کشاورزی ارگانیک، بهترین انتخاب برای حفظ محیط زیست و سلامتی مطالب بررسی شده در این مقاله:· تعاریف و ضرورت کشاورزی ارگانیک
· اثرات مضر کشاورزی متداول بر سلامتی انسان
· مضرات زیست محیطی کشاورزی متداول
· فوايد کشاورزی ارگانیک
· فوايد مصرف مواد غذايی ارگانيک
· نجات کره زمین
تعاریف و ضرورت کشاورزی ارگانیک کشاورزی ارگانیک، که به کشاورزی زیستی، بیولوژیکی و پایدار نیز معروف است، نوعی کشاورزی است که در تولید و فرآوری محصولات آن، از کودهای شیمیایی، سموم، هورمونها و دستکاری های ژنتیکی استفاده نمی شود و همه مراحل تقویت زمین، کاشت، داشت و برداشت با استفاده از موارد طبیعی مانند کود زیستی، کمپوستها، حشرات سودمند و میکرو ارگانیسمهای سودمند انجام می شود.
کشاورزی ارگانیک، در واقع به نوعی مدیریت منابع زیستی و تولید محصولات کشاورزی، به روشی کاملاً پایدار و مطابق با اکوسیستم است که در آن، سلامت خاک، گیاه، انسان و سیاره زمین بعنوان یک موجود زنده یکپارچه، اصول پایداری زیستی، کمیت و کیفیت محصولات از تولید تا فرآوری و انتقال به مصرف کننده، مد نظر است.
آنچه که امروزه سبب رشد کشاورزی ارگانیک شده، تاثیر نامطلوب و اثرات باقیمانده و دراز مدت مصرف انواع کودهای شیمیایی، سموم و هورمون های موجود در محصولات کشاورزی بر افراد و محیط زیست می باشد. در كشاورزی سنتی و متعارف بيش از 300 تركيب شيميايی خطرناک و مصنوعی نظير آفت كشها، علف كشها و كودهای شيمايی برای كنترل آفات و حشرات و حاصلخيز سازی خاك مورد استفاده قرار می گیرند كه بقايای اين مواد پس از ورود به بدن ميتواند موجب مشكلات عديده ای گردد.
اثرات مضر کشاورزی متداول بر سلامتی انسان بروز نقص های مادرزادی، تولد نوزاد با وزن كم، اختلال در سيكل ماهانه زنان، سقط جنين، بلوغ زودرس و يا دير رس، يائسگی پيش رس، كاهش باروری و يا ناباروری، تغيير در سرعت متابوليسم، اختلال در سيستم غدد داخلی، ضعف عضلانی، كاهش حافظه، آسيب به سيستم عصبی و مغز، كاهش كارايی سيستم ايمنی بدن و سرطانزايی. يافته ها حاكی از آنست كه 60 درصد سموم دفع آفات، 90 درصد قارچ كشها و 30 درصد حشره كشها سرطانزا می باشند.
مضرات زیست محیطی کشاورزی متداول استفاده از كودهای شيمیايی و آفت كش ها سبب آلودگی آب، خاک و هوا می شوند. راه یافتن این مواد سمی به منابع آب زیرزمینی، رودخانه ها و دریاها یکی از خطرات امروزی است که تخریب های شدیدی را در پی داشته از جمله: ایجاد و گسترش مناطق مرده اقیانوسی (که بخاطر نبود اکسیژن هیچگونه موجود زنده ای نمی تواند در آنها زندگی کند)، نابودی گونه های زیستی جانوری و گیاهی، بر هم خوردن تعادل اکوسیستم، افزایش جلبکهای سمی در دریاها، انتقال سموم از طریق آب به مناطق طبیعی و بکر و نابودی میکرو ارگانیسمهای مفید...
