صفحه 2 از 2
در مناسك حج و وقت حج
ارسال شده در:
سه شنبه مه 24, 2022 7:01 pm
توسط barresi.telawat
10- در مناسك حج و وقت حج= 9 آيه
ميقات مواقيت
اعراف 142
وَ واعَدْنا مُوسى ثَلاثينَ لَيْلَةً وَ أَتْمَمْناها بِعَشْرٍ فَتَمَّ ميقاتُ رَبِّهِ أَرْبَعينَ لَيْلَةً وَ قالَ مُوسى لِأَخيهِ هارُونَ اخْلُفْني في قَوْمي وَ أَصْلِحْ وَ لا تَتَّبِعْ سَبيلَ الْمُفْسِدين [142]
و ما با موسى، سى شب وعده گذاشتيم؛ سپس آن را با ده شب [ديگر] تكميل نموديم؛ بهاينترتيب، ميعاد پروردگارش [با او]، چهل شبِ تمام شد. و موسى به برادرش هارون گفته بود: «در ميان قومم جانشين من باش. و [امور آنها را] اصلاح كن. و از روش مفسدان، پيروى منما».
شعراء 38
فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِيقاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ [38]
سرانجام ساحران براى وعدهگاهِ روز معيّنى جمع آورى شدند.
واقعه 49 و 50
قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ [49]
بگو: اوّلين و آخرين.
مَجْمُوعُونَ إِلى مِيقاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ [50]
همگى در موعد روزى معيّن گردآورى مىشوند.
نبأ 17
إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كانَ ميقاتاً [17]
[آري]! روز جدايي [حق از باطل]، ميعاد همگان است!
بقره 189
يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْأَهِلَّةِ قُلْ هِيَ مَواقيتُ لِلنَّاسِ وَ الْحَجِّ وَ لَيْسَ الْبِرُّ بِأَنْ تَأْتُوا الْبُيُوتَ مِنْ ظُهُورِها وَ لكِنَّ الْبِرَّ مَنِ اتَّقى وَ أْتُوا الْبُيُوتَ مِنْ أَبْوابِها وَ اتَّقُوا أللهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ [189]
دربارهي «هلالهاى ماه» از تو سؤال مىكنند؛ بگو: «آنها، بيان اوقات [و تقويم طبيعى] براى [نظام زندگى] مردم و [تعيين وقت] حج است». و كار نيك، آن نيست كه از پشت خانهها وارد شويد [آنچنان كه در جاهليّت در حال احرام مرسوم بود]؛ بلكه نيكى اين است كه پرهيزگار باشيد. و از در خانهها وارد شويد و تقوا پيشه كنيد، تا رستگار گرديد.
فجر
وَ الْفَجْرِ [1]
به سپيدهدم سوگند.
وَ لَيالٍ عَشْرٍ [2]
و به شبهاي دهگانه
بقره 198
لَيْسَ عَلَيْكُمْ جُناحٌ أَنْ تَبْتَغُوا فَضْلاً مِنْ رَبِّكُمْ فَإِذا أَفَضْتُمْ مِنْ عَرَفاتٍ فَاذْكُرُوا أللهَ عِنْدَ الْمَشْعَرِ الْحَرامِ وَ اذْكُرُوهُ كَما هَداكُمْ وَ إِنْ كُنْتُمْ مِنْ قَبْلِهِ لَمِنَ الضَّالِّينَ [198]
گناهى بر شما نيست كه از فضل پروردگارتان [و از منافع اقتصادى در ايّام حجّ] بهره گيريد [كه از منافع حجّ، پىريزى، اقتصاد صحيح اسلامى است]. و هنگامى كه از «عرفات» كوچ كرديد، خدا را نزد «مشعر الحرام» ياد كنيد. او را ياد كنيد همانگونه كه شما را هدايت نمود؛ و قطعاً شما پيش از اين، از گمراهان بوديد.
قوام دين الهي به قوام كعبه است
ارسال شده در:
سه شنبه مه 24, 2022 7:02 pm
توسط barresi.telawat
11- قوام دين الهي به قوام كعبه است= 7 آيه
آيه 97 مائده
وَ إِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثابَةً لِلنَّاسِ وَ أَمْناً وَ اتَّخِذُوا مِنْ مَقامِ إِبْراهيمَ مُصَلًّى وَ عَهِدْنا إِلى إِبْراهيمَ وَ إِسْماعيلَ أَنْ طَهِّرا بَيْتِيَ لِلطَّائِفينَ وَ الْعاكِفينَ وَ الرُّكَّعِ السُّجُودِ [125] بقره
و [به يادآوريد] هنگامى كه خانهی كعبه را محلّ بازگشت [و اجتماع] مردم و مركز امن قرارداديم. و [به مردم گفتيم:] از مقام ابراهيم، عبادتگاهى براى خود انتخاب كنيد. و از ابراهيم و اسماعيل پيمان گرفتيم كه: «خانهی مرا براى طوافكنندگان و مجاوران و ركوعكنندگان سجدهگزار (نمازگزاران) پاكيزه سازيد».
فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هذَا الْبَيْتِ [3]قريش
پس [به شكرانهی اين نعمت بزرگ] بايد پروردگار اين خانه را عبادت كنند.
آیه ۷۳ - سوره هود
قالُوا أَ تَعْجَبينَ مِنْ أَمْرِ اللهِ رَحْمَتُ اللهِ وَ بَرَكاتُهُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ إِنَّهُ حَميدٌ مَجيدٌ [73]
گفتند: «آیا از فرمان خدا تعجّب مىکنى؟! این رحمت خدا و برکاتش بر شما خانواده است؛ چراکه او ستوده و داراى مجد و عظمت است».
احزاب
إِنَّما يُريدُ اللهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهيراً [33]
و در خانههاى خود بمانيد، و همچون دوران جاهليّت نخستين [در ميان مردم] ظاهر نشويد، و نماز را برپا داريد، و زكات را بپردازيد، و خدا و پيامبرش را اطاعت كنيد؛ خداوند فقط مىخواهد پليدى [گناه] را از شما اهل بيت دور كند و كاملاً شما را پاك سازد.
نوح
رَبِّ اغْفِرْ لي وَ لِوالِدَيَّ وَ لِمَنْ دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِناً وَ لِلْمُؤْمِنينَ وَ الْمُؤْمِناتِ وَ لا تَزِدِ الظَّالِمينَ إِلاَّ تَباراً [28]
«پروردگارا! مرا، و پدر و مادرم و همهی كساني را كه با ايمان وارد خانهی من شدند، و جميع مردان و زنان با ايمان را بيامرز؛ و ستمكاران را جز هلاكت ميفزا»!
قصص
وَ حَرَّمْنا عَلَيْهِ الْمَراضِعَ مِنْ قَبْلُ فَقالَتْ هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلى أَهْلِ بَيْتٍ يَكْفُلُونَهُ لَكُمْ وَ هُمْ لَهُ ناصِحُونَ [12]
ما همه زنان شير ده را از پيش بر او حرام كرده بوديم [تا تنها به آغوش مادر باز گردد]؛ و خواهرش [كه بى تابى مأموران فرعون را براى پيداكردن دايه مشاهده كرد] گفت: «آيا شما را به خانوادهاى راهنمايى كنم كه اين نوزاد را براى شما كفالت مىكنندو خيرخواه او مىباشند؟!»
طور
وَ الْبَيْتِ الْمَعْمُورِ [4]
و سوگند به «بيت المعمور».
قيام= اقامه معارف الهي به معرفت وجه اللهي است
قوام دين(مراتب تجلي وجه اللهي و تناسبش با مرتبه تجلي كعبه ظاهري كه باشنه و قدمكاه وجه اللهي است
شعائر الهي= 3 آيه
ارسال شده در:
سه شنبه مه 24, 2022 7:03 pm
توسط barresi.telawat
12- شعائر الهي= 3 آيه
وَاذْكُرُوا اللَّهَ فِي أَيَّامٍ مَعْدُودَاتٍ فَمَنْ تَعَجَّلَ فِي يَوْمَيْنِ فَلَا إِثْمَ عَلَيْهِ وَمَنْ تَأَخَّرَ فَلَا إِثْمَ عَلَيْهِ لِمَنِ اتَّقَى وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ (203) (البقرة)
وَ اذْكُرُوا أللهَ في أَيَّامٍ مَعْدُوداتٍ فَمَنْ تَعَجَّلَ في يَوْمَيْنِ فَلا إِثْمَ عَلَيْهِ وَ مَنْ تَأَخَّرَ فَلا إِثْمَ عَلَيْهِ لِمَنِ اتَّقى وَ اتَّقُوا أللهَ وَ اعْلَمُوا أَنَّكُمْ إِلَيْهِ تُحْشَرونَ [203]
و خدا را در روزهاى معیّنى یاد کنید: (روز يازده و دوازده و سيزدهم ماه ذىالحجّه). و هرکس شتاب کند، و [ذکر خدا را] در دو روز انجام دهد، باکى بر او نمىباشد؛ و هرکه تأخیر کند، [و سه روز انجام دهد نیز] باکى بر او نیست؛ براى کسى که تقوا پیشه کند. و از [مخالفت فرمان] خدا بپرهیزید؛ و بدانید شما بهسوى او محشور خواهید شد!
وَأَتِمُّوا الْحَجَّ وَالْعُمْرَةَ لِلَّهِ فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ وَلَا تَحْلِقُوا رُءُوسَكُمْ حَتَّى يَبْلُغَ الْهَدْيُ مَحِلَّهُ فَمَنْ كَانَ مِنْكُمْ مَرِيضًا أَوْ بِهِ أَذًى مِنْ رَأْسِهِ فَفِدْيَةٌ مِنْ صِيَامٍ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُكٍ فَإِذَا أَمِنْتُمْ فَمَنْ تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ فَمَنْ لَمْ يَجِدْ فَصِيَامُ ثَلَاثَةِ أَيَّامٍ فِي الْحَجِّ وَسَبْعَةٍ إِذَا رَجَعْتُمْ تِلْكَ عَشَرَةٌ كَامِلَةٌ ذَلِكَ لِمَنْ لَمْ يَكُنْ أَهْلُهُ حَاضِرِي الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ (196) (البقرة)
و حجّ و عمره را براى خدا به اتمام برسانيد. و اگر محصور شديد [و از اتمام آن به جهت بيمارى يا ممانعت دشمن بازمانديد]،آنچه از قربانى فراهم شود [ذبح كنيد، و از احرام خارج شويد] !. و سرهاى خود را نتراشيد، تا قربانى به محلّش برسد [و در قربانگاه ذبح شود]. و اگر كسى از شما بيمار بود، و يا ناراحتى در سر داشت، [و ناچار بود سر خود را پيش از آن بتراشد، ] بايد با روزه يا صدقه يا گوسفند كفّاره دهد. و هنگامى كه [از بيمارى و دشمن] در امان بوديد، هركس با اتمام عمره، حجّ را آغاز كند، آنچه از قربانى براى او ميسّر است [ذبح كند]. و هركه نيافت، سه روز در ايّام حجّ، و هفت روز هنگامى كه باز مىگرديد، روزه بدارد. اين، ده روز كامل است. [البتّه] اين براى كسى است كه خانوادهي او، نزد مسجدالحرام ساكن نباشد (اهل مكّه و اطراف آن نباشد). و از [مخالفت فرمان] خدا بپرهيزيد؛ و بدانيد كه خداوند، سخت كيفر است.
بقره 198
لَيْسَ عَلَيْكُمْ جُناحٌ أَنْ تَبْتَغُوا فَضْلاً مِنْ رَبِّكُمْ فَإِذا أَفَضْتُمْ مِنْ عَرَفاتٍ فَاذْكُرُوا أللهَ عِنْدَ الْمَشْعَرِ الْحَرامِ وَ اذْكُرُوهُ كَما هَداكُمْ وَ إِنْ كُنْتُمْ مِنْ قَبْلِهِ لَمِنَ الضَّالِّينَ [198]
گناهى بر شما نيست كه از فضل پروردگارتان [و از منافع اقتصادى در ايّام حجّ] بهره گيريد [كه از منافع حجّ، پىريزى، اقتصاد صحيح اسلامى است]. و هنگامى كه از «عرفات» كوچ كرديد، خدا را نزد «مشعر الحرام» ياد كنيد. او را ياد كنيد همانگونه كه شما را هدايت نمود؛ و قطعاً شما پيش از اين، از گمراهان بوديد.
