مطلب دوم
- خداوند كعبه را براى زائران و مجاوران آن مبارك گردانيد، حسين عليه
السلام نيز از جهت فيوضات وارده به مردم به سبب آن حضرت ، صاحب
بركت الهى است ، زيرا تعدادى با شهادت در ركاب آن حضرت ، گروهى با گريه بر
او، تعدادى با برپا كردن عزاى آن حضرت ، برخى با گرياندن ديگران براى آن حضرت
، عده اى هم با تظاهر بر گريه بر او و بعضى هم با به ياد آوردن امام
هنگام نوشيدن آب ، عده اى هم با زيارت آن حضرت ، تعدادى هم با
كمك به زائران آن حضرت و... وارد بهشت شدند. علاوه بر اين ، آن حضرت به وجوه مختلف موجب بركت براى مردم
در رزق و روزى ها و موجب فيوضات وارده بر كسانى است كه به خاطر مجاورت با آن
حضرت و عزادارى براى ايشان و حضور در مجلس آن حضرت و مواردى از اين قبيل
، نسبتى با ايشان پيدا مى كنند. - آن طور كه در آيه شريفه آمده است ، خداوند كعبه را مايه هدايت
جهانيان قرار داد، حسين عليه السلام نيز براى جهانيان هدايت و سبب
هدايت آنها است ، چرا كه آن حضرت جان خود را فداى دين جدش كرد و
به خاطر شهادت او مذهب شيعه ظهور يافت . از اين رو در زيارت اربعين به روايت امام صادق عليه السلام در حق آن حضرت وارد شده است
كه : حسين خود را در راه تو بخشيد تا بندگانت را از جهالت و حيرت گمراهى
نجات دهد. - خداوند اطراف كعبه را حريم قرار داده و صيد كردن در آنجا و قطع
شاخه درختان آنجا و... را حرام نموده است . همچنين خداوند
براى مدفن حسين عليه السلام نيز حريم قايل شده است و تربت آن
را محترم شمرده و خوردن مقدارى از آن را براى شفاء حلال نموده و حرم او را
يك فرسخ و در روايت ديگرى چهار فرسخ و در روايت ديگرى پنج فرسخ از اطراف قبر
شريف قرار داده است . - خداوند كعبه را محل امن قرار داده و هر كس به آن پناه ببرد، ريختن
خونش حرام است . هر كس هم به حسين عليه السلام پناهنده شود
ريختن خونش حلال نيست ، اما از آنجا كه بنى اميه حرمت
خانه خدا را شكستند، حرمت كسانى را هم كه به آن حضرت پناه آورده
بودند، شكستند. آنها حتى حرمت آن دو كودك خردسال را هم نگه
نداشتند و آن يكى را كه بر روى دستان حسين پناه آورده بود و از عطش پرپر مى زد با تير نشانه گرفتند و كودك ديگر را كه به سينه آن حضرت
پناه برده بود، در حالى كه از عمويش كمك مى خواست ، دستش را قطع كردند
و با تير بر روى سينه آن حضرت به شهادت رساندند. آنها
حتى پرندگان اين حرم را كه براى نوحه سرايى گرد حرم مى چرخيدند، از آنجا طرد
كردند. سكينه را نيز زدند و او را كشيدند و از جسد پدر دور كردند. اهل بيت آن
حضرت را هم از اين حرم بيرون كردند و آنها را به زنجير كشيدند و
سوار بر جهاز شتران نمودند. - خداوند كعبه را قبله حبيبش به هنگام نماز كه شريف ترين حالات و افضل عبادات آن حضرت بود، قرار داد و خطاب به آن حضرت وحى آمد فول وجهك شطر المسجد الحرام (90) به طرف مسجدالحرام رو كن . بنابراين
كعبه قبله سيماى پيامبر صلى الله عليه وآله است ، اما حسين عليه السلام ، آن طور كه پيامبر خودش او را توصيف كرده ، خون قلب پيامبر، ميوه دل و ريحانه اوست ، بلكه حسين نفس پيامبر است . كما اينكه آن حضرت
فرمود: حسين از من است و من از حسين هستم . - خداوند طواف خانه خدا را ركنى از اركان اسلام قرار داد و فرمود و لله على الناس حج البيت (91) بر
مردم حج و زيارت خانه واجب است . هر كس اين كار را انجام ندهد (در صورت
واجد بودن شرايط) ركنى از اركان اسلام را تقليل داده است . زيارت
حسين عليه السلام نيز ركنى از اركان ايمان است . در حديث آمده كه تارك زيارت آن حضرت ايمانش ناقص است و قاطع حرمت پيامبر خدا و
رحم او است و عاق پيامبر صلى الله عليه وآله مى باشد. و در
روايت ديگرى آمده كه تارك زيارت آن حضرت ، شيعه نيست . در
