در حاشیه قانون ممنوعیت اشتغال بانوان محجبه در آلمان
چندی پیش اعتراض یک دختر مسلمان افغانی محجبه به قانون منع شغلی برای معلمین مسلمان باحجاب به وزارت فرهنگ ایالت «بادن ورتمبرگ Baden Wurttemberg» بازتاب وسیعی در بین رسانه های عمومی و نمایندگان مجلس آلمان
به همراه داشت.
فرشته لودین دختر مسلمان افغانی که دوره تربیت معلمی را با موفقیت پشت سر گذاشته است، هنگامی که جهت اشتغال به مدارس مراجعه می کند، با جواب منفی مسؤولین مدارس روبه رو می شود. آنان روسری فرشته را علت جواب منفی خود اظهار می کنند و اینکه یک معلم نمی تواند روسری به سر داشته باشد. از آنجایی که به لحاظ قانونی چنین ممنوعیتی در قوانین آموزشی آلمان وجود ندارد، خانم لودین شکواییه ای به دادگاه ایالت Baden _ Wurttemberg، وزارت فرهنگ در همین ایالت و دادگاه عالی مدارس در اشتوتکارت Stuttgart ارائه می دهد، که این امر موجب جار و جنجالهای مطبوعاتی زیادی حول محور «روسری و حجاب» می شود.
از سوی دیگر نمایندگان احزاب مختلف سیاسی نیز در این رابطه نظرهای مختلفی را ابراز داشتند که اتفاق آراء نمایندگان احزاب سیاسی مختلف و نشریات حول محور «روسری» در این برهه از زمان که موضوع «گفتگوی تمدنها» به میان آمده است قابل تأمل می باشد، که در ادامه به آن اشاره می شود.
«حزب جمهوری خواه راستگرای افراطی Rechtsradikalen Republikaner» در موضع خصمانه موافقت خویش را با عدم مجوز اشتغال به زنان محجبه ابراز داشته و اضافه کرد: «معلمی که روسری به سر داشته باشد، جایش در کلاس درس آلمانیها نیست.»
اورلیش مائر Ulrlich _ Mower رییس حزب «SPD سوسیال دمکرات» در همین راستا اظهار کرد: به خانم لودین نبایستی اجازه داده شود که روسری به سر کند، زیرا که در قرآن نوشته نشده است که، بایستی روسری به سر کرد!»
در این میان «اروین تویفل Erwin Teufel» معاون رییس جمهور که خود کاتولیک و از حزب «مسیحی دمکرات CDU» می باشد، معتقد است که روسری خانم لودین را نبایستی به منزله پارچه سرخی (که اعلام جنگ می کند) دید، چون اینکه یک فرد چه بر سر دارد چندان اهمیتی ندارد، با اینکه بدانیم یک فرد چه در سر می پروراند.»
خانم آنته شاوان Schavan Anete وزیر فرهنگ ایالت یادشده که حکم ممنوعیت حجاب را داده معتقد است، عدم آمادگی فرشته برای برداشتن روسری اش بیانگر این مطلب است که ایشان نمی خواهد قدمی در راه تسامح و تساهل بردارد. خانم شاوان در جایی دیگر مطرح می کند، اینکه به فرشته اجازه تحصیل در رشته تربیت معلمی داده شده است حرکتی در راستای تساهل بوده است و ایشان بیش از این حاضر نیستند تسامح از خود نشان دهند. خانم شاوان روسری را سمبلی از اسلام بنیادگرا تلقی می کند و اظهار می کند: خیلی از زنان مسلمان هستند که روسری به سر ندارند، این مطلب بیانگر این موضوع است که روسری جزء وظایف دینی یک زن مسلمان نیست! روسری نه تنها سمبل مذهب است بلکه سمبلی از «محدودیت فرهنگی و تمدن» نیز به حساب می آید. وزیر فرهنگ ایالت مذکور در پاسخ خبرنگار روزنامه «دی تایت Die Teit» مبنی بر عدم اعمال زور نسبت به حمل صلیب مسیحیان و پوشیدن کلاه یهودیان از سوی دست اندرکاران، چنین توضیح می دهد که صلیب مسیحیت و کلاه یهودیان» در خود دوگانگی ندارد و در سرزمین آلمان این دو نشان، علامتی برای محدودیت فرهنگی به شمار نمی آیند و هیچ کس نیز موظف و مجبور به حمل صلیب و یا کلاه نمی شود.
