید دو عالم حضرت رسول الله شنیدم که فرمودند: «هر کس در مجلس عزای فرزندم حسین (علیه السلام) از روی معرفت اشک بریزد، خداوند کریم ثواب صد شهید به او عطا فرماید ودرجات او را در بهشت بیفزاید.»
1- در زمره عزاداران حسین علیه السلام داخل شوم،
2- و در مجالس ابا عبدالله الحسین(علیه السلام) گریه کنم.
3- و ذاکری اباعبدالله علیه السلام را بکنم. و دو بیت شعر برای اباعبدالله علیه السلام بخوانم.!
4- و در آن مجالس تشنه ها را آب دهم.
5- و اینکه صلوات بر محمد و آل محمد(صلى الله علیه وآله) بفرستم.

زيارت توصيفي مقامات جناب حبیب:
السلام عليك يا صحابي رسول الله و من ناصره في بدر وحُنَين
السلام عليك يا صحابي أمير المؤمنين ومن ناصره في دفع فتن اصحاب الجمل و اتباع معاوية و خوارج الشام في صفين وخوارج النهروان
السلام عليك يا صحابي الإمام الحسن المجتبى وناصره في دفع فتنة اتباع معاوية و خوارج الشام
السلام عليك يا صحابي الإمام الحسين المصَفّى ومن آَخََذَ البيعة لنصرته وكنتَ قائد جناح يسار جيشه
السلام عليك يا قارئ الكوفة ومقرئهم بقراءة خزنة الوحي (رسول الله والأئمة علي المرتضى والحسن المجتبى و الحسين المصفى) السلام عليك يا من كان يختم القرآن في كل يوم وليلة
السلام عليك يا من شهد له الإمام الحسين ب:فقيه الأمة
السلام عليك يا من ناصرتَ الحسين وواسيته بدفع اعدائه وقتاله لهم وخَضَبْتَ شيبتَك بدمك
السلام عليك ورحمة الله وبركاته

--------------
اشاره به امدادهاى علمى شهداى كربلا با مانوسين و بسيار متوسلين به آنها

مرحوم آیت اللَّه آقای شیخ محمّد ابراهیم ربّانی بیرجندی نقل کرد که
مرحوم فاضل نیشابوری پدر همسر آیت اللَّه مرجع حاج سید محمود شاهرودی گفت:
در حسینیه ای رفته بودم،
مداحان می آمدند و می خواندند امّا جلب توجّه نمی کرد، (منبر و روضه شان)
پیرمردی آمد و مشغول مرثیه خوانی شد،
من که خود منبری بودم سخت تحت تأثیر قرار گرفتم و گریستم،
بعد به پیرمرد گفتم: اشعار از کی بود؟
گفت: از خودم و شعر آخر از حبیب بن مظاهر بود.
pejuhesh232
 
پست ها : 8630
تاريخ عضويت: سه شنبه دسامبر 07, 2010 11:22 pm

زیارت قتلگاه حسینی (علیه السلام)

پستتوسط najm111 » پنج شنبه اکتبر 27, 2022 12:09 pm

زیارت قتلگاه حسینی (علیه السلام)

Image

مقتل امام حسین (علیه السلام) از بیان امام زمان در زیارت عاشورای ناحیه مقدسه:

وَ الشِّمْرُ جالِسٌ عَلى صَدْرِكَ،
درهمان حال شِمرِملعون برسینه مبارکت نشسته،

وَ مُولِـغٌ سَیْفَهُ عَلى نَحْرِكَ ،
وشمشیرخویش رابرگلـویت سیراب مینمود،

قابِضٌ عَلى شَیْبَتِكَ بِیَدِهِ ،
بادستى مَحاسنِ شریفت را درمُشت میفِشرد،

ذابِـحٌ لَكَ بِمُهَنَّدِهِ ،
(وبادست دیگر)باتیغِ آخته اش سراز بدنت جدامى کرد،

قَدْ سَکَنَتْ حَوآسُّكَ
تمامِ اعضاوحواسّت ازحرکت ایستاد،

وَ خَفِیَتْ أَنْفاسُكَ ،
نَفَسهاىِ مبارکت آهسته و قطع شد ،

وَ رُفِـعَ عَلَى الْقَناةِ رَأْسُكَ ،
وسرِمقدّست برنیزه بالارفت،

أَلسَّلامُ عَلَى الشَّیْبِ الْخَضیبِ،
سلام بر آن مَحاسنِ با خون خضاب شده،

أَلسَّلامُ عَلَى الْخَدِّ التَّریبِ،
سلام بر آن گونه بسيار خاک آلوده،

أَلسَّلامُ عَلَى الْبَدَنِ السَّلیبِ،
سلام بر آن بدنِى كه جامه اش را كنده به غارت برده اند ،

أَلسَّلامُ عَلَى الثَّغْرِ الْمَقْرُوعِ بِالْقَضیبِ،
سلام بر آن دندان هایی که با چوب خیزران كوبيده شده ،

السلام على الودج المقطوع

أَلسَّلامُ عَلَى الرَّأْسِ الْمَرْفُوعِ،
سلام برآن سرِ بالاى نیزه رفته،

لعن الله خاذليك وقاتليك وسالبيك، وسلام الله عليك وعلى جدك وامك و ابيك واخيك واهل بيتك وانصارك والمستشهدين فيك والأئمة المعصومين من ذريتك



========================
مشهد اثر مهدوی (علیه السلام) باب حبیب
دربی که به مرقد حبیب باز می شود معروف به باب حبیب است (از سمت صحن بالاسر مبارک)
و از ان که بروند قبل زیارت امام و در برگشت از زیارت امام ان را زیارت می کنند و از مشاهد آثار مهدوی (علیه السلام) است

Image

قديم علماء و بزرگان از همین درب حبيب مشرف مي شدند
يكدرب بيشتر به داخل حرم در ايوان قبله نبود؛ قتلگاه هم دربش فقط همين سر راه ضريح حبيب بود و چند پنجره به ايوان ووو نداشت
از درب حبيب كه وارد مي شدند چند امتياز داشت: اول به قتلگاه رفته؛ ترتيب در واقعه هم بود
حبيب سر راه زيارت مي شد؛ و بعد از درب بالاسر كناري بعد رواق اذن دخول خواند مي شود

چون در آداب زيارت دارد كه وقتي وارد شدي به روضه منوره محاذي بالاسر زيارت كن و اين درب محاذي بالاسر است
فلذا اينطور وارد شده و بعد زيارات هم وقتي خارج مي شدند چون از درب حبيب آمده بودند
و هر درب كفشداري داشت و شخص طبعا از اينجا وارد شده بود از اينجا هم بر مي گشت
و طبيعتا حبيب مجددا زيارت مي شد
ولذا مي گويند در روضه ها حبيب دوبار زيارت مي شود..... به اين لحاظ بوده است
(مرحوم علامه سيد محمدعلي موحد ابطحي هم از هيمن درب حبيب وارد مي شدند)

مرحوم آیت الله شیخ اسماعیل نمازی در فايل ويديويي مي گويد برنامه مرحوم نمازي در حرم كربلا ورود و خروج از باب حبيب بود
ولذا واقعه اولين تشرف او در كربلا - بجز كنار ضريح نوبت دوم كه پول بيشتري به او دادند در كفشداري همين كفشداري كه قبلا در درب حبيب بوده است رخداده و الان كفشداري ديگر نبست و طول راهرو شده و قبلا طرفين راه وروي دوكفشداري كوچك بود
http://www.aelaa.net/Ersaal/5/tasharrof ... aaqea2.mp4
najm111
Site Admin
 
پست ها : 1988
تاريخ عضويت: چهارشنبه فبريه 03, 2010 10:09 am

زيارة السيد ابراهيم المجاب

پستتوسط najm111 » پنج شنبه اکتبر 27, 2022 12:09 pm

زيارة السيد ابراهيم المجاب

السلام علیک یا ابراهیم المجاب من الحسین بالسلام؛ ابْنُ‌ مُحَمَّدٍ العابد بن الامام الکاظم و رحمة الله و بركاته

السَّلاٰمُ‌ عَلَيكَ‌ أَيُّهَا السَّيِّدُ الزَّكِيُّ‌ الطّٰاهِرُ الْوَلِيُّ‌ الدّٰاعِي الْحَفِيّ‌، أَشْهَدُ أَنَّكَ‌ قُلْتَ‌ حَقًّا، وَنَطَقْتَ‌ صِدْقًا، وَدَعَوْتَ‌ إلىٰ‌ مَوْلاٰيَ‌ وَمَولاٰكَ‌ الْحُسَينِ‌ (عليه السلام) عَلاٰنِيَةً‌ وَسِرّاً، فٰازَ مُتَّبِعُكَ‌، وَنَجٰا مُصَدِّقُكَ‌، وَخٰابَ‌ وَخَسِرَ مُكَذِّبُكَ‌، وَالْمُتَخَلِّفُ‌ عَنْكَ‌ يٰا سَيِّدِي وَابْنَ‌ سَيِّدِي وَيٰا مَولاٰيَ‌ وَابْنَ‌ مَوْلاٰيَ‌ اشْهَدْ لِي بِهٰذِهِ‌ الشَّهٰادَةِ‌ لِأَكُونَ‌ مِنَ‌ الْفٰائِزِينَ‌ بِمَعْرِفَتِكَ‌ وَطٰاعَتِكَ‌ وَتَصْدِيقِكَ‌ وَاتِّبٰاعِكَ‌ الصَّلاٰةُ‌ وَالسَّلاٰمُ‌ عَلَيْكَ‌ يٰا سَيِّدِي وَابْنَ‌ سَيِّدِي وَيٰا مَوْلاٰيَ‌ وَابْنَ‌ مَوْلاٰيَ‌ يٰا سَيِّدُ ابْرٰاهيِمُ‌ الْمُجابُ‌ ابْنُ‌ مُحَمَّدٍ الْعٰابِدِ بْن الإِمٰامِ‌ مُوسَى بْنِ‌ جَعْفَرٍ (عليهم السلام) وَرَحْمَةُ‌ اللّٰهِ‌ وَبَرَكٰاتُهُ‌


سید ابراهیم مُجاب فرزند محمد عابد و نوه امام موسی کاظم (علیه السلام) است.
علت شهرت به مُجاب :

و اينكه ايشان هر موقع سلام ميكردند به امام حسين (علیه السلام)، حضرت جواب ایشان را می دادند و کسانی که همراه ایشان بودند و شنیدند
و از این رو به «مُجاب» -یعنی کسی که او را پاسخ گفته‌اند- شهرت یافت

السلام علیک یا ابراهیم المجاب من الحسین بالسلام؛ ابْنُ‌ مُحَمَّدٍ العابد بن الامام الکاظم و رحمة الله و بركاته
المجاب بالسلام = يعني كسي كه با سلام جوابش داده مي شد

محل دفن : در رواق پشت سر مبارک و در قسمت شمال غربی حرم امام حسین (علیه السلام) دفن هستند

از مدفونین داخل ضریح ابراهیم مجاب:
نواده ایشان پدر سید مرتضی و نیز دو فرزندش سید مرتضی و سید رضی مدفونند (اجساد سید مرتضی و سید رضی ابتدا دفن در کاظمین می شوند و بعد انتقال داده می شوند به کربلا)
najm111
Site Admin
 
پست ها : 1988
تاريخ عضويت: چهارشنبه فبريه 03, 2010 10:09 am

اولیا و مشایخ مدفون در صحن و مشاهد آثار مهدوی صحن

پستتوسط pejuhesh232 » پنج شنبه نوامبر 10, 2022 7:24 pm

آیت الله ملاحسینقلی همدانی
از ذریه صحابی اهل بیت علیهم السلام جابربن عبدالله انصاری؛ و استادانشان در حکمت ملاهادی سبزواری، در فقه و اصول شیخ انصاری
و در معنویات به همراه استادش (شیخ انصاری) شاگرد سید عل شوشتری بود؛ و خودشان استاد فقها و مراجع بزرگی بودند
در درس تربیتی ایشان 70 فقیه شرکت می کردند و شاگردان ایشان را تا 300 نفر ذکر کرده اند و بعضی از شاگردانشان:
آیت الله بهاری همدانی - آیت الله سید مرتضی کشمیری - آیت الله سید احمد کربلایی – آیت الله سید محسن امین ووو بودند

