بيست و پنجم ماه ذي قعده

[najm152]

هو الله العلي الأعلى
بسم الله الرّحمان الرّحيم

[najm152]

روزنامه گاه شناسى : تقويم نجومي جامع

25 ذيقعده 1428
http://www.4shared.com/file/31133416/10 ... _1428.html

25 ذي قعده 1429
http://www.4shared.com/file/72461736/a7 ... e1429.html

25 ذيقعده 1430
http://www.4shared.com/file/150590238/f ... e1430.html

-------------------------------------------------

مرسولات حيات اعلى
شماره: 1029

25 ذيقعده 1429
سالروز ولادت حضرت امام موسي کاظم (عليه السلام)

ولادت با سعادت حضرت موسى بن جعفر (عليهما آلاف التحية و الثناء) را،
به ساحت قدسيه حضرت وجه الله مولانا صاحب الأمر (منه السلام وإليه التسليم)
و همه بندگان حضرتش
تبريك عرض مي نماييم

خداوند همه ما را عارف به حق معرفت حضرتش
و موفق به ادب حضور الهي و جوار نورانيش
قرار دهد
آمين رب العالمين

بدين مناسبت يك مرسوله متن و تصوير در اين آدرس منتشر شده است:

http://aelaa.net/110.aspx?id=5297

یا

[ رؤيت لينك فقط براي اعضاء و بعد ورود امكانپذير است :: عضويت ]

-------------------------------------------------

مرسولات حيات اعلى
شماره: 53

كوه جودي

جهت دریافت مرسوله به آدرس زیر مراجعه نمائيد:

http://aelaa.net/110.aspx?id=5298

یا

http://www.4shared.com/file/77893487/3c ... fayl_.html

[najm152]

بيست و پنجم ماه ذى قعده

نزول كعبه از آسمان به صورت گوهري درخشان: روايت شده كه در اين روز كعبه از آسمان نازل شده و آن اول رحمتى است كه از خدا نازل شده، و هر كه اين روز را روزه دارد، كفاره هفتاد سال او باشد.

نزول اولين رحمت الهي از آسمان بر زمين: در اين روز بوده و اولين رحمت الهي كه روي زمين نازل شده كعبه مي باشد بنابر روايت از حضرت مولا (صلوات الله عليه) و روايت از امام رضا (صلوات الله عليه).

ليلة الرحمة: اين شب از ليالى شريفه است كه رحمت خدا در آن نازل ميشود و قيام بعبادت در آن اجر بسيار دارد و هر كه شب 25 ذي قعده را بعبادت بسر آورد از براى او عبادت صد سال نوشته شود.

روز دحوالارض
يعنى روزيست كه زمينها از زير خانه خدا كشيده شدند و پهن شدند، چه آنكه اول موضعى كه از زمين خلق شد، موضع خانه كعبه بوده و لهذا كعبه را ام القرى مى گويند و اين روز از آن چهار روز است كه در تمام سال به فضيلت روزه امتياز دارد و روزه اش مثل روزه هفتاد سال است، و هر كه اين روز را روزه بدارد و شبش را بعبادت بسر آورد از براى او عبادت صد سال نوشته شود و از براى روزه دار اين روز، هر چه در ميان آسمان و زمين است استغفار كند و اين روزيست كه رحمت خدا در آن منتشر گرديده و از براى عبادت و اجتماع بذكر خدا در اين روز اجر بسيار است.


