چه ظروفي با چه وضعيتي براى تهيه و مصرف غذا سالم است
برخي از ظروف با آزاد كردن تركيبات مختلفي كه در جنس، رنگ و يا لعاب آنها به كار گرفته شده است، موجب ايجاد تاثيرات سوئي بر بدن ميشوند. شايد در نظر اول، كيفيت و طعم غذا مورد توجه قرار گيرد ولي بايد به خاطر داشت كيفيت ظرفي كه در آن غذا ميخوريد نيز به اندازه كيفيت مواد غذايي مورد مصرف، مهم است. به همين دليل كارشناسان از ديدگاه علمي، در مورد استفاده از ظروف با جنسهاي مختلف، نظر و گاه حتي درباره كاربرد بعضي از آنها، هشدار ميدهند.
ظروف آشپزی و غذاهایی که در آنها طبخ می کنیم رابطه ای دو شرطی دارند به این ترتیب که در جریان پخت غذا مواد غذایی با مولکول های موجود در بدنه ظروف واکنش نشان می دهند و این تعامل می تواند به نفع یا ضرر سلامتی شما باشد.
استفاده از ظروف برای پخت و پز در گذشته به تنوع و فراوانی این روزها نبود. بیش از این مردم در بیشتر خانه ها در یک نوع ظرف مرسوم و متناسب با دوره ای که در آن زندگی می کردند، به پخت و پز می پرداختند اما امروزه در هر خانه ای انواع ظروف با شکل و طرح های متنوع وجود دارد که هر کدام از آنها برای کار خاصی مناسب است.
پزشکان به این نتیجه رسیده اند که استفاده زیاد از بعضی ظروف باعث یکسری از مشکلات برای بدن می شود بنابراین افراد باید جدا از کیفیت و طعم غذا که در وهله اول مورد توجه قرار می گیرد حتما باید به کیفیت ظرفی که در آن غذا می پزند یا می خورند هم توجه کنند. با انواع ظروف و تاثیر آن بر غذاهایی که در آنها طبخ می شود، آشنا شوید.
ظروف تفلونظروف تفلون یا نچسب در واقع همان ظروف آلومینیوم یا استیل هستند که با ماده خاصی به نام پلی تترافلوئورواتیلن پوشانده می شوند که این ماده سبب نچسبیدن مواد غذایی به ظرف می شود.
البته ظروف تفلون نیز درجه یک و دو دارند زیرا موادی که برای ساخت ظروف تفلون به کار می رود متفاوتند و ضخامت مواد نچسب آنها نیز فرق می کند. آن دسته از ظروف تفلون که دارای کیفت مرغوبتری هستند دارای پودر سرامیک یا مخلوط تیتانیوم هستند که بر سختی و مقاومت این مواد می افزاید و به راحتی ساییده و خراشیده نمی شود.
از بهترین خصوصیات ظروف تفلون نچسبیدن غذا بدون نیاز به روغن است. البته مواد نچسب این ظروف به مرور زمان از بین می رود و مواد شیمیایی حاصل از آن به آرامی وارد غذا می شوند که اثرات نامطلوبی بر سلامت انسان دارند. همچنین زمانی که چنین ظروفی حرارت بالا ببینند مواد نچسب آنها تجزیه و وارد غذا می شوند که این مواد بسیار سمی هستند و سلامت انسان را تهدید می کنند.
وقتي دماي ظروف تفلون، از حد معيني بالا برود، در اثر تجزيه لايه پوشاننده آن حدود 15 نوع ذره بخار سمي آزاد ميشود.
يكي از مواد سرطانزاي موجود در ظروف تفلون، در موش 4 نوع سرطان شامل سرطان كبد، پانكراس، سينه و بيضه ايجاد ميكند. بر همين اساس ميتوان احتمال داد كه استفاده درازمدت از اين ظروف و مواجهه زياد با اين ماده در انسان نيز چنين اثرات سوئي داشته باشد.
هرچه ظروف با پوشش تفلون، گرمتر شود، احتمال آزاد شدن بخارات سمي از آنها بيشتر است. از سوي ديگر تحقيقات علمي ثابت كرده است كه هر چه سن ظروف، كمتر يا به عبارتي ظرف، نوتر باشد، در صورتي كه حرارت زيادي به ظرف خالي داده شود، تاثيرات سوء آن بيشتر است. در ظروف تفلون از فلزی به نام "کادمیوم" استفاده میشود که از فلزات سنگین است و چنانچه ظرف دچار خشهایی بر اثر شستشو یا کشیدن قاشق و... شود، فلز کادمیوم وارد غذا میشود و عوارض احتمالی مانند سرطان را پدید میآورد.