بقره 158
إِنَّ الصَّفا وَ الْمَرْوَةَ مِنْ شَعائِرِ اللهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَيْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلا جُناحَ عَلَيْهِ أَنْ يَطَّوَّفَ بِهِما وَ مَنْ تَطَوَّعَ خَيْراً فَإِنَّ أللهَ شاكِرٌ عَليمٌ [158]
«صفا» و «مروه» از شعائر الهى است؛ بنابراين هركس كه حجِّ خانهي خدا و يا عمره انجام دهد، باكى بر او نيست كه برآن دو طواف كند؛ [و سعىِ صفا و مروه به جاى آورد]. و كسىكه فرمان خدا را در انجام كارهاى نيك اطاعت كند، خداوند [نسبت به عمل او] قدردان و [از آن] آگاه است.
آيه 158 بقره
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُحِلُّوا شَعَائِرَ اللَّهِ وَلَا الشَّهْرَ الْحَرَامَ وَلَا الْهَدْيَ وَلَا الْقَلَائِدَ وَلَا آمِّينَ الْبَيْتَ الْحَرَامَ يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنْ رَبِّهِمْ وَرِضْوَانًا وَإِذَا حَلَلْتُمْ فَاصْطَادُوا وَلَا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ أَنْ صَدُّوكُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ أَنْ تَعْتَدُوا وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ (2) (المائدة)
وَلِكُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنَا مَنْسَكًا لِيَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَى مَا رَزَقَهُمْ مِنْ بَهِيمَةِ الْأَنْعَامِ فَإِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَلَهُ أَسْلِمُوا وَبَشِّرِ الْمُخْبِتِينَ (34) حج
وَلِكُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنَا مَنْسَكًا لِيَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَى مَا رَزَقَهُمْ مِنْ بَهِيمَةِ الْأَنْعَامِ فَإِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَلَهُ أَسْلِمُوا وَبَشِّرِ الْمُخْبِتِينَ (34) حج
ثُمَّ لْيَقْضُوا تَفَثَهُمْ وَلْيُوفُوا نُذُورَهُمْ وَلْيَطَّوَّفُوا بِالْبَيْتِ الْعَتِيقِ (29) حج
آيات در خصوص لفظ حج و مشتقات آن
ارسال شده در:
سه شنبه مه 24, 2022 7:04 pm
توسط barresi.telawat
13- آيات در خصوص لفظ حج و مشتقات آن
189 بقره
196 بقره
197 بقره
3 توبه
27 حج
150 بقره
165 نساء
149 انعام
27 قصص
25 جاثيه
3 توبه الحج الاكبر
بقره
يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْأَهِلَّةِ قُلْ هِيَ مَواقيتُ لِلنَّاسِ وَ الْحَجِّ وَ لَيْسَ الْبِرُّ بِأَنْ تَأْتُوا الْبُيُوتَ مِنْ ظُهُورِها وَ لكِنَّ الْبِرَّ مَنِ اتَّقى وَ أْتُوا الْبُيُوتَ مِنْ أَبْوابِها وَ اتَّقُوا أللهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ [189]
دربارهي «هلالهاى ماه» از تو سؤال مىكنند؛ بگو: «آنها، بيان اوقات [و تقويم طبيعى] براى [نظام زندگى] مردم و [تعيين وقت] حج است». و كار نيك، آن نيست كه از پشت خانهها وارد شويد [آنچنان كه در جاهليّت در حال احرام مرسوم بود]؛ بلكه نيكى اين است كه پرهيزگار باشيد. و از در خانهها وارد شويد و تقوا پيشه كنيد، تا رستگار گرديد.
وَ مِنْ حَيْثُ خَرَجْتَ فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ وَ حَيْثُ ما كُنْتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ لِئَلاَّ يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَيْكُمْ حُجَّةٌ إِلاَّ الَّذينَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ فَلا تَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْني وَ لِأُتِمَّ نِعْمَتي عَلَيْكُمْ وَ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ [150]
و از هر سو خارج شدى، روى خود را به جانب مسجدالحرام كن. و هرجا بوديد، روى خود را بهسوى آن كنيد؛ تا مردم، دليلى بر ضدّ شما نداشتهباشند؛ مگر آنها كه ستمكار [و لجوج] هستند. از آنها نترسيد؛ و از من بترسيد! و [بدانيد اين تغيير قبله، بهخاطر آن بود كه] نعمت خود را بر شما تمام كنم، شايد هدايت شويد.
أَتِمُّوا الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ لِلهِ فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ وَ لا تَحْلِقُوا رُؤُسَكُمْ حَتَّى يَبْلُغَ الْهَدْيُ مَحِلَّهُ فَمَنْ كانَ مِنْكُمْ مَريضاً أَوْ بِهِ أَذىً مِنْ رَأْسِهِ فَفِدْيَةٌ مِنْ صِيامٍ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُكٍ فَإِذا أَمِنْتُمْ فَمَنْ تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ فَمَنْ لَمْ يَجِدْ فَصِيامُ ثَلاثَةِ أَيَّامٍ فِي الْحَجِّ وَ سَبْعَةٍ إِذا رَجَعْتُمْ تِلْكَ عَشَرَةٌ كامِلَةٌ ذلِكَ لِمَنْ لَمْ يَكُنْ أَهْلُهُ حاضِرِي الْمَسْجِدِ الْحَرامِ وَ اتَّقُوا أللهَ وَ اعْلَمُوا أَنَّ أللهَ شَديدُ الْعِقابِ [196]
و حجّ و عمره را براى خدا به اتمام برسانيد. و اگر محصور شديد [و از اتمام آن به جهت بيمارى يا ممانعت دشمن بازمانديد]،آنچه از قربانى فراهم شود [ذبح كنيد، و از احرام خارج شويد] !. و سرهاى خود را نتراشيد، تا قربانى به محلّش برسد [و در قربانگاه ذبح شود]. و اگر كسى از شما بيمار بود، و يا ناراحتى در سر داشت، [و ناچار بود سر خود را پيش از آن بتراشد، ] بايد با روزه يا صدقه يا گوسفند كفّاره دهد. و هنگامى كه [از بيمارى و دشمن] در امان بوديد، هركس با اتمام عمره، حجّ را آغاز كند، آنچه از قربانى براى او ميسّر است [ذبح كند]. و هركه نيافت، سه روز در ايّام حجّ، و هفت روز هنگامى كه باز مىگرديد، روزه بدارد. اين، ده روز كامل است. [البتّه] اين براى كسى است كه خانوادهي او، نزد مسجدالحرام ساكن نباشد (اهل مكّه و اطراف آن نباشد). و از [مخالفت فرمان] خدا بپرهيزيد؛ و بدانيد كه خداوند، سخت كيفر است.
الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَعْلُوماتٌ فَمَنْ فَرَضَ فيهِنَّ الْحَجَّ فَلا رَفَثَ وَ لا فُسُوقَ وَ لا جِدالَ فِي الْحَجِّ وَ ما تَفْعَلُوا مِنْ خَيْرٍ يَعْلَمْهُ اللهُ وَ تَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوى وَ اتَّقُونِ يا أُولِي الْأَلْبابِ [197]
حجّ، در ماههاى معيّنى است. و كسانى كه [با بستن احرام،] در اين ماهها حجّ را بر خود فرض كردهاند، [بايد بدانند كه] در حجّ، آميزش جنسى، و گناه و جدال، روا نيست و هر كار نيكى انجام دهيد، خدا آن را مىداند. و زاد و توشه تهيه كنيد، و بهترين زاد و توشه، پرهيزگارى است. و از [مخالفت] من بپرهيزيد اى خردمندان!
توبه 3
وَ أَذانٌ مِنَ اللهِ وَ رَسُولِهِ إِلَى النَّاسِ يَوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ أَنَّ اللهَ بَريءٌ مِنَ الْمُشْرِكينَ وَ رَسُولُهُ فَإِنْ تُبْتُمْ فَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَ إِنْ تَوَلَّيْتُمْ فَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ غَيْرُ مُعْجِزِي اللهِ وَ بَشِّرِ الَّذينَ كَفَرُوا بِعَذابٍ أَليمٍ [3]
و اين، اعلامى ست از ناحيهی خدا و پيامبرش به [عموم] مردم در روز حجّ اكبر (روز عيد قربان) كه خداوند و پيامبرش از مشركان بيزارند! بااينحال، اگر توبه كنيد براى شما بهتر است! و اگر سرپيچى نماييد، بدانيد كه شما نمىتوانيد از قلمرو قدرت خداوند خارج شويد. و كافران را به مجازات دردناكى بشارت ده!
حج 27
وَ أَذِّنْ فِي النَّاسِ بِالْحَجِّ يَأْتُوكَ رِجالاً وَ عَلى كُلِّ ضامِرٍ يَأْتينَ مِنْ كُلِّ فَجٍّ عَميقٍ [27]
و مردم را به حج دعوت¬كن! تا پياده و سواره بر مركب¬هاى لاغر (چابك و ورزيده) از هر راه دورى به¬سوى تو بيايند.
نساء
رُسُلاً مُبَشِّرينَ وَ مُنْذِرينَ لِئَلاَّ يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ وَ كانَ اللهُ عَزيزاً حَكيماً [165]
پيامبرانى كه بشارتدهنده و بيمدهنده بودند، تا بعد از [آمدن] اين پيامبران، حجّتى براى مردم در برابر خدا باقى نماند، [و بر همه اتمام حجّت شود]؛ و خداوند، توانا و حكيم است.
انعام 149
قُلْ فَلِلهِ الْحُجَّةُ الْبالِغَةُ فَلَوْ شاءَ لَهَداكُمْ أَجْمَعينَ [149]
بگو: «دليل رسا براى خداست [دليلى كه براى هيچكس بهانهاى باقى نمىگذارد]. و اگر او مىخواست، همهی شما را [به اجبار] هدايت مىكرد. [ولى هدايت اجبارى بىثمر است]».
قصص 27
قالَ إِنِّي أُرِيدُ أَنْ أُنْكِحَكَ إِحْدَى ابْنَتَيَّ هاتَيْنِ عَلى أَنْ تَأْجُرَنِي ثَمانِيَ حِجَجٍ فَإِنْ أَتْمَمْتَ عَشْراً فَمِنْ عِنْدِكَ وَ ما أُرِيدُ أَنْ أَشُقَّ عَلَيْكَ سَتَجِدُنِي إِنْ شاءَ اللهُ مِنَ الصّالِحِينَ [27]
جاثيه 25
وَ إِذا تُتْلى عَلَيْهِمْ آياتُنا بَيِّناتٍ ما كانَ حُجَّتَهُمْ إِلاَّ أَنْ قالُوا ائْتُوا بِآبائِنا إِنْ كُنْتُمْ صادِقينَ [25]
و هنگامىكه آيات روشن ما بر آنها خوانده مىشود، دليلى در برابر آن ندارند جز اينكه مىگويند: «اگر راست مىگوييد پدران ما را [زنده كنيد و] بياوريد [تا گواهى دهند]»!