هبوط حضرت آدم (عليه السلام) به زمين

نزول حكم تعظيم كعبه بر حضرت آدم (عليه السلام)

روز : بناي خانه كعبه و نصب حجر الأسود بدست حضرت آدم (عليه السلام) و ياري جناب جبراييل (عليه السلام) سال 100 بعد از هبوط،
تأسيس بناي كعبه: ابتداي بناي كعبه در بيست و پنجم ذى القعده، آدم صفى الله (عليه السلام) بدستيارى جبرئيل، خانه كعبه را برآورد و حجر الاسود را نصب كرد و اين خانه، محل اسعاف مطالب و مطاف قادم و ذاهب بود تا زمان طوفان نوح كه آب تمام عالم را فرو گرفت و اگر چه بيت العتيق از آسيب غرق محفوظ ماند، اما چنانچه در تاريخ است؛ بعدا بيشتر حائط آن بنا عرصه هدم و انمحا گشت و بعد از طوفان آن موضع چون تل سرخى مينمود و مردم به زيارت آن تل سرخ مي آمدند و حوائج خود مى خواستند و قربانى مينمودند و اين بود تا زمان حضرت ابراهيم كه از جانب حق مأمور به تجديد عمارت خانه مكه شد.

قرار گرفتن كشتي نوح (عليه السلام) بر كوه جودي


ولادت حضرت ابراهيم خليل الله (عليه السلام)
مقام ولادت حضرت ابراهيم خليل الله عليه السلام در عراق


ولادت حضرت عيسى روح الله (عليه السلام)
صخرة مريم در مسجد براثا – بغداد – عراق : محل گذاردن حضرت عيسى عليه السلام بعد از ولادت


مهد عيسى (عليه السلام)در مسجد الاقصى محل گهواره كه حضرتش در آنجا به سخن آمد


روز : خروج رسول الله (صلى الله عليه وآله) از مدينه به سوي مكه براي حجه الوداع سال 10 هجرت
و بدانكه در اين روز خروج فرمود رسول خدا (صلى الله عليه و آله) به حجة الوداع از مدينه.

(احتمالا) ولادت با سعادت حضرت امام موسى كاظم (عليه السلام)

حديث ولادت حضرتش بر همگان معروف بوده و در آن اختلافي نيست، و در آن آمده است كه حضرت امام صادق (عليه السلام) از مدينه عازم حج بيت الله الحرام بودند مادر حضرت امام موسى كاظم (عليهما السلام) نيز همراه بوده و در آن وقت به حضرت امام كاظم (عليه السلام) آبستن بودند. به منزل ابواء كه رسيدند حضرت امام موسى كاظم (عليه السلام) بدنيا آمدند.
در آن زمان اهل مدينه براى حج در دهه آخر ذي قعده عازم مكه مي شدند، و حدودا ده دوازده روز در راه بودند تا به مكه برسند. از اين رو قطعا حضرت امام موسى كاظم (عليه السلام) در ماه ذي قعده بدنيا آمده، و به احتمال قوي در دهه آخر، و از آنجا كه منزل ابواء تقريبا ميانه راه است احتمالا حدود بيست و بنجم ماه ذي قعده متولد شده اند.
به هر حال نقلهاى متداول در ميان عامه مبني بر ولادت حضرت امام موسى كاظم (عليه السلام) در هفتم ماه صفر قطعا نادرست و غير صحيح مي باشد.


شهادت ابراهيم حسني در باخمرى
و در اين روز بنابر قولى در سنه 145، شهادت ابراهيم حسني (بن عبدالله بن حسن بن حسن بن على بن ابى طالب عليهما السلام)، در باخمرى واقع شد. و كيفيت شهادت او را در تتمة المنتهى فى وقايع ايام الخلفاء نگاشته اند.

حركت دادن حضرت امام رضا (صلوات الله عليه) از مدينه منوره و بردن به خراسان به امر مأمون لعين

قيام حضرت قائم (عليه السلام)
و در روايتي از حضرت امام رضا (عليه السلام) است كه فرمود: در اين روز حضرت قائم (عليه السلام) قيام خواهد نمود.

[najm152]

آئين هنگام


شب بيست و پنجم ماه ذى قعده:
اين شب، شب دحوالارض و از ليالى شريفه است كه رحمت خدا در آن نازل ميشود و قيام بعبادت در آن اجر بسيار دارد.