در این بین نشریات تحلیلهای مختلفی را ارائه دادند که غالبا طرفداری از حکم ممنوعیت حجاب را دامن می زدند. روزنامه های مختلف طی مقالات متعددی مطرح کردند که دولت بایستی جهت ترویج اسلام بنیادگرا خود در مدارس کلاسهای درس دینی در خصوص اسلام را ارائه دهد تا بدین طریق از نفوذ بنیادگرایان در میان جوانان مسلمان جلوگیری به عمل آید. در ا ین میان کلاسهای یادگیری قرآن در مساجد و مراکز اسلامی، مکانهایی جهت ارتباط بنیادگرایان با جوانان ترسیم شده و اینکه چه در این کلاسها تدریس می شود و چه افکاری به جوانان مسلمان انتقال داده می شود، خارج از کنترل دولت خواهد بود. در جمع بندی مطبوعات ارائه کلاسهای درس دینی و دادن یک سری از امتیازاتی که خارجیان علی رغم اقامت طویل در آلمان، از آن بی بهره هستند، تنها راه حل مانع از تأثیر افکار بنیادگرایی بر روی قشر مسلمان دانسته شد. روزنامه «دی تایت Die Teit» در ضمن، اشاره کرد شاید بتوان با راه اندازی این نوع کلاسها و همکاری مدرسه، مسجد، دانشگاه و تسامح روزی به این آرزو دست پیدا کرد که «اسلام اروپایی Euroislam» به وجود آید، اسلامی که تنها به قرآن اکتفا نمی کند و به آن تمسک نمی جوید بلکه همچنین متمسک به دموکراسی حقوق بشر و یک حکومت سکولار باشد!!
هیاهوی مطبوعاتی بر سر روسری «فرشته لودین» دختر مسلمان محجبه بار دیگر مسأله سیاست و مذهب را به میان آورد. در این میان عده ای روسری را سمبلی سیاسی تلقی کرده و عده دیگر آن را سمبلی مذهبی ترسیم کردند و مجددا مسأله جدایی دین از سیاست مطرح شد. و به همین سبب نیز راست گرایان افراطی پیشنهاد کردند که دولت آلمان نیز بایستی همانند دولت لائیک ترکیه عمل کند و حجاب را کلاً ممنوع اعلام کند. این حزب همچنین مخالف دایر شدن کلاسهای دینی در مدارس است. از آن جایی که کلاسهای دینی اسلامی را تهدیدی برای مغرب زمین مسیحی می بینند که میراث مغرب را به مخاطره خواهد انداخت، به همین دلیل بایستی از دادن هر گونه امکانات به مسلمانان جلوگیری کرد.
لازم به ذکر است در حالی که اسلام دومین مذهب و مسلمانان دومین گروه مذهبی آلمان را تشکیل می دهند، اما هنوز برای گرفتن کوچکترین حقوق اسلامی خود دچار مشکل هستند و بر خلاف کشورهایی همانند انگلیس و اتریش که مسلمانان بعضا در ارتباط تنگاتنگ با حکومت هستند، در آلمان در مورد همه چیز در مضیقه هستند. در مقاله ای که در همین رابطه در روزنامه «دی تایت Die Teit» به چاپ رسید، آمده است:
«عدم دادن امکانات و برخوردهای صحیح با مسلمین، جذابیت اسلام را برای جوانان بیشتر کرده است و اگر وضع به همین صورت پیش برود جامعه آلمان بزودی شاهد رویارویی مسلمانان با آلمانیها خواهد بود، شاهد یک جنگ مذهبی میان مسلمانان و آلمانیها.»