برخی افراد برای استفاده مجدد از این ظروف آسیبدیده، آنها را به مراکزی میبرند و ترمیم میکنند، در حالی که باید بدانند با ترمیم این ظروف، آسیب بیشتری به بدن میرسد، پس هرگز این ظروف را ترمیم نکنید.
ظروف آلومینیوماستفاده طولاني مدت از ظروف آلومينيومي براي پخت غذا مناسب نيست، چرا كه اين ظروف با آزاد كردن آلومينيوم در غذا، سبب انتقال اين يونها به بدن ميشوند و در درازمدت ميتواند مشكلاتي براي بدن از جمله
مشكل كم خوني، ايجاد كند. بهتر است از ظروف آلومينيومي براي پخت غذاهايي استفاده شود كه نياز به مدت زمان پخت كمتري دارد. از سوي ديگر سبزيجات برگي و غذاهاي اسيدي يا نمكي اگر در ظرف آلومينيوم پخت شوند ميزان زيادي آلومينيوم را به خود جذب ميكنند در نتيجه آلومينيوم بيشتري وارد بدن ميشود كه مضر است.
بعضي شواهد حاكي از آن است كه آلومينيوم در درازمدت باعث بيماري
آلزايمر مي شود كه البته اين رابطه هنوز كاملا به اثبات نرسيده است.
بعضي نظريه ها نيز مطرح است که جوش آوردن آب در کتري هاي آلومينيومي ميتواند باعث بروز بيماريهايي همچون
زخم معده،کوليت،خشکي دهان ،يبوست وتغيير رنگ زبان شود.
افرادي كه هرروز ازظروف آلومينيومي پوشش داده نشده براي پخت و پز و نگهداري مواد غذايي استفاده مي كنند ،تقريبا 5/3 ميليگرم آلومينيوم در روز وارد بدن خود مي كنند.
هرچه غذا بيشتر در اين ظروف پخته يا نگهداري شود،مقدار آلومينيوم وارد شده به آن بيشتر است.
البته سازمان بهداشت جهاني تخمين زده است كه بزرگسالان ميتوانندبيشتر از 50 ميليگرم را در روز بدون هيچ ضرري دريافت كنند.اين در حالي است كه بسياري از داروهاي معمول حاوي آلومينيوم هستند،مثلايك قرص آنتي اسيد حاوي 50 ميليگرم و يك قرص آسپيرين حاوي 20-10 ميليگرم آلومينيوم است.
سبزيجات برگي و غذاهاي اسيدي يا نمكي همچون گوجه فرنگي،مركبات وريواس اگر در ظروف آلومينيومي قرار داده شوند بيشترين آلومينيوم را به خود جذب مي كنند و باعث ميشوند آلومينيوم به مقدار زياد وارد غذا شود؛همچنين باعث ميشوند روي اين ظروف حالت سوراخ سوراخ بگيرد .بنابراين پختن اين مواد در ظروف آلومينيومي توصيه نمي شود.
براي جلوگيري از جذب آلومينيوم به غذا،از نگهداري مواد غذايي در ظروف آلومينيومي پوشش داده نشده بايد اجتناب كرد.
در بعضي مناطق، آب حاوي مواد معدني و قليا بوده كه ممكن است روي سطح ظروف آلومينيومي رسوب كند.پختن غذاهاي كم اسيدي،نمكي يا قليايي در ظروف آلومينيومي ميتواند باعث سياه شدن اين ظروف شود،البته تغيير رنگ و لكه دار شدن اين ظروف روي كيفيت پخت غذا تاثير ندارد.
براي برطرف كردن رنگ يا لكه، غوطه ور كردن ظرف در محلول آب و آب ليمو يا سركه مفيد است.
ظروف روی:متاسفانه ظروفی که به نام رویی در بازار وجود دارد، در واقع از جنس "آلومینیوم" هستند و باید بدانید که استفاده از این ظروف برای پخت و پز باعث آزاد شدن آلومینیوم میشود و این یون همراه با غذا وارد بدن میشود و در درازمدت میتواند عوارضی مانند
کمخونی، یبوست، اختلالات گوارشی، پوکی استخوان و حتی آلزایمر را به وجود آورد.