روايت ديگرى نيز آمده كه اگر آن شخص از اهل بهشت باشد، از
مهمانان آن است ؛ و در روايت ديگر آمده كه چنين شخصى تارك حقى از حقوق خدا است ، اگر چه هزار حج به جا آورده باشد و در روايت ديگرى
وارد شده كه او از خير محروم است . در روايت ديگرى آمده كه يكى
از معصومين عليه السلام شنيد كه گروهى از شيعيان هستند كه يك
سال يا دو سال مى گذرد، اما به زيارت حسين عليه السلام نمى آيند، آن حضرت فرمود كه
آنها در حظ و بهره شان به خطا رفتند و از ثواب خداوند و جوار محمد صلى الله عليه
وآله دور شدند. - خداوند كعبه را مغناطيس دل ها قرار داده و دل ها به سوى او از نقاط
دور دست جذب مى شوند. و قلب ها مشتاق زيارت خانه خدا و اهل
آن ديار است . چنان كه در قرآن آمده است فاجعل افئدة من الناس
تهوى اليهم (92)
خدايا تو دل هاى مردم را به سوى آنها مايل گردان . - در خانه مقام ابراهيم خليل عليه السلام ، يعنى جاى پاى آن حضرت
وجود دارد كه در صخره اثر كرده است . در حسين عليه السلام
نيز دهان حبيب خدا صلى الله عليه وآله اثر گذاشته است . همچنين
پيشانى و گلوى حسين به دليل اينكه پيامبر صلى الله عليه وآله آنجا
را بسيار مى بوسيد، نورافشانى مى كردند، كه اين مطلب در روايات بسيارى آمده
است . از سوى ديگر اگر مقام بدن ابراهيم خليل عليه السلام در
كنار خانه خدا قرار دارد، مقام حسين عليه السلام شانه پيامبر، سينه و پشت آن حضرت مى باشد. بنابراين بدن مبارك پيامبر صلى الله عليه
وآله مقام حسين عليه السلام است . هر كس اين روايت ها را پى
گيرى كند كه چگونه حضرت رسول صلى الله عليه وآله ، حسين عليه السلام
را بر دوش مى گرفت و به راه مى افتاد و يا او را بر سينه خود مى خوابانيد و
يا در حالى كه پيامبر در سجده بود حسين بر پشت او سوار مى شد و
آن حضرت سجده را به همين خاطر طولانى مى كرد و يا اينكه حسين را بر پشت خود سوار
مى كرد و چهار دست و پا راه مى رفت ، به محبت عجيب و علاقه شگفت انگيزى پى مى برد
كه هيچ كس به ديگرى راه ندارد. - خداوند براى كعبه كرامت ظاهرى و آيه بينه اى قرار داده كه پرندگان
بر فراز آن پرواز نمى كنند و بر اطراف آن نمى نشينند.
براى حسين عليه السلام نيز كرامت ظاهرى قايل شد، به نحوى كه آب
در قبر آن حضرت فرو نرفت و گاو به سمت قبر آن حضرت زمانى كه خواستند آنجا
را شخم بزنند تا اثر او را محو نمايند، حركت نكرد. متوكل - كه لعنت خدا بر او باد - مدت بيست سال تلاش كرد اثر قبر آن حضرت را محو
كند و دستور داد آنجا را شخم بزنند، زراعت بكارند و آب بر آن جارى
سازند. يك بار هم قبر شريف آن حضرت را نبش كردند و ديدند كه گويى
بدن مطهر آن حضرت را همين الان دفن كرده اند، از اين رو به
آن دست نزدند؛ سپس جريان آب را بيشتر نمودند، قبر بالا آمد و آب به آن نرسيد. آنگاه خواستند آنجا را با گاو شخم بزنند، اما هر
چه گاو را زدند، حركت نكرد. حتى گاهى اوقات مى ديدند كه
گروهى آنها را با تير مى زنند و چون اينها هم تير به سمت آن جماعت
مى انداختند، تير به سمت تيرانداز بر مى گشت . البته پرندگان بر روى بدن شريف
آن حضرت فرود آمدند كه بنا به آنچه كه روايت شده ، تفصيل آن چنين است :
وقتى حسين عليه السلام به شهادت رسيد و پيكر مطهرش را در بيابان انداختند، پرنده
سفيدى آمد و بال و پر خود را بر بدن شريف ماليد و در حالى كه خون از او مى چكيد
پرواز كرد و رفت . آنگاه به پرندگانى برخورد كه در زير شاخه درختان و بر شاخه
ها نشسته بودند؛ به آنها گفت : اى پرندگان ! شما مى خوريد و نغمه سر مى
دهيد، در حالى كه بدن حسين در سرزمين كربلا، در اين گرماى سوزان ، افتاده ، گلويش
را بريده اند، سرش را از بدن جدا نموده و بالاى نيزه كرده و زنانش را سر و پا برهنه به اسارت برده اند. آنگاه آن پرندگان به