ایشان از اصحاب استجاره و مواظب بسیار به عمل استجاره و بیتوته در مسجد سهله داشتند
در کتاب شریف اصحاب استجاره از صفحه 167 در مورد ایشان بیان شده است
ایشان عمامه نمی بستند ولی در نماز به روش صحیح (با تحت الحنک) عمامه می بستند

محل دفن: در صحن حسینی از درب زینبیه که وارد شویم، سمت چپ؛ در سرداب حجره چهارم، محاذی پنجره قتلگاه مدفون می باشد

------------------------------

آیت الله سید مرتضی رضوی کشمیری :
ایشان شاگرد میرزا شیرازی بزرگ و آیت الله ملاحسینقلی همدانی و آیت الله میرزا حسین خلیلی بودند؛
ایشان دومین استاد آیت الله قاضی بودند
از مرتبطین با ناحیه مقدسه و از اصحاب استجاره و اهتمام بسیار به عمل استجاره و بیتوته در مسجد سهله داشتند
در کتاب شریف اصحاب استجاره به مسجد سهله از صفحه 186 در مورد ایشان بیان شده است

و مرحوم بهجت نقل كرده ند: آقا سید محمّد میبدی از حاج سید حسن شیرازی (متاخر نه مرجع) پدر عیالِ آیت اللَّه مرجع آقای سید علی سیستانی و نوه مرحوم میرزای شیرازی بزرك، ایشان هم از آقا سید عبّاس لاری و ایشان هم از مرحوم آقا سید مرتضی کشمیری و ایشان از حضرت بقیة اللَّه - ارواحنا فداه - نقل کرده است که:
برای رفع مشکلات این دعا خوانده شود:
«یا مَنْ إِذا تَضایقَتِ الأُمُورُ فَتَحَ لَها باباً لَمْ تَذْهَبْ إِلَیهِ الأَوْهامُ، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَافْتَحْ لِأُمُورِی المُتَضایقَةِ باباً لَمْ یذْهَبْ إِلَیهِ وَهْمٌ یا أَرْحَمَ الرّاحِمِینَ».
محل دفن : در صحن حسینی از درب زینبیه که وارد شویم، سمت چپ؛ سرداب حجره سوم (مقبره هندیها) معروف به کابلیه،
در کنار داییشان (سید ابوالحسن رضوی کشمیری که از علما و اخیار بوده ) دفن شدند .


قبر آیت الله سید حسن کشمیری
محل دفن:در سرداب مقبره سید مرتضی کشمیری می باشد
(ایشان از اولیا و جد آیت الله سید عبدالکریم رضوی کشمیری هستند سید عبدالکریم شاگرد مرحوم قاضی بوده و مدفون در قم است)
آیت الله سید حسن کشمیری همان کسی است که در توسل به حضرت سیدالشهدا و حضرت به او می فرمایند که حضرت علی اصغر بر سینه حضرت دفن شده اند
از جمله کرامات ایشان که مشهور و بعضی در کتب مقاتل نقل کرده‌اند این است که عده‌ای از ترک‌های ایران به کربلا مشرّف شدند و از ایشان دربارهٔ قبر علی‌اصغر امام حسین علیه‌السلام سؤال کردند، فرمود: یک ‌شب مهلت بدهید تا جوابتان را بدهم.
با توسّل به ساحت مقدّس اباعبدالله الحسین علیه‌السلام، در عالم خواب (یا مکاشفه) امام علیه‌السلام می‌فرمایند: علی‌اصغر روی سینه‌ام (یا در کنارم) قرار دارد» و روز بعد جواب آن‌ها را می‌دهد.

===============

مشهد اثر مهدوی علیه السلام در صحن حرم حسینی (علیه السلام) دو حجره سمت راست از ورودی باب زینبیه
واقعه تشرف شیخ عبدالزهرا کعبی در حرم حسینی و آشنایی ایشان با قصیده ابن عندس حلی:

مکان تشرف شیخ عبد الزهرا کعبی
دو حجره سمت راست از ورودی باب زینبیه است
یعنی وقتی که وارد می شویم دو حجره سمت راست در قدیم کتابفروشی بوده و کتاب را می گیرد و شیخ جلوی کتابفروشی می ایستد و شعر می خواند
جای حضرت بین ان حجره تا باب زینبیه کنار دیوار صحن بوده



1- معرفى قصيده ابن عرندس حلي و كرامت و محبوبيت اين قصيده نزد حضرت:
علامه اميني قصیده ابن العرندس را در کتاب شریف الغدیر آورده و چنین بیان می‌‌کند:
در ميان اصحاب ما چنين معروف است که در هر مکاني اين قصيده خوانده شود،
موجب تشريف‌‌ فرمايي حضرت حجت منتظر به آن مکان مي شود.

اين قصيده درکتاب الغدير جلد ٧صفحه ١٤و ترجمه ان نيز در کتاب ترجمه الغدير ج ١٣صفحه ٤١ آمده.
چند بیتی از این قصیده از این قرار است:
اَيُقتلُ ظمانا حسین بکربلا وَ فی كُل عُضوٍ مِن انامِلِه بَحر؟

و والِدُهُ الساقی على الحَوضِ في غد و فاطمة ماء الفرات لها مهر


آيا حسين(علیه السلام) در کربلا تشنه‌‌لب کشته مي‌‌شود درحالي‌که در هر بندي از انگشتان او دريايي موج مي‌‌زند؟!
و با آن‌‌كه پدرش در روز رستاخيز، مردم را از حوض كوثر سيراب مى‌‌كند و آب فرات، مهریه مادرش فاطمه(سلام الله علیه) است؟!


2- مرحوم شيخ عبدالزهراءكعبي كه از خطباء مهم عراق و مقتل خواني او معروف است؛ در اوايل جوانى و منبر رفتنش درباره اين قصيده نكات فوق را شنيده بوده و دنبال بيداكردن نسخه اش بوده است ولي بيدا نمي كرده است جون ان وقتها تقريبا صدسال قبل نسخه ان فراوان نبوده است
3- قديم اينطور بود كه خيلي كتاب جابي نبود و بيشتر كتابها مخطوط بود و تهيه كتاب عالبا اينطور بود هر وقت كتابخانه هاى شخصي را بعدفوتشان ورثه مي فروختند يا خود افراد براى رفع احتياجات مي فروختند ديكران مي توانستند كتابهايي كه لازم دارند بخرند
4- و قديم غالبا براى فروش كتابهاى كهنه را مي بردند صحافي مرتبش مى كردند و تجليد نو و ضمنا مي كذاشتند براى فروش و اكر كسي طالب بود به او مي فروختند
5- در غرفه كوشه صحن شخصي بود بنام شيخ عبدالله كُتُبي (كسي كه كارش با كتاب است از صحافي و تجليد و فروش) كه شغلش تجليد و صحافي بود و كتاب هم برايش مي اوردند مي فروخت
6- شيخ عيدالزهراء كه قصيده را جستجو مي كرد و بيدا نمي كرد براى بدست اوردن ان قصيده به حضرت امام حسين عليهالسلام توسل بيدا مي كند
7- تا اينكه روزي از روزها بعد از نماز فجر در وقتي كه شيخ عبدالزهراء در صحن امام حسين بوده -ان شيخ عبدالله كتبي صحاف وقتي شيخ عبدالزهراء را در صحن مي بيند كه مي رود صدايش مي زند و مى كويد نزد من كتابهايي ر براى تجليد اورده اند - آيا مي خواهي انهارا ببيني شايد برخي از انها بدردت بخورد
8- شيخ عبدالزهرا مي رود كتابها را ببيند - به مجرد اينكه اولينكتاب را باز مي كند مي بيند كه در ان قصيده ابن عرندس هست همان قصيده كه مدتها دنبالش بوده و براي دست يافتن به ان به حضرت توسل بيدا كرده
9- شيخ عبدالزهرا به حاج عبدالله كتبي مي كويد من مي خواهيم اينكتاب را از تو بخرم قيمتش جقدر است؟
10- شيخ عبدالله كتبي مي كويد: قميتش اين است كه الان بنشيني و اين قصيده را بخواني
11- در انوقت كسي انجا نبوده كه مستمعي بشود براى اين مجلس
12- اما بمجرد اينكه شروع مي كند و مى كويد بسم الله الرحمن الرحيم و شروع به خواندن قصيده مي كند
مي بيند كه يك اقاي جليل و بزركواري كه رد زي اعراب است و داراى هيبت و نورانيت است بطرفشان مي ايد و برانها سلام مي كند و مي نشيند

13- شيخ عبدالزهراء مي كويد به مجرد انكه ان اقاي بزركوار نشست جنان هيبتش مرا كرفت كه ديكر نتوانستم بخوانم
بس به من كفت بخوان
بس زبانم باز شد و توانستم بخوانم
تا اينكه رسيدم به اين بيت {أيقتل ظمآنا حسين بكربلا * وفي كل عضو من أنامله بحر؟
ووالده الساقي على الحوض في غد * وفاطمة ماء الفرات لها مهر}

14- شيخ عبد الزهرة مى كويد: وقتي به اين بيت رسيدم ان اقاي بزركوار برخاست و ايستاد و روبه ضريح حسيني كرد و سه بار تكرار كرد {أيقتل ... أيقتل ... أيقتل}
15- شيخ عبد الزهرا مى كويد: وقتي اين كلمه را سه بار تكرار كرذ من و حاج شيخ عبدالله جنان كريه مان كرفت وه سرهايمان ابه زير انداختيم و بعد لحظاتي كه سر بلند كرديم ديكر هيج اثري از ان آقاى بزركوار ديكر نديديم ... هرجه جستجو كرديم حضرتش را نيافتيم
16- شيخ عبد الزهرا مى كويد: و من انوقت توجه به موضوع حضور حضرت در وقت خواندن اين قصيده نداشتم تا اينكه بعدها در منابع معتبر خواندم كه اين قصيده در هيج دايي خوانده نمي شود مكر اينكه حضرتش حاضر مي شوند

نقل ديكري از اين واقعه هست كه تفاوتش در وقت واقعه است (بعد نماز صبح × بعد نماز ظهر) :

شیخ عبدالزهراء کعبی درباره آشنایی‌‌اش با این قصیده و خواندن آن در جوار بارگاه حسین بن علی(علیه السلام) چنین می‌‌گوید:
يک روز بعدازظهر وارد صحن مطهر امام حسين(علیه السلام) شدم؛ شخصي در مقابل يکي ازحجره‌‌هاي صحن شريف کتاب‌هاي مذهبي مي‌‌فروخت و من با وي سابقه آشنايي داشتم. چون مرا ديد، گفت: کتابي دارم که شايد براي شما نافع باشد و در آن اشعاري وجود دارد که زيبنده شماست. قيمتش اين است که يک بار آن را برايم بخواني. آن اشعار، گمشده من بود و مدتي در جست‌وجوي آن بودم. کتاب را گرفتم و هنگامي که به خواندن آن مشغول بودم، ناگهان ديدم سيدي از بزرگان عرب در برابرم ايستاده و به اشعار من گوش مي‌‌دهد و گريه مي‌‌کند. چون به اين بيت رسيدم که می‌گفت:

أیُقتل ظمآناً حسين بکربلاء و في کل عضوٍ من انامِلِه بحر

گريه آن بزرگوار شديد شد و رو به ضريح امام حسين(علیه السلام) نموده، اين بيت را تکرار مي‌‌فرمود و همچون مادر جوان‌‌مرده مي‌‌گريست.
همين که اشعار را به پايان رساندم، ديگر آن بزرگوار را نديدم. براي ديدن ايشان از صحن خارج شدم تا شايد آن جناب را بيابم، ولي ايشان را نديدم. به هر کجا رو کردم، اثري نيافتم. درآن هنگام به يقين دانستم او حضرت حجت و امام منتظر(عجل الله تعالی فرجهم) بوده است.
ايت الله سيد محمد شيرازي فرمودند : از خطيب مشهور عراق مرحوم شيخ عبدالزهرا کعبي که مرد با اخلاصي بود و نوارهايش الان هم پس از سالهاي سال که مرحوم شده موجود است پرسيدم آيا شما خود اين موضوع را (حضور امام زمان به هنگام خواندن قصيده ابن عرندس ) را امتحان کرده ايد ؟ گفت : چرا مجلسي بود در کربلا خيابان حضرت عباس سلام الله عليه که مجلس بي ريايي بود من شروع کردم به خواندن اين قصيده ،ناگاه متوجه شدم آقاياني وارد مجلس شدند و مجلس حال ديگري به خود گرفت وپس از پايان قصيده ديگر انها را نديدم .