نسخه دوم مطالب تجميع نموده 115 و اعضاى كانال حج 1443
ارسال شده در:
شنبه مه 28, 2022 3:08 pm
توسط barresi.telawat
نسخه دوم مطالب تجميع نموده 115 و اعضاى كانال حج 1443
آيات راجع به قبلة ظاهرة
آيات ١٤٢ تا ١٤٥ سوره بقرة
سَيَقُولُ السُّفَهاءُ مِنَ النَّاسِ ما وَلاَّهُمْ عَنْ قِبْلَتِهِمُ الَّتي كانُوا عَلَيْها قُلْ لِلهِ الْمَشْرِقُ وَ الْمَغْرِبُ يَهْدي مَنْ يَشاءُ إِلى صِراطٍ مُسْتَقيمٍ [142]
بهزودى مردم سبكمغز مىگويند: «چه چيز آنها (مسلمانان) را از قبلهاى كه بر آن بودند، بازگردانيد»؟! بگو:«مشرق و مغرب، از آنِ خداست، خدا هركس را بخواهد، به راه راست هدايت مىكند».
وَ كَذلِكَ جَعَلْناكُمْ أُمَّةً وَسَطاً لِتَكُونُوا شُهَداءَ عَلَى النَّاسِ وَ يَكُونَ ألرّسول عَلَيْكُمْ شَهيداً وَ ما جَعَلْنَا الْقِبْلَةَ الَّتي كُنْتَ عَلَيْها إِلاَّ لِنَعْلَمَ مَنْ يَتَّبِعُ ألرّسول مِمَّنْ يَنْقَلِبُ عَلى عَقِبَيْهِ وَ إِنْ كانَتْ لَكَبيرَةً إِلاَّ عَلَى الَّذينَ هَدَى اللهُ وَ ما كانَ اللهُ لِيُضيعَ إيمانَكُمْ إِنَّ أللهَ بِالنَّاسِ لَرَؤُفٌ رَحيمٌ [143]
همانگونه [كه قبلهی شما، يك قبله ميانه است] شما را نيز امّتى ميانه [و معتدل] قرار داديم تا بر مردم گواه باشيد؛ و پيامبر هم بر شما گواه باشد. و ما آن قبلهاى را كه قبلاً بر آن بودى، تنها براى اين قبله قرار دادهبوديم كه افرادى كه از پيامبر پيروى مىكنند، از آنها كه به جاهليّت بازمىگردند، مشخّص شوند. و مسلّماً اين حكم، جز بر كسانى كه خداوند آنها را هدايت كرده، دشوار بود. و خدا هرگز ايمان [و نمازهاى گذشته] شما را ضايع نمىگرداند؛ زيرا خداوند نسبت به مردم، رئوف و مهربان است.
قَدْ نَرى تَقَلُّبَ وَجْهِكَ فِي السَّماءِ فَلَنُوَلِّيَنَّكَ قِبْلَةً تَرْضاها فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ وَ حَيْثُ ما كُنْتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ وَ إِنَّ الَّذينَ أُوتُوا الْكِتابَ لَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ وَ مَا اللهُ بِغافِلٍ عَمَّا يَعْمَلُونَ [144]
نگاههاى انتظارآميز تو را بهسوى آسمان [براى تعيين قبلهی نهايى] مىبينيم! اكنون تو را بهسوى قبلهاى كه از آن خشنود باشى، بازمىگردانيم. پس روى خود را به سوى مسجدالحرام كن. و هرجا باشيد، روى خود را به سوى آن بگردانيد. و كسانى كه كتاب آسمانى به آنها داده شده، به خوبى مىدانند اين فرمان حقّى است از ناحيهی پروردگارشان؛ [كه در كتابهاى خود خواندهاند]. و خداوند از آنچه [براى مخفىداشتن اين آيات] انجام مىدهند، غافل نيست.
وَ لَئِنْ أَتَيْتَ الَّذينَ أُوتُوا الْكِتابَ بِكُلِّ آيَةٍ ما تَبِعُوا قِبْلَتَكَ وَ ما أَنْتَ بِتابِعٍ قِبْلَتَهُمْ وَ ما بَعْضُهُمْ بِتابِعٍ قِبْلَةَ بَعْضٍ وَ لَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْواءَهُمْ مِنْ بَعْدِ ما جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ إِنَّكَ إِذاً لَمِنَ الظَّالِمينَ [145]
سوگند كه اگر براى [اين گروه از] كسانى كه كتاب آسمانى به آنها داده شده، هرگونه [دليل و] نشانهاى بياورى، از قبله تو پيروى نخواهند كرد؛ و تو نيز هيچگاه از قبلهی آنان، پيروى نخواهىنمود. و حتّى هيچيك از آنها، پيروى از قبلهی ديگرى نخواهدكرد! و اگر تو پس از اين آگاهى، از هوسهاى آنها پيروى كنى، به يقين از ستمكاران خواهىبود.
وَ أَوْحَيْنا إِلى مُوسى وَ أَخيهِ أَنْ تَبَوَّءا لِقَوْمِكُما بِمِصْرَ بُيُوتاً وَ اجْعَلُوا بُيُوتَكُمْ قِبْلَةً وَ أَقيمُوا الصَّلاةَ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنينَ [87]
و به موسى و برادرش وحى كرديم كه: «براى قوم خود، خانههايى در سرزمين مصرآماده كنيد؛ و خانههايتان را مقابل يكديگر [و متمركز] قراردهيد؛ و نماز را برپا داريد؛ و به مؤمنان بشارت ده [كه سرانجام پيروز مىشوند]».
آيات قرباني
٣ و ٢٧ سوره مائدة
حُرِّمَتْ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةُ وَ الدَّمُ وَ لَحْمُ الْخِنْزيرِ وَ ما أُهِلَّ لِغَيْرِ اللهِ بِهِ وَ الْمُنْخَنِقَةُ وَ الْمَوْقُوذَةُ وَ الْمُتَرَدِّيَةُ وَ النَّطيحَةُ وَ ما أَكَلَ السَّبُعُ إِلاَّ ما ذَكَّيْتُمْ وَ ما ذُبِحَ عَلَى النُّصُبِ وَ أَنْ تَسْتَقْسِمُوا بِالْأَزْلامِ ذلِكُمْ فِسْقٌ الْيَوْمَ يَئِسَ الَّذينَ كَفَرُوا مِنْ دينِكُمْ فَلا تَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْنِ الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتي وَ رَضيتُ لَكُمُ الْإِسْلامَ ديناً فَمَنِ اضْطُرَّ في مَخْمَصَةٍ غَيْرَ مُتَجانِفٍ لِإِثْمٍ فَإِنَّ اللهَ غَفُورٌ رَحيمٌ [3]
[گوشت] مردار، و خون، وگوشت خوك، و حيوانى كه بهغير نام خدا ذبح شود، و حيوان خفهشده، و به زجر كشتهشده، و حيوانىكه براثر پرتشدن از بلندى بميرد، و حيوانى كه به ضرب شاخ حيوان ديگرى مرده باشد. و باقيماندهی صيد حيوان درنده مگر آنكه [بهموقع به آن شكار برسيد و] آن را سر ببريد و حيوانى كه روى بتها [يا در برابر آنها] ذبح مىشود، [همه] بر شما حرام شده است؛ و [همچنين] تقسيمكردن [گوشت حيوان] بهوسيلهی چوبههاى تيرِ مخصوص بختآزمايى؛ تمام اين اينها، فسق و گناه است. امروز، كافران از [شكست] آيين شما مأيوس شدند؛ بنابراين، از آنها نترسيد؛ و از [مخالفت] من بترسيد! امروز، دين شما را برايتان كاملكردم؛ و نعمت خود را بر شما تمام نمودم؛ و اسلام را بهعنوان آيين [جاودان] شما پذيرفتم امّا كسانى كه درحال گرسنگى، ناچار شوند، و تمايل به گناه نداشته باشند، [مانعى ندارد كه از گوشتهاى ممنوع بخورند]؛ خداوند، آمرزندهی و مهربان است.
وَ اتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ ابْنَيْ آدَمَ بِالْحَقِّ إِذْ قَرَّبا قُرْباناً فَتُقُبِّلَ مِنْ أَحَدِهِما وَ لَمْ يُتَقَبَّلْ مِنَ الْآخَرِ قالَ لَأَقْتُلَنَّكَ قالَ إِنَّما يَتَقَبَّلُ اللهُ مِنَ الْمُتَّقينَ [27]
و داستان دو فرزند آدم را بهدرستى بر آنها بخوان: هنگامىكه هر كدام، كارى براى تقرّب انجام دادند؛ امّا از يكى پذيرفته شد، و از ديگرى پذيرفته نشد؛ [برادرى كه عملش مردود شده بود، به برادر ديگر] گفت: «به خدا سوگند تو را خواهم كشت»! [برادر ديگر] گفت: [من چه گناهىدارم؟ زيرا] خدا، تنها از پرهيزگاران مىپذيرد.
٢٨ احقاف
فَلَوْ لا نَصَرَهُمُ الَّذينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللهِ قُرْباناً آلِهَةً بَلْ ضَلُّوا عَنْهُمْ وَ ذلِكَ إِفْكُهُمْ وَ ما كانُوا يَفْتَرُونَ [28]
پس چرا معبودانى را كه غير از خدا برگزيدند به گمان اينكه به خدا نزديكشان سازد آنها را يارى نكردند؟! بلكه از نظرشان گم شدند! اين بود نتيجه دروغ آنها و آنچه افترا مىبستند.
آیه ۱۰۲ تا ١١١ - سوره صافات
فَلَمّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ قالَ يا بُنَيَّ إِنِّي أَرى فِي الْمَنامِ أَنِّي أَذْبَحُكَ فَانْظُرْ ما ذا تَرى قالَ يا أَبَتِ افْعَلْ ما تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِي إِنْ شاءَ اللهُ مِنَ الصّابِرِينَ [102]
هنگامىكه با او به مقام سعى و كوشش [و حد رشد] رسيد، گفت: «پسرم! من در خواب ديدم كه تو را ذبح مىكنم، پس بنگر رأى تو چيست»؟ گفت: «پدرم! هرچه دستور دارى اجرا كن، به خواست خدا مرا از صابران خواهى يافت».
فَلَمّا أَسْلَما وَ تَلَّهُ لِلْجَبِينِ [103]
هنگامىكه هر دو تسليم [فرمان الهى] شدند و ابراهيم پيشانى او را بر خاك نهاد،
وَ نادَيْناهُ أَنْ يا إِبْراهِيمُ [104]
او را ندا داديم كه: «اى ابراهيم»!
قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيا إِنّا كَذالِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ [105]
آن رويا را تحقق بخشيدى [و آماده قربانى فرزند شدى].» ما اينگونه، نيكوكاران را پاداش مىدهيم.
إِنَّ هذا لَهُوَ الْبَلاءُ الْمُبِينُ [106]
به يقين اين همان امتحان آشكار است.
وَ فَدَيْناهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ [107]
ما قربانى عظيمى را فداى او كرديم،
وَ تَرَكْنا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ [108]
و نام نيك او را در امّتهاى بعد باقى نهاديم
سَلامٌ عَلى إِبْراهِيمَ [109]
سلام بر ابراهيم!
كَذالِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ [110]
اين گونه نيكوكاران را پاداشمىدهيم.
إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنِينَ [111]
به راستي او از بندگان مؤمن ما بود.
آيات ٣٦ و ٣٧ الحج
وَ الْبُدْنَ جَعَلْناها لَكُمْ مِنْ شَعائِرِ اللهِ لَكُمْ فيها خَيْرٌ فَاذْكُرُوا اسْمَ اللهِ عَلَيْها صَوافَّ فَإِذا وَجَبَتْ جُنُوبُها فَكُلُوا مِنْها وَ أَطْعِمُوا الْقانِعَ وَ الْمُعْتَرَّ كَذلِكَ سَخَّرْناها لَكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ [36]
و شتران فربه را [در مراسم حج] براى شما از شعائر الهى قرار داديم در آنها براى شما خير [و بركت] است. نام خدا را درحالىكه [براى قربانى] بهصف ايستادهاند بر آنها ببريد و هنگامىكه پهلوهايشان به زمين رسيد [وجان دادند]، از گوشت آنها بخوريد و مستمندان قانع و سائلان را نيز از آن اطعام كنيد. اينگونه ما آنها را مسخّرتان ساختيم، تا شكر خدا را بهجا آوريد.
