مزارات منسوب به نام پيامبران در ايران

مديران انجمن: مزارات, مزارات, مزارات

Re: مزارات منسوب به نام پيامبران در ايران

پستتوسط najm116 » چهارشنبه اکتبر 30, 2019 1:51 pm

استان اصفهان

5. حضرت یحیی علیه السلام - شهرستان گلپایگان روستای قالقان

مطالب از منابع و مقالات:
یا یحیی خُذِ الکتابَ بقوّة؛ ای یحیی، کتاب [تورات] را با قوّت و قدرت بگیر.
حضرت یحیی (علیه السلام) از پیامبران الهی است که بر بنی اسرائیل مبعوث گردید. نام آن حضرت در قرآن کریم 5 بار و در انجیل یوحنا 16 بار و در انجیل مرقس 12 بار و در انجیل لوقا 17 بار و در انجیل متی 9 بار آمده است. حضرت یحیی (علیه السلام) فرزند حضرت زکریای پیغمبر (علیه السلام) است.
که این مزار منسوب به حضرت یحیی علیه السلام همین یحیی معروف ذکر شده در قرآن نیست وممکن است پیامبری با نام مشابه بوده باشد.

مزارت مشابه اسمی:

1.مشهورترین مزار منسوب به یحیی، در مسجد جامع اموی دمشق است که بر این اساس، بدن یحیی در این مسجد به خاک سپرده شده و سر وی در مسجدی در محله زَبدانی دمشق دفن شده است.
2. برخی مسلمانان و مسیحیان معتقدند سر یحیای پیامبر، در مسجدی در ناحیه «سَباستِیه» در شمال بیت المقدس که یهودیان آنجا را به نام شومِرون می‌شناسند دفن شده و مسیحیان نیز برای پاسداشت حضرت یحیی، کلیسایی به نام «یحیای تعمید دهنده» در جوار مسجد ساخته‌اند
3.انطاکیه در ترکیه منبع: ابن العدیم، کمال الدین عمر بن احمد بن ابی جراد، بغیة الطلب فى تاریخ حلب، ج ‏1، ص 88، بیروت، دار الفکر، بی‌تا؛ آثار البلاد و اخبار العباد، ص 206.

آدرس و لینک نقشه ویکیمپیا:
استان اصفهان – شهرستان گلپایگان – بخش کنار رودخانه –آبادی قالقان
http://wikimapia.org/#lang=fa&lat=33.51 ... 8%A7%D9%85
در کل 1 بار ویرایش شده. اخرین ویرایش توسط najm116 در چهارشنبه اکتبر 30, 2019 1:54 pm .
najm116
 
پست ها : 530
تاريخ عضويت: چهارشنبه دسامبر 12, 2018 11:16 am

Re: مزارات منسوب به نام پيامبران در ايران

پستتوسط najm116 » چهارشنبه اکتبر 30, 2019 1:53 pm

استان اصفهان

6. حضرت انوش(علیه السلام)-اصفهان شهرستان قهدریجان

پس شيث عليه‌السلام در ميان مردم حكم كرد به صحيفه ها كه بر پدرش و بر خودش نازل شده بود و شيث با زوجه خود مقاربت كرد و او حامله شد به انوش، پس نور پيغمبر آخر الزمان صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم منتقل شد به انوش، و چون متولد شد آن نور از او ساطع بود، و چون به حد وصايت رسيد، شيث امانتها را به او سپرد و به او شناسانيد بزرگى مرتبه آنها را، و وصيت كرد كه به فرزندان خود اعلام نمايد شرافت و جلالت اين وصيت را، و همچنين اين وصيت جارى بود و نور منتقل مى شد تا رسيد آن نور به عبدالمطلب و فرزندش عبدالله.(حیات القلوب)
در کتب از اینکه حضرت انوش در قهدریجان مدفون باشد مطلبی نیافتم ولیکن به جهت قدمت این شهر امکان دارد که درست باشد در تاریخ بیهقی هم جستجونمودم مدفن انوش علیه السلام را نیافتم

در مرکز فلات ایران, غرب کوه آتشگاه اصفهان و ۸کیلومتری جنوب شرقی نجف آباد, قبر پیامبر بزرگواری است که “انوش بن شیث بن آدم (علیه السلام) نام دارد.
قبر حضرت انوش (نوه ی حضرت آدم) در منطقه ای تاریخی به نام “پهران” قرار دارد که قبرستان بسیار بزرگی در حدود چندین هکتار بوده و در زمان حمله ی افغانها با خاک یکسان شده است. پهران در غرب به جوزدان ,شمال به قلعه سفید, شرق به قهدریجان, جنوب به فولادشهر ختم می شود.
در قدیم به نام “باغ انوش” شهره بوده وهمینک هم حاجتگاه بسیاری از شیفتگان آن حضرت است.
مقبره و بارگاهی ساده بر روی آن ساخته اند که می توان نوعی آرامش را در این زیارتگاه جستجو کرد.
قبرستان به مزارع کشاورزی تبدیل شد ولی قبر انوش(علیه السلام) به طور جالبی که داستانها و روایات خاصی در گفتار مردم منطقه دارد از تبدیل شدن به زمین کشت وکار، مصون ماند.
نکته ی جالب تر آن است که پدر روحانی از کشیشان مسیحی فرانسه چندین سال پیش بر اثر تحقیق و جستجو به زیارت قبر انوش(علیه السلام) آمده بود و به تمامی کوههای اطراف, آگاه بود گویا اینکه خود از اهالی این مکان بوده است.
خادم زیارتگاه وقتی از مترجم این کشیش سیاهپوست فرانسوی علت آگاهی وی را از کوههای اطراف و قبر حضرت انوش(علیه السلام) می پرسد، کشیش از تحقیقاتش و بخصوص کتاب عهد عتیق سخن به میان می آورد.

درکتاب "تاریخ مسعودى"نیز آمده است:،حضرت شیث بن آدم (علیه السلام) هنگامی که 105 ساله بود در حدود سه هزار و 769 سال پیش از میلاد حضرت مسیح (علیه السلام) ، پسرش حضرت انوش (علیه السلام) به دنیا آمد. بعد از تولد حضرت انوش (علیه السلام) حضرت شیث (علیه السلام) 807 سال دیگر عمر کرد و در سن 912 سالگی جان به جان آفرین تسلیم نمود و حضرت شیث (علیه السلام) اولین کسی بود که مردم را به یگانه پرستی دعوت می نمود .
در قسمت دیگری ازکتاب تاریخ مسعودی آمده است: حضرت انوش (علیه السلام) هنگامی که 90 ساله بود پسرش حضرت قینان (علیه السلام) به دنیا آمد و سپس صاحب نوه ای به نام "مهلائیل" یا "حلیث" شد و پس از این فرزند مهلاییل به نامه "یارد" یا "غنمیشا" به دنیا آمد که پدر "ادریس" پیغمبر است.
بعد از تولد حضرت قینان (علیه السلام) ، حضرت انوش (علیه السلام) 815 سال دیگر عمر کرد و صاحب فرزندان زیادی شد و در دو هزار و 864 سال پیش از میلاد سر انجام در سن 905 سالگی (طبق کتاب بحارالانوار جلد13 صفحه 593 )بدرود حیات گفت .
در این کتاب آمده است: حضرت انوش (علیه السلام) اولین کسی بود که به کمک و راهنمائی حضرت جبرائیل (علیه السلام) درخت خرما کشت نمودند . ایشان بعد از پدر خویش ( حضرت شیث بن آدم ابوالبشر (علیه السلام) ) وصی و جانشین پدر در امر نبوت و راهنمائی و هدایت بشر شد و وارد کشور ایران گردید و به هدایت خلق می پرداخت.
ایشان در سن 905 سالگی در قلعه فهران ( شهر قهدریجان 20 کیلومتری اصفهان ) بدرود حیات گفت ، شهر فهران(پهران) در زمان خود یکی از شهرهای بزرگ و یکی از مراکز تجارت نیز بوده است و رشته کوههای اطراف این شهر به نام رشته کوههای فهران معروف می باشد.

آدرس و لینک نقشه ویکیمپیا:

استان اصفهان ـ شهرستان فلاورجان ـ بخش مرکزی ـ شهر قهدریجان.
http://wikimapia.org/#lang=fa&lat=32.55 ... 8%AF%D9%85
najm116
 
پست ها : 530
تاريخ عضويت: چهارشنبه دسامبر 12, 2018 11:16 am

Re: مزارات منسوب به نام پيامبران در ايران

پستتوسط najm116 » چهارشنبه اکتبر 30, 2019 2:11 pm

استان تهران

1.حضرت لوط علیه السلام- رباط‌کریم
قال الله تعالى:كَذَّبَتْ قَومُ لُوطٍ المُرْسَلِيْنَ * إذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلا تَتَّقُونَ * إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِيْنٌ * فَاتَّقُوا اللهَ وَأَطِيْعُونِ* وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلاَّ عَلَى رَبِّ العَالَمِيْنَ * أَتَأْتُونَ الذُّكْرَانَ مِنَ العَالَمِيْنَ * وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ ربُّكُمْ مِّنْ أَزْوَاجِكُمْ بَلْ أَنْتُمْ قَومٌ عَادُونَ * قَالُوا لَئِنْ لَّمْ تَنْتَهِ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ المُخْرَجِيْنَ * قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُمْ مِّنَ القَالِيْن ) (الشعراء: 160-168)
واژه «لوط» در اصل از لاطَ یلُوط گرفته شده و به معنی ارتباط قلبی است، بنابراین این پیامبر خدا كه پیوند محكم قلبی با خدا داشت، با نام لوط خوانده می‌شد
و حضرت لوط مدفن در رباط کریم شهر تهران همان حضرت لوط مذکور در قرآن نیست این مقبره پیامبری با نام مشابه و یا از صلحا می باشد.
مطالب درج از سایت:
بقعه لوط نبی(علیه السلام) در روستای محمد آباد شهرستان رباط کریم واقع شده است. البته درباره محل دفن حضرت لوط نبی(علیه السلام) مکان‌های مختلفی ذکر شده است که در این بین یکی از این مکان‌ها، مرقد لوط نبی را در تهران است که امکان دارد پیامبری با نام مشابه ایشان باشد.
آیت‌الله حسن زاده آملی در کتاب «هزار و یک نشان» قبر لوط پیامبر(علیه السلام) بقعه حاضر در روستای پیغمبررباط کریم را متعلق به حضرت لوط(علیه السلام) می‌داند. با این همه تفاصیل، مدتی است که بنای لوط نبی(علیه السلام) در ایران، و در شهرستان رباط کریم مورد بی‌مهری قرار گرفته و در حال تخریب است؛ بنایی که باید پیش از این ترمیم و بازسازی و توسعه می‌یافت.
و اکنون الحمدالله در حال بازسازی می باشد.

تحقیقاتی میدانی :
ازشهر تهران به طرف ساوه که می ریم روی بروی روستای رباط کریم چندین کیلومتر پیش می رویم به روستای پیغمبر می رسیم در آنجا تابلوی لوط نبی علیه السلام است که آخر روستا می باشد
مرقدی مظلوم و با معنویت خاصی بود خود بنده از حس خوب و انست که آنجا گرفتم پیشنهاد می کنم حتما به زیارت این مزار رفته و در مسیر می باشد

مزارت مشابه اسمی:
1.مزار منوّر حضرت لوط نبی (علیه السلام) معروف در کتب در روستای بنی نعمی واقع گردیده است. روستای بنی نعمی در 8 کیلومتری شمال شرقی الخلیل و در ارتفاع 951 متری از سطح دریا قرار دارد. این مکان در ابتدا آبادی بسیار کوچکی بود، پس از فتوحات اسلامی به «کَفَرْ بِریک» تغییر نام داد و از زمانی که قبیله ی مسلمانان «نَعیمیّین» در جنوب فلسطین استقرار یافت و طایفه ای از آن قبیله در ناحیه ی کفر بریک ساکن شد، این روستا به آن ها منسوب گشت و تاکنون به نام بنی نعیم شناخته می شود. در سال 612 ق، اَلملکُ المُعظَّم عیسی ایوبی قریه کَفَر بِریک و زمین های اطراف آن را بر حرم ابراهیمی وقف کرد.
در کنار حرم حضرت لوط (علیه السلام)، مسجدِ «یقین» قرار دارد و آن ابعاد 10×70 متر است. جغرافی دانان و سفرنامه نویسان مسلمان از این بقعه ی مبارکه و مسجد مجاور آن در آثارشان یاد کرده اند. از جمله ابن بطوطه (درگذشته به سال 779 ق) در سفرنامه اش چنین آورده است: «... تربت لوط (علیه السلام) در نزدیکی حرم ابراهیمی بر فراز تپه ای مُشرف به عورِ شام واقع شده است و بر روی قبرش عمارتی نیکوست با نمایی سفید رنگ... و در نزدیکی تربت لوط (علیه السلام)، مسجد یقین بر فراز تپه ی مرتفعی قرار دارد»
ابن بطوطه همچنین افزوده است که مزار فاطمه، بنت حسین بن علی (علیه السلام) در نزدیکی همین مسجد است و بر بالا و پایین قبرش دو لوح از سنگ مرمر است که با خطی زیبا بر آن نوشته اند: «بِسم الله الرحمن الرحیم. للهِ العِزَّةِ وَ البَقاءِ وَ لَهُ ما ذَرَأ وَ بَرَأَ وَ عَلی خَلقِهِ کَتَبَ الفَناءَ وَ فی رَسولِ اللهِ اُسْوَةٌ. هَذَا قَبْرُ اُمِّ سَلْمَه - فاطمه بنتِ مُحمد بن اَبی سَهلِ النَّقاش فی مِصر» و سه بیت شعر در مدح آن بانوی گرامی نوشته شده است.( رحله ابن بطوطه، 94-)
2.ابن بطوطه نیز آورده است که «می گویند در جنوب جامع اَبْیَضِ این شهر، سیصد تن از پیغمبران را دفن کرده اند».( مجیرالدین حنبلی، الانس الجلیل، 72.) اگرچه در روایت های اسلامی به مدفن حضرت لوط نبی (علیه السلام) تصریح نشده، ولی شواهد و قراین حاکی از آن است که حضرت لوط (علیه السلام) که پس از نزول عذاب بر شهر سدوم همه ی اموالش را رها کرده و از شهر خارج شده بود، نزد ابراهیم (علیه السلام) در الخلیل بازگشت؛ همان گونه که از نوجوانی یار و همراه آن حضرت بود.
3.همچنین نقل دیگری وجود دارد که گفته می‌شود قبر حضرت لوط در کشور عراق قرار دارد

