گويند درختيست به قدر درخت گردكان و برگش مثل برگ درخت چنار
و ثمرش شبيه بانجير و به قدر انار و دانه ثمرش مانند دانهء انجير
و با شيرينى و ماكولست
و مؤلف تذكره گويد كه او را در مصر انجير فرنگى گويند
نباتش زياده بر دو زرع می باشد و برگش بسيار سطبر و خشن و پهن و دايم سبز
و چون برگ او را در زمين غرس كنند مي رويد
و ثمرش از برگ بيرون می آيد و به قدر خيارى كوچك می شود
و با شيرينى و شير او مثل شير انجير و دانه اش بطعم انجير است و ازين صفات ظاهر مي گردد
كه انجير بغدادى باشد
كتاب تحفه حكيم مومن-طبع قديم-ص128 متن مخزن الادويه مراجعه شد و مطالب آن موافق تحفه بود با اين اضافات: و انطاكي نوشته كه در مصر مشهور بانجير افرنجي است و آن را انجير هندى نيز نامند
و ليكن نجيب و خوب نيست تا بدو ذرع بلند مىشود و برك آن بسيار غليظ و خشن و مشرف و پهن مانند برك انجير
و مترجم صيدنۀ ابو ريحان و صاحب اختيارات بديعي نوشتهاند بجوز القى ماند اما سروى شكافته و مثلث شكل و به سرخي مائل و منبت آن يمن و از انجا باطراف مىبرند
کتاب مخزن الادویه طبع قدیم ص 452