بيخى است معروف و گياه او شبيه به گياه شقاقل
و از آن بسيار كوچكتر و بيگل و بيثمر
کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم ص-138-137 و هميشه تازۀ آن بهم مىرسد و كوهي و دشتي نيز مىباشد كوهي آن بزركتر هم در بيخ و هم در كياه و زنجبيل بيريشۀ سفيد خشك
را بهندى ستهوه نامند و اين بهترين همه است و از چين كه مرباى زنجبيل مىآرند دانها بزرك و باليده و نهايت بىريشه كه مانند آن هيچ جا نمىشود.
کتاب مخزن الادویه طبع قدیم ص 479 زنجبيل گياهى است پايا با بيخ يا ساقۀ زيرزمينى ضخيم غدهاىشكل، گرهدار، ناصاف، برگهاى آن متناوب نيزهاى،
بيضى و دراز و نوكتيز كه دمبرگ آن قسمتى از ساقه را در آغوش مىگيرد. داراى ۴ - ٣ ساقه به ارتفاع ١٠٠ - ٢٠ سانتىمتر شبيه نى.
شاخۀ گلدار معمولا مستقلا از ريشه خارج مىشود و گلهايى به رنگ زرد روشن با لكههاى قهوهاى در انتهاى آن ظاهر مىشود.
تكثير زنجبيل با كاشت قسمتى از غدۀ زيرزمينى جوانهدار آن انجام مىگيرد.
زنجبيل تجارتى غدۀ زيرزمينى اين گياه است كه از زمين خارج نموده شسته و ريشكهاى آن را قطع نموده و خوب با مالش در آب آن را تميز مىنمايند.
بهطور كلى دو نوع زنجبيل در بازار عرضه مىشود:
يكى خاكسترى و ديگرى سفيد. نوع خاكسترى كه با پوست است به ضخامت يك انگشت و عبارت است از تكمهها متصل به هم
و داراى بشرۀ خاكسترى زردرنگ، مغز آن سفيد يا زرد با لكههاى قهوهاى مايل به قرمز، بوى آن معطر و طعم آن خيلى تند فلفلى و گزنده است.
قسمت دوم يا قسم سفيد كه بدون پوست خارجى است، پهنتر و درازتر و باريكتر از زنجبيل خاكسترى و پوست آنكه معمولا برداشته مىشود،
زردرنگ و مخطط و خود ريشه تقريبا سفيد و سبكتر و شكنندهتر از زنجبيل خاكسترى است. بوى آن كمتر ولى طعم آن تندتر است.
کتاب معارف گیاهی میر حیدر جلد2 ص -347-346