گفتنی است در پی هیاهوی مطبوعات بر سر مسأله روسری خانم لودین، مسلمانان غیرتمند نیز صدای اعتراض و مخالفت خود با این امر را بلند کرده و طی بیانیه های مختلف این مخالفت را ابراز کردند؛ به طور مثال شورای مرکزی مسلمانان در آلمان مخالفت با اشتغال خانم لودین را تبعیضی آشکار علیه انسانهایی که می خواهند طبق اعتقادات مذهبی اشان زندگی کنند خواند و آن را به منزله ممنوعیت شغلی برای مسلمانان دانست. از سوی دیگر نماینده مسلمان «حزب سبزها 90 Bunclnisاتحادیه 90» «جم ازمیر» که ترکی الاصل می باشد گفت: ممنوعیت شغلی برای خانمهای محجبه سؤالهایی اساسی در رابطه با دیگر مذاهب را مطرح می کند. به مفهوم دیگر اگر یک معلم نمی تواند با حجاب در این کشور به کلاس درس آید، تکلیف کشیشی که با لباس مذهبی به مدرسه می آید چه می شود؟ و یا تکلیف آن فرد یهودی که با کلاه مذهبی اش در مدرسه حاضر می شود و یا فردی که با صلیبی بر گردن به مدرسه می آید چه خواهد بود؟
در همین راستا نوربرت مولر Norbert Muller در مجله دی بروکه Die Brucke گفت: «مسلمانان دیگر حالشان از این مسأله به هم می خورد که هر کسی که حتی کوچکترین فهمی در مورد اسلام ندارد، می خواهد برای مسلمین دیکته کند که اسلام چه هست و چه می گوید، از خبرنگار گرفته تا معلمین و وزرا. همه یکشبه کارشناس اسلامی می شوند و مرتب سعی در تعلیم مسلمانان دارند که واقعیت اسلام چیست؟ گویی خود مسلمانان آن قدر احمق هستند که نمی توانند این کار را انجام دهند!»
هشدار مطبوعات آلمان در خصوص رویارویی مسلمانان با آلمانیها در صورت عدم دادن امتیازات به قشر مسلمان و راه حل دایر کردن مدارس دینی از سوی دولت جهت جلوگیری از نفوذ عقاید بنیادگرایی در میان مسلمانان و همزمان ممنوعیت شغلی برای معلمین محجبه را می توان بیشتر به بازی موش و گربه تشبیه کرد. اذعان به شهروند درجه دوم بودن مسلمانان از یک سو و پیشنهاد کنترل و نفوذ در کلاسهای تعالیم اسلامی از طریق عهده داری دولت آلمان نسبت به کلاسهای دینی از سوی دیگر، در واقع به سبب جلب اطمینان مسلمانان است که هدفی جز تحریف تعالیم اسلامی و باصطلاح «اروپایی کردن اسلام» را دنبال نمی کند.
غیرت دینی آن دسته از مسلمانانی که در انجام وظایف دینی خود حاضر به هیچ تسامحی نیستند و به واسطه پای بندی به اصول و ارزشهای الهی خود را از هجمه فرهنگی جامعه غربی محافظت می کنند، چنان خاری در چشم مهاجمان فرهنگی و دشمنان دین است. آنان که شاهد هستند هر چه عرصه را بر مسلمین تنگ تر می کنند، مسلمانان محکم تر و مصمم تر به میدان می آیند و وجود مشکلات و از دست دادن موقعیتها هیچ گونه تزلزلی در ایمان آنان به وجود نمی آورد، به فکر افتاده اند که یک بار دیگر از حربه کارساز مذهب علیه مذهب از طریق دایر نمودن کلاسهای دینی و کنترل دولتی آن، استفاده کنند. مسلما اگر تشکیل این گونه کلاسها در مدارس اروپا تحت نظارت مراکز اسلامی قرار می گرفت، قابل تقدیر بود. اما نظارت دولت آلمان و انتخاب مدرسین دینی از سوی آنان، هوشیاری کامل مسلمانان را می طلبد که در قالب این گونه کلاسها «اسلام اروپایی شده» نسل جوان را نسبت به ارزشها و غیرت دینی بیگانه نکند.