طرف كربلا به پرواز درآمدند و چون به آنجا رسيدند، ديدند
كه بدن مطهر حسين بى سر و بى غسل و كفن بر زمين افتاده ، در هم كوبيده
شده ، گرد و خاك آن را فرا گرفته ، حيوانات صحرا به زيارتش آمده و
اجنه بر او گريه مى كنند و نوحه مى خوانند و خاك تيره و فضا از انوار مطهر آن
حضرت نورانى شده است ؛ در نتيجه پرندگان نيز شيون و زارى كردند و خود را بر روى
بدن آن حضرت افكندند و خون آلود شدند و هر يك به سمتى به پرواز درآمد. يكى از
اين پرندگان به قصد مدينه منوره به پرواز درآمد، وقتى به حرم حضرت رسول رسيد، در
حالى كه همچنان در حال پرواز بود، خون از بال و پر او بر گرد
قبر پيامبر صلى الله عليه وآله مى چكيد و به زبان خود مى گفت :
بدانيد و آگاه باشيد كه حسين در كربلا به شهادت رسيد، آگاه باشيد كه حسين را
در كربلا سر بريدند. آنگاه پرندگان ديگر گرد او جمع شدند. - خداوند كعبه را محل طواف مردم قرار داد و به نسبت قدم هائى كه در
اطراف آن بر مى دارند، براى اين طواف ثواب زيادى را قايل
گرديده است ؛ همان طور كه در عنوان مربوط به زيارت حسين عليه
السلام بيان شد، فضيلت زيارت آن حضرت ، نسبت به آن ، چندين برابر است . - خداوند كعبه را محل طواف ملائكه قرار داد. در اين باره روايت شده
است كه ، وقتى جبرئيل عليه السلام به امر خدا كعبه را ساخت
، هفتاد هزار ملك گرد آن طواف كردند، اين تعداد ملائكه از خيمه اى
حراست مى كردند كه از بهشت فرستاده شده بود و بر پايه هاى خانه اى نهاده شده
بود كه آن خانه را ملائكه قبل از خلق آدم عليه السلام بنا كرده و پايه
هاى آن خانه را به ازاى الضراح و بيت المعمور و عرش بالا برده
بودند؛ و چون آن خيمه كنار زده شد و جبرئيل بناى دوم را ساخت
و ملائكه بر گرد آن طواف كردند، آدم و حوا به آنها نگاه كردند و به راه افتادند
و هفتاد مرتبه طواف كردند. - در حديث نبوى هم به روايت از حضرت زينب از حضرت زينب به نقل از ام ايمن و از پدرش على عليه السلام نقل است كه در هر شبانه
روز از هر آسمان صدهزار فرشته گرد قبر آن حضرت حلقه مى زنند
و بر او صلوات مى فرستند و حمد و ستايش خدا را مى كنند و براى زائران آن
حضرت طلب آمرزش مى نمايند و نام كسانى را كه به نيت تقرب به درگاه
خداوند و پيامبرش به زيارت آن حضرت آمده اند و همچنين نام پدران ، عشاير و
مناطق آنها را ثبت مى كنند و با نور عرش خدا اين مهر را بر چهره آنان مى زنند كه اين زائر قبر بهترين شهيدان و فرزند بهترين
پيامبران است ، و چون قيامت برپا شود، در اثر آن مهر، نورى از
چهره هاى آنها مى درخشد كه چشم ها را خيره مى كند و اين نور دليل آنها
و باعث شناسايى شان مى شود. - كعبه از آسمان نازل شده است . امام صادق عليه السلام فرمود: خداوند
بيت را از آسمان نازل فرمود و داراى چهار در است كه بر هر در
آن قنديلى از طلا آويخته شده است . اگر چه كعبه اين شرافت را
دارد كه از آسمان نازل شده است ، حسين عليه السلام ضمن اينكه قبل از خلق آسمان ، نورى بوده است - بلكه در حديث نبوى آمده كه لوح و كرسى از نور آن حضرت خلق شده اند و حسين عليه السلام از اين دو برتر است - هنگام شهادت ، جسم آغشته به خونش به آسمان
برده شد و با صورت على عليه السلام كه بر آن ، اثر ضربت ابن ملجم وجود
دارد، در آسمان پنجم نگه داشته شد و ملائكه از فراز و زير آن نازل شده و به آن مى نگرند؛ و در روايت ديگرى آمده است كه حسين
عليه السلام از يمين عرش قتلگاه ، مدفن و زائران خود و كسانى كه
بر او گريانند، مى نگرد. (كه ما اين حديث را در عنوان مربوط
به خواص گريه ذكر كرديم ) - خداوند كعبه را در دوران جاهليت و اسلام ، بلكه از دوران آدم تا به حال معظم و مجلل قرار داده و اهل همه اديان ، حتى كفر و شركت نيز