روز بيست و پنجم ماه ذى قعده:
از حسن وشا روايت است كه گفت: من با پدرم در خدمت امام رضا (عليه السلام) خورديم در شب بيست و پنجم ماه ذى القعده، پس فرمود كه: هر كسي روزش را روزه بدارد چنان است كه شصت ماه روزه داشته باشد.

اعمال شايسته اين هنگام:
1- سعي در احياي اين شب به معرفت و عبادت
2- مطالعه و تلاوت كلام وحي و خازنان وحي، درباره حضرت ابراهيم و حضرت عيسى (عليهما السّلام)
3- مذاكره فضائل و مناقب آن حضرات و آنچه در كلام شريف درباره ولادت و فضائل ايشان
4- زيارت آن حضرات و والدينشان و عرض تبريك، از نزديك (در مشهد الخليل فلسطين) و از دور در امام بارگاه و بالاي بلندي و منزل خود
5- انجام عبادات از نماز و تلاوت و اذكار؛ و همچنين احسان و انعام به مؤمنين و اهداء ثواب به حضرتش

روز دحوالارض است و اين روز از آن چهار روز است كه در تمام سال به فضيلت روزه امتياز دارد و روزه اش مثل روزه هفتاد سال است، و در روايت ديگر كفّاره هفتاد سالست و هر كه اين روز را روزه بدارد و شبش را بعبادت بسر آورد از براى او عبادت صد سال نوشته شود و از براى روزه دار اينروز، هر چه در ميان آسمان و زمين است، استغفار كند و اين روزيست كه رحمت خدا در آن منتشر گرديده و از براى عبادت و اجتماع بذكر خدا در اين روز، اجر بسيار است.

و از براى اين روز اعمالي است :

1- روزه

2- غسل

3- سعي در احياي اين روز به معرفت و عبادت

4- محقق داماد در رساله اربعة ايام خود در اعمال روز دحو الارض گفته كه زيارت حضرت امام رضا (عليه السلام) در اين روز افضل اعمال مستحبه و آكد آداب مسنونه است.