دلایل مختلفی که جهت ممنوعیت استفاده از روسری از سوی نمایندگان مجلس و وزیر فرهنگ ایالت بادن وتمبرگ Baden Warttemberg» ارائه داده شد مبنی بر اینکه روسری امری واجب در اسلام نیست، چون زنان مسلمان دیگری هستند که روسری به سر نمی کنند! یا اینکه حجاب نشانه ای آشکار از پایبندی شخص به دین اسلام است که در یک کشور لائیک نمی توان آن را تحمل کرد و یا اینکه یک خانم با روسری وسعت دیدش محدود خواهد شد و نمی تواند ببیند در سر کلاس او در اطرافش چه می گذرد، یا اینکه روسری به سرها بنیادگرا هستند، همه بیانگر نوع تسامح و تساهل مورد نظر غرب از سوی اسلام است. به عبارت دیگر، در دید غربی زمانی تسامح و تساهل تحقق پیدا خواهد کرد که مسلمانان دست از انجام وظایف دینی خود بردارند و اسلام را به گونه ای بپذیرند که غرب برای آنها تصویر می کند. هر گونه اصراری بر انجام وظایف دینی به منزله عدم مشارکت و آمادگی برای تسامح و تساهل بین دو فرهنگ غرب و اسلام تلقی می شود و تبلیغات و جنگ تخطئه افکار در این زمینه چنان وسیع است که گاه نیز بر عده ای از مسلمین این امر مشتبه می شود که نکند واقعا مشغول ارتکاب کار خطایی هستند!
تاریخ شهادت می دهد پیروان اسلام به عنوان پیروان تنها مکتبی که سر تعظیم در مقابل ارزشهای مادی و سلطه طلب غربی فرود نیاورده و هنوز پای بند به فرهنگ و مکتب خویش می باشد، عرصه را بر جامعه مصرف گرا و مادی پرست غربی تنگ آورده است. این
نوشتار را با پیامی که آقای مولر یک مسلمان آلمان خطاب به زنان مسلمان در مجله «Die Brucke دی بروکه» نوشته است به پایان می بریم:
«روسری نمایشی سیاسی است که بایستی مقاوم از آن دفاع کرد. ما این تجربه را از کشورهایی که مستعمره بوده اند و تمامی دار و ندارشان به غارت برده شده است، گرفته ایم که فرهنگ استعمارگران همیشه متعادل و خوب جلوه داده می شده و اما فرهنگ طرف مقابل ذلیل و بی ارزش. و این تجربه مستعمرین در تاریخ برای مسلمین نبایستی مورد غفلت واقع شود. بسیاری از غربیها مخالف حجاب دختران مسلمان در مدارس هستند، در حالی که هیچ گاه از یک اروپایی که به آفریقا سفر می کرد توقع نشد، همانند آنان پیشبند کمری بندند.
این جنگ ادامه خواهد داشت و بسیاری از قدرتهای موجود به درستی تشخیص داده اند که اسلام دشمن آنان است. با توجه به حاکم شدن ارزشهای مادی، فقدان اخلاق سیاسی و فریادهای ملی گرایانه و پیروزمندانه کاپیتالیستها بسیار متعجب می شدم، اگر که این قدرتها اسلام را به عنوان دشمن خود نمی دیدند.»
گفتنی است در پی اعتراضات مسلمانان مجلس آلمان علی رغم تأکید ممنوعیت شغلی برای خانم لودین، پیشنهاد حزب افراطی راست گرا مبنی بر ممنوعیت کلی حجاب را با اتفاق آراء نمایندگان احزاب مختلف رد کرد.