دامنه تخریب های زیستی ناشی از استفاده از کودها و سموم شیمیایی و روشهای نادرست کشاورزی متداول تا مواردی چون فرسایش شدید خاک، ناباروری زمین ها، بیابان زایی و کاهش میزان و کیفیت محصولات کشاورزی نیز پیش رفته است. بطوریکه پس از مدتی زمینهای کشاورزی تمام توان باروری خود را از دست داده و بجای ترمیم خاک، کاملا به کودهای شیمیایی وابسته می شوند. همچنین استفاده بی رويه از كودهای شيميايی و آفت كشها موجب می شود تا آفتها نسبت به سموم مقاوم گرديده و آفتهای جديدتری نيز ظاهر گردند.
فوايد کشاورزی ارگانیک: · در كشاورزی ارگانيك آب توسط مواد شيميايی آلاينده مانند كودهای مصنوعی، آلوده نمی گردد.
· تعادل اكوسيستم و حاصلخيزی خاک حفظ شده و فرسايش خاك نيز تا 50 درصد كاهش می يابد. چرا که در کشاورزی ارگانيک از روشهایی چون کمترين میزان شخم زدن، کودهای بيولوژيکی، تناوب کشت مناسب، پوشش گیاهی و غیره استفاده می شود. با این روش خاک بعنوان یک اکوسیستم کامل و سالم به راحتی می تواند خود را احیا نموده و به رشد محصولات کمک کند.
· تنوع زيستی در زمينهای زراعی ارگانيک به علت عدم استفاده از سموم آفت كش و علف كش، 57 درصد بيشتر است.
· كشاورزان در معرض سموم و آلاينده های كمتری قرار می گيرند.
· تحقيقات 76 محقق کشورهای مختلف نشان داده که کشاورزی ارگانيک باعث بهبود چرخه غذايی از باکتريها تا پستانداران می گردد. زيرا کشاورزی ارگانيک با حيات وحش بصورت دوستانه برخورد می کند و از مواد شيميايی و سموم استفاده نمی کند.
· در اين نوع کشاورزی با استفاده از عملکردهای اکولوژيکی طبيعی می توان توليد را افزايش داده و خاک و محصولات را در برابر آفات و بيماريها مقاوم نمود.
· با استفاده از روشهای متعدد حفظ رطوبت خاک، در کشاورزی ارگانیک از آب کمتری استفاده می شود.
· با بهبود جانوران مفيد خاک و تخمير مواد آلی، بافت خاک بهبود يافته و باروری خاک افزايش می يابد، و ميزان مواد مغذی بيشتری به خاک داده می شود. به همين دليل فرسايش خاک کم شده و تنوع زيستی خاک افزايش می یابد.
· از آلودگی های ناشی به هنگام تولید کودهای شیمیایی از مواد نفتی جلوگیری می شود.
· بطور کلی می توان گفت که کشاورزی ارگانيک با اکولوژی هماهنگ است و باعث تثبيت بافت خاک، حفظ چرخه آب، چرخه کربن، چرخه مواد غذايی و آلودگی کمتر زمين می شود.
فوايد مصرف مواد غذايی ارگانيک:· ارزش غذايی بالاتری دارند. ميزان ويتامين C ، كلسيم، منيزيوم، آهن و فسفر در مواد غذايی ارگانيک بيشتر است.
· مواد غذايی ارگانيک حاوی آنتی اكسيدان بيشتری مي باشند. در مواد غذايی ارگانيک آنتی اكسيدان PHENOLIC بيشتر يافت می گردد (50 درصد بيشتر از محصولات غير ارگانيک). چراكه آفت كش های مصنوعی توليد اين مواد را در گياهان كاهش داده اما كودهای حيوانی و آلی بكار رفته در كشاورزی ارگانيک توليد آنها را افزايش مي دهد.
· كمتر سمی هستند. محصولات ارگانيک سالم بوده و به بقايای آفتكش های آلی آلوده هستند. همچنين اين محصولات فاقد افزودنيهای غذايی بوده و طبعا سالمترند.
· خوشمزه و خوش طعم تر هستند. يكی از دلايل آن اين است كه محصولات ارگانيک پس از برداشت در مدت زمان كمتری بدست مصرف كننده رسيده و تازه تر هستند. و همچنين در محصولات تهيه شده به روش سنتی، با فرآوری ها و دستكاري هايی كه بر روی آنها صورت می گيرد تنها به ظاهر، رنگ، بالا بردن ماندگاری، افزايش توليد و مقاوم كردن آنها در برابر صدمات ناشی از حمل و انبارداری توجه مي شود و نه به كيفيت و ارزش تغذيه ای آنها.