كعبه را بزرگ مى شمردند و قصد آن را مى كردند و به زيارت آن
مى آمدند. حسين عليه السلام نيز، حتى نزد دشمنان و اشقياء،
معظم و با جلال و عظمت است . در روايتى آمده است كه محبت حسن و حسين عليهماالسلام در دل هاى منافقان و كافران (هم ) افكنده شده
است . - در اطراف مسجدالحرام ، بنابر قول قوى تر و مشهورتر، مسافر مى تواند
نماز را كامل بخواند و همچنين مى توان نوافلى را كه اداى آن به هنگام
مسافرت از انسان ساقط است ، به جا آورد، كه اين امر به خاطر شرافت
كعبه است . همچنين بنابر قول قوى تر، نماز مسافر در حرم امام حسين عليه
السلام كامل است و نوافلى را كه اداى آن به هنگام سفر از انسان ساقط مى
شود، مى توان در آنجا به جا آورد. - بنابر روايات متواتر فراوان ، همه پيامبران از آدم تا خاتم عليهم
السلام كعبه را زيارت كرده و به دور آن طواف كرده اند. چنين
مسئله اى براى امام حسين عليه السلام ، در رابطه با پيكر مطهر آن
حضرت ، سر مباركشان و قبر شريفشان نيز ثابت است . حتى وارد شده است كه هر كس
در شب نيمه شعبان آن حضرت را زيارت كند، 124 هزار پيامبر با او مصافحه مى كنند. و
از كعب الاحبار نقل است كه تمام پيامبران سرزمين كربلا را زيارت كرده و گفته اند
در تو ماه تابان دفن مى شود. - خداوند كعبه را به حجرالاسود كه ياقوتى از ياقوت هاى بهشت است ،
مزين كرده است . حسين عليه السلام نيز زينت بهشت و حتى برتر از بهشت ، يعنى زينت
عرش است . در حديثى از پيامبر صلى الله عليه وآله آمده
است كه بهشت از درگاه الهى تقاضا كرد كه او را زينت ببخشد،
خداوند به آن وحى كرد كه اركان تو را به حسن و حسين مزين كردم ، آنگاه بهشت از خوشحالى چون عروسان به خود باليد. - در قرآن كريم خداوند فرموده است و اتخذوا من مقام
ابراهيم مصلى (93)
و مقام ابراهيم را جايگاه پرستش قرار دهيد. بنابراين واجب است كه
در مقام ابراهيم خليل عليه السلام به احترام كعبه ، دو ركعت
نماز خواند. حبيب خدا حضرت محمد مصطفى نيز هنگام ولادت حسين
عليه السلام پس از مغرب دو ركعت نماز شكر به جا آورد. آن حضرت هنگام تولد امام حسن عليه السلام نيز چنين كارى را انجام داده بود
و اين امر نافله نماز مغرب و سنتى شد تا روز قيامت . پس همه مردم
اين دو ركعت نماز را به شكرانه وجود آن حضرت و احترام به او مى
خوانند. - آن طور كه در روايت عيسى بن عبدالله هاشمى از پدرش به نقل از امام صادق عليه السلام آمده ، خانه كعبه مانند ماه و
خورشيد، نورانى بود تا اينكه يكى از فرزندان آدم برادر خود را به قتل
رساند، آنگاه سياه شد. در روايت (ديگرى ) آمده است كه موضع كعبه مانند
ياقوت سرخ رنگى بود كه نور و روشنائى اش به موضع اعلام و نشانه ها مى
رسيد و اعلام با نور كعبه شناخته مى شدند، آنگاه خداوند آنجا را حرم قرار داد. - مكه ، ام القرى است ، در حالى كه حسين عليه السلام پدر ائمه
بزرگوار مى باشد، و آن طور كه در روايات فراوان آمده است ،
خداوند اين امتياز را در عوض آن شهادت به حسين عليه السلام در كنار
خصايص و امتيازات ديگرى كه به ايشان عنايت فرمود، داده است . - كعبه سرور و سالار همه خانه ها است ، حسين عليه السلام نيز سيد و سرور
و سالار جوانان اهل بهشت است ، ضمن اينكه همه اهل بهشت جوان هستند. اين
حديث را عامه و خاصه ، حتى عمربن خطاب ، از پيامبر صلى الله عليه
وآله به طور متواتر نقل كرده اند. - با اينكه كعبه در سرزمين غيرقابل زراعت قرار دارد، به بركت دعاى
ابراهيم عليه السلام ، تمام نعمت ها در آنجا جمع مى شود،
حسين عليه السلام نيز موجب فراهم شدن اعظم ثمرات ، يعنى ثمرات بهشت
است . اين مطلب در روايت هاى فراوانى آمده كه از جمله آن روايتى است كه در بحار
به نقل از ابن شاذان از قول سلمان (ره ) آمده است . سلمان گفته است