لَنْ يَنالَ اللهَ لُحُومُها وَ لا دِماؤُها وَ لكِنْ يَنالُهُ التَّقْوى مِنْكُمْ كَذلِكَ سَخَّرَها لَكُمْ لِتُكَبِّرُوا اللهَ عَلى ما هَداكُمْ وَ بَشِّرِ الْمُحْسِنينَ [37]
نه گوشتهاى آنها و نه خونهاى آنها، هرگز به خدا نمىرسد؛ ولى آنچه به او مىرسد، پرهيزگارى شماست.اينگونه خداوند آنها را مسخّر شما ساخته، تا خدا را به خاطر آنكه شما را هدايت كرده است بزرگ بشمريد؛ و بشارت ده نيكوكاران را.
آيات نشانه هاي برائت
آيه ٥١ و ٦٠ و ٧٦ نساء
أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذينَ أُوتُوا نَصيباً مِنَ الْكِتابِ يُؤْمِنُونَ بِالْجِبْتِ وَ الطَّاغُوتِ وَ يَقُولُونَ لِلَّذينَ كَفَرُوا هؤُلاءِ أَهْدى مِنَ الَّذينَ آمَنُوا سَبيلاً [51]
آيا نديدى كسانى را كه بهرهاى از كتاب آسمانى به آنان داده شده، [بااينحال]، به «جِبْتِ» و «الطَّاغُوتِ» ( بت و بتپرستان) ايمان مىآورند، و دربارهی كافران مىگويند: «آنها، از كسانى كه ايمان آوردهاند، به راه هدايت نزديكترند»؟!
أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذينَ يَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ آمَنُوا بِما أُنْزِلَ إِلَيْكَ وَ ما أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ يُريدُونَ أَنْ يَتَحاكَمُوا إِلَى الطَّاغُوتِ وَ قَدْ أُمِرُوا أَنْ يَكْفُرُوا بِهِ وَ يُريدُ الشَّيْطانُ أَنْ يُضِلَّهُمْ ضَلالاً بَعيداً [60]
آيا نديدى كسانى را كه گمان مىكنند به آنچه [از كتابهاى آسمانى كه] بر تو و پيش از تو نازل شده، ايمان آوردهاند، درحالىكه مىخواهند براى داورى نزد طاغوت و حكّام باطل بروند؟! با اينكه به آنها دستور داده شده كه به طاغوت كافر شوند. امّا شيطان مىخواهد آنان را در گمراهى دورى بيفكند.
الَّذينَ آمَنُوا يُقاتِلُونَ في سَبيلِ اللهِ وَ الَّذينَ كَفَرُوا يُقاتِلُونَ في سَبيلِ الطَّاغُوتِ فَقاتِلُوا أَوْلِياءَ الشَّيْطانِ إِنَّ كَيْدَ الشَّيْطانِ كانَ ضَعيفاً [76]
كسانى كه ايمان دارند، در راه خدا پيكار مىكنند؛ و آنها كه كافرند، در راه طاغوت (بت و افراد طغيانگر). پس شما با ياران شيطان، پيكار كنيد؛ [و از آنها نهراسيد]؛ زيرا كه نقشهی شيطان، [همانند قدرتش] ضعيف است.
آیه ۶۰ - سوره مائده
قُلْ هَلْ أُنَبِّئُكُمْ بِشَرٍّ مِنْ ذلِكَ مَثُوبَةً عِنْدَ اللهِ مَنْ لَعَنَهُ اللهُ وَ غَضِبَ عَلَيْهِ وَ جَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَةَ وَ الْخَنازيرَ وَ عَبَدَ الطَّاغُوتَ أُولئِكَ شَرٌّ مَكاناً وَ أَضَلُّ عَنْ سَواءِ السَّبيلِ (60)
بگو: «آيا شما را از جايگاه و كيفرى كه نزد خدا بدتر از اين است،با خبر كنم؟ كسانى كه خداوند آنها را از رحمت خود دورساخته، و مورد خشم قرار داده، و بعضى از آنها را بهصورت ميمونها و خوكها قرار داده؛ و دربندگى طاغوت در آمدهاند؛ موقعيّت و جايگاه آنها، بدتر است؛ و از راه راست، گمراهترند». (۶۰(
آيه ٣٠ حج
ذلِكَ وَ مَنْ يُعَظِّمْ حُرُماتِ اللهِ فَهُوَ خَيْرٌ لَهُ عِنْدَ رَبِّهِ وَ أُحِلَّتْ لَكُمُ الْأَنْعامُ إِلاَّ ما يُتْلى عَلَيْكُمْ فَاجْتَنِبُوا الرِّجْسَ مِنَ الْأَوْثانِ وَ اجْتَنِبُوا قَوْلَ الزُّورِ [30]
[مناسك حج] اين است و هركس آنچه را خدا حرمت بخشيده بزرگ دارد، نزد پروردگارش براى او بهتر است و چهارپايان براى شما حلال شده؛ مگر آنچه [ممنوع بودنش] بر شما خوانده مىشود. از پليدى بتها اجتنابكنيد، و از سخن باطل بپرهيزيِد.
آيات ١٧ و ٢٥ عنكبوت
إِنَّما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللهِ أَوْثاناً وَ تَخْلُقُونَ إِفْكاً إِنَّ الَّذِينَ تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللهِ لايَمْلِكُونَ لَكُمْ رِزْقاً فَابْتَغُوا عِنْدَ اللهِ الرِّزْقَ وَ اعْبُدُوهُ وَ اشْكُرُوا لَهُ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ [17]
شماغير از خدا فقط بتهايى[از سنگ و چوب] را مىپرستيد و دروغى به هم مىبافيد؛ آنهايى را كه غير از خدا پرستش مىكنيد، مالك هيچ گونه روزى براى شما نيستند؛ روزى را تنها نزد خدا بطلبيد و او را پرستشكنيد و شكر او را به جا آوريد كه به سوى او بازگردانده مىشويد.
وَ قالَ إِنَّمَا اتَّخَذْتُمْ مِنْ دُونِ اللهِ أَوْثاناً مَوَدَّةَ بَيْنِكُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا ثُمَّ يَوْمَ الْقِيامَةِ يَكْفُرُ بَعْضُكُمْ بِبَعْضٍ وَ يَلْعَنُ بَعْضُكُمْ بَعْضاً وَ مَأْواكُمُ النّارُ وَ ما لَكُمْ مِنْ ناصِرِينَ [25]
[ابراهيم] گفت: «شما غير از خدا بتهايى براى خود انتخابكردهايد كه مايه دوستى و محبّت ميان شما در زندگى دنيا است؛ سپس روز قيامت منكر يكديگر شده [و از هم بيزارى مىجوييد] و يكديگر را لعن مىكنيد؛و جايگاه[همه] شما آتش است و هيچ يار و ياورى براى شما نخواهد بود.»
آيه ٢٥٦ بقرة
لا إِكْراهَ فِي الدِّينِ قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَ يُؤْمِنْ بِاللهِ فقد استَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقى لاَ انْفِصامَ لَها وَ أللهُ سَميعٌ عَليمٌ [256]
اکراهى در قبول دین، نیست. [زیرا] راه درست از راه انحرافى، روشن شدهاست. بنابراین، کسى که به طاغوت (بت و شیطان، و هر موجود طغیانگر) کافر شود و به خدا ایمانآورد، به محکمترین دستگیره چنگ زده است، که گسستن براى آن نیست. و خداوند، شنوا و داناست.
آيات ٢٨ و ٢٩ فصلت
ذلِكَ جَزاءُ أَعْداءِ اللهِ النَّارُ لَهُمْ فيها دارُ الْخُلْدِ جَزاءً بِما كانُوا بِآياتِنا يَجْحَدُونَ [28]
اين آتش كيفر دشمنان خداست، سراى جاويدشان در آن خواهد بود، كيفرى است به خاطر اين كه آيات ما را انكار مىكردند.
وَ قالَ الَّذينَ كَفَرُوا رَبَّنا أَرِنَا الَّذَيْنِ أَضَلاَّنا مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ نَجْعَلْهُما تَحْتَ أَقْدامِنا لِيَكُونا مِنَ الْأَسْفَلينَ [29]
كافران گفتند: «پروردگارا! كسانى از جنّ و انس كه ما را گمراه كردند به ما نشان ده تا زير پاى خود نهيم [و لگدمالشان كنيم] تا از پستترين مردم باشند».
آیه ۳۶ - سوره نحل
وَ لَقَدْ بَعَثْنا في كُلِّ أُمَّةٍ رَسُولاً أَنِ اعْبُدُوا اللهَ وَ اجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ فَمِنْهُمْ مَنْ هَدَى اللهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ حَقَّتْ عَلَيْهِ الضَّلالَةُ فَسيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الْمُكَذِّبينَ [36]
ما در هر امّتى رسولى برانگيختيم كه: «خداى يكتا را بپرستيد و از طاغوت اجتناب كنيد»! خداوند گروهى را هدايت كرد و گروهى ضلالت و گمراهى دامانشان را گرفت پس در روى زمين بگرديد و ببينيد عاقبت تكذيبكنندگان چگونه بود.
آيه ١٧ زمر
وَ الَّذِينَ اجْتَنَبُواْ الطَّغُوتَ أَن يَعْبُدُوهَا وَ أَنَابُواْ إِلىَ اللَّهِ لهَُمُ الْبُشْرَى فَبَشِّرْ عِبَاد [17]
و كسانى كه از عبادت طاغوت دورى كردند و بهسوى خداوند بازگشتند، بشارت از آنِ آنهاست؛ پس بندگان مرا بشارت ده.
آيات ١٩ تا ٢٣ نجم
أَ فَرَأَيْتُمُ اللاَّتَ وَ الْعُزَّى [19]
به من خبر دهيد آيا بتهاى «لات» و «عزّى».
وَ مَناةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرى [20]
و «منات» كه سوّمين آنهاست [دختران خدا هستند]؟!
أَ لَكُمُ الذَّكَرُ وَ لَهُ الْأُنْثى [21]
آيا سهم شما پسر است و سهم او دختر؟! [درحالىكه به زعم شما دختران كمارزشترند]!
تِلْكَ إِذاً قِسْمَةٌ ضيزى [22]
دراينصورت اين تقسيمى ناعادلانه است.
إِنْ هِيَ إِلاَّ أَسْماءٌ سَمَّيْتُمُوها أَنْتُمْ وَ آباؤُكُمْ ما أَنْزَلَ اللهُ بِها مِنْ سُلْطانٍ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلاَّ الظَّنَّ وَ ما تَهْوَى الْأَنْفُسُ وَ لَقَدْ جاءَهُمْ مِنْ رَبِّهِمُ الْهُدى [23]
اينها فقط نامهايى است كه شما و پدرانتان بر آنها گذاشتهايد [نامهايى بىمحتوا و اسمهايى بىمسمّا]، و هرگز خداوند دليل و حجّتى بر آن نازل نكرده؛ آنان فقط از گمانهاى بىاساس و هواى نفس پيروى مىكنند درحالىكه هدايت از سوى پروردگارشان براى آنها آمده است.
آيه ٢٣ نوح
وَ قالُوا لا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَ لا تَذَرُنَّ وَدًّا وَ لا سُواعاً وَ لا يَغُوثَ وَ يَعُوقَ وَ نَسْراً [23]
و گفتند: دست از معبودان خود برنداريد [بخصوص] بتهاي «ودّ»، «سُواع»، «يَغُوث»، «يعوق» و «نسر» را رها نكنيد.
