بيست و نهم ماه رجب

[najm152]

هو الله العلي الأعلى
بسم الله الرّحمان الرّحيم

[najm152]

روزنامه گاه شناسى : تقويم نجومي جامع

29 رجب 1429
http://www.4shared.com/file/57355005/d5 ... b1429.html

29رجب1430
http://www.4shared.com/file/119011615/7 ... b1430.html

[najm152]

بيست و نهم ماه رجب

روز : وفات حضرت خديجه كبرى (عليها السلام) سال 10 بعثت

روز : رحلت جناب ابوطالب (عليه السلام)

شب : شروع نهضت حسيني و خروج حضرت امام حسين (صلوات الله عليه) از مدينه منوره به سوي مكه
در اين شب، سنه 60، جناب سيد الشهداء به فرمان رسول خدا (اخرج الى العراق...) از مدينه بجانب مكه معظمه حركت كرد، همانند خروج شبانه حضرت موسى از مصر، و روايت شده كه چون


امام حسين اراده خروج از مدينه فرمود، مخدرات و زنهاى بنى عبدالمطلب از عزميت آن حضرت آگهى يافتند پس بخدمت آن حضرت شتافتند و صدا را بنوحه و زارى بلند كردند تا آنكه آن حضرت در ميان ايشان عبور فرمود وايشان را قسم داد كه صداهاى خود را از گريه و نوحه ساكت كنيد و صبر پيش آوريد.
آن محنت زدگان چگر سوخته، گفتند كه پس نوحه و زارى را براى چه روز بگذاريم، بخدا سوگند كه اين زمان نزد ما مانند روز يستكه حضرت رسول از دنيا رفت و مثل روز يستكه اميرالمؤمنين و فاطمه و رقيه و زينب و ام كلثوم دختران پيغمبر از دنيا رفتند، خدا جان ما را فداى تو گرداند، اى محبوب قلوب مؤمنان! واى يادگار بزرگواران! پس يكى از عمه هاى آن حضرت آمد در حاليكه ميگريست و گفت: گواهى ميدهم اى حسين كه در اين وقت شنيدم كه جنيان بر تو نوحه ميكردند و ميگفتند:
و ان قتيل الطف من آل هاشم =اذل رقابا من قريش فذلت... الخ
و موافق روايت راوندى و ديگران، ام سلمه زوجه طاهره حضرت رسالت در وقت خروج آن حضرت بنزد آن جناب آمد و عرض كرد: اى فرزند گرامى، مرا اندوهناك مگردان به بيرون رفتن بسوى عراق، زيرا كه من شنيدم از جد بزرگوار تو كه ميفرمود كه فرزند دلنبد من حسين در زمين عراق كشته خواهد شد در زمينى كه آن را كربلا گويند. حضرت فرمود كه: اى مادر، بخدا سوگند كه من نيز اين مطلب را ميدانم و من لامحاله بايد كشته شوم و مرا از رفتن چاره نيست و بفرموده خدا عمل مى نمايم بخدا قسم كه من ميدانم در چه روزى كشته خواهم شد و مى شناسم كشنده خود را و مى دانم آن بقعه را كه در آن مدفون خواهم شد و مى شناسم آنان را كه با من كشته ميشوند از اهل بيت و خويشان و شيعيان خودم و اگر خواهى اي مادر بتو بنمايم جائى را كه در آن كشته و مدفون خواهم گرديد، پس آن حضرت بجانت كربلا بدست مبارك اشاره فرمود و باعجاز آن حضرت زمينها پست شد و زمين كربلا نمودار گشت و ام سلمه محل شهادت آن حضرت را و مضجع و مدفن او را و لشكرگاه او را بديد و هاى هاى بگريست، پس حضرت فرمود كه اي مادر خداوند مقدر فرموده و خواسته مرا ببيند كه من بجور و ستم شهيد گردم و اهل بيت و زنان مرا و جماعت مرا متفرق و پراكنده ديدار كند و اطفال مرا مذبوح و مظلوم و اسير و در غل و زنجير نظاره فرمايد در حالتى كه ايشان استغاثه كنند و هيچ ناصرى و معينى نيابند، پس فرمود اي مادر قسم بخدا كه من چنين كشته خواهم شد اگر چه بسوى عراق نيز نروم مرا خواهند كشت، آنگاه ام سمله گفت كه در نزد من تربتى است كه رسول خدا (صلى الله عليه وآله) مرا داده است و اينك در شيشه اى آن را ضبط كرده ام، پس امام حسين دست فراز كرد و كفى از خاك كربلا برگفت و به ام سلمه داد و فرمود اي مادر اين خاك را تربتى كه جدم بتو داده ضبط كن در هنگاميكه اين هر دو خاك خون شوند، بدانكه مرا در كربلا شهيد كرده اند.

[najm152]

آئين هنگام

شب بيست و نهم ماه رجب:
دوازده ركعت در هر ركعت سوره حمد يك مرتبه و سوره اعلى ده بار و سوره قدر ده بار، بعد از فراغت از 12 ركعت: صد بار صلوات بفرستد و صد بار استغفار نمايد، هر كه اين عمل بجاي آورد خداوند ثواب عبادت ملائكة را به عطا مي فرمايد.

روز بيست و نهم ماه رجب:
روزه گرفتن آن كفاره صد سال است، چنانچه از حضرت رضا (عليه السلام) مروى است