******************************
حجاب جزئی از وجود من است گفتگو با فرشته لودینپدید آورنده : ترجمه: سوسن صفاوردیاشپیگل ـ آلمان ، صفحه 16
هفته نامه آلمانی اشپیگل گفتگوی کوتاهی را با فرشته لودین، دختر باحجاب افغانی انجام داده است. این گفتگو نمونه ای از شیوه القایی رسانه های غربی در برخورد با مسایل اسلامی و مسلمانانی است که خود را پایبند به آن نشان می دهند.
نحوه سؤالات روشنگر این مطلب است که قاطعیت در جواب و اعتماد به نفس و روش حمله در پاسخها به جای روش تدافعی و انفعالی، تنها راه محکوم نشدن و محکوم نبودن خواهد بود. از سوی دیگر این مصاحبه نمونه ای دیگر از القائات علیه نظام جمهوری اسلامی ایران به عنوان نظامی که حامی مظلومین و آزادیخواهان جهان و پرچم دار مبارزه با ارزشهای مادی است، را نشان می دهد نظامی استوار که چون خاری در چشم دشمنان اسلام در معرض حملات و تهمتهای زیاد می باشد.
* *
اشپیگل: خانم لودین، طبق نظر وزیر فرهنگ «بادن ورتمبرگ Baden Wurttemberg» روسری شما یک نشان و علامت سیاسی «Politisches Signal» می باشد، نشانی برای محدودیت؛ عقیده شما در این مورد چیست؟
لودین: می توانم بگویم که اصلاً دلیل محکمی نیست. به غیر از این مطلب، چه شواهدی بر تأیید این امر وجود دارد؟ از سوی دیگر در مورد شخص من نیز مدرکی دال بر این ادعا وجود ندارد.
ـ روسری برای شما چه مفهومی دارد؟
لودین: روسری قسمتی از لباس اسلامی زن مسلمان است که به وسیله آن جذابیتهای یک زن بایستی پوشیده بماند. موهای زن نیز جزء این جذابیتها موهای زن محسوب می شود. نوع پوشش چارچوبی خاص دارد و من چون مسلمان هستم و مسلمانی که وظایف دینی ام را انجام می دهم، پس روسری را نیز به سر می کنم. این جزئی از وجود من است.
ـ آیا نمی شود تعصب مُلاّها در ایران و طالبان در افغانستان در مورد شرایط و قوانین لباس را به منزله فقدان تسامح و نشانی از ظلم دید؟
لودین: رفتار ملاها و طالبان برخلاف اصل آزادی در ایمان است. طبق اصل قرآنی، هیچ کس نبایستی مجبور به پذیرش دین شود؛ در رابطه با لباس نیز همین طور است. [مقایسه رژیم افغانستان با نظام ج.ا.ا به منزله همسطح قرار دادن آن و کوبیدن ج.ا.ا و استفاده از واژه های تسامح و آزادی برای وادار کردن شخص به موضع دلخواه]
و اگر این اجبار اعمال شود قطعا یک نوع محدودیت در آزادی عقیده و ایمان است. اما من به اندازه کافی راجع به اسلام تحقیق داشته ام که بتوانم ادعا کنم این امر نشانه ظلم به زن نیست. و اما راجع به وضعیت در آلمان، زیرا که من در اینجا زندگی می کنم؛ به طور قطع این جا و آنجا زنانی هستند که تحت ستم و ظلم قرار گرفته اند و روسری هم ندارند. بنابراین ظلم را نمی توان مساوی با روسری سر کردن دانست و اگر یک چنین نتیجه ای بگیرید مسلما شخصیت زنان مسلمان را جریحه دار می کنید.
ـ اما شما یک نشان مذهبی بر سر دارید؟!