5- خواندن اين دعا است كه شيخ طوسي در مصباح روايت فرموده:
اَللّهُمَ داحِىَ الْكَعْبَةِ، وَ فالِقَ الْحَبَّةِ وَ صارِفَ اللَّزْبَةِ، وَ كاشِفَ كُلِّ كُرْبَةٍ، اَسْئَلُكَ فى‏ هذَا الْيَوْمِ مِنْ اَيَّامِكَ الَّتى‏ اَعْظَمْتَ حَقَّها، وَ اَقْدَمْتَ سَبْقَها، وَ جَعَلْتَها عِنْدَ الْمُؤْمِنينَ وَديعَةً، وَ اِلَيْكَ ذَريعَةً، وَ بِرَحْمَتِكَ الْوَسيعَةِ، اَنْ تُصَلِّىَ عَلى‏ مُحَمَّدٍ عَبْدِكَ الْمُنْتَجَبِ فِى الْميثاقِ الْقَريبِ يَوْمَ‏ التَّلاقِ، فاتِقِ كُلِّ رَتْقٍ، وَ داعٍ اِلى‏ كُلِّ حَقٍ‏ّ، وَ عَلى‏ اَهْلِ بَيْتِهِ الْاَطْهارِ الْهُداةِ الْمَنارِ، دَعائِمِ الْجَبَّارِ، وَ وُلاةِ الْجَنَّةِ وَالنَّارِ، وَ اَعْطِنا فى‏ يَوْمِنا هذا مِنْ عَطآئِكَ الَْمخْزُونِ غَيْرَ مَقْطوُعٍ وَ لا مَمْنوُعٍ، تَجْمَعُ لَنا بِهِ‏ التَّوْبَةَ وَ حُسْنَ الْأَوْبَةِ، يا خَيْرَ مَدْعُوٍّ وَ اَكْرَمَ مَرْجُوٍّ، يا كَفِىُّ يا وَفِىُّ، يا مَنْ لُطْفُهُ خَفِىٌّ، اُلْطُفْ لى‏ بِلُطْفِكَ، وَ اَسْعِدْنى‏ بِعَفْوِكَ، وَ اَيِّدْنى‏ بِنَصْرِكَ، وَ لا تُنْسِنى‏ كَريمَ ذِكْرِكَ بِوُلاةِ اَمْرِكَ، وَ حَفَظَةِ سِرِّكَ، وَاحْفَظْنى‏ مِنْ‏ شَوايِبِ الدَّهْرِ اِلى‏ يَوْمِ الْحَشْرِ وَالنَّشْرِ، وَ اَشْهِدْنى‏ اَوْلِيآئَكَ عِنْدَ اَللّهُمَّ وَاذْكُرْنى‏ عَلى‏ طوُلِ الْبِلى‏، اِذا حَلَلْتُ بَيْنَ اَطْباقِ الثَّرى وَ نَسِيَنِى النَّاسوُنَ مِنَ الْوَرى‏، وَ اَحْلِلْنى‏ دارَ الْمُقامَةِ، وَ بَوِّئْنى‏ مَنْزِلَ‏ خُرُوجِ نَفْسى‏، وَ حُلوُلِ رَمْسى‏، وَانْقِطاعِ عَمَلى‏، وَانْقِضآءِ اَجَلى‏، الْكَرامَةِ، وَاجْعَلْنى‏ مِنْ مُرافِقى‏ اَوْلِيآئِكَ، وَ اَهْلِ اجْتِبآئِكَ وَاصْطِفآئِكَ، وَ بارِكْ لى‏ فى‏ لِقآئِكَ، وَارْزُقْنى‏ حُسْنَ الْعَمَلِ قَبْلَ حُلوُلِ الْأَجَلِ، بَريئاً مِنَ الزَّلَلِ وَ سوُءِ الْخَطَلِ، اَللّهُمَّ وَ اَوْرِدْنى‏ حَوْضَ نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ الِهِ، وَاسْقِنى‏ مِنْهُ مَشْرَباً رَوِيّاً سآئِغاً هَنيئاً، لا اَظْمَأُ بَعْدَهُ وَ لا اُحَلَّأُ وِرْدَهُ، وَ لا عَنْهُ اُذادُ، وَاجْعَلْهُ لى‏ خَيْرَ زادٍ، وَ اَوْفى‏ ميعادٍ يَوْمَ يَقوُمُ الْأَشْهادُ، اَللّهُمَّ وَالْعَنْ جَبابِرَةَ الْأَوَّلينَ وَ الْآخِرينَ، وَ بِحُقوُقِ اَوْلِيآئِكَ الْمُسْتَاْثِرينَ، اَللّهُمَّ وَاقْصِمْ دَعآئِمَهُمْ، وَ اَهْلِكْ‏ اَشْياعَهُمْ وَ عامِلَهُمْ، وَ عَجِّلْ مَهالِكَهُمْ، وَاسْلُبْهُمْ مَمالِكَهُمْ، وَ ضَيِّقْ‏ عَلَيْهِمْ مَسالِكَهُمْ، وَالْعَنْ مُساهِمَهُمْ وَ مُشارِكَهُمْ، اَللّهُمَّ وَ عَجِّلْ فَرَجَ‏ اَوْلِيآئِكَ، وَارْدُدْ عَلَيْهِمْ مَظالِمَهُمْ، وَ اَظْهِرْ بِالْحَقِّ قآئِمَهُمْ، وَاجْعَلْهُ‏ لِدينِكَ مُنْتَصِراً، وَ بِاَمْرِكَ فى‏ اَعْدآئِكَ مُؤْتَمِراً، اَللّهُمَّ احْفُفْهُ بِمَلائِكَةِالنَّصْرِ، وَ بِما اَلْقَيْتَ اِلَيْهِ مِنَ الْأَمْرِ فى‏ لَيْلَةِ الْقَدْرِ مُنْتَقِماً لَكَ حَتّى‏ تَرْضى‏، وَ يَعوُدَ دينُكَ بِهِ وَ عَلى‏ يَدَيْهِ جَديداً غَضّاً، وَ يَمْحَضَ الْحَقَ‏ مَحْضاً، وَ يَرْفُِضَ الْباطِلَ رَفْضاً، اَللّهُمَّ صَلِّ عَلَيْهِ وَ عَلى‏ جَميعِ آبائِهِ، وَاجْعَلْنا مِنْ صَحْبِهِ وَ اُسْرَتِهِ، وَابْعَثْنا فى‏ كَرَّتِهِ، حَتّى‏ نَكوُنَ في زَمانِهِ‏ مِنْ اَعْوانِهِ، اَللّهُمَّ اَدْرِكْ بِنا قِيامَهُ، وَاَشْهِدْنا اَيَّامَهُ، وَ صَلِّ عَلَيْهِ، [على‏ مُحَمَّد] وَارْدُدْ اِلَيْنا سَلامَهُ، وَالسَّلامُ عَلَيْهِ [عَلَيْهِمْ‏] وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكاتُهُ.