پس بهتر است هنگام خرید ظروف رویی دقت کنید که حتما جنس آنها اصل باشد اگر ظرف خریداری شده از جنس روی باشد، باعث خروج یون روی از ظرف به غذا میشود که باعث جبران کمبود روی در بدن هم میشود.
ظروف پلاستیکی:سرو غذا در ظروف پلاستيكي و يكبار مصرف از نظر بهداشتي باعث بروز مشكلاتي خواهد شد.
اين روزها استفاده از ظروف يكبار مصرف، متداول شده است. حتي بعضي خانوادهها براي پخش غذاهاي نذري يا در میهمانيهاي خود از اين ظروف استفاده ميكنند بايد توجه داشت كه استفاده از ظروف يكبار مصرف شفاف و بيرنگ، براي نوشيدنيهاي داغ مثل قهوه و چاي، كاملاً نامناسب است چون حرارت بالا، سبب آزاد شدن بعضي مواد آلي و تركيبات شيميايي موجود در ديواره آنها و انتقال آن به نوشيدني ميشود و ورود اين مواد و تركيبات به بدن عامل بروز بعضي از
سرطانهاست.
اين ظروف توانايي نگهداري رنگ را هم ندارند بنابراين با ريختن غذا و نوشيدني داغ درون اين ظروف، لايهاي از رنگ داخل محتويات، حل و وارد بدن ميشود كه سرطان زاست.
در هنگام استفاده از ظروف يك بار مصرف بايد به علامت اختصاري كه در كف ظرف حك شده توجه كرد:
استفاده از ظروف پلي اتيلني (PE)و پرو پيليني(PP) كه به رنگ سفيد ميباشند و عمدتا براي بسته بندي و نگهداري محصولات لبني،روغن و سركه به كار مي روند،براي مواد غذايي گرم و مرطوب بلامانع است.
استفاده از ظروف پلي استايرني فوم دار (EPS)و ظروف پلي استايرني سفيد رنگ (HIPS) براي مواد غذايي گرم و مرطوب مشكلي ايجاد نميكند ولي براي نگهداري مواد غذايي داغ مثلا با دمايC 140نامناسب است.
استفاده از ظروف پلي استايرني شفاف(GPPS) تنها براي نوشيدني هاي سرد مناسب است و براي مواد غذايي داغ مثل چاي و قهوه مناسب نمي باشد.
ظروف ملامیناگر فرآيند توليد اين ظروف، علمي و اصولي باشد، مشكلي براي سلامتي افراد به وجود نميآورد. لعابي كه براي محافظت روي ملامين پوشانده ميشود، بسيار نازك است. بنابراين بايد مانع از بين رفتن آن شد تا ميكروب وارد ظرف نشود.
به دليل نفوذ ميكروب، استفاده از ملامينهاي تركدار و كهنه توصيه نميشود. اگر اين ظروف، سالم باشد و لعاب آنها هم از بين نرفته باشد، غذاهاي ترش و اسيدي هم نميتوانند تاثيري بر آن داشته باشند.
ظروف استیلاين ظروف از تركيب آهن و فلزات ديگر ساخته شدهاند و در هنگام پخت، ترکیبی وارد ماده غذايي نميكنند اما بايد توجه داشت كه از نگهداري غذاهاي اسيدي و نمكي براي مدت طولاني در ظروف استيل، خودداري شود.
بزرگترین مشکلی که این قبیل ظروف دارند، این است که غذا به آنها میچسبد و در صورت سرخ کردن غذا، ظرف میسوزد. پس بهترین توصیه این است که از ظروف استیل برای طبخ غذا به شکل آبدار (مثل سوپ و آش) استفاده شود.
ظروف استیل از کیفیت درجه یک و دو برخوردار است. ظروف استیلی که دارای جنس مرغوب تری هستند از ترکیب آهن و فلزاتی همچون کروم، نیکل، مولیبدن و تیتانیوم ساخته می شوند که همین امر به ظرف حالت سختی می دهد و در مقابل فرسودگی، خراشیدگی و ساییده شدن بسیار مقاوم هستند اما ظروف استیلی که کیفیت پایین تری دارند مقاومت و آسیب پذیری کمتری دارند و حرارت را به طور یکنواخت منتقل نمی کنند و غذا را باید مرتب در آنها هم زد تا یکنواخت حرارت ببیند.
