وسايل و راهكارهاى استحصال آب خالص و شيرين

[مُزْن]

بسم الله الرحمان الرحیم

[مُزْن]

راهبرد جدیدی برای تولید آب شیرین

محققان چینی با تحقیقات دامنه‌دار روی نانوکانال‌ها، راهبرد جدیدی برای ساخت نانوکانال‌ها ارائه کردند.آن‌ها همچنین به بررسی کاربردهای مختلف این نانوکانال‌ها در رفع مشکلات جهانی نظیر تاأمین آب آشامیدنی پرداختند.

محدود کردن آب نقش مهمی در محیط‌ زیست به ویژه نانوکانال‌های زیستی دارد. لی جینگ و همکارانش از آزمایشگاه است کی (وابسته به آکادمی علوم چین) به تحقیق درباره این موضوع پرداخته است. بعد از چند سال تحقیقات خلاقانه، این گروه تحقیقاتی موفق به ساخت یک سری نانوکانال الهام گرفته از طبیعت شدند. آن‌ها به دنبال ارائه راهبردهای جدیدی برای طراحی و ساخت نانوکانال‌های هوشمند به‌منظور استفاده در سیستم‌های مبدل انرژی هستند.

محققان این پروژه معتقدند که سطح داخلی این نانوکانال‌ها نقش اصلی را در انتقال محدود شده سیال دارد.

برای مثال برگ‌های نیلوفر آبی می‌تواند آلودگی‌ها را از خود دور کند یا نانوکانال‌های موجود در بدن که می‌تواند نقش نقل و انتقال سیالات و مواد غذایی رو به عهده بگیرد.
جینگ و همکارانش با استفاده از سطوح آبدوست، آبگریز و ابرآبگریز اقدام به ساخت ساختارهای دو بعدی مختلفی کردند. آن‌ها در این مسیر از نانوکانال‌های موجود در سیستم‌های زیستی الهام گرفتند. البته این گروه تحقیقاتی روی ساخت سیستم‌های غیرآبی نیز متمرکز شدند و در نتیجه به دنبال ایجاد نانوکانال‌های روغن‌دوست و روغن‌گریز نیز بودند. جینگ و همکارانش به دنبال محدود کردن آب در نانومواد یک بعدی بودند، هدف آن‌ها جمع کردن آب موجود در هوا بود. این کار در طبیعت توسط ساختارهایی نظیر تار عنکبوت و گیاه کاکتوس اتفاق می‌افتد.

این گروه تحقیقاتی روی مولکول‌های آب محدود شده در نانوکانال‌های ساخته شده در آزمایشگاه مطالعه کردند. آن‌ها علاوه بر این که به دنبال روش‌های ساخت این نانوکانال‌ها بودند، روی کاربردهای مختلف آن‌ها نیز تحقیق کردند.
در نهایت این گروه تحقیقاتی موفق شد راهبرد جدیدی برای طراحی و ساخت نانوکانال‌های هوشمند ارائه کند. نکته مهم‌تر این که این گروه روش‌هایی برای استفاده از این نانوکانال‌ها در سیستم‌های تبدیل انرژی یافتند.

viewtopic.php?f=2153&t=619&start=10#p50329

[مُزْن]

بطری آبی که رطوبت هوا را به آب آشامیدنی تبدیل می کند

وقتی آب کمیاب است چرا آن را از طریق هوا جذب نکنیم؟
کریستف رتزار طراحی ساکن وین است که به تازگی وسیله ای اختراع کرده که می تواند رطوبت هوا را جذب کرده و آن را تبدیل به آب آشامیدنی نماید. این ابزار دستی که فونتوس نام دارد را می توان به دوچرخه وصل کرد تا دوچرخه سواران بتوانند در مسافت های طولانی در خارج از شهر که استراحت گاه ها کم بوده و از هم فاصله زیادی دارند، آب تولید کنند.
فونتوس با اصول پایه چگالش کار می کند که مفهوم آن را به راحتی می توان با بیرون آوردن چیزی از یخچال (برای مثال ،یک قوطی سودا) و قرار دان آن روی پیشخوان آشپزخانه برای مدتی، نشان داد و پس از آن به تدریج شما متوجه جمع شدن رطوبت روی بدنه آن شی می شوید.

این مساله به راحتی چگالش رطوبت موجود درهوا را نشان می دهد. مهم نیست کجا باشید، حتی در بیابان نیزهمواره درصد مشخصی از رطوبت وجود دارد. این مساله بدان معناست که همواره امکان جذب آب از هوا وجود دارد.

این وسیله که با نورخورشید کار می کند شامل یک چگالشگر است(مانند کولر عمل می کند)که به یک سری از سطوح هیدروفوبیک متصل است و از طریق آن آب می شود. زمانی که این وسیله که بر روی دوچرخه نصب است هوا را جذب می کند واین سطح سرد می شود، عمل چگالش اتفاق می افتد. به دلیل هیدروفوبیک بودن، آب تولید شده به سرعت دفع می شود و قطرات آب به داخل بطری می ریزند. درحقیقت هوا به شکل بخار جذب شده و به حالت مایع تبدیل می شود.

فونتوس می تواند در شرایط بسیار مناسب، دمای ٣٠ تا ٤٠ درجه سانتیگراد و رطوبت بین ٨٠ تا ٩٠ درصد، نیم لیتر آب در ساعت را تولید کند.

نمونه اولیه برای جلوگیری از ورود گرد و غبار و حشرات به داخل، فیلتری در قسمت فوقانی دارد، اما درحال حاضر امکاناتی برای فیلتر کردن آلاینده های مضر ندارد.
آقای رتزار اعتقاد دارد آبی که از این طریق به دست می آید تمیز است مگر اینکه هوا واقعا آلوده باشد. ما همچنین به فکرساخت یک بطری با فیلترکربن برای شهرها و مناطقی هستیم که هوا آلوده است. اما اصولا این بطری آب برای استفاده در طبیعت و جاهائی که هوا آلوده نباشد طراحی شده است.



