گويند ثمر درختيست هندى بقدر تخم مرغ و چون مقشر گردد
و بقدر عفصى و سرخ و تيره رنگ و درخت او بقدر درخت انار
و بهترين او تازه خوشبوى تند است كه خطوط سياه داشته باشد
کتاب تحفه حکیم مومن- طبع قدیم-ص76
متن مخزن الادويه مراجعه شد و مطالب آن موافق تحفه بود با اين تفاوت:ثمر درختى است كه در جزيرۀ از جزائر زيرباد مسمى بجاوه كه به زبان فرنكي اياوا و بندر آن را بتاوى نامند بهم مىرسد
و آن بندر در تصرف ولنديس است كه عوام ولنديز نامند
و قومى از نصارى است خود بر جهاز باطراف مىبرد و مىفروشد و نيز شنيده شد درد كهن سونده بنور جائى هست بسيار مىشود
و جنكل و اشجار صندل هم هست و درين اوقات انكلس نيز كه قومى ديكر از نصارى است نوعى از جوزبوا يافته
و آن طولاني فى الجمله در شكل شبيه ببلوط در غلافى نيز مانند غلاف آن و از ان صلب تز
و مغز آن از مغز جوزبوا معروف اندك رخوتر و لطيفتر و در دهنيت و بو از ان كمتر و در قوت ضعيفتر
و درخت جوزبوا بقدر درخت كردكان و از ان كوچكتر
و برگ آن فى الجمله شبيه ببرك آن و كوچكتر و باريكتر از ان
و ثمر آن بقدر ثمر كردكان كوچكتر با پوست سبز خام و آن را سه پوست مىباشد يكى خارج
و آن در خامي سبز و نرم و بىريشه لحمى و ضخيم قريب به سطبرى انگشتى چنانچه درست آن را مربا ساخته از انجا مىآورند
و در زير آن پوست لحمى پوست ديكر صلب اندك صدفي و بر بالاى آن بسباسه پيچيده
و در جوف آن پوست صلب صدفى جوزبوا مىباشد بمقدار فندقى و اندك طولاني و از فندق بزركتر
و بهترين آن تازۀ كرم ناخوردۀ سنكين تند طعم و رائحه و آن سرخ رنك است و قوت آن تا سه سال باقي مىماند.
کتاب مخزن الادویه طبع قدیم جلد یک ص 321درخت جوز بويا درختى است دوپايه به بلندى ٢٠ - ١٠ متر، زيبا، هميشه سبز، با شاخههاى پراكنده. پوست تنۀ آن خاكسترى تيره، گلهاى آن زنگولهاىشكل كوچك زرد است.
برگهاى آن بيضى، نوكتيز، موجدار، چرمى سبز براق شبيه برگهاى نارنج يا برگهاى غار گيلاسى يا برگهاى Rhododendron ، نظير برگهاى گل صد تومانى R. ferruginosum ،
طول برگها در حدود ١٠ سانتىمتر، رنگ سطح فوقانى آن سبز تيره و رنگ سطح تحتانى آن سبز كمرنگ است.
ميوۀ آن كه معمولا در حدود شش ماه پس از ظهور گلها مىرسد، شبيه زردآلو به رنگ زرد ليمويى تا قهوهاى روشن و وقتى كه كاملا رسيد
معمولا از وسط ترك مىخورد و از شكاف ترك آن جدار خشبى شفاف و درخشان و مخملى تورىشكل ناصاف هسته كه همان بسباسه يا ميس است ديده مىشود.
اين جدار، يك عدد هستۀ قهوهاى رنگ روغنى را كه همان جوزبويا مىباشد دربرگرفته است.
هستۀ تخممرغى شكل و معطر گياه يا ناتمگ در حدود ۴ سانتىمتر طول و ۵ / ١ - ١ سانتىمتر عرض دارد
و قشر خارجى بسيار معطر و شكنندۀ آن يعنى بسباسه يا ميس در حدود ٢ - ١ ميلىمتر ضخامت دارد و وقتى خشك شد به رنگ زرد قهوهاى درمىآيد.
معمولا پس از برداشت ميوهها كه از سالهاى هفتم به بعد آغاز مىشود، ابتدا قسمت پوشش خارجى يا جدار خارجى هسته كه همان بسباسه است
با چاقو و با دست برداشته و آن را در مدت ١۵ - ١٠ روز در جريان هوا در آفتاب قرار مىدهند كه خشك شود.
پس از خشك شدن رنگ آن از زرد به قهوهاى تبديل مىشود. پس از كندن اين جدار خارجى، هستۀ آن را جداگانه به مدت ٨ - ۴ هفته در جريان آفتاب و هوا قرار مىدهند
كه بتدريج خشك شود. ضمن اين ۴ هفته در اثر خشك شدن مغز هسته، پوست سخت هسته از آن جدا مىشود
و در اثر ضرباتى كه به هسته وارد مىكنند پوست سخت آن را شكسته و مغز آن كه همان ناتمگ است خارج مىشود و آن را نگهدارى مىنمايند.
معمولا براى اينكه بسباسه يا ميس در اثر ماندن طولانى در انبار حتى الامكان فاسد نشده و مورد حملۀ حشرات و آفات قرار نگيرد،
قبل از انبار كردن آنها را با متيلبرومايد يا كربنبىسولفيد ضد عفونى مىنمايند و براى ضد عفونى كردن مغز هسته نيز از آب آهك استفاده مىنمايند.
پس به عبارت سادهتر ميوۀ جوز بويا داراى سه قشر است.
قشر اول قشر خارجى گوشتى كه پس از رسيدن ميوه شكاف مىخورد.
قشر دوم كه تركترك است، تازۀ آن قرمز و چون خشك شود زرد مىشود، اين قشر را بسباسه گويند
و سرانجام قشر سخت نازك و قهوهاىرنگ كه مغز هسته را فراگرفته و مغز كه همان ناتمگ است در داخل آن قرار دارد.
کتاب معارف گیاهی میر حیدر جلد2 ص 289-290-291