پپيهه‏

[pejuhesh237]

بسم الله الرحمان الرحیم

[pejuhesh237]

پپيهه‏
به دو باى عجمى اول مفتوح و دويّم مكسور و سكون ياى مثناة تحتانيه و فتح ها و ها در آخر لغت هندى است.


فارسی:

عربی:

یونانی:

انگلیسی:

فرانسه:

آلمانی:

ایتالیائی:

[pejuhesh237]

ثمر درختى است و درخت آن تا به سه قامت بلند مى‏شود

و جوف تنه آن رخو متخلخل كثير الرطوبت و اكثر يك ساق بلند و بر سر آن شاخ‏هاى كوتاه

و برگ آن شبيه به برگ بيدانجير و از آن نرم‏تر و از آن بزرگتر و ثمر آن نزديك شاخ‏هاى آن مانند نارجيل

و به مقدار نارجيل كوچكى و يا متوسطى با پوست خشبى و فى الجمله شبيه بدان و در تمام سال بر درخت مى‏باشد

و در زمستان مى‏رسد در خامى سبز و مغز آن سفيد و با لبن بسيار و سفيد

و بعد رسيدن پوست آن زرد رنگ و مغز آن سرخ رنگ و اندك شيرين و يتوعيت آن كمتر مى‏گردد

و بالاى مغز جوف آن پرده‏اى مانند پرده مغز خربزه

و در جوف آن تخم‏هاى بسيار كوچك مايل به تدوير به مقدار فلفلى با ريشه‏هاى باريك سفيدى بدان پرده پيوسته

و با رايحه اندك كريهى و همچنين مغز و پوست آن را و يا دو سه قطره لبن آن را چون قليلى با آب زنجبيل تازه كه به هندى ادرك نامند

بر گوشت بمالند حتى گوشت گاو و طبخ نمايند يا كباب سازند به زودى آن را مهرّا نمايد

و همچنين چون قدرى از پوست آن را با گوشت طبخ نمايند و حلواى ثمر نيم خام باليده آن كه در آب طبخ نمايند

و شيرينى به قدر مطلوب داخل نمايند و با روغن بريان كنند

و به قدرى زعفران و قليلى مشك به گلاب سوده مطيب نمايند لذيذ مى‏باشد.

بهترين آن بزرگ باليده به كمال رسيده ضخيم شيرين شاداب كم بوى آنست.کتاب مخزن الادویه طبع قدیم ص 208

[pejuhesh237]

هندى خصوص در بنگاله كثير .کتاب مخزن الادویه طبع قدیم ص 208

[pejuhesh237]

.

[pejuhesh237]

سرد و تر تا آخر دويّم. .کتاب مخزن الادویه طبع قدیم ص 209

[pejuhesh237]

.

[pejuhesh237]

جهت نفث الدم و بواسير حار و قرحه مجارى بول و التهاب قلب و معده و كبد نافع.

المضار: بطى‏الهضم و مولد بلغم و خون بلغمى و رياح و قراقر و مضر مبرودين

و در حين امتلاى بدن از بلاغم و رطوبات باعث حميات بلغميه و نزول آب

و طلاى لبن آن بر قوبا در دو سه دفعه باعث زوال آنست به اخراج زرداب لزج

و رطوبات بسيار با اندك خارش و مجرب است..کتاب مخزن الادویه طبع قدیم ص 209

[pejuhesh237]

جهت نفث الدم و بواسير حار و قرحه مجارى بول و التهاب قلب و معده و كبد نافع.

المضار: بطى‏الهضم و مولد بلغم و خون بلغمى و رياح و قراقر و مضر مبرودين

و در حين امتلاى بدن از بلاغم و رطوبات باعث حميات بلغميه و نزول آب

و طلاى لبن آن بر قوبا در دو سه دفعه باعث زوال آنست به اخراج زرداب لزج

و رطوبات بسيار با اندك خارش و مجرب است..کتاب مخزن الادویه طبع قدیم ص 209

[pejuhesh237]

.