لودین: این مربوط به من است. من با این نشان قصد ترویج و یا متقاعد کردن دیگران را ندارم. این تنها به دید مذهبی من مربوط می شود، که برای خودم آن را برگزیده ام.
ـ حتی اگر روسری شما مربوط به جهان بینی مذهبی شما باشد، اما در یک کشوری که «سکولار» است شما می توانستید به عنوان یک معلم خوب روسری اتان را بردارید!
لودین: برداشتن روسری را نمی شود با در آوردن یک مانتو از تن مقایسه کرد. در اینجا صحبت از شأن و منزلت یک زن مسلمان است. صحبت از شأن اساسی یک انسان. برای من برداشتن روسری از سر مساوی است با برهنه بودن. به مفهوم دیگر یک بی آبرویی. مدرسه متجلی از جامعه است و تنوعی که در آن است. پس نمی شود یک معلم را بیرون از این مجموعه دید. که اگر این طور شود مسأله تسامح و تساهل نیز غیر قابل باور خواهد بود.
ـ شما به دانش آموزی که پدر و مادرش او را مجبور به سر کردن روسری کنند، چه توصیه ای خواهید کرد؟
لودین: من سعی خواهم کرد به والدین او بفهمانم که آنها نبایستی این کار را انجام دهند و بچه بایستی خودش از روی اعتقاد این کار را انجام دهد و بدین شکل دیگر مشکلی پیش نخواهد آمد. عدم اعمال زور یک اصل اسلام است و آنها بایستی کاری کنند که بچه خودش به این نتیجه برسد.
ـ و اگر باز هم بچه متقاعد نشد چی؟!
لودین: از نظر من اشکالی ندارد، زیرا من اساسا مخالف اعمال زور هستم.[!] خصوصا در رابطه با مسایل اعتقادی. من از هیچ کس نمی خواهم که روسری به سر کند و همین طور نیز توقع دارم که کسی از من نخواهد که روسری ام را بردارم.
* *
گفتنی است قریب به دو میلیون مسلمان تنها در کشور آلمان زندگی می کنند و اسلام دومین مذهب بزرگ در آلمان است. در حالی که نظام ج.ا.ا علی رغم هیچ گونه تبعیض به اقلیتها به علت نقض حقوق اقلیتها محکوم می شود، پیروان دومین مذهب بزرگ در آلمان هنوز بر سر اجرای اولیه قوانین مذهبی اشان مورد استهزا و تحقیر واقع می شوند و به هر نحو و با هر ابزاری از پیشرفت شغلی و علمی آنان جلوگیری به عمل می آید.
فرشته لودين كيست؟ همه جنجال ها و درگيري هاي حقوقي زير سر پشتكار و سرسختي زني است به نام فرشته لودين. او كه افغاني الاصل، مسلمان و داراي گذرنامه آلماني است، آنقدر پي گير خواسته به حق اش بود كه بالاخره به آن رسيد؛ مجوز درس دادن در مدرسه با روسري. راستي فرشته لودين كيست؟ روزنامه فرانكفورتر روندشاو درباره او مي نويسد: «او زماني در گفت وگو با خبرگزاري آلمان گفته است: پدر و مادرم مسلمانان سنتي بودند كه مسايل شرعي و اعتقادي شان را خيلي آگاهانه انجام نمي دادند. اما به نظر مي رسد، دختر آنها كاملا متفاوت است، او در افغانستان به دنيا آمد و وقتي 5 سال داشت به آلمان رفت. جايي كه پدرش سفير بود. بعدها او در عربستان سعودي به مدرسه رفت. از كودكي با آداب و مسايل اسلامي آشنا شد، او نماز مي خواند، روزه مي گرفت و روسري به سر مي كرد. وقتي نوجوان بود، همراه مادرش به آلمان بازگشت. تا اينكه سرانجام با داشتن گذرنامه آلماني، ديپلم گرفت. او به دانشگاه رفت و در رشته هاي آلماني، انگليسي و اطلاعات عمومي به تحصيلش ادامه داد. در تمام اين سال ها با پافشاري حجاب خود را حفظ كرد. تا اين كه پس از پايان تحصيل، درخواست تدريس در مدرسه ها كرد. اما ايالت بادن ورتمبرگ، در سال ،1998 اجازه حضور او را با حجاب در مدرسه نداد و لودين هم حاضر نبود از پوشش اسلامي خود دست بردارد. آموزگار محروم شده از تدريس، روسري را به عنوان بخشي از شخصيت و ويژگي هاي خود برشمرده و مي گويد اين وظيفه اعتقادي من است، من هيچ قصد و منظور سياسي ندارم و حتي نمي خواهم اعتقاداتم را تبليغ كنم.» در سال 2000 دادگاه اشتوتگارت، لودين را كه آن زمان 27ساله بود، طي رأيي از تدريس با حجاب اسلامي منع كرد. ديوان اداري بادن ورتمبرگ و ديوان اداري فدرال برلين هم رأي دادگاه اشتوتگارت را تأييد كرد. اما لودين خسته نشد.خواست تا پرونده اش به دادگاه قانون اساسي آلمان فرستاده شود.
