بيست و هشتم ماه صفر

[najm152]

هو الله العلي الأعلى
بسم الله الرّحمان الرّحيم

[najm152]

روزنامه گاه شناسى : تقويم نجومي جامع

28 صفر 1429
http://www.4shared.com/file/39897885/80 ... _1429.html

28 صفر 1430
http://www.4shared.com/file/83700255/a0 ... r1430.html

28 صفر 1431
http://www.4shared.com/file/203494484/1 ... r1431.html

[najm152]

بيستم و هشتم ماه صفر


صلّى الله عليك يا أبا محمد الحسن المجتبى

صبا ز لطف چه عنقا برو به قله قاف = كه آشيانه قدس است و شرفه اشراف
چه خضر در ظلمات غيوب زن قدمى = كه كوى عين حياتست و منبع الطاف
به طوف كعبه روحانيان به بند احرام = كه مستجار نفوس است و للعقول مطاف
به طرف قبله اهل قبول كن اقبال = بگير كام ز تقبيل خاك آن اطراف
بزن به قائمه عرش معدلت دستى = بگو كه اى ز تو بر پا قواعد انصاف
به درد خويش چرا درد من دوا نكنى = به محفلى كه بنوشند عارفان مى صاف
به جام ما همه خون ريختند جاى مدام = نصيب ما همه جور و جفا شد از اجلاف
منم گرفته به كف نقد جان ، توئى نقاد = منم اسير صروف زمان ، توئى صراف
شها به مصر حقيقت ، تو يوسف حسنى = من و بضاعت مزجاه و اين كلافه لاف
رخ مبين تو، آئينه تجلى ذات = مه جبين تو نورمعالى اوصاف
تو معنى قلمى ، لوح عشق را رقمى = تو فالق عدمى ، آن وجود غيب شكاف
تو عين فاتحه اى بلكه سر بسمله اي = تو باء و نقطه بائى و ربط نونى و كاف
اساس ملك سعادت به ذات تو منسوب = وجود غيب و شهادت به حضرت تو مضاف
طفيل بود تو فيض وجود نامحدود = جهانيان همه بر خوان نعمتت اضياف
برند فيض تو لاهوتيان به حد كمال = خورند رزق تو ناسوتيان به قدر كفاف
علوم مصطفوى را لسان تو تبيان = معارف علوى را بيان تو كشاف
لب شكرشكنت روحبخش گاه سخن = حسام سرفكنت دل شكاف گاه مصاف
محيط بحر مكارم ز شعبه هاشم = مدار و فخر اكارم ز آل عبد مناف
ابو محمد امام دوم به استحقاق = بگانه وارث جد و پدر به استخلاف
ترا قلمرو حلم و رضا به زير قلم = به لوح نفس تو نقش صانت است و عفاف
سپهر و مهر دو فرمانبرند در شب و روز = يكى غلام مرصع نشان يكى زرباف
ز كهكشان سپهر و خط شعاعى مهر = سپهر غاشيه كش ، مهر خاورى سياف
غبار حاك درت نور بخش مردم چشم = نسيم رهگذرت رشك مشك نافه ناف
در تو قبله حاجات و كعبه محتاج = ملاذ عالميان در جوانب و اكناف
يكى بطى مراحل براى استظهار = يكى بعرض مشاكل براى استكشاف
بسوى روى تو چشم اميد دشمن و دوست = به گرد كوى تو اهل وفاق و اهل خلاف
بر آستان ملك پاسبانت از دل و جان = ملوك را سر ذلت بدون استنكاف
نه نعت شان رفيع تو كار هر منطيق = نه وصف قدر منيع تو حد هر وصاف
شهود ذات نباشد نصيب هر عارف = نه آفتاب حقيقت مجال هر خشاف
نه در شريعت عقلست بى ادب معذور = نه در طريقت عشقست از مديحه معاف
آيت الله عظيم شيخ محمد حسين اصفهاني

شب : املاي حضرت رسول اكرم (صلى الله عليه وآله) به حضرت مولا علي (صلوات الله عليه) براي نوشتن وصيت خاص خود كه نوشتند: بعد از او دوازده نفر امام مي باشند اول آنها حضرت مولا علي (صلوات الله عليه) و آخر ايشان حضرت امام مهدي (عجل الله تعالى فرجه الشريف)

