عنب الثعلب مجنّن

توسط **pejuhesh237** » يکشنبه ژانويه 13, 2013 9:45 pm

بسم الله الرحمان الرحیم

توسط **pejuhesh237** » يکشنبه ژانويه 13, 2013 9:46 pm

عنب الثعلب مجنّن
فارسی:
عربی:
یونانی:
انگلیسی:
فرانسه:
آلمانی:
ایتالیائی:

توسط **pejuhesh237** » جمعه سپتامبر 13, 2013 10:52 am

[
نبات او را برگ مثل كنكر و بی خار

و ده دوازده شاخ از يك ريشه مي رويد

و به قدر زرعى و در اطراف شاخها غلافى شبيه به زيتون

و بزرگتر از آن و عريض و با زغب مثل بار درخت چنار

و بعد از شكفتن غلاف شكوفه او سياه

و ثمرش شبيه به خوشه

و در آن دوازده دانه مدور سياه و سست

و شبيه به دانه دبق و بيخش سفيد

و سطبر و ميان تهى و به قدر زرعى کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم ص -186

توسط **pejuhesh237** » جمعه سپتامبر 13, 2013 10:52 am

و منبتش كوهها کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم ص -186

توسط **pejuhesh237** » جمعه سپتامبر 13, 2013 10:53 am

توسط **pejuhesh237** » جمعه سپتامبر 13, 2013 10:53 am

و در چهارم سرد و خشك کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم ص -186

متن مخزن الادويه مراجعه شد و مطالب آن موافق تحفه بود

توسط **pejuhesh237** » جمعه سپتامبر 13, 2013 10:54 am

و يك مثقال او بغايت مسكر و زیاده از آن تا چهار مثقال كشنده است کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم ص -186

توسط **pejuhesh237** » جمعه سپتامبر 13, 2013 10:55 am

و در ضمادات مواد حاره استعمال آن را جايز دانسته‌اند.کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم ص -186

متن مخزن الادويه مراجعه شد و مطالب آن موافق تحفه بود با اين اضافات:

افعال و خواص آن‏: يك مثقال آن به غايت مسكر و زياده از آن تا چهار مثقال كشنده به خشكى زبان

و كمودت رنگ و فواق وقى الدم بسيار و نفث آن و اختلاف سحج و مخاطى در دهان به هم رسيدن طعمى شبيه به طعم شير

و استعمال آن به هيچ وجه جايز نداشته‏اند و تدبير كسى كه آن را خورده باشد آشاميدن ماء العسل است و قى فرمودن به آن و با انيسون و شير و مضغ رازيانه

و آشاميدن شيره آن با شكر و يا آشاميدن طبيخ آن و خوردن بادام تلخ و سينه مرغ نيز.کتاب مخزن الادویه طبع قدیم ص 560-561

توسط **pejuhesh237** » جمعه سپتامبر 13, 2013 10:55 am

و در ضمادات مواد حاره استعمال آن را جايز دانسته‌اند.کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم ص -186

متن مخزن الادويه مراجعه شد و مطالب آن موافق تحفه بود با اين اضافات:

افعال و خواص آن‏: يك مثقال آن به غايت مسكر و زياده از آن تا چهار مثقال كشنده به خشكى زبان

و كمودت رنگ و فواق وقى الدم بسيار و نفث آن و اختلاف سحج و مخاطى در دهان به هم رسيدن طعمى شبيه به طعم شير

و استعمال آن به هيچ وجه جايز نداشته‏اند و تدبير كسى كه آن را خورده باشد آشاميدن ماء العسل است و قى فرمودن به آن و با انيسون و شير و مضغ رازيانه

و آشاميدن شيره آن با شكر و يا آشاميدن طبيخ آن و خوردن بادام تلخ و سينه مرغ نيز.کتاب مخزن الادویه طبع قدیم ص 560-561

توسط **pejuhesh237** » جمعه سپتامبر 13, 2013 10:55 am