●●●
24سپتامبر امسال، فرشته لودين به دوربين هاي خبرنگاران لبخند زد. لبخندي كه پس از شنيدن رأي دادگاه قانون اساسي كشور آلمان بر لبش نشست. پنج سال پيش دادگاه ايالت بادن ورتمبرگ با صدور رأي، او را از تدريس در مدرسه محروم كرده بود و او پس از ارائه شكايت به دادگاه قانون اساسي موفق شد رأي صادره دادگاه ايالتي را نقض و مجوز حضور با روسري را در كلاس هاي درس به دست آورد. هر چند رأي دادگاه قانون اساسي، به خاطر نبودن ماده قانوني صريحي در اين باره بود كه و همين موضوع مسئولان سياسي و قضايي مخالف حجاب اسلامي را در آلمان به تكاپو انداخت تا ماده قانون صريح و روشني براي ممنوعيت اين موضوع تصويب شود.
مطلب زير برگرفته از مقاله هاي هفته نامه هاي اشپيگل و اشترن است.
رأي صادره ديوان قانون اساسي جنجال زيادي در آلمان ايجاد كرد. رأيي كه به موجب آن به يك معلم مسلمان افغاني تبار اجازه داده شد تا با پوشش اسلامي(روسري) در كلاس يك مدرسه دولتي آلمان حضور پيدا كند و به دانش آموزان درس دهد. رأي ديوان قانون اساسي كه يك ماه پيش صادر شد، با مخالفت ها و موافقت هاي سياستمداران و كارشناسان حقوقي و اجتماعي روبرو شد. اين رأي حتي موافقان آزادي حجاب را هم آنقدر شگفت زده كرد كه قادر به واكنش مناسب نبودند. قاضي اهل «كارلز روهه» ديوان قانون اساسي، وظيفه سختي براي دادگاه ها ايجاد كرده است، او اعلام كرد كه مي توان معلمان مسلمان را از حضور با حجاب اسلامي در مدرسه منع كرد، مشروط به آن كه براي اين ممنوعيت يك مبناي قانوني وضع شود. نخستين واكنش به رأي صادره به وسيله ايالت بادن ورتمبرگ بود، جايي كه دعواي فرشته لودين از آنجا آغاز شد. پس از ايالت بادن ورتمبرگ، ابتدا نماينده فراكسيون هاي مختلف مجلس براي طرح لايحه قانون ممنوعيت حجاب به كورنيا ورويگت وزير دادگستري فشار آوردند، اما او به اين درخواست ها پاسخ منفي داد و گفت: طرح لايحه چنين قانوني با اصل قانون اساسي مبني بر برخورد برابر با اديان مختلف مغايرت دارد و من نمي توانم با چنين چيزي موافقت كنم:«چطور مي توان روسري را ممنوع اعلام كرد، ولي انداختن نشان صليب به گردن آزاد باشد.»