(يعني: بارخدايا اى گسترنده خانه كعبه و شكافنده دانه و برطرف كننده سختى و گشاينده هر غم و گرفتارى‏ از تو خواهم در اين روز از روزهايت كه بزرگ گرداندى حقش را و در سبقت پيشش انداختى ‏و در نزد مؤمنين آن را به وديعت نهادى و آن را وسيله‏ اى براى آمدن به پيشگاهت و رسيدن برحمت وسيعت قرار دادى ‏كه درود فرستى بر محمد بنده برگزيده‏ ات در روز ميثاق نزديك كه روز ديدار و ملاقات است آن بزرگوارى كه هر در بسته‏ اى را گشود و به هر حقى دعوت فرمود و بر خاندان پاكيزه‏ و راهنمايان روشنى‏ بخش و پايه‏ هاى دين خدا و زمامداران كار بهشت و دوزخند و عطا كن به ما در اين روز از عطاى موجود در خزينه‏ ات كه نه پايان دارد و نه جلوگيرى شود گرد آورى بدان براى ما توبه و بازگشت خوبى را بسوى خودت اى بهترين خوانده شدگان و بزرگوارترين مايه اميد اى كفايت كننده اى وفادار اى‏ كه لطفش در نهان و خفا است بلطف خويش بر من لطف فرما و به عفوت سعادتمندم كن و به ياريت كمكم ده‏ و از ياد كريمانه‏ ات فراموشم مكن به حق زمامداران كار خود و نگهبانان رازت و نگاهم دار از آلودگيهاى روزگار تا روز حشر و برانگيخته شدن و گواه گير برايم دوستانت را هنگام‏ جان دادنم و سرازير شدنم در قبر و به پايان رسيدن كردارم و بسر آمدن عمرم‏ خدايا يادم كن در دوران دراز پوسيده شدنم در آن هنگام كه ميان توده‏ هاى خاك وارد شوم‏ و مردم فراموشكار يكسره فراموشم كرده‏ اند و در خانه ماندنى (بهشت) فرودم آر و در منزل‏ كرامت جايم ده و از رفقاى دوستانت و برگزيدگان و مخصوصانت قرارم ده‏ و ديدارت را بر من مبارك گردان و حسن عمل روزيم كن پيش از آنكه عمرم به سر رسد در حالى‏ كه پاك از لغزش و بد كردارى باشم خدايا مرا به حوض پيامبرت محمد صلى اللّه عليه و آله (يعنى حوض كوثر) واردم كن و بنوشان مرا از آن حوض نوشاندنى سيراب كننده و روان و گوارا كه ديگر تشنه نشوم و از ورود بدان جلوگيريم نكنند و بازم ندارند و آن را برايم بهترين توشه راه و كاملترين وعده‏ گاه‏ در روز به پا خواستن گواهان قرار ده خدايا دور ساز از رحمتت سركشان اولين و آخرين را و آنانكه به حقوق دوستان برگزيده‏ ات تجاوز و تعدّى كردند خدايا پايه ‏هاى حكومتشان را در هم شكن‏ و پيروان و عمّالشان را نابود گردان و به هلاكتشان تعجيل كن و مملكتهاشان را از ايشان بگير و راهها را بر ايشان تنگ فرما و آنانكه با ايشان سهيم و شريك هستند نيز از رحمتت دور كن خدايا شتاب كن در فرج‏ دوستانت و حقوق از دست رفته‏ اشان را به آنها باز گردان و قائمشان را به حق ظاهر گردان‏ و يارى ستاننده دينت و فرمانرواى در ميان دشمنانت قرارش ده خدايا فرشتگان يارى دهنده را گرداگردش‏ قرار ده و بدان دستورى كه در شب قدر بر او فرستى وى را انتقام كشَنده براى خودت قرار ده بدان حد كه تو خوشنود گردى و دين تو به وسيله او و بدست او بصورت نو و تازه‏ اى درآيد و حق كاملاً خالص گردد و باطل يكسره از بين برود خدايا درود فرست بر او و بر همه پدرانش‏ و قرار ده ما را از اصحاب و نزديكانش و در زمان رجعت او ما را برانگيز تا ما در زمان او جزء يارانش باشيم خدايا توفيق درك زمان قيام او را نصيب ما گردان و در روزگار ظهورش ما را حاضر كن و درود فرست بر او و سلام او را بسوى ما بازگردان و سلام و تحيّت و رحمت خدا و بركاتش بر او باد).