: به خدمت پيامبر صلى الله عليه وآله رسيدم ، و بر او سلام كردم ، سپس نزد فاطمه
عليهاالسلام رفتم . آن حضرت به من گفت : حسن و حسين گرسنه اند و گريه
مى كنند، دست آنها را بگير و نزد جدشان ببر. - از احترامات بزرگ بيت و حرمت آن اين است كه خداوند اسماعيل فرزند ابراهيم عليهماالسلام را ماءمور كرد بيت را بپوشاند
و آن را مزين كند. اعراب (پوشش را) اهداء مى كردند و مادر و همسر حضرت اسماعيل آن را مى دوختند و آن حضرت بيت را با آن مى پوشاند. سپس
سليمان و بعد از آن پادشاهان و ملوك در هر زمانى آن را پوشاندند. - الم تر كيف فعل ربك باصحاب الفيل (94) آيا نديدى كه پروردگار تو با اصحاب فيل چه
كرد؛ آن زمانى كه در صدد برآمدند خانه خدا را خراب كنند. الم يجعل كيدهم فى تضليل و ارسل
عليهم طيرا ابابيل ترميهم بحجارة من سجيل (95) آيا تدبيرى را كه براى خرابى كعبه انديشيدند،
تباه نكرد و بر هلاك آنان پرندگان ابابيل را فرستاد تا آن سپاه را به سنگ هاى
سجيل سنگباران كنند. سنگ هايى كه از جهنم آوردند و هر كدام به اندازه عدسى بيش
نبود كه به مغز آنها اصابت مى كرد و از پائين شان بيرون مى آمد. فجعلهم كعصف ماءكول (96) و تنشان را چون علفى زير دندان حيوان خرد گردانيد. وقتى اصحاب سگ و خوك در صدد تخريب بيت رسول خدا، با به شهادت رساندن
حسين عليه السلام بر آمدند، هر چند خدا به خاطر مسائل
عديده اى به آنها اندكى مهلت داد، اما پس از مدتى كيدشان را تباه كرد
و در همين دنيا كسى را در پى آنها فرستاد كه به تعقبيشان پرداختند و به شديدترين وجه
به قتل رسيدند و بدين صورت مثله شدند و بسيارى از آنها را در آتشى كه به
دستور مختار برافروخته شد و روغن داغ سوزاندند، كما اينكه جسد ابن زياد و اخنس بن
زيد چنين معامله اى شد و گاهى ابن زياد به آتش عطش مى سوخت ، چنانكه به نقل از دربان او حكايت شده كه گاهى اوقات چهره اش آتش مى
گرفت و بعد آن را خاموش مى كرد. - نگاه كرن به كعبه براى كسانى كه عارف به حق ائمه هستند، موجب آمرزش
همه گناهان مى شود و هم دنيا و آخرت را نيز كفايت مى
كند. نگاه به حسين عليه السلام نيز بزرگترين عبادت است .
چرا كه پيامبر صلى الله عليه وآله نسبت به اين كار تعهد داشت ، حتى بعضى اوقات چون گرسنه مى شد مى فرمود
مى روم و به حسن و حسين نگاه مى كنم و گرسنگى ام برطرف مى شود. همچنين پدرش
نيز نسبت به نگاه به حسين عليه السلام توجه داشت ، اما به مجرد نگاه به
حسين گريه و رقت بر او غلبه مى كرد. نگاه به قبر آن حضرت نيز
عبادت است و كسى كه به قبرش مى نگرد، به ويژه وقتى نگاه به قبر فرزندش در پايين
پايش بيفتد، تحت تاءثير قرار مى گيرد و رقت بر او غلبه مى كند. كما اينكه همه
اين موارد در روايت آمده است . - در حج وارد شده است كه هر كس يك درهم در اين راه هزينه كند، هزار
درهم براى او به حساب مى آيد. ابن سنان از امام صادق عليه
السلام پرسيد: هر درهمى كه در حج هزينه شود، هزار درهم به حساب
مى آيد، درباره آنچه در راه قبر پدرت حسين عليه السلام هزينه مى شود، چه حكمى
وجود دارد؟ امام فرمود: اى پسر سنان به ازاى هر درهم براى او هزار هزار - و شمرد تا به
عدد ده رسيد - درهم به حساب مى آيد و به
همان تعداد، درجات او افزايش پيدا مى كند و رضايت خداوند براى
او بهترين است . - خداوند ملائكه را خلق نمود و قبل از بسط زمين به عنوان حرم برگزيد،
اما از على بن الحسين عليه السلام درباره كربلا وارد شده
است كه فرمود: خداوند 24 هزار سال قبل از آنكه سرزمين كعبه را خلق كند و
آن را به عنوان حرم برگزيند، سرزمين كربلا را به عنوان حرم
امن و مبارك برگزيده بود، و چون خداوند تبارك تعالى زمين را به لرزه درآورد و سير دهد، سرزمين كربلا با تربت نورانى و پاكش
همچنان مرتفع بماند و در بهترين روضه از روضه هاى جنت