البته امروزه برای انتقال بهتر گرما ته ظروف استیل و همچنین نچسبیدن غذا به ته ظرف، لایه آلومینیومی یا چدنی به کار برده می شود. در مورد ظروف استیل این نکته قابل توجه است که نباید مواد اسیدی و نمکی و غذاهایی مانند گوشت، گوجه فرنگی، آلو و چغندر برای مدت طولانی در این ظروف نگهداری شوند.
ظروف لعابی یا سفالیظروف سفالی در گذشته به دلیل کمبود ظروف در آن زمان، دارای کاربرد فراوانی بود اما امروزه آنچنان مورد علاقه افراد نیست. ظروف سفالی بدون لعاب برای نگهداری یا پخت غذا به هیچ وجه مناسب نیستند زیرا خلل و فرج زیادی دارند که همین امر سبب نفوذ و باقی ماندن غذا در آنها می شود.
نکته دیگر اینکه امروزه برای زیبا ساختن ظروف سفالی از رنگ استفاده می شود که خود حاوی فلزات سنگین مثل
سرب است. اینگونه رنگ ها برای سلامتی بسیار مضرند و باعث کند ذهنی، افسردگی و حتی مسمومیت های درازمدت می شوند.
ظروف لعابی قدیمی که زردرنگ است، بهترین نوع این ظروف برای پخت و پز و نگهداری غذاست. همچنین ظروف سرامیکی که نوعی از ظروف سفالی است اگر دارای لعاب مناسبی باشند، هیچ مشکلی برای پخت و پز ندارند.
ظروف چدنیظروف چدنی از ظروف تازه وارد بازار است که به دلیل شکل و طراحی آن بسیار پرطرفدار هستند. چدن با آنکه رسانای حرارتی ضعیفی است ولی به خوبی حرارت را در خود نگه می دارد و آن را به طور یکنواخت پخش می کند.
ممکن است هنگام پخت و پز مقداری از مواد ظروف چدنی وارد غذا شود که البته از قابلمه جدا نمی شود بلکه مواد غذایی هنگام پختن در مجاورت با قابلمه، خواص آن را می گیرند. بنابراین بهتر است از ظروف چدنی بیش از حد استفاده نشود و برای آنکه چدن بر روی مواد غذایی هنگام پخت تاثیر نگذارد، بهتر است قبل از طبخ غذا تمام سطح داخلی ظروف چدنی با کمی روغن چرب شود و به مدت دو ساعت به همین حالت باقی بماند تا هم از خراشیدگی و هم از ایجاد تاثیرات منفی چدن روی بدن جلوگیری شود.
ظروف مسيظروف مسی که متاسفانه استفاده از آنها بسیار کم شده است از بهترین نوع و سالم ترین ظروف برای پخت و پز هستند. البته این نکته در مورد ظروف مسی حائز اهمیت است که قلع اندود نشدن مناسب ظروف مسی و استفاده از مواد حاوی سرب برای قلع اندود کردن، می تواند در دراز مدت سبب مسمومیت شود و تاثیر نامطلوبی روی اندام داخلی بدن داشته باشد.
همچنین آزاد شدن یون مس و انتقال آن به غذا باعث ذخیره شدن این ماده در کبد می شود و در کارکرد کبد اختلال ایجاد می کند. بنابراین هنگام خرید توجه داشته باشید که ظرف مسی حتما با فلز قلع پوشش داده شده باشد. بهتر است این ظروف به آهستگی شسته شوند تا این لایه از قلع از بین نرود یا خش برنداردا. غذاهای ترش و مواد اسیدی سبب از بین رفتن لایه رویی ظرف مسی می شود و حتما باید هر چند وقت یک بار ظروف مسی، قلع اندود شود.
مس هادي بسيار خوب گرماست و با آن به خوبي ميتوان دماي پخت و پز را كنترل كرد.
تنها با دادن حرارت كم تا متوسط ميتوان بهترين نتيجه را از آن گرفت. ظروف برنجي هم از مس و روي ساخته شده اند كه كمتر به كار مي روند.
