ذراريح

[pejuhesh237]

بسم الله الرحمان الرحيم

[pejuhesh237]

تحفه حكيم مومن
ذراريح
به جاى مهمله حيوانيست به قدر زنبورى و پهن و بدبو
و با نباتات تازه می باشد و به تركى الاكلنك و به ديلمى دارساس نامند
و به لغة اصفهان قسمى از سین است
و بهترين او موجود در گندم زار است كه مايل به سياهى و سرخى و با خطوط زرد باشد و سبز و سرخ و زرد و منقط به سياهى
و ساير اقسام غير مستعملند
در آخر سيم گرم و خشك و بسيار تند و مقرّح جلد
و از سموم قتاله و مقطّع و مفتّح و مفتت حصاة
و مدر بول و حيض و رافع سپرز و محرق او شرباً مستعمل است
و خوردن محرق او با مرق گوشت گاو و به دستور با روغن زيتون جهة رفع خوف سگ ديوانه گزيده بهترين ادويه است
و قطعهاى خون منجمد با بول شارب او دفع می شود
و عوام را اعتقاد آن كه سگهاى كوچك به سبب گزيدن سگ ديوانه متكون شده و اين دوا اخراج او می كند
و دراخراج سنگ گرده و مثانه به غايت مؤثر است
و بجاى احراق هر گاه بجامه پيچده به بخار سركهء جوشان بدارند باعث تلطيف او می شود و استعمال جايز است
و ضماد او جهة داء الثعلب و برص ناخن و با قيروطى جهة قلع ناخن فاسد و رويانيدن ناخن صحيح
و با سركه جهة جرب و تقشر جلد و بهق و برص و قوبا و گزيدن عقرب و ثاليل و رفع قمل و بقاياى جدرى و نمش
و اكتحال او جهة ناخنه و روغن زيتون كه در او جوشانيده باشند جهة رويائيدن موى ابرو و داء الثعلب و گرانى سامعه و درد گوش نافع
و قدر شربتش يك عدد و زيادهء او كشنده است به درد مثانه و مغص و بول الدم و غشى و تب بسيار تند و اخلاط عقل و چون قسم سياه منقط به سرخى را در روغن كنجد ششماه در آفتاب گذارند تدهين او جهة منع ابتداى كچلى و قلع مزمن او مجربست.

كتاب تحفه حكيم مومن-طبع قديم-ص122