معرفی شخصیت و سرگذشت عبدالزهرا کعبی؛ چند نمونه فایل صوتی مقتل خوانی ایشان؛
متن تلاوت مقتل خوانی شیخ عبدالزهرا کعبی و همچنین متن قصیده ابن عرنس حلی به همراه ترجمه:
viewtopic.php?f=2125&t=10042


سؤال:
در غرفه زيارت كربلا در بيان موضع مشهد آثار مهدوي عليه السلام واقعه تشرف شيخ كعبي آمده است:
مکان تشرف شیخ عبد الزهرا کعبی دو حجره سمت راست از ورودی باب زینبیه است یعنی وقتی که وارد می شویم دو حجره سمت راست در قدیم کتابفروشی بوده و کتاب را می گیرد و شیخ جلوی کتابفروشی می ایستد و شعر می خواند جای حضرت بین ان حجره تا باب زینبیه کنار دیوار صحن بوده
با اينكه بوضوح تبيين شده كه وقتي از درب زيبيه وارد مي شويم سمت راست .....اما مجري برنامه زيارت اونلاين كربلا هر هفته غرفه هاى سمت چپ (از وارد از درب زينبيه) را نشان مي دهند؟
حالا آيا آنچه در متن بيان غرفه آمده صحيح است؟
يا آنچه با دوربين در اتصال و نيز حضورى براى معاهدين نشان مي دهند؟

جواب:
همانكه در غرفه نوشته شده است = وقتي مي گويد وقتي از درب زيبيه وارد مي شويم = سمت راست نسبت به وارد شونده = مقصود است نه سمت راست نسبت به كسي كه دوربين و توضيح مي دهد از داخل صحن

سؤال:
اين اشتباه نمايي مجريان مدتهاست كه تكرار مى شود = چطور به آنها تذكر نشده است درستشش را بگويند؟

جواب:
مطالبي كه تا كنون بيان شده است تدريجا و برحسب زمينه و قابليتي كه توسط مستعدين ابراز مى كنند بيان شد و كذا تكميلات و توضيحات ويا تصحيحات
چون در طول سالها ديده نشد كه افراد دنبال مطالب باشند
و بيشتر رويكردشان اين است كه اگر مطلبي گفته شود آنرا بگويند
خيلى در مقام تدقيق كار روي فهم خودشان از مطالب و اهل سؤال و پرسش نيستند
ولذا اين مطلبي كه صريح در متن است اصلا توجه نشده است
و نه آنها و نه مستمعينشان توجه نكرده اند
فلذا ندرتا بطور ابتدايي مطلبي بيان مي شود
و الان چون در سؤال مطرح شده توضيح داده و تذكر به تصحيح شد
و جوابيه البته در كانال و غرفه درج مي شود


مواضع مورد بحث در دو جوابيه فوق
و مطالب منتشره قبلى (درباره مشاهد آثار مهدوى عليه السلام) را
در نقشه زير با بنج شماره قرمز مشخص كرده ايم

1- موضع نماز جماعت ايستادن حضرت صاحب الامر (منه السلام) جلوي مرحوم سيدابوالحسن اصفهانى در فضاى بالاسر داخل حرم

2- درب بالاسر قديم كه بسيارى زائران بعد زيارت حبيب از اينجا اذن دخول مى خوةاندند و وارد حرم مى شدند

3- درب جديد بالاسر كه اخيرا باز كرده اند و اين محل در قديم بنجره شبيه ضريح نصب بود كه از رواق بالاسر (كه در اختيارزنان بود) حضرت را زيارت مي كردند

4- محل ايستادن حضرت صاحب الامر (منه السلام) در واقعه تشرف شيخ كعبى
كه زائران مى توانند براى توسل و ذكر استفاده كنند

5- محل كتابفروشى مذكور در واقعه تشرف شيخ كعبى

Image
اين تصوير با رزوليشن و بيكسل بالاست


علاوه بر نقشه فوق
در تصوير صحن شريف مطالب جوابيه دوم را معين كرده ايم با شماره هاى رنك زرد رنك
تا كاملا واضح و ملاسليمانى بشود

1- درب زينبيه

2- محل ايستادن حضرت صاحب الامر (منه السلام) در واقعه تشرف شيخ كعبى
كه زائران مى توانند براى توسل و ذكر استفاده كنند

3- محل كتابفروشى مذكور در واقعه تشرف شيخ كعبى

Image
اين تصوير هم با رزوليشن و بيكسل بالا و كيفيت عالى است


تصوير سه موضع فوق الذكر از نماى نزديك

Image
Image
Image
Image
Image

ان شاء الله همه در توضيح و تبيين هم صحيح هم دقيق و هم كويا و مشروح متنا و شفاها و تصويرا باشند
ولمثل ذلك فليعمل العالمون


======================

مشهد اثر مهدوی (علیه السلام) آخر ایوان
واقعه ای درباره فضيلت زيارت و تعزيت حضرت امام حسين عليه السلام

اين واقعه را شاگرد شيخ انصاري مرحوم علّامه عظیم الشأن مرحوم آیت اللَّه شیخ محمود عراقی (اراكي) طهراني المولد و نجفي المدفن و میثمی (از احفاد میثم تمّاررحمه الله) ،
در كتاب دارالسلام نأليف خود ص661 نقل كرده است

و اين واقعه ای است که روایت کرده آن را "فاضل دربندی" در کتاب "اسرار الشهاده" إکسیر العبادات فی اسرار الشهادات، ج 1، ص 173 - 176، المقدمه السادسه
از شیخ اجل، تقی صالح "شیخ جواد نجفی" (دايي و پدر زن شيخ محمدطاها نجف مرجع تقليد كه حضرت خانه اش آمده بودند) رحمه الله از والد ماجد، فاضل کامل، عالم عادلِ خود "شیخ حسین" معروف به "ابن نجف تبریزی" (جدمادري شيخ محمدطاها نجف)
که از اجله اصحاب به بحر العلوم بود [و] معروف به مقامات و کرامات، که او نقل کرد

«در زمان ما مردی نصرانی در بصره بود که صاحب اموال بسیار و ثروت بدون اندازه و شمار بود.
به طوری که احدی از تجار و اهل ثروت عراقین - بصره و بغداد - کسی را به او تحاذی و همسری نبود.
اتفاقاً از برای او عزم مهاجرت از بصره و وقوف به بغداد اتفاق افتاد.
جمیع مایملک منقول و غیر منقول خود را نقد ونقل کرده در کشتی گذاشت و برآن نشست متوجه به سمت بغداد گردید.

پس چون کشتی بر روی آب شط روان شد و سه روز یا زیاده بر آن بگذشت از جانب بیابان جماعتی از اعراب برخوردند و کشتی را گرفته و جمع آن چه در آن بود به یغما و تاراج بردند و کسانی را که در کشتی بودند کُشتند و آن شخص نصرانی را هم آنقدر ضربت زدند که او را کشته گمان کردند و رفتند،
و چون شب داخل شد شخصی از اهل جماعاتی که نزدیک به آن موضع بود بر او برخورد و چون او را زنده و مجروح دید بر او ترحم کرده او را به قبیله خود نقل نمود و در مضیف شیخ آن قبیله او را جا داد و به گمان [اینکه او از مسلمانان است و این صدمات و جراحات بر او وارد شده. شیخ قبیله و اهل آن بر او ترحم کردند و توجه می نمودند و شیخ قبیله او را دلداری می داد و تسلی می نمود، حتی آنکه چون بر حالت و نصرانیت او مطلع شدند. باز غیرت و تعصّب عربی مانع گردید از آنکه ترک رعایت او کند خصوصا که پیغمبر صلی الله علیه وآله فرموده «اکرموا الضیف ولو کان کافرا»(1)

و آن نصرانی به انس و الفت اهل قبیله و شیخ آن طایفه خود را مشغول کرده بود تا آنکه از صدمات وارده بر خود و رفتن اموال و اعتبار اندکی آسوده شود
و آن نصرانی در میان آن جماعت بر همین منوال بود تا آنکه وقت زیارت غدیریه نزدیک گردید و شیخ عشیره و جماعتی از اهل قبیله عازم بر زیارت و رفتن به نجف اشرف گردیدند،
و عادت اعراب در سفر زیارت آن است که پیاده و پابرهنه می روند و از برای زاد سفر نواله ای از آرد برنج و خرما درست کرده به حسب عدد ایام زیارت تا مراجعت - به استثناء منازلی که در آن بر مضیف جماعات وارد می شوند و مهمان می باشند - گلوله می کنند و در انبانی کرده بر پشت خود بار کرده می روند و اکثر بر این وجه می روند، و سوار و با تهیه اسباب کار در میان ایشان بسیار کم می باشد.

و بالجمله چون نصرانی بر اراده ایشان مطّلع گردید افسرده خاطر و مهموم شد به جهت انس و الفتی که با شیخ و ایشان داشت.
شیخ عشیره به او گفت که: دلتنگ مشو زیرا که منزل تو در مضیف است و غذای شام و روز تو موجود است و کسانی که در قبیله می مانند بیشتر از زائرین هستند.

نصرانی گفت که: من به تو مأنوس بودم و به صحبت تو از همّ و غمّ واردات سابقه غافل بودم و از خاطر محو کرده بودم و چون تو می روی می ترسم که همّ و غمّ صدمات گذشته مرا هلاک نماید. اگر واقعاً تو به من نظر و مرحمت داری مرا هم با خود ببر.

شیخ گفت: بردن تو ممکن نیست؛ زیرا که این جماعت پیاده می روند و ذخیره خود را با خود برمی دارند و سفر هم دور است و تو متمکن از آن نیستی و ما چون از این عمل نظر به اجر و ثواب خدایی داریم تحمّل شداید آن بر ما آسان است و تو مردی هستی نصرانی و اعتقادی به این امور نداری.
نصرانی در سؤال، الحاح و اصرار نمود.

شیخ هم لاعلاج اجابت کرده به اراده نجف اشرف بیرون رفتند. چون داخل بلده شریفه شدند نصرانی را در خانه منزل داده، منع از خروج از منزل و دخول در صحن شریف نمودند و خود ایشان از برای زیارت حرم مطهر بیرون رفتند و بر همین منوال زیارت غدیر را درک کرده. بعد از غدیر هم چند روز دیگر در نجف ماندند.
بعد از آن، شیخ همراهان را از مرد و زن دو قسمت نمود و مقرر داشت که یکی از آن دو قسمت به سوی قبیله برگردند و قسمت دیگر را با خود از برای زیارت عاشورا به کربلا برد.
مرد نصرانی به شیخ گفت که: من از تو جدا نمی شوم و هر جا که بروی با تو آیم.

