امامزاده سید عبدالله علیه السلام

[najm137]

بسم الله الرحمن الرحیم

[najm137]

آدرس: خیابان امامزاده ابراهیم - بعد از چهار راه شهدای زند و بعد از میدان کشاورز - بلوار حضرت معصومه سلام الله علیها - جاده جعفریه ساوه - اول جاده - امامزاده عبدالله علیه السلام

مختصات:
34.668317,50.827335

آدرس ویکی مپیا:

http://wikimapia.org/#lang=fa&lat=34.66 ... 9%84%D9%87

[najm137]

امامزاده عبدالله علیه السلام

توضیحات:
نسب شریف امامزاده عبدالله که با چهار واسطه به امام سجاد علیه السلام منتهی می‌شود که از قرار ذیل است:
سیّد عبدالله بن العبّاس الأکبر بن عبدالله الشهید بن الحسن الأفطس بن علی الأصغر بن الامام علی بن الحسین السجاد علیه السلام.

حسن بن محمّد بن حسن قمّی، مؤلّف تاریخ قم می‌نویسد: «دیگر از امامزاده‌هایی که به قم آمدند، عبدالله بن عباس بن عبدالله الشهید بود که از بصره به قم آمد. او با علی بن محمد علوی صاحب زنج در بصره بود، چون صاحب زنج را در بصره به قتل رساندند، عبدالله با برادرش حسن بن عبّاس از بصره به قم آمد و متوطن شد.»

جدّ امامزاده عبدالله، عبدالله شهید نام دارد. هنگامی که حسین بن علی شهید فخ علیه خلیفه هارون الرشید قیام نمود، جناب عبدالله بن حسن افطس نیز به یاری وی شتافت. پس از شهادت حسین، عبدالله بن افطس به دست سپاهیان هارون الرشید اسیر شد و در زندان افتاد. هارون الرشید او را به حبس جعفر بن یحیی برمکی انتقال داد تا این که جعفر برمکی در شب عید نوروز سرعبدالله را از بدن جدا کرد. روز عید، سر مطهر او را با تحفه‌های دیگر برای خلیفه هدیه فرستاد. سپس به تصور این که خلیفه از این عمل ظالمانه‌اش تحسین و تقدیر خواهد کرد. شخصاً به نزد هارون حاضر گشت و سرپوش را از روی طبق برداشت و هدایا را به خلیفه اظهار نمود. چون چشم خلیفه به سربریده عبدالله افتاد در غضب شد و پس از رفتن وی به خادم دستور داد که سر جعفر را از بدن جدا کند. مرقد وی در سوق الطعام بغداد است.

امامزاده سیّد عبدالله، فرزندی دارد که از شعرای بزرگ طالبی است. که به نام حسین و مکنی به ابوعبدالله است. در سال ۳۱۹ هـجری قمری در شهر ری وفات یافت و اینک آرامگاه او در سه راه ورامین شهر ری به امامزاده عبدالله شهرت دارد.

اکثر اجداد و پسرعموهای امامزاده سیّد عبدالله، و نوادگان وی، از بزرگان سادات حسینی و از معارف خاندان افطسی است و جمع کثیری از آنان در ری، طبرستان، اصفهان، خراسان و فارس سکونت داشتند و منشا آثار و برکاتی بودند. وفات سیّد عبدالله در سال ۲۸۵ هـجری قمری در قم اتفاق افتاد و در این مکان شریف به خاک سپرده شد.