او همچنین درحال کار برروی یک نسخه مستقل است که با استفاده از یک دستگاه تهویه با دور معکوس، هوا را به داخل سیستم مکش کند(علاوه بر جریان هوایی که دراثر حرکت دوچرخه پدید می آید.) لازم به ذکر است که نسل بعدی این وسیله را می توان درمناطقی از جهان که رطوبت بالا بوده ولی آب کمیاب است استفاده کرد.
مخترع این دستگاه معتقد است، ایده اصلی حل یک مشکل جهانی بود چرا که مساله آب در مناطقی ازجهان که آب زیرزمینی بسیارکم اما رطوبت بسیار بالا است، به مسئله بغرنجی تبدیل شده است. من تمایل داشتم ماشین یا وسیله ای اختراع کنم که بتواند رطوبت هوا را فیلتر کرده و آن را به آب آشامیدنی تبدیل نماید.

viewtopic.php?f=2153&t=619&start=10#p54007

[مُزْن]

با این دستگاه آب جوب هم گوارا می شود

فیلتر آب " کاتادین" دستگاهی کوچک است که به گفته سازنده های آن می توان اب را تا ٩٩ درصد تمیز کند و به کمک آن می توان آب کثیف ترین نقاط را نیز گوارا نوشید. این دستگاه البته بیشتر برای افرادی ساخته شده است که در طبیعت گردش می کنند و گاهی مجبور به نوشیدن آب از رودخانه های نامطمئن می شوند.

این دستگاه با هسته کربنی خود قادر است تمامی آب ها را به خوبی تمیز کند و وقتی آبی وارد آن می شود بسیاری از میکروب های آن کشته خواهد شد و طعم آب تمیز و تصفیه شده می دهد.

به گفته سازندگان با استفاده از این دستگاه حتی می توان آب از جوب های آب که بیشترین باکتری را دارند نوشید اما تمامی میکروب آن ها از بین نرود ولی در نمونه های بعدی این مشکل حل خواهد شد.

viewtopic.php?f=2153&t=610&start=10#p49331

[مُزْن]

دستگاه ارزان قيمت تصفيه اب با قدرت تصفيه بسيار بالا = تبديل فاضلاب توالت به اب معدني براى كشورهاي فقير جهت دسترسي به اب آشاميدنی سالم

بیل‌گیتس، خالق مایکروسافت یکی از این معدود افرادی است که اعتقاد خود به علم را در نجات دنیای حاضر و آینده با اقدام اخیر خود به خوبی نشان داده است.وی به تازگی یک لیوان از آبی را نوشیده که تا چند دقیقه قبل از آن عملا فاضلاب انسانی بوده است. فاضلابی که با یک دستگاه با نام Omniprocessor – طراحی شده در پروژه‌ای از سوی شرکت جانکی بایو انرژی – به آب آشامیدنی تبدیل شده است. در واقع هدف کل این پروژه که از سوی بنیاد بیل و ملیندا گیتس حمایت مالی شده، تولید آب آشامیدنی و الکتریسیته از فاضلاب انسانی با دستگاه Omniprocessor است.

وی آبی را می‌نوشد که درباره آن می‌گوید: مانند هر آب دیگری که پیش از این نوشیده بودم، گوارا بود. قرار است این دستگاه و پروژه آب آشامیدنی میلیون‌ها انسانی را که اکنون در جهان توسعه نیافته به آب آشامیدنی سالم دسترسی ندارند، تأمین کند. بیل گیتس در مطلبی که در وبلاگ خود ‌می‌گوید: فاضلاب‌ها سالیانه آب آشامیدنی میلیون‌ها انسان را آلوده می‌کند که تبعات فاجعه باری دارد. این آب آلوده سالیانه هفتصد هزار کودک را به کام مرگ می‌برد و بسیاری دیگر را با آسیب‌های جسمی و ذهنی مختلف روبه‌رو می‌سازد. شاید همین موضوع است که گیتس را وا‌می‌دارد از پروژه‌ای حمایت کند که به گفته خود وی، منجر به تولید دستگاهی است که نسل بعدی آن روزانه برابر با ۸۶ هزار لیتر آب آشامیدنی سالم به همراه ۲۵۰ کیلووات الکتریسیته را از فاضلاب ۱۰۰ هزار انسان تولید می‌کند؛ دستگاهی که خود انرژی لازم برای کار ‌را تأمین می‌کند.

هدف نهایی این است که این دستگاه به دستگاهی نه چندان گران قیمت برای کشورهای متوسط و فقیر که دسترسی به آب آشامیدنی سالم ندارند، تبدیل شود. قرار است نسخه آزمایشی این دستگاه برای اولین بار در سنگال در سال جاری شروع به کار کند.

viewtopic.php?f=2153&t=610&start=10#p51997

[مُزْن]

سیستم جمع آوری انرژی خورشیدی و باران توسط NOS

تعداد زیادی از مردم در کشورهای در حال توسعه از فقدان دسترسی به برق و آب آشامیدنی سالم رنج می برند. مشاوره طراحی مکزیک NOS 'photoflow' یک محصول طراحی شده برای جمع آوری این منابع طبیعی گرانبها و کمک به توزیع آنها به توده ها ایجاد کرده است. بیشتر کشورهای در حال توسعه در نزدیکی استوا قرار دارند و از نور خورشید و بارندگی بیشتری نسبت به سایر نقاط استفاده می کنند، اما این امکانات اساسی به آسانی قابل دسترس نیستند. 'photoflow' قصد دارد این مسئله را حل کند، بر اساس طرح های ظروف روباتی موجود، دستگاه ساده از مواد بازیافتی ساخته شده و از هشت مدول فتوولتائیک مثلث مثلثی که در مخازن آب تجاري یا سفارشی نصب می شود تشکیل شده است. با هم جمع می شوند، هشت ضلعی با شیب کم ٣ درجه تشکیل می دهند، که به آب اجازه می دهد تا به فیلتر مرکزی تبدیل شود. سپس مسیر آب به وسیله یک شلنگ که به طور مستقیم به مخزن آب وارد می شود ادامه می یابد.