قرار داده شود و به عنوان بهترين مسكن در بهشت كه تنها پيامبران
اولوالعزم و فرستادگان خدا در آن ساكن شوند، قرار داده مى شود. همچنين يكى از
پيامبران گفته است كه سرزمين كربلا، ميان روضه هاى بهشت مى درخشد، چنانكه ستاره
زهره در ميان ديگر ستارگان مى درخشد، و نور آن ديدگان اهل بهشت را خيره مى كند
و ندا مى دهد كه من سرزمين مقدس طيب و مبارك خداوندم كه پيكر سيدالشهداء و سرور جوانان اهل بهشت را در بر گرفته ام . - مكه به سخن درآمد و به لطف و كرامتى كه خداوند به او نموده ،
افتخار كرد و گفت :
مثل من كجا پيدا مى شود، خانه خدا بر روى من بنا نهاده شده و مردم از
راه هاى دور به سوى من مى آيند اما كربلا برتر است ؛ زيرا وقتى مكه به خود
باليد، خداوند خطاب به او وحى فرمود، كافى است ، متواضع
باش ، فضيلت تو در مقابل آنچه به سرزمين كربلا دادم ، مانند سر
سوزنى است كه در دريا فرو رود و از آب دريا (قطره اى ) بردارد؛ و اگر تربت كربلا نبود، به تو فضيلت نمى
دادم و اگر آن كسى را كه سرزمين كربلا او را در بر گرفته ،
وجود نداشت ، تو را و آن خانه اى را كه به او افتخار مى كنى
، نمى آفريدم ، پس مطيع و آرام و متواضع و ذليل و پست باش و در
مقابل سرزمين كربلا متكبر و مغرور نباش وگرنه مورد خشم من قرار مى گيرى و تو را در
آتش جهنم مى اندازم . - خانه خدا داراى حطيمى است كه
به واسطه آن گناهان بندگان از بين مى رود؛ به واسطه حسين عليه
السلام هم گناهان گذشته و آينده آمرزيده مى شود و انسان مانند روزى مى شود كه از مادرش متولد شده است . - خانه خدا پناهگاه است و ترسان از عذاب به آن پناه مى برد. حسين
عليه السلام هم از روزى كه متولد شد پناهگاه ملائكه و سپس مردم
تا روز قيامت شد. - حجر اسماعيل ذبيح متصل به خانه خداست و آن طور كه در روايات آمده
است خداوند آن را از بينات قرار داده است . همچنين قبر او و
دخترانش در آنجا واقع شده است . و در طرف ديگر، يعنى ميان ركن و
مقام ، قبر هفتاد پيغمبر قرار دارد كه طبق روايات ، همگى از گرسنگى و آسيب از دنيا رفتند. قبر على اكبر - ذبيح دوم بدون فدايى - نيز مانند اتصال حجر اسماعيل به
بيت ، به قبر حسين عليه السلام متصل است ، و قبر هفتاد و دو صديق در طرف
قبر آن حضرت - در پايين پاى ايشان - قرار دارد كه با تن مجروح و
لب تشنه به شهادت رسيدند و همگى در يك قبر دفن شدند و حائر، محيط به آنها است
. با اين همه ، آن طور كه در روايت صحيح آمده ، تعداد دويست پيامبر و دويست وصى در آنجا مدفون است . - در اطراف خانه خدا، مكان هاى معظمى چون منا، مشعر، عرفات ، صفا و
مروه قرار دارد، در اطراف قبر حسين عليه السلام نيز مكان هاى
مشرف و معظمى قرار دارد؛ چرا كه شرافت منا به اين واسطه است كه
آنجا مكان تل اسماعيل است ، در حالى كه مقتل ، مكان به شهادت
رسيدن شخصيتى چون حسين عليه السلام ، على ، عبدالله ، عباس و قاسم است ، و ديگر اينكه شرافت منا به واسطه اين است كه محل ذبح قربانى است ، اما مقتل ، محل ذبح شهدايى است كه پيامبر خدا
صلى الله عليه وآله در حقشان فرموده است كه آنها سادات
شهداى امت من هستند. شرف مشعرالحرام نيز به خاطر آن است كه ابراهيم
عليه السلام در آنجا ديد كه ماءمور به ذبح فرزندش است ؛ اما مكانى را كه خواب مى بيند فرزندش در آنجا ذبح شده است ، برتر است . - خداوند تعالى به خليل خود ابراهيم عليه السلام ماءموريت داد كه
اعلام نمايد مردم به سوى كعبه بيايند و به او فرمود و اذن الناس بالحج ياءتوك رجالا و على كل
ضامر ياءتين من كل فج عميق (97)
و مردم را به اداى مناسك حج اعلام كن تا مردم پياده و سواره از
هر راه دور به سوى تو جمع آيند. آنگاه ابراهيم عليه السلام به بالاى مقام رفت و خطاب كرد به حج بياييد. خداوند حبيبش محمد صلى