· توليد كنندگان محصولات ارگانيک از استاندارد ها و دستورالعمل های بسيار سخت گيرانه ای تبعيت مي كنند تا احتمال آلوده شدن اينگونه محصولات به هر گونه مواد شيمايی و سمی منتفی باشد.
· محققان آمريكايی می گويند ميوه ها و سبزيجات ارگانيك در مقايسه با انواعی كه به روش های رايج پرورش می یابند برای سلامت قلب بهترند. علت اين تفاوت به نيتروژن موجود در خاك مربوط می شود. نيتروژن غير آلی موجود در كودهای رايج براحتی در دسترس گياه قرار می گيرند و بنابراين كود دهی زياد احتمالا باعث كاهش سطوح فلاونوئيدها مي شود.
نجات کره زمین: کشاورزی ارگانیک بعنوان راهی برای نجات کره زمین معرفی شده است. مسئله بسیار ساده است؛ با زراعت ارگانیک و عدم استفاده از کود شیمیایی، به چرخه های زیستی احترام می گذارید و بنابراین تعادل زیست محیطی را بهم نمی زنید بلکه به متعادل شدن آن کمک می کنید. همچنین محصول بیشتر و با کیفیت بالاتری تولید می کنید. محصولاتی که مغذی تر هستند و هیچ سم و آفتکشی در خودشان ندارند و طعم و شکلی واقعی دارند.
تحقیقات نشان داده که کشاورزی ارگانیک مقدار قابل توجهی از دی اکسید کربن جو زمین را جذب می کند و این باعث کاهش گازهای گلخانه ای و کاهش گرمایش جهانی می شود. بسیاری از فعاليتهای انجام شده در کشاورزی ارگانيک مانند حداقل شخم، استفاده از گياهان تثبيت کننده نيتروژن، باز گرداندن ضايعات کشاورزی به خاک و استفاده از پوشش گیاهی موجب افزايش بازگشت کربن به خاک گشته و حفظ و ذخيره سازی کربن را باعث می گردد.
اگر در 1.4 میلیارد هکتار از زمینهای قابل کشت سیاره، زراعت ارگانیک شود، تقریباً %40 آلودگی های دی اکسید کربن را می توان جذب کرد.
همچنین یک تحقیق در آلمان آشکار کرد که رژیم غذایی کاملاً گیاهی ارگانیک می تواند مقدار آلاینده های گازهای گلخانه ای را تا 94% کاهش دهد.
بدین صورت کشاورزی ارگانیک می تواند برای بسیاری از مشکلات اقلیمی و تغییرات آب و هوایی راه حل مناسبی باشد.
در ادامه بخش اول این مقاله، به تعاریفی تخصصی تر در زمینه کشاورزی ارگانیک می پردازیم و نگاهی عمیق تر به جنبه های مختلف این شیوه زراعت زیست پایدار می اندازیم...
كشاورزی ارگانيک با نامهای مختلفی چون Farming Ecological-Biologic (كشاورزی زيست محيطی)، Farming low internal input (كشاورزی كم بهره از نهادههای خارجی)، Regenerative Farming (كشاورزی آيش) و Alternative agriculture (كشاورزی جايگزين) مطرح شده است. و همین اسامی می تواند اهداف و جنبه های مختلف کشاورزی ارگانیک را روشن سازد.
كشاورزی ارگانيك بهعنوان كشاورزی بدون كاربرد مواد شيميايی معرفي شده است. با اینجال چنین نیست که كشاورزي ارگانيك تنها به جايگزين کردن نهادههاي آلی به جای كودهای شيميايی بسنده کند. چون با وجودیکه در مناطق خشك و نيمهخشك، بهكارگيری تركيبات آلی باعث بهبود خواص فيزيكي، شيميايی خاك و در نتیجه حاصلخيزی آن میشود، اما کاربرد بیش از حد و خارج از زمان موادآلی نیز می تواند اشكالاتی درچرخههای زيستي پديد آورد. در حقیقت، كشاورزي ارگانيك، كشاورزي امروز را بهطوركامل رد نمیكند، و مواردی مانند تناوب كشت، كشت مخلوط، روشهاي مكانيكي كنترل علفهای هرز، تنوع زيستی و... از موضوعات مورد بحث اين نوع كشاورزی هستند.