هر ماژول مجهز به سلول های خورشیدی سیلیکون تک سلولی نسل اول است که تحت پوشش یک چسب ضد انعکاسی برای محافظت از نیمه هادی فوتوولتائیک و به حداقل رساندن از دست دادن نور از طریق انعکاس. سیستم یک لایه سیلیکونی نوع N و نوع P را در خود جای می دهد. در بالای لایه بیرونی شیشه یک فیلم نانو تلقی می شود تا از جلوگیری از نور جلوگیری شود. مخزن آب از پلی اتیلن بازیافت شده از طریق قالب گیری چرخشی با ظرفیت ٤٠٠ لیتر ساخته شده است. لایه داخلی تانک با پوشش هایی نظیر تشکیل باکتری ها و قارچ ها برای حفظ کیفیت آب آشامیدنی قابل حمل است.

viewtopic.php?f=2153&t=610&start=20#p56157

[مُزْن]

عصایی که آب رودخانه را تصفیه می‌کند

یک شرکت موفق به تولید یک عصای طبیعت‌گردی شده است که قادر به تصفیه آب رودخانه‌ها است.به گزارش گیزمگ، اگر شما اهل کوه‌نوردی و پیاده‌روی در طبیعت باشید، همواره به دو وسیله نیاز پیدا می‌کنید. اول عصایی برای پیاده‌روی و دوم دستگاه قابل حمل تصفیه‌کننده آب.

دراین راستا شرکت" Kyle Stringham" یک عصای طبیعت‌گردی موسم به " PurTrek" از جنس فیبر کربنی تولید کرده است که قادر به تصفیه آب است. صاحبان این عصا علاوه بر استفاده از آن برای پیاده‌روی می‌توانند آب را نیز تصفیه کنند.آن‌ها می‌توانند این عصا را به داخل رودخانه و زیر آب فرو ببرند و آب داخل روخانه را تصفیه کنند. در نوک این عصا و داخل آن یک فیلتر برای تصفیه گل،شن و ماسه وجود دارد. یک فیلتر فیبری قابل تعویض نیز در این عصا وجود دارد که ۹۹.۹۹ درصد از باکتری‌های آب را از بین می‌برد و تصفیه می‌کند.

ذرات "میکروپلاستیک"(microplastic) که یکی از عوامل عمده آلودگی آب دریاها و اقیانوس ها هستند نیز از طریق این عصا تصفیه می‌شوند.

آب تصفیه‌شده سپس از طریق یک لوله سیلیکونی که در بالای عصا قرار دارد، به دهان صاحب عصا و یا یک بطری آب متصل می‌شود تا مورد استفاده قرار گیرد. این عصا درمقایسه با دستگاه‌های تصفیه آب قابل حمل، در هر بار پمپ آب، دو یا سه برابر بیشتر آب تصفیه می‌کند.

viewtopic.php?f=2153&t=610&start=20#p56311

[مُزْن]

رودخانه عظیم دست ساز بشر در صحراى افريقا

یکی از بزرگترین پروژه های توسعه غیرنظامی که معمر قذافی رئیس جمهور پیشین لیبی در دوران ٤٢ ساله ی حکمرانی خود به سرانجام رساند، پروژه ی ساخت رودخانه ی عظیم انسان ساخت بوده است. رویای قذافی فراهم آوردن آب آشامیدنی برای همگان و تبدیل بیابان به مکانی سرسبز بود تا بدین وسیله بتواند لیبی را در تولید غذا خودکفا کند. برای محقق نمودن چنین رویایی، قذافی یک پروژه ی مهندسی عظیم را شروع کرد؛ این پروژه شامل شبکه ای از لوله های زیرزمینی بود که آب های تازه را از ذخایر آب زیرزمینی در عمق صحرا به سوی شهرهای لیبی می کشاند؛ شهرهایی که از خشکسالی در رنج و محنت بودند. قذافی این پروژه را عجایب هشتم دنیا نامید..

لیبی یکی از پر آفتاب ترین و خشک ترین کشورهای جهان است. در این کشور مکان هایی وجود دارند که ممکن است دهه های متوالی حتی رنگ یک قطره باران را نیز به خود نبینند؛ حتی در ارتفاعات نیز بارندگی به ندرت ( هر ٥-١٠ سال یکبار) اتفاق می افتد. کمتر از ٥% مساحت این کشور میزان کافی بارندگی برای کشاورزی دریافت می کنند. مقدار زیادی از آب مصرفی لیبی در گذشته از نیروگاه های آب شیرین کن واقع در خطوط ساحلی این کشور می آمد که فرایندی گران بوده و به همین دلیل تنها در مصارف خانگی مورد استفاده قرار می گرفت. مقدار بسیار کمی از این آب برای آبیاری مزارع باقی می ماند.

در سال ١٩٥٣، در حال جست و جوی میدان های نفتی جدید در جنوب لیبی، مقادیر زیادی از ذخایر آب های زیرزمینی باستانی در این کشور کشف شدند. تیم اکتشافی موفق به یافتن ٤ حوزه ی بزرگ با ظرفیت تخمینی هر کدام بین ٤٨٠٠ تا ٢٠٠٠٠ کیلومتر مکعب آب شد. مقادیر زیادی از این آب ٣٨ تا ١٤ هزار سال پیش یعنی در پایان آخرین عصر یخبندان که این منطقه دارای آب و هوایی معتدل بوده، در اینجا ذخیره شده اند.