آدرس و لینک نقشه ویکیمپیا:
استان تهران، دهستان منجیل‌آباد، روستای محمدآباد پیغمبر، مقبره حضرت پیغمبر لوط علیه السلام
از تهران به طرف ساوه بعد از شهراسلام شهر به طرف رباط کریم می رویم روبروی رباط کریم جاده ای است فرعی که به طرف روستای پیغمبر می رود در روستای پیغمبر هم تابلوی مقبره حضرت لوط مشخص می باشد
http://wikimapia.org/#lang=fa&lat=35.54 ... 8%A8%D8%B1
najm116
 
پست ها : 530
تاريخ عضويت: چهارشنبه دسامبر 12, 2018 11:16 am

Re: مزارات منسوب به نام پيامبران در ايران

پستتوسط najm116 » چهارشنبه اکتبر 30, 2019 2:15 pm

استان خراسان رضوی

1.حضرت شعیب علیه السلام - شهرستان قوچان

حق تعالى در سوره اعراف مى فرمايد: فرستاديم بسوى اهل شهر مدين برادر ايشان شعيب را، گفت:اى قوم!عبادت كنيد خدا را، نيست شما را خدائى بجز او، بتحقيق كه آمده است بسوى شما حجت واضحه از جانب پروردگار شما، پس تمام بدهيد كيل و ترازو را، كم مكنيد از مردم چيزهاى ايشان را و افساد منمائيد در زمين بعد از آنكه خدا آن را به اصلاح آورده است، اين بهتر است براى شما اگر ايمان و اعتقاد داريد. و منشينيد بر سر راهى كه تهديد كنيد و منع نمائيد از راه خدا كسى را كه اراده ايمان به خدا داشته باشد، و اگر خواهيد كه راه خدا را به مردم باطل بنمائيد. و به ياد آوريد وقتى را كه اندك بوديد پس خدا شما را بسيار گردانيد، و نظر كنيد كه چگونه بود عاقبت افسادكنندگان، و اگر بوده باشد كه طايفه اى از شما ايمان آورند به آنچه من فرستاده شده ام به آن، و طايفه اى ايمان نياورند، پس صبر كنيد تا خدا حكم كند در ميان ما و او، كه خدا بهترين حكم کنندگان است.
به جهت شباهت اسمی این پیامبر به شعیب معروف مطلبی از کتب در مورد ایشان پیدا نکردم

تحقیقات میدانی :

طی برنامه آگاهی و مسئولیت شماره بیست امروز به زیارت حضرت شعیب از پیامبران مدفون در ایران در استان خراسان رضوی روستای مزرج رفتیم.
جاده مشهد قوچان دو کیلومتری قوچان جاده ای سمت راست جدا می شود که تابلوی راهنما به طرف درگز نوشته است و جاده ای که به سمت شهر مرزی باجگیران می رود را ادامه می دهیم تا می رسیم به جاده فرعی که از این جاده(جاده باجگیران و درگز) جدا می شود، تابلو نوشته به سمت مزرج از آنجا 9کیلومتر رفته را به روستای مزرج می رسیم.
یک راه دیگر برای رسیدن به روستای مزرج است که وارد قوچان می شویم بلوار مدرس را تا انتها می رویم آنجا تابلوی روستای مزرج است.
ورودی روستای مزرج فلکه امام خمینی است
از فلکه خیابان سمت راست را ادامه می دهیم از دور بالای کوه مقبره حضرت شعیب علیه السلام پیدا است ولی خیلی دور است خیلی مشخص نیست
در دامنه کوه چند درخت است
همین خیابان را ادامه داده تا 6کیلومتر (که 5کیلومتر آن خاکی است)
می رسیم به یک پادگان که متروکه است و نامش پادگان خاتم الانبیا صلی الله علیه و آله وسلم است
از دم پادگان تا درختان در دامنه دو کیلومتر جاده خاکی را ادامه می دهیم از اینجا به بعد دیگر جاده ماشین رو ندارد
پیاده از کوه بالا می رویم حدود پانزده دقیقه آرام اگر برویم به مقبره حضرت شعیب علیه السلام می رسیم
ساختمان مقبره در دست تعمیر بود
و فرش و امکانات نداشت و آب هم بالا نبود ولی پیش درختان آب بود و جای نشستن هم بود
و جای آرام و خنک و مصفایی بود
مقبره بسیار غریب که در روز جمعه هم زائری نداشت ولی معنویت بسیار خاص داشت
بعد که بالا رفتیم متوجه شدیم که راهی هست که ماشین هم تا دم مقبره بالا می رود
از بعد پادگان باید مسیر را ادامه داد تا پشت مقبره بالا می رود
از محلی ها هم پرسیدم فقط گفتند قبلاً روی مقبره اش شیث نوشته بودند
و دیگر مطلبی نمی دانستند

مزارت مشابه اسمی:

1. در غرب اردن
در 15 کیلومتری جنوب غربی شهر «سَلْط» در غرب اردن و فاصله 40 کیلومتری عمان ــ پایتخت اردن ــ در منطقه «بَلْقاء» و در میان نشیب و فراز تپه ها، مقبره ای منسوب به حضرت شعیب پیغمبر (علیه السلام) وجود دارد. این ناحیه به «وادی شعیب» مشهور است و وزارت اوقاف اردن برای سهولت دسترسی زوار، به تازگی راه منتهی به این مکان را تسطیح کرده و عمارت حرم منسوب به آن حضرت را توسعه داده و گنبدی موزون با نمایی سفید رنگ بر فراز قبر مطهر ساخته شده است.(12) ابعاد داخلی فضای روضه ی مبارکه ی حضرت شعیب (علیه السلام) 20×35 متر است و در نزدیکی یکی از دیوارهای آن، قبری است به ابعاد 1/5×3 و ارتفاع 1 متر که با سنگ های تراشیده سفید رنگ نماکاری شده است و بر روی آن پارچه ای گسترده است که این عبارت بر آن دیده می شود: «هَذَا قَبرُ نَبیِّ الله شُعیب علیه الصَّلاةُ وَ السَّلامِ».
در ضلع جنوبی آرامگاه، مسجد کوچکی است که بنای آن 50 سال قدمت دارد و متروک مانده، اما مسجد جدیدی در ضلع غربی آرامگاه با ابعاد 165×200 متر و نمازخانه زنانه به ابعاد 100×150 متر، متصل به مسجد ساخته شده است. انجام عملیات مرمت و نوسازی و توسعه حرم حضرت شعیب (علیه السلام) حدود دو سال طول کشید. مزار منسوب به حضرت شعیب (علیه السلام) در حومه ی سَلْط از آن جهت مورد توجه است که به منطقه ی باستانی شهر مدین که مسکن آن حضرت بوده، نزدیک است. در فاصله 10 کیلومتری شهر سَلط، روستایی به نام «اَغوار» هست و اهالی آن معتقدند که روستایشان در موقعیت همان شهر تجاری و آبادی مدین قرار گرفته است. مردم آن دیار، حکایت های فراوانی از دفینه ها و اشیای یافت شده در املاکشان به خاطر دارند و آن ها را بقایای خانه های اهل مدین می دانند.


2. دیگری در روستای قدیمی «حِطّین» در شمال فلسطین در عمق بیابان غربی مجاور دریاچه ی طَبَریّه واقع شده است.
قدیمی ترین سندی که به مزار منسوب به حضرت شعیب (علیه السلام) در حِطّین اشاره داشته، متعلّق به حدود 1000 سال پیش است که ناصرخسرو قبادیانی در سال 415ش / 438 ق آن مکان شریف را این گونه توصیف کرده است: «... [بعد از اِعبِلَین] به دیهی رسیدیم که آن را حَظیره می گفتند و بر جانب مغربی این دیه، درّه ای بود و در آن درّه، چشمه آب بود پاکیزه از سنگ ساخته و سقف سنگین (ساخته شده از سنگ) در زده و دری کوچک بر آن جا نهاده، چنان که مرد به دشواری در تواند رفتن و دو قبر نزدیک یکدیگر آن جا نهاده [است]، یکی از آن شعیب (علیه السلام) و دیگری از آن دخترش [صَفورا] که زن موسی [علیه السلام] بود. مردم آن دیه، آن مسجد و مزار را تعهد نیکو کنند از پاک داشتن و چراغ نهادن و غیره ...».(9) و در کتاب مسالک الابصار فی ممالک الامصار آمده است: «... قبر شعیب (علیه السلام) در روستایی است که به آن حِطّین می گویند...».(10). ابن جبیر نیز در سال 580 ق/ 1185م این مکان را از نزدیک دید و در سفرنامه اش ثبت نموده است.(11) حرم حضرت شعیب (علیه السلام) چندین بار مَرمّت و تجدید بنا شده است. در سال 582 ق/ 1187م صلاح الدین ایوبی در ناحیه ی حِطّین با سپاه صلیبی جنگید و آنان را شکست داد و به شکرانه ی این پیروزی بر فراز مزار منسوب به حضرت شعیب (علیه السلام) گنبدی ساخت و در کنار آن نیز مسجدی بنا نهاد و موقوفاتی برای آن قرار داد. پس از این واقعه، فرقه ای از مسلمانان که به «دَروزی» شهرت دارند و دوشادوش صلاح الدین در نبرد شرکت کرده بودند، تولیت آن مکان مقدس را برعهده گرفتند و به تدریج آن جا را به محل تدریس علوم دینی و کانون فعالیت های مذهبی خود تبدیل کردند و آن مکان تا به امروز همچنان در اختیار فرقه دروزیان فلسطین است.
در سال 1297 ق /1180م حرم حضرت شعیب (علیه السلام) توسعه داده شد و قسمت هایی از آن تجدید بنا گردید. حرم مطهر شامل مسجدی زیبا با شبستان های باز و رواق ها و صحن های متعدد و ستون های سنگی است و نمای تمام این ابنیه از داخل و خارج با سنگ های سفید رنگ تراشیده زینت داده شده است. ساختمان هایی نیز برای اقامت موقت زائران و استراحتگاه خدّام و قسمت های اداری حرم و حسابرسی موقوفات ساخته شده است.
یکی از ابتکارات تولیت حرم حضرت شعیب (علیه السلام) آن است که در آستانه ی ورود به روضه مبارکه، چندین دست لباس مردانه و زنانه تعبیه شده تا زنان و مردان غیر مسلمانی که برای زیارت به آن جا می آیند و احتمالاً پوشش مناسبی ندارند، از آن استفاده کنند.
اتاق مقبره ی حضرت شعیب (علیه السلام) ساده و فاقد تزئینات کاشی کاری است. در وسط اتاق قبری است که بر روی آن صندوقی نهاده و با پارچه های حریر پوشانده شده است.
عکس های قدیمی نشان می دهد که در گذشته، راه حرم سنگلاخ و ناهموار بوده و زائرین برای رسیدن به آن جا با استفاده از حیوانات بارکش و با پای پیاده به این حدود می آمده اند.
دَروزیان معتقدند که حضرت شعیب (علیه السلام) پس از نزول عذاب بر اهل مدین، به همراه مؤمنان و یارانش، حجاز را به سمت سرزمین مقدس فلسطین ترک کرد و در روستای کوچک «حِطّین» اقامت گزید و همان جا وفات یافت و در جانب غربی آن قریه مدفون گشت، اما حجّتی بر این ادعای دروزیان یافت نمی شود.

آدرس و لینک نقشه ویکیمپیا:

استان خراسان رضوی –شهرستان قوجان – روستای مزرج (آدرس تفصیلی فوقا بیان شد)
http://wikimapia.org/#lang=fa&lat=37.18 ... 8%A7%D9%85
najm116
 
پست ها : 530
تاريخ عضويت: چهارشنبه دسامبر 12, 2018 11:16 am

Re: مزارات منسوب به نام پيامبران در ايران

پستتوسط najm116 » چهارشنبه اکتبر 30, 2019 2:22 pm

استان خراسان رضوی

2.حضرت یونس علیه السلام ؛ گناباد

یونس (علیه السلام) در گناباد
در کتاب فرهنگ آبادیها و مکانهای مذهبی کشور از وجود مدفن یونس پیامبر در گناباد ذکری به میان رفته است.
اینجانب(نویسنده کتاب پیامبران در ایران ولی‌الله فوزی‌تویسركانی) نامه‌ای به امام جمعه محترم گناباد حجة‌الاسلام جناب آقای صادقی ارسال کردم تا نظر ایشان را در این موضوع استعلام نمایم، ایشان موضوع را به یکی از محققین به نام جناب آقای عباسعلی ذاکری (روحانی محترم منطقه یونسی) ارجاع نمودند و او در پاسخ، ضمن اعلام نتیجه بررسی و تحقیقات خود، طی نامه‌ای به اینجانب اعلام فرمودند که وجود مدفن چنین پیامبری در آن شهر مورد تأیید نمی باشد، در این نامه آمده است.
در رابطه با شرح حال و مدفن (حضرت یونس پیغمبر ) طی تحقیقات و مطالعاتی که تا کنون این حقیر نموده، از سه نفر که در حال حیات می باشند، شنیده ام که سابق در روستای جنت‌آباد بیرجند، پیرمرد روحانی به نام آقای ثقفی بیان داشته است که قبر یونس پیغمبر در محل یونسی در طرف غربی کال‌شور در تپه کناری می باشد. با ذکر تمام مشخصات، دو نفر دیگر هم نظیر همین مطالب را برایم نقل نمودند.
اما از آثار و علائم، قبر پیغمبری به نام یونس هویدا نیست، بلکه در تپه وسطی غربی کال‌شور آثار و علائم قبر امامزاده‌ای هست که کرارأ بعضی از مومنین در عالم رویا به این حقیقت نزدیک شده‌اند. این مقبره و قبر موجود به نام حضرت یونس پیغمبر طبق تحقیقات و علائم احتمالأ قبر شخصی است به نام (قطب‌الدین میرحاج انسی) که در شعر و شاعری به "انسی" تخلص داشته و روستا نیز در سابق به نام وی یعنی انسی بوده است که مشهور به "انسی موندیز" بود و در سالهای اخیر مشهور به یونسی شد. و این قطب‌الدین میرحاج انسی از نسل شاه نعمت‌الله ولی ماهانی و ساکن بیمرغ گناباد بوده و بعضی می‌گویند مقبره در بیمرغ قبر اوست.بعضی گویند قبر احمد بن موسی بن جعفر است که وفاتش در 523 قمری بوده و معاصر با سلطان حسین بایقرا می باشد. در کتابهایی درباره "انسی" تذکراتی داده شده است که از جمله آنها می توان به کتابهای زیر اشاره کرد:
آتشکده آذر بیگدلی، ریاض العارفین تالیف رضاقلی خان هدایت، طریق الحقایق میرزا معصوم نایب الصدر، ریحانة الادب مدری تبریزی و مجالس المومنین قاضی نورالله شوشتری ..
لذا مقبره مذکور قبر پیامبر نمی باشد
منبع:پیامبران در ایران نویسنده ولی‌الله فوزی‌تویسركانی
در منابع دیگر مورد تحقیق بنده در مورد این پیامبر مطلبی دریافت ننمودم

آدرس و لینک نقشه ویکیمپیا:
شهرستان گناباد، بخش بجستان، شهر گناباد، دهستان یونسی، روستای بیمرغ
در نقشه این مقبره را پیدا نکردم لذا لینک امامزاده سلطان احمد را گذاشتیم که در همان محدوده است
http://wikimapia.org/#lang=fa&lat=34.41 ... ad_bimorgh
najm116
 
پست ها : 530
تاريخ عضويت: چهارشنبه دسامبر 12, 2018 11:16 am

Re: مزارات منسوب به نام پيامبران در ايران

پستتوسط najm116 » چهارشنبه اکتبر 30, 2019 2:26 pm

استان خراسان شمالی

1.حضرت ایوب علیه السلام - شهرستان بجنورد، روستای ایوب


در روستای گرماب از توابع شهرستان بجنورد نیز مقام و مقبره ای منسوب به حضرت ایوب (علیه السلام) وجود دارد و به تازگی بر فراز آن ساختمانی احداث کرده اند.