از سوي ديگر آنت شاوان، وزير فرهنگ و عضو حزب دموكرات مسيحي از قضات دادگاه قانون اساسي خواست تا به نظرات كنفرانس وزيران فرهنگ هم توجه كنند. او گفت كه قانون بايد در اين ميان راه حلي پيدا كند، راهي كه هم موضوع بي طرف ايدئولوژىكي و ظاهري كارمندان دولت نقض نشود و هم به سنت هاي مذاهب احترام گذاشته شود .در اين ميان يك نماينده حزب سبزها در پارلمان آلمان، ضمن استقبال از رأي صادره پيشنهاد داد كه چنين موضوع هايي به خود مدرسه ها ارجاع داده شود و فقط در موارد خاص به دادگاه هاي دولتي كشيده شود. وي گفت:« در اين ميان تنها چيزي كه باقي مي ماند فراهم كردن يك بستر قانوني مناسب است تا بتوان مرز ميان اصل بي طرفي مدرسه ها و احترام به نشانه ها و نمادهاي مذهبي افراد رعايت شود.» اما بسياري از نمايندگان احزاب دموكرات مسيحي، مخالفت صريحي با اين رأي نشان دادند. آنها نقض اصول برابري زن و مرد و تساهل و شكيبايي را بهانه مخالفت هاي خود قرار دادند و از دولت خواستند تا يك ماه ديگر(ماه نوامبر) به وسيله ارائه لايحه اي ممنوعيت استفاده معلمان از حجاب اسلامي را قطعي و قانوني كند. از سوي ديگر شوراي اسلامي آلمان هم از رأي دادگاه قانون اساسي مبني بر اين كه يك زن آموزگار مسلمان مي تواند با روسري سر كلاس حاضر شود، ابراز خشنودي كردند، اما اين گروه كه نماينده مسلمانان آلمان هستند، رأي صادره را كه حالتي چندگانه و چند مفهومي دارد، مورد انتقاد هم قرار دادند. چرا كه به طور صريح ممنوعيت حجاب لغو نشده است و از طرفي رأي باعث شده تا مخالفان حجاب اسلامي به فكر طرح يك ماده قانوني و صريح مبني بر ممنوعيت تدريس آموزگاران محجبه بيافتند.
شوراي اسلامي، ممنوعيت حجاب را كه از سوي بسياري از گروه ها در آلمان حمايت مي شود در حقيقت قانون ممنوعيت اشتغال براي زنان مسلمان دانسته است و اين را ضربه اي به زندگي اجتماعي مسلمانان مهاجر به آلمان و ساير زنان مسلمان دانسته است. سنديكاي آموزگاران و كارشناسان تربيتي و علمي( GEW ) در مقابل اين چنين ممنوعيت اشتغال هشدار داده است. اين سنديكا اعلام كرده است كه از همه شكايت هاي آموزگاران مسلمان حمايت مي كند. اوا ماريا اتانگ، رئيس سنديكا به روزنامه «مانهايمر مورگن» گفت كه: ممنوعيت حجاب باعث از دست دادن شغل زنان مسلمان مي شود و سنديكاي ما موظف به حمايت از اين آموزگاران است. كاردينال لهماند، رئيس كنفرانس اسقف هاي كاتوليك آلمان هم با استقبال از رأي صادر شده گفت: اين رأي حقوق فردي و آزادي عقيده ديني را تقويت مي كند. به هر حال، با وجود همه اختلاف ها و بحث ها فرشته لودين، با پنج سال مبارزه حقوقي موفق شد تا از بالاترين دادگاه قضايي آلمان چنين حكمي را بگيرد: «زنان مسلمان مي توانند با روسري در آلمان تدريس كنند.» البته هنوز به درستي نمي دانم كه آيا اكنون فرشته لودين به سر كلاس درس رفته است يا نه!
منبع:
يوني اشپيگل - اشترن