بعد از اینکه قذافی و افسران یگان ویژه آزاد توانستند در کودتایی بدون خون و خونریزی قدرت را به دست بگیرند، دولت جدید بلافاصله شرکت های نفتی را ملی کرده و شروع به استفاده از عواید آنها برای حفر صدها چاه و رساندن این آب های تازه از اعماق صحرا کرد. در ابتدا قذافی قصد داشت که در صحرا ( همان مکانی که آب در آن یافت شده بود، پروژه های کشاورزی بزرگ مقیاس راه اندازی کند، اما زمانی که مردم از نقل مکان به صحرا سر باز زدند او به این فکر افتاد که آب را به مردم برساند.

در آگوست سال ١٩٨٤، معمر قذافی سنگ اول کارخانه تولید لوله را در برگا Brega بر زمین نهاد و بدین ترتیب پروژه رودخانه ی عظیم دست ساز بشر آغاز شد. حدود ١٣٠٠ چاه در خاک بیابان (برخی حتی تا عمق ٥٠٠ متری) حفر شدند تا بتوانند آب های موجود در اعماق بیابان را به بیرون پمپ کنند؛ سپس از طریق شبکه ای از لوله های زیرزمینی به طول ٢٨٠٠ کیلومتر این آب به ٦,٥ میلیون نفر که در شهرهای تریپولی، بنغازی، سیرته و شهرهای دیگر زندگی می کردند، منتقل می شد. زمانی که فاز پنجم و نهایی پروژه تکمیل شد، طول لوله های این شبکه ٤٠٠٠ کیلومتر بود که می توانست کشاورزی روی ١٥٥هزار هکتار را فراهم کند. حتی با وجود اینکه دو فاز آخر این پروژه هنوز تکمیل نشده اند، رودخانه ی عظیم دست ساز بشر، بزرگترین پروژه ی آبیاری دنیا است. پایان فاز یک، این خط لوله اولین بار در سال ١٩٩٦ به تریپولی رسید. امکان دسترسی به آب آشامیدنی تاثیری بی نهایت شگرفت بر روی مردمان این شهر داشت.

آدام کووایری یکی از چهره های مهم این پروژه می گوید: «آب، زندگی ها را تغییر می دهد. برای اولین بار در تاریخ لیبی ما در شبکه لوله کشی خانه هایمان آب برای شست و شو، دوش گرفتن و ... داشتیم، کیفیت زندگی همینک خیلی بهتر است و این موضوع روی کل کشور تاثیر گذاشته است.»

پس از موفقیت این پروژه، آنچنان در جوامع بین المللی به رسمیت شناخته شد که در سال ١٩٩٩ یونسکو، پیشنهاد لیبی برای اعطای جایزه ی بین المللی آب را به این پروژه قبول کرد؛ جایزه ای که به تحقیقات علمی برای استفاده از آب در مناطق خشک ارتباط دارد.

کمی قبل تر، در سال ١٩٩١ و در مراسم افتتاح اولین فاز این پروژه، معمر قذافی در مورد بزرگترین سرمایه گذاری مهندسی عمران در جهان گفت:
«پس از این دستاورد، تهدیدهای آمریکا علیه لیبی دو برابر خواهد شد. ایالات متحده بهانه می آورد، اما دلیلی واقعی توقف این دستاورد این است که مردم لیبی سرکوب شوند.»





رسانه های غربی به ندرت از این پروژه نامی برده اند و زمانی هم که اینکار را کرده اند آن را به باد تمسخر گرفتند اما حقیقت این است که این پروژه یک سیستم آبرسانی بسیار شگفت انگیز بوده که زندگی مردمان لیبی را در سراسر کشورشان دستخوش تغییر و تحولی چشمگیر نموده است در جولای سال ٢٠١١، ناتو شبکه ی لوله های این رودخانه ی عظیم دست ساز بشر را در نزدیکی برگا بمباران کرد؛ لازم به ذکر است که کارخانه ی تولید لوله نیز از این بمباران بی نصیب نماند. ناتو ادعا کرده بود که از این کارخانه به عنوان انبار مهمات ارتشی استفاده می شده و راکت ها از اینجا شلیک می شدند. حمله ی ناتو به این سیستم باعث شد که ٧٠% جمعیتی که برای ادامه ی زندگی و کشاورزی به این آب وابسته بودند از آن محروم شوند. امروز در این کشور جنگ داخلی برقرار است و آینده ی این پروژه ی حیاتی نیز در خطر است.

حسادت اروپا و امريكا و غربيها (ناتو) نسبت به ليبي و كشورهاي جهان سوم حتى در پيشرفت و انجام پروژه هاى بزرگ و منابع عظيم آب سبب شد تا ليبي مورد هجوم و تخريب قرار گيرد از جمله تاسيسات اين پروزه عظيم و ليبي تبديل شود به ويرانه و محل دركيري و لانه هاى تكفيري

توضيح:
هدف از نقل اين گزارش توجه به تجارب و استفاده از آنهاست،
اينكه حكومت يا دولت مجري چه سرنوشتي داشت و چرا و مستحق بود يا نبود بيرون اين مبحث است، قذافي ملعون كه ازثمره ازدواج يك افسر ايتاليايي با يك زن ليبيايي بوده و ضد خداوند و ضد رسول الله و از طواغيت عصر خودش بود و از جرائم غير قابل توصيفش ربودن و سر به نيست كردن امام موسى صدر در وقت پيروزي انقلاب و منع از حضور او در چيشرفت و تحكيم جمهوري اسلامي و نيز توسعه دوستي كشورهاى عربي و اسلامي با انقلاب اسلامي بود

viewtopic.php?f=13&t=150&start=80#p55563

[مُزْن]

رفع كم آبي و نياز مصرف و كشاورزي با اب شيرين كن اتمي؟

viewtopic.php?f=2153&t=10029#p54009

سرویس اقتصاد مشرق - واقعیت این است که اولین و مهمترین بحرانی که در ده سال آینده ایران با آن روبرو خواهد شد، که البته در بیشتر مناطق کشور همین حالا هم این بحران به وضوح زنگ خطر را به صدا درآورده و مردم با گوشت و پوست خود آن را حس می‌کنند، بحران کمبود آب و خشک‌سالی است. اما شاید این سوال پیش بیاید که بحران آب چه ربطی به تاخیر در فعالیت‌های هسته‌ای صنعتی دارد؟ و چرا غرب به دنبال خاموش کردن موتور صنعت هسته‌ای ماست؟