مقادير اندك مس براي سلامتي مفيد است ولي مقادير زياد آن ميتواند مسموميت زا باشد.
مس با غذاهاي اسيدي واكنش ميدهد و به اين خاطر ظروف مسي را معمولا با لايه اي از يك فلز ديگرمثل قلع يا استيل يا نيكل مي پوشانند تا از ورود مس به غذا جلوگيري شود.اين لايه در هنگام پخت و پز به مقدار كم در غذا حل مي شود ، به خصوص اگر غذاهاي اسيدي براي مدت طولاني در اين ظروف پخته يا نگهداري شوند.پس از پختن غذاهاي اسيدي در ظروف مسي پوشش داده نشده بايد اجتناب كرد.
همچنين با خراشيدن يا سائيدن اين ظروف در هنگام شست و شو،لايه پوششي محافظ از بين ميرود.از خراشيدن اين ظروف بايد خودداري نمود و در ظروفي كه لايه پوششي آنها از بين رفته نبايد پخت و پز كرد.
سازمان غذا و دارو (FDA) در مورد مصرف ظروف مسي بدون پوشش هشدار داده است زيرا اين فلز هنگامي كه در مقادير زياد وارد غذا ميشود باعث تهوع،استفراغ و اسهال ميشود.
ظروف بلوری، پیرکس و شيشهايهر چند که در بیشتر خانه ها ظروف پیرکس وجود دارد اما کمتر پیش می آید که افراد از این ظروف برای پخت و پز استفاده کنند.
از نظر متخصصان تغذیه ظروف پیرکس مناسب ترین ظروف برای پخت و پز هستند زیرا می توان انواع غذاها را در آنها تهیه کرد و مواد اسیدی و مواد بازی، روی این ظروف تاثیری ندارند. یون های مضر هم در اثر حرارت وارد غذا نمی شوند اما باید به این نکته توجه کرد که پیرکس حرارت را به خوبی ولی به طور یکنواخت منتقل می کند، بنابراین باید این ظروف با المنت های برقی و حرارتی بسیار زیاد به صورت مستقیم تماس نداشته باشند و به طورغیر مستقیم در ماکروویو یا اجاق گاز حرارت نبیند و هنگامی که بسیار داغ است بر روی سنگ و جسم سرد گذاشته نشود.
ظروف بلوري، پيركس و شيشهاي جزء ظروف مناسب براي پخت غذا هستند، چون مواد اسيدي يا بازي، روي آنها تاثيري نميگذارد و در اثر حرارت نيز ترکیبی وارد غذا نميشود. بعضی از افراد این ظروف را روی حرارت بالا و شعله مستقیم اجاق گاز قرار میدهند، ولی باید دانست که این روش کاملا اشتباه است.
ظروف سنگي بيشتر جنبه تزئيني پيدا كرده است، ولي هنوز هم موارد استفاده از آنها مشاهده ميشود. هر چند اين ظروف در حال حاضر چندان مورد استفاده قرار نميگيرند اما اين ظروف از نظر بهداشتي سالم هستند و تغيير در غذا ايجاد نميكنند.
مهرزاد مهربانی، متخصص طب کهن و اسلامی با تشریح عملکرد ظروف مختلف غذا، ظروف مسی،تفلونی خراش دیده، سرب اندود،سفالی، پلاستیکی و آلومینیومی را در اکثر موارد خطرناک اعلام کرد و گفت: ظروف پیرکس و آرکوپال اغلب مناسب هستند.وی خاطرنشان کرد: اگر سطح داخلی ظرف مسی با فلز قلع پوشیده نشده باشد یا در اثر استفاده زیاد خش برداشته باشد، مس وارد غذا شده و با آن وارد فعل و انفعال میشود و بر اثر استفاده طولانی مدت، مس در ارگانهای بدن به خصوص کبد انباشته شده و اثرات نامطلوبی به دنبال خواهد داشت.
این متخصص طب سنتی همچنین گفت: از طرفی امروزه بسیار مشاهده میشود که به دلیل قیمت ارزانتر سرب، برای اندود کردن ظروف مسی از سرب به جای قلع استفاده می شود که این خود خطر مسمومیت با سرب را نیز به دنبال خواهد داشت.
مهربانی توصیه کرد: حتی از قاشقهای مسی با رنگ قرمز برای برداشتن روغن و مواد ترش استفاده نکنید به عنوان مثال قرار دادن یک قاشق مسی در ظرف روغن به دلیل اکسیداسیون میتواند مدت ماندگاری روغن را 80 برابر کوتاه کند.
