موضوع ثروتهاى باداورده كه در خاطرات هست اشاره به سخنراني رهبري است
و بسياري از مسؤولين و شخصيتها از برخورد شعاري با موضوع شكايت داشته اند كه درست هم بود
وقتي شما هم مي خواهيد ثروتمندان از خارج و داخل بيايند سرمايه كذاري كنن براى شكوفايي اقتصاد با راه انداختن شعار عليه ثروت امنيت ايجاد نشده و كسي سرمايه كذاري نمي كند از طرفي شعار مي دهند بايند براى توليد سرمايه كذاري بشود ايجاد صنايع و كارخانه كه توسط فقرا نمي شود از طرفي وقتي بيايند و سرمايه كذاري كنند شعار راه بياندازند بطوريكه شخص بايد امالش را بكذارد و برود
مبارزه با فسادهاى مالي در دولت و نيز سوء استفاده همين سرمايه كذارها بايد جراغ خاموش و و در قالب يك بيكيري واقعيادارات مربوطه و قوه قضاييه نه انتقام به اسم اين عنوان باشد
فلذا در خاطرات رفسنجاني شكايت از اين سخنراني و برخورد شعاري بسيار شده است:
دوشنبه ۲۷ مرداد ۱۳۷۶ – ص ۳۶۰آقای {محسن} دعاگو، امام جمعه شمیرانات آمد... و اظهار نگرانی کرد از
ضربه خوردن رهبری به خاطر اطلاعات نادرستی که دفترشان در اختیارشان
میگذارد و منجر به موضعگیریهای سست و ناموفق میشود؛ مثل همین مسائل
مربوط به ثروتهای بادآورده و انتخابات. از من خواست به ایشان کمک کنم.
سهشنبه ۲۸ مرداد ۱۳۷۶- ص ۳۶۳آقای {محمود} واعظی آمد... و نیز از آثار برخی مواضع رهبری منجمله همین
بحث اموال بادآورده، با شیوهای که دستگاه قضایی و {روزنامه} کیهان عمل
میکنند، اظهار نگرانی کرد...
چهارشنبه ۱۶ مهر ۱۳۷۶ – ص ۴۵۵
دکتر {محسن} نوربخش، {رئیس کل بانک مرکزی} آمد... ولی وضع ساختوساز و
سرمایهگذاری در دو سه ماه اخیر بر اثر طرح مسأله ثروتهای بادآورده توسط
رهبری، کاهش شدیدی پیدا کرده و مردم بخش قابل توجهی از پولهایشان را از
بانکها کشیدهاند. خواست که با رهبری برای آرام کردن این وضع که اقتصاد را
تضعیف کرده صحبت کنم؛ خودش هم همین گزارش را به رهبری داده است.
شنبه ۱۹ مهر ۱۳۷۶ – ص ۴۵۸عصر آقای {حسین} محلوجی آمد... از ضعف سازندگی و بروز بیاعتمادی و رکود
به خاطر طرح ناجور استرداد ثروتهای بادآورده اظهار نگرانی کرد....
آقای {علی} فلاحیان آمد ... و از رکودی که بر اثر اظهارات رهبری و عملکرد دولت جدید، کشور را گرفته اظهار نگرانی کرد ...
یکشنبه ۲۰ مهر ۱۳۷۶- ص ۴۶۲شب میهمان رهبری بودم. سرماخوردگی دارند.... گزارش {آقای محسن
نوربخش،} رئیس کل بانک مرکزی، در مورد رکود اقتصادی به خاطر جو بیاعتمادی
در اثر مسائل مربوط به ثروتهای بادآورده و همچنین اظهارات آقای {مهدی}
کروبی و {قربانعلی} دری {نجفآبادی} در همین مسأله مذاکره شد. رهبری قبول
نداشتند.
چهارشنبه ۲۴ مهر ۱۳۷۶- ص ۴۷۰آقای {علی} غیوری، (آن مرحوم، امام جمعه پیشین شهرری و نماینده پیشین
ولی فقیه در هلال احمر، از جامعه روحانیت مبارز و از روحانیان مرتبط با
کسبه و بازار بود.) از رکود اقتصادی کشور و ضررهای سروصدای مسأله ثروتهای
بادآورده و ... اظهار نگرانی کرد...
یکشنبه ۲۷ مهر ۱۳۷۶ – ص ۴۷۷آقایان {محمد} عبایی {خراسانی}، {سیدحسین} موسوی تبریزی، {مهدی} مهدوی {آملی}، {محمدتقی} فاضل میبدی، {شیخ حسین} هاشمیان، {سید محمدعلی} ایازی و {سیدابوالفضل} موسویان آمدند... و از آثار منفی فشارها بر شهرداری تهران و دامن زدن به مسأله ثروتهای بادآورده در اقتصاد و امنیت کشور ... اظهار نگرانی کردند.
شب میهمان رهبری بودم، ... پیشنهاد کردم که تبلیغات ثروتهای بادآورده قطع شود که به طور اصولی پذیرفتند ولی قرار شد شیوه کار را بررسی کنند.