تحقیقات میدانی :
به زیارت حضرت ایوب علیه السلام واقع در استان خراسان شمالی شهرستان بجنورد روستای ایوب رفتیم
جاده قوچان به بجنورد را که ادامه می دهیم بعد از شیروان تا نزدیک بجنورد ادامه می دهیم وقتی به پل پتروشیمی که چند کیلومتری بجنورد است رسیدیم بعد از پل سمت راست جاده ای جدا می شود که تابلو مرقد ایوب علیه السلام و آبگرم ایوب را دارد
60کیلو متر باید این جاده را ادامه داد تا به روستای ایوب برسیم از روستای ایوب چهار کیلومتر بالاتر مرقد حضرت ایوب علیه السلام است
این مسیر هم مسیر پر رفت و آمد بود و هم مصفا بود و همه جای مسیر تابلوی راهنما داشت.
پیش مرقد مطهر حضرت ایوب علیه السلام هم کانتینر کرایه می دادند هوا هم خنک بود.
مکانی مناسب برای شب ماندن بود
تابلویی که در حرم حضرت ایوب علیه السلام بود مطالبی نوشته بود که مربوط به همان ایوب معروف در کتاب حیات القلوب است
ولی از محلی ها که پرسیدم گفتند:
اینجا قدمگاه حضرت ایوب علیه السلام است که وقتی به اینجا می رسد بدنش کرم افتاده بود برای وضو عصایش را به زمین می زند و چشمه ای می جوشد
از این چشمه وضو می گیرد بعد غسل می کند در همین آب و بدنش سالم می شود
الان هم همان چشمه همین آبگرم است چون چشمه های آب گرم از آبهایی هستند که ولایت را نپذیرفتند نمی تواند خاصیت شفا داشته باشد
این نظر محلی های آنجا بود که نوشتم از صحت آن مستندی در دست نیست

مزارت مشابه اسمی:
1.مشهورترین بقعه ی منسوب به ایشان، در 10 کیلومتری جنوب شهر حلّه در کشور عراق قرار دارد. این منطقه که به نام «الرّانْجِیَّه» شناخته می شود، در حاشیه ی جاده ی اصلی حلّه به کوفه واقع است. 
2.در عمان بقعه‌ای در ۷ کیلومتری شمال غربی بندر سَلاله و در کنار جادۀ سلاله به «عِین جَرْزیز»، بر بلندای کوه «اِتّین» مرقدی منسوب به ایشان است.
3. در ترکیه شهر اورفا غاری است که گفته می‌شود ایوب در دوران بیماریش در آن زیسته است.که مورد زیارت است.
4.ودر ازبکستان مزاری در شهر بخارا قرار دارد که برخی آن را از ابداعات دورۀ تیموری می‌دانند. تیمور لنگ به سبب علاقه فراوانی که به وطن خود داشت، مزاری به نام حضرت ایوب و مزار دیگری به نام حضرت دانیال درست کرده است.
4.در ایران هم مقابری منسوب به ایشان است نظیر: مقبره‌ای در روستای گرماب از توابع شهرستان بجنورد ؛
5.قزوین، بخش الموت، روستای بالاروچ
6. استان مازندران، شهرستان تنکابن، شهر عباس‌آباد، روستای پرچور

آدرس و لینک نقشه ویکیمپیا:
استان خراسان شمالی –شهرستان بیرجند- روستای ایوب
http://wikimapia.org/#lang=fa&lat=37.88 ... 8%A7%D9%85
در کل 1 بار ویرایش شده. اخرین ویرایش توسط najm116 در پنج شنبه نوامبر 14, 2019 6:06 pm .
najm116
 
پست ها : 530
تاريخ عضويت: چهارشنبه دسامبر 12, 2018 11:16 am

Re: مزارات منسوب به نام پيامبران در ايران

پستتوسط najm116 » چهارشنبه اکتبر 30, 2019 2:33 pm

استان خوزستان
1.حضرت دانیال علیه السلام – شهر شوش

کتاب حیات القلوب:
پس بخت النصر رفت بسوى بابل و در آنجا شهرى بنا كرد و در آن شهر اقامت نمود و چاهى كند و دانيال را با شير ماده اى در آن چاه افكند، پس آن شير گل آن چاه را مى خورد و دانيال شير آن را مى خورد تا آنكه مدتى بر اين حال ماند، پس خدا وحى فرمود بسوى پيغمبرى كه در بيت المقدس بود كه: اين خوردنى و آشاميدنى را براى دانيال ببر و سلام مرا به او برسان
آن پيغمبر گفت: پروردگارا! در كجا است دانيال؟
وحى به او رسيد كه: دانيال در چاهى است در فلان موضع از بابل.
پس پيغمبر بر سر آن چاه رفت و گفت: اى دانيال!
فرمود: لبيك، صداى غريبى مى شنوم!
گفت: پروردگارت تو را سلام مى رساند و اين خوردنى و آشاميدنى را براى تو فرستاده است؛ و آنها را به چاه فرو فرستاد. پس آن حضرت گفت: الحمدلله الذى لا ينسى من ذكره، الحمدلله الذى لا يخيب من دعاه، الحمدلله الذى من توكل عليه كفاه، الحمدلله الذى من وثق به لم يكله الى غيره،

الحمدلله الذى يحزى بالاحسان احسانا، الحمدلله الذى يجزى بالصبر نجاه، الحمدلله الذى يكشف ضرنا عند كربتنا، و الحمدلله الذى هو ثقتنا حين تنقطع الحيل منا، و الحمدلله الذى هو رجاونا حين ساء ظننا باعمالنا يعنى: ((حمد مى كنم خداوندى را كه فراموش نمى كند هر كه او را ياد كند، سپاس مى كنم خداوندى را كه نااميد نمى كند كسى را كه او را بخواند، حمد مى كنم خداوندى را كه هر كه بر او توكل كند كفايت امور او مى كند، سپاس مى گويم خداوندى را كه هر كه بر او اعتماد كند او را به ديگران وا نمى گذارد، حمد مى كنم خداوندى را كه جزا مى دهد به نيكى جزاى نيك، سپاس خداوندى را سزاست كه جزا مى دهد به صبر كردن، نجات از مخاوف و مهالك دنيا و عقبى، حمد خداوندى را رواست كه برطرف مى كند بدحالى ما را نزد كربت و شدت ما، حمد مى كنم خداوندى را كه محل اعتماد ماست هرگاه گسسته شود چاره ها از ما، حمد مى كنم خداوندى را كه اميدگاه ماست در هنگامى كه بد شود گمان ما به سبب كرده هاى ما)).
حضرت دانیال پیامبری پر آوازه است که پیروان ادیان الهی به زیارت آن حضرت می شتابند
آن جناب به ظهور حضرت مهدی علیه السلام بشارت داده است
و در زمان ظهور آن حضرت، از یاران ایشان خواهد بود.
آن حضرت فرزند یوحنا در 586 یا به قولی 606 پیش از میلاد به دست بخت النصر و یا نبوک النصر به اسارت در آمد و او را با گروهی به بابل فرستادند و چون از اطاعت فرمانروای بابل سر باز زد او را نزد شیران درنده افکندند؛ اما ایشان از میان آن حیوانات تندرست بیرون آمد.
آن جناب بعد از هلاک بخت النصر به بیت المقدس و از انجا به اهواز رفت و در شوش دیده از جهان فرو بست. پیکر مطهر حضرت دانیال را در اتاقکی روی تپه ای قرار دادند و در اتاق را مهر و موم کردند. مورخان اتفاق نظر دارند که جسد حضرت دانیال علیه السلام تا سده اول اسلام در همین جایی که الان مرقد مطهرشان است روی تختی در بقعه ای قرار داشت و هر وقت در ان سرزمین قحطی پیش می امد پیکر مطهر ایشان را از بقعه بیرون می اوردند و زیر اسمان قرار می دادند بی درنگ باران فرو می بارید.
به هنگام فتح شوش توسط مسلمانان، ابوموسی اشعری وارد بقعه ای شد که جسد مطهر حضرت دانیال (علیه السلام) در آن قرار داشت و با کمال شگفتی دید که مردی با قامت بلند در آستان آرمیده است. پرسید که این مرد کیست؟ گفتند که دانیال نبی (علیه السلام) است (3ــ تاریخ حبیب السیر، 135/1.) و می دانیم که این جسد از 300 سال پیش در این وضعیت قرار دارد. ابوموسی اشعری جسد حضرت دانیال (علیه السلام) را تر و تازه دید و پرسید که چگونه این پیکر در طول قرن ها هیچ تغییری نیافته است؟ گفتند که جسد پیامبران هرگز نمی پوسد و درندگان گوشت پیامبران را نمی خورند. ابن اثیر نقل می کند که به هنگام مشاهده جسد، در رگ هایش خون تازه بود.( 4ــ ابن اثیر، تاریخ کامل.) پس ابوموسی نامه ای به خلیفه نوشت و از او کسب تکلیف کرد و خلیفه که تاکنون با چنین موضوعی مواجه نشده بود، با صحابه پیامبر مشورت کرد. پس امام علی (علیه السلام) فرمود که «بدن حضرت دانیال را کفن نموده و حُنوط به دست او بگذارید، سپس حفره ای در میان جوی آبی که از نزدیکی شهر می گذرد، ایجاد کنید و او را میان آن حضره دفن نموده و آن را مستحکم نمایید و آب نهر را دوباره روی قبر عبور دهید و بر بالای آب از آن مسجد و مشهد گردانید که اوست دانیال یکی از انبیای بنی اسرائیل».(5ــ علیرضا ابوالمشهدی، زندگانی حضرت دانیال نبی (علیه السلام)، 4، 41.)
. بقعه ی دانیال پیغمبر (علیه السلام) در ساحل غربی رود شائور و رو به روی تپه ی ارگ شوش واقع شده است. گنبد بنا به سال 1249 ش / 1287 ق به دست مرحوم حاج شیخ جعفر شوشتری احداث شد. در 25 طبقه و بر قاعده ای مُدوَّر که دور تا دور آن ها را حجره ها و ایوان هایی ساخته اند و بقعه در انتهای حیاط دوم قرار گرفته بنا شد و فرزند او نیز در سال 1282ش / 1330ق دو گلدسته به آن افزود.(6) این بقعه دو حیاط دارد. در زیر گنبد، ضریحی فلزی مزیّن به آب طلا و نقره دیده می شود. پی دیوارهای اتاق روضه مبارکه قطور و قدیمی هستند. کف اتاق و دیوارها تا ارتفاع 1/80 متری به طرز زیبایی با سنگ مرمر پوشانده و قسمت بالاتر نیز تا سقف آیینه کاری شده است. زیر ضریح، سردابی است با سنگ های زرد قدیمی که هیچ گونه نوشته ای بر روی آن ها وجود ندارد. مَضجع شریف حضرت دانیال پیامبر (علیه السلام) از سنگ مرمر ساخته شده است و حدود 60 سانتی متر ارتفاع دارد و بر روی آن کتیبه ای نو ساخته به خط نستعلیق دیده می شود.. بر سنگ قبر حضرت دانیال (علیه السلام) حدیثی منسوب به امام علی (علیه السلام) روایت شده است که «مَنْ زارَ اخی دانیال کَمَنْ زارَنی» (هر کس برادرم دانیال را زیارت کند، گویی مرا زیارت کرده است). همچنین اشاره شده که حضرت دانیال (علیه السلام) به دستور حضرت علی (علیه السلام) کفن شده و در این محل دفن گردیده است.