شیخ هم چون الحاح او را دید اجابت نمود. پس نصف همراهان را از رجال و نسوان به سوی قبیله فرستاد که خود و سایرین به کربلا بروند.
اتفاقاً بعض موانع منع از تعجیل نمود تا آنکه ورود به کربلای ایشان مقارن غروب آفتاب شب عاشورا اتفاق افتاد و به جهت کثرت و ازدحام زوار، خارج صحن مطهر منزل پیدا نشد
و کفّار را هم چون در صحن مطهر راه نمی دهند و اگر مطلع بر عبور یکی از ایشان شوند او را می کشتند،

شیخ در باب نصرانی متفکر گردید و به حکم ضرورت علاج را در آن دید که مرد نصرانی عرب وار عبایی بر سر اندازد که کسی او را نشناسد و در میان صحن در پهلوی چهل چراغ بزرگ که در پایین ایوان مقدّس نصب شده بنشیند و همراهان قبیله آلات و انبان خود را نزد او گذارند که نگهداری کند وخود ایشان بروند وشب را در روضه حسینیه و عباسیه صرف زیارت وعبادت نمایند.

پس نصرانی را گفتند: ما امشب را نمی خوابیم و به زیارت و عبادت می رویم. تو باید در این مکان بنشینی به طوری که خود را به کسی نشناسانی و این اسباب و آلات و نیزه و شمشیر و انبان و سفره و عصا و سایر ادوات ما را نگهداری نمایی؛ زیرا که ما امشب را به زیارت و گریه و عبادت و مرثیه و سینه زدن و صیحه کشیدن و سایر آداب امشب صرف نماییم.

پس نصرانی قبول کرده در نزد چهل چراغ بزرگ نشست و آن جماعت آلات و اسباب خود را به او سپرده برفتند.

چون پاسی از شب گذشت و نصرانی مشاهده نمود که در جمیع بیوتات و خانات و مدارس و محافل و شوارع کربلا و صحن و رواق حرم و حجرات و غیر آن آوازها به گریه و ناله و صیحه و ضجّه بلند گردید به طوری که گویا در و دیوار و اخشاب و احجار و طیور و اشجار و غیر آنها با ایشان موافقت دارند،
گمان آن نمود که قیامت قیام نمود و اسرافیل در صور دمید،
زیرا که دید به یک دفعه از جمیع اجزای آن بلد ناله و فغان به طوری بلند شد که عقول به سبب آن زایل می گردد و هوش از سرها مفارقت می کنند.

گویا همه کربلا از ابنیه و دور و قلعه و سور و جدران و حیطان و فضا و هوا گریه و ضجه می نمایند. چه بسیار مشعل ها که روشن شده و چه قدر افواج از جوانان و پیران و کهول و صبیان عجم که در جلو خود اسبی به خون آلوده می کشند که بر بدن آن اسب آن قدر تیر و پیکان وارد آمده که شبیه به قنفذ و خارپشت گشته و آن جماعت سرهای خود را برهنه کرده اند و بندها را گسیخته اند و پا را برهنه نموده و خاک مصیبت بر سر می ریزند و دستها بر سر و سینه می زنند و فریاد و ناله می کنند و در نوحه «وااماماه و واحسیناه واقتیلاه» می گویند،
و چقدر گروه از اهل بلاد هند و بربر که به زبان های مختلفه خود سرود می خوانند، و چه بسیار از ترک و اهل آذربایجان که گریبان خود چاک زده و سرهای خود به ضرب خنجر و سنگ مجروح نموده و شکسته اند، و چه مقدار از زنان عرب که حلقه حلقه به گرد یکدیگر برآمده و به الحان جان سوز عربی دلها را پاره می نمایند،
و متصل افواج و خلایق را مشاهده نمود که از ابواب صحن مطهر داخل می شوند، سینه زنان و ناله کنان طواف دور حرم مطهر کرده از در دیگر بیرون می روند.


از مشاهده این احوال خواب از چشم آن نصرانی برفت و تمام آن شب را در اندیشه و خیال بود که این چه اوضاع است که می بیند و چه آشوبست که برپا شده تا آنکه دو ثلث از شب یا آنکه زیاده برفت و مردم به سوی منازل خود فرقه فرقه روان گردیدند و صداها کم شد و آوازها بیفتاد و همهمه مردم ساکن شد و رفته رفته تا نزدیک به طلوع، صحن مقدّس خلوت شد وشموع و مشاعل را بردند

ومرد نصرانی از آنچه دیده بود در حیرت و تفکّربود.

ناگاه دید که مردی بزرگ با جلالت و مهابت از حرم مطهر بیرون آمد و نور روی او عرصه صحن و ایوان را روشن گردانید.
پس آمد تا آنکه در آخر ایوان شریف برابر چهل چراغ بزرگ که نصرانی در نزد آن بود بایستاد


و دو نفر دیگر در نزد او حاضر شده، ایستادند در برابر او با نهایت ادب و خضوع و خشوع، مانند عبد ذلیل در برابر مولای جلیل.
پس آن شخص بزرگ به آن دو نفر توجه نمود و فرمود که بیاورید آن دفتر را که نام های زوار ما را در آن ثبت و ضبط نموده اید.
پس آن دو نفر با نهایت تعظیم دفتری را به آن شخص بزرگ تسلیم نمودند.

چون بر آن دفتر نظر نمود تغیر کرده و فرمود که: چرا تمام زوار را استیفا ننموده اید؟ و دفتر را به ایشان رد نمود.
چون آن دو نفر این حالت را در او دیدند از ترس به خود پیچیده بلرزیدند و عرض کردند که: ای آقای ما! به حقّ خود و به حق آن کسی که شما اهل بیت را بر دیگران ترجیح و تفضیل داده، که ما کسی را واگذار نکرده ایم و جمیع زایرین را که در حرم و رواق و ایوان و صحن و حجرات و بام ها و خانه ها و خانات و مدارس و محافل و کوچه ها و گذرها و مساجد و غیر آن بودند نوشته ایم و هکذا کسانی را که در حرم و رواق و ایوان و صحن عباسی و توابع آن بوده اند ضبط کرده ایم؛ حتی نسوان و اطفال شیرخوار ایشان را!
پس فرمود: دفتر را به من دهید. چون دادند دیگر بار نظر نمود و فرمود: همان است که گفتم. استقصا نکرده اید.
باز سوگند یاد کردند و از ایشان نپذیرفت

تا آنکه یکی از ایشان ملتفت شد و گفت: آری! این شخص را ننوشته ایم و اشاره به آن مرد نصرانی نمود.

آن شخص بزرگ فرمود که: چرا ننوشته اید؟ عرض کرد: از جهت آنکه نصرانی کافر است و به اراده زیارت شما هم نیامده که مستحق اجر و ثواب و انعام و احسان خداوند منّان گردد، اگر به جهت جرأت و جسارت دخول در صحن شریف مستوجب سخط و عقوبت نگردد.

چون این بشنید با تندی به سوی ایشان نگریست و فرمود: «سبحان اللَّه أما حلّ هو بساحتنا»؛ یعنی: آیا در خانه ما وارد نگشته و بر خوان احسان ما نزول ننموده؟
کریم را نشاید که دشمن را از سر خوان انعام و احسان خود براند.


چون نصرانی این حالت را بدید و این سخن را بشنید صیحه ای بزد و بی هوش گردید و به حالت بی هوشی بماند تا آنکه شیخ قبیله با اعراب به سوی او برگشتند. چون او را مدهوش و بی خود دیدند آب بر روی او پاشیدند تا آنکه به خود آمد. پس سبب بی خودی از او پرسیدند.

نصرانی گفت: اول مرا کلمه شهادت و اسلام تلقین نمایید [و] بعد از آن جواب خواهید.
پس او را کلمه شهادتین تلقین کرده اقرار نموده و بعد از آن واقعه صورت را ذکر کرده [و] بر حسن اعتقاد سایرین افزود»


========

مشهد آثار مهدوی علیه السلام در ایوان و صحن شریف در واقعه تشرف سیدی از اصفهان
تفصیل آن در مشاهد اثار مهدوی در تحت القبه و حرم حسینی علیه السلام در سمت بالاسر ذکر شد
از محلهای تشرف در آن واقعه (در حدود 80 سال قبل) ایوان شریف و صحن خسینی می باشد

========

مرقد دده عبدالمومن
سمت راست ورودي روبروي مبارك (براى وارد شونده صحن) تكيه بكتاشيه بوده است
كه الان بخشي در توسعه دالان قبله و وروردي روبروي مبارك شده است
و بخشي جزو صحن و حجرات شده است و
از كسانى كه داخل قبرش در تعمير مكشوف شد و ديدند بعد دويست سال بدنش تازه و سالم است و علاوه در قبر چرخيده و رو به حضرت قرار گرفته است بجاى اينكه طبق دفن روبه قيله و پشت به حضرت باشد = جناب دده عبدالمؤمن از مشايخ بكتاشيه و سازنده تكيه بكتاشيه در ورودي روبروي مبارك است (مرقد در اولین حجره در صحن واقع شده است)

=======================

رواق شرقي= پائين پاي مبارك = رواق الفقهاء مي باشد
در اين رواق از مشايخ مسيرمعارف الهى بعضي مدفون هستند:
محل قبور مشایخ در زیر کتیبه رواق الفقهاء بعد ورود فعلي حرم از اين سمت پایین پا واقع است

1- سیدصدرالدین کاشف دزفولی (۱۲۵۸/ ۱۲۵۶–۱۱۷۴ ق)،  كه شاگرد آقا محمد بيدآبادي و در طريق و استاد سيدعلي شوشتري و شيخ انصارى و در سند اتصال مشايخ معرفت هست

در دزفول درگذشت و پیکرش به کربلا منتقل و در مقبرهٔ ای دفن گردید كه در رواق پائین پای امام حسین علیه السلام و دقيقا محاذي ضريح و متصل بقبور شهدا رضوان الله علیهم مدفون شدند.در رواق پائین پای حضرت سیدالشهداء علیه السلام در مقابل دری که پائین پای شهداست و بحرم مطهر وارد میشود هست

 و سابقا مکان این در مسدود بود و شبکه  بنجره داشت برای اینکه روی قبور شهدا گام نگذارند و حرمتشان محفوظ باشد. اما در زمان جنگ جهانی اول اين مقبره را که سنگهای نفیس و قیمتی بود کندند و نفایس دیگر و چراغها و قرآنهای نفیسی که  مراقد ایشان بآنها زینت شده بود و بسیار ممتاز و عتیقه بودند غارت کردند و شبکه مقدسه را هم کندند و آن درگاه را معبر عمومی قرار دادند و بعد از آن قبور هفتاد و دو تن شهدا سلام الله علیهم را لگد مال کرده و الآن هم هنوز به همان صورت است و اجازه نمی دهند که آن درگاه مسدود شود. ولی بدیهی است که اهل معرفت و ادب احترام و احتراز میکنند و هیچ و قت از آن در وارد حرم مطهر نمی شوند و قبور شهدا را لگد نمی
گذارند (با ورود از این در رواق است و بعد رواق قبور شهدا است)

2- «ملا عبدالصمد همدانی» صاحب كتاب نفيس = بحر المعارف  = راهنماى سيد بحرالعلوم در معرفت و سلوك
راهنمای سید بحر العلوم به میرزا محمدعلی اصفهانی بوده است
علامه امینی در کتاب شهدای راه فضیلت می نویسد: «همدانی از پرچم داران علم، فقیهی محقق، محدثی حکیم و عقیده شناسی لغت دان بود. به همه رشته های علمی زبردست بود. دانشمندی خوش مشرب، عارفی زاهد و نیکو طریقه، از شاگردان وحید بهبهانی و سید علی (صاحب ریاض) بود... ملا عبدالصمد همدانی در روز ۱۸ ذیحجه (عید غدیر) سال ۱۲۱۶ هجری، در حمله ناگهانی وهابیها به کربلا، مظلومانه به شهادت رسید».
كتاب بحر المعارف ايشان را مطالعه نماييد

3- شیخ یوسف بحراني صاحب کتاب «الحدائق الناضره»، (مثل کتاب جواهر الکلام مفصل است و از منابع مرجع در درسهاى خارج و تفقه در احاديث را اهتمام داشته است) که در این رواق مدفون است

4- - سیدمرتضی بحرالعلوم (متوفای ۱۲۰۸ ه. ق) پدر علامه سیدمهدی بحرالعلوم.