به عنوان شخصی که در چندین دانشگاه بزرگ آمریکا و اروپا فعالیت داشته و امروز هم در یکی از مراکز بزرگ علمی اروپا مشغول به تحقیق و تدریس هستم، تصمیم گرفتم که در این یادداشت، از آرزوهای غرب که مایلم آن را "نهال خشک‌سالی" بنامم، سخن گفته و جهت تنویر افکار عمومی، پرده از این واقعیت بردارم که چرا غرب با یک عملیات تأخیری به دنبال آن است تا فعالیت‌های صنعتی هسته‌ای را محدود کنیم، و اینکه این امر چگونه می‌تواند کشور را تا عمق خشک‌سالی پیش ببرد؟

در این یادداشت سعی می‌شود که موضوع به زبان ساده و به دور از پیچیدگی‌های مرسوم علمی و دیپلماتیک تشریح گردد.
در طول دو سال گذشته، پس از توافق ژنو، من به طور پیوسته در حالی که در بین مراکز مختلف علمی اروپایی و آمریکایی در رفت و آمد بودم و اوقات فراغت را در خیابان‌های دو سه کشور قدم زده و به دنبال جواب سوال‌های فوق می¬‌گشتم، سرانجام سرنخی که من را به پاسخ این جواب‌ها هدایت کرد، در یک میوه فروشی پیدا کردم!
با گشت و گذار کوتاهی در فروشگاه‌های مواد غذایی اروپا، به دفعات زیاد می‌توان محصولاتی را دید که روی بسته‌بندی آنها، کشور تولید کننده را اسرائیل درج کرده است. اما سوالی که من را به جواب‌های دیگر هدایت کرد این بود که چطور ممکن است که در محدوده جغرافیایی‌ای که در عرف کشورهای غربی به عنوان اسرائیل شناخته می¬‌شود و از لحاظ مساحت، حدود بیست هزار کیلومتر مربع یعنی تقریبا به اندازه استان زنجان در ایران می-‌باشد، حدود ده میلیون نفر( همراه با فلسطینیان کرانه باختری رود اردن) زندگی می‌¬کنند در حالی که هم برای مصرف خوراک این مردم، محصولات کشاورزی تولید می¬‌کنند و فراتر از آن، مازاد آن را به کشورهای دیگر می‌فروشند و درآمد کسب می‌کنند؟

باید توجه داشت که بیش از شصت درصد از مساحت سرزمین‌های اشغالی بیابانی و نیمه بیابانی است و اولین چیزی که به ذهن خطور می‌کند این است که با وجود اینکه حتی یک رودخانه بزرگ هم در این کشور وجود ندارد، پس مشکل آب شرب و کشاورزی در رژیم صهیونیستی را چگونه حل کرده‌اند؟ چطور با وجود این همه بیابان و خشک‌سالی مفرط در خاورمیانه، محصولاتی با این کیفیت که همگی محصولاتی هستند که به آب فراوان نیاز دارند، تولید کرده و به سایر نقاط دنیا صادر می‌کنند؟

مسئله زمانی جالب‌تر و گیج‌کننده می¬‌شود که توجه کنیم این رژیم تا پنجاه سال پیش برای تضمین تامین آب شرب خودش، سرزمین‌های جنوب لبنان و بلندی‌های جولان سوریه را اشغال کرد تا به سرشاخه‌های دو رودخانه فصلی تسلط کامل داشته باشد! اما امروزه با کمال تعجب شاهد آن هستیم که آنها در صحرای بی‌آب و علف نقب در قلب سرزمین‌های اشغالی، در بر بیابان، واحدهای پرورش ماهی احداث کرده‌¬اند و طبق آمار شرکت‌های فعال در این زمینه، سود بسیاری هم از فروش محصولات شیلات خود برای مصرف داخلی، و صادرات مازاد آن به سایر کشورهای دنیا کسب می‌کنند!

با اندکی جستجو در منابع مختلف، متوجه شدم که اسرائیل یکی از بزرگترین نیروگاه‌های هسته‌ای آب شیرین‌کن دنیا را در کنار دریای مدیترانه در منطقه¬ سورک (Sorek) احداث کرده است که ظرفیت شیرین‌سازی ٦٢٤ هزار متر مکعب آب در روز را دارد (هر متر مکعب هزار لیتر آب است) که معادل با حدود ٢٣٠ میلیون مترمکعب در سال می‌¬باشد (طرح اولیه برای ١٥٠ میلیون متر مکعب آب برنامه‌ریزی شده بود که در طرح نهایی به ٢٣٠ میلیون متر مکعب ارتقا پیدا کرد).



تاسیسات آبشیرین‌کن سورِک در ١٥ کیلومتری جنوب تل‌آویو در اکتبر سال ٢٠١٣ عملیاتی شد و روزانه توانایی املاح‌زدایی ٦٢٤ هزار متر معکب آب دریا را داراست که بزرگترین نیروگاه املاح‌زدایی در کل دنیا محسوب می‌شود. ساخت این نیروگاه از ژانویه ٢٠١١ آغاز و با هزینه ٤٠٠ میلیون دلار معادل ١٢٠٠ میلیارد تومان به اتمام رسید.