قال أبو بكر بن أبي الدنيا حدثنا أبو بلال محمد بن الحارث بن عبد الله بن أبي بردة بن أبي موسى الأشعري، حدثنا أبو محمد القاسم بن عبد الله، عن أبي الأشعث الأحمري، قال: قال رسول الله صلى الله عليه وسلم: إن دانيال دَعا ربه عز وجل أن تدفنه أمة مُحمد.[1]

كما ورد عن ابن أبي الدنيا بإسناده إلى عبد الله بن أبي الهذيل، أن بختنصر سلط أسدين على دانيال بعد أن ألقاه في جُب - أي بئر - فلم يفعلا به شيئاً. فمكث ما شاء الله تعالى ثم اشتهى ما يشتهي الآدميون من الطعام والشراب، فأوحى الله إلى إرميا وهو من أنبياء بني إسرائيل وهو بالشام أن أعد طعاماً وشراباً لـ دانيال . فقال: يارب أنا بالأرض المقدسة، و دانيال بأرض بابل من أرض العراق، فأوحى الله إليه أن أعد ما أمرناك به فإنا سنرسل من يحملك ويحمل ما أعددت، ففعل وأرسل إليه من حمله وحمل ما أعده حتى وقف على رأس الجب، فقال دانيال من هذا، قال أنا أرميا فقال: ما جاء بك، قال: أرسلني إليك ربك، قال: وقد ذكرني ربي، قال: نعم، فقال دانيال: الحمد لله الذي لا ينسى من ذكره، والحمد لله الذي يجيب من دعاه، والحمد لله الذي من وثق به لم يكله إلى غيره، والحمد لله الذي يجزي بالإحسان إحساناً، والحمد لله الذي يجزي بالصبر نجاة، والحمد لله الذي هو يكشف ضرنا وكربنا، والحمد لله الذي يقينا حين يسوء ظننا بأعمالنا، والحمد لله الذي هو رجاؤنا حين تنقطع الحيل عنا

وقد عثر عليه الصحابة حين فَتح تستر. قال يونس بن بكير عن محمد بن إسحاق عن أبي خالد بن دينار، حدثنا أبو العالية قال: لما أفتتحنا تستر وجدنا في بيت مال الهرمزان سريرًا عليه رجلٌ ميت عند رأسه مصحف له ، فأخذنا المصحف فحملناه إلى عمر بن الخطاب فدعا له كعبًا فنسخه بالعربية، فأنا أول رجلٍ من العربقرأه، قرأته مثل ما أقرأ القرآن. فقلت لأبي العالية: ما كان فيه، قال: سيرتكم وأموركم ولحون كلامكم وما هو كائن بعد، قلت: فما صنعتم بالرجل، قال: حفرنا بالنهار ثلاثة عشر قبرًا متفرقة فلما كان بالليل دفناه وسوينا القبور كلها لنعميه على الناس لا ينبشونه، قلت: وما يرجون منه، قال: كانت السماء إذا حبست عنهم برزوا بسريره فيمطرون، فقلت: من كنتم تظنون الرجل، قال: رجل يقال له دانيال، قلت: منذ كم وجدتموه قد مات، قال: منذ ثلاثمائة سنة، قلت: ما تغير منه شيء، قال: إلا شعرات من قفاه. إن لحوم الأنبياء لا تبليها الأرض ولا تأكلها السباع.[2]

یکی از پیامبران بنی اسرائیل (قرن هفتم پیش از میلاد) است.
دانیال از قبیله یهودا و تبارش به پسر چهارم از همسر اول یعقوب بر می‌گردد.
دانیال به زبان عبری به معنای «خدا حاکم من است» می‌باشد.
در سال ۶۰۶ پیش از میلاد وی را به دربار «بخت النصر» پادشاه بابل به اسارت بردند.
در سال سوم سلطنت یهویاقیم پادشاه یهودا، نبوکدنصر پادشاه بابل با سپاهیان خود به بيت المقدس و فلسطين حمله کرد و آن را محاصره نمود. خداوند اجازه داد که او یهویاقیم را به اسارت گیرد و ظروف مقدس خانه خدا را غارت کند. او کسانی را که اسیر کرده بود با خود به معبد خدای خویش در بابل برد و ظروف را در خزانه معبد گذاشت.
نبوکد نصر به وزیر در بار خوداشفناز دستور داد از میان شاه زاد گان و اشراف زاد گان بني اسرائيل اسیر شده چند تن را انتخاب کند و زبان و علوم بابلی را به آنان یاد دهد. این افراد می بایست جوانانی باشند بدون نقص عضو، خوش قیافه، با استعداد، تیز هوش و دانا تا شایستگی خدمت در دربار را داشته باشند. پادشاه مقرر داشت که در طول سه سال تعلیم و تربیت ایشان هر روز از خوراکی که او می خورد و شرابی که او می نوشد به آنان بدهند و پس از پایان سه سال آنها را به خدمت او بیاورند. در بین افرادی که انتخاب شدند چهار جوان از قبیله یهودا به اسامی دانیال، حننیا، میشائیل و عزریا بودند که وزیر دربار نام های جدید بابلی به آنها داد او دانیال را بلطشصر، حننیا را شدرک، میشائیل را میشک و عزریا را عبد نغو نامید.
ولی دانیال تصمیم گرفت از خوراک و شرابی که از طرف پادشاه به ایشان داده می شد نخورد زیرا باعث می گردید او شرعا نجس شود پس از وزیر دربار خواست غذای دیگری به او دهند هر چند خدا دانیال را در نظر وزیر دربار عزت و احترام بخشیده بود ولی او از تصمیم دانیال ترسید و گفت وقتی پادشاه که خوراک شما را تعیین کرده است ببیند که شما از سایر جوانان هم سن خود لاغر تر و رنگ پریده تر هستید ممکن است دستور دهد سرم را از تن جدا کنند دانیال این موضوع را با ماموری که وزیر دربار برای رسیدگی به وضع دانیال، حننیا، میشائیل و عزریا گمارده بود در میان گذاشت و پیشنهاد کرد برای امتحان ده روز فقط حبوبات و آب به آنها بدهد و بعد از این مدت آنان را با جوانان دیگر که از خوراک پادشاه می خورند مقایسه کند و آنگاه در مورد خوراک آنها نظر دهد آن مامور موافقت کرد و به مدت ده روز ایشان را امتحان نمود. وقتی مدت مقرر به سر رسید دانیال و سه رفیق او از جوانان دیگر که از خوراک پادشاه می خورد ند سالم تر و قوی تر بود ند. پس مامور وزیر دربار از آن به بعد به جای خوراک و شراب تعیین شده، به آنان حبوبات می داد.
خداوند به این چهار جوان چنان درک و فهمی بخشید که ایشان توانستند تمام علوم و حکمت آن زمان را بیاموز ند از این گذشته او به دانیال توانایی تعبیر خواب ها و رویاها را نیز عطا فرمود.
وقتی مهلتی که پادشاه برای تعلیم و تربیت آن جوانان تعیین کرده بود به پایان رسید وزیر در بار ایشان را به حضور پادشاه آورد. نبوکدنصر با هر یک از آنها گفتگو کرد. دانیال، حننیا، میشائیل و عزریا از بقیه بهتر بودند پس ایشان را به خدمت گماشت. پادشاه هر مساله ای را که مطرح می کرد، حکمت و دانایی این چهار جوان را در پاسخ دادن به آن، ده مرتبه بیش از حکمت تمام جادو گران و منجمان آن دیار می یافت.

اولین واقعه‌ای که سبب شهرت دانیال نبی گردید تعبیر خواب نبوکد نصربود.
دانیال به دلیل اینکه از عهده تعبیر خوابی که پادشاه دیده بود بر می آید، به مقام والایی در حکومت بابل منصوب می شود. حوادث زندگی دانیال و خواب هایی که او تعبیر می کند به هم ربط دارند. یکی از رویا هایی که حضرت دانیال می بیند رویایی است که درباره قدرت های بزرگ جهان من جمله امپراطوری پارس است. تعدادی دیگر از رویا ها درباره حکومت های گونا گون می باشد. این رویا ها حکایت از رویداد هایی می کند که تا زمان روی کار آمدن منجی آخر الزمان (علیه السلام ) به وقوع خواهد پیوست. منجی آخر الزمان عادل خواهد بود. در تاریخ بشر هیچ رویدادی خارج از قدرت خداوند رخ نداده است و در آینده نیز رخ نخواهد داد. در این کتاب دانیال بار ها و بار ها می خوانیم که خداوند بر اوضاع جهان مسلط است(دنیا در تسلط خدای متعال است و او حکومت بر ممالک دنیا را به هر که اراده کند می بخشد).

اطلاع از خواب نبوکد نصر و تعبيرش
نبوکد نصر در سال دوم سلطنتش خوابی دید.این خواب چنان او را مضطرب کرد که سرا سیمه بیدارشد و نتوانست دو باره به خواب رود. پس همه منجمان، جادو گران، طالع بینان و رمالان خود رااحضار کرد تا خوابش را تعبییر کنند. وقتی همه در حضورش ایستادند گفت (خوابی دیده ام که مرا مضطرب کرده،ازشما می خواهم آن رابرای من تعبییر کنید.) آنها به زبان آرامی به پادشاه گفتند: پادشاه تا به ابد زنده بماند خواب تان رابگویید تا تعبییر ش کنیم. ولی پادشاه جواب داد حکم من این است اگر شما به من نگویید چه خوابی دیده ام و تعبیر ش چیست دستور می دهم شما را تکه تکه کنند و خانه هایتان راخراب نمایند. ولی اگر بگویید چه خوابی دیده ام و تعبیر ش چیست به شما پا داش و انعام می دهم وعزت وافتخار می بخشم حال بگویید چه خوابی دیده ام وتعبیرش چیست ؟ ایشان باز گفتند اگر شما خوابتان رابرای ما تعریف نکنید چطور می توانیم تعبیرش کنیم؟
پادشاه جواب داد: مطمئنم دنبال فرصت می گردید که از حکم من جان سالم بدر ببرید. ولی بدانید اگر خواب را نگویید حکم من درمورد شما اجرا خواهد شد. شما با هم تبانی کرده اید که به من دروغ بگویی به امید اینکه با گذشت زمان این موضوع فراموش شود. خواب مرا بگو یید تا من هم مطمئن شوم تعبیری که می کنید درست است.
حکیمان در جواب پادشاه گفتند: در تمام دنیا کسی پیدا نمی شود که بتواند این خواسته پادشاه راانجام دهد. تا به حال هیچ پاد شاه یا حاکمی ازمنجمان و جادو گران و طالع بینان خود چنین چیزی نخواسته است.آنچه که پادشاه می خواهد نا ممکن است.هیچکس جز خداوند نمی توا نند به شما بگوید چه خوابی دیده اید.
پادشاه وقتی این راشنید چنان خشمگین شد که فرمان قتل تمام حکیمان بابل را صادر کرد.دانیال و یارا نش هم جزو کسانی بود ند که می با یست کشته شوند. اما دانیال نزد اریوک رئیس جلادان که مامور اجرای فرمان بود رفت و با حکمت و بصیرت در این باره با او سخن گفت.دانیال پرسید: چرا پادشاه چنین فرمانی صادر کرده است.آنگاه اریوک تمام ماجرا را برای دانیال تعریف کرد.
پس دانیال بحضور پادشاه رفت و از او مهلت خواست تا خواب او را تعبیر کند. سپس به خانه رفت و موضوع را با یاران خود حننیا، میشائیل و عزریا در میان نهاد.او از ایشان خواست که به درگاه خداوند بزرگ دست دعا بلند کنند تا آنها را در این امر یاری نماید و حقیقت را بر آنها آشکار نماید وبه آنها نشان دهد که پادشاه چه خوابی دیده وتعبیرش چیست،مبادا با سایر حکیمان کشته شوند.
همان شب در رویا آن راز بر دانیال آشکار شد واو خداند بزرگ را ستایش نمود، گفت: بر نام خدا تا ابد سپاس باد. زیرا حکمت و توانایی از آن اوست، وقتها و زمانها در دست اوست و اوست که به حکیمان فهم و حکمت و به دانایان دانایی می بخشد.اوست که اسرار عمیق و نهان راآشکار می سازد.او نوراست و آنچه را که در تاریکی مخفی است، می داند.ای خدای بزرگ،از تو سپاس گذارم، زیرا به من حکمت و توانایی بخشیده ای و دعای ما را اجابت کرده، مرا از خواب پادشاه و معنی آن آگاه ساخته ای. آنگاه دانیال نزد اریوک که از طرف پادشاه دستور داشت حکیمان بابل را بکشد رفت و گفت: حکیمان بابل رانکش، مرا نزد پادشاه ببر تا آنچه را می خواهد بدا ند به او بگویم.
پس اریوک با عجله دانیال را بحضور پادشاه برد و گفت: من یکی از اسیران یهودی را پیدا کرده ام که می تواند خواب پادشاه را بگوید. پادشاه به دانیال گفت:آیا تو می توانی بگو یی چه خوابی دیده ام و تعبیرش چیست ؟ دانیال جواب داد: هیچ حکیم و منجم، جادو گر و طالع بینی نمی تواند این خواسته پادشاه را به جا آورد. ولی خدایی وجود دارد که راز ها را آشکار می سازد. او آنچه را که در آینده می باید اتفاق بیافتد از پیش به پادشاه خبر داده است. خوابی که پادشاه دیده این است:ای پادشاه وقتی در خواب بود ید خدایی که راز ها را آشکار می سازد شما را آنچه که در آینده اتفاق خواهد افتاد آگاه ساخت تا از آن درس عبرت بگیری اما این خواب از آن جهت که از دیگران دانا ترم بر من آشکار نشد، بلکه از این نظر بر من آشکار شد تا پادشاه از تعبیر آن آگاه شود.
ای پادشاه در خواب مجسمه بزرگی را دیدی که بسیار درخشان و ترسناک بود. سر این مجسمه از طلای خالص، سینه و بازو هایش از نقره، شکم و ران هایش از مفرغ، ساق هایش از آهن، پاها یش قسمتی از آهن و قسمتی از گل بود. در همان حالی که به آن خیره شده بودی سنگی بدون دخالت دست انسان از کوه جدا شد و به پاهای آهنی و گلی آن مجسمه اصابت کرد و آنها را خرد نمود. سپس مجسمه که از طلا و نقره و مفرغ و آهن و گل بود فرو ریخت و به شکل ذرات ریز در آمد و باد آنها را مانند کاه پرآ کنده کرد بطوری که اثری از آن باقی نمایند. اما سنگی که آن مجسمه را خرد کرده بود کوه بزرگی شد و تمام دنیا را در بر گرفت.