الله عليه وآله را ماءموريت داد كه اعلام حج نمايد: لا اسئلكم عليه اجرا
الا المودة فى القربى (98)
بگو من از شما اجر رسالت جز اين نخواهم كه مودت و محبت مرا در حق خويشاوندان منظور داريد. و همچنين آن حضرت فرمود؛ اى عترتم ! من در
ميان شما دو چيز گرانبها، يكى كتاب خدا و ديگرى عترتم را به
جاى مى گذارم و نيز بارها فرمود كه حسين را نزدش بياورند و
به مردم اعلام كرد كه او را يارى كنيد. در روايتى از حذيقة بن اليمان آمده است كه او گفت : شيدم در حالى كه پيامبر خدا دست حسين را گرفته
بود، مى فرمود: اى مردم ! اين حسين بن على است ، پس او را بشناسيد؛ به همان
خدايى كه جان من در دست اوست ، همانا كه جايگاه او و محبانش و دوستداران دوستان
او در بهشت است . - خداوند در آيه شريفه فرموده است هديا بالغ الكعبة (99) به عنوان هديه به كعبه برساند. كه اين به خاطر بزرگداشت كعبه و شرافت
آن از جانب خداوند تعالى است . در حالى كه خداوند با
احترام و تعظيم بيش از اين ، بر حسين منت نهاده است به نحوى كه به
آهويى امر كرد كه بچه خود را به حسين عليه السلام ، قبل از آنكه گريه كند،
اهدا نمايد؛ و آن زمانى بود كه يك عرب باديه نشين نزد حضرت رسول آمد و عرض كرد: يا
رسول الله ! من بچه آهويى شكار كرده ام و آن را براى شما آورده ام تا به
فرزندانتان حسن و حسين اهدا شود. پيامبر صلى الله عليه وآله آن را پذيرفت و برايش دعا كرد. حسن عليه السلام كنار جدش ايستاده بود و
از آن بچه آهو خوشش آمد، پيامبر آن را به حسن داد. ساعتى
نگذشته بود كه حسين عليه السلام آمد و ديد برادرش بچه آهويى دارد
كه با آن بازى مى كند. گفت : پدربزرگ ! به برادرم بچه آهويى دادى ، و به من
مثل آن را نداده اى ، حسين عليه السلام چند بار اين جمله را تكرار كرد و پيامبر صلى الله عليه وآله ساكت بودند و با كلامى او را تسلى
خاطر و مورد لطف و مرحمت قرار مى دادند، تا كار حسين عليه
السلام به آنجا كشيد كه نزديك بود گريه سر دهد. در چنين حالتى ،
ناگهان ما متوجه صدايى شديم كه دم در مسجد بلند شد. نگاه كرديم ، يك آهو به همراه
بچه اش بود كه گرگى از پشت سر آنها را به طرف حضرت رسول صلى الله عليه وآله
هدايت مى كرد تا نزد آن حضرت آورد. سپس آهو با زبانش به نطق درآمد و گفت : اى
پيامبر خدا! من دو بچه داشتم يكى از آنها را صيادى شكار كرد و نزد شما آورد، و براى من اين يكى باقى ماند و من به وجود او مسرور
بودم و الان او را شير مى دهم ؛ اما شنيدم صدايى خطاب به من مى
گويد، اى آهو! به همراه بچه ات با سرعت نزد پيامبر صلى الله عليه وآله برو؛
زيرا حسين مقابل جدش ايستاده و مى خواهد گريه كند و
تمام ملائكه سر خود را از محل هاى عبادتشان برداشته اند. اگر حسين
عليه السلام گريه كند ملائكه مقرب به خاطر گريه او، گريان مى
شوند. همچنين شنيدم صدايى مى گويد: اى آهو! قبل از آنكه اشك هاى حسين بر گونه اش جارى
شود، هر چه زودتر برو؛ و اگر چنين نكنى اين گرگ بر تو مسلط مى شود و خودت و
بچه ات را مى خورد. اى پيامبر خدا! من بچه ام را نزد تو آورده
ام و مسافت طولانى را طى كرده ام ، و براى اينكه هر چه سريع تر نزد شما بيايم زمين برايم طى شد. پروردگارم را شكر و سپاس مى
گويم كه قبل از جارى شدن اشك هاى حسين بر گونه اش خدمت شما رسيدم . صداى
تكبير و تهليل اصحاب بلند شد و پيامبر صلى الله عليه وآله براى آن آهو دعاى
خير و بركت كرد و حسين عليه السلام بچه آهو را گرفت و
نزد مادرش زهراء سلام الله عليها رفت و مادر به اين واسطه شديدا
مسرور گرديد. - خداوند تعالى براى انجام مناسك حج با فضيلت ترين ماه هاى حرام را
برگزيد و اين ماه را اختصاص به حج داد؛ و غير از اين ماه
، حج را در تمام ايام سال مقرر فرمود. خداوند تعالى براى زيارت