در كشاورزی ارگانيك برای بکار بردن مواد و لوازم كشاورزی از تدابير مديريتی استفاده میشود و توليد ارگانيك بر پايه اين موضوع است كه يك مزرعه بايد براساس برنامه مديريت ارگانيك پيش رود، که خود اين امر شامل يك گردش زراعی چندساله است. همچنين براي ازدياد حاصلخيزي زمين تدابيری اندیشیده می شود؛ از جمله ثابت نگهداشتن ميزان نيتروژن، شخم عميق، استفاده از گياهان دو يا تك لپه، استفاده از گياهان به منظور كود سبز يا (Cover crop) و غیره.
در سيستمهاي ارگانيك از منابع به شيوهي مؤثرتری استفاده می شود كه اين امر منجر به صرفه جويی در انرژی و توليد محصول بيشتر می شود. همچنين فعاليتهای ميكروارگانيزمهاي خاك در نظام ارگانيك در مقايسه با نظام متداول بیشتر ديده می شود، كه اين امر مربوط به ساخته شدن مواد ذخيرهای نيتروژن دار است که در بهبود شرايط فيزيكي خاك و جذب بهتر نقش دارند. علاوه بر اين خاكهای ارگانيك تعداد بيشتر و انواع بزرگتری از اجتماع ميكروارگانيزمها را درخود دارند. پژوهشگران معتقدند كه قارچها منجربه ایجاد ثبات بيشتری در ساختار فيزيكی خاكهای ارگانيك میشوند. محصولات ارگانيك حاوي مواد مغذی بيشتری بوده و در مقايسه با گياهانی كه به روشهای مرسوم پرورش میيابند حاوی متابوليستهای ثانويه بيشتری هستند (متابوليستهای ثانويه موادی هستند كه بخشی از سيستمهای ايمنی گياهان را تشكيل می دهند و اين مواد در مبارزه عليه بيماری سرطان نيز مفيدند.)
برخی از تعاریف کاربردی در کشاورزی ارگانیک هوموس:مادهای بيوشيميايی است که در لايههای بالايی خاک تشکيل می شود و به رنگ قهوه ای تيره تا سياه می باشد. موادآلی پس از تجزيه توسط ميكرو ارگانيزمها به تركيب نيمه محلولی به نام هوموس تبديل میشود كه با ذرات ريز مواد معدنی به خوبی مخلوط شده است. خاکدانههای رسی- هوموسی که به اين ترتيب از آميزش تنگاتنگ مواد آلی و معدنی پديد می آيند دارای ساختمانی نرم و قابل تهويه است كه علاوه بر بهبود ساختمان خاك، منجر به افزايش جذب آب و عناصر غذايی خاک میشود.
كود سبز: استفاده از گياهان پوششی كه اغلب آنها از گروه گياهان يک ساله هستند يكی از روشهای توصيه شده در كنترل زراعی است، به این صورت كه در دورههای آيش، اين گياهان كه بيشتر از خانوادهی لگومها هستند در زمين كشت شده و پس از آنكه رشد گياهان به ميزان قابل قبولی رسيد آنها را چیده و به خاك اضافه می كنند. از اين كودها بهعنوان كود آلی نيز ياد میشود كه علاوه بر بهبود ساختار خاك موجب جايگزين شدن ازت میشود.
در ضمن، گياهان پوششی به عنوان مالچ نيز استفاده می شوند، یعنی پوششی كه در دوره آيش برای پيشگيری از ظهور علفهای هرز و نابودی آفات و بيماری های گياهی مورد استفاده قرار میگيرد. مالچ با پوشاندن فضاهای خالی، مانع از رشد علفهای هرز در مزارع شده و نیز با برگرداندن اين گياهان به خاك موجب افزايش دمای خاك و نابودي ميكرو ارگانيزمهای باقيمانده در خاك می شود. همچنین می تواند بهعنوان محصول دوم نيز مورد استفاده صنايع داروسازی گياهی قرار گيرد.