تعبیر خواب نبوکد نصر توسط دانیال
ای پادشاه شما شاه شاهان هستید زیرا خدای بزرگ به شما سلطنت، قدرت، توانایی و شکوه بخشیده است. او شما را بر تمام مردم جهان و حیوانات و پرند گان مسلط گردانیده است. سر طلایی آن مجسمه شما هستید. اما وقتی سلطنت شما به پایان رسد، سلطنت دیگری روی کار خواهد آمد که ظعیف تر از سلطنت شما خواهد بود پس از آن سلطنت سومی که همان شکم مفرغی آن مجسمه باشد روی کار خواهد آمد و بر تمام دنیا سلطنت خواهد کرد. پس از آن سلطنت چهارم به ظهور خواهد رسید و همچون آهن قوی خواهد بود و همه چیز را در هم کوبیده خُرد خواهد کرد. همان طور که دیدی پا ها و انگشت های مجسمه قسمتی از آهن و قسمتی از گل بود این نشان می دهد که این سلطنت تقسیم خواهد شد بعضی از قسمت های آن مثل آهن قوی و بعضی مثل گل ضعیف خواهد بود. مخلوط آهن و گل نشان می دهد که خانواده های سلطنتی سعی خواهند کرد از راه وصلت با یکدیگر متحد شوند ولی همان طور که آهن با گل مخلوط نمی شود آنها نیز متحد نخواهند شد.
در دوران سلطنت آن پادشا هان خدای بزرگ سلطنتی برقرار خواهد ساخت که هرگز از بین نخواهد رفت و کسی بر آن پیروز نخواهد شد، بلکه همه آن سلطنت ها را در هم کوبیده مغلوب خواهد ساخت و خودش تا ابد پایدار خواهد ماند.(منظور حکومت آخر الزمان حضرت مهدی (عج )خواهد بود) این است معنی آن سنگی که بدون دخالت دست انسان از کوه جدا شد و تمام گل،آهن، مفرغ، نقره و طلا را خُرد کرد. به این وسیله خدای بزرگ آنچه را که در آینده اتفاق خواهد افتاد، به پادشاه نشان داده است. تعبیر خواب عین همین است که گفتم
آنگاه نبوکد النصر(پادشاه) در برابر دانیال خم شده او را تعظیم کرد و دستور داد برای او قربانی کنند و بخور بسوز انند.
پادشاه به دانیال گفت: براستی خدای شما خدای خدایان و خداوند پادشاهان و آشکار کننده اسرار است، چون او این راز را بر تو آشکار کرده است.
سپس پادشاه به دانیال مقام والایی داد و هدایای ارزنده فراوانی به او بخشید و او را حاکم تمام بابل و رییس همه حکیمان خود ساخت. آنگاه پادشاه در پی درخواست دانیال، شدرک و میشک و عبد نغو را بر اداره امور مملکتی گماشت، اما خود دانیال در دربار نبوکد النصر ماند.

مجسمه طلا و کوره آتش
نبوکد نصر مجسمه ای ازطلا به بلندی سی متر و پهنای سه متر ساخت و آن را در دشت "دورا"در سرزمین بابل بر پا نمود. سپس به تمام امیران، حاکمان، والیان، قاضیان، خزانه داران، مشاوران، وکیلان و سایر مقامات مملکت فرستاد که برای تبرک نمودن مجسمه اش بیایند.
وقتی همه آمد ند و در برابر آن مجسمه ایستادند جارجی در بار با صدای بلند اعلام کرد: ای مردمی که از نژا دها، قوم ها و زبان های گونا گون جمع شده اید فرمان پادشاه را بشنوید: وقتی صدای آلات موسیقی را شنیدید همه باید به خاک بیفتید و مجسمه طلا راکه نبوکد نصر پادشاه بر پا کرده سجده کنید. هر که از این فرمان سر پیچی نماید بی درنگ به داخل کوره آتش انداخته خواهد شد.
پس وقتی آلات موسیقی نواخته شدند همه مردم ازهر قوم، نژاد و زبان که بود ند به خاک افتاد ند و مجسمه را سجده کردند.
ولی عده ای از بابلیان نزد پادشاه رفتند وعلیه بني اسرائيل زبان به اعتراض گشوده، گفتند: پادشاه تا ابد زنده بماند فرمانی از پادشاه صادر شد که وقتی صدای آلات موسیقی شنیده شود همه باید به خاک بیفتند و مجسمه طلا را بپرستند واگر کسی این کار را نکند به داخل کوره آتش انداخته شود. چند بني اسرائيلي به نامهای شدرک ، میشک و عبد نغو ، یعنی همان کسانی که بر اداره مملکتی بابل گماشته اید از دستور پادشاه سر پیچی می کنند و حاضر نیستند خدایان شما را بپرستند و مجسمه طلا را که بر پا نموده اید سجده کنند.
نبوکد نصر بسیار غضبناک شد و دستور داد شدرک، میشک و عبد نغو را بحضورش بیاور ند. وقتی آنها را آورد ند پادشاه از ایشان پرسید: ای شدرک، میشک و عبد نغو آیا حقیقت دارد که نه خدایان را می پرستید و نه مجسمه طلا را که بر پا نموده ام؟ حال خود را آماده کنید تا وقتی صدای آلات موسیقی را می شنوید به خاک بیفتید و مجسمه را سجده کنید. اگر این کار را نکنید بی درنگ به داخل کوره آتش انداخته خواهید شد.آن وقت ببینم کدام خدایی می تواند شما را از دست من برهاند.
شدرک، میشک و عبد نغو جواب دادند: ای نبوکد نصر ما را باکی نیست که چه بر سر مان خواهد آمد. اگر به داخل کوره آتش انداخته شویم، خدای ما که او را می پرستیم قادر است ما را نجات دهد. پس ای پادشاه او ما را از دست تو خواهد رها نید. ولی حتی اگر نرهاند بدان که خدایان و مجسمه طلای تو را سجده نخواهیم کرد.
نبوکد نصر به شدت بر شدرک، میشک و عبد نغو غضبناک شد و دستور داد آتش کوره را هفت برابر بیشتر کنند و چند نفر از قوی ترین سر بازان خود را احضار کرد تا شدرک، میشک و عبد نغو را ببندند و در آتش بیندازند. پس آنها را محکم بستند و به داخل کوره انداختند.آتش کوره که به دستور پادشاه زیاد شده بود آنچنان شدید بود که سر بازان مامور اجرای حکم پادشاه را کشت به این ترتیب شدرک، میشک و عبد نغو دست و پا بسته در میان شعله های سوزان افتادند.
ناگهان نبوکد نصر حیرت زده از جا برخاست و از مشاوران خود پرسید: مگر ما سه نفر را در آتش نینداختیم ؟ گفتند: بلی پادشاه چنین است. نبوکد نصر گفت: ولی من چهار نفر را در آتش می بینم دست و پای آنها باز است و در میان شعله های آتش قدم می زنند و هیچ آسیبی به آنها نمی رسد چهارمی شبیه خدایان است. آن گاه نبوکد نصر به دهانه کوره آتش نزدیک شد و فریاد زد: ای شدرک ، میشک و عبد نغو ای خدمت گذاران خدای متعال بیرون بیا یید پس ایشان از میان آتش بیرون آمد ند.
سپس امیران،حاکمان، والیان و مشاوران پادشاه دور ایشان جمع شدند و دیدند آتش به بدن آنها آسیبی نر سا نیده مویی از سرشان نسوخته، اثری از سوختگی روی لباسشان نیست و حتی بوی دود نیز نمی دهند.
انگاه نبوکد نصر گفت: ستایش بر خدای شدرک، میشک و عبد نغو که فرشته خود را فرستاد تا خدمت گذاران خود را که به او توکل کرده بودند نجات بدهد. آنها فرمان پادشاه را اطاعت نکردند وحاضر شدند بمیرند ولی خدایی را جز خدای خود پرستش و بندگی نکنند.
پس فرمان من این است: از هر نژاد، قوم و زبان هر کس بر ضد خدای شدرک، میشک و عبد نغو سخنی بگوید تکه تکه خواهد شد وخانه اش خراب خواهد گردید،زیرا هیچ خدایی مانند خدای ایشان نمی تواند این چنین بندگانش را نجات بخشد. پادشاه به شدرک،میشک و عبد نغو مقام والا تری در سرزمین بابل داد.

خواب دوم نبوکد نصر
نبوکد نصر پادشاه این پیام را برای تمام قوم های دنیا که از نژاد ها و زبان های گو نا گون بودند، فرستاد: با درود فراوان، می خواهم کارهای عجیبی را که خدای متعال در حق من کرده است برای شما بیان کنم. کارهای او چقدر بزرگ و شگفت انگیز است.
من نبوکد نصر در ناز و نعمت در قصر خود زندگی می کردم.یک شب خوابی دیدم که مرا سخت به وحشت انداخت. دستور دادم تمام حکیمان بابل را احضار کنند تا خوابم را تعبیر کنند. وقتی همه منجمان، جادو گران، فال گیران و طالع بینان آمدند، من خوابم را برای ایشان تعریف کردم، اما آنها نتوانستند آن را تعبیر کنند. سرانجام دانیال مردی که نام خدای من بلطشصر بر او گذاشته شده و روح خدایان مقدس در اوست و بحضور من آمد و من خوابی را که دیده بودم برای او باز گو کرده، گفتم:
ای بلطشصر، رئیس حکیمان می دانم که روح خدا یان مقدس در توست و دانستن هیچ رازی برای تو مشکل نیست به من بگو معنی این خوابی که دیده ام چیست:
درخت بسیار بلندی دیدم که در وسط زمین روییده بود.این درخت آنقدر بزرگ شد که سرش به آسمان رسید بطوری که همه دنیا می توانستند آن را ببینند. برگ هایش تر و تازه و شاخه هایش پر بار بود و میوه کافی برای همه مردم داشت. جانوران صحرایی زیر سایه اش آرمیده و پرندگان در میان شاخه هایش پناه گرفته بودند وتمام مردم دنیا از میوه اش می خوردند.
سپس در خواب دید م که فرشته مقدسی از آسمان به زمین آمد و باصدای بلند گفت: درخت را ببرید وشاخه هایش را قطع کنید،میوه و برگ هایش را برزمین بریزید تا حیوانات از زیر آن و پرندگان از روی شاخه هایش بروند. ولی کنده درخت و ریشه های ان را در زمین باقی بگذارید و آن را با زنجیر آهنی و مفرغی ببندید و در میان سبزه های صحرا رها کنید. بگذارید شبنم آسمان او را تر کند و با حیوانات صحرا علف بخورد بگذارید برای هفت سال عقل انسانی او به عقل حیوانی تبدیل شود،این تصمیم بوسیله فرشتگان مقدس اعلام شده است تا مردم جهان بدانند که دنیا در تسلط خدای متعال است و او حکومت بر ممالک دنیا را به هر که اراده کند می بخشد، حتی به پست ترین آدمیان.ای بلطشصر این بود خوابی که دیدم. حال به من بگو تعبیر ش چیست. تمام حکیمان مملکت من از تعبیر این خواب عاجز مانده اند ولی تو می توانی آن را تعبیر کنی زیرا روح خدایان مقدس در توست.
آنگاه دانیال که به بلطشصر معروف بود در فکر فرو رفت و مدتی مات و مبهوت ماند. سرانجام به او گفتم: بلطشصر نترس تعبیر ش را بگو.
او جواب داد ای پادشاه کاش آنچه در این خواب دیده ای برای دشمنانت اتفاق بیفتد نه برای تو، آن درختی که دیدی بزرگ شد وسرش به آسمان رسید بطوری که تمام دنیا توانستند آن را ببینند و برگهای تر و تازه وشاخه های پر بار و میوه کافی برای همه مردم داشت و حیوانات صحرا زیر سایه اش آرمیده وپرندگان در میان شاخه هایش پناه گرفته بودند.ای پادشاه ان درخت تویی،زیرا تو بسیار قوی و بزرگ شده ای و عظمت تو تا آسمان و حکومت تو تا دور ترین نقاط جهان رسیده است. سپس فرشته مقدس را دیدی که از آسمان به زمین آمد وگفت: درخت را ببرید و از بین ببرید، ولی کنده و ریشه های آن را در زمین باقی بگذارید و آن را با زنجیر آهنی و مفرغی ببندید و در میان سبزه های صحرا رها کنید. بگذارید با شبنم آسمان تر شود و هفت سال با حیوانات صحرا علف بخورد.
ای پادشاه آنچه در این خواب دیده ای چیزی است که خدای متعال برای تو مقرر داشته است. تعبیرخواب چنین است: تو از میان انسانها رانده خواهی شد و با حیوانات صحرا به سر خواهی برد و مانند گاو علف خواهی خورد و از شبنم آسمان تر خواهی شد.هفت سال بدین منوال خواهد گذشت تا بدانی دنیا در تسلط خدای متعال است و او حکومت بر ممالک دنیا را به هر که اراده کند می بخشد.اما چون گفته شد کنده و ریشه ها در زمین باقی بماند، پس وقتی پی ببری که خدا بر زمین حکومت می کند آنگاه دو باره برتخت سلطنت خواهی نشست. پس ای پادشاه به نصیحت من گوش کن. از گناه کردن دست بر دار و هر چه راست و درست است انجام بده و به رنج دید گان احسان کن تا شاید در امان بمانی.
تمام این بلاها بر سر من که نبوکد نصر هستم آمد.دوازده ماه بعد از این خواب یک روز بر پشت بام قصر خود در بابل قدم می زدم و وصف بابل می گفتم چه شهر بزرگ و زیبایی من با قدرت خود این شهر را برای مقر سلطنتم بنا کردم تا شکوه و عظمت خود را به دنیا نشان دهم.
سخنان من هنوز تمام نشده بود که صدایی از آسمان گفت:ای نبوکد نصر پادشاه، این پیام برای توست: قدرت سلطنت از تو گرفته می شود.از میان انسانها رانده می شوی و با حیوانات صحرا بسر می بری و مانند گاو علف می خوری. هفت سال بدین منوال می گذرد تا بدانی دنیا در تسلط خدای متعال است و او حکومت بر ممالک دنیا را به هر که اراده کند می بخشد.
در همان ساعت این پیش گویی انجام شد. من از میان انسانها رانده شدم. مانند گاو علف می خوردم و بدنم با شبنم آسمان تر می شد. مو هایم مثل پر های عقاب دراز شد و ناخن هایم چون چنگال پرند گان گر دید.
در پایان هفت سال، من که نبوکد نصر هستم وقتی سرم را بلند کردم و به آسمان چشم دوختم عقلم به من بازگشت.آنگاه خدای متعال را پرستش کردم و آن وجودی ابدی را که سلطنت می کند و سلطنتش جاودانی است، ستایش نمودم. تمام مردم دنیا در برابر او هیچ شمرده می شوند. او در میان قدرت های آسمانی و در بین آدمیان خاکی آنچه می خواهد می کند. هیچکس نمی تواند مانع او شود و یا او را مورد باز خواست قرار دهد. وقتی عقلم به سرم بازگشت شکوه و عظمت سلطنت خود را باز یافتم. مشاوران و امیرانم نزد من باز گشتند و من بر تخت سلطنت نشستم و عظمتم بیشتر از پیش شد.
اکنون من، نبوکد النصر، فر مانروا ی خداوند بزرگ را که تمام اعمالش درست و بر حق است حمد و سپاس می گویم و نام او را به بزرگی یاد می کنم. او قادر است آنانی را که متکبرند، پست و خوار سازد.