رواق شمالي = رواق پشت سر = رواق سلاطين
رواق غربي = بالاسر مبارك = بين مرقد ابراهیم مجاب و حبيب = رواق العلماء

========

مرقد مرحوم سيدقريش قزويني (استاد مرحوم امامقلى نخجواني استاد مرحوم سيدحسين قاضي استاد آیت الله سيد علی قاضي)
محل دفن:در صحن صغیر حسینی
در اين صحن مقبره اى بود معروف به مقبره ركن الدوله كه مرحوم سید قریش قزوینی مدفون بوده اند
محل صحن صغير فعلا در فضاى باز سمت چپ خروجي باب الشهداء واقع است

صحن صغیر و مشخصات آن:
مناره عبد
در ضلع جنوب شرقى صحن؛ سمت چپ باب الشهدا مناره اى بود بنام مناره العبد
در گذشته، افزون بر دو گلدسته موجود در دو طرف ایوان اصلی حرم امام حسین (علیه‌السّلام)، مناره سومی نیز در ضلع شرقی آستان مقدس وجود داشته که از نظر هنر و معماری اسلامی، بسیار ارزشمند و بااهمیت بوده است. این گلدسته که به نام «مناره عبد» شناخته‌ می‌شد، در سال ۷۶۷ ه. ق، به دست مرجان بن عبدالله، حاکم عراق، در دوره سلطان اویس جلایری، ساخته شد. قطر قاعده آن، حدود بیست متر و ارتفاع آن، چهل متر بود و نمای آن با کاشی‌های زیبا، تزیین یافته بود
این مناره نفیس و ارزشمند که به مدت شش قرن، صحیح و سالم پابرجا مانده بود، متأسفانه در سال ۱۳۵۴ ه. ق- ۱۹۳۵ م، به دستور یاسین الهاشمی، نخست‌وزیر وقت عراق، خراب گردید. بهانه دولت عراق برای تخریب مناره، فرسودگی و کج شدن آن بود؛ اما گویا هدف اصلی آنها از این کار، دست گذاشتن بر اوقاف فراوانی بود که بانی مناره برای آن، تعیین کرده بود. به هر حال این اقدام، موجب ناراحتی و تأسف اهالی کربلا شد و شعرای شیعه عراق نیز در اشعاری که بدین مناسبت سرودند، نارضایتی خود را ابراز کردند.

پشت اين مناره العبد بيرون صحن فعلي
صحن كوجكي ديگر بود متصل به اين صحن بنام
صحن کوچک یا الصحن الصغیر،
که یکی از صحن‌های حرم امام حسین(علیه السلام) بود که در ضلع شرقی صحن بزرگ قرار داشت و یکی از آثار تاریخی و هنری ارزشمند به شمار می‌آمد. ساخت این صحن، به سده‌های چهارم و پنجم قمری بازمی‌گشت. این بنا، در سال ۱۳۶۸ق. توسط شهرداری کربلا تخریب شده و اعتراضاتی را در پی داشت. اکنون از این صحن، اثری وجود ندارد.
صحن کوچک، با مساحت ۴۸ مترمربع از آثار تاریخی و هنری نفیس و ارزشمند به شمار می‌آمد. این صحن کوچک، دیوارهای بلندی داشت و آن‌ها را کاشی‌کاری‌هایی که ممتاز و با نقش‌های گیاهی توصیف شده‌اند، زینت می‌داد.[۱] سقف ورودی‌ها، دارای مقرنس‌هایی بود، که برخی، آن‌ها را به صورت استوانه‌های هندسی‌شکل، با زوایه‌ها و ضلع‌های متنوع و بهم درآمیخته، بسیار ظریف، چشم‌نواز، کم‌یاب و گرانبها توصیف کرده‌اند.

صحن بزرگ و صحن کوچک با راهرویی دراز و عریض به یکدیگر راه می‌یافت. ویژگی‌های هنری راهرو را مانند صحن کوچک، ولی از نوع بهتر و استوارتر و نیز با سنگ گرانیت و کاشی قدیمی توصیف کرده‌اند. برخی، عناصر معماری این راهرو را تحفه‌هایی دانسته‌اند که موزه‌های دنیا، جهت به دست آوردن مانند آن‌ها، از یکدیگر سبقت می‌گیرند.

این صحن، دو دروازه داشت؛ یکی دروازه شمالی که «دَرِ صحن کوچک» نامیده می‌شد و دیگری دروازه شرقی که «باب الصّافی» نام داشت. در صحن کوچک، دو مناره کوچک مزین به آیات قرآن وجود داشت که در سال ۱۲۶۲ق. به دستور نجیب پاشا، والی عثمانی، ساخته شده بود. این دو مناره، در سمت شمالی صحن و کنار دو مقبره ساخته شده بود که در آن دو مقبره سید ابراهیم قزوینی حائری و سید محمدمهدی بن علی طباطبایی دفن شده بودند. این دو اتاق را ناصرالدین شاه در سفرنامه خود، وقتی از صحن حرم امام حسین(علیه السلام)، به سوی حرم حضرت عباس(علیه السلام) در حرکت بوده، گزارش کرده است. به گفته او، در اتاق دست چپ، فاضل دربندی و سید مهدی طباطبایی دفن شده و در اتاق دست راست، سید ابراهیم قزوینی، برادرش سید مهدی، محمدحسین قروینی و محمدحسین اصفهانی صاحب فصول دفن شده‌اند.

ساخت
تاریخ ساخت این بنا، به دوران خلافت بنی‌عباس در قرن چهارم و پنجم هجری و روزگار آل بویه برمی‌گردد.

دو مناره کوچک مزین به آیات قرآن در سال ۱۲۶۲ق. به دستور نجیب پاشا، والی عثمانی، در این صحن، ساخته شده بود.

کاربرد
برخی بر این باورند که زمامداران آل بویه، این قسمت از حائر مقدس را آرامگاه خود قرار داده بودند تا قبرهای آنان در بین‌الحرمین، زیر پای زائران قرار گیرد. از همین روی، این ساختمان را فنی و مهندسی، محکم و در عین حال چشم نواز ساختند.

تخریب
این اثر تاریخی، توسط شهرداری کربلا، در سال ۱۳۶۸ق. (۱۹۴۸م) به طور کامل تخریب شد. دلیل تخریب، احداث خیابان در گرداگرد حرم امام حسین(ع)، اعلام شد. برخی این دلیل را بهانه‌ای برای ویران کردن این صحن دانسته‌اند. روحانیان شیعه نیز در اعتراض به این اقدام، از برگزاری نماز جماعت در صحن حرم امام حسین(ع) خودداری کردند.

محل صحن صغير فعلا در فضاى سمت چپ خروجي باب الشهداء واقع است

-----------

سالهاي آغاز قرن سيزدهم بود، مرجع بزرگ تقليد آيت الله وحيد بهبهاني» (مؤسس مكتب اصوليون) در كربلا سكونت داشت و داراي حوزة درسي بود و شاگردان بسياري داشت.
از شنيدنيها در اين عصر اين كه: يكي از شاگردان برجستة او به نام«مولا محمد كاظم هزار جريبي» نقل مي كند:
من در مجلس درس آيت الله وحيد بهبهاني در مسجد پايين باى صحن مقدس كربلا حضور داشتم،
ناگاه مردي كه از زوّار غريب بوده، نزد آيت الله بهبهاني آمد و نشست و دست ايشان را بوسيد
و يك دستمال بسته كه در ميان آن، طلاهاي زنانه بود نزد آيت الله بهبهاني نهاد و عرض كرد،
اين طلاها را در هر جا كه صلاح ديدند، به مصرف برسانيد.
آيت الله وحيد بهبهانى: اين طلاها از كجا به دست آمده، ماجرايش چيست؟
زاير غريب: اين طلاها، داستان عجيبي دارد، اگر اجازه بفرماييد، بيان كنم.
آيت الله وحيد بهبهانى: بيان كن.
زاير غريب: من از اهالي شيروانِ دربند (قفقاز) هستم،
به يكي از بلاد روسيّه مسافرت كردم، و در آن جا تجارت و بازرگاني مي نمودم و ثروت كلاني به دست آوردم،
در آن جا چشمم به دختري زيبا افتاد، شيفتة جمال او شدم و سر انجام از او خواستگاري كردم.
او گفت من مسيحي هستم، و تو مسلمان، اگر تو مسيحي شوي، حاضرم با تو ازدواج كنم.
بسيار غمگين شدم، حيران بودم كه چه كنم،
كارم به جايي رسيد كه تجارت و شغلم را رها ساختم و آن چنان پريشان بودم كه نزديك بود هلاك گردم.
سرانجام تصميم گرفتم به آن دختر اعلام كنم كه مسيحي شده ام،
نزد خانوادة آن دختر رفتم و رسماً مسيحي شدم و از اسلام برائت جستم و آنها پذيرفتند و سرانجام با آن دختر ازدواج نمودم.
مدّتي از اين ماجرا گذشت، ناگاه از عمل زشت خود پشيمان شدم و خودم را سرزنش مي كردم كه اين چه كاري بود كه نموده ام،
به ميتوانستم به وطن بازگردم
و نه برايم ممكن بود كه به دستورهاي آيين مسيحيّت عمل كنم.
در اين بحران، به ياد مصائب امام حسين ميافتادم و گريه ميكردم و از اسلام چيزي جز حسين(عليه السلام) و رنجهاي او در اسلام در قلبم جاي نداشت،
زار زار ميگريستم،
همسرم با تعجب زياد از من مي پرسيد: چرا گريه مي كني؟
من به توكل به خدا حقيقت را به او مي گفتم؛ كه در مذهب اسلام باقي هستم،
و گريه ام به خاطر مصائب آقا امام حسين است.
همسرم همينكه نام شريف امام حسين را شنيد، نور اسلام در قلبش پرتو افكند و همان دم مسلمان شد،
و با من در مورد مصائب آن حضرت مي گريست.
روزي به او گفتم: «بيا مخفيانه با هم به كربلا كنار قبر امام حسين برويم تا در حرم آن حضرت آشكارا اظهار اسلام كني»،
او موافقت كرد، و با هم به فراهم كردن لوازم سفر پرداختيم،
در اين ميان او بيمار شد و در همان بيماري از دنيا رفت،
بستگان او جمع شدند و او را مطابق آيين مسيحيّت همراه همة طلاها و زيورهايي كه داشت؛ در قبرستان مسيحيان روسيّه به خاك سپردند.
از فراق آن زن ، بسيار محزون گشتم، تصميم گرفتم كه جسد او را از قبر بيرون آورده و به شهري ببرم و در قبرستان مسلمين دفن كنم، وقتي كه مخفيانه در دل شب قبر او را شكافتم، ديدم مردي با ريش تراشيده و سبيل كلفت، در آنجا مدفون است!!!،
بسيار پريشان شده تعجب كردم،
در همان حال، خواب مرا فرا گرفت،
در عالم خواب ديدم شخصي به من ميگويد:
«شادمان باش كه فرشتگان(انتقال دهنده اجساد) جسد همسرت را به كربلا بردند
و در آنجا در ميان صحن، طرف پايين پا، نزديك مناره كاشي (مناره العبد = مناره بزرگي که بزرگتر از مناره هاى فعلى اينجا بود و در قرن اخير تخريب شد و تصاويرش هنوز هست) دفن كردند
و اين جسد را كه در اين قبر مي بيني جسد فلان رباخوار است كه امروز آن را در آنجا دفن كردند
و فرشتگان (انتقال دهنده اجساد) آن جسد را به اين جا آورده اند
و زحمت حمل و نقل جنازة عيالت، از تو برداشته شد!».
بسيار خوشحال شدم
و بي درنگ بار سفر بستم و به كربلا آمدم،
و به توفيق الهي براي زيارت قبر شريف امام حسين(عليه السلام) وارد حرم شدم، در آنجا از دربانان صحن پرسيدم: «آيا فلان روز(نام همان روز دفن همسرم را به زبان آوردم) در پاي منارة كاشي؛ چه كسي را دفن كرديد؟
گفتند: فلان رباخوار را.
من قصه خود را براي آنها بازگو كردم
آنها همان قبر را شكافتند
من وارد قبر شدم، ديدم عيالم در ميان لحد خوابيده است!!،
همان دم زيورهاي او را كه طبق مذهب نصاري با او دفن شده بود بيرون آوردم و به حضور شما رسيدم و تقديم مي كنم تا در آن چه صلاح دانستيد به مصرف برسانيد!!
آيت الله بهبهاني آنها را گرفت و در راه تامين زندگي فقراي كربلا به مصرف رسانيد.