آللوپاتی:بهعمل بازدارندگی شيميايی يک گونه گياهی بوسيله گونههای ديگر گفته میشود. بدین صورت که ماده بازدارنده شيميايی که در محيط پخش میشود ممکن است از جوانه زدن، رشد ريشه و یا افزايش مواد غذايی جلوگیری کند و در نهايت بر رشد و توسعه گياهان مجاور اثر بگذارد. آللوپاتی شيميايی میتواند دربخش هايی از گياه مانند برگ، گل، ريشه، ميوه و يا ساقه وجود داشته باشد. گياهان آللوپاتيک توسط واکنشهای شيميايی با هم رقابت میکنند و اجازه نمی دهند که گياهان ديگر از منابع موجود استفاده کنند.
جنبههای تكنيكی كشاورزی ارگانيکالف) مديريت خاك
ب) مديريت تغذيه گياهی
ج) مديريت تناوب زراعی
د) مديريت علفهای هرز
ه) مديريت كنترل آفات و بيماری ها
الف) مديريت خاک:در کشاورزی ارگانیک، خاك به عنوان پيكرهای زنده معرفی شده و اعتقاد بر اين است كه ميان خاك، گياه و موجودات زنده ارتباط جدا نشدنی وجود دارد و هرگونه بی توجهی به اين ارتباط، حيات اين موجود زنده را تحت تأثير قرار میدهد. هدف از مديريت خاك در نظام ارگانيك، حفظ سلامت و فعاليت بيولوژيكی خاك و ايجاد محيطی مناسب برای رشد گياه است؛ و به منظور افزایش توليد، مواردی چون جلوگيری از فرسايش آبی و بادی، هدررفتن آبها درمناطق خشك، زهكش، ايجاد محيطی مناسب برای رشد گياه، انجام عمليات صحيح زراعی و حفظ پوشش گياهی درخاك های كم هوموس درنظر گرفته می شود.
همچنین در اين نظام زراعی به اطلاعات كافی درباره اثرات متقابل محصول کشاورزی و خاك و تأثير مديريت كشت، نیاز است. بطور مثال از آنجاییکه خاك به شدت تحت تأثير عمليات شخم قرار دارد، در روش ارگانيك، برای حفظ ساختمان خاك و پوشش گياهی، شخم كم عمق به منظور برهم زدن لايهی سخت خاك بسیار کاربرد دارد. شخم مناسب زمين به منظور تهويه بهتر انجام می پذيرد و رعايت اجرای شخم صحيح پس از برداشت، باعث كاهش فشردگی لايههای زيرين خاك می شود.
ب) مديريت تغذيه گياهی:مديريت صحيح، شامل گردش صحیح مواد غذايی مورد نياز گياه میباشد. بنابراين بایستی با كاهش مصرف منابع خارجی برای تأمين عناصر غذايی، ازهدر رفتن عناصر جلوگيری شود و ميكروارگانيزمهای خاك بتوانند عمل گردش عناصر غذايی درخاك را به انجام رسانند، بهنحوی كه در صورت خروج مواد آلی و عناصر غذايی در هنگام برداشت، جايگزين اين مواد تأمين شود. فرآيند هدر رفتن عناصر غذايی بايستی با استفاده از فرآيندهای چرخهی طبيعی و تثبيت بيولوژيكی ازت به حداقل كاهش پيدا كند.