ضیافت بلشصر
یک شب بلشصر پادشاه ضیافت بزرگی ترتیب داد و هزار نفر بزرگان مملکت را به باده نوشی دعوت کرد.وقتی بلشصر سر گرم شراب خواری بود، دستور داد که جام های طلا و نقره را که جدش نبوکد نصر از خانه خدا در اورشلیم به بابل آورده بود بیاورند.وقتی آنها را آوردند پادشاه وبزرگان وزنان وکنیزان پادشاه در آنها شراب نوشیدند و بتهای خود را که از طلا و نقره و مفرغ و آهن، چوب و سنگ ساخته شده بود را پرستش کردند.
اما در حالی که غرق عیش و نوش بودند، ناگهان انگشت های دست انسانی بیرون آمده شروع کرد به نوشتن روی دیواری که در مقابل چراغ دان بود. پادشاه با چشمان خود دید که آن انگشت ها می نوشتند واز ترس رنگش پرید و چنان وحشت زده شد که زنوا نش به هم می خورد و نمی توا نست روی پاها یش بایستد. سپس فریاد زد: جادو گران، طالع بینان و منجمان را بیاورید هر که بتواند نوشته روی دیوار را بخواند و معنی اش را به من بگوید، لباسارغوانی سلطنتی را به او می پوشانم، طوق طلا را به گردنش می اندازم و او شخص سوم مملکت خواهد شد.اما وقتی حکیمان آمدند، هیچکدام نتوانستند نوشته روی دیوار را بخوانند و معنی اش را بگویند.
ترس و وحشت پادشاه بیشتر شد بزرگان نیز به وحشت افتاده بودند.اما وقتی ملکه مادر از جریان با خبر شد، با شتاب خود را به تالار ضیافت رساند و به بلشصر گفت: پادشاه تا به ابد زنده بماند ترسان و مضطرب نباش در مملکت تو مردی وجود دارد که روح خدایان مقدس در او است. در زمان جدت نبوکد نصر اونشان داد که از بصیرت و دانایی و حکمت برخوردار است و جدت او را به ریاست بزرگان بابل منصوب کرد.این شخص دانیال است که پادشاه او را بلطشصر نامیده بود.او را احضار کن زیرا او مرد حکیم و دانایی است و می تواند خواب ها را تعبیر کند،اسرار را کشف نماید و مسائل دشوار را حل کند. او معنی نوشته را به تو خواهد گفت.
پس دانیال را بحضور پادشاه آورد ند. پادشاه از او پرسید آیا تو همان دانیال از اسرای بني اسرائيل هستی که نبوکد نصر پادشاه از سرزمین یهودا به اینجا آورد؟ شنیده ام روح خدایان مقدس در توست و شخصی هستی پر از حکمت و بصیرت و دانایی. حکیمان و منجمان من سعی کردند آن نوشته روی دیوار را بخوانند و معنی اش را به من بگویند. ولی نتوانستند. درباره تو شنیده ام که می توانی اسرار را کشف نمایی و مسائل مشکل را حل کنی اگر بتوانی این نوشته را بخوانی و معنی آن را به من بگویی، به تو لباس ارغوانی سلطنتی را می پوشانم، طوق طلا را به گردنت می اندازم و تو را شخص سوم مملکت می گردانم.
دانیال جواب داد:این انعام را برای خود نگه دار یا به شخص دیگری بده ولی من آن نوشته را خواهم خواند و معنی اش را به تو خواهم گفت.ای پادشاه خدای متعال به جدت نبوکد نصر، سلطنت و عظمت وافتخار بخشید. چنان عظمتی به او داد که مردم از هر قوم ونژاد و زبان از او می ترسید ند. هر که را می خواست می کشت و هر که را می خواست زنده نگه می داشت، هر که را می خواست سر افراز می گرداند و هر که را می خواست پست می گرداند. اما او مستبد و متکبر و مغرور شد، پس خدا او را از سلطنت بر کنار کرد و شکوه و جلالش را از او گرفت از میان انسان ها رانده شد و عقل انسانی او به عقل حیوانی تبدیل گشت. با گور خران به سر می برد و مثل گاو علف می خورد و بدنش از شبنم آسمان تر می شد تا سرانجام فهمید که دنیا در تسلط خدای متعال است و او حکومت بر ممالک دنیا را به هر که اراده کند می بخشد.
اما تو ای بلشصر که برتخت نبوکد نصر نشسته ای با اینکه این چیزها را می دانستی ولی فروتن نشدی. تو به خداوند بزرگ بی حرمتی کردی و جام های خانه او را به اینجا آورده، با بزرگان و زنان وکنیزانت در آنها شراب نوشیدی و بت های خود را که از طلا و مفرغ و آهن و چوب و سنگ ساخته شده اند که نه می بینند و نه می شنوند ونه چیزی می فهمند، پرستش کردی ولی آن خدا را که زندگی و سرنوشت در دست اوست تمجید ننمودی. پس خدا آن دست را فرستاد تا این پیام را بنویسد: منا،منا، ثقیل، فرسین. معنی این نوشته چنین است منا یعنی شمرده شده. خدا روزهای سلطنت تو را شمرده است و دوره آن سر رسیده است. ثقیل یعنی وزن شده. خدا تو را در ترازوی خود وزن کرده وتو را ناقص یافته است. فرسین یعنی تقسیم شده. مملکت تو تقسیم می شود و به ماد ها و پارس ها داده خواهد شد.
پس به فرمان بلشصر، لباس ارغوانی سلطنتی را به دانیال پو شا نید ند، طوق طلا را بر گردنش انداختند واعلان کردند که شخص سوم مملکت است.
همان شب بلشصر، پادشاه بابل کشته شد و داریوش مادی که در آنوقت شصت ودو ساله بود بر تخت سلطنت نشست.
بعد از فتح بابل به دست کورش تمام اسرای بني اسرائيل آزاد شدند و به سرزمین خود مراجعه کردند حضرت دانیال (علیه السلام) به همراه بادشاه ايراني فاتح بابل به ایران آمد و مورد تکریم قرار گرفت و در سه نفر بودند که می توانستند با پادشاه در رابطه باشند یکی از این سه نفر حضرت دانیال (علیه السلام) بود که باز از بین این سه نفر حضرت دانیال (علیه السلام)مستقیماَ با پادشاه در ارتباط بود.

دانیال در چاه شیران
طولی نکشید که دانیال بدلیل دانایی خاصی که داشت نشان داد که از سایر وزیران و حاکمان با کفایت تر است. پس پادشاه تصمیم گرفت اداره امور مملکت را به دست او بسپارد.این امر باعث شد که سایر وزیران وحاکمان به دانیال حسادت کنند،ایشان سعی کردند در کار او ایراد و اشتباهی پیدا کنند ولی موفق نشدند، زیرا دانیال در اداره امور مملکت درستکار بود و هیچ خطایی و اشتباهی از او سر نمی زد. سرانجام به یکدیگر گفتند: ما هرگز نمی توانیم ایرادی برای متهم ساختن او پیدا کنیم. فقط به وسیله مذهبش می توانیم او را به دام بیا ندا زیم. آنها نزد پادشاه رفتند و گفتند: پادشاه تا ابد زنده بماند ! ما وزیران، امیران،حاکمان، والیان و مشاوران پیشنهاد می کنیم قانونی وضع کنید و دستور اکید بدهید که مدت سی روز هر کس در خواستی دارد تنها از پادشاه بطلبد و اگر کسی آن را از خدا یا انسان دیگری بطلبد در چاه شیران انداخته شود. ای پادشاه درخواست می کنیم این فرمان را امضا کنید تا همچون قانون لازم الاجرا و تغییر ناپذیر شود. پس داریوش پادشاه این فرمان را نوشت و امضا کرد.
وقتی دانیال از صدور فرمان پادشاه آگاهی یافت رهسپار خانه اش شد. هنگامی که به خانه رسید به بالا خانه اش رفت و پنجره ها را که رو به بيت المقدس بود، باز کرد و دعا نمود. او مطابق معمول روزی جند بار نزد خدای خود دعا می کرد (نماز می گذارد)و او را پرستش می نمود.
وقتی دشمنان دانیال او را در حال دعا و درخواست حاجت از خدا دیدند، همه با هم نزد پادشاه رفتند و گفتند: ای پادشاه آیا فرمانی امضا نفرمود ید که تا سی روز کسی نباید درخواست خود را از خدایی یا انسانی، غیر از پادشاه، بطلبد و اگر کسی از این فرمان سر پیچی کند، در چاه شیران انداخته شود؟ پادشاه جواب داد: بلی، این فرمان همچون قانون لازم الاجرا و تغییر نا پذیر است.
آنگاه به پادشاه گفتند این روزی سه مرتبه دعا می کند و به پادشاه و فرمانی که صادر شده اعتنا نمی نماید. وقتی پادشاه این را شنید از اینکه چنین فرمانی صادر کرده، سخت ناراحت شد و تصمیم گرفت دانیال را نجات دهد. پس تا غروب در این فکر بود که راهی برای نجات دانیال بیابد. آن اشخاص به هنگام غروب دو باره نزد پادشاه باز گشتند و گفتند: ای پادشاه، همانطور که می دانید، طبق قانون ماد ها و پارس ها، فرمان پادشاه غیر قابل تغییر است.
پس سر انجام پادشاه دستور داد دانیال را بگیرند و در چاه شیران بیاندازند. او به دانیال گفت: خدای تو که همیشه او را عبادت می کنی تو را برهاند. سپس او رابه چاه شیران انداختند، سنگی نیز آوردند و بر دهانه چاه گذاشتند. پادشاه با انگشتر خود و انگشتر های امیر ان خویش آن را مهر کرد تا کسی نتواند دانیال را نجات دهد. سپس به کاخ سلطنتی باز گشت و بدون اینکه لب به غذا بزند یا در بزم شرکت کند تا صبح بیدار ماند. روز بعد صبح خیلی زود بر خواست و با عجله بر سر چاه رفت و با صدایی اندوهگین گفت: ای دانیال، خدمتگزار خدای زنده، آیا خدایت که همیشه او را عبادت می کردی توانست تو را از چنگال شیران نجات دهد ؟
آنگاه صدای دانیال به گوش پادشاه رسید: پادشاه زنده بماند! آری، خدای من فرشته خود را فرستاد و دهان شیران را بست تا به من آسیبی نرسانند، چون من در حضور خدا بی تقصیرم و نسبت به تو نیز خطایی نکرده ام. پادشاه بی نهایت شاد شد و دستور داد دانیال را از چاه بیرون آورند. وقتی دانیال را از چاه بیرون آوردند هیچ آسیبی ندیده بود، زیرا به خدای خود توکل کرده بود.


آنگاه به دستور پادشاه افرادی را که دانیال را متهم کرده بودند آوردند و ایشان را به چاه شیران انداختند. آنان هنوز به ته چاه نرسیده بودند که شیران پاره پاره شان کردند. سپس پادشاه این پیام را به تمام قومهای دنیا که از نژادها و زبانهای گوناگون بودند نوشت: با درود فراوان ! بدین وسیله فرمان می دهم که هرکس در هر قسمت از قلمرو پادشاهی من که باشد، باید از خدای دانیال بترسد و به او احترام بگذارد؛ زیرا او خدای زنده و جاودان است و سلطنتش بی زوال و بی پایان می باشد. اوست که نجات می بخشد و می رهاند. او معجزات و کارهای شگفت انگیز در آسمان و زمین انجام می دهد.اوست که دانیال را از چنگال شیران نجات داد.

بشارت به ظهور منجی در پیشگویی های دانیال

در سده دوم پیش از میلاد بود که ظهور نجات بخشِ قوم خدا در اذهان و افکار بني اسرائيل توسعه یافت و دانیال نبی به دنبال رنج‏ های پیا پی قوم یهود، پایان زجر ها را نوید داد: «و در ایام این پادشا هان، یهوه خدای آسمان ‏ها سلطنتی را که تا ابد جاوید می ‏ماند، بر پا خواهد نمود و این سلطنت به قومی دیگر غیر از بنی اسرائیل منتقل نخواهد شد، بلکه تمامی آن سلطنت‏ ها را خرد کرده، مغلوب خواهد ساخت و خودش برای همیشه پایدار و جاودان خواهد ماند».
و در جای دیگر از این کتاب آمده است:
«در آن زمان امیر عظیمی که برای قوم تو قائم است بر خواهد خواست و چنان زمان ننگی خواهد شد که از حینی که بین امت بوجود آمده است تا امروز نبوده است و در آن زمان هر یک از قوم تو که در دفتر مکتوب یافت شود رستگار خواهد شد».
«وآنانی که بسیاری را به راه عدالت رهبری می نمایند مانند ستار گان خواهند بود تاابدالاباد».
در برخی کتاب های شیعیان آمده است که در زمان ظهور حضرت مهدی (علیه السلام) چهار پیغمبر در رکاب آن حضرت شمشیر خواهند زد و رجعت خواهند کرد که یکی از آن پیامبران حضرت دانیال نبی (علیه السلام) است که فرماندهی سپاه امام مهدی (علیه السلام) را که به سوی شرق حرکت می کند به عهده خواهد داشت و پیروزی های بزرگی نصیب خود خواهد کرد.