روز : بنا بر نقلي جهار روز به رحلت: اراده حضرت رسول اكرم (صلى الله عليه وآله) بر نوشتن وصيت نامه جهت تأمين آينده اسلام و مسلمين و مخالفت روساي منافقين با نوشتن آن و جسارت آنها به حضرتش

روز : بنا بر نقلي شهادت حضرت رسول الله (صلى الله عليه وآله) سال 11 هجرت
در تاريخ شهادت حضرتش، بيش از 13 قول و تاريخ نقل شده است، تاريخ 28 صفر در ميان عامه ناس شهرت دارد، و منبع اين نقل روايتي است از حسين بن حمدان در الهداية الكبرى كه در آن تاريخ 28 تصريح نشده بلكه تعبير شده است كه حضرتش در دو شب باقيمانده از ماه صفر رحلت نموده اند، و تعبير به بيست و هشتم صفر برداشت شخصي افراد از آن متن مي باشد، در حالي كه اين برداشت در صورتي صحيح است كه آن ماه صفر سي روز تمام بوده باشد، ولي اگر ناتمام بوده است مي شود بيست و هفتم صفر، و با توجه به اينكه روش مورخين در ذكر تواريخ اگر به ملاحظه آخر آن ذكر شود (جندمانده از ماه فلان) با اينكه ماههاى قمري ممكن است 29 يا 30 روز باشد، ولى براى اينكه تاريخ مردد نباشد، به همان قاعده اصلي در ماههاى قمري و أحاديث أهل بيت (عليهم السلام) ماه صفر بنا بر آن 29 روز است عمل مي كنند، لذا اگر كسي بخواهد به اين تاريخ هم عمل كند، بايد 27 صفر را تاريخ شهادت تلقي كند، الا اينكه ثابت كند تمام بودن آن، خصوصا كه در محاسبه منجمين نيز ماه صفر آن سال ماه ناتمام دانسته شده است. ولى بنابر تحقيق تاريخ 28 صفر مربوط به شدت يافتن كسالت حضرت رسول الله (صلى الله عليه وآله) بوده، و دقيقترين تاريخ در شهادت حضرتش بنابر حديث شريف مفصلي كه با ذكر جزئيات واقعه شرح شده است در دوم ربيع الأوّل است كه بعدا شرحش مي آيد.