6- نمازى كه روايت شده و آن دو ركعت است در وقت چاشت، در هر ركعت بعد از حمد پنج مرتبه سوره وَالشَّمْسِ بخواند و نماز را تمام كند و بعد از نماز بخواند لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاَّ بِاللَّهِ الْعَلىِّ الْعَظيمِ‏ (يعني: جنبش و نيروئى نيست جز به خداى والاى بزرگ)
پس دعا كند و بخواند: يا مُقيلَ العَثَراتِ اَقِلْنى‏ عَثْرَتى‏، يا مُجيبَ الدَّعَواتِ اَجِبْ دَعْوَتى‏، يا سامِعَ الْأَصْواتِ اِسْمَعْ صَوْتى‏، وَارْحَمْنى‏ وَتَجاوَزْ عَنْ سَيِّئاتى‏ وَما عِنْدى‏، يا ذَا الْجَلالِ وَالْأكْرامِ.
(يعني: اى ناديده گير لغزشها، ناديده بگير لغزشم را اى اجابت كننده‏ دعاها اجابت كن دعايم را اى شنواى صداها بشنو صدايم را و به من رحم كن و از گناهانم و آنچه بدى دارم درگذر اى صاحب جلالت و بزرگوارى‏)

7- مطالعه و تلاوت كلام وحي و خازنان وحي، درباره وقايع فوق الذكر، و مذاكره آنها.

در مدح سَیِّدِ أطهر حضرت امام موسی بن جعفر الكاظم(علیهما السّلام)

ای لعبت نسرین بدن لاله بنا گوش = وی ماه شکرخند، شکر ریز، شکرنوش
گر نیست تو را خاک ره، ای سرو قبا پوش = باری است گران بودن این سر به سر دوش
ای در خم چوگان تو سرها همه چون گو

صد طعنه ز اغیار تو ای دوست شنیدم = صد گونه ستم از تو در ایّام کشیدم
امّید خلاص از تو من زار بریدم = آن دم که مقیّد به دو گیسوی تو دیدم
صد دل به یکی حلقه و صد جان به یکی مو

تا کار من افتاده به روی چو مه یار = چون چشم خود از درد مرا ساخته بیمار
گاهی به زمین رخ نهم و گاه به دیوار = با این همه غم، او ز پی قتل من زار
گه تیر مژه آرد و گه خنجر ابرو