وفات دانیال نبی
دانیال نبی در شوش سکونت گزيد و در همان شهر در سن ۸۳ یا ۸۵ سالگی دار فانی را وداع کرد. به رسم بزرگان آن زمان جسد آن بزرگوار را در آرامگاهش قرار می دهند.
آرامگاه دانيال نبی در ساحل خاوری رود خانه شاوور و رو به روی (تپه ارگ) کاخ آپادانا بنا شده است. بنای آرامگاه دارای دو حياط است که دور تا دور آن، ايوان ها و حجره هايی ساخته اند. بر روی بنا گنبدی مخروطی شکل با فرم پله ای ساخته شده که از معماری بومی منطقه الهام گرفته است.
در آرامگاه پيامبر بنی اسرائيل پی های بنا قديمی و قطورند. در تزئينات بنا از کاشی کاری هم بهره گرفته شده است. این بنا در شهر شوش و در نزديکی کاخ هخامنشيان به يادگار مانده است.
در بالای سر جسد مومیایی دانیال نبی، جعبه ای قرار داشته است که هر کس احتیاج به پول داشته است از آن جعبه به قرض می برده و بعد از اینکه مشکلاتش برطرف می شده دو باره قرض را عودت می داده است اما اگر آن قرض را بر نمی گرداند مشکلی بزرگ تر گرفتار آن می شد این وضعیت ادامه داشت تا سال ۱۶ هجری قمری یعنی سالی که فتح ايران توسط سپاه اسلام در جنگ شوشتر فرمانده سپاه اسلام در حین باز گشت جسد دانيال را می بیند و از مردم سؤال می کند مردم که از مقام و مرتبه حضرت آگاهی نداشته اند می گویند چیزی نیست که به درد شما بخورد این جسد هر وقت ما احتیاج به باران داشته باشیم جسد را از آلونک بیرون می آوریم و به حکم خداوند باران می بارد و هر وقت آن را داخل می بریم باران تمام می شود. فرمانده سپاه اسلام به خلیفه وقت نامه می نویسد که جسدی در شیشه ای بلورین در منطقه شوش پیدا شده است خلیفه از شناسایی آن عاجز می ماند به نزد حضرت علی (علیه السلام) می روند و جریان را سوال می کنند. حضرت علی (علیه السلام) می فرماید که این جسد برادرم حضرت دانیال می باشد و دستور می دهد که به روش مسلمین غسل می کنند و سپس کفن کنند و رو به قبله دفن نمایند.این اتفاق در سال ۱۶ هـ.ق اتفاق افتاد.
بعد از پیامبر بزرگوار اسلام تنها پیامبری می باشد که رو به کعبه دفن می باشد زیرا تمام پیامبر قبل از او رو به قدس دفن هستند و همچنین دستور آب رودخانه را از روی قبر عبور دهند تا نگهبانی باشد برای قبر تا دست کسی به آن نرسد.
همچنین حضرت علی (علیه السلام)حدیثی می فرماید که « من زار اخی دانیال کمن زارنی یعنی هر کس برادرم دانیال را زیارت کند مرا زیارت نموده است »
همچنین حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) می فرماید: من لم یقدر علی زیارتی فلیزر قبر اخی دانیال.
یعنی هر کس قادر به زیارت من نیست زیارت کند قبر براردم دانیال را.
در جای دیگر بار پیامبر می فرماید: من دل الی دانیال فبشروه بالجنه.
یعنی هر کس مردم را دلالت بدهد به زیارت دانیال به بشارت بهشت را می دهم.
البته باید گفت که از سایر امام نیز در خصوص این بزرگوار احادیثی نقل شده است.

با توجه به احادیث فوق الذکر و مطالبی که در بالا آمده است زیارت حضرت دانیال (علیه السلام) ثواب چند ین زیارت را دارا می باشد ۱- ثواب زیارت یکی از پیامبران الهی، ۲- ثواب زیارت حضرت محمد (صلی الله علیه و آله)، ۳- ثواب زیارت حضرت علی (علیه السلام)،۴- ثواب زیارت یکی از یاران حضرت مهدی صاحب الزمان و فرمانده (سرزمينهاي شرقي) حضرتش در وقت ظهور (علیه السلام ).
باید گفت که این بزرگوار مورد توجه سایر ادیان و همچنین سایر فرق اسلام نیز می باشد.سالانه تعداد زیادی از مردم سایر نقاط ایران حتی جهان اعم از مسلمان و غیر مسلمان به زیارت ضریح این بزرگوار مشرف می شوند.

پانویس

۱. ↑ داستان بر گرفته از کتاب بیست و هفتم از مجموعه ۳۹ کتاب عهد عتیق(کتاب دانیال)
۲. ↑ دانیال نبی، باب دوم، آیه۴۴
۳. ↑ دانیال نبی- باب ۱۲
۴. ↑ دانیال نبی- باب۱۲- بند های ۱-۵-۱۰-۱۳
۶. ↑ مستدرک سفینة البحار، جلد۳،ص۳۵۱
۷. ↑ تاریخ انبیاء،ج۲

وی به همراه عده‌ای از قوم یهود به ایران مهاجرت نمود و در شوش ساکن شد و در آنجا درگذشت.
دانیال نمازهای روزانه را همچنان به سمت بيت المقدس می‌خواند و به همین دلیل حكومت ايرانيان او را به لانه شیرها انداختند. ولی دانیال سالم از لانه شیرها خارج شد، دشمنان او به لانه شیر انداخته شده و نابود گردیدند.
آرامگاه دانیال نبی در ساحل شرقی رودخانه شاوور و روبرویتپه ارگ قرار دارد؛ و دارای گنبدی ارچین است.

کتاب دانیال
یک کتاب در کتاب مقدس عبری است که جزو عهد عتیق به شمار می‌رود. این کتاب بخشی از کتوویم(مکتوبات) به شمار می‌رود. در عهد عتیق مجموع بیست و هفتم به کتاب دانیال اختصاص دارد که توسط خود دانیال نوشته شده و مشتمل بر ۱۲ فصل است.
شش فصل اول کتاب به حوادث زندگی دانيال و خواب هايی که او تعبیر می کند، ربط دارد. نيمه دوم کتاب ، از فصل هفتم تا فصل دوازدهم ، به خواب ها و رؤيا های دانيال اختصاص دارد که خود نگاشته است. رؤيايی که در فصل هفت آمده ، درباره قدرت های بزرگ جهان ، من جمله امپراطوری پارس ، است. رؤيا های فصل هشت تا دوازده درباره حكومت های گو نا گون می باشد. اين رؤيا ها حکایت از رويداد هايی می کند که تا زمان روی کار آمدن (منجی آخر الزمان) بوقوع خواهند پيوست .

در منابع تاریخی دو دانیال مورد گفتگو است: و نقل خواندمير هم ذيلا مي اوريم
خواندمير در حبيب السير از دو دانيال سخن مي دارد و مي نويسد:
دانيال اکبر همان پيغمبرى است، که از جمله آل يعقوب می باشد. و قبل از دانيال مدفون به شوش بوده است
و در باره دانيال اکبر گويد که وي روزي در اثناء قرائت تورات به آيتی رسيد که از تخريب بيت المَقدِس خبر می داد در خواب به وی نمودند که ويران کننده بيت المَقدِس يتيمی است در بابل به نام بختنّصّر؛ دانيال با مال بسيار بدانجا رفت و بختنّصّر را در کوچه بيمار يافت و به خانه برد و پرستاری کرد تا بهبود يافت. سپس او را به وصول مرتبه بلند سلطنت و ظفر بر بنی اسرائيل نويد داد و جهت خود امان نامه اي طلبيد. چون کار بختنّصّر بالا گرفت و به پادشاهی نشست پس از سخاريت (سناخريب ) با آگاهی از طغيان اسرائيليان بدانجا لشکر کشيد و بيت المَقدِس را گرفت و ويران ساخت. دانيال اکبر پس از اين واقعه وفات يافت.

دانيال اصغر مدفون به شوش كه شرحش قبلا بيان شد
پس از دانيال اکبر؛ دانيال بن حزقيل – که در اعداد انبياء عالي شان انتظام دارد – روي کار آمده
پس از درگذشت دانيال اکبر دانيال بن حزقیل امان نامه اي را که بختنّصّر به دانيال اکبر داده بود، نزد او برد و اهل بيت دانيال اکبر را از خشم وي بر کنار داشت.
اما بختنّصّر خود دانيال را با ديگر اسيران به بابل برد و پيوسته بر علو مقام وی می افزود تا محسود همگنان افتاد و بختنّصّر را گفتند که وی سر مخالفت دارد و بختنّصّر دانيال را زندانی کرد و سپس خوابی هولناک ديد که از پس بيدار شدن به يادش نمانده بود و دانيال آن خواب را با ياد وي آورد و تعبير به گفت و بار ديگر اکرام و نوازش ديد. ديگر بار حسودان به دشمنی وی همداستان شدند و او را نزد بختنّصّر به خداي يگانه پرستي متّهم ساختند و از او اجازت خواستند تا معبودي عظيم بسازند. و بختنّصّر رضا داد. پس آن گروه بتی عظيم ساختند از معدنيّات و تاجی از زر مرصع به گوهر بر سر وی نهادند و آتشی بلند افروختند و خلق را به پرستش آن دعوت کردند و هر کسی را که گردن ننهاد در آتش افکندند و از آن جمله دانيال و سه تن ديگر از اهل بيت دانيال اکبر را بی رخصت بختنّصّر در آتش انداختند. بختنّصّر از بام قصر به آتش نگريست، پنج تن را در آن ميان ديد که هر يکي از آنان مانند مرغان دو بال داشت و چهار تن ديگر را سايه مي کرد. از ديدن آن بيم زده شد و فرمان داد تا آنان را از آتش برآرند. دانيال با ياران به سلامت نزد او رفت و بختنّصّر را معلوم گشت که آن کسی که بال داشت فرشته بوده است و از عنايت يزدان در حق دانيال متنبّه گشت و به اعزام و اکرامشان پرداخت. پس از بخت نصر فرزندش به جای او نشست و چون او درگذشت ديگری بر تخت سلطنت تکيه زد و دانيال را اجازت داد تا با اسيران بنی اسرائيل به بيت المَقدِس رود. آن گاه صاحب حبيب السير متذکر می شود که مقبره دانيال در شوش در زمان ابوموسی اشعری پیدا شده است و بدين ترتيب دانيال بن حزقيل نزد وي همان دانيال پيغمبر دانسته شده است. (حبيب السير کتابخانه خيام ج ۱، صص ۱۳۳ – ۱۳۶).


مزارت مشابه اسمی:
1.مرقد مطهر دانیال نبی علیه السلام در منطقه حضیره در شهر موصل عراق
2. زیارتگاهی به نام دانیال نبی نیز در کوه پیغمبر، در حدود 82 کیلومتری شمال غربی شهر جاجرم
3.مزاری منسوب به حضرت دانیال علیه السلام در شهرستان گلپایگان، گلشهر
4. مزاری منسوب به حضرت دانیال علیه السلام در شهرستان شاهرود، شهر میامی، روستای سوداغلن-کالپوش
5. مزاری منسوب به حضرت دانیال علیه السلام مدفون در آبیک قزوین
6. مزاری منسوب به حضرت دانیال علیه السلام شهرستان تنکابن، سلمانشهر
7.آرامگاه دانیال نبی در سمرقند یکی از چند مقبره منسوب به دانیال است. برخی می گویند که پیکر وی توسط مسحیان به اینجا آورده شده است. تیمور لنگ بقایای حضرت دانیال را از شوش به سمرقند برده است. در سمرقند مقبره‌ای وجود دارد به طول 18 متر که منسوب به دانیال نبی است
8.مسجد جامع «دانیال نبی» یکی از قدیمی‌ترین مساجد مصر در شهر اسکندریه است این مسجد جامع در خیابانی به همین نام در اسکندریه و در مرکز این شهر واقع شده است و برخی به اشتباه آن را محل دفن دانیال نبی(ع) از پیامبران بنی اسرائیل می‌دانند.علت نام‌گذاری این مسجد به چنین نامی به دلیل انتساب آن به «شیخ محمد بن دانیال موصلی» یکی از شیوخ شافعی‌مذهب است که اواخر قرن هشتم هجری به اسکندریه سفر کرده و در این شهر به تدریس اصول دین و علوم اسلامي بر اساس مذهب شافعی(از مذاهب چهارگانه اهل‌ سنت) اشتغال داشته است.

آدرس: استان خوزستان- شهر شوش -خیابان امام خمینی- آرامگاه دانیال نبی

لينك ویکی مپیا

http://wikimapia.org/#lang=fa&lat=32.19 ... 9%88%D8%B4
najm116
 
پست ها : 530
تاريخ عضويت: چهارشنبه دسامبر 12, 2018 11:16 am

Re: مزارات منسوب به نام پيامبران در ايران

پستتوسط najm116 » يکشنبه نوامبر 03, 2019 1:26 pm

استان خوزستان

2.حضرت حزقیال علیه السلام - شهرستان دزفول، خیابان شریعتی آرامگاه بابا حزقیل

حق تعالى در قرآن مجيد فرموده است (أَلَمْ تَرَ‌ إِلَى الَّذِينَ خَرَ‌جُوا مِن دِيَارِ‌هِمْ وَهُمْ أُلُوفٌ حَذَرَ‌ الْمَوْتِ فَقَالَ لَهُمُ اللَّـهُ مُوتُوا ثُمَّ أَحْيَاهُمْ إِنَّ اللَّـهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَـٰكِنَّ أَكْثَرَ‌ النَّاسِ لَا يَشْكُرُ‌ونَ) (1) ((آيا نظر نمى كنى بسوى قصه آن جماعتى كه بيرون رفتند از خانه هاى خود و ايشان چند هزار كس بودند براى حذر از مرگ پس خدا به ايشان گفت: بميريد، پس زنده گردانيد ايشان را بدرستى كه خدا صاحب فضل و احسان است بر مردم و ليكن اكثر مردم شكر او نمى كنند)).
شيخ طبرسى قدس الله روحه فرموده است: ايشان گروهى بودند از بنى اسرائيل كه گريختند از طاعونى كه در شهر ايشان بهم رسيده بود؛ و بعضى گفته اند از جهاد گريخته اند؛ و بعضى گفته اند كه ايشان قوم حزقيل بودند كه سومين خليفه هاى موسى عليه‌السلام بود (حیات القلوب)
مناظره امام رضا علیه السلام با جاثلیق نصرانی:
جاثلیق گفت: زیرا احیاکننده مردگان و شفادهنده کوران و مبتلا به پیسی، معبود و شایسته پرستیدن است، پس عیسی خود پروردگار است.
امام فرمود:
یسع نیز اعمال مانند کارهای عیسی انجام می‌داد، او بر آب راه می‌رفت و مرده را حیات می‌بخشید، و نابینا و بیمار پیسی را شفا می‌داد، ولی امّتش وی را خدا ندانسته و هیچ کس وی را پرستش نکرد، و حزقیل پیامبر نیز همچون عیسی بن مریم مرده زنده کرد؛ سی و پنج هزار نفر را پس از گذشت شصت سال از مرگشان، زنده کرد.
ولی پیامبر مذکور در حیات القلوب نمی تواند این پیامبر باشد
آرامگاه بابا حزقيل ( حزقيل نبي)
حزقیل یا حزقیال (عبری:יחזקאל) به معنی خداوند نیرومندی می بخشد (به کسر و نیز فتح حاء و سکون زاء و کسر قاف و یاء الفى و لام آخر) کلمه مرکب است از “حزق” و از “ایل” و به معنى قوت الله می باشد. حزقیال از خانواده صادوق و از پیامبران بنی اسرائیل بود. در سال ۶۲۷ قبل از میلاد ولادت یافت.
حزقيل فرزند بوزي كاهن بود كه در يهوديه متولد گرديد، در سال 598 قبل از ميلاد، بخت النصر او را به اسيري گرفت و در زمين هاي كلدانيان ساكن كرد، او به مدت 22 سال يعني از سال 595 تا 573 قبل از ميلاد، پيغمبري كرد. ايشان در ميان يهود، ساحب مقامي رفيع بود و تمام مشايخ بزرگ از او فرمانبرداري مي كردند، ايشان سواي مقام و مرتبت علمي و پيامبري ، در كار بنايي مهارت تام داشت.
طبق نوشته متن تذکره الاخیار، حزقيل پدر دانيال پيغمبر است، منتهي نه آن دانيال پيغمبر كه معروف به دانيال اكبر است. مرقد حزقيل نبي در مركز شهر دزفول و در پاركينگ خيابان شريعتي است.
در تذكره الاخيار آمده است :
ديگر از بقاع الخيري كه در محوطه ولايت واقع شده بقعه شريفه متبركه حزقيل پدر دانيال پيغمبر است. كه در محله مسجد من(از) محلات نعمتي خانه دزفول واقع شده . الحال در ميان خانه اي از خانه هاي محله مزبور مدفن او اتفاق شده . صندوقي كه بر سر مرقد بوده باقي مانده ، الحال او را ابو دانيال گويند كه اكثر و اغلب به زيارت او قيام مي نمايند.
لازم به توضيح است به دليل توسعه آستانه متبركه بنا وجهه تاريخي و اصيل خود را از دست داده است. بقعه بنايي ساده و آجري شامل حياطي كوچك و ايواني با طاق ساده نو ساز تير ‌آهني ميباشد. بر فراز بنا گنبدي رك از نوع شش ترك مشاهده ميشود كه كاملا نوساز و بتوني مي باشد.