آيه ٢٨ أعراف
وَ إِذا فَعَلُوا فاحِشَةً قالُوا وَجَدْنا عَلَيْها آباءَنا وَ اللهَُ أَمَرَنا بِها قُلْ إِنَّ اللهَ لا يَأْمُرُ بِالْفَحْشاءِ أَ تَقُولُونَ عَلَى اللهِ ما لا تَعْلَمُونَ [28]
و هنگامىكه كار زشتى انجام مىدهند مىگويند: «پدران خود را بر اين [عمل] يافتيم؛ و خداوند ما را به آن فرمان داده است». بگو: «خداوند [هرگز] به كار زشت فرمان نمىدهد.آيا چيزى به خدا نسبت مىدهيد كه نمىدانيد»؟!
سوره فيل= وادي محسر = بين عرفات و منى= محل هلاكت سباه ابرهه
أَ لَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِأَصْحابِ الْفيل [1]
آيا نديدي پروردگارت با فيل سواران (لشكر ابرهه كه براي نابودي كعبه آمده بودند ) چه كرد؟!
أَ لَمْ يَجْعَلْ كَيْدَهُمْ في تَضْليلٍ [2]
آيا نقشه آنها را در ضلالت [و تباهي] قرار نداد؟!
وَ أَرْسَلَ عَلَيْهِمْ طَيْراً أَبابيلَ [3]
و بر سر آنها پرندگاني را گروه گروه فرستاد
تَرْميهِمْ بِحِجارَةٍ مِنْ سِجِّيل [4]
كه با سنگ هايي از گل متحجّر آنان را هدف قرار مي دادند
فَجَعَلَهُمْ كَعَصْفٍ مَأْكُولٍ [5]
سرانجام آنها را همچون كاه خورده شده [و متلاشي] قرار داد.
آيات مربوط به آثار ، مشاهد ,نشانه ها و قدمگاههاي الهي مكة و مدينة و اطراف آن
١- آيه ٩٧ آل عمران = مقام ابراهيم
فيهِ آياتٌ بَيِّناتٌ مَقامُ إِبْراهيمَ وَ مَنْ دَخَلَهُ كانَ آمِناً وَ لِلّهِ عَلَى النّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطاعَ إِلَيْهِ سَبيلاً وَ مَنْ كَفَرَ فَإِنَّ اللهَ غَنِيٌّ عَنِ الْعالَمينَ [97]
در آن، نشانههاى روشن، [از جمله] مقام ابراهيم است؛ و هركس داخل آن [حرم] شود، در امان خواهد بود و براى خدا بر مردم [واجب] است كه آهنگ خانهی [او] كنند، آنها كه توانايى رفتن بهسوى آن دارند. و هركس كفر ورزد [و حجّ را ترك كند، به خود زيان رسانده]، و خداوند از همهی جهانيان، بىنياز است.
٢- آيه ٣٣ آل عمران = صفا
إِنَّ اللهَ اصْطَفى آدَمَ وَ نُوحاً وَ آلَ إِبْراهيمَ وَ آلَ عِمْرانَ عَلَى الْعالَمينَ [33]
خداوند، آدم و نوح و خاندان ابراهيم و خاندان عمران را بر جهانيان برترى داد.
٣- آیه ۱۵۸ - سوره بقره= صفا و مروة
إِنَّ الصَّفا وَ الْمَرْوَةَ مِنْ شَعائِرِ اللهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَيْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلا جُناحَ عَلَيْهِ أَنْ يَطَّوَّفَ بِهِما وَ مَنْ تَطَوَّعَ خَيْراً فَإِنَّ أللهَ شاكِرٌ عَليمٌ [158]
«صفا» و «مروه» از شعائر الهى است؛ بنابراين هركس كه حجِّ خانهي خدا و يا عمره انجام دهد، باكى بر او نيست كه برآن دو طواف كند؛ [و سعىِ صفا و مروه به جاى آورد]. و كسىكه فرمان خدا را در انجام كارهاى نيك اطاعت كند، خداوند [نسبت به عمل او] قدردان و [از آن] آگاه است.
٤و ٥- آيه ١ سوره إسراء = مسجدالحرام- منزل جناب ام هاني خواهر حضرت مولا اميرالمومنين صلوات الله عليه
سُبْحانَ الَّذِي أَسْرى بِعَبْدِهِ لَيْلاً مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذِي بارَكْنا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آياتِنا إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ [1]
پاك و منزّه است آنكسكه بندهاش را در يك شب، از مسجدالحرام به مسجدالأقصى كه گرداگردش را پُربركت ساختهايم برد، تا برخى از نشانههاى خود را به او ارائه دهيم، چراكه او شنوا و بيناست.
٦- آيات ١ تا علق= جبل النور- غار حرا
اِقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذي خَلَقَ [1]
بخوان به نام پروردگارت كه [جهان را] آفريد.
خَلَقَ الْإِنْسانَ مِنْ عَلَقٍ [2]
و انسان را از خون بستهاى خلق كرد.
اِقْرَأْ وَ رَبُّكَ الْأَكْرَمُ [3]
بخوان كه پروردگارت [از همه] والاتر است.
أَلَّذي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ [4]
همان كسى كه بوسيله قلم تعليم نمود.
عَلَّمَ الْإِنْسانَ ما لَمْ يَعْلَمْ [5]
و به انسان آنچه را نمى دانست آموخت.
٧ و ٨- آيه ٤٠ توبة= غار ثور= محل قدمكاه حضرت رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم و نزول حضرت جبريل عليه السلام كه مصاحب حضرت بودند
إِلاَّ تَنْصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذينَ كَفَرُوا ثانِيَ اثْنَيْنِ إِذْ هُما فِي الْغارِ إِذْ يَقُولُ لِصاحِبِهِ لا تَحْزَنْ إِنَّ اللهَ مَعَنا فَأَنْزَلَ اللهُ سَكينَتَهُ عَلَيْهِ وَ أَيَّدَهُ بِجُنُودٍ لَمْ تَرَوْها وَ جَعَلَ كَلِمَةَ الَّذينَ كَفَرُوا السُّفْلى وَ كَلِمَةُ اللهِ هِيَ الْعُلْيا وَ اللهُ عَزيزٌ حَكيمٌ [40]
اگر او (پيامبر) را يارى نكنيد، خداوند او را [در سختترين لحظات] يارى كرد آنهنگام كه كافران او را [از مكّه] بيرون كردند، درحالىكه يكى از دو نفر بود [و يكنفر بيشتر همراه نداشت] درآنهنگام كه آن دو در غار بودند و او به همسفر خود مىگفت: «غم مخور، خدا با ماست». آنگاه، خداوند آرامش خود را بر او فرستاد و با لشكرهايى كه مشاهده نمىكرديد، او را تأييد نمود و گفتار [و خواستهی] كافران را پايينتر قرار داد [و آنها را با شكست مواجه ساخت] و تنها سخن خدا [و آيين او] برتر [و پيروز] است و خداوند توانا و حكيم است.
٩ - آيات ١ و ٢ جن= مسجدالجن
قُلْ أُوحِيَ إِلَيَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِنَ الْجِنِّ فَقالُوا إِنّا سَمِعْنا قُرْآناً عَجَباً [1]
بگو: به من وحى شده است كه جمعى از جنّ به سخنانم گوش فرا دادهاند، سپس گفتهاند: «ما قرآن عجيبى شنيدهايم».
يَهْدِي إِلَى الرُّشْدِ فَآمَنّا بِهِ وَ لَنْ نُشْرِكَ بِرَبِّنا أَحَداً [2]
كه به راه راست هدايت مىكند، پس ما به آن ايمان آوردهايم و هرگز كسى را همتاى پروردگارمان قرارنمىدهيم
١٠ و ١١ و ١٢- آيه ٢٠٧ بقرة = دارالندوة- ليلة المبيت- محل آغاز هجرت نبوي صلى الله عليه وآله وسلم - قدمكاه حضرت مولا علي صلوات الله عليه
مولد حضرت زهرا سلام الله عليها- منزل حضرت خديجة الكبرى سلام الله علیها- محل وفات حضرت خديجة الكبرى سلام الله علیها- محل نزول حضرت جبريل عليه السلام - مصلاى حضرت رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم
وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْري نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللهِ وَ أللهُ رَؤُفٌ بِالْعِبادِ [207]
بعضى از مردم [با ایمان و فداکار، همچون على در «لیلهًْالمبیت» به هنگام خفتن در جایگاه پیغمبر] جان خود را بهخاطر خشنودى خدا مىفروشند؛ و خداوند نسبت به همهی بندگان مهربان است.
١٣ و ١٤ - آيه ٣٧ ابراهيم= واد غير ذي زرع - بيت المحرم
رَبَّنا إِنِّي أَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّيَّتي بِوادٍ غَيْرِ ذي زَرْعٍ عِنْدَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنا لِيُقيمُوا الصَّلاةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوي إِلَيْهِمْ وَ ارْزُقْهُمْ مِنَ الثَّمَراتِ لَعَلَّهُمْ يَشْكُرُونَ [37]
پروردگارا! من بعضى از فرزندانم را در سرزمین بىآب و علفى، در کنار خانهاى که حرم توست، ساکن ساختم تا نماز را برپا دارند، تو دلهاى گروهى از مردم را متوجّه آنها ساز و از ثمرات به آنها روزى ده، شاید آنان شکر تو را بهجاى آورند.
١٥- سوره فيل= وادي محسر = بين عرفات و منى= محل هلاكت سباه ابرهه
أَ لَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِأَصْحابِ الْفيل [1]
آيا نديدي پروردگارت با فيل سواران (لشكر ابرهه كه براي نابودي كعبه آمده بودند ) چه كرد؟!
أَ لَمْ يَجْعَلْ كَيْدَهُمْ في تَضْليلٍ [2]
آيا نقشه آنها را در ضلالت [و تباهي] قرار نداد؟!
وَ أَرْسَلَ عَلَيْهِمْ طَيْراً أَبابيلَ [3]
و بر سر آنها پرندگاني را گروه گروه فرستاد
تَرْميهِمْ بِحِجارَةٍ مِنْ سِجِّيل [4]
كه با سنگ هايي از گل متحجّر آنان را هدف قرار مي دادند
فَجَعَلَهُمْ كَعَصْفٍ مَأْكُولٍ [5]
سرانجام آنها را همچون كاه خورده شده [و متلاشي] قرار داد.
١٦ و ١٧و ١٨ و ١٩ و ٢٠ - آيات ١ تا ٦ قمر= اشاره به كوه ابوقبيس قدمكاه حضرت ابراهيم عليه السلام- محل امانت كذاشتن حجرالاسود- قرار كرفتن نيمه اي از ماه روي آن در معجزه شق القمر- اشاره به كوه قعيقعان- مسجد شق القمر- مسجد حضرت ابراهيم عليه السلام
اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَ انْشَقَّ الْقَمَرُ [1]
قيامت نزديك شد و ماه از هم شكافت!
وَ إِنْ يَرَوْا آيَةً يُعْرِضُوا وَ يَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ [2]
و هرگاه نشانه و معجزهاى را ببينند روى برمىگردانند و مىگويند: «اين سحرى هميشگى است».
وَ كَذَّبُوا وَ اتَّبَعُوا أَهْواءَهُمْ وَ كُلُّ أَمْرٍ مُسْتَقِرٌّ [3]
آنها [آيات خدا را] تكذيب كردند و از هواى نفسشان پيروى نمودند و هر امرى سرانجامى دارد [و حق، عاقبت آشكار خواهد شد].
وَ لَقَدْ جاءَهُمْ مِنَ الْأَنْباءِ ما فيهِ مُزْدَجَرٌ [4]
بهاندازهی كافى براى بازداشتن از بديها اخبار [و سرگذشت امّتهاى پيشين] به آنان رسيده است.
حِكْمَةٌ بالِغَةٌ فَما تُغْنِ النُّذُرُ [5]
[اين آيات]، حكمت بالغه [و رساى الهى] است؛ امّا انذارها [براى افراد لجوج] فايده نمىدهد.
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ يَوْمَ يَدْعُ الدَّاعِ إِلى شَيْءٍ نُكُرٍ [6]
بنابراين از آنها روىبگردان و روزى را به ياد آور كه دعوتكنندهی الهى [مردم را] به امر [وحشتناك و] ناخوشايندى [حساب اعمال] دعوت مىكند!
