كبير و صغير می باشد
و كبير نر و صغير ماده است
و تخم و ساقش سرخ و(+برگش) مايل به بنفشى
برگ و ساقش سبز و كوچكتر از كبير
و تخمش سفيد و گويا خاكستر بر همه برگهاى او پاشيده اند
و تخم هر دو قسم او در زير برگها و انبوه
کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم ص -183-182
متن مخزن الادويه مراجعه شد و مطالب آن موافق تحفه بود با اين اضافات:و بالجمله در ماهيت آن اختلاف بسيار است و نر و ماده مى باشد:
ديسقوريدرس در ثالثه گفته نر آن هر سال از سر نو مى رويد و با شاخهاى بسيار باريكتر تازه منبسط بر روى زمين مانند سل
و برگ آن شبيه به برگ سداب و از آن بلندتر و بسيار نرمتر و نزد هر برگى گل سفيد و سرخ تيره و ماده آن را گياه كوچك
و يك شاخ تر تازه و برگ آن شبيه به برگ صنوبر و نزديك يكديگر
و منبت آن آبها و بغدادى گفته دو نوع است
ذكر و انثى و بعضى كبير و صغير گفتهاند.
ذكر آن ثمنشى بزرگ و انثى آن كوچك و برگ ذكر آن طولانى و برگ ماده آن مايل به تدوير.
از نر آن سرخ و از ماده سفيد و در كتاب موسوم به طب قديم است كه درختى كوچك با شاخهاى باريك گرهدار
و برگهاى مفروش بر روى زمين و در تابستان و زمستان مى ماند
و گل آن نزد گرههاى شاخ آن مىرويد و اين شبيه به ساك چونلايى هندى است
و انطاكى نوشته نباتى است خاردار برگ آن تر و تازه مزغب قريب به برگ بلسان
و تخم آن مابين برگهاى آن برمىآيد و ذكر و انثى مى باشد.
تخم ذكر آن سرخ و تخم ماده آن سفيد و در جوزا مى رسد
و صاحب اختيارات بديعى نوشته بهترين آن سرخ رنگ مايل به سياهى بستانى آنست
.کتاب مخزن الادویه طبع قدیم ص 550