مهربانی بیان کرد: چنانچه سطح داخلی ظروف تفلون دچار خراش شده باشد مادهای وارد غذا میکند که مضر است.
وی گفت: از طرف دیگر چنانچه حرارتی که به ظرف تفلون وارد میشود به بیش از 300 درجه سانتی گراد برسد تفلون تجزیه میشود و مواد سمی آزاد میکند.
بنابراین سطح فلزی زیرین ظروف تفلونی هرچه ضخیمتر باشد مناسبتر است به ویژه در مورد تابههای تفلونی که در مقایسه با قابلمه ها در معرض حرارت بیشتری قرار میگیرند.
مهربانی گفت: از ظرفهای ملامینی که لعابش صدمه ندیده و دچار خراش نشده باشد میتوان استفاده کرد اما باید توجه داشت که در این ظرفها غذای داغ ریخته نشود.
ظرفهای سفالی دارای منافذ زیادی است که سبب میشود آب درون کوزههای سفالی خنک بماند.
وی گفت: یک تا دوبار استفاده از ظروف سفالی اشکالی ندارد اما بقایای غذا در منافذ این ظروف باقی می ماند و پاک نمیشود به همین دلیل به مدت طولانی تری قابل استفاده نیستند.
این متخصص طب سنتی ادامه داد: ظروف سفالی لعابدار این مشکل را ندارند به شرطی که لعاب کاملاً سالم و بدون نقاط خار مانند باشد چون برای تهیه لعاب از اکسید فلزهایی مثل سرب و مس استفاده میشود که در صورت ریختگی لعاب در غذاها حل شده و وارد بدن می شود.
وی اضافه کرد: از بطریهای پلاستیکی محتوی آب معدنی میتوان تا شش ماه برای نگهداری آب استفاده کرد اما آبلیمو و سایر مواد ترش در این ظروف قابل نگهداری نیستند.
مهربانی بیان کرد: لیوانهای پلاستیکی به ویژه نوع شفاف آنها برای نوشیدنیهای داغ مناسب نیست.
وی اضافه کرد: ظرفهای فوم نیز برای نگهداری مواد غذایی داغ مناسب نیستند و بهترین ظروف یکبار مصرف به این منظور ظروف سلولزی هستند.
این متخصص گفت: استفاده طولانی مدت از ظروف آلومینیومی مثل کتری های آلومینیومی میتواند به اختلال در جذب روی و سلنیوم منجر شده و خطر عوارضی مثل زخم معده، یبوست، کولیت، کم خونی و حتی آلزایمر را افزایش دهد.
وی افزود: توصیه میشود اگر در ظروف آلومینیومی جرم ایجاد شده باشد، کنده نشود چون خود آن مانعی برای ورود آلومینیوم به غذاست.
مهربانی خاطر نشان کرد: به طور کلی بهترین ظروف برای پخت و نگهداری غذا ظرفهای شیشهای (پیرکس) هستند چون با ترکیبات موجود در غذا وارد واکنش نمیشوند.
وی ادامه داد: ظروف استیل هم بسیار مناسب هستند اما بهتر است به مدت طولانی در آنها غذاهای ترش یا شور نگهداری نشود.
ظروف چدنی هم به نسبت برای نگهداری و پخت و غذا مناسب است اما اشکالی که وجود دارد این است که گاهی در سطح داخلی آنها از تفلون استفاده می شود که سبب می شود معایب ظروف تفلونی را داشته باشند.
مهربانی گفت: ظروف سرامیکی هم نوعی از ظروف سفالی لعابدار هستند و تا زمانی که لعاب آنها صدمه ندیده مشکلی ایجاد نمیکنند.
وی ادامه داد: ظروف اوپال (آرکوپال) هم مانند ظروف شیشهای اثر سوئی بر مواد غذایی ندارند.
ظرفهای چینی هم ظروف مناسبی هستند اما هم در مورد ظرف های چینی و هم اوپال، رنگ های تزیینی بکار رفته را باید مدنظر داشت.
وی در مورد استفاده از ظرفهای سنگی گفت: ممکن است در دراز مدت ترکیبات موجود در سنگ بر غذا تاثیر بگذارد.