٢١ و ٢٢ - آيه ١٨ فتح= مسجد حديبية يا رضوان- مسجد شجرة
قَدْ رَضِيَ اللهُ عَنِ الْمُؤْمِنينَ إِذْ يُبايِعُونَكَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ فَعَلِمَ ما في قُلُوبِهِمْ فَأَنْزَلَ السَّكينَةَ عَلَيْهِمْ وَ أَثابَهُمْ فَتْحاً قَريباً [18]
خداوند از مؤمنان هنگامىكه در زير آن درخت با تو بيعت كردند راضى و خشنود شد خدا آنچه را در درون دلهايشان [از ايمان و صداقت] نهفته بود مىدانست از اينرو آرامش را بر دلهايشان نازل كرد و پيروزى نزديكى بهعنوان پاداش نصيب آنها فرمود.
٢٣ و ٢٤ و ٢٥ و ٢٦ - آيه ١٩٨ بقرة= مشعرالحرام ، مزدلفة_ عرفات - جبل الرحمة
لَيْسَ عَلَيْكُمْ جُناحٌ أَنْ تَبْتَغُوا فَضْلاً مِنْ رَبِّكُمْ فَإِذا أَفَضْتُمْ مِنْ عَرَفاتٍ فَاذْكُرُوا أللهَ عِنْدَ الْمَشْعَرِ الْحَرامِ وَ اذْكُرُوهُ كَما هَداكُمْ وَ إِنْ كُنْتُمْ مِنْ قَبْلِهِ لَمِنَ الضَّالِّينَ [198]
گناهى بر شما نيست كه از فضل پروردگارتان [و از منافع اقتصادى در ايّام حجّ] بهره گيريد [كه از منافع حجّ، پىريزى، اقتصاد صحيح اسلامى است]. و هنگامى كه از «عرفات» كوچ كرديد، خدا را نزد «مشعر الحرام» ياد كنيد. او را ياد كنيد همانگونه كه شما را هدايت نمود؛ و قطعاً شما پيش از اين، از گمراهان بوديد.
٢٧- سوره مرسلات=( محل نزول اين سوره)مسجد الصفائح
وَ الْمُرْسَلاتِ عُرْفاً [1]
سوگند به فرشتگانى كه پىدرپى فرستاده مىشوند.
فَالْعاصِفاتِ عَصْفاً [2]
و آنها كه همچون تندباد حركت مىكنند.
وَ النّاشِراتِ نَشْراً [3]
و سوگند به آنها كه [ابرها را] مىگسترانند.
فَالْفارِقاتِ فَرْقاً [4]
و آنها كه جدا مىكنند.
فَالْمُلْقِياتِ ذِكْراً [5]
و سوگند به آنها كه آيات بيدارگر [الهى] را [به انبيا] القا مىنمايند.
عُذْراً أَوْ نُذْراً [6]
براى اتمام حجّت يا انذار.
عُذْراً أَوْ نُذْراً [6]
براى اتمام حجّت يا انذار.
إِنَّما تُوعَدُونَ لَواقِعٌ [7]
[سوگند به همهی اين امور] كه آنچه به شما [دربارهی قيامت] وعده داده مىشود، واقع شدنى است!
فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ [8]
درآنهنگام كه ستارگان محو و تاريك شوند.
وَ إِذَا السَّماءُ فُرِجَتْ [9]
و [كرات] آسمان از هم بشكافند.
وَ إِذَا الْجِبالُ نُسِفَتْ [10]
و آنگاه كه كوهها از جا كنده و متلاشى شوند.
وَ إِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ [11]
و درآنهنگام كه براى پيامبران [به منظور اداى شهادت] تعيين وقت شود.
لِأَيِّ يَوْمٍ أُجِّلَتْ [12]
[اين شهادت] براى چه روزى به تأخير افتاده؟!
تا آخر سوره
٢٨ و ٢٩- آيه ١١ مجادلة = جبل الرحمة و عرفات
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا إِذا قيلَ لَكُمْ تَفَسَّحُوا فِي الْمَجالِسِ فَافْسَحُوا يَفْسَحِ اللهُ لَكُمْ وَ إِذا قيلَ انْشُزُوا فَانْشُزُوا يَرْفَعِ اللهُ الَّذينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ الَّذينَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجاتٍ وَ اللهُ بِما تَعْمَلُونَ خَبيرٌ [11]
اى كسانى كه ايمان آوردهايد! هنگامىكه به شما گفته شود: «مجلس را وسعت بخشيد [و به تازه واردها جا دهيد]»، وسعت بخشيد، خداوند [بهشت را] براى شما وسعت مىبخشد؛ و هنگامىكه گفته شود: «برخيزيد»، برخيزيد؛ اگر چنين كنيد، خداوند كسانى از شما را كه ايمان آوردهاند و كسانى را كه علم به آنان داده شده درجات عظيمى مىبخشد؛ و خداوند به آنچه انجام مىدهيد آگاه است.
٣٠- آيه ١٢٣ آل عمران = مزار شهداي جنك بدر
وَ لَقَدْ نَصَرَكُمُ اللهُ بِبَدْرٍ وَ أَنْتُمْ أَذِلَّةٌ فَاتَّقُوا اللهَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ [123]
خداوند شما را در «بدر» يارى كرد [و پيروز شديد]؛ درحالىكه شما [نسبت به آنها]، ناتوان بوديد. پس، از [مخالفت فرمان] خدا بپرهيزيد، تا شكر نعمت او را بهجا آورده باشيد!
٣١ و ٣٢- آيه ٣ و ٦٧ مائدة = غدير خم نزديك ميقات حجفة
يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللهَ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكافِرينَ(67( ( النُّزُولُ [67]
اى پيامبر! آنچه از طرف پروردگارت برتو نازل شده است، بهطور كامل [به مردم] ابلاغ كن؛ و اگر چنين نكنى، رسالت او را انجام ندادهاى. خداوند تو را از [خطرات احتمالى] مردم، حفظ مىكند؛ و خداوند، گروه كافران [لجوج] را هدايت نمىكند. (۶۷ (
حُرِّمَتْ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةُ وَ الدَّمُ وَ لَحْمُ الْخِنْزيرِ وَ ما أُهِلَّ لِغَيْرِ اللهِ بِهِ وَ الْمُنْخَنِقَةُ وَ الْمَوْقُوذَةُ وَ الْمُتَرَدِّيَةُ وَ النَّطيحَةُ وَ ما أَكَلَ السَّبُعُ إِلاَّ ما ذَكَّيْتُمْ وَ ما ذُبِحَ عَلَى النُّصُبِ وَ أَنْ تَسْتَقْسِمُوا بِالْأَزْلامِ ذلِكُمْ فِسْقٌ الْيَوْمَ يَئِسَ الَّذينَ كَفَرُوا مِنْ دينِكُمْ فَلا تَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْنِ الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتي وَ رَضيتُ لَكُمُ الْإِسْلامَ ديناً فَمَنِ اضْطُرَّ في مَخْمَصَةٍ غَيْرَ مُتَجانِفٍ لِإِثْمٍ فَإِنَّ اللهَ غَفُورٌ رَحيمٌ [3]
[گوشت] مردار، و خون، وگوشت خوك، و حيوانى كه بهغير نام خدا ذبح شود، و حيوان خفهشده، و به زجر كشتهشده، و حيوانىكه براثر پرتشدن از بلندى بميرد، و حيوانى كه به ضرب شاخ حيوان ديگرى مرده باشد. و باقيماندهی صيد حيوان درنده مگر آنكه [بهموقع به آن شكار برسيد و] آن را سر ببريد و حيوانى كه روى بتها [يا در برابر آنها] ذبح مىشود، [همه] بر شما حرام شده است؛ و [همچنين] تقسيمكردن [گوشت حيوان] بهوسيلهی چوبههاى تيرِ مخصوص بختآزمايى؛ تمام اين اينها، فسق و گناه است. امروز، كافران از [شكست] آيين شما مأيوس شدند؛ بنابراين، از آنها نترسيد؛ و از [مخالفت] من بترسيد! امروز، دين شما را برايتان كاملكردم؛ و نعمت خود را بر شما تمام نمودم؛ و اسلام را بهعنوان آيين [جاودان] شما پذيرفتم امّا كسانى كه درحال گرسنگى، ناچار شوند، و تمايل به گناه نداشته باشند، [مانعى ندارد كه از گوشتهاى ممنوع بخورند]؛ خداوند، آمرزندهی و مهربان است.
٣٣- آيه ١٠٨ توبة = مسجد قباء
حُرِّمَتْ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةُ وَ الدَّمُ وَ لَحْمُ الْخِنْزيرِ وَ ما أُهِلَّ لِغَيْرِ اللهِ بِهِ وَ الْمُنْخَنِقَةُ وَ الْمَوْقُوذَةُ وَ الْمُتَرَدِّيَةُ وَ النَّطيحَةُ وَ ما أَكَلَ السَّبُعُ إِلاَّ ما ذَكَّيْتُمْ وَ ما ذُبِحَ عَلَى النُّصُبِ وَ أَنْ تَسْتَقْسِمُوا بِالْأَزْلامِ ذلِكُمْ فِسْقٌ الْيَوْمَ يَئِسَ الَّذينَ كَفَرُوا مِنْ دينِكُمْ فَلا تَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْنِ الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتي وَ رَضيتُ لَكُمُ الْإِسْلامَ ديناً فَمَنِ اضْطُرَّ في مَخْمَصَةٍ غَيْرَ مُتَجانِفٍ لِإِثْمٍ فَإِنَّ اللهَ غَفُورٌ رَحيمٌ [3]
[گوشت] مردار، و خون، وگوشت خوك، و حيوانى كه بهغير نام خدا ذبح شود، و حيوان خفهشده، و به زجر كشتهشده، و حيوانىكه براثر پرتشدن از بلندى بميرد، و حيوانى كه به ضرب شاخ حيوان ديگرى مرده باشد. و باقيماندهی صيد حيوان درنده مگر آنكه [بهموقع به آن شكار برسيد و] آن را سر ببريد و حيوانى كه روى بتها [يا در برابر آنها] ذبح مىشود، [همه] بر شما حرام شده است؛ و [همچنين] تقسيمكردن [گوشت حيوان] بهوسيلهی چوبههاى تيرِ مخصوص بختآزمايى؛ تمام اين اينها، فسق و گناه است. امروز، كافران از [شكست] آيين شما مأيوس شدند؛ بنابراين، از آنها نترسيد؛ و از [مخالفت] من بترسيد! امروز، دين شما را برايتان كاملكردم؛ و نعمت خود را بر شما تمام نمودم؛ و اسلام را بهعنوان آيين [جاودان] شما پذيرفتم امّا كسانى كه درحال گرسنگى، ناچار شوند، و تمايل به گناه نداشته باشند، [مانعى ندارد كه از گوشتهاى ممنوع بخورند]؛ خداوند، آمرزندهی و مهربان است.
٣٤- آيه ١٠٢ توبة = ستون توبه در مسجدالنبي صلى الله عليه وآله وسلم
وَ آخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُوا عَمَلاً صالِحاً وَ آخَرَ سَيِّئاً عَسَى اللهُ أَنْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ إِنَّ اللهَ غَفُورٌ رَحيمٌ [102]
و گروهى ديگر [مؤمنانى هستند كه] به گناهان خود اعتراف كردهاند و كار خوب و بد را به هم آميختهاند، اميد مىرود كه خداوند توبهی آنها را بپذيرد، به يقين خداوند آمرزنده و مهربان است.
