![Image](http://aelaa.net/Ersaal/16/pic/800px-Illustration_Nasturtium_officinale0.jpg)
![Image](http://aelaa.net/Ersaal/16/pic/800px-Watercress_(2).JPG)
![Image](http://aelaa.net/Ersaal/16/pic/Nasturtium_lvs.jpg)
در طعم و رايحه شبيه است به جرچه و در برگ و ساق شبيه به كرفس است
کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم-ص-203
متن مخزن الادويه مراجعه شد و مطالب آن موافق تحفه بود با اين اضافات:نباتى است كه قبه آن بيرون از آب و از ميان گل آن برآمده و رنگ گل آن زرد و ساق
و از برگ كرفس اندك ضعيفتر و گفته اند برگ آن مشرف مايل به تدوير است مانند كرفس و بر ساق آن رطوبتى چسبنده به دست
و جمعى اجزاى آن از گل و غيره با عطريت و تند طعم و برگ آن را اهل شام بسيار مى خورند.
کتاب مخزن الادویه طبع قدیم ص 612گياهي است علفي و پايا که اختصاصا در چشمه ها، مجارري باريک آبها و نواحي مردابي مي رويد.از ساقه هاي خوابيده آن که عموما ضخيم و گوشتدار است
جابجا ريشه هاي کوچک و سفيد رنگ به صورت شبکه اي خارج مي شودکه ارتباط آنها را در نقاط مختلف به زمين باعث مي گردد
برگهاي آن متناوب،گوشتدار،مرکب از 3 تا 9 قطعه نامنظم، به رنگ سبز تيره و عاري از کرک است
در قسمت انتهايي ساقه آن گلهاي سفيد رنگي، مجتمع به شکل خوشه، ظاهر مي شود که پس از آميزش،
هريک به ميوه اي به صورت خورجين و به طول 2 تا 5ر2 سانتي متر تبديل مي گردند
دانه اش قهوه اي رنگ، مدور و واقع درد و رديف در داخل ميوه است.علف چشمه، در جريانهاي ملايم آب زلال زندگي مي کند
و در تمام مدت تابستان نيز گل دارد.
پراکندگي ان به صورتي است که در همه نواحي مشابه تا ارتفاعات 2000 متري يافت مي شود.
طول ساقه آن به تناسب شرايط محيط زندگي تفاوت مي کندبطوري کهخ در جريانهاي آب کم عمق،ساقه اش
کوتاه ولي در جريانهاي آب نسبتا عميق که زلال نيز باشد، از 2 متر هم تجاوز مي نمايد
نمونه هايي از اين گياه که در ارتفاعات زياد بسر مي برند معمولا طعمي تلخ دارند،برعکس نمونه هايي از انها که در اعماق زياد آب مي رويند
طعم تند خود را از دست مي دهند.پرورش علف چشمه در همه نواحي معمول است زيرا به حالت خام در سالاد و يا مانند سبزي خوردن با اغذيه مصرف مي شود
و چون طعم تند ملايم و مطبوع دارد و از سبزيهاي مفيد نيز به شمار مي آيد،بيش از انواع ديگر مورد توجه است.
براي پرورش آن بايد دانه گياه را در هنگام بهار در حاشيه جريانهاي ملايم آب پاشيد
بزودي گياه سبزي با برگهاي گوشتدار حاصل مي شود که انشعابات ساقه اش،تمام کناره هاي جريان آب را به حالت پرپشت فرا مي گيرد
پرورش آن در طشتک هاي بزرگ چوبي که در ته آن مقداري خاک ريخته و روي آنرا از يک قشر آب پوشانيده باشند نيز معمول است
در طريقه اخير بايد آب ظرف را گاهگاه عوض کرد. از پرورش آن نژادهاي مختلفي بدست آمده که بعضي از آنها بسيار مورد توجه است
موقع برداشت محصول زماني است که گياه داراي گل باشد زيرا فقط در اين موقع است که گياه داراي حداکثر اسانس مي باشد.
كتاب گياهان دارويي دكتر علي زرگري جلد يك ص200