سهشنبه ۱۳ آبان ۱۳۷۶ – ص ۵۰۸دکتر {حسن} حبیبی، {معاون اول رئیسجمهور} آمد .... و از عدم افق مناسب برای آینده و به خصوص با توجه به جنجال ثروتهای بادآورده اظهار نگرانی کرد.
آقای مجید انصاری، {نماینده تهران} آمد. از شرایط جاری، اظهار نگرانی شدید نمود و گفت، افق آینده را مثبت نمیبیند. موقعیت رهبری بعد از دو انتخابات اخیر و مسأله ثروتهای بادآورده و عملکرد قوه قضاییه که به حساب رهبری آمده و نیز عملکرد صداوسیما به شدت تضعیف شده است.
شنبه ۱۷ آبان ۱۳۷۶ – ص ۵۱۳به دفتر رفتم. آقای {محمد محمدی} ریشهری، {دبیرکل جمعیت دفاع از ارزشهای انقلاب اسلامی} منتظر بود. درباره ضعف قوه قضاییه و اشکال قانون دادگاههای عام و ضررهای برخوردهای جاری با شهردای تهران و ضررهای تبلیغات ثروتهای بادآورده صحبت کرد ...
چهارشنبه ۵ آذر ۱۳۷۶ – ص ۵۴۲آقای {اسماعیل} شوشتری، وزیر دادگستری آمد... و نیز از آثار منفی بیتوجهی دولت به سرمایهگذاری و سازندگی و اشتغال که طرح مسأله ثروتهای بادآورده، بخش خصوصی را از سرمایهگذاری دور کرده ... اظهار نگرانی کرد.
سهشنبه ۱۱ آذر ۱۳۷۶ – ص ۵۵۲آقای دکتر {عیسی} کلانتری آمد... و نیز از آثار منفی طرح مسأله ثروتهای بادآورده گفت ...
چهارشنبه ۱۲ آذر ۱۳۷۶- ص ۵۵۴(در کوهنوردی در مسیر شیرپلا) ... چند نفری از کوهنوردان هم آنجا بودند که پول صبحانه آنها را هم دادیم. چند نفر دانشجو بودند. از خطبه من تشکر کردند و صریحا از رهبری به خاطر مسائل ثروتهای بادآورده و شهرداریها انتقاد میکردند که نشان بدی است.
شنبه ۱۵ آذر ۱۳۷۶ – ص ۵۵۸آقای {مرتضی} الویری آمد. از رکود اقتصادی کشور اظهار نگرانی کرد و گفت، به مناطق آزاد هم سرایت کرده و سرمایهگذاری را کم نموده و عامل آن، مسأله ثروتهای بادآورده و تصمیمات دولت است...
سهشنبه ۲۵ اذر ۱۳۷۶ – ص ۵۸۱آقای {محمدرضا} یزدانپناه، مدیرعامل {سازمان منطقه آزاد} کیش به استقبال آمده بود. در مسیر تا پاویون، وضع کیش را گفت. در ماههای اخیر به خاطر مسأله ثروتهای بادآورده و نیز رکود داخل کشور، حرکت سازندگی کند شده ....
چهارشنبه ۲۶ آذر ۱۳۷۶ – ص ۵۸۲آقایان طالب، امام جمعه {کیش} و چند نفر دیگر از روحانیون کیش آمدند. از تأثیر منفی مسأله ثروتهای بادآورده بر اقتصاد کشور و منجمله کیش انتقاد داشتند. کمکم قبح انتقاد به نظرات رهبری از بین میرود.
جمعه ۲۸ آذر ۱۳۷۶ – ص ۵۸۳...از کیش به تهران پرواز کردیم... در راه آقای موحدی، مسئول سپاه حفاظت، از رکود کشور و آثار سوء طرح مسأله ثروتهای بادآورده، آن هم از سوی رهبری صحبت کرد...
سهشنبه ۲ دی ۱۳۷۶ – ۵۸۹آقای {ابراهیم} رئیسی، رئیس {سازمان} بازرسی کل کشور آمد... گزارش وضع بازرسی کل را داد و از بیثمر و بلکه مضر بودن مسأله ثروتهای بادآورده گفت و اینکه تا امروز در دستگاه آنها به یک مورد مستند هم نرسیدهاند. گفت، خودش به جای «بادآورده»، کلمه «نامشروع» را به کار میبرد. چون تعبیر بادآورده، تفسیر شرعی و حقوقی ندارد.دوشنبه ۸ دی ۱۳۷۶ – ص ۶۰۴آقای ناطق نوری، در مذاکرات خصوصی از بدتر شدن وضع تخریب رهبری اظهار نگرانی کرد .... از رکود کشور هم نگران است؛ بخصوص که دشمنان، اظهارات رهبری درباره ثروتهای بادآورده را عامل رکود معرفی میکنند و ادامه دارد. گفت که با رهبری در مشهد، درخصوص ضررهای رکودآور مسأله ثروتهای بادآورده صحبت کرده و ایشان گفته که جواب آن را در سخنرانی تهران میدهند که همان بود که در سخنرانی دوم فرمودند.