٣٥ و ٣٦ و ٣٧ و ٣٨- آيه ٣٣ أحزاب = مقام حضرت جبريل عليه السلام و منزل حضرت مولا علي عليه السلام و حضرت زهرا سلام الله عليها = مسجدالنبي صلى الله عليه وآله وسلم
وَ قَرْنَ في بُيُوتِكُنَّ وَ لا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجاهِلِيَّةِ الْأُولى وَ أَقِمْنَ الصَّلاةَ وَ آتينَ الزَّكاةَ وَ أَطِعْنَ اللهَ وَ رَسُولَهُ إِنَّما يُريدُ اللهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهيراً [33]
و در خانههاى خود بمانيد، و همچون دوران جاهليّت نخستين [در ميان مردم] ظاهر نشويد، و نماز را برپا داريد، و زكات را بپردازيد، و خدا و پيامبرش را اطاعت كنيد؛ خداوند فقط مىخواهد پليدى [گناه] را از شما اهل بيت دور كند و كاملاً شما را پاك سازد.
٣٩- آيه ٢٨ كهف = ايوان صفة
وَ اصْبِرْ نَفْسَكَ مَعَ الَّذينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَداةِ وَ الْعَشِيِّ يُريدُونَ وَجْهَهُ وَ لا تَعْدُ عَيْناكَ عَنْهُمْ تُريدُ زينَةَ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ لا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنا قَلْبَهُ عَنْ ذِكْرِنا وَ اتَّبَعَ هَواهُ وَ كانَ أَمْرُهُ فُرُطاً [28]
با كسانى باش كه پروردگار خود را صبح و شام مىخوانند، و تنها رضاى او را مىطلبند؛ و هرگز به خاطر زيورهاى دنيا، چشمان خود را از آنها برمگير. و از كسانى كه قلبشان را از يادمان غافل ساختيم و از هواى نفس پيروى كردند، و كارشان افراطى است، اطاعت مكن.
٤٠- آيه ١٤٢ ، ١٤٣، ١٤٤ بقرة = مسجد ذوقبلتين = محل قبله
سَيَقُولُ السُّفَهاءُ مِنَ النَّاسِ ما وَلاَّهُمْ عَنْ قِبْلَتِهِمُ الَّتي كانُوا عَلَيْها قُلْ لِلهِ الْمَشْرِقُ وَ الْمَغْرِبُ يَهْدي مَنْ يَشاءُ إِلى صِراطٍ مُسْتَقيمٍ [142]
بهزودى مردم سبكمغز مىگويند: «چه چيز آنها (مسلمانان) را از قبلهاى كه بر آن بودند، بازگردانيد»؟! بگو:«مشرق و مغرب، از آنِ خداست، خدا هركس را بخواهد، به راه راست هدايت مىكند».
وَ كَذلِكَ جَعَلْناكُمْ أُمَّةً وَسَطاً لِتَكُونُوا شُهَداءَ عَلَى النَّاسِ وَ يَكُونَ ألرّسول عَلَيْكُمْ شَهيداً وَ ما جَعَلْنَا الْقِبْلَةَ الَّتي كُنْتَ عَلَيْها إِلاَّ لِنَعْلَمَ مَنْ يَتَّبِعُ ألرّسول مِمَّنْ يَنْقَلِبُ عَلى عَقِبَيْهِ وَ إِنْ كانَتْ لَكَبيرَةً إِلاَّ عَلَى الَّذينَ هَدَى اللهُ وَ ما كانَ اللهُ لِيُضيعَ إيمانَكُمْ إِنَّ أللهَ بِالنَّاسِ لَرَؤُفٌ رَحيمٌ [143]
همانگونه [كه قبلهی شما، يك قبله ميانه است] شما را نيز امّتى ميانه [و معتدل] قرار داديم تا بر مردم گواه باشيد؛ و پيامبر هم بر شما گواه باشد. و ما آن قبلهاى را كه قبلاً بر آن بودى، تنها براى اين قبله قرار دادهبوديم كه افرادى كه از پيامبر پيروى مىكنند، از آنها كه به جاهليّت بازمىگردند، مشخّص شوند. و مسلّماً اين حكم، جز بر كسانى كه خداوند آنها را هدايت كرده، دشوار بود. و خدا هرگز ايمان [و نمازهاى گذشته] شما را ضايع نمىگرداند؛ زيرا خداوند نسبت به مردم، رئوف و مهربان است.
قَدْ نَرى تَقَلُّبَ وَجْهِكَ فِي السَّماءِ فَلَنُوَلِّيَنَّكَ قِبْلَةً تَرْضاها فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ وَ حَيْثُ ما كُنْتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ وَ إِنَّ الَّذينَ أُوتُوا الْكِتابَ لَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ وَ مَا اللهُ بِغافِلٍ عَمَّا يَعْمَلُونَ [144]
نگاههاى انتظارآميز تو را بهسوى آسمان [براى تعيين قبلهی نهايى] مىبينيم! اكنون تو را بهسوى قبلهاى كه از آن خشنود باشى، بازمىگردانيم. پس روى خود را به سوى مسجدالحرام كن. و هرجا باشيد، روى خود را به سوى آن بگردانيد. و كسانى كه كتاب آسمانى به آنها داده شده، به خوبى مىدانند اين فرمان حقّى است از ناحيهی پروردگارشان؛ [كه در كتابهاى خود خواندهاند]. و خداوند از آنچه [براى مخفىداشتن اين آيات] انجام مىدهند، غافل نيست.
٤١ و ٤٢ و ٤٣ - آيه ١٢٥ بقرة = مطاف و قدمكاه ابراهيم و اسماعيل عليهما السلام
وَ إِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثابَةً لِلنَّاسِ وَ أَمْناً وَ اتَّخِذُوا مِنْ مَقامِ إِبْراهيمَ مُصَلًّى وَ عَهِدْنا إِلى إِبْراهيمَ وَ إِسْماعيلَ أَنْ طَهِّرا بَيْتِيَ لِلطَّائِفينَ وَ الْعاكِفينَ وَ الرُّكَّعِ السُّجُودِ [125]
و [به يادآوريد] هنگامى كه خانهی كعبه را محلّ بازگشت [و اجتماع] مردم و مركز امن قرارداديم. و [به مردم گفتيم:] از مقام ابراهيم، عبادتگاهى براى خود انتخاب كنيد. و از ابراهيم و اسماعيل پيمان گرفتيم كه: «خانهی مرا براى طوافكنندگان و مجاوران و ركوعكنندگان سجدهگزار (نمازگزاران) پاكيزه سازيد».
٤٤- آيه ٦١ آل عمران= مسجد مباهله
فَمَنْ حَاجَّكَ فيهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَأَبْناءَكُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَكُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللهِ عَلَى الْكاذِبينَ [61]
هرگاه بعد از علم و دانشى كه به تو رسيده، [باز] كسانى دربارهی مسيح با تو به ستيز برخيزند، بگو: «بياييد ما فرزندان خود را دعوت كنيم، شما نيز فرزندان خود را؛ ما زنان خويش را دعوت نماييم، شما نيز زنان خود را؛ ما از نفوس خود [و كسى كه همچون جان ماست] دعوت كنيم، شما نيز از نفوس خود؛ آنگاه مباهله [و نفرين] كنيم و لعنت خدا را بر دروغگويان قراردهيم».
آ٤٥ و ٤٦ و ٤٧- يات ١٢١ تا ١٢٩ آل عمران= مسجد قبة الثنايا(محل شكستن دندان مبارك حضرت رسول الله صلى الله عليه وآله)- محل شهادت حضرت حمزه سيدالشهداء عليه السلام - مزار شهداي احد
وَ إِذْ غَدَوْتَ مِنْ أَهْلِكَ تُبَوِّئُ الْمُؤْمِنِينَ مَقاعِدَ لِلْقِتالِ وَ اللهُ سَميعٌ عَليمٌ [121]
و [به ياد آور] زمانى را كه [در آستانهی جنگ احد] صبحگاهان، از ميان خانوادهی خود، جهت انتخاب اردوگاه جنگ براى مؤمنان، بيرون رفتى. و خداوند، شنوا و داناست.
إِذْ هَمَّتْ طائِفَتانِ مِنْكُمْ أَنْ تَفْشَلا وَ اللهُ وَلِيُّهُما وَ عَلَى اللهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ [122]
[و به ياد آور] زمانى را كه دو طايفه از شما تصميم گرفتند سستى نشان دهند [و از وسط راه باز گردند]؛ و خداوند ياور آنها بود [كه از اين فكر بازگردند]؛ و افراد باايمان، بايد تنها بر خدا توكّل كنند.
وَ لَقَدْ نَصَرَكُمُ اللهُ بِبَدْرٍ وَ أَنْتُمْ أَذِلَّةٌ فَاتَّقُوا اللهَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ [123]
خداوند شما را در «بدر» يارى كرد [و پيروز شديد]؛ درحالىكه شما [نسبت به آنها]، ناتوان بوديد. پس، از [مخالفت فرمان] خدا بپرهيزيد، تا شكر نعمت او را بهجا آورده باشيد!
إِذْ تَقُولُ لِلْمُؤْمِنينَ أَ لَنْ يَكْفِيَكُمْ أَنْ يُمِدَّكُمْ رَبُّكُمْ بِثَلاثَةِ آلافٍ مِنَ الْمَلائِكَةِ مُنْزَلينَ [124]
در آن هنگام كه به مؤمنان مىگفتى: «آيا كافى نيست كه پروردگارتان، شما را به سه هزار نفر از فرشتگان، كه [از آسمان] فرود مىآيند، يارىكند»؟!
بَلى إِنْ تَصْبِرُوا وَ تَتَّقُوا وَ يَأْتُوكُمْ مِنْ فَوْرِهِمْ هذا يُمْدِدْكُمْ رَبُّكُمْ بِخَمْسَةِ آلافٍ مِنَ الْمَلائِكَةِ مُسَوِّمينَ [125]
آرى، [امروز هم] اگر استقامت و تقوا پيشه كنيد، و دشمن بههمين زودى به سراغ شما بيايد، پروردگارتان شما را به پنج هزارنفر از فرشتگان نشان دار، مدد خواهد داد.
وَما جَعَلَهُ اللهُ إِلّا بُشْرى لَكُمْ وَ لِتَطْمَئِنَّ قُلُوبُكُمْ بِهِ وَ مَا النَّصْرُ إِلّا مِنْ عِنْدِ اللهِ الْعَزيزِ الْحَكيمِ [126]
ولى اين [يارى فرشتگان] را خداوند فقط براى بشارت، و اطمينان خاطر شما قرار داده؛ وگرنه، پيروزى تنها از جانب خداوند تواناى حكيم است.
لِيَقْطَعَ طَرَفاً مِنَ الَّذينَ كَفَرُوا أَوْ يَكْبِتَهُمْ فَيَنْقَلِبُوا خسائِبينَ [127]
[اين وعده را كه خدا به شما داده]، براى اين است كه قسمتى از [پيكر لشكر] كافران را قطع كند؛ يا آنها را با ذلّت برگرداند؛ تا مأيوس و نااميد، [به وطن خود] بازگردند.
لَيْسَ لَكَ مِنَ الْأَمْرِ شَيْءٌ أَوْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ أَوْ يُعَذِّبَهُمْ فَإِنَّهُمْ ظالِمُونَ [128]
هيچگونه اختيارى [دربارهی عفو كافران، يا مؤمنان فرارى از جنگ]، براى تو نيست؛ مگر اينكه [خدا] بخواهد آنها را ببخشد، يا مجازات كند؛ زيرا آنها ستمكارند.
وَ لِلهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ يَغْفِرُ لِمَنْ يَشاءُ وَ يُعَذِّبُ مَنْ يَشاءُ وَ اللهُ غَفُورٌ رَحيمٌ [129]
و آنچه در آسمانها و زمين است، از آن خداست. هركس را بخواهد [و شايسته بداند]، مىآمرزد؛ و هركس را بخواهد، مجازات مىكند؛ و خداوند آمرزندهی مهربان است.