مناره كاشي (العبد) در بائين پاى مبارك بين صحن بزرگ و كوچک (صحن صغیر حسینی) و مشرف بر صحن كوچك بوده است؛ مناره کاشی به آن می گفتند چون کاشی کاری شده بوده و مطلا نبوده است.

=====================

جد امام خميني مدفون به حرم حسینی علیه السلام را نیز ترویح کنید
مرحوم آیت الله سید احمد كينتوري هندي فرزند عالم شهید سید دین علی شاه موسوی كشميري نیشابوری رضوان الله عليهم اجمعين

=====================

مقبره های اطراف صحن امام حسین علیه السلام در حدود 70 سال پیش در واقعه حاج عبدالرضا دفان

اطراف صحن امام حسین عليه‌السلام مقبره هایی هست که زیر همه ی آنها خالی است. سرداب است این سرداب محل دفن علما و صلحا بود،
در هفتاد سال قبل راه ورود به این سرداب همواره با یک سنگ بزرگ مسدود می شد، هنگامی که جنازه ای می آوردند،
شخصی به نام حاج عبدالرّضا، مشهور به: «دفّان» جنازه را به پایین می برد، آن را رو به قبله، بر روی پهلوی راستش قرار می داد
و صورتش را روی خاک می گذاشت و یک عدد آجر به پشت میّت تکیه می داد که برنگردد.

اگر میّت زن بود، یک نفر از محارم او نیز همراه حاج عبدالرّضا می رفت، که آن محرم صورت میّت را بر روی خاک بگذارد.
يعني همان كف سرداب بدون كندن زمين، و جون سرداب دربش بسته بود مثل يك لحد بزرگ بود، این کار معمولاً پنج دقیقه طول می کشید.

روزی یک خانمی از روستاهای اطراف كربلا را برای دفن آوردند، تنها محرم او پسر ۲۲ ساله اش بود که آشنایانش گفتند:
او هنوز جوان است، اگر پایین برود، در ميان اموات؛ احتمالاً دچار وحشت می شود، شما خودتان جنازه را ببرید.

آقای حاج عبدالرّضا جنازه را برد، به جای پنج دقیقه ده بیست دقیقه طول کشید، همه نگران شدند، فانوسی برداشته به سرداب رفتند و آمدند،
گفتند که حاج عبدالرضا بیهوش افتاده است.
دو نفر رفتند و حاج عبدالرضا را بیرون آوردند، به صورتش آب پاشیدند تا به هوش آمد.
به مجرد این که به هوش آمد، گفت: آن پسر کجاست؟ پسر متوفّی آمد و گفت: من اینجا هستم.
پرسید: مادر شما چه کاره بود؟ گفت: خانه دار.

پرسید: با امام حسین عليه‌السلام چه رابطه ای داشت؟ گفت: به روضه می رفت و گریه می کرد.
پرسید: غیر از این؟ گفت: هیچ.
پرسید: آیا مجلس عزاداری برگزار می کرد؟ گفت: نه؛ چنین امکاناتی نداشتیم.
گفتند: داستان چیست؟

گفت: همانند هر میّت دیگر او را به محل دفن بردم، خواستم صورتش را باز کنم و روی خاک بگذارم،
براى اينكه دست به او نزنم چون نامحرم بود، کفن را از زیر صورتش کشیدم و مواظب بودم که چهره اش آشکار نشود.
در این اثناء دیدم که نوری از زیر ضریح مطهّر آشکار شد و به سوی این متوفّی آمد.
گویی خورشید از آنجا طلوع کرد. من با دیدن آن نور از هوش رفتم.


پسر متوفی گفت: مادرم با امام حسین عليه‌السلام عهد کرده بود که درآمد روزهای پنجشنبه اش را در راه امام حسین عليه‌السلام خرج کند.
روز پنجشنبه شیر گاو را می دوشید، نگه می داشت، به زائران پیاده می داد.
تخم مرغ، خرما و هر چیزی که روز پنج شنبه به دست ما می رسید، به زائران می دادیم.
حتی اگر به آن نیاز داشتیم، از همسایه قرض می کردیم و به آن دست نمی زدیم.


در این سرداب، صدها نفر مدفون هستند، به همان نحو كف سرداب خواباندن؛
یکی دیروز، یکی دو روز پیش، یکی یک ماه پیش، یکی یک سال پیش، دیگری ده سال پیش در آنجا نهاده شده است.

با توجه به این که روی جنازه ها خاک ریخته نمی شد، وقتی راه ورودی باز می شد، می بایست بوی تعفّن همه جا را فرا بگیرد،
ولی هرگز بوی تعفّنی احساس نمی شد.

این واقعه آنقدر معروف بوده که منبریهای عراق و حرم حسینی هنوز این واقعه را نقل می کنند
فایل صوتی: 7 دقیقه = 10 مگابایت
http://www.aelaa.net/Ersaal/5/2/abdorre ... owti02.mp4

فایل تصویری : 5 دقیقه = 41 مگابایت
http://www.aelaa.net/Ersaal/5/2/abdorre ... wiri01.mp4

=========

مطالبى معرفتي مهم بيان مي شود كه نياز به دقت و توجه دارد
يكي از شبهات كه ممكن است براى اهل معرفت بيش بيايد اين است:
سؤال:
با اينكه اهل معرفت در وقت حيات شان مراقبت مي كنند حتى جلوتر از مرقد معصوم نماز نخوانند چه برسد به اينكه بخواهند بالاسر مبارك بخوابند یا بايشان را بطر سر مبارك دراز كنند
پس جطور مي شود  قبور بزرگاني كه بالاسر يا روبروي مبارك دفن شده اند؟

و اين كار كه متوليان دفن كرده اند
در حقيقت برخلاف اعتقاد و التزام اين بزرگان در زمان حياتشان بوده است

جواب اين شبهه با وقايع كشفيات متعدده است كه بطور اتفاقي انجام شده = بخوبي داده مي شود

1- حاج عبدالعلی معمار نقل می کند:
روزی در صحن مقدس امام حسین علیه السلام نشسته بودم، یک نفر هم نزدیک من نشسته بود.
اسم او را پرسیدم، گفت: فلان... خراسانی (نامبرده اما ناقل يادش رفته).
از شغل او پرسیدم، گفت: بنا هستم.
دیدم با من هم شغل است. پرسیدم: زوار هستی یا مجاور؟
گفت: سالهاست که در این مکان شریف سرگرم بنایی هستم.
گفتم: در این مدت اگر چیز عجیبی دیده ای برای من نقل کن.
گفت: متصل به صحن شریف سمت قبله، قبری است مشهودر به قبر «دده»

توضيح:
احتمالا قبر عبدالمؤمن دده باني تكيه بكتاشيان است كه مال دويست سيصدسال قبل است
{مقصود قبر بزرگ بكتاشيان است كه به مشايخ شان مي گويند دده = در تركى اذربايجان به پدربزرگ و در تركى استانبولي يعني مربي و سربرست و سرور)
و اينجا جزو تكيه بكتاشيان كه در ورودي درب قبله صحن حسيني بوده است بوده
و خوبست از پيرمرد هاى خدام (نه اين مامورها = انها كشيده بر سر دارند) محل اين قبر پرسيده شود (محل قبر در اولین حجره سمت راست در صحن از وارد شونده از سمت قبله)

ادامه توضيحات بناى حرم حسيني: 
و چون نزدیک بود خراب شود چند نفر حاضر شدند آن را تعمیر کنند و به من مراجعه کردند.
من اقدام کردم و برای محکم شدن شالوده
به کارگرها دستور دادم اطراف قبر را بکنند.
قسمتی که نزدیک قبر بود هنگام کندن، فرو ریخت و جسد {دده} آشکار شد.
 به من خبر دادند.
وقتی مشاهده کردم دیدم جسد تازه است!!؛
 اما به سمت چپ خوابیده است!!!؛
یعنی صورتش به طرف قبر مطهر حضرت سیدالشهدا علیه السلام
و پشتش به طرف قبله است.
من هم به همان حالت قبر را تعمیر کردم.

2- همجنين
حاج میرزا حسین محدث نوری اعلی الله مقامه در کتاب دارالسلام چنین نقل کرده است که :
 استاد ما علامه بزرگوار شیخ عبدالحسین تهرانی - ره  برای توسعه سمت غربی صحن مطهر حضرت سیدالشهدا علیه السلام خانه هایی خرید و به صحن شریف متصل کرد.
يعني همين سمت سردابهاى محل قبور مشايخ
 
نزدیک به شصت سرداب برای دفن اموات در همان قسمت قرار دارد
و روی آنها را طاق زدند و مردم مردگان خود را در آن سرداب ها دفن می کردند.

چون مدتی گذشت دیدند که طاق سرداب ها بر اثر زیاد شدن عبور مردم، ممکن است فرو ریزد و سبب زحمت و هلاکت شود؛
از این رو شیخ امر فرمود که طاق را بردارند و از نو، با استحکام بیشتری بنا کنند

و چون جماعت بسیاری در سرداب ها دفن شده بودند امر فرمود سردابی را خراب
و بنا کنند و هر سردابی را خراب می کردند یک نفر پایین می رفت و خاک بر جسد مرده می ریخت، به مقداری که کشف نشود و هتک حرمت اموات نشود.
جون مرسوم عراق در دفن اين سردابها اين بود كه
دفن نمي كردند و كل سرداب را مثل قبر تلقي كرده و درب سرداب را گچ گرفته و در وقت دفن اموات منفذ ورودي را تخريب كرده
و جسد مرده را رو به قبله در آن مي خواباندند
و منفذ سرداب را مي بستند بصورت گچ گرفتن و بيرون مي آمدند
و براى دفن مرده ديگر باز آن منفذ را شكافته و وارد شده
و مرده تازه را كنار مرده قبل مي خواباندند
بدون ايجاد ديوار و محفظه جداگانه


پس مشغول شدند تا رسیدند به سردابی که مقابل ضریح مقدس بود.
وقتی برای پوشاندن جسدها پایین رفتند
دیدند؛ تمام جسدها سرشان به جای پای شان رو به قبر شریف قرار گرفته!!!! و پاها به سمت غرب است.!!!