یکشنبه ۱۹ بهمن ۱۳۷۶ – ص ۶۶۷
عصر با آقای {محمد} یزدی، رئیس قوه قضاییه ملاقات داشتیم. ... به کار آقای {علی} رازینی، {رئیس دادگستری تهران} در برخورد با مسأله {ثروتهای بادآورده} و شهرداریها اعتراض داشت.
در خاطرات فوق هم بودكه رهبري خودش هم به بيجا بودن تبليغات شعاري در اين موضوع معترف شده و بنا شده ببيند جطور جمع كند كه الغاء سخنراني قبلي نباشد
البته رهبري از اين سخنرانيهاى شعاري كه موجب سروصدا شده مكرر در زمان امام هم داشت و بعضا با واكنش تند امام و حتى زير سؤال بردن سواد فقهي او هم منجر شدمصاحبه كيهان با رفسنجاني در اين موضوع:سوال خبرنگار: یک
سری اصطلاحات در سالهای آخر دولت شما وارد ادبیات سیاسی و اقتصادی ما شد که عمدتاً
هم منبعث از کلام رهبری بود و بهعنوان آفات انقلاب – که از قِبل سازندگی
عارض شده – شناخته شدند؛ ثروتهای بادآورده، ایجاد طبقه جدید سرمایهداران،
غارتگران بیتالمال و نظایر این تعابیر.
رهبر انقلاب یکبار خطاب به دولت شما
فرمودند: نباید عدهای از مردم در اولیات زندگی خودشان درمانده شوند و در عوض عدهای
دست و پادار، با تمسک به قانون و دور زدن قانون و راهکارهای قانونی بتوانند به
ثروتهای بادآورده دست پیدا کنند. ایشان از این پدیده بهعنوان یکی از آفات انقلاب
– که از قِبل سازندگی به وجود آمده- یادکردند. ولی ما کمتر
دیدیم شما در مورد این مواضع حرفی زده و در تأیید یا رد آن موضع گرفته باشید. الآن
یکبار موضعگیری بفرمایید.
جواب هاشمی: رهبری هر وقت حرفی میزدند،
در جای خودش درست است. ولی من از یک مقوله دیگر صحبت میکنم. فکر میکنم ثروت
بادآورده در دوران قبل از سازندگی بیشتر بود؛ یعنی آنهایی که از ناحیه تفاوت قیمت
ارز که بسیار زیاد بود، سرمایهدار میشدند، خیلی بیشتر بود. اگر کسی میآمد و میگفت
میخواهد خدمت کند و کارخانهای بسازد، موافقت اصولی میگرفت و در توجیه کارش میگفت:
ده میلیون دلار ارز میخواهد، ارز میگرفت و بخشی را هزینه میکرد و بخشی را تبدیل
به ریال میکرد و اصلاً بهحساب سرمایه نمیآورد.
در خریدها و خیلی از معاملات اینگونه بود؛ بادآورده آنها
بود. بادآورده همان چهار میلیون کوپن اضافی در کشور بود که کسانی برای اشخاصی بدون
اینکه وجود خارجی داشته باشند، با تقلب، اجناس کوپنی را به قیمت ناچیزی میگرفتند
و در بازار آزاد به قیمتهای گزاف میفروختند. خواهش میکنم یکبار به زمان قبل
برگردید و ببینید تفاوت اجناس در بازار آزاد و در بازار رسمی دولتی چقدر بود.
آقای وهاجی وزیر بازرگانی بود. هر هفته یک جزوه میآورد که قیمتها را در دو، سه ستون نشان میداد. همه این اجناس دولتی بود. مثلاً کاغذ و امثال اینها وارد میشد و به قیمت دولتی میدادیم، اما در بازار گاهی صد برابر بود؛ اینها بادآورده است. حالا از چه راه و چه جوری در بازار میرفت، بماند. اگر ثروتهای بادآورده در دوران سازندگی بود، از یک جریان سازنده بود. این بادآوردهها با آن دزدیها فرق دارد
نكته مهم روش برخورد با فساد و اين مقولات هوشمندانه و طبق كار فني اطلاعاتي قضايي بيطرفانه بايد باشد و الا با جنجال بجز عوارض فرار سرمايه ها، همان مفسدين متوجه شده و كارشان را مخفي كرده و يا مي بوشانند ولذا اقاي رئيس كه خودش جزو نهاد حاكميت بوده با روش شعاري و سخنراني مخالف بوده و حتى از نظر شرعي هم اين عنوان را بي مبنا ذكر كرده است
مثلا در همين موضوع سران كشورهاى اسلامي كه غالبا مخالف ايران بودند و اصلا ممكن نبود در تهران تشكيل شود بخاطر رفتار و برخود اطمينا دهنده رفسنجاني و جلب اعتماد ملك عبد الله كه ان وقت وليعهد و بخاطر مريضي فهد همه كار و بادشاه واقعي بود در ايران تشكيل شد بماند مخالفتهاى امريكا و اسرائيل ووو براى بركزار نشدن در تهران و يا شركت نكردن اينها
آنوقت در همان ايام روزنامه جمهوري اسلامي كه امتيازش به اسم رهبري است و سردبيرش هم مهندس موسوي عليه سران كشورها مطلب بنويسيد؟!؟