٤٨- آيه ١٩ انفال = مسجد فتح
إِنْ تَسْتَفْتِحُوا فَقَدْ جاءَكُمُ الْفَتْحُ وَ إِنْ تَنْتَهُوا فَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَ إِنْ تَعُودُوا نَعُدْ وَ لَنْ تُغْنِيَ عَنْكُمْ فِئَتُكُمْ شَيْئاً وَ لَوْ كَثُرَتْ وَ أَنَّ اللهَ مَعَ الْمُؤْمِنينَ [19]
اگر شما فتح و پيروزى مىخواهيد، پيروزى به سراغ شما آمد. و اگر [از مخالفت پيامبر] خوددارى كنيد، براى شما بهتر است. و اگر [به مخالفت] بازگرديد، ما هم باز خواهيم گشت و جمعيّت شما هرچند زياد باشد، شما را [از يارى خدا] بىنياز نخواهد كرد و خداوند با مؤمنان است.
٤٤ و ٤٥ و ٤٦ و ٤٧ - آيات ٩ تا ٢٦ احزاب = مسجد حضرت زهرا سلام الله عليها يادآور مجاهدتهاي آن شهيدة مظلومة صديقة- مسجد جناب سلمان- يادآور شجاعتها و رشادتهاي حضرت مولا علي صلوات الله عليه-
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جاءَتْكُمْ جُنُودٌ فَأَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ ريحاً وَ جُنُوداً لَمْ تَرَوْها وَ كانَ اللهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصيراً [9]
اى كسانى كه ايمان آوردهايد! نعمت خدا را برخود به ياد آوريد آنگاه كه [در جنگ احزاب] لشكرهايى [عظيم] به سراغ شما آمدند؛ ولى ما باد و طوفان سختى بر آنان فرستاديم و لشكريانى كه آنها را نمىديديد [و به اين وسيله آنها را در هم شكستيم]؛ و خداوند هميشه به آنچه انجام مىدهيد بينا است.
إِذْ جاؤُكُمْ مِنْ فَوْقِكُمْ وَ مِنْ أَسْفَلَ مِنْكُمْ وَ إِذْ زاغَتِ الْأَبْصارُ وَ بَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَناجِرَ وَ تَظُنُّونَ بِاللهِ الظُّنُونَا [10]
[به خاطر بياوريد] زمانى را كه آنها از طرف بالا و پايين [شهر] بر شما هجوم آوردند [و مدينه را محاصره كردند] و زمانى را كه چشمها از شدّت وحشت خيره شده و دلها به گلوگاه رسيده بود، و گمانهاى گوناگون بدى به خدا مىبرديد.
هُنالِكَ ابْتُلِيَ الْمُؤْمِنُونَ وَ زُلْزِلُوا زِلْزالاً شَديداً [11]
آنجا بود كه مؤمنان آزمايش شدند و تكان سختى خوردند.
وَ إِذْ يَقُولُ الْمُنافِقُونَ وَ الَّذينَ في قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ ما وَعَدَنَا اللهُ وَ رَسُولُهُ إِلاَّ غُرُوراً [12]
و [نيز به خاطر آوريد] زمانى را كه منافقان و بيماردلان مىگفتند: «خدا و پيامبرش جز وعدههاى دروغين به ما ندادهاند».
وَ إِذْ قالَتْ طائِفَةٌ مِنْهُمْ يا أَهْلَ يَثْرِبَ لا مُقامَ لَكُمْ فَارْجِعُوا وَ يَسْتَأْذِنُ فَريقٌ مِنْهُمُ النَّبِيَّ يَقُولُونَ إِنَّ بُيُوتَنا عَوْرَةٌ وَ ما هِيَ بِعَوْرَةٍ إِنْ يُريدُونَ إِلاَّ فِراراً [13]
و [نيز به خاطر آوريد] زمانى را كه گروهى از آنها گفتند: «اى اهل يثرب [اى مردم مدينه]! اينجا جاى ماندن شما نيست؛ به خانههاى خود باز گرديد». و گروهى از آنان از پيامبر اجازه [بازگشت] مىخواستند و مىگفتند: «خانههاى ما بىحفاظ است». درحالىكه بىحفاظ نبود؛ آنها فقط مىخواستند [از جنگ] فرار كنند.
وَ لَوْ دُخِلَتْ عَلَيْهِمْ مِنْ أَقْطارِها ثُمَّ سُئِلُوا الْفِتْنَةَ لَآتَوْها وَ ما تَلَبَّثُوا بِها إِلاَّ يَسيراً [14]
درحالىكه اگر دشمنان از اطراف مدينه بر آنان وارد مىشدند و پيشنهاد بازگشت به فتنه [و سوى شرك] به آنان مىكردند مىپذيرفتند، و جز مدّت كمى [براى انتخاب اين راه] درنگ نمىكردند.
وَ لَقَدْ كانُوا عاهَدُوا اللهَ مِنْ قَبْلُ لا يُوَلُّونَ الْأَدْبارَ وَ كانَ عَهْدُ اللهِ مَسْؤُلاً [15]
با اينكه آنان قبل از اين با خدا عهد كرده بودند كه پشت به دشمن نكنند؛ و عهد الهى مورد سؤال قرار خواهد گرفت [و در برابر آن مسؤولند].
قُلْ لَنْ يَنْفَعَكُمُ الْفِرارُ إِنْ فَرَرْتُمْ مِنَ الْمَوْتِ أَوِ الْقَتْلِ وَ إِذاً لا تُمَتَّعُونَ إِلاَّ قَليلاً [16]
بگو: «اگر از مرگ يا كشتهشدن فرار كنيد، سودى به حال شما نخواهد داشت؛ و در آن هنگام جز بهرهی كمى [از زندگانى] نخواهيد گرفت».
قُلْ مَنْ ذَا الَّذِي يَعْصِمُكُمْ مِنَ اللهِ إِنْ أَرادَ بِكُمْ سُوءاً أَوْ أَرادَ بِكُمْ رَحْمَةً وَ لايَجِدُونَ لَهُمْ مِنْ دُونِ اللهِ وَلِيّاً وَ لا نَصِيراً [17]
بگو: «چه كسى مىتواند شما را از ارادهی خدا نگه دارد اگر او بدى يا رحمتى را براى شما اراده كند»؟! و آنها جز خدا هيچ سرپرست و ياورى براى خود نخواهند يافت.
قَدْ يَعْلَمُ اللهُ الْمُعَوِّقينَ مِنْكُمْ وَ الْقائِلينَ لِإِخْوانِهِمْ هَلُمَّ إِلَيْنا وَ لا يَأْتُونَ الْبَأْسَ إِلاَّ قَليلاً [18]
خداوند كسانى كه مردم را [از جنگ] باز مىداشتند و كسانى را كه به برادران خود مىگفتند: «بهسوى ما بياييد [و خود را از معركه بيرون كشيد]» به خوبى مىشناسد؛ و آنها [مردمى ضعيفند و] جز اندكى پيكار نمىكنند.
أَشِحَّةً عَلَيْكُمْ فَإِذا جاءَ الْخَوْفُ رَأَيْتَهُمْ يَنْظُرُونَ إِلَيْكَ تَدُورُ أَعْيُنُهُمْ كَالَّذي يُغْشى عَلَيْهِ مِنَ الْمَوْتِ فَإِذا ذَهَبَ الْخَوْفُ سَلَقُوكُمْ بِأَلْسِنَةٍ حِدادٍ أَشِحَّةً عَلَى الْخَيْرِ أُولئِكَ لَمْ يُؤْمِنُوا فَأَحْبَطَ اللهُ أَعْمالَهُمْ وَ كانَ ذلِكَ عَلَى اللهِ يَسيراً [19]
كسى كه مىخواهد قالب تهى كند! امّا وقتى حالت خوف و ترس فرو نشست، زبانهاى تند و گزنده خود را با انبوهى خشم بر شما مىگشايند [و سهم خود را از غنايم مطالبه مىكنند]. درحالىكه در مال حريص و بخيلند؛ آنها [هرگز] ايمان نياوردهاند، ازاينرو خداوند اعمالشان را حبط و نابود كرد؛ و اين [كار] بر خدا آسان است.
يَحْسَبُونَ الْأَحْزابَ لَمْ يَذْهَبُوا وَ إِنْ يَأْتِ الْأَحْزابُ يَوَدُّوا لَوْ أَنَّهُمْ بادُونَ فِي الْأَعْرابِ يَسْئَلُونَ عَنْ أَنْبائِكُمْ وَ لَوْ كانُوا فِيكُمْ ما قاتَلُوا إِلّا قَلِيلاً [20]
آنها گمان مىكنند هنوز لشكر احزاب نرفتهاند؛ و اگر برگردند [آنان از ترس] دوست مىدارند مىتوانستند در ميان اعراب باديهنشين پراكنده [و پنهان] شوند و از اخبار شما جويا گردند؛ و اگر در ميان شما بودند جز اندكى پيكار نمىكردند.
لَقَدْ كانَ لَكُمْ في رَسُولِ اللهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كانَ يَرْجُوا اللهَ وَ الْيَوْمَ الْآخِرَ وَ ذَكَرَ اللهَ كَثيراً [21]
به يقين براى شما در زندگى پيامبر خدا سرمشق نيكويى بود، براى آنها كه اميد به رحمت خدا و روز بازپسين دارند و خدا را بسيار ياد مىكنند.
وَ لَمَّا رَأَ الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزابَ قالُوا هذا ما وَعَدَنَا اللهُ وَ رَسُولُهُ وَ صَدَقَ اللهُ وَ رَسُولُهُ وَ ما زادَهُمْ إِلاَّ إيماناً وَ تَسْليماً [22]
[امّا] مؤمنان وقتى لشكر احزاب را ديدند گفتند: «اين همان چيزى است كه خدا و پيامبرش به ما وعده داده، و خدا و پيامبرش راست گفتهاند». و اين [موضوع] جز بر ايمان و تسليم آنان نيفزود.
مِنَ الْمُؤْمِنينَ رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضى نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَ ما بَدَّلُوا تَبْديلاً [23]
در ميان مؤمنان مردانى هستند كه بر سر عهدى كه با خدا بستند صادقانه ايستادهاند؛ بعضى پيمان خود را به آخر بردند [و در راه او شربت شهادت نوشيدند]، و بعضى ديگر در انتظارند؛ و هيچگونه تغييرى در پيمان خود ندادند.
لِيَجْزِيَ اللهُ الصّادِقِينَ بِصِدْقِهِمْ وَ يُعَذِّبَ الْمُنافِقِينَ إِنْ شاءَ أَوْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ إِنَّ اللهَ كانَ غَفُوراً رَحِيماً [24]
هدف اين است كه خداوند راستگويان را به خاطر صدقشان پاداش دهد، و منافقان را هرگاه اراده كند عذاب نمايد يا [اگر توبه كنند] توبه آنها را بپذيرد؛ چرا كه خداوند همواره آمرزنده و مهربان است.
وَ رَدَّ اللهُ الَّذينَ كَفَرُوا بِغَيْظِهِمْ لَمْ يَنالُوا خَيْراً وَ كَفَى اللهُ الْمُؤْمِنينَ الْقِتالَ وَ كانَ اللهُ قَوِيًّا عَزيزاً [25]
و خدا كافران را با دلى پر از خشم [از ميدان جنگ احزاب] باز گرداند بى آنكه نتيجه مطلوبى [از كار خود] گرفته باشند؛ و خداوند [در اين ميدان]، مؤمنان را از جنگ بىنياز ساخت [و پيروزى را نصيبشان كرد]؛ و خدا توانا و شكست ناپذير است.
وَ أَنْزَلَ الَّذينَ ظاهَرُوهُمْ مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ مِنْ صَياصيهِمْ وَ قَذَفَ في قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ فَريقاً تَقْتُلُونَ وَ تَأْسِرُونَ فَريقاً [26]
و خداوند گروهى از اهل كتاب (يهود) را كه از آنان (مشركان عرب) حمايت كردند از قلعههاى محكمشان پايين كشيد و در دلهايشان وحشت افكند؛ [و كارشان به جايى رسيد كه] گروهى را به قتل مىرسانديد و گروهى را اسير مىكرديد.