مزارت مشابه اسمی:
1. بنابر اعتقاد بني اسرائيل؛ ذي الكفل لقب حزقيل (حزقيال) نبي علیه السلام بوده كه در بقعه كفل حله عراق مدفون است. وي جزو اسراي پادشاه بابل بوده، كه سرزمين و حكومت بني اسرائيل را در فلسطين نابود كرده، و ايشان به بابل به اسارت برد (حدود ششصدسال قبل ميلاد مسيح علیه السلام)، ‎و از افراد سرشناس ايشان در آن بقعه پنج تن مدفونند: 1- باروخ (استاد حزقيل)، 2- يوشع (نه يوشع بن نون معروف) 3- عزرا (اما نه آنكه ناقل تورات است) 4- يوسف الريان 5- يوحنا الديلمجي مدفونند كه از حاملان تورات و تدوين كنندگان تلمود بابلي قديم (كتاب شريعت بني اسرائيل) بوده اند.‎
براي مرقد در كفل بنايى عظيم بوده است:
در نقل سياحان و مورخين قرن پنجم هجري توصيف شده كه: اين مزار از روبرو شصت برج داشته، بين هر برج كنيسه اي، و ميانه آنها كنيسه اعظم؛ كه محل قبر حزقيل؛ و همه محل اعتكاف و عبادت بوده‎ و در يكي از زواياي آن غاري بنامالياهو بوده است، و در آنجا تابوت عهد و نيز اسفار پنجگانه تورات بخط حزقيال نگهدارى مى شده است.(منبع کتاب زیارتگاه کفل انتشارت حیات اعلی)
‎و به نقلی از معجم البلدان حضرت حزقیل علیه السلام را گروهی از یهودیان در سرزمین بابل کشتند. یاقوت‌ حموی مدفن او را بَرمَلاحه، منطقه‌ای در بابل نزدیک حلّه، دانسته اند(امروزه شهر كفل مركز بخشدارى الكفل در استان بابل عراق بوده و در وسط راه حله به كوفه قرار دارد. نام اين شهرك در معجم البلدان حموى (برملاحه) است)

2.همچنین علی‌ بن ابی‌بکر هروی، درکتاب الاشارات الی معرفة الزیارات، ذیل «داوردان»، نوشته است که اهالی داوردان در همان جایگاهی که با دعای حزقیل زنده شدند، دیری ساختند که به دیر هزقل معروف شد. این دیر، که بین بصره و عسکر مُکْرَم قرار دارد، همان جایی است که داستان مذکور در قرآن، در آن روی داده است.

آدرس و لینک نقشه ویکیمپیا:
استان خوزستان، شهر دزفول، محدوده محله مسجد و مجاور محله چولیان در خیابان دکتر علی شریعتی از چهار راه شریعتی که به سمت چهار راه آفرینش می روید حدود 100 پایین تر وارد کوچه ای شوید. بیست متر که وارد کوچه شدید در سمت راست خود جنب مسجد سيد نورالله ، آرامگاه حزقیل نبی علیه السلام است
http://wikimapia.org/#lang=fa&lat=32.38 ... 8%A8%DB%8C)-%DB%8C%DA%A9%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D9%BE%DB%8C%D8%A7%D9%85%D8%A8%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D9%82%D9%88%D9%85-%DB%8C%D9%87%D9%88%D8%AF
در کل 1 بار ویرایش شده. اخرین ویرایش توسط najm116 در جمعه نوامبر 08, 2019 10:44 am .
najm116
 
پست ها : 530
تاريخ عضويت: چهارشنبه دسامبر 12, 2018 11:16 am

Re: مزارات منسوب به نام پيامبران در ايران

پستتوسط najm116 » جمعه نوامبر 08, 2019 10:43 am

استان خوزستان

3.حضرت شعیب نبی علیه السلام :شهرستان شوشتر

از آن‌جایی که بقعة شعیب نبى در حسام آباد بر اثر خواب و سپس طبق آشکار شدن مدفونین به شعیب نبى ، بدون نبشته سنگ قبر قدیمى منسوب شده است، لذا نمى‏تواند مدرکى جهت مدفون بودن آن پیامبر عظیم‏الشأن در این مکان دانست. خصوصاً مدارک معتبرى نیز خلاف ادّعاى فوق را ثابت مى‏کند. از اینرو اینجانب به طور قطع معتقدم که شخصیّت مدفون در بقعة حسام آباد خوزستان، یکى از سادات جلیل‏القدر حسنى است که با دو خواهر خود در آن‌جا وفات یافته و مدفون شده است، و نسب شریف او از قرار زیر است:
جناب شعیب بن ابى الحسین احمد الناصر بن ابى الحسین یحیى الهادى بن الحسین بن القاسم الرسى بن ابراهیم طباطبا بن اسماعیل الدیباج بن ابراهیم الغمر بن الحسن المثنى بن الامام الحسن .
وى پنج خواهر به اسامى فاطمه صالحه، زینب، خدیجه، کلثم، فاطمه صغرى‏ داشته است که جملگى از زنان عابده و صالحة عصر خویش بودند. تولّد امامزاده شعیب را باید در ربع اوّل قرن چهارم هجرى و به احتمال قوى وفات او نیز در آخر همین قرن دانست. خاندان وى به مجد و شرف، صداقت و تقوى‏، شجاعت و دیانت، امامت و سرورى شیعیان، مشهور و معروف بودند. و اکثر آنان در منطقة خوزستان، اهواز، بهبهان و... مى‏زیسته‏اند که شرح حال مختصرى از آنان در پیوست اشاره شده است.
بنابراین، ملاحظه شد، هیچ یک از مورخان قبر شعیب را در دزفول یا شوشتر اشاره ننموده و تنها مرحوم علّامه حرز الدّین ضمن بررسى اقوال مختلف در مرقد شعیب نبى مى‏نویسد: «حدثنى بعض الثقات من الاهواز ان شعیب قبرین فى ناحیة الاهواز و...» این‌که بعضى از مطمئنین برایم نقل کردند که در اهواز دو قبر به شعیب نبى منسوب است و سپس خواب مذکور و چگونگى آشکار شدن جسد متوفى همراه دو تن از بانوان را ذکر مى‏نماید و سرانجام با چنین الفاظى آن رد مى‏نماید:
اقول: و قبر شعیب فى الاهواز مستبعد جدّاً، حیث ان مساکن القوم فى بین المقدّس و نواحیه، و انتقاله الى تلک البقاع بعید جداً لکبر سنّه و عجزه و کف بصره.
جدا از این در منابع دیگر هم پیامبر دیگر با نامی مشابه حضرت شعیب در این منطقه وجود ندارد.
بنابراین وجهى براى مزار شعیب نبى در حسام آباد خوزستان نخواهد بود و هیچ دلیلى نیز این مدعا را تأیید نکرده و با وجود اتّفاق نظر مورخان به مدفون بودن آن حضرت در خیار، اردن، دفن وى در حسام آباد از اساس بى مورد و عدم مداقه در مدارک مستند تاریخى است، بلکه به طور یقین این‌جا مدفن یکى از سادات عالی مقام مى‏باشد که شرح حال مختصر او خواهد آمد.
در اوایل قرن چهارم هجرى فرزندان و نوادگان احمد الناصر در اهواز و خوزستان سکنى گزیدند و ریاست علمى و معنوى و قضایى شهر را بدست گرفتند و مورد احترام و عزّت و افتخار مردم خوزستان و اطراف بوده و آنان را بزرگ مى‏شمردند.
احمد الناصر، مکنى به ابوالحسن و ملقب به الناصر الدین اللَّه بود. وى سیّدى جلیل القدر است.
مادر او، زنى نجیب و پاکدامن بود و از عابدات الصالحات محسوب مى‏شد. نام وى را فاطمه دختر حسن بن القاسم بن ابراهیم طباطبا بن اسماعیل بن ابراهیم الغمر بن الحسن المثنى بن الامام الحسن نوشته‏اند.
تعداد فرزندان‏: وى داراى پنج دختر به اسامى فاطمة الصالحه، زینب، خدیجه، کلثم، و فاطمة الصغرى‏ بود که جملگى از زنان صالحه، عابده، فاضله عصر خویش بودند.
احمد الناصر داراى 13 فرزند ذکور بود که بعضى از آن‌ها در خوزستان و اهواز مى‏زیسته‏اند و برخى دیگر در دیگر شهرهاى اسلامى زندگى مى‏کردند اما فرزند زادگان آنان بعداً به خوزستان مهاجرت کردند که اسامى آن‌ها همراه با توضیحات اجمالى ذیلاً بیان مى‏گردد.
فرزند اول احمدالناصر شعیب است؛ وى همراه برخى از برادران خود در خوزستان مى‏زیست و نسلى از او باقى نماند.
نتیجه: از آن‌جایی که سه تن از برادران امامزاده شعیب، به اسامى عبداللَّه، داوود، اسماعیل و جمع کثیرى از برادرزادگان وى در این شهر و اطراف مى‏زیسته‏اند، بنابراین به طور قطع قبر فعلى در حسام‌آباد خوزستان از آن شعیب بن احمد الناصر لدین اللَّه الحسنى است که وفات وى را در اواخر قرن چهارم هجرى باید دانست. (منبع :مزارات ایران و جهان اسلام:محمد مهدی فقیه بحرالعلوم)

آدرس و لینک نقشه ویکیمپیا:

استان خوزستان -شهرستان شوشتر- دهستان شعیبه- شمال روستاى حسام آباد

http://wikimapia.org/#lang=fa&lat=31.93 ... 4%D8%A7%D9%8
najm116
 
پست ها : 530
تاريخ عضويت: چهارشنبه دسامبر 12, 2018 11:16 am

Re: مزارات منسوب به نام پيامبران در ايران

پستتوسط najm116 » جمعه نوامبر 08, 2019 10:49 am

استان خوزستان

4.حضرت جرجیس علیه السلام:شهرستان شوشتر

در كتاب «فرهنگ آبادي‌ها و مكان‌هاي مذهبي كشور» از مدفن جرجيس پيامبر در شهر شوشتر ذكري به ميان آمده است.
در جنوب غربي شوشتر روستايي به نام جرجيس است كه در جوار آن بقعه اي به نام ‌جرجيس نبي وجود دارد. که در سنوات اخیر این روستا به علت اسکان جعمیت درشهرکها خالی از سکنه شده ولی بقعه ای مرکب از اتاقی به سبک رومی و مزار وجود دارد که مربوط به یکی از اساتید یا پیغمبر ینی اسرائیل می باشد(و متاسفانه قریبا حفاری غیر مجاز در بقعه مذکور به وقوع پیوسته است). چون محل مذکور در نواحی دانشگاه جندی شاپور قدیم قرار دارد چنین به نظر می رسد که (بقعه مذکور) قبر جرجیس بن جبرئیل بن بختیشوع (از خاندان مسیحی مشهور) می باشد و از مردم جندی شاپور است که از اطبای بزرگی برخاسته اند.
جرجیس در سال 148 ه.ق رئیس بیمارستان جندی شاپور بود و برای معالجه منصور، خلیفه عباسی، به بغداد فراخوانده شد و در سال 152ه.ق به علت بیماری به جندی شاپور عودت نمود. او اول کسی است که به امر خلیفه به ترجمه آثار طبی به زبان عربی همت گماشت. در غیاب او فرزندش بختیشوع در سال 185ه.ق ریاست جندی شاپور را به عهده گرفت.
در اطراف اين بقعه بقاع ديگري نظير روبين، حزقيل، شعيب، شمعون، اسحاق، ادريس و مردخاي وجود دارد.

-منبع : پژوهشي در زندگي پيامبران در ايران، ولي الله‌فوزي تويسركاني، دفترا نتشارات اسلامي

مدفن جرجيس پيغمبر که در کتب است در اين مكان محل ترديد است و به احتمال زياد مقبره ايشان در موصل عراق است و یا شاید این پیامبر، پیامبر دیگری با نام جرجیس باشد چون در بین پیامبران تشابه اسمی بسیار به چشم می خورد.و یا همان مطلب فوق قابل استناد باشد.
-منبع : پژوهشي در زندگي پيامبران در ايران، ولي الله‌فوزي تويسركاني، دفترا نتشارات اسلامي

آدرس و لینک نقشه ویکیمپیا:

استان خوزستان- شهرستان شوشتر- بخش مرکزی-روستای جرجیس

http://wikimapia.org/#lang=fa&lat=32.05 ... 8%A7%D9%85
najm116
 
پست ها : 530
تاريخ عضويت: چهارشنبه دسامبر 12, 2018 11:16 am

قبليبعدي

بازگشت به بلاد ايران


Aelaa.Net