حسين عليه السلام نيز همان زمان را معين كرد و حتى در عرفه ، قبل
از آنكه اهل عرفات بنگرد، به زائران حسين نظر لطف مى كند. به جز اين ماه ، اوقات شريف ديگرى است كه
همه به زيارت آن حضرت اختصاص دارند. - نماز در مسجدالحرام - طبق
روايات - معادل صدهزار نماز است . در
حديث وارد شده كه نماز در مسجدالنبى معادل هزار نماز و در
مسجدالحرام معادل هزار نماز در مسجدالنبى
است ؛ بنابراين نماز در مسجدالحرام معادل هزار هزار نماز
است . شعيب از امام صادق عليه السلام روايت كرده كه آن حضرت فرمود: اى شعيب ! هر كس در كنار قبر حسين عليه السلام نماز بخواند،
خداوند از او قبول مى كند و هر ركعت آن ثواب هزار حج و
هزار عمره و آزاد كردن هزار اسير را دارد و مثل اين است كه هزار بار
در ركاب پيامبر مرسلى در راه خدا ايستادگى كرده باشد. - كسى كه قصد زيارت خانه خدا را دارد واجب است كه محرم شود و مال و علايق به زنان را ترك نمايد و از استعمال بوى خوش ، زينت ،
سرمه ، پوشيدن لباس و در سايه قرار گرفتن خوددارى كند. مستحب
است كه زائر حسين عليه السلام نيز به نشانه حزن و اندوه به خاطر آن حضرت ،
گرسنه و تشنه و خاك آلود باشد و در سفر به كربلا با خود
غذاهاى لذيذ به عنوان توشه نبرد. - مكه زادگاه پيامبر صلى الله عليه وآله و اميرالمؤ منين عليه السلام
است ، اما خداوند چنين مقرر فرمود كه مدفن حسين عليه السلام براى
هميشه زيارتگاه پيامبر و اميرالمؤ منين در بيشتر اوقات سال باشد. - كعبه مبداء ظهور اسلام و جدا شدن صف مشركان است . خداوند حسين عليه
السلام را نيز به اين اختصاص داد كه كربلا مبداء ظهور
ايمان و جدا شدن صف مخالفان باشد، به همين خاطر در بعضى از روايات قبة الاسلام ناميده شده است . - آن طور كه در حديث آمده است ، خداوند 120 هزار حكمت را در مكه
فراهم آورده است ، و در آنچه به حسين عليه السلام مربوط مى شود نيز
بيش از 120 (هزار) رحمت خاص خود را فراهم نموده كه اين مطلب
هنگام ذكر وسايل حسينى تشريح شد. - پيامبر خدا صلى الله عليه وآله يك بار يا دو بار از مكه ، از خانه
ام هانى يا شعيب (ابوطالب ) عروج كرد. مدفن حسين عليه السلام نيز معراج دوم پيامبر
است ؛ چرا كه آن حضرت فرمود: مرا به جايى سير دادند كه به آن
كربلا گفته مى شود و در آنجا قتلگاه فرزندم حسين را ديدم . ضمن اينكه
كربلا، در روز عاشورا معراج حسين عليه السلام بود، همچنين
كربلا معراج ملائكه است . - مكه محل اسكان ابراهيم خليل عليه السلام ، فرزندان ايشان و خانواده
اش است . به او دستور داده شده كه در كنار خانه خدا خانواده
خود را بگذارد و خودش برود. حسين عليه السلام نيز ماءموريت
داشت كه اهل و عيالش را در كربلا در كنار مدفنش ، حيران ، تشنه و تنها و بى كس رها كند. اما ابراهيم خليل براى ذريه خود دعا كرد و
به درگاه الهى عرض نمود: ربنا انى اسكنت من ذريتى بواد غير ذى زرع عند
بيتك المحرم ربنا ليقيموا الصلوة فالجعل افئدة من الناس تهولى اليهم و ارزقهم من
الثمرات لعلهم يشكرون (100)
پروردگار! من ذريه و فرزندان خود را به وادى بى كشت و زرعى نزد بيت الحرام تو براى به پا داشتن نماز مسكن دادم . بار خدايا! تو دل هاى مردم را به سوى آنها مايل گردان و به انواع ثمرات آنها را
روزى بده كه شكر تو به جاى آورند. اما حسين عليه السلام اهل
و عيالش را ترك كرد و به آنها فرمود: خود را براى اسارت آماده
كنيد و نسبت به بلايا و مصيبت هايى كه متوجه شما است ، صبر پيشه نماييد. - خداوند به كسى كه برتر از مكه است ، يعنى به اشرف مخلوقاتش
(محمد) صلى الله عليه وآله دستور داده كه اركان كعبه را لمس
كند، و بويژه بعضى از قسمت هاى آن را ببوسد؛ كه اين فضيلت
خاصى است كه فوق همه فضايل است . |