تا دیده ام ای سرو تو را سیب زنخدان = آسیب غمش کرده مرا سر به گریبان
زان پیش که از حسرت آن سیب دهم جان = رحمی کن و ده کام من از لیموی پستان
ای رنگ من از حسرت تو زرد چو لیمو

ابروی تو یا تیغ کج اندر کف ماه است = گیسوی تو یا از من دلسوخته آه است
موی تو به رخ یا به گل افشانده گیاه است = در کنج لبت ترک من این خال سیاه است
یا جا به لب آب بقا ساخته هندو

ای برده به زلف سیه خود دل عالم = عالم شده آشفته از آن طرّهٔ پر خم
خم قامت من همچو کمان ساختی از غم = غم نیست مرا گر شوی ای ترک تو همدم
همدم نه سزاوار بود جز تو پری رو

باز آی که گلزار ز گل گشته معطّر = بلبل چو یکی واعظ بنشسته به منبر
گه حمد خدا گوید و گه نعت پیمبر = گه مدح امام دو سرا موسی جعفر
کاو راست دو صد موسی عمران أرنی گو

آن موسی جعفر که ز قدر و شرف و جاه = موسی و شعیب اند ورا بندهٔ درگاه
در طور از او ساز شد آواز أنا الله = آن وادی ایمن که بود تربت آن شاه
فرشی است که با عرش الهی زده پهلو

تنها نه ملک بر در او آمده دربان = کاز بهر غلامیش ز جان تاخته غلمان
سازند مگر کُحل بصر از دل و از جان = حوران بهشتی به در آن شه ذی شان
روبندْ غبارِ رهِ زُوّار به گیسو

ای زاده زهراء، خلف سَیِّدِ لولاک = در بزم عزای تو ملک با دل صد چاک
بال و پر خود فرش کند بر زبر خاک = از شمع حریم تو یکی شعله در افلاک
بیضا شد و چون فضل تو رخ تافت به هر سو

گر بست به زنجیر تو را خصم سیه دل = کی کاسته شد رتبه شیران ز سلاسل
گردون پی تعظیم تو این سان شده مایل = با کوی تو هرگز نتوان کرد مقابل
گر گنبد مینا بود و روضهٔ مینو

روی تو به نور احدی آمده مظهر = شخص تو به شرع نبوی سَیِّد و سرور
بی مهر تو ای نوگل گلزار پیمبر = بر پای نخیزد به دمن لاله احمر
وز خاک نروید به چمن سنبل خوشبو

پوئیم گر امروز تو را راه محبّت = دیگر چه غم از وحشت فردای قیامت
از ما کنی آن روز گر از لطف شفاعت = بی رنج و تعب جای نماییم به جنّت
با اینکه نیاید گنه ما به ترازو

ای نور خدا شمع هدی، مصدر ایمان = دریای عطا، بحر سخا، منبع احسان
ای یوسف آل نبی، ای مظهر یزدان = افسوس که گردید تو را جای بزندان
از کینه دیرینهٔ هارون جفاجو

صد آه که چون از ستم قوم ستمکار = بنشست ترا زهر جفا بر دل افکار
افروخته شد خرمن جانت همه یکبار = وز درد شدی با غل و زنجیر گرانبار
غلطان بروی خاک ز پهلوی به پهلو

ای شاه حجازی به چه تقصیر به بغداد = مسموم نمودند ترا از ره بیداد
ما را غم قتل تو شها، کی رود از یاد = الحق که بود ناسخ بد فعلی شدّاد
ظلمی که عیان گشت از آن فرقهٔ بدخو

کلب تو صغیر آن که ترا هست ثنا خوان = کمتر بود از مور و تو برتر ز سلیمان
ران ملخش تحفه که در بخشش عصیان = ضامن شویش نزد خدا از ره احسان
ای زاده آزادهٔ تو ضامن آهو

مديحه سراي اهلبيت (عليهم السّلام) مرحوم صغير اصفهاني

و الحمد لله ربّ العالمين