شعر

توسط **pejuhesh237** » شنبه ژانويه 12, 2013 9:09 am

بسم الله الرحمان الرحیم

توسط **pejuhesh237** » شنبه ژانويه 12, 2013 9:10 am

تحفه حکیم مومن
شعر
به فارسى مو نامند
و او متولد از بخارات اخلاط و محترق آن متكون می شود
و به غايت يابس و خواص موى هر حيوانى در طى ذكر آن مذكور است
و مراد از مطلق شعر موى انسانست چون به سركه تر كرده بر زخم سگ ديوانه گزيده بگذارند رفع سميت آن می كند
و با شراب (حلال:حل کننده) و روغن زيتون مانع ورم و جراحت سر
و سوخته او بغايت مجفف و بيلذع و مسخن و جهة آكله و خشك كردن زخمها مجرب
و جهة قلاع و قروح
و با كندر و زفت جهة جراحت سر
و با مردا سنگ جهة تسكين جرب و حكه قوى چشم
و با آب وروغن زيتون جهة سوختگى آتش
و ذرور او جهة بروز مقعد به غايت مؤثر
و قطور او با سفيداب و توتياى مغسول و گل ارمنى جهة حرقة البول مجرب
و بخور او جهة اختناق رحم و صرح سددى و گريزانيدن هوام
و حمول او جهة سبلان رحم و تجفيف رطوبات مؤثر
و با ماء الشعير كه از تقطير او حاصل شود جهة رويانيدن موى مجربست.

کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم ص 165