برای درک بیشتر موضوع ابتدا باید بفهمیم که ٢٣٠ میلیون متر مکعب آب در سال یعنی چقدر؟ به عنوان مثال، سد امیرکبیر که به همراه سد لتیان، منابع اصلی تأمین آب آشامیدنی و زراعی تهران می¬‌باشند را در نظر می‌گیریم که در مجموع چیزی در حدود ٢٩٠ میلیون متر مکعب آب (برابر با ٢٩٠ میلیارد لیتر) در پشت مخازن خود دارند که تازه از این مقدار آب، در طول سال حداکثر تا ٦٥% از ظرفیت آنها مصرف می‌¬شود. به عبارتی، بخش اعظم آب استان تهران و استان البرز با جمعیتی در حدود ١٥ میلیون نفر که عمدتاً از این دو سد تامین می‌شود، چیزی در حدود ٢٥٠ میلیون مترمکعب در سال است که دقیقا برابر است با ظرفیت یکی از این نیروگاه‌های آب شیرین کن هسته‌ای! که البته با ارقام جمعیتی در سرزمین‌های اشغالی هم‌خوانی دارد و نشان می‌دهد که یک نیروگاه آبشیرین‌کن از این نوع می‌تواند (در بدترین حالت) برای مصرف حداقل ده میلیون نفر آب آشامیدنی و زراعی کافی تولید کند! به طور خلاصه رژیم صهیونیستی از روش آبشیرین‌سازی، بیش از نیمی از آب مورد نیاز بخش‌های صنعتی و کشاورزی و آشامیدنی خود را به دست می‌آورد و این در حالی است که در یکی از خشک‌ترین مناطق دنیا واقع شده است.

اکنون به ادامه بحث خود برمی‌گردیم و اینکه چرا عدم حرکت در مسیر ساخت چنین نیروگاه‌هایی برای منافع ملی ایران حکم زهر را دارد که به آرامی کشور را دست‌خوش نا آرامی کرده و شاید تا آستانه جنگ پیش خواهد برد.

با توجه به بحران آب در کشور و خشک‌سالی روزافزون که ناشی از تغییرات اقلیمی منشعب از اثرات گلخانه‌ای می‌¬باشد، نیاز آب کشور روز به روز بیشتر شده است. هم اکنون مناطق وسیعی از کشور با پدیده بیابان‌زایی که بخشی از آن حاصل حرکت شن‌های روان و بادهای تند می‌باشد، دست به گریبان هستند و قسمت عمده‌ای از گرد و غباری که در ده سال اخیر هر تابستان و زمستان در مناطق غربی و جنوبی کشور مجال نفس کشیدن را از هموطنان‌مان گرفته است، ناشی از همین پدیده و خشکیِ خاک می‌باشد. در حالی که ما در ایران با داشتن منابع بی‌نظیر، تنها و تنها به خاطر سوءمدیریت، فرصت‌ها را از دست می‌دهیم، این رژیم با مساحت بسیار کوچک، در حال برنامه‌ریزی برای استقرار جمعیتی بیش از ٢٠ میلیون نفر می‌باشد و از یهودیان سراسر جهان هر ساله دعوت می‌کند که به سرزمین‌های اشغالی مهاجرت کنند و برای این کار، زیرساخت‌های لازم را نیز فراهم آورده است.

سوال: در این شرایط ما چه کاری می‌توانیم انجام دهیم؟
در قسمت جنوبی ایران، از سواحل ایران در منتهی‌الیه جنوب استان سیستان و بلوچستان در دریای عمان و چابهار، تا مرز غربی ایران با عراق و سواحل خلیج فارس در خرمشهر، ایران دارای بیش از دوهزار کیلومتر مرز دریایی می‌باشد. اگر و تنها اگر سه نیروگاه آب شیرین کن هر یک با ظرفیت ٥٠٠ هزار متر مکعب تصفیه در روز، یکی در محدوده چابهار، دومی در محدوده میناب در استان هرمزگان و سومی هم در همین نیروگاه بوشهر که اکنون نیروگاه اتمی آن در حال تولید برق هسته‌ای می‌باشد، احداث گردد، با انرژی حاصل از خود این نیروگاه‌ها، نه تنها آب آشامیدنی به راحتی تولید خواهد شد، بلکه آب کشاورزی نیز به میزان بسیار بیشتر و با صرف هزینه و انرژی کمتری، تولید شده و با انرژی حاصل از همین نیروگاه‌ها به راحتی به عمق دویست کیلومتری داخل استان‌های مرکزی پمپاژ خواهد شد.

برای مثال اگر نیروگاه اول در چابهار احداث گردد، هر هزار لیتر آب در حدود ١٨٠٠ تومان هزینه خواهد داشت و به ازای پمپاژ تا ایرانشهر در استان سیستان و بلوچستان که از سطح دریا حدود ٥٠٤ متر ارتفاع دارد، به ازای هر متر مکعب (هزار لیتر آب)، هزینه پمپاژ با برق هسته‌ای چیزی در حدود ٥٠٠ تومان خواهد بود که در مجموع آب آشامیدنی و البته کشاورزی با قیمتی در حدود ٣٠٠٠ تومان برای هر متر مکعب به عمق دویست کیلومتری داخل خاک ایران پمپاژ شده و البته مناطق بین راه را نیز آبیاری خواهد کرد.

نیروگاه دوم نیز می‌تواند از میناب تا کهنوج به همین ترتیب آب‌رسانی کرده و مناطق و نواحی بین این دو شهر را نیز آبیاری کند. نیروگاه سوم نیز به همین منوال می‌تواند فواصل بین استان‌های بوشهر و فارس تا شیراز را آبرسانی کند. اگر نواحی جنوبی کشور که به این طریق آبیاری می‌شوند را با هم جمع کنیم در نهایت منطقه‌ای به وسعت بیش از سیصد هزار کیلومتر مربع که برابر با وسعت کشور آلمان است را در جنوب ایران می‌توان آبرسانی کرد و تمام این اتفاقات تنها با استفاده از نیروگاه‌های آب شیرین کن که با انرژی هسته‌ای کار می‌کنند توجیه اقتصادی خواهد داشت.