ج) مديريت تناوب زراعی:كشت پیدرپی يك محصول و يا محصولات شبيه به هم، موجبات كاهش عناصر غذايی خاصی در خاك را فراهم آورده و حالت خستگی را برای خاك موجب می شود. دراثر برداشت محصول، عناصرغذايی بسيار زيادی از خاك خارج میشود و چنانچه كشت متداول ادامه پيدا كند، كاهش مقاومت محصول دربرابر خسارت و آفات و بيماری ها و كاهش رشد را به همراه خواهد داشت. از سوی دیگر، دليل خستگی زمين ممكن است ناشی از فشار ناهنجار باقیماندههای محصول قبلی بر محصول پس از آن باشد. بازگشت محصول قبلی كشت شده در زمين (كودسبز)، در بسياری از موارد خاصيت آنتی بيوتيكی داشته و مانع از انجام فعاليتهای ميكروبی مضر خاك میشود، ضمن آنكه اثرات آللوپاتی نيز وجود دارد. اگرچه اين امر میتواند بركنترل علفهای هرز مؤثر باشد ولی تأثير آن برتناوب كشت و رسيدن به يك نظام ارگانيك، مستلزم اطمينان از تنظيم دقيق تناوب كشت هر محصول می باشد.
اهدافی كه در اين بخش مورد توجه است، شامل كنترل علفهای هرز مزرعه، كنترل بيماریها و آفات و افزایش کمی و کیفی محصول، از طريق مدیریت صحیح تناوب کشت میباشد.
د) مديريت علفهای هرز: كشاورزی ارگانيك با تلاش برای از بين بردن علفهای هرز مخالف است. اگرچه علفهای هرز به دليل رقابت با گياهان زراعی، كاهش عملكرد آنها را فراهم آورده و برخی نيز به صورت انگل می باشند، ولی علفهای هرز دارای محاسنی نيز هستند. ازجمله اینکه می توانند با ايجاد پوشش مناسب در سطح خاك، از فرسايش خاك جلوگيری كنند. همچنین ريشه آنها در بهبود فعاليت بيولوژيك خاك تأثير داشته و نیز ممكن است بعضی مواد شيميايی توليد شده توسط علفهای هرز، اثرات مثبتی بر روی گياهان زراعی داشته باشد.
بنابراین کشاورزی ارگانیک معتقد است كه كنترل علفهای هرز بايد بصورت تعادلی بوده و ميان گونههای زراعی و گونههای هرز، تعادل برقرار باشد. بدین صورت که حتی نوارهايی از علفهای هرز در بين رديفهای زراعی باقی بماند، تا اين قسمتها بتوانند حشرات مفيد را به خود جلب کنند و كنترل بر روی آنها توسط روش های بيولوژيك انجام شود.
ه) مديريت كنترل آفات و بيماری ها:مصرف آفتكشها از دستاوردهای كشاورزی پيشرفته بوده و پس از مشخص شدن آثار زيان بار آنها، اگرچه امروزه در بسياری از كشورهای پيشرفته كمتر مورد استفاده قرار میگيرند و استفاده از آنها ممنوع شده، اما دركشورهای درحال توسعه همچنان بطور فزايندهای مصرف میشوند.
اکنون به برخی از مضرات آفت كشها توجه کنید:
· وجود ماهيت شيميايي آفتكشها باعث برهم خوردن اكوسيستم خاك و موجودات زنده و حيوانات میشود و به ايجاد بيماریهای خونی و ناهنجاری های مادرزادی دركودكان میانجامد
· ايجاد مسموميت در انسان
· آلودگي هوا و تخریب لایه ازن
· ازبين بردن حشرات مفيد (شكارگران)
· بی اثر بودن قارچها به دليل مقاوم شدن اين نوع آفات
· تأثير معكوس برخی آفتكشها، يعنی ازدياد آفات (مقاوم شدن آفات گياهی)
كنترل بيولوژيكی در کشاورزی ارگانیک شامل: كاربرد كودهای آلی، رعايت تاريخ كشت، كود سبز، اصلاح ارقام مقاوم و تقويت دشمنان طبيعی آفات میباشد. ضمن آنكه اين تفكر در كشاورزی ارگانيك وجود دارد كه اگر در خاك توازن مواد غذايی برقرار باشد، افزايش قدرت گياه او را از آسيبديدگی در برابر بيماریها در امان داشته و گياه دارای قابليت بيشتری برای مقابله با عوامل بيماری زا میشود.