شب : بنا بر نقلي ليله الهرير و نهايت شدت جنگ در صفين

روز : شكست نهائـي معاويه (لعنه الله) درصفين و حيله قرآن برنيزه كردن
روز جمعه بود، نزديك شد كه لشكر امير المؤمنين (عليه السلام) فتح كنند كه مشايخ اهل شام فرياد كشيدند: شما را بخدا قسم، ملاحظه زنان و دختران نمائيد كه تمام بيوه و يتيم ميشوند.
معاويه، عمرو عاص را گفت كه: هر حيله كه در نظر دارى بكار بر كه هلاك شديم، و او را نويد ايالت مصر داد. عمرو عاص كه رأس خديعت و مكيدت بود، لشكر را ندا كرد كه: ايها الناس ! هر كه را قرآنى باشد بر سر نيزه كند. پس قريب بپانصد قرآن بالاى نيزه ها رفت و صيحه از لشكر معاويه بلند شد كه: كتاب خدا حاكم باشد ما بين ما و شما.
لشكر امير المؤمنين (عليه السلام) چون اين مكيدت بديدند بسيارى از ايشان فريب خوردند و خواهان موادعه شدند و با آن حضرت گفتند: ياعلى! معاويه حق ميگويد. ترا بكتاب خدا خوانده. او را اجابت كن. اشعث بن قيش از هم در اين كار شديدتر بود. امير المؤمنين (عليه السلام) فرمود: اين كار از روى خدعه و مكر است. گفتند: ما را ممكن نيست كه بسوى قرآن خوانده شويم و اجابت نكنيم. آن حضرت فرمود: واى بر شما. من با ايشان جنگ مى كنم كه بحكم قرآن متدين شوند و ايشان نافرمانى كردند و كتاب خدا را طرح كردند. برويد جنگ دشمنان خودتان و فريب ايشان مخوريد. همانا معاويه، عمرو عاص، ابن معيط، حبيب بن سلمه و بنى النابغة اصحاب دين و قرآن نيستند و من ايشان را بهتر از شماها مى شناسم، و از اين نوع كلمات بسيار گفته شد و هر چه امير المؤمنين (عليه السلام) آن بدبختان را نصحيت فرمود، نپذيرفتند و بالاخره اشعث و اصحاب او. حضرت را تهديد كردند كه: با تو چنان مى كنيم كه مردم با عثمان كردند، يعنى ترا بخوارى تمام ميكشيم. و گفتند: كس بفرست و اشتر را از جنگ باز خوان. آن حضرت بنزد اشتر فرستاد كه: دست از جنگ بدار و باز آى. اشتر پيغام داد كه: اين وقت روا نيست كه من باز آيم، چه در اين ساعت نسيم نصرت بورزد و سپاه شام هزيمت شود. چون رسول اين پيغام آورد، آن جماعت گفتند: اگر اشتر را باز نخوانى تو را چنان بكشيم كه عثمان را كشتيم و اگر نه بدشمن بسپاريم. لاجرم، رسول نزد اشتر رفت و گفت: كه تو رضا مدهى كه فتح كنى و چون باز شوى، امير المؤمنين (عليه السلام) را كشته يا بدست دشمنى گرفتار ببينى. اشتر در خشم شده دست از جنگ برداشت و باز شتافت و ما بين اشتر و ايشان كلمات بسيارى رد و بدل شد و چاره ايشان نشد. لاجرم امير المؤمنين (عليه السلام) فرمود: انى كنت امس اميرا فاصبحت اليوم مامورا، من پيش از امروز امير بودم و لكن امروز مأمورم و كس اطاعت امر من نميكند.
پس اشعث بنزد معاويه رفت و گفت چه اراده دارى. معاويه گفت: ميخواهم ما و شما پيروى كتاب خدا كنيم. يك مردى را شما اختيار كنيد و يك نفر را ما اختيار ميكنيم و از ايشان عهد ميثاق ميگيريم كه از روى قرآن عمل كنند و يك تن را برگزينند كه امر امت از براى او باشد. اشعث اين مطلب را پسنديد. پس بناى انتخاب شد. اهل شام، عمرو عاص را براى تحكيم انتخاب كردند و اشعث و كسانى كه را خوارج داشتند، ابو موسى اشعرى را اختيار كردند. امير المؤمنين (عليه السلام) فرمود كه: شما در اول نافرمانى من نموديد، الحال نافرمانى من ننمائيد. من ابو موسى را براى اين كار نمى پسندم. اشعث و اصحاب او گفتند: ما هم جز او را نميخواهيم. حضرت فرمود: كه او موثق نيست و از من مفارقت جست و بر طريق خذلان من رفت و چنين و چنان كرد. عبدالله بن عباس را اختيار كنيد. اشعث و اصحابش قبول نكردند. فرمود: اگر ابن عباس را نمى پسنديد، اشتر را اختيار كنيد. گفتند: ما جز ابو موسى كس ديگر را نمى پسنديم. لا جرم، امير المؤمنين (عليه السلام) از روى لاعلاجى فرمود هر چه خواهيد بكنيد.
پس كس فرستادند بنزد ابو موسى و از براى تحكيم او را طلبيدند. و در سنه 38، در دومة الجندل حكمين تلاقى كردند و داستان حكمين و فريب دادن عمرو عاص و ابو موسى را و خلع اميرالمؤمنين (عليه السلام) و نصب معاويه مشهور است و مقام گنجايش ذكر ندارد.

روز : بنا بر نقلي شهادت حضرت امام حسن مجتبي (صلوات الله عليه) سال 49 هـ
و نيز در اين روز بروايت شيخين وفات حضرت مجتبى (عليه السلام) واقع شد و من در روز هفتم ذكر كردم. بالجمله امروز، روز مصيبت و احزان آل محمد و شيعه ايشان است و زيارت اين دو بزرگوار از نزديك و دور مناسب است.

روز : بنا بر نقلي مسموم شدن حضرت امام رضا (صلوات الله عليه) دو روز قبل از شهادت سال203

[najm152]

آئين هنگام