برای مقایسه بهتر، هزینه شیرین‌سازی آب دریا از طریق نیروگاه‌های برق هسته‌ای و هزینه تولید آب در نیروگاه سورک در رژیم صهیونیستی را در اینجا بررسی می‌کنیم. بنا به آمار شرکت آب‌رسانی اسراییل که وظیفه تهیه و توزیع آب در درون خاک فلسطین اشغالی را بر عهده دارد، هر مترمکعب آب در نیروگاه سورک نیم دلار و هزینه پمپاژ آن تا مناطق داخلی سرزمین‌های اشغالی تا ارتفاع ٥٠٠ متر از سطح دریا، بیست سنت می‌باشد. به عبارتی هر متر مکعب آب از تولید تا مصرف، هفتاد سنت و حداکثر یک دلار هزینه در بردارد که برابر است با سه هزار تومان!!!

لازم به ذکر است که نیروگاه آب شیرین کن سورک با هزینه‌ای برابر با چهارصد میلیون دلار در مدت زمان سه سال از سال ١٣٨٩ تا سال ١٣٩٢ احداث و به بهره‌برداری رسیده است. این یعنی در داخل کشور هم منابع مالی لازم برای سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها وجود دارد و هم نیاز مبرم و لذا تنها حلقه مفقوده، مدیریت قوی و به گفته رهبری، مدیریت جهادی می‌باشد.

فواید این طرح چیست؟

١- رفع مشکل کم‌آبی و بی‌آبی مناطق جنوبی کشور که این مناطق بیش از نقاط دیگر کشور با مشکل آب شرب روبرو هستند.


٢- با توجه به جمعیت جوان کشور و اینکه صدها هزار نفر در ایران در سن ورود به بازار کار قرار دارند و بخش قابل توجهی از آنها هم تحصیلات دانشگاهی در رشته‌های مربوط به کشاورزی کسب کرده‌اند، می‌توان در صورت داشتن آب شرب و کشاورزی ارزان قیمت، ضمن از بین بردن بخش بزرگی از معضل بیکاری این مناطق را به قطب کشاورزی کشور تبدیل نمود که به طور مستقیم چندین میلیون شغل ایجاد کرده و کشور را به طور قطع از نظر تولیدات کشاورزی نه تنها خودکفا خواهد نمود، بلکه توانایی صادرات مواد غذایی به کشورهای منطقه را نیز فراهم خواهد آورد و اقتدار ایران را به عنوان تامین کننده منابع غذایی کشورهای اطراف، افزایش داده و از این طریق امنیت ملی ما را نیز به میزان چشمگیری بهبود خواهد داد. لازم به ذکر است که اولین چیزی که کشورهای مستقل بر آن تکیه دارند، توانایی تولید محصولات کشاورزی بیش از مصرف داخلی خودشان است

برای مثال ایالات متحده بیش از سه برابر مصرف داخلی مردم آمریکا که درحدود ٣٣٠ میلیون نفر می‌باشد، محصولات کشاورزی تولید می‌کند که این یعنی، با تولیدات کشاورزی آمریکا می‌توان حدود یک میلیارد نفر را تغذیه کرد. یا مثلا آلمان و فرانسه و انگلستان نیز بیش از سه برابر نیاز داخلی خود، محصولات کشاورزی و دامپروری و غذایی تولید می‌کنند به نحوی که قیمت گوشت خالص بدون استخوان گوسفندی در این کشورها، در حدود ٨ دلار در هر کیلوگرم می‌باشد که با توجه به قدرت خرید مردم، حقوق یک کارمند اداری جزء در حدود دو هزار دلار در ماه است و بنابراین یک فرد متوسط می‌تواند با درآمد خود، بیش از دویست کیلوگرم گوشت تازه بدون استخوان و چربی در ماه تهیه کند. یا مثلا در تمامی کشورهای فوق‌الذکر، قیمت پایه برای یک لیتر شیر تازه و باکیفیت از اندکی کمتر از یک دلار شروع می‌شود که حتی از آب معدنی نیز ارزانتر می‌باشد! لذا با افزایش تولیدات کشاورزی و دامی و غذایی و کاهش هزینه‌های تولید و توزیع، جامعه به محصولات بهتری دسترسی داشته و سلامت عمومی افزایش می‌یابد.

٣- مردمی که در این مناطق کار خواهند کرد و از راه کارهای کشاورزی در این مناطق درآمد کسب می‌کنند، به دلیل اینکه رزق و روزی آنها به امنیت منطقه بستگی دارد، به طور خودکار تأمین امنیت جنوب کشور را در دست خواهند گرفت و راه را برای گروه‌هایی که مخل نظم و امنیت این مناطق هستند، مسدود خواهند کرد و انگیزه اندک افرادی هم که در گذشته به دلیل بیکاری و نبود درآمد، جذب این فعالیت‌ها می‌شدند، از بین خواهد رفت و امنیت پایدار بیش از پیش و با هزینه بسیار کمتری حاصل خواهد شد.

٤- درصورت ایجاد اشتغال میلیونی در مناطق جنوبی کشور، بسیاری از مردم شهرهای مختلف که در گذشته به تهران یا اصفهان و مشهد و دیگر کلان شهرها مهاجرت کرده و مشکلات خاص شهرنشینی را پدید می‌آوردند، برای کار به جنوب مهاجرت کرده و توزیع متوازن جمعیت در کشور بوجود خواهد آمد.

٥- با ایجاد اشتغال و درآمد مناسب از طریق محصولات کشاورزی که خداوند برکت را در آن قرار داده است، جوانانی که تا امروز به علل مختلف که عمدتا اقتصادی بوده است، توانایی یا رغبت به ازدواج یا فرزند‌آوری را نداشته‌اند، با درآمد مکفی تشکیل خانواده داده و به طور اتوماتیک، افزایش جمعیت متناسب با ظرفیت‌های واقعی کشور محقق خواهد شد. اجازه بدهید که این مساله را با یک نمونه عینی ملموس‌تر کنیم.