توضیح مركز آموزش:
مطلب مهمي بود  مطابق معرفت براساس تعاليم وحي
دلالت بر اين بود كه اموات؛ اموات مسلوب الاراده نيستند كه جسد فاقد شعور و تكه كوشت در حال فاسد شدن باشند
بلكه اموات فقط قوت و توان بدنيشان به حدي ضعيف مي شوند كه ديگر حيات مادي براي ایشان ديگر ممكن نيست
ولذا
سؤال و جواب قبر امري واقعي است
و رحمت و نعمت و عذابش (در قبر) هم واقعي است
نه امري كه منسوب به برزخ و آخرت بشود
و نيز مسلم است كه خبر دارند چه كسي سر قبرشان مي آيد و نمي آيد و متمكنيني در برزخ حاجت آنها را شفيع مي شوند
همچنين در واقعه مكشوف شدن قبر حضرت رقيه نقل شده است كه آب به قبر حضرتش سرايت كرده بود  و حضرتش به خواب يكي از علماى شيعه شام مي آيند و خودشان را معرفي و از وضعيت بدنشان در آب و نمناكي شكايت مي كنند
تا آن روز آن قبر شناخته شده نبوده است
وقتي مي روند آنجا را مي شكافند مي بينند بله قبري است
و آب داخلش سرايت كرده
و داخل قبر بدن دختر سه ساله اي تازه و با لباس هاى مندرس و بدن داراى آثار كبودي ووو
آن وقت حضرت رقيه و مدفن ايشان را مي شناسند
و نوسازي و تعمير قبر سه روز طول كشيده و در تمام مدت روي دست علماء بوده و زمين نگذاشته اند
خوب اگر مرده جسد بي حس ووو باشد كه هيچ متوجه نمي شود آب هم به قبرش سرايت كند از نم و رطوبت اذيت نمي شود
و اين شاهد ديگري است كه جسد شخص متوفا 1400 سال قبل هنوز از سرايت رطوبت مثل وقت زنده بودن ناراحت مي شود
تفصیل این واقعه
viewtopic.php?f=167&t=375#p3828
و نظير اين وقايع كشف شده فراوان است
 
ولذا مرده هاى با معرفت اگرچه طبق آداب دفن آنها را به طرف قبله دفن كنند
اما خودشان  تغيير وضعيت داده و رعايت ادب كرده
اگر پايشان سمت مرقد معصوم است يا رويشان پشت به معصوم است ووو
وضعيت خودشان را تصحيح مي كنند برخلاف وضعيت دفن

=======
ادامه كلام محدث نوري:
خلاصه
مردم كربلا خبر شدند
جماعت بی شماری می آمدند
و این منظره عجیب را مشاهده می کردند.
یکی از آنها، جسد آقا میرزا اسماعیل اصفهانی نقاش بود که در صحن مقدس نقاشی می کرد.
وقتی پسرش جسد پدر را می بیند گواهی می دهند که من هنگام دفن پدرم حاضر بودم و بدن پدرم را که دفن کردم پاهایش رو به ضریح مقدس بود.

خلاصه بر مردم آشکار شد که این تغییر وضع جسد، تأدبی از طرف اموات و كشف اين وضعيتها موهبتي است از خداوند است که مردم راه ادب و طریقه معاشرت با ائمه علیه السلام را بشناسند.

در همان روز، فاضل صالح مقتضی حاج ملا ابوالحسن مازندرانی برای من (محدث نوري) نقل کرد:
مدتی پیش از ظهور و كشف این معجزه خوابی دیدم که در تعبیر آن حیران بودم
و امروز تعبیرش برایم آشکار شد
و آن خواب این بود:
وقتی تقیه صالحه، خاله فرزندم فوت شد
او را در همین قسمت از صحن شریف دفن کردم.
شبی او را در خواب دیدم
و از آنچه برایش پیش آمده بود پرسیدم.
گفت: خوب و سلامت هستم
غیر از این که تو مرا در مکان تنگی دفن کردی
که نمی توانم پایم را دراز کنم!! و همیشه باید سرم را به زانو گذارم.

وقتی بیدار شدم جهت آن را ندانستم
 تا این که الان دانستم دراز کردن پا به سمت قبر مطهر، بی ادبی به ساحت مقدس امام علیه السلام است. و آن خانم در محل دفن جا ندارد كه بخواهد تغيير وضعيت بدهد و ناچار به نشستن شده است
 
 كشف این معجزه در ماه صفر 1276 هجری قمری رخ داده است.

3- مركز اموزش:
نظير اين امر در كشف مرقد شيخ انصاري نقل شده بخاطر دفن يكي از علماء در كنار ايشان ديوار قبر ايشان فرو ريخته و ديده اند كه هم بدن سالم است
هم ايشان كه در ورودي باب القبله دفن شده و قاعدتا پشت به حضرت
در قبرش دو زانو نشسته بطرف ضريح حضرت    

همچنين مرحوم سيد مشراقي بعد از وفات مرحوم شيخ جعفر آقاي مجتهدي مشاهده كرده بودند؛
با اينكه ايشان در پايين پاي حضرت رضا و با فاصله  رو به قبله دفن است و خلاف تادبي در وضعيت دفن ايشان وجود ندارد
اما ايشان از روي تادب و ارادت شديد؛
در قبر طوري قرار گرفته كه صورتش بطرف پائین پاي مبارك است گويا صورتش محاذي كف پاي حضرت در همين محل دفن قرار گرفته است

و اين نمونه هاى كشف براى آنها كه ابتداء اين معرفت را نداشتند
مي تواند نشان دهد كه اموات مطابق فهم رايج نيستند
بلكه مطابق تعاليم مكتب وحي هستند و حيات مادي هم دارند؛ خود اموات رعايت ادب مي كنند


علاوه بر گزارشات بسيار از بازگشتگان افراد كومايي و يا درگذشته كه زنده شده اند و شواهدشان در سرتاسر جهان و غرب و ايران نيز ثبت و پخش شده

همچنين در تحقيقات لابراتواري دانش جديد
هم شواهد و مؤيداتي بدست اورده است
مثل نصب دوربين در قبر برخي افراد كه قطعا مرده و دفن شده بودند كه مرده تا وقت تجزيه كامل بدن
حركات و رفتارهايي مثل زندگان دارد
مثل حركت دست يا چرخيدن بدن ووو
و اين موارد فيلم برداري و منتشر شده است
كه در رسانه حيات اعلى هم باز نشر گرديده است

از گزارشات رسانه: اثبات تحرك اجساد بعد مرگ تا قبل از متلاشي شدن:
viewtopic.php?f=2140&t=635&start=60#p61113

والحمدلله رب العالمين

در حوابیه فوق
هم
جواب شبهه داده شد؛
هم واقعيت مرگ تبيين شد كه قواى مادي بشدت ضعيف مي شود كه حيات مادي غير ممكن شود نه اينكه معدوم شود؛
حتى وقتي استخوانها مي ماند يا استخوانها پودر مي شوند معدوم نمي شوند فقط صورت ميت زائل مي شود

هم
به زندگان تعليم شد كه وقتي مردگان اهل معرفت چنين رعايت مي كنند؛
زندگان اهل معرفت مراقبت كنند نه پشت كنند به محضر معصوم نه حتى نماز بخوانند
و مثل اين مقصره نباشند که جلوتر از مرقد يا حتى پشت به حرم در صحن نماز مي خوانند

========

بر سر قبور مشایخ صحن حسینی (علیه السلام) این سور و صلوات ها و استغفار تلاوت شود:

حمد - سه توحيد - كافرون - فلق - ناس - هفت قدر - آيت الكرسي - صلوات فرقدان - صلوات كامله محمد وعلي ووو
آخرش بگويد
اللهم اغفر ل = نام آنها را ببرد = واحشرهم مع محمد وآله الاطهار ومع الانبياء والمرسلين و الاوصياء و الاصفياء و الشهداء والصديقين والاخيار

اين تركيب {ده تا متن فوق از سوره ها وصلوات و استغفار} خاصيتش اين است كه هم براى خواننده ثواب عظيم دارد
هم موجب توجه آنكه برايش خوانده از اموات به خواننده
و غالبا در خواب هم آنكه برايش خوانده را رؤيت مي كنند

براى هر يك از اموات بخوانند ولو سر قبرش نباشند
همين خاصيت را دارد

-------------------

مرحوم آیت الله مرعشی نجفی نقل می کنند:
در سال 1339 هجری قمری (یک سال پس از در گذشت پدرشان) در مدرسه قوام نجف اشرف طلبه بودم.
درآن هنگام کتاب حاشیه ملا عبدالله یزدی را تدریس می کردم. زندگی ام به سختی و مشقت اداره می شد و هیچ راه فراری از دست فقر و تنگدستی نداشتم.
هجوم ناراحتی ها و رنج ها بر قلبم سنگینی می کرد؛ از جمله: اخلاق ناپسد برخی از روحانیان و کم شدن بینایی چشم هایم.
احساس نوعی بیماری روحی دایمی می کردم؛ از طرفی از خداوند می خواستم که دوستی دنیا را از قلب و جان من دور سازد، همچنین امید داشتم که خداوند سفر بیت الله الحرام را نصیبم کند، به شرط آن که در مکه یا مدینه بمیرم و در یکی از آن دو شهر دفن شوم و نیز از خداوند؛ توفیق علم و عمل صالح را با همه گستره اش درخواست می کردم.
این مشکلات و آرزو ها لحظه ای مرا آرام نمی گذاشت؛ از این رو به فکر توسل به سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام افتادم و به کربلا رفتم، در حالی که فقط یک روپیه بیشتر نداشتم که آن را هم بابت خرید دو قرص نان و کوزه ای آب خرج کردم و بعد از غسل کردن به حرم مشرف شدم.
پس از زیارت و دعا، نزدیک غروب بود که به غرفه خادم حرم سید عبدالحسین که از دوستان پدرم بود رفتم،؛ از او اجازه خواستم که یک شب در حجره او بمانم در حالی که ممنوع بود؛ اما ایشان موافقت کرد و من آن شب را در حرم ماندم.
پس از تجدید وضو به حرم مشرف شدم و فکر کردم که در کدام قسمت از حرم شریف بنشینم. معمول بود که مردم در طرف بالای سر می نشستند؛ ولی من فکر کردم که امام در حیات ظاهری خود متوجه فرزند خود علی اکبر علیه السلام بوده است و به طور قطع پس از شهادت نیز به سوی فرزند خود نظر دارد؛ از این رو در قسمت پایین پای آن حضرت در کنار قبر علی اکبر علیه السلام نشستم.
 اندکی نگذشته بود که صدای حزین قرائت قرآن را از پشت روضه مقدسه شنیدم، به آن طرف متوجه شدم، در آن هنگام پدرم را دیدم که نشسته بود و سیزده رحل قرآن نیز کنار وی بود.
 در جلوی او نیز رحلی بود که قرآنی روی آن بود و قرائت می کرد.
نزد وی رفتم و دست ایشان را بوسیدم.
پرسیدم: در اینجا چه می کنید؟ جواب داد: ما چهارده نفر هستیم که در اینجا قرآن مجید تلاوت می کنیم. پرسیدم: آنها کجا هستند؟
فرمود: به خارح حرم رفته اند، سپس با اشاره به رحل ها، آن سیزده نفر را معرفی کرد که عبارت بودند از:
علامه میرزا محمد تقی شیرازی، علامه زین العابدین مرندی، علامه زین العابدین مازندرانی و اسامی دیگر را گفت که به خاطرم نمانده است .
سپس پدرم از من پرسید: در حالی که ایام درس است برای چه کاری به اینجا آمده ای؟
علت آمدنم را برایش شرح دادم، پس به من امر کرد که بروم و حاجتم را با امام خویش در میان بگذارم. پرسیدم: امام کجا است؟
گفت: بالای ضریح است تعجیل کن؛ زیرا قصد عیادت زائری را دارد که بین راه بیمار شده است.
بلند شدم و به طرف ضریح رفتم و آن حضرت را دیدم؛ اما برایم ممکن نبود که به صورت ایشان نگاه کنم؛ زیرا چهره مبارک آن حضرت در هاله ای از نور پنهان شده بود.
به حضرت سلام کردم، جوابم را داد و فرمود: بیا بالای ضریح؛ عرض کردم: من شایستگی ندارم که نزد شما بیایم. بار دیگر امر کرد؛ اما بار دیگر شرم و حیا مانع شد که نزد آن حضرت بروم. پس به من اجازه فرمود در مکانی که ایستاده بودم بمانم.
بار دیگر به آن حضرت نگاه کردم، در این هنگام تبسم زیبایی بر لبهای ایشان نقش بست و از من پرسید: چه می خواهی؟ من این شعر فارسی را خواندم:
آن را که عیان است / چه حاجت به بیان است
آن حضرت قطعه ای نبات به من عنایت کرد و فرمود: تو مهمان مایی، سپس فرمود: چه چیز از بندگان خدا دیده ای که به آنها سوء ظن پیدا کرده ای؟
با این سؤال یک دگرگونی در من پیدا شد؛ احساس کردم به کسی سوءظن ندارم و با همه مردم ارتباط و نزدیکی دارم.
صبح موقع نماز به مرد ظاهر الصلاحی که نماز می خواند اقتدا کردم و هیچ ناراحتی و بد گمانی در من نبود.
حضرت فرمود: به درس خود بپرداز؛ زیرا آن که مانع تو می شد دیگر نمی تواند کاری کند.
وقتی به نجف اشرف بازگشتم همان شخصی که از نزدیکانم بود و مانع درس من می شد خودش به دیدنم آمد و گفت: من فکر کردم که تو جز تدریس راه دیگری نداری،
همچنین حضرت مرا شفا داد و بینایی ام قوی تر شد؛ سپس قلمی به من بخشید و فرمود: این قلم را بگیر و با سرعت بنویس. پس از آن نارحتی قلبم بر طرف شد و برایم دعا کرد که در عقیده ام ثابت قدم بمانم. دیگر حاجتم نیز بر آوده شد ، غیر از مسئله حج که اصلا معترض آن نشد.
با آن حضرت وداع کردم و نزد پدرم بازگشتم. از پدرم پرسیدم: آیا با من امری داری یا خیر؟ گفت: برای تحصیل علوم اجداد خود بیشتر کوشش کن و نسبت به برادر و خواهرانت مهربان باش و دین اندکی را که به عبدالرضا بقال بهبانی دارم پرداخت کن. پس از آن به نجف بازگشتم، در حالی که همه آن ناراحتی ها و سوء ظن ها از بین رفته بود.