كشاورزی ارگانيک و حفاظت از محيط زيست: مخاطرات زيست محيطی كشاورزی امروز بهطور عمده از مصرف بیرويه آفتكشها و كودهای شيميايی منشاء گرفته است. به كار بردن بیش از اندازه اين گونه مواد آلودهكننده شيميايی باعث آلودگی محيط زيست شده و ورود مواد مزبور به خاك و آب، انباشته شدن برخی از مواد شيميايی در محصولات كشاورزی و شيوههای نادرست استعمال آنها (مانند سمپاشی هوايی) سلامتی انسان ها و کل گونه های زیستی را در به خطر انداخته است. تحقیقات اخیر نشان داده که آثار کودهای شیمیایی موجود در محصولات کشاورزی که توسط افراد مصرف می شود، سبب بروز بیماری های مختلف و از جمله سرطان و ناباروری می شود.
در حالیکه از سویی آفتهای کشاورزی خود را با این مواد شیمیایی تطبیق داده اند و گونه های مقاوم تری از آفتها ایجاد شده اند که عملاً حذف آنها از محصولات کشاورزی سخت تر شده، از سوی دیگر نفوذ باقی مانده سموم و کودهای شیمیایی به منابع آبی زیر زمینی، رودخانه ها و دریاها سبب رشد بی رویه گونه های مخرب زیستی (مانند کشند قرمز) و کاهش اکسیژن آب و در نتیجه مرگ گونه های آبزی شده است. بدین صورت نه تنها مشکلات کشاورزی حل نشده، بلکه معضلات آلودگی زیستی را هم به دنبال داشته است.
ثبات و طول عمر بالای اکثر سموم کشاورزی و مقاومت آنها در مقابل تجزیه طبیعی و شیمیایی نیز سبب می شود که مضرات وجود این مواد در طبیعت طولانی مدت شود و به حشرات، حیوانات و گیاهان بیشتری آسیب برسد. این آسیب به گونه های زیستی نیز به نوبه خود در چرخه طبیعت خلل ایجاد کرده و باعث کاهش برخی گونه ها و افزایش دیگر گونه ها می شود و تعادل زیستی را بر هم می زند.
نتایج استفاده از کشاورزی ارگانیک در یک جمع بندی کلی، اهداف و نتایج مثبت کشاورزی ارگانیک را می توان چنین مطرح نمود:
- توليد مواد غذايی با كيفيت عالی و مطلوب
- كنش متقابل ميان بهبود سطح سلامت مردم همسو با چرخههای زيست طبيعی
- حفظ و توسعه اکولوژیکی محیط، نگهداری از منابع كشاورزی و طبيعی و زيست محيطی
- حاصلخيزی طولانی مدت خاک
- جذب دی اکسید کربن هوا و کمک به توقف گرمایش جهانی
- حفظ تنوع زیستی و ژنتيكی گياهان و زيستگاههای وحش
- كاربرد درست و مواظبت شايسته از منابع آبی و موجودات زنده درون آنها
- كاربرد منابع تجديد شونده درسیستم های توليد محلی
- كاهش و به حداقل رساندن هرگونه آلودگی درسیستم کشاورزی و پيرامون آن
- ايجاد اشتغال و افزايش درآمد، به ويژه درمناطق روستایی
- استفادهی بهينه از نيروی انسانی شاغل در بخش كشاورزی و ایجاد محيط كارسالم (و بدون سموم شیمیایی) برای همه افراد درگير در كار توليد و فرآوری ارگانيک
- برقراری امنيت غذايی متناسب با رشد جمعيت
و بسیاری منافع اقتصادی و اجتماعی که به دنبال این نتایج نام برده شده می آیند.
منابع:
http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D8% ... 8%AA%DB%8Chttp://www.daneshju.ir/forum/sitemap/t-45752.htmlhttp://www.roostanews.ir/?lang=fa&p=con ... dy&id=5590http://zamin-e-sabz.blogfa.com/8702.aspx http://www.rodaleinstitute.org/files/Ro ... _30_08.pdfhttp://afp.google.com/article/ALeqM5gb6 ... J5nxjgtllwhttp://WWW.IRAN-ENG.COMhttp://khak87sut.blogfa.comhttp://our-environment.mihanblog.com