کشوری مثل آلمان با یک پنجم مساحت ایران، به چند دلیل مهم از جمله برخورداری از منابع آبی سرشار، جمعیتی بالغ بر هشتاد میلیون نفر را در سطح بالایی از استانداردهای زندگی مدیریت می‌کند که بدون وجود آب کافی اگر نگوییم که محال اما به سختی امکان‌پذیر است. واقعیت این است که رابطه مستقیمی میان برخورداری از منابع آب کافی و شکوفایی صنعتی وجود دارد و منابع آبی شرط لازم برای رونق اقتصادی می‌باشند.

٦- مشکل گرد و خاک و ریزگردها در این مناطق از بین خواهد رفت یا به نحو چشمگیری کاهش خواهد یافت و از همه مهمتر، سفره‌های زیر زمینی فرصت تجدید آب پیدا کرده و با افزایش تنوع محصولات کشاورزی و آب‌رسانی به مناطق مختلف، محیط زیست نیز از این نعمت بی‌نصیب نخواهد ماند و با افزایش غذا، چرخه حیواناتی که در حال نابودی و انقراض قرار داشته‌اند، مجددا احیا شده و در نهایت فرآیند نابودی محیط زیست که در سال‌های اخیر تشدید شده بود، معکوس شده و نشاط ملی را به ارمغان خواهد آورد.

٧- کشور با تولید و صادرات محصولات کشاورزی، از اقتصاد تک‌محصولی رهایی یافته و به تامین‌کننده اصلی غذای کشورهای خاورمیانه و سایر کشورها نیز تبدیل خواهد.

٨- با رشد درآمد ملی ناشی از رونق کشاورزی، پول و فرصت‌های بیشتری در کشور برای سرمایه‌گذاری وجود خواهد داشت و می‌تواند زمینه‌ساز معکوس‌سازی روند مهاجرت نخبگان گردد چرا که وقتی پول و منابع طبیعی در کشور در دسترس باشد، به صورت طبیعی خلاقیت‌های شغلی شکوفا شده و به طور همزمان باعث فعال‌سازی ظرفیت‌های بومی و محلی خواهد شد.
مزایا و فواید بسیار بیشتری از آنچه که در این مقاله گفته شد وجود دارد که به طور پشت سر هم اتفاق خواهد افتاد و اقتدار ملی و بین‌المللی ایران را به نحو چشمگیری بهبود خواهد بخشید و در درعرصه داخلی و اجتماعی نیز با حل بخش عمده‌ای از مشکل اشتغال، باعث ایجاد امنیت پایدار و رشد جمعیت مناسب گردیده و رضایت و حمایت ملی را نیز در پی خواهد داشت.

معضلات عدم اجرای این طرح
اما در صورتی که مشکل آب که در حال حاضر بهترین و ارزانترین روش آن از طریق احداث نیروگاه‌های هسته ای آب شیرین‌کن است، حل نشود و توافق هسته‌ای ایران با قدرت‌های جهانی مانع از احداث مراکز و نیروگاه‌های جدید هسته‌ای از جمله نیروگاه آبشیرین‌کن باشد:

١- در ده سال آینده کشور در حالت اغما فرو خواهد رفت و بین شهرهای همجوار که از منابع آب مشترک استفاده می‌کنند تنش و درگیری به وجود خواهد آمد کما اینکه در بعضی مناطق نیز هم اکنون شاهد این ماجرا هستیم که حاصل آن تنش و آشوب و فرار سرمایه و ثبات اقتصادی، مهاجرت به شهرها و تخلیه روستاها خواهد بود که خود مشکلات ثانویه‌ای را نیز در پی خواهد داشت.

٢- شرایط اقتصادی و آرامش فکری برای قشر جوان کشور که در سن کار و ازدواج قرار دارد در ده سال آینده فراهم نخواهد شد و روند کاهشی رشد جمعیت کشور شتاب بیشتری خواهد گرفت. در نتیجه جوانان امروز، به افراد میان‌سال عمدتا مجرد در ده سال آینده تبدیل خواهند شد که توانایی تامین مخارج خود را نیز ندارد و هزینه اضافی به جامعه تحمیل خواهد کرد و سایرین نیز رغبتی برای رفتن به دانشگاه و صرف هزینه برای تحصیلاتی که بازار کاری برای آن وجود ندارد، نخواهند داشت

٣- با افزایش خشک‌سالی و نبود آب کافی، پدیده گردوخاک و ریزگردها سلامت عمومی جامعه را تهدید خواهد کرد و باعث شیوع انواع بیماری‌های عمدتا ریوی و تنفسی و سرطانی خواهد گردید که در نهایت هزینه‌های مادی و معنوی زیادی برای کشور ایجاد خواهد نمود.

٤- روند فرسایش و نابودی محیط زیست و گونه‌های جانوری تشدید می‌گردد.

٥- با کاهش قیمت نفت در نتیجه افزایش تولید انرژی از طریق انرژی‌های تجدید پذیر و همچنین ذخایر عظیم نفت شیل در آمریکا در پرتو توسعه تکنولوژی استحصال و کاهش هزینه‌های تولید، قیمت نفت در بازارهای جهانی باز هم کاهش یافته و با ورود آمریکا به بازار صادرات نفت، این کالا عملا ارزش استراتژیک خود را از دست خواهد داد و یکی از اهرم‌های قدرت ایران از دست خواهد رفت و به دلیل نداشتن تنوع در منابع درآمد و اقتصاد تک محصولی، عملا اقتصاد کشور فروپاشیده خواهد شد و این مشکل همراه با مشکلات خشک‌سالی و نبود امنیت غذایی و قدرت خرید پایین، باعث ایجاد بحران‌های عمیق اجتماعی و امنیتی خواهد شد. اخیرا زمزمه‌هایی نیز از انتقال نفت شیل آمریکا به اروپا برای کاهش وابستگی این قاره به نفت خاورمیانه و روسیه به گوش می‌رسد که با عملی شد این طرح‌ها، اهرم انرژی از خاورمیانه و روسیه گرفته خواهد شد.