توضیح:
حضرت حاجت حج بشرط كه انجا دفن شوند را براورده نكردند
و شرط بيجايي بود
هرجند از عشق ايشان به حرمينحجاز و دن در ان ديار بوده است
اما مصلحت نبوده
و قاعدتا در همان اوان جوايي بايد مشرف مي شدند
و ان همه خدمات مقدر ايشان در قم و ايارن موفق نمى شدند
و مرحوم ايت الله مرعشي با ان همه موقعيتها و علاقمندان تا اخر عمر حج نصيبشان نشد
و هر وقت هم مالي نصبشان مي شد فورا ان را در راه دين مصرف مي كردند تا مستطيع نشوند

مرحوم ميرزا محمدتقي شيرازي ميرزاي دوم در جنوب شرقي صحن مدفونند

----------

در شفاعت حضرت امام حسين عليه السلام بخاطر تبرع در ايران براى اقامه مجالسش در نجف
مرحوم شیخ عبدالحسین تهرانی نقل می کرد:
وقتی میرزاخان (که یکی از نزدیکان محمد شاه قاجار بود) وفات کرد (او در حیاتش شخص ملتزم به شرعيات نبود)،
شبی در خواب دیدم که گویا در باغ ها و عمارتهای بهشتی گردش میکنم
و کسی نیز همراه من است که منازل و قصرها را میشناسد،
پس به جایی رسیدیم، آن شخص گفت:
اینجا منزل نبی خان است!!!
و اگر میخواهی خودش را ببینی آنجا نشسته!!!،
سپس به جایی اشاره کرد.
من متوجه آنجا شدم،
دیدم میرزا نبی خان در تالاری نشسته است.
وقتی او مرا دید اشاره کرد که بیا بالا. نزد او رفتم،
برخاست و سلام کرد و مرا در صدر مجلس نشانید
و خودش به همان عادتی که در دنیا داشت نشست.
او به من نگاه کرد و گفت:
ای شیخ! گویا از مقام من تعجب می کنی؛
زیرا اعمال من در دنیا خوب نبود و نتیجه ای جز عذاب دردناک نداشتم؛
البته این طور هم بود،
اما من در طالقان، معدن نمکی داشتم و هر سال درآمد آن را به نجف اشرف می فرستادم تا صرف برگزاری مراسم عزاداری حضرت سیدالشهدا علیه السلام شود. خداوند این مکان و باغ را در عوض آن به من عطا کرد.
بدينوسيله مورد شفاعت حضرت قرار كرفته
شیخ عبدالحسین تهرانی می گوید: من از خواب بیدار شدم، در حالتی که متعب بودم. فردای آن روز؛ این رویا را در مجلسی بازگو کردم.
یکی از فرزندان ملا مطیع طالقانی گفت:
این رویای صادقه است.
او در طالقان معدن نمکی داشت و هر سال درآمد آن را که نزدیک به صد تومان بود به نجف می فرستاد
و پدر من نیز مسئول خرج آن پول در راه عزاداری امام حسین علیه السلام بود.
شیخ عبدالحسین تهرانی فرمود: من تا آن وقت نمی دانستم که او در طالقان، ملک دارد و هر سال در نجف، مراسم عزاداری بر پا میکند.
يعني رؤاي صادقه بوده و امروي بوده كه واقعيت داشته و ذهن او هم خبر نداشته نه اينكه اطلاعات قبليش را مرور كرده و برايش عاقبتي تصور كرده باشد

==========================

مرحوم سيدمحمد مجاهد در زمان حمله روس‌ها به خاک ایران فتوای جهاد داد و خودش نیز اول به تهران و بعد به تبریز رفت. اما در این جنگ به خاطر بی کفایتی فَتَليشاه قاجار و برخی علل دیگر ايران شکست خورد. سیدمحمد در راه برگشت از تبریز، در قزوین از دنیا رفت و جسدش برای دفن به کربلا منتقل گردید.
مقبره ایشان در حاشیه شمالی بین‌الحرمین واقع شده و بنای کوچکی با گنبد کاشی‌کاری‌شده بر روی آن وجود دارد. مقبره شامل اتاق هشت‌ ضلعی کوچکی است . نمای بیرونی مقبره، دارای پوششی از سنگ مرمر است و بالای دیوارهای آن، گرداگرد مقبره، کتیبه‌هایی حاوی قصیده‌ای به زبان عربی در مدح سیدمجاهد، به چشم می‌خورد.
تصاويرامروز مرقد دربين الحرمين
https://mk.iq/phnews/$11

محل مشهد اثر مهدوی بین الحرمین در راه کنار سمت چپ بین الحرمین بوده است
ان موقع مغازه ها در این محدوده بوده اند یعنی از بین الحرمین و منطقه مسقف سمت چپ
(راهرویی که مرقد آیت الله سید محمد طباطیایی مجاهد در سمت چپ و شمالی آن قرار می گیرد چون مرقد ایشان در سمت شمالی بازار بین الحرمین بوده)

مسیر حضرت از حرم امام حسین به حرم ابوالفضل علیه السلام در واقعه تشرف سیدی از اصفهان:
مسیر حضرت از بازار بین الحرمین در آن زمان بوده؛ و مرقد آیت الله سید محمد مجاهد در سمت شمالی بازار واقع بوده فلذا در مسیری هست که مرقد سید محمد مجاهد در سمت چپ مسیر به سمت حرم ابوالفضل علیه السلام واقع شود که امروزه در مسقف شماره 2 می باشد
Image

البته همه مواضع حرمين، مشهد مهدوي است اما ذكر آن به مناسبت وقايع ثبت شده توجه مضاعفي مي آورد
هم ذكر حضرت است موجب تذكر در ان مواضع و امكنه و توجه عميقتر است


در مطالب منتشره واقعه تشرف سيدي از اصفهان علاوه برنكاتش؛
حاوي معرفي چند مشهد مهدوي بالاسر - ايوان مبارك - صحن شريف - بين الحرمين - صحن و حرم ابوالفضل ووو می باشد
و با تصاوير بسيار قديم و جديد که در ادامه معرفي می شود



Image
شماره يك سبز مرقد ابوالفضل عليه السلام
شماره دو قرمز مرقد امام حسين عليه السلام
شماره سه خيمه گاه معروف

محل مرقد ايشان نشانه مسير بازار بين الحرمين قديم نيز هست
مرقد ايشان در ضلع شمالي بازار بين الحرمين قديم بوده است

بنابرضلع شمالى بازاربين الحرمين بودن قبر مجاهد
موضع بازار قديم در همان فاصله ميان طريق 1و 2 است كه مقدار كمي ازآن در طريق 2 است
و كسي كه بخواهد درباقيمانده احتمالي مسير بازار قديم راه برود بايد كنار نرده سمت چپ طريق2 برود
Image
Image


=========================

تصاوير بين الحرمين كربلا بازار بين الحرمين قديم تخريب در دهه هفتاد ميلادي براى توسعه تخريب و كشتار انتقامى صداميان از شيعيان كربلا

منطقه واقعه بين الحريمن قبل از تخريب به محله باب النحف معروف بود و
در آن كوچه ها و خانه ها و محله ها و مقبره ها و بازارهايي بود از جمله كوچه ها كه به لهجه عراقي به آن "عگد" مى گفتند:
عگد الدماد وتأج الدماد
عگد سيد عبد الوهاب توما وتاج سيد هاشم توما
عگد الجلجاويين
عگد شير فضا
عگد الشراخ
عگد الطباطبائي وتاج الطبطبائي
عگد حمزة بحر
عگد عابدين
ازاهالي آنجا بسياري از درويشيان بكتاشيه مولويه بودند، كه در ايام حج هم مناسك و در ميان فاصله حرمين هم سعي بجا مى آوردند، برخي از آنها هم دوره كردي مدح با آواز بلند براى اهل بيت عليهم السلام داشتند
از جمله بازارها: سوق الصياغ ، وسوق الطيار ، وسوق الساعشية ، وسوق العباس، سوق الخياطين

Image

نماى بين الحرمين در دهه شصت ميلادي قرن گذشته كه سقف بازار بطور برجسته در آن ميان امتداد دارد
پارچه فروشان عمدتا در اين بازار بودند ولذا مطاف ايرانيان زائر بود در وقتي كه عتبات راه باز بود و پيوسته مي شد ايرانيان را ديد تا اينكه آخرين مغازه ها بسته شود

درسال 1979 اين ناحيه (كوچه ها و خانه ها و بازرها و مقبره ها) به عنوان توسعه تخريب شد و تدريجا بعد از آن عنوان بين الحرمين پيدا كرد

قبل از تخريب به اسم توسعه
Image Image

بعد از تخريب به اسم توسعه در 1979
Image Image

Image Image


اما در 1991 و حمله صداميان به كربلا اين منطقه بيشتر تخريب شد
Image

سردرب باب القبلة حرم اما حسين عليه السلام
Image

ديوارهاى صحن شريف
Image

گنبد حرم حضرت ابوالفضل عليه السلام
Image Image

تخريب بيشتر در بين الحرمين
Image Image

Image Image

كشته هاى شيعيان كربلا براى دفن جمعي و زني كه دنبال جنازه عزيزش مي گردد
Image Image Image

فضاى وسيع بين الحرمين كه مي شد يك صحن عظيم يكبارچه بشود كه بعدا با باغچه ها و نخلهاى فلزي به سه راهرو تبديل شد
Image

صداميان تخريبهايي هم در ناحيه شارع قبله حرم ابوالفضل انجام دادند و منطقه را هم مسدود كردند

Image

در همان سال صداميان برخي مزارات مثل مسجد راس الحسين عليه السلام (كه هزار سال برقرار بود) در نزد باب السدرة هم تخريب كردند
Image

=======================

مرحوم آیت الله بهجت از مرحوم آیت الله قاضی نقل کرده اند که: قدم برداشتن در بین الحرمین بالاتر از قدم برداشتن در بین صفا و مروه است

فاصله بین میان مرقد امام حسین علیه السلام تا میان مرقد ابوالفضل علیه السلام برابر با فاصله میان صفا و مروه است
Image
pejuhesh232
 
پست ها : 8630
تاريخ عضويت: سه شنبه دسامبر 07, 2010 11:22 pm

بعدي

بازگشت به کربلای معلی


cron
Aelaa.Net