معرفت به زمان 18 ربیع الاول 1440

[نبض زمان]

بمب‌گذاری در حرم امام رضا عليه السلام

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به ناوبریپرش به جستجو
بمب‌گذاری در حرم علی بن موسی الرضا

یک افسر پلیس در یکی از صحن‌ها پس از انفجار، جسد یک کودک قربانی حادثه را جابجا می‌کند
جایگاه حرم علی بن موسی‌الرضا در مشهد

تاریخ ۳۰ خرداد ۱۳۷۳
۲۰ ژوئن ۱۹۹۴
ساعت ۱۴ و ۲۶ دقیقه روز دوشنبه
کشته‌‌ها ۲۶ نفر
زخمی‌ها بیش از ۳۰۰ نفر
انفجار در حرم علی بن موسی الرضا (۱۳۷۳)، حادثه‌ای است که طی آن با انفجار بمبی در حرم علی بن موسی الرضا در مشهد[۱] در ۳۰ خرداد ۱۳۷۳ (۲۰ ژوئن۱۹۹۴) مقارن روز عاشورا، ۲۶ نفر کشته و بیش از ۳۰۰ نفر زخمی شدند.[۲]
محتویات
[نهفتن]
• ۱شرح حادثه
• ۲عاملان حادثه
• ۳جستارهای وابسته
• ۴منابع
شرح حادثه[ویرایش]
این حادثه در ساعت ۱۴ و ۲۶ دقیقه روز دوشنبه ۳۰ خرداد ۱۳۷۳ هم‌زمان با روز عاشورا و در حالی که در رواق‌ها، صحن‌ها، بست‌ها و اطراف آرامگاه امام هشتم شیعیان، مردم حضور داشتند و مشغول عزاداری بودند، روی داد.[۳]
این بمب‌گذاری در محلی واقع در قسمت بالای سر ضریح انجام و منفجر شد. بر اثر شدت انفجار که طبق نظر کارشناسان مربوطه حجم آن معادل ۱۰ پوند(۴٫۵ کیلوگرم) ماده منفجره تی.ان.تی بود، ۲۶ نفر جان داده و بیش از ۳۰۰ تن زخمی شدند.[۳]
شرایط ویژه پس از انفجار، موجب شد درهای صحن‌ها و حرم بسته شود به نحوی که در ساعات اولیه، صرفاً مسؤولان و خادمان آستان قدس رضوی امکان ورود و خروج به حرم را داشتند.[۳]
در این انفجار، به بنای آرامگاه، آسیب کمی رسید و کاشی کاری‌ها و آیینه کاری‌های بسیار ظریف ۸۰۰ ساله حرم، تا حدودی آسیب دید.[۳]
عاملان حادثه[ویرایش]
دولت ایران سازمان مجاهدین خلق را عامل این حادثه دانست و اعلام کرد که هدف آن سازمان از این کار اختلاف افکنی بین شیعه و سنی بوده‌است. دو زن به همین اتهام و همچنین قتل کشیش‌های مسیحی -مهدی دیباج وهایک هوسپیان مهر- (که بعداً در زمره قتل‌های زنجیره‌ای قرار گرفت[۴]) محاکمه و سپس با تخفیف در مجازات از اعدام رهایی یافتند.
اما در ۲۷ مارس ۱۹۹۵ یک نشریه پاکستانی اعلام کرد که یک جوان ۲۴ ساله مذهبی متعصب به نام عبدالشکور که یکی از دستیاران نزدیک رمزی یوسف از اعضای القاعده است به انجام این بمبگذاری اعتراف نموده‌است. رمزی یوسف به اتهامات گوناگون از جمله بمبگذاری در مرکز تجارت جهانی در سال ۱۹۹۳ هم اکنون در آمریکا دوره حبس ابد خود را می‌گذراند.[۵]
جستارهای وابسته[ویرایش]
• رسیدگی قوه قضائیه ایران به موارد ترور و شکنجه
منابع[ویرایش]
1. پرش به بالا↑ ABC Evening News for Monday, Jun 20, 1994
2. پرش به بالا↑ Explosive circles: Iran. (Mashhad bombing)
3. ↑ پرش به بالا به:۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ «نگاهی به حادثه بمب‌گذاری در حرم امام رضا» ‎(فارسی)‎. عصرایران. بازبینی‌شده در ۲۰ مهر ۱۳۸۸.
4. پرش به بالا↑ خبرگزاری جبهه ملی
5. پرش به بالا↑ southasiaanalysis


هدف این بود که گنبد حرم امام رضا(عليه السلام) تخریب شود/ دو هفته قبل از انفجار به مسئولان تذکر داده شده بود
اجتماعی
به گزارش مشهد پیام، چند سال پیش سرتیم حفاظت و خنثی‌سازی بمب سپاه پاسداران مشهد که نام او محفوظ است، در مصاحبه ای از خاطرات خود پیرامون حادثه انفجار حرم مطهر رضوی که در ساعت ۱۴ و ۲۶ دقیقه روز دوشنبه ۳۰ خرداد ۱۳۷۳ همزمان با «عاشورای حسینی» انجام شد و طی آن ۲۶نفر شهید و ۳۰۰نفر زخمی شدند، بیان کرده است. در ادامه متن این خاطره به نقل از نشریه«امتداد» می آید:

اوایل خرداد ۷۳بود که اعلام شد، حرم مطهر تهدید به بمب‌گذاری شده است. منبع خبر، موثّق بود. کانال‌هایی که ما را از این تهدیدات باخبر می‌کردند، متفاوت بودند؛ گاهی نیروی‌انتظامی، گاهی اطلاعات و بعضی اوقات مراکز دیگر.

همراه با تیم تخصصی به حرم اعزام شدیم. چند تا از همکاران با ناباوری گفتند: «مگر کسی حرم امام رضا(ع) را بمب‌گذاری می‌کند؟!» اکثر مردم فکر می‌کردند دشمن این‌قدر پست نمی‌شود که این مکان مقدس را منفجر کند.

تمام صحن‌ها و رواق‌ها، ضریح، ساختمان‌های اطراف و کارگاه‌ها، سیستم‌های مخابراتی، دفاتر اشیای گمشده و نذورات، حتی کانال‌های فاضلاب و سرویس‌های بهداشتی و خلاصه همه جای حرم مورد تهدید بود و ما باید تمامی این مکان‌ها را بازرسی می‌کردیم؛ ولی عملاً به خاطر وسعت زیاد، کمبود وقت و نیرو و همین‌طور نداشتن ابزار کافی، امکان نداشت.

من به‌عنوان سرتیم حفاظت و خنثی‌سازی بمب سپاه پاسداران مشهد، درخواست برگزاری جلسه‌ای با مسئول حراست کلِ آستان قدس رضوی را دادم. در جلسه وقتی قضیه تهدید مطرح شد، آن‌ها مسأله را جدی نگرفتند. برایشان توضیح دادیم که از نظر ما با تجربه و آموزش‌هایی که دیده‌ایم احتمال وقوع انفجار قطعی شده است. به مسئولان آستان‌قدس گفتم: «این وظیفه ماست که شما را در جریان بگذاریم، بازرسی‌هایمان را شروع کنیم و پرسنل را هم آموزش بدهیم؛ تا به هر کسی اعتماد نکنند و نهایتاً جلوی وقوع حادثه را بگیریم.»

بعد از آن‌ها خواستم اجازه ندهند کسی از بیرون حرم، کیف، ساک، چمدان، بسته و این قبیل چیزها را با خودش به داخل بیاورد. چون فعلاً امکان بازرسیِ وسایل را ندارید، لااقل نگذارید بسته‌های مشکوک وارد حرم شود. مسأله دیگر، ورود اموات است. برخی از خادمان، بیرون از ورودی‌های‌ حرم حاضر باشند و با صاحب عزا صحبت کنند و با احترام بخواهند که تابوت را زمین بگذارند و داخل تابوت، کناره‌ها و زیر آن را بررسی کنند.

اگر اشتباه نکنم، این جلسه مربوط به یک یا دو هفته قبل از انفجار بود. بعد از جلسه هم ما پی‌گیر بودیم. بعد از گذشت حدود دو هفته، به این نتیجه رسیدیم که شایعه‌ای بیش نبوده و خود ما هم کم‌کم داشت یادمان می‌رفت؛ البته ما شاهد هیچ‌گونه بازرسی در ورودی‌های حرم نبودیم.

دو هفته گذشت و روز عاشورا از راه رسید. خبر رسید حرم را منفجر کرده‌اند، هر لحظه منتظر شنیدن چنین خبری بودم. فاصله‌ام از محل زیاد بود. سریع با اعضای تیم تماس گرفتم و گفتم بروند حرم. وقتی رسیدیم، شهدا را جمع کرده بودند. در قسمت بالای سر حضرت(ع)، کنار ستون سمت راست، آثار شعله انفجار دیده می شد. هدف منافقان این بود که یکی از پایه‌ها را بزنند تا گنبد پایین بیاید که فقط عنایت خود امام(ع) بود که این اتفاق نیافتد. اگر گنبد فرو می‌ریخت، خسارات وحشتناکی به بار می‌آمد.



آثار را که دیدیم، تخمین زدیم که حدود بیست پوند ماده منفجره از نوع «سی۴» بوده است. این ماده هنوز هم قوی‌ترین و معتبرترین ماده انفجاری دنیا و ساخت کشور آمریکاست که در هر شرایط آب و هوایی، کاربرد دارد. فاسد نمی‌شود و حتی زیر آب هم عمل می‌کند. بعداً یکی از پرسنل حرم به ما گفت که گویا یکی از خادم‌ها، فرد بمب‌گذار را می‌بیند که می‌خواهد ساکش را آن‌جا بگذارد، به او می‌گوید که عقب‌تر برود.



به علت ازدحام دور ضریح، موج انفجار، تخریب به وجود نیاورده بود و بیش‌تر موج و اصلِ موج را، بدن افرادِ دور ضریح گرفته بودند و اجساد متلاشی شده بودند.

خلاصه، از دشمن انتظاری نداریم، خودمان باید به موقع و خوب عمل کنیم.

برگرفته از نشریه امتداد، شماره ۵۳، تیرماه ۱۳۸۷

منبع: قاصدنیوز
تصاویر : ۲۴ سال پیش در چنین روزی؛ انفجار بمب در حرم امام رضا(ع)
۳۰ خرداد ۱۳۷۳، سالروز انفجار بمب در حرم مطهر رضوی به دست منافقین کوردل است که 27 شهید و 300 زخمی بر جای گذاشت.
پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
حرم مطهر امام رضا(ع) 24 سال پیش در چنین روزی شاهد یکی دیگر از جنایات گروهک تروریستی منافقین بود.
به گزارش «انتخاب»؛ ساعت 14 و 26 دقیقه روز دوشنبه 30 خرداد سال 1373 برابر با عاشورای سال 1415 قمری در حالی که رواق‌‌ها، صحن‌‌ها، بست‌ ها و اطراف مرقد مطهر هشتمین امام شیعیان از جمعیت موج می‌‌زد و مردم بر افروخته از عشق و ارادت به سالار شهیدان حضرت ابا عبدالله الحسین(ع)، غرق عزاداری و نوحه ‌سرایی‌ بودند، صدای مهیب انفجار بمب، فضای روضه منوره رضوی را پر کرد.
بر اثر شدت انفجار که طبق نظر کارشناسان مربوطه به انفجار 10 پوند ماده منفجره تی. ان. تی بود، اعضای بدن تعدادی از زائران همچون سر، دست، پا و انگشت جدا شده و سطح بیشتر رواق‌‌ها همچون رواق دارالحفاظ، دارالسعاده و نیز گنبد الله‌ وردیخان، گنبد حاتم خانی و بخش وسیعی از دیوارها را پوشانده بود.
طاقت فرساترین و سوزناک‌ترین بخش کار، جمع آوری و پاک سازی حرم مطهر از قطعات ریز ریز شده پیکر مطهر زواری بود در ظهر عاشورای حسینی(ع) سطح بیشتر رواق ها هم چون رواق دارالحفاظ، دارالسعاده و نیز گنبدالله وردیخان، گنبد حاتم خانی و …. بخش وسیعی از دیوارها را پوشانیده بود، که این کار سخت و جگرسوز و شستشوی حرم مطهر در طول همان شب و با زحمت بسیار انجام گرفت و صبح روز بعد حرم فرزند موسی بن جعفر(ع) آماده زیارت و طواف عاشقان دلسوخته و عزادار شد و طی مراسم رسمی توسط تولیت عظمای آستان قدس رضوی به روی مردم آغوش گشود، و بدین سان پناهگاه همیشگی مردم به روی آنان بازگشت.
در کمترین زمان، ساکنان و مجاوران مشهد مقدس از وقوع حادثه خبردار شده و هر آن کس که خبر فاجعه را می شنید، سراسیمه به سوی حرم می شتافت. شور و التهاب و هیجان، شهر را فرا گرفته و همگان را مبهوت و متأثر ساخته بود. همه از حادثه ای که هرگز وقوعش را در باور نمی آوردند، گفتگو می‌کردند و هر کس در آن لحظات سخت، می‌اندیشید که چه کاری باید و می تواند انجام دهد.
پیکرهای زخمی مجروحین و شهیدان توسط خدام و مردم با وسایل نقلیه شخصی و آمبولانس‌هایی که به دو صحن انقلاب اسلامی و آزادی وارد شده بودند به بیمارستان‌‌های مشهد منتقل شدند و آنچه از کینه منافقان باقی ماند، 27 شهید گلگون کفن و 300 مجروح بود.
جمهوری اسلامی ایران منطبق بر اسناد متقن گروهک تروریستی منافقین را عامل این حادثه دانست.

[نبض زمان]

اندر باب شناخت پس پرده دولتهاي ايران

حجاریان: پس از انتخابات ۸۸ پوست اصلاحات را کندند
خود دولت روحانی هم استعداد و ظرفیت کافی برای مقابله با معضلات داخلی را نداشت

چکیده : من قبلاً در این باره توضیح داده‌ام که اصلاحات به قفا بنگرد و راه طی شده را یکبار مرور و آن را نقد کند. ما حتما نیاز داریم در سه زمینه گفتمان، تشکیلات و راهبرد دست به ابتکارهای جدید بزنیم و به‌ قول شما پوست‌اندازی کنیم. البته معتقدم پس از انتخابات ۸۸ پوست اصلاحات را کنده‌اند پس، ابتدا باید صبر کنیم تا پوست جدید در بیاید و بعد پوست‌اندازی کنیم!
یک تئوریسین اصلاح‌طلب در پاسخ به این پرسش که آیا ممکن است حامیان جریان اصلاحات این جریان را تنها بگذارند، دست از حمایت بکشند و حتی به جریانی موسوم به براندازی بپیوندند؛ پیش‌بینی کرد که ریزش جدی از سمت حامیان اصولگرایان به سمت جریان اصلاحات صورت خواهد گرفت؛ اما براندازها به چنددلیل از جمله عدم وحدت در فرماندهی،تعارض راهبردها و وابستگی به پول‌های کثیف و وابستگی به برخی کشورهای منطقه شانسی برای پیش‌رفت ندارند.به گزارش ایسنا،‌ سال ۹۲ که پس از چند سال دوری از عرصه سیاست، برخی چهره‌های سیاسی اصلاح‌طلب توانستند با حضوردر انتخابات‌ و حمایت از محمدرضا عارف و بعدتر حسن روحانی به میدان باز گردند؛ از حمایت بدنه اصلاحات بویژه جوانان بر خوردار بودند؛ این حضور و حمایت نه فقط محدود به دوران انتخاباتی بود، بلکه در زمان تاسیس دو حزب جدید در جریان اصلاحات نیز ادامه داشت و باعث ابقاء این جریان شد.
این حمایت در انتخابات سال ۹۴ هم وجود داشت؛ اما ائتلاف صورت گرفته برای انتخابات مجلس شورای اسلامی در لیست تهران و برخی شهرهای دیگر باعث شد تا زمزه های مخالفت و ناراحتی هایی هم از سوی همان حامیان به گوش برسد.

سال ۹۶ با وجود ایرادات و انتقادات بسیاری که جوان‌ترها به نحوه اداره شورای‌عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان، ائتلاف‌های صورت گرفته در بسته شدن لیست انتخاباتی مجلس، عدم پاییندی دولت یازدهم به وعده‌هایی همچون جوان‌گرایی و استفاده از زنان در دولت و همچنین موضوعات اقتصادی داشتند؛ باز هم به پشتبانی جریان اصلاحات، به حمایت از حسن روحانی و لیست امید شوراهای شهر و روستا پرداختند.

پس از پیروزی در انتخابات، با انتصابات و چینش کابینه و سپس تصمیمات دولت در راستای محقق نشدن وعده‌های انتخاباتی‌اش از دولت ناامید شدند و به تبع آن این ناامیدی به جریان اصلاحات نیز سرایت کرد.سپس اخبار درونی از شوراهای شهر و روستا بویژه شورای شهر تهران آن‌ها را عصبانی کرد.
در اعتراضات دی ماه و با موضع گیری برخی چهره‌های شاخص اصلاحات و احزاب شناخته شده ، نارضایتی از جریان اصلاحات و نمایندگانی که توسط این جریان به قدرت رسیده ‌بودند بسیار زیاد شد؛ تا آنجایی که بسیاری از همین جوان‌ها و حامیان مردمی اصلاحات با مردم معترض هم‌نوا شدند و شعار «اصلاح‌طلب، اصولگرا دیگه تمومه ماجرا» سر دادند.
ادامه بررسی رفتار آن‌ها با دنبال کردن هشتگ‌ها و تحلیل‌های آنان در فضای مجازی و نامه نگاری ها و بیانه دادن‌هایشان امکان پذیراست. طرح موضوعاتی همچون «پوست اندازی اصلاحات»، «اصلاح اصلاحات» و حتی گاها گذر از اصلاحات و یا در میان اقلیتی هماهنگ شدن با شعار براندازها از جمله واکنش‌های آنان به رفتار اصلاح‌طلبان بوده است.
رسانه ها برای دنبال کردن این موضوع با چهره‌های قدیمی‌تر این جریان که امروز توسط حامیان و جوان‌ها متهم به منفعت‌طلبی، پیری در پردازش ایده و کهنگی استراتژی شدند، مصاحبه کردند؛ اما اکثریت آنان مثل شکوری راد، تاجزاده، منصوری، عارف، جلائیی پور و … معتقد هستند که اشتباهی انجام ندادند، بلکه انتخاب استرانژی‌های گذشته بر اساس اجبار بوده و اگر باز به سال ۹۲ باز گردند همان راهی را طی می‌کنند که تا کنون پشت سر گذاشتند.

در این راستا سعید حجاریان با توجه به موضوعات مطرح شده، به سوالات ایسنا، پاسخ داد:
– اگر همین امروز به سال ۹۲ بازگردیم، آیا انتخاب دیگری جز آنچه که تا الان صورت گرفته است، پیش روی اصلاح‌طلبان نیست؟
اصلاح‌طلبان سال ۹۲ در مخمصه گرفتار شده بودند. از یک سو، رد صلاحیت کاندیدای واقعی‌شان از پیش مشخص بود، از سوی دیگر، آقای هاشمی که رأی بالایی داشت و گزینه مناسبی به حساب می‌آمد، رد صلاحیت شد! لذا فرصت بسیار کمی برای تصمیم‌گیری وجود داشت.
تنها گزینه ما، آقای روحانی بود. با سابقه‌ای که از او سراغ داشتیم، احتمال می‌دادیم با عادی کردن فضا چه در داخل و چه در سطح جهانی اوضاع را از وضعیت بلبشوی مابعد معجزه نجات دهد و نوعی اعتدال را برقرار کند تا در پرتو آن، قدری آلام مردم کم شود و فضایی برای تنفس گشوده شود.
آقای عارف هم در مقایسه با آقای روحانی این توان را نداشت که سیاست خارجی ما را رو به راه کند زیرا روحانی از مدت‌ها قبل در زمینه مذاکرات فعال بود و تیم داشت و امید می‌رفت بتواند سر این مشکل را به بالین نهد. لذا تنها گزینه اصلاح‌طلبان در آن سال، جناب روحانی بود که انتخاب شد.

-اگر امروز بخواهید راه دیگری را به عنوان جایگزین برای طی همان مسیر پیشنهاد بدهید، آن چیست؟
قصد اصلاح‌طلبان این بود، با انتخاب روحانی به مردم فرصتی برای تنفس داده شود و سیلی را که پیش‌بینی می‌شد بعد از هشت سال فعالیت دولت معجزه بر سر مردم آوار شود، کنترل کند. لذا از شعارهای اصلی خود یعنی پیگیری بی تنازل دموکراسی، موقتاً دست کشیدند تا اوضاع بسامان شود.
ما اگر می‌دانستیم از جانب نیروهای تمامت‌خواه این همه سنگ پیش پای روحانی خواهد افتاد و از آن سو، دولت دست راستی مانند ترامپ بر سر کار خواهد آمد، شاید بهتر بود اساساً عطای انتخابات را به لقایش می‌بخشیدیم و سرنوشت اصلاحات را به دولت روحانی گره نمی‌زدیم.
نه اینکه بخواهم، تنزه‌طلبی کنم اما خود دولت روحانی هم استعداد و ظرفیت کافی برای مقابله با معضلات داخلی نداشت . بنابراین ما به لحاظ اخلاقی هم نمی‌توانستیم وظیفه‌ای در قبال وی داشته باشیم.

– با ایده های مطرح شده در باب اصلاح اصلاحات و پوست اندازی اصلاحات تا چه اندازه موافق هستید؟
من قبلاً در این باره توضیح داده‌ام که اصلاحات به قفا بنگرد و راه طی شده را یکبار مرور و آن را نقد کند. ما حتما نیاز داریم در سه زمینه گفتمان، تشکیلات و راهبرد دست به ابتکارهای جدید بزنیم و به‌ قول شما پوست‌اندازی کنیم. البته معتقدم پس از انتخابات ۸۸ پوست اصلاحات را کنده‌اند پس، ابتدا باید صبر کنیم تا پوست جدید در بیاید و بعد پوست‌اندازی کنیم!

-آیا واقعا با گذشت زمان به آنچه که مردم در اعتراضات دی ماه مبنی بر “اصلاح‌طلب،‌اصولگرا دیگه تمومه ماجرا” گفتند، خواهیم رسید؟ آیا ماجرای جریان اصلاحات تمام است؟
من بعید می‌دانم، قاطبه مردم اساساً با این اصطلاحات آشنا باشند؛ چه برسد به آنکه هر دو را نفی کنند. بخش عظیمی از مردم، گرفتار مشکلات معیشتی‌شان هستند و شعارهای مذکور در مقطعی از زمان درمیان بخشی از الیت های جامعه سر داده شد و توسط رسانه‌های مجازی بازتاب پیدا کرد. لذا، این که بگوییم مردم از فلان دسته یا گروه به‌کلی بریده‌اند، کمی اغراق‌آمیز است؛ نوعی زدگی به‌وجود آمده و آنهم به‌خاطر در هم آمیختگی نهاد دین و دولت است.

– جریان اصلاحات در انتخابات پیش رو چگونه خواهد بود؟
کاملاً به رفتار صاحبان تصمیم بستگی دارد. باید ببینیم شورای نگهبان برای تأیید کاندیداهای چه می کند. البته در مورد مجلس،‌ به‌خاطر دعواهای طایفه‌ای و چشم ‌وهم ‌چشمی میان بخش‌های مختلف شهرهای کوچک مشارکت بالای شصت درصد خواهیم داشت اما بعید است، در شهرهای بزرگ چنین استقبالی صورت گیرد.

-ریشه اختلافات امروز احزاب، اشخاص و گروه‌های اصلاح‌طلب (ماجرای اختلافات در شورایعالی، شورای شهر، شهرداری و…) چیست؟
اصلاح‌طلبان برخلاف اصول‌گرایان چندان قیم‌پذیر نیستند و هر کدام‌شان، ایده و عقیده ‌مستقل دارند. این ایده‌ها بعضاً سالم و بعضاً با اغراض سیاسی آمیخته است و بخشاً با آلودگی‌هایی همراه است. در میان جناح راست، گوش شنوا از بالادستشان بیشتر است ، مانند شورای دوم تا چهارم که می‌دیدیم برون خموش و درون پر غوغا بود. اما برعکس، اصلاح‌طلبان آنچه را دارند، روی دایره می‌ریزند و به همین دلیل، گزک به جناح رقیب می‌دهند تا این اختلافات را آگراندیسمان (بزرگ‌نمایی) کنند و استفاده خود را ببرند. در کنار این موارد، مشتی خنّاس هم با لطایف‌الحیل (حیله‌ورزی) سعی در برهم زدن آرامش دارند و از هر کاهی، کوه می‌سازند و البته،‌ابزارش را هم دارند.

-چرا دولت به این صراحت از جریان اصلاحطلبی گذشت؟ تاثیر رفتار دولت بر ناامید شدن از جریان اصلاحات چیست؟
من پیش‌تر گفته‌ام، پروژه اصلی دولت برجام بود. در آن پروژه دیپلماسی نقش اول را ایفا می‌کرد و فی‌الواقع پروژه‌ای الیتیستی (نخبه‌محور) بود که، احتیاج به مردم نداشت. لذا، از ابتدا دولت خود تدبیر کرده را نیازی به اصلاحات نبود و به کار گرفتن دو-سه وزیر اصلاح‌طلب در امور خدماتی برای کابینه کفایت می‌کرد.
دولت اساساً عقدی با اصلاح‌طلبان منعقد نکرد که بخواهد از آن عبور کند. یعنی در سال ۹۲، به قدری فرصت کم بود که اصلاح‌طلبان با دولت بر سر موضوعات خاص به ائتلاف نپرداختند و از این گذشته، روحانی برنامه ائتلافی نداشت. منتهی شعارهای روحانی بخشاً برآورده کردن خواسته‌های اصلاح‌طلبان هم بود که به هیچ یک از آن‌ها وفادار نماند و به همین خاطر شاید بتوان گفت، خودش از خودش عبور کرده است.

– با توجه به فعالیت اندیشه ای به نام براندازها چه قدر امکان دارد تا حامیان اصلاحات که علقه ای به جریان اصولگرایی هم ندارند، به آن‌ها بپیوندند؟
همواره امکان جابجایی وجود دارد. زمانی که روزنامه‌های اصلاح‌طلب را به‌صورت فله‌ای بستند، به هشدارهای ما توجه نشد. و دیدم مردم پس از مدتی با آمدن ماهواره به سمت کانال‌های ماهواره‌ای روی آوردند و با همه تلاشی که نیروی انتظامی در برابر دیش و رسیور صورت دادند، توفیقی به دست نیامد.
پس محتمل است، زمانی که عرصه بر اصلاحات تنگ شود، مردم به گزینه‌های دیگر فکر کنند. اما من معتقدم، ریزش جدی از سمت اصول‌گرایان به سمت جریان اصلاحات صورت خواهد گرفت،‌ کما اینکه تاکنون این‌گونه شده است؛ پس از ظرف اصلاحات چیزی کم نمی‌شود.
از این گذشته، باید به براندازها هم فکر کرد؛ آن‌ها با مشکلات عدیده‌ای دست به گریبان‌اند. اولاً، وحدت فرماندهی ندارند. ثانیاً، راهبردهای مشخص ندارند و حتی بعضی راهبردهای‌شان در تعارض با یکدیگراست. ثالثاً، بعضی از آن‌ها به دولت‌های منطقه‌ای وابسته شده‌اند و از پول‌های کثیف ارتزاق می‌کنند و بعضی دیگر حتی اصول اولیه دموکراسی را در میان خودشان مراعات نکرده ولی ادعا می‌کنند که می‌خواهند دموکراسی را در ایران حاکم کنند.

– برای سامان یافتن شرایط درونی جریان اصلاحات آیا ایجاد پارلمان اصلاحات می تواند به پایان یافتن انتقادات به شورایعالی کمک کند؟
من امید دارم؛ اما چنانکه گفتم، اصلاح‌طلبان از منش خاصی برخوردارند و نمی‌توان آن‌ها را به صف کرد. شاید پارلمان اصلاحات، دارای فراکسیون‌های مختلف باشد اما شرط آن است که، مکانیزم اداره آن دموکراتیک باشد.
از آن گذشته، پارلمان به‌عنوان قوه مقننه زمانی که قوه مجریه نداشته باشد، کارآمدی ندارد. پس، باید تمهیدی اندیشید تا رابطه احزاب را که بیشتر اجرایی هستند، با این پارلمان تعریف کرد. از این رو همچنان پارلمان اصلاحات را مبهم می‌دانم، مگر آنکه بگوییم پارلمان محلی برای حل منازعات درونی اردوگاه اصلاحات است که در این صورت صرفاً به جای شورای عالی می‌نشیند و کاربرد دیگری ندارد.

[نبض زمان]

علوی تبار:
روحانی سبک زندگی لوکسی داشت
نگران حلقه مشاوران رئیس‌جمهور هستم

فعال اصلاح طلب تصریح کرد: در نگاه ما که روحیه انقلابی مان را هنوز داشتیم، «روحانی» کمی هم خوشگذران بود و سبک زندگی لوکسی داشت.
به گزارش مشرق، علیرضا علوی تبار از فعالان جبهه اصلاحات در گفتگویی که اخیرا با ماهنامه «اندیشه پویا» انجام داد، نکاتی را درباره دوران حکومت اصلاح طلبان، نحوه برخورد اصلاح طلبان با هاشمی رفسنجانی و شخص حسن روحانی داشته است.
علوی تبار با اشاره به مخالفت عطاءالله مهاجرانی با نامزدی محمد خاتمی در انتخابات دوره هفتم ریاست جمهوری، خاطرنشان کرد: مهاجرانی برای مخالفت خود، سه دلیل مطرح کرد؛ اول اینکه مقامات نظام با ایشان زاویه دارند، دوم اینکه ایشان اگر بیاید احتمالا چپ ها که از صحنه رانده شده اند دوباره برمی گردند و این در مجموع به صلاح کشور نیست. سوم هم اینکه ایشان مدیریت ضعیفی دارد.

دعوت علوی‌تبار به اعتراض خیابانی برای بهبود وضعیت
علوی تبار: سفر به آنتالیا هم مثل سفر اربعین مستحب است!
وی افزود: من هم تا جایی که می توانستم از آقای خاتمی دفاع کردم و جواب دادم اما جلسه تلخی بود. بعد هم که مهاجرانی وزیر آقای خاتمی شد، یک شب مهمانی گرفته بودند برای وزارت ایشان و آقای مسجدجامعی، من را دعوت کرده بود، رفتم و انگار مهاجرانی کمی مشکل داشت از رودرو شدن با من، مخالف بود و حالا شده بود وزیر و من که موافق بودم همچنان هیچ کاره بودم.
علوی تبار با اشاره به حمله اصلاح طلبان به هاشمی رفسنجانی، گفت: یک مثلث بودیم، من و اکبر گنجی به همراه عباس عبدی که همدیگر را حمایت می کردیم. ما رأی می گرفتیم و نظر حجاریان که میانه روتر بود رأی نمی آورد. بچه هایی که به مجاهدین انقلاب نزدیک بودند با این موضع ما مخالف بودند، مثل آقای عرب سرخی که به شدت مخالف بود چون به لحاظ سیاسی، مجاهدین انقلاب خیلی رادیکال نبودند. تصور من این بود که چپ سنتی ما خیلی دموکرات نیست و تا آخر دموکراسی نمی آید. دنبال مشارکت زیاد و رقابت کم هستند.
*نسبت به هاشمی موضع انتقادی داشتم/کارگزاران را دموکرات نمی دانستیم

وی در همین باره افزود: من از گنجی و نقدهایش بر هاشمی دفاع می کردم. موضع من نسبت به آقای هاشمی قطعا انتقادی بود. رادیکال هم انتقادی بود. ما از اول فکر نمی کردیم که با کارگزاران داریم پروژه اصلاحات را پیش می بریم و آنها را خیلی دموکرات نمی دانستیم. معتقد بودیم همه آنها دنبال توسعه آمرانه هستند.
علوی تبار درباره چرایی عدم عضویتش در جبهه مشارکت اظهارداشت: من در جریان تأسیس مشارکت بودم اما آنها دوست نداشتند من جزو اعضای اولیه باشم. من طرفدار آقای منتظری و همین طور به دکتر سروش نزدیک بودم و این دو عامل باعث شده بود که اسم من جزء لیست بنیانگذاران مشارکت نباشد. بعدتر هم که حزب شکل گرفت، حجاریان گفت قرار این بود که در آغاز طیف میانه تری موسس باشند و بعد از شما دعوت کنیم. من هم گفتم داخل حزبی که شکل گرفته نمی آیم.

این فعال اصلاح طلب با اشاره به خط مشی «فشار از پایین و چانه زنی از بالا» که از سوی حجاریان در سال های اصلاحات مطرح شد، گفت: ما خودمان را نماینده جنبش اجتماعی می دانستیم و فکر می کردیم باید این امکان را برای بخش بهبودخواه فراهم کنیم که چانه بزند. ما قرار بود نقش فشار از پایین برای چانه زنی در بالا را بازی کنیم. فشار از پایین حتما رادیکال است. کسی باید نمایندگی می کرد و در چانه زنی از آن بهره می گرفت، چنین کسی وجود نداشت. مشکل من با دولت اصلاحات و آقای خاتمی همین بود. ما گذاشتیم تمام ابزارها را از ما بگیرند.

*در انتخابات ریاست ‌جمهوری به «روحانی» رای ندادم
علوی تبار با بیان اینکه من در سال های ۹۲ و ۹۶ به روحانی رأی ندادم، تصریح کرد: هر دو سال مردم را دعوت کردم که به آقای روحانی رأی بدهند، سخنرانی هم کردم اما خودم رأی ندادم و دلیلم هم کاملا شخصی بود. من شخصی را می شناسم با ویژگی های شخصی و به همین دلیل به او رأی نمی دهم اما از طرف دیگر این شخص وجوهی دارد که در سطح عمومی می تواند تأثیر دیگری داشته باشد. البته که امروز تجلی آن خصوصیات شخصی را که من از آن می ترسیدم دارید می بینید، در امتیاز دادن ها و انتخاب های شخصی.
وی افزود: آقای روحانی مشاورانی دارد که نسبت به خود او جای نگرانی بیشتری دارند. من بیشتر از اینکه نگران تصمیمات روحانی باشم، نگران مشورت های آن حلقه هستم. من قبلا در طیف طرفداران آقای هاشمی، آقای روحانی را جزو طیف طرفداران توسعه آمرانه می دانستم. هنوز هم معتقدم ایشان به توسعه آمرانه مایل است ولی به نظرم خیلی هم روی آن مُصر نیست و می تواند از آن هم کوتاه بیاید. برای آقای روحانی ماندن در عرصه قدرت ایران مهمترین نکته است.

این فعال اصلاح طلب با اشاره به سال های ریاست حسن روحانی بر مرکز تحقیقات استراتژیک ریاست جمهوری در دوران اکبر هاشمی رفسنجانی، یادآور شد: آقای هاشمی صاحب جایگاه بود و از موضع قدرت این طور بود اما آقای روحانی چنان موقعیتی نداشت. اطرافیان آقای هاشمی بعضا آدم های قوی بودند اما اطرافیان آقای روحانی... چه بگویم، بهتر است چیزی نگویم. در نگاه ما که روحیه انقلابی مان را هنوز داشتیم ایشان کمی هم خوشگذران بود و سبک زندگی لوکسی داشت.
علوی تبار گفت: ما برای پروژه ها بودجه کم داشتیم اما برای درست کردن استخر بودجه کم نبود. اگر نان کنجدی و پنیر و گردو و سبزی آماده نبود، جلسه تشکیل نمی شد، به نظر ما اینها خیلی لوکس بود، آقای روحانی یک چهره امنیتی بود با ظاهری که راست محافظه کارانه بود اما در باطن به چیزی اعتقاد نداشت.

[نبض زمان]

ارگان دولت: آزادی مشروب خواری، یک امر خیر است!

سایت اصولگرای مشرق در گزارشی نوشت...
روزنامه ایران مطلبی با عنوان «سخنی با امام جمعه تهران» منتشر کرد:
«حجت الاسلام و المسلمین سیداحمد خاتمی امام جمعه موقت تهران دیروز در خطبه‌های نمازجمعه فرمودند: «در روزنامه‌ای که از بودجه بیت‌المال تغذیه می‌کند می‌نویسند، چون این مشروبات الکلی قلابی بلای جان مردم شده، پس شما بیایید مانند زمان طاغوت مشروبات الکلی را آزاد کنید؛ این یعنی عبور از اسلام؛ من به هیأت نظارت بر مطبوعات می‌گویم شما باید رصد کنید؛ صبح پرسیدم که آیا هیأت نظارت با این روزنامه برخورد کرده؟ گفتند هنوز نه!».

ارگان رسانه‌ای دولت در ادامه نوشت:
«با کمال تأسف حضرت ایشان که پیگیر برخورد هیأت نظارت بر مطبوعات با روزنامه شده‌اند نه تنها آن یادداشت را نخوانده‌اند که حتی پیام و هدف از انتشار این یادداشت را نیز به طور عکس دریافته‌اند...یادداشت آقای عبدی کاملاً روشن بود...ایشان نوشته بود...نگاه ما به موضوع حقوقی و جرم باید مبتنی بر نظر اجتماعی باشد و گناه را باید از طریق دیگری جلوگیری کرد...مسأله محوری این است که قانون باید متکی بر عدالت و فرهنگ جامعه و با هدف تأمین نظم اجتماعی باشد.»

درخصوص فرار به جلوی ارگان رسانه‌ای دولت در دفاع از مشروب خواری چند نکته وجود دارد:
اول اینکه: روزنامه ایران-۲۷ آبان- در یادداشتی به قلم عباس عبدی با عنوان «دوربرگردان فرهنگی»، با ادعای اینکه «در قضیه شبکه‌های اجتماعی شکست فاحشی خوردیم و هزینه‌های مادی و معنوی فراوانی ایجاد شد و اکنون مواجه با مساله ای به نام مشروبات الکلی هستی»، به مسمومیت برخی از افراد در اثر استفاده از مشروبات الکلی غیر استاندارد و مرگ چندین نفر اشاره کرده بود و کنایه زده بود که این اتفاق در ماه محرم و صفر رخ داده است. ارگان رسانه‌ای دولت در این یادداشت با سیاه نمایی وضعیت کشور ادعا کرده بود که «آن قدر این پدیده (شراب خواری) در ایران شایع شده است که بسیاری از افراد در حین رانندگی نیز بیش از حد مجاز مصرف کرده‌اند و تصادفات وحشتناکی در کشور به علت همین عامل رخ داده است. در مقابل در کشورهایی که مصرف آن آزاد است، کمتر شاهد این حد از رانندگی در حالت مستی هستیم.»!

دوم اینکه: ارگان رسانه‌ای دولت پس از سیاه نمایی وضعیت کشور و بغرنج نشان دادن وضعیت شراب خواری در ایران، در ادامه به نظریه فردی مجهول الهویه- که او را آشنا به امور فقهی جا می زند- اشاره کرده بود که تلویحاً خواستار تعطیل کردن برخورد قانونی با شراب‌خواران و نصیحت اخلاقی و بهداشتی آنان شده و پیشنهاد کرده بود که برای حفظ جان مصرف کنندگان مشروبات الکلی، بهتر است با راه‌اندازی مراکز تست، جنس مرغوب! و باکیفیت! به دست مصرف‌کنندگان برسانیم تا دیگر شاهد مرگ و میر آنها بر اثر مصرف جنس نامرغوب نباشیم!
سوم اینکه: ارگان رسانه‌ای دولت در ادامه تاکید می‌کند که «به طور قطع از نظر نویسنده محترم در ارائه این پیشنهاد نظر خیر وجود دارد»! این یعنی، دهن کجی به احکام اسلام و قوانین جمهوری اسلامی، امری خیر است!

چهارم اینکه: ارگان رسانه‌ای دولت در ادامه یادداشت مذکور پیشنهاد می‌دهد که برای مواجهه با مسئله شرابخواری از دوران طاغوت الگو بگیریم. این روزنامه در همین رابطه نوشت: «باید قضیه را ریشه‌ای‌تر حل کرد. نگاه ما به موضوع حقوقی و جرم باید مبتنی بر نظر اجتماعی باشد و گناه را باید از طریق دیگری جلوگیری کرد. همچنان که پیش از انقلاب انجام می‌شد. این نگاه در همه امور فرهنگی باید جاری و ساری باشد. از هنر و ادبیات و فیلم و رسانه گرفته تا رفتارهای دیگر. مساله محوری این است که قانون باید متکی بر عدالت و فرهنگ جامعه و با هدف تأمین نظم اجتماعی باشد. قانون ابزاری نیست که حکومت‌ها بتوانند هر طور که خواستند از آن استفاده کنند.»

پنجم اینکه: ارگان رسانه‌ای دولت در یادداشت مذکور با زیر سؤال بردن «قانون» نوشته بود: «در جامعه‌ای که شرب خمر حرام و جرم است و مستوجب مجازات و نیز در صورت تکرار حکم آن اعدام است، پس چگونه می‌شود که رفتاری به این مهمی که مجازات آن حدی است و قابل گذشت هم نیست تا این اندازه رواج پیدا می‌کند که ظاهراً درصد و میزان مصرف آن بالاست، بطوری که تعداد افرادی که وابستگی به مصرف آن پیدا کرده‌اند نیز چشمگیر است...متاسفانه برخی افراد می‌کوشند که راه‌های میانبر را در جامعه طی کنند. به جای کوشش برای نفوذ در وجدان و ذهن مردم، آن را رها کرده‌اند و می‌خواهند با اتکا به قانون همه امور را درست کنند. برندگی ابزار قانون محدود است هنگامی که آن را برای هر هدفی استفاده کنیم، به ناچار از برندگی آن کاسته می‌شود.» متاسفانه تقصیر و قصورهایی که در اجرای احکام مربوط به شرب خمر مشاهده می‌شود، سبب شده است که ارگان رسانه‌ای دولت، رویکردهای قانونی را ناکارآمد جلوه داده و پیشنهاد خود را در پوششی انسان‌دوستانه و در قالب دفع افسد به فاسد به اذهان قالب کند؛ اما چنانچه احکام مربوط به شرب خمر به درستی اجرا شود افراد به طور قابل توجهی از این عمل اجتناب خواهند کرد.
ششم اینکه: در شرع مقدس اسلام و قانون مجازات کشورمان برای شرب خمر در مرتبه اول «۸۰ ضربه شلاق» و در صورت تکرار «اعدام» در نظر گرفته شده است، این احکام جزء حدود الهی است و قانونگذار نمی‌تواند از آن کاسته یا به آن بیفزاید، راه حل کاهش شرب خمر در جامعه این است که در مقام اجرا نیز اغماض‌های نابجا صورت نگیرد. قطعاً چنانچه همان مجازات بدنی مرحله اول (۸۰ ضربه شلاق) بدون اغماض اجرا شود کار اغلب افراد به مرحله دوم و اعدام کشیده نخواهد شد.

هفتم اینکه: برخی یک روز با بالا رفتن از دیوار لانه جاسوسی، قهرمان شدند. بعد با رو کردن پرونده عده‌ای از جمله امیرانتظام، بعنوان سوپر انقلابی، قهرمان شدند. چند سال بعد پشیمان شدند و از دیوار پایین آمدند! لازم به ذکر است که «عباس عبدی» پیش‌تر به دیدار «باری روزنِ» جاسوس شتافت و از او عذرخواهی کرد تا در حال و هوای غرب‌زده دوره اصلاحات، بازهم قهرمان شود! حالا وی با دهن کجی به احکام اسلام و قوانین جمهوری اسلامی، ژست آزادی خواهی می‌گیرد!
مقاله کامل در روزنامه ایران:
سخنی با امام جمعه تهران
باید از خطیب محترم نماز جمعه تهران پرسید در کدام فراز از یادداشت آقای عبدی، درخواست «آزادی مشروبات الکلی» استنباط می‌شود؟ / حضرت آقای خاتمی اگر یادداشت را شخصا مطالعه می‌کردند، با توجه به سواد حوزوی و فلسفی خود پی به تفاوت «نقل نظر» و «نقد نظر» می‌بردند.
***
آیت‌الله سیداحمد خاتمی امام جمعه موقت تهران امروز در خطبه‌های نماز فرمودند: «در روزنامه‌ای که از بودجه بیت‌المال تغذیه می‌کند می‌نویسند، چون این مشروبات الکلی قلابی بلای جان مردم شده، پس شما بیایید مانند زمان طاغوت مشروبات الکلی را آزاد کنید؛ این یعنی عبور از اسلام؛ من به هیات نظارت بر مطبوعات می‌گویم شما باید رصد کنید؛ صبح پرسیدم که آیا هیات نظارت با این روزنامه برخورد کرده؟ گفتند هنوز نه! امروز می‌گویند مشروبات الکلی را آزاد کنید؛ فردا می‌گویند حجاب را آزاد کنید، پس‌فردا می‌گویند اسلام را به رفراندوم بگذارید؛ من به شما می‌گویم آرزوی آن را به گور می‌برید؛ این مردم به اسلام رأی دادند و برای دفاع از اسلام تا آخرین قطره خون مقاومت می‌کنند. من جریانی را پشت این مطلب روزنامه می‌بینم که می‌خواهند اسلام‌ستیزی را تئوریزه کنند. مردم ما انقلاب کردند که شراب‌خواری نباشد؛ بنابراین با هرگونه اقدامی برای عادی‌سازی این شرایط به شدت مقابله می‌کنیم.»

اشاره خطیب محترم نماز جمعه تهران به یادداشت آقای عباس عبدی با عنوان «دوربرگردان فرهنگی» است که روز ۲۷ آبان در روزنامه ایران منتشر شد. اما با کمال تأسف حضرت ایشان که پیگیر برخورد هیات نظارت بر مطبوعات با روزنامه شده‌اند نه تنها آن یادداشت را نخوانده‌اند که حتی پیام و هدف از انتشار این یادداشت را نیز به طور عکس دریافته‌اند.
یادداشت آقای عبدی کاملا روشن بود؛ ایشان در پاسخ به یکی از پژوهشگران دینی خارج از کشور که معتقد بود «استفاده از این مشروبات غیراستاندارد، واقعیتی خارجی هست. پند و توصیه‌های اخلاقی-بهداشتی انجام شده و مجازات های گوناگون از شلاق تا جریمه نقدی تجربه شده است. اما در واقعیت خارجی، ناچاریم به شکل دوفاکتو، وجود این مصرف‌کنندگان را به رسمیت بشناسیم و برای حفاظت از بیماری‌های خطرناک و مرگ‌ومیرهای ناشی از مصرف مشروبات الکلی غیراستاندارد، بایستی مراکزی را به آزمایش این نوع مشروبات اختصاص دهیم» از آن به عنوان «دوربرگردان فرهنگی» یاد کرده و نوشته: «نگاه ما به موضوع حقوقی و جرم باید مبتنی بر نظر اجتماعی باشد و گناه را باید از طریق دیگری جلوگیری کرد...مسأله محوری این است که قانون باید متکی بر عدالت و فرهنگ جامعه و با هدف تأمین نظم اجتماعی باشد. قانون ابزاری نیست که حکومت‌ها بتوانند هر طور که خواستند از آن استفاده کنند. متأسفانه برخی افراد می‌کوشند که راه‌های میانبُر را در جامعه طی کنند. به جای کوشش برای نفوذ در وجدان و ذهن مردم، آن را رها کرده‌اند و می‌خواهند با اتکا به قانون همه امور را درست کنند. بُرندگی ابزار قانون محدود است هنگامی که آن را برای هر هدفی استفاده کنیم، به ناچار از بُرندگی آن کاسته می‌شود. اگر می‌خواهید به آن طرف بزرگراه فرهنگی بروید بهتر است هزینه کنید و پل بزنید، در غیر این صورت با دوربرگردان فرهنگی مشکلی حل نمی‌شود.»

آقای عبدی در توضیحی که روز سه‌شنبه ۲۹ آبان در پاسخ به مطلب روزنامه کیهان در این باره نوشت تاکید کرد: «تیتر یادداشت نشان‌دهنده محتوای آن نیز هست و آن بخش از مطلب هم نقل‌قول مستقیمی است که از یکی از آشنایان به امور حوزوی نوشته است و در پی توجیه شرعی شکلی از نادیده نگرفتن صرف مشروبات الکلی بوده است و نوشته من در نقد ورود آن است ولی این افراد بی‌توجه به نقل‌قول مستقیم آن را به بنده منتسب نموده‌اند.»
حال باید از خطیب محترم نماز جمعه تهران پرسید در کدام فراز از یادداشت آقای عبدی، درخواست «آزادی مشروبات الکلی» استنباط می‌شود؟ حضرت آقای خاتمی اگر یادداشت را شخصا مطالعه می‌کردند، با توجه به سواد حوزوی و فلسفی خود پی به تفاوت «نقل نظر» و «نقد نظر» می‌بردند. حتما ایشان با مطالعه این یادداشت متوجه نقد نظر یادشده می‌شدند که حتی در عنوان یادداشت «دوربرگردان فرهنگی» نیز مستتر است.

دیروز شان و جایگاه والای نماز «وحدت‌آفرین» جمعه، با برداشت غلط عده‌ای از افراد و انتقال آن به خطیب جمعه و استاد حوزه این‌گونه عرصه حمله به روزنامه ایران شد و اینکه در هفته وحدت عده‌ای اسباب تفرقه میان امت اسلام را مهیا کردند باید ابراز تأسف کرد.
بی‌گمان حضرت آقای خاتمی با مطالعه این یادداشت نه تنها معتقد به جریان پشت پرده آن مبنی بر «اسلام‌ستیزی» نخواهند شد بلکه بالعکس همراستا و همداستان با این مفهوم و پیام آن خواهند شد که «قانون باید متکی بر عدالت و فرهنگ جامعه و با هدف تأمین نظم اجتماعی باشد» و آشکار است که فرهنگ جامعه هیچ سنخیتی با آنچه ایشان به «ایران» منتسب کردند، ندارد. نویسنده یادداشت «کوشش برای نفوذ در وجدان و ذهن مردم» را ارجح بر دوربرگردان‌های فرهنگی با ابزار قانون می‌داند و طبیعی است یکی از مهمترین این رسالت‌ها برعهده خطبای نماز جمعه و روحانیون کشور است که با مرجعیت تاریخی و صداقت دائمی روحانیت شیعه آثار تلخ این آسیب‌های اجتماعی را بزدایند و در اینجا می‌توان از ابزار رسانه نیز بهره گرفت و با اعتماد به اعتقاد دینی اصحاب رسانه و باورهای فرهنگی و اجتماعی آنان، پیش از آنکه حکم به اسلام‌زدایی آن‌ها دهند، با نگاه مبتنی بر حسن‌ظن پیام آن‌ها را پیدا کنند.

[نبض زمان]

به گزارش «خبربان» و به نقل از تسنیم
پیشنهادی برای دوربرگردان توهمی عباس عبدی

چنانچه «دوربرگردان فرهنگی» توهمی عباس عبدی برای حفظ جان الکلی‌ها مقبول هم بیفتد، آنها از مضرات اثبات شده الکل در امان نخواهند بود و شرب خمر در نهایت آنها و جامعه را به ورطه هلاکت خواهد کشاند، اما جلوگیری از این هلاکت راه حل واقعی دارد. ۰۳ آذر ۱۳۹۷ - ۱۱:۳۸ اجتماعی حقوقی و قضایی نظرات - اخبار اجتماعی -
خبرگزاری تسنیم ـ مهدی خدایی/ روز گذشته آیت‌الله سید احمد خاتمی خطیب نماز جمعه اخیر، از «جاده صاف‌کنی شرابخواری» توسط روزنامه‌ای که وابسته به منابع بیت‌المال است انتقاد کرد و خواستار برخورد هیأت نظارت بر مطبوعات با آن شد.
آیت‌الله خاتمی: روزنامه‌ وابسته به بیت‌المال نوشته "شراب" آزاد شود؛ چرا هیئت نظارت بر مطبوعات برخورد نمی‌کند
ماجرا از این قرار است که روزنامه ایران روز 27 آبان‌ماه در صفحه نخست خود مقاله‌ای از عباس عبدی را با عنوان «دوربرگردان فرهنگی» چاپ کرده است که طی آن، نویسنده با اشاره به مسمومیت 959 نفر در اثر استفاده از مشروبات الکلی غیر استاندارد و مرگ 48 نفر در این رابطه، تلویحا خواستار تعطیل کردن برخورد قانونی با شرابخواران و نصیحت اخلاقی و بهداشتی آنان شده و پیشنهاد کرده است که برای حفظ جان الکلی‌ها بهتر است با راه‌اندازی مراکز تست برای تولیدکنندگان مشروبات الکلی «جنس خوب» به دست مصرف‌کنندگان برسانیم تا دیگر شاهد مرگ و میر آنها بر اثر مصرف جنس نامرغوب نباشیم.

در این رابطه توجه به چند نکته مشخص خواهد کرد که نویسنده مقاله مورد اشاره، حقیقتا به دنبال دوربرگردان بوده است، اما دوربرگردانی که احکام اسلام و قوانین جمهوری اسلامی را به شکلی کاملا شیک و ظاهرا انسان‌دوستانه دور می‌زند:

1- حرمت شرب خمر مانند سایر افعالی که حکم حرمت برای آنها وارد شده است به علت شدت مضراتی است که بر فرد، انسان و اجتماع انسانی عارض می‌کند. گیریم که پیشنهاد آقای عبدی برای رساندن جنس خوب به دست الکلی‌ها مقبول بیفتد، اما ایشان توضیح بدهند مگر حرمت خمر به خاطر احتمال نامرغوبی جنس بوده است و با کنترل کیفیت مشروبات الکلی حرمت مصرف آن زائل می‌شود؟

امروزه علم پزشکی مضرات متعدد الکل را برای مغز، قلب، کبد و دیگر اعضای حیاتی بدن انسان به اثبات رسانده و اگر هم جنس نامرغوب نباشد که سلامتی مصرف‌کنندگان را به خطر بیندازد، الکل مرغوب و استاندارد همان کار را خواهد کرد و در نهایت مصرف‌کننده خود را به هلاکت خواهد کشاند و همین معنا یکی از اسباب حرمت آن شده است.

2- زائل شدن عقل بر اثر استفاده از الکل از دیگر اسباب حرمت خوردن آن است، چرا که وقتی عقل زائل شد علاوه بر اینکه فرد را از مقام انسانیت که متکی بر علم و عقل است تنزل می‌یابد، زوال عقل اثر مستقیم بر افعال انسان گذاشته و آنها را از دایره استاندارد و معقول خارج می‌کند، فرد چرت و پرت می‌گوید، به حریم دیگران تعرض می‌کند، شهوترانی می‌کند، دشنام می‌دهد، نزاع خونین به راه می‌اندازد، رانندگی خطرناک می‌کند، تعادل و دقتش را از دست می‌دهد و از اجرای فعالیت‌های دقیق و مفید ناتوان می‌شود و به همین جهت انسان الکلی حتی در جوامع سکولار که تولید، عرضه و مصرف الکل منع چندانی ندارد، فردی شایسته و مقبول نیست و در چنین شرایطی بدیهی است که تأمین جنس خوب به معنای زدودن این ضرر الکل نیز نخواهد بود.
با توجه به آنچه گفته شد تنها فایده پیشنهاد جناب عبدی ایجاد امنیت خاطر برای الکلی‌ها برای ادامه مسیر هلاکت‌بار برای خودشان و جامعه است و بهتر است که اگر ایشان قصد دلسوزی برای انسان و جامعه را دارند افکار خود را در این زمینه در چارچوب احکام الهی که به صراحت در قرآن کریم بیان شده است پرورش دهد تا از اتقان و استحکام قابل قبولی برخوردار باشد و جاده را برای گسترش حرام صاف نکند.
البته متأسفانه سستی‌ای که در اجرای احکام مربوط به شرب خمر، تظاهر به روزه‌خواری و کشف حجاب مشاهده می‌شود، سبب شده است نویسنده مقاله «دوربرگردان فرهنگی» رویکردهای قانونی را ناکارآمد جلوه داده و پیشنهاد خود را در پوششی انسان‌دوستانه و در قالب دفع افسد به فاسد به اذهان قالب کند؛ اما چنانچه احکام مربوط به شرب خمر به درستی اجرا شود افراد به طور قابل توجهی از این عمل اجتناب خواهند کرد.

در شرع مقدس اسلام و قانون مجازات کشورمان برای شرب خمر در مرتبه اول «80 ضربه شلاق» و در صورت تکرار «اعدام» در نظر گرفته شده است، این احکام جزء حدود الهی است و قانونگذار نمی‌تواند از آن کاسته یا به آن بیفزاید، راه حل کاهش شرب خمر در جامعه این است که در مقام اجرا نیز اغماض‌های نابجا صورت نگیرد و نگارنده شک ندارد که چنانچه همان مجازات بدنی مرحله اول ( 80 ضربه شلاق) بدون اغماض اجرا شود کار اغلب افراد به مرحله دوم و اعدام کشیده نخواهد شد.
البته از آنجا که خداوند عالم، نظام آفرینش و ربوبیت خود را بر مبنای مهربانی، رأفت، عفو و کَفرِ سیئه (پوشاندن گناه) نهاده، در شرع مقدس و به تبع آن قانون مجازات کشورمان راه دیگری نیز در نظر گرفته شده است؛ ماده 114 قانون مجازات اسلامی مقرر می‌دارد «در جرایم موجب حد به استثنای قذف و محاربه هرگاه متهم قبل از اثبات جرم، توبه کند و ندامت و اصلاح او برای قاضی محرز شود، حد از او ساقط می‌گردد. همچنین اگر جرایم فوق غیر از قذف با اقرار ثابت شده باشد، در صورت توبه مرتکب حتی پس از اثبات جرم، دادگاه می‌تواند عفو مجرم را توسط رییس قوه‌قضاییه از مقام رهبری درخواست کند.»

در مورد ماده فوق دو نکته قابل توجه وجود دارد:
1- احراز توبه برای قاضی: ماده 118 قانون مجازات اسلامی مقرر می‌دارد که «متهم می‌تواند تا قبل از قطعیت حکم، ادله مربوط به توبه خود را حسب مورد به مقام تعقیب یا رسیدگی ارائه کند.» و ماده 117 نیز می‌گوید که «در مواردی که توبه مرتکب، موجب سقوط یا تخفیف مجازات می‌شود، توبه، اصلاح و ندامت وی باید احراز شود و به ادعای مرتکب اکتفا نمی‌شود. چنانچه پس از اعمال مقررات راجع‌به توبه، ثابت شود که مرتکب تظاهر به توبه کرده است سقوط مجازات و تخفیفات در نظر گرفته شده ملغی و مجازات اجرا می‌شود.»
به این ترتیب، از این شیوه تشریع و قانون نویسی، ناگفته پیداست که شارع و قانونگذار اسلامی به اندازه کافی مهربانی به خرج داده و طبق ماده 117 با تعلیق ضمنی مجازات، راه را برای اصلاح باز گذاشته و برای ارتکاب مجدد جرم مستوجب حد بسته است.

2- طبق بند (ب) ماده 172 قانون مجازات اسلامی، شرب خمر با دو بار اقرار متهم اثبات می‌شود؛ نکته قابل توجه در اینجا این است که با وجود اینکه طبق ماده 171 «هرگاه متهم اقرار به ارتکاب جرم کند، اقرار وی معتبر است و نوبت به ادله دیگر نمی‌رسد...» و طبق ماده 174 «انکار بعد از اقرار موجب سقوط مجازات نیست...» در اینجا نیز مجددا قانونگذار اسلامی رأفت به خرج داده و در ماده 114 قانون مجازات اسلامی مقرر داشته است که «...اگر جرایم فوق غیر از قذف با اقرار ثابت شده باشد، در صورت توبه مرتکب حتی پس از اثبات جرم، دادگاه می‌تواند عفو مجرم را توسط رییس قوه‌قضاییه از مقام رهبری درخواست کند.»

این همه را گفتیم تا کسانی که به فکر زدن دوربرگردان فرهنگی هستند بدانند که نیازی نیست که آنها جوجه کلاغ را رنگ کرده و جای قناری قالب کنند و چنانچه احکام الهی به درستی جاری شود اتقان و رحمت موجود در آن به قدری است که هیچ دوربرگردانی کارایی آن را نخواهد داشت.

[نبض زمان]

یادداشت "عباس عبدی" در دفاع از آزاد شدن فروش مشروب نبوده است

تسنیم روز گذشته گمانه‌زنی درباره یادداشتی از عباس عبدی کرده بود که با بررسی بیشتر مشخص شد مطلب منتشرشده با محتوای یادداشت عبدی همخوانی نداشته است.

به گزارش خبرنگار سیاسی خبرگزاری تسنیم، روز گذشته آیت‌الله سید احمد خاتمی خطیب نمازجمعه تهران در بخشی از خطبه‌ها با اشاره به اینکه در یکی از روزنامه‌ها که از بودجه بیت‌المال تغذیه می‌کند، آمده که "شراب‌های قلابی بلای جان مردم شده، به همین دلیل باید خرید و فروش شراب، آزاد شود"، گفت: بنده به هیئت نظارت بر مطبوعات می‌گویم که "شما باید رصد و برخورد کنید، نه اینکه من در خطبه‌ها بگویم.
تسنیم روز گذشته گمانه‌زنی درباره مخاطب صحبت‌های امام جمعه تهران کرده بود که اعلام می‌کنیم برداشت صورت گرفته از یادداشت عباس عبدی با عنوان "دوربرگردان فرهنگی" در روزنامه ایران، دقیق نبوده و با محتوای مطلب آقای عبدی همخوانی ندارد.
با بررسی بیشتر این مطلب معلوم شد که نظر آقای عبدی در دفاع از نظر فرد یاده شده نیست بلکه در ادامه، این اظهارات فرد یادشده را "دوربرگردان فرهنگی" می‌داند.
صرف‌نظر از اینکه دیدگاه‌های آقای عبدی در حوزه فرهنگی تا چه حد قابل دفاع و تا چه حد قابل نقد است، اما از یادداشت منتشر شده نمی‌توان آزادشدن فروش مشروبات الکلی یا مجوز دادن به مراکز تست الکل را برداشت کرد.
به‌همین دلیل مطلب روز گذشته از خروجی تسنیم برداشته شد.

اگر قصدش نبوده و نگفته و فقط نقل قول كرده و خواسته چاره جويي شود براى جلوگيري از تلفات مشروب تقلبي اما هركه بخواند نتيجه مي گيرد كه بايد ممنوع نباشد و جايي باشد كه تست و يا عرضه شود و اين فرق چنداني با اباحه و مجاز شدنش ندارد؛ اين مثل انست كه گفت شود چون امارها نشان مي دهد كه خيلي از موارد تجاوزها منجر به قتل شده است بنابراين برا اينكه جلوگيري از جنايت قتل كطنيم بايد به رسميت بشناسيم تجاوز را و محلي باشد هر كسي خواست كسي را تجاوز كند ببرد انجا و قانوان هم خطري و محكومتي نباشد تا مجرمان تجاوز از ترسشان شخص تجاوز شده را نكشند!!!! ياداوري شود صاحب ان نظريه از مسؤولان امنيتي كشور در ديروز و رهبران اصلاحات امروز مي باشد لعنة الله عليهم اجمعين

[نبض زمان]

احتمالا پرونده انتخاب شهردار تهران به هیات حل اختلاف ارسال خواهد شد

صحبت‌های بی‌پرده الویری در باره صدور حکم حناچی: وزارت کشور برای صدور حکم شهردار تا 4 آذر مهلت دارد| از نظر اطلاعات سباه مشكلي ندارد اما از نظر وزارت اطلاعات مشکل حناچی برای شهردار شدن برادرش است كه جزو منافقين در خارج است با همه اينها خودش از بجه هاى جهاد سازندكي و 4 سال در جبهه بوده و خانواده مذهبي است


رئیس شورای عالی استان‌ها درباره عدم صدور حکم حناچی به عنوان شهردار تهران گفت: وزارت کشور 10 روز کاری تا 4 آذر مهلت دارد نسبت به صدور حکم اقدام کند در غیر این صورت این موضوع در هیات حل اختلاف مطرح می‌شود.
آفتاب‌‌نیوز :
مرتضی الویری در حاشیه یازدهمین اجلاس شورای عالی استان‌ها در جمع خبرنگاران درباره صدور حکم حناچی به عنوان شهردار تهران از سوی وزارت کشور اظهار داشت: 10 روز کاری وزارت کشور مهلت دارد نسبت به صدور حکم حناچی به عنوان شهردار اقدام کند و بنابراین با حذف روزهای پنج‌شنبه و جمعه وزارت کشور تا روز یکشنبه فرصت قانونی دارد که حکم شهردار تهران را صادر کند.

وی افزود: اگر تا آن موقع حکم صادر نگردد شورای شهر می‌تواند در انتخاب خود تجدیدنظر کند و یا موضوع را به هیات حل اختلاف ارسال کند و با توجه به اینکه شورای شهر درباره حناچی مصر است و آن را گزینه اصلی می‌داند بنابراین پرونده انتخاب شهردار به هیات حل اختلاف ارسال خواهد شد.

الویری در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه علت عدم صدور حکم تاکنون چه بوده است گفت: تنها علتی که درمورد حناچی وجود دارد این است که سی و چند سال پیش یکی از برادران حناچی از کشور خارج شده و با گروهی همکاری می‌کند و هیچ علت دیگری به غیر از این پیدا نکرده‌اند.

وی افزود: در حال حاضر بسیاری از مقامات کشور اعضای خانواده‌شان خارج از کشور زندگی می‌کنند و بعضا دچار بعضی از مشکلات نیز شده‌اند؛ بنابراین ما این استدلال را قبول نداریم و در قانون نیز چیزی در این زمینه وجود ندارد.

رئیس شورای عالی استان‌ها افزود: از وزارت اطلاعات به صورت غیررسمی اعلام کردند که حناچی به دلیل حضور برادرش در گروهک مجاهدین خلق حکمش هنوز صادر نشده است ولی از اطلاعات سپاه اعلام کردند که مشکلی در پرونده‌اش ندیده‌اند.

وی افزود: حناچی 4 سال در جبهه بوده است و در کارهای سازندگی جبهه مانند ساختن پل نقش اساسی داشته و در یک خانواده مذهبی بزرگ شده است و به نظر ما هیچ مشکلی برای تایید صلاحیت وجود ندارد.

منبع: خبرگزاری فارس

[نبض زمان]

.
.

احوال پيشرفتهاى نظامي يا تكنولوژيك (دخيل در تشخيص و تحليل)

.

[نبض زمان]

چین، خورشید مصنوعی ساخت!

محققان چینی یک خورشید مصنوعی ساخته اند که دمای آن به ۱۰۰ میلیون درجه سانتیگراد می رسد و می تواند هیدروژن را به انرژی تجدیدپذیر ارزان تبدیل کند.

به نقل از نیواطلس، چین یک خورشید مصنوعی ساخته که دمای آن به ۶ برابر هسته خورشید می شود.

این دستگاه در حقیقت یک راکتور است که فرایند خورشید را تقلید می کند و بخشی از پروژه ای است که هیدروژن را به انرژی تجدیدپذیر و کم هزینه تبدیل می کند.

دمای خورشید مصنوعی برای نخستین بار در هفته جاری به ۱۰۰ میلیون درجه سانتیگراد (۱۸۰ میلیون درجه فارنهایت) رسید که نقطه عطفی در این پروژه است. دانشمندان معتقدند همجوشی هسته ای در این دما اتفاق می افتد.

این درحالی است که دانشمندان سراسر جهان برای ساخت نخستین راکتور همجوشی هسته ای واقعی جهان در حال رقابت با یکدیگر هستند.

این پروژه منبع نامحدودی از یک انرژی پاک را ایجاد می کند که به اعتقاد دانشمندان می تواند زمین را از تغییرات آب و هوایی نجات دهد.

به هرحال دانشمندان در Hefei Institute of Physical Science اعلام کردند دمای این راکتور به ۱۰۰ میلیون درجه سانتیگراد رسیده است. این درحالی است که دمای هسته خورشید ۱۵ میلیون درجه سانتیگراد است.
*مهر

[نبض زمان]

ساخت "تانک جدید پرتاب آتش" در روسیه

سیستم جدید پرتاب اتش "سولنتسه پک" برزو رسانی می شود.
به گزارش اسپوتنیک، ارتش روسیه نسخه جدیدی از سیستم پرتاب آتش "Solntsepek" را دریافت خواهد کرد.
متخصصان روسی در حال توسعه نسخه جدید و بروز شده از سیستم تاس-1 آ هستند. به گفته یک منبع آگاه در صنایع دفاعی نه تنها دستگاه و ماشین تغییر خواهد یافت، بلکه ویژگی های مهمات نیز تغییر خواهد کرد.

سیستم می تواند 24 سلاح گرمافشاری (ترموباریک) را در فاصله تا 6 کیلومتری پرتاب کند کند. منطقه تحت پوشش این سیتسم 4 هکتار است.
ولادیمیر لپین، رئیس شرکت تکنوماش اظهار داشت که با پرتاب اتش از سوی این سیستم "هیچ چیز زنده نخواهد ماند، و حتی تقریبا غیرممکن است حتی از اشیا محافظت شده در برابر آتش پنهان شوند".
ارتقای این سیستم در سال 2001 تصویب شد. نسخه ارتقا یافته آن با سیستم هدایت اتوماتیک از سال 2018 به ارتش روسیه وارد شده است. برای بروز رسانی این سیستم از شاسی تانک T-72 استفاده می کند. در طول جنگ نظامی در سوریه این سیستم